Katelijne deel I ( 18- ML LG DL WL BL NL )

Lezers beoordelen dit verhaal tot nu toe met het volgende cijfer;

  • 1

    Stemmen: 0 0,0%
  • 2

    Stemmen: 0 0,0%
  • 3

    Stemmen: 0 0,0%
  • 4

    Stemmen: 0 0,0%
  • 5

    Stemmen: 1 2,4%
  • 6

    Stemmen: 2 4,9%
  • 7

    Stemmen: 1 2,4%
  • 8

    Stemmen: 8 19,5%
  • 9

    Stemmen: 14 34,1%
  • 10

    Stemmen: 15 36,6%
  • Anders

    Stemmen: 0 0,0%

  • Totaal stemmers
    41

Winfield

Privé berichten ontvangen vind ik prima en leuk
Katelijne voelde de spanning in haar onderbuik. Ze keek nog eens een keer op haar laptop die ze voor haar neus in haar bed had naar gezet.
'nog een uurtje en dan is het half vier,' dacht ze.
Ze stuurde de cursor met haar vinger behendig over het scherm van de laptop heen en bekeek ondertussen vluchtig de tekst uit de e-mail die ze aan haar voorbij liet glijden.
Ze had vandaag voor het eerst in haar leven afgesproken met een andere 'luierliefhebber', die ze nog maar pas geleden had leren kennen op een forum voor luierliefhebbers.
Hoewel afspreken een groot woord was, want ze had enkel afgesproken om een pakketje met echte Tena maxi luiers maat 'S' aan te nemen, en daarna meteen weer door te fietsen.

Katelijne wist niet hoe het kwam en waar het vandaan kwam, maar ze kreeg altijd al, zolang als ze zich al wist te herinneren, een fijn en apart gevoel in haar buik bij alles wat ook maar iets met luiers te maken had.
Als klein klein meisje stond ze al bij de verschoon beurt van haar kleine nichtje te kijken en dacht ze, 'kon ik, in plaats van mijn nichtje, daar maar zo schaamteloos lekker met mijn beentjes gespreid liggen, terwijl mijn tante mij een schone luier onder mijn billen zou schuiven'.
'Wat zou dat een heerlijk gevoel moeten zijn,' verzuchte ze dan in zich zelf.
Zo klein als Katelijne toen ook was, wist ze wel dat ze daar niet zo maar om kon vragen zonder vreemd aangekeken te worden. En bovendien was zo ook al vanaf haar tweede levensjaar zowel overdag, als 's nachts helemaal 'droog'.
'Dat heb ik weer,' dacht ze vaak in haar zelf. 'Dan ben je gek op luiers, en dan ben je zelf al zo vroeg zindelijk, waardoor je het luier dragen niet eens meer kan herinneren, hoe het is en hoe het voelt.'

Katelijne was zelf inmiddels veertien jaar, en ze was er sinds een aantal maanden via het internet achter gekomen dat ze helemaal niet de enige op de wereld was die het dragen van luiers als bijzonder ervaart.
Ze was via een simpele 'Google' zoekopdracht op de website van een club voor luierliefhebbers terecht gekomen, en daar was een wereld voor haar open gegaan. Ze had zich aangemeld op het forum, en ze had zichzelf in korte tijd al heel erg eigen gemaakt op deze website.

Ze had het nu zelfs een aantal dagen geleden aan gedurfd om bij de supermarkt een pak met 'DryNites' te gaan halen, dat zijn speciale luierbroekjes voor oudere kinderen die nog last hebben van bedplassen. Katelijne was er speciaal voor naar een supermarkt in een andere wijk in de stad gefietst om te voorkomen dat ze bekenden tegen zou komen.
In de supermarkt had ze na even te aarzelen een pak DryNites luiers speciaal voor meisje gepakt en was meteen naar de kassa gelopen.
Bij de kassa had ze, ondanks dat ze probeerde zo normaal mogelijk te doen, het bonzen van haar hart gevoeld. Ze moest vast een vuurrood hoofd hebben gehad dat kon niet anders. Voor haar gevoel keek iedereen haar aan, en zou iedereen weten dat ze nog luiers gebruikte. Na het afrekenen had ze de luiers dan ook meteen in een plastic tas gestopt en was zo snel mogelijk de winkel uit gelopen.

Eenmaal thuis was ze meteen naar haar kamer gegaan en had ze de verpakking voorzichtig open gemaakt, ze had er een luier uitgepakt en bij het zien en voelen van de luier had ze een bijzonder en warm gevoel in haar buik gekregen. Zo'n grote luier had ze nog nooit eerder gezien! Katelijne had vervolgens haar broek en slipje uitgetrokken en had daarna de luier voorzichtig als een onderbroek aan gedaan, ze kon gewoon niet langer wachten. De luier paste, en het voelde zo heerlijk aan tussen haar benen, als of ze al jaren op dit gevoel had gewacht. Het was dus gelukt, ze had nu eindelijk haar eigen luiers!

