Nog niet klaar Kaboutertjes stelen plastic broek, de broek blijft zoek. De plastic broek is naar de maan.....Of is de thuiszorg ermee aan de haal gegaan?

KatyDLove

Gewaardeerd Lid
Vrijdag wordt er een groot pakket bezorgd bij Katy. Donderdagavond krijgt ze er bericht over. Hoera! De schat heeft zich er al de hele week enorm op verheugd.

Trappelend van ongeduld wordt de onverbeterlijke pampergirl vrijdagmorgen wakker in haar kletsnatte luier. Hoorde ze daar de bel? Nee, het is voor de buren. Ze zal nog eventjes geduld moeten hebben. Eerst maar eens een bakkie koffie zetten.

Slaapdronken waggelt Katy naar de keuken. Ze maakt zich een beetje zorgen. Straks komt haar thuiszorg de boel aan kant maken en ze wil pertinent niet, dat er precies op dat moment een pakket luiers en plastic broekjes wordt bezorgd. Stel je voor, dat de hulp het pakket zomaar open maakt…… Als Katy eventje niet oplet bijvoorbeeld. Of als ze noodgedwongen met de hondjes naar buiten gaat. Die kun je nu eenmaal geen luiertje om doen. Die beesten moeten echt om de paar uur worden uitgelaten.

Oh, als dat allemaal maar goed gaat. De thuiszorg is namelijk een uit de kluiten gewassen doortastende tante. En zo nieuwsgierig als de pest.

‘Voor je het weet pakt ze er een stevige luier uit om me te verschonen,’ verzucht Katy. Een zowel opwindende als shockerende gedachte. Voor haar geestesoog ziet ze het strenge enigszins gesloten gezicht van haar hulp. Onverbiddelijk haar luier verwisselend. Mopperend op al dat extra werk.

‘Ze heeft uiteindelijk een diploma als verzorgende. Voor haar is een luiertje verschonen bij een volwassene de normaalste zaak van de wereld. Waarschijnlijk doet ze het op de automatische piloot. Een soort Pavlov reactie bij het zien van al die luiers…… Ze is fors genoeg om me zonder pardon in een stevige houdgreep te nemen. Ik heb niks in te brengen, vrees ik….’

Nerveus drinkt Katy haar koffie op. De postbode is laat. Ze wil nog eventjes naar buiten met de honden voordat de hulp komt. Zodat ze zelf thuis is om het pakket aan te pakken, mochten de luiers pas arriveren als de hulp er is.

Haar dilemma is snel voorbij. De bel gaat. De postbode zet het enorme pakket voor de deur. Nieuwsgierig kijkt hij haar aan. De man is helemaal weg van Katy. Al jaren. Het is echt een hele knappe postbode, dat ook nog eens. Onlangs heeft hij zichzelf zelfs spontaan op de koffie uit genodigd. En nu staat hij haar zo indringend op te nemen.

Zou hij stiekem in het pakket hebben gegluurd? Het lijkt er op.

Katy staat in haar eenhoornpyama met daaronder een dikke volle natte eenhoornluier en een stevige eenhoornplastic broek. Een bijpassende ochtendjas floddert om haar geluierde gedaante. Ze ziet er geweldig uit, zo in haar favoriete kledingstukken.

Ze voelt zich ook enorm sexy in haar luier. De postbode heeft geen idee, wat zich allemaal in de pyjama van Katy afspeelt, maar hij is wel geïntrigeerd door haar speciale uitstraling. Ze gloeit gewoonweg! Met tegenzin neemt hij afscheid. ‘Veel plezier met je aankoop!’ roept hij nog over zijn schouder, terwijl hij de trap af loopt.

‘Plezier met mijn aankoop?’ denkt Katy verward. Wat bedoelt hij daar nu weer mee? Zulke dingen zegt de man normaal gesproken nooit. ‘Dank je,’ roept ze evenzogoed terug, ‘Dat zal wel lukken!’

Met trilende vingers frummelt ze vervolgens aan de tape rondom de grote kartonnen doos. Het pakket lijkt intact. Zit dit tape echter niet een beetje slordig? ‘Is hij toch open geweest aan de zijkant? Of verbeeld ik het me nu maar?’ Ze zal het nooit zeker weten.

Met een mesje snijdt ze de rest van de tape weg. De doos zwaait open. Een kleurige keur aan luiers en plastic broekjes komt tevoorschijn. Leuke dikke nachtluiers met uitbundige prints. Grappige stoffen luiers waar je instant vrolijk van wordt. En de meest geweldige plastic broekjes ever.

Haar handen strelen het plastic van een Japans doorzichtig broekje. Zo zacht en toch heel stevig. Een golf van geluk doorspoelt haar. Ze wil alles accuut aantrekken, maar dat gaat natuurlijk niet. Dus kiest ze er eentje uit. Een schitterend broekje met glitterstippen. Ze neemt het broekje mee naar haar slaapkamer. Maar ergens halverwege verandert ze van plan. Nee, dit broekje moet wachten.

Eerst moet ze namelijk de hondjes uitlaten. En hoewel dat natuurlijk geluierd gebeurt, leent dit broekje zich niet voor de gelegenheid. Ze pakt dus een degelijke roze Suprima uit de kast. Grote Tena eronder en klaar voor de start.

Maar eerst de vieze luier uit en snel onder de douche, Katy! Want kind, wat heb je er weer een bende van gemaakt. Die luier weegt gewoonweg tien kilo! Hoe krijg je het voor elkaar!

In een schoon luiertje met een fris roze broekje onder een schattig jurkje loopt Katykat even later door de steeg richting haar auto. Haar hondjes rennen blij naast haar. Ze gaan uitgebreid naar een park.

Maar voor ze weg gaat ruimt ze alle broekjes en luiers op. Ze sleept de enorme kartonnen doos vol prachtige spulletjes naar haar werkkamer. Daar komt de struise hulp zelden. Daar staat het veilig voor vreemde blikken.

Vreemde blikken en blozen door doldwaze dozen.

Met een heerlijk gevoel loopt Katekind even later door het bos. Wat een fantastisch begin van de dag. Vanmiddag gaat ze alles passen. En meten. Meten met twee maten, de dagmaat en de nachtmaat. Een maatje voor overdag en een maatje s’nachts. Een veilige luier: Je beste vriend.

Een vriend, die niet boos wordt als je in je broek pist. “Oh, Katy, heb je het weer in je broek gedaan? Kon je het toilet weer niet halen?’ lispelt zo’n luiertje dan, ‘Kom maar veilig bij mij. Laat mij je onthullen met zachte liefde. Rust maar uit met je schoot in mijn schulp….’

Katy heeft door een ziekte een probleem met haar zenuwbanen. Die blijven vuren. Dit geldt voornamelijk voor pijnprikkels, maar ook plasprikkels blijven eindeloos afgaan op onhandige momenten. Als ze haar fiets in de berging zet bijvoorbeeld. Het vuren stopt pas als ze vloekend en scheldend het toilet heeft gehaald. Als ze haar blaas kan ontspannen.

Met enige regelmaat haalt ze het toilet echter niet. Als het midden in een bos gebeurd bijvoorbeeld. Of in een winkel….. Een natte plek in haar broekje is het resultaat. Luiers zijn dus echt een uitkomst voor dit piespoesje!

Maar Katy is ook dol op luiers. En dat stamt al uit een tijd ver voordat ze haar medische problemen kreeg. Als klein kind trok ze al de luiers van haar jongere zusje aan. Heerlijk vond ze dat. Daar kon ze toen ook al zo rustig en blij van worden.

Als Katy terug komt van haar uitlaatronde staat de hulp al voor de deur te wachten. Zodra ze binnen zijn gaat ze aan de slag. Het huis wordt met bezems gekeerd. Geen hoekje is veilig voor de kloeke thuiszorg. Katy houdt alles vanaf het balkon in de gaten. Daar zit ze heerlijk in het zonnetjes te lezen in haar intussen vrij natte luier.

Als ze even iets te drinken gaat halen in de keuken kijkt de hulp doordringend naar haar frivole jurkje met daarover een ruimvallende trui. ‘Wat een leuke jurk,’ zegt ze onverwacht vanuit het blinde niks. Katy bedankt haar voor het plotselinge compliment. Maar inwendig maakt ze zich zorgen. Zou de hulp haar dikke luier hebben gespot? En zou ze haar zo willen laten weten, dat dat jurkje de boel echt niet verbergt?

Na een paar uur is het huis aan kant. De thuiszorg tekent haar uren af en vertrekt. ‘Prettig weekend!’ roepen Katy en haar hulp om beurten. Het huis is leeg en verlaten op PiesKaty en de beestjes na.

Snel sleept ons piesertje de grote kartonnen doos weer de huiskamer in. Alles wordt nu helemaal uitgepakt en gepast. Maar wat gek, er mist een pastic broekje! De verpakking zit gewoon in de doos, maar het broekje is verdwenen!

Het is een superleuk glimmend broekje, waar Katy zich nu net zo op had verheugd. Ze herinnert zich, dat het vanmorgen nog op de bank lag, naast de doos. Heeft ze het er wel in terug gedaan? Of ligt het nog ergens te slingeren? Het was dat broekje met glitters, dat ze direct wilde aantrekken. Tot ze van idee veranderde. Heeft ze het soms in haar slaapkamer gelegd, bij de andere plastic broekjes? Waar is dat ding?

2 dagen lang is Katy aan het zoeken, maar nergens is het prachtige broekje te vinden. Ze keert haar hele huis om, maar het broekje is en blijft zoek. Hoe is het mogelijk?

Is het broekje soms onder de bank terecht gekomen? Zou de struise thuiszorg het daar soms hebben gevonden? Zou ze het mee naar huis hebben genomen? Voor zichzelf bijvoorbeeld? Of staat Katy volgende keer een spannende verrassing te wachten? Gooit ze haar bij binnenkomst direct op de keukentafel om dat pissebedje een schone luier om te doen?

Het kan natuurlijk ook, dat er een kaboutertje mee aan de haal is gegaan. Onder Katy’s huis woont namelijk een hele kabouterkolonie. Kaboutertjes dragen ook luiers, dat hebben ze Katy uitgebreid vertelt in een droom.

Een natte droom van een droom. Waarin al die kaboutertjes Katy vastbonden op bed. Om met vereende krachten haar luiertje te verschonen. Voorwaar geen sinecure voor die kleine wezentjes! Haar luier woog in die droom minstens vijfentwintig kilo!
 
