Herinneringen en Verhalen

[John]

Het genot en de spanning van 3,5 dagen luiers dragen

Dit verhaal is gebeurd tijdens het laatste jaar van mijn studie, toen ik op mezelf woonde in Arnhem voor mijn stage in het voorjaar van 2018. Ik had daar mijn eigen zolderkamer/studio, waar ik zeven maanden in zou wonen. Na een paar weken had ik al een luiervoorraad ingeslagen, nadat ik had uitgezocht hoe ik de pakken luiers zou opbergen en verbergen als er gasten waren, want veel ruimte had ik niet.

Mijn luierplan zou ik in het weekend uitvoeren. Ik had op vrijdag vrij van mijn stage en had direct voor mezelf al voorgenomen om vanaf die donderdagavond tot met maandagochtend geluierd te zijn. In totaal 84 uur aan Padded Fun.

Toen ik die donderdag klaar was op het werk, racete ik terug naar mijn studiootje. Van tevoren had ik alles al op mijn bed klaar staan en toen ik binnenkwam, was ik even later al gedoucht en geluierd.

Ik was van plan om met een luier om te gaan slapen, dus had ik voor een night-time luier gekozen, een BetterDry met twee boosters erbij. Voor de rest heb ik die avond niet veel gedaan, beetje gerelaxt en gegamed.

Die vrijdagochtend werd ik wakker met een natte luier, ik had er die avond en tijdens de nacht al goed gebruik gemaakt, maar ik had nog helemaal geen zin in om mij te verschonen. Ik kon nu heerlijk genieten hoe nat en squishy hij al begon te raken.

Ik wist dat ik die dag toch binnen zou blijven, die ochtend heb ik daarom nog een luier over de eerste heen gedaan, nu een Super Boompa (nadat ik wat sneetjes in de BetterDry had gemaakt) en daar redde ik mij wel een tijdje mee. Die dag had ik niets anders aan dan een t-shirt, luiers met plastic broekje, sokken en sloffen.

Ik stond aan het einde van de middag met een zwaar doorzakkende luier voor het aanrecht de afwas te doen. Ik hield deze aan tot het begin van de avond. Ik heb me toen gedoucht en een wat lichtere luier (qua absorptie) aangedaan voor de nacht en ochtend. Dit deed ik expres, omdat ik plannen voor de volgende dag had.

Die zaterdag zou het mooi weer worden. Ik had ervoor gekozen om er op uit te gaan, in de nabije omgeving zijn een paar bossen en parken, waar ik mooi een keer naar toe kon. Ik had een plan bedacht om met mijn ruime werkbroek aan het bos in te gaan. Onder die broek kon ik makkelijk een dikke luier met boosters dragen.

Dus die ochtend na ontbijt heb ik een schone luier met booster omgedaan en begon ik mijn rugzak in te pakken. Ik nam wat te eten mee, evenals drie bidons (ik wou die luier goed vullen), een handdoek om op te zitten, poeder en doekjes (verschoonspullen), een extra BetterDry, een extra booster, een zak om de gebruikte luier en booster in weg te gooien en een boekje.

Zo ben ik richting het nabijgelegen Rozendaal gegaan om door te fietsen naar het Nationaal Park Veluwezoom. Ik dacht dat het lastig zou zijn met de luier om. Dat bleek achteraf mee te vallen, omdat die nog droog was, het ging dus nog gemakkelijk. Wat handig was, was het feit dat ik besloot om mijn jas om mijn middel te doen, een dikke luier is dan niet eens te zien.

Achteraf zag het er misschien toch wel dom uit: pet en zonnebril op tegen de zon en een t-shirt aan vanwege het warme weer, maar ook een lange broek en een jack om mijn middel, net alsof ik me had vergist hoe warm het zou zijn die dag.

Na een goeie twintig minuten fietsen was ik er dan, in het Veluwse bos. Ik was al snel van het fietspad gegaan en op een rustig zandpad aangekomen. De zon was ook al door de wolken gebroken en door de hoge bomen kon je de wind ook al bijna niet meer merken. Het begon een lekkere warme dag te worden.

