Luierkind989
Toplid
Dit is een verhaal hoe iemand in de luiers is beland. Of het verzonnen is of niet moet iedereen maar zelf bepalen.
Omdat het voor mij makkelijker is om in de ik-vorm te schrijven, heb ik het bij dit verhaal zo gedaan.
En nu veel plezier!
Hallo iedereen,
Ik ben Nils Holgersson. Als je niet weet wie ik ben, google mij maar eens.
Ik kreeg die naam omdat ik als kind altijd aan de kleine kant was qua lengte en nu nog steeds niet veel langer ben.
Toen ik werd geboren, zat mijn vader in het Duitse leger. Net voor mijn eerste verjaardag besloten mijn ouders om de kans te pakken: ze gingen met het leger naar Italië voor een periode van vier jaar.
Het was daar heerlijk, dat is te zien op de film en foto-opnames. En mijn vage herinneringen zijn ook alleen maar leuk.
Na ja, op gegeven moment moesten we terug naar Duitsland.
We zijn toen in Keulen beland. Hier verbleven wij iets langer dan een jaar.
Inmiddels vijf jaar oud werd ik voor de eerste keer verliefd op mijn vriendinnetje.
Op een dag kreeg ik te horen dat we zouden gaan verhuizen naar een dorp in de omgeving van München.
Dat kwam omdat mijn vader, inmiddels niet meer in het leger, daar werk had gevonden.
Dus ik raakte weer al mijn vrienden en, nog erger, mijn liefde kwijt.
Ik wist dat ik ze nooit terug zou zien. En dat is tot heden waar ook.
Het had een enorme impact op mij.
Nou, ik wil hier nu niet zeuren, dus het is wel goed gekomen, uiteindelijk.
Dus zat ik daar in Beieren.
Meestal als ik wat fout had gedaan, kreeg ik een stevig pak op mijn billen.
Ik was net twee jaar op school, toen het begon met de klappen.
Op school was ik bepaald niet goed. Daardoor kreeg ik steeds vaker wat klappen.
Toen ik bijna acht jaar was, kreeg ik te horen dat ik binnenkort een broer zou krijgen.
En wat denk je, eerst enthousiast, maar heel snel had ik door dat ik alle aandacht en cadeautjes voortaan zou moeten delen.
De aandacht van mijn ouders was toen al niet veel, behalve de klappen op mijn billen dan.
Meestal met een kooklepel of de hand.
Als gevolg daarvan begon ik opeens, uit het niets, met bedplassen.
Per ongeluk, maar het gebeurde steeds vaker.
Toen we de eerste keer weer bij mijn oma zijn geweest en ik in bed had geplast, besloot mijn oma dat ik een luier van afwasdoeken aan moest.
Haar matras moest beschermd worden tegen mij!
Daar sta je dan, je broer, de baby, krijgt een Pampers om en jij, binnenkort acht (!) jaar oud, krijgt ook een luier om.
Bepaald niet leuk!
Maar weerwoorden zouden klappen opleveren. Dus...
En ja, op de een of ander manier is het ook wel fijn te weten dat in de ochtend het bed droog zou zijn.
Want een koud en nat bed voelt niet fijn, vooral in de wetenschap dat je daar weer klappen voor op je billen krijgt.
En je kunt dat natte bed echt niet voorkomen. Het gebeurt gewoon.
Nou, op gegeven moment was mijn broertje zo groot, ik was redelijk aan de te kleine kant voor mijn leeftijd, dat ik zijn luiers kon dragen.
Voor mij was dat een volgende tegenvaller.
Ik, zeven jaar ouder, droeg de luiers van mijn kleine broertje.
Als ik dan uiteindelijk toch weer droog was, mocht ik uit de luiers.
Inmiddels waren mijn ouders ermee begonnen om in een dorp in de buurt een huis te bouwen.
Dus moest ik weer gaan verhuizen en mijn leven voor de derde keer opnieuw regelen, zoals opnieuw nieuwe vrienden zoeken.
Maar deze keer kwam ik in een wijk terecht met amper kinderen van mijn leeftijd.
Dat was niet zo leuk.
Rond mijn veertiende jaar kwam het verlangen naar luiers langzamerhand weer terug.
Het voelde gewoon lekker om stiekem met wat doekjes een luier te maken.
Ik snapte er niks van.
Het begon nadat ik een boek had gelezen over het leven in de middeleeuwen, geïllustreerd met veel plaatjes.
Op één plaatje was een persoon te zien met een hemd en een wit stuk doek over zijn kruis, net een luier.
Daar werd ik opgewonden van.
Ik wist niet wat er gebeurde, maar het was echt geweldig!
Toen kwamen voor het eerst ook mijn sm-gevoelens omhoog.
Die plaatjes waarop mensen straf kregen vond ik erg opwindend.
Aangezien mijn ouders inmiddels ook alleen nog maar amper billenkoek aan mij uitdeelden, zal hierbij wel een rol gespeeld hebben.
Maar ja, op een gegeven moment werd het verlangen naar luiers steeds groter en ook mijn sm-gevoelens werden steeds sterker.
Ik heb toen stiekem de grootste maat Pampers gehaald en heb deze gedragen als ik alleen thuis was.
Vanaf dat moment werd de fetisj steeds groter.