Laatst bewerkt:

luierdromer

Niet geschoten is altijd mis.
Mooi begin van een verhaal wat zich onderscheid van alle andere, dus wat opvalt maar, wat een lange titel ;)
 

luierdromer

Niet geschoten is altijd mis.
Het is inderdaad een hele lange titel, maar hij dekt de lading wel toch?;)
Ja hoor, er is ook niets mis mee maar, viel me op.
Ben benieuwd naar het vervolg, bovendien is iedere schrijver baas en verantwoordelijk voor zijn/haar eigen verhaal.
 

lucsje66

Toplid
ik hoop hier ook snel een vervolg te kunnen lezen. Het is inderdaad anders geschreven dan de meeste verhalen, maar dit triggert alleen maar meer om een vervolg hierop te kunnen lezen.
 

KatyDLove

Gewaardeerd Lid
Het hele weekend is Katy zenuwachtig over wat haar volgende week te wachten staat. Ze slaapt onrustig in haar dikke luier. Ze wordt vaak wakker, terwijl ze zich afvraagt of de thuiszorg haar luiers echt heeft ontdekt. ‘Welnee,’ denkt ze het ene moment. Niks aan de hand. Het zal allemaal wel loslopen. Om vervolgens weer in slaap te sukkelen.

Maar even later schrikt ze dan toch weer wakker van geheel andere gedachtes in haar tobberige koppie. Zelfs de luier biedt geen soulaas. Voor haar geestesoog zie ze het strenge gezicht van haar ijzersterke hulp. Hoe ze naar haar bolstaande jurkje zat te staren, toen Katy een kopje koffie aan het zetten was. Hoe het plastic broekje mysterieus vanuit het huis verdween. Dit alles houdt Katy uit haar broodnodige slaap. Aan het eind van het weekend is ze dan ook gebroken.

Ze voelt zich piepklein, als de hulp maandagmorgen haar huis in marcheert. Haar stuurse gezicht belooft niet veel goeds. Onder haar arm draagt ze een sporttas. Zodra ze binnen is kijkt ze Katy streng aan. Die schrikt zich een ongeluk. Wat gaan we nu krijgen?

De thuiszorg buigt zich naar Katy toe en voelt onverwacht onder haar rokje tussen haar benen. Daar zit een dikke bult. Een dikke natte bult. Een warme bult ook: Katy heeft net haar dikke luier helemaal vol geplast van de schrik.

Trillend laat ze zich bepotelen. ‘Zo, zo,’ zegt de hulp, ‘wat voel ik hier nu weer allemaal?’ Ze kneedt de bult met haar stevige knuisten. Dan geeft ze onverwacht een klap op Kay’s geluierde kont. Zo!

Katy is perplex, maar ze krijgt nauwelijks de kans om te reageren. ‘Huh,’ roept ze hulpeloos, terwijl de hulp haar moeiteloos de lucht in zwaait. ‘Ik geloof dat ik te maken heb met een heel vies luiertje!’ moppert het mens, terwijl ze Katy door het huis sjouwt. Nu is Katy echt niet klein uitgevallen. Noch is ze op haar mondje gevallen. Maar van dit oergeweld heeft ze niet terug…..

De hulp legt Katy op de bank van de woonkamer. De sporttas gaat open en er komt een geplastificeerd dekentje uit. Een schattig dekentje met vlinders, bloemetjes en bijtjes. Ze trekt Katy een beetje omhoog en schuift de deken behendig onder Katy’s geluierde billen. Ons piesertje heeft niks in te brengen.

Hulpeloos ligt ze daar met haar gespreide benen in de lucht. Als een kleine baby. Angstig wacht ze af, wat de hulp allemaal voor haar in petto heeft.

Geroutineerd begint de struise thuiszorg Katy uit te kleden. Haar legging wordt haar van het lijf gestroopt. Dan volgt de stevige plastic broek. Een straal nattigheid vloeit op het aankleedkussen. ‘Zo, een verschoning is bepaald niet overbodig,’ bromt de reuzin boven haar. Ze lijkt echt lol te krijgen in het verschonen. Tevreden inspecteert ze de inhoud van de met rappe handen geopende luier……

‘Zo, zo, zo’ afkeurend schudt ze met haar hoofd. Katy schaamt zich dood. De luier is kletsnat en er ligt ook een verdwaald drolletje in. Dat is van de stress zonet haar luier in gelanceerd. Gelukkig is het daar bij gebleven. Een volle poepbroek zou Katy nu echt niet trekken. Nee, hou op, schei uit!

‘Dus je poept ook in je luier, toe maar….’ verzucht de hulp, ‘Ik zal dat toch moeten melden bij de thuiszorgorganisatie…’ Intussen tilt ze Katy’s achterhand op om de luier te verwijderen. Een pak babydoekjes wordt uit de sporttas getoverd. Snel maakt ze ons schatje lekker schoon.

Een dikke laag zalf volgt. Zorgvuldig worden al Katy’s hoekjes en gaatjes ingesmeerd. Een wolk talkpoeder vliegt er achteraan.

‘Zo, zo,’ bromt de thuiszorg tevreden. Ze pakt een mega grote luier uit de tas. Echt een matras, een gevaarte. Die vouwt ze vakkundig om Katy’s billen. Het is in een oogwenk gebeurd. ‘Je kunt zien, dat die dame ervaring heeft,’ denkt Kayy ondanks haar benarde positie bewonderend.

Ademloos voelt ze hoe een ingewikkeld plastic broekje om de luier wordt gewikkeld. Wat een raar ding. Er zit een soort slotje op! Ja, echt! De thuiszorg vergrendelt de luier. Katy zit er in opgesloten!

Met een pets op haar kont wordt Katy van de bank gejaagd. ‘Nu naar buiten de hond uitlaten, jij!’ de thuiszorg is iemand van weinig woorden, ‘Ik ga met de organisatie bellen, om te overleggen over jouw situatie. Je kunt duidelijk niet omgaan met je dubbelzijdige incontinentie. We gaan eens uitgebreid in beraad over hoe we dit varkentje kunnen wassen…..’

Katy is perplex. Ze draagt luiers voor haar plezier. En een beetje, omdat ze vaak in haar broek piest, omdat ze het toilet niet haalt. Maar ze is absoluut niet dubbelzijdig incontinent! Ze durft het echter niet te zeggen. Bang, dat de thuiszorg kwaad zal worden over deze ‘ontkenning van haar probleem’. Verbijsterd laat ze zich dus naar buiten jagen met de honden. In die krankzinnig dikke luier. Met dat slot er op.

Even later loopt Katy in een park te waggelen. Helaas heeft ze haar luier niet droog kunnen houden. Iets, dat ze vast van plan was, al was het maar om de thuiszorg te bewijzen, dat ze echt wel een grote meid is!

Ze moet een beetje huilen. Maar ze is ook opgewonden en blij. Wat een verwarrende gevoelens allemaal. En wat staat haar nog te wachten de komende tijd? Gaat de thuiszorg echt haar situatie met de thuiszorgorganisatie overleggen? Dat kan toch niet waar zijn! ‘Waarom heb ik niet geprotesteerd, toen ze er over begon?’ vraagt ze zich vertwijfeld af.

Het antwoord is simpel: Ze was volstrekt overweldigd door de onverwachte verschoning op de bank. Die geïmproviseerde aankleedtafel. Ze was zo overrompeld, dat het niet in Katy op kwam om tegen de thuiszorg in te gaan.

‘Die vrouw weet echt wat ze doet….’ mokt Katy, terwijl ze haar natte luier steeds zwaarder voelt worden. Ze zal zo toch weer naar huis moeten in haar volle luier. Haar veilige huisje, waar de thuiszorg nu opeens de scepter zwaait.

Ze zoekt een bankje in de zon om alles eens goed te laten bezinken. Ook het vocht tussen haar benen. Ze voelt zich zo verward. Allemaal vragen komen in haar op…..

Gaat dat slot er nog af vandaag? Of moet Katy maar zien komende nacht in haar vieze luier? En wat gaat die thuiszorg allemaal regelen om Katy te helpen met haar probleem?

Ja, wat hangt onze heldin boven het hoofd? Zacht streelt ze haar luier, als om houvast te zoeken. Houvast bij haar beste vriend. Een vertederde glimlach speelt opeens om haar licht geopende lippen. Een voorbijganger kijkt bevreemd naar dit vredige tafereeltje. Naar die vrouw met die bult onder haar korte jurkje. Een bult, die ze bijzonder liefdevol aanraakt……

Als een zwaard van Damocles hangt het weerzien met de thuiszorg boven het hoofd van onze piesprinses. Katy voelt nattigheid, zowel letterlijk als figuurlijk.
 

luierdromer

Niet geschoten is altijd mis.
Mooi hoofdstuk weer, benieuwd hoe de thuiszorgorganisatie waar de hulp voor werkt reageert maar, meer nog naar het gevolg daarvan.
 

KatyDLove

Gewaardeerd Lid
Angstig voor wat haar te wachten staat rijdt Katy de straat in. Zenuwachtig schuift ze heen en weer in haar zompige luier. Die zit weer lekker vol. Iets, dat helemaal niet de bedoeling was. Ze wilde juist droog blijven, om de thuiszorg niet nog meer tegen zich in het harnas te jagen. Maar nee hoor, de ene grote plas na de ander is haar ontsnapt. En nu beginnen ook haar darmen zich te melden……

Ergens snel naar het toilet gaan is er niet bij. De terror-thuisorg heeft immers haar luier op slot gedaan. Ze kan letterlijk geen kant op met dat ding. Krampachtig knijpt ze haar billen samen. Hopelijk mag ze zo haar luier uit, zodat ze even naar het toilet kan. Ze heeft er een hard hoofd in, gezien de deplorabele staat van dat dikke matras tussen haar benen. Maar wie weet, krijgt de thuiszorg medelijden met deze pismeid.

Er is geen plek voor de deur, dus parkeert Katy haar autootje een stuk verderop in de straat. Helaas moet ze nu een flink stuk lopen. Door haar eigen buurtje. Met een loeier van een luier. Volgepiest tot aan de nok. Daar zal haar hulkige hulp niet blij mee zijn…..

Alhoewel……. De thuiszorgorganisatie zal het gekke mens wel hebben aangepakt. Die gaan echt niet mee in de aanpak van die fanatieke reuzin. Wedden dat de thuiszorg weer normaal doet, als ik zo thuis kom? Hoopvol waggelt Katy door de straat. Hoopvol. Maar niet voor lang.

Prutteldepruttel tettert het door de steeg. De nauwe straat fungeert als een soort klankkast. Een geknetter van jewelste ontsnapt aan Katy’s mooie geluierde billen. Ze schrikt zich een ongeluk. Ze blijft stokstijf stilstaan, maar het maakt geen enkel verschil. Een dikke brij wurmt zich rücksichtslos vanuit haar zich ontspannende endeldarm de strakke volle bolstaande luier in. Katy doet alle moeite om dit proces te stoppen, maar tevergeefs. Het kwaad is geschied. Haar hoop is vervlogen. Regelrecht haar luier in!

