Nog niet klaar Kaboutertjes stelen plastic broek, de broek blijft zoek. De plastic broek is naar de maan.....Of is de thuiszorg ermee aan de haal gegaan?

[KatyDLove]

Vroeg in de ochtend sluipt agent Koos door het cellencomplex van het hoofdbureau. Hij is op weg naar de geluierde arrestant. De man, die zowel gevangen zit een cel als in een luiertje. Het loopt tegen het eind van de dienst van Koos, dus hij moet voortmaken, als hij deze zaak persoonlijk wil afhandelen. En dat wil hij per se!

De gehele nacht dwarrelen de meest doldwaze gedachtes door zijn hoofd. Hij zou die kerel zijn verrukkelijke dikke luier wel met geweld uit willen trekken, om hem vervolgens zelf aan te doen. Helaas zit dat slot er op. Bovendien is het ding helemaal vol gepiest. Op zich ook wel een opwindende gedachte natuurlijk, zo’n volgepiste zeikluier aantrekken, maar het behoort nu eenmaal niet tot de mogelijkheden……

Wat wel tot de mogelijkheden behoort is de plastic broek. Die valt buiten het slot, dus die kan gemakkelijk worden uitgetrokken. ‘Hopelijk is die broek nog schoon en droog,’ mompelt Koos binnensmonds, terwijl hij zijn pas versnelt, ‘En hopelijk slaapt die kwibus nog, zodat ik ongezien mijn gang kan gaan….’

Koos heeft spijt, dat hij niet al eerder die nacht het roze broekje met chirurgische precisie heeft verwijderd. Toen die enorme baby helemaal van de wereld was. Hij had het toch gemakkelijk stiekem in zijn kluisje kunnen stoppen? Het komt zelden voor, dat iemand de inhoud van andermans kluisje onder ogen krijgt. ‘Je zult weten, wat de gemiddelde agent in zijn locker heeft verstopt!’ grimlacht Koos verbeten. Nu komt het erop aan. Niet terug deinzen nu. Vooruit Koos, kleine held, zet em op. En haal die pet eerst van je kop!

Agent Koos plaatst zijn politiepet opnieuw over de bewakingscamera in Koekepeers’ cel. Hij moet nu snel handelen, want de luierman kan elk moment wakker worden. Hij is vooralsnog diep in slaap. Zijn duim heeft de plaats ingenomen van de roze speen. Koos raapt de speen van de grond en stopt em in zijn broekzak. Zo, die is van hem. Lekker puh. Lichte opwinding maakt zich van hem meester. Nu die broek nog….

Omzichtig nadert hij het omgewoelde veldbed. Hij schuift de deken opzij en hapt naar adem. De luier staat helemaal bol! De man heeft ongegeneerd al zijn behoeftes in zijn megapamper gedeponeerd. Een enorme schijtlucht stijgt op vanonder het resterende lakentje. De plastic broek is echter nog schoon en droog, zo te zien. Die luier is echt van een speciale topklasse! Met recht een magische reuzenpamper. Groot genoeg om de gehele Mobiele Eenheid droog te houden tijdens een missie!

Koos staat zich te vergapen. Meneer Koekepeer draait zich helemaal op zijn rug nu. Oh jee, als hij maar niet wakker wordt! Snel gaat Koos tot actie over. Eerst moet de joggingbroek uit. Dat is al best een stinkklusje. Maar het is nog niets vergeleken met wat volgt. Koos zou wel een knijper op zijn neus kunnen gebruiken!

Voorzichtig stroopt hij vervolgens de plastic broek over de dikke gevulde luier naar beneden. Hij snakt weer naar adem, maar niet van opwinding deze keer, nee! Een ware putlucht stijgt op uit de krochten van Koekepeertjes kruis. Koos moet oppassen, dat hij niet gaat kokhalzen. Vlug maakt hij de klus af. Trekt eerst het ene en vervolgens het andere been van zijn patiënt door de schattige roze luierbroek met ruches.

Plotseling heeft hij het ding daadwerkelijk in zijn handen. Geëmotioneerd streelt hij het zachte plastic. ‘Gelukkig is die broek de dans ontsprongen,’ glundert hij blij, ‘Er is nog geen druppeltje plas en geen spettertje poep op terecht gekomen. Hoe is het mogelijk? Wat zijn dat voor’n luiers, die die man draagt? En vooral: Hoe kom ik zelf aan zo’n fantastische superpamper?’

Snel laat ons agentje nu zijn eigen politiebroek zakken. Eerst zijn holster af, dan de riem los. En hop! Koos staat in zijn degelijke witte onderbroek. Hij doet het plastic broekje daar snel overheen. Vliegensvlug stapt hij in zijn dienstbroek en trekt deze zo snel mogelijk weer omhoog. Helaas niet snel genoeg. Want als Koos op kijkt ziet hij dat Koekepeer wakker is geworden. Met grote ogen ligt de volwassen baby hem aan te kijken. Kijkt vervolgens om zich heen met een stomverbaasde blik.

‘Waar ben ik?’ zegt de man, die gisteren alleen maar kon brabbelen, ‘Waarom lig ik alleen in mijn luier, zonder mijn joggingbroek? Waarom zit mijn rompertje niet netjes om mijn luier? En waarom heb jij mijn plastic broekje aan?’

Het zweet breekt Koos uit. Hij krijgt al bijna spijt van zijn impulsieve actie. Dan zegt Koekepeer vriendelijk ‘Je mag het broekje wel aanhouden, hoor. Ik kan zien, dat je het super mooi vindt. Ik heb er nog wel precies zo eentje thuis in de kast liggen. Hou em maar….’

Tranen van ontroering springen in agent Koos’ ogen. ‘Kunt u me vertellen, wat dat gisterenavond allemaal te betekenen had?’ zegt hij echter bars. Alsof hij niet net een plastic broekje van de man heeft gejat. En vervolgens gekregen. Alsof hij niet persoonlijk enorm geïnteresseerd is in luiers. Alsof hij niet zelf best een avondje met overgave zou willen brabbelen in een enorme dikke volgepieste pamper.

‘Komt er nog wat van? Wel?’ bromt hij streng. Koekepeer weet zich geen houding te geven. Hij ligt in een vieze luier in wat zo op het oog op een politiecel lijkt. Tegenover hem staat een agent met zijn roze plastic broekje aan. De man vraagt hem dingen, waar hij geen antwoord op heeft.

‘Het laatste wat ik me herinner is dat ik op weg naar huis was. Nadat ik van mijn verzorgster een schone luier om had gekregen. Na mijn werk. Ik werk als incontinentiedeskundige……’ bazelt Koekepeer redelijk adequaat. Koos’ hart maakt een sprongetje. Een verzorgster, die je schone luiers om doet? Een incontinentiedeskundige? Waarom heeft hij daar nog nooit van gehoord?

Koos plast een beetje in het plastic broekje van opwinding. Hij voelt hoe lekker beschermend dat roze broekje onder zijn politiepak zit. Over zijn intussen wat natte onderbroek. Hoe veilig dat voelt. Dit gevoel maakt hem overmoedig.

Razend nieuwsgierig besluit Koos om deze zaak listig aan te pakken. ‘Ik breng u per direct naar uw verzorgster. Ik hoop, dat die dame al wakker is, want ze zal flink aan de bak moeten met uw vieze luier. Geeft u me haar nummer, dat waarschuw ik haar, dat we er zo aan komen…..’

Koekepeertje zucht van ellende. Hij durft Tina echt niet onder ogen te komen in zijn smerige luier. Het staat hem vaag bij, dat hij een uitermate erotische droom heeft gehad vannacht. Over zijn nieuwe cliënte, de verrukkelijke Katy. Straks vindt Tina weer zo’n ongewenst kwakje in zijn luier. Zo’n speciaal presentje, waar zij niet op gesteld is, zacht uitgedrukt. Hij is doodsbang, dat ze hem flink straf gaat geven. Hij realiseert zich vooralsnog helemaal niet, dat hij al een halve dag midden in zo’n strafexercitie zit! Hij heeft die link nog helemaal niet gelegd!

‘Wel?’ klinkt het bars boven hem. Koos staat met zijn telefoon in de hand,’Geef me haar nummer, dan neem ik contact op. U moet nodig verschoond worden. Hier kunt u echt niet blijven. Bovendien zit uw luier op slot, dus wij kunnen u ook helemaal niet verschonen.’

Koos pakt zijn laptop er bij, om direct ook maar een proces verbaal op te maken. Zijn collega’s willen de man namelijk pertinent niet met die stinkluier in de hal hebben. Of in een verhoorkamertje, waar geen raam open kan. Deze cel is toch al vergeven van de stank. De volgende arrestant heeft gewoon pech. Snel maar even wat gegevens noteren.

Naam en adres worden in het systeem gezet. En dan nu dat nummer van de verzorgster graag…..

Zuchtend dreunt Koekepeer het nummer van Tina op. Koos voert het nummer in, zodat het kan worden gecheckt. Tot zijn verbazing ziet hij in het systeem, dat het hetzelfde nummer is, dat dit geval gisterenavond bij de politie heeft gemeld. Wat gek! Daar moet hij het zijne van weten!

Snel belt hij het nummer van de verzorgster. Dana Depend pakt aan. ‘We hebben hier een zekere Meneer Koekenbier. Hij draagt een hele vieze luier. We willen hem zo snel mogelijk bij u afleveren voor een broodnodige verschoning. En ik zou ook graag eventjes met u willen spreken over wat zich gisterenavond heeft voorgedaan. We hebben namelijk een melding gekregen….’

Dana onderbreekt hem, voordat hij verder iets kan zeggen. ‘Dat is goed agent, maar vertel hem niks over wie de melding heeft gedaan. Ik leg u dat later nog wel uit, maar het is belangrijk, dat hij niet weet, van wie de melding kwam. Hij zou zich maar kapot schamen….’

Koos kijkt een beetje verbaasd. Die Koekenbier lijkt hem eerlijk gezegd de schaamte compleet voorbij. ‘Zijn vaste verzorgster is nu even wat cliënten aan het verschonen, ze is over een uur terug. Dan kunt u de gevangene afleveren. Na zijn verschoning is er tijd om over de gebeurtenissen van gisteren te praten. Meneer Koekenbier kan daar helaas niet bij zijn. Hij is te kwetsbaar voor dit soort gesprekken. Die voert zijn mammie.. uh, verzorgster voor hem….’

