Joep's Zomervakantie

Little Simba

Superlid
Dit is een vervolg op Het Schoolreisje. In dit verhaal gaat het avontuur verder. Het is een vervolg op de dagen na het schoolreisje en de zomervakantie.
Het 2e hoofdstuk gaat over de tijd tot aan dat ze op vakantie gaan. Als je suggesties hebt laat het weten :)



Hoofdstuk 1 – Het doktersbezoek


Toen ze thuis waren was het inmiddels 12 uur. Om 1 uur moesten ze bij de dokter zijn. Joep had al ontbeten maar hij lustte nog wel een broodje. Daar zaten ze dan weer samen te eten aan tafel.

“Ben je zenuwachtig voor vanmiddag?” vroeg zijn vader aan Joep “Ja eigenlijk best wel. Ik hoop dat we snel klaar zijn”. “Ja snap ik het zal wel een flinke roller coaster voor je geweest zijn deze week”. Joep knikte “Ja zeg dat wel ik mis Veronique nu al”. “Ja vertel is wat over haar wat voor meid is het?” vroeg zijn moeder. “Ze is net zo oud als mij ik vond haar al een tijdje leuk en nu op schoolreisje hebben we elkaar gevonden. Ze komt morgen nog langs als jullie dat goed vinden”. Joep begon weer te stralen “Dat is prima hoor ik ben benieuwd. Zo lang jij natuurlijk maar gelukkig bent”.

“Leuk voor je dat je een vriendin hebt. Ik hoorde ook van mama dat jullie samen op vakantie gaan”. Joep knikte en nam nog een slok van zijn melk. “Ja klopt we gaan samen 2 weken naar Disneyland met Esther. We zijn dan 5 dagen in Disneyland en de rest van de dagen in Parijs”. “Zal ik Esther morgen op de koffie komt Anton?”. Anton knikte “Dat lijkt me een goed idee dan kunnen we het even doornemen”. Joep vond het natuurlijk helemaal geweldig.

“Nou hop schiet op we moeten zo gaan ik wil niet te laat komen” zei mama tegen Joep. “Ik zal je spullen nog even boven neerzetten dan kunnen we gaan”. Zei Anton tegen Joep. Patricia knikte en ging de tafel opruimen.

Om kwart voor 1 was iedereen klaar en liepen ze naar de auto. “Heb je alle papieren bij je”. Patricia knikte. “Dan kunnen we gaan”. Gelukkig was het maar 5 minuten rijden naar de dokter ze woonde praktisch om de hoek. Bij de dokter aangekomen voelde Joep wel de spanning op komen. Wat zal er uit komen? Hoe zal de toekomst er uit zien? Word die incontinent? Is het Tijdelijk? Allemaal vragen kwamen bij hem op. Zijn moeder sloeg een arm om hem heen. “Komt wel goed schat maak je maar geen zorgen”. Maar kwam het wel goed.

Joep zag de secondes voorbij tikken op de klok. Het was 5 voor 1 toen hij de deur hoorde open gaan.

“De Heer Joep Scholten mag mee lopen?” Joep en zijn anders volgende de dokter het kantoortje in. “Gaat u maar zitten. Voor dat we verder gaan wil ik nog even een urine monster verzamelen. Hier heb je een potje als je daar even een plasje in wilt doen”. Joep pakte het potje en liep naar de wc. Hij wist inmiddels hoe het ging gelukkig was dit maar de 2e keer. Alleen de vorige keer was er een urine monster naar het lab gestuurd voor het dokters bezoek.

Toen Joep klaar was gaf hij het potje aan de dokter. Die gaf het weer door aan de assistent. “Nou Joep ik heb inmiddels het verhaal gehoord van je moeder en van Esther die heb ik ook nog even gesproken. Wil je mij kort vertellen wat er speelt”.

Joep legde kort uit wat er was dat die voornamelijk in de nacht niet aanvoelde dat die moest plassen. Maar dat die ook wel is overdag zijn plas niet aanvoelt. Joep probeerde het zo goed mogelijk uit te leggen en vertelde ook dat die eigenlijk niet veel last heeft van stress. Hierna zei de dokter dat het voor iemand niet perse hoeft aan te voelen als stress maar dat een situatie door het lichaam wel als stress gezien kan worden.

“Wil je even op de tafel gaan liggen dat ga ik je even onderzoeken”. Joep liep achter de dokter aan en ging op het bed liggen met het witte papier er over heen. De dokter drukte en beetje onder in zijn buik. Hij vroeg ook een aantal vragen of die wel is een branderig gevoel had tijdens het plasten. Joep gaf netjes antwoord en als laatste vroeg de dokter of die in de nacht wel is wakker werd. Waarop Joep antwoorde van niet. Hij schok alleen vaak wakker als het te laat was. Vooral deze week.

De dokter had inmiddels het 1 en ander op geschreven. “Voordat we echt zeker weten wat het is en waar het vandaan kan komen ga ik de afspraak van vanmiddag toch doorzetten. De afspraak is om half 3 in het ziekenhuis. Ik zal je moeder een briefje mee geven waar je kan melden”.

Joep zijn hart sloeg in zijn keel ziekenhuis! Als dat maar goed ging. “Hebben jullie voor nu nog vragen?” Joep knikte “Mijn moeder had het er over dat ze jouw gesproken had en zei dat jullie zaten te denken aan stressincontinentie hoe zit het daar mee dan. Ik kan het even niet volgen”.

“Daar heb je inderdaad gelijk in maar op dit moment kan ik niet zeggen wat het is daar moet verder onderzoek naar gedaan worden. Vanmiddag in het ziekenhuis krijg je een plasmeting en een echo. Aan de hand van de uitslagen kan er een vervolg onderzoek komen of er komt uit wat je hebt. Maar de kans word steeds groter dat je een soort van incontinentie hebt dit. Dit kan door een afwijking in de blaas komen of iets in de hersenen”.

Joep trok helemaal bleek weg zijn hele wereld stortte in. Stressincontinentie klonk hem niet zo erg. Maar het lijkt nu toch erger te zijn dan verwacht. Inmiddels praatte de dokter verder maar Joep kreeg er niks meer van mee. Onderweg naar huis wisten ze ouders ook niet zo goed wat ze moesten doen of zeggen. Toen ze thuis waren probeerde ze Joep gerust te stellen “Schat gaat het”. Nog steeds kwam er geen woord uit Joep. Samen plofte ze op de bank. Joep begon te huilen. Hier had niemand rekening mee gehouden zijn ouder wisten dat er wat was. Maar dat het zo erg zou zijn wisten ze niet. De dokter vertelde nog dat het namelijk erger geworden is sinds dat de moeder de laatste keer contact had gehad. Dat was een paar dagen geleden. Afwachten dus maar. “Kom schat we gaan nog even tv kijken” zijn vader probeerde even zijn aandacht weg te krijgen. Het duurde niet lang voordat ze naar het ziekhuis toe moesten.

Om half 3 vertrokken ze naar het ziekhuis hopen dat ze wat meer te weten zouden komen. Ze hoopte op goed nieuws maar ze gingen uit van het slechte. De vraag was alleen wat voor soort. Toen ze in het ziekhuis aangekomen waren volgende ze route 20 die ging naar uroloog. Aangekomen bij de afdeling had Joep nog steeds niet veel gezegd. Joep zag de minuten voor bij gaan.

Om 10 voor 3 kwam de dokter er aan. “Joep Scholten loop maar mee”. Samen liepen ze achter de dokter aan het was een jonge vent. “Ga maar zitten dan pak ik even de resultaten er bij van het urineonderzoek”. De jonge dokter bekeek rustig de onderzoeken je kon niet aan ze gezicht zien of het goed of slecht was. “Ik wil zo graag even de plasmeting en echo test doen. Loop je vast mee”. Joep liep gehoorzaam achter de dokter aan. Ze begonnen met de plasmeting Joep wist natuurlijk niet waar die naar keek. Gelijk er achter echt aan de. Dit was om te zien hoeveel plas er nog in de blaas zat. Samen liepen ze terug waar zijn ouders zaten te wachten.

“Oké Familie Scholten ik heb de resultaten van het urineonderzoek en de andere 2 onderzoeken. Bij het urinemonster valt alleen op dat het aardig donker dit betekend niet heel veel. Alleen dat de plas lang in je blaas had gezeten. De plasmeting was net iets onder gemiddeld dit betekend dit word ook bevestig op de echo. Er zat nog een hoop plas in je blaas. Uit dit onderzoek kunnen we halen dat je dus niet goed uit plast of dat het niet lukt. Heb je vaker drang op te plassen of moeite met plassen”.

Joep moest even nadenken “Eigenlijk niet als ik uit geplast ben heb ik wel het gevoel dat ik leeg ben”. De dokter knikte. “Dat had ik verwacht. Ik weet nu bijna wel zeker aan de resultaten van het onderzoek te zien dat je leidt aan stressincontinentie en dat je op dit moment richting aandrangincontinentie aan het gaan bent. Dit betekend dat je dus vaak moeite heb met je blaas helemaal leeg te plassen en dat je bij stress vaak de sneller de controle kan verliezen over je blaas. Daarbij heb je ook moeite met het aanvoelen of je moet plassen vandaar dat je s nachts niet wakker word als je moet plassen”.

