Iets om nooit te vergeten

meinona

Nieuw lid
Dit is het verhaal van Karel. Een doodgewone jongen van 18 jaar oud. Alhoewel zijn leven wat aan de saaie kant was, wist hij er toch altijd met volle teugen van te genieten. Misschien niet op de manier waarop je echter zou verwachten...
Hij was verslaafd aan computerspelletjes. Allerlei soorten. Online met vele anderen, of alleen tegen de computer!! BAMBAMBAM! Ooooh, hoe genoot de tiener daar van!
Maar dat was niet het enige waarmee hij de spanning in zijn leven opzocht. Hij hield er namelijk ook van luiers te dragen (en te gebruiken), liefst van al met kinderachtige kledij aan en zich dan ook zo te gedragen.
Maar zijn leven is echter grondig verkeerd gegaan...

Deel 1: Hoe het begon.

Hij was 10 jaar toen hij zijn eerste luier omdeed. Zijn nichtje was nog in de luiers en tijdens het ravotten in haar kamer had Karel de kast ontdekt waarin de luiers waren gestapeld. Het was een koud kunstje om er 1 te nemen.
Hij verdook hem in zijn onderbroek onder zijn korte, rode broek en liep ermee naar het toilet. In het toilet gekomen bewonderde hij zijn vangst: het was een Kruidvat broekluier met voor -en achteraan kinderachtige afbeeldingen van dansende beertjes.
De jongen kon zichzelf niet langer bedwingen en wou deze luier zo vlug mogelijk rondom zijn billen. Zijn broek en onderbroek gingen af, de te kleine broekluier ging heel moeizaam aan, waarna hij zijn grote-jongens-kledij terug aandeed over de peuterpamper.
Het zachte materiaal van de luier werd hierdoor nog extra tegen zijn billen geduwd. Hij kreeg een overweldigend gevoel van geluk toen hij zijn broek wat naar beneden trok en zichzelf bekeek in de spiegel. Kijkend naar de wc ernaast, kreeg hij aandrang om te plassen,
maar hij had zich nu net in deze te kleine luier kunnen wurmen zonder schade toe te brengen eraan... "Karel, kom je? We gaan naar huis"
Shit! Zijn moeder! Hij trok zijn broek vlug recht, controleerde in de spiegel of de luier niet zichtbaar was en sprong bij zijn moeder de auto in.

- "Ik moet vlug nog even naar het toilet, dus we maken een kleine stop thuis en dan gaan we shoppen voor nieuwe schoenen voor jou."
Thuisgekomen moest Karel nu toch nodig plassen, maar hij had helemaal niet veel tijd. Hij wou die luier afdoen zodat tijdens het shoppen zijn moeder die luier niet zou opmerken. Eenmaal mama op het toilet, liep Karel naar zijn kamer. Deur op slot, broek en onderbroek af, en nu nog dat stukje hemel gewikkeld rondom zijn billen. De drang om te plassen werd hem nu toch wat teveel en de stress dat hij die luier nu vlug moest afdoen, zonder hem kapot te maken, hielp hem ook voor geen meter. Karel sprong van rechts naar links om toch maar de drang van te moeten plassen wat te onderdrukken, maar zolang hij zat de kamer rond te springen, kon hij die verdomde luier niet uit doen.
Onderaan de trap riep zijn moeder: "Karel, wat doe jij daar nu boven? Hup, we vertrekken!"
"Ja, mams, ik kom." riep hij terug al op en neer springend. In een ultieme poging om de luier veilig af te doen, staat hij stil. Hij duwt voorzichtig de randen naar beneden, waardoor de luier gaat drukken op zijn blaas waardoor hij de controle over zijn nog jonge blaas verliest met als gevolg een warm gevoel die zich verspreid rondom zijn kruis en zijn poep.
Met gemengde gevoelens staat Karel na te genieten van wat hij juist heeft meegemaakt. Voldaan van het verliezen van zijn volle blaas, maar ook een gevoel van zich oprecht klein te voelen nu hij per ongeluk in broek heeft geplast.
Maar lang kreeg Karel niet om bij zijn gemengde gevoelens stil te staan want voor hij het wist werd de deurknop tevergeefs omgedraaid. "Waarom is dit op slot? Wat doe jij daar toch?! Komaan jongen, we vertrekken!"
Karel trok zijn onderbroek en broek terug aan, wat die natte luier nog meer tegen hem aan deed plakken en opende de deur naar zijn moeder.
"Okay, let's go" Lachtte ze naar hem waarna ze de trap afging richting de auto.

Oef, ze had niets door. Karel ging haar achterna, maar merkte al snel dat hij niet meer normaal de trap af kon. Een dikke prop had zich gevormd tussen zijn benen, waardoor hij wat wijdbeens moest gaan lopen. En met elke stap voelde hij die warmte van de luier tussen zijn benen.
Een fantastisch gevoel naar zijn mening! En dat hij stiekem een luier droeg zonder dat zijn mama ook maar iets doorhad, dat ondeugende gevoel dat hij had, droeg alleen maar bij tot zijn vreugde.
Hij plaatste zijn welgevormde kontje vooraan in het lege zitje naast zijn moeder, en weg waren ze.

