underjamsftw
Beginneling
Het R-Project
Hoofdstuk 1: de Presentatie
“ Hé Rick, wordt nu eens wakker, man! Komaan straks hebben je ze door !” Ik weiger naar Benjamin of ook wel Benji voor de vrienden te luisteren en blijf liggen. Wat kan mij de zoveelste presentatie van 1 of andere saaie zeurkous nu schelen. De eerste 5 minuten waren er al te veel aan. Ik blijf lekker hangen op mijn stoel of hij nu wil of niet. Tim en Roderick die voor mij zitten zorgen er toch voor dat die ouwe en Meneer Mertens mij niet kunnen zien. Tot ik opeens een hand voel die mij aan mijn kraag recht trekt. Ik open mijn ogen en zie dat het Mr. Mertens is.
“Rick, hoe durf je zo onrespectvol te zijn, deze meneer steekt al zijn tijd en moeite om het project waarin jullie moeten deelnemen zo goed mogelijk voor te bereiden en jij zit hier als een bloemzak op je stoel te denken dat je de koning bent van het universum!”
“Maar Mr., als ik koning wordt, dan is het gedaan met deze saaie presentaties hoor.”
“Je weet toch dat dit project een groot deel van je punten bepaald! En met zo’n gedrag zal je zeker blijven zitten. Nu ga je luisteren naar wat deze meneer te zeggen heeft en laat me je niet weer betrappen.”
Aan wat ik kon afleiden uit de boel is dat we met onze klas van rond de 20 man voor 2 weken naar een afgelegen domein gingen gaan. Ze gingen een aantal psychologische experimenten met ons doen, niks gevaarlijks zeiden ze. De man vertelde niets over het project zelf maar een aantal instructies die we moesten volgen. Zo mochten we geen gsm, ipod, iphone, MP 3, frisdrank, alcochol, snoep en andere etenswaren meenemen met uitzondering van noodzakelijke dingen voor ziektes, “gevaarlijke dingen” zoals aanstekers, zakmessen , lucifers en dergelijke mocht je ook niet meehebben.
Yeah right, geen zakmes meenemen, dat kunnen ze op hun buik schrijven, Ik ga nooit op vreemde tochten zonder dat ding mee, of het ze dat nu willen of niet. Vroeger was dat niet zo maar nu laat ik het niet meer achter, niet meer sinds die ene keer. Toen het fout ging. Het doet noch te veel pijn om het nu uit te leggen, misschien dat ik het verhaal ooit weer eens over mijn lippen kan laten komen ,maar na een jaar is de wonde nog steeds te vers voor mij.
Nu ja, er staat nu nog 1 weekend tussen ons en het leuke tochtje voor 2 weken dus ik kan er nog maar beter van genieten dit weekend. Ik had deze zin nog niet uitgedacht of het belsignaal ging af en de vrijdag zat er op. We gingen met onze zotte bende het stad in om in onze favoriete kroeg wat te gaan drinken en biljart te spelen. Al snel sloeg het gesprek over in hoe we dit project zouden aanpakken. We zouden allemaal wel een verboden item meenemen naar het project. Roderick en Arne zouden kijken voor wat chips en kauwgum, Tim en Benji voor wat cola en ik en Sander voor wat alcochol. We zouden wel moeten kunnen ontsnappen van de aandacht van die mensen daar om af en toe eens een winkel op te zoeken om de voorraad aan te vullen. Ik volgde het gesprek echter niet meer zo goed want ik keek naar Sara die juist in het café binnen kwam. Al maanden was ik verliefd op haar maar ik had de ballen niet om het haar te zeggen. Toch vreemd als je tegen alles een grote mond hebt maar tegen een meisje durf je dan niets zeggen. Daarom dat ik het ook voor mezelf hield en de bende er noch niets van wist. Misschien vertel ik ze het ooit, misschien ook niet. Wie weet ?
Die avond dronken we nog wat en maakten we veel plezier en voor je het wist was het weekend voorbij. Ik had niet zoveel bij want ik zit namelijk al 11 jaar in de scouting en dan weet je al je moeder te overtuigen dat je geen 400 T-shirts en broeken hoeft mee te nemen zoals ik altijd moest doen voordat ik op kamp vertrok. Ze is altijd veel te bezorgd geweest over mij. Soms was de geheime politie niets vergeleken bij haar spionage werk dat ze bij mij deed. Ze dacht altijd dat ik mij crimineel bezig hield terwijl ik nog nooit iets misdaan heb in mijn hele leven. Ik heb zelfs nog nooit een sigaret of drugs aangeraakt. Toch blijft ze me volgen als mijn eigen schaduw ook tot ergernis van mijn vader, die dan weer dacht dat ik niets alleen kon afhandelen terwijl ik door mijn vrienden bekend sta als de 2e Bear Grylls. Ik nam afscheid van hen beiden en ging met mijn lichte bepakking naar school. Ironisch dat het laatste wat ik tegen mijn moeder zei was: “ Je hoeft niet ongerust te zijn, ik heb de extra luiers mee”. Ik had natuurlijk ook nog het verboden zakmes mee voor in noodgevallen.
