Winnie de Poep
klein zijn is fijn.
toppie
Het verhaal van Mien
- Onderwerp starter appeltje89
- Startdatum
appeltje89
Nieuw lid
Na het eten laat hij me nog even zitten , en hij ruimt alles op.
Hij zegt dat we nu een stapje verder gaan, dat we even echt 'medisch' gaan spelen.
ik vraag me af wat hij daar mee bedoeld, maar ben vol spanning en denk 'laat maar komen'
Hij brengt me in de rolstoel naar de badkamer, legt me op het verzorgingskussen en doet mijn luier uit. Ook de elektro gaat weg.
Hij neemt wat materiaal en zegt 'we gaan je even compleet beperkt maken, hij neemt een sonde en brengt deze in mijn plasgaatje... aan de sonde hangt een zak, deze legt hij even op mijn buik. Hij doet een kleine butplug in mijn kontje en zegt - we willen geen stoelgang zonder afspraak ...
hij doet me een luier om en zegt 'dan voel je je nog steeds wat baby he
.
hij neemt me op,zet me in de rolstoel en brengt me naar een andere kamer, een kamer die ik nog niet had gezien.
Er staat een groot ziekenhuis bed, aan het plafond is een tillift geinstalleerd die over de hele kamer loopt. Er is ook een bad in de ruimte. Verder staan er verschillende medische toestellen waarvan ik de werking niet ken...
Hij neemt een tildoek en doet deze vlot achter mijn rug en onder mijn benen door. Hij neemt het tillift systeem en maakt de lussen vast. Hij neemt het bakje en zegt 'we gaan vliegen he'. Hij duwt op het knopje en ik ga langzaam omhoog, ik hang precies in een zetel.. Als ik hoog genoeg ben duwt hij me richting bed en laat me daar voorzichtig op zakken.
Hij hangt de zak van mijn sonde aan de zijkant van mijn bed en kijkt ondertussen even hoe vol deze al is.
Hij zegt dat ik hier een tijdje zal blijven liggen dat er dus enkele aanpassingen gedaan moeten worden.
Hij doet me een ziekenhuishemdje aan over mijn luier, en dat is dan ook het enige.
Even laten komt hij met een lang doorzichtig buisje af. Hij zegt dat dit in mijn neus komt, dat ik de volgende 3 dagen daarlangs voeding zal krijgen. Ik vind het maar een eng idee en schud van nee...
Jawel zegt hij, en we werken hier niet tegen he...
Vlot neemt het hij het buisje en brengt het langzaam in mijn neus, als het voorbij mijn keel gaat moet ik even kokhalzen, maar eens daar voorbij is het weer ok.
Hij kleeft het buisje langs mijn wang vast. Naast bed staat een staander, daaraan hangt hij een zak sondevoeding en sluit het darmpje aan. Via een pompje laat hij de voeding naar binnen lopen. Ik voel me vreselijk hulpeloos.
En hij is nog niet klaar. Hij doet mijn hemdje omhoog en neemt enkele klevertjes, die kleeft hij op mijn borstkast. Aan de klevertjes maakt hij kabeltjes vast, en deze lopen naar een machine, daarop kan hij mijn hartslag zien.
Op mijn wijsvinger doet hij ook een knijpertje, dit is om het zuurstofgehalte in mijn bloed te zien.
Ik denk dat het wel goed is zo, maar daar denkt hij anders over.
Hij neemt mijn arm vast en heeft een infuus in zijn handen, hij duwt de naald vlot in mijn arm en ik schrik even. Hij plakt alles mooi vast en doet een speciaal plankje aan de achterkant van mijn arm, zo kan ik die arm niet plooien.
Aan het infuus hangt een zak met vloeistof, ik ben wel heel nieuwschierig wat daar in zit. Ik merk het precies niet, dus mss is dat gewoon show.
Hij laat me even zo liggen , om er aan te wennen of zo ... ik begin me al te vervelen , maar dat durf ik niet zeggen.
Hij neemt plots een spuitje, zonder naald, daarin zit een wittige vloeistof. Hij komt dichter en zet de spuit met het puntje in mijn oor, ik voel de vloeistof naar binnen gespoten worden, en niet veel later droogt het op. Ik hoor niks meer met dat oor. En waar ik voor vrees, hij doet het ook aan de andere kant. ppssttt en het stolt. Hij zegt iets, maar behalve liplezen hoor ik niks. Hij steekt zijn duim omhoog en knikt goedkeurend.
Daarna neemt hij een spuitje met een piep klein naaldje. Er zit een doorzichtige vloeistof in. Hij komt dichter en zegt 'niet schrikken, ik ga voorzichtig zijn' Hij neemt met zijn ene hand mijn hoofd vast en steekt het naaldje in mijn oog, vlot spuit het een klein beetje vloeistof in mijn oog. Hij doet de naald er weer uit en al snel word mijn zicht heel erg wazig. Hij vraagt 'zie je nog iets?' Ik antwoord 'alles is heel erg wazig'
Hij neemt de spuit opnieuw en steekt hem er opnieuw in, hij spuit nog wat bij en haalt de spuit er terug uit. Ik tril van de sensatie. niet veel later verdwijnt het zicht op dat oog volledig. Hij vraagt 'zie je nu nog iets' ik antwoord 'nee helemaal niks' - goed zegt hij, dat was de bedoeling.