Nadat Katelijne een beetje van de opwinding was bekomen had ze zich bedacht dat ze het pak met de luierbroekjes goed moest gaan verstoppen. En ze had na even denken een goede plek achter haar bed gevonden onder de schuine overkapping van het dak, daar zou ze de luierbroekjes samen met wat oude Donald Duckjes bewaren in een opbergbox. Ze moest er ook niet aan denken dat haar vader of moeder er ooit achter zouden komen dat ze luiers op haar kamer verstopte. Mocht het ooit gebeuren dat ze betrapt zou worden, dan had ze zich zelf voor genomen om te zeggen dat ze last had van bedplassen en er uit schaamte niet over durfde te praten. Maar ze hoopte dus werkelijk dat het nooit tot zo'n confrontatie tussen haar en haar ouders zou komen.

Katelijne had op het forum Jeroen leren kennen. Jeroen was 29 jaar oud, en hij was dus al een stuk ouder dan Katelijne. Toch hadden ze leuke gesprekken samen, en het ging daarbij niet eens altijd alleen maar over luiers. Over andere alledaagse dingen konden ze samen ook heerlijk kletsen.

Voor Katelijne was lastig om zelf aan echte incontinentie luiers te komen, een luier die ze, net als een echte baby luier, onder haar billen kon schuiven, om haar heen kon vouwen en dan dicht kon plakken. Een luier die lekker dik tussen haar benen aan zou voelen, en die bij het bewegen een klein beetje zou kraken. Dat zou toch heel wat 'echter' zijn dan de DryNites luierbroekjes die ze nu had. Ze was echt wel heel blij met haar zelf gekochte DryNites, maar die luiers waren er eigenlijk voor gemaakt om juist zo min mogelijk op luiers te lijken en meer als ondergoed te zijn. En net als ondergoed, dat was juist wat Katelijne eigenlijk níet wilde.

Jeroen kon voor Katelijne wel een aantal luiers regelen, luiers van het merk Tena Maxi, en dan in de maat S, die zijn eigenlijk bedoeld voor grotere kinderen met incontinentie problemen, iets heftigere dan bedplassen zeg maar.
Maat S, Katelijne hoopte dat ze daar met haar toch wel tengere lichaamsbouw nog wel in zou passen.

En vandaag was het dan zover, Katelijne en Jeroen hadden met elkaar afgesproken om de Tena luiers te overhandigen. Gewoon overhandigen en verder niets, dat leek ze allebei al spannend genoeg.
Katelijne lag met haar laptop in bed en las de mail nog eens door waarin ze met Jeroen had afgesproken. Vanmiddag om half vier voor de C1000 supermarkt in het overdekte winkelcentrum bij haar in de stad. Katelijne had aan haar moeder verteld dat ze vanmiddag nog even naar de stad wilde gaan om naar een leuk jurkje te kijken wat ze had gezien.
Katelijne's moeder was docent wiskunde en gaf les op de zelfde school als waar Katelijne op zat. Ze had direct na schooltijd vergadering, en omdat de vader van Katelijne doorgaans ook nooit voor zes uur thuis was moest het vanmiddag gaan lukken de luiers ongemerkt haar zolder kamertje op te krijgen.

Jeroen woonde niet echt dicht bij Katelijne in de buurt, maar hij kwam zo nu en dan wel eens in de buurt van de stad waar Katelijne woonde.
'Hij zal nu al wel onderweg zijn,' dacht Katelijne.
Hoewel ze elkaar nu via de gesprekken op internet toch al best wel goed kenden, bleef het allemaal best wel spannend. Katelijne had tot dusver alleen nog maar de foto van Jeroen gezien, en voor Jeroen was dat bij Katelijne al niet veel anders, hij kende haar ook alleen nog maar van de foto.
'Zou Jeroen wel werkelijk zijn wie hij zei dat hij was, zou de jongen op de foto Jeroen wel zijn?' allemaal vragen die door het hoofd van Katelijne heen spookte, ze werd er dan ook vaak genoeg voor gewaarschuwd om niet met vreemde mannen af te spreken.

Buiten viel ondertussen de regen mals uit de hemel. 'Als het zo blijft regenen is het eigenlijk helemaal geen weer om met de fiets naar het winkelcentrum te fietsen', dacht Katelijne. Op dat moment kwam er net een nieuwe mail binnen op haar laptop, het was van Jeroen:

Hey Katelijne, het is niet heel erg mooi weer, je komt toch nog wel? Ik ben er bijna!
Hopelijk tot zo! Groetjes Jeroen (spannend hè)

