Karin_1982
Beginneling
Jim’s ongelukje
Een op waarheid gebaseerd verhaal, dat iemand me eens vertelde. Geen luiers, wel een natte broek.
“Is het nu afgelopen of hoe zit het?” Meneer Hamers was nu echt geïrriteerd. Hij begreep best dat de HAVO-4 leerlingen al met hun gedachten bij de aanstaande kerstvakantie waren, maar dat betekende niet dat ze de orde konden blijven verstoren. Meneer Hamers keek boos de klas in. “De eerstvolgende die ik nog hoor vliegt eruit”, bulderderde hij en hij draaide zich weer om naar het schoolbord. Niek de Lange, die altijd in was voor een geintje, stond op uit zijn stoel en spreidde zijn armen om vervolgens een vliegtuig na te doen. Dat leverde onderdrukt gegrinnik op. Niek zat net op tijd weer op zijn stoel. Jim die de grap wel kon waarderen, fluisterde iets in het oor van Bram die naast hem zat. “Jim de Boer! Wat denk je wel. Heb je me niet gehoord zonet?” Oef. Foute boel. Jim ging kaarsrecht in zijn bankje zitten. De klas was nu doodstil. “Nou?” Meneer Hamers was naar hem toe gelopen en stond naast hem. “Wat was zo belangrijk dat je met je buurman wilde delen? Nou?” “Niks meneer. Ik…” Even zocht hij naar Niek, maar die keek stoïcijns voor zich uit. Nee, Jim was er de jongen niet naar om iemand te verlinken. Al was het maar omdat Niek en hij in hetzelfde voetbalteam speelden. “Nou ik zal dat kinderachtige gepraat tijdens mijn les, kinderachtig oplossen. Heb je hierna nog les?” Jim slikte. “Ja.” En het zesde uur ook? “Nee meneer, dan zijn we uit.” “Jij niet. Je komt het zesde en zevende uur terug. Begrepen? Dan heb ik 1c. Kunnen zij ook meteen zien hoe ik met kinderachtig geroezemoes omga.” Jim baalde. Het kostte hem twee vrije uren en tot overmaat van ramp ook nog eens nablijven bij een brugklas. Hij had natuurlijk beter moeten weten. Hij, nee heel de school, wist dat Hamers er van dat soort straffen op nahield. Gelukkig voor hem was het nog niet de laatste schooldag voor de kerstvakantie, want dat zou helemaal zuur zijn geweest.
Op weg naar Biologie haalde Niek Jim in. Hij gaf Jim een klap op zijn schouder. “Sorry makker.” Jim hield zich stoer. “Chil dat je me niet hebt verlinkt.” Daar kon Jim het mee doen. Ach, hij steeg weer in aanzien. Dat wel. De biologieles ging snel voorbij en Jim liep terug naar de klas van meneer Hamers. Zijn klasgenoten hadden hem succes en ‘plezier’ gewenst. Sommigen leefden met het mee, anderen hadden leedvermaak. Gelukkig bevond het lokaal van Hamers zich op de eerste etage, anders hadden zich ongetwijfeld wat klasgenootjes verzameld voor het raam. Jim zuchtte. De brugklassers hadden zich al opgesteld voor de klas van Hamers en waren uitgelaten. Toen ze Jim zagen, verstomde hun gebabbel even. Wat moest die jongen uit de bovenbouw hier? Jim keek de klas binnen. Hamers was niet binnen. Jim besloot nog even het toilet op te zoeken voor hij zijn twee uur straf zou ondergaan. Net toen hij de klapdeuren door wilde, hoorde hij de bulderende stem van Hamers. “1c in mijn lokaal, dat geldt ook voor De Boer!” Jim slikte. Hij probeerde nog steeds de stoere jongen uit te hangen en draaide zich verveeld om. De nieuwsgierige gezichten van klas 1c keken hem aan. Gehoorzaam liepen ze de klas binnen. Jim herkende het gezicht van het broertje van Bram. “Hoi” zei hij vrolijk. Jim glimlachte als reactie. Toen de leerlingen hun plaats hadden gevonden, wenkte meneer Hamers Jim. “Goed jongens en meisjes. We hebben vandaag een speciale gast. Jim uit 4 HAVO.” Jim baalde. Hamers maakte er weer een leuke poppenkast van. “Jim, vertel de kinderen even waarom je hier bent.” Ook dat nog! Jim keek Hamers aan met een blik van verbazing en boosheid. “Kom op”, drong Hamers aan. “Ik kon mijn mond niet houden in de klas” zei Jim, en het klonk gelukkig stoerder dan hij had verwacht. “Precies. En daarom mag Jim voor straf fijn jullie blokles volgen. Ga maar hier vooraan zitten.” Ook dat nog. Hij moest recht voor Hamers gaan zitten, in een bank die klas 1c, zoals alle klassen, leeg had gelaten. Toen Jim ging zitten, merkte hij dat hij nu nodig moest plassen.
