geschreven door: LvH
(Deel 1)
Marjolein was het zat. Echt spuug zat. De dag dat ze geboren was vervloekte ze. Haar vader gaf ze de schuld van haar depressie, ook al was de man overleden aan een gruwelijke ziekte. Haar moeder kon nauwelijks de huur opbrengen voor het huis waar ze in wonen en op school zach het er naar uit dat ze dit jaar niet over zou gaan, wat haar moeder ook weer boos zou maken omdat ze altijd liep te zeggen:
"Leer en zorg dat je niet eindigd zoals ik."
18 jaar was een mooie leeftijd om uit te stappen. Life fast, die young. Het was half twee in de ochtend en de maasbrug was verlaten. Klompen ijs dreven door de maas in een slome stroom. In het midden zou ze springen en ze zou de kade niet meer bereiken.
Met een plons kwam ze in het water terecht, haar adem stokte, haar hart sloeg op hol door de kou. Haar levensinstinct kreeg de overhand en ze vroeg zich af waar ze aan begonnen was. Ze begon zo snel als ze kon naar de kade te zwemmen maar al snel kwam ze tot de ontdekking dat ze er niet op kon. Ze schreeuwde een paar maal om hulp, maar meer als een incidentele auto die over de boompjes voorbij reed hoorde ze niet. Langzaam voelde ze de slaap komen en de onderkoeling deed zijn werk. Slaap was het laatste wat ze dacht voor het zwart haar opnam.
Onbehagen, onrust, vage beelden en geluiden. Langzaam werdt Marjolein wakker.
"Ik ben niet dood." Dacht ze. Ze keek om zich heen en lag in een ziekenhuis bed. Door het raam zag ze dat ze in het dijkzicht ziekenhuis lag. De hogeschool van rotterdam tegenover haar. Ze hees zichzelf overeind en merkte dat haar benen heel erg slap waren. Ze droeg een witte ziekenhuis japon. Ze liet haar voeten op de grond zakken en keek of ze zichzelf kon dragen. Ja dat lukte. Ze liep naar de gang en keek rond. De zusterpost was verlaten.
Plotseling wist ze wat ze voelde. Ze moest plassen. Ze keek rond naar een toilet maar kon het zo snel niet zien. Ze liep naar verderop in de gang maar het hoefde al niet meer. Haar blaas had een eigen wil gekregen en begon te lozen. Een grote stroom liep langs haar benen naar beneden. Als in een laatste wanhoops poging probeerde ze te gaan rennen maar daar stopte ze mee. Ze zou het toch niet meer redden.
Als een miezerig hoopje ellende wandelde ze terug naar de zusterpost en opende de deur. Daar zaten twee zusters koffie te drinken.
"Kijk eens de patient van 12 is wakker geworden. Wat is er met jou gebeurt meissie?" De tweede zuster draaide zich om en keek naar de japon.
"Heb je in je bed geplast?"
"Nee, dat niet, maar wel op de gang sorry."
"Op de gang?" De eerste zuster stond op en wandelde naar de gang.
"Ja hoor Sas, mevrouw heeft het niet vol kunnen houden tot het toilet. Help jij haar verder, dan ruim ik de troep even op." Ze zuchte. De zuster met als naamboordje Saskia stond op en liep naar Marjolein toe.
"Niet de beste manier om bij te komen he. Heb je dorst?" Marjolein kreeg een flesje jus des orange aangeboden, dat ze snel op dronk want ze had dorst.
"Goed, je bent in het Dijkzigt ziekenhuis, 4 uur geleden ben je binnen gebracht omdat de politieboot je met een dreg uit het water kon trekken. We weten niet wie je bent want je had geen papieren bij je. Daaruit trokken we de conclussie dat je jezelf iets aan wilde doen dus hebben we je even apart gelegd. Ook hebben we daardoor geen familie kunnen waarschuwen."
"We hebben je meteen flink warm gehouden en je maag leeg gepompt, want de maas is niet echt schoon. Toen je temperatuur weer 36,8 bleef hebben we je in je bed gelegd waar je dus net wakker werd. Ben je incontinent?" Marjolein zette haar flesje neer.
"Incontinent?"
"Nee dus, anders had je het wel geweten. Incontinent is als je je plas of poep niet meer op kan houden. Dat moet ik weten, anders moet ik je nl volgens ziekenhuis regels een luier omdoen. Vandaar." Een lach vormde zich om haar gezicht.
"Nee, ik heb geen luier nodig."
"Als je maaswater in je darmen heb gekregen kun je straks nog diaree krijgen dus hou dat in de gaten. Ik ben voor de rest niet de juiste persoon om je te woord te staan. Morgen komt een maatschappelijk werker, of eigenlijk over 4 uur. Tot die tijd moet je maar in je bed gaan liggen. Ik zal je even laten zien waar het toilet is en je een nieuwe pon geven. Volg me maar." Terug op haar kamer deed Saskia een deur open en haalde een nieuwe japon uit de muur kast.
