Hi iedereen hierbij plaats ik het eerste hoofdstuk van mijn verhaal
Veel leesplezier
Hoofdstuk 1
Belle keek naar haar telefoon en realiseerde zich dat ze niet weer op de snooze knop kon drukken. Het was 6:00 uur en haar eerste conferentiegesprek was over 2 uur. Door thuis te werken kon ze de laatste tijd wat langer uitslapen, maar ze ging steeds later naar bed toen ze zich aan deze nieuwe routine begon aan te passen.
Ze had niet goed geslapen. Het isolement van de vele maanden begon haar echt aan te tasten. Ze moest mensen om zich heen hebben en de hele dag naar haar collega's kijken via een zoom call was gewoon niet hetzelfde. Ze had niet veel op met de meeste van haar collega's. Ze waren lui en maakten misbruik van het nieuwe thuiswerkbeleid. Ze werkte heel hard, en was veel beter dan alle anderen op haar werk. Het was een van de twee dingen waarop ze zich kon concentreren en die ze onder controle had, terwijl al het andere leek te tollen.
Ze wist dat veel mensen in dezelfde situatie zaten als zij. De pandemie heeft iedereen tot veranderingen gedwongen en zij kon daar niet zo goed mee omgaan. Sommige nachten huilde ze zichzelf zelfs in slaap. Ze trok zichzelf uit bed en strompelde naar de badkamer waar haar voeten de koude tegelvloer opmerkten. Ze bekeek zichzelf in de spiegel. Haar haar zat door de war door het woelen van de hele nacht.
Ze waste haar gezicht af en verruilde toen haar ondergoed voor haar hardloopspullen. Lopen en in vorm blijven was het andere waar ze controle over had. Gelukkig voor haar had ze geen sportschool nodig, die waren toch allemaal gesloten. Ze trok haar legging en thermo met lange mouwen aan en draaide zich om om in de spiegel te kijken. Ze bewonderde haar gespierde benen en mooi gevormde achterwerk in de spiegel. Ze was trots op haar uiterlijk en kleedde zich altijd op haar werk, ook al werkte ze van thuis uit.
Ze rijgde haar schoenen aan en pakte haar spullen en stapte haar appartement uit. Ze kon haar adem in de lucht zien deze ochtend. Ze rende elke dag, regen of zonneschijn. Toen ze wegging, zag ze dat haar auto nog voor de deur stond. Omdat ze op dinsdag de straten schoonmaken, wist ze dat ze hem voor 7:00 uur moest verplaatsen.
"Verdomme." Zei ze tegen zichzelf. Ze wilde niet terug naar binnen en dacht dat ze hem wel zou verplaatsen als ze terugkwam. Het is toch niet zo dat ze hier om 7 uur zullen zijn. Ze startte haar tracker op haar app en ging op pad. Ze verdwaalde in haar loopje en haar voeten raakten de stoep op het ritme van haar muziek. Ze was al een uur bezig en was dicht bij de 7 mijl toen ze de hoek omging naar haar straat voor het laatste stuk. De frisse ochtend maakte plaats voor gezond zweet en uiteindelijk stopte ze en liep om af te koelen. Toen ze haar appartement naderde zag ze het. Een politieauto en een takelwagen.
"Nee nee nee..." Haar hartslag verdubbelde na net afgekoeld te zijn en ze rende naar de agent toe en ontdekte dat het haar auto was die ze gingen wegslepen.
"Is dit uw auto mevrouw?"
Laat me weten of ik een vervolg moet schrijven
Veel leesplezier
Hoofdstuk 1
Belle keek naar haar telefoon en realiseerde zich dat ze niet weer op de snooze knop kon drukken. Het was 6:00 uur en haar eerste conferentiegesprek was over 2 uur. Door thuis te werken kon ze de laatste tijd wat langer uitslapen, maar ze ging steeds later naar bed toen ze zich aan deze nieuwe routine begon aan te passen.
Ze had niet goed geslapen. Het isolement van de vele maanden begon haar echt aan te tasten. Ze moest mensen om zich heen hebben en de hele dag naar haar collega's kijken via een zoom call was gewoon niet hetzelfde. Ze had niet veel op met de meeste van haar collega's. Ze waren lui en maakten misbruik van het nieuwe thuiswerkbeleid. Ze werkte heel hard, en was veel beter dan alle anderen op haar werk. Het was een van de twee dingen waarop ze zich kon concentreren en die ze onder controle had, terwijl al het andere leek te tollen.
Ze wist dat veel mensen in dezelfde situatie zaten als zij. De pandemie heeft iedereen tot veranderingen gedwongen en zij kon daar niet zo goed mee omgaan. Sommige nachten huilde ze zichzelf zelfs in slaap. Ze trok zichzelf uit bed en strompelde naar de badkamer waar haar voeten de koude tegelvloer opmerkten. Ze bekeek zichzelf in de spiegel. Haar haar zat door de war door het woelen van de hele nacht.
Ze waste haar gezicht af en verruilde toen haar ondergoed voor haar hardloopspullen. Lopen en in vorm blijven was het andere waar ze controle over had. Gelukkig voor haar had ze geen sportschool nodig, die waren toch allemaal gesloten. Ze trok haar legging en thermo met lange mouwen aan en draaide zich om om in de spiegel te kijken. Ze bewonderde haar gespierde benen en mooi gevormde achterwerk in de spiegel. Ze was trots op haar uiterlijk en kleedde zich altijd op haar werk, ook al werkte ze van thuis uit.
Ze rijgde haar schoenen aan en pakte haar spullen en stapte haar appartement uit. Ze kon haar adem in de lucht zien deze ochtend. Ze rende elke dag, regen of zonneschijn. Toen ze wegging, zag ze dat haar auto nog voor de deur stond. Omdat ze op dinsdag de straten schoonmaken, wist ze dat ze hem voor 7:00 uur moest verplaatsen.
"Verdomme." Zei ze tegen zichzelf. Ze wilde niet terug naar binnen en dacht dat ze hem wel zou verplaatsen als ze terugkwam. Het is toch niet zo dat ze hier om 7 uur zullen zijn. Ze startte haar tracker op haar app en ging op pad. Ze verdwaalde in haar loopje en haar voeten raakten de stoep op het ritme van haar muziek. Ze was al een uur bezig en was dicht bij de 7 mijl toen ze de hoek omging naar haar straat voor het laatste stuk. De frisse ochtend maakte plaats voor gezond zweet en uiteindelijk stopte ze en liep om af te koelen. Toen ze haar appartement naderde zag ze het. Een politieauto en een takelwagen.
"Nee nee nee..." Haar hartslag verdubbelde na net afgekoeld te zijn en ze rende naar de agent toe en ontdekte dat het haar auto was die ze gingen wegslepen.
"Is dit uw auto mevrouw?"
Laat me weten of ik een vervolg moet schrijven