“Is er nog verder onderzoek nodig dan dokter?” vroeg de moeder van Joep. “Op dit moment niet ik wil over een aantal weken weer een afspraak maken en dan weer de zelfde onderzoeken doen. Aan de hand van de resultaten kunnen we ze gaan vergelijken met de resultaten die we nu hebben”.

“En wat betekend dat voor de komende weken. Is er iets aan te doen of moet die geopereerd worden” vroeg zijn vader aan de dokter. Joep begon inmiddels zachtjes te snikken. Ze wereld stortte in. “Ik stel voor dat die de komende tijd incontinentie materiaal gaat gebruiken in de nacht en dan kijken of het uitgebreid moet worden naar de dag. Bij de volgende afspraak gaan we verder kijken wat we er gaan doen. Ik stel voor dat we een afspraak plannen over ongeveer 5 weken. Ik ga zelf vanaf volgende week 3 weken op vakantie:”. “Dat is prima” antwoorde Anton. Eigenlijk vond niemand het prima dat het 5 weken gingen duren maar ja ze hadden geen keus.

Na dat de dokter was uit gepraat liepen ze naar de assistent die ze verder ging helpen. “Goedemiddag ik ben mevrouw van Kampen”. Joep keek op “Dat klopt zegt ze ik ben de zus van Esther. Jij moet Joep zijn?” Joep knikte “Ja dat klopt ze heeft nooit verteld dat ze een zus had”. Van Kampen ging verder “Dat klopt ik ga je nu verder helpen lopen jullie mee”. Onderweg naar het kantoor vertelde ze dat ze de hele week al contact had met Esther en dat Esther al verteld had wat er speelde. “Zo nou ga lekker zitten wil je wat drinken”. Je kon wel zien dat het een zus van Esther van ze was ook wel ouder “Ja doe maar wat water”. Ze knikte en liep weg.

Al snel kwam ze weer terug. “Veel van onze familie leden werken in de zorg mijn moeder werkt in een zorginrichting. Ik heb een lange tijd samen gewerkt met Esther en Anneke. Hun zijn uiteindelijk leraar geworden en ik ben verder gegaan”. Ze legde Joep uit hoe de komende tijd er uit ging zien. Ze gaf aan zijn moeder een briefje voor een afhaal recept voor de apotheek. Ze stelde Joep gerust dat het niet het einde van de wereld was en dat het even kon duren voordat die er aan gewent was.

“Als je vragen hebt kun je met mij contact opnemen tot dat de dokter terug is”. Joep liet het maar op zich afkomen “Ik heb eigenlijk nog wel een vraag maar het gaat niet over mij. Wat voor soort incontinentie heeft Veronique?”. Je zag haar even nadenken “Veronique is inmiddels bijna volledig incontinent waarschijnlijk heeft ze binnenkort een operatie. Dat is nog niet zeker”. Joep zijn mond viel op van verbazing dat had die niet verwacht. “Wow op het schoolreisje viel het eigenlijk niet op”.

“Dat klopt ze weet inmiddels hoe ze er mee om moet gaan. Bij haar is het aangeboren ze heeft weinig controle over haar blaas”. Ging van Kampen verder. Patricia stopte al de briefen en folders in haar tas “Zullen we dan maar weer gaan dan kunnen we nog even langs de apotheek”. Joep knikte en samen liep die met de ouders mee. “Joep tot snel en veel sterkte er mee”.

In de auto drong het pas bij hem door incontinent. Joep wist niet zo goed wat die er mee moest doen. Ze ouders konden het ook nog niet bevatten. Als snel barste Joep in huilen uit het werd hem echt te veel. Zijn vader stopte even langs de weg “Och jongen toch kom maar hier hoor” hij kreeg een dikke knuffel van zijn ouders en zijn vader hielt hem even vast.” Samen reden ze verder naar huis. Thuis afgezet ging Patricia nog even langs de apotheek. Ze kreeg een aantal pakken mee voor de nacht en 1 voor overdag mocht het nodig zijn.

Joep ging samen met zijn vader buiten zitten samen genoten ze van het mooie weer. De rest van de dag praatte Joep zijn ouders bij over wat die allemaal meegemaakt had deze week. Joep had Veronique nog even een berichtje gestuurd met het resultaat van het onderzoek. Ook Veronique was geschrokken. In de avond had Patricia nog even Esther gebeld om te vragen of ze ook zaterdag kwam. Dat vond ze goed. De avond ging snel met avond eten hadden ze patat gehaald. Aangezien het weekend was mocht Joep wat langer opblijven. “Waar is Lisette dan” vroeg Joep aan de ouders. “Die is dit weekend weg met een paar meiden” vertelde Patricia.

De rest van de avond was het rustig ze hadden een film gezien Fast and Furious 2. Joep mocht het hele weekend bepalen wat ze gingen doen. “Zullen we morgen naar de bioscoop gaan. Er draait een hele leuke film.” Vroeg Joep aan zijn vader “Ja hoor zullen we dan Esther ook vragen”. Joep knikte en samen keken ze de rest van de film af.

“Schat ga je zo je tandenpoetsen het is tijd om naar bed te gaan”. Joep keek op de klok half 11 alweer. “Ga maar vast naar boven dan kom ik er aan” zei zijn moeder. De eerste keer dat die in lange tijd een luier van zijn moeder om kreeg hij vond het toch wel spannend en raar te gelijk. Van Esther was die het wel gewent van zijn moeder niet.

Joep liep naar boven naar de badkamer en poetste zijn tanden en deed zijn pyjama aan. Al snel kwam zijn moeder ook al boven. “Zo schat ga maar even op bed liggen”. Joep gehoorzaamde netjes en ging als een klein kindje op bed liggen. Ze deed zijn boxer uit en deed zijn benen omhoog. Vervolgens schoof ze de luier er onder en ze poederde hem nog even in. “Zo klaar voor de nacht” ze gaf Joep een dikke kus en stopte hem in. “Slaap lekker schat” ze gaf hem nog een kus en liep naar benden.

Joep keek nog even op zijn mobiel hij had een sms van Veronique “Hee Joep slaap lekker tot morgen”. Hij reageerde terug “Dankje jij ook morgen gaan we naar de bioscoop”. Joep dacht nog terug aan de week wat was er toch een hoop gebeurt. Al snel viel Joep als een blok in slaap.
 

Little Simba

Superlid
Iedereen bedankt voor de leuke reacties. Het zorgt er wel voor dat ik doorschrijf. Daarom hierbij Hoofdstuk 2. Ik merk wel dat ik een beetje moeite krijg om met hoofdstukken te komen. Het vorige verhaal had ik al helemaal uit bedacht.

Hoofdstuk 2 – De laatste dagen voor de vakantie.
De volgende ochtend had Joep voor de eerste keer deze week eindelijk uitgeslapen. Hij had ook geen idee hoe laat het was. Met een nog slaperige kop keek die op zijn klok het was al 11 uur. Ze ouders hadden hem laten liggen die gaan er meestal rond 10 uur uit. Rustig werd Joep wakker vandaag gingen ze met Veronique en Esther de stad in en daarna naar de film hij had er zo veel zin in. Hij had haar al wel gemist.

Joep sprong uit bed en liep naar de badkamer daar kwam die zijn moeder tergen “Goedemorgen schat lekker geslapen. We hebben je maar laten liggen want we hoorde je nog niet”. “Goedemorgen mag. Ik heb heerlijk geslapen” Joep gaf zijn moeder een kus. In de badkamer deed Joep zijn pyjama en luier uit. Even snel zijn tanden poetsen en toen was die alweer weer klaar. Snel deed hij nog het luchtje van zijn vader op die vond die altijd zo lekker ruiken.

Een maal beneden zat ze vader al op zijn favoriete stoel te wachten “Goedemorgen je was wel moe volgens mij”. Joep knikte en nap een slok van zijn drinken “Ja klopt ik was aardig uit geput”.

“weet je hoe laat Veronique en Esther komen” vroeg Patricia aan Joep “nee ik heb geen idee ik zal haar even een berichtje sturen”. Snel pakte Joep zijn telefoon hij had al een berichtje van Veronique “Hee Joep goedemorgen we zijn er om 11 uur”. “Ze komen om 11 uur al” zei Joep. Zijn moeder keek op “Dat is al vroeg nou dan kunnen we nog mooi even een kopje koffie drinken.” Ze wouden vroeg naar de stad omdat de film de film al om 4 uur begon.