Katelijne voelde weer even een kriebel in haar buik van de spanning. Ze wilde net de mail gaan beantwoorden toen haar mobiele telefoon ging, door de spanning schrok ze van de ineens zo luide melodie door haar kamer.
Ze zag op haar beeldscherm dat het haar moeder was die belde. 'Nee hè, wat nu weer?' dacht Katelijne en veegde met haar vinger over het scherm van haar mobiel om het gesprek te beantwoorden.
'Met mama', klonk het aan de andere kant van de lijn. 'Zeg de vergadering gaat niet door, mama komt nu naar huis en dan gaan we samen met de auto naar de stad, dan hoef je niet door de regen te fietsen'.
'Oh nee hè wat nu?' dacht Katelijne, 'als mijn ma zo thuis is kan ik het wel vergeten dat ik de luiers ongemerkt naar boven krijg.'
'Zorg je ervoor dat je zo klaar staat schatje, dan kom ik er nu aan', zei de moeder van Katelijne.
'Euh ja ma is goed,' zei Katelijne die op dat moment ook niet wist wat ze anders moest zeggen.
'Tot zo dan,' klonk het door de telefoon. 'Tot zo mam,' zei Katelijne, en hing op.
Katelijne stond op uit haar bed, liep naar het schuine zolderraam en keek naar buiten, het leek nu juist net een beetje op te klaren in de verte.
'Wat moet ik nu doen,' en ze dacht snel na. Katelijne pakte de laptop van haar bed en zette die op haar bureau en drukte op de 'beantwoorden' knop om de mail van Jeroen te beantwoorden.

Ooh! Mij moeders vergadering gaat niet door!!! ik doe mijn best om te komen maar weet niet zeker!
Ik stuur je als ze thuis is nog een bericht of het gaat lukken!
Xxx


Katelijne drukte op de verzend knop, en de e-mail was weg. Snel trok ze haar schoenen aan. 'Als ik mama nu maar kan overtuigen dat ik heus wel alleen naar de stad kan nu het toch bijna droog is,' dacht Katelijne terwijl ze luisterde naar de regen druppels die nog duidelijk hoorbaar waren op het dak van haar zolder kamertje.
Katelijne had haar schoenen nog maar net aan toen er al weer een mailtje terug kwam van Jeroen.

Hey Katelijne, jeetje dat is even minder. Op zich heb ik geen haast, dus als je straks
ergens even een gaatje hebt en weet weg te komen, dan hoop ik dat jet nog lukt.
Ik hoor het zo wel...


Katelijne antwoorden, 'als het blijf regenen staat mijn moeder erop dat ik met haar met de auto mee ga naar de stad, sorrysorrysorry, misschien een ander keer?

Het zat Katelijne niet lekker, 'wat zal Jeroen nu van me denken, dat ik niet durf te komen?' dacht Katelijne. Ze hoorde benden voor het huis de auto van haar moederen claxonneren, ze keek op de klok, 'vijf voor drie,' ze zuchtte, klapte de klep van haar laptop dicht en liep de twee trappen af naar beneden.
'Dag schat,' zei haar moeder toen Katelijne bij haar in de auto stapte. 'Even gezellig met je mama naar de stad,' vervolgde de moeder van Katelijne.
Katelijne zei niets, en keek haar moeder alleen maar even kort aan.
Ze reden naar de stad, en kwamen langs het winkelcentrum waar Katelijne met Jeroen had afgesproken.
'Hier ergens zal Jeroen nu wel zijn,' dacht Katelijne in haar zelf terwijl ze in een wanhopige poging naar buiten keek om te zien of er iemand liep die op Jeroen leek. Ze wist ook wel dat dat haast niet mogelijk zou zijn, ze kende Jeroen immers alleen maar een foto.
Even later reden ze de parkeergarage in het centrum van de stad in, en parkeerde de moeder van Katelijne de auto in één van de vrije vakken. Samen liepen ze vervolgens de binnenstad in.
'Ik wil eerst even bij De Tuinen naar een zalfje kijken voor mijn schrale huid,' zei de moeder van Katelijne, en ze liep de winkel al binnen.
De Tuinen was een saaie winkel met allemaal natuur producten, en bovendien rook het er binnen ook nog eens vies naar een heleboel sterke kruiden luchtjes door elkaar.
Het was druk in de winkel en de moeder van Katelijne kon zelf zo snel niet vinden wat ze moest hebben.
'Mam ik ga naar de overkant naar de Vero Moda om daar vast even naar dat jurkje te kijken, zie ik je daar?' vroeg Katelijne aan haar moeder.
'Is goed lieverd, ga maar vast ik kom er zo aan,' zei de moeder van Katelijne.
Katelijne stak over naar de overkant van de winkelstraat, 'Had ik nu maar het telefoonnummer van Jeroen, dan kon ik hem in ieder geval een berichtje sturen,' dacht ze terwijl ze de Vero Moda inliep.
Katelijne keek maar een beetje doelloos tussen de rekken vol met kleding, ze was er eigenlijk helemaal niet bij met haar gedachten en bovendien was dat jurkje dat ze zogenaamd gezien had alleen maar een smoesje geweest om naar de stad te gaan, ze zal zo wel tegen haar moeder zeggen dat het jurkje er niet meer hangt.
Toen Katelijne zich weer omdraaide en terug naar de uitgang van de winkel liep om te kijken of haar moeder al klaar was, liep ze op een jongen af. De jonge liep recht op haar af. Katelijne wilde een stap op zij zetten om langs de jonge heen te lopen, maar de jongen stopte, keek haar aan, haalde zo te zien eerst diep adem en vroeg toen, 'ben jij Katelijne?'
Katelijne schrok, en keek de jongen even recht aan, nu herkende ze hem van de foto, het was Jeroen!
 

luierfan_boy

Zeg niet wat je weet, maar weet wat je zegt.
Re: Katelijne (dl tb) intro

leuk verhaal!

jammer dat het vervolg zo lang duurt...
 