En ben ik geworden wie ik nu ben.
En zo kwam ik in de luiers terecht.
Omdat het voor mij makkelijker is om in de ik-vorm te schrijven, heb ik het bij dit verhaal zo gedaan.
En nu veel plezier!
Hallo iedereen,
Ik ben Nils Holgersson. Als je niet weet wie ik ben, google mij maar eens.
Ik kreeg die naam omdat ik als kind altijd aan de kleine kant was qua lengte en nu nog steeds niet veel langer ben.
Toen ik werd geboren, zat mijn vader in het Duitse leger. Net voor mijn eerste verjaardag besloten mijn ouders om de kans te pakken: ze gingen met het leger naar Italië voor een periode van vier jaar.
Het was daar heerlijk, dat is te zien op de film en foto-opnames. En mijn vage herinneringen zijn ook alleen maar leuk.
Na ja, op gegeven moment moesten we terug naar Duitsland.
We zijn toen in Keulen beland. Hier verbleven wij iets langer dan een jaar.
Inmiddels vijf jaar oud werd ik voor de eerste keer verliefd op mijn vriendinnetje.
Op een dag kreeg ik te horen dat we zouden gaan verhuizen naar een dorp in de omgeving van München.
Dat kwam omdat mijn vader, inmiddels niet meer in het leger, daar werk had gevonden.
Dus ik raakte weer al mijn vrienden en, nog erger, mijn liefde kwijt.
Ik wist dat ik ze nooit terug zou zien. En dat is tot heden waar ook.
Het had een enorme impact op mij.
Nou, ik wil hier nu niet zeuren, dus het is wel goed gekomen, uiteindelijk.
Dus zat ik daar in Beieren.
Meestal als ik wat fout had gedaan, kreeg ik een stevig pak op mijn billen.
Ik was net twee jaar op school, toen het begon met de klappen.
Op school was ik bepaald niet goed. Daardoor kreeg ik steeds vaker wat klappen.
Toen ik bijna acht jaar was, kreeg ik te horen dat ik binnenkort een broer zou krijgen.
En wat denk je, eerst enthousiast, maar heel snel had ik door dat ik alle aandacht en cadeautjes voortaan zou moeten delen.
De aandacht van mijn ouders was toen al niet veel, behalve de klappen op mijn billen dan.
Meestal met een kooklepel of de hand.
Als gevolg daarvan begon ik opeens, uit het niets, met bedplassen.
Per ongeluk, maar het gebeurde steeds vaker.
Toen we de eerste keer weer bij mijn oma zijn geweest en ik in bed had geplast, besloot mijn oma dat ik een luier van afwasdoeken aan moest.
Haar matras moest beschermd worden tegen mij!
Daar sta je dan, je broer, de baby, krijgt een Pampers om en jij, binnenkort acht (!) jaar oud, krijgt ook een luier om.
Bepaald niet leuk!
Maar weerwoorden zouden klappen opleveren. Dus...
En ja, op de een of ander manier is het ook wel fijn te weten dat in de ochtend het bed droog zou zijn.
Want een koud en nat bed voelt niet fijn, vooral in de wetenschap dat je daar weer klappen voor op je billen krijgt.
En je kunt dat natte bed echt niet voorkomen. Het gebeurt gewoon.
Nou, op gegeven moment was mijn broertje zo groot, ik was redelijk aan de te kleine kant voor mijn leeftijd, dat ik zijn luiers kon dragen.
Voor mij was dat een volgende tegenvaller.
Ik, zeven jaar ouder, droeg de luiers van mijn kleine broertje.
Als ik dan uiteindelijk toch weer droog was, mocht ik uit de luiers.
Inmiddels waren mijn ouders ermee begonnen om in een dorp in de buurt een huis te bouwen.
Dus moest ik weer gaan verhuizen en mijn leven voor de derde keer opnieuw regelen, zoals opnieuw nieuwe vrienden zoeken.
Maar deze keer kwam ik in een wijk terecht met amper kinderen van mijn leeftijd.
Dat was niet zo leuk.
Rond mijn veertiende jaar kwam het verlangen naar luiers langzamerhand weer terug.
Het voelde gewoon lekker om stiekem met wat doekjes een luier te maken.
Ik snapte er niks van.
Het begon nadat ik een boek had gelezen over het leven in de middeleeuwen, geïllustreerd met veel plaatjes.
Op één plaatje was een persoon te zien met een hemd en een wit stuk doek over zijn kruis, net een luier.
Daar werd ik opgewonden van.
Ik wist niet wat er gebeurde, maar het was echt geweldig!
Toen kwamen voor het eerst ook mijn sm-gevoelens omhoog.
Die plaatjes waarop mensen straf kregen vond ik erg opwindend.
Aangezien mijn ouders inmiddels ook alleen nog maar amper billenkoek aan mij uitdeelden, zal hierbij wel een rol gespeeld hebben.
Maar ja, op een gegeven moment werd het verlangen naar luiers steeds groter en ook mijn sm-gevoelens werden steeds sterker.
Ik heb toen stiekem de grootste maat Pampers gehaald en heb deze gedragen als ik alleen thuis was.
Vanaf dat moment werd de fetisj steeds groter.
En ben ik geworden wie ik nu ben.
En zo kwam ik in de luiers terecht.