Om 11 uur stipt hoorde ze de deurbel. Joep sprintte naar de deur. “Hoi leuk dat jullie er zijn. Kom binnen.” Gelijk gaven de 2 tortelduifjes elkaar een dikke kus ze hadden elkaar ook al zo lang niet gezien. “Hee Joep ik heb jouw ook gemist hoor”. Esther stelde zich nu officieel voor aan de ouders. Ze hadden deze week natuurlijk al veel contact gehad maar over een minder leuk onderwerp. Gister avond had Patricia Esther nog een bericht gestuurd over de uitslag van Joep. “Gaat het een beetje Joep het zal wel lastig voor je zijn geweest de uitslag”. Joep keek Esther aan en zei “Uhm ja dat klopt ik wist gelukkig een beetje wat ik kon verwachten maar als je het dan krijgt te horen van de dokter schrik je toch”. Esther keek heel serieus ze had Patricia vanochtend al gesproken hier over en de ouders van Joep wisten niet wat ze moesten zeggen of vragen. “Ik begreep ook dat je geholpen was door me zus Sophie”. Nu wist Joep hoe ze heet “Oh dus ze heet Sophie dat had ze niet verteld”.

Esther knikte “Dat klopt ik hoop dat ze jullie goed gelopen heeft”. Inmiddels kwam Anton er aan gelopen met de koffie en wat drinken voor Veronique. “Joep kom je vanavond bij ons slapen? Morgen gaan we naar een speelhal”. Joep verslikte zich bijna in zijn drinken. Hij keek ze moeder aan die knikte “Ja leuk dit word echt een top weekend” juichte Joep. “Het is ook wel een leuk stelletje he Patricia”. Patricia begon te lachen “Ja dat kun je wel zeggen. Ze passen goed bij elkaar”.

“Zullen we dan maar gaan. Het is inmiddels al 12 uur dan lunchen we even snel in de stad”. Iedereen was inmiddels er klaar voor de kinderen hadden veel zin in de film ze gingen naar de Lion King. “Joep ga je nog even naar de wc” zei Esther. Joep keek op en knikte. Ondertussen fluisterde Esther in de oor van Patricia dat die dat altijd moet doen voordat ze gaan we willen geen ongelukjes knipoogde Esther. Onderweg naar de stad zit Veronique gezellig bij Joep in de auto “Hebben jullie er zin in!” de kinderen juichen in koor. Aangekomen bij de stad parkeren ze de auto’s in de parkeergarage onder het winkel centrum. De vrouwen moeten natuurlijk eerst langs de kleren winkel.

Veronique en Joep gaan met Anton bij de Intertoys kijken aangezien Anton in een gulle bui is mogen ze 1 speeltje uitkiezen. Joep kiest voor een klein doosje Lego en Veronique ook. Ze zijn allebei gek op Lego. Wie houdt er nou niet van Lego. “Dan kunnen we die vanavond bij mij in elkaar zetten en dan kan je ook de rest van mij Lego verzameling zien” zegt Veronique tegen Joep. “Ja lijkt me leuk ik ben benieuwd welke sets je allemaal hebt”. Samen lopen ze met Anton verder naar de volgende winkel. De Game Mania hier zijn inmiddels de dames ook naar toe gelopen. “Heb je Lego gehaald schat”. Veronique knikt “Ja dat hebben we van Anton gekregen.” Joep heeft zelf ook al een hoop Lego maar wist niet dat Veronique er ook van hielt. Weer een vinkje voor het lijstje. “Wat leuk heb je Anton al bedankt”. Veronique liep naar Anton “Dankjewel voor het cadeau”. Anton glimlachte “Graag gedaan hoor meid”. Toen ze klaar waren bij de Game Mania gingen ze naar de lunch room hier aten ze een broodje. Wat de kinderen nog niet wisten is dat ze later naar de McDonalds gingen maar dat was nog een verassing.

De rest van de middag gingen ze nog wat winkels langs van een parfum winkel tot een winkel voor nieuwe schoenen voor Joep en Anton. Tegen kwart voor 4 gingen ze naar de film ze waren bijna al te laat om de kaartjes op te halen. Ze moesten snel zijn. Snel haalde ze de kaartjes op bij de kassa en liepen ze door naar de zaal. Zaal 6 zaten ze. Patricia mopperde tegen Anton die was verantwoordelijk voor de kaartjes. “Kom kinderen doorlopen anders gaat de zaal dicht”. Ze waren nog net op tijd in de zaal toen de zaal dicht ging. De reclame was al begonnen. De eerste helft van de film ging al aardig snel gelukkig was er pauze. Want Joep moest toch echt nodig naar de wc. Hij begon een beetje op zijn stoel te draaien. Gelukkig viel het niet op in het donder. Hij hoopte maar dat die het kon ophouden. Daar was dan eindelijk de reclame het was Pauze.

Joep liep zo snel mogelijk naar de wc alleen de laatste trede van de trap mist hij. Hij stuntelde naar benden. Nu moet die echt snel lopen. Snel door de deur naar de wc. Hij rende het wc hokje binnen op slot. De 2e was gelukkig wel open. Hij was net op tijd. Inmiddels was er al een kleine plek te zien in zijn broek als niemand dat maar zag. “Gaat het jongen?”. “Ja pap net op tijd”. “Ik ga even wat drinken halen ik zie je zo weer in de zaal”. Wat moest Joep nu doen als ze het zagen wisten ze dat die te laat was of ze gingen er van uit dat die in zijn broek had geplast. Gelukkig had die een vest om hij maakte zijn vest vast om zijn middel zo dat niemand het zag. Nog even netjes zijn handen wassen en toen liep die terug. Toen die naar boven liep zat iedereen al weer klaar voor de 2e helft. “Waarom heb je vest uit? Heb je het warm”. Joep begon een beetje te zweten “Ja ik heb het heel warm en was ook makkelijk met naar de wc gaan”.

De 2e helft begon het was echt super spannend. Iedereen genoot van de film. De kinderen kregen een klein bakje popcorn “Geniet er maar lekker van” zei Anton. Toen de film was afgelopen liepen ze rustig naar beneden. De plek in Joep zijn broek was inmiddels minder zichtbaar dat dacht die tenminste. Onderweg naar beneden stond per ongeluk iemand op de mauw van zijn vest. Op dat moment zag Patricia de nog steeds natte plek in de broek van Joep. “Wat is er gebeurt schat?” vroeg Patricia aan Joep. “Ik moest straks heel nodig plassen want ik moest al voordat we de zaal in gingen. Gelukkig was ik net op tijd en net te laat” zei Joep blozend. Hij schaamde zich er wel een beetje voor. Vooral waar ze ouders bij waren. “Ach dat geeft toch niks jongen kan gebeuren”. De groep liep weer terug naar de auto. “Moet je nog naar de wc voordat we gaan?” vroeg Patricia aan Joep. Joep schudde van niet.

Onderweg naar huis was Joep een beetje ingedut hij werd weer wakker toen ze vader hem riep “Joep wakker worden we zijn er” Joep keek op ze waren bij de McDonalds. Snel rende Joep de auto uit daar. “Veronique we gaan bij de Mac eten!” Veronique keek een beetje verbaast. Joep zijn broek was helemaal nat. Joep zag het ook maar hoe kon dat nou. Esther kwam er aangelopen en ook die zag het “Och jongen toch wat is er gebeurt?”. Toen kwamen de ouders van Joep er ook aangelopen “Wat is er?” Esther gebaarde naar Joep. Patricia zag het ook “Hij was in slaap gevallen in de auto”. “loop maar snel leven mee” Patricia trok Joep mee de Mac in en naar de wc. Dat was de 2e keer vandaag al dat die nat was en nu was het echt raak. “Ik kan er toch ook niks aan doen!” Joep begon te huilen. Snel knuffelde Patricia haar zoon “Het geeft niet jongen stil maar”. Ze had gelukkig een droge broek en een luier mee genomen ze had geen zin in nog meer ongelukjes. “Ga maar even liggen dan doe ik je even een luier en schone broek aan. Joep gehoorzaamde maar en ging op de verschoontafel liggen hij paste er nog net op. Zijn moeder deed de natte broek en boxer uit. Ze maakte nog snel even alles een beetje schoon en deed hem een dag luier aan.

“Zo klaar ga maar snel terug” Patricia nam haar zoon mee aan de hand naar de tafel waar ze gingen zitten. “Zo daar waren we alweer. Hebben jullie al besteld”. Anton knikte “Ja voor jouw heb ik een Big Mac menu besteld en voor Joep een Happy Meal”. Joep zei niet veel zat een beetje naar de tafel te staren. “Esther loop je mee dan halen we het eten even op volgens mij is het klaar”. Toen ze naar de balie liepen kon Patricia even met Esther praten. “Wat moet ik nou met hem alles wat ik doe of zeg is niet goed. Hij weet toch dat ik van hem hou wat er ook gebeurd”. Esther dacht even na “Ja ik heb het in de gaten ik zal straks als we naar de auto lopen even met hem praten. Ik denk dat die gewoon gespannen is deze week was lastig voor hem”. Patricia keek een beetje moeilijk “Ja dat snap ik maar het is gewoon lastig ik weet dat die er zo veel last van hebt. Maar het is zo lastig bij hem door te dringen. Hij lijkt echt veel op zijn vader. Die is ook al zo koppig”. Esther lachte “Ja dat had ik al in de gaten.”