Hij neemt een nieuw spuitje en komt naar mijn andere oog 'hij spuit een klein beetje in mijn oog en haalt de naald er weer uit'
ik zie weer wazig, maar ik zie nog vormen en kleuren. hij zegt 'met dit oog mag je nog even een beetje zien'
Het is eng , ik zie heel weinig en dat maakt me wat bang.
Hij neemt nog een spuit en ik denk 'neeee niet nog meer' Hij neemt mijn tong vast en spuit er in. Ik voel mijn tong wat opzwellen en dat geeft een lastig gevoel in mijn mond. Daarna neemt hij mijn bovenlip, prikje en even later voel ik mijn lip niet meer. Hij doet hetzelfde met mijn onderlip, en al snel begin ik weer te kwijlen. Ook praten kan ik niet meer, daarvoor is mijn tong te dik geworden.
hij ziet op de monitor dat mijn hart sneller gaat kloppen. En knikt goedkeurend. Ik ben blij dat ik nog iets zie, ook als het erg wazig..
De kwijl loopt lang mijn wangen en mond naar beneden. Ik voel me heel erg klein daardoor.
Hij neemt speciale spalken, die doet hij aan mijn benen, ze zijn groot, mijn been zit er helemaal in en hij spant de riempjes goed aan. Plooien lukt absoluut niet meer.
Hij neemt ook armspalken, voor mijn volledige arm. Ook deze kan ik nu niet meer gebruiken.
Ik lig daar, te liggen.
Hij laat me even alleen en ik val al gauw in slaap. Na enkele uurtje word ik weer wakker en ik voel dat de verdoving uitgewerkt is. Ik kan weer zien en mijn mond gebruiken.
Ook de stoppen uit mijn oren heeft hij weggedaan.
Hij doet de spalken af en kleed me uit. Ook mijn luier doet hij uit. Hij laat het bad vol lopen. Hij doet de zak van de sonde en kleeft het eindje sonde vast aan mijn bovenbeen, hij stopt er een stopje op, zodat het niet druppelt.
In mijn infuus spuit hij eerst nog iets in. En ondertussen gaat hij naar het bad kijken. Hij legt er een speciaal schuin bedje in, speciaal gemaakt voor het bad, zodat ik makkelijk kan zitten/liggen.
Ik voel me heel slap worden, precies of al mijn spieren worden lam. En dat verteld hij ook, alle spieren in armen en benen heeft hij lam gelegd met het spuitje. Ik moet hulpeloos in bad gedaan worden. Hij neemt de tillift en maakt me daar in vast, ik hang daar maar wat, want kan me niet eens recht houden. Hij doet de tillift tot bij het bad en laat me er dan zachtjes in zakken. Het is lekker warm in bad en ik geniet.
Hij wast me en ik kan niet anders dan het toe te laten.
Hij laat me even genieten. En daarna haalt hij me weer met de lift uit bad, hij droogt me af met heerlijk warme handdoeken en legt me naakt in bed. Er liggen nu riemen in mijn bed, segufix riemen. Ik begrijp niet zo goed waar die voor moeten dienen, want ik kan me toch niet bewegen. Hij doet de sonde uit mijn blaas en spuit snel iets in mijn plasgaatje. Hij doet me een zeer dikke luier om, met nog een inlegger der bij. Hij doet het plugje uit mijn kontje en steekt een darmpje er in. Daarna doet hij de luier dicht en laat het darmpje opzij liggen. Ik lig helemaal vast, riemen aan benen, knietjes, voeten, heup, buik, armen, schouders, hoofd ... Ik kan echt geen kant meer op. Hij sluit een grote zak water aan op het darmpje dat in mijn kont zit. Hij laat het traag inlopen en ik voel dat het water in mijn buik komt. Het is een vervelend gevoel, maar niks ergs.
Hij duwt plots op enkele knopjes van een of andere machine, ik voel pijn aan de achter kant van mijn lichaam, ik lig op een soort elektrische mat, die stroomstootjes afgeeft. Het is zeer onregelmatig, en ik schrik telkens. Hij drijft de kracht ook op, en ik kronkel bij elke schok die er word gegeven.
ik roep stop en gil. Hij neemt een spuit en spuit heel vlot het middeltje weer in mijn tong, ik voel mijn tong weer heel dik worden en kan niks meer zeggen of roepen. Hij neemt een naald en draad en naait mijn mond dicht.
Ook neemt hij weer de kleine spuitjes, vlot spuit hij de hele spuitjes in mijn ogen, nu kan ik echt compleet niks meer zien. Ook de oren worden weer onder handen genomen, ik kan dus ook weer helemaal niks meer horen. Hij drijft het water in mijn kontje wat op en ik voel de druk in mijn buik verhogen. Ook de elektro blijft schokjes geven. Als hij het buisje uit mijn kontje trekt voel ik dat het niet lang gaat duren , en idd, ik voel alles uit mijn kontje spuiten. Ik voel me vreselijk vies, maar hij laat me zo even liggen...
Hij zegt dat we nu een stapje verder gaan, dat we even echt 'medisch' gaan spelen.
ik vraag me af wat hij daar mee bedoeld, maar ben vol spanning en denk 'laat maar komen'
Hij brengt me in de rolstoel naar de badkamer, legt me op het verzorgingskussen en doet mijn luier uit. Ook de elektro gaat weg.
