Hoofdstuk 6
'Euh... wat zijn opties?' vraag ik.
'Wedstrijdje plas ophouden, wildplassen in het bos, broekplassen... zeg het maar lieverd!'
Ik zak even kort door mijn knieën om de beukende plas iets terug te dringen.
'Wedstrijdje plas ophouden?' zeg ik bevestigend.
Ze knikt gretig. 'We doen het hier op de bank. Ik haal even een grote kan water en twee glazen, het is altijd leuker om nog meer te drinken.'
Even later zitten we er helemaal klaar voor: naast elkaar op de bank met ieder een groot glas water. De televisie staat aan op een muziekzender, het volume is laag.
Mevrouw Lets kreunt ineens en drukt haar hand tegen haar kruis. 'Ik moet zo nodig...'
'Weet u, mevrouw Lets, ik ook!' kreun ik.
'Kate, noem me alsjeblieft gewoon "je" en "Larissa",' grinnikt ze.
Ik lach, maar dat was geen goed idee. Er spuit een straaltje plas uit mijn plasgaatje door het lachen. Ik vlieg overeind, grijp naar mijn kruis en zet mijn benen strak over elkaar heen. Het straaltje stopt al snel. Naast me begint Larissa steeds sneller te ademen.
'Pfoe, dat werkt zich uit op mijn blaas..,' kermt ze terwijl ze ook voorzichtig opstaat. 'Ik moet zo nodig!' stoot ze uit.
En ik sluit me daar helemaal bij aan. Ik huppel even van mijn ene been op mijn andere been, maar dat heeft geen zin. De plas blijft tegen mijn plasgaatje beuken.
'Kom, laten we ergens gaan zitten. Dat is wel het leukst!' zegt ze. Ze loopt naar ren kastje, en haalt daar een enorm groot stuk plasticfolie vandaan. Dat spreidt ze uit over de bank, en dan gaat ze erop zitten.
'Dan wordt hij ten minste niet zo nat, die geur gaat erin trekken als we echt veel plassen,' verklaart ze.
Ik ga voorzichtig zitten, maar dat levert gelijk weer een straaltje plas op. Inmiddels is het kruis van mijn spijkerbroek al helemaal doorweekt. Ik duw mijn hand tussen mijn benen en opnieuw stopt het straaltje vrij snel.
'Dit is zo lekker,' fluistert Larissa. Ik knik opgewonden.
Ze begint weer te kreunen, duwt haar hand nog harder tegen haar kruis en beweegt veel met haar benen. 'Ik kan dit niet meer ophouden!' gilt ze.
Dan hoor ik een zacht gesis, gevolgd door een ontspannen houding van Larissa.
'Ik ga een beetje laten lopen,' legt ze uit.
Het gesis verandert in gekletter als het dwars door haar broek op de plasticfolie spuit. Dan spant ze zichtbaar haar blaasspieren aan, kruist ze haar benen en grijpt ze naar haar kruis.
'Gelukt!' zegt ze als het is gestopt. '10 seconden je plas laten lopen is ongelofelijk opwindend, en ook verlichtend.'
Dat brengt mij op een idee, ook ik hou dit namelijk niet meer. Ik kom iets omhoog, zodat mijn kont de bank net niet raakt, en laat het stromen. Mijn plas spuit al snel door mijn spijkerbroek heen, zo op de bank. Nou ja, de plasticfolie. Ik kreun en slaak een zucht. Na een paar seconden stop ik de straal weer, zo goed en zo kwaad als dat gaat.
'Wat nu? Wil je verder gaan met dit wedstrijdje, of met de rest van onze blaasinhoud nog iets anders proberen?' vraagt Larissa.
----------------
Jullie mogen weer kiezen!
A. Wedstrijdje voortzetten
B. Iets anders ermee doen
Als B eruit komt, kies ik. Maar het wordt gegarandeerd iets heel lekkers