Samen liepen ze weer terug naar de tafel “Zo lekker eten hebben jullie honger!” de kinderen juichte in koor. Iedereen genoot van het eten na het eten kregen ze nog een McFlurry. Onderweg naar huis gingen ze nog eerst langs huis om wat spullen voor Joep op te halen het was niet zo heel ver rijden. Maar toch was Joep weer in slaap gevallen hij had zeker nog slaap in te halen van het schoolreisje. Vanavond ging die met Veronique naar huis hij kon niet wachten. Thuis aangekomen werd Joep wakker hij merkte dat die in zijn luier geplast had. Gelukkig had die nog een soort van gevoel dat die geplast had. Hij moest zich er maar bij neer leggen dat dit ging gebeuren.

Binnen dronken ze nog even wat “Joepje heb je zin in vanavond en morgen” vroeg Esther aan Joep. “Ja ik kan niet wachten wat gaan we vanavond doen Veronique” Dat had Veronique eigenlijk nog niet bedacht “Uhm we kunnen film kijken en met mijn Lego spelen”. Joep knikte “Lijkt me leuk” hij gaf haar een dikke kus “Wat ben ik toch blij met je”. Veronique dacht dat de liefde een beetje over was aangezien hij niet veel oog voor haar had vandaag.

“Schat heb je al je spullen ingepakt” vroeg Patricia. Joep ging voor de zekerheid nog even controleren of die alles bij hem had Esther en Patricia liepen achter hem aan “Joep we willen even met je praten”. Joep keek om “wat is er dan?”. “je moeder geeft aan dat je een beetje beetje afwezig en moeite hebt als je moeder over je probleempje begint of over luiers”. Joep slikte een keer “Ja dat klopt. Weet je niet hoe kut het is om tegen je moeder te moeten zeggen dat je in je broek geplast hebt. Ik ben inmiddels al 13 jaar kinderen van mij leeftijd plassen niet meer in hun broek”.

“Is dat wat je denk. Jouw lichaam kan er niks aan doen en jij ook niet. Waarom had je er geen moeite mee als ik jouw een luier om deed?”. “Omdat ik altijd me ogen dicht deed!”. Patricia pakte zijn zoon beet. “Schat kijk me is aan. Ik heb toch gezegd dat ik er voor alles zou zijn ongeacht hoe moeilijk het zou worden”. Joep begon te huilen “Jaa dat weet ik wel ik moet er gewoon even aan wennen. Aan Esther was ik inmiddels gewent”. “Zal ik je dan nog even een schone luier om doen voordat we gaan”. Esther nam hem mee naar boven en legde hem op bed “Hup benen om hoog”. Patricia zat met vol bewondering te kijken hoe zo dat deed. “ Misschien deed ze het dan toch verkeerd.

“zo klaar nou hup naar beneden we gaan zo” zei ze tegen Joep. Joep liep naar beneden “Kijk zo doe je dan.” Zei Esther tegen Patricia. “Je kunt zien dat je veel ervaring hebt” zei Patricia. “Ja dat klopt maar dat komt niet alleen omdat ik in het ziekenhuis gewerkt hebt”. Laten we maar naar benden gaan “Je moet gewoon Joep laten merken hoeveel je val hem houdt. Gewoon duidelijk zijn dat werkt het beste”. Patricia knikte en samen liepen ze naar benden.

“Nou zullen we maar gaan dan we moeten nog een stukje rijden”. Anton had inmiddels de spullen in de auto gegooid. “Ja iedereen is er klaar voor”. Samen liepen Veronique hand in hand naar de auto. “Het is wel echt een leuk stelletje zei Anton tegen Patricia en Anton gaf haar een kus.

“Zo hebben we er allemaal klaar voor!” de kinderen juichte in koor. Onderweg naar het huis van Veronique kletste ze over van alles en nog wat. Stiekem vond Joep het veel gezellig bij hun. Thuis heerste er altijd een gespannen sfeer.
 

Little Simba

Superlid
Daar is die dan Hoofdstuk 3. ik hoop dat jullie het leuk vinden!

Hoofdstuk 3 – Zware nacht.
Thuis aangekomen begonnen de kinderen gelijk met het bouwen van hun nieuwe lego set. “Willen jullie wat drinken” vroeg Esther. “Ja lekker mogen we fristi?” Esther knikte en liep naar de keuken. Ondertussen waren de kinderen aan de slag met het bouwwerk het Joep had een klein huisje en Veronique een kleine auto. “Zo kijk is aan lekker fristi met een koekje. Geniet er maar lekker van”.

Esther plofte in de bank terwijl de kinderen aan het spelen waren even een momentje voor haar zelf. Ze zette de tv aan de eerste beste reclame ging natuurlijk over daten. Esther was al heel lang alleen haar man was overleden aan kanken. Ze wou nog steeds niet aan een nieuwe man beginnen Veronique had al meerdere keren gezegd dat ze een man moest zoeken maar dat wou ze niet. Ze had het er wel moeilijk mee soms lag ze te huilen in bed. Gelukkig had ze haar zussen die haar veel helpt en op de been hielpen als ze het moeilijk had.

Joep en Veronique hadden inmiddels bijna het bouwwerk al in elkaar ze genoten van de fristi Joep vond het altijd zo zoet maar wel lekker. “Zo klaar” zei Joep en ze keek hoe ver Veronique was. Veronique zat te prutsen met de laatste stukjes “Zal ik je even helpen schat” Veronique schudde nee. “Dat kan ik zelf wel hoor!”. Joep keek achter hem Esther zat een serie te kijken. Joep liep naar haar toe “Wat kijk je?. Esther keek op ze was al verzonken in de serie “Ik kijk de Bold and The Beutiful. Het is een dram serie maar wel leuk”.

“Ohh leuk daar hou ik wel van ik kijk wel is met mijn moeder GTST” samen keken ze naar The Bold en niet veel later kwam Veronique er ook bij zitten. Ze kroop tegen Joep aan “Wat kijken jullie?”. “We kijken The Bold”. “Oh leuk!” zei Veronique. “Mam mogen we nog wat drinken. “Ja pak maar even zelf wat wil je voor mij een glas water pakken?”. Veronique liep naar de keuken deed voor haar en en Joep een glas fristi in en voor haar moeder water. Toen ze terug liep zat Esther haar raar aan te kijken “Schat het is tijd voor een verschoning loop je zo even mee. Joep jij bent daarna aan de beurt” zei Esther. De luier van Veronique begon een beetje te hangen. “Lopen jullie maar even mee”

Boven aangekomen gingen ze gelijk links een kamer in dit was de slaapkamer van Veronique. Tegen de muur aan stond een wat grotere commode op de schappen lagen meerdere soorten luiers verdeelt in dag en nacht luiers. Achter in de hoek stond de lego van Veronique gelijk liep Joep er naar toe. “Ga maar liggen” Veronique wist inmiddels hoe het ging. Haar moeder deed haar broek uit ze had een flinke plas luier. Ze maakte alles een beetje schoon en schoof de schone luier onder haar. Nog een klein laagje poeder en ze plakte de luier weer dicht. Esther haalde Veronique van de kast en ze deed zelf haar broek weer aan. “Nou Joep komt u maar” Joep sprong de commode op en ging liggen. Het was wel vreemd om na al die jaren weer op een commode te liggen. Esther deed ook zijn broek uit en vouwde de luier open ook Joep had een flinke plas luier. Ze maakte het een beetje schoon met billendoekjes en ook Joep kreeg een laagje poeder op. Ze plakte de luier dicht deed zijn boxer en broek weer aan. “Zo alweer klaar!” Joep sprong van de commode. Hij merkte al snel dat deze luier heel anders zat hij was ook veel dikker.

Samen liepen ze weer naar beneden. Esther keek op de klok het was al 9 uur. Ze plofte weer op de bank “Willen jullie nog een film kijken? Ik weet eigenlijk niet of we nog leuke films hebben.” Joep begon inmiddels alweer te gapen “Ben je nog steeds moe heb je in de auto nog niet genoeg geslapen” lachte Veronique naar hem. “Ja dat wel ik ben ook niet echt moe”. Veronique en Esther keken elkaar aan. Nog geen 10 minuten later sliep Joep en hij snurkte. Veronique en Esther lieten hem maar slapen hij zou het wel nodig hebben. Aan het eind van de serie werd Joep wakker hij gaapte “Heb ik nog wat gemist” Veronique schudde nee. “Wou je nog film gaan kijken het is al half 10. Jullie gaan zo wel naar bed hoor.” Joep keek op de klok “Waarom hebben jullie me niet wakker gemaakt”.

Veronique haalde haar schouders op “Je sliep zo lekker we wouden je niet wakker maken”. Joep kroop nog dichter tegen Veronique aan. Esther had inmiddels wat anders op gezet het was Pokémon geworden. “Oh leuk!” Veronique had eigenlijk niet zo veel met Pokémon maar ze keek toch. Joep was helemaal gek van Pokémon hij zat nog steeds te wachten tot die genoeg geld had verzameld om een DS te kopen. Ze kregen altijd 2 euro zakgeld per week.

