Jim's ongelukje

Karin_1982

Beginneling
Jim’s ongelukje

Een op waarheid gebaseerd verhaal, dat iemand me eens vertelde. Geen luiers, wel een natte broek.

“Is het nu afgelopen of hoe zit het?” Meneer Hamers was nu echt geïrriteerd. Hij begreep best dat de HAVO-4 leerlingen al met hun gedachten bij de aanstaande kerstvakantie waren, maar dat betekende niet dat ze de orde konden blijven verstoren. Meneer Hamers keek boos de klas in. “De eerstvolgende die ik nog hoor vliegt eruit”, bulderderde hij en hij draaide zich weer om naar het schoolbord. Niek de Lange, die altijd in was voor een geintje, stond op uit zijn stoel en spreidde zijn armen om vervolgens een vliegtuig na te doen. Dat leverde onderdrukt gegrinnik op. Niek zat net op tijd weer op zijn stoel. Jim die de grap wel kon waarderen, fluisterde iets in het oor van Bram die naast hem zat. “Jim de Boer! Wat denk je wel. Heb je me niet gehoord zonet?” Oef. Foute boel. Jim ging kaarsrecht in zijn bankje zitten. De klas was nu doodstil. “Nou?” Meneer Hamers was naar hem toe gelopen en stond naast hem. “Wat was zo belangrijk dat je met je buurman wilde delen? Nou?” “Niks meneer. Ik…” Even zocht hij naar Niek, maar die keek stoïcijns voor zich uit. Nee, Jim was er de jongen niet naar om iemand te verlinken. Al was het maar omdat Niek en hij in hetzelfde voetbalteam speelden. “Nou ik zal dat kinderachtige gepraat tijdens mijn les, kinderachtig oplossen. Heb je hierna nog les?” Jim slikte. “Ja.” En het zesde uur ook? “Nee meneer, dan zijn we uit.” “Jij niet. Je komt het zesde en zevende uur terug. Begrepen? Dan heb ik 1c. Kunnen zij ook meteen zien hoe ik met kinderachtig geroezemoes omga.” Jim baalde. Het kostte hem twee vrije uren en tot overmaat van ramp ook nog eens nablijven bij een brugklas. Hij had natuurlijk beter moeten weten. Hij, nee heel de school, wist dat Hamers er van dat soort straffen op nahield. Gelukkig voor hem was het nog niet de laatste schooldag voor de kerstvakantie, want dat zou helemaal zuur zijn geweest.

Op weg naar Biologie haalde Niek Jim in. Hij gaf Jim een klap op zijn schouder. “Sorry makker.” Jim hield zich stoer. “Chil dat je me niet hebt verlinkt.” Daar kon Jim het mee doen. Ach, hij steeg weer in aanzien. Dat wel. De biologieles ging snel voorbij en Jim liep terug naar de klas van meneer Hamers. Zijn klasgenoten hadden hem succes en ‘plezier’ gewenst. Sommigen leefden met het mee, anderen hadden leedvermaak. Gelukkig bevond het lokaal van Hamers zich op de eerste etage, anders hadden zich ongetwijfeld wat klasgenootjes verzameld voor het raam. Jim zuchtte. De brugklassers hadden zich al opgesteld voor de klas van Hamers en waren uitgelaten. Toen ze Jim zagen, verstomde hun gebabbel even. Wat moest die jongen uit de bovenbouw hier? Jim keek de klas binnen. Hamers was niet binnen. Jim besloot nog even het toilet op te zoeken voor hij zijn twee uur straf zou ondergaan. Net toen hij de klapdeuren door wilde, hoorde hij de bulderende stem van Hamers. “1c in mijn lokaal, dat geldt ook voor De Boer!” Jim slikte. Hij probeerde nog steeds de stoere jongen uit te hangen en draaide zich verveeld om. De nieuwsgierige gezichten van klas 1c keken hem aan. Gehoorzaam liepen ze de klas binnen. Jim herkende het gezicht van het broertje van Bram. “Hoi” zei hij vrolijk. Jim glimlachte als reactie. Toen de leerlingen hun plaats hadden gevonden, wenkte meneer Hamers Jim. “Goed jongens en meisjes. We hebben vandaag een speciale gast. Jim uit 4 HAVO.” Jim baalde. Hamers maakte er weer een leuke poppenkast van. “Jim, vertel de kinderen even waarom je hier bent.” Ook dat nog! Jim keek Hamers aan met een blik van verbazing en boosheid. “Kom op”, drong Hamers aan. “Ik kon mijn mond niet houden in de klas” zei Jim, en het klonk gelukkig stoerder dan hij had verwacht. “Precies. En daarom mag Jim voor straf fijn jullie blokles volgen. Ga maar hier vooraan zitten.” Ook dat nog. Hij moest recht voor Hamers gaan zitten, in een bank die klas 1c, zoals alle klassen, leeg had gelaten. Toen Jim ging zitten, merkte hij dat hij nu nodig moest plassen.

Gelukkig liet Hamers hem met rust. Geen vragen of snerende opmerkingen. Hamers vertelde over de oude Grieken, zoals hij dat altijd deed. En het moest gezegd: dat kon ie. Dat maakte het eerste uur gelukkig niet al te moeilijk. In het tweede uur moest de klas opdrachten maken. Jim las in zijn aardrijkskundeboek. Hij merkte dat het nu niet al te lang meer zou duren, of hij zou echt nodig moeten plassen. Hij schoof in zijn stoel en beroerde even zijn piemel. Hamers was het ook opgevallen dat Jim ongemakkelijk keek. Toen hun blikken elkaar kruisten, besloot Jim het dan toch maar te vragen. “Mag ik naar de wc meneer?” Het klonk hulpelozer dan hij had gehoopt en zijn jonge klasgenoten spitsten hun oren. Moest die jongen uit de hogere klas naar de wc? Bij Hamers? Die jongen moest toch beter weten. Dat klopte. Hamers was van de oude stempel. Naar de wc deed je voor en na de les, niet tussen de les in, ook al was het een blokles. “Nee De Boer, en dat weet je. Nog veertig minuten, dan ben jij de eerste.” Jim’s hoofd werd rood. Genant zeg! Het stellen van de vraag alleen al, en dan ook nog dit antwoord in een volle klas met kinderen die net van de basisschool waren. Jim kon wel door de grond zakken.

De tijd leek wel te kruipen. Het moest vooral de kinderen in de banken achter Jim opvallen dat hij zo nodig moest. Hij wiebelde in zijn stoel en hield zijn benen soms krampachtig bij elkaar. Nog dertig minuten. Achtentwintig. Drieëntwintig. Hamers merkte nu ook, dat het serieus was. Het was nou ook weer niet zijn bedoeling om iemand een ongelukje te laten krijgen in een volle klas. Hamers zuchtte. “De Boer, ga naar de wc.” Jim kon zijn oren niet geloven. Gaf Hamers hem toestemming? Jim mompelde iets en verliet snel het lokaal. Vrolijk vanwege de aanstaande opluchting liep hij de gang door, de klapdeuren door, op weg naar de toiletten. Hij groette de conciërge, een Turkse man, vrolijk toen die hem tegemoet kwam. Jim deed de klink van het jongenstoiletblok omlaag. Shit! Dicht. Jim dacht na. Natuurlijk! Alleen Hamers gaf nu nog les, de andere klassen waren al uit. De conciërge had het toiletblok al afgesloten. Jim stond nu te dansen om zijn benen. Hij moest zijn plasser nu vasthouden om te voorkomen dat hij in zijn broek zou plassen. Maar wat nu? Beneden zouden de toiletten nog wel open zijn, hoopte hij. Zo snel als zijn hoge nood het toeliet, rende hij naar het trappenhuis. Toen hij net de deur door was op weg naar beneden, voelde hij dat het mis ging. Zijn onderbuik en benen werden warm. Hij kon het nu niet meer voorkomen. Zuchtend en steunend stond hij als vastgenageld aan de grond. Zijn onderbroek, spijkerbroek, sokken, binnen de kortste keren was het een natte boel. Het had ook geen zin meer om de controle over zijn blaas terug te pakken. Het was nu gebeurd en overduidelijk ook nog. Vijftien jaar, met een natte broek op school. De nachtmerrie was compleet. Wat moest hij in vredesnaam doen? Doorlopen naar de wc’s beneden? En dan? Zich daar verstoppen ofzo? Terug naar het lokaal van Hamers. Nee natuurlijk niet. Voor hij een beslissing had genomen, hoorde hij iemand de trap af komen. Voor hij zich uit de voeten kon maken, keek hij in het vriendelijke gezicht van zijn mentrix, mevrouw De Jong. “Hoi Jim” zei ze, je bent toch vrij. Wat doe je…”. Ze maakte haar zin niet af. Nu pas zag ze de natte broek van haar mentorleerling. “Oh jongen toch, wat is er gebeurd?” Verschrikt en van plaatsvervangende schaamte nam ze het gezicht van Jim in haar handen. Die had nu tranen in zijn ogen en kon niets uitbrengen. “Kom” zei mevrouw De Jong. Ze dirigeerde Jim de trap op, naar de docentenkamer. Op de overloop wees ze Jim naar het docententoilet. “Ga daar maar even naar toe. Ik kom zo bij je. Waar is je tas?” Jim legde uit wat er was gebeurd. Mevrouw de Jong knikte. “Ik zal Karel het wel uitleggen. Nee, schrik maar niet. Hij hoef hier niets van te weten. Ik verzin wel iets.” Jim haalde diep adem.