"Het toliet, is aan de andere muur." Ze opende de deur en Marjolein zag een toilet.
"Kijk dat scheelt wel." Ze ging weer op bed liggen en voelde hoe moe ze was.
"Ga nog maar wat slapen."
Even later deed ze haar ogen weer open, een andere zuster stond met een bord en wat pillen naast haar. Ze nam de pillen in en ging rechtop zitten. Plotseling voelde ze een kramp door haar buik gaan en ze stapte direct uit bed en rende naar het toilet. Ze sloot de deur, op slot en trok de japon op. Ze was naakt dus geen onderbroek om rekening mee te houden. Een hoop enge geluiden verder kwam ze van het toilet. De diaree van de waarschuwing. De zuster vertelde dat de medicijnen oa anti biotica bevatte om allerlei maaswater infecties te voorkomen.
Nu allerlei noodzakelijkheden voorbij waren en ze een boterham en een kopje thee op had, begon ze zich zorgen te maken. Wat moest haar moeder hier niet van denken. Haar klasgenootjes. Te midden van haar gepieker kwam iemand binnen wandelen. Het was de maatschappelijk werker. Ze deed haar hele verhaal en hij zat driftig te schrijven op allerlei formulieren. Hij vroeg een paar keer toestemming om te bellen en was na een uurtje weer weg. Een half uur daarna kwam haar moeder binnenrennen met tranen in haar ogen.
De dramatische details besparen we hier en we gaan door naar het bezoek uur. Half een, was haar moeder helemaal gaar van het gesprek dat ze had gehad. Teveel verwijten waren over de tafel gegaan. Teveel waarheden, teveel stommiteiten. Ze wist het niet meer. Marjolein had gevraagd om het voorval niet aan de klok te hangen in haar familie. Dat kon ze wel begrijpen maar met wie moest zij dan weer praten. Het antwoord kwam om half 1 binnen. Een man/jongen in het pak, met wallen onder zijn ogen wandelde binnen alsof hij haar al jaren kenden en stelde zichzelf voor als Mark.
Hij vertelde dat hij haar hulproep had gehoord toen hij joggend over de boompjes liep. Hij had de mobiele telefoon gepakt en 112 gebeld waarna een politie boot aan kwam varen. Hij lag toen al wel in het water om haar hoofd bovenwater te houden. Langzaam was hij al begonnen om naar een plek te gaan waar hij zichzelf uit het water kon tillen. Met verbazing had haar moeder gevraagd waarom hij om half twee 's ochtends over de boompjes liep te joggen.
Onmiddellijk werdt ze bevangen door de realisatie dat dit wel een van de meest rare en stomme vragen is die je kan stellen omdat het volstrekt onbelangrijk is. Mark stelde haar gerust en vertelde dat het een bekende vraag is. Hij is zelf een hyperactieve slapeloosheids patient. Oftewel, als hij twee uur in de dag slaapt is het genoeg. Daardoor is een dag voor hem 22 uur lang en dan maakt het niet uit wanneer je gaat joggen.
Marjolein hoorde Mark's verhaal aan dacht, ik had door een lelijker persoon gered kunnen worden. Hij ziet er best wel sexy uit, maar de kans dat hij wat in me ziet is wel verkeken na gisteravond. Met een zucht viel ze achterover in bed en sloot haar ogen.
Toen ze haar ogen weer open deed was Mark alweer weg. Haar moeder aaide haar over haar hoofd en zei:
"Van de dokter mag je weg. Laten we gaan. Ik vind ziekenhuizen maar niets. Je moet nog even rustig aan doen, dus ik heb school even afgemeld voor je."
"Shit mam, ik heb over een paar maanden eindexamen." Haar moeders toon werd gemeen terwijl ze zei.
"Let op je taal."
"Sorry," zuchte ze. "Waar is Mark naar toe, ik vond hem wel leuk." Haar moeder aaide haar over haar gezicht en lachte. "Hij moest werken, hij is een hele grote jongen en zijn gebied, en ging dus weer naar zijn werk toen zijn lunchpauze voorbij was. Hij heeft me wel gevraagd waarom een knap meisje zoals jij zoiets geks zou doen. Dus ik denk dat hij jou ook wel leuk vindt."
Ze verlieten het ziekenhuis in haar moeders peugot 405 en Marjolein nam drie dagen de tijd om bij te komen. Ze voelde zich wel lekker, maar ook iets raar. Zweverig. Eerst gaf ze de gesprekken die na anderhalve dag wel afgelopen waren de schuld maar de vierde dag, de dag dat ze weer naar school wilde had ze een vreselijke pijn in haar onderbuik. Ze moest vreselijk plassen. Ze rende naar het toilet en ging zitten. Het lukte niet en iedere keer dat ze perste ging ze door de vloer van de pijn.