Ontmoedigd legt ze de laatste meters naar haar huis af. Ze weet intussen niet meer hoe ze moet lopen. Wijdbeens in elk geval. Met een dikke broeierige luier werkt ze zich de trap op. De hulp staat haar bovenaan op te wachten. Er is geen ontkomen aan met die vrouw…..

‘Ik zag je al aankomen, volgens mij heb je een ongelukje gehad hier vlak voor de deur,’ roept het mens keihard door het trappenhuis. Katy weet niet hoe snel ze binnen moet komen. Vliegensvlug schiet ze vlak langs de forse gedaante van haar thuiszorg. Die maakt van de gelegenheid gebruik om een flinke klap te geven op haar enorme luierkont. Een zompig geluid welt op uit de krochten van de luier. De hulp glimlach tevreden, terwijl ze de voordeur dicht doet. Katy weet echter niet waar ze moet kijken……

‘Zo,’ zegt de hulp opgewekt, ‘Ik moet nog eventjes het vuil weggooien. Het is best veel, dus ik wil dat je me helpt,’ Katy kijkt haar wezenloos aan. Helpt? En die luier dan? Krijg ik geen spoedverschoning?

Ze durft echter niks te zeggen tegen deze woeste luierleeuwin. Gelaten pakt ze de lichtste vuilniszak op. De overgebleven werkelijk loodzware zakken, vol overvolle luiers, pakt de hulp op. Moeiteloos. Het mens heeft echt enorme spierballen….

Braaf waggelt Katy achter de hulp aan de trap af. Haar volle luier drukt tegen haar lekkere billen. De warme brij koelt langzaam af. Katy voelt zich opgewonden en ellendig tegelijkertijd.

Door de straat gaat het. Langzaam. Katy is als de dood, dat er buren uit het raam kijken. Voorzichtig probeert ze zo te bewegen, dat de luier zo min mogelijk opvalt onder haar jurkje. Waarschijnlijk piept de onderkant er nu helemaal onderuit. Of net niet. Oh, wat een spanning……

‘Loop eens door,’ commandeert de hulp. Ze geeft opnieuw een flinke pets op Katy’s luierkont. De klap dreunt door in alle lagen van de volle luier. Katy is intussen bang, dat er van alles uit haar pamper zal ontsnappen door de klappen. Zenuwachtig versnelt ze haar pas. De kletsnatte volgescheten luier bungelt hierdoor een beetje heen en weer tussen haar benen. Ze voelt de brij opkruipen naar haar rug. Ze hunkert naar een schone luier intussen. Maar ze moet van de hulp meehelpen om de vuilniszakken in de container te gooien.

Alsof het gekke mens haar gedachten raadt geeft ze Katy lik op stuk. ‘Jij pist en schijt in je bed en in je luier. Dat geeft heel veel afval! Als onderdeel van mijn therapie moet je meehelpen met het weggooien van al die luiers. Zodat het gewicht van de zaak eindelijk eens tot je doordringt….’ Een tevreden glimlach zweemt om de strenge mond van de thuiszorg. Dat heeft ze weer mooi gezegd. Het gewicht van de zaak. Het gewicht van al die luiers…….

Katy heeft een kop als een boei. Hield die vrouw nu maar eens haar grote mond. Ze heeft een stem als een scheepstoeter. De hele buurt kan meegenieten van haar tirade. Hopelijk legt er niet net iemand zijn of haar oor te luister. Katy wil niet als pissebed te boek staan bij haar buren.

Tot nu toe komt ze prima weg met haar bijna dagelijks schoon gewassen lakens aan de waslijn. In tijden, dat ze probeert zonder luier te slapen. Het vele wasgoed trekt natuurlijk al jaren ongewenste aandacht. ‘Ik heb een poesje, dat in bed piest,’ zegt ze desgevraagd tegen een nieuwsgierige buurvrouw. Het is niet eens heel erg gelogen.

Hopelijk staat die buurvrouw nu niet net te luistervinken. De afvalbak staat namelijk precies voor het huis van die notoire roddeltante. ‘Pak de zakken van de grond, ik wil dat je ze zelf in de container gooit,’ brult de thuiszorg. Die krijgt plezier in het geval, ze zal die over het paard getilde pisdame eens een poepie laten ruiken! ‘Vooruit, buk voorover, pak die zak van de grond,’ expres zet ze de zak net buiten Katy’s bereik.

Hierdoor moet ze enorm reiken en buigen. Haar afgevulde luier hangt nu vol in het zicht van de boze buurvrouw. Van de zenuwen laat haar blaas nu alle resterende urine lopen. Het golft over de rand van de luier in de plasticbroek. Kleine straaltje piepen het broekje uit en vormen natte plekken op Katy’s lichte legging. Hopelijk blijft de poep binnenboord. Katy doet echt een schietgebedje……..

Als alle vuilniszakken in de container zitten durft Katy bijna niet meer te bewegen, zo vol zit haar luier. ‘Vooruit,’ commandeert de luierbazin, ‘We gaan even nieuwe vuilniszakken kopen in de supermarkt. Ze gaan er zo hard doorheen. Vooruit met de geit.’ Ze pakt Katy bij de hand en leidt haar als een klein kind naar de buurtsupermarkt verderop in de straat.

Katy staat doodsangsten uit intussen. Wat gebeurt er toch allemaal? Jarenlang draagt ze haar luiers veilig in het geheim, niemand weet ervan. Ze geniet in stilte. In het verborgene….. Maar opeens: Full exposure!!!!!

In de supermarkt gaat de hulp op zoek naar vuilniszakken. Katy moet echt rennen, zo goed en zo kwaad als het gaat, om haar bij te houden. Als ze echter langs de schappen met pampers en billendoekjes komen, houdt de bonk van een vrouw plotsklaps op de plaats halt. Katy vliegt met een klap tegen haar aan. De vrouw draait zich om en grijpt regelrecht in Katy’s dikke bultige kruis. Op haar gemak kneedt ze de bult met haar kolenschoppen. Zo in het volle zicht, van wie er maar wil kijken. Ongelofelijk! Ze lijkt er echt van te genieten!

‘Ik denk, dat we wel wat billendoekjes kunnen gebruiken,’ toetert ze, ‘Goeie hemel, je bent echt kletsnat…’ Ze draait Kattekopje om en tilt haar rokje omhoog. Ze buigt haar enorme hoofd richting Katy’s dikke luierkont en snuift overdreven, ‘Ja, ja, dat dacht ik al. Je hebt weer in je broek gepoept!’ Hoofdschuddend gooit ze vier pakjes billendoekjes in de boodschappenmand.

Katy kijkt geschokt om zich heen. Dat wist die vrouw toch al, waarom moet ze er nu hier midden in een winkel over beginnen? Katy schaamt zich dood. Vooral als ze een buurman grijnzend tussen de schappen door ziet gluren. Mijn god, ze kent die man al jaren. Hij is altijd een groot fan van de knappe Katekid. Dat zal ook wel in 1 klap voorbij zijn…..

‘Maar goed, het kan erger,’ bedenkt Katy zich, als ze de roddelbuurvrouw in de verte spot. Ze loopt haar hond uit te laten. Zo’n klein kuttenlikkertje. Katy treuzelt enorm bij het afrekenen. Ze wil pertinent niet met die buurvrouw worden geconfronteerden in haar huidige toestand. Met die vreselijke toeterende thuiszorg in haar kielzog.…..

Met de nieuwe aankopen veilig in haar tas verstopt, hobbelt Katy achter de struise thuiszorg aan, richting haar huisje. De buurvrouw is goddank een steeg in geschoten, die ziet ze nergens meer. Opgelucht loopt Katy de hoek om, haar eigen straat in. Waar die kletskous van een buurvrouw staat met haar hondje! Het beest piest net met een boogje tegen het portiek…..

Nieuwsgierig neemt de buurvrouw haar op. Er is iets met Katy, maar wat? De thuiszorg staat stiekempjes te grinniken om ons doodsbange pissertje. De bullebak ziet Katy’s angst en geniet ervan. Ze zegt echter niets. Noch slaat ze keihard op Katy’s luier. De buurvrouw maakt een kletspraatje over het weer. Katy kletst compleet uit haar nek. Ze wil zo snel mogelijk van die vrouw af, want een doordringende geur stijgt op vanuit diezelfde kletsnek. ‘Ik moet nu echt gaan,’ maakt ze zich met moeite los uit het gesprek.

Omzichtig maakt ze de deur open. Ze probeert daarbij te vermijden, dat haar luier weer onder haar jurk vandaan piept. De haviksogen van de buurvrouw zijn nog steeds op Katy gericht. Gelukkig trekt haar hondje ongeduldig aan de riem. ‘ik denk, dat hij nodig moet,’ zegt de buurvrouw, ‘ik meen zelfs al iets te ruiken….’

‘Oh, is dat wat ik ruik,’ zegt Katy schijnheilig. Ze ontwijkt de spottende blik van de thuiszorg. Met opgetrokken wenkbrauwen houdt het mens de deur open voor onze plaspoes. Een rilling loopt over Katy’s rug. Angstig sjokt ze achter de hulp de trap op. Eenmaal binnenshuis pakt deze haar direct bij kop en kont.

‘Mag ik nu eindelijk een schone luier aan?’ smeekt Katy timide, als ze op het aankleedkussen op de bank is gesmeten. De hulp kijkt haar ondoorgrondelijk aan. ‘Misschien,’ teemt ze, terwijl ze Katy netjes neerlegt. Misschien, misschien? Wat is dat nu weer voor een antwoord? Het is ja of nee. Met misschien moet je maar zien…..

Een klamme hand slaat om Katy’s hart. Van angst kan ze niets uitbrengen. De hulp posteert haar flinke gestalte op de hoek van de bank en kijkt Katy meewarig aan. ‘Het ligt er helemaal aan in hoeverre je gaat meewerken met de aanpak van de thuiszorgorganisatie, of ik je nu een schone luier om doe,’ vervolgt de LuierTitaan geduldig. Alsof ze het tegen een kleuter heeft! Katy voelt zich piepklein worden……..

Ik heb, terwijl jij in het bos in je broek liep te schijten, uitgebreid contact gehad met de organisatie…..’ begint de vrouw. ‘Ik heb het hier vlak voor de deur in mijn broek gedaan. Omdat dat slot op die luier zat!’ reageert Katy furieus. De thuiszorg staat op en loopt weg. Ze laat Katy gewoon in haar vieze luier op de bank liggen. ‘Kom terug,’ roept die, ‘Ik wil mijn luier uit!’