Gelukkig liet Hamers hem met rust. Geen vragen of snerende opmerkingen. Hamers vertelde over de oude Grieken, zoals hij dat altijd deed. En het moest gezegd: dat kon ie. Dat maakte het eerste uur gelukkig niet al te moeilijk. In het tweede uur moest de klas opdrachten maken. Jim las in zijn aardrijkskundeboek. Hij merkte dat het nu niet al te lang meer zou duren, of hij zou echt nodig moeten plassen. Hij schoof in zijn stoel en beroerde even zijn piemel. Hamers was het ook opgevallen dat Jim ongemakkelijk keek. Toen hun blikken elkaar kruisten, besloot Jim het dan toch maar te vragen. “Mag ik naar de wc meneer?” Het klonk hulpelozer dan hij had gehoopt en zijn jonge klasgenoten spitsten hun oren. Moest die jongen uit de hogere klas naar de wc? Bij Hamers? Die jongen moest toch beter weten. Dat klopte. Hamers was van de oude stempel. Naar de wc deed je voor en na de les, niet tussen de les in, ook al was het een blokles. “Nee De Boer, en dat weet je. Nog veertig minuten, dan ben jij de eerste.” Jim’s hoofd werd rood. Genant zeg! Het stellen van de vraag alleen al, en dan ook nog dit antwoord in een volle klas met kinderen die net van de basisschool waren. Jim kon wel door de grond zakken.
De tijd leek wel te kruipen. Het moest vooral de kinderen in de banken achter Jim opvallen dat hij zo nodig moest. Hij wiebelde in zijn stoel en hield zijn benen soms krampachtig bij elkaar. Nog dertig minuten. Achtentwintig. Drieëntwintig. Hamers merkte nu ook, dat het serieus was. Het was nou ook weer niet zijn bedoeling om iemand een ongelukje te laten krijgen in een volle klas. Hamers zuchtte. “De Boer, ga naar de wc.” Jim kon zijn oren niet geloven. Gaf Hamers hem toestemming? Jim mompelde iets en verliet snel het lokaal. Vrolijk vanwege de aanstaande opluchting liep hij de gang door, de klapdeuren door, op weg naar de toiletten. Hij groette de conciërge, een Turkse man, vrolijk toen die hem tegemoet kwam. Jim deed de klink van het jongenstoiletblok omlaag. Shit! Dicht. Jim dacht na. Natuurlijk! Alleen Hamers gaf nu nog les, de andere klassen waren al uit. De conciërge had het toiletblok al afgesloten. Jim stond nu te dansen om zijn benen. Hij moest zijn plasser nu vasthouden om te voorkomen dat hij in zijn broek zou plassen. Maar wat nu? Beneden zouden de toiletten nog wel open zijn, hoopte hij. Zo snel als zijn hoge nood het toeliet, rende hij naar het trappenhuis. Toen hij net de deur door was op weg naar beneden, voelde hij dat het mis ging. Zijn onderbuik en benen werden warm. Hij kon het nu niet meer voorkomen. Zuchtend en steunend stond hij als vastgenageld aan de grond. Zijn onderbroek, spijkerbroek, sokken, binnen de kortste keren was het een natte boel. Het had ook geen zin meer om de controle over zijn blaas terug te pakken. Het was nu gebeurd en overduidelijk ook nog. Vijftien jaar, met een natte broek op school. De nachtmerrie was compleet. Wat moest hij in vredesnaam doen? Doorlopen naar de wc’s beneden? En dan? Zich daar verstoppen ofzo? Terug naar het lokaal van Hamers. Nee natuurlijk niet. Voor hij een beslissing had genomen, hoorde hij iemand de trap af komen. Voor hij zich uit de voeten kon maken, keek hij in het vriendelijke gezicht van zijn mentrix, mevrouw De Jong. “Hoi Jim” zei ze, je bent toch vrij. Wat doe je…”. Ze maakte haar zin niet af. Nu pas zag ze de natte broek van haar mentorleerling. “Oh jongen toch, wat is er gebeurd?” Verschrikt en van plaatsvervangende schaamte nam ze het gezicht van Jim in haar handen. Die had nu tranen in zijn ogen en kon niets uitbrengen. “Kom” zei mevrouw De Jong. Ze dirigeerde Jim de trap op, naar de docentenkamer. Op de overloop wees ze Jim naar het docententoilet. “Ga daar maar even naar toe. Ik kom zo bij je. Waar is je tas?” Jim legde uit wat er was gebeurd. Mevrouw de Jong knikte. “Ik zal Karel het wel uitleggen. Nee, schrik maar niet. Hij hoef hier niets van te weten. Ik verzin wel iets.” Jim haalde diep adem.