Hij trok zijn schoenen en sokken uit en ontdeed zich van zijn natte spijkerbroek, die om zijn billen en benen kleefde. Besluitloos ging hij op de wcpot zitten wachten. Hij hoopte maar dat zijn mentrix een oplossing had.

Mevrouw De Jong had ondertussen niet stilgezeten. De schoonmaakster die bezig was de koffiemokken in de vaatwasser te ruimen, gaf ze opdracht om een plas water op te ruimen in het trappengat. Daarna gaf ze aan Hamers door, dat ze met Jim zelf nog een appeltje te schillen had en of hij het erg vond dat ze hem van hem overnam. Hamers had zijn schouders opgehaald en gaf haar de schooltas van Jim mee. Mevrouw De Jong informeerde bij de conciërge naar schone kleren. Die had verbaasd zijn schouders opgehaald en haar uitgelegd dat hij vroeger op een basisschool had gewerkt, waar wel schone setjes kleren beschikbaar waren. Mevrouw De Jong vond het spijtig voor Jim, maar het was niet anders. Voorzichtig kwam ze het docententoilet binnen en klopte op de deur. “Ben je daar Jim”. “Ja” zei hij zacht. “Mag ik binnenkomen?” Jim antwoordde door het slot open te draaien. Mevrouw De Jong kwam binnen. Ze zag hem op de wc zitten met zijn natte onderbroek aan. “He toch. Ongelukjes kunnen gebeuren. Mocht je niet naar de wc van Hamers?” Jim gaf antwoord. “Maar het was dus te laat. He, vervelend. Gelukkig heeft niemand het gezien. Alleen ik dan. Nou, het vervelende is dat we hier op school geen schone broek voor je hebben. Je zult ze kleren dus even aan moeten houden. Ik breng je zo wel thuis” Jim keek verschrikt op. Hij slikte. Hij wilde niet dat zijn moeder hem zo zou zien. Of hij straf zou krijgen, wist hij niet, maar het idee alleen al! Mevrouw De Jong zag de aarzeling. “Of wil je eerst naar mij?” Jim knikte. “Hoe laat zijn je ouders er?” “Mijn moeder om zes uur, papa rond half zeven.” “Dan moeten we snel doorwerken. Kom, het is vervelend, maar je zult je natte broek even aan moeten doen. Heb je een jas bij je?” Jim knikte. Hij legde uit waar deze hing. Mevrouw De jong ging zijn jas halen en was even later terug. Jim trok hem aan. Gelukkig viel de jas ruim en waren alleen de natte broekspijpen te zien. Als je er niet op lette, merkte je dat niet eens. “En je fiets?” “Ik ben lopend” zei Jim. Mevrouw De Jong gaf hem een aai over zijn bol. “Grote broekenplasser van me. Kom op jongen, we gaan.” Jim werd nog een beetje rood van de opmerking van zijn mentrix. Moest dat nou?

Mevrouw De Jong ging Jim voor en ze verlieten de school via de docentenuitgang. Ze kwamen niemand tegen en even later zat Jim naast mevrouw De Jong in de auto. Mevrouw De Jong had nog wel een plastic tasje op de zitting gelegd. Het bleef hun geheimpje.

Einde (of willen jullie een vervolg (fictie))?
 

Karin_1982

Beginneling
Mieke doet er een schepje bovenop

“Blijf even zitten”, zei mevrouw De Jong toen ze haar auto op de oprit van haar huis tot stilstand had gebracht. Jim knikte. Gelukkig had zijn mentrix de verwarming van de auto hoog gezet, anders had hij het beslist koud gekregen. Waarom Jim moest blijven wachten wist hij niet. Hij zuchtte en wreef over zijn voorhoofd. Wat zou hij blij zijn als dit allemaal achter de rug was en hij thuis was. Hij nam zich voor straks naar huis te lopen. Het was wel wat verder dan de tocht van huis naar school, maar dat gaf niet. Als hij maar zorgde dat hij als eerste thuis was.

Even later kwam mevrouw De Jong weer naar buiten. Ze wenkte Jim. Deze stapte snel uit. Het plastic tasje kleefde aan zijn vochtige broek. Mevrouw De Jong hield de kliko die achter een houten hek stond open. Jim begreep de hint. “Loop maar naar boven, de tweede deur rechts is de badkamer. Ik heb een handdoek klaarliggen. Als je klaar bent trek je maar even de badjas aan die er hangt.” Jim knikte. “Bedankt” zei hij en voor het eerst glimlachte hij weer. Mevrouw De Jong lachte terug. “Het kan de besten overkomen”, zei ze. Toen Jim zich had ontkleed en klaar was om onder de douche te stappen, hoorde hij mevrouw De Jong op de deur kloppen. “Jim, geef je kleren even aan, dan draai ik een wasje.” Jim pakte zijn onderbroek, spijkerbroek en sokken en maakte er een bundeltje van. Hij opende de deur op een kier en gaf de kleren aan.

Na een kwartier liep Jim in badjas en op de slippers die bovenaan de trap door mevrouw De Jong waren klaargezet de trap af. In de huiskamer had zijn mentrix een kop thee voor hem gezet. “Ik draai een kleine was en dan snel een kort droogprogramma. Over een uurtje moet het klaar zijn. Misschien dat je spijkerbroek niet helemaal goed droog wordt, maar voldoende om over straat te kunnen en je moeder niks te laten merken.” Jim haalde opgelucht adem. Hij was blij dat zijn mentrix zo met hem meedacht. Hij nam de huiskamer in zich op. Aan het speelgoed in de hoek van de kamer merkte Jim dat zijn mentrix kinderen had. Toen zag hij ook de foto’s van twee jongetjes. Mevrouw De Jong merkte het. “Max en Leon, mijn zoontjes” zei ze. “Ze zullen er zo wel zijn.” Jim schrok. Moesten ze hem zo zien? In de badjas die misschien wel van één van hen was. “Maak je geen zorgen Jim, voordat ze thuis zijn heb jij je kleren al weer aan.” Gelukkig klopte dat. Zijn sokken en onderbroek waren gelukkig kurkdroog geworden. De spijkerbroek was wat klam in de broeksband en op de kontzakken, maar dat overleefde Jim wel. Hij nam afscheid van zijn mentrix en dankte haar nogmaals. “Graag gedaan jongen.” Ze lachte vriendelijk naar hem. Toen hij zijn jas aan had getrokken, pakte mevrouw De Jong hem nog even bij zijn arm. “Als er wat is, dan weet je me te vinden he Jim.” Jim knikte. Wat bedoelde ze daar mee? Ze zou toch niet denken dat hij het vaker in zijn broek deed? Weer werd hij rood.

