anoniemer
Superlid
Een verhaal waar een dag beschreven wordt van Jan een 22jarige man
Misschien als er veel goede reacties zijn komt er een vervolg
Hoe een zomerdag zo kon veranderen
Het was een hete zomerdag, er was een hitte voor de afgelopen week. Jan die het binnenshuis niet meer kon houden had dan maar een plan voor even lekker gaan te genieten van een boswandelingetje. Toen hij daar aan kwam merkte hij dat hij niet de enigste was met dat gedacht want er stonden redelijk veel fietsen en auto’s geparkeerd aan de rand van het bos.
Hij zette zijn fiets tegen een boom, en twijfelde nog even. Zou ik toch in het bos gaan wandelen met men luier om, net nu er zoveel mensen wandelen. Als het niet zo heet was had hij zeker teruggedraaid naar zijn huisje. Maar hij moest en zou verkoeling vinden in de schaduw van de bomen.
Na een tiental minuten gewandeld te hebben kwam hij Saar tegen. Ze is een vriendin van op het school geweest en ze hadden elkaar al lang niet meer gezien. Het is nu al 10jaar geleden dat hij ze nog gezien had. Toen waren ze beide 12. Nu was ze een mooie volwassen vrouw geworden. En ze was nu al vier jaar aan het werken. En ze had een eigen huisje zegde ze.
Het lag niet ver van het bos.
Dus als twee 22jarigen elkaar na 10 jaar terug zien. Wordt er veel gepraat over de afgelopen jaren. Maar met 2 à 3 uren te praten hadden we niet gemerkt dat er een weersverandering opkomst was. als je in het bos bent merk je de opkomende wolken niet. En we waren op 1uur wandelafstand van onze fiets dat het heel hard begon de stormen en te regenen.
Toen we eindelijk terug aan onze fiets waren. Waren we kleddernat. En we vertrokken zo snel mogelijk naar huis. Maar ik moest nog 2 uur rijden met de fiets voor ik terug thuis was. dus probeerde ze mij te overhalen voor bij haar thuis gaan om te drogen. Maar dat wilde ik niet ja ik had een luier om. En als ik mee ging zoude mijn kleren waarschijnlijk in de droger gaan of als het onweer voorbij was buiten aan de draad te drogen hangen en zo zou ze men luier dan zien. Daarom hadden we een hele discussie over dat ik bij haar thuis zou komen.
Maar uiteindelijk zegde ze:”JIJ GAAT MEE NAAR MIJ THUIS, EN GEDRAAG JE NIET ALS EEN KLEIN KIND.” Op zo’n toon dat ik niet meer durfde te weigeren.
Na een kwartiertje kwamen we bij haar thuis aan. Nu wou ik nog altijd verder rijden naar mijn huis. “ik lach je niet uit als je een string aan hebt, dus kom nu toch binnen” zegde ze.
Uiteindelijk na weeral een lange discussie waren we binnen gegaan. en toen begon ze al haar kleren uit doen behalve haar beha en slipje. En ze zegde:”NU IS HET JOUW BEURT, IK STA HIER BIJNA IN MEN BLOOTJE. WAAR WACHT JE NOG OP?”
Mee dat ik daar stilzwijgend stond te wachten op ik weet niet wat. Kwam ze naar mij en zegde:” ik dacht niet dat je zo’n klein kind was.” en ze begon mijn T-shirt uit te doen.
Saar zegde:” IK ZAL JE ALS EEN KLEIN PEUTERTJE MAAR UITKLEDEN, WANT PEUTERTJES KUNNEN DAT NOG NIET.” Ik dacht die verassing zal eens zo groot zijn als ze merkt dat ik een luier omheb. Zou ze zich afvragen of ik incontinent ben of dat ik ze gewoon graag draag. Of zou ze niets meer met mij te maken willen hebben.
Toen kwam ze aan de broek. De eerste broeksknop had ze losgemaakt en ze begon de rits te openen. Het was hier ineens zo stil dat je een vogeltje kon horen fluiten dat een kilometer verderop zat. Ze kleedde mij uit zonder een woord te zeggen. Ze ging achteruit.
Ze zag mij daar staan met alleen maar een luier aan. En zo stond ze 5 minuten starend naar mij te kijken. Ik probeerde iets te zeggen maar er kwam niets uit mijn mond. Men mond wou niet doen wat ik wilde.
En ineens riep ze met een babyachtige toon:” AUHW WAT EEN SCHATTIG BABY’TJE, MOET BABY’TJE EEN VERS LUIERTJE OM.” Ik begon nu te wenen want zo’n reactie overdonderde mij. Deze reactie was de beste reactie die ik hoopte, maar ik wist niet wat er nog ging komen. Ze kwam me troosten, en zo zaten we in elkaars armen voor een halfuur.
Na dat halfuur begon ze terug te praten over haar huisje. Dat ze dit geërfd had van haar nonkel. Dat ze iets voor hem hetzelfde moest laten zoals het was. en dat ze dit op een later moment wel zou merken waarom ze dit moest laten zoals het was.
Ze stond recht en nam Jan mee in de hand naar boven daar was een kamerdeur die vast was.
Ze zegde:”DIT MOCHT IK NIET VERANDEREN VAN MIJN NONKEL, DEZE KAMER. DIT IS VOOR JOU EEN LEUKE VERASSING.” Ik wist niet meer wat te denken. Hoe kan ze nou een verassing voor mij hebben als ze me in geen tien jaar gezien heeft.
En ze nam een sleutel, voor ze deze in de deur stak zegde ze:”OOGJES TOE VOOR DE VERASSING.”. terwijl dat Jan daar niets ziend stond te wachten hoorde hij de deur losgemaakt worden. en voelde hij een hand die hem in de kamer begeleidde.
En ze riep hard:”VERAASSSSIIING BAAABIIEETJE”
Ik deed men ogen open, ik kon men ogen niet geloven. Ik stond in een echte babykamer.
Maar dan wel alles groter dan normaal. Er stond een grote commode waar ik op paste. Er stond een groot babybedje met spijlen die bijna tegen het plafond kwamen, een grote kinderstoel. En alles zo babyachtig ingericht. Heel de kamer was roze geverfd met figuurtjes opgetekend van het sprookje sneeuwwitje.
En ik was zo aan het gapen dat ik niet wist wat Saar aan het doen was.
Saar had verschillende spulletjes klaar gelegd om mij te verschonen. En voor ik het wist had ze mij al op de commode liggen en had ze men vuil luiertje al open gedaan. Ja, ik had er in geplast toen ze me aan het troosten was. Nu begon ze me schoon te maken met een vochtig sponsje. Nadat dit gedaan was begon ze men schaamstreek af te drogen. Ze schoof een nieuwe luier onder mij ze poederde mij in. En deed deze luier zeer strak aan. Ik merkte dat men benen verder uiteen waren dan bij men eigen luiers en toen ik rechtkwam zag ik dat het een grote babyluier. Het was een luier die mij paste met ook tekeningetjes van sneeuwwitje op.
En ze trok me terug recht. Ik had moeite met te gaan want dit was een dikkere luier. Ik waggelde naast haar mee door te kamer. En ze liet me in het ledikantje liggen. En ze deed een speentje in men mond en gaf me een zoen. En gaf nog een teddybeer aan mij.
En zegde:”ik kom direct terug met je flesje, en ze deed de zijkant van het ledikantje naar boven. Nu kon ik niet meer weg ik kon gewoon de kamer bewonderen door de spijlen heen.
Daar lag ik dan als een echte baby dacht ik. Ik vond dit zeer gezellig. Ja het was altijd men droom geweest voor in zo’n kamer te verblijven en verzorgd te worden als een baby’tje.
Saar kwam de kamer terug binnen met een flesje, en liet me dit alleen opdrinken.
Een uurtje later ik had een beetje geslapen. Maakte Saar me wakker. Ze stond daar met men broek en men t-shirt. En ze hielp me terug aankleden.
Daarna vroeg ze:”Ik wil je nog terug zien, ik ben volgend weekend vrij, als je wilt mag je afkomen. Je mag zelf kiezen hoe als een klein baby’tje of als een volwassen man.”
Toen we afscheid aan het nemen waren wilde ik het speentje terug geven aan haar, omdat ik het heel die tijd nog in mijn mond had. En ze zegde:”Neen, hou dat maar als een aandenken vandaag. Ik hoop dat je terug komt volgend weekend. En zegde erbij als je als baby’tje komt moet je hier voor de deur staan met een volgeplast luiertje en je speentje in.”
Na de afscheidszoenen vertrok ik met een goed gevoel.
Ik heb heel de week getwijfeld hoe ik zou gaan, ja ik was er zeker van dat ik terug zou gaan omdat er toch een klik was vanaf dat ze elkaar terug zagen in het bos. Ja, dit voelt als verliefdheid. Hoe weet je wat dat is , dat weet je als je het voelt.
Dit wordt het einde ofwel als er veel goede reacties zijn, die een vervolg willen
Mvg anoniemer
Misschien als er veel goede reacties zijn komt er een vervolg
Hoe een zomerdag zo kon veranderen
Het was een hete zomerdag, er was een hitte voor de afgelopen week. Jan die het binnenshuis niet meer kon houden had dan maar een plan voor even lekker gaan te genieten van een boswandelingetje. Toen hij daar aan kwam merkte hij dat hij niet de enigste was met dat gedacht want er stonden redelijk veel fietsen en auto’s geparkeerd aan de rand van het bos.
Hij zette zijn fiets tegen een boom, en twijfelde nog even. Zou ik toch in het bos gaan wandelen met men luier om, net nu er zoveel mensen wandelen. Als het niet zo heet was had hij zeker teruggedraaid naar zijn huisje. Maar hij moest en zou verkoeling vinden in de schaduw van de bomen.
Na een tiental minuten gewandeld te hebben kwam hij Saar tegen. Ze is een vriendin van op het school geweest en ze hadden elkaar al lang niet meer gezien. Het is nu al 10jaar geleden dat hij ze nog gezien had. Toen waren ze beide 12. Nu was ze een mooie volwassen vrouw geworden. En ze was nu al vier jaar aan het werken. En ze had een eigen huisje zegde ze.
Het lag niet ver van het bos.
Dus als twee 22jarigen elkaar na 10 jaar terug zien. Wordt er veel gepraat over de afgelopen jaren. Maar met 2 à 3 uren te praten hadden we niet gemerkt dat er een weersverandering opkomst was. als je in het bos bent merk je de opkomende wolken niet. En we waren op 1uur wandelafstand van onze fiets dat het heel hard begon de stormen en te regenen.
Toen we eindelijk terug aan onze fiets waren. Waren we kleddernat. En we vertrokken zo snel mogelijk naar huis. Maar ik moest nog 2 uur rijden met de fiets voor ik terug thuis was. dus probeerde ze mij te overhalen voor bij haar thuis gaan om te drogen. Maar dat wilde ik niet ja ik had een luier om. En als ik mee ging zoude mijn kleren waarschijnlijk in de droger gaan of als het onweer voorbij was buiten aan de draad te drogen hangen en zo zou ze men luier dan zien. Daarom hadden we een hele discussie over dat ik bij haar thuis zou komen.
Maar uiteindelijk zegde ze:”JIJ GAAT MEE NAAR MIJ THUIS, EN GEDRAAG JE NIET ALS EEN KLEIN KIND.” Op zo’n toon dat ik niet meer durfde te weigeren.
Na een kwartiertje kwamen we bij haar thuis aan. Nu wou ik nog altijd verder rijden naar mijn huis. “ik lach je niet uit als je een string aan hebt, dus kom nu toch binnen” zegde ze.
Uiteindelijk na weeral een lange discussie waren we binnen gegaan. en toen begon ze al haar kleren uit doen behalve haar beha en slipje. En ze zegde:”NU IS HET JOUW BEURT, IK STA HIER BIJNA IN MEN BLOOTJE. WAAR WACHT JE NOG OP?”
Mee dat ik daar stilzwijgend stond te wachten op ik weet niet wat. Kwam ze naar mij en zegde:” ik dacht niet dat je zo’n klein kind was.” en ze begon mijn T-shirt uit te doen.
Saar zegde:” IK ZAL JE ALS EEN KLEIN PEUTERTJE MAAR UITKLEDEN, WANT PEUTERTJES KUNNEN DAT NOG NIET.” Ik dacht die verassing zal eens zo groot zijn als ze merkt dat ik een luier omheb. Zou ze zich afvragen of ik incontinent ben of dat ik ze gewoon graag draag. Of zou ze niets meer met mij te maken willen hebben.
Toen kwam ze aan de broek. De eerste broeksknop had ze losgemaakt en ze begon de rits te openen. Het was hier ineens zo stil dat je een vogeltje kon horen fluiten dat een kilometer verderop zat. Ze kleedde mij uit zonder een woord te zeggen. Ze ging achteruit.
Ze zag mij daar staan met alleen maar een luier aan. En zo stond ze 5 minuten starend naar mij te kijken. Ik probeerde iets te zeggen maar er kwam niets uit mijn mond. Men mond wou niet doen wat ik wilde.
En ineens riep ze met een babyachtige toon:” AUHW WAT EEN SCHATTIG BABY’TJE, MOET BABY’TJE EEN VERS LUIERTJE OM.” Ik begon nu te wenen want zo’n reactie overdonderde mij. Deze reactie was de beste reactie die ik hoopte, maar ik wist niet wat er nog ging komen. Ze kwam me troosten, en zo zaten we in elkaars armen voor een halfuur.