Uiteindelijk dacht ik een rustige plek te hebben gevonden via het zandpad, weg van de aangelegde betonnen fietspaden. Het was een mooie beschutte plek, waar ik hoopte dat niemand mij kon zien, ik zag ook geen andere paden in de buurt.

Ik heb daar een lange tijd op de handdoek gelegen en was lekker een boek aan het lezen, toen ik eindelijk genoeg moed bij elkaar had om de tweede stap uit te voeren: de broek uit en van de zon te genieten. De werkbroek was eigenlijk een beetje te warm voor die dag, maar zoals ik al eerder zei, het kon goed mijn luier verbergen tijdens het fietsen.

Daar bracht ik verandering in. Ik trok mijn schoenen uit, daarna volgde de broek en ik lag al snel alleen met een t-shirt en een dikke luier om op de handdoek. Met de broek en jas opgevouwen zat ik een boek te lezen en later een broodje te nuttigen in het bos.

De luier begon al goed vol te raken, maar daar maakte ik mij geen zorgen om, die zou toch veel kunnen hebben, vooral met een booster. Ik had een plastic broek aan en als het echt moest, kon ik zo een schone om doen. Ik had die spullen immers niet voor niets meegenomen!

Er was alweer wat tijd voorbijgegaan en mijn zelfverzekerdheid was flink toegenomen, toen ik dacht: 'Zal ik mijn t-shirt ook uittrekken? In al die tijd dat ik hier ben heb ik niemand voorbij zien gaan.'

Dus daar zat ik dan, alleen een dikke luier om en een plastic broekje aan, op de Veluwe. Wat eigenlijk ook wel kon met de warmte. Voor een tijdje ging het goed, maar helaas leerde ik op die dag het gezegde kennen, dat hoogmoed voor de val komt...

Mijn hart begint alweer te racen als ik eraan terugdenk. Daar lag ik dan op de handdoek, hoofd tegen de rugzak, met één oortje in muziek te luisteren, zonnebril en pet op en het enige andere wat ik droeg waren een dikke luier, een plastic broek en sokken.

En toen gebeurde het: ik hoorde een hond. Ik deed mijn ogen open, ging rechtop zitten en zonder na te denken greep ik naar mijn broek en trok die meteen aan. Tenminste, dat was de bedoeling. Ik zat in mijzelf te vloeken hoe dom ik was om dit te doen, toen ik mijn voet niet snel genoeg door de broekspijp heen kreeg.

Pas toen ik mijn t-shirt pakte, keek ik goed om mij heen. En zag ik nog niemand aankomen, maar ik hoorde wel een hond blaffen. Toen ik even een paar seconden had om rustig op adem te komen, keek ik goed om mij heen. En door de bomen, in de verte, zag ik iemand lopen met een hond op de vlakte, te ver weg om zelfs goed te zien hoe die persoon er uit zag.

Maar mijn brein was zo snel in paniekmodes geraakt, dat ik niet eens nadacht hoe ver het geluid bij mij vandaan was. Met een zucht plofte ik weer neer op de handdoek en toen was ik even weer bewust van het feit, hoe nat de luier al was geworden.

Dat is ook iets wat ik zo fijn vind aan het dragen van luiers; van het ene op het andere moment kan mijn hart uit elkaar knallen van hoe spannend het is. En dan, als ik de natte gel van de luier om mijn kont voel, kan ik zo weer helemaal tot rust komen.

Ik heb nog een tijdje gewacht, nu met broek en t-shirt aan, voordat ik verder begon te lezen. Op den duur had ik er ook wel genoeg van en wilde ik op huis aan te gaan, maar mijn luier was wel al aardig vol. Als ik ermee zou gaan fietsen, zou de kans groot zijn dat ik zou lekken, zelfs met plastic broek aan.