Ik zag Sander al staan aan de nachtwinkel. Ik groette hem en we gingen samen naar binnen. Ik liet Sander kiezen want ik was niet zo’n fan van sterke drank en kon er niet altijd even goed tegen. Uiteindelijk gingen we naar school en stonden er met de bende nog zo’n kwartiertje tot iedereen er uiteindelijk was. We moesten echter nog een eindje wachten tot de bus er was. Op de bus was het natuurlijk ook nog dolle pret. Tim had zijn pokerset mee en we hadden elk 10 euro ingezet. Dat had het gevolg dat iedereen weer heel gespannen stond en er maximale kansen waren op vals spelen. Ik heb er toch nog 4 euro winst aan overgehouden en kon dus niet klagen. De rest zal me wel vragen om de volgende keer in de kroeg een rondje te geven maar voor hen doe ik het graag. We praatten nog een half uurtje en dan komen we uiteindelijk aan op de site. Het bestaat uit een hoofdgebouw met zijvleugels en nog een aantal gebouwen zodat er eigenlijk een soort van plein wordt gevormd. Rond deze gebouwen is er ook nog eens een groot bos met een park en een klein meer. Dit alles is afgeschermd met een 3 meter hoge omheining en het laatste dorp dat we zagen lag een klein half uur van hier. Ontsnappen zou niet gemakkelijk zijn maar het zou ons zeker lukken. Ik weet niet wat het was maar deze plek gaf me geen prettig gevoel.
Hoofdstuk 2 De aankomst
We werden naar binnen begeleid door een paar mensen van het personeel. Mr. Mertens keerde terug met de bus aangezien het een project zou zijn waarin wij geen contact mochten hebben met iemand die ons aan de buitenwereld zou herinneren. Deze mensen zagen er heel vriendelijk uit maar dat verbaasde me niet aangezien ze wilden dat we zouden meewerken. We werden ontvangen in een presentatie zaal waar we nog eens uitleg kregen van het hoofd van dit domein die tevens dit experiment leidde. Zijn naam was Dr. Eynde. Hij vertelde ons dat vanaf het moment dat we een stap uit deze zaal zetten, het experiment begint. We mogen onszelf indelen in groepjes en elke groep krijgt een kamer in de linkervleugel van het hoofdgebouw. Iedere dag wordt elke student op een bepaald tijdstip verwacht bij hem en zijn assistenten om te praten of hij zich sinds de aankomst anders voelt. Ook kunnen personen na verloop van tijd verplaatst worden naar een andere kamer.
Ook werden er ons een aantal regels opgelegd ivm. Een avondklok om 11 uur, men moet slapen op dat moment, de plaatsen waar je wel en niet mag komen. Ook werd ons nog eens verteld dat men geen illegale voorwerpen mocht meehebben maar omdat ze de tieners van tegenwoordig kennen gaven ze ons nu nog een laatste kans om deze goederen in te dienen om ze na het experiment terug te krijgen. Dit kon ons niet veel schelen tot Dr. Eynde ons zei dat er op iedere overtreding een hoge en speciale bestraffing was. De manier op hoe hij dat zei deed sommigen onder ons huiveren en sommige mensen in de klas gaven wel hun gsm of andere voorwerpen af. Ons groepje bleef echter hardnekkig ontkennen dat we iets mee hadden.
Toen mochten we de presentatiezaal verlaten met onze bagage en gingen richting linkervleugel. Daar had je eerst een kamer met een balie en een grote deur. We kregen eerst allemaal een enquête die we moesten invullen met onze persoonlijke informatie zoals: naam, lengte, gewicht, taille, etc. Er waren ook vreemde vragen. Zo vroegen ze of nog last hadden gehad van bedplassen, wat onze favoriete programma’s van vroeger waren, etc.
We kregen ook allemaal een nummer. Tim was nr. 10, Sander nr. 11, Arne nr.12, ikzelf nr.13, Roderick nr. 14 en Benji nr. 15. We schreven ons ook meteen in voor een groepje met ons 6. Sara zat met een groep meiden in het 2e groepje dat ook bestond uit 8. De andere jongens vormden ook nog een groep van 6 die dan groep 3 was.
Toen controleerden ze onze bagage op illegale voorwerpen. Bij ons vonden ze niets want wij hadden onze voorwerpen te goed verstopt. Ook bij de andere jongens vonden ze niets. In groep 2 met de meisjes hadden ze snoep en gsm’s gevonden. Die bleken afkomstig te zijn van 2 van hen. Ik denk Laura en Charlotte. De hoofdassistente van Dr. Eynde nam ze in beslag en zei tegen hen dat ze later wel een gepaste straf zouden krijgen.
Na al die commotie konden we eindelijk de linkervleugel binnengaan. Toen ik binnenging kon ik men ogen niet geloven.
Wordt vervolgd