"Mam ik kan niet plassen, we moeten naar het ziekenhuis." Kreeg ze over haar lippen toen haar moeder de tegen haar aan wandelde op de gang.
In het ziekenhuis plaatste de dokter op de EHBO een catheter in haar en een grote straal met rood/wit achtige vloeistof spoot uit haar blaas.
"Dat is niet goed zei de dokter." Het gevoel luchte een heel eind op. De zuster kwam aanlopen met een mapje en de arts bladerde er doorheen. "Aha." Was zijn antwoord. "U heeft een uit de hand gelopen blaas ontsteking." Zei hij tegen Marjolein. "Heeft u de afgelopen drie dagen geen symptomen gehad."
"Een beetje grieperig, maar ik dacht dat dat ergens anders door kwam." Antwoorde ze naar eer en geweten.
"Goed ik zal je een kuur voorschrijven. Die onderkoeling heeft je weerstand omlaag gehaald. Je had schijnbaar een kleine infectie in je blaas en die onderkoeling heeft er voor gezorgd dat die infectie kon groeien. Als ik zo zie wat er uit kwam...", hij wees op een flesje dat naar het laboratorium zou gaan, "zou ik denken dat je hele blaas nu redelijk gezwollen is. Alle urine die nu in je blaas komt maakt het de infectie makkelijker om te blijven smetten. Dus als we willen dat je kuur werkt en zo snel als mogelijk de ziekte weg helpt moeten we een vervelende procedure uitvoeren. Geen operatie, ik doe het hier wel maar toch moet je toestemming er voor geven. Heeft u een ogenblikje." Marjolein lag met blote benen en een naakt onderlijf op een behandel tafel.
"Natuurlijk ik ren nergens naar toe." Grapte ze toen ze zich de toestand van haar lichaam realiseerde. Haar moeder gaf haar haar broek aan die weer aan ging trekken. De arts kwam terug met een aantal spullen. Hij zag Marjolein in de hoek staan, aangekleed.
"Ik ben bang dat die broek toch weer even uit moet."
"Waarom?"
"Wel omdat we niet kunnen hebben dat je blaas weer vol loopt en je hier morgen weer staat zullen we moeten zorgen dat de blaas leeg blijft. Daar hebben we twee oplossingen voor. Een catheter zoals we net gebruikte of een plugje. De catheter moet je iedere dag vervangen. Het plugje kan een hele tijd blijven zitten en is daarna eenvoudiger in onderhoud en aanzienlijk goedkoper."
"Ik neem het plugje wel."
"Ok, wil je dan je broek uitrekken en weer even komen liggen." Ze liet haar broek zakken en wandelde terug. De arts pakte een kleine tube.
"Dit is een glij en verdovingsmiddel waardoor het inbrengen van de plug pijnloos zal gaan." Ze voelde de spuit in haar kruipen en voelde toen langzaam iets koud worden en het gevoel verdween. Toen voelde ze iets frunniken in haar en de arts zei dat hij klaar was. Hij liep naar een kast en pakte er iets diks en wits uit. Hij keek naar haar moeder en zei:
"Dit laat ik aan u over als moeder, mevrouw."
"Wat is dat en waarom moet ik dat doen?"
"U weet dat niet. Omdat haar blaas nu constant leeg loopt is ze nog nog minder zindelijk als een baby. Die plassen eens per zoveel tijd. Marjolein plast altijd. Een luier lijkt me dus wel slim. Natuurlijk kan ik niet dwingen om een luier te gebruiken maar het lijkt me wel handig. Ik schrijf een recept uit waarmee u meer kunt halen. Ze zal er zo'n 6 per dag nodig hebben schat ik." Hij verliet de kamer. Marjolein keek naar haar moeder en had tranen in haar ogen. \
"Nee he mam. Het hoeft niet." De luier in haar moeders handen leek steeds groter te worden terwijl haar moeder dichterbij kwam.
"Ik ben bang van wel schat. Er ligt al een klein plasje op het bed. Je hebt vroeger ook 3 jaar luiers om gehad, ik heb je vaker een schone broek gegeven. Wees eens volwassen Marjolein. Dit is de beste oplossing, ik zou het ook niet willen maar ik en jij willen niet de hele tijd jouw kleding wassen."
Marjolein gaf zich gewonnen. Als een volwassen vrouw, dan maar liever een klein kind en geen luier. Maar je hebt gelijk kom maar. Marjolein zetten haar knieen overeind zodat haar moeder de luier onder haar kont kon schuiven.