De eerste vrijdag na de kerstvakantie hadden ze een nieuwjaarsfeestje. Zoals te doen gebruikelijk was, begon dat met wat lekkers op school en daarna maakten de bovenbouwklassen een wandeling met hun mentorklas. Lekker uitwaaien in de vrieskou. De klas van Jim had zich verzameld in de centrale hal. Mevrouw De Jong stond al klaar met haar grappige rode muts op. “4c volgt u mij maar!” En zo begon de wandeling. Jim kletste wat met zijn klasgenoten. De vele drankjes van even daarvoor en de vrieskou maakten dat er al na een half uur werd gevraagd of ze ergens naar binnen konden. Twee meisjes uit zijn klas moesten nu al plassen. De vrieskou en snijdende wind maakte het alleen maar erger. Merel liet dat duidelijk merken. Haar expliciete pose vonden de jongens wel sexy. Mevrouw De Jong vond dat Merel zich niet zo aan moest stellen. Ze zouden zo bij haar thuis zijn en dan kon ze daar plassen. Jim dacht meteen terug aan zijn ongelukje van een paar weken terug. Hij kreeg een niet te beschrijven warm gevoel van binnen. Hij kon zijn ogen niet meer van Merel afhouden. Nou was ze ook best aantrekkelijk, maar Jim vond vooral haar hoge nood spannend. Jammer genoeg had ze een winterjas aan die bijna tot haar knieën reikte, anders had hij zeker naar de strakke billen van Merel gekeken. Zijn plasser werd er hard van, zo fijn vond hij de gedachten aan haar. Na een kwartier waren er meer leerlingen met hoge nood. Een paar jongens van de klas waren al snel in de bosjes geweest, maar de meiden hadden het moeilijker. Jim moest ook plassen. Hij vond het volle gevoel zo fijn, dat hij het voorbeeld van zijn klasgenoten niet volgde. “Oke jongens en meisjes. Zo meteen even jullie schoenen uittrekken en dan mogen jullie naar binnen. Voor degenen die moeten plassen, er is beneden een toilet en boven. De meisjes eerst.” Merel liet zich dat geen twee keer zeggen en was als eerste binnen. Leonie vloog de trap op, gevolgd door Mieke. Beneden sloten Fleur en Salie aan. Het zou te veel opvallen als hij zou blijven kijken, dus ging Jim naar binnen. Even later kwam Leonie van boven. Ze had een ingehouden glimlach op haar mond. Ze fluisterde wat in het oor van een klasgenootje. “Ieee, niet” antwoordde deze en ze barsten beiden in lachen uit. Jim’s hart ging sneller tekeer. Hij had niet verstaan wat Leonie tegen Sanne had gezegd, maar hij had een vermoeden. Jim liep de gang in. Daar passeerde hij Fleur die net als Merel al op het toilet beneden was geweest. Salie glipte de wc in. “Eventjes geduld nog Jimmeke” zei ze lachend. “Doe maar rustig aan, ik ga wel boven”, antwoordde Jim. Toen Jim op de overloop kwam, rook hij een vreemde lucht. De badkamerdeur zat op slot. Mieke zou dus nog binnen zijn. Hij hoorde haar flink in de weer met wc-papier. “Duurt het nog lang?” vroeg Jim. Mieke hield op. “Eh ja, nee. Eventjes.” Toen Jim beneden hoorde doortrekken, ging hij snel terug de trap af om op het toilet te plassen. Daarna glipte hij weer de trap op. Op de trap kwam hij mevrouw De Jong tegen. “Is het toilet beneden niet vrij?” Jim schudde zijn hoofd. Daan was na hem het toilet op gegaan. Mevrouw De Jong liet Jim passeren en bleef even staan kijken. Toen ze zag dat Jim tevergeefs de klink naar beneden deed, liep ze terug. “Oh, er zit dus wel iemand op” zei ze. “Mieke” zei Jim. Mevrouw De Jong keek hem verbaasd aan, of ze zeggen wilde, ‘hoe weet jij dat nou’. “Gaat het Mieke?” vroeg mevrouw De Jong. Mieke had waarschijnlijk verwacht dat alleen mevrouw De Jong boven was. Jim hoorde zijn klasgenootje nu snikken. “Nee” zei ze met een snik in de stem. “Ach kindje, wat is er?” Mevrouw De Jong leek geen acht meer te slaan op Jim. “Ik heb in mijn broek gepoept”, hoorde Jim Mieke nu zeggen. Zijn hart bonkte in zijn keel. Had hij het goed gehoord? Mevrouw De Jong dacht even na. Toen ze Jim nog zag staan, verscheen een boze frons op haar gezicht. Ze wees hem de trap af.

Beneden was het al lang bekend dat Mieke in haar broek had gepoept. Leonie vertelde in geuren en kleuren het verhaal. Toen ze klaar was met plassen en de badkamer uit was gekomen, had ze Mieke voorovergebogen zien staan. “Ik rook het meteen en in haar broek zat een bobbeltje”. Er klink ge-oh en ge-ah en sommige meiden hielden hun hand voor de mond, de jongens grijnsden breed. “He Jimmie, kom jij van boven.” Jim deed of hij van het tafereel niets had meegekregen en zei quasi-onnozel “ja, maar de badkamer zit nog steeds dicht. Mieke volgens mij.” “Ja volgens mij ook” zei Niek uitbundig en hij maakte scheetgeluiden en keek er vervolgens moeilijk bij. Bram vertelde Jim het verhaal. Jim speelde nog steeds of hij van niks wist en hoorde het verhaal verbaasd aan. Hij kreeg de gedachte aan de hoge nood van Merel van even daarvoor en het stemmetje van Mieke die opbiechtte dat ze in haar broek had gedaan, niet uit zijn hoofd.

Mieke zagen ze niet meer terug die middag. Haar moeder had haar een uurtje later opgehaald. Mevrouw De jong had meteen een einde gemaakt aan het geroezemoes en het gesmoes over Mieke. “De eerste de beste die ik er nog over hoor, is de mijne”, en daarmee was het af. Natuurlijk werden er de weken erop nog wel wat opmerkingen gemaakt, maar Mieke werd al weer snel in gratie aangenomen. De enige die het niet uit zijn hoofd kreeg was Jim. Zijn fantasie sloeg op hol.

Wordt vervolgd…
 

Karin_1982

Beginneling
Jim gaat experimenteren

Bezweet werd Jim wakker. Waar was hij? Hij knipperde met zijn ogen. Gelukkig. Het was een droom. Hij dacht terug aan zijn droom. Hij zat weer bij Hamers op de voorste bank, maar nu was de klas gevuld met kleuters. En Jim had per ongeluk in zijn broek gepoept en geplast. Mieke was binnengekomen met een luier om en had hem meegenomen voor een verschoning. Even glimlachte Jim. Voorzichtig voelde hij aan zijn boxershort. Gelukkig, die was schoon. Van achteren in ieder geval. Aan de voorkant was er wel wat gebeurd. Een natte droom dacht hij, terugdenkend aan de Biologieles. Van genot draaide Jim zich nog een keer om. Het was per slot van rekening zaterdag en het voetballen was afgelast vanwege het slechte weer.

Een uur later was Jim echt klaarwakker. Toen hij op zijn wekker keek, zag hij dat het al half twaalf was. Niks voor hem om zo laat uit te slapen. Hij verwonderde zich erover dat zijn ouders hem niet uit bed hadden gehaald. Of anders wel zijn jongere broer Mathijs. Toen schoot Jim op. Natuurlijk! Mathijs had een zaalvoetbaltoernooi. Daar waren zijn ouders mee naartoe. Hoe laat waren ze ook alweer thuis dacht hij. Niet voor half zeven, hoorde hij zijn vader nog zeggen. Slaapkop, als je dat eerder had geweten. Snel stapte Jim uit bed en deed een schone onderbroek aan. Het tandenpoetsen liet hij zitten. Na een stevige plas rende Jim de trap af om een ontbijtje te fabriceren. Zijn moeder had al het nodige klaargezet. De schat! Na zijn overheerlijke ontbijt, als je ‘het zelf’ klaarmaakt, smaakt het altijd lekkerder, bladerde Jim wat door de krant. Hij dacht opnieuw aan zijn droom en werd er ondeugend van. Even schudde hij resoluut met zijn hoofd. Nee Jim, niet doen. Maar hoe langer hij er over nadacht, hoe meer zin hij erin kreeg. Hij wilde ervaren hoe het was. Hoe het was om in zijn broek te poepen.