Huilend ligt Katy op de bank in haar smerige luier. De thuiszorg is in de keuken bezig met het 1 of ander. Na een klein half uur komt ze terug met een babyflesje vol zoete warme melk. Het is een echt babyflesje, met een speen, maar dan voor een volwassen baby. ‘Ik zal je eerst maar eens een flesje geven, opstandig kind. Misschien ben je zo dwars , omdat je honger hebt. Daarna praten we verder….’

Ze stopt de speen van de fles in Katy’s wulpse mond. Die stribbelt heel erg tegen, maar uiteindelijk geeft ze zich dan toch maar gewonnen. Gulzig slokt ze vervolgens de melk op, ze heeft enorme dorst gekregen van al dat gepies….. De thuiszorg knijpt nu vriendelijk in haar wangetjes en streelt haar luier. ‘Kom,’ zegt ze, als het flesje leeg is, ‘Dan ga ik je nu verschonen.’

‘Maar eerst wil ik, dat je dit contract tekent. Ik heb het opgesteld met de organisatie. We gaan er vanaf nu voor zorgen, dat je regelmatig een schone luier om krijgt. De meeste verschoningen ga ik voor mijn rekening nemen, maar we hebben ook een speciaal voor dit soort situaties opgeleide verzorger voor s’avonds laat gevonden. Een hele lieve aardige man, naar het schijnt. Die doet je dan ook in bad.

Katy’s lip begint te trillen. Zachtjes snikt ze, dat ze dit niet wil. Ze wil niet dat iemand haar drie keer per dag een schone luier om komt doen. Dat kan ze toch echt wel zelf! Wat denken die mensen wel! En dan een wildvreemde kerel, die haar in bad gaat doen. Het moet toch echt niet gekker worden!

‘Baby’tjes, die nog in hun luier poepen en plassen hebben niks in te brengen,’ zegt de thuiszorg met een strenge onverzettelijk blik, ‘Om te zorgen, dat je je aan de regels houdt, krijg je voorlopig een luier aan met een slot. Dan weten we zeker, dat je hem niet halverwege de dag uit trekt….’

‘Ik hou em echt wel aan,’ roept Kattekat wanhopig. Ze wil kost wat het kost voorkomen, dat haar luier op slot gaat. De ramp is niet te overzien, als ze altijd met zo’n grote dikke opvallende luier de straat op moet. Nee, asjeblieft geen slot.

‘Kijk, hier moet je even tekenen. Drie keer per dag een schone luier en ’s avonds laat ga je onder begeleiding in bad. Je moet ook meer drinken, dus we geven je ook drie keer per dag zo’n fles vol melk. Lactosevrije melk natuurlijk, want ander krijg je met jouw intolerantie geheid diareeluiers. Ik heb geen zin om de poep uit je nek te schrapen,’ moppert het mens bij voorbaat.

Katy is perplex. Wat een bizarre dag. ‘Ik wil mijn luier uit,’ dreint ze, als de vrouw met de balpen for haar neus blijft zwaaien. ‘Dan moet je tekenen, Katybaby, kijk, als je hier je handtekening zet, is die vieze luier zo uit.’

Katy staat voor een groot dilemma. Zal ze het formulier tekenen? En gaat haar luier dan ook werkelijk uit? En kan ze er voor zorgen, dat er geen slot op haar toekomstige luiers komt? Wat is dat voor’n organisatie, dat ze hier aan meewerken? Vragen, vragen…. Het duizelt onze piesprinses!
 
Laatst bewerkt:

KatyDLove

Gewaardeerd Lid
Weten jullie het nog? Hoe Katy hulpeloos in een smerige luier ligt te smeken om een verschoning? Bij die bazige grenzeloze thuiszorg? Hoe die vrouw haar in een veel te grote luier heeft gedwongen? Hoe ze Katy zelfs mee naar buiten nam in een ongelofelijk gore poepluier? Iets, waar Katy helemaal niet van houdt? Hoe de buurvrouw er letterlijk lucht van kreeg, dat er iets gaande is met Katy. Hoe de thuiszorg Katy nu probeert te dwingen om een bijzonder vreemd contract te tekenen?

Katy beseft intussen, dat ze zich zal moeten schikken naar die vreemdsoortige thuiszorg. Voorlopig. For the time being. Als ze iets aan haar huidige benarde situatie wil doen, zal ze dat verdomde formulier moeten tekenen. Er zit niks anders op. Daarna ziet ze wel weer. Desnoods schakelt ze een advocaat in om er vanaf te komen, denk ze overmoedig.

Maar eerst gaat ze onderhandelen met dat onmogelijke mens. Ze heeft geen zin om dagdagelijks in een smerige poepluier over straat te moeten. Die poepluiers, daar moet ze per direct vanaf. Je luier op die manier gebruiken past helemaal niet bij Katy. Dat wil ze toch wel eventjes duidelijk stellen.

Dreigend kijkt ze de boosaardige thuiszorg aan. ‘Luister eens, dame, het is allemaal leuk en aardig, maar je overspeelt nu echt je hand. Ik weiger om elke dag in mijn broek te poepen. In een luier plassen, ok, dat doe is sowieso al. Dus daar heb ik geen enkel probleem mee. Maar ik wil wel gewoon op het toilet kunnen poepen indien nodig. Je verzint er maar iets op. Anders teken ik dat contract niet en zorg ik er persoonlijk voor, dat jij je trekken thuis krijgt!’

Moedige woorden voor iemand in Katy’s positie. Eerlijk gezegd verwacht ze er zelf niet al teveel van. Groot kans, dat die reuzin haar bulderend uitlacht! Maar op de 1 of andere manier heeft Katy een gevoelige snaar geraakt. De vrouw bindt een beetje in.

‘Goed dan, viezerik, ik zal het contract een beetje aanpassen. Je krijgt elke dag twee keer een poeppauze. Dan mag de luier eventjes los en kun je naar de WC. Het is wel je eigen verantwoording om het op te houden, tot dat tijdstip. Ik kan onmogelijk dat slot van je luier af halen. Zover zijn we nog lang niet.…..’

Het is een compromis. Een compromis, waar Katy mee kan leven. Voorlopig. Totdat ze zich definitief van dat gekke mens heeft ontdaan.

Katy tekent dus het aangepaste contract. Opgelucht laat ze zich uit haar vieze luier helpen en onder de douche jagen. Tranen van blijdschap, dat deze kwelling voorbij is, stromen over haar wangen.

De hulp ruimt ondertussen zwaar mopperend alle rotzooi op. Ze laat Katy wel een kwartier onder de douche zitten op de douchestoel. Dan neemt ze haar nog een keer flink onder handen met water en zeep, om alle eventuele restanten smerigheid weg te wassen. Schoon en fris komt ons meisje onder de douche vandaan. Ze voelt zich een heel stuk beter.

De thuiszorg pakt een mooie luier uit Katy’s eigen voorraad. Die heeft ze tijdens een grondige inspectie van de werkkamer ontdekt. Het is een hele dikke knalroze prinsessenluier, bedoeld voor een lange natte nacht. Niet om de hond in uit te laten bijvoorbeeld. ‘Maar ja, het is beter, dan dat matras van vanmorgen,’ verzucht Katy. Ze berust in haar lot. Zonder morren laat ze zich daarna in een mooi pastic broekje hijsen.

Niet dat glimmende glitterbroekje, dat ze onlangs heeft aangeschaft. Dat exemplaar is nog steeds zoek.

De hulp is veel langer gebleven dan normaal vandaag. Het mens draait echt overuren met Katy. Ze pakt haar spullen echter bij elkaar en neemt afscheid van haar protégé. ‘Vanavond komt meneer de Koekepeer. Hij stopt je in bad en verschoont je voor de nacht. Niet lastig zijn, hoor je me! Ik wil niet morgen horen, dat je een scene hebt geschopt,’ neemt haar kwelgeest afscheid.

‘Duh, moet ik in bad gestopt worden door die man, ik ben toch al onder de douche geweest vandaag,’ moppert Katy. De hulp kijkt haar dreigend aan. Ze houdt niet van weerwoord. Deze kleuter is haar veel te opstandig. Snel controleert ze Katy’s dikke prinsessenluier voor de laatste keer. Gewoon open en bloot in de deuropening. Ze morrelt aan het hierover speciaal aangebrachte slot. Alles zit goed dicht en verankerd. Tevreden draait ze zich om en loopt de trap af.

'Morgenochtend kom ik langs om je te verschonen. Zorg dat je op tijd uit je bed bent, ik heb dan maar een kwartiertje,’ roept ze keihard over haar schouder. Haar woorden galmen na door het trappenhuis.

‘Eindelijk,’ zucht onze heldin, ‘Dat kutwijf is weg.’

Ruim een uur geniet ze van de opluchting na al die ellende. Daarna begint ze zich alweer zorgen te maken. Wie is die meneer de Koekepeer? Dat mens zegt, dat hij aardig is, maar is dat wel zo? Ze vindt zichzelf ook bijzonder aardig waarschijnlijk. Nou, het is een kreng. Een typhuswijf van jewelste. Ik moet een manier vinden om van die troela af te komen. Zonder dat nog meer mensen mijn hobby ontdekken. Een advocaat is dus misschien toch niet zo’n goed idee……
 
Laatst bewerkt:

luierdromer

Niet geschoten is altijd mis.
Weer twee mooie hoofdstukken maar, kan me goed voorstellen dat ze van deze hulp af wil.
Want als je het mij vraagt gaat die vrouw haar boekje echt te buiten maar, houdt wel spanning in het verhaal :):)
 

KatyDLove

Gewaardeerd Lid
Om een uur of tien ’s avonds loopt Katy met haar hondjes door de buurt voor een laatste uitlaatronde. Nou ja, lopen…. Je kunt beter zeggen waggelen. Haar dikke prinsessenluier is niet meer bepaald droog. Een grote natte bobbel drukt haar benen uit elkaar.

Normaal lopen is er niet meer bij natuurlijk. Helaas kan ze de luier niet uittrekken door dat hopeloze slot er op. Ze kan die thuiszorg wel wat doen! Nijdig waggelt ze verder.

Ze moet opschieten, want om half elf komt die Meneer de Koekepeer. ‘Rare naam overigens. Nog nooit iemand ontmoet, die zo heet,’ mijmert Katy, terwijl ze lekker een plasje laat lopen. Geïnspireerd door het verwoede gepies van haar hondjes. De luier kan nog wel iets hebben. Ze heeft expres niet al teveel gedronken vanavond. Ze wil een goede indruk maken op die Koekepeer.

Twintig minuten later steekt ze de sleutel in het slot van de voordeur. Als een duveltje uit een doosje duikt een lange gestalte achter haar op in de steeg. ‘Ik dacht al dat je er vandoor was gegaan, mejuffrouw Katy,’ zegt een man afgemeten, nog voordat hij zich voorstelt. Het is Meneer de Koekepeer.