Hij trok zijn schoenen en sokken uit en ontdeed zich van zijn natte spijkerbroek, die om zijn billen en benen kleefde. Besluitloos ging hij op de wcpot zitten wachten. Hij hoopte maar dat zijn mentrix een oplossing had.
Mevrouw De Jong had ondertussen niet stilgezeten. De schoonmaakster die bezig was de koffiemokken in de vaatwasser te ruimen, gaf ze opdracht om een plas water op te ruimen in het trappengat. Daarna gaf ze aan Hamers door, dat ze met Jim zelf nog een appeltje te schillen had en of hij het erg vond dat ze hem van hem overnam. Hamers had zijn schouders opgehaald en gaf haar de schooltas van Jim mee. Mevrouw De Jong informeerde bij de conciërge naar schone kleren. Die had verbaasd zijn schouders opgehaald en haar uitgelegd dat hij vroeger op een basisschool had gewerkt, waar wel schone setjes kleren beschikbaar waren. Mevrouw De Jong vond het spijtig voor Jim, maar het was niet anders. Voorzichtig kwam ze het docententoilet binnen en klopte op de deur. “Ben je daar Jim”. “Ja” zei hij zacht. “Mag ik binnenkomen?” Jim antwoordde door het slot open te draaien. Mevrouw De Jong kwam binnen. Ze zag hem op de wc zitten met zijn natte onderbroek aan. “He toch. Ongelukjes kunnen gebeuren. Mocht je niet naar de wc van Hamers?” Jim gaf antwoord. “Maar het was dus te laat. He, vervelend. Gelukkig heeft niemand het gezien. Alleen ik dan. Nou, het vervelende is dat we hier op school geen schone broek voor je hebben. Je zult ze kleren dus even aan moeten houden. Ik breng je zo wel thuis” Jim keek verschrikt op. Hij slikte. Hij wilde niet dat zijn moeder hem zo zou zien. Of hij straf zou krijgen, wist hij niet, maar het idee alleen al! Mevrouw De Jong zag de aarzeling. “Of wil je eerst naar mij?” Jim knikte. “Hoe laat zijn je ouders er?” “Mijn moeder om zes uur, papa rond half zeven.” “Dan moeten we snel doorwerken. Kom, het is vervelend, maar je zult je natte broek even aan moeten doen. Heb je een jas bij je?” Jim knikte. Hij legde uit waar deze hing. Mevrouw De jong ging zijn jas halen en was even later terug. Jim trok hem aan. Gelukkig viel de jas ruim en waren alleen de natte broekspijpen te zien. Als je er niet op lette, merkte je dat niet eens. “En je fiets?” “Ik ben lopend” zei Jim. Mevrouw De Jong gaf hem een aai over zijn bol. “Grote broekenplasser van me. Kom op jongen, we gaan.” Jim werd nog een beetje rood van de opmerking van zijn mentrix. Moest dat nou?
Mevrouw De Jong ging Jim voor en ze verlieten de school via de docentenuitgang. Ze kwamen niemand tegen en even later zat Jim naast mevrouw De Jong in de auto. Mevrouw De Jong had nog wel een plastic tasje op de zitting gelegd. Het bleef hun geheimpje.