Om 10 uur was het tijd om naar bed te gaan “Kom kinderen tanden poetsen en dan pyjama aan en dan is het tijd om naar bed te gaan”. De kinderen hadden totaal geen zin om naar bed te gaan. “aaaah mogen we niet nog iets langer op blijven” vroegen de kinderen aan Esther. “Oké voor deze ene keer jullie mogen tot half 11 op blijven daarna is het echt bed tijd!” de kinderen juichte. Joep kon dan nog even zijn aflevering afkijken. Ze genoten van de aflevering stiekem begon Veronique het toch wel leuk te vinden ze vond haar wel een beetje op Misty lijken en Joep was dan Ash.

De aflevering ging al snel ze moesten dan echt naar bed. Joep vroeg zich vooral af waar die sliep bij Veronique op de kamer of in een andere kamer. “Nou de aflevering is af hup naar bed. Nog even tanden poetsen en dan pyjama aan en naar bed” zei Esther op een strenge toon. De kinderen liepen naar boven en samen gingen ze tanden poetsen. “Nou Joep je mag kiezen of op de logeerkamer op bij Veronique op de slaapkamer.” Joep liep gelijk naar de kamer van Veronique “Oké duidelijk”. Esther stopte ze allebei lekker in en gaf ze een dikke kus “Slaap lekker en tot morgen”. “Slaap lekker mam” zei Veronique. “Slaap lekker Esther” zei Joep. Ze deed het licht uit en liep naar beneden.

Eindelijk had Esther wat tijd voor haar zelf even geen kinderen. Ze plofte op de bank zapte naar een romantische film en ontkurkte een flesje rode wijn. Even genieten van de rust en de film. Gelukkig was de film net begonnen dus ze had nog even. De film ging over een man en een vrouw die na een hoop gedoe elkaar eindelijk in de armen had gesloten. Esther werd er wel een beetje emotioneel van ze was inmiddels ook al 5 jaar vrijgezel moest ze dan toch echt weer aan de man beginnen. Ze wist het nog niet maar ze wist wel dat ze alleen niet gelukkig zou worden.

Boven was het veel gezellig Joep en Veronique konden eindelijk een keer alleen praten zonder volwassen er bij dat vonden ze heerlijk “wat voor opleiding wil je eigenlijk gaan doen?” voeg Joep aan Veronique. “Ik ga Zorg en Welzijn volgen. Later wil ik of met kinderen gaan werken of in het ziekenhuis. Jij dan”. “Oh leuk daar vind ik je ook wel een persoon voor. Ik weet het eigenlijk nog niet” antwoorde Joep. Hij heeft er wel over nagedacht maar nog niet echt bij stil gestaan. Ze vader werkte in de bouw en zijn moeder was secretariaat. “Oh wat vind je leuk om te doen dan?” vroeg Veronique. “Eigenlijk vooral met Lego spelen en bij jouw zijn” samen lachte ze. “Ssst straks hoort me moeder ons”. “ach nee joh dat hoort ze niet”. Nou Esther had het zeker wel gehoord. Ineens ging de deur open “Dames gaan we nu slapen het is al half 12”. “Jaaaaa mam” lachte Veronique. “Nee slapen nu jullie moeten morgen wel goed uitgerust zijn. Anders zit Joep weer te slapen in de auto”.

Esther liep weer naar benden ze schonk nog een glas wijn in. Wat had ze dat toch gemist de hele week goede wijn in plaats van die goedkope supermarkt wijn. De film was bijna af gelukkig had ze hem op pauze gezet zodat ze niks hoefde te miste. Snel luisterde ze of ze de kinderen nog hoorde. Ze waren eindelijk stil. Ach dacht ze laat ze maar een keer. Dat zou nog wel wat worden met de vakantie. Esther begon inmiddels wel moe te worden ze keek op de half 1. Ze was even in gedut. Snel dronk ze haar glas wijn op en ging richting bed.

De volgende ochtend was Joep heerlijk uitgeslapen dat had die wel even nodig. Hij keek op zijn telefoon 10 uur al. Snel keek die of Veronique al wakker was helaas nog niet. Hij blijf nog even liggen en keek op zijn telefoon. Hij had een appje van zijn moeder “Veel plezier vandaag. Heb je lekker geslapen?”. Hij antwoorde terug “Ja zeker en bedankt tot vanavond”. Joep staarde even naar het plafond. Even later hoorde hij naast hem een hoop gegaap met een zacht stemmetje hoorde hij “Goedemorgen Joepje lekker geslapen”. “Ja jij ook”. Ze knikte “Ja heerlijk. “Zullen we me moeder wakker maken”. “Jaa laten we dat doen”. Samen liepen ze naar de slaapkamer van Esther. Ze sliep nog. “Wakker worden slaapkop!” fluisterde Veronique in haar huis. Langzaam werd ze wakker “Goedemorgen kindertjes, hebben jullie lekker geslapen”. Allebei knikte ze “Ja heerlijk” zei Joep. Veronique en Joep kropen op bed. “Zullen we er zo maar uit gaan dan zal ik even wat te eten maken”. Joep was eigenlijk een beetje aan het in dutten “Joep wakker worden”.

Hij schok wakker “ik sliep niet!”. “Laten we er maar uit gaan. Kom hop er uit. Joep jij eerst”. Ze liepen met zijn 3e naar de commode. “gaat u maar liggen meneer” zei Esther. Joep sprong op de commode en deed zijn pyjama broek uit “Wil je vandaag zonder of met luier? Ik leg de keuze bij jouw”. Joep dacht even na “Doe maar zonder”. “Oke jouw keuze. Maar wel zorgen dat je droog blijft”. Ze hadden de avond er voor al gedoucht dus dat hoefde niet. Esther deed Joep zijn luier uit en deed zijn boxer aan. Joep sprong van de commode en deed zijn kleren aan. “Nou meid jij bent zo ver” ze deed Veronique een schone luier aan bij Veronique wist ze bijna wel zeker dat ze niet droog blijft. “Als je droog bent voordat we gaan dan doe ik je luier uit” Veronique Knikte.

Samen liepen ze naar de badkamer om tanden te poetsen. “Hebben jullie zin in vanmiddag” vroeg Esther aan de kinderen. “jaa” klonk het in koor. “Mooi zo wat we gaan eten is nog een verassing. Het kan zijn dat mijn zus ook mee gaat met haar dochtertje”. “Oh echt leuk!” zei Veronique vol vreugde. Anneke had een dochtertje van 6. Het was afgesproken dat ze mee ging maar Esther verwachte elk moment bericht van haar. “Nou ik ga vast naar beneden ik zie jullie zo”. Esther liep naar beneden even de gordijnen open doen en dan een broodje smeren. Snel keek ze nog even op haar mobiel. Ze had een berichtje van Anneke “Hee zus we zijn iets later maar we komen nog wel”. Eshter reageerde terug “Leuk tot straks xx”. Esther liep de keuken in smeerde een paar broodjes en zette het bord op tafel. Op dat moment hoorde ze Veronique roepen “Mammm kun je even komen!”. Ze liep naar boven onderweg naar boven hoorde ze iemand huilen. Toen ze boven was zag ze al wie het was. Het was Joep. Hij had in zijn broek geplast en niet een klein plasje. “Jongen toch wat is er gebeurt.”

“Ik..ik…ik…ik kon het niet meer houden” Joep begon weer te snikken”. “Kom maar jongen het is al goed. Doe je broek maar even uit”. Esther hielp Joep en deed toch maar even de rest van zijn kleren uit ze zette hem maar even snel onder de douche dan was die weer lekker schoon. “Kom maar dan was ik je even een beetje”. Joep liep de douche in. Hij vroeg zich af of ze moeder het zelfde zou doen en reageren. Vast wel dacht die bij zichzelf. Esther maakte Joep een beetje schoon en droogte hem voorzichtig af. “Loop maar even mee”. Samen liepen ze naar de commode. “Ga maar liggen dan doe ik je toch even een luier om”. Joep gehoorzaamde en ging liggen op de commode. Veronique was inmiddels naar beneden genieten van haar broodje. “Joep ik moet het toch vragen. Was je wel naar de wc geweest?”. Joep knikte “Ja net toen je naar beneden liep”. “Oké dan weet ik genoeg”.

Esther poederde Joep even in en vouwde de luier dicht. “Zo alweer klaar grote jongen” Esther gaf hem een kus op zijn voorhoofd en tilde hem van de commode. “Ga maar vast naar beneden ik heb een broodje met hagelslag voor je gemaakt”. Esther zuchtte even ze was bang voor wat ging komen voor Joep. De zelfde signalen herkende ze ook in het begin bij Veronique.
 

rog

Superlid
Leuk verhaal maar dat huilen, kan wel wat minder hoor!?
Ik heb precies het zelfde… heel vervelend en ook heel fijn en ook heel irritant.
Toen ik 13 was huilde ik niet meer omdat ik in mijn broek geplast had, ik zorgde er juist voor dat die droog was voor ik naar huis ging :p
Maar zo herkenbaar geschreven, ik had een plas horloge om op tijd naar de wc te gaan, ook omdat ik het soms vergat of geen erg in had.
 

Little Simba

Superlid
Leuk verhaal maar dat huilen, kan wel wat minder hoor!?
Ik heb precies het zelfde… heel vervelend en ook heel fijn en ook heel irritant.
Toen ik 13 was huilde ik niet meer omdat ik in mijn broek geplast had, ik zorgde er juist voor dat die droog was voor ik naar huis ging :p
Maar zo herkenbaar geschreven, ik had een plas horloge om op tijd naar de wc te gaan, ook omdat ik het soms vergat of geen erg in had.
Dat huilen word ook wel minder Joep is een gevoelige jongen en hij heeft nog moeite met alles en schaamt zich er voor. In de komende hoofdstukken word dat veel minder. Toch bedankt voor de feedback. Misschien kan ik die plas horloge later nog wel gebruiken. Ik heb ook een beetje research gedaan over welke onderzoeken je zou kunnen krijgen.
 

Little Simba

Superlid
Daar is die dan Hoofdstuk 4 ik ga de komende hoofdstukken iets sneller er door heen anders zijn we 8 hoofdstukken verder voordat de zomervakantie begint. Ik hoop dat jullie het leuk vinden!

Hoofdstuk 4 – het uitstapje.

Joep liep naar beneden aan de tafel zat Veronique nog te genieten van haar broodje smeerkaas. Joep ging naast haar zitten. Ze keek om “Heey mama heeft ook een broodje voor jouw gesmeerd”. Joep knikte en ging rustig zitten en at zijn broodje op hij wist nog steeds niet wat er gebeurde 10 minuten geleden. Hij kon niet geloven dat hij het niet kon ophouden. Hier had de dokter wel voor gewaarschuwde.

Inmiddels kwam Esther weer naar beneden “Smaakt het broodje kinderen”. Joep en Veronique knikte “ Mamm mag ik nog wat melk”. “Ja hoor pak maar zelf even dan kan ik zelf ook even wat eten maken. Straks komt Tante Anneke met Sacha”. Veronique keek op “OHH echt wat leuk!”. “Ja dan gaan we samen naar het speelparadijs”. Ze gingen naar een speelparadijs voor jongen maar ook wat oudere kinderen.

Om 12 uur ging de bel Veronique rende naar de deur “Hoiiii leuk dat jullie er zijn welkom kom binnen”. “Hoi schat hoe is het? Ik hoorde dat Joep er ook was”. Veronique knikte en liep met ze naar de kamer “. “ Hoi Sacha hoe is het met jouw dan” vroeg Veronique aan haar. “Met mij goed” ze glimlachte en huppelde achter haar moeder aan. “ Joep ik wil je graag voorstellen aan mij tante Anneke en mijn nichtje Sacha. “Hoi ik ben Joep leuk dat je er bent” Joep hielt niet zo heel erg van kinderen maar Sacha was wel schattig. Hij had alleen nog niet echt een goede band met Anneke maar dat zal vast goed komen. “Hee Joep grote vriend nog sorry van wat ik zei op schoolreisje. Dat was niet de bedoeling om je zo te kwetsen”. “Oh maakt niet uit hoor leuk dat jullie er zijn”. Anneke glimlachte en ging op de bank zitten.

De rest kwam er ook bij zitten “Hoe laat gaan we Esther” vroeg Anneke. “Uhm ik wou rond half 1 gaan dan kunnen we nog even koffie drinken vind je dat goed”. Anneke knikte en samen liepen ze naar de keuken. “Ik zal nog even wat drinken voor Sacha in doen” Anneke vulde de fles van Sacha en bracht die naar haar toe. “ koffie is klaar neem jij de glazen voor Joep en Veronique mee” ze knikte en samen liepen ze terug naar de kamer. “Zo geniet er van kids”. “Dankje tante Anneke” zei Veronique.

Om half 1 stond iedereen klaar en ze hadden er zin in “Nou zullen we dan maar de kinderen staan te springen” zei Anneke. Esther knikte en samen liepen ze naar de auto. Ze gingen met 1 auto omdat het makkelijks was het paste gelukkig net. “Zijn we er klaar voor!’ schreeuwde Anneke door de auto. Alle kinderen juichte in koor. Onderweg luisterde ze naar bijna elk soort muziek van Justin Bieber tot K3 en Meat Loaf. De vrouwen vonden vooral Enrique leuk stiekem had Esther wel een crush op hem. Anneke niet die was al jaren gelukkig getrouwd met Hans. Onderweg naar het speelparadijs praatte ze over van alles en nog wat Veronique en Joep hadden het vooral over hun favoriete onderweg de vakantie en over lego. Aangekomen bij het mooie grote speelparadijs liepen ze naar binnen. Het speelparadijs was bijna net zo groot als een voetbalveld er was van alles te doen.

“Oke kinderen wij gaan hier zitten jullie krijgen allemaal een horloge om dit is voor het geval dat je de weg kwijt bent dan druk je op de knop en dan komen we naar je toe” zei Esther. “Als er wat is of je wilt graag wat drinken dan kan je terug komen naar dit bandje nummer 12 zitten wij” vulde Anneke aan. “Joep waar gaan we als eerste heen?” Joep keek even op de plattegrond het was ook zo groot. “Zullen we bij de karts gaan kijken?” Veronique keek op ze wist geen eens dat ze die hadden “Ja leuk! Laten we gaan”. Samen liepen ze hand in hand al snel waren ze bij de karts. Ze gingen een wedstrijdje doen wie het eerste 3 rondjes had gereden won. Ze gingen van start Joep was net iets sneller als Veronique hij had wel vaker gekart. Niet veel later zat Veronique hem op de hielen. Daar gingen ze de laatste ronde in. Ze gingen nek aan nek daar was de finishlijn en ze gingen samen de finish over. “Aah we staan gelijk” zei Veronique “Ik had je bijna!” zei Joep. Ze omhelsde elkaar en liepen verder naar het volgende spelletje.

Ze liepen door de hal heen wat was het toch groot dacht Joep. Hij gaat er val samen met Veronique een middagje weg ze hadden ook even geen last van hun ouders. Het volgende spelletjes was geworden midgetgolf het waren niet veel banen 4 maar anders waren ze de hele middag bezig. Ondertussen genoten Esther en Anneke van wat zussen tijd ze genoten heerlijk van een kopje koffie met appelgebak en slagroom. “Smaakt die van jouw ook zo lekker ”vroeg Anneke. “Ja heerlijk ik heb het wel gemist wat zussen tijd”. Esther knikte en genoot nog even van haar appelgebak. “Soms is het best wel fijn om even iets te doen zonder kinderen. Gelukkig zijn Joep en Veronique heel lief”. “Ja ze zijn echt schatjes gelukkig kan ik Sacha even naar de kindercrèche brengen als ik even wat moet doen”. “Dat kan je niet zeggen Anneke. Je kunt niet zo maar Sacha in de crèche stoppen als het je te veel word”. Anneke viel inmiddels bijna van haar stoel “Dat doe ik ook niet maar soms zou ik dat wel willen doen”. Esther begon te lachen “IK zou dat nooit kunnen doen gelukkig kan Veronique wel een middagje alleen”. Esther dronk nog even haar koffie op. “Zo op ik ga even bij de kinderen kijken. Ze keek op haar GPS wat super handig was. Daardoor wist ze precies waar ze waren.

De kinderen waren inmiddels klaar bij het 3e spelletje al ze waren nu bij de mini achtbaan. Esther zag de kinderen al er in zitten ze wachten bij de uitgang. “Hee schat je moeder staat bij de uitgang”. Veronique zwaaide naar haar moeder. “Hoi mam! Was de appelgebak lekker”. Esther begon te lachen “Ja hoor en de koffie ook. Komen jullie zo even een pauze houden. Jullie zouden inmiddels ook wel een keer verschoont moeten worden”. Samen liepen ze terug naar de tafel Anneke had inmiddels een kan limonade gehaald. “Willen jullie zo met Sacha even in de draaimolen?” vroeg Anneke aan de kids. “Ja hoor dat is goed”. De kinderen gingen zitten ze hadden toch best wel dorst al snel ging het eerste glas drinken naar binnen. “Lopen jullie even mee?” samen liepen ze achter Esther aan Anneke liep ook mee Sacha moest ook even verschoont worden. Bij de wc’s aangekomen ging Anneke de dames wc in en Esther nam Joep en Veronique mee de gehandicapten wc in. “Ga maar liggen schat jij bent eerst” zei Esther tegen Veronique. Ze legde Veronique op de tafel deed snel haar broek en luier uit. Nog snel even een doekje er langs en een laagje poeder. Vervolgens vouwde ze de luier dicht en maakte hem vast. “Doe zelf je broek maar even aan dan verschoon ik Joep even”. Ook Joep gehoorzaamde ging op de tafel liggen. Esther deed vervolgens zijn broek uit en luier. Ook bij hem ging er een doekje langs deze keer een laagje zalf en een beetje poeder. Joep had een beetje last van luier uitslag. Ze sloeg de luier tussen zijn benen en plakte hem dicht. “Zo alweer klaar doe je broek maar weer aan. Heb je geen pijn aan je billetjes?” vroeg Esther. Joep knikte “Ja wel een beetje”.