Hij neemt wat materiaal en zegt 'we gaan je even compleet beperkt maken, hij neemt een sonde en brengt deze in mijn plasgaatje... aan de sonde hangt een zak, deze legt hij even op mijn buik. Hij doet een kleine butplug in mijn kontje en zegt - we willen geen stoelgang zonder afspraak ...
hij doet me een luier om en zegt 'dan voel je je nog steeds wat baby he
. hij neemt me op,zet me in de rolstoel en brengt me naar een andere kamer, een kamer die ik nog niet had gezien.
Er staat een groot ziekenhuis bed, aan het plafond is een tillift geinstalleerd die over de hele kamer loopt. Er is ook een bad in de ruimte. Verder staan er verschillende medische toestellen waarvan ik de werking niet ken...
Hij neemt een tildoek en doet deze vlot achter mijn rug en onder mijn benen door. Hij neemt het tillift systeem en maakt de lussen vast. Hij neemt het bakje en zegt 'we gaan vliegen he'. Hij duwt op het knopje en ik ga langzaam omhoog, ik hang precies in een zetel.. Als ik hoog genoeg ben duwt hij me richting bed en laat me daar voorzichtig op zakken.
Hij hangt de zak van mijn sonde aan de zijkant van mijn bed en kijkt ondertussen even hoe vol deze al is.
Hij zegt dat ik hier een tijdje zal blijven liggen dat er dus enkele aanpassingen gedaan moeten worden.
Hij doet me een ziekenhuishemdje aan over mijn luier, en dat is dan ook het enige.
Even laten komt hij met een lang doorzichtig buisje af. Hij zegt dat dit in mijn neus komt, dat ik de volgende 3 dagen daarlangs voeding zal krijgen. Ik vind het maar een eng idee en schud van nee...
Jawel zegt hij, en we werken hier niet tegen he...
Vlot neemt het hij het buisje en brengt het langzaam in mijn neus, als het voorbij mijn keel gaat moet ik even kokhalzen, maar eens daar voorbij is het weer ok.
Hij kleeft het buisje langs mijn wang vast. Naast bed staat een staander, daaraan hangt hij een zak sondevoeding en sluit het darmpje aan. Via een pompje laat hij de voeding naar binnen lopen. Ik voel me vreselijk hulpeloos.
En hij is nog niet klaar. Hij doet mijn hemdje omhoog en neemt enkele klevertjes, die kleeft hij op mijn borstkast. Aan de klevertjes maakt hij kabeltjes vast, en deze lopen naar een machine, daarop kan hij mijn hartslag zien.
Op mijn wijsvinger doet hij ook een knijpertje, dit is om het zuurstofgehalte in mijn bloed te zien.
Ik denk dat het wel goed is zo, maar daar denkt hij anders over.
Hij neemt mijn arm vast en heeft een infuus in zijn handen, hij duwt de naald vlot in mijn arm en ik schrik even. Hij plakt alles mooi vast en doet een speciaal plankje aan de achterkant van mijn arm, zo kan ik die arm niet plooien.
Aan het infuus hangt een zak met vloeistof, ik ben wel heel nieuwschierig wat daar in zit. Ik merk het precies niet, dus mss is dat gewoon show.
Hij laat me even zo liggen , om er aan te wennen of zo ... ik begin me al te vervelen , maar dat durf ik niet zeggen.
Hij neemt plots een spuitje, zonder naald, daarin zit een wittige vloeistof. Hij komt dichter en zet de spuit met het puntje in mijn oor, ik voel de vloeistof naar binnen gespoten worden, en niet veel later droogt het op. Ik hoor niks meer met dat oor. En waar ik voor vrees, hij doet het ook aan de andere kant. ppssttt en het stolt. Hij zegt iets, maar behalve liplezen hoor ik niks. Hij steekt zijn duim omhoog en knikt goedkeurend.
Daarna neemt hij een spuitje met een piep klein naaldje. Er zit een doorzichtige vloeistof in. Hij komt dichter en zegt 'niet schrikken, ik ga voorzichtig zijn' Hij neemt met zijn ene hand mijn hoofd vast en steekt het naaldje in mijn oog, vlot spuit het een klein beetje vloeistof in mijn oog. Hij doet de naald er weer uit en al snel word mijn zicht heel erg wazig. Hij vraagt 'zie je nog iets?' Ik antwoord 'alles is heel erg wazig'
Hij neemt de spuit opnieuw en steekt hem er opnieuw in, hij spuit nog wat bij en haalt de spuit er terug uit. Ik tril van de sensatie. niet veel later verdwijnt het zicht op dat oog volledig. Hij vraagt 'zie je nu nog iets' ik antwoord 'nee helemaal niks' - goed zegt hij, dat was de bedoeling.
Hij neemt een nieuw spuitje en komt naar mijn andere oog 'hij spuit een klein beetje in mijn oog en haalt de naald er weer uit'
ik zie weer wazig, maar ik zie nog vormen en kleuren. hij zegt 'met dit oog mag je nog even een beetje zien'
Het is eng , ik zie heel weinig en dat maakt me wat bang.