"Tjonge de luiers zijn wel anders geworden sinds jij er uit bent zeg. Dit lijkt helemaal niet op Billies." Marjolein die deze beschamende actie niet aan wilde zien tilde haar hoofd op en zag dat haar moeder de luier verkeerd om had.
"Ma, dit werkt net als met moderne pampers. Je moet de kant met de blauwe flapjes onder me schuiven met de watten aan de binnenkant." Haar moeder toverde een lach om haar gezicht.
"Dat wist ik wel, maar voor de rest is dit een cursus luierkunde voor moeders door dochters." Marjolein moest hier wel om lachen en voelde meteen een stroom plas tussen haar billen stromen.
"Ma schiet op, ik plas in mijn broek."
"Ok, ok lachen moet ook kunnen in deze ellende schat. Laat het maar als een baby over je heen komen." Marjolein stak demonstratief haar duim in haar mond en vroeg
"Zo?"
"Perfect schat." Na wat gestuntel, twee kapot getrokken luiers en interventies van Marjolein zelf die toch wat meer ervaring met oppassen had zat ze eindelijk in de luiers. Ik voel me net een baby zei ze tegen haar moeder. 'Zo zie je er ook wel uit, maar je bent dan wel alleen mijn baby'. Kom trek je kleren aan. We moeten weg.
Bij de balie van het ziekenhuis kregen ze twee receptjes mee. Ook de dokter kwam nog even voorbij, om zich te verontschuldigen. Hij was er vanuit gegaan dat ze de incontinentie wel hadden gesnapt en anders had hij dat gevolg duidelijk moeten maken. Marjolein schaamde zich dood, de zuster achter de balie hoefde van haar niets te weten over haar incontinentie. Maar haar moeder maakte het nog erger, ach ze zal de luiers toch niet oneindig lang nodig hebben. Nee hoor. Twee weken op zijn hoogst. Ik zal een afspraak maken zodat we over twee weken kijken hoe ze er voor staat. Hij ging er weer vandoor. Marjolein voelde zich net een straalkachel. Ze keek op de recepten, een recept voor een medicijn en een ander waar enkel incontinentie materiaal op stond. De zuster had haar strak aangekeken. Die liet niets merken. Marjolein voelde zich heel klein.
Thuis gekomen klom Marjolein uit de auto. Die luier tussen haar benen maakte lopen toch ineens een andere gewaarwording. De luier duwde strak in haar kruis waardoor haar clitoris, die bij haar best wel groot was, regelmatig langs de luier schuurde wat een fijn gevoel opleverde. Daar stond tegenover dat het snijden van de luier in haar benen echt pijn begon te doen. Die wisseling tussen genot en pijn maakte haar gek.
"Ma laten we alstublief snel naar de apotheek gaan, die luiers snijden in mijn benen, ze kraken me teveel. Ik ben al nat. Ik wordt een beetje gek ervan."
"Dat is goed Schat maar ik moet wel spullen halen. Dus als ik jou was, zou ik even naar de toilet gaan en proberen de luier iets anders aan te doen. Misschien als je de plakkertjes anders doen."
"Goed idee." Ze wandelde naar het toilet en ging zitten. Ze voelde met haar vinger over de gladde buitenkant van haar luier. Warm en vochtig. Ze streek over waar haar clitoris zat en voelde meteen een reactie. Ze bleef aaien en stak ondertussen haar andere hand in haar luier. Toen ze eindelijk bij haar clit was realiseerde ze zich de gekte.
"Ik kan ook de plakkertjes open doen." Met luide knallen gingen de plakkertjes los en sloopten de plastic buitenkant van haar luier. Al zou ze daar pas achter komen als ze hem weer dicht wilde doen. Haar hand gleed naar haar plekje en haar handige vingers brachten haar verbazendsnel naar een climax.
"Ik moet wel gek zijn, straks ga ik het nog fijn vinden." Terwijl ze haar orgasme had voelde haar vingers dat er extra golfjes plas in haar luier kwamen. Ze pakte een toilet papiertje en maakte haar vingers schoon. Ze roken naar haar sappen en niet naar haar plas.
Ze ging rechtop zitten en trok de strookjes recht op een manier waarop ze de randjes niet in haar been voelde snijden. Ze drukte de strookjes aan die een fractie van een seconde later weer los lieten. Ze keek naar de strookjes en zag plastic van de buitenkant er op zitten. Ze zag nu ook de gaten in haar luier. Die luier deed het dus niet meer. Ze pakte haar moeders nachtmaand verband en propte drie in haar slip. Ze maakte een prop van de luier en trok haar slip op. Dat was nog dikker dan de luier was geweest. Ze liep naar de keuken en gooide de luier weg.
"Kom we gaan naar de apotheek." In de auto vertelde Marjolein haar moeder wat er was gebeurt. Ze moest lachen.
"Ja dat zijn ook een soort luiers. Goed dat je het zegt, anders had ik die van jou moeten gaan lenen." Ze bereikten de apotheek en gaven het recept. Het meisje achter de counter keek de recepten door, drukte op een belletje en legde aan de vrouw die aan kwam wandelen uit dat Marjolein een recept voor luiers had. Marjoleins moeder was ondertussen bij de Albert Hein boodschappen gaan doen dus ze stond er alleen voor.
"Uw recept komt er aan mevrouw maar wilt u mij even volgen. Dat is meer prive." Ze gingen een apart kamertje in waar ze een stoel verschoof onder het mom ga hier zitten. De vrouw stelde een aantal vragen, kruiste een aantal dingen aan op een formulier rommelde wat in een la. Er kwamen allerlei monsters tevoorschijn. Ze demonstreerde hoe de materialen werkte en vroeg wat Marjolein zelf wilde.
"Ik weet helemaal niet wat het beste is."
"Heel eenvoudig, je hebt de meest eenvoudige vorm. Je kunt maandverband achtige materialen gebruiken. Die lijken niet op luiers." Marjolein dacht aan het fijne gevoel dat een luier haar net gaf en kleurde rood.
"Ik zie dat je problemen hebt met het woord luiers. Dat is het meest eenvoudige woord ervoor. Sommige mensen noemen het materialen andere weer systemen. Eigenlijk is dat een beetje ontkennen wat het is. Je kunt het taboe het beste doorbreken door het gewoon bij naam te noemen. De maand verbandjes moet je wel vaker vervangen, de luiers kunnen meer hebben."
"Wat is het meest gebruikte?" Ze pakte een klein pakje met daarom de tekst Tena en haalde er een uit.
"Dit is een witte luier, kan alles hebben, dus ook poep maar dat heb jij niet nodig. Werkt net als pampers."
"Ja, hebben ze ook pampers?"
"Nee, ik denk dat anders de rest niet meer zou verkopen. Ik denk dat ik voor het meest gebruikte ga, want dat zal wel het beste zijn."
"Mag ik alstublieft die Tena die u in uw handen heeft hebben? Ik heb nu drie maandverbanden van mijn moeder, maar die beginnen nu al ongemakkelijk te worden." Nu was het de beurt aan de vrouw om wat rood aan te lopen.
"Oei, ja natuurlijk. Weet je hoe ze werken?" De luier uit het ziekenhuis had ze al gezien. Ze wees er met haar vinger op, Attends waren dat.
"Deze kreeg ik in het ziekenhuis. Werken die hetzelfde?" De vrouw draaide de Tena om en liet zien dat er een strook voorop zat.
"Niet helemaal. Heb je hulp nodig bij het omdoen? We hebben een kamertje. Ik pas een cursus van Tena gehad over hun spullen maar dat moet je bijhouden. Ik vraag het maar."
"Als het anders is, kan ik misschien wel hulp gebruiken, maar ik heb wel vaker de pampers van mijn nichtje ververst. Telt dat ook als ervaring?" De vrouw lachte.
"Je mag het proberen hoor." Ze gaf Marjolein het proefpakje waar er nog 1 inzat en wees naar een deur terwijl ze zei:
"Daar kun je verschonen. Lust u thee hierna?" Met knikkende knieen ging Marjolein die kamer in en liet haar broek weer zakken. Ik kan voortaan beter een jurk of zo gaan dragen. Ze gooide de maandverbanden in de prullenbak en voelde meteen een druppel langs de binnenkant van haar dij rollen.
"Help, ik ben echt lek." Dacht ze. Snel ging ze op het bed liggen en schoof de luier onder haar kont. Ze trok de luier goed en maakte de plakkers vast. Kijk die plakstrook was toch wel makkelijk want na drie keer zat hij wel goed en knelde hij niet in haar lies. Maar zat hij nou goed.
"Hallo." riep ze.
"Ja?" Kwam er van de andere kant van de deur.
"Hoe weet ik of hij goed zit?"
"Dat is een gevoelskwestie. Ik kan wel even kijken hoor. Ik heb bij mijn opleiding zelf ook 8 uur luiers moeten dragen en verschonen dus ik zie niets wat ik niet eerder gezien heb." Marjolein opende de deur en liet de vrouw binnen. Die keek en zei:
"Wil je nog even gaan liggen alstublieft? Hij zit bijna goed maar de strookjes zitten niet goed en die gaan anders scheuren." Ze maakte de strookjes opnieuw los en weer vast.
"Nu zit hij goed. Hij knelt niet?"
"Nee hij knelt niet."