De luier was ook aardig goed nat ze moest hem toch maar wat beter in de gaten houden. “Laten we maar weer terug lopen Anneke zal ook wel klaar zijn. Terug naar de tafel vertelde Anneke dat Sacha een poepluier had. Ze was bijna zindelijk maar ging nog wel is naar de wc. Vandaar ook de luier ze had geen zin in ongelukjes. “Hoe kan het dat ze nog niet zindelijk is. Duurt wel lang hoor?” zei Esther tegen Anneke. “Ja klopt de dokter zei dat het bij elk kind kan verschillen wanneer ze zindelijk worden. Sacha is dus gewoon wat later. Uit onderzoek bleek ook dat kinderen steeds later zindelijk worden. Terug gekomen bij de tafel stonden de kinderen alweer te springen om te gaan spelen. “Nog even wat drinken dan mogen jullie weer verder”. Al snel hadden ze hun drinken op.

Joep en Veronique namen Sacha mee naar de draaimolen ze hadden hier eigenlijk niet veel zin maar het moest toch. Bij de draaimolen was het wat drukken en ze moesten wat langer wachten voor dat ze aan de beurt waren. “Heb je het naar je zin schat?” vroeg Veronique aan Sacha. “Ja leuk spelen” zei Sacha. Het was een meid van weinig woorden dat had ze wel van haar moeder. Die inmiddels samen met Esther ook even een spelletje gingen doen. Er was namelijk ook een goktent voor de volwassenen. Ze gingen even samen naar de gokkasten 3 op een rij werd het. Ze trokken aan de hendel zo slecht ging het nog niet. 10 euro verder stopte ze er toch maar mee. “Laten we maar terug gaan ik zie op de GPS dat ze klaar zijn”. Samen liepen de dames terug naar de tafel.

Terug gekomen bij de tafel zagen ze de kinderen al aankomen. “heb je genoten schat” vroeg Anneke aan haar dochten. “JA was leuk met Veronique”. Sacha was een beetje bang voor Joep. “Nou wij gaan weer verder doei!” snel rende de kinderen weg. “Wat wil je nu doen?”. Sacha haalde haar schouders op “ik niet weten”. Anneke zette Sacha in de kinderwagen en gaf haar een flesje “Wel goed drinken he grote meid van me”. Esther zat een beetje op haar telefoon te kijken. Esther keek naar de tijd half 4 alweer. Inmiddels had Sacha de fles op en was langzaam in slaap aan het vallen. Anneke deed de kap naar beneden zodat ze niet van alles en iedereen wakker zal worden. “Wat gaan we nu doen zus?”. Anneke dacht even na “Goede vraag ik hem geen idee haha”. Esther keek nog is goed om haar heen en op de plattegrond. “We kunnen even langs de speelhal gaan en daarna naar de kinderen”. “Ja goed idee laten we gaan” zei Anneke. Samen liepen ze naar de speelhal hier waren allemaal verschillende spelletjes. “Oh kom we gaan Air hockey doen zoals vroeger”. “Ja leuk ik begin!”. Anneke was eigenlijk ook veel te goed in het spel al snel was het 3-0. Esther kon het nog 4-1 maken voordat de tijd was afgelopen. Ze gingen nog 1 spelletje doen dit was een race spel. Het was een klein parcours wie het snelste was had gewonnen. Ze gingen gelijk op maar al snel stond Esther vooraan. Ze had gewonnen. Ze vond race spellen ook leuker als vrouwen spellen. Je kon wel zien waar Veronique het van had.

Toen het spel afwas keek Esther op de GPS de kinderen waren bij de schiettent. Sacha lag nog steeds heerlijk te slapen. Samen liepen ze naar de schiettent. “He kinderen hoe gaat het hier”. Joep keek om “Ik ga winnen! Maar Veronique is wel beter”. Joep had gewonnen ze moesten de meeste tanden omver schieten van de haai. “Gefeliciteerd schat” Veronique gaf joep een knuffel en een dikke kus. Veronique wou natuurlijk zelf winnen maar je kunt niet altijd willen. “Vermaken jullie je een beetje”. Joep knikte “Zeker weten er is zoveel te doen”. “Laten we maar terug gaan naar de tafel dan kunnen jullie nog even wat drinken daarna gaan we samen even wat spelletjes doen. “Ja leuk!” zei Veronique.

Terug gekomen bij de tafel haalde Esther nog even wat ranja en wat drinken voor haar en Anneke. Bij de kassa viel haar oog op een leuk uitziende man. Ze had hem vaker gezien in het dorp waar ze woonde. Ze deed net of ze per ongeluk tegen hem aanliep. “Oh sorry ik zat niet op te letten”. Hij keek om Esther raakte al snel verdwaald in zijn mooie blauwe ogen. “Maakt niet hoor uit” hij glimlachte. Esther rekende het drinken af en liep terug naar de tafel. “Wat heb jij een rood hoofd dan het is net of je een prins gezien heeft” Anneke herkende dat gezicht ze werd altijd rood als er iets gebeurt was. “Oh ja niks” snel ging ze aan tafel zitten. “Ja ik zie het wel was het een leuke man”. Esther keek op bijna verslikte zich in haar drinken. “Hoe weet jij dat nu weer” lachte ze. “Ik kan het aan je zien als er iets gebeurt is of als je een leuke man bent tegen gekomen. “Ja sst hij stond weer bij de kassa”. Anneke wist gelijk over wie ze het had. “Heb je ze nummer gevraagd?” vroeg Anneke. “nee dat durfde ik niet. “Geeft niet hoor mam” zei Veronique. “Dat was die man weer uit het dorp. Ik hoop dat ik hem morgen nog bij de winkel tegen komt” Esther wist inmiddels dat die elke zondag boodschappen ging doen zoals Esther dat ook altijd deed op Zondag.

“Nou laten we maar weer verder gaan. Zullen we met zijn alle in de bootjes gaan?” er liep een klein riviertje door de hal hier kon je met een broodje door heen. “Ja gaan jullie maar ik blijf hier bij Sacha” zei Anneke tegen de rest. Esther ging samen met de kids naar de laatste attractie het was inmiddels ook alweer half 5. Het laatste wat ze gingen doen was met zijn alle op de trampoline. Ze gingen een wedstrijd doen wie er het hoogste kon springen. Natuurlijk wisten ze al wie er won het was Veronique. Ze genoten met zijn alle ook Esther nog even van het springen Joep kon een salto. Al snel kon Veronique dit ook haar moeder hielp haar even. Joep viel al gelijk weer als een blok voor haar. Alleen was het deze keer letterlijk. Joep viel tijdens een salto gelukkig had die niks Veronique kwam even naast hem liggen. “Pas je wel op” ze gaf hem even een kusje op zijn zere plek. “Ja hoor ik was even afgeleid” Joep lachte naar Veronique. “Dames gaan jullie mee terug naar de tafel”.

Het stelletje liep hand in hand terug samen met Esther. Onderweg naar hun tafel viel Esther haar blik op een man daar was die weer. Ze lette even niet op en liep bijna tegen een paal aan. De man keek om en begon te lachen “Pas op”. Esther begon te lachen “Haha ja ik was even afgeleid”. “Mam vraag gewoon zijn nummer of zal ik het doen”. “nee dat kan ik zelf wel misschien heeft die wel een vriendin”. Veronique keek waar de man heen liep hij ging alleen aan een tafel zitten met zijn zoontje. “Kijk mam hij heeft alleen een zoontje”. Esther zuchtte “Laten we nu maar terug gaan Anneke”.

Terug bij de tafel kon Veronique het niet los laten ze wou niet dat haar moeder voor altijd alleen kon zal blijven. “Mam ik ben zo terug volgens mij zag ik net een vriendin lopen”. Voordat Esther iets kon zeggen liep ze naar de man. “Hoi ik ben Veronique” de man keek om. “Oh jij bent de dochten van die vrouw”. “Ja Esther heet ze. Mag ik je wat vragen?”. “uhm jawel?”. “Mijn moeder vind je stiekem wel een beetje leuk maar durft niet iets tegen je te zeggen”. Ze mond viel open “Nou hoi ik ben Mark. Wacht maar ik loop zo wel naar je moeder”. Snel liep Veronique terug. “En was het een vriendin?”