Hij neemt nog een spuit en ik denk 'neeee niet nog meer' Hij neemt mijn tong vast en spuit er in. Ik voel mijn tong wat opzwellen en dat geeft een lastig gevoel in mijn mond. Daarna neemt hij mijn bovenlip, prikje en even later voel ik mijn lip niet meer. Hij doet hetzelfde met mijn onderlip, en al snel begin ik weer te kwijlen. Ook praten kan ik niet meer, daarvoor is mijn tong te dik geworden.
hij ziet op de monitor dat mijn hart sneller gaat kloppen. En knikt goedkeurend. Ik ben blij dat ik nog iets zie, ook als het erg wazig..
De kwijl loopt lang mijn wangen en mond naar beneden. Ik voel me heel erg klein daardoor.
Hij neemt speciale spalken, die doet hij aan mijn benen, ze zijn groot, mijn been zit er helemaal in en hij spant de riempjes goed aan. Plooien lukt absoluut niet meer.
Hij neemt ook armspalken, voor mijn volledige arm. Ook deze kan ik nu niet meer gebruiken.
Ik lig daar, te liggen.
Hij laat me even alleen en ik val al gauw in slaap. Na enkele uurtje word ik weer wakker en ik voel dat de verdoving uitgewerkt is. Ik kan weer zien en mijn mond gebruiken.
Ook de stoppen uit mijn oren heeft hij weggedaan.
Hij doet de spalken af en kleed me uit. Ook mijn luier doet hij uit. Hij laat het bad vol lopen. Hij doet de zak van de sonde en kleeft het eindje sonde vast aan mijn bovenbeen, hij stopt er een stopje op, zodat het niet druppelt.
In mijn infuus spuit hij eerst nog iets in. En ondertussen gaat hij naar het bad kijken. Hij legt er een speciaal schuin bedje in, speciaal gemaakt voor het bad, zodat ik makkelijk kan zitten/liggen.
Ik voel me heel slap worden, precies of al mijn spieren worden lam. En dat verteld hij ook, alle spieren in armen en benen heeft hij lam gelegd met het spuitje. Ik moet hulpeloos in bad gedaan worden. Hij neemt de tillift en maakt me daar in vast, ik hang daar maar wat, want kan me niet eens recht houden. Hij doet de tillift tot bij het bad en laat me er dan zachtjes in zakken. Het is lekker warm in bad en ik geniet.
Hij wast me en ik kan niet anders dan het toe te laten.
Hij laat me even genieten. En daarna haalt hij me weer met de lift uit bad, hij droogt me af met heerlijk warme handdoeken en legt me naakt in bed. Er liggen nu riemen in mijn bed, segufix riemen. Ik begrijp niet zo goed waar die voor moeten dienen, want ik kan me toch niet bewegen. Hij doet de sonde uit mijn blaas en spuit snel iets in mijn plasgaatje. Hij doet me een zeer dikke luier om, met nog een inlegger der bij. Hij doet het plugje uit mijn kontje en steekt een darmpje er in. Daarna doet hij de luier dicht en laat het darmpje opzij liggen. Ik lig helemaal vast, riemen aan benen, knietjes, voeten, heup, buik, armen, schouders, hoofd ... Ik kan echt geen kant meer op. Hij sluit een grote zak water aan op het darmpje dat in mijn kont zit. Hij laat het traag inlopen en ik voel dat het water in mijn buik komt. Het is een vervelend gevoel, maar niks ergs.
Hij duwt plots op enkele knopjes van een of andere machine, ik voel pijn aan de achter kant van mijn lichaam, ik lig op een soort elektrische mat, die stroomstootjes afgeeft. Het is zeer onregelmatig, en ik schrik telkens. Hij drijft de kracht ook op, en ik kronkel bij elke schok die er word gegeven.
ik roep stop en gil. Hij neemt een spuit en spuit heel vlot het middeltje weer in mijn tong, ik voel mijn tong weer heel dik worden en kan niks meer zeggen of roepen. Hij neemt een naald en draad en naait mijn mond dicht.
Ook neemt hij weer de kleine spuitjes, vlot spuit hij de hele spuitjes in mijn ogen, nu kan ik echt compleet niks meer zien. Ook de oren worden weer onder handen genomen, ik kan dus ook weer helemaal niks meer horen. Hij drijft het water in mijn kontje wat op en ik voel de druk in mijn buik verhogen. Ook de elektro blijft schokjes geven. Als hij het buisje uit mijn kontje trekt voel ik dat het niet lang gaat duren , en idd, ik voel alles uit mijn kontje spuiten. Ik voel me vreselijk vies, maar hij laat me zo even liggen...
appeltje89
Nieuw lid
Het schokken gaat zeker nog een kwartier door, en ik word er helemaal gek en moe van... veel kan ik niet doen, dus ik onderga het en probeer niet te huilen.
Plots stopt het... ik ben blij en slaak een zuchtje. Mijn lichaam ontspant weer helemaal.
Hij maakt me proper en ik krijg een verse dikke luier om. Maar de riemen gaan weer dicht.
Ik zie en hoor nog steeds niets en vind dat vervelend. Ook mijn tong blijft deze keer langer dik dan de vorige keren.
Hij doet het buisje dat nog steeds in mijn neus zat er uit , das niet zo fijn gevoel, maar ik ben blij dat het er uit is.