"Goed dan mag je die andere Tena luier gratis hebben. Kleed je maar even aan en kom dan thee drinken. Ik neem aan dat je deze wilt blijven gebruiken?"
"Zijn er nog betere?"
"Ja en nee, het ligt er aan wat je wilt." Ze wandelde terug naar haar stoel en de wrijving over haar clit deed haar naar adem snakken en wankelen.
"Ja deze wil ik." Was het antwoord. "Deze neem ik wel. Ze voelen lekker aan. Voor zover dat mogelijk is." Vulde ze aan.
"Omdat dit het meest verkochte merk is, hebben we ze in voorraad. De regels van de verzekering die dit betaalt zijn eenvoudig. Je mag er 5 per dag gebruiken. Wij mogen slechts 1 maand vooruit leveren, dus je mag geen jaar voorraad aanleggen. Dit betekent dus dat we je 6 pakken mee geven als je hier even tekent. Je krijgt ze trouwens niet echt mee. We leveren ze dadelijk bij je thuis af. Het zijn namelijk drie dozen en dat kun je moeilijk meenemen." Ze zette haar handtekening.
"Die handtekening hebben we nodig om te bewijzen dat we ze aan jou leveren. Anders krijgen wij geen geld van je verzekering." Ze stond op en liep door de andere deur de apotheek weer in. Later kwam ze terug met twee doosjes.
"Dit zijn je andere medicijnen. Veel succes ermee. Mag ik vragen hoe je er aan gekomen bent, he nu praat ik er ook om heen. Mag ik vragen hoe je incontinent bent geworden bent?" Marjolein verslikte zich bijna in haar laatste slok thee.
"Ja, een ontsteking."
"Kijk eens aan dan ben je er beter aan toe dan een hoop anderen, die komen er nooit vanaf. Ik moet nu weer doorgaan. Ik geloof dat er iemand op je zit te wachten buiten." Marjolein zette haar kopje neer, stak haar hand uit en bedankte haar. Ze keek Marjolein aan en zei:
"Ook als het niet over mocht gaan, blijf eerlijk en laat anderen er een probleem mee hebben. Je bent nog te jong om je leven door luiers te laten verzieken. Hopelijk tot nooit meer ziens hiervoor." Ze opende de deur en sloot hem nadat marjolein buiten stond. Marjolein vertrok richting auto met haar moeder.
"En hoe is het verlopen? Moet je nu niet iets meenemen?"
"Nee ze komen het zo brengen, 6 pakken. Die mevrouw vond dat ik het maar gewoon eerlijk luiers moest blijven noemen. Ik mag maximaal 5 luiers op een dag gebruiken anders betaalt de verzekering het niet."
"Wat zijn het voor luiers Marjolein? Die uit het ziekenhuis?"
"Nee volgens die mevrouw zijn ze heel slecht en worden ze haast nooit verkocht. Ik heb nu een soort Pampers. Met plakstrook, randjes er in. Ze zien er echt uit als luier."
"Schattig Marjolein. Laat thuis maar eens zien als ze binnen zijn. Ik heb nog een reserve bij me."
"O ma, het was zo erg, ik was binnen en ik moest je spullen al weer weggooien omdat ze doorweekt waren. Ik voelde zo een straal langs mijn benen naar beneden lopen. Het is zo erg."
"Het duurt maar een paar weken schat, dan ben je er van af. Is je nieuwe luier goed, voelt hij goed?"
"Ja, dat wel."
"Ok geniet daar dan van. Zie dat als een veiligheid. Ik heb het je nooit verteld maar toen je 3 jaar was was je helemaal zindelijk en toch heb je tot je vierde jaar luiers aan gehad. Dat komt omdat je het als kleuter gewoon lekker vond om een luier te dragen. Altijd was je luier nat als ik je verschoonde maar ik heb je toen nooit kunnen betrappen op het in je broek plassen. Ik was blij toen je met je vierde jaar stopte. Misschien dat je het nu ook wel weer een beetje prettig kan gaan vinden."
"Misschien." Zei Marjolein die nu precies wist waarom ze dat toen deed en nu deed alsof ze van niks wist terwijl ze zogenaamd voor zich uit naar het verkeer zat te staren.
"Misschien dat ik eens mijn rijbewijs moet gaan halen ma."
"Is een goed idee, dan kun je een taxi spelen voor me." Lachte haar moeder terug. Janice wist heel goed waarom Marjolein als kleuter niet uit de luiers te krijgen was. Ze waren ervoor naar de dokter geweest. Ze hadden analyse gedaan van het vocht in de luier en het bleek vaginale afscheiding te zijn.
"Zoals u vanonder nat wordt, zo doet uw dochtertje dat ook mevrouwtje en daar wordt de luier dus nat van." Marjolein had ook tot haar vijfde jaar in de luiers gezeten maar omdat kinderen die leeftijd toch niet helemaal herinneren wilde ze het er ook niet te uitgebreid over hebben. Als Marjolein geen luier omhad veranderde ze in een drammerig huilend kind waar niets en helemaal niets mee te doen viel. De heren artsen toen de tijd hadden haar onderzocht vonden geen afwijkingen behalve een vergrote clitoris. Het contact met een luier stimuleerde die en dat veroorzaakte haar vochtafscheiding. Geilheid had ze toen niet durven te gebruiken, Marjolein was pas 5.
Gelukkig ging dat ineens spontaan over toen ze in op de kleuterschool zat. Kleuter controle was werkzaam als therapie. Ze kon meer vriendinnetjes en vriendjes krijgen als ze geen luier droeg. Zo was Marjolein uit de luiers gekomen. Dat wist ze zelf niet meer. Misschien zou ze het er ooit over hebben. Ze wist niet of er nu weer iets zou gebeuren.
"Waar denk je aan ma?"
"Mijn werk." Loog ze. "De week verlof om voor jou te zorgen is weer voorbij." Dat was waar. "Ik zal weer terug moeten naar die baan waardoor ik haast nooit bij je kan zijn." Haar moeder parkeerde de auto en ze gingen naar binnen.
Bij de thee vroeg haar moeder aan Marjolein of ze die luier nu eens mocht zien. Marjolein had daar geen problemen mee, wel vertelde ze haar moeder dat ze in verband met het verschoonproces vanaf nu alleen nog maar rokken en jurken zou dragen. Broek en onderbroek op en neer, 5 maal per dag. Nee dankje. De luier is al dik ondergoed genoeg. Ze ging naar boven, trok haar spijkerjurk aan en wandelde terug naar de woonkamer waar haar moeder ondertussen iets was gaan lezen. Ze ging voor haar moeder staan, trok haar jurk op en liet er op een cynische toon op volgen:
"Is het niet schattig?"
Haar moeder stak haar hand uit, wreef over de voorkant.
"Het is net mode schat, ik kan me voorstellen dat dit ondergoed genoeg is. Het ziet er goed uit en ook niet zo dik als dat ziekenhuis spul. Ik denk dat het een vooruitgang is." Ze trok haar hand terug en Marjolein liet haar jurk weer vallen. Ze draaide zich om en net op het punt van weglopen zei haar moeder
"Sta eens stil." Ze deed dat en voelde haar moeder aan haar luier voelen. De hand verdween weer.
"Kan ik weer doorlopen?" Vroeg ze met een zucht.
"Ja sorry, natuurlijk." Ze liep naar de theekan en schink zichzelf een kop in.
"Raar eigenlijk als je weet dat wat ik drink nu eigenlijk zonder stoppen dwars door me heen stroomt."
"Raar niet hoor Marjolein. Vroeger zei ik altijd alles in het mondje komt er weer uit bij het kontje. Trek je er niet teveel van aan. Hoe voel je je?"
"Goed zo het gaat. Een beetje pijn in mijn onderbuik en voor de rest gaat het wel." De vlinders in haar buik hield ze maar stil voor haar moeder.
"Hoe voelt je luier?"
"Hij is er, maar dat is het."
"Toen ik net voelde was je heel nat. Voel je dat?" Ze voelde wel iets tussen haar benen maar nattigheid.
"Nee ik zou zweren dat ik nog droog ben."
"Dat is mooi want je hebt hem nu een uur of twee aan en volgens mij zou je daar nog eens drie uur mee moeten kunnen doen. Marjolein zij Janice, ik wil even een ding duidelijk maken. Hoe je met je luiers omgaat moet je zelf weten. Je bent niets minder erdoor. Als je er over wilt praten moet je dat doen, anders niet. Je mag van mij best wel doorgaan met alleen het dragen van een shirt en je onderbroek als pyama. Al is dat nu een luier. Eerlijk gezegd, een luier staat je leuk, maar dat zal wel komen omdat ik dan mijn kleine dochtertje weer terug zie." Marjolein stak demonstratief haar duim in haar mond en begon met haar andere hand in haar haar te draaien. Het voelde toch wel fijn.
"Precies schat dat bedoel ik. Als je dat wilt spelen of zijn omdat je je met luier als een baby voelt moet je het maar laten weten." Marjolein zag de serieuze blik in haar moeders ogen. Ze meent het. Nou ja, als ik op die manier meer aandacht van haar krijg dan kan ik het leuke met het nuttige combineren. Ze vroeg zich af hoe ze dit nou leuk kon vinden. Die luier was een gevolg van een ziekte. Nu ze zo geil als een pakje boter was sloeg haar fantasie op hol en haar gevoelens ook. Dit moest maar stoppen.