Winfield

Privé berichten ontvangen vind ik prima en leuk
Katelijne deel II ( 18- ML LG DL WL BL NL )

Katelijne keek de jongen die nu tegenover haar stond even kort in de ogen aan, en staarde toen snel weer naar de grond. “ja, dat ben ik”, zei Katelijne. Ze voelde dat haar hart het bloed naar haar hoofd toe pompte, en dat ze een kleur kreeg.
“Ik dacht ik ga ook naar de stad”, zei Jeroen vlug. “Ik zag je lopen, en dacht dat is Katelijne, dat kan niet missen”, ging Jeroen verder. “Ik herkende je meteen van de foto, ik heb wat voor je, maar ik kan het je nu vast niet geven?” Jeroen had al vier zinnen gezegd, en Katelijne eigenlijk nog helemaal niks, ze durfde Jeroen niet goed aan te kijken en bleef dus maar wat naar de grond staren.

“Ik zag je in je eentje deze winkel in gaan en dacht deze kans moet ik niet laten schieten, ik heb de luiers in de auto liggen“, zei Jeroen. Katelijne schrok en keek snel om haar heen of er niemand in de buurt stond die dat gehoord zou kunnen hebben.
Jeroen die kennelijk zag dat Katelijne schrok zei, “sorry, ik zou dat woord niet weer gebruiken, zie je straks een mogelijkheid om dat pakketje van mij aan te nemen, of wordt dat lastig met je moeder in de buurt?”
“euh”, stamelde Katelijne, “Mijn moeder komt zo naar deze winkel toe, dus nu gaat het niet lukken, heb je straks nog even de tijd?”. “Ik heb de auto in de parkeergarage hier vlakbij om de hoek staan”, zei Jeroen. Katelijne dacht snel na en zei, “daar hebben mijn moeder en ik de auto ook staan, misschien kun jij jou auto er vlak bij zetten, en dan vraag ik zo dadelijk aan mijn moeder de auto sleutels en dan kom ik naar je toe, het is een zwarte Volkswagen Polo met een Zeeland sticker achterop, hij staat vlakbij de ingang van de Jumbo”.
Katelijne schrok nu een beetje van zich zelf, dat ze zomaar dat idee uit haar mouw wist te schudden, en dat ze ook ineens niet meer zo verlegen leek te zijn.
“Ja dat is goed, ik wacht wel bij de ingang van de Jumbo”, zei Jeroen. “Oké dan zie ik je daar”, zei Katelijne, en ze keek snel om zich heen of ze haar moeder al zag.

Jeroen groette Katelijne nog een keer hij liep de winkel uit op weg naar de parkeergarage. Katelijne keek hem even na en ging daarna snel verder met het snuffelen tussen de kleding in de rekken, maar ze was er niet meer echt bij met de gedachten. “Het was eigenlijk best wel een normale jongen”, dacht Katelijne, “hij was dan wel wat anders dan op de foto, wat kleiner en ook wat dikker dan dat ze zich had voorgesteld bij Jeroen, maar hij was verder heel normaal, maar zo op het oog zeker geen freak waar ze af en toe ook wel bang voor was geweest”.

“Heb je het kunnen vinden Katelijn?” Katelijne schrok op uit haar gedachten en zag dat haar moeder naast haar stond. “Heb je kunnen vinden wat je zocht? “, vroeg Katelijnes moeder nog een keer. “Euh nee”, zei Katelijne kort af. “Mam mag ik je auto sleutels even, ik moet wat pakken”, zei Katelijne. “Mijn auto sleutels?”, vroeg Katelijnes moeder verbaasd. “Wat moet je hebben dan?”. “Euh mijn, euh…. mijn mobiel ligt nog in de auto!”, probeerde Katelijne zo overtuigd mogelijk te zeggen, maar het kwam er wat minder overtuigd uit.
Katelijnes moeder fronste haar wenkbrauwen en keek Katelijne wat vragend aan. “Toe nou mam, ik ben er direct weer”, zei Katelijne wat ongeduldig. Katelijnes moeder schudde een keer haar hoofd en haalde de autosleutel uit haar tas te voorschijn, en hield ze in de lucht voor Katelijnes neus. “Hier”, zei Katelijnes moeder. “Ik ga naar de Blokker, kom je daar zo heen?”. Katelijne griste de sleutels uit haar moeders hand en liep al naar de uitgang van de winkel. “Ik ben gelijk terug mam”, zei ze en liep door.