Het is ondertussen avond en hij legt het deken over me, ik veronderstel dat het tijd is om te slapen en doe mijn best om in slaap te geraken. Het was een vermoeiende dag, dus ik val al snel in slaap.
's morgens had hij geen zin om mij lief wakker te maken, hij heeft zin om mij wat uit te dagen, ipv me rustig wakker te maken zet hij het elektrische laken onder mij op volle kracht. Ik schrik me rot en ben in 1 flits wakker. Ik kijk heel erg kwaad en geschrokken. Hij lacht met me.
Ik kan gelukkig wel weer zien en horen. Hij komt naar me toe en geeft me een lieve zoen.
Hij zegt : vandaag gaan we leuke dingen doen. Voor mij dan toch
Hij doet heel voorzichtig en lief alle riemen los en streelt daarbij telkens over de lichaamsdelen die hij losmaakt, ik geniet en kom helemaal tot rust.
Als ik helemaal los ben doet hij ook mijn luier uit. Hij tilt me met de tillift naar de douche brancard, geen bad zegt hij, ik ga je zo even afspoelen en wat opfrissen. Ik geniet van de heerlijk warme douchestraal.
We gaan je even mooi aankleden he. Eerst, uiteraard, een mooie luier, deze hier. Hij neemt een rode luier met prinsesjes op, aan de buitenkant is het plastiek, dus dat maakt lekker veel lawaai. Hij neemt ook een rompertje, gestreept in fijne kleurtjes, de sluiting zit niet onderaan zoals normaal maar met een ritsje op de rug. Daarboven doet hij een leuk roze tshirtje en een blauwe lange broek.
Heerlijk, denk ik
Ik ben benieuwd wat we gaan doen, maar vraag maar niks. hij doet me sokken aan en mooie schoenen. Ik voel me voor een keertje redelijk gewoon, behalve de luier dan. Het infuusje zit nog steeds in mijn arm, ik ben het al zo gewoon, dat ik er geen aandacht meer aan gaf. Hij gaat even naar een andere kamer en ik blijf flink liggen, hij komt terug met een mandje waarin enkele spuitjes zitten, met verschillende kleurtjes vloeistoffen.
Ik vrees al weer voor de effecten... maar ben ook benieuwd.
Het eerste spuitje is een rode vloeistof. Hij spuit het langzaam langs het infuusje naar binnen. Ik voel mijn spieren samentrekken en kan er niks tegendoen. Het is eens niet verslappen, maar dit is veel lastiger. Mijn armen en benen spannen zich heel erg op en ik kan er totaal niks meer mee doen. Mijn handen worden precies klauwen.
Het tweede spuitje is geel, hierbij verteld hij dat het een middeltje is waardoor mijn urine productie verhoogd zal worden. Ook dat spuit hij langzaam in.
Hij sluit het infuusje weer af en doet er een verbandje over.
maar zijn mandje is nog niet leeg. Hij neemt een klein spuitje met een naaldje op. Dit plaatst hij in mijn wang. Ik voel mijn wang opzwellen, niet echt een aangenaam gevoel. Hij houd het bij 1 wang. Ook net boven mijn oog spuit hij wat vloeistof, waardoor het daar ook dik wordt en mijn oog maar half open kan.
Met de tillift heft hij mij omhoog en zet mij keurig in de mooie roze rolwagen. Het is niet zo simpel om mij er in vast te maken, doordat mijn spieren zich constant opspannen heeft hij wat moeite om me goed vast te zetten. Voor mij is het erg lastig om zo vast te zitten, de druk doet wat pijn.
We gaan naar buiten, een wandeling maken, ik schaam me, want ik zie er echt niet uit veronderstel ik. Maar goed, ik kan niet weg, dus ik moet er mee leven. Als we even aan het wandelen zijn voel ik al dat ik moet plassen, en ik laat het lopen. We gaan naar een park, het is er erg mooi en ik kan wel genieten van de heerlijke natuur, hij is ook erg rustig en we genieten in stilte. Na een goeie 2 uur gaan we samen naar huis. Het is tijd voor een hapje. Ik blijf vast zitten in mijn rolstoel en hij plaatst me aan tafel. Hij maakt een papje met aardappelen groente en vlees klaar. In de eerste lepel doet hij een poedertje, ik eet het braaf op. Als snel voel ik mijn mond tintelen... Ik begin al weer te kwijlen en weet dat ik weer niet netjes ga eten. Hij zegt dat ik straf krijg als ik mijn mooie tshirt vies maak. Ik probeer te zeggen dat hij me een slabbetje mag om doen , maar het enige wat er uit komt is 'de meja sloebbejees aaeedss' Dat begrijpt hij natuurlijk niet. Hij begint met eten geven, en dat wordt natuurlijk een ramp, ik probeer netjes te eten, maar dat gaat erg moeilijk. Tot overmaat van ramp neemt hij watjes en duwt deze in mijn neus. Nu kan ik helemaal niet meer netjes eten. Hij geeft de ene hap na de andere, maar ik mors natuurlijk, op mijn mooie tshirt, hij kijkt 'kwaad' maar niet echt, hij lacht in zichzelf dat hij me straks mag straffen. Ik vind het zelf ergens ook wel fijn ,maar ben wel heel nieuwschierig hoe hij me gaat straffen. Mijn bordje is op en ik krijg nog wat drinken , ook dat morst langs alle kanten op mijn tshirt, het is echt heel erg vies...