Ze liep naar de keuken en keek rond. Ze stond achter de bar, haar moeder kon haar niet zien. Ze liet haar handen zakken en duwde de luiers in ritme tegen haar vagina aan. Plots zag ze een komkommer. Snel keek ze naar haar moeder. Die zat de thee te drinken en las door. De komkommer verdween tegen haar benen en ze gebruikte hem om te masseren tussen haar benen. Komkommer naar voren, en naar achteren, goed duwend. Ze voelde het aankomen. Vlug legde ze de komkommer terug en duwde zichzelf met haar hand over de rand. Ze stond te trillen op haar benen. Toen ze weer keek, was haar moeder reeds opgestaan.
"Maak je voor ons vanavond het eten klaar Marjolein?" Ze liep naar de keuken. Een klein beetje paniek ontstond in haar hoofd, ze stond te trillen op haar benen. Haar moeder liep het hoekje om en kreeg een goede blik op Marjolein.
"O sorry, ik wist niet dat je even met je luier bezig was." Haar dochter stond daar met haar hand in een greep op haar kruis die heel goed zou kunnen. Ze had het vaak genoeg gezien toen ze nog luiers droeg. Fout toen ze voor het eerst luiers droeg dacht ze. Toen Marjolein nog kleuter was had ze vaak genoeg gezien hoe ze zichzelf naar een hoogtepunt had geholpen. Als super brave moeder had ze altijd proberen te onderbreken maar zelfs de buurvrouwen konden bevestigen dat kleine meisjes nou eenmaal die fase hadden waarin handjes tussen de benen verdwenen en waarin allerlei dingen tussen de benen gepropt werden. Een fase waarin ze ook de intime functies van het lichaam leren gebruiken.
De buurvrouwen wisten alleen niets van haar vergrote clitoris. De artsen hadden voorgesteld om deze desnoods operatief te laten verwijderen maar dat had ze niet over haar hart kunnen verkrijgen. Als ze echter klaar was gekomen, ook als dreumes, had ze meestal zo'n zelfde glazige blik in haar ogen en was haar ademhaling net zo oppervlakkig.
Sexuele voorlichting had ze Marjolein nooit gegeven en ze had ook niet het gevoel dat ze dat nodig had, zo mondig als ze waren. Nu was ze weer terug, bij de kleine Marjolein die weer toegaf aan instincten maar wel met een volwassen lichaam. Ze liep naar Marjolein toe. Ze zou Marjolein helpen om terug te komen waar ze als kleuter was gestopt. Vroeger had ze Marjolein nooit willen helpen, nu ze volwassen was moesten haar lusten ook veel groter zijn. Misschien dat dit maar eens een sexuele openbaring voor hun tweeen moest worden. Dan kon zij Marjolein vertellen over haar wekelijkse bezoek aan de SM club.
Marjolein zag haar moeder twijfelen. Kijken en nadenken. Haar lies spieren trilden nog na. Haar buik was nog strak van de spanning. Plotseling kwam haar moeder op haar af. Ze legde haar hand op Marjoleins hand en trok hem mee. Marjolein volgde haar braaf al blij dat haar moeder niets er over zei.
"Ga maar liggen op de bank Marjolein. Ik denk dat we eens moeten praten. We hebben onlangs zoveel gesproken in waarheden. Ik zie je nu zo en denk dat ik nog wel een waarheid extra erbij kan doen. Doe je duim eens in je mond en draai eens lokken in je haar met je andere hand." Wat gaan we nu weer krijgen. Ze is niet boos of zo.
"OK. Wat wil je doen dan?"
"Ik wil wat herinneringen met je terughalen. Wil je nu aub je mond houden en doen wat ik je zeg." Er zat autoriteit in die opdracht. De toon maakt de muziek, niet de tekst. Wel dit klonk als een mars opdracht. Ze deed haar duim in haar mond en begon met haar haar te spelen terwijl ze naar haar moeder zat te kijken. Ondertussen voelde ze haar moeder wrijven op haar gevoelige plekje en haar spieren reageerde zeer snel hierop.
"Vroeger was er een klein meisje genaamd Marjolein dat veel te lang in de luiers bleef. Wat ik je vanmiddag in de auto vertelde. We hebben je toendertijd na laten kijken en toen ontdekte we dat je clitoris veel groter was en veel gevoeliger, waardoor een luier voor jou een kwestie van masturbatie was. Daarom dat je broeken altijd nat waren." Ze bleef doorwrijven.
"We hebben je toen heel vaak aangetroffen met je hand in en op je luiers, terwijl je aan het klaarkomen was. We konden er niets aan doen. We waren heel blij toen je stopte." Marjolein lag bijna te kronkelen onder haar