Zo spreken ze dan af, dat Koekepeertje een uurtje later naar het huis van de dames Tena en Depend zal worden gebracht. Daar zal Agent Koos ook de rest van het proces verbaal opmaken, zodra dit volwassen kind weer een schone luier aan heeft. Samen met de verzorgster van die uit de kluiten gewassen baby. Zijn dienst zit er op zich bijna op, maar hij besluit ter plekke om een paar uur over te werken. Hij wil deze zaak absoluut niet uit handen geven!

‘Blijkbaar neemt die verzorgster dit soort honneurs voor hem waar,’ mijmert Koos met een steek van jaloezie in zijn hart. Oh, had hij maar een verzorgster, die hem lekker pamperde en de kastanjes voor hem uit het vuur haalde. Zijn eigen vrouw is een kenau. Ze zit hem constant achter de broek.

‘Zat ze me maar in de broek,’ verzucht de DL diender, ‘Met een lekkere luier bijvoorbeeld. Deed ze me maar eens zo’n rustgevend pampertje aan, in plaats van me steeds op te jagen. Was ze maar zoals die mevrouw Tena.’ Koos' kontje brandt van verlangen. Verlangen naar een luier. Hij plast nog een beetje in zijn gestolen plastic broek. Zijn grote degelijke slip is nu best behoorlijk nat. Oh, wat heerlijk!

Tergend langzaam kruipt het uur voorbij, dat Koos scheidt van de ontmoeting met de incontinentieconsulenten. Van Meneer Koekenbier heeft hij intussen begrepen, dat het om twee dames gaat, een lesbisch stel, die een goed lopend incontinentiebedrijfje runnen. Een bedrijf, dat dagdagelijks vele luiers verschoont. Die Koekenbier werkt nota bene voor hen! ‘Wat een bofkont,’ smacht Koos, ‘Een bofkont in een luier!’

Onze vriend Koekepeer kan het uur echter niet langzaam genoeg gaan. Hij ziet op tegen de aanstaande verschoning. Geen idee waarom, maar er hangt hem wat boven het hoofd. Hij voelt het aan zijn water. Aan zijn waterplas. De waterplas in zijn volgepiste dikke luier……

Intussen is mevrouw Tena op weg naar Katy. Ze gaat haar eens eventjes een schone luier om doen. Ze verheugt zich enorm op dit klusje. Vandaag gaat ze dat varkentje niet alleen wassen, maar ook breken. Wacht maar eens af.

Katy ligt nog heerlijk te slapen, als ze uit haar bed wordt gebeld. Verschrikt waggelt ze naar de voordeur. Slaapdronken ziet ze hoe de thuiszorg de trap op komt stieren. ‘Ben je nog droog,’ schreeuwt het mens halverwege de trap. Katy wordt er bang van. Want ze is helemaal niet droog, nee. Haar dikke volle luier hangt bijna tot op haar knieën, ondanks het schattige rompertje, bedoeld om het ding op zijn plek te houden. En zo te voelen, heeft ze niet alleen in haar luier geplast.

‘Lag je nog te slapen,’ bitst de hulp chagrijnig, ‘Ik had je toch gezegd dat je klaar moet staan om precies 8 uur?’ Haar handen graaien geroutineerd tussen Katy’s vochtige benen. ‘Bah, vies kind, je hebt je hele luier onder gepoept. Voor straf mag je geen wc pauzes meer. Dat heeft toch helemaal geen zin. Je bent gewoon volledig incontinent, hoor je me? Leg je er nu eens bij neer!’

Met een onwillige Katy onder haar arm stampt mevrouw Tena naar de woonkamer. Daar smijt ze ons stinkdiertje op het inderhaast neergelegde aankleedkussen. ‘Zo, eerst dat slot van de luier,’ moppert het mens, terwijl ze tussen Katy’s benen frutselt. De stinkluier klapt open. Katy wordt er zelf onwel van. Haar woeste hulp daarentegen kijkt zielstevreden naar de inhoud van dit luiermatras. ‘Ja, zie je wel, je kunt je poep echt niet ophouden. Ik doe je vandaag een extra grote luier aan, met een dikke inlegger. Voor straf. Omdat je nog zo’n baby bent. Vooruit, billen omhoog…’

Geroutineerd maakt de hulp Katy’s gore achterwerk schoon. Ze gooit de vieze doekjes op de smerige luier en vouwt alles netjes dicht. Katy voelt zich piepklein worden. Hoe kan dit toch allemaal gebeuren? Ze poept echt nooit in broek of luier, normaal gesproken. Dus hoe is het mogelijk, dat ze van de ene op de andere dag volledig incontinent geworden is? Het is haar een raadsel!

De thuiszorg zet Katy onder de douche. Intussen ruimt ze alle teringzooi netjes op. Dan komt ze de badkamer in om Katy’s prachtige billen eens flink onder handen te nemen. Katy zit wat verloren op de douchestoel. Ze snapt niks van wat er zich allemaal in haar leven afspeelt momenteel. Hoe is ze in godsnaam in deze situatie beland? Het huilen staat haar nader dan het lachen.

Toch is er ook een lichtpuntje. Dat lichtpuntje heet Koekepeer. Vanavond komt hij weer!

Als een razende gaat de thuiszorg tekeer tegen Katy, als ze informeert naar Meneer de Koekepeer. ‘Jaja, hij komt vanavond, maar maak je geen illusies. Die man heeft wel 40 cliënten,’ overdrijft ze overtuigend, ‘Die is echt niet geïnteresseerd in zo’n vieze pissebed.’

‘Nou moe,’ denkt Katy verbolgen, ‘Dat vroeg ik toch helemaal niet. Ik wilde gewoon iets meer over hem weten.’ Ze houdt echter wijselijk verder haar mond.

Tina Tena trekt Katy een dikke matrasachtige luier aan van de organisatie. Niks leuk printje vandaag, nee, een enorme inlegger zul je bedoelen. Die gaat in de gigantische luier. Een stevig slot wordt over het geheel aangebracht. Dan volgen nog een extra dikke plastic broek. En daaroverheen een door de hulp meegebrachte kinderachtig rompertje en een bijpassende volwassen kleuterlegging.

‘Ik wil dat je vandaag een kort spijkerjurkje aantrekt. Kijk, ik heb het alvast uit de kast gepakt. Zodat je luier goed zichtbaar is, als je naar buiten gaat,’ zegt haar hulp dreigend. Ze heeft er om de 1 of andere reden goed de pest in. Vooral vanaf het moment, dat Katy de naam Koekenpeer heeft genoemd. Vreemd.

‘Vanmiddag heb ik geen tijd voor een verschoning. Ik heb enorm veel aan mijn hoofd vandaag. Ik moet zometeen de politie te woord staan over een zwaar incontinente cliënt van me, die zich vannacht enorm misdragen heeft……. Je zult het dus tot vanavond laat moeten uitzingen in deze luier! Succes ermee…’

‘Vanavond laat komt Meneer de Koekepeer, daar kun je zeker van zijn. Zorg dus dat je stipt om half 11 klaar zit. Dat betekent dat je niet net de honden op dat moment gaat uitlaten, zoals gisteren. In de hoop, dat je Koekepeer mis loopt. Ik hoor en zie alles, meisje. Houd je aan onze regels en je blijft uit de problemen. Vooruit, trek je mini-jurkje aan en ga de honden uitlaten. Ik moet zelf nu echt gaan, tot morgenochtend……’

 

[luierdromer]

Weer een mooi hoofdstuk maar, wat is die Tina Tena een bitch ze vraagt erom dat ze wordt teruggepakt.
Koekepeer Koos en, Katy met hun drieën moet kunnen, of dat Katy en koekepeer aangifte doen tegen Tina Tena wegens ( geestelijke) mishandeling.
Want die Tina gaat haar boekje aardig te buiten.

 

[slaaf.johannes]

 

[KatyDLove]

Mevrouw Tena stapt op haar pastelroze scooter met daarop het logo van hun bedrijfje, ONM staat er in koeienletters op de lak. Ofwel organizatsiya nederzhaniya mochi. Ze is getergd tot op het bot. Woest rijdt ze de straat uit. Er komt stoom uit haar gerafelde oren!

Onze dikke dragonder is razend! Wat denkt die Koekepeer wel, om zich door de politie bij hen te laten afleveren. Die van staatswege controlerende instantie, waar ze doorgaans als de dood voor is? Ze wil absoluut geen problemen met die lui! Ze krijgt bijna spijt van haar impulsieve actie gisterenavond. Om iets in Koekepeers bier te gooien en vervolgens de smeris op zijn dak te sturen.

‘Blyat’ vloekt ze zachtjes, terwijl ze stevig door scheurt, ‘Kakoy idiot, malysh, cyka!!!!’ Ze is buiten zichzelf van woede. Ze zal die stomme kleuter krijgen! Daar kan hij vergif op innemen!

Als ze een politiewagen spot in de verte bindt ze een beetje in. Ze heeft geen zin om op de bon te worden geslingerd, ook al moet ze zo snel mogelijk naar huis. Om die zotteklap te verschonen. Om die gek de oren te wassen!

Haar gedachten dwalen af, naar het heropvoedingskamp, waar ze als jong meisje ooit terecht kwam. Nadat haar trainer ontdekte dat ze luiers droeg tijden een belangrijke wedstrijd. Tina was namelijk een bedplasser en broekplasser in haar jeugd. Haar moeder werd hoorndol van elke dag weer een ondergezeken matras. Diverse artsen op de kolchoz probeerden haar van het bedplassen af te helpen, maar tevergeefs.

Haar moeder was dan ook dolblij, dat haar foeilelijke dochter talent bleek te hebben voor topsport. Ze stuurde haar direct het huis uit, linea recta in de armen van een legertje foute trainers. In die keiharde wereld moest Tina haar bedplaspraktijken natuurlijk goed verborgen houden.

Eindeloos verschoonde ze vroeg in de morgen, volstrekt in het geniep, haar spartaanse bed, tijdens de diverse trainingskampen. Een hele tijd ging het goed, totdat ze zich toelegde op gewichtheffen. Door de druk op haar zwakke blaas, liet ze haar plas vaak lopen tijdens deze tak van sport. Na diverse natte ongelukjes, die gelukkig onopgemerkt bleven besloot ze dan ook om luiers te gaan dragen tijdens het sporten.

Tina, ofwel Tanja, was in die tijd echt een veelbelovende Russische gewichtheffer. Ze had het helemaal tot het Olympische team geschopt, toen het noodlot genadeloos toesloeg. Het noodlot in de vorm van haar grensoverschrijdende trainer.

Tijdens een belangrijke wedstrijd ontdekte deze dictator namelijk een kletsnatte luier onder haar sportkleding. Tina was in alle staten. ‘Het komt door de druk van dat heffen, daardoor ontsnapt er steeds wat urine,’ smeekte ze haar trainer om genade. Over het bedplassen zweeg ze echter in alle talen. Dat had ze altijd succesvol voor haar teamgenoten kunnen verbergen, daar hoefde die kutcoach niks van de weten..

Uit angst voor ontdekking was ze ook ’s nachts luiers gaan dragen. Grote grove Sovjetluiers, die ze stal van haar oude incontinente grootmoeder, als ze het mensje in het weekend bezocht. Dat arme verwarde oudje stond uren bij de diverse vrijwel lege winkels in de rij voor die dingen, om ze vervolgens nergens meer te kunnen vinden….. Hilarisch vond Tina dat!

Tina’s gedachten gaan terug naar die tijd. In het Rusland van voor de perestrojka. Toen ze nog Tanja Belyaeva heette. Ofwel de bode van God. De witte bode van God. Ze had de naam van een engel…….

De trainer stuurde Tanja per direct naar een heropvoedingskamp in het verre Siberië. Tanja was een piepjonge uit de kluiten gewassen adolescent. Vol puisten. Met lange vette sliertharen.

Met luier en al werd ze op transport gezet. Een gewapend transport van drie dagen. Niemand kwam haar luier verschonen. Ze mocht niet naar het toilet. Met de poep tot achter haar oren werd ze uiteindelijk aan het einde van de wereld uit de trein gesmeten. Letterlijk. Daar stond een mager jong meisje haar op te wachten. Op een verder leeg perron. In the middle of nowhere. In de bittere kou.

‘Ik heet Dunya , Dunya Belyaeva,’ stelde de petite schoonheid zich voor. En het was waar, dit meisje was als een schitterende nachtegaal. Een genot voor het oog. In een luier! Zag Tanja tot haar grote opluchting, het meisjes droeg namelijk ook een dikke luier, net als zij. Alleen zat de hare onberispelijk. Ook was hij nog niet of nauwelijks gebruikt. Ook hing er om haar tengere gestalte geen vieze putlucht. Tanja schaamde zich dood voor haar eigen toestand.

‘Kom,’ Dunya pakte haar hand, ’Meekomen. We moeten nog een dik half uur door de sneeuw lopen naar het desinfectiegebouw. Doorlopen, hoor je me?’ Ze geeft Tanja een harde klap op haar overvolle luier.

Moeizaam ploetert Tanja met haar dikke volle luier van drie dagen door de manshoge sneeuw achter de kleine commandant aan. Er is nauwelijks sprake van een pad. De kou dringt genadeloos door in alle lagen van haar kletsnatte zeikluier. De poep vriest zo ongeveer vast aan haar puistige kont! Ze voelt zich enorm ellendig.

Goddank heeft ze een goede conditie en tevens kost het haar ook de minste moeite om haar loodzware koffer te dragen. Ze heeft wat gewichten meegenomen. Om in vorm te blijven. Zodat ze bij haar terugkeer direct weer in het Olympische team wordt toegelaten.

Want zo is het haar verteld. Ze zal een paar maanden hier doorbrengen om eindelijk eens zindelijk te worden. Er zal met name aandacht worden besteed aan de staat van haar bekkenbodemspieren. Die moeten er voor gaan zorgen, dat ze niet meer bij de minste krachtsinspanning in haar broek zeikt. Die spieren moeten de klus gaan klaren.

Tina zit soppend op haar scooter en denkt met weemoed aan die eerste ontmoeting met Dana. Ofwel Dunya. Ze was direct helemaal idolaat van dat krengetje, ondanks alle ellende, die datzelfde kutwijf haar in dat heropvoedingskamp heeft doen doorstaan. Een waar schrikbewind werd daar gevoerd. Ja, in dat barbaarse kamp heeft Tina haar huidige martelpraktijken opgedaan.

Als Tina een kwartiertje later haar scooter in de achtertuin parkeert staat Dana haar al op te wachten. ‘Ha lieveling,’ roept ze verheugd, ‘De politie komt die smeerlap zo afleveren. Ik heb ze zonet gebeld, dat je thuis bent!’

‘Denk je niet dat het link is om ons met het politiecorps in te laten?’ antwoordt Tina bezorgd. Dana heeft echter geen tijd om te antwoorden. Er wordt precies op dat moment aangebeld. Daar zul je ze hebben: Koekepeer, die met geen tang meer aan te pakken is. En een opgewonden agent in een roze plastic broek! Maar dat laatste weten de dames niet. Nog niet.

Dana snelt door de bijkeuken met alle wasmachines en drogers op een rijtje, de keuken met de voorraadkast vol Olvarit en tot slot door de ellenlange ruime gang met de hoge kasten vol luiervoorraad, naar de voordeur….., terwijl Tina naar boven verdwijnt om zichzelf even op te frissen. En het 1 en ander klaar te zetten!

Meneer de Koekepeer staat zenuwachtig op zijn nagels te bijten, als de deur openzwaait. ‘Laat dat,’ bitst Dana terwijl ze een keiharde pets op zijn hand geeft. De agent naast hem kijkt stomverbaasd. ‘Wat een ontvangst,’ zie je hem denken.

Dana lacht hem echter zo verblindend toe, dat hij het geval direct vergeet. Wat een beeldschone dame! Ze is niet meer piepjong, ongeveer van Koos’ leeftijd. Maar bij haar vergeleken is Koos een oude zak. Blozend stapt hij de hal in. Ja, hij lust best een kopje koffie, ja. Maar eerst moet hij dit manneke afleveren bij zijn verzorgster.

Koekepeer zit namelijk met handboeien aan Koos vastgeklonken. Op het laatste moment kreeg ons agentje dat lumineuze idee. Hier pal voor de deur. Hij wil namelijk pertinent die verschoning meemaken. Knappe jongen of meid, die hem dit nu nog kan weigeren!

Koekepeertje is helemaal murw. Gelaten heeft hij zich laten boeien. Dat kan er ook nog wel bij. Trouwens, waar die man zin in heeft. Het idee alleen al van zijn aanstaande verschoning doet zijn maag bijna omkeren. Bibberend van angst stapt hij in de lift naar de tweede verdieping van het monumentale pand. Met Agent Koos stevig aan hem vast geklonken. Dana gaat een kopje koffie zetten, ze verdwijnt naar de keuken. ‘Jij krijgt een flesje,’ indringend kijkt ze Koekepeer aan.

Oh jee, ook dat nog. Een flesje met god mag weten wat er in. De Organisatie heeft een hele kast met medicatie om je te laten plassen en poepen boven het dak uit. Of je slaapt een gat in de dag na een speciaal drankje. Of je vergeet van voren, wie je van achteren bent….

Opeens valt het hem in, dat de dames misschien wel iets in zijn bier hebben gegooid gisterenavond. Het zal toch niet? Of wel? Vertwijfeld stapt Koekepeer de lift uit. Recht in de armen van zijn plaaggeest/verzorgster.

Tina wil haar employee eigenlijk eerst een pak op zijn sodemieter geven, maar tot haar verbijstering zit er een agent aan hem vast! Wat heeft ze nu aan haar neus hangen? Waarom heeft Dana die kerel niet afgewimpeld? Een agent hier in het heilige der heiligen van de Organisatie? Als dat maar goed gaat!

Dus troont ze Koekepeertje liefdevol mee. ‘Kom maar, schatje, dan zal je moesje je verschonen,’ teemt ze. Tina heeft een licht accent, maar haar Nederlands is perfect. Ze zou ook uit Friesland kunnen komen bijvoorbeeld. Of de Achterhoek. ‘Dag agent, fijn, dat u zo goed voor onze kleine heeft gezorgd. Hij komt soms spontaan in een regressie terecht naar zijn vroege jeugd. Ook is hij dubbelzijdig incontinent. Daarom moet hij altijd luiers dragen. Maar verder is er niks met hem aan de hand, hoor. U kunt hem nu wel losmaken….’

‘Ik ben verantwoordelijk voor zijn welzijn en daarom wil ik graag met eigen ogen zien, dat hij weer helemaal schoon is,’ Koos laat zich niet weg sturen. Nee, hij stapt daarentegen onuitgenodigd achter Tina aan de verschoonkamer in. Met stomheid geslagen talmt Koos even op de drempel. Waar is hij nu in beland? Er gaat een wereld voor hem open!

Dan is hij helemaal binnen. In het heilige der heiligen. De overdadige zoete geur van babyolie ter plekke overweldigt hem. Hij snakt opgewonden naar adem, terwijl hij met grote ogen om zich heen kijkt. Overal stapels luiers en verzorgingsproducten. Pakken billendoekjes, plastic broekjes….. Een hele wandkast vol!

Om nog maar te zwijgen over de enorme aankleedtafel met daarop een reusachtig vrolijk bedrukt verschoonkussen. Overal beren en eendjes. Flesjes en speentjes…… Agent Koos krijgt bijna een appelflauwte van geluk. Euforie. Vlinders in zijn bolle buikje! Weer plast hij in zijn mooie nieuwe plastic broekje. Maar nu ongecontroleerd. Hij kan het niet helpen. Alsof hijzelf ook plotseling een spontane regressie doormaakt!

Tina vloekt inwendig, maar uitwendig glimlacht ze zo bevallig als mogelijk is met haar stugge boerse gewichthefferskop. ‘Natuurlijk, agent, gaat u maar aan het hoofdeinde staan. Dan kunt u goed zien, hoe ik dit kleutertje een schone luier aan doe.’

Het is onbeschrijfelijk, wat Tina aantreft in de luier van Koekepeer. Zodra ze hem open doet is de hele kamer vergeven van een verschrikkelijk stank. Ondanks de ventilatie en het open raam. Snel inspecteert Tina de luier op ongewenste inhoud. Vervolgens veegt ze de ergste troep van Koepeertjes mooie billen. Uiteindelijk deponeert ze de gruwelluier in de speciale extra geurgeïsoleerde luieremmer.

Ze zet de ventilatie in de kamer op de hoogste stand. Na een minuut kan iedereen weer opgelucht ademhalen. Tina poetst tot slot de billen van ons kleutertje weer helemaal schoon. Ze wast zijn mooie lichaam van top tot teen met een grote washand. Droogt hem grondig af…….Koos staat er ademloos naar te kijken.

Oh, wat zou hij daar graag liggen! Wat zou hij zich graag door de vaardige handen van Tina laten bepotelen. Wat zou hij graag een mooie gekleurde luier uit die enorme kast aangemeten krijgen. Hij hapt letterlijk naar adem, maar niet van de stank.

‘Zag ik daar nu net weer een kwakje in je smerige luiertje?’ sneert Tina nijdig tegen Koekepeer, ‘Ja, ik zag het wel. Al de tweede keer binnen een dag. Je weet dat dat consequenties heeft, toch, kleintje?’ Koekepeer krimpt in elkaar. Ja, hij weet het. Hij vreest met grote vreze…..

‘En waar is je mooie roze plastic broekje gebleven? Dat broekje met de rushes? Je hebt het toch niet zelf uit getrokken, je weet, dat dat niet mag….’ tiert Tina vervolgens, ‘Kom op, dat ding heeft geen pootjes, het kan niet zelf de deur uit lopen…’ maant ze haar slachtoffer om antwoord te geven. ‘Ik weet het niet,’ liegt Koekemans weinig overtuigend, ‘Toen ik wakker werd, was het ding gewoon verdwenen….’ De schat wil de agent er niet bij lappen…..

Koos echter krijgt een knalrode kop, hij voelt zich schuldig. Dat kwakje is ongetwijfeld zijn schuld. Zijn gestreel over en geknijp in de luier van een slapende Koekepeer heeft ongetwijfeld aan de wieg gestaan van dit ongelukje. En dan het verdwenen broekje! Dat schattige roze broekje met rushes brandt plotseling om zijn natte billen. Hij voelt verschrikt, hoe zijn lange broek nog natter is geworden tijdens het kijken. Opeens wil hij niet meer bij het verschonen zijn. Snel maakt hij de handboeien los. ‘Uh, ik ga maar eens, ik kom later nog wel eens informeren voor het proces verbaal….’ begint hij, blozend en wel…..

Precies op dat moment komt Dana binnen met de beloofde koffie. Hij kan nu onmogelijk direct vertrekken. Tina kijkt doordringend naar zijn gegeneerde kop. ‘Nou, waar is je roze plastic broekje gebleven? Dat schattige broekje met de ruches?’ zegt ze opnieuw dreigend tegen Koekepeertje. Terwijl ze strak naar de agent blijft staren.

Die krijgt een zo mogelijk nog rodere kop. ‘Ach agent, zou u even een dikke luier van de bovenste plank van de kast willen pakken?’ vraagt ze poeslief, ‘Dana kan daar niet bij en ik heb mijn handen vol,’ maant ze de man vervolgens, om in actie te komen, ‘Trek uw uniformjasje maar even uit. U moet namelijk die trap op. Dan kunt u zich gemakkelijker bewegen….’

Dat laat de agent zich geen twee keer zeggen. Hij wil dolgraag eens in die wandkast neuzen. Zijn angst om betrapt te worden is als sneeuw voor de zon verdwenen. Argeloos trekt hij zijn jasje uit en zweeft vervolgens naar die magische wandkast. ‘Ik help jullie wel even uit de brand, dames,’ zegt hij stoer, terwijl hij een soort bibliotheektrap beklimt. Vliegensvlug klautert hij naar boven tot aan de bovenste plank. Hij rekt zich helemaal uit om de beoogde luier te kunnen pakken. De zoete lucht van al die luiers maakt hem wee en duizelig. Hij moet zich echt goed vasthouden aan de trap, om niet naar beneden te kukelen……

Nauwkeurig volgt Tena alle bewegingen van de agent. Hoe hij zich rekt en strekt om de bedoelde luier te pakken. Hoe een grote natte plek zo zichtbaar wordt in het kruis van zijn uniformbroek. Hoe een piepklein randje roze PVC boven de broekriem en de holster van zijn pistool uit floept…..

‘Dank u wel, brigadier. Drinkt u nu maar lekker van uw koffie,’ zegt Tina tevreden. Ze grinnikt opgewekt. ‘Ja, brigadiertje, drink jij maar lekker je koffie op! Je koffie met speciale medicatie!’ denkt ze er achteraan.

Draai nooit je rug naar Tina, als je in haar bijzijn iets drinkt. Neem sowieso nooit een drankje van haar aan, al biedt ze het nog zo vriendelijk aan.

Dana moet ook grinniken. Ze heeft Tina’s veelbetekenende blik richting de stoere agent gezien. Het roze randje PVC is haar daardoor ook niet ontgaan.

Snel en geroutineerd legt Tina de door Koos uit de kast gepakte schone luier om de billen van haar volwassen baby. Ze pakt een dikke inlegger uit een la en propt die in het kruis. Een dikke plastic broek met beertjes en drukknoopjes wordt over het geheel aangebracht.
‘Zo, stout jongetje, je gaat nu met Dana mee, voor een korte time out,’ Tina slaat Koekepeer op zijn geluierde kontje, ‘Je krijgt dan ook je flesje met lammetjespap.’

Koekepeer verdwijnt uit de verschoonkamer aan de hand van Dana Depend. Ze neemt hem linea recta mee naar de strafkamer, op dezelfde verdieping. Eerst moet hij nu zijn flesje helemaal leeg drinken. Daarna krijgt hij nog een paar glazen lauwwarm water voor de kiezen. Zonder er verder nog een woord aan vuil te maken doet ze hem een ingewikkeld tuigje aan. Vervolgens hijst ze de arme man omhoog aan zijn luier. Hoger en hoger gaat het, tot hij bijna bij het gebeeldhouwde plafond is. Daar laat ze hem bengelen in zijn schone luier.

Koekepeer haat die luierlift. Het is zo oncomfortabel als de pest. Gelukkig zal zijn straf geen hele dag duren deze keer. Nee, hij heeft avonddienst, dus over een paar uur moet hij aan het werk. Dan laten ze hem echt wel weer gaan…….

Intussen vergrijpt Tina zich aan de agent. Zodra Koekepeer de verschoonkamer heeft verlaten graait ze de dodelijk verschrikte man in zijn natte kruis. ‘Zo agentje, je bent helemaal ondergepist, zie ik!’ roept ze overmoedig. Het is natuurlijk maar de vraag, hoe deze vermetele actie zal uitpakken, de man is tenslotte gewapend, dus ze zet zo hoog mogelijk in.

Gewiekst opent ze zijn broekriem. Om vervolgens zijn politiebroek razendsnel van zijn ronde billen te stropen. De holster gooit ze met pistool en al nonchalant aan de kant. ‘Ah, ik zie al, waar ons mooie plastic broekje gebleven is, jij deugniet!’ moppert ze tevreden, ‘Nou, het staat je enorm schattig, hoor!’ Snel koekeloert ze in het plastic broekje van agent Koos, naar zijn kletsnatte onderbroek, ‘Maar je kunt toch echt niet alleen in een onderbroek onder dat mooie plastic broekje rondlopen. Kijk nu toch eens, wat een vieze natte knoeiboel!’

Koos voelt hoe zijn pielemuis reageert op al die aandacht. Wat hem op een pijnlijke pets van Tina komt te staan. ‘Gedraag je Brigadier Poepbroek. Geen gekkigheid hier, hoor je me? Ik ga je nu per direct een dikke luier aantrekken, want je bent een blamage voor het politiekorps zoals je er bij loopt.’

Nog voor de beduusde Koos kan reageren heeft ze hem al op de verschoontafel gesmeten. Zonder enige moeite. Haar voormalige sportcarrière komt enorm van pas in haar huidige carrière. Met snelle vaardige handen doet ze de man zijn broek uit. De onderbroek volgt en ook het plastic broekje. ‘Ik poep niet in mijn broek,’ reageert spuit elf op zijn nieuwe naam, ‘en dat broekje wil ik graag houden. Ik heb het van meneer Koekenbier gekregen.’

‘Zo,’ zegt Tina dreigend, ‘Je hebt dat broekje van meneer Koekenbier gekregen. Dus meneer Koekenbier heeft tegen ons gelogen. Of jij liegt….’ Ze stopt het kletsnatte plastic broekje samen met de vieze onderbroek in de zak van zijn politiejas, ‘Dan neem je je zogenaamd gekregen plastic broekje maar vies mee naar huis. Vuile leugenaar. Vieze broekpisser. Stoute Brigadier Poepbroek.’

‘En maar liegen en maar liegen,’ moppert het mens nijdig, ‘Liegen kunnen jullie bedplassers als de beste.’ Intussen wast ze zijn stevige kont. Een dikke laag zalf volgt en ook een wolk babypoeder. Koos ligt als gehypnotiseerd doodstil op de tafel. Hij had zich de verschoonpartij enigszins anders voorgesteld. Maar als Tina hem een dikke luier om doet is hij alle ellende in 1 klap vergeten. Een enorme inlegger volgt, voordat ze de plakstrips dichtplakt. Een zielstevreden zucht ontsnapt aan Koos’ geopende lippen.

Zijn verzorgster pakt een mooi schattig plastic broekje uit een lade. ‘Kijk eens, Brigadier Poepbroek, wat een schattige beertjes er op staan.’ zegt ze smalend, terwijl ze hem er in hijst. Koos kijkt. Oh, wat een geweldig broekje. Zacht streelt hij het plastic. Zijn pielemuis steigert ervan. Gelukkig heeft Tina deze keer niks in de gaten. Die is druk in de weer bij de babyfoon.

‘Kom hem maar halen,’ fluistert ze tegen Dana, ‘Hij is geluierd en zo mak als een lammetje. Zometeen gaat de medicatie werken en dan hebben we geen kind meer aan hem. Heb je een flesje voor hem klaar liggen?’

Zo neemt Dana dan ook Brigadier Poepbroek mee naar de strafkamer. Hij moet boeten voor het stelen van die plastic broek. Ook moet hij een inderhaast opgesteld contract ondertekenen. Een contract, waarin hij zich zowel persoonlijk als professioneel bindt aan dit gerenommeerde instituut.

Ja, onze geluierde agent Koos komt nu zelf terecht achter de tralies. In de strafkamer hebben de dames namelijk een cel laten bouwen. Geluiddicht en volledig geïsoleerd. Daar zit agent Koos even later lekker voor zich uit te brabbelen. Braaf ondertekent hij het hem voorgehouden contract. Net voordat hij zich realiseert, dat hij in zijn luier heeft gekakt.

‘Ha,’ lachen de dames blij, ‘Dat viel weer alles mee! Hoera! Nu hebben we onze eigen agent in onze Organisatie. Dat zal geweldig schelen met het handhaven van tucht.’ Opgelucht schenken ze zichzelf een welverdiend kopje koffie in. ‘Maak jij de rest van dat contract in orde met de notaris?’ vraagt Tina aan haar sluwe partner, ‘Dan ga ik mijn verschoonronde in de binnenstad af maken…’

 

[luierdromer]

Mooi maar, beetje extreem benieuwd of dit uiteindelijk niet tegen de dames gaat werken.
Anders laat agentje Koos zich wel heel makkelijk inpalmen maar, hoop op een wraakactie van Koos

 

[slaaf.johannes]

 

[KatyDLove]

Het is avond. Katy zit ongeduldig te wachten op haar verzorger. Haar ongeduld is tweeledig. Ze snakt naar een verschoning en ze snakt naar Meneer Koekepeer. Of eigenlijk drieledig. Ze moet ook ontzettend nodig poepen en ze hoopt, dat haar dierbare verzorger haar even naar het toilet laat gaan. Gespannen zit ze in haar natte luier te draaien. Haar drol geeft kopjes. Katy krijgt bijna een staartje!

In de loop van de ochtend heeft ze een poging ondernomen om die luier uit te krijgen. Zonder succes. Zodra ze met een tangetje aan het slot begint te porrelen, krijgt ze een vreselijke elektrische schok. Ze schrikt zich een hoedje. Twee minuten later hangt die Tena aan de telefoon. ‘Gaat alles goed daar?’ vraagt het onmens poeslief, ‘Zit je luier nog goed? Ben je soms aan iets blijven haken met je slotje? Nee? Nou, daar ben ik blij om….’

‘Potdomme,’ scheldt Katy binnensmonds, ‘Het lijkt wel of die bitch met in de gaten houdt. Zou er soms een zendertje in dat slotje zitten? Het ziet er behoorlijk ingenieus uit. Er zit toch geen cameraatje in verstopt? Het moet toch niet gekker worden….’

Omdat ze haar luier niet uit krijgt, zal ze met dat enorme geval om naar buiten moeten. In haar minijurkje. Haar thuiszorg heeft namelijk de kledingkast op slot gedaan. Een groot ingenieus hangslot prijkt op de deur van de kast. Katy is bang, dat ook hier weer een soort beveiliging op zit. Even iets anders aanschieten zit er dus niet in…….

Eindeloos draait Katy voor de spiegel met haar dik verpakte kontje. Steekt haar luier echt onder het jurkje uit? Ze draait en bukt. Niet als ze helemaal rechtop staat. Niet zo lang het ding nog droog is. Maar ze moet dus niet bukken of buigen. Dan piept het ding genadeloos tevoorschijn…..

‘Weet je wat? Ik loop gewoon kaarsrecht naar de eerste beste kledingwinkel en ik koop gewoon een nieuwe jurk. Een heel lang en wijd exemplaar. Dat is het voordeel van midden in de stad wonen, overal zijn kledingwinkels! Ja, dat ga ik doen, lekker puh!’ Snel schiet ze een halflange jas aan. Die hangt gewoon in de hal, dus daar kan ze nog bij. Helaas is de jas niet wijd, dus je ziet nog steeds een prop opbollen ter hoogte van haar billen. Maar het is beter dan niks.

Zo koopt Katy dan met het schaamrood op haar kaken een nieuwe jurk. De verkoopster kijkt vreemd op van deze aparte klant in haar speciale outfit, die met de eerste beste lange jurk in het pashoek verdwijnt. ‘Ik hou em meteen aan,’ roept ze vervolgens, terwijl ze wijdbeens naar de kassa marcheert. ‘Rare snuiter,’ zie je het winkelmeisje denken,’Het lijkt wel alsof ze een dikke luier om heeft. Ze lijkt wel een eend, met die dikke plofkont!’ Ze stoot haar collega aan. ‘Kijk,’ sist ze zachtjes, ‘Kijk eens, wat ik nu aan mijn kassa heb staan….’

Katy merkt wel, dat de dames haar uitlachen, maar ze is blij met de nieuwe jurk. Hij camoufleert bepaald niet alles, je ziet nog steeds duidelijk een dikke luier zitten, als ze beweegt, maar het is beter, dat dat ellendige minijurkje. Met een jas er over zie je vrijwel niks, is Katy's misvatting. Snel rekent ze af. Nu kan ze eindelijk met goed fatsoen de honden gaan uitlaten!

De gehele dag is Katekate bang, dat Tina Tena er achter zal komen, dat ze zich niet aan haar kledingvoorschriften heeft gehouden. Elk moment verwacht ze een bericht op haar telefoon van het enge mens. Maar goddank hoort ze helemaal niks. Tegen een uur of tien ’s avonds trekt ze dat verdomde spijkerjurkje aan. De nieuwe jurk verstopt ze. Ze wil niet dat dat klotewijf deze reddende outfit ook in de afgesloten kledingkast stopt.

Zo zit ze dan te draaien en te wachten in haar spijkerjurkje. De honden zijn al uitgelaten, dat heeft ze nog gedaan in die lange jurk. Ons meisje koekeloert naar beneden, naar haar dikke gevulde luier in de stevige plastic broek met schattige motiefjes. Parmantig steekt deze onder haar jurkje uit. Ze lijkt wel een driejarige peuter. Nerveus plukt onze heldin aan het rokje. Probeert het iets verder omlaag te trekken. Tevergeefs. Draait nog eens onrustig in haar kletsnatte luierbroek. Oh, wat moet ze nodig poepen…….

Koekepeer laat op zich wachten vandaag. De arme man is kapot moe van al zijn avonturen. Hij kan gewoonweg niet opschieten. Hij loopt op zijn tandvlees.

Zijn werkgeefsters hebben hem halverwege de middag bevrijd uit zijn benarde positie in de luierlift. Schaterlachend hebben ze hem gezamenlijk naar beneden getakeld. ‘Zo, Koekepeertje, ben je weer een braaf jongetje vanaf nu?’ lispelt Tina even later vals, als ze hem opnieuw verschoont. Het flesje met lammetjespap van vanmorgen heeft zijn werk goed gedaan. Koekepeers’ luier is opnieuw tot aan de nok toe gevuld.

Gelukkig mag hij daarna gewoon een paar uur naar huis. Daar kan hij eindelijk iets normaals eten. En tevens wat drinken, zonder dat er allerlei medicatie in is verstopt. Ook is er nog tijd voor een klein middagdutje. Koekepeer steekt zijn grote duim in zijn mond. Die roze speen, die Tina in zijn jaszak had gestopt is hij vannacht ook kwijt geraakt, realiseert hij zich opeens vaag. Wat een vreemde avond was het toch…….

En wat is er eigenlijk met die agent gebeurd? Het laatste wat hij zich daarvan herinnert is, dat de arme man met luier en al in de strafcel werd gegooid door Dana. Tenminste, als zijn oren hem niet hebben bedrogen, toen hij licht gedrogeerd pal onder het plafond in de luierlift hing te bengelen…..

Het slaapje is veel te kort. Doodmoe gaat onze vriend aan het werk. De ene na de andere cliënt maakt hij klaar voor de nacht. Hij wast billen, plassers en voorbibsen. Hij smeert tubes met luierzalf weg. Grote wolken talkpoeder vliegen om zijn oren. Hij geeft ze tot slot allemaal een flesje melk met medicatie voor een rustige nacht. Hij stopt de ene na de andere geluierde volwassene onder de wol. Kust menig voorhoofd ten afscheid…..

Dan is het eindelijk tijd voor zijn laatste cliënt. Zijn meest geliefde pissebroek. Zijn dierbare Katy. Hij heeft haar slechts 1 keer verzorgd, maar ze heeft direct zijn hart veroverd. Met haar dwarse streken. Haar mooie lieve koppie. Haar prachtige geluierde achterwerk. Haar zoete babygeur…..

Verheugd snelt hij door de stad in zijn roze auto van de zaak met logo. Hij parkeert om de hoek met zijn speciale vergunning. Dat is toch zo fijn van dit werk: Je mag overal staan met die speciale parkeervergunning. Hoe de dames dat in godsnaam voor elkaar hebben gekregen bij de instanties is hem een raadsel, maar feit is, dat ze het voor elkaar hebben gekregen. ‘Dat is, omdat we soms een spoedverschoning moeten uitvoeren,’ heeft Dana hem wel eens wijsgemaakt. Koekepeer gelooft het zonder meer. Maar het is waarschijnlijker, dat de dames een gemeenteambtenaar hebben gechanteerd. Een incontinente ambtenaar. Een ambtenaar met tegenwoordig dagdagelijks een mega dikke luier om. Zo’n speciale luier van de organisatie….

Katy staat hem ongeduldig op te wachten. Zodra hij aanbelt vliegt de deur open. ‘Ha meneer de Koekepeer, mag mijn luier direct uit?’ begint ze zodra hij binnen is, ‘Ik wil graag even naar het toilet…’ Ze hipt ongeduldig van haar ene been op de andere. Oh, wat ziet ze er schattig uit in haar korte jurkje. De luier steek er zo parmantig onderuit, Koekepeertje wordt helemaal wee. Onverwacht neem hij haar in zijn armen. Hij kan het gewoonweg niet helpen.

‘Lieverd, dat mag niet van mevrouw Tena, dat weet je,’ begint hij, terwijl hij kleine kusje over haar plotsklaps verdrietige gezichtje strooit, ‘Het spijt me toch zo voor je, schatje,’ mompelt hij in haar haren. Katy is de wanhoop nabij. Ze was er zo zeker van, dat ze een kleine sanitaire pauze zou krijgen. Wat een tegenvaller! Zachtjes begint ze te huilen. Koekepeer wiegt haar liefdevol heen en weer.

‘Ontspan je sluitspier maar, lieve schat. Laat alles maar lopen, ik maak je zo wel weer schoon,’ knort hij teder. Katy geeft gevolg aan zijn instructies. Ze kan weinig anders, de nood is zo hoog! ‘Pruttepruttel,’ klinkt het door de hal. Een dikke warme brei vult de achterkant van haar luier. Koekepeer neemt haar gezicht tussen zijn handen. En zo, terwijl ze machteloos haar ene kringspier ontspant, kust de goede man haar andere kringspier. De kringspier in haar lieve gezichtje. Van schrik moet Katy ook nog eens plassen. Dan kust ze haar prins vol overgave terug. Haar benen worden helemaal slap. Teder tilt Koekepeer haar van de grond. ‘Kom schatje,’ klinkt het ademloos, ’dan zal ik je eens grondig verschonen…’

Hij legt haar op de bank op dat enorme aankleedkussen. Geroutineerd verwijderd hij de stinkluier. Snel maakt hij haar billen helemaal schoon. Tot Katy’s grote opluchting. ‘Goed gedaan, meisje,’ prijst Koekepeer zijn prinses, ‘Kom, dan zet ik het bad aan. Mag jij eventjes rustig bijkomen op de bank…’

Katy ligt dromerig te wachten, tot Koekepeer haar komt halen voor een broodnodig bad. Wat een verrukkelijke kus was dat. Zou hij dat bij al zijn cliënten doen? Een steek van jaloezie gaat door haar hart. Ze is toch zo enorm op deze man gesteld geraakt. Binnen 1 dag! Ze heeft zelfs wild over hem liggen dromen. Een zucht van verlangen ontsnapt onze kleine pissebed. Oh, wat is ze dolverliefd op deze man. Tot over haar oren! Tot in haar tenen! Wat een pech, dat hij voor dat kloterige kutwijf werkt.

Koekepeertje is ook in gedachten verzonken. De meest doldwaze fantasieën bevolken zijn hersenpan. Hij wil met Katy trouwen en naar het eind van de wereld reizen. Ver weg van zijn dominante controlerende werkgeefsters. Want die twee zullen deze liefde nooit goedkeuren. Een liefde zo zuiver als kristal. Deze grote liefde tussen twee bijzondere mensen. Koekepeer huivert, terwijl hij maar door blijft malen. Zou Katy ook zo dol op hem zijn als hij op haar? Is de liefde wederzijds? Nerveus loopt hij terug naar de woonkamer. Daar ligt zijn meisje geduldig wachtend op de bank. Haar ranke lijf open en bloot. Liefdevol strekt ze haar armen naar hem uit.

Koekepeer stopt Katy lekker in bad. Eindeloos streelt hij over haar mooie lichaam met zijn washand. Hij kan niet ophouden, hij blijft maar poetsen. Dan pakt Katy teder zijn hand met de washand, ze stopt zijn bewegingen. ‘Ik ben echt helemaal schoon, hoor,’ lacht ze verlegen. Met een zucht tilt Koekepeer haar uit het bad. Gewikkeld in een grote handdoek draagt hij haar naar de woonkamer.

Als ze even later schoon en geluierd tegen hem aan ligt, pakt ze opeens zijn gezicht in haar handen. ‘Wat is er toch met je, je bent van slag,’ fluistert ze lief, ‘Ik zag het al toen je binnen kwam. Je ziet er zo moe uit… En een beetje ontmoedigd….’ Ze streelt nu opeens over zijn luier, hij schrikt ervan, zozeer, dat hij een nerveuze plas doet! ‘Ik weet al dat je zelf ook luiers draagt. Dat heb ik gisteren al gezien. En volgens mij is deze niet helmaal schoon meer…..’ Ze knijpt in de dikke warmer wordende bobbel, ‘Zal ik jou nu eens verschonen, lieve schat?’

Koekepeer wordt volstrekt overvallen door Katy’s woorden. Maar nog meer door haar daden. Ze legt hem subiet op zijn rug. Vervolgens opent ze zonder omhaal zijn lange broek en trekt deze naar beneden. Verrukt staart ze naar zijn dikke gevulde luier, gehuld in een schattig plastic broekje. ‘Kom, nu zal ik jou eens een lekker schoon luiertje om doen,’ glimt ze enthousiast.

Goddank zit er geen slot op Koekepeers luier. Hij is daarvan vrijgesteld tijdens zijn werkzaamheden. Kreunend geeft hij zich over aan Katy’s vaardige handen. In een vloek en een zucht heeft ze zijn natte luier uit getrokken. Opgewonden ligt hij te wachten op wat gaat komen. Zijn hoofd wordt knalrood. Maar er loopt ook het nodige bloed naar zijn kruis. Katy wordt er gelukkig niet boos om. Hij krijgt geen keiharde pets op zijn tampeloeris, zoals bij zijn vaste verzorgster. ‘Vind je het zo spannend, jochie,’ zegt ze in plaats daarvan.

Onze heldin verdwijnt eventjes uit de woonkamer om een schone luier uit haar voorraad te pakken. ‘Kijk, ik heb een mooie astronautenluier voor mijn stoere vent,’ lacht Katy hem toe. Euforie overvalt hem, als ze hem liefdevol in de dikke luier wikkelt. Ze zijn nu allebei brandschoon en geluierd. Zijn sterke armen trekken haar tegen zich aan. Zijn hongerige mond zoekt de hare……

‘Ik ben nog droog, dus ik ga linea recta naar huis,’ appt Koekepeer schijnheilig naar zijn werkgeefsters, als Katy even later opstaat om een glas wijn voor hen in te schenken. Daarna proosten de kakelverse geliefden op elkaar. Ja, Katy en Koekepeer verklaren elkaar de liefde! De enige echte ware liefde! Wee van verlangen verliezen ze zich in elkaar…….

Wat staat er allemaal te gebeuren nu Koekepeer zich heeft ingelaten met de opstandige Katy? Krijgen de dames Tena en Depend er lucht van? Of kan ons liefdepaar hun prille geluk voor hen verbergen? Ze hebben in elk geval deze nacht samen…….

Maar morgen is er weer een dag! En op die nieuwe dag staat Tina Tena helaas ’s morgens vroeg bij Katy op de stoep. Oh, oh, als dat maar goed gaat!

 

[luierdromer]

Ook nu weer een prachtig hoofdstuk wat maak je het spannend, inderdaad benieuwd of de dames bereid zijn het duo ruimte te geven.
Of dat Koekepeer en Katy de dames weten te overtuigen, of beter wraak kunnen nemen en, ze een koekje van eigen deeg geven......

 

[slaaf.johannes]

 

[KatyDLove]

Het is woensdagmorgen. Tina Tena zit chagrijnig aan de koffie. Vannacht heeft ze in haar bed geplast. Na jaren zindelijk te zijn geweest! Om zes uur werd ze wakker in een kletsnatte pyamabroek. Ook het bed was drijfnat. Ze weet uit ervaring, dat het zinloos is om dit voor Dana te verbergen. Sterker nog: Dat is het stomste wat ze zou kunnen doen. Toch komt de gedachte eventjes in haar op. Ze ziet op tegen Dana’s strakke regime. Voorlopig zal ze in dikke plofluiers moeten slapen namelijk. Met een degelijke ouderwetse Sovjet plasticbroek er overheen. Vastgebonden aan het echtelijk bed.

Ook zal ze voorlopig overdag geluierd worden. Tot ze heeft bewezen een grote meid te zijn. Het is niet anders, dat is namelijk een aloude deal tussen de meiden. Ook Dana moet na ongelukjes een luier aan. Alleen heeft Dana nooit meer ongelukjes. Want Dana heeft bijna altijd een luier aan. Als Dana dan toch eens in haar broek pist of poept, doet ze het ook nog eens expres. En krijgt ze daarna straf? Nee, zij niet.

Tina heeft er echt goed de pest in. En dat na zo’n fantastische dag! Gisteren zat gewoonweg alles mee! Een grijns trekt als een schaduw over haar sombere gezicht. Ze denkt aan die politieagent. In zijn volgescheten luier. Boven in hun strafcel met het schaamrood op zijn kaken. Fantastisch toch? Dat ze nu een ingang hebben in het politieapparaat! Daarom valt haar eigen ongelukje haar zo rauw op haar dak. Het zet haar terug in de tijd. De tijd, toen ze nog dagdagelijks ongelukjes had. De tijd in het strafkamp, toen ze chronisch overgeleverd was aan de grillen van haar geliefde partner annex kwelgeest……

Dana komt de keuken binnen. Haar figuur gestoken in een soort paardrij outfit. De hoge laarzen hebben echter puntige metalen neuzen en hoge hakken. En buitensporige sporen. Dit pakje is niet bedoeld om daadwerkelijk in naar de manege te gaan. Ze knalt met haar zweep, terwijl ze liefdevol naar haar partner kijkt. ‘Oh, Tanja, gryaznaya devushka, mokritsa, nochnoye nederzhaniye mochi! Wat ben je toch een goor zeikwijf, ja, je bent echt een enorme dikke pisbaby. Je weet wat er komt: Ik zal je moeten straffen. Niemand pist ongestraft in mijn bed….’

Tina huivert in haar natte pyjama. Ze heeft het ijskoud gekregen, maar ze mag nu eenmaal niet zelf die vieze broek uittrekken. Dat is verboden. Dana kleedt haar lelijke vriendin nog steeds elke dag hoogstpersoonlijk aan en uit. Ze controleert haar ondergoed op ongelukjes en remsporen. Dat doet ze al sinds die eerste ontmoeting in het verre Siberië. Toen Tina Tena nog Tanja heette. Toen ze nog dagelijks een dikke Sovjetluier droeg.

‘Geef me eerst maar eens koffie en een ontbijtje,’ commandeert Dana haar onderdanige vrouw. Snel loopt Tina naar het aanrecht. Ze schenkt koffie in en roostert een boterham. Ze rekt zich uit om de marmelade uit de kast te pakken.

‘Heb je nog iets van Koekepeer gehoord?’ vraagt Dana langs haar neus weg. ‘Die is gisteravond linea recta naar huis gegaan, hij was nog droog,’ hapt Tina in die welkome afleiding. Ze ziet dan ook niet de zweep aankomen. Net als ze met de marmelade in haar hand staat komt het ding ongenadig op haar brede natte zitvlak terecht. Tina brult het uit. De marmelade vliegt door de keuken. De pot slaat kapot op de plavuizen. Een grote rode striem verschijnt op de andere pot, daar waar de zweep haar heeft geraakt. Dana kijkt haar boos aan.

‘Houd je mond,’ de zweep knalt opnieuw. Genadeloos geselt ze een krijsende Tina. Tot deze het eindelijk voor elkaar krijgt om haar mond te houden tijdens de kwelling. Ze mag namelijk niet brullen en schreeuwen van Dana. Dana houdt van rust en stilte bij het ontbijt. 'Ruim die troep op, onhandige kluns,' geeft Dana haar nog een veeg uit de pan. Alles is namelijk altijd allemaal Tina's schuld. Ook nu. Dat dikke peerd is zo stom om die pot jam te laten vallen.

Na het ontbijt kleedt Dana haar geliefde aan. Zoete woordjes vloeien over haar lieflijke lippen. Ze verzorgt haar wonden liefdevol. Vervolgens krijgt Tina een Tena maxi aan. Dat zijn Dana’s favoriete dagluiers voor haar geliefde. Daar ziet ze haar het allerliefst in. Ze sluiten goed om haar omvangrijke gestalte. Ook absorberen die dingen goed, zonder Tina in haar werkzaamheden te belemmeren. Dana is echt dol op dit merk luiers. Zo dol, dat Tina er zelfs haar huidige Hollandse naam aan te danken heeft.

‘Zo, een mooi plastic broekje er over en klaar! Wat een geinig broekje met die gouden glitterhartjes. Waar komt die nu vandaan?' mompelt Dana, als ze het broekje eens beter bekijkt, dan slaat ze Tina keihard op haar gestriemde kont, 'Ga jij nu maar eerst je verschoonronde in de binnenstad doen, schat, dan bekommer ik me om die mesjogge agent,’ glimlacht Dana tot slot, ‘Die zit nog steeds in zijn isoleercel in de strafkamer. Geen haan die ernaar kraait. Het is blijkbaar zijn vrije dag. Ik heb het via via gecheckt bij zijn werkgever. Zelfs zijn vrouw heeft hem niet gemist! Geweldig toch?’

‘Wat is ze toch knap,’ verzucht Tina in zichzelf. Tranen prikken achter haar bijziende ogen. Ze houdt zo zielsveel van haar kwelgeest. Ze heeft echt alles voor haar over! Al vanaf de dag, dat ze door de manshoge sneeuw achter haar aan ploeterde richting strafkamp. Alles vergeeft ze haar. Bij voorbaat. Grif. Als ze maar bij haar mag zijn. Als ze maar ’s nachts in haar armen mag liggen.

Ze herinnert zich hoe ze destijds na aankomst in het desinfectiegebouw door haar onder handen werd genomen. Alles moet ze uittrekken. Spiernaakt werd ze in een ijskoud bad gejaagd. Vervolgens werd ze helemaal kaal geschoren. Van top tot teen. Ook haar hoofd. Ze ziet weer voor zich, hoe ze vervolgens al haar eigen kleding moest inleveren, om in een kamgaren kleuterjurk te worden gestoken. Met daaronder een dikke matrasachtige luier en grote grove plastic broek.

Jarenlang moest ze in het kamp blijven. Haar bekkenbodemspieren werden er echter geenszins beter op. Van training van die spieren was totaal geen sprake. Dat was een fabeltje, dat die gemene coach haar had wijs gemaakt, om haar zover te krijgen om mee te werken aan deze strafexercitie. Om haar zonder problemen in de trein naar Siberië te krijgen. In het strafkamp werd niets ondernomen om haar van haar incontinentie af te helpen. Ook mocht ze niet met de door haar meegesjouwde gewichten trainen. Nee, Tina moest dagelijks dwangarbeid verrichten in de enorme keuken van het kamp. Ze hield haar spierkracht op peil door met grote potten en pannen te sjouwen. Haar terugkeer naar het Olympisch team werd steeds opnieuw uitgesteld……

Maar vanaf dag 1 had ze Dana. Die kleine duivelin hield haar op de been. En ook al behandelde ze haar vaak verschrikkelijk, Tina beloonde dat met totale loyaliteit. Ze verdedigde haar geliefde met hand en tand indien nodig. En het was vaak nodig, in dat vreselijke oord. Dana had haar persoonlijke bodyguard gevonden in Tina. En een hondstrouwe geliefde.

Samen zijn ze na de perestrojka naar het westen vertrokken. Het communistische strafkamp werd per direct opgeheven en Tina’s kansen op Olympisch goud waren intussen natuurlijk allang verkeken. Middels een relatiebureau vinden ze allebei aan een Hollandse man. Tina trouwt met een eenzame wereldvreemde Zeeuwse boer. Dana met een stervensrijke veel oudere rechter.

Erg lang duurt Tina’s huwelijk niet. Het boerenleven doet haar denken aan haar ongelukkige jeugd op de kolchoz. Bovendien is de boer een man en daar houdt Tina niet van. De hele situatie maakt haar buitengewoon kwaadaardig. Ze weet haar boer in no time het gesticht in te dirigeren. Knettergek maakt ze hem met haar psychopathische streken. Haar gegaslight in combinatie met de nodige onnodige medicatie drijft de man tot incontinente waanzin. Het busje rijdt voor en de man wordt bij een psychiatrisch ziekenhuis afgeleverd. Daar zit hij zijn dagen uit, kwijlebabbelend, gehuld in een luiertje. Terwijl Tina de boerderij omtovert tot een soort strafkolonie. Waar vroeger koeien stonden, slapen nu geketende cliënten in het stro. Cliënten, die zogenaamd zindelijk worden gemaakt…….

Ook doen de dames speciale weekendworkshops met ponyplay op de prachtige afgelegen boerderij. Met name Dana is daar gek op. Kastenvol zwepen, mondknevels, staarten, teugels, hoofdstellen, bitten, allerhande tuigjes, leren harnassen en sporen heeft ze bij elkaar verzameld. Verrukt berijdt ze haar onderdanige pappenheimers als ze de kans krijgt. Tina houdt er minder van. Ze weigert sowieso om zich als pony uit te dossen. De deelnemende onderdanige pony’s bij wangedrag op hun falie geven ligt meer in haar lijn.

Om de boerderij te beheren, laten de dames stafleden uit Rusland over komen. Linea recta uit de opgedoekte strafkolonie. Mensen, die ze vroeger moesten gehoorzamen, zitten nu bij hen onder de plak. Gelukkiger tijden breken aan voor dit illustere duo.

Dana wurmt zich ook binnen een paar weken onder haar echtelijke plichten uit. Ze drogeert haar rechter en trekt hem een dikke luier aan. Ze gooit medicatie in zijn eten, waardoor hij incontinent wordt. Vervolgens straft hem genadeloos, bij ieder ongelukje. Ook maakt ze compromitterende foto’s, die ze dreigt openbaar te maken. Al snel is de arme rechter als was in haar handen.

Het scheelt enorm, dat de man dol is op SM. Verrukt laat hij zich vastbinden en geselen door de beide dames. Hij raakt ook zeer gesteld op de tirannieke Tina. Ook al is zij de ware geliefde van zijn wettige vrouw. De intussen stokoude rechter woont nog immer bij de dames op zolder. Hij komt zelden beneden, laat staan buiten, de man is een soort vergeten groente. In feite woont hij op de zolder van zijn eigen monumentale huis. De dames verzorgen hem goed, want die oude coryfee is van groot belang voor de Organisatie. Hij heeft bijzonder nuttige contacten. Zijn netwerk binnen justitie is indrukwekkend. Hij houdt zijn twee dominatrixes al jaren juridisch uit de wind.

Dit alles dwarrelt door Tina’s getormenteerde hoofd, terwijl haar geliefde haar vliegensvlug in een luier steekt. Waarom heeft ze nu weer een ongelukje gehad vannacht? Zou Dana er soms iets mee te maken hebben? Heeft ze haar hand soms weer in een bak ijskoud water gestoken, terwijl Tina diep in slaap was? Een streek, die ze vroeger regelmatig uithaalde in het strafkamp. Zodat Tanja haar bed nat maakte. Zodat Tanja weer langer moest blijven. Wie zal het zeggen? Dat gemene plasgrage kutwijf is tot alles in staat.

Alsof Dana zo zindelijk is, niet dus. Dana heeft het in haar leven nog geen nacht droog kunnen houden. Ook overdag plast en poept ze gewoon in haar broek, als ze de kans krijgt. Ze moet dan ook al haar hele leven lang altijd luiers dragen. Zelfs in het zwembad. Of in de sauna. Of hottub......

Maar Dana wordt hiervoor dus nooit gestraft. Ook als ze in een opstandig bui zonder luier op stap gaat en met een natte poepbroek terug komt, raakt ze niet in de problemen. Ook dan wordt ze liefdevol door haar bitch Tanja verschoond. Ook dan geen onvertogen woord.

Zo zijn de verhoudingen binnen deze verhouding. Ze zijn er allebei gelukkig mee. Dana hanteert graag de zweep. En Tina houdt ervan getuchtigd te worden. Maar alleen door Dana. Een ander moet het niet wagen.

Dromerig stapt Tina Tena met een Tena om op haar roze dienstscooter. Beelden van vroeger spoken door haar hoofd. Pas als ze de straat uit is weet ze zich weer te focussen op het heden. Haar woede op zichzelf vanwege haar ongelukje vannacht transformeert in woede op de gehele wereld. En met name op haar meer dwarse cliënten. Met name die Katy. Ze gaat dat kind eerst eens even op haar flikker geven. Daar heeft ze echt zin in, ze moet nodig haar agressie kwijt. Nijdig scheurt ze door de stad naar de steeg, waar dat vervelende piskind woont. Ze hoopt, dat ze nog niet wakker is. Dan heeft ze direct een goede reden om haar subiet op haar falie geven.

Ja, is Katy al wakker? Zit ze klaar voor haar ochtendverschoning? In haar kletsnatte nachtluiertje met slot er op? Of ligt ze nog te dommelen in de armen van haar lief? Is Koekepeertje de gehele nacht bij haar gebleven? Wordt ons liefdesduo betrapt door die woeste gewichtheffer? Of is onze Koekevriend verstandig geweest en heeft hij zich bijtijds uit de voeten gemaakt?

 

[slaaf.johannes]

 

[luierdromer]

Mooi hoofdstuk, waarin veel duidelijk wordt.
Ben benieuwd naar het vervolg.