Zonder pardon voelt hij onder haar jas aan haar dikke natte prinsessenluier. Zomaar midden op staat. Een haar wildvreemde man! Stevig kneed hij zowel de voor als de achterkant. Katy staat als aan de grond genageld. Het zweet breekt haar uit. Voorzichtig kijkt ze omhoog naar het gezicht van haar belager. Een ongelofelijk knappe kerel kijkt terug. ‘Je bent goed nat, juffrouw Katy. Ik kom bepaald niet voor niets!’

Met een klap op haar dikke luierkont maant hij haar om naar binnen te gaan. Katy voelt zich piepklein worden. Voor Koekenpeer uit loopt ze de trap op. Daar staat de man namelijk op. Haar dikke luier piept onder haar jas uit, vol in het zicht van die vreemde luierverschoner. Katy is zo zenuwachtig, dat ze alweer moet plassen. Waar komt al dat vocht toch vandaan? Ze heeft bijna niks gedronken de afgelopen uren.

Ze probeert krampachtig haar plas op te houden, maar het lukt niet. Zodra ze de sleutel in het slot van haar huisdeur stopt voelt ze weer die grote knedende hand onder haar jas op haar luier. Tevreden knort de man, als hij voelt hoe warm die luier plotseling aanvoelt. ‘Wat ben je toch een baby, ik had het al gehoord van Tini Tena, je hulp. Gelukkig zijn wij er nu om voor je te zorgen!’

De moed zakt Katy in de schoenen. Ze had eerlijk gezegd gehoopt, dat Koekepeer en haar hulp, die blijkbaar Tina Tena heet, het volstrekt niet met elkaar zouden kunnen vinden. Maar het is hetzelfde laken een pak, die twee. Dit illustere duo is gewoonweg uit hetzelfde hout gesneden! Koekepeer en Tena zijn twee handen op 1 luierbuik!

Ontmoedigd laat Katy zich door Meneer de Koekepeer bij de hand nemen. ‘Morgenochtend wordt er een commode bij je bezorgd, want dat gedoe op de bank is niet goed voor mijn rug. Tina klaagde er ook al over, dus ik heb er alvast eentje besteld. Eens kijken, waar dat ding kan komen te staan…..’ zegt Koekepeer, terwijl hij een verschoonkleed op de bank drapeert.

‘Oh daar in de hoek is nog plek,’ draaft de man maar door, ondanks Katy’s protesten. Een commode in haar woonkamer? Wat moet haar bezoek wel niet denken? Ze ziet het al voor zich, hoe ze allemaal lastige vragen moet pareren. Koekepeer kijkt naar haar benauwde gezicht. Zachtjes streelt hij haar wangen. ‘Je zult je omgeving op de hoogte moeten brengen van je ernstige incontinentie. Het is niets om je voor te schamen,’ zijn vriendelijke woorden maken Katy aan het huilen. Snikkend klemt ze zich aan deze vreemdeling vast. ‘Helpt met toch, ik ben niet incontinent. Ik plas wel eens in mijn broek en in mijn bed, ik draag wel eens luiers, maar niets rechtvaardigt jullie verschrikkelijke regime.’

Hevig huilend laat ze zich troosten door Meneer de Koekepeer. Even lijkt hij begrip te tonen voor haar gejammerde standpunt. Dan zegt ze echter iets uitermate onverstandigs. ‘Ik kan best voor mezelf zorgen, hoor. Mijn thuiszorg heeft het helemaal bij het verkeerde end. Die Tina Tena is gewoon knettergek,’ besluit Katy.

En dat had ze nu niet moeten zeggen. Koekepeer ontploft! ‘Ik had al vernomen, dat je een opstandig en lastig sujet bent. Maar deze laster accepteer ik niet. Tina is een topkracht in onze organisatie. Ze heeft het nog nooit bij het verkeerde end gehad. Ook nu niet. Je bent echt zo nat als wat! Zijknat! Tina heeft direct de juiste mensen ingeschakeld. En dat is maar goed ook. Dus hou direct je brutale mond en lig nu eens stil. Dan kan ik je luier uit doen. Maar eerst laat ik het bad vol lopen.’

Gelaten ligt Katy half naakt op de bank te wachten, totdat Koekepeer terugkomt uit de badkamer. ‘Ik heb goed nieuws, kind, er is genoeg ruimte voor de commode in de badkamer. Dat is veel handiger als je weer een poepluier hebt. Kun je zo van de commode onder de douche worden gezet….’

De man is enorm met zichzelf ingenomen. Katy reageert echter furieus. ‘Ik heb nooit poepluiers! Ik ben niet dubbelzijdig incontinent! Waar hebt u het over? Ik wil dan nu ook accuut toilet time out. Om te poepen. Ik heb het keurig op gehouden! Ik mag dat volgens mijn contract.’

Smalend geeft Koekepeer lik op stuk. “Ha, nooit poepluiers! In Tina’s verslag van vandaag staat, dat de poep tot in je nek zat vanmiddag! Je mag even naar het toilet nu, maar maak je geen illusies. Ik ben ervan overtuigd, dat je binnen een dag weer je hele luier vol hebt gepoept. Eens een volwassen baby, altijd een volwassen baby.’ Met behendige handen haalt de man het slot van de luier.

‘Ik ben geen volwassen baby,’ mokt Katy, terwijl ze niet weet hoe snel ze bij het toilet moet komen, zodra de kletsnatte luier uit is. In haar blote kont rent ze door de woonkamer. Snel draait ze de deur van de WC op slot. Zo. Knappe jongen, die haar hier uit krijgt! Al moet ze er de hele nacht blijven!

Maar Koekepeer kent zijn pappenheimers. Met een schroevendraaier in de hand opent hij vliegensvlug de deur, net als Katy klaar is met zich te ontlasten. Hij sleurt haar van de pot en keurt haar excrementen! Bizar! ‘Je moet meer vezels eten, babygirl, je poep is te compact…..’ is zijn droge commentaar, ‘Ook ruik ik dat je teveel volwassen eten eet. Daar kunnen je darmpjes nog niet tegen. Ik zal zorgen, dat er een pallet Olvarit wordt geleverd. Volgens mij knap je enorm op van een fruithapje op zijn tijd….’

Het duizelt Katy. Olvarit? Dat is toch babyvoer? Voor zuigelingen zonder tanden? Waar slaat dit op? ‘Ik ben geen baby,’ zegt ze dwars. Steek die Olvarit maar in je hol. Dat laatste zegt ze echter niet. Ze kijkt wel beter uit. Straks wordt Koekepeer weer boos. Krijgt ze nog billenkoek op de koop toe van die gek. Die knappe gek.

Goeie hemel, wat is die kerel bloedmooi. Van zijn gebeeldhouwde gezicht tot zijn atletische figuur. Zonder een grammetje vet. Alleen op de kont is hij wat forser. Katy kijkt nog eens goed. Dan ziet het opeens: Koekepeer heeft zelf ook een flinke luier aan! Hij is blijkbaar nog helemaal droog, daarom valt het niet echt op. Kwaadaardige plannetjes wellen op in Katy’s getormenteerde kopje. Maar er komt allemaal niks van terecht, want Koekepeer pakt ons prinsesje bij kop en kont en stopt haar nu toch echt in bad. Maar eerst veegt hij haar poepbillen af. 'Bukken,' commandeert hij haar, als tegen een klein kind, 'Ik wil niet dat je met klonters aangekoekte ontlasting het schone bad in gaat.'

Vanuit zijn meegebrachte tas gooit hij vervolgens een paar eendjes in het sop, zodat Katy een beetje kan spelen, terwijl hij haar de oren wast. Oh, wat stom. Belachelijk gewoonweg. Katy verdomt het om met badeentjes te spelen. Rot op. Get a life!

Koekepeer wast haar ruggetje, sopt om haar borsten. Dan neemt hij haar onderkant grondig onder handen. Hij was haar haartjes en poetst haar tanden. En dit alles met door hem meegebrachte babyshampoo en babyzeep. En bananentandpasta uit een tube met een olifant er op. Zoet geurend komt Katy uit bad.

In een dikke handdoek draagt hij haar teder naar de bank. Daar droogt hij elk hoekje en gaatje van haar mooie lichaam. Ze wordt helemaal ingesmeerd met babyolie en babylotion. Haar billen worden in een dikke laag geurige zinkzalf gezet. Gevolgd door een wolk babypoeder. Uiteindelijk komt er een enorme luier uit de tas van Koekepeer. '’s Nachts draag je een extra dikke luier van de organisatie. Uit veiligheidsoverwegingen. Overdag mag je je eigen kleurige luiertjes aan. Dat heb ik met Tina besloten.’

Een dikke plastic broek en een slot verder is Katy bijna klaar voor de nacht. Een schattige babydoll gaat over een lief rompertje. Ook uit de magische meegebrachte tas. Koekepeer ruimt de troep op. De volle luier. Het leeggelopen bad. De badkamervloer. Alles is na een kwartiertje weer spic en span. Wat een handige man! Daar heb je wat an!

Katy lig intussen dromerig op de bank te soezen. Ze is doodmoe van deze gestoorde dag. Hopelijk valt ze straks snel in slaap. Ze betwijfelt dat echter. Haar hoofd gonst van de zorgen voor morgen. As Tina Tena weer acte de présence geeft.

Koekepeer rommelt nu in de keuken. Hij komt terug met drie volle flessen melk. ‘Schuif eens op,’ hij posteert zich nu ook op de bank, terwijl hij Katy half op zijn schoot trekt. Dan stopt hij de speen in haar gulzige mond. ‘Je moet 3 flesjes drinken vanavond, omdat je te weinig drinkt volgens Tina. Dit is de eerste.’

Katy voelt zich rozig worden in de armen van Koekepeer. De tweede fles gaat ook grif naar binnen. Koekepeer streelt haar luier. ‘Oh, wat ruikt die man heerlijk,’ doezelt Katy. Ze voelt zich zo intens gelukkig worden. Hier ligt ze in een heerlijke schone luier. Veilig in de armen van haar verzorger. De derde fles wordt aan haar lippen gezet. Eigenlijk is ze geheel voldaan, maar ze wil opeens niet meer dwars zijn. Gehoorzaamt sabbelt ze aan de speen. Als om haar te belonen streelt Koekepeer haar luier nog intenser.

Katy rust op zijn kruis met haar onderrug. Een kruis, dat opeens heel lekker warm wordt. ‘Volgens mij heeft hij in zijn luier geplast,’ realiseert ze zich, net voordat ze een extatisch orgasme krijgt. Van al dat gewrijf over haar lekkere luier. Van zijn natter wordende luier tegen haar lijf. Van de heerlijke geur van die man. Zomaar uit het blinde niks! Hijgend hapt ze naar adem. Om dan helemaal tot rust te komen.

‘Slaap lekker, lieve Katy,’ fluistert Koekepeer in haar van slaap rode oortje, ‘Ik heet Koekenbier. Ik had me nog niet voorgesteld, sorry daarvoor.’ Als Katy in slaap is gevallen, tilt hij haar met gemak van de bank. Terwijl hij naar de slaapkamer loopt kijkt hij neer op haar rustige slapende gezicht. Wat een lief engeltje! Wat een heerlijke luierkoningin! Hij voelt een lichte opwinding over zich komen. In zijn luier, want ja, hij draagt een dikke luier, dat heeft Katy goed gezien en gevoeld, roert zich iets. Snel stopt hij zijn protégé onder de wol. Schikt nog wat aan haar luier, zodat die niet kan gaan lekken.

‘Ze zal heerlijk slapen, door dat slaapmiddel in haar melk. Ze zal ook flink plassen, door de furosemide in de tweede fles. Om maar te zwijgen over dat subtiele laxeermiddel in de laatste. Ja, morgenochtend heeft ze haar toiletbezoek niet nodig. Dat zal allemaal in haar dikke nachtluier terecht komen! Terwijl ze lekker ligt te slapen! Tina zal haar handen vol hebben aan deze schitterende volwassen baby!’

Koekepeer verlaat het pand met vreugde in zijn hart. Voldaan voelt hij dat hijzelf ook wel een schone luier kan gebruiken intussen. ‘Ben je nog wakker,’ appt hij naar Tina, ‘Ik heb het in mijn broekje gedaan….’
 
Laatst bewerkt:

KatyDLove

Gewaardeerd Lid
Katy slaapt zorgeloos als een baby. Het slaapmiddel brengt haar zo diep in slaap, dat ze alle controle over haar sluitspieren verliest. De vochtafdrijvende medicatie zorgt er voor, dat haar blaas overuren maakt. Het mild laxerende middel tenslotte maakt dat ze haar luier uiteindelijk tot aan de nok toe bevuild.

Katy droomt over Meneer de Koekepeer. Hoe hij haar vol op de mond kust, terwijl ze in haar luier plast. Het warme vocht tussen haar benen windt haar enorm op. Maar nog meer wordt ze geraakt door de liefdevolle blik van Koekepeer, als hij over haar al natter wordende luier streelt. Euforische gevoelens overvallen haar tijdens deze met recht natte droom. Ze drijft naar de oppervlakte in haar drijfnatte luier, terwijl haar gevoelens ontladen. Ze wordt zich vaag bewust van Koekepeer’s aanwezigheid in haar prachtige droom. Dan zakt ze weer weg in vergetelheid. Zich nergens meer van bewust. Ook niet van het feit, dat haar darmen flink te keer gaan. Een volle poepluier is het gevolg. Katy weet van niks. Ze slaapt de slaap der onschuldigen……

Koekepeer daarentegen voelt zich verre van onschuldig. In zijn volgepiste luier is hij op weg naar zijn collega Tina. In zijn warme kruis roert zich zijn opwinding. Hij bevuilt zijn luier niet uitsluitend met urine. Ook niet met faeces. Nee, een ander goedje komt ook spontaan in die dikke bult tussen zijn gespreide benen terecht. Denkend aan zijn nieuwe protégé raakt de man namelijk helemaal van de kook. ‘Wat een heerlijke luierprinses,’ mompelt hij verbeten, lichtjes over zijn natte bult strijkend, terwijl hij veel te lang voor een steeds van kleur veranderend stoplicht wacht......

Het is midden in de nacht intussen. De stad is uitgestorven. Toch begint er achter hem uiteindelijk iemand ongeduldig te toeteren!

Dat laatste had hij dus beter niet kunnen doen. Tina is niet gediend van dit soort verrassingen in zijn luier. Hij zal moeten praten als Brugman om zich hier uit te kletsen. Met een zwaar gemoed en een zware luier rijdt hij de straat in, waar Tina Tena woont. Samen met haar partner in crime, Dana Depend.

Zodra hij aanbelt bij de dames zwaait de deur open. Tina heeft hem ongeduldig op staan wachten. Het licht boven de deurpost klikt aan. Koekepeer staat in volle glorie te kijk voor de hele buurt in zijn duidelijk waarneembare dikke plofluier. Direct tast het manwijf tussen zijn benen met haar grove handen. ‘Ha,’ dreunt ze tevreden, ‘Ik voel nattigheid, jochie. Je hebt het weer niet droog kunnen houden vandaag. Kom maar snel naar binnen, dan zal ik je verschonen.’

De tengere Dana voegt zich bij hen om Tina te assisteren. De dames nemen Koekepeertje mee naar een speciaal voor dit doel ingerichte kamer. Een echte babykamer, maar dan voor grote mensen. Koekepeer heeft het benauwd, hij is bang, wat Tina zal zeggen over de inhoud van zijn luier. Misschien heeft hij geluk. Misschien inspecteert ze de boel niet zo grondig vandaag.

Maar nee hoor, zodra de luier open gaat krijgt hij de wind van voren. ‘Wat zie ik daar? Je bent toch niet over de schreef gegaan bij een cliënt? Het ziet er redelijk vers uit, dus ik mag hopen, dat het onderweg hier naartoe is gebeurd? Vertel op, jongeman. Je bent toch niet verliefd geworden op onze nieuwe aanwinst, Katy?’

‘Welnee,’ liegt Koekepeer tussen zijn tanden, ‘Dat kind is ongelofelijk dwars en moeilijk. Ik heb er mijn handen vol aan gehad, zoals je al voorspelde. Op weg hierheen had ik gewoon een ongelukje. Doordat mijn luier zo lekker nat en warm was. Je weet, dat ik daar slecht tegen kan…….’

Ja, dat weet Tina als geen ander. Koekepeertje raakt wel vaker in alle staten van opwinding in een volgepieste luier. Ze neemt dan ook genoegen met zijn geïmproviseerde uitleg. Voorlopig. Bovendien is ze razend benieuwd, hoe de afspraak met zijn nieuwe cliënte is verlopen. Zijn afleidingsmanoeuvre heeft gewerkt. Althans, daar lijkt het op!

Dana daarentegen houdt zo haar twijfels. Ze bekijkt het tafereeltje van enige afstand en ziet daardoor duidelijk, dat Koekepeer enorm moet blozen, als het over zijn nieuwe protégé gaat. Ze zegt echter niets. Nog niet. Liefjes geeft ze een doos billendoekjes aan. De gespierde kont van Koekepeer wordt grondig schoon gemaakt.

Een dikke laag zalf volgt. En daarna een wolk talkpoeder. Tina pakt een grote astronautenluier uit de kast en ook nog een enorme dikke inlegger. De olijke print van de luier kalmeert Koekepeer enigszins. Zijn angstige gevoelens verdwijnen als sneeuw voor de zon, zodra de plakstrips gesloten zijn. Een flinke knalroze plasticbroek met ruches en een kinderachtig rompertje maakt zijn nachttenue compleet. Voor nu krijgt hij een lichtroze joggingbroek aan, maar straks thuis moet hij zich in een speciale babypyjama hijsen. Tina is heel streng, dus hij moet altijd een foto van zichzelf liggend in zijn bedje naar haar opsturen.

‘Kom,’ zegt Dana, ‘Dan nemen we een biertje.’

Even later zit het illustere gezelschap beneden in de woonkamer lekker aan het bier. Koekepeer woont in de buurt, dus hij kan naar huis lopen in zijn dikke luier. Hij neemt dus nog een biertje en daarna nog 1. En op aandringen van de dames nog eentje dan…..

‘Vertel me nu eens precies, hoe het gegaan is met onze lastige cliënte Katy,’ commandeert Tina, terwijl ze een hap chips in haar mond propt. Dana zit ook op het puntje van haar stoel. Ze heeft natuurlijk van haar partner in geuren en kleuren het verhaal gehoord over hun nieuwe volwassen baby. Hoe Tina de verstopte pakken met luiers ontdekte, nadat ze een schitterend plastic broekje met glitters in het huis van Katy had gevonden. Hoe ze vervolgens meende waar te nemen, dat Katy diezelfde dag ook nog eens in een kletsnatte luier rond liep te paraderen. Hoe ze tijdens haar volgende bezoek had gezorgd, dat dat pissebedje een ongelofelijke dikke luier van de organisatie om kreeg. Met een stevig slot er op.

Hoe dit leidde tot een volgepieste poepluier, waarin ze Katy vervolgens zonder pardon de straat op dwong. Hoe die nieuwsgierige roddeltante van een buurvrouw bijna lucht kregen van het feit, dat Katy, als een kleine kleuter, luiers draagt, die ze ook nog eens intensief gebruikt. Hoe haar geliefde tot slot Katy tot wanhoop dreef, door te weigeren om haar te verschonen. Waarna het een peulenschil was om die broekplasser middels een bindend contract onder constante zorg van de organisatie te plaatsen. Hun eigen gespecialiseerde organisatie wel te verstaan. Een bescheiden redelijk nieuw bedrijfje, dat nauw samenwerkt met de enorme thuiszorgorganisatie, waar Tina al sinds jaar en dag werkt.

Dana doet de administratie van hun eigen bedrijf. Zij onderhandelt ook met de diverse ziektekostenverzekeraars. Enorme bedragen zijn er gemoeid met dit soort zorg. De dames lopen echt geweldig binnen op deze manier. Het is natuurlijk wel zaak om genoeg cliënten binnen te harken. Dat is Tina’s taak. Door haar baan in de thuiszorg komt ze bij veel mensen over de vloer. Vakkundig weet ze steeds wegen te vinden om de incontinente cliënten, die ze daar ontdekt, aan zich te binden. Tegen heug en meug vaak. Met dubieuze contracten. Gelukkig schamen de meeste cliënten zich zo over het dragen van luiers, dat ze zich schikken in hun lot.

Dana grinnikt zachtjes. Door Tina’s niet aflatende doortastendheid zijn ze ook aan Koekepeer gekomen. Hij plast al sinds jaar en dag in zijn broek, louter voor zijn plezier. Tina heeft het bij toeval ontdekt, toen ze een keer met hem aan de praat raakte. Gewoon op straat. Plotseling ving ze een glimp op van een enorme kletsnatte plek in zijn kruis. Hij probeerde het met man en macht te bedekken, maar Tina had aan 1 snelle vakkundige blik genoeg…..

Zonder pardon sleepte ze hem vervolgens mee naar huis, alwaar hij rücksichtsloos in een luiertje werd gehesen. Hetgeen hem enorm opwond. De man was als was in Tina's vakkundige handen. Giebelig herinnert Dana zich hoe Tina hun slachtoffer direct omdoopte tot Meneertje Koekepeertje, hoewel hij eigenlijk Koekenbier heet. De dames hebben zich gek gelachen om die knappe opgewonden kerel in zijn dikke luier. Hij moet die dingen nu verplicht elke dag dragen, anders vertelt Tina aan alle buren, dat hij nog niet zindelijk is. De man is volstrekt aan hen overgeleverd.

En tegenwoordig is hij dus ook in dienst van hun bedrijfje. Dagdagelijks verschoont hij een vaste club incontinente medemensen, hij heeft er een dagtaak aan. De dames zijn heel tevreden over hun werknemer. Over het algemeen houdt hij zich prima aan hun regime. Bovendien is hij dol op de beide meiden, wat best vreemd is. Zo aardig zijn ze nu ook weer niet voor hem.

‘Zo,’ zegt de kolossale Tina Tena tegen haar intussen flink aangeschoten volwassen baby, ‘Genoeg bier voor deze kleine, je moet nu echt naar bed. Vooruit! We gooien je er uit! Of wil je soms in ons ledikantje op onze speciale babykamer slapen?’

Het is een verleidelijk aanbod, maar Koekepeer wil graag naar huis. Ook al moet hij dan in een dikke luier over straat. Hij wil thuis nog even aan Katy denken in zijn lekkere luier. Daarbij wil hij niet gestoord worden door bazige dames, die om de haverklap die luier komen controleren. Morgenochtend ziet hij wel weer. Want zo is Koekepeer.

De dames kussen Koekepeertje op zijn wangetjes. Ze knijpen om beurten in zijn luier, net zo lang tot hij moet plassen. ‘Slaap lekker straks, lief knulletje,’ fluistert Tina tevreden in zijn oor, ‘Niet vergeten even een foto te sturen als je in je bedje ligt. Ik wil zien of je netjes je luier aan hebt gehouden. En of je over je schattige rompertje je kinderachtige kleuterpyjama wel draagt. Dag schatje…’

Dana opent de deur naar de achtertuin. Koekepeer waggelt zwabberig over het matig verlichte tuinpad richting tuinhek. Vervolgens strompelt hij de duistere lange brandgang door, die de huizenrijen van elkaar scheidt. Daarna moet hij toch echt een stukje over de openbare weg, om bij zijn eigen huis te komen, daar ontkomt hij helaas niet aan. Hij ziet in de verte een politiewagen patrouilleren. Goddank is hij niet met zijn dronken kop achter het stuur gaan zitten. Nu alleen zorgen, dat hij niet gaat lopen zwalken in zijn dikke luier. Maar dat valt nog niet mee. Koekepeer kan bijna niet meer op zijn benen staan. Moeizaam ploetert hij voort, terwijl hij vertwijfeld steun zoekt bij paaltjes, schuttingen en afrasteringen. Hij is bijna thuis, als de wagen pal naast hem halt houdt. Verwilderd kijkt onze broekplasser op, in zichzelf mompelend ‘Oh, mijn god, wat gaan we nu krijgen?’

Tina en Dana zitten samen te schuddebuiken van de lach. ‘Wat zei de politie, toen je hen wees op een aangeschoten verdwaalde volwassen baby?’ giert Dana, terwijl ze hikkend naar de hoorn in Tina’s hand wijst. ‘Ze zouden hem een nachtje meenemen naar het bureau om zijn roes uit te slapen….. Ik heb iets in zijn laatste biertje gegooid, waardoor hij intussen zo mak als een lammetje is. Morgenochtend is hij weer het ventje, maar nu ….. hihihi…..’ proest de reuzin, ‘Nu heeft hij echt niks in te brengen……’

Dit is Tina’s straf voor die foute vieze luier van daarstraks. Voor de leugens over hoe dat kwakje in die luier is beland. Ze gelooft namelijk niks van het verhaal, dat dat per ongeluk is gebeurd, louter omdat hij een lekkere natte warme luier aan had. Ga toch weg. Tina kent haar pappenheimers. Er is meer aan de hand. Bovendien wil zij dit gewoonweg niet hebben. Dus ja, wrahahaha, dit is haar wraak.
 
Laatst bewerkt:

KatyDLove

Gewaardeerd Lid
Terwijl Katy de slaap der onschuldigen slaapt, veilig verpakt in haar dikke pamper, dromend van haar Prins in de Witte Luier……, geraakt diezelfde Prins met luier en al in de problemen. Terrible Tina heeft een geniepig middeltje in zijn laatste biertje gegooid. Het tast zijn evenwichtsorganen aan, slechts tijdelijk, maar toch…. Ook heeft deze beproefde medicatie zeker effect op het spraakcentrum in zijn hersenpannetje. Daarnaast krijgt hij last van lichte hallucinaties. Tel daarbij op, dat zijn kleine hersenen al een flinke klap van al dat bier hebben gehad en je krijgt…. Ja, je krijgt een levensgrote brabbelende baby!

Zo kan het gebeuren, dat Koekepeertje op steenworp afstand van zijn huis van de weg wordt geplukt door een paar levensgrote dienders. Hij probeert ze te woord te staan, maar uit zijn mond komt alleen maar gebrabbel. ‘Dadada, muh duh dadada,’ horen de agenten. Terwijl Koekeppertje toch luid en duidelijk probeert te zeggen, dat hij bijna thuis is. Dat alles in orde is. Dat ze hem gerust met rust kunnen laten. ‘Dahdadahda, brabbeldebrabbel…’ wijst hij met zijn knuistje richting zijn eigen voordeur.

De agenten zijn uit de auto gestapt en kijken elkaar bevreemd aan. Een levensgrote baby zit daar in een flinke luier op de stoep voor zich uit te brabbelen. Opstaan lukt niet meer. Hoezeer dat ventje ook zijn best doet in die idiote pastelkleurige roze joggingbroek. Met dat krankzinnige kinderachtige truitje er boven. ‘Laten we hem inderdaad maar meenemen naar het bureau. Het is nog maar een kind, zullen we maar zeggen…’ zegt de dikste van de twee.

‘Vooruit joh, stap eens in de auto,’ port de andere agent in de ribben van ons Koekiemonster. Verward begint deze richting auto te kruipen. Zijn al dikker wordende luiertje steekt parmantig in de lucht. Zwiept ritmisch heen en weer bij elke beweging, die Koekemans maakt. Na naar het schijnt een eeuwigheid komt hij bij de deur naar de achterbank. Hij probeert verwoed naar binnen te klauteren, maar zijn luier zit in de weg. Bovendien lijkt zijn motoriek nergens meer op.

De dikke agent geeft hem subiet een stevig kontje. Met een boogje vliegt hij nu de achterbank op, waar hij brabbelend blijft liggen. ‘Dadada, duh, dada…’ roept hij blij. Het slaat natuurlijk nergens op, die blijdschap, Koekebeestje had beter kunnen zorgen, dat hij achter zijn eigen voordeur was geraakt. Het geeft maar aan, hoe absoluut de regressie is, die onze grote vriend nu spontaan doormaakt. Hij leeft volstrekt in het moment. Weet van voren niet, wat hij van achteren doet. Tevreden steekt hij zijn benen in de lucht en trappelt van plezier, daarbij tegelijkertijd zijn luier flink benattend. ‘Dadada, hihihi, dadada…’ kraait hij enthousiast.

De politieagenten kijken elkaar met opgetrokken wenkbrauwen aan en liggen vervolgens dubbel van de lach. Ze hebben al veel voorbij zien komen, maar deze kleuter slaat alles. Wat een malloot! In z’n babyoutfit. Ze kunnen er met hun kop niet bij! Dat dit bestaat!

‘Hahaha,’ hikt de ene, ‘Laten we hem maar op het hoofdbureau afleveren. Misschien dat ze daar weten, wat ze er mee aan moeten… Hihihi.’ De ander veegt de tranen van zijn wangen. Dan draait hij zich om naar hun bijzondere passagier. ‘Wees maar niet bang, kleintje, de politie is je beste vriend. Wij zullen wel voor je zorgen…..’

‘Waarschijnlijk is hij ergens uit een gesticht ontsnapt,’ overleggen ze vervolgens via de portofoon met het hoofdbureau, ‘Hij ligt in een dikke luier te kraaien hier op de achterbank. We hebben geen idee, wie het is, want hij heeft helemaal geen identificatie bij zich….’

Nee, voor dat laatste heeft Tina wel gezorgd. Tijdens het afscheidsritueel heeft ze stiekem zijn portefeuille met daarin zijn paspoort en rijbewijs verwisseld voor een fopspeen. Zijn sociale kader is hiermee compleet weggevallen. Zijn bestaansrecht ontleent hij slechts aan die knalroze speen. Meneer de Koekepeer staat er alleen voor.

Op het hoofdbureau weten ze ook niet, wat ze met dit geval aan moeten. Ze tillen hem in een invalidenwagentje en besluiten om hem met luier en al de cel in te gooien. ‘Misschien moet ik hem verschonen,’ grapt een ondeugende agente vanachter de balie. Hilariteit alom. ‘Dat zal niet gaan, er zit een slot op zijn luier…,’ is het droge commentaar van de dikke diender. Een streek van Dana bij het afscheid. Snel en vakkundig aangebracht, terwijl de licht bezopen Koekemans door Tina werd afgeleid.....

‘Hou op met me,’ giert de agente, terwijl de tranen van het lachen over haar wangen lopen, ‘Een slot? Dat wil ik zien!’

Zo staat er dan een heel rijtje agenten nieuwsgierig in de roze joggingbroek te turen naar de dikke luier van Meneer de Koekepeer. Hij laat zich al die aandacht braaf welgevallen. Het is eigenlijk best opwindend, al die uniformen in combinatie met zijn dikke luier. Van schrik krijgt hij een flinke joekel in zijn luierbroek. ‘Dadahda,’ brabbelt hij opgewonden. De agenten zien het voor hun verbijsterde ogen gebeuren. ‘Goeie hemeltje, snel weg met die mafkees,’ giebelt de sexy agente, ‘Wel jammer van zo’n knappe kerel,’ verzucht ze er achteraan.

Tussen het rijtje dienders staat agent Koos. Hij staat daar werkelijk als aan de grond genageld. Onafgebroken houdt hij zijn ogen gericht op de dikke luier van hun arrestant. Met moeite kan hij zijn eigen ademhaling reguleren. ‘Ik stop hem wel in de cel,’ klinkt het dan ook enigszins ademloos uit zijn kurkdroge mond. ‘Hahaha, waar je zin in hebt,’ grappen zijn collega’s. Toffe gozer toch, die Koos. Altijd bezig om iedereen uit de brand te helpen.

Koos posteert zich achter de invalidenwagen en rijdt met een straf vaartje naar het cellenblok. Daar maakt hij snel een bedje op. Op het dunne matrasje legt hij wat vuilniszakken ter bescherming tegen eventueel doorlekken. Daarover komt een schoon lakentje. Daarop dropt hij de grote baby. Een warm dekentje en een fris kussensloop om het hoofdkussen maken de slaapplek af.

Koos gaat op een stoel naast het geïmproviseerde bed zitten en kijkt naar het rustige slapende gezicht van Koekepeertje. Ergens onderweg van de hal naar de cel is hij onder zeil geraakt. Zijn dikke luier maakt een bobbel onder de deken. Koos staart er naar met stijgende opwinding. Dan kan hij zich niet langer bedwingen, hij maait de deken opzij. De joggingbroek schuift hij helemaal naar beneden, tot aan de knieën van de arrestant. Gefascineerd staart hij vervolgens naar het luierslot. Hij heeft er wel over gelezen, maar nog nooit heeft hij er eentje daadwerkelijk met eigen ogen gezien.

Agent Koos is namelijk een Diaper Lover. Dat hadden jullie waarschijnlijk al begrepen. Vanaf zijn vroegste jeugd brengen deze artefacten hem in vervoering. Als kind trok hij graag de luiers van zijn jongere broertje aan. Met enige regelmaat ging hij geluierd naar school. Toen zijn klasgenootjes het ontdekten werd hij verschrikkelijk gepest. ‘Koos-pis-schijt- in-je-luierdoos,’ schreeuwden ze hem na bij het uitgaan van de school. Daarna durfde hij er nooit meer eentje in het openbaar aan te trekken.

Na een paar jaar was zijn broertje ook eindelijk zindelijk. Tot groot verdriet van Koos. Zijn heimelijke geluier na schooltijd in de soms al gebruikte luiers van zijn broertje was in 1 klap afgelopen. De plastic broekjes verdwenen naar zolder. Waar Koos er soms nog eentje aan trok, met een opgevouwen handdoek er in bij wijze van luier. Tot zijn moeder op een kwade dag ook de plastic broekjes weg gooide. Koos zocht nog geruime tijd vergeefs tussen afgedankte spullen naar zijn geliefde schat. Hevig verdriet maakte zich van hem meester, toen hij besefte, dat de broekjes definitief weg waren.

Pas heel veel later kreeg Koos weer met luiers te maken. Nu omdat hij zelf kinderen kreeg. Zodra er luiers in huis kwamen wilde hij er eentje aan. Maar die piepkleine babyluiers pasten hem natuurlijk van geen kanten……

En nu ziet hij hier iemand zomaar in een echte schattige babyluier liggen, met een hele leuke print, maar dan in een grote maat! Een maat, die hijzelf prima zou passen! Met daaroverheen een geweldige transparante knalroze plastic broek! Met frivole rushes! Precies het soort broekje, dat onze stoere Koos altijd al zo mooi vindt. Koos voelt zich helemaal wee worden. Dat dat bestaat! Voor grote mensen!

Voorzichtig steekt hij zijn hand uit naar de dikke luier. Hij moet gewoonweg even voelen aan dat wereldwonder. Zijn ademhaling versneld, zodra hij de luier aanraakt. Voorzichtig streelt hij over de dikke volle luier, het prachtige plastic broekje. Dan kneedt hij er een beetje in, goh, zo te voelen is die luier goed nat. Terwijl hij zo lekker zit te foefelen wordt de luier opeens helemaal warm. Ons Koekiemonster laat door al dat gekneed een flinke plas lopen!

Hij denkt overigens helemaal niet aan politieagenten, nee. Koekepeer droomt van Katy. Een intense, indringende droom. Ze voelt heerlijk aan zijn lekkere luiertje, terwijl zij hem vol overgave kust. Dan begint ze ook nog zijn luiertje te kneden. Hij plast nu vol overgave. Tot hij niet meer kan, omdat hij te opgewonden raakt. Ander vocht spuit nu zijn luier in, terwijl Katy hem liefdevol aankijkt. Die blik, die ogen, die lach…. Onze luierman is in de zevende hemel, terwijl hij hortend en stotend onder de hand van Koos ligt te kronkelen.

Koos schrikt zich een ongeluk. Dit is helemaal niet zijn bedoeling. Hij ging gewoon een beetje op onderzoek uit! Als een rechtgeaarde rechercheur! Snel doet hij het dekentje weer over de arrestant. Dan haalt hij zijn politiepet weer van de camera, die in de cel hangt. Ja, je moet overal aan denken, met zo’n luierobsessie. Hij wil absoluut niet door zijn collega’s worden betrapt. Hij wil geen herhaling van zijn schooltijd. Dit geval intrigeert hem echter uitermate. Hij zal er voor zorgen, dat hij morgenochtend deze case hoogstpersoonlijk afhandelt.

Koos doorzoekt nog eventjes de zakken van de joggingbroek en het trainingsjasje van de arrestant of er misschien toch ergens een identiteitskaart in een zak verborgen zit. Hij vindt alleen een reusachtige roze fopspeen. Die stopt hij dan maar in de mond van de volwassen baby. Deze begint direct enthousiast te zuigen op het ding, ziet Koos, als hij nog een keertje achterom kijkt, voordat hij de celdeur sluit.

Meneer de Koekepeer is in een soort coma geraakt. Zich nergens van bewust ligt hij zijn hele luier vol te stampen met van alles en nog wat. Liters bier en een in het geniep ongemerkt ingebracht time released laxerend zetpilletje maken dat het een beestenbende wordt in zijn ultra dikke luier met inlegger. Maar Koekepeer weet nergens van. Hij zweeft door dromenland. In een luiertje. Hand in hand. Ja, Koekepeertje droomt van zijn Katy…….
 
Laatst bewerkt:

luierdromer

Niet geschoten is altijd mis.
Weer 2 mooie hoofdstukken waarvan het laatste een totaal onverwacht, ik mag wel zeggen bizarre wending heeft gekregen.
Nog mooiere wending zou zijn als de formule is uitgewerkt dat Koekepeer gaat praten en, de agenten Tina en, Dana op een ongenadige manier een koekje van eigen deeg krijgen maar, dat is maar een spontaan ideetje, :p
 
Thread starter Similar threads Forum Replies Date
D even voor stelen Voorstellen 10
Bab Diap Is dit stelen? Pub 21
P Romper over plastic broek of andersom? Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 11
F Plastic broek of luier Plastic broekjes liefhebbers 3
Skyfal Hoe moet je de maten van de plastic broekjes zien? Plastic broekjes liefhebbers 4
Snuffel Heel opgewonden in plastic broekje Plastic broekjes liefhebbers 6
W Tena ultima L met plastic buitenlaag VVV 4
pvcscout 43 jaar puur plastic broek Plastic broekjes liefhebbers 11
broekie Wie van jullie heeft een partner die geen problemen heeft met je plastic broekje. En hoe is dat? Plastic broekjes liefhebbers 48
broekie Skype voor plastic broekjes lover's noord Nederland. Plastic broekjes liefhebbers 9
broekie Jona en Broekie zoeken serieuze plastic broekjes vriend/meester. Contact advertenties 30
Inco-plastic-24/7 Mijn voorraad plastic broekjes Plastic broekjes liefhebbers 11
Diaperman Kennisoverdracht luiersdragen in combi met plastic broekjes en luiers Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 5
C Een oudere Tena Slip Maxi plastic van het weekend gedragen met betere plakstrip dan ze nu hebben, toen bestond de Tena Slip Ultima nog niet Pub 14
Inco-plastic-24/7 Waarom ik altijd plastic broekjes draag, vragen ze mij wel eens...... Plastic broekjes liefhebbers 17
Inco-plastic-24/7 Hoe gebruiken en dragen jullie een plastic broekje? Plastic broekjes liefhebbers 22
plasticfetish Een plastic-meet Plastic broekjes liefhebbers 3
L Op stap met plastic broek Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 5
D Luier, plastic broekjes, lycra, lingerie date. Contact advertenties 2
Ron Retro SGA plastic broek op marktplaats Plastic broekjes liefhebbers 8
A Plastic broek in Duitsland Plastic broekjes liefhebbers 30
R Vrouw in luier en plastic broeken Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 31
DL013 Beste plastic luier voor iemand van 47kg Vragen & Info Shop 8
PB'tje Transparante plastic broekjes Plastic broekjes liefhebbers 2
Fernado Plastic broeken Plastic broekjes liefhebbers 5
E Hulp voor grote maten Vragen & Info Shop 8
pitouke Naden plastic broek Fabimonti Plastic broekjes liefhebbers 13
Luierliefhebber Brent ik heb vaak problemen met tena slip orginal plastic buitenkant Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 6
L Luier en plastic broekjes lover Voorstellen 3
Inco-plastic-24/7 Nieuw merk plastic broekjes!!!3 Plastic broekjes liefhebbers 46
F Samen met partner en plastic broek Plastic broekjes liefhebbers 2
G Ervaring plastic broek Suprima 1205 Plastic broekjes liefhebbers 17
PB'tje Plastic broekje enkel met inlegger Plastic broekjes liefhebbers 5
T Helpt een plastic broek tegen geurtjes? Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 3
F Luiers e/o plastic broek aankrijgen Plastic broekjes liefhebbers 5
DL013 Weet iemand waar ik maat L molicare slip maxi blauwe plastic buitenlaag Luiers 14
Inco-plastic-24/7 Zo lekker dikke nacht luier met natuurlijke dubbele plastic broeken Plastic broekjes liefhebbers 3
Inco-plastic-24/7 Plastic rompers Plastic broekjes liefhebbers 11
J Bezoek sauna en striemen aan benen en buik van plastic broek Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 3
Inco-plastic-24/7 Grote investering gedaan nieuwe plastic broeken Plastic broekjes liefhebbers 11
dutchdl93 Luier advies - plastic slip M Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 14
plasticfetish Voor de liefhebbers van plastic kleding Plastic broekjes liefhebbers 9
A 01 Luiers en plastic broekjes 16+ Verhalen 699
F Plastic broekjes aan waslijn Plastic broekjes liefhebbers 211
Karel73 Alternatief voor Tena Slip Active-Fit Maxi, Plastic Buitenlaag Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 3
P Filmpjes Xtreme Daipers, plastic mommy AB/DL Filmpjes 2
F Plastic broek contact Contact advertenties 0
F Plastic broek contact Plastic broekjes liefhebbers 5
Karel73 1e x in luier met plastic broek AB/DL Fotos 7
pvcscout Een mooi plastic broekjaar 2022 toegewenst Plastic broekjes liefhebbers 2
Similar threads


















































Bovenaan