Katelijne liep naar de Jumbo die met de hoofdingang aan de winkelstraat zat, en met de achteringang aan de parkeergarage grensde. Ze liep via de hoofdingang de supermarkt binnen en liep recht langs de kassa’s richting de achteringang. Katelijne keek om zich heen of ze Jeroen al ergens zag staan. Ze liep de winkel uit de parkeergarage in, en daar zag ze Jeroen, hij had een grote tas in zijn handen.
Katelijne liep naar Jeroen toe en begroeten hem alsof ze hem al heel erg lang kende. “Hoi”, zei ze “ik ben er!”. Jeroen glimlachte, en nu leek juist hij wat verlegen. “Is je moeder niet in de buurt?”, vroeg Jeroen toch wat voorzichtig. “Nop, ze is naar de Blokker”, zei Katelijne en ze hielt trots de auto sleutels in de lucht. “Haha heel slim gedaan”, lachte Jeroen. “Hier, dit is de tas met de lui…”, Jeroen slikte en maakte de zin niet af. “oeps”, zei hij, “dat woord zou ik niet meer zeggen”. Katelijne glimlachte nu en pakte de tas aan van Jeroen. “Jeetje, het is wel een hele grote tas”, zei ze. “Als ik die maar ongemerkt thuis krijg”.
Katelijne en Jeroen liepen samen naar de auto, en Katelijne maakte met de sleutel het slot van de kofferbak open, ze was een klein beetje zenuwachtig van alle opwinding, en was daardoor een beetje met het slot aan het rommelen, ze opende de klep, draaide nog een keer aan de sleutel en haalde deze weer uit het slot. Ze legde de sleutels in de boodschappen krat die achter in de kofferbak stond. Katelijne draaide zich om, en pakte de tas met de luiers van de grond en legde deze in de kofferbak achter de boodschappenkrat. “Ziezo, nu er alleen nog voor zorgen dat mijn moeder straks niet in de kofferbak komt”, zei Katelijne. Ze keek Jeroen trots aan, en gooide de kofferbak met een mooie zwaai weer dicht. “Je weet zeker dat je moeder daar niet in hoeft straks?”, vroeg Jeroen. “Oh nee hoor, ik hou gewoon de sleutels bij me, en als ze dan toch boodschappen heeft leg ik die wel voor haar in de kofferbak”, zei Katelijne vastberaden. Ze had het nog niet gezegd of ze verschoot ineens van kleur, “de sleutels!! Waar heb ik de sleutels!?”. Katelijne voelde meteen aan haar broekzakken, leeg. “Oh nee!”, zei ze verschrikt, en voelde daarna aan het slot van de kofferbak. “Op slot, de kofferbak zit op slot!”, en ze keek Jeroen aan. Jeroen voelde ook aan het slot, “ja die zit op slot”, zei hij vervolgens nuchter. Katelijne sloeg haar handen in haren en zei, “oh nee, oh nee, oh nee!! De sleutels liggen nog in de kofferbak!”…
 

Sardonyx

Perry het vogelbekdier!!! :P
Re: Katelijne (dl tb) intro

Geweldig deel ;)

En wat een mooi rampscenario ;D
Ben beniewd hoe het verder gaat ::)
 

Winfield

Privé berichten ontvangen vind ik prima en leuk
Katelijne deel III ( 18- ML LG DL WL BL NL )

"Euh tja dat is niet heel erg handig", zei Jeroen die een kleine glimlach niet kon onderdrukken.
"Sta je me nu uit te lachen!?", vroeg Katelijne op een geërgerde toon terwijl ze nog steeds met haar handen in haar haren stond.
Jeroen schrok een beetje van de toon die Katelijne aansloeg en verontschuldigde zich meteen en stamelde, "euh sorry, ik moet altijd lachen als ik zenuwachtig ben".
Katelijne liet haar handen rustig uit haar haren zakken en zei, "het is al goed, het is ook mijn eigen domme schuld".
"Nou goed is het niet", verzuchte Jeroen. "Heeft je moeder geen reserve sleutels in huis liggen of zo?"
Katelijne dacht even na en zei, "Jawel die moeten thuis in het dressoir liggen, maar hoe kom ik zo snel thuis?". Ze keek Jeroen met een afwachtende blik aan.
Jeroen griste wat in zijn jaszak, viste zijn auto sleutel te voorschijn en liet de sleutel in zijn hand bungelen en zei, "ik kan je een lift geven...?".
"Ik heb mijn moeder gezegd dat ik zo terug zou zijn", zei Katelijne en keek op haar horloge. "Het is al bijna kwart over vier, ik ben al zeker tien minuten weg", zei Katelijne.
"Hoe lang is het rijden naar jou huis?", vroeg Jeroen.
Katelijne antwoordde, "niet heel ver, een minuutje of vijf, hooguit tien".
"Nou kom op dan, van hier blijven staan schieten we ook niks op", zei Jeroen en begon al naar zijn auto te lopen. Katelijne die ook niks beters kon bedenken liep maar achter Jeroen aan.
"Dit is hem", zei Jeroen terwijl hij op de afstandsbediening van zijn sleutel drukte. De knipperlichten van een zwarte Skoda Octavia lichte even twee keer kort achter elkaar op, en Jeroen zwaaide het bijrijders portier open en zei terwijl hij de deur voor Katelijne open hield, "stap maar in".
Katelijne stapte in de auto en Jeroen sloot het portier achter haar en liep zelf om de auto heen en nam plaats achter het stuur. "Wijs je me de weg?", vroeg Jeroen terwijl hij de sleutel in het contact stak en de wagen startte.
"Euh, oh ja natuurlijk, eerst de parkeergarage hier zo uit en dan rechts", zei Katelijne.
"Juist", zei Jeroen, "de parkeer garage uit", en hij draaide de sleutel in het contact weer terug en de motor stopte. Katelijne keek Jeroen vragend aan.
Jeroen zag Katelijne kijken en zei, "ja deze garage is vast niet gratis, ik moet eerst het parkeer ticket nog betalen, blijf je even zitten ik ben meteen terug". Jeroen wachtte het antwoord van Katelijne niet af, stapte uit en liep met grote passen in de richting van de dichts bij zijnde betaalautomaat.
Katelijne zat nu alleen in de auto en keek wat om haar heen. Het schoot haar nu wel even door het hoofd dat ze eigenlijk bij een vreemde man in de auto was gestapt, en hoe gemakkelijk dat eigenlijk was gegaan. Die verhalen die ze wel eens op televisie hoorde van kinderen die ontvoerd waren na dat ze met een vreemde man mee waren gelokt. Katelijne dacht dan elke keer weer als ze zo'n verhaal hoorde, "wie gaat er nou dan ook met een vreemde man mee?". Ze vond het dan ook altijd maar wat stom van zo'n kind, en bedacht dat ze zoiets dus echt nooit zelf zou doen. En nu zat ze hier dan zelf alleen in een vreemde auto, van een eigenlijke nog vreemde man voor Katelijne, want hoe lang kende Katelijne Jeroen nou precies? Hooguit een half uur nu?
"Ik ben zelf dus eigenlijk niet veel anders dan al die kinderen die ik altijd zo dom vindt om met een vreemde man mee te gaan", bedacht Katelijne zich terwijl ze zich nu wel weer een beetje zenuwachtig begon te voelen door de gedachten die door haar hoofd waren gaan spoken.
"Ach zo'n vaart zou het toch wel niet lopen met Jeroen, het is gewoon een normale jongen", met die gedachten probeerde Katelijne haar zelf weer wat gerust te stellen, en ze zag dat Jeroen alweer terug kwam lopen.
Jeroen stapte achter het stuur en zei, "sjonge jonge, dit is ook geen goedkope parkeergarage zeg, twee en een halve euro voor dat eventjes dat ik hier nog maar sta", en hij startte weer de wagen.
"Wij doen altijd een paar boodschappen bij de Jumbo, daar scannen ze je parkeerkaartje bij de kassa en dan kan je de eerste ander half uur gratis parkeren", zei Katelijne.
"Ja dat was dan beter geweest, maar daar hebben we nu ook geen tijd voor", zei Jeroen terwijl hij de auto richting de uitgang van de parkeergarage stuurde.
"Rechts af zei je toch?", vroeg Jeroen zodra hij de slagboom van de parkeergage gepasseerd was.
"Ja hier rechts", zei Katelijne terwijl ze met haar hand naar rechts wees.
"Mist je moeder je nog niet?", vroeg Jeroen. "Ik weet niet", zei Katelijne schouder ophalend. "Ik zeg straks wel dat ik haar overal heb gezocht maar nergens kon vinden, dat kan toch?", zei Katelijne.
"Je had haar dan kunnen bellen zou ze dan zeggen", zei Jeroen.
Katelijne was even stil en bedacht zich dat dat waar is, ze had haar moeder dan kunnen bellen en vragen waar ze was.
"Zet je mobiel anders uit, en zeg dat je batterij leeg was, dan kan ze je nu ook niet storen en vragen waar je toch blijft", zei Jeroen.
"Ja dat lijkt me verstandig", zei Katelijne en viste haar mobiel uit haar jaszak, ontgrendelde het toestel en hield de uitschakel toets een aantal tellen ingedrukt waarna het toestel zich uitschakelde.
"oh shit!", riep Katelijne, "je had hier rechtsaf gemoeten!". Jeroen remde nog, maar dat had al geen zin meer. "Ja ik weet niet waar jij woont, moet ik draaien of wat?", zei Jeroen.
"Nee nee, sorry ik lette even niet goed op, ga verderop maar rechts, het is niet veel om", zei Katelijne.

Buiten was de lucht inmiddels al wat opgeklaard en begon er voorzichtig aan al weer een zonnetje door het wolken pakket heen te schijnen. Katelijne wees Jeroen de weg naar haar huis, en een paar minuten later reden Jeroen en Katelijne de straat in waar Katelijne met haar ouders woonde.

"Hier is het bijna", zei Katelijne, "even rustig rijden, ik moet zeker weten dat mijn vader niet al per ongelijk thuis is".
Jeroen begon langzamer te rijden en Katelijne keek of ze in de verte de auto van haar vader op de oprit zag staan.
"Nee, gelukkig de zijn auto staat er niet", zei Katelijne opgelucht.
"Gelukkig zit niet alles tegen vandaag", antwoordde Jeroen, "welk huis is het precies?".
Katelijne wees naar voren en zei, "daar dat huis bij die coniferen, rij de auto maar om de hoek, dan kunnen we via de zijkant van de garage naar binnen want wij hebben nog al een nieuwsgierig buurvrouw, en ik kan geen pottenkijkers gebruiken".
"Euh, we naar binnen??", vroeg Jeroen verbaasd, "moet ik mee naar binnen?".
Katelijne schrok even, ze had inderdaad "we" gezegd, en in haar gedachten had ze eigenlijk ook al bedacht dat ze samen naar binnen zouden gaan, en waarom ze dat bedacht had wist ze eigenlijk ook niet want ze hoefde per slot van rekening ook alleen maar de reserve sleutels van haar moeders Polo te pakken.
"Euhm ja waarom niet, loop maar even mee", zei Katelijne omdat ze het nu ook stom vond klinken om te zeggen dat ze wel alleen zou gaan.
"Oké, gezellig", zei Jeroen en hij reed de auto de hoek om en parkeerde de auto in de parkeerhaven aan de zijkant van het huis van Katelijne.
Jeroen en Katelijne stapte allebei uit, en Katelijne liep vooruit in de richting van de garage. "Gelukkig heb ik de huissleutels nog wél op zak", zei Katelijne terwijl ze haar sleutelbos uit haar jas zak pakte en de sleutel in het slot van de groene deur van de garage stak.
Katelijne opende de deur en stapte naar binnen. "Kom maar mee", knikte ze naar Jeroen, en Jeroen volgde Katelijne de garage in.
Binnen in de garage keek Jeroen om zich heen en zag dat ze meer in een bijkeuken stonden dan in een garage. Katelijne liep vooruit en ging door nog een deur, en nu stonden ze in de hal van het huis waar ook de voordeur, toilet en trap naar boven waren.
"Mooi huis", zei Jeroen goedkeurend terwijl hij om zich heen keek.
"Ja", zei Katelijne, "Wacht even dan pak ik snel even de sleutels van ma's auto uit het dressoir, tenminste ik hoop dat ze daar liggen", en ze liep door de hal de woonkamer in. Jeroen bleef in de hal staan en keek naar de foto's die aan de muur bij de trap naar boven hingen. Het waren meerdere fotolijstjes en Jeroen kon alleen de eerste drie foto's goed zien.
De eerste foto onderaan de trap was een foto van een baby die op haar rugje in het wiegje lag en met een rammelaar in haar handjes blij naar de camera keek. Op de tweede foto was de zelfde baby te zien, maar die nu toch al zeker 1 jaar oud was, de baby zat op de grond in haar pyjama pakje tegen een grote teddybeer aan die minstens net zo groot was al haar. En terwijl Jeroen met een beetje moeite naar de derde foto keek die weer iets hoger op de trap hing kwam Katelijne de hal weer in lopen.
"Leuk hè", zei Katelijne, "dat zijn foto's van mij, op iedere foto naar boven de trap op wordt ik steeds een jaartje ouder, het zijn er al vijftien!"
"Ik dacht al zoiets dat jij dat zou zijn op die foto's, leuk je als baby te zien", grapte Jeroen terwijl hij een knipoog naar Katelijne gaf.
"Zei je nou vijftien?", en Jeroen fronsten zijn wenkbrauwen, "Je bent toch veertien?".
Katelijne glimlachte even en zei, "ja dat klopt ik ben veertien, maar op de eerste foto onderaan de trap ben ik pas nul, dus ik zit nu in mijn vijftiende levensjaar snap je?".
Jeroen moest even denken voordat het kwartje viel en zei, "ach ja natuurlijk, vergeef me dat ik niet zo slim ben als dat ik er uit zie".
Katelijne lachte en vertelde verder, "de eerste tien foto's hangen hier in de trap naar boven, en de de volgende vijf hangen op de trap naar zolder, waar mijn slaapkamer is, je mag ze wel zien".
"Euh ja leuk", antwoordde Jeroen wat aarzelend, "maar hebben wij dan niet een klein beetje haast, ik bedoel je moeder zal zich wel afvragen nu waar jij toch blijft?".
"Ach ja, het is nu toch al te laat, boos zou ze toch al wel zijn", zei Katelijne haast op een beetje coole en nonchalante toon.
"Nou vooruit", zei Jeroen, "ik vindt het wel leuk jou zo groter te zien worden, en wel een leuk idee zo van de foto's".
Jeroen begon de trap op te lopen en bekeek alle foto's van Katelijne van baby tot peuter, en van kleuter tot schattig meisje van negen jaar oud boven aan de trap.
Katelijne was achter Jeroen aan gelopen de trap op en ze stonden nu samen op de overloop van de eerste verdieping van het huis.
"Je slaapt dus op zolder?", zei Jeroen, "dat had je inderdaad al op msn verteld".
"Ja kom maar kijken hier hangen de volgende vijf foto's", zei Katelijne en ze liep Jeroen voor de zolder trap op richting haar zolder kamer.
"Goh op de laatste vijf foto's verander je ineens wel erg snel niet?", zei Jeroen terwijl hij de foto's één voor één bekeek.
"Ja haha", zei Katelijne, "ik kan het ook niet helpen, er kunnen nog vijf foto's bij zegt mijn moeder, en als ik dan twintig wordt moet ik het huis uit".
"Nou haha leuke moeder heb jij dan", zei Jeroen lachend.
"Ze zegt het altijd als grapje", zei Katelijne.
"Ja dat mag ik voor je hopen, maar als je tegen die tijd dan toch het huis uit moet, dan kom je maar gezellig bij mij wonen!", zei Jeroen op een vrolijke toon.
Katelijne en Jeroen keken elkaar nu aan, en even was het stil. Ze stonden nu samen op de zolder kamer van Katelijne...
 