Na nog even goed rond te hebben gekeken, de schrik zat er nog goed in, ging ik mij verschonen op de handdoek en deed ik een schone BetterDry om.

Ik hield wel de broek aan rond de knieën, hoe onhandig dat ook was met verschonen, want ik wou echt niet weer de fout in gaan. Toch had ik er genoeg lol in om door te gaan met mijn luierweekend.

Eenmaal terug in mijn studio was ik alweer bezig met het avondeten. Hierna ging ik nog even bezig achter de laptop voor de studie, waarna ik weer ging douchen en deed ik natuurlijk een schone luier om voor het slapen gaan.

De zondag was hetzelfde als de vrijdag, wel nog eerst even met de studie bezig geweest in de ochtend, maar voor de rest een rustige dag, die ik al gamend heb doorgebracht. Dat kon ik dankzij de luier onafgebroken doen. Wat ik ook wel nodig had na het avontuur van gisteren.

Het was al snel avond en ik bedacht me toen hoe ik, terwijl ik met nu nog een schone luier om in bed lag, een dag zoals die zaterdag een volgende keer zou kunnen overtreffen.

______________________________________________

 

[John]

Ik heb nog even over nagedacht maar ik denk verder te gaan met schrijven.

Niet het verhaal hier boven want alles wat ik wil op schrijven zijn herinneringen en waargebeurde verhalen.
En het verhaal hierboven is tot een einde gekomen. Maar ik heb nog andere dingen te vertellen dat ik heb beleeft.

Sommige zullen niet lang zijn (ik zal dan waarschijnlijk meerdere tegelijk dan plaatsen) maar wil ook alleen dingen schrijven die ook echt zijn gebeurd in mijn leven. Wel is de kans groot dat deze verhalen niet chronologisch achter elkaar komen.

 

[John]

De Buurvrouw op Visite

Het huis waar ik ben opgegroeid vanaf dat ik tien jaar oud was, is naar mijn mening een prachtige plek.

Hoewel het huis nog dicht bij het dorp zit is het toch ver genoeg van de drukte weg dat je het gevoel hebt midden in het bos te zitten.
Je hoeft ook alleen de weg nog een paar meter te volgen en je zit dan ook echt midden in het bos.
Je hebt hier ook geen last van de buren, doordat de huizen zover uit elkaar staan en door alle bomen en struiken hier, niemand kan je zien in of rond het huis (ook niet van af de weg).

Het was de zomer van 2016 toen dit allemaal plaatsvond.

Mijn ouders gingen sinds een lange tijd weer eens samen een dag weg. Zelf had ik geen zin in om mee te komen want het zou waarschijnlijk een hele dag winkelen worden. Ook had ik net mijn laatste tentamen periode achter de rug en om dan mijn eerste vrije dag de hele dag in kledingwinkels door te brengen: 'Nee, bedankt'.

Enzo op een vroege zaterdagochtend reden mijn ouders weg en had ik de hele dag het huis voor mezelf.
Daar maakte ik ook goed gebruik van want voor het eerst in een paar maanden tijd had ik eindelijk de kans kregen weer luiers bij huis te dragen.
Wel wachtte ik nog even een half uur voordat ik de luiers en verschoonspullen uit mijn verstop plek haalde. Voor hetzelfde geld kwamen ze terug rijden omdat mijn moeder wat vergeten was.

Dus daar zat ik achter de laptop, meer kijkend op de klok dan de rest van het scherm, wachtend op het moment dat ik het gevoel had dat het veilig was mijn plan uit te voeren. Maar uiteindelijk lag ik dan op de bank met een van mijn nieuwe luiers om, wetend dat ik hier de hele dag van kon genieten.

Vanwege het mooie weer ben ik ook uiteindelijk naar buiten gegaan.
Niemand die mij toch kon zien zitten op de veranda en met het warmte weer die dag kon dat ook lekker zonder broek daar zitten.