Na dat halfuur begon ze terug te praten over haar huisje. Dat ze dit geërfd had van haar nonkel. Dat ze iets voor hem hetzelfde moest laten zoals het was. en dat ze dit op een later moment wel zou merken waarom ze dit moest laten zoals het was.
Ze stond recht en nam Jan mee in de hand naar boven daar was een kamerdeur die vast was.
Ze zegde:”DIT MOCHT IK NIET VERANDEREN VAN MIJN NONKEL, DEZE KAMER. DIT IS VOOR JOU EEN LEUKE VERASSING.” Ik wist niet meer wat te denken. Hoe kan ze nou een verassing voor mij hebben als ze me in geen tien jaar gezien heeft.
En ze nam een sleutel, voor ze deze in de deur stak zegde ze:”OOGJES TOE VOOR DE VERASSING.”. terwijl dat Jan daar niets ziend stond te wachten hoorde hij de deur losgemaakt worden. en voelde hij een hand die hem in de kamer begeleidde.
En ze riep hard:”VERAASSSSIIING BAAABIIEETJE”
Ik deed men ogen open, ik kon men ogen niet geloven. Ik stond in een echte babykamer.
Maar dan wel alles groter dan normaal. Er stond een grote commode waar ik op paste. Er stond een groot babybedje met spijlen die bijna tegen het plafond kwamen, een grote kinderstoel. En alles zo babyachtig ingericht. Heel de kamer was roze geverfd met figuurtjes opgetekend van het sprookje sneeuwwitje.
En ik was zo aan het gapen dat ik niet wist wat Saar aan het doen was.
Saar had verschillende spulletjes klaar gelegd om mij te verschonen. En voor ik het wist had ze mij al op de commode liggen en had ze men vuil luiertje al open gedaan. Ja, ik had er in geplast toen ze me aan het troosten was. Nu begon ze me schoon te maken met een vochtig sponsje. Nadat dit gedaan was begon ze men schaamstreek af te drogen. Ze schoof een nieuwe luier onder mij ze poederde mij in. En deed deze luier zeer strak aan. Ik merkte dat men benen verder uiteen waren dan bij men eigen luiers en toen ik rechtkwam zag ik dat het een grote babyluier. Het was een luier die mij paste met ook tekeningetjes van sneeuwwitje op.
En ze trok me terug recht. Ik had moeite met te gaan want dit was een dikkere luier. Ik waggelde naast haar mee door te kamer. En ze liet me in het ledikantje liggen. En ze deed een speentje in men mond en gaf me een zoen. En gaf nog een teddybeer aan mij.
En zegde:”ik kom direct terug met je flesje, en ze deed de zijkant van het ledikantje naar boven. Nu kon ik niet meer weg ik kon gewoon de kamer bewonderen door de spijlen heen.
Daar lag ik dan als een echte baby dacht ik. Ik vond dit zeer gezellig. Ja het was altijd men droom geweest voor in zo’n kamer te verblijven en verzorgd te worden als een baby’tje.
Saar kwam de kamer terug binnen met een flesje, en liet me dit alleen opdrinken.
Een uurtje later ik had een beetje geslapen. Maakte Saar me wakker. Ze stond daar met men broek en men t-shirt. En ze hielp me terug aankleden.
Daarna vroeg ze:”Ik wil je nog terug zien, ik ben volgend weekend vrij, als je wilt mag je afkomen. Je mag zelf kiezen hoe als een klein baby’tje of als een volwassen man.”
Toen we afscheid aan het nemen waren wilde ik het speentje terug geven aan haar, omdat ik het heel die tijd nog in mijn mond had. En ze zegde:”Neen, hou dat maar als een aandenken vandaag. Ik hoop dat je terug komt volgend weekend. En zegde erbij als je als baby’tje komt moet je hier voor de deur staan met een volgeplast luiertje en je speentje in.”
Na de afscheidszoenen vertrok ik met een goed gevoel.
Ik heb heel de week getwijfeld hoe ik zou gaan, ja ik was er zeker van dat ik terug zou gaan omdat er toch een klik was vanaf dat ze elkaar terug zagen in het bos. Ja, dit voelt als verliefdheid. Hoe weet je wat dat is , dat weet je als je het voelt.
Dit wordt het einde ofwel als er veel goede reacties zijn, die een vervolg willen
Mvg anoniemer