Jim trok ten strijde. Een sterke kop koffie, hij dronk af en toe een bakje, was de eerste stap op weg naar aandrang voor een kakpartij. Ja, het begon te werken. Normaal was hij nu allang op de wc geweest, maar hij hield het nog even op. Boven besloot hij toch maar een ouder onderbroekje aan te doen. Die kan ik altijd weggooien als het moet, bedacht Jim zich. Zijn moeder zou dat niet merken. Over zijn onderbroekje deed hij een oude trainingsbroek aan. Jim wreef even over zijn billen en wiegde met zijn heupen. In de grote spiegel in de badkamer bekeek hij zich. Hij boog iets door zijn knieën en deed alsof hij perste. Hij glimlachte breeduit. Zijn plasser werd al wat stijf.

Terug beneden merkte Jim dat hij nu echt moeite moest doen om het op te houden. Zijn verstand zei: ‘Jim, kom op jongen naar de wc’, maar het ondeugende stemmetje zei: ‘Nu niet terugkrabbelen, goed zo, het lukt zo wel.’ Jim koos voor de harde keukenstoel. Hij kreeg dorst van de spanning en nam twee glazen water. Toen hij na een tijdje moest plassen, wist hij dat het nu menens zou zijn. Hij wist dat wanneer hij zou plassen, hij zijn poep niet meer zou kunnen ophouden. Een natte en vieze broek vond hij te veel van het goede. Maar hij zou wel ‘als een grote jongen’ kunnen plassen, terwijl hij aan de achterkant… Zou hij zijn boodschap in zijn onderbroek kunnen houden of zou het eruit vallen? Hij trok een vies gezicht van die gedachte. Hij had geen enkele ervaring op dit vlak. Wel dacht hij terug aan een voetbaltraining van een paar jaar terug. Rick had toen tijdens de training in zijn broek gepoept. Dat liep langs zijn been naar beneden. Hij moest bijna opnieuw kokhalzen toen hij er zo over nadacht. Misschien was het beter een extra onderbroek erover aan te doen. Of wcpapier in zijn broek? Of was keukenpapier beter? Jim nam een besluit. Hij nam een rol keukenpapier uit de keuken en ging naar de badkamer. Daar deed hij zijn trainingsbroek en onderbroekje wat omlaag. Hij scheurde een paar vellen keukenpapier af en deed dit in zijn onderbroek. Toen hij zijn broek op had getrokken, voelde hij aan zijn billen. Het gaf hem een veiliger gevoel. Net een soort luier, dacht Jim. Hij merkte dat hij door deze voorbereidingsactie rood was geworden. Hij keek zelfs verschrikt achterom. Natuurlijk was er niemand, maar de gedachte om ontdekt te worden, maakte hem angstig. Opeens ging de telefoon. Hij schrok er van. Hij nam de telefoon op, op de slaapkamer van zijn ouders. Het was zijn moeder. Of alles goed was. Ze moest eens weten! Ze zouden half zeven ruim halen, vertelde zijn moeder.

Toen Jim ophing klopte zijn hart in zijn keel. Hij durfde niet meer. Snel rende hij naar de wc, deed zijn broek omlaag, gooide het keukenpapier uit zijn broekje en deed hij toen keurig op de wc. “Schijterd’, dacht hij bij zichzelf en hij moest lachen om de woordspeling. Het was bij het ‘denken aan’ en ‘het voorbereiden’ gebleven. Er was toch nog wat meer nodig, wilde hij de stap zetten. Als hij durfde ten minste.

Wordt vervolgd…
 

Karin_1982

Beginneling
Jim’s buitenkansje

Jim dacht de dagen na het afbreken van zijn actie nog vaak aan die zaterdagmiddag. Uiteindelijk leek het gevoel dat hij er goed aan had gedaan te overwinnen. Hij kon zich nu moeilijk voorstellen dat hij het had gewild. Jim had er zelfs over gedroomd. Tijdens een proefwerk moest hij de vraag beantwoorden hoe lang het geleden was dat hij in zijn broek had gepoept. Hij had gelogen en antwoord A aangekruist: langer dan 12 jaar geleden. Hij had het vakje nog niet ingekleurd of hij zat opeens weer bij Hamers in de klas, opnieuw met kleuters achter hem. Voor Mieke ten tonele verscheen, schoot hij wakker.

Een aantal dagen na zijn zestiende verjaardag kwamen de gedachten en gevoelens weer terug. En dat was te danken, of te wijten, aan zijn neefje en tante. Tante Lisa. Al zolang Jim zich het kon herinneren kwam zij trouw het weekend na zijn verjaardag op bezoek. Vroeger met grote cadeaus, de laatste jaren met een envelopje met inhoud. Oom Ben was er dit keer niet bij, maar zijn neefje Kevin van zes ontbrak niet. Jim vond het geweldig om, nu Kevin wat groter was, met hem te spelen. Of beter, hem te vermaken. In de tuin voetbalden ze. Jim speelde de sukkelige keeper die de meester ballen doorliet. Kevin gierde het uit en voelde zich de sterspeler. Het was Jim al snel opgevallen, dat zijn tante Kevin in de gaten hield. De eerste keer was het bij een gebaar gebleven dat Jim niet begreep, maar bij Kevin op een frons op zijn gezicht leidde en een afkeurend “ja mama, ik denk er heus wel aan.” De tweede keer was het zonder omhaal: “Kevin, moet je naar de wc?” Jim keek verwonderd. Een zesjarige wist toch inmiddels wel dat hij… Jim glimlachte om zijn vaderlijke gedachte. Moest hij nodig zeggen! Hoewel, de situatie was niet helemaal vergelijkbaar. Kevin deed alsof hij zijn moeder niet hoorde en speelde stoïcijns verder. Zijn moeder leek het erbij te laten zitten. Een half uur later merkte Jim dat Kevin wat moeilijker bewoog en af en toe bleef staan. Uiteindelijk was het overduidelijk: Kevin moest plassen. “Moet je plassen Kevin?” vroeg Jim. Kevin schudde eigenwijs van niet. “Zeker weten?” “Ja Jimmie de pimmie” zei Kevin en hij lachte om zijn eigen verzonnen toevoeging. Ook Jim vond het wel grappig.

Helaas voor Kevin was het nog geen half uur later niet meer zo grappig. Jim zag het ventje opeens van achter in de tuin aan komen hollen. Halverwege bleef hij stokstijf staan en keek het ventje beteuterd naar beneden. Toen keek hij Jim aan. Die zag direct wat er gebeurd was. Hij moest zich inhouden om niet dezelfde woorden te spreken als zijn mentrix een half jaar geleden. “Oeps. Dat zal mama niet leuk vinden.” Kevin besloot om maar meteen alle sirenes aan te zetten en op het gejammer kwamen zowel tante Lisa als de moeder van Kevin af. “Zo” zei tante Lisa en ze bleef voor haar zoontje staan, haar handen in haar zij, wat haar extra streng maakte. En meer woorden maakten ze er buiten niet aan vuil. Kevin kreeg een draai om zijn oren en werd aan zijn hand naar binnen getrokken. Arm kereltje, dacht Jim nog. Maar ja, hij was wel gewaarschuwd. Binnen kreeg Kevin een preek, wat tot nog meer sirenes leidde. Jim voelde hoe hij rood kleurde, toen hij even later duidelijk het geklets van een pak billenkoek hoorde. Jim slikte. Zijn ouders waren dus niet de enigen die er die straf op nahielden voor ondeugende kindjes.