Het was net na de middag toen ik iemand hoorde lopen op het grindpad. Ik wist dat mijn ouders niet konden zijn want dan zou ik de auto wel eerst de oprit horen op rijden. Maar dat maakte niets uit want ik merkte de voetstappen te laat. Ik wist dat ik het niet zou redden om het huis in te sprinten.

De deur was te ver weg om daar te komen voordat die gene die aan kwam lopen de hoek om zou komen en dan zou ik recht voor hem staan met de luier om (wat helemaal niet zou helpen). Het enige wat ik kon doen was snel een kleed van de veranda-set over mijn benen en luier doen.
En toen zag ik haar de hoek om komen, de buurvrouw, ze kwam even langs om met mijn moeder te praten.

De buurvrouw is een goeie vriendin van mijn moeder, een hele aardig en zorgzame vrouw maar ook een enorme kletskous.
Het enige wat mij mee zat was het feit dat ze dit tegen zei: 'Oh, je hoeft niet op te staan. Blijf maar rustig zitten, ik ga zo weer'.
Ik zei niets maar in mijn dacht: 'Ik ga ook echt niet op staan, ik zit hier in een natte luier'.

Helaas was dat "Ik ga zo weer" een leugen. Ik had haar vertelt dat mijn moeder er niet was maar ze wou voornamelijk weten hoe het met mij ging.
Ze ging pas weg nadat ze een goeie vijf à tien minuten bij heeft gezeten te praten (het voelde eerder als een uur).
Ik probeerde de hele tijd beleeft te zijn maar zat de hele tijd te denken: 'Ga alsjeblieft weg'.
De angst die ik voelde kan ik nu niet meer goed beschrijven maar ik had het gevoel dat ik het in mijn broek zou doen (wat wel grappig is gezien ik geen broek aan had en de luier het toch zou absorberen).

Toen ze uiteindelijk weg ging heb ik meteen mijn spullen opgepakt en heb de rest van de dag binnen doorgebracht met gamen.
Maar ik hield de luier wel om want ik laat door zoiets de rest van mijn luier-dag niet verpesten (en het was toch nog niet vol).

Wel kon ik de buurvrouw een maand lang niet recht in het gezicht aan kijken zonder dat mijn stress van die middag terug zou komen.

______________________________________________

 

[John]

Zo, nog een verhaal(tje) af. Laat maar weten wat jullie er van vinden.
Misschien geeft het mij de inspiratie om de andere sneller af te maken.

 

[John]

Het volgende is best wel kort maar ik wou het wel vertellen. Gewoon omdat ik het vreemd vindt wat er gebeurd is.
______________________________________________________________________________________________________

Het Weggooien van Luiers

Iedereen die nog bij hun ouders thuis woonde (of nu nog steeds) toen ze begonnen met luiers te dragen, in het geheim natuurlijk, ken het probleem met het weggooien van het "bewijs". Want de luiers verbergen ergens in huis op een geheime plek is niet zo'n moeilijk probleem.

Soms heb je geluk en woon je in een oud huis met een grote zolder waar een doos meer niet opvalt.
Of je moet even wat creatiever zijn met de luiers verbergen op je kamer. Waarbij je ze verbergt achter een losse plank inde kast.
Zelf heb ik een tijd lang dit probleem creatief moeten oplossen door ze in een zitbank op mijn kamer te verbergen.
Ik zie je al denken "Lekker makkelijk onder de kussens" maar ik deed ze niet onder de kussens maar er in het frame zelf.

Ik dwaal af, terug naar het echt probleem; het weggooien van de luiers.
Want na het genot van een dag dragen moet alles weer weg en helaas ook de gewone onderbroek weer aan.
Maar na dat je alles hebt opgeruimd ligt er nog wel een vieze luier. En zomaar in de container gooien kan helaas niet als thuis woont.

Want iedereen in de familie gebruikt die ene container en soms is de oplossing gemakkelijk; de luier in een niet doorzichtige vuilniszak doen.
Voor andere mensen is die optie niet een mogelijk wanneer je ouders hebt die het meteen opvalt dat er een extra vuilniszak in de container zit met bijna niets er in of ze merken een vreemde geur en vragen zich af wat dit steeds veroorzaakt.