“Nee ze leek op hem jammer” niet veel later kwam Mark er aangelopen. “Hoi Esther hier heb je me nummer. Zin om morgen iets te drinken?”. Esther begon te blozen “Jaa..uhm leuk dankje”. “Top zal ik je rond 5 uur ophalen?”. Esther knikte “Ja leuk ik zal je mijn adres doorsturen”. “Dat is goed tot morgen. Doei Veronique” en hij knipoogde naar haar. “Heb jij dat geregeld?” vroeg Esther. “Ja jij durfde het niet dus ja dan doe ik het maar”. “Nou jij hebt wel lef hoor dat heb je zeker van je vader haha”. “Nou zullen we dan maar gaan Anneke” vroeg Esther. “Ja lijkt me een goed plan het is wel echt een leuke man hoor”. Met zijn alle liepen ze weer richting de auto “Wacht even, Joep kom is hier. Joep liep naar Esther toe “Wat is er?”. Esther voelde aan zijn luier die was al behoorlijk nat geworden. “Loop maar even mee”. Ook keek ze even bij Veronique die kon nog wel een ronde door.

“Ik ga Joep even verschonen loop jij maar vast naar de auto”. Esther pakte haar tas en liep met Joep mee naar de wc. “Nou ga maar liggen” Esther deed zijn broek weer uit en vouwde de luier open. Die was al behoorlijk nat geworden. Gelukkig was de luieruitslag al minder geworden. Ze maakte zijn schaamstreek goed schoon smeerde hem nog even goed en deed er nog een laagje poeder over. Ze vouwde de luier tussen zijn benen en plakte hem dicht. “Alweer klaar doe je broek maar even aan dat lopen we terug”. Esther ruimde stopte de spullen even in haar tas en gooide de luier weg. Samen liepen ze weer terug naar de auto “Ja we zijn zo ver!”. Esther ontgrendelde de auto en legde de spullen achter in. Inmiddels klommen de kinderen in de auto. “Waar gaan we eten mam?” vroeg Veronique. “Dat is nog een verassing maar ik denk dat jullie het wel leuk vinden”.

Onderweg naar de verassing wat het pannenkoekenhuis was praatte ze nog even na over de dag en natuurlijk over Mark. Mark was een slanke jongen van 36 gokte Esther hij was best lang en had mooie blauwe ogen. Esther herkende Mark wel ergens van maar ze wist niet meer waar van. Daar zou ze morgen wel achter komen. “We zijn er ik hoop dat jullie het leuk vinden” zei Esther. Joep en Veronique keken naar buiten het pannenkoeken huis. Dit was het grootste pannenkoeken huis van de provincie met de lekkerste pannenkoeken en genoeg te doen voor de kinderen. “Iedereen uitstappen dan kunnen we naar binnen!”. De kinderen verzamelde buiten bij elkaar. Esther haalde nog even haar thuis uit de auto en samen liepen ze naar binnen. “Goedenavond kinderen hoe maken jullie het. Hebben jullie gereserveerd?” vroeg de gastvrouw. “Zeker weten op naam van de de familie van Kampen”. De vrouw keek even in haar boek “ahh ik zie het inderdaad loopt u maar mee”.

Iedereen liep achter de aardige gastvrouw aan. “Dit is uw tafel gaat u maar zitten. Kan ik alvast het drinken opnemen”. Esther knikte “Voor mij een Cola en voor de kinderen fristi”. “Doe mij maar een sinas en wil je het flesje vullen met water?”. De gastvrouw knikte en liep naar de bar. “Als jullie gekozen hebben wat je wilt nemen mogen jullie nog even gaan spelen” zei Esther tegen de kinderen. “Joep welke neem jij ik weet het nog niet”. Joep keek naar de kaart “ik denk dat ik een pannenkoek neem met spek en champignon”. “ohh lekker ja die neem ik ook”.

Al snel kwam de gastvrouw terug die gaf Anneke het flesje en nam de bestelling op. “Ik denk dat het eten er wel over een half uurtje is” zei Esther. “gaan jullie nog maar even spelen als er wat is weten jullie ons te vinden”. “Esther word het niet te laat om Joep terug te brengen?” vroeg Anneke. “Ja eigenlijk wel he”. Ze keek op de klok het was al 6 uur voordat het eten er was en ze het op hadden was het ook rond half 8. “Ik bel zijn moeder wel even”. “lijkt me een goed plan kan je gelijk vragen of ze morgen daar kunnen eten dan kan jij naar je date”. Esther begon te lachen “Haha ja goed idee”.

Esther pakte haar telefoon en koos voor Patricia de telefoon ging over. “Hoi Patricia met Esther”. Het bleef even stil aan de andere kant. “Oh hoi hoe is het daar? Vermaakt Joep zich een beetje?”. “Ja zeker hij vermaakt zich prima met Veronique. Waar ik even over bel het lijkt me het beste als Joep hier blijft slapen. We moeten nu nog gaan eten dus voordat we weer richting huis gaan zal het rond 8 uur zijn”. Patricia dacht even na “Ja lijkt me een goed plan. Als goed is zit er nog een extra boxer in de tas”. “Ja die is helaas gebruikt. Joep had vanochtend een ongelukje we hebben het er morgen wel over. Kan ik Joep en Veronique morgen bij jouw brengen. Ik heb om 5 uur een afspraak”.

“Ja hoor dat is prima dan kunnen ze hier wel blijven eten”. “O fijn dat is goed dan zie je ons morgen weer. Doeg fijne avond”. Esther hing op “Zo geregeld morgen breng ik ze naar Patricia”. “Mooi zo dan heb je ook even een avondje alleen”. Esther glimlachte “Ja mag ook wel een keer haha”. Samen praatte ze nog even over de dag. Iedereen had het leuk gehad ook Sacha ze was inmiddels in slaap gevallen. Niet veel later kwam het eten er aan “Ik zal de kinderen even roepen blijf jij maar hier” zei Anneke. Anneke liep naar het speelhok de kinderen waren met Lego aan het spelen. Joep en Veronique komen jullie het eten is er. De kinderen liepen achter Anneke aan richting de tafel .Daar stond het eten op hun te wachten.

Iedereen genoot van het eten en de tijd vloog voor bij ze mochten om af te sluiten nog een ijsje. Joep koos voor een schatkistje en Veronique voor een rakketje. “hebben jullie genoten van het eten” vroeg Anneke. Ze had Sacha nog even de fles gegeven die sliep alweer rustig verder. De kinderen hadden genoten van het eten en het ijsje het smaakte heerlijk. “Joep ik heb je moeder nog even gesproken je blijft vanavond bij ons slapen dan breng ik jullie morgen terug. Aangezien ik morgen een afspraakje heb met Mark eet je morgen bij Joep. Leuk he Veronique!”. Veronique juichte “Ja leuk dan kan ik jouw Lego zien!”. Al snel moesten ze weer gaan het was al half 9. “Iedereen verzamelen we gaan naar huis” deze keer reed Anneke terug. Thuis aangekomen moest Anneke er weer vandaag want Sacha moest naar bed. Ze gaf iedereen een dikke kus en liep naar de auto. “Doeg zus je hoort nog van me morgen”.

Toen iedereen weer binnen was zette Esther de tv op “zo kinderen wat willen jullie nog doen jullie gaan vanavond niet zo laat naar bed het is een drukke dag geweest”. Joep begon inmiddels ook wel moe te worden ze konden zich goed uitleven in het speelparadijs. Om half 10 was het tijd om naar bed te gaan “Nou hup naar boven tanden poetsen”. Samen liepen ze naar boven de badkamer in. Gelukkig hadden ze een dubbele wastafel dus ze konden samen tanden poetsen. “Jij bent deze keer eerst Joep ga maar op de commode liggen ik kom er aan”. Esther keek nog even in de tas van Joep de luiers waren op dat is snel. Gelukkig zat er nog een nacht luier in. Ze pakte de spullen en liep naar de commode. Ze deed zijn natte luier uit maakte het even schoon, deed er een laagje zalf en poeder op en vouwde de luier dicht. “Nou stoere jongen doe je kleren maar weer aan dan help ik Veronique even”. Veronique ging op de commode liggen Esther herhaalde het zelfde ook zei had een beetje luier uitslag gekregen. “Zo alweer klaar meid, doe je broek maar aan en kruip maar lekker in bed”. De kinderen waren allebei hartstikke moe van de dag. Esther stopte ze in en gaf ze allebei een dikke kus. “Slaap lekker en tot morgen!” Esther liep naar beneden de kinderen vielen als een blok in slaap. Toen voelde ze iets in haar broek trillen ze had een berichtje van Mark.
 

vino

Toplid
Leuk hoofdstuk weer. Ik ben benieuwd, of het wat word tussen Esther en Mark.
Ik weet niet hoe oud het zoontje was? Misschien leuk, als blijkt dat Joep en Veronique het zoontje al kennen, vanwege een sportclub ofzo.
Kijk maar of je er wat mee doet.
 

Little Simba

Superlid
Leuk hoofdstuk weer. Ik ben benieuwd, of het wat word tussen Esther en Mark.
Ik weet niet hoe oud het zoontje was? Misschien leuk, als blijkt dat Joep en Veronique het zoontje al kennen, vanwege een sportclub ofzo.
Kijk maar of je er wat mee doet.
Ik heb nog niet echt een verhaal bedacht bij het zoontje aangezien ik elk persoon een kleine backstory wil geven. Ik zal er over na denken misschien zit het zoontje wel bij Joep op scouting.
 
Bovenaan