De spierspanning begint te minderen, het middeltje is uitgewerkt. Ook mijn oog en wangen worden weer gewoon.
We gaan naar de badkamer en hij doet mijn tshirt af, maakt mijn mond proper en laat me zo in mijn rompertje zitten.
We gaan weer naar beneden en hij zegt dat hij nog even over een straf moet nadenken.
Ik zeg 'het hoeft niet per se hoor die straf'
Hij lacht met mij en zegt 'ik heb gezegd dat je je tshirt netjes moest houden of dat je anders straf kreeg, dus daar hou ik me aan'
Niet veel later neemt hij me mee naar boven, niet naar de 1e verdieping, maar naar de 2e. Daar ben ik nog niet geweest. Het is een ietswat donkere ruimte, het lijkt een beetje een bdsm ruimte. Er staan allehande meubeltjes waar je mensen op kan vastmaken. En ook een kruis in hout. Aan de zijkant hangen zwepen en ander slagwerk. Hij zegt dat we hier even gaan spelen, als straf omdat ik niet netjes kon eten. Ik kijk wat bang, maar ben ook nieuwschierig.
Hij legt me op een tafel en kleed me volledig uit.
In de ruimte staat een stoel met daarop een butplug vastgemaakt. Hij neemt me op en zet me er vanboven op, hij duwt op mijn schouders en de butplug floept in mijn kontje, door de snelheid doet het nogal pijn en ik laat even een gil ontsnappen. Dat vond hij niet zo leuk. Hij neemt een ijzeren speeltje en toont het aan mij, dit is voor in je mond, het zijn 2 staafjes en door hier op te drukken kan ik het wijder maken. Hij duwt het vlot in mijn mond en duwt 1, 2 standjes uit elkaar. Mijn mond gaat open staan, hij vind het nog niet genoeg en doet nog 2 standjes, het begint pijn te doen aan mijn wangen en hij duwt nog 1 standje wijder, nu doet het echt pijn!
Hij neemt een klemmetje en zet dit onderaan op mijn klitje, dat doet geen deugd. Hij hangt er een touwtje aan en spant het op. Nu zit ik daar, hulpeloos, plug in kontje, mond wijd open en een pijnlijk klemmetje. Hij kijkt me aan en geniet van het uitzicht. Zo zegt hij, dit doen we 10 minuten dan is je straf voor deze keer afgelopen, maar je weet dus wat er je te wachten staat als je nog eens 'niet flink' bent he.
Na 10 minuten maakt hij me idd los, en ik slaak een zuchtje van opluchting. Hij zet me weer in mijn rolstoel en maakt me vast, zonder luier. Als dat maar goedkomt denk ik.
We gaan weer samen naar de badkamer. Ik mag in bad, maar geen warm bad vandaag, het bad is lauw, bijna koud. Ik schrik als ik er in kom en hij zegt 'ik had daar nu eens zin in zie' en hij lacht geniepig. Ik geniet niet echt, maar hij wast me snel en droogt me daarna af.
Hij legt mij op mijn buik op de verzorgingstafel. Eerst masseert hij me wat, maar plots voel ik iets in mijn kontje verdwijnen... het voelt koud en ik schrik. Hij toont me ijsblokjes; Je hebt precies wat te warm he, ik ga je wat afkoelen. Hij stopt het ene na het andere ijsblokje in mijn kontje. Hij zegt streng 'binnen houden he!'. Hij heeft echt veel ijsblokjes, zeker 25 gaan er mijn kontje in.
Daarna toont hij me een suppo, een dulcolax zegt hij, das laxerend. Ook deze gaat mijn kontje in.
Goed zegt hij , nu gaan we een goeie afspraak maken he, je houd dit 15 minuten binnen, zo niet, dan doen we de hele procedure opnieuw, tot het wel lukt ! ik knik, maar hoop dat het gaat lukken...
Hij duwt de suppo vlot in mijn kontje en laat me zo op mijn buik liggen. Hij zet een timer en ik knijp mijn billen samen.
Na 5 minuten krijg ik al aandrang, ik hou me zo stil mogelijk en probeer het zo goed mogelijk binnen te houden. Mijn buik begint pijn te doen van het ophouden , maar ik doe mijn uiterste best. Ik krijg het heeeel lastig, maar Hij is heeel streng en ik doe super hard mijn best. het is gelukt , en hij zet me op een emmer. Ik laat alles los en ben ontzettend opgelucht. Hij spoelt me wat af en legt me daarna behendig weer op het verzorgingskussen. Hij neemt een plug, met een gat in, dat duwt hij voorzichtig in mijn kontje. Hij zegt 'voor als er nog iets uitkomt, dan hoef je niet te drukken'. Hij doet me weer een mooie luier om en doet deze dicht. Hij neemt een speciale broek, een spreidbroek, waardoor mijn benen ver uiteen geduwd zullen worden. Hij doet hem om en ik kan mijn benen absoluut niet meer bij elkaar doen en voel me heel hulpeloos zo.
Plots stopt het... ik ben blij en slaak een zuchtje. Mijn lichaam ontspant weer helemaal.
Hij maakt me proper en ik krijg een verse dikke luier om. Maar de riemen gaan weer dicht.
Ik zie en hoor nog steeds niets en vind dat vervelend. Ook mijn tong blijft deze keer langer dik dan de vorige keren.