Einde (of willen jullie een vervolg (fictie))?
Een op waarheid gebaseerd verhaal, dat iemand me eens vertelde. Geen luiers, wel een natte broek.
“Is het nu afgelopen of hoe zit het?” Meneer Hamers was nu echt geïrriteerd. Hij begreep best dat de HAVO-4 leerlingen al met hun gedachten bij de aanstaande kerstvakantie waren, maar dat betekende niet dat ze de orde konden blijven verstoren. Meneer Hamers keek boos de klas in. “De eerstvolgende die ik nog hoor vliegt eruit”, bulderderde hij en hij draaide zich weer om naar het schoolbord. Niek de Lange, die altijd in was voor een geintje, stond op uit zijn stoel en spreidde zijn armen om vervolgens een vliegtuig na te doen. Dat leverde onderdrukt gegrinnik op. Niek zat net op tijd weer op zijn stoel. Jim die de grap wel kon waarderen, fluisterde iets in het oor van Bram die naast hem zat. “Jim de Boer! Wat denk je wel. Heb je me niet gehoord zonet?” Oef. Foute boel. Jim ging kaarsrecht in zijn bankje zitten. De klas was nu doodstil. “Nou?” Meneer Hamers was naar hem toe gelopen en stond naast hem. “Wat was zo belangrijk dat je met je buurman wilde delen? Nou?” “Niks meneer. Ik…” Even zocht hij naar Niek, maar die keek stoïcijns voor zich uit. Nee, Jim was er de jongen niet naar om iemand te verlinken. Al was het maar omdat Niek en hij in hetzelfde voetbalteam speelden. “Nou ik zal dat kinderachtige gepraat tijdens mijn les, kinderachtig oplossen. Heb je hierna nog les?” Jim slikte. “Ja.” En het zesde uur ook? “Nee meneer, dan zijn we uit.” “Jij niet. Je komt het zesde en zevende uur terug. Begrepen? Dan heb ik 1c. Kunnen zij ook meteen zien hoe ik met kinderachtig geroezemoes omga.” Jim baalde. Het kostte hem twee vrije uren en tot overmaat van ramp ook nog eens nablijven bij een brugklas. Hij had natuurlijk beter moeten weten. Hij, nee heel de school, wist dat Hamers er van dat soort straffen op nahield. Gelukkig voor hem was het nog niet de laatste schooldag voor de kerstvakantie, want dat zou helemaal zuur zijn geweest.
Op weg naar Biologie haalde Niek Jim in. Hij gaf Jim een klap op zijn schouder. “Sorry makker.” Jim hield zich stoer. “Chil dat je me niet hebt verlinkt.” Daar kon Jim het mee doen. Ach, hij steeg weer in aanzien. Dat wel. De biologieles ging snel voorbij en Jim liep terug naar de klas van meneer Hamers. Zijn klasgenoten hadden hem succes en ‘plezier’ gewenst. Sommigen leefden met het mee, anderen hadden leedvermaak. Gelukkig bevond het lokaal van Hamers zich op de eerste etage, anders hadden zich ongetwijfeld wat klasgenootjes verzameld voor het raam. Jim zuchtte. De brugklassers hadden zich al opgesteld voor de klas van Hamers en waren uitgelaten. Toen ze Jim zagen, verstomde hun gebabbel even. Wat moest die jongen uit de bovenbouw hier? Jim keek de klas binnen. Hamers was niet binnen. Jim besloot nog even het toilet op te zoeken voor hij zijn twee uur straf zou ondergaan. Net toen hij de klapdeuren door wilde, hoorde hij de bulderende stem van Hamers. “1c in mijn lokaal, dat geldt ook voor De Boer!” Jim slikte. Hij probeerde nog steeds de stoere jongen uit te hangen en draaide zich verveeld om. De nieuwsgierige gezichten van klas 1c keken hem aan. Gehoorzaam liepen ze de klas binnen. Jim herkende het gezicht van het broertje van Bram. “Hoi” zei hij vrolijk. Jim glimlachte als reactie. Toen de leerlingen hun plaats hadden gevonden, wenkte meneer Hamers Jim. “Goed jongens en meisjes. We hebben vandaag een speciale gast. Jim uit 4 HAVO.” Jim baalde. Hamers maakte er weer een leuke poppenkast van. “Jim, vertel de kinderen even waarom je hier bent.” Ook dat nog! Jim keek Hamers aan met een blik van verbazing en boosheid. “Kom op”, drong Hamers aan. “Ik kon mijn mond niet houden in de klas” zei Jim, en het klonk gelukkig stoerder dan hij had verwacht. “Precies. En daarom mag Jim voor straf fijn jullie blokles volgen. Ga maar hier vooraan zitten.” Ook dat nog. Hij moest recht voor Hamers gaan zitten, in een bank die klas 1c, zoals alle klassen, leeg had gelaten. Toen Jim ging zitten, merkte hij dat hij nu nodig moest plassen.
