Hoe moeten we nu verder
- Onderwerp starter Bobby_DL
- Startdatum
Bobby_DL
Toplid
Hij is nog niet af....maar jullie willen zo graag leesvoer. Hierbij, geen heel hoofdstuk, maar beter iets dan niets 
Hoofdstuk 6:
Susanne werd wakker van de drukte buiten. Ze kon wat mensen horen praten en auto’s raasde voorbij. Ze keek op haar wekker….Het was bijna 8 uur! Ze dacht bijna dat ze zich enorm verslapen had. Ojaa…ze had vandaag gelukkig het eerste uur vrij. Suus draai zich op haar buik om zich uit te rekken. Gelijk voelde ze de dikke prop tussen haar benen. Haar kont voelde een beetje klam aan. Voorzichtig schoof Suus haar hand onder de dekens om aan het bed en japon te voelen…ze was droog! Ze stond op uit bed en trok haar japon uit. In de spiegel bekeek Susan haarzelf. Als kind vond ze altijd dat ze wat middelmatig was, maar nu.
Pubertijd had haar goed gedaan. Door het voetballen had ze een goed strak figuur gekregen. Ze wist dat ze een mooie meid was geworden. Met haar blonde haren, blauwe ogen en fijne smalle gezicht keken sinds de 2e klas steeds meer jongens naar haar om. Als die er ooit achter kwamen dat ze nog in bed plaste, kon ze dat wel vergeten….dan kon ze Bas vergeten!
Ze draaide zich om en zag dat de vochtigheidslijn op de achterkant helemaal weg was. Aan de voorkant in haar kruis was die blauw verkleurd. Suus sloeg de handdoek die ze gister op de verwarming had gegooid om en liep naar de badkamer om te douche. Tijdens het lopen voelde ze prop tussen haar benen steeds meebewegen. Ze dacht dat ze bijna een beetje wiegelend als een peuter die met een luier liep. In de badkamer deed ze het ding snel uit en sprong ze onder de douche.
Zoë en Lucas waren al naar school en haar moeder was onder bezig met spullen af te turven die ze voor haar weekendje nodig had. “Hey mam.” “Morgen schoonheid. Lekker kunnen uitslapen.” Suus knikte “Ik was alleen weer nat, maar m’n bed is wel droog.” “Okee, dus deze slip werkte goed. Dan bel ik straks wel even naar de apotheek om een pak te bestellen. Je moet die wel zelf ophalen want ik ben over 30 minuten weg.”
Susan was helemaal vergeten dat dit natuurlijk haar laatste luier was, ze had helemaal geen zin om weer naar de apotheek te gaan. Ook al was Cindy dan zo aardig. Nu moest ze het ook nog alleen gaan ophalen. Suus morde wat en smeerde een boterham. Haar moeder pakte de laatste spullen in en pakte toen haar mobiel om te bellen. Even later hoorde Suus de claxon van een auto voor hun deur. “Kijk dat is mijn lift. Even wat dingen Susanne, eten ligt in de koelkast dat hoef je alleen maar op te warmen. Vanavond geen feestjes en rare dingen doen, maar dat lijkt me duidelijk.” Zei haar moeder glimlachend…”Ja mam komt goed.” Haar moeder pakte haar spullen en liep naar de voordeur.
“Ik heb net naar de apotheek met Cindy gebeld, je moest een wat grote sporttas meenemen. Geld ligt in de keuken. Ik heb voor morgen trouwens een oppas geregeld…doei doei.” Susan keek verschrikt op “Het is voor Zoë en Lucas zodat jij naar je feestje kunt…Tot zondag.” “Wie komt er dan?” vroeg Suus. Maar het was al te laat. Haar moeder gooide de voordeur dicht en was weg. “Geweldig” dacht ze bij zichzelf.
Niet veel later ging de telefoon. “Met Susanne van de Hoogheuvel.” “Ey Suus met Joy, ik was aan het denken, als we straks op school het laatste uur skippen dan hebben we nog genoeg tijd om te gaan shoppen voor kleren.” “Nieuwe kleren?” Vroeg Suus verbaast…”Ja voor morgen gekkie, voor het feest!” Suus kon zichzelf voor de kop slaan, dat ze dat alweer was vergeten. “Ja tuurlijk!” “Mooi” reageerde Joy. “Dan kunnen we vanavond bij mij blijven slapen en da…..” “Dat gaat niet, mam is weg en ik moet op de kids passen voor vandaag, maar je kunt wel hier blijven slapen.” Stelde Susan voor. “Okee top, ik moet gaan zie je zo met het 2e…toedels.”
Nog voor Suus afscheid kon nemen, hing Joy al op. Direct wist Suus hoe stom ze was geweest. Hoe ging ze dat nu met haar luiers doen! Het broekje viel wel te verbergen, maar ging dat ook met de luier, en waar ging ze die aandoen?
Suus at en dronk wat, pakte het geld uit de keuken en sprong met een sporttas op haar fiets. Ze zou eerst nog naar de apotheek moeten gaan, dan weer terug naar huis en dan naar school. Dat werd doorfietsen. Ze begon te rekenen. Nu is het half negen, 15 min heen, 15 min terug. Dan is het negen uur. Dan iets van 20 minuten naar school en dan was het 09:20. Dan had ze 10 minuten speling om binnen het pak op te halen, thuis in haar kast te doen en op school naar haar lokaal te lopen. Dat ging close worden. Snel kwam ze al bij de apotheek, ze sloot haar fiets af en liep naar binnen.
Binnen hing ze haar schooltas op die ze al bij had op. Ze zag een chagrijnige vrouw van een jaar of 35 staan, naast haar een jongen die 12 misschien 13 moest zijn. Suus zag dat hij een klein wit tasje in zijn ene hand had en een redelijke grootte tas op zijn rug, dus hij moest wel in de brugklas zitten. Susanne herkende het tasje meteen. Het was er net zo een als zij had meegekregen maar ze kon de inhoud niet zien. De vrouw gaf Cindy net een slap handje en de brugger wou al nerveus weglopen maar struikelde over zijn eigen voeten. Het tasje viel uit zijn handen maar hij kon zijn val nog net goed opvangen, ondanks de grote rugzak. “He Daan, pas een beetje op!” zei de vrouw die waarschijnlijk zijn moeder was. “Gaat het” vroeg Cindy bezorgelijk.
Susan keek naar het tasje dat voor de jongen lag, de inhoud was er uitgegleden en Suus haar vermoede kwam uit. Ze kon de namen slip, tena, small op één van de pakketjes lezen voordat de jongen het snel in het tasje terug propte. Hij keek op en keek Susanne recht aan, zijn gezicht was nog roder dan een tomaat en Suus kon de schaamte van de jongen voelen. Ze lachte vriendelijk naar hem en stak een hand uit. Ze hielp hem overeind en er kwam een stil “dankjewel” uit zijn mond. “Geen probleem hoor, gaat het?” De vrouw legde een hand op de jongen zijn schouder en duwde hem voordat hij kon antwoorden de apotheek uit. “Een goeiedag nog” zei Cindy maar de deur viel al dicht.
“Hoi” zei Suus een beetje nerveus. “Hey die Susanne, je moeder had al gebeld. Loop maar even mee.” Achter de toonbank stond in redelijke beschutting een lage kast met allemaal medicijnen, zalfjes, pillen en ook een paar pakken luiers, overal stond een naam bij. Cindy nam de sporttas van Suus over en deed deze open op de toonbank. “Als je straks weer een nieuw pak nodig hebt moet je uiterlijk 2 dagen van tevoren bellen.
Dan kan ik eventueel altijd nog bijbestellen mocht de voorraad op zijn.” Bij een groot blauw pak zag ze haar naam staan ‘Van de Hoogheuvel’. Cindy nam het pak van boven bij een plastic handvat beet en legde het in de sporttas. Op dat moment hoorde Suus het belletje van een opengaande deur. Ze keek naar de deur en zag de chagrijnige moeder weer naar binnen komen. Ze zag hoe de vrouw naar haar pak luiers keek terwijl Cindy net de zijkanten optrok en de rits dichtdeed.
De vrouw keek haar boos aan, alsof ze vies was. Nerveus nam Susan de tas over. Cindy, die niks in de gaten had toetste wat in op de kassa. Susanne voelde aan haar zakken maar ze kon haar portemonnee nergens vinden. Die lag natuurlijk in haar schooltas. Terwijl ze terug naar voren liep probeerde ze haar gezicht strak te houden maar haar knieën bibberde van het nerveuze gevoel. Ze voelde de priemende ogen terwijl ze haar tas pakte een weer naar voren liep. “Precies 24 euro” zei Cindy vrolijk. Suus gaf haar het briefje van 50 dat haar moeder in de keuken had gelegd. Ze kreeg geld terug en nam afscheid “doeg”, “doei Susan. Snel liep ze naar buiten terwijl ze de vrouw hoorde vragen of haar autosleutels hier lagen.
Buiten deed ze haar fiets van het slot. Ze liep naar de straat doen ze de deur van de apotheek alweer hoorde dichtvallen. Ze drukte op het knopje voor het stoplicht. Van achteren hoorde Suus het geluid van hakken die met snelle stap op haar afkwamen. Het geluid deed haar sidderen. Het kwam steeds dichter bij en opeens stopte het. Susan keek links van haar en de chagrijnige vrouw stond naast haar. Opeens keek ze haar aan, weer met diezelfde vieze blik. Ze was trendy gekleed, felle rode lippenstift, opgestoken haar. Ze had een soort van broekpak voor vrouwen aan….duidelijk een drukke zakenvrouw. Opeens sprak de heks tegen haar!
“Ik zag wat je in die tas hebt zitten. Laat me raden….ook nog een bedplasser.” Suus wist even niet wat ze moest zeggen….de heks had haar compleet van haar stuk. Ze hoorde de zin nogmaals in haar hoofd….’ook nog een ’ zei ze. De laatste twijfels over de arme brugger waren weggenomen. Susan was nog steeds stil, voor ze kon reageren zei de vrouw. “Ik dacht het al….je plast nog steeds in je bed” een gemeen lachje kwam op haar gezicht. “Toen ik 17 was zat ik al achter de jongens aan meid.” Susan herpakte zich. “Ten eerste…mevrouw, ik ben 15 jaar niet 17. Ten tweede die luiers zijn niet voor mij, maar voor mijn jongere zusje. Wat natuurlijk een leugen was. Ten derde, dat iemand in bed plast is niet hun eigen schuld…daar kan niemand iets aan doen!”
Suus schrok van haar eigen felheid, de vrouw ook. Het licht sprong op groen en ze draafde naar haar auto toe waar Suus ze de brugger verdrietig in de passagierstoel zag zitten.
Hoofdstuk 6:
Susanne werd wakker van de drukte buiten. Ze kon wat mensen horen praten en auto’s raasde voorbij. Ze keek op haar wekker….Het was bijna 8 uur! Ze dacht bijna dat ze zich enorm verslapen had. Ojaa…ze had vandaag gelukkig het eerste uur vrij. Suus draai zich op haar buik om zich uit te rekken. Gelijk voelde ze de dikke prop tussen haar benen. Haar kont voelde een beetje klam aan. Voorzichtig schoof Suus haar hand onder de dekens om aan het bed en japon te voelen…ze was droog! Ze stond op uit bed en trok haar japon uit. In de spiegel bekeek Susan haarzelf. Als kind vond ze altijd dat ze wat middelmatig was, maar nu.
Pubertijd had haar goed gedaan. Door het voetballen had ze een goed strak figuur gekregen. Ze wist dat ze een mooie meid was geworden. Met haar blonde haren, blauwe ogen en fijne smalle gezicht keken sinds de 2e klas steeds meer jongens naar haar om. Als die er ooit achter kwamen dat ze nog in bed plaste, kon ze dat wel vergeten….dan kon ze Bas vergeten!
Ze draaide zich om en zag dat de vochtigheidslijn op de achterkant helemaal weg was. Aan de voorkant in haar kruis was die blauw verkleurd. Suus sloeg de handdoek die ze gister op de verwarming had gegooid om en liep naar de badkamer om te douche. Tijdens het lopen voelde ze prop tussen haar benen steeds meebewegen. Ze dacht dat ze bijna een beetje wiegelend als een peuter die met een luier liep. In de badkamer deed ze het ding snel uit en sprong ze onder de douche.
Zoë en Lucas waren al naar school en haar moeder was onder bezig met spullen af te turven die ze voor haar weekendje nodig had. “Hey mam.” “Morgen schoonheid. Lekker kunnen uitslapen.” Suus knikte “Ik was alleen weer nat, maar m’n bed is wel droog.” “Okee, dus deze slip werkte goed. Dan bel ik straks wel even naar de apotheek om een pak te bestellen. Je moet die wel zelf ophalen want ik ben over 30 minuten weg.”
Susan was helemaal vergeten dat dit natuurlijk haar laatste luier was, ze had helemaal geen zin om weer naar de apotheek te gaan. Ook al was Cindy dan zo aardig. Nu moest ze het ook nog alleen gaan ophalen. Suus morde wat en smeerde een boterham. Haar moeder pakte de laatste spullen in en pakte toen haar mobiel om te bellen. Even later hoorde Suus de claxon van een auto voor hun deur. “Kijk dat is mijn lift. Even wat dingen Susanne, eten ligt in de koelkast dat hoef je alleen maar op te warmen. Vanavond geen feestjes en rare dingen doen, maar dat lijkt me duidelijk.” Zei haar moeder glimlachend…”Ja mam komt goed.” Haar moeder pakte haar spullen en liep naar de voordeur.
“Ik heb net naar de apotheek met Cindy gebeld, je moest een wat grote sporttas meenemen. Geld ligt in de keuken. Ik heb voor morgen trouwens een oppas geregeld…doei doei.” Susan keek verschrikt op “Het is voor Zoë en Lucas zodat jij naar je feestje kunt…Tot zondag.” “Wie komt er dan?” vroeg Suus. Maar het was al te laat. Haar moeder gooide de voordeur dicht en was weg. “Geweldig” dacht ze bij zichzelf.
Niet veel later ging de telefoon. “Met Susanne van de Hoogheuvel.” “Ey Suus met Joy, ik was aan het denken, als we straks op school het laatste uur skippen dan hebben we nog genoeg tijd om te gaan shoppen voor kleren.” “Nieuwe kleren?” Vroeg Suus verbaast…”Ja voor morgen gekkie, voor het feest!” Suus kon zichzelf voor de kop slaan, dat ze dat alweer was vergeten. “Ja tuurlijk!” “Mooi” reageerde Joy. “Dan kunnen we vanavond bij mij blijven slapen en da…..” “Dat gaat niet, mam is weg en ik moet op de kids passen voor vandaag, maar je kunt wel hier blijven slapen.” Stelde Susan voor. “Okee top, ik moet gaan zie je zo met het 2e…toedels.”
Nog voor Suus afscheid kon nemen, hing Joy al op. Direct wist Suus hoe stom ze was geweest. Hoe ging ze dat nu met haar luiers doen! Het broekje viel wel te verbergen, maar ging dat ook met de luier, en waar ging ze die aandoen?
Suus at en dronk wat, pakte het geld uit de keuken en sprong met een sporttas op haar fiets. Ze zou eerst nog naar de apotheek moeten gaan, dan weer terug naar huis en dan naar school. Dat werd doorfietsen. Ze begon te rekenen. Nu is het half negen, 15 min heen, 15 min terug. Dan is het negen uur. Dan iets van 20 minuten naar school en dan was het 09:20. Dan had ze 10 minuten speling om binnen het pak op te halen, thuis in haar kast te doen en op school naar haar lokaal te lopen. Dat ging close worden. Snel kwam ze al bij de apotheek, ze sloot haar fiets af en liep naar binnen.
Binnen hing ze haar schooltas op die ze al bij had op. Ze zag een chagrijnige vrouw van een jaar of 35 staan, naast haar een jongen die 12 misschien 13 moest zijn. Suus zag dat hij een klein wit tasje in zijn ene hand had en een redelijke grootte tas op zijn rug, dus hij moest wel in de brugklas zitten. Susanne herkende het tasje meteen. Het was er net zo een als zij had meegekregen maar ze kon de inhoud niet zien. De vrouw gaf Cindy net een slap handje en de brugger wou al nerveus weglopen maar struikelde over zijn eigen voeten. Het tasje viel uit zijn handen maar hij kon zijn val nog net goed opvangen, ondanks de grote rugzak. “He Daan, pas een beetje op!” zei de vrouw die waarschijnlijk zijn moeder was. “Gaat het” vroeg Cindy bezorgelijk.
Susan keek naar het tasje dat voor de jongen lag, de inhoud was er uitgegleden en Suus haar vermoede kwam uit. Ze kon de namen slip, tena, small op één van de pakketjes lezen voordat de jongen het snel in het tasje terug propte. Hij keek op en keek Susanne recht aan, zijn gezicht was nog roder dan een tomaat en Suus kon de schaamte van de jongen voelen. Ze lachte vriendelijk naar hem en stak een hand uit. Ze hielp hem overeind en er kwam een stil “dankjewel” uit zijn mond. “Geen probleem hoor, gaat het?” De vrouw legde een hand op de jongen zijn schouder en duwde hem voordat hij kon antwoorden de apotheek uit. “Een goeiedag nog” zei Cindy maar de deur viel al dicht.
“Hoi” zei Suus een beetje nerveus. “Hey die Susanne, je moeder had al gebeld. Loop maar even mee.” Achter de toonbank stond in redelijke beschutting een lage kast met allemaal medicijnen, zalfjes, pillen en ook een paar pakken luiers, overal stond een naam bij. Cindy nam de sporttas van Suus over en deed deze open op de toonbank. “Als je straks weer een nieuw pak nodig hebt moet je uiterlijk 2 dagen van tevoren bellen.
Dan kan ik eventueel altijd nog bijbestellen mocht de voorraad op zijn.” Bij een groot blauw pak zag ze haar naam staan ‘Van de Hoogheuvel’. Cindy nam het pak van boven bij een plastic handvat beet en legde het in de sporttas. Op dat moment hoorde Suus het belletje van een opengaande deur. Ze keek naar de deur en zag de chagrijnige moeder weer naar binnen komen. Ze zag hoe de vrouw naar haar pak luiers keek terwijl Cindy net de zijkanten optrok en de rits dichtdeed.
De vrouw keek haar boos aan, alsof ze vies was. Nerveus nam Susan de tas over. Cindy, die niks in de gaten had toetste wat in op de kassa. Susanne voelde aan haar zakken maar ze kon haar portemonnee nergens vinden. Die lag natuurlijk in haar schooltas. Terwijl ze terug naar voren liep probeerde ze haar gezicht strak te houden maar haar knieën bibberde van het nerveuze gevoel. Ze voelde de priemende ogen terwijl ze haar tas pakte een weer naar voren liep. “Precies 24 euro” zei Cindy vrolijk. Suus gaf haar het briefje van 50 dat haar moeder in de keuken had gelegd. Ze kreeg geld terug en nam afscheid “doeg”, “doei Susan. Snel liep ze naar buiten terwijl ze de vrouw hoorde vragen of haar autosleutels hier lagen.
Buiten deed ze haar fiets van het slot. Ze liep naar de straat doen ze de deur van de apotheek alweer hoorde dichtvallen. Ze drukte op het knopje voor het stoplicht. Van achteren hoorde Suus het geluid van hakken die met snelle stap op haar afkwamen. Het geluid deed haar sidderen. Het kwam steeds dichter bij en opeens stopte het. Susan keek links van haar en de chagrijnige vrouw stond naast haar. Opeens keek ze haar aan, weer met diezelfde vieze blik. Ze was trendy gekleed, felle rode lippenstift, opgestoken haar. Ze had een soort van broekpak voor vrouwen aan….duidelijk een drukke zakenvrouw. Opeens sprak de heks tegen haar!
“Ik zag wat je in die tas hebt zitten. Laat me raden….ook nog een bedplasser.” Suus wist even niet wat ze moest zeggen….de heks had haar compleet van haar stuk. Ze hoorde de zin nogmaals in haar hoofd….’ook nog een ’ zei ze. De laatste twijfels over de arme brugger waren weggenomen. Susan was nog steeds stil, voor ze kon reageren zei de vrouw. “Ik dacht het al….je plast nog steeds in je bed” een gemeen lachje kwam op haar gezicht. “Toen ik 17 was zat ik al achter de jongens aan meid.” Susan herpakte zich. “Ten eerste…mevrouw, ik ben 15 jaar niet 17. Ten tweede die luiers zijn niet voor mij, maar voor mijn jongere zusje. Wat natuurlijk een leugen was. Ten derde, dat iemand in bed plast is niet hun eigen schuld…daar kan niemand iets aan doen!”
Suus schrok van haar eigen felheid, de vrouw ook. Het licht sprong op groen en ze draafde naar haar auto toe waar Suus ze de brugger verdrietig in de passagierstoel zag zitten.
Bobby_DL
Toplid
Ik heb toch besloten om even een pauze te nemen. Door drukte met werk en school heb ik gewoon veel minder tijd dan eerst. Schrijven en verzinnen kost enorm veel tijd en ik wil niet weten hoeveel manuren werk hierin zit.
Maar zolang het verhaal 'De tweeling' er is kunnen jullie daar van genieten !1
Maar zolang het verhaal 'De tweeling' er is kunnen jullie daar van genieten !1
LV
Toplid
He! Ik wens niet als excuus gebruikt te worden om niet verder te hoeven schrijven.
Je bent goed bezig, en je moet vooral doorgaan. Het is een fantastisch verhaal.
Schrijven kost enorm veel tijd, maar het is leuk om te doen en aangezien iedereen het leuk vindt, geeft het voldoening. Toch?
Succes (eigenlijk bedoel ik 'veel plezier') met schrijven.
Je bent goed bezig, en je moet vooral doorgaan. Het is een fantastisch verhaal.
Schrijven kost enorm veel tijd, maar het is leuk om te doen en aangezien iedereen het leuk vindt, geeft het voldoening. Toch?
Succes (eigenlijk bedoel ik 'veel plezier') met schrijven.