Hij doet het buisje dat nog steeds in mijn neus zat er uit , das niet zo fijn gevoel, maar ik ben blij dat het er uit is.
Het is ondertussen avond en hij legt het deken over me, ik veronderstel dat het tijd is om te slapen en doe mijn best om in slaap te geraken. Het was een vermoeiende dag, dus ik val al snel in slaap.
's morgens had hij geen zin om mij lief wakker te maken, hij heeft zin om mij wat uit te dagen, ipv me rustig wakker te maken zet hij het elektrische laken onder mij op volle kracht. Ik schrik me rot en ben in 1 flits wakker. Ik kijk heel erg kwaad en geschrokken. Hij lacht met me.
Ik kan gelukkig wel weer zien en horen. Hij komt naar me toe en geeft me een lieve zoen.
Hij zegt : vandaag gaan we leuke dingen doen. Voor mij dan toch
Hij doet heel voorzichtig en lief alle riemen los en streelt daarbij telkens over de lichaamsdelen die hij losmaakt, ik geniet en kom helemaal tot rust.
Als ik helemaal los ben doet hij ook mijn luier uit. Hij tilt me met de tillift naar de douche brancard, geen bad zegt hij, ik ga je zo even afspoelen en wat opfrissen. Ik geniet van de heerlijk warme douchestraal.
We gaan je even mooi aankleden he. Eerst, uiteraard, een mooie luier, deze hier. Hij neemt een rode luier met prinsesjes op, aan de buitenkant is het plastiek, dus dat maakt lekker veel lawaai. Hij neemt ook een rompertje, gestreept in fijne kleurtjes, de sluiting zit niet onderaan zoals normaal maar met een ritsje op de rug. Daarboven doet hij een leuk roze tshirtje en een blauwe lange broek.
Heerlijk, denk ik
Ik ben benieuwd wat we gaan doen, maar vraag maar niks. hij doet me sokken aan en mooie schoenen. Ik voel me voor een keertje redelijk gewoon, behalve de luier dan. Het infuusje zit nog steeds in mijn arm, ik ben het al zo gewoon, dat ik er geen aandacht meer aan gaf. Hij gaat even naar een andere kamer en ik blijf flink liggen, hij komt terug met een mandje waarin enkele spuitjes zitten, met verschillende kleurtjes vloeistoffen.
Ik vrees al weer voor de effecten... maar ben ook benieuwd.
Het eerste spuitje is een rode vloeistof. Hij spuit het langzaam langs het infuusje naar binnen. Ik voel mijn spieren samentrekken en kan er niks tegendoen. Het is eens niet verslappen, maar dit is veel lastiger. Mijn armen en benen spannen zich heel erg op en ik kan er totaal niks meer mee doen. Mijn handen worden precies klauwen.
Het tweede spuitje is geel, hierbij verteld hij dat het een middeltje is waardoor mijn urine productie verhoogd zal worden. Ook dat spuit hij langzaam in.
Hij sluit het infuusje weer af en doet er een verbandje over.
maar zijn mandje is nog niet leeg. Hij neemt een klein spuitje met een naaldje op. Dit plaatst hij in mijn wang. Ik voel mijn wang opzwellen, niet echt een aangenaam gevoel. Hij houd het bij 1 wang. Ook net boven mijn oog spuit hij wat vloeistof, waardoor het daar ook dik wordt en mijn oog maar half open kan.
Met de tillift heft hij mij omhoog en zet mij keurig in de mooie roze rolwagen. Het is niet zo simpel om mij er in vast te maken, doordat mijn spieren zich constant opspannen heeft hij wat moeite om me goed vast te zetten. Voor mij is het erg lastig om zo vast te zitten, de druk doet wat pijn.
We gaan naar buiten, een wandeling maken, ik schaam me, want ik zie er echt niet uit veronderstel ik. Maar goed, ik kan niet weg, dus ik moet er mee leven. Als we even aan het wandelen zijn voel ik al dat ik moet plassen, en ik laat het lopen. We gaan naar een park, het is er erg mooi en ik kan wel genieten van de heerlijke natuur, hij is ook erg rustig en we genieten in stilte. Na een goeie 2 uur gaan we samen naar huis. Het is tijd voor een hapje. Ik blijf vast zitten in mijn rolstoel en hij plaatst me aan tafel. Hij maakt een papje met aardappelen groente en vlees klaar. In de eerste lepel doet hij een poedertje, ik eet het braaf op. Als snel voel ik mijn mond tintelen... Ik begin al weer te kwijlen en weet dat ik weer niet netjes ga eten. Hij zegt dat ik straf krijg als ik mijn mooie tshirt vies maak. Ik probeer te zeggen dat hij me een slabbetje mag om doen , maar het enige wat er uit komt is 'de meja sloebbejees aaeedss' Dat begrijpt hij natuurlijk niet. Hij begint met eten geven, en dat wordt natuurlijk een ramp, ik probeer netjes te eten, maar dat gaat erg moeilijk. Tot overmaat van ramp neemt hij watjes en duwt deze in mijn neus. Nu kan ik helemaal niet meer netjes eten. Hij geeft de ene hap na de andere, maar ik mors natuurlijk, op mijn mooie tshirt, hij kijkt 'kwaad' maar niet echt, hij lacht in zichzelf dat hij me straks mag straffen. Ik vind het zelf ergens ook wel fijn ,maar ben wel heel nieuwschierig hoe hij me gaat straffen. Mijn bordje is op en ik krijg nog wat drinken , ook dat morst langs alle kanten op mijn tshirt, het is echt heel erg vies...