 

[KatyDLove]

Agent Koos wordt wakker uit een slaap zo diep als de dood. ‘Waar ben ik?’ vraagt hij zich verwonderd af, zodra hij zijn ogen open doet. Hij kijkt om zich heen, maar ziet niet zoveel. Het is schemerdonker om hem heen. Wel voelt hij nattigheid. Letterlijk en figuurlijk. Dan realiseert hij zich dat hij een dikke luier aan heeft. Een luier, die bepaald niet schoon en droog te noemen is. Voorzichtig grabbelt hij tussen zijn benen in de daar aanwezige bult. Een gevoel van opwinding maakt zich van hem meester. Opeens herinnert hij zich, hoe hij gisteren in zijn dienstbroek heeft gepist. Hoe hij onder zijn lange broek een mooi plastic broekje aan had. Hoe dat werd ontdekt door de verzorgster van zijn arrestant. Hoe die verzorgster, mevrouw Tena, hem vervolgens een schone luier heeft aangetrokken. Hoe streng ze was. Hoe haar kompaan hem daarna met luier en al in deze cel heeft gesmeten……

Zachtjes streelt hij over de volgekakte natte luier. Oh, wat voelt dat heerlijk! Hij hijgt ervan. Zijn knuisten kneden nu volop die dikke prop. Al het bloed stroomt naar die bobbel onder zijn handen. Opeens wordt hij overvallen door schel licht. Een kleine elegante hand mept zijn hand weg van de luier. ‘Ik hoop maar, dat ik nog op op tijd ben, vieze Poepbroek,’ schreeuwt Dana schel, als ze ziet, waar de agent mee bezig is, ‘Handjes boven de dekens hier, stinkbrigadier.’

Dana is net te laat, de brigadier heeft zijn pleziertje toch gehad. Boos haalt ze hem uit de cel om zijn smerige luier te verschonen. Ze trekt zijn poepbroek uit en stopt de kleuter met zijn dikke leuter in bad. Zijn gore luier wordt grondig geïnspecteerd. Afkeurend kijkt Dana naar de geschrokken poedelnaakte agent. ‘Zo, Brigadier Poepbroek, we gaan nu eerst eens een paar regels opstellen. Dat gefriemel aan je luier moet maar eens afgelopen zijn. Ik wil je grijpgrage handjes niet meer in je natte kruis aantreffen. Daarnaast is het ook niet de bedoeling, dat je jezelf verschoont. Vanaf nu heb je een aantal verzorgers, die wat dat betreft de honneurs waarnemen. Je bent niet langer baas in eigen broek. Wij bepalen vanaf nu wat zich daarin afspeelt en wat je rechten zijn betreffende je excrementen…..’

Agent Koos luistert ademloos naar Dana’s uiteenzetting. Waar heeft die vrouw het allemaal over? Zijn rechten op het gebied van zijn excrementen? Wat zijn excrementen? En waarom of wanneer zitten die in je broek? En waarom is hij niet langer de baas over die excrementen? Is hij daar dan tot nu toe wel de baas over geweest? En waarom wist hij dat dan helemaal niet? Vragen, vragen……

‘En daarbij moet je voor onze Organisatie aan de bak. Let je wel een beetje op, Brigadier Poepbroek? Je zit zo met je ogen te knipperen. Wel even je koppie erbij houden, asjeblieft. Vage dromers, daar hebben we hier niks aan….. Je moet dus voor ons komen werken, daar heb je gisteren voor getekend. 20 uur per week. Ik heb je rooster opgevraagd bij de politie. Je zult vanaf nu keihard aan de bak moeten. Je hebt namelijk vanaf vandaag naast je vaste baan nog deze tweede baan. Ik zal het contract eventje goed met je doornemen. Zodat er geen misverstand bestaat over wat wij van je verwachten,’ draaft Dana maar door.

Agent Koos zit wezenloos naar zijn charmante verzorgster te kijken. Zijn garnalenhersens kunnen nauwelijks bevatten, wat ze allemaal zegt. Wat gebeurt er toch allemaal? Hoe is hij hierin verzeild geraakt? Wat bezielde hem om gisterennacht die plastic broek van zijn arrestant te jatten? En om dat ding vervolgens onder zijn politiepak aan te trekken? Waarom heeft hij zich vervolgens in het hol van de leeuw gewaagd? In het huis van deze tirannieke verzorgsters. Deze gruwel mamma’s. In die volgezeken plastic broek? Met daaronder een kletsnatte onderbroek? Waarom? Ons arme agentje is de wanhoop nabij!!!

Dana echter weet hem weer snel op zijn gemak te stellen: Ze hijst hem eenvoudigweg in een heerlijke dubbeldikke luier! Daar wordt Koos instant helemaal ZEN van. Zodra de pamper om zijn kont zit voelt hij zich een stuk beter. Verrukt plukt hij aan het hierover aangebrachte luierbroekje. De motiefjes er op vindt hij toch zo prachtig! Allemaal beertjes in luiers, echte babybeertjes! . Een golf van geluk overspoelt hem.

‘Luister eens agentje, dit is het contract dat je gisteren hebt getekend,’ zegt Dana even later, nadat ze hem een ontbijtje heeft gegeven. Koffie in een flesje en gruwelgruttenpap. Hij mag de pap zelf eten met een lullig lepeltje. Zijn kwelgeest doet hem wel een slabbetje voor. Tegen het knoeien met zijn knullige knuistjes.. En Koosje zit daarbij ook nog eens in een enorme kinderstoel…..

Ze zwaait met een document onder zijn neus. Koos bestudeert het contract. Dana legt hem 1 en ander uit. ‘Alle dagen een luier aan, omgedaan door de dames Tena en Depend van de Organisatie. Ook ’s nachts moet je een luier om, maar daar is je eigen vrouw verantwoordelijk voor. Zij zal op cursus worden gestuurd, zodat ze je goed kan verzorgen. We hebben al telefonisch contact gehad met haar. Ze vond het geen enkel probleem… Sterker nog: Ze is enorm blij met deze ontwikkelingen!’

Daar kijkt Koos van op. Zijn vrouw en hij slapen al jaren zo ver mogelijk bij elkaar vandaan, in een kamerbreed bed, gehuld in hooggesloten aseksuele pyjama’s. Ze delen nog wel het echtelijke bed, maar hun fysieke liefde is door de jaren heen flink bekoeld. Ze zijn tegenwoordig op zijn best een soort vage vrienden.

Zijn vrouw ergert zich al haar hele huwelijkse leven een ongeluk aan de incidentele ongelukjes van haar man. Elk jaar plast Koos wel een paar keer in bed. Hij heeft gedurende al die jaren vaker een nat bed gehad dan zijn kinderen. Ze heeft hem al zo vaak gemaand om incontinentiemateriaal te gaan dragen. Gesmeekt heeft ze hem. Hij dacht altijd, dat ze een grapje maakte. Wie wil er nu een vent in een luier in bed? Nou, zijn vrouw blijkbaar! Koos is echt stomverbaasd.

Wat hij haar echt nooit heeft durven vertellen, is, dat zijn ongelukjes ook vaak per ongeluk expres zijn. Hij plast nu eenmaal gewoon graag in bed of broek. Maar het allerliefst plast Koos in een luier. En nu is zijn vrouw daar blij om? Koos’ hart maakt een sprongetje!

‘Onze service is vrij prijzig, maar we helpen je gratis, als je je aan dat andere contract houdt,’ vervolgt Dana. Ze houdt een tweede contract voor zijn neus. Hierin staan uitvoerig alle werkzaamheden beschreven, die hij voor de beide dames zal moeten uitvoeren. Dit contract betreft zijn baan bij de Organisatie. ‘Gewapende controles van onwillige incontinente cliënten’ bijvoorbeeld. Maar ook dingen als ‘Beveiliging tijdens ponyplayweekenden op een vakantieboerderij in Zeeland’.

Koos heeft geen idee, wat is dat? Ponyplay?

Dana lacht geheimzinnig, maar ze maakt hem niet wijzer. ‘Dat komt te zijner tijd nog wel, voor vandaag heb je genoeg indrukken te verstouwen gehad. Ik laat je gaan. Je mag naar huis. Ga maar lekker genieten van je vrije dag. Morgenochtend moet je eerst langskomen voor een luier, voordat je naar je werk gaat. Niet vergeten, anders kom je in de problemen. Vanavond word je verzorgd door je vrouw. Er is een pakket incontinentiemateriaal voor volwassen baby’s bij jullie thuis afgeleverd. Extra grote luiers, luierbroekjes, zinkzalf, flesjes, spenen…..’

‘Komend weekend moet je aan de bak voor ons. We hebben wat lastige cliënten. Die moet je weer in het gareel zien te krijgen. Desnoods gooi je hen een nachtje in de bak. Zoals meneer Koekenbier afgelopen maandag. Die is daar ook enorm van opgeknapt…..’

Koos denkt aan zijn eigen nacht in de cel, de isoleercel van de dames. Hoezeer hij daarvan is opgeknapt. In geen tijden heeft hij zich zo viriel gevoeld. Zo vol leven. In geen tijden heeft hij zoveel erotische gevoelens gehad. Hij voelt zich sexy in zijn luier! Hij voelt zich alive! En dat allemaal dankzij deze wonderlijke dames. Dankbaarheid welt op in zijn hart. Dankbaarheid welt op in zijn luier. Brigadier Poepbroek is toch zo gelukkig.

Met zijn dikke luierkontje in een korte broek met het logo van de Organisatie gestoken, loopt hij even later wijdbeens waggelend naar zijn auto. Goddank heeft hij Koekenbier hier gisteren niet in een dienstauto afgeleverd. Zijn eigen onopvallende wagentje staat geduldig te wachten voor de deur. Zijn volgepiste politiepak zit in een grote tas. Tesamen met het van Koekenbier gekregen beeldschone broekje en zijn natte degelijke onderbroek. Zijn uniformjasje met daarin de achterover gedrukte knalroze fopspeen hangt over zijn arm. Zijn dienskleding zal thuis eerst in de was moeten…..

Zielstevreden kruipt Agent Koos achter het stuur. Een heel nieuw avontuur wacht op hem. Brigadier Poepbroek is geboren! Maar nu gaat dit poepbroekje eerst thuis een paar uur lekker slapen. In een zalige dikke luier. Koos piest er een flinke plas in, alvorens hij weg rijdt. Een warme gloed verspreidt zich tot in zijn erogene zones. Een verzaligde glimlach krult om zijn lippen.

Dana wuift hem liefdevol na. ‘Dag halve zool, Brigadier Poepbroek. Nieuwste aanwinst voor de Organisatie. Ga maar lekker naar huis in je lekkere luier. Je vrouw zal je met open armen ontvangen! Die kan niet wachten om je elke dag heerlijk te vernederen…..,’ mompelt ze tevreden. Alsof ze een goede daad heeft verricht. Alsof dit alles voorbestemd is. Alsof het allemaal zo heeft moeten zijn!

 

[slaaf.johannes]

 

[Blondeboy]

Yeaaaaah meer meer meer aub!