Of het kan je eigen paranoia en angst zijn van dat je ouders er achter komen wat je doet als ze weg zijn (en vooral dat laatste is mijn probleem)
Voordat probleem had ik een simpele oplossing; ergens anders de luiers dumpen (maar wel een container wat ik ben geen asociaal persoon).

Doordat ik een persoon ben die graag goed voorbereid is heb ik toe alle openbare containers/prullenbakken in mijn woonplaats in kaart gebracht om te bepalen welke dichtbij genoeg zijn van af mijn huis en waar het niet opvalt dat ik een vuilniszak uit een tas haal.
En na een middag fietsen en later op de dag via Google-maps te kijken dacht ik de perfecte plek te hebben gevonden.

In het park stonden een drietal containers die ook nog eens door hoge struiken omringd waren en ik maakt er al snel gebruik van.
Want nog geen twee weken later had ik de hele dag het huis voor mezelf waardoor ik lekker van mijn luiers kon genieten.
En het mooie was dat ik na zo'n leuke dag eindelijk geen last van de angst had dat iemand er achter zou komen.

Maar hier komt het vreemd in het verhaal een maand later had ik het huis voor meerder dagen (helaas niet achter elkaar) voor mijzelf.
En nu ook gooide ik de luiers aan het einde van de dag weg. En omdat het meerdere dagen waren gooide ik ze steeds in een ander container in de park.

Twee weken later werd het park gerenoveerd: struiken werden weggehaald, bomen werden gekapt en nieuwe paden werden aangelegd.
En om eerlijk te zijn was ook wel nodig dat het park opgeknapt werd. Op veel plekken waren de paden overwoekerd, er lag allerlei afval in de struiken en veel banken waren vernielt.

Naar drie weken waren ze klaar maar ik was mijn perfecte plek kwijt, er stonden nu alleen bij de ingangen/uitgang kleine prullenbakken, maar dit was niet het vreemde. Want een week later in de straat naast het park, dezelfde plek waar de glasbak ook al stond, staat nu ook een inzamelcontainer met er op 'Luiers en Incontinentie-materiaal'.

En ik weet dat correlatie niet oorzakelijk verband betekent maar dit is wel heel toevallig, dat de gemeente nu kleine prullenbakken plaats in het park en een speciale container neerzet voor incontinentie-materiaal op dezelfde plek.

Ik heb er helaas niets aan want het staat tegenover een supermarkt en woonhuizen.
En met zo'n groot bord met 'Luiers en Incontinentie-materiaal' weet iedereen meteen wat er in die vuilniszak zit die je weggooit.

 

[Ivy]

Zit er een vraag in dit verhaal of wil je het gewoon mededelen met ons ?

 

[John]

Zit er een vraag in dit verhaal of wil je het gewoon mededelen met ons ?

Nee, gewoon meer mededelen. En de aandacht van de lezer te treken door hun zelf die situatie voor te stellen.

Hoe zodat? (Dit was wel een vraag )

 

[Ivy]

Nee zomaar als dit een verhaal is dan is dit een leuk verhaal en als dit als mededeling ja dan neem ik het ter kennis geving aan

 

[John]

Nee zomaar als dit een verhaal is dan is dit een leuk verhaal en als dit als mededeling ja dan neem ik het ter kennis geving aan

Elk geval mooi om te horen dat je het leuk vond.

 

[John]

Hulp Om in Luiers te Slapen

Er is veel gebeurd in mijn leven in de eerste 6 maanden van 2018. Ik was toen vooral druk bezig met mijn afstudeerstage en studie. Wel heb ik toen nieuwe vrienden gemaakt die ook hun stage volgende bij hetzelfde bedrijf.

Het was de tijd dat ik voor het eerste echt op mij zelf woonde. Hiermee bedoel ik ook echt op mezelf. Ik woonde niet op een kamer maar in een kleine studio. Dus ik deelde geen badkamer of keuken, ik had alles voor mezelf (ook woonde ik bijna 2 uur reizen van mijn ouders).

Voor het eerst in mijn leven had ik echt privacy en het duurde niet lang voordat ik daar gebruik van maakte. Het was februari toen ik mijn bestelling plaatste via de ABDL webshop. Doordat ik best wel behoedzaam was had ik eerst twee weken gewacht na dat ik was ingetrokken. Gezien ik hiervoor nooit echt de tijd of de privacy had wou ik zeker zijn van alles.

Maar het was niet echt nodig; ik had geen last van de buren, er was een PostNL ophaalpunt dichtbij en doordat mijn studio voorheen een zolder was, was er genoeg bergruimte om dozen met ABDL spullen weg te zetten (voor als er visite was).

Ik vind het best wel grappig dat ik nog precies weet wat ik toen bestelde:
- 1 Pak Super Boompa
- 1 Pak Rearz Safari
- 2 Pakken Betterdry’s
- 2 Pakken Abena Abri-Let Maxi Boosters
- Een plastic broekje met dubbele anti-lek randen en NUK medicpro speen.

(Via de kruitvat heb ik er toen verzorgingsproducten gekocht zoals poeder en doekjes).

Helaas heb ik er toen geen rekening mee gehouden met het ophalen van de bestelling.
Want ik had wel de ruimte om een doos met 6 pakken van luiers en inleggers te verbergen maar in mijn enthousiasme was ik vergeten dat ik zoiets niet onder de arm op de first kan houden.

Gelukkig kon ik het vastbinden op de fietsendrager en al lopend terug naar mijn studio komen. Eenmaal daar zijn aangekomen moest ik nog wel het smalle trap op 3 verdiepingen (het was niet te zwaar maar meer onhandig om op te tillen).

Nadat dit alles achter de rug te hebben wachtte ik geen moment en binnen de korstte keren lag ik op bed geluierd Netflix te kijken via de laptop.

En zo ging het een aantal weken door, vaak op avonden als ik geen (huis)werk had zat ik met een dikke luier om te gamen tot diep in de nacht, maar op den duur wou ik iets nieuw proberen.

In het begin probeerde ik af en toe geluierd naar bed te gaan. Meestal op avonden wanneer ik geen zin had om het af te doen en de luier nog (best wel) droog was. Het probleem was alleen dat ik niet in slaap kon komen omdat mijn lichaam niet aangewend was om er een te dragen wanneer ik sliep. Dus na een paar uur draaien en proberen deed ik hem toch maar af.

Maar toen kwam ik op het idee: “Als ik de luier niet kan af doen dan moet ik er wel in slapen”.

Wel had ik extra materiaal/spullen nodig voor mijn idee want ik had niet iemand die mij kon helpen met het tot doen dwingen dat ik de luier om hield. En zo ging ik over op zelf-bondage.

Al snel maakte ik van mijn plastic broekje een afsluitbare broekje door in de taille van het broekje een opening te maken (en deze te verstevigen om verder scheuren te voorkomen). Hierdoor heen trok ik een ketting die ik met een hangslot kon vastzetten. De broek kon niet meer af en daarmee de luier ook niet meer.

Ik ging toen meteen een stap verder door aan mijn het frame van mijn bed kettingen vast te maken die ik in een lus aan mijn voeten kon vast leggen. Ik heb er toen wel aan gedacht om een paar oude sokken over de uiteinde van de ketting te doen, zodat ik iets zacht om mijn enkel had.

Achteraf had ik ook een broekje en boeien online kunnen kopen maar ik wou zelf zie/bepalen hoe lang alles moest zijn (het was ook goedkoper).

Als laatste stap en de belangrijkste de “Release Mechanism”. Ik had al veel tips en ideeën gelezen online over zelf-bondage en wat mij het makkelijkste leek toen was de ijs-klont methode.
Aan een balk kon ik een touw vast maken met aan het uiteinde de sleutels tot mijn vrijheid.
Een groot gedeelte van het touw zat dan bevroren in een grote ijs-klont en pas als die ontdooit was zouden de sleutels laag genoeg hangen zodat ik er bij kon (en er stond een emmer onder om het smelt water op te vangen).

Ik had alles een weekend van te voren getest, ik wist precies waar ik allemaal bij kom van af mijn geketende positie op het bed en ik had gemeten hoe lang het ijs over zou doen om te smelten; ongeveer 7 á 8 uur de eerste keer en ik ben toen voor groter stuk ijs gegaan. En ik wist dat het waarschijnlijk langer zou duren, omdat het s ’nacht koeler zou zijn dan overdags.

En ik had een reserveplan; de kettingen aan het frame maakte ik vast met tyraps. Die zou ik ingeval van nood kunnen door knippen met en schaar en zo direct kunnen los komen. Wel wou ik dat het niet te makkelijk zou zijn want anders kon ik mij direct weer losmaken als niet in slaap kon komen. Maar het moest ook niet moeilijk zijn want ik moest er direct bij kunnen.

Toen kwam ik op het idee om verf te gebruiken.

In de dagen voordat ik in de studio ging wonen had ik de wanden opnieuw geverfd en er was nog meer dan een half blik over. Ik kon de schaar in het blik verf stoppen, als ik hem dan nodig had zouden mijn handen onder de verf zitten (in geval van noodsituatie maakt dat niet zoveel uit).

Die vrijdag was het zover. Ik had alles klaar gelegd en nadat ik mij had gedoucht was het tijd om mijn plan uit te voeren. Als eerste bracht ik een goede laag zalf en een aanzienlijk laag talkpoeder aan want ik wist dat ik wel een tijdje in die luier zou vast zitten en ik wou geen uitslag krijgen.

Toen een Rearz Safari met daarin twee booster aangetrokken, om te voorkomen dat ik kon lekken als ik in bed lag. Daarom had ik ook een grote vuilniszak over het matras gedaan, onder dekbedovertrek, om het te beschermen. Snel het broekje aangetrokken en met een klik zat het vast.

Op dat moment toch nog even alles gecheckt; deur zat op slot, ramen dicht, alles was opgeruimd. Dus dat was allemaal goed. Bij mijn bed stond het blik verf met de schaar er in (op een plastic zak en schroevendraaier om open te maken), ik had mijn laptop en mobiel bij de hand.

Ook aan eten en drinken gedacht; twee bidons met water, een fles ijs-thee (totaal 1,5 liter aan drinken) en twee broodjes met kaas (in een brood trommel) voor in de ochtend. Want ik wist dat het waarschijnlijk langer dan 9 uur zou kunnen duren.

Het stuk touw, met de ijs-klont, uit de vriezer gehaald en vast gemaakt aan de balk. Als laatste de ketting om de enkels, als ik eenmaal dat om had was er geen weg terug, ik voelde mijn hart te keer gaan van spanning.

Ik wilde het bijna niet meer doen. Niet omdat ik bang was dat ik er niet uit zou kunnen komen maar meer omdat ik zat denken: “Wat als ik helemaal niet in slaap kan komen, dan ik ben ik uit eindelijk dood op in de ochtend. En dan ben ik de hele zaterdag chagrijnig en heb ik nergens zin in”.
Maar ik wilde mij niet meer bedenken dus ik klikte snel mijn enkels vast. En daar zat ik dan op bed.

In mijn pyjama met een dikke luier om vast tot morgen vroeg. Op dat moment was het rond 10 uur, veels te vroeg voor mij om te slapen, dus de laptop gepakt en filmpjes gekeken op Youtube.

Het was 3 uur later toen ik de laptop weg legde en het licht uit deed. Ik was nog niet echt moe maar wou al vast proberen in slaap te vallen. In tussen tijd had ik ook al één bidon leeg gedronken (en was ik aan de tweede begonnen) en was mijn luier al nat.