Thread starter Similar threads Forum Replies Date
Daddy54 Voorstellen deel 2 Voorstellen 8
Den-boy123 Ik ga verhuizen, gratis luiers in een deel komen ophalen Algemeen 10
Thunder2016 Naarste deel-moment-van-een-luier-dragen Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 4
G Fijnste deel/moment van een luier dragen Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 12
A Jongens met een handicap, deel ervaringen. 16+ Board 31
Y De liefde ontdekken (verhaal deel 1) 16+ Verhalen 5
luierjong Tess haar eerste keer (deel 4 (DL 18+) 16+ Board 6
luiernl Mijn meesteres, mama – terug in luiers - deel 2 M 12
luiernl Mijn meesteres, mama – terug in luiers - deel 1 M 4
AB / DL25 DEEL 3 Uitverkoop 18+ artikelen die voorheen in de webshop stonden Vragen & Info Shop 7
AB / DL25 DEEL 2 Uitverkoop 18+ artikelen die voorheen in de webshop stonden Vragen & Info Shop 0
AB / DL25 DEEL 1 Uitverkoop 18+ artikelen die voorheen in de webshop stonden Vragen & Info Shop 0
TedWheel Het wordt tijd dat ik mijn voorliefde voor plasticbroeken met gelijkgestemde deel. Voorstellen 16
A In broek geplast op kamp deel 1 I 1
luierjong Tess haar eerste keer Deel 3 (DL 18+) 16+ Board 4
A Carolien geluierd op Pinkpop (Deel 1 en aangevuld met deel 2) C 14
db93 Amber en Roy 16+ Verhalen 58
D Nog niet klaar Julia & Kevin, **deel 7 toegevoegd 02-01-23** 16+ Verhalen 37
T Iris en Ilse deel 2 16+ Verhalen 12
T Iris en Ilse deel 1 16+ Verhalen 0
Bedplasser91 Nieuw deel "Bedplaskamp" - uiteraard met plasticbroekjes! Plastic broekjes liefhebbers 0
R Nick & Tom **DEEL 3 toegevoegd** 12/6 16+ Verhalen 32
A Axel en Angela 1e deel 16+ Verhalen 6
Little Endy Verhaal Klaar Plotselinge verandering in een groot deel van mijn leven... P 11
katejingle Het Kamp: deel 2 K 133
D Beste vrienden. (23-10-2016) Deel 1 B 0
M De Loodgieter deel 1 16+ Verhalen 7
Pamper86 Mijn eerste verhaal; zuster Kim *Weer een nieuw deel 15 september 2023* 16+ Verhalen 207
K Als je niet eerlijk bent! deel 2 A 26
LBV 1995, volwassen en toch op tiener deel.. moderator talk 3
T De ontlading. NIEUW DEEL O 13
T aprilgrap (deel 1 tot 11) NIEUWE DELEN BESCHIKBAAR A 29
T ///De vakantie.\\\ (DL,TB,AB,16+) Deel 1 t/m 6 V 9
T renate deel 1 Q R 2
T renate deel 2 Q R 0
T renate deel 6 Q R 5
T renate deel 5 Q R 0
T renate deel 4 Q R 0
T renate deel 3 Q R 0
luiergek1 De SM Meesteres Deel 6 (26-07-2012) S 13
scenekid Het Slot [laatste deel:19mei12] S 62
diaperdrenthe Verhaal Klaar Alleen thuis met vakantie ,deel 2(1hoofdstuk) A 3
diaper ed betrapt deel 2 ja nu heb ik echt een probleem Tiener Baby's / Luierliefhebbers 8
luiergek1 de zusjes deel 4 (laatste deel) X Y Z 0
luiergek1 de twee zusjes deel 3 T 1
luiergek1 de twee zusjes deel 2 T 0
luiergek1 de ontdekking deel 3 laatste deel O 0
luiergek1 de ontdekking deel 2 O 1
B Barbara poept haar broek nog altijd helemaal vol ! DEEL 2 + 3 B 6
B Glenda deel 4 en EPILOOG G 5
Similar threads


















































Bovenaan