De ene een corvee-straf, de ander in de luiers.
Deel 6: licht en zwaar gestraft
De ouders van Dennis gaven hem geen keuze. Het begon er al mee dat hij geen antwoord kon geven op de vraag of hij een reden had om niet zijn excuses aan te bieden. Die had hij natuurlijk niet. Hij besefte ook wel dat het absoluut niet netjes was wat hij had gedaan. Die stoerdoenerij samen met Sander was hij trouwens ook zat, in werkelijkheid was hij een beetje onzeker over zichzelf.
Met knikkende knieën stond hij bij Taco op de stoep, maar eenmaal binnen viel alles mee. Niemand werd boos en hij kreeg geen verwijten naar zijn hoofd geslingerd. Als hij maar beloofde dit voortaan niet meer te doen, anders zouden hardere maatregelen volgen. Met Taco kon hij het best goed vinden en ze zouden een keer samen gaan gamen. Ook bij Tessa volgde een soortgelijke ervaring. Met een meisje afspreken daar had hij alleen geen zin in, dus dat deed hij niet.
De volgende dag op school werd hij voor de les meteen bij het schoolhoofd geroepen. "Ik heb het al gehoord," zei hij, "je hebt je excuses al aangeboden." "Dat klopt, meneer Versteeg," antwoordde hij, "en wat wordt mijn straf nu?" "Wel, het is voldoende als je vandaag na de les even een uurtje mevrouw De Groot gaat helpen," zei meneer Versteeg. Mevrouw De Groot was de conciërge van de school. Dat verbaasde Dennis een beetje. Zo'n lichte straf? Meneer Versteeg legde uit dat excuses aanbieden al een straf op zich was. Het was nog even afwachten wat Sander zou doen, als hij geen excuses zou aanbieden dan mochten ze tijdens de les niet meer naast elkaar zitten. "Daar heb ik ook geen zin meer in," zei Dennis, "als hij niet hetzelfde doet als ik dan zijn we geen vrienden meer." Dat vond meneer Versteeg het enige juiste antwoord.
Sander was op zijn beurt eigenwijs, wat zijn ouders ook zeiden. Tegen die twee sorry zeggen? Hij dacht er niet aan. Nog erger dan Dennis leek Sander alleen maar stoer. In werkelijkheid was hij boterzacht van binnen en hij was veel te bang dat iemand daar achter zou komen. Meneer Versteeg had veel mensenkennis en keek dwars door die stoerdoenerij heen. De straf die hij voor ogen had daarmee dacht hij daar wel een eind aan te maken. Toen er een week voorbij was moest Sander woensdag na de les met beide ouders op gesprek komen. "Je hoeft mij niets uit te leggen," zei meneer Versteeg, "ik weet dat je je excuses niet hebt aangeboden." Sander knikte bevestigend, met een arrogante grijns. "Weet je knul," zei meneer Versteeg op strenge toon, "je denkt dat je stoer bent, maar in werkelijkheid ben je een klein kind. School neem je ook net serieus. Het is nu november en als je doorgaat met dit gedrag dan ga jij volgend jaar niet naar de middelbare school. Dan doe je groep 8 nog maar een jaartje over." Hier schrok Sander van. "Omdat jij je als een klein kind gedraagt," ging hij verder, "ga je ook maar een paar weken doen wat kleine kinderen doen. Je gaat zelf een tijdje in de luiers rondlopen." Sanders gezicht trok wit weg. Dit had hij niet verwacht.
Meneer Versteeg haalde twee grote pakken luiers onder zijn bureau vandaan. "Een vriendin van mijn vrouw werkt bij de apotheek, die wist precies uit te leggen welke luiers we nodig hebben," zei hij "Het ene pak blijft hier op school, het andere neem je mee naar huis. Tot zaterdag over drie weken is de WC voor jou verboden terrein. Die zaterdagochtend nadat je wakker bent geworden is de eerste keer dat je weer mag." Sander keek zijn ouders verschrikt aan om te zien of die het niet voor hem op wilden nemen. Dat gebeurde niet. "Wat mij betreft krijg je er nu meteen een om," zei zijn vader. Zijn moeder deed er zelfs nog een schepje bovenop. "Thuis gedraag je je ook niet altijd even netjes," zei ze, "maar wat je tot nu toe op school deed is nog erger. Ik wist er niets van af, anders had ik eerder ingegrepen. Het moet echt afgelopen zijn, anders mag je nog een tijdje langer in de luiers rondlopen. Tot de Kerstvakantie aan toe." "Mooi plan," vulde haar man aan, "en om het compleet te maken mag je jezelf ook niet verschonen." Sander vroeg of hij nog net 1 keertje naar de WC mocht omdat hij nodig moest plassen, maar het was te laat. Hij moest zijn broek en onderbroek uittrekken en op het bureau gaan liggen. Zijn moeder haalde een luier uit het pak, schoof hem onder zijn kont, trok de flap tussen zijn benen omhoog en maakte de plakkers vast. "Plas maar in je luier," zei meneer Versteeg, "dan kun je alvast wennen voor de komende weken." Sander hield het toch op. Toen hij zijn broek weer aan had kon hij de druk op zijn blaas niet meer aan en begon hij te plassen. Er kwam geen eind aan en zijn hele luier vulde zich met het vocht. Hij voelde zich vies.
Op weg naar huis werd de ellende nog groter. Sander liep zich al wild te ergeren aan die dikke verpakking om zijn kont, ineens moest hij ook nog poepen. 'Nee toch hè,' dacht hij, 'komt dit er ook nog bij.' Thuis aangekomen vroeg hij aan zijn moeder of hij op de WC mocht poepen, maar dat ging niet door. "Je weet wat meneer Versteeg heeft gezegd," zei zijn moeder, "de WC is nu verboden terrein voor jou." Voorzichtig ontspande hij zich, maar de druk van binnenuit was te sterk en hij liet zich helemaal gaan. Stukje bij beetje vulde zijn luier zich met een dikke warme brei. Het werd hem nu echt te veel en hij brak. De tranen liepen over zijn wangen en hij zei met bevende stem "Mam, mm.. mag..." Zijn moeder gaf hem een aai over zijn bol. "Zeg het maar, mannetje, wat wil je?" vroeg ze op een toon alsof hij twee was. "Mag ik een schone luier? Ik voel me vies!" zei hij. Ze gaf hem een kusje op zijn voorhoofd. "Natuurlijk jongen, ik zal je even goed verzorgen."
Net op het moment dat Sander verschoond werd kwam Bas thuis. Hij stond op het punt om ontzettend in de lach te schieten, maar hun vader stak daar al snel een stokje voor. Hij legde aan Bas uit dat Sander straf had gekregen voor wat hij Tessa had geflikt, maar dat hij daar verder geen lolletje over mocht maken. "Als je daar toch grapjes over gaat maken dan krijg je ook een luier om," zei hij, "en wel net zo'n lange tijd als je broer." Aan het gezicht dat Bas toen trok was duidelijk te zien dat hij daar geen zin in had.
Sander was wat bijgekomen nadat hij weer in een schone luier rondliep. Toch maakte hij zich erg zorgen. Want wat zou er morgen op school gebeuren?