Toen Jim even later naar binnen ging, zag hij dat tante Lisa uit haar tas een wit ding haalde. Jim was als door een wesp gestoken. Het was overduidelijk een luier. Na een kwartier kwam Kevin met zijn moeder de trap af. Hij snotterde nog wat, maar hij leek zijn straf inmiddels geaccepteerd te hebben. “Toe” hoorde Jim tante Lisa zeggen. Jim begreep het niet. Kevin kwam naar hem toe en ging schuldbewust voor Jim staan. “Sorry” zei het ventje. “Kijk Jim aan” hoorde hij zijn tante zeggen. Kevin gehoorzaamde. “En dan zeg je, sorry dat ik in mijn broek heb geplast terwijl ik gewoon als een brave jongen naar de wc had gekund.” Jim vond het genant worden en gelukkig greep zijn moeder in. “Lies, toe, het is genoeg zo.” Tante Lisa reageerde geïrriteerd. “Ja, het is inderdaad genoeg zo. Meneertje plast liever in zijn broek dan gewoon naar de wc te gaan. Het is al bijna twee maanden raak.” En opnieuw was het janken geblazen. Jim vond het ook genoeg en nam Kevin mee naar buiten. “We lopen een blokje om” zei hij. Zijn moeder knikte.

Eenmaal buiten straalde Kevin ineens weer. Alsof er niets was gebeurd, liep hij vrolijk naast zijn neef. “Nou, jij bent ook snel weer blij” zei Jim. “Ik plaag mama wel eens.” Jim keek verbaasd. “Hoezo?” Kevin keek nu op zijn beurt verbaasd. “Ik kan al best op de wc hoor. Ik ben geen baby. Maar dan doe ik het lekker niet om mama boos te maken.” Jim moest oppassen dat hij niet in de lach schoot. Nee, dat zou een pedagogische miskleun zijn! Stond dat ventje dus op te biechten dat hij het expres deed om zijn moeder dwars te zitten. Jim zocht woorden. Hij moest Kevin terechtwijzen, dat wist hij. Als hij dit aan zijn tante zou vertellen., dan. Jim bleef staan. Kevin keek verbaasd. “Lopen we niet verder.” “Hoor ik jou nu net zeggen dat je zonet expres in je broek hebt geplast?” Jim klonk nog niet streng genoeg, merkte hij. Wel merkte hij dat Kevin nu aarzelde, maar ontkennen deed hij het niet. “Kom, dan zal ik mama eens haarfijn gaan vertellen hoe het zit.” Dat was het gewenste effect. Jim zag de lip van Kevin trillen. “Niet gaan huilen, dat heb je al genoeg gedaan.” Opmerkelijk genoeg hielp het. Kevin sprong nu en liet zich toen vallen. Hij omklemde het linkerbeen van Jim. “Nee, niet aan mama vertellen. Niet doen. Dan krijg ik weer billenkoek en dan van papa.” “Dat heb je dan ook verdiend. Stoute kindjes krijgen die straf” ging Jim onverstoorbaar verder. “En nu mijn been loslaten of ik geef je billenkoek.” Nu was Kevin echt geschrokken. “Nee, nee, jij slaat veel harder dan mama.” Nu moest Jim weer opletten niet in de lach te schieten. Hij bleef staan en deed alsof hij diep nadacht. Dat maakte indruk op zijn neefje want die bleek hem aandachtig zonder iets te zeggen aankijken. En toen zei Jim: “nou ik zal niks zeggen”. Hij liet een stilte vallen. “Op één voorwaarde.” Kevin keek Jim nu met grote ogen aan. Hij wilde de woorden wel uit de mond van zijn grote neef trekken. “Dat je het vanaf nu niet meer expres in je broek doet.” Kevin keek even koppig. Toen glimlachte hij breeduit. “Oke.” “Hand erop.” “Hand erop”.

Twee weken later belde tante Lisa Jim op. Ze vertelde verheugd dat het broekplassen was afgelopen. Ze had er Kevin nog naar gevraagd, maar hij had alleen gezegd dat hij met Jim een geheimpje had. Jim glimlachte en beaamde dat. De afsluitende woorden deden zijn hart overslaan. “Zeg maar tegen je moeder, dat ze het pak luiers dan nog bij jullie ligt wegdoet.” Het koste even moeite, maar toen vond Jim het pak. Onder in het kastje van de badkamer. Er zaten er nog twaalf in. Twaalf keurig opgevouwen witte pakjes. Hij nam het pak als een trofee mee. Slim als hij was, verstopte hij het onder het logeerbed. Zo leek het net alsof het daar ooit was vergeten. Als het in de badkamer was blijven staan, dan was het zeker iemand opgevallen. Een luier nam Jim mee naar zijn kamer. Onder de dekens frummelde hij net zolang tot hij het open had gevouwen. Het ding was aan de kleine kant, maar het paste wel zo ongeveer. Als hij er een boxer short over aan trok, zou het wel op zijn plaats blijven. Jim zuchtte diep.

Wordt vervolgd…
 

Karin_1982

Beginneling
Jim is op zijn hoede

Mathijs was boos, dat zag Jim zo. Maar waarom? Hij wist in ieder geval van niks. Jim kerkte dat zijn vader geïrriteerd begon te raken van het koppige gedrag van Mathijs. Hij keek over zijn leesbril en zei streng: “Mathijs of voor de draad met wat je dwarszit of gedraag je en haal die grimas van je gezicht.” Mathijs mompelde iets in de trant van ‘dat maak ik zelf wel uit’. Oei. Jim deed alsof hij zeer geïnteresseerd was in zijn boek. Nu zwaaide er wat. “Wat zei je jongeman?” hoorde Jim zijn vader nu vragen en zijn stem sloeg nog net niet over. Moeder kwam vanuit de keuken even polshoogte nemen, maar besloot zich er niet mee te bemoeien toen haar man Mathijs tot de orde riep. “Ik vroeg wat je zei.” Nu was Mathijs verschrikt recht overeind gesprongen. “Niks!” Hij verwachtte een draai om zijn oren, maar die bleef gelukkig voor hem uit. Mathijs besloot maar meteen op te biechten wat hem dwarszat. Zijn moeder, die ook had gemerkt dat hij niet te genieten was geweest, kwam de kamer in en luisterde mee. “Ruud heeft een pak luiers ontdekt onder het logeerbed en nu denkt hij dat ik nog luiers nodig heb ’s nachts.” Het was er uit voor hij het besefte. Hij merkte dat het opluchtte. Nu was Jim één en al oor. Shit. Verstopplaats verraden. “Luiers?” vroeg vader verbaasd en hij keek zijn vrouw aan. Die wist zich ook zo snel geen raad. Jim besloot zich in het gesprek te mengen. Hij schatte in dat wanneer hij niets zou zeggen, het op zou vallen. “Die zijn, of waren, van Kevin.” Nu begon er bij moeder wat te dagen en zei legde het uit. “Ik zal ze wel teruggeven aan Lisa” besloot moeder. “Waar zijn ze Mathijs.” “Weet ik veel. Ruud vond ze onder het logeerbed, daar zullen ze nog wel liggen. Fijn dat ik er niks van wist. Ik stond mooi met mijn mond vol tanden tegenover Ruud.” Ruud was een vriendje van Mathijs die de dag ervoor was blijven slapen. “Ja, dat is vervelend” zei zijn vader. “Maar nu heb je in ieder geval een verhaal.” “Lekker op tijd”, mokte Mathijs verder. Vader knikte. Hij begreep de reactie van zijn zoon nu wel en liet hem even begaan. Jim was ondertussen met zijn hoofd bij het pak luiers. Die zouden dus verdwijnen. Gelukkig had hij er vijf in zijn kamer verstopt. Nu maar hopen dat zijn tante zich niet meer kon herinneren dat ze Jim had gevraagd ze weg te doen. Ach, anders kon hij zeggen dat hij het vergeten was. Niemand had nog een vermoeden.

Moeder had het pak ondertussen onder het logeerbed vandaan gehaald en telde de inhoud. Ze fronste haar wenkbrauwen. Als ze het zich goed herinnerde had Kevin maar één luier gedragen. Het weekend na de verjaardag van Jim had haar zus een vol pak meegenomen. Ze had Kevin er voor die tijd nog geen aangedaan, er enkel mee gedreigd. Maar moeder had geen enkele aanwijzing wie ze eruit had gehaald. Misschien had Mathijs er een paar weggedaan of anders Ruud. Ze besloot het er maar bij te laten. Ze mailde haar zus met de vraag of ze de luiers terug wilde hebben. Het antwoord kwam een paar dagen later ook per e-mail: ‘vergeten het tegen je te zeggen. Kef is droog gebleven. Doe ze maar weg. PS. Ik dacht dat ik dat aan Jim had doorgegeven.’ Moeder was toch nieuwsgierig geworden. Ze vroeg of Mathijs iets met het pak had gedaan. Die ontkende ten stelligste en ook Ruud was er van af gebleven.

Jim had geen idee dat zijn moeder hem in de gaten hield. Hij had zich zelf toch al voorgenomen voorzichtiger te zijn. De vijf luiers had hij verplaatst. In de onderste lade van zijn bureau had hij een valse bodem gemaakt. Daar bewaarde hij ze. Hij vond de spanning dat hij ze nog had best aangenaam. Maar een plan om er eentje aan te doen had hij nog niet. Het bleef bij het denken aan en het af en toe met onderbroek nog aan op de wc zitten en dan persen om net op tijd zijn onderbroek uit te doen. En natuurlijk speurde hij naar verhalen, video’s en foto’s op internet. Dat durfde hij nu wel aan. Voor zijn verjaardag had hij namelijk een eigen computer gekregen.

De daad bij het woord

Toen Mathijs een paar weken later opnieuw een voetbaltoernooi had, besloot Jim dat het moment nu daar was. Zijn ouders gingen met hem mee. Het toernooi zou twee dagen duren. Zijn vader ging als begeleider mee en zou overnachten, zijn moeder zou nog laten weten of ze de zaterdagavond thuis zou komen. Jim besloot om die zaterdagochtend niet te poepen. Hij had een regelmatige stoelgang, dus na zijn kopje koffie en broodje moest hij wel. Maar toen hij het signaal lang genoeg had genegeerd, werd de druk minder. Hij hoopte dat het hem die middag, hij moest zelf voetballen, niet in de problemen zou brengen. Hij wist dat hij op de reservebank zou zitten, omdat hij terugkwam van een blessure en omdat hij afgelopen donderdag niet was gaan trainen. Gelukkig verliep alles goed. Ze speelden thuis tegen de hekkensluiter en al bij rust was de wedstrijd gewonnen. Na de wedstrijd dronk hij twee pilsjes mee en toen ging hij op huis aan. Hij merkte dat de aandrang weer sterker werd.

Hij had gehoopt dat zijn moeder iets had laten weten, maar dat was niet zo. Geen berichten op de vaste telefoon en op zijn mobieltje. Jim baalde. Hij moest een harde stoel nemen om alles onder controle te houden. Bijna was het misgegaan toen hij op de wc had geplast. Net toen hij de moed op wilde geven, ging de telefoon. Zijn moeder. Ze zou met een vriendin (de moeder van een teamgenootje van Mathijs) een hapje gaan eten, maar dan thuis komen. Rond half elf zou ze er zijn. Jim moest maar een pizza nemen. Jim’s hart bonkte in zijn keel. Het was nu bijna half zeven. Voldoende tijd dus!

Hij snelde de trap op naar zijn kamer, waar hij de onderste lade van zijn bureau opende. Hij haalde de spulletjes eruit om de valse bodemplaat eruit te wippen. Shit! Dat lukte nog niet zo snel. Hij had te weinig vingerruimte om de plaat op te pakken. En met de schaar lukte het ook al niet. Een klein spijkertje gooide roet in het eten. Oef. Nu moest hij zijn billen echt tegen elkaar klemmen om geen ongelukje te krijgen. Met een moeilijk gezicht drukte hij met zijn linkerhand tegen zijn billen, zoals hij op de video’s die hij op internet bekeek ook wel eens de vrouwelijke modellen had zien doen voor het misging. Hij kreeg een harde plasser toen hij eraan dacht. Hij moest zijn poging om bij zijn luiervoorraad te komen staken. Snel ruimde hij de lade weer in en plofte op zijn bureaustoel. Hij was klam geworden van het zweet. Zijn maag rommelde. Hij zette de computer aan en bekeek zijn favoriete filmpje. Hij wist dat er nu geen weg meer terug was. Zenuwachtig wreef hij over zijn bovenbenen, de stof van zijn trainingsbroek irriteerde een beetje. Toen nam hij de beslissing. Hij lifte zijn billen iets op en perste. Binnen tien seconden voelde hij een warme, stevige klomp zijn broek in glijden. Het krakende geluid klonk als muziek in zijn oren. Hij kreunde van genot. Langzaam stond hij op en bij bevoelde zijn lading. De geur van een verse poepbroek steeg op. Zijn ongelukje op school, dat van Mieke en zijn dromen flitsten door zijn hoofd. Nu zijn gevoel van hoge nood weg was, merkte hij dat het spannende gevoel ook wegebde. Jim voelde dat hij rood werd en het gevoel van angst het won van de spanning. Hij wilde nu zo snel mogelijk een schone broek aan. Oh, kon hij maar een half uur vooruit in de tijd. Hij zag zichzelf al fris gewassen beneden op de bank zitten. Langzaam waggelde hij naar de badkamer, als de dood dat er iets uit zijn broek zou vallen. Hij dacht er gelukkig aan om zijn broekspijpen in zijn sokken te doen, voor het geval dat. Eenmaal op de badkamer begon het verschonen. Bah, wat een smerige boel. Pas na het douchen en het inspecteren van de route die hij zonet had gelopen, kon hij weer opgelucht adem halen. Zijn eerste missie was geslaagd. Uit ergernis dat hij niet op tijd een luier had kunnen bereiken schopte hij tegen de onderste lade aan. Een geluid alsof iets losschoot klonk. Toen hij de lade opende, zag hij dat de valse bodemplaat op een kier stond. Sukkel! Hij had moeten schuiven. Hij grinnikte om zijn eigen domheid.

Hoe voorzichtig Jim ook was geweest, toen zijn moeder die avond zowel in de badkamer als in het washok was geweest, had zij een vermoeden. De geur van poep in de badkamer was opvallend. En ook dat er pas gedoucht was. Jim zou toch wel na het voetballen op de club gedoucht hebben. En het onderbroekje dat ze van haar oudste zoon vond. Die rook wel erg fris naar zeep. Handzeep, zoals deze in de badkamer stond, maar daar waste ze niet mee. Moeder fronste haar wenkbrauwen.

De volgende ochtend voor ze weer naar het voetbal van Mathijs zou gaan, besloot ze Jim er via een omweg naar te vragen. “Hoe ging het met je knie gisteren?” “Ik heb niet meegedaan”, antwoordde Jim. “Oh, niet gedoucht dus?” Jim was meteen op zijn hoede. “Niet bij voetbal, wel thuis.” Moeder knikte. “En heb je zelf de was gedaan?” Jim begreep de vraag niet. “Nee, ik heb toch niet gevoetbald. Mijn voetbalkleren heb ik in mijn kast gelegd.” Zijn moeder besloot het er bij te laten zitten. Om nu te vragen waarom hij zijn onderbroekje met handzeep had uigewassen, vond ze genant. Misschien vergsite ze zich in de zeeplucht. Of had Jim een natte droom gehad en schaamde hij zich voor een vlek in zijn broek. Of had haar oudste zoon een natte broek of poepbroek hebben gehad? Ach, wat maakte het uit. Die dingen gebeuren, ook als je zestien bent. Op weg naar het voetballen bracht de moeder van Jim het gebeuren in verband met de luiers van Kevin en het verdwijnen van vijf van die dingen.

Voorzichtig Jim!

De week na de proefwerkweek voelde Jim weer de behoefte zijn spelletje te spelen. En nu wel met bescherming. Hij had gehoopt op een weekenddag alleen, maar dat kwam er niet van. Maar vrijdagmiddag bracht uitkomst. De laatste twee uur vielen uit. Mathijs zat nog gewoon op school en zijn vader was werken. “Hoi mam”, Jim was vrolijk. Zijn weekend begon per slot van rekening een paar uurtjes eerder. “Hallo Jim. Eerder uit?” Hij knikte. “Gym viel uit.” Na een kop thee trok Jim zich terug op zijn kamer. Hij verlangde enorm naar een luier. Hij wikte en woog. Wat was de kans dat zijn moeder het zou ontdekken? Hij kon hem op de badkamer aandoen, deur op slot. Onder zijn trainingsbroek en met zijn boxer short aan zou het niet echt opvallen. En als hij het droog en schoon hield, en dat had hij zich al voorgenomen, zou ook de geur hem niet verraden.

Met een luier onder zijn t-shirt liep hij naar de badkamer. Voor het geval dat! Eenmaal binnen, bleef hij even stil. Was zijn moeder naar boven gekomen? Hij hoorde niets. Het uitvouwen en omdoen van de luier maakte natuurlijk een krakend geluid. Hij werd er rood van. Toen hij hem eenmaal aanhad, bleef hij weer luisteren. Niemand. Snel glipte hij de badkamer uit en ging achter zijn bureau zitten. Toen hij eenmaal weer op zijn gemak was, besloot hij zich in het hol van de leeuw te begeven. Hij liep naar beneden en ging op de bank tv zitten kijken. Natuurlijk had zijn moeder niets door. Het viel zo niet op.

Jim dacht na. Nu had hij er nog vier en hij vond het zonde om ze ‘ongebruikt’ te laten. Hij wilde in ieder geval nog een keer beleven hoe het was om erin te plassen. Even wreef hij over de voorkant van zijn broek. Hij merkte dat hij een beetje moest plassen, maar durfde het niet. Zijn hart ging tekeer toen hij Mathijs thuis hoorde komen van school. “Hoi” groette die zijn grote broer en hij liep snel door naar het toilet. Mathijs had net als Jim toen hij de leeftijd van Mathijs had een hekel aan de schooltoiletten. Mathijs hield het als het even kon zo lang mogelijk op om thuis te gaan.

“Wat kijk je?” vroeg Mathijs naar de bekende weg, toen hij de fles cola uit de handen van Jim had getrokken die Jim expres lang vasthield. “Zie je toch” zei Jim. Mathijs had zin om te plagen en gaf zijn oudere broer een duw. Jim zuchtte en een welgemikte stoot op het schouderblad van Mathijs deed zijn broertje in een half jammerende, half lachende houding op de bank vallen. En even later ontstond een worsteling. Moeder riep uit de keuken dat ze op moesten houden. Dat was op het moment dat Jim bovenop Mathijs zat en hem in een wurghouding hield. “Genade?” vroeg die aan zijn jongere broer. “Ja, ja, hahaha, hou op”. Jim ontspande en liet de armen van Mathijs los. Hij stapte van Mathijs af. Toen merkte Jim pas dat zijn trainingsbroek en boxer short iets waren afgezakt tijdens zijn stoeipartij. Snel trok hij zijn broek op en deed zijn shirt omlaag. Jim slikte. Mathijs keek hem net te lang en net te verbaasd. Toen wendde zijn broertje zijn ogen af. Shit! Had Mathijs de luier van Jim gezien?

Chantage?

“Blijf je zo even zitten?”, hoorde Jim zijn vader zeggen. Ze zaten aan tafel de maandag erop. Jim schrok en keek op. Maar de vraag was niet voor hem geweest, maar voor Mathijs. Jim keek zijn broertje aan, die ongemakkelijk keek. Had hij iets uitgevreten? Jim stond op van tafel toen ze klaar waren. Hij kon het niet laten om even aan de deur te blijven luisteren. Hij hoorde hoe het over school ging. Natuurlijk! Mathijs had zijn proefwerk wiskunde verprutst. Op zich was dat nog tot daar aan toe, daarvoor zou hij geen straf krijgen, maar hij had er te weinig aan gedaan. Hij had liever spelletjes achter zijn computer gespeeld dan geleerd. De straf kon Jim al bedenken. De komende twee, misschien wel drie, weken meteen na school naar huis en huiswerk maken, spelcomputer achter slot en grendel. En Jim had gelijk gekregen. Zijn moeder vroeg Jim mee op te letten of Mathijs netjes op tijd thuis kwam en zijn spelcomputer liet voor wat die was.

De week erop betrapte Jim Mathijs op heterdaad. Hij had al schietgeluiden gehoord toen hij langs de kamer van Mathijs liep. Mathijs zat te computeren. Jim grinnikte. Hij was helemaal niet van plan zijn broertje te verlinken, maar een grap kon geen kwaad. Jim gooide de deur van de slaapkamer van Mathijs open en riep “betrapt!” Mathijs schrok zich een hoedje. Hij werd bleek en stamelde. “Zo, zo. Dat zal papa niet leuk vinden als hij dit hoort.” Jim maakte met zijn mobieltje een foto van Mathijs achter zijn computer. Mathijs slikte. Hij keek zijn oudere broer aan. De jongen zag zich al over de knie van zijn vader liggen. Hij vermoedde dat hij daar nog niet te oud voor was geworden. Maar toen klaarde het gezicht van Mathijs ineens op. Hij schoot bijna in de lach. Jim keek verbaasd. Hij besloot het er bij te laten en liep weg. “Droge billetjes, blije baby’s” hoorde hij Mathijs hem naroepen. Als versteend bleef Jim staan. Hij voelde zijn gezicht rood worden. Mathijs was opgestaan en Jim achterna gelopen. “Waarom had jij een luier om?” vroeg Mathijs, half verbaasd, half verontwaardigd. “Wat bedoel je?” probeerde Jim nog, maar zijn zenuwachtige houding verried hem. “Ik heb het wel gezien hoor. Je droeg een luier onder je broek toen bij onze stoeipartij. Van Kevin zeker. Is het mysterie van de verdwenen luiers ook opgelost.” Nu nam Mathijs de rol over. Voor een twaalfjarige deed hij het niet slecht. De broers sloten een verbond. Jij houd je mond, ik houd mijn mond.

Van schrik had Jim de vier luiers die hij nog had liggen weggegooid. Hij was er zelfs speciaal voor naar het parkje gefietst, waar hij ze in een openbare vuilnisbak gooide. Zijn geheimpje was natuurlijk veel erger dan het geheimpje van Mathijs. Jim schatte in, dat Mathijs dat ook zou weten. Zodra diens schoolresultaten weer op niveau waren en hij zijn spelcomputer terughad, zou dat akkefietje vergeten worden. Zelfs als het later nog uit zou komen, zou Mathijs er mee wegkomen. Nee, dan de ontdekking van Mathijs. Ontkennen zou kunnen, maar of dat zo sterk was? Jim wist dat Mathijs flink bij hem in het krijt stond. En helaas voor Jim, wist Mathijs dat ook. “Ik heb vijf euro nodig”. Jim keek op. Mathijs was zijn kamer binnengekomen. “Kloppen we niet meer?” “Vijf euro” commandeerde Mathijs. “Je hebt toch zelf zakgeld.” Jim hield de boot af. Op het gezicht van Mathijs verscheen een gemene grijns. “Babybilletjes” zei hij gemeen. Jim deed of het hem niets deed, maar hij kon wel janken. Lekker zo’n broertje. Zonder Mathijs aan te kijken, trok Jim zijn bureaula open. Daar lag zijn portemonnee. Mathijs knikte. Hij nam er vijf euro uit. “Heel verstandig grote broer”.

Wordt vervolgd…
 

Karin_1982

Beginneling
Jim moet biechten

Mathijs ging verder en verder. Bijna al het zakgeld van Jim verdween in de zakken van zijn broertje en het zou als het zo doorging niet lang duren of hij zou ook een deel opeisen van het door Jim zuurverdiende geld van zijn krantenwijk. Het kon zo niet verder. Zeker niet toen Jim Mathijs een iets te flinke tik had verkocht toen Mathijs hem opnieuw zat te sarren. Jim was zelf ook geschrokken van de harde klap; dat had hij nog nooit gedaan. Altijd wist hij zich te beheersen en als hij Mathijs ooit een tik verkocht, doseerde Jim het. Het was inderdaad een stevige bloedneus. Mathijs had ook nog eens gevoel voor theater door het bloed expres op zijn shirt te laten druppelen. Dat deed het erger lijken dan het was. Jim was zuur, dat wist hij.

“Jim, naar beneden komen. Nu!” Jim slikte. Hij had zijn vader even daarvoor thuis horen komen. Met lood in zijn schoenen kwam hij naar beneden. Mathijs speelde het dode vogeltje, dat liefdevol door zijn moeder over zijn bol werd geaaid en een nat washandje tegen zijn neus drukte. “Wat zijn dat voor streken?” vroeg zijn vader, en zijn ogen spuwden haast vuur toen hij naar Mathijs wees. Jim haalde zijn schouders op. Hij had nu al tranen in zijn ogen. “Zulke fratsen wil ik niet zien, hoor je me. Een keertje ruzie oke, maar er wordt hier niet tot bloedens toe geslagen.” Zijn vader liet een stilte vallen. “Als je er een verklaring voor hebt, kom je maar naar beneden. Tot die tijd wil ik je niet beneden zien.” Jim liep boos weg en klapte de deur achter zich dicht.

Op zijn bed huilde hij zacht. Hij ontkwam er niet aan om het verhaal op te biechten. Alleen dat zou zijn veel te harde klap misschien begrijpelijk maken en het getreiter stoppen, de pesterijen, de chantage van dat dertienjarige ettertje! Toen zijn moeder hem een uur later een schaaltje yoghurt bracht, als straf had Jim geen eten gehad, vertelde Jim het verhaal. Nou ja, hij gaf er een draai aan. Waar het op neerkwam was dat hij de luiers van Kevin wel interessant had gevonden er een eentje had aangedaan, gewoon voor de grap om eens te proberen hoe dat voelde. En dat Mathijs het had ontdekt en hem er sindsdien mee plaagde, nee chanteerde. Over zijn zakgeld dat in de zakken van Mathijs verdween en over de opmerkingen. Zijn moeder hoorde het verhaal verbijsterd aan. Ze dacht terug aan haar vermoedens, maar kon het verhaal van Jim nog niet matchen met de vondst van het met handzeep schoongeschrobde onderbroekje. Ze besloot er niet naar te vragen. Misschien stond dat er wel helemaal los van. Op de kamer van Mathijs vond ze ruim honderd euro aan briefjes van 5. Het zakgeldverhaal klopte. Alleen Jim kreeg briefjes, de gage van Mathijs was 2,50 per week.

Moeder was teruggegaan naar de kamer van Jim en had hem gevraagd naar beneden te komen. Jim wilde het liefste op zijn kamer blijven, maar zijn moeder vond dat niet goed. Beneden keek zijn vader hem streng aan. “Bied je excuses aan” zei hij tegen zijn oudste zoon. Even keek Jim naar zijn moeder. Die knikte of ze zeggen wilde, doe het maar. Jim keek naar Mathijs. “Sorry”. Mathijs reageerde er niet op. Toen Jim eenmaal naast Mathijs was gaan zitten, zag Jim dat zijn vader een stapeltje geld uit zijn zak haalde. Hij telde de briefjes. “Honderdvijftien euro”. Jim had nu een vermoeden waar dit heen ging. Mathijs zo te zien ook, want zijn ogen werden vochtig. “Hoe kom je hieraan” vroeg vader aan Mathijs. Die wist dat het geen zin had om te ontkennen. “Van Jim” zei Mathijs zacht. Vader keek op. “Klopt dat Jim”. “Ja” zei hij. Jim wilde losbranden, maar vader liet dat niet toe en ging verder. “En niet uit liefdadigheid he Jim” vervolgde zijn vader. “Weet je hoe ze dit noemen Mathijs. Nou?” Mathijs haalde zijn schouders op. “Chantage”. Mathijs wilde iets zeggen, maar zijn mond werd gesnoerd. “Nee, ik hoef niet te weten waarom, daar gaat het nu even niet om.” Jim haalde opgelucht adem. Dat bleef hem dus voorlopig bespaard. Papa zou ongetwijfeld het hele verhaal van mama hebben gehoord, maar liet dat voor wat het was. “Mijn handen jeuken” zei vader. “Maar ik zal even een cooling down inlassen. Net als Jim had moeten doen voor hij je een bloedneus bezorgde.” Toen pakte hij Mathijs bij zijn schouder. “En nu naar bed, morgenochtend ben je de mijne. Bereid je maar voor op een pak voor je billen, dat heb je verdiend”. Mathijs jankte naar boven. De in het vooruitzicht gestelde straf maakte hem zenuwachtig.

Vader keek Jim aan. “Waarom heb je dit zo lang laten doorzeuren?” Jim haalde zijn schouders op. “Wie zijn kont verbrandt, moet op de blaren zitten, maar dit had niet gehoeven Jim. Wil je vertellen waarom je die luier aan hebt gedaan?” Jim haalde zijn schouders op. “Ik wilde gewoon voelen hoe het was. Het was stom.” Zijn vader keek op. “Mama zal het er nog wel met je over hebben. Ik wil niet dat je die dingen draagt. Begrepen?” Jim keek op. “Het was maar 1 keer pap. Heus, ik was er niet helemaal bij. Ik doe het echt niet nog eens.” Zijn vader knikte. “Dat is je geraden. Genoeg erover.”

De volgende ochtend moest Mathijs na het ontbijt op de werkkamer van papa komen. Oef, voor schooltijd billenkoek. Jim slikte. De goede oude tijd herleefde. Mathijs zou over de knie gaan, waarschijnlijk straf op zijn blote kont. Net goed!

Moeder gaf Jim die middag na school het zakgeld terug. “En geen luiers er van kopen hoor” zei ze, half grappend. “Heb je daar aparte gevoelens bij?” vroeg ze. “Je mag het me best vertellen, ik zal niets tegen papa zeggen.” Jim keek op. Toen besloot hij het hele verhaal te vertellen. Over zijn natte broek op school, nu bijna een jaar geleden, maar hij noemde geen data. En over de poepbroek van Mieke en het ‘ongelukje’ van Kevin. Zijn moeder knikte. Ze dacht dat de uitgewassen onderbroek die ze had gevonden van het ongelukje van Jim was. Ze vroeg niet verder. “Het zijn misschien je puberhormonen Jim. Je gaat je lichaam ontdekken op deze leeftijd en krijgt aparte gevoelens.” Jim moest er bijna om lachen. Hij was zestien, de gevoelens had hij al wat langer. “Als het niet overgaat, moet je het er nog maar eens over hebben: besloot zijn moeder. Jim wist niet precies wat zijn moeder met ‘het’ bedoelde, maar hij hield het maar op de luiergevoelens.

Wordt vervolgd…
 

poopoopants

hoi iedereen, welkom op mijn profiel
wow, laat me even raden Karin......
je bent schrijfster?

zeer goed verhaal en kan bijna niet wachten op het vervolg, doe zowat in me broek van de spanning... :p
 

justaman

Just a kid at heart. :)
en weer een verhaal waar geen einde aan zit.
ik vind dit een superleuk verhaal.
kan je hem afmaken.
 
D

dion13

Guest
misschien is het een idee dat Mathijs ook iets met luiers krijgt
 

bosma22

I love good stories, writing and music
Love this story so much it’s so well written I love how you’ve written all your characters are incredible. I hope that even though it has been years since you last updated this story you will find time and motivation to update it again I personally would love to see Jim and Mathijs wearing diapers together and maybe even jim giving Mathijs a spanking with permission from his parents.
 

luierdromer

Niet geschoten is altijd mis.
Love this story so much it’s so well written I love how you’ve written all your characters are incredible. I hope that even though it has been years since you last updated this story you will find time and motivation to update it again I personally would love to see Jim and Mathijs wearing diapers together and maybe even jim giving Mathijs a spanking with permission from his parents.
Karin 1982 latest online 26 MAY 2015 iam sorry
 
Bovenaan