Ivy
1 van de oprichters en organisators van de CBB
Grote broer of kleine zus
Ik ben gek op korte verhalen dit is ook zo eentje
Alex vertrouwde zijn handen toe aan zijn broek zakken en bewonderde zichzelf in slaapkamer spiegel. Hij zag er dramatisch uit, met zijn springerige kastanje bruine haar en zijn opgerolde pluim paarse mouwen van zijn shirt, en zijn niets onthullende vierkante blokken van zijn onderarmen. Juist dat gene waarvan dit Claudia wel eens zou kunnen imponeren vanavond, bedacht de worstel koning van de school zich. (Een titel waarom hij niet had om gevraagd maar wel had vertiend en niet alleen door hard werk maar hij bezat ook echt talent.) Hij de al een tafeltje besproken voor na de film bij de plaatselijke pizzeria waar ze gezellig knus bij elkaar konden zitten,( niet dat dit nodig was.) bij een pizza en die lekkere Milkshake waar ze beide dol op waren.
“Grote broer! Grote broer!” Stond daar een peuter van amper 3 met paarde staartjes met grote blauwe ogen als dat van een opgewonden puppy. “Kijk eens wat ik heb gewonnen!” Lispelde ze door haar speen in haar mond heen.
“Niet nu, Lindsey . Ik ben bezig”.
Lindsey was mijn kleine zusje en ik was gek op haar ik vond het leuk met haar te spelen en met haar te kroelen maar haar luiers verschonen was toch wel een dingetje wat ik liever aan mijn moeder overliet maar wel vaak deed.
“Als je bief, als je bief … Duurt maar een minuutje…”
Ze wist om altijd om te toveren door haar gedrag ik kon gewoon geen nee meer zeggen.
Alex plaatste de fles met cologne terug op zijn buro. “Okay. Maar een minuutje dan he!. Wat heb je daar ?”
Ze produceerde een neon-groene buis bekleed met LED's die aan beide uiteinden heldere plastic handvatten ontsproot. Het leek op een speelgoed versie van een van de training apparaten die hij gebruikte om zijn borst kast te vergroten van zijn sportschool “Als we hard trekken, dan licht het op en speelt muziek!” Ze pakte een van de handgrepen vast en stak de ander naar hem toe.
“Okay, Lindsey. Houd je maar goed vast!” grinnikte hij terwijl hij het apparaat probeerde te pakken. Maar toen hij zijn vingers om het apparaat sloot, voelde hij een hete stekende schok. Liet hij meteen los en wankelde achteruit, zijn benen voelde als katoen, een scherp zoemen rond zijn slaap en achter zijn ogen. De slaapkamer leek wel groter te worden rond hem, maar toen hij in de spiegel keek, realiseerde hij zich dat zijn lichaam aan het slinken was in dat van een pre puberaal meisje was , zijn gespierde contouren erodeerden, zijn gezicht werd zacht en zijn haar groeide naar licht en krullend tot in zijn schouders. Zijn shirt bleekte uit van uit de randen, veranderde in een kort kindershirt met grijnzende dinosaurus die zijn navel blootlegde en een strook melkachtige bleke buik, terwijl zijn spijkerbroek zich terugtrok in zijn gladde en haarloze ledematen en omgevormd naar een luier die hangend en bevuild strak om zijn middel hing. De luier duidelijk gebruikt, de geur van ontlasting was niets onthullend en duidelijk te ruiken.
Hij realiseerde zich dat hij nu aan opkijken was naar zijn, zijn ,zijn, zus?, Die bleek te groeien in lengte, ontspruitend in een bevallige tiener , met welgevormde dijen en boezem, mes scherpe wenkbrauwen en een mond als dat van een filmster. Haar gele strikken en ruches frou-frou rok maakte plaats voor een mouwloze crèmekleurige jurk met een V-hals en dijken van lavendel hakken met riemen. “Wat… is er zojuist gebeurd?” Zei ze in een zacht maar verrassende sopraan stem.
“Ik… kweet nie…” Hij kromp ineen toen hij de piepende, hoge stem die van zijn lippen glipte hoorde. Een ijzige vlaag van angst gleed over zijn rug - hoe was hij gereduceerd tot een peuter in luiers, terwijl zijn zus nu helemaal volwassen was? Had ze opzettelijk zijn tienertijd gestolen?