Helaas kon ik de slaap niet te pakken krijgen. Een tijd lang heb ik liggen te draaien en met iedere beweging werd ik er aan herinnerd in welke situatie ik mij bevinden. Het was niet zo dat de ketting te strak zat of dat de plasticbroek en de zak te veel kraakte. Om eerlijk te zijn vond ik het wel fijn het geknisper en gekraak af en toe te horen, als een soort herinnering dat ik geen zorgen hoefde te maken over lekken.

( - Nu ik dit zo op schrijf wil ik een echt rubberen matras beschermer kopen voor op mijn bed - )

Nee, wat er voor zorgde waarom ik niet in slaap kon komen was het feit dat ik gewoon niet gewend was aan een dikke luier om te hebben met slapen. Ook slapen op mijn rug is altijd iets geweest wat ik moeilijk vond om te doen. Uiteindelijk was ik wel in slaap gevallen, vooral omdat ik op een gegeven moment zo uitgeput was en mijn ogen niet meer wou open doen.

Toen ik mijn ogen weer open deed was het nog donker. Mijn klok liet zijn dat het rond 5 uur was, ik had een goeie 4 uur geslapen, en de reden waarom ik wakker was voor de hand liggend; ik moest plassen. Op dat moment probeerde ik al liggend te plassen maar dat lukte gewoon niet (vandaag de dag lukt het mij nog steeds niet).

Ik kon mijn blaas maar niet ontspannen zodat ik gewoon kon blijven liggen. Toen toch maar recht op gaan zitten, proberen te concentreren, op te plassen. En het duurde niet lang tot er een nieuwe scheut urine in mijn luier zat.

Ik wachtte nog even tot het goed geabsorbeerd was en draaide mij toen weer om. Ik viel naar mijn gevoel toen sneller in slaap dan eerder in de nacht, waarschijnlijk omdat ik nog hartstikke moe was.

Het was kwart voor 8 toen ik weer wakker werd, de zon was net op, toch nog iets meer dan 6 uur geslapen die nacht. Naar dat ik mij even had uitgerekt keek ik naar het touw.
En ja, mijn plan had gewerkt. Het ijs was gesmolten en de sleutels hingen binnen handbereik.

Wel voelde ik mijn luier nog even, het was al aardig nat geworden vannacht, toch kon ik hem zeker nog even om houden. En op het moment moest ook weer nodig plassen.

Wel maakte ik de sloten los, gewoon omdat ik wat makkelijker wou zitten op het bed. Ik at mijn brood op terwijl ik met mijn mobiel wat zat te lezen.

Rond half 10 deed ik toch de luier af, ik had die ochtend een tweede geplast en was nu vrij zeker dat het zou lekken als ik op bed bleef zitten. 10 uur lang zat ik in deze luier vast en heb hem bijna 12 uur lang omgehad.

Was ik na dit alles moe, ja. Maar had ik er spijt van, nee.

 

[luiernl]

Spannende belevenis, heb je het nog vaak herhaald?

Ik draag ‘s nachts geregeld een luier en plasticbroek, het plassen liggen op de rug went wel hoor. Als ik een luier in bed draag zorg ik er wel voor dat mijn fluit naar beneden in de luier zit en niet omhoog kan, ik doe de luier dan strak dicht. De plas wordt dan goed verdeeld en geabsorbeerd. Een erectie krijgen kan dan niet.

 

[Bedplasser91]

Dit is een herinnering die getriggerd werd door iets wat ik zojuist in een andere posting heb gelezen. Het is niet zozeer abdl gerelateerd maar gaat wel over mijn bedplassen en hoe ik me een weekje helemaal vrij voelde en me nergens voor hoefde te schamen.

Sorry John, had ik toch zomaar jouw thread gekaapt voor een herinnering! Zal het even verplaatsen naar de E. Enne, ga verder met je verhalen en herinneringen, want ik lees het met plezier!

 

[anoniem444]

mooi verhaal ga zo door