In de schoenwinkel aangekomen, wandelde zijn moeder onmiddellijk naar het juiste rek toe en begon met schoenen uit te kiezen. Karel was wat minder zelfzeker aangezien hij totaal niet wist of enkel hij afwist van zijn kleine geheimpje.
Zo normaal als hij maar kon wandelde hij ook op zijn moeder af, terwijl hij de mensen rondom hem met argwaan bespiedde. Maar niemand had iets door!
Zijn moeder had hem schoenen uitgekozen en samen gingen ze terug huiswaarts. Thuis aangekomen heeft Karel nog de rest van de dag met de luier aangelopen, maar uiteindelijk begon de luier toch wat te stinken en koud aan te voelen en voelde hij zich genoodzaakt van hem af te doen.
Bijna verdrietig gooide hij de gebruikte pamper zijn kamerraam uit, naar buiten in de aanpalende weide. En hij besefte maar al te goed dat het nu nog even kon duren vooraleer hij terug een luier in zijn bezit ging kunnen krijgen.


Deel 2: De nadelen van een verslaving

De jaren ging voorbij en naarmate Karel ouder werd, werd hij telkens wat stouter. Van zijn 10e tot zijn leeftijd van 18, had hij al tientallen keren luiers gepakt van familieleden, en had nu zelfs al meerdere malen luiers gaan kopen, alsook kinderondergoed. Dit allemaal zonder dat ook maar iemand doorhad waar hij mee bezig was.
De avonden vulde hij meestal met computerspelletjes, terwijl hij de grootste Pampers-luier droeg die hij kon vinden. De luiers waren eigenlijk te klein voor hem, maar dat kon hem niet schelen. Zolang het maar kinderachtig was zodat hij zich klein ging gaan voelen.
Plassen in zijn luier was ondertussen iets gewoons, bijna alledaags. Hij had al enkele malen in zijn luiers gepoept, maar de plakkerigheid en het vuile boeltje achteraf schrokken hem toch af en dus deed hij dit meestal niet.
Maar dat ondeugende gevoel van toen hij 10jaar was en per ongeluk in zijn luiertje had geplast kreeg hij, hoe hij het ook probeerde, maar niet terug. Er waren avonden waar hij met zijn luiertje aan in bed lag in een lichtblauwe romper, drukkend met 3 gesloten drukknopen in zijn kruis, een papfles gevuld met melk in zijn mond, en een babymuziekje spelend op de achtergrond en NOG kon dit hem niet volledig bekoren.
Dus ging hij verder...

School had ondertussen plaats gemaakt voor een voltijdse job. In de marketing, met zijn eigen bedrijfsauto en variabele uren kon Karel gaan en staan waar hij wou. En dus ook gaan en staan in zijn luier waar hij wou. Enkel woonde Karel nog altijd thuis, dus daar was het nog altijd opletten geblazen, maar de wereld lag aan zijn voeten.
Op het werk droeg Karel ondertussen meer of de helft van de tijd gewoon een pampertje onder zijn kledij. Geen grote-mensen-onderbroeken meer voor hem, maar kinderonderbroekjes met leuke, kinderachtige prints. Van Cars, of van Winnie The Pooh! Al waren deze wat aan de kleine kant, door de rekkende stof en zijn toch ietwat kleine, magere figuur kon hij hier toch mee weg.
Verschoningen deed hij op de baan van de ene klant naar de andere. Eerst enkel in de achterbank van de auto, maar naarmate hij meer die kick zocht van iets ondeugends te doen werd hij stouter. Hij verschoonde zich dan in een afgelegen hoekje in een bos, of een weide, of in de wc's van een restaurant/café.
's Nachts stond hij soms op om dan in het donker te gaan spelen in de zandbank op het nabij gelegen speelplein. In enkel zijn Pamper en zijn onderbroekje van K3 ravotte Karel in het zand. Hij plastte in de luier waardoor hij zijn benen wat uit elkaar moest gaan zetten, waarna hij een toren bouwde , een put groef, en babywoordjes kraaide van geluk.
Op de schommel, van de glijbaan, als Karel speelde kon zijn plezier niet op. Tijdens de zomervakantie had hij ook al enkele keren over het hek van de nabije kleuterschool gekropen om daar zich als een stout, nat peutertje te gaan uitleven.
Hij had zich al enkele malen afgevraagd wat er toch zou gebeuren, moest er hem opeens iemand opmerken. Maar de zoektocht naar de volgende "shot" overweldigde dat gevoel van bezorgdheid tot op die bewuste, vervloekte dag...


Deel 3: Gesnapt!

Karel was onderweg naar huis toen hij zin kreeg om wat te spelen. De auto parkeerde hij aan de kant van de weg, aanpalend aan een bos op enkele kilometers van zijn huis, en gekleed in enkel zijn roze romper en natte luier ging hij wat gaan rondlopen in het bos. Rondspringend in de bladeren op de grond, huppelend over de takken ging de tijd snel voorbij. Tot hij er genoeg van had en terugkeerde naar zijn auto.
Kruipend over de grond als de 9-maand oude baby die hij zich waande, bewoog hij zich traag terug naar zijn voertuig. Maar hoe dichter hij kwam, hoe meer hij begon te geloven dat hij stemmen hoorde nabij zijn auto.
Hij stond bezorgd recht en ging zich achter een boom gaan verschuilen. Vanachter de boom begluurde hij de 2 donkere personages die vlakbij zijn bedrijfswagen stonden een praatje te maken. Ze hadden veel te vertellen want het leek wel eeuwen te duren vooraleer ze afscheid namen en vertrokken.
"Dat was wel heel nipt" denkt Karel nog bij zichzelf terwijl hij van opluchting vanachter de boom komt en naar zijn auto toewandeld. Wanneer hij naar zijn sleutel grijpt, die hij op het voorwiel had gelegd door gebrek aan zakken in zijn rompertje, passeert net zijn buurman met de auto waarna hun blikken elkaar kruisen.
Een gevoel van paniek overkomt Karel! Daar stond hij dan: Een natgeplaste luier en in een roos, meisjesachtig rompertje bij ZIJN auto die de buur maar al te goed herkent. Niemand anders in het dorp reed immers met zo'n fel gekleurde, dure BMW. Hij kon niet anders dan het gezien hebben!
In de auto gekropen, kleedde Karel zich onmiddellijk terug aan en zette zijn weg verder naar huis. Maar in gedachten was hij nog altijd bij het voorval van eerder:
Had zijn buurman hem nu echt gezien in zijn kinderoutfit? Had hij hem herkend? En zo ja, wat nu?!

In de eerstvolgende weken had Karel wat beslist om het rustiger aan te gaan doen, en niet meer zo riskant met zijn "hobby" om te gaan springen. Hij ging in grote-mensen-onderbroeken naar het werk, zijn luiers, die bleven thuis. Hij had zijn buur enkele malen tegengekomen op straat,
maar meer dan eens zwaaien of een vriendelijke begroeting naar elkander werd het nooit.
Karel had geluk aan zijn zijde gehad die avond, leek wel. Een grote last viel van zijn schouders.
Maar na die paar weken begon de verslaving van Karel toch weer de kop op te steken. In luier en kinderonderbroekjes deed hij terug de klantenbezoekjes, al had hij zich wel voorgenomen van niet langer rondom de streek van zijn huis in enkel een luier zich te vertonen.

Op een dag, wachtend op de afspraak bij een klant, had hij enkele uurtjes tijd. Hij reed wat rond en vond een grote weide, afgeschermd van de buitenwereld door een bos en enkele graanvelden. Een perfecte plaats om zijn hobby wat uit te oefenen, en op 50km van zijn thuisdorp, niemand die hem kon herkennen.
Hij deed zijn grote-mensen-kledij uit en bleef staan in enkel een Pampertje, met vrolijke leeuwen op gedrukt en een wit slipje, met vooraan een afbeelding van Nijntje op. Hij deed zijn speentje in de mond, legde een speelmatje op het gras en ging spelen.
"Gagagoegoe" kraaide hij. De uren vlogen voorbij en voor hij het wist ging de wekker af van zijn gsm,
het teken dat de speeltijd voorbij was en dat hij zich moest reppen om bij de klant te raken. Hij verzamelde zijn spulletjes en wandelde naar auto toe. Toen hij hem naderde, hoorde hij een auto met gierende banden aanzetten. Een stofwolk omringde zijn BMW. Hij had nog een glimp kunnen opvangen van de auto die de stofwolk had achtergelaten en paniekerig stond hij voor zich uit te staren.
"Was dat nu zijn buurman???" Dat kon toch niet! Kilometers ver van huis verwijderd en toch kon Karel zich maar niet van zijn gevoel afzetten dat DAT de auto van zijn buur was die haastig wegreed.
De grote baby verschoonde zich nog vlug op de achterbank van de auto, om dan zijn businesstrip verder te zetten naar de volgende klant.

Thuisgekomen na een lastige dag op het werk, plaatste Karel zich voor de pc om nog wat spelletjes te spelen. Alvorens hij zijn spel opstartte, bekeek hij nog vlug eens zijn e-mails. En tot zijn grootste verbazing stond daar een mail tussen van Hendrik G, zijn buurman...
Karel's hartslag sloeg op hol terwijl hij het mailtje opende. Zijn grootste angst werd werkelijkheid. Hij had het wel degelijk goed gezien eerder die dag! Een mail gevuld met foto's van de kleine Karel vond hij de zijn inbox, spelend in enkel een luiertje, met een roze rompertje, in zijn kinderbroekjes,
met een fopspeentje op zijn speelmatje, in alle posities had zijn buurman hem op de foto staan.
Karel's wereld stortte in elkaar. " Onderaan de mail las het: "We moeten eens afspreken. Papa en het kleine baby'tje. Morgen om 17uur bij mij thuis en kleed je maar als het baby'tje dat je bent."
Een gevoel van angst overkwam Karel eens te meer. "Wat kon de buurman van plan zijn?"



Deel 4: In zijn macht

Geen oog had Karel die bewuste nacht dicht gedaan. De hele nacht had hij liggen piekeren over zijn stommiteit en zijn belachelijk, domme verslaving aan luiers! Maar het was telkens sterker of hijzelf en hoe graag hij ook wou ermee stoppen, dat gevoel van een luier te dragen was een onbeschrijfelijk goed gevoel.
Het was al snel 17h en in gekleed in grote-mensen-kledij, met daaronder een Pamper en een wit onderbroekje met een foto van Karen van K3 raapte hij al zijn moed samen en stapte naar de voordeur van zijn buurman toe.
Een gigantische villa was het waar de buurman in vertoefde, met een heel lange oprit en een huis omringd door een muur van bomen, volledig afgeschermd van de buitenwereld. Met hartkloppingen in zijn keel belde Karel aan "Triiiiing."
Een geluid dat door merg en been ging bij Karel, niet wetende wat er wachtte aan de andere kant van de deur.
Een vrouw opende de deur: "Karel?" vraagt de onbekende. "Kom binnen."Karel stapt door de hal, de woonkamer binnen. In de woonkamer geloofde de jongen niet wat hij zag. Een speelbox, een speelkleed met een stapel Barbiepoppen op de grond, een commode in de hoek met stapels Pampers en verzorgingsspullen op planken aan de muur genageld boven de commode.

Nog aan het bekomen van al deze indrukken kwam Hendrik de kamer binnengewandeld. "Dit wordt vanaf nu jouw thuis. Je gaat jouw ouders zeggen dat je uit het huis gaat en gaat wonen bij een vriend ver hiervandaan OF ik verspreid de foto's en je mag jouw leven vergeten. Je neemt jouw ontslag en je komt wonen onder mijn hoede, onder mijn regels OF die foto's komen op alle Facebookpagina's die ik maar ken.
De keuze is aan jou: OF je komt hier wonen en jouw geheimpje blijft onder dit dak OF je weigert, maar dan weet de hele omgeving het. Hoe dan ook gaat jouw leven vanaf vandaag drastisch veranderen. Het is aan jou de keuze."
Geshockt en boos reageerde Karel: "Wie denk jij wel dat je bent?? Ik ga mij niet zomaar laten doen en mij overgev..." Waarop Hendrik hem autoritair onderbrak, hem een klap gaf tegen de wang en hem een foto toonde waarop duidelijk een grote jongen in een klein, volgepoept luiertje te zien was.
Karel breekt en geeft toe. Een glimlach verschijnt op papa zijn gezicht. "Je hebt een week om alles in orde te brengen in verband met jouw verhuis naar je nieuwe thuis.
Jouw nanny zal jou nog vlug eens verschonen en daarna mag je terug naar huis. Tot volgende week" waarop een trotse Hendrik de kamer verliet.
Nog voor Karel het besefte, hefte de gespierde Nanny hem op de commode en trok hem zijn broek uit. Karel spartelde tegen, maar het had geen nut en hij gaf het na enkele seconden op. De vrouw was simpelweg te sterk.
Zijn witte onderbroekje ging naar beneden en de plakstrips werden opengetrokken. Het blote jongetje lag met zijn blote piemeltje voor een voor hem onbekende vrouw in een voor hem onbekend huis. Hij begon te huilen en te smeken om hem met rust te laten waarop de vrouw hem een fopspeentje in de mond stak en gebaarde stil te zijn.
Het gebruikte pampertje wordt vanonder zijn poep uitgeschoven, en opgeplooid in de vuilbak gegooid. Zijn poep moet de jongen opheffen waarna zijn verzorgster er een schone luier onderschuift. Zijn kruis wordt flink besprenkeld met babypoeder waarna het pampertje wordt toegeplooid en met de plakstrips dichtgeplakt.
Zijn onderbroekje werd hem daarna terug aangetrokken. "Dat is een heel schattig slipje die je daar aanhebt" liet de vrouw hem weten waarna ze eens aaide over de afbeelding van Karen op zijn slipje. "Heel schattig." Ze hielp hem van de commode af waarna ze zijn broek van de grond raapte en hem in de handen gaf van Karel.
Ze wandelde naar de voordeur toe en gebaarde hem van te vertrekken. Met zijn broek in de handen stapte hij de voordeur uit, waarna de deur onmiddellijk achter zijn kont dichtsloeg. Karel kijkt eens naar beneden, naar zijn luiertje en slipje, en bedacht zichzelf dat dit hem nu toch serieus in de nesten heeft gewerkt. Hij trok zijn broek terug aan en ging naar huis.
Niet wetende wat de toekomst voor hem in petto had, maar goed wetende dat dit de enige juist keuze was, bracht hij alles in gereedheid voor zijn verhuis.
Zijn job zei hij op en van zijn moeder nam hij afscheid.
De week daarop stond hij, met in elke hand een gevulde reiskoffer,aan de deur van zijn nieuwe thuis. De deur ging open en Karel verdween door de deuropening en in het onbekende...


Deel 5: Een nieuw leven

Aan de andere kant van de deuropening werd Karel begroet door de 2 inmiddels bekende personen: Hendrik en de nanny. Hendrik nam het woord:

"Karel, dit zijn de regels nu je onder mijn dak woont:
1. Je zal 24/7 luiers dragen en jouw volledig als het kleine peutertje gedragen die je diep binnenin zo graag wil zijn
2. Je zal volledig kinderachtig gekleed worden en als het kleine peutertje behandeld worden die je zo graag wil zijn.
3. Je zal mij aanspreken met papa, en mevrouw Hoonmans met mama (verwijzend naar de nanny), maar verder komt er geen grote-mensentaal uit jouw mondje.
4. Enkel ik of jouw mama kleedden jou aan en uit. Zelf heb je niks van verantwoordelijkheid zoals een baby'tje van jouw leeftijd ook niet heeft.
Jou niet houden aan deze regels zal eindigen met straf. De 3e maal dat je iets mispeuterd zal bestraft worden met uitzetting uit mijn huis en jouw babyfoto's die over het internet worden verspreid. Je bent gewaarschuwd."

Karel kon zijn tranen niet meer bedwingen en begon met huilen. Hendrik kon het niet aanzien dat een grote vent daar stond te janken als een baby en duwde hem omver op de grond, trok al zijn grote-mensen-kleren uit, waarna Karel enkel overbleef in zijn kinderluiertje. "Veel beter" mompelde Hendrik, waarna hij de 2 koffers van Karel nam en riep dat deze buiten bij het vuilnis kwamen te staan.
Mevrouw Hoonmans knielde zich ondertussen naast Karel en in een poging om hem te troosten duwde ze hem een Barbie pop in de handjes en spoorde hem aan van ermee te spelen. Zelf nam ze ook een Barbie en sprak ze in een piepstemmetje wat wartaal tegen Kareltje. Karel kon zijn tranen al wat bedwingen en zag hier nog wel het leuke van in.
Zelf praatte het peutertje terug waarop mama hem een slag op zijn handje gaf en hem aanmaande dat hij geen grote-mensenwoordjes mag spreken. "Goegoegaga" antwoordde Karel. Hendrik volgde het hele gebeuren met een glimlach op het gezicht van op een afstand. Eindelijk het kindje die ze altijd al wilden.
Papa pakte Kareltje op en zette hem in de box. Kareltje pakte wat speelgoed en begon te spelen. Na een eindje kwam Hendrik aan met een papfles gevuld met lauwe melk en draaide de jongen op zijn ruggetje. Nog altijd in enkel zijn luiertje kreeg het kindje de papfles in de mond geduwd. "Met 2 handjes vasthouden" beveelde Hendrik nog waaraan Kareltje onmiddellijk gehoor biedde.
Na een halfuurtje lag het flesje leeg naast Karel, die inmiddels in een diepe slaap was verzonken.
Maar even later en zonder enige waarschuwing werd Karel opeens wakker en het moment dat hij wakker werd liet hij een scheetje en vulde zijn hele luier zich met dunne poep. De bruine brui verspreidde zich overal in de luier tot het geen plaats meer had en langs voor en achter uitkwam. Dit had Karel nog nooit meegemaakt en verschoot van zichzelf.
Hij stond recht maar zag dan dat hij in de box was en dat dit niet meer zijn huis was zoals hij het gewend was. Hij keek rond en zag helemaal niemand in de kamer. Hij kroop over de rand van de box en ging op zoek naar iemand die hem kon helpen met deze vuile luier.
Met iedere stap die hij nam bewoog de smurrie zich in zijn pampertje.
Door het gewicht van zijn ontlasting was de luier inmiddels gaan hangen en schuurde bij elke stap de zachte inhoud tegen zijn wijdgespreide benen. Hij durfde niet roepen, maar durfde ook niet te veel rondlopen uit schrik om straf te krijgen. Maar wat hij wel wist was dat hij zo vlug mogelijk van deze verschrikkelijk vieze luier af wou.
Hij bedacht dat er een commode stond in de kamer met verse luiers en tal van verzorgingsproducten. Hij ging gaan neerzitten op de commode waarbij de poep zich alweer verschoof in de luier tot grote ergernis van Karel. Hij legde zich neer op de commode en trok de plakstrips open van zijn luier. En net wanneer hij de babydoekjes wilde gaan gebruiken, kwam Hendrik binnengewandeld die na het zien van Karel op de commode,zonder volwassene begeleiding, boos op Karel afstapte.
"Ik ga je leren van mij niet te gehoorzamen! Dit is de eerste straf. Onthou het goed, bij de 3e vlieg je buiten op straat met iedereen die weet van jouw geheim!"

Hendrik duwde Karel neer op de commode, trok de luier terug tussen zijn benen door en plakte de plakstrips terug dicht.
Hendrik sloeg nog eens op de poep van Karel wat tot een vreselijk gevoel leidde bij het kleine mannetje. Hendrik pakte nog een plastiekbroek en deed deze bij Kareltje aan zodat de poep niet overal rond zou gaan hangen waarna hij hem gebaarde recht te staan. Hendrik deed hem een paars Disney rompertje over het hoofd en drukte de 3 drukknoopjes dicht zodat de luier goed op zijn plaats zou blijven. Karel werd opgepakt en
opnieuw in de box gezet. Recht op zijn poep!
"In 4 uurtjes eten we, speel nog maar wat." gebood Hendrik hem. Hendrik verliet de kamer met een wenende Karel op de achtergrond....

Enkele uurtjes later komt mama een heel stille kamer binnengewandeld. Ze wandelde naar de box waar ze haar splinternagelnieuwe zoontje terugvond, slapend met zijn duimpje in zijn mondje, en luiertje gevuld met poep.Ze kietelde hem eventjes aan zijn buikje waarop haar peutertje wakker werd.
Ze pakte hem op terwijl hij zijn oogjes uitwreef en legde hem op de commode. Alles ging uit, hij werd gewassen en een nieuw luiertje aangedaan. Een blauw met roze hartjes meisjesonderbroekje werd hem om de luier gedaan waarop hij moest gaan rechtstaan. Nog altijd wat slaapdronken trok ze hem een roos jurkje over het hoofd dat net tot onder het luiertje kwam. Kareltje werd op de grond gezet en een klap op de poep gegeven.
"Kom maar mee met mama." En Mevrouw Hoonmans wandelde de kamer uit. Karel volgde gedwee en kwam uit in de keuken waar een groot kinderzitje aan de tafel stond. Karel besefte maar al te goed dat dit voor hem was en nog voor hij het wist pikten 2 handen hem op en zetten hem in het kinderzitje. De snoertjes gingen over zijn schouders, 1 door de beentjes en werden vastgeklikt op zijn buik. "Etenstijd!" Lachte Hendrik hem toe.
Mama kwam met een potje fruitpap en zette het bij Kareltje. Ze pakte een lepeltje en ging met het met fruit gevulde lepeltje naar Kareltje zijn mond. Alsof hij nooit anders had geweten, opende Karel zijn mond en at zijn buikje rond tot grote vreugde van de kersverse ouders. Nadat zijn fruitpapje op was, werd hem een Barbiepop in de handen geduwd en gingen mama en papa ook eten.
Na het eten werd Karel naar boven gebracht waar een wiegje op maat gemaakt voor hem stond! Papa zette hem in het wiegje, trok zijn jurkje uit en legde hem te slapen. Kareltje keek nog even wat in het rond. De kamer was volledig ingericht als kinderkamer, met roze behangpapier en figuurtjes van Hello Kitty overal verspreid over het papier en plafond. Buiten was het donker, het was dus al avond.
Deze dag was voorbijgevlogen. Kareltje viel gerust in slaap, niet wetende welke avonturen de dag hem morgen zou brengen.

De volgende morgen werd Karel wakker gemaakt door mama en uit het bed gehaald. "Alweer kaka gedaan?" vroeg ze hem. Als in een automatisch reflex gaf hij onmiddellijk toe dat hij inderdaad kaka had gedaan, al besefte hij wel niet hoe, wat en wanneer. Dit baarde hem zorgen. Mama bracht hem naar de keuken in enkel zijn luier en slipje, waar papa al zat te eten:
"Goedemorgen, lieve schatten" kregen ze beiden te horen. Kareltje werd in het keukenzitje gezet, waardoor de al inmiddels opgedroogde poep
zijn billen raakte wat een huivering teweegbracht bij het jongetje. Hij moest plassen en deed dit dan maar ook onmiddellijk waardoor alles terug wat brij werd.
Karel verschoot toch van zichzelf dat hij dit allemaal gewoon liet gebeuren. Hij kreeg een papfles voor hem gezet en begon hierop te zuigen terwijl mama en papa grote-mensen-dingen bespraken. Kareltje hoorde zeggen dat mama vandaag wel eens wou naar de speeltuin gaan met hun nieuwe zoontje om hem te tonen aan de andere moeders.

Karel spuwde de speen uit zijn mond en zei: "Neeneen, vergeet het maar! Ik ga zo niet naar buiten!" Papa stond recht en schudde Karel door elkaar "2e maal dat je in de fout gaat! Je hebt nog 1 kans. Het word tijd dat je beseft dat dit het leven is dat je wilde en jouw mama en ik zijn bereid om het jou te geven. Maar als je het niet inziet...Als straf gaan we vandaag met het hele gezin naar de speeltuin."
Kareltje begon te huilen, maar werd genegeerd door de volwassenen aan de tafel die hem enkel aanmaanden van zijn papfles uit te drinken zodat ze zich konden klaarmaken op een dagje in het park.
Nadat zijn papfles was uitgedronken hefte Hendrik hem uit zijn stoeltje en legde hem neer op de commode. De poepbroek ging uit, waarna een nieuwe luier rond zijn billetjes werd gesloten. Hij moest gaan rechtstaan en kreeg nog een roze rompertje om met blauwe bloemetjes versierd. De drukknopjes gingen dicht in het kruis en mama kwam de kamer binnen met een schattig blauw tenuetje met figuurtjes van Hello Kitty op. Het T-shirtje en broekje werden bij de hulpeloze jongen omgedaan
waarna mama de kleine oppakte. Hendrik nam de luiertas mee en samen gingen ze de garage in.

Karel werd achterin in een autostoeltje gedrukt en vastgezet. Mama en papa gingen dolenthousiast voorin zitten. De rit ernaartoe had mama een cd opgezet met allerlei liedjes van K3 die Karel probeerde mee te zingen na enkele boze blikken van mama.
Aangekomen in het park, werd Karel uit het zitje genomen en op de grond gezet. Karel berekende dat ze toch zeker een uur onderweg waren geweest, dus dit was tot zijn grote opluchting geen park nabij zijn thuisdorp. Er was toch veel volk en hij kreeg wel wat bekijks en hoorde gelach achter zijn rug. De zon straalde door de takken van de bomen het park in. Het was een supermooie dag. Hij had hier bijna genot in, als hij enkel negeerde dat hij er nog altijd stond in een luiertje met een meisjestenuetje aan.
Terwijl Karel de omgeving verkende, haalde papa een grote wandelwagen uit de koffer en vouwde hem open. "Moet je nog een nieuwe luier?" vroeg mams, en zonder een antwoord af te wachtten had ze haar hand al in de zijkant van zijn luiertje gestoken en wel degelijk nattigheid gevoeld. Mama haalde een nieuw luiertje uit de luiertas en Kareltje werd op een bankje nabij de auto neergelegd, zijn broekje naar beneden getrokken, drukknopjes open en pampertje ververst.
Enkele tienermeisjes waren het vanop een afstand aan het volgen en konden hun lach niet inhouden wat rode kaakjes op het gezicht toverde van de kleine. Zijn kleine piemeltje werd gepoederd en geluierd in het openbaar zonder dat hij er iets aan kon of mocht gaan doen.
En tot ergernis van ramp werd hij dan nog eens als een meisje gekleed met een roze rompertje en Hello Kitty figuurtjes op zijn T-shirtje.
Na de verschoning werd hij in de wandelwagen vastgezet. Karel had nog nooit zo vernederd geweest in zijn leven dan op dit eigenste moment. Maar aan een kant was het wel wat hij wou. Hij kon nu gewoon klein zijn en niet hoeven in te zitten met wat mensen van hem denken of met hem gaan doen. Hij had een mama en papa die goed voor hem zorgden. Na eventjes te wandelen, kwam het gezinnetje aan bij de speeltuin waar er tientallen kinderen lachend en spelend rondliepen.
Ze reden tot bij een zandbakje waar enkele van de kleinere kinderen in konden spelen. De moeders keken even raar, maar maakten er niks van dat Kareltje ook wou spelen in de zandbak. Zodat zijn kleertjes niet volledig in zand zouden zijn, haalde mama Karel uit zijn wagentje en trok zijn T-shirtje en broekje uit, waarna hij alleen maar in een babyluiertje en roze rompertje overbleef en zo zette ze hem in de zandbak. Mama en papa gingen wat verder op het terras zitten x drinken
en keken geregeld eens naar hun kleine boelleke die zat te spelen in het zand.
Karel leefde zich helemaal in, in zijn nieuwe positie en ravotte en sprong en graafde in het zand. Enkele van zijn leeftijdsgenoten hadden hem zien zitten en kwamen op hem af. "Haha, jij bent een baby'tje! Heb je nog een proper luiertje, baby'tje??" zei een meisje. Waarop een jongen hem uitschold voor "poepbroek." Karel keek naar mama en papa, maar die hadden helemaal niks in de gaten. Karel wou rechtstaan en naar mama toelopen, maar toen hij rechtstond, duwde 1 van de pestkoppen
hem onmiddelijk terug het zand in.
"Blijven zitten, ik ben onmiddellijk terug, poepbroek."
"Wat ga je doen, Max?" riep een andere
"Poep halen" Riep Max terug terwijl hij wegliep en tussen de omringende bomen verdween.
Enkele meisjes van de bende tieners ging gaan praten met mama en papa als afleiding terwijl Max ondertussen kwam terug afgelopen met een witte zak gevuld met bruine smurrie.
"Ik heb deze koeienvlaai gevonden in de wei hiernaast. Hij is zelfs nog lekker warm."
Karel panikeerde toen hij dit hoorde en stond recht en liep op mama en papa af. "Hey, help, deze gasten willen mij pesten!!"
"Karel! Geen grote-mensen-woorden uit jouw mond! Dat was de 3e keer dat je in de fout bent gegaan nu!" Riep papa. "Van nu af aan zijn wij jouw mam en pap niet meer. Morgen staan al de foto's op het internet en weet iedereen dat je gewoon een grote baby bent. Jij vind zelf jouw weg wel naar huis."
Hendrik en mevrouw Hoonmans pakten de wandelwagen, draaiden hun rug naar Karel en wandelden weg. Mevrouw Hoonmans keek nog even vluchtig achterom naar het jongetje in enkel zijn luier en roze rompertje die aan de grond genageld stond terwijl zijn leven hem voorbij flitste.


Deel 6: Hoe moet het nu verder...

"Kom maar hier, baby'tje" hoort Karel vanachter zijn rug zijn pestkoppen roepen.
De meisjes die bij mama en papa stonden, komen hem een handje geven en leiden hem mee naar een afgelegen hoekje van het bos. Als in hypnose volgt Karel, nog altijd niet bekomen van de schok dat zijn buurman hem daar gewoon heeft achtergelaten.
Karel wordt op een stukje gras gelegd, en omringd door 9 leeftijdsgenoten word zijn roze rompertje afgedaan. De plakstrips van zijn luiertje worden geopend en het luiertje wordt vantussen zijn benen uitgetrokken. Naakt ligt hij in het midden van een bos, te midden van 9 tieners die de spot met hem drijven.
Max legt de luier op de grond en neemt de witte zak erbij. De witte zak keert hij om boven het pampertje zodat de inhoud ervan in de luier terecht komt. Een gigantische hoop bruine smurrie vult de luier. Daarna houden ze kont van Karel in de lucht en schuiven ze luier, gevuld met de gigantische hoop koeienvlaai,
onder de kont van Karel waarna ze hem erop laten zakken.
Een vreselijk gevoel overmeestert Karel wanneer zijn kont de centimeters dikke laag poep raakt, maar zijn vechtlust is inmiddels helemaal verdwenen. Een meisje trekt de pamper tussen zijn benen en sluit de plakstrips. De gigantische hoop koeienpoep verspreid zich overal in de luier. De smurrie voelt nog warm aan en wringt zich overal een weg tussen. De bende ziet zijn gezicht vertrekken en lacht hem volop uit.
Zijn rompertje knopen ze terug dicht tussen zijn benen, wat dat vuile gevoel er niet minder op maakt. Ze gebieden hem van recht te staan en een handje te geven aan 2 meisjes. Samen wandelen ze allemaal terug naar de zandbak waar hij 10 minuten geleden nog zo gelukkig aan het spelen was.
Ze gebieden hem van hem neer te zetten in het zand, wat hij ook doet. De koeienpoep komt de luier langs alle kanten uit. De bende lacht hem nog eens uit waarop Max hem een aai over zijn bol geeft. "Speel maar, lief baby'tje."
Karel blijft verslagen achter. Een jongen van 18jaar, in een roos rompertje in een luier gevuld met vloeibare, warme koeienpoep en morgen weet iedereen dat hij graag luiers draagt. Karel begint te huilen...


Deel 7: Een belangrijke les

Een wenende Karel zit in een zandbak voor peuters, in een roze romper in een luiertje gevuld met een koeienvlaai. Iemand tikt hem op de schouder. Het kan de 18-jarige allemaal niks meer schelen. Dat ze hem vernederen al dat ze willen, maar hij gaat hen gewoon geen aandacht geven. Misschien dat ze dan gewoon weggaan.
Er wordt nog eens zachtjes getikt op zijn schouder. Karel beslist van toch achter hem te kijken en daar staat Hendrik, met een lach op zijn gezicht. Karel zijn gezicht klaart op.
"Papa!" Roept hij.
"Zeg maar Hendrik" Krijgt hij als antwoord.
"Ik hoop dat je jouw lesje wel hebt geleerd nu? Ik ben zelf ook een luierliefhebber, maar je moet opletten met wat je tentoonstelt."
Karel kijkt Hendrik aan met duizenden vraagtekens. Was dit dan allemaal opgezet spel? Allemaal op hem een lesje te leren?
Achter Hendrik ziet hij mevrouw Hoonmans staan en die 9 jongeren. Ze zwaaien...
Hendrik reikt de hand uit naar Karel waarna hij Karel recht trekt.
"Als straf ga je nu nog mee de rit naar huis met die koeienvlaai in jouw luier, in het autozitje achteraan.
Thuis zal mevrouw Hoonmans jouw luier nog een laatste keer verversen, eten we nog iets samen en daarna ben je vrij om naar huis te gaan.
De foto's laat ik verdwijnen, en niemand hoeft ooit te weten dat al dit heeft plaatsgevonden. Jouw geheim is veilig bij ons."
Karel was nog nooit zo blij geweest in zijn leven en vloog Hendrik in de armen!
Hendrik klopt Karel op de luier, fluisterend in zijn oor: "Iets om nooit te vergeten."
 
Thread starter Similar threads Forum Replies Date
bartjanssens943 lang geleden dat ik eens iets poste...beter laat dan nooit ! AB/DL Fotos 4
G Katethertimerslot (of iets dergelijks) Broekplassers en Poepers 1
L *Dames* lees mijn leuke ad en wie weet onstaat er iets leuks ;) (omgeving zuid-holland) Contact advertenties 0
A Op zoek naar mensen die willen experimenteren met iets extremere fetisjes. Contact advertenties 4
H Hoe probeer ik Abdl uit zonder iets extra’s te kopen Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 7
S Eerste keer iets kopen :) Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 16
Babyukkie Lieve leden, kijk waar je iets plaatst Forum en Chatregels 4
L Wie koopt of verkoopt wel eens iets? 16+ Board 72
TBDL4life Doet iemand wel eens iets met fap roulette? 16+ Board 17
T Iemand iets te doen Morgen avond en zin om af te spreken?? van mijn leeftijd 19 tm 26 jaar Contact advertenties 7
luier070 Iets afspreken???? Contact advertenties 8
Luierboyy Gezocht iemand die iets serieus zoekt Contact advertenties 9
D Hallo ik stel me nog even voor misschien iets te laat Voorstellen 8
Lolnoobdegekke Iets leuk doen op zondag (westvlaanderen) Contact advertenties 5
Babyukkie Na zijn verleden even iets wat we in de gaten moeten houden. moderator talk 0
bartjanssens943 luier mensen gezocht om samen iets te drinken Contact advertenties 5
Maxicouche Magic Wand (of iets anders) Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 10
Maxicouche luier date gezocht voor iets 'hardere' werk Contact advertenties 20
petersbaby Even iets peilen 16+ Board 39
-little-cub- Daily diaper snaps! Wat heb jij voor iets moois aan vandaag? AB/DL Fotos 5687
BabyJake Noem iets wat je beter in zou willen zijn Pub 40
AB Little Bartje Even iets van het hart & Gedraag je! Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 12
S Iets meer over mezelf Voorstellen 8
P Tips om te kijken of TB iets voor mij is Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 0
broekie Doe jij naast het genieten van Plastic broekjes ook nog iets met luiers (Dl,Ab)? Plastic broekjes liefhebbers 21
klein Iets wat op kwam Algemeen 4
diaperdrenthe Iets grappigs voor de gamers. Pub 4
Haags_eigenwijsje Luiers en iets anders? Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 27
G Nieuwsgierig - (verlangend om iets te weten of waar te nemen) 16+ Verhalen 49
SNOOPY_ komt deze ooit in de shop? of iets waar daar op lijkt?! Ideeën Bus 9
M zoek iets specefieks in een sexshop 16+ Board 7
Little Endy Geen idee hoe ik dit uit moet leggen, maar er klopt iets niet... Vragen & Info Shop 8
thomboy misschien iets voor in de shop?? Vragen & Info Shop 1
SNOOPY_ voor de gene die anti trump is,iets om over na te denken.(filmpje na de klik) Pub 11
william824 kruidvat extra large 6, maar dan net iets groter? Broekplassers en Poepers 19
M Voorstellen en gelijk iets weggeven Voorstellen 8
Frasion Bed plassen zonder je iets merk en zonder echte spullen te gebruiken 16+ Board 24
Joeyb Kan je er iets aan doen dat je in je luier/broek plast? Tiener Baby's / Luierliefhebbers 5
A Kruidvat luiers maat 6 / of iets gelijks Luiers 7
Paddy Melding: Waarschuwing: hier klopt iets niet! Pub 8
G vandaag nog iets leuks doen in het noorden Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 0
dutchy Iets te lang gechat zonder luier AB/DL Fotos 3
P ik zoek iets te koop Broekplassers en Poepers 0
diaper-lover2 luiermerk koket of iets met dubbele e en daarna letter en weer 2 e's Tiener Baby's / Luierliefhebbers 4
A hoe begon bij jullie iets met luiers Tiener Baby's / Luierliefhebbers 33
smurfke wil toch even iets zeggen Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 21
DL_Michel Jantine krijgt iets teveel luier.... J 9
S vertel eens iets over jezelf Pub 15
klein iets wat ik doe Pub 11
luierschat Nog nooit voorgesteld Voorstellen 18
Similar threads


















































Bovenaan