De spierspanning begint te minderen, het middeltje is uitgewerkt. Ook mijn oog en wangen worden weer gewoon.
We gaan naar de badkamer en hij doet mijn tshirt af, maakt mijn mond proper en laat me zo in mijn rompertje zitten.
We gaan weer naar beneden en hij zegt dat hij nog even over een straf moet nadenken.
Ik zeg 'het hoeft niet per se hoor die straf'
Hij lacht met mij en zegt 'ik heb gezegd dat je je tshirt netjes moest houden of dat je anders straf kreeg, dus daar hou ik me aan'
Niet veel later neemt hij me mee naar boven, niet naar de 1e verdieping, maar naar de 2e. Daar ben ik nog niet geweest. Het is een ietswat donkere ruimte, het lijkt een beetje een bdsm ruimte. Er staan allehande meubeltjes waar je mensen op kan vastmaken. En ook een kruis in hout. Aan de zijkant hangen zwepen en ander slagwerk. Hij zegt dat we hier even gaan spelen, als straf omdat ik niet netjes kon eten. Ik kijk wat bang, maar ben ook nieuwschierig.
Hij legt me op een tafel en kleed me volledig uit.
In de ruimte staat een stoel met daarop een butplug vastgemaakt. Hij neemt me op en zet me er vanboven op, hij duwt op mijn schouders en de butplug floept in mijn kontje, door de snelheid doet het nogal pijn en ik laat even een gil ontsnappen. Dat vond hij niet zo leuk. Hij neemt een ijzeren speeltje en toont het aan mij, dit is voor in je mond, het zijn 2 staafjes en door hier op te drukken kan ik het wijder maken. Hij duwt het vlot in mijn mond en duwt 1, 2 standjes uit elkaar. Mijn mond gaat open staan, hij vind het nog niet genoeg en doet nog 2 standjes, het begint pijn te doen aan mijn wangen en hij duwt nog 1 standje wijder, nu doet het echt pijn!
Hij neemt een klemmetje en zet dit onderaan op mijn klitje, dat doet geen deugd. Hij hangt er een touwtje aan en spant het op. Nu zit ik daar, hulpeloos, plug in kontje, mond wijd open en een pijnlijk klemmetje. Hij kijkt me aan en geniet van het uitzicht. Zo zegt hij, dit doen we 10 minuten dan is je straf voor deze keer afgelopen, maar je weet dus wat er je te wachten staat als je nog eens 'niet flink' bent he.
Na 10 minuten maakt hij me idd los, en ik slaak een zuchtje van opluchting. Hij zet me weer in mijn rolstoel en maakt me vast, zonder luier. Als dat maar goedkomt denk ik.
We gaan weer samen naar de badkamer. Ik mag in bad, maar geen warm bad vandaag, het bad is lauw, bijna koud. Ik schrik als ik er in kom en hij zegt 'ik had daar nu eens zin in zie' en hij lacht geniepig. Ik geniet niet echt, maar hij wast me snel en droogt me daarna af.
Hij legt mij op mijn buik op de verzorgingstafel. Eerst masseert hij me wat, maar plots voel ik iets in mijn kontje verdwijnen... het voelt koud en ik schrik. Hij toont me ijsblokjes; Je hebt precies wat te warm he, ik ga je wat afkoelen. Hij stopt het ene na het andere ijsblokje in mijn kontje. Hij zegt streng 'binnen houden he!'. Hij heeft echt veel ijsblokjes, zeker 25 gaan er mijn kontje in.
Daarna toont hij me een suppo, een dulcolax zegt hij, das laxerend. Ook deze gaat mijn kontje in.
Goed zegt hij , nu gaan we een goeie afspraak maken he, je houd dit 15 minuten binnen, zo niet, dan doen we de hele procedure opnieuw, tot het wel lukt ! ik knik, maar hoop dat het gaat lukken...
Hij duwt de suppo vlot in mijn kontje en laat me zo op mijn buik liggen. Hij zet een timer en ik knijp mijn billen samen.
Na 5 minuten krijg ik al aandrang, ik hou me zo stil mogelijk en probeer het zo goed mogelijk binnen te houden. Mijn buik begint pijn te doen van het ophouden , maar ik doe mijn uiterste best. Ik krijg het heeeel lastig, maar Hij is heeel streng en ik doe super hard mijn best. het is gelukt , en hij zet me op een emmer. Ik laat alles los en ben ontzettend opgelucht. Hij spoelt me wat af en legt me daarna behendig weer op het verzorgingskussen. Hij neemt een plug, met een gat in, dat duwt hij voorzichtig in mijn kontje. Hij zegt 'voor als er nog iets uitkomt, dan hoef je niet te drukken'. Hij doet me weer een mooie luier om en doet deze dicht. Hij neemt een speciale broek, een spreidbroek, waardoor mijn benen ver uiteen geduwd zullen worden. Hij doet hem om en ik kan mijn benen absoluut niet meer bij elkaar doen en voel me heel hulpeloos zo.
