Ik was toen ongeveer 8 jaar en zat in de derde leer jaar en had in de eerste lesuur Nederlands en na half uur moest ik naar de wc gaan en ik mocht niet. Dus ik vroeg aan mijn leraar dat ik heel dringend moest, hij zij nee je moet wachten tot aan de speel tijd en toen was het gebeurd te laat mijn broek was helemaal nat en een plas op de grond; de klasgenoten begonnen te natuurlijk te lachen waarop de leraar zij "mannekes stop er mee en hou jullie kalm" en mocht mee gaan naar EHBO om daar een douche te pakken en de reserve kleren die ze daar hadden aandoen.
Maar de leraar zij dit is ook het enige dat we hier hebben, dus wees er zuinig mee. Allemaal goed en wel. Tot halfdrie bij Godsdienst ook daar moest ik heel dringend naar de wc, ook hier mocht ik niet; dan gebeurde het weer en natte broek en zelfs en kak (poep)in mijn broek ook deze keer lacht mijn klas genoten me uit en zij Ooh onze baby heeft weer in zijn broekje gedaan. Ik schaamde me dood en stond te trillen en voelde me terug klein de juffrouw zei kom maar met mij mee "de juffrouw zij tegen de klas, ik ben even weg en hou jullie rustig ik ben zo terug" Ok ik ga met haar mee; in plaats naar de EHBO gingen we totaal naar de andere richting.
Zo over de speelplaats naar de kleuterschool waar de kleuters naar me keek en begonnen ook te lachen en te roepen van ijkes vies want ze roken dat ik mijn broek had gedaan en zo verder naar het kinderdagverblijf en ik vroeg me waarom dat we naar hiertoe gingen, dat zal je wel zien zij de juf. De juf klopt aan en een van de verzorgers komt aangelopen, mijn juf zij deze jongen heeft in zijn broek gedaan; kan jij die verschonen waarop de verzorgster zij laat hem maar binnenkomen. Toen zak ik van schaamt op de grond ik kon alleen maar kruipen, alle kindjes zagen verbazend naar mij en werd opgepakt door de verzorgster tot aan de verzorging tafel en de mijn broek uit en waste me dan werd ik op een luier tafel gelegd; ik vroeg wat ga je doen waarop zij antwoorde ik ga je een pamper (luier) aandoen. Ik zei nee geen pamper ik ben geen baby meer en begon te wenen en probeer weg te lopen maar dat lukte niet, De verzorgster zei als je nu niet stilligt dan ga ik iemand halen om jou vast te houden; bij deze was het ook gebeurd om dat ik niet stil kon liggen om dat ik tegen stribbelde en begon hard te wenen en kindjes kwamen kijken en zagen dat luier aan heb met kinderfiguurtjes.
Toen kwam mijn directeur en hij zij is ons baby’tje klaar en daar stond ik dan met pamper aan en kort T-shirt aan. De directeur zij tegen me kom we gaan terug naar de klas terug dezelfde weg, daar aangekomen in de turnzaal waar iedereen staat de wachten als we naar huis gaan; de bel gaat alle leerlingen kwamen naar de turnzaal waar iedereen me zag in de luier en de directeur sprak naar iedereen toe uur half gezeten. Alle kindjes keken naar me en dan maar gespeeld met baby speelgoed om me wat bezig te houden.
Plots was mijn vader daar en zij ik kom onze baby halen, vooraleer dat we vertrokken kreeg ik nog verse pamper. Ik stapte in de auto en vader zij boos, hoe is dat mogelijk jij ben 8 jaar en twee keer in je broek gedaan en dan dit; we gaan thuis nog over hebben. Maar eerst moeten we nog boodschappen doen, aangekomen aan de supermarkt en ik moest mee uitstappen waarop ik antwoorde "waarom ik kan zo toch niet mee" mee komen zei mijn van en wel nu! dus ik in mij pamper en T-shirt over de parking zo super markt binnen, winkelwagentje genomen en was er een meisje met haar mama en zij (kijk mama die heeft een pamper aan) waarop die mama antwoorde "ja die zal waarschijnlijk nog nodig hebben" ondertussen tussen de rayons eerst langs de zuivel voor melk en zo verder langs frisdrank en de groenten. Terug naar de kassa maar dan liepen door rayons waar de baby spullen stonden, mijn vader zag een kruippakje en zei dit zal je goed staan maar het is te klein jammer terwijl dat er mama met drie kinderen er stond en zij antwoord "stilletjes ja eigenlijk wel en grinnikt" waar haar kinderen naar met toe kijk en zie dat ik pamper aanheb en begon te lachen. Aha hier een zuigflesje, spenen, slabber ’s en babyvoeding en babymelk die kan ik wel meenemen. Ik begon keihard te wenen als baby en vloog in het karretje in het stoeltje waar ik nog net in past. Nu nog langs apotheker om luiers (pampers) gaan halen.
Vervolg
Terug thuisgekomen en de boodschappen uitgeladen en mijn vader zei "zo dat is weer gebeurd” Toen kwam mama en mijn broer thuis en zag me staan in mijn luier en begonnen alle bij te heel hard te lachen en mama zei “waarom heb jij een pamper aan? En mijn vader antwoorde daarop hij heeft twee keer in zijn broek gedaan; ene keer pipi en de tweede keer pipi en kaka (gepoept). Wablieft zei mijn mama en antwoorde daarop je bent toch geen baby meer; ik zie dat je vader al wat baby spullen meegebracht een zuigfles, babymelk etc. goed dan gaan we je ook zo behandelen.” Dus mijn mama is dan meteen opzoek gegaan om baby kleren met baby motiefjes en meubels voor grote baby’s en heeft ondertussen me verschoont met veel tegengestribbeld, zodanig dat mijn vader moest helpen. Zo gedaan.
Paardagen later zijn mijn baby kleren aangekomen, toen riep mijn moeder “jongen kom eens hier” ik zei waarom en antwoord me “kom nu gewoon naar me toe of anders kom ik jou wel halen! “Dus ik ging naar haar toe en zag ik de baby kleren en probeerde te vluchten. Maar mijn vader hield me tegen en legde op een verschoon kussen ik stribbelde tegen en roep van NEE! Niet doen ik ben geen baby; terwijl mijn moeder zei “vanaf nu ga je deze kleren dragen als je niet naar school gaat. Thuis en ook als we ergens naar toe gaat zoals familie en vrienden etc.” Ik begon keihard te wenen en kreeg een tut (speen) in mijne mond, terug op grond en mocht alleen op armen en benen bewegen (sluipen). Daarna kreeg ik mijn felsje babymelk “zo nu pyjamaatje aan en een slaapzak dan bedje in”, ik wist totaal niet meer wat er gebeurde en begon te wenen.
Terug naar school.
Maandag morgen op gestaan mama heeft me gewassen en verschoont en gewone kleren aangedaan. Na het ontbijt en mijn flesje, zij we vertrokken naar school. Daar aangekomen en ik had het al verwacht dat iedereen begon te lachen en probeerde te vluchten naar buiten. Maar ze hielden tegen en leerkracht roept tegen de leerlingen om te stoppen me uit te lachen. De bel is gegaan en gingen we naar de klas, dan begon de leerkracht met vertellen dat we volgende week op schoolreis gaan. Toen dacht ik het is niet waar, maar ik probeerde me te verbergen om die angst en schrik maar ook de schaamte te verstoppen en dus kregen allemaal een brief voor de ouders; voor mij was het een aparte brief en ik kon al raden wat daarin staat.
Einde schooldag
Thuis gekomen en de brief aan mijn ouders afgegeven en las die brief.
“Beste ouders
We gaan volgende week op schoolreis, maar uw zoon kan niet mee en we hebben opvang voor hem. Het is wel in kinderdagverblijf bij de baby’s en peuters. “
Mijn ouders vonden dat ok, maar ik weet van niks. Een week later was het zo ver, ze brachten me naar school, maar i.p.v. aan mijn school stopten ze aan het kinderdagverblijf. Ik vroeg me waarom brengen jullie me naar hier.
“Tja om dat je niet mee kon gaan met de schoolreis vandaar” ik probeerde weg te vluchten, maar dat lukte niet. Eens binnen en de kindjes bekeken me; mijn moeder zei dat ze wat kleertjes en luiers had meegegeven. Mijn moeder vertrek dan en daar stond ik dan. De verzorgers zeiden kom maar mee naar de verschoningsruimte, de verzorgsters keken in de tas en zagen dat ik baby kleren bij me had en begon me uit te kleden en een propere pamper aan en die baby kleren aan te doen en deze keer liet ik me doen en kreeg de tut in mijn mond en de verzorgsters zo je mag nu met de kindjes spelen; maar braaf zijn hé. Middag eten kreeg ik babymaaltijd en daarna bedje in om een middag dutje te doen en daarna moest ik ook uit een zuigflesje baby melk drinken. De week is voor bij en eerlijk gezegd dat ik het leuk vond. Dat heb ik ook aan mijn ouders verteld.
Onder tussen hebben mijn ouders via internet gevonden dat kinderen en tieners zochten die pampers dragen en of graag baby willen zijn. De onderzoeken bestaat uit een gesprek en proeven. Thuis gekomen en mijn ouders zeiden “jonge we zouden iets willen zeggen” Ik zeg oké en zo vertelde mijn ouders tegen me dat er onderzoeken zijn.
Twee weken later was het zover.
S ’morgens aangekomen aan de centrum en kwamen aan het onthaal, en kwamen ze ons halen. “Je bent nu hier en we gaan allerlei proeven doen met jou, na een anderhalve uur gesprek. Zei mijn ouders tot volgende week jongen. Hoe tot volgende week, tja je blijft hier voor een week. Ik begon te roepen van dat ik niet wil en verzorgsters namen me mee terwijl dat tegen ik stribbel, dan begonnen ze me uit te kleden en stond ik daar in mijn luier. Dan begon de proeven waan er rondom mij mensen en studenten naar me kijken, ik moest daar sluipen, kruipen, baby geluidjes maken uit papfles drinken en een tut in de mond steken.
Rest vervolgt nog
Maar de leraar zij dit is ook het enige dat we hier hebben, dus wees er zuinig mee. Allemaal goed en wel. Tot halfdrie bij Godsdienst ook daar moest ik heel dringend naar de wc, ook hier mocht ik niet; dan gebeurde het weer en natte broek en zelfs en kak (poep)in mijn broek ook deze keer lacht mijn klas genoten me uit en zij Ooh onze baby heeft weer in zijn broekje gedaan. Ik schaamde me dood en stond te trillen en voelde me terug klein de juffrouw zei kom maar met mij mee "de juffrouw zij tegen de klas, ik ben even weg en hou jullie rustig ik ben zo terug" Ok ik ga met haar mee; in plaats naar de EHBO gingen we totaal naar de andere richting.
Zo over de speelplaats naar de kleuterschool waar de kleuters naar me keek en begonnen ook te lachen en te roepen van ijkes vies want ze roken dat ik mijn broek had gedaan en zo verder naar het kinderdagverblijf en ik vroeg me waarom dat we naar hiertoe gingen, dat zal je wel zien zij de juf. De juf klopt aan en een van de verzorgers komt aangelopen, mijn juf zij deze jongen heeft in zijn broek gedaan; kan jij die verschonen waarop de verzorgster zij laat hem maar binnenkomen. Toen zak ik van schaamt op de grond ik kon alleen maar kruipen, alle kindjes zagen verbazend naar mij en werd opgepakt door de verzorgster tot aan de verzorging tafel en de mijn broek uit en waste me dan werd ik op een luier tafel gelegd; ik vroeg wat ga je doen waarop zij antwoorde ik ga je een pamper (luier) aandoen. Ik zei nee geen pamper ik ben geen baby meer en begon te wenen en probeer weg te lopen maar dat lukte niet, De verzorgster zei als je nu niet stilligt dan ga ik iemand halen om jou vast te houden; bij deze was het ook gebeurd om dat ik niet stil kon liggen om dat ik tegen stribbelde en begon hard te wenen en kindjes kwamen kijken en zagen dat luier aan heb met kinderfiguurtjes.
Toen kwam mijn directeur en hij zij is ons baby’tje klaar en daar stond ik dan met pamper aan en kort T-shirt aan. De directeur zij tegen me kom we gaan terug naar de klas terug dezelfde weg, daar aangekomen in de turnzaal waar iedereen staat de wachten als we naar huis gaan; de bel gaat alle leerlingen kwamen naar de turnzaal waar iedereen me zag in de luier en de directeur sprak naar iedereen toe uur half gezeten. Alle kindjes keken naar me en dan maar gespeeld met baby speelgoed om me wat bezig te houden.
Plots was mijn vader daar en zij ik kom onze baby halen, vooraleer dat we vertrokken kreeg ik nog verse pamper. Ik stapte in de auto en vader zij boos, hoe is dat mogelijk jij ben 8 jaar en twee keer in je broek gedaan en dan dit; we gaan thuis nog over hebben. Maar eerst moeten we nog boodschappen doen, aangekomen aan de supermarkt en ik moest mee uitstappen waarop ik antwoorde "waarom ik kan zo toch niet mee" mee komen zei mijn van en wel nu! dus ik in mij pamper en T-shirt over de parking zo super markt binnen, winkelwagentje genomen en was er een meisje met haar mama en zij (kijk mama die heeft een pamper aan) waarop die mama antwoorde "ja die zal waarschijnlijk nog nodig hebben" ondertussen tussen de rayons eerst langs de zuivel voor melk en zo verder langs frisdrank en de groenten. Terug naar de kassa maar dan liepen door rayons waar de baby spullen stonden, mijn vader zag een kruippakje en zei dit zal je goed staan maar het is te klein jammer terwijl dat er mama met drie kinderen er stond en zij antwoord "stilletjes ja eigenlijk wel en grinnikt" waar haar kinderen naar met toe kijk en zie dat ik pamper aanheb en begon te lachen. Aha hier een zuigflesje, spenen, slabber ’s en babyvoeding en babymelk die kan ik wel meenemen. Ik begon keihard te wenen als baby en vloog in het karretje in het stoeltje waar ik nog net in past. Nu nog langs apotheker om luiers (pampers) gaan halen.
Vervolg
Terug thuisgekomen en de boodschappen uitgeladen en mijn vader zei "zo dat is weer gebeurd” Toen kwam mama en mijn broer thuis en zag me staan in mijn luier en begonnen alle bij te heel hard te lachen en mama zei “waarom heb jij een pamper aan? En mijn vader antwoorde daarop hij heeft twee keer in zijn broek gedaan; ene keer pipi en de tweede keer pipi en kaka (gepoept). Wablieft zei mijn mama en antwoorde daarop je bent toch geen baby meer; ik zie dat je vader al wat baby spullen meegebracht een zuigfles, babymelk etc. goed dan gaan we je ook zo behandelen.” Dus mijn mama is dan meteen opzoek gegaan om baby kleren met baby motiefjes en meubels voor grote baby’s en heeft ondertussen me verschoont met veel tegengestribbeld, zodanig dat mijn vader moest helpen. Zo gedaan.
Paardagen later zijn mijn baby kleren aangekomen, toen riep mijn moeder “jongen kom eens hier” ik zei waarom en antwoord me “kom nu gewoon naar me toe of anders kom ik jou wel halen! “Dus ik ging naar haar toe en zag ik de baby kleren en probeerde te vluchten. Maar mijn vader hield me tegen en legde op een verschoon kussen ik stribbelde tegen en roep van NEE! Niet doen ik ben geen baby; terwijl mijn moeder zei “vanaf nu ga je deze kleren dragen als je niet naar school gaat. Thuis en ook als we ergens naar toe gaat zoals familie en vrienden etc.” Ik begon keihard te wenen en kreeg een tut (speen) in mijne mond, terug op grond en mocht alleen op armen en benen bewegen (sluipen). Daarna kreeg ik mijn felsje babymelk “zo nu pyjamaatje aan en een slaapzak dan bedje in”, ik wist totaal niet meer wat er gebeurde en begon te wenen.
Terug naar school.
Maandag morgen op gestaan mama heeft me gewassen en verschoont en gewone kleren aangedaan. Na het ontbijt en mijn flesje, zij we vertrokken naar school. Daar aangekomen en ik had het al verwacht dat iedereen begon te lachen en probeerde te vluchten naar buiten. Maar ze hielden tegen en leerkracht roept tegen de leerlingen om te stoppen me uit te lachen. De bel is gegaan en gingen we naar de klas, dan begon de leerkracht met vertellen dat we volgende week op schoolreis gaan. Toen dacht ik het is niet waar, maar ik probeerde me te verbergen om die angst en schrik maar ook de schaamte te verstoppen en dus kregen allemaal een brief voor de ouders; voor mij was het een aparte brief en ik kon al raden wat daarin staat.
Einde schooldag
Thuis gekomen en de brief aan mijn ouders afgegeven en las die brief.
“Beste ouders
We gaan volgende week op schoolreis, maar uw zoon kan niet mee en we hebben opvang voor hem. Het is wel in kinderdagverblijf bij de baby’s en peuters. “
Mijn ouders vonden dat ok, maar ik weet van niks. Een week later was het zo ver, ze brachten me naar school, maar i.p.v. aan mijn school stopten ze aan het kinderdagverblijf. Ik vroeg me waarom brengen jullie me naar hier.
“Tja om dat je niet mee kon gaan met de schoolreis vandaar” ik probeerde weg te vluchten, maar dat lukte niet. Eens binnen en de kindjes bekeken me; mijn moeder zei dat ze wat kleertjes en luiers had meegegeven. Mijn moeder vertrek dan en daar stond ik dan. De verzorgers zeiden kom maar mee naar de verschoningsruimte, de verzorgsters keken in de tas en zagen dat ik baby kleren bij me had en begon me uit te kleden en een propere pamper aan en die baby kleren aan te doen en deze keer liet ik me doen en kreeg de tut in mijn mond en de verzorgsters zo je mag nu met de kindjes spelen; maar braaf zijn hé. Middag eten kreeg ik babymaaltijd en daarna bedje in om een middag dutje te doen en daarna moest ik ook uit een zuigflesje baby melk drinken. De week is voor bij en eerlijk gezegd dat ik het leuk vond. Dat heb ik ook aan mijn ouders verteld.
Onder tussen hebben mijn ouders via internet gevonden dat kinderen en tieners zochten die pampers dragen en of graag baby willen zijn. De onderzoeken bestaat uit een gesprek en proeven. Thuis gekomen en mijn ouders zeiden “jonge we zouden iets willen zeggen” Ik zeg oké en zo vertelde mijn ouders tegen me dat er onderzoeken zijn.
Twee weken later was het zover.
S ’morgens aangekomen aan de centrum en kwamen aan het onthaal, en kwamen ze ons halen. “Je bent nu hier en we gaan allerlei proeven doen met jou, na een anderhalve uur gesprek. Zei mijn ouders tot volgende week jongen. Hoe tot volgende week, tja je blijft hier voor een week. Ik begon te roepen van dat ik niet wil en verzorgsters namen me mee terwijl dat tegen ik stribbel, dan begonnen ze me uit te kleden en stond ik daar in mijn luier. Dan begon de proeven waan er rondom mij mensen en studenten naar me kijken, ik moest daar sluipen, kruipen, baby geluidjes maken uit papfles drinken en een tut in de mond steken.
Rest vervolgt nog
Laatst bewerkt:
