Deel 40, Epiloog
De reis was al twee weken voorbij, Jasper had de voorbije weken wel veel samen met Dries gespeeld maar een logeerpartijtje was er niet meer geweest. De body's lagen ergens gewassen en opgevouwen achteraan in de kast voor als het nog eens nodig was, maar voorlopig gebeurde daar niets mee.
Helga en Celine zaten naast elkaar op de sofa in de woonkamer, met de tv aan en de film op pauze gezet. Jasper zat zijdelings bij de ene op de schoot en met zijn benen bij zijn andere mama. Hij had weer zijn favoriete onesie aan, die met de sterren en planeten die hij zelf gekozen had, met daaronder een luier.
Hij had sinds de ochtend na de reis geen enkele keer een luier aangehad, maar toen Celine hem voor de komende nacht in zijn onesie hielp kon Jasper zich niet meer inhouden, en had hij snikkend naar een luier gevraagd. Celine was verbaasd maar had er zonder discussie aan toegegeven, had er een genomen uit de kast en hem meteen omgedaan, waarna ze eerst nog een body nam en vervolgens de onesie helemaal dichtritste. Ze was ongerust omdat Jasper zo over zijn toeren was geweest. Tijdens het hele proces van de luier aan doen was hij blijven wenen.
Ze had even moeten zoeken, maar ze had ook de fopspeen gevonden, deze vastgemaakt aan de onesie en in Jasper zijn mond gestoken.
Toen Jasper eindelijk gekalmeerd was vroegen Helga en Celine aan hem waarom hij zo graag een luier aan had, hij had deze toch niet nodig?
Jasper keek naar beneden terwijl hij zijn fopspeen uit zijn mond haalde. Hij speelde er nog even mee voordat hij begon te spreken. 'Het voelt gewoon fijn. Het is alsof ik klein ben en me nergens zorgen om hoef te maken als ik die aan heb. Ik vind het ook leuk als jullie of anderen voor me zorgen. En ik miste dat zo hard maar ik durfde het niet te vragen, ik was bang voor jullie reactie.'
Helga en Celine keken Jasper even aan bij dit antwoord.
Celine legde een arm om Jasper heen en zei zachtjes: 'Jij mag zijn wie je wilt zijn, en als je je gelukkig voelt met af en toe een luier, dan is dat helemaal oké.' Helga knikte instemmend en voegde eraan toe: 'We begrijpen het, Jasper. We houden van je en willen dat je gelukkig bent, oké?' Jasper knikte hevig en glimlachte breed. 'Natuurlijk.'
En zo zaten ze nog even samen op de sofa, genietend van de rust en elkaar. Jasper voelde zich veilig en geliefd tussen zijn twee mama's, wetende dat hij zichzelf kon zijn zonder veroordeeld te worden. En dat was het mooiste gevoel van allemaal.