Gelukkig liet Hamers hem met rust. Geen vragen of snerende opmerkingen. Hamers vertelde over de oude Grieken, zoals hij dat altijd deed. En het moest gezegd: dat kon ie. Dat maakte het eerste uur gelukkig niet al te moeilijk. In het tweede uur moest de klas opdrachten maken. Jim las in zijn aardrijkskundeboek. Hij merkte dat het nu niet al te lang meer zou duren, of hij zou echt nodig moeten plassen. Hij schoof in zijn stoel en beroerde even zijn piemel. Hamers was het ook opgevallen dat Jim ongemakkelijk keek. Toen hun blikken elkaar kruisten, besloot Jim het dan toch maar te vragen. “Mag ik naar de wc meneer?” Het klonk hulpelozer dan hij had gehoopt en zijn jonge klasgenoten spitsten hun oren. Moest die jongen uit de hogere klas naar de wc? Bij Hamers? Die jongen moest toch beter weten. Dat klopte. Hamers was van de oude stempel. Naar de wc deed je voor en na de les, niet tussen de les in, ook al was het een blokles. “Nee De Boer, en dat weet je. Nog veertig minuten, dan ben jij de eerste.” Jim’s hoofd werd rood. Genant zeg! Het stellen van de vraag alleen al, en dan ook nog dit antwoord in een volle klas met kinderen die net van de basisschool waren. Jim kon wel door de grond zakken.
De tijd leek wel te kruipen. Het moest vooral de kinderen in de banken achter Jim opvallen dat hij zo nodig moest. Hij wiebelde in zijn stoel en hield zijn benen soms krampachtig bij elkaar. Nog dertig minuten. Achtentwintig. Drieëntwintig. Hamers merkte nu ook, dat het serieus was. Het was nou ook weer niet zijn bedoeling om iemand een ongelukje te laten krijgen in een volle klas. Hamers zuchtte. “De Boer, ga naar de wc.” Jim kon zijn oren niet geloven. Gaf Hamers hem toestemming? Jim mompelde iets en verliet snel het lokaal. Vrolijk vanwege de aanstaande opluchting liep hij de gang door, de klapdeuren door, op weg naar de toiletten. Hij groette de conciërge, een Turkse man, vrolijk toen die hem tegemoet kwam. Jim deed de klink van het jongenstoiletblok omlaag. Shit! Dicht. Jim dacht na. Natuurlijk! Alleen Hamers gaf nu nog les, de andere klassen waren al uit. De conciërge had het toiletblok al afgesloten. Jim stond nu te dansen om zijn benen. Hij moest zijn plasser nu vasthouden om te voorkomen dat hij in zijn broek zou plassen. Maar wat nu? Beneden zouden de toiletten nog wel open zijn, hoopte hij. Zo snel als zijn hoge nood het toeliet, rende hij naar het trappenhuis. Toen hij net de deur door was op weg naar beneden, voelde hij dat het mis ging. Zijn onderbuik en benen werden warm. Hij kon het nu niet meer voorkomen. Zuchtend en steunend stond hij als vastgenageld aan de grond. Zijn onderbroek, spijkerbroek, sokken, binnen de kortste keren was het een natte boel. Het had ook geen zin meer om de controle over zijn blaas terug te pakken. Het was nu gebeurd en overduidelijk ook nog. Vijftien jaar, met een natte broek op school. De nachtmerrie was compleet. Wat moest hij in vredesnaam doen? Doorlopen naar de wc’s beneden? En dan? Zich daar verstoppen ofzo? Terug naar het lokaal van Hamers. Nee natuurlijk niet. Voor hij een beslissing had genomen, hoorde hij iemand de trap af komen. Voor hij zich uit de voeten kon maken, keek hij in het vriendelijke gezicht van zijn mentrix, mevrouw De Jong. “Hoi Jim” zei ze, je bent toch vrij. Wat doe je…”. Ze maakte haar zin niet af. Nu pas zag ze de natte broek van haar mentorleerling. “Oh jongen toch, wat is er gebeurd?” Verschrikt en van plaatsvervangende schaamte nam ze het gezicht van Jim in haar handen. Die had nu tranen in zijn ogen en kon niets uitbrengen. “Kom” zei mevrouw De Jong. Ze dirigeerde Jim de trap op, naar de docentenkamer. Op de overloop wees ze Jim naar het docententoilet. “Ga daar maar even naar toe. Ik kom zo bij je. Waar is je tas?” Jim legde uit wat er was gebeurd. Mevrouw de Jong knikte. “Ik zal Karel het wel uitleggen. Nee, schrik maar niet. Hij hoef hier niets van te weten. Ik verzin wel iets.” Jim haalde diep adem.
Hij trok zijn schoenen en sokken uit en ontdeed zich van zijn natte spijkerbroek, die om zijn billen en benen kleefde. Besluitloos ging hij op de wcpot zitten wachten. Hij hoopte maar dat zijn mentrix een oplossing had.
Mevrouw De Jong had ondertussen niet stilgezeten. De schoonmaakster die bezig was de koffiemokken in de vaatwasser te ruimen, gaf ze opdracht om een plas water op te ruimen in het trappengat. Daarna gaf ze aan Hamers door, dat ze met Jim zelf nog een appeltje te schillen had en of hij het erg vond dat ze hem van hem overnam. Hamers had zijn schouders opgehaald en gaf haar de schooltas van Jim mee. Mevrouw De Jong informeerde bij de conciërge naar schone kleren. Die had verbaasd zijn schouders opgehaald en haar uitgelegd dat hij vroeger op een basisschool had gewerkt, waar wel schone setjes kleren beschikbaar waren. Mevrouw De Jong vond het spijtig voor Jim, maar het was niet anders. Voorzichtig kwam ze het docententoilet binnen en klopte op de deur. “Ben je daar Jim”. “Ja” zei hij zacht. “Mag ik binnenkomen?” Jim antwoordde door het slot open te draaien. Mevrouw De Jong kwam binnen. Ze zag hem op de wc zitten met zijn natte onderbroek aan. “He toch. Ongelukjes kunnen gebeuren. Mocht je niet naar de wc van Hamers?” Jim gaf antwoord. “Maar het was dus te laat. He, vervelend. Gelukkig heeft niemand het gezien. Alleen ik dan. Nou, het vervelende is dat we hier op school geen schone broek voor je hebben. Je zult ze kleren dus even aan moeten houden. Ik breng je zo wel thuis” Jim keek verschrikt op. Hij slikte. Hij wilde niet dat zijn moeder hem zo zou zien. Of hij straf zou krijgen, wist hij niet, maar het idee alleen al! Mevrouw De Jong zag de aarzeling. “Of wil je eerst naar mij?” Jim knikte. “Hoe laat zijn je ouders er?” “Mijn moeder om zes uur, papa rond half zeven.” “Dan moeten we snel doorwerken. Kom, het is vervelend, maar je zult je natte broek even aan moeten doen. Heb je een jas bij je?” Jim knikte. Hij legde uit waar deze hing. Mevrouw De jong ging zijn jas halen en was even later terug. Jim trok hem aan. Gelukkig viel de jas ruim en waren alleen de natte broekspijpen te zien. Als je er niet op lette, merkte je dat niet eens. “En je fiets?” “Ik ben lopend” zei Jim. Mevrouw De Jong gaf hem een aai over zijn bol. “Grote broekenplasser van me. Kom op jongen, we gaan.” Jim werd nog een beetje rood van de opmerking van zijn mentrix. Moest dat nou?
Mevrouw De Jong ging Jim voor en ze verlieten de school via de docentenuitgang. Ze kwamen niemand tegen en even later zat Jim naast mevrouw De Jong in de auto. Mevrouw De Jong had nog wel een plastic tasje op de zitting gelegd. Het bleef hun geheimpje.
Einde (of willen jullie een vervolg (fictie))?