“Glote zus!” Lispelde hij uit van achter zijn speen in zijn mond, en bevroor. Hoe had hij Lindsey nu zojuist genoemd? Hij kneep zijn ogen dicht en schudde zijn hoofd om zo te proberen zijn hoofd leeg te maken.
“Lexie?” Zei ze in een antwoord, gepuzzeld kijkend. Niemand had hem zo genoemd na al die jaren, Alleen toen hij een kleine jongen was, maar op een of ander manier voelde het goed? Druppeltjes zweer vormde zich op zijn voorhoofd, hij kon zijn hart horen zoemen rond zijn ribbenkast zoals een vuist grote insect wel eens doet.
De deurbel klingelde en ik hoorde een bekende stem het uit schreeuwen. Het was Aaron, zijn beste vriend! Die zou op zeker de dingen recht trekken? Hij snelde naar buiten toen de deur opendraaide. Tot zijn verbazing, was zijn vriend scherp gekleed in een geruit hemd en grijze broek, met mousserende haren en een gefluorideerde glimlach. “Lindsey! Ik ben er!”
Mij in totale redderloosheid achterlatend met alleen de aai over mijn bol die ik met moeite van hem kreeg.
Zijn zuster arriveerde, geschrokken door het uiterlijk van Aaron. “Ben je klaar voor onze date? Ik heb gereserveerd bij Lorenzo. Je ziet er geweldig uit in die jurk. 'Hij stak zijn hand uit.
“Wacht! Wacht! En ikke dan?” Alex piepte en zwaaide met zijn armen boven zijn hoofd om de aandacht van zijn vriend te trekken.
Aaron liet zich op zijn knie vallen en legde een vlezige hand op Alex’s schouder. “Hé schatje! Ik weet dat je ook wilt komen, maar je grote zus en ik willen vanavond alleen zijn. Je hebt het zo goed gedaan op het klimrek! Ik beloof je dat we je nog een dag met je naar de speeltuin zullen gaan? "
Klimrek? Oh ja, hij was zo nerveus over het behalen van zijn eerste klas klimrek test, hij kon het maar half overkomen ... wacht, wacht wat ?! Hij schudde opnieuw zijn hoofd, precies toen Aaron grijnsde en zijn hand ophief. "High five?" Jimmy voelde zijn arm omhoog rukken om verbinding te maken, zijn hart zinkend toen hij zag hoe klein en onbeduidend zijn handpalm werd vergeleken met de enorme uitgestrekte kolenschop van zijn vriend.
“Sorry dat ik laat ben.” Kwam een verward meisje al hijgend aan de deur, een gevulde rugzak op haar schouders. “Claudia!” Schreeuwde Alex. Had ze hun afspraakje voor die avond onthouden ! alles zou toch nog goed komen.
“Hoe is het met mijn grote vriendin?” Zei ze terwijl ze hem een dikke, zachte knuffel gaf. “Ben je er klaar voor wat we vanavond gaan doen?”
“Ja! Ja! We gaan … tekenfilms… kijken saampjes.” Hij pauzeerde even, gekrent. Uit alle macht weer het gesprek op het juiste kanaal te sturen, ging hij verder: “… en dan gaan we, warme choco drinken!”
“Met kleine dropjes waar je zo van houd!” Zei Claudia. “Ik heb je een extra pakket gebracht alleen voor jouw.” Ze klopte op haar zak.
“Dat is lief van jouw.” Zei Aaron.
“Alex is mijn favoriete kind om op te baby zitten. Ze is zo lief en schattig!” Ze stak haar hand naar hem uit en gaf hem een aanhankelijke aai over zijn bol.
Alex keek wanhopig op naar zijn vrienden. Dit was niet eerlijk! Hij was de gene die op een afspraakje zou gaan die avond, niet thuis om te worden opgepast! Hij begon te snotteren en voelde een stortvloed van tranen opzwellen tegen zijn oogleden. Toen hij merkte dat zijn zus naar hem keek, een sympathieke blik op haar gezicht.
“Aaron.” Haar stem was kalm, stevig, getint met de volwassenheid die zo recent van hem was geweest. “Ik heb geen zin vanavond uit te gaan. Het spijt me, maar ik voel een erge hoofdpijn opkomen.”
“Is alles goed? Zal ik je even naar de kliniek brengen?”
“Nee, ik denk dat ik gewoon even moet gaan liggen. Dan komt alles wel goed. Ik zal met je goed maken dat beloof ik. En Claudia, aangezien ik thuis ben, hoef je niet op Alex te passen vanavond.”
“Weet je dat zeker? Neem tenminste de dropjes.
“Ja. Dank je wel.” Ze zwaaide ze goedendag en sloot de deur, haar aandacht vestigend op Alex, die was begonnen te huilen, tranen glinsterende op zijn wangen.
“Alsjeblieft, grote zus. Maak de dingen zoals ze waren als je blieft. Ik wil niet klein zijn en al helemaal geen meisje!”
“Ik weet niet hoe dit ons heeft kunnen gebeuren, Alex. Op het ene moment was ik klein en het volgende…” ze keek op haar nieuw verworven tiener lichaam.
“Maar… maar ik wordt verondersteld de grote broer te zijn!” Hij begon te wenen, en meteen trok ze hem in haar rok en hield hem dicht tegen zich aan, streelde zijn rug met grote tederheid. Met een flits herinnerde hij zich dat dit precies was hoe hij haar troostte toen hun rollen werden omgekeerd.
"Laten we proberen uit te zoeken wat er aan de hand is.” Ze droeg hem terug naar zijn kamer en liet hem zachtjes op zijn bed zakken. Hij zag zijn telefoon bij het kussen liggen en greep hem vast, denkend dat hij kon proberen zijn vrienden te sms'en en uit te leggen wat er was gebeurd. Maar tot zijn afgrijzen werd het apparaat zacht en fluweel in zijn greep en veranderde het in een gevulde clown met een rode kroon gemaakt van vilt en gele knopen in het midden. Het bed onder hem begon ook te veranderen, smaller en kleiner wordend, de slanke minimalistische strepen op de lakens maakten plaats voor een lief zacht dekbed met eenhoorn dat danste in de lucht op een regenboog.
Nee! Nee! Nee ... 'jammerde hij terwijl zijn kamer om hem heen verschoof, de muren in een warme pastel kleuren veranderden in sporen van Pokémon-emblemen, zijn laptop versplinterde in een veelkleurige stapel alfabettegels, zijn gameconsole en tv vervangen door een conische speeltent bezaaid met plastic ballen. Hij begon ongecontroleerd op de plastic voetjes van zijn knuffel te zuigen, ogen wijd van angst.
"Dit is het enige dat niet is veranderd." Zei Lindsey toen ze het apparaat pakte dat ze mee naar huis had genomen. "Het is het laatste wat ik me herinner voordat ik groot werd. Denk je dat dit de dader is? '
"Ik ... ik weet niet eens wat" dader "betekent." Hij begon weer tranen in zijn ogen te krijgen. “Maar ik zou moeten weten! Ik ben een grote jongen! Ik ga ... Ik ga ... naar de grote school waar grote jongens naartoe gaan! "Hij wierp zich op zijn buik, beukte op het bed met zijn vuisten en schopte zijn benen in de lucht.
“Alex, je gedraagt je niet zo erg als een grote jongen. 'Ze ging naast hem zitten, kalmeerde het dartelende kind en deed haar best om haar gekrompen broer/ zus te kalmeren. 'Luister, ik heb een idee. Als dit ding ons heeft veranderd, kan het ons misschien ook terug veranderen. 'Ze greep een handvat en gebaarde hem om aan de ander te trekken. Ze wachtten, maar er gebeurde niets.
"Ik ben er vrij zeker van dat de lichten de laatste keer aan gingen. Misschien is de batterij leeg? Maar hoe wordt het geladen? 'Ze prutste aan het apparaat, op zoek naar een oplaadpunt of vakje waar de batterijen in zouden moeten.
“Hoe heb je dat ding eigenlijk gekregen?”
Ze gooide haar hoofd achterover en concentreerde zich hard. “Na school… na school ging ik zoals gewoonlijk naar het buurthuis. Ik speelde een spel ... ik won ... de instructeur daar gaf het aan mij als een prijs. Ik denk dat hij een van de middelbare scholieren was ...
“Wat was zijn naam?”
"Het zat op de achterkant van zijn shirt. Ik herinner me dat ik dacht dat het heel grappig was. Zoiets als ‘Schijn’ ... "
“Robert Schijn!” Riep Alex uit. "Zwart haar? Bril? Rij balpennen aan zijn zak geknipt? '
"Ja, dat is de man! Nu je het zegt, herinner ik me dat hij me vroeg het meteen mee naar huis te nemen en aan mijn broer te laten zien ... “
“Die… die… hete aardappel hoofd!”
“Taal, Alex! Is hij je vijand of zo?”
“Hij zit achter mijn Claudia aan! En nu heeft hij haar helemaal voor zich alleen…” Hij begroef zijn gezicht in zijn slanke handjes.
“Daar ben ik nog niet zo zeker van. Ze leek echt enthousiast om de nacht met je door te brengen…”
“Niet grappig!”
“Geen van mijn oppassers heeft ooit iets voor mij meegenomen.” Ze gooide de zak met dropjes op zijn schoot. “Wil je chocolade melk?”
“Als je blieft, grote zus. Zorg er voor dat Robert ons terug veranderd.”
"Zal ik? Misschien vind ik het wel leuk om een tiener te zijn ... 'Ze gooide haar gouden krullen weg, die als een stroom honing uit een pot over haar rug stroomden.
Alex werd zo bleek als melk, zijn lippen trilden en hij voelde een zachte warmte verspreiden tussen zijn lendenen. "Je ... je maakt een grapje toch?" Zijn stem wankelde van angst. Ze wierp hem een speelse glimlach toe. "Alex, je hebt altijd voor me gezorgd. Natuurlijk ga ik je helpen. Laat me 'Robert' morgen opsporen en kijken wat ik kan ontdekken. Maar nu ... 'rimpelde ze haar neus,' denk ik dat je een schone luier nodig heb. '
Ze pakte me op zoals ik al vaak gedaan had bij haar toen de omstandigheden nog omgekeerd waren en legde me op de commode en maakte mijn luier los. “Ik weet dat je menig luier van mij hebt verschoont maar dat betekent niet dat jij zo hoeft te stinken.” En ging verder met de schoonmaak doekjes en veegde mijn billen schoon. “Je bent toch echt een meisje hoor!” Al wat ik kon doen en de enigste reactie die ik had was te zuigen op mijn speen en te knuffelen met de pop die mijn zus altijd had toen de rollen omgedraaid waren.
Zou dit ooit veranderen of moet Alex leren leven als (baby) meisje?
Het einde
Geschreven door Ivy
Ik ben gek op korte verhalen dit is ook zo eentje
Alex vertrouwde zijn handen toe aan zijn broek zakken en bewonderde zichzelf in slaapkamer spiegel. Hij zag er dramatisch uit, met zijn springerige kastanje bruine haar en zijn opgerolde pluim paarse mouwen van zijn shirt, en zijn niets onthullende vierkante blokken van zijn onderarmen. Juist dat gene waarvan dit Claudia wel eens zou kunnen imponeren vanavond, bedacht de worstel koning van de school zich. (Een titel waarom hij niet had om gevraagd maar wel had vertiend en niet alleen door hard werk maar hij bezat ook echt talent.) Hij de al een tafeltje besproken voor na de film bij de plaatselijke pizzeria waar ze gezellig knus bij elkaar konden zitten,( niet dat dit nodig was.) bij een pizza en die lekkere Milkshake waar ze beide dol op waren.
“Grote broer! Grote broer!” Stond daar een peuter van amper 3 met paarde staartjes met grote blauwe ogen als dat van een opgewonden puppy. “Kijk eens wat ik heb gewonnen!” Lispelde ze door haar speen in haar mond heen.
“Niet nu, Lindsey . Ik ben bezig”.
Lindsey was mijn kleine zusje en ik was gek op haar ik vond het leuk met haar te spelen en met haar te kroelen maar haar luiers verschonen was toch wel een dingetje wat ik liever aan mijn moeder overliet maar wel vaak deed.
“Als je bief, als je bief … Duurt maar een minuutje…”
Ze wist om altijd om te toveren door haar gedrag ik kon gewoon geen nee meer zeggen.
Alex plaatste de fles met cologne terug op zijn buro. “Okay. Maar een minuutje dan he!. Wat heb je daar ?”
Ze produceerde een neon-groene buis bekleed met LED's die aan beide uiteinden heldere plastic handvatten ontsproot. Het leek op een speelgoed versie van een van de training apparaten die hij gebruikte om zijn borst kast te vergroten van zijn sportschool “Als we hard trekken, dan licht het op en speelt muziek!” Ze pakte een van de handgrepen vast en stak de ander naar hem toe.
“Okay, Lindsey. Houd je maar goed vast!” grinnikte hij terwijl hij het apparaat probeerde te pakken. Maar toen hij zijn vingers om het apparaat sloot, voelde hij een hete stekende schok. Liet hij meteen los en wankelde achteruit, zijn benen voelde als katoen, een scherp zoemen rond zijn slaap en achter zijn ogen. De slaapkamer leek wel groter te worden rond hem, maar toen hij in de spiegel keek, realiseerde hij zich dat zijn lichaam aan het slinken was in dat van een pre puberaal meisje was , zijn gespierde contouren erodeerden, zijn gezicht werd zacht en zijn haar groeide naar licht en krullend tot in zijn schouders. Zijn shirt bleekte uit van uit de randen, veranderde in een kort kindershirt met grijnzende dinosaurus die zijn navel blootlegde en een strook melkachtige bleke buik, terwijl zijn spijkerbroek zich terugtrok in zijn gladde en haarloze ledematen en omgevormd naar een luier die hangend en bevuild strak om zijn middel hing. De luier duidelijk gebruikt, de geur van ontlasting was niets onthullend en duidelijk te ruiken.
Hij realiseerde zich dat hij nu aan opkijken was naar zijn, zijn ,zijn, zus?, Die bleek te groeien in lengte, ontspruitend in een bevallige tiener , met welgevormde dijen en boezem, mes scherpe wenkbrauwen en een mond als dat van een filmster. Haar gele strikken en ruches frou-frou rok maakte plaats voor een mouwloze crèmekleurige jurk met een V-hals en dijken van lavendel hakken met riemen. “Wat… is er zojuist gebeurd?” Zei ze in een zacht maar verrassende sopraan stem.
“Ik… kweet nie…” Hij kromp ineen toen hij de piepende, hoge stem die van zijn lippen glipte hoorde. Een ijzige vlaag van angst gleed over zijn rug - hoe was hij gereduceerd tot een peuter in luiers, terwijl zijn zus nu helemaal volwassen was? Had ze opzettelijk zijn tienertijd gestolen?
“Glote zus!” Lispelde hij uit van achter zijn speen in zijn mond, en bevroor. Hoe had hij Lindsey nu zojuist genoemd? Hij kneep zijn ogen dicht en schudde zijn hoofd om zo te proberen zijn hoofd leeg te maken.
“Lexie?” Zei ze in een antwoord, gepuzzeld kijkend. Niemand had hem zo genoemd na al die jaren, Alleen toen hij een kleine jongen was, maar op een of ander manier voelde het goed? Druppeltjes zweer vormde zich op zijn voorhoofd, hij kon zijn hart horen zoemen rond zijn ribbenkast zoals een vuist grote insect wel eens doet.
De deurbel klingelde en ik hoorde een bekende stem het uit schreeuwen. Het was Aaron, zijn beste vriend! Die zou op zeker de dingen recht trekken? Hij snelde naar buiten toen de deur opendraaide. Tot zijn verbazing, was zijn vriend scherp gekleed in een geruit hemd en grijze broek, met mousserende haren en een gefluorideerde glimlach. “Lindsey! Ik ben er!”
Mij in totale redderloosheid achterlatend met alleen de aai over mijn bol die ik met moeite van hem kreeg.
Zijn zuster arriveerde, geschrokken door het uiterlijk van Aaron. “Ben je klaar voor onze date? Ik heb gereserveerd bij Lorenzo. Je ziet er geweldig uit in die jurk. 'Hij stak zijn hand uit.
“Wacht! Wacht! En ikke dan?” Alex piepte en zwaaide met zijn armen boven zijn hoofd om de aandacht van zijn vriend te trekken.
Aaron liet zich op zijn knie vallen en legde een vlezige hand op Alex’s schouder. “Hé schatje! Ik weet dat je ook wilt komen, maar je grote zus en ik willen vanavond alleen zijn. Je hebt het zo goed gedaan op het klimrek! Ik beloof je dat we je nog een dag met je naar de speeltuin zullen gaan? "
Klimrek? Oh ja, hij was zo nerveus over het behalen van zijn eerste klas klimrek test, hij kon het maar half overkomen ... wacht, wacht wat ?! Hij schudde opnieuw zijn hoofd, precies toen Aaron grijnsde en zijn hand ophief. "High five?" Jimmy voelde zijn arm omhoog rukken om verbinding te maken, zijn hart zinkend toen hij zag hoe klein en onbeduidend zijn handpalm werd vergeleken met de enorme uitgestrekte kolenschop van zijn vriend.
“Sorry dat ik laat ben.” Kwam een verward meisje al hijgend aan de deur, een gevulde rugzak op haar schouders. “Claudia!” Schreeuwde Alex. Had ze hun afspraakje voor die avond onthouden ! alles zou toch nog goed komen.
“Hoe is het met mijn grote vriendin?” Zei ze terwijl ze hem een dikke, zachte knuffel gaf. “Ben je er klaar voor wat we vanavond gaan doen?”
“Ja! Ja! We gaan … tekenfilms… kijken saampjes.” Hij pauzeerde even, gekrent. Uit alle macht weer het gesprek op het juiste kanaal te sturen, ging hij verder: “… en dan gaan we, warme choco drinken!”
“Met kleine dropjes waar je zo van houd!” Zei Claudia. “Ik heb je een extra pakket gebracht alleen voor jouw.” Ze klopte op haar zak.
“Dat is lief van jouw.” Zei Aaron.
“Alex is mijn favoriete kind om op te baby zitten. Ze is zo lief en schattig!” Ze stak haar hand naar hem uit en gaf hem een aanhankelijke aai over zijn bol.
Alex keek wanhopig op naar zijn vrienden. Dit was niet eerlijk! Hij was de gene die op een afspraakje zou gaan die avond, niet thuis om te worden opgepast! Hij begon te snotteren en voelde een stortvloed van tranen opzwellen tegen zijn oogleden. Toen hij merkte dat zijn zus naar hem keek, een sympathieke blik op haar gezicht.
“Aaron.” Haar stem was kalm, stevig, getint met de volwassenheid die zo recent van hem was geweest. “Ik heb geen zin vanavond uit te gaan. Het spijt me, maar ik voel een erge hoofdpijn opkomen.”
“Is alles goed? Zal ik je even naar de kliniek brengen?”
“Nee, ik denk dat ik gewoon even moet gaan liggen. Dan komt alles wel goed. Ik zal met je goed maken dat beloof ik. En Claudia, aangezien ik thuis ben, hoef je niet op Alex te passen vanavond.”
“Weet je dat zeker? Neem tenminste de dropjes.
“Ja. Dank je wel.” Ze zwaaide ze goedendag en sloot de deur, haar aandacht vestigend op Alex, die was begonnen te huilen, tranen glinsterende op zijn wangen.
“Alsjeblieft, grote zus. Maak de dingen zoals ze waren als je blieft. Ik wil niet klein zijn en al helemaal geen meisje!”
“Ik weet niet hoe dit ons heeft kunnen gebeuren, Alex. Op het ene moment was ik klein en het volgende…” ze keek op haar nieuw verworven tiener lichaam.
“Maar… maar ik wordt verondersteld de grote broer te zijn!” Hij begon te wenen, en meteen trok ze hem in haar rok en hield hem dicht tegen zich aan, streelde zijn rug met grote tederheid. Met een flits herinnerde hij zich dat dit precies was hoe hij haar troostte toen hun rollen werden omgekeerd.
"Laten we proberen uit te zoeken wat er aan de hand is.” Ze droeg hem terug naar zijn kamer en liet hem zachtjes op zijn bed zakken. Hij zag zijn telefoon bij het kussen liggen en greep hem vast, denkend dat hij kon proberen zijn vrienden te sms'en en uit te leggen wat er was gebeurd. Maar tot zijn afgrijzen werd het apparaat zacht en fluweel in zijn greep en veranderde het in een gevulde clown met een rode kroon gemaakt van vilt en gele knopen in het midden. Het bed onder hem begon ook te veranderen, smaller en kleiner wordend, de slanke minimalistische strepen op de lakens maakten plaats voor een lief zacht dekbed met eenhoorn dat danste in de lucht op een regenboog.
Nee! Nee! Nee ... 'jammerde hij terwijl zijn kamer om hem heen verschoof, de muren in een warme pastel kleuren veranderden in sporen van Pokémon-emblemen, zijn laptop versplinterde in een veelkleurige stapel alfabettegels, zijn gameconsole en tv vervangen door een conische speeltent bezaaid met plastic ballen. Hij begon ongecontroleerd op de plastic voetjes van zijn knuffel te zuigen, ogen wijd van angst.
"Dit is het enige dat niet is veranderd." Zei Lindsey toen ze het apparaat pakte dat ze mee naar huis had genomen. "Het is het laatste wat ik me herinner voordat ik groot werd. Denk je dat dit de dader is? '
"Ik ... ik weet niet eens wat" dader "betekent." Hij begon weer tranen in zijn ogen te krijgen. “Maar ik zou moeten weten! Ik ben een grote jongen! Ik ga ... Ik ga ... naar de grote school waar grote jongens naartoe gaan! "Hij wierp zich op zijn buik, beukte op het bed met zijn vuisten en schopte zijn benen in de lucht.
“Alex, je gedraagt je niet zo erg als een grote jongen. 'Ze ging naast hem zitten, kalmeerde het dartelende kind en deed haar best om haar gekrompen broer/ zus te kalmeren. 'Luister, ik heb een idee. Als dit ding ons heeft veranderd, kan het ons misschien ook terug veranderen. 'Ze greep een handvat en gebaarde hem om aan de ander te trekken. Ze wachtten, maar er gebeurde niets.
"Ik ben er vrij zeker van dat de lichten de laatste keer aan gingen. Misschien is de batterij leeg? Maar hoe wordt het geladen? 'Ze prutste aan het apparaat, op zoek naar een oplaadpunt of vakje waar de batterijen in zouden moeten.
“Hoe heb je dat ding eigenlijk gekregen?”
Ze gooide haar hoofd achterover en concentreerde zich hard. “Na school… na school ging ik zoals gewoonlijk naar het buurthuis. Ik speelde een spel ... ik won ... de instructeur daar gaf het aan mij als een prijs. Ik denk dat hij een van de middelbare scholieren was ...
“Wat was zijn naam?”
"Het zat op de achterkant van zijn shirt. Ik herinner me dat ik dacht dat het heel grappig was. Zoiets als ‘Schijn’ ... "
“Robert Schijn!” Riep Alex uit. "Zwart haar? Bril? Rij balpennen aan zijn zak geknipt? '
"Ja, dat is de man! Nu je het zegt, herinner ik me dat hij me vroeg het meteen mee naar huis te nemen en aan mijn broer te laten zien ... “
“Die… die… hete aardappel hoofd!”
“Taal, Alex! Is hij je vijand of zo?”
“Hij zit achter mijn Claudia aan! En nu heeft hij haar helemaal voor zich alleen…” Hij begroef zijn gezicht in zijn slanke handjes.
“Daar ben ik nog niet zo zeker van. Ze leek echt enthousiast om de nacht met je door te brengen…”
“Niet grappig!”
“Geen van mijn oppassers heeft ooit iets voor mij meegenomen.” Ze gooide de zak met dropjes op zijn schoot. “Wil je chocolade melk?”
“Als je blieft, grote zus. Zorg er voor dat Robert ons terug veranderd.”
"Zal ik? Misschien vind ik het wel leuk om een tiener te zijn ... 'Ze gooide haar gouden krullen weg, die als een stroom honing uit een pot over haar rug stroomden.
Alex werd zo bleek als melk, zijn lippen trilden en hij voelde een zachte warmte verspreiden tussen zijn lendenen. "Je ... je maakt een grapje toch?" Zijn stem wankelde van angst. Ze wierp hem een speelse glimlach toe. "Alex, je hebt altijd voor me gezorgd. Natuurlijk ga ik je helpen. Laat me 'Robert' morgen opsporen en kijken wat ik kan ontdekken. Maar nu ... 'rimpelde ze haar neus,' denk ik dat je een schone luier nodig heb. '
Ze pakte me op zoals ik al vaak gedaan had bij haar toen de omstandigheden nog omgekeerd waren en legde me op de commode en maakte mijn luier los. “Ik weet dat je menig luier van mij hebt verschoont maar dat betekent niet dat jij zo hoeft te stinken.” En ging verder met de schoonmaak doekjes en veegde mijn billen schoon. “Je bent toch echt een meisje hoor!” Al wat ik kon doen en de enigste reactie die ik had was te zuigen op mijn speen en te knuffelen met de pop die mijn zus altijd had toen de rollen omgedraaid waren.
Zou dit ooit veranderen of moet Alex leren leven als (baby) meisje?
Het einde
Geschreven door Ivy
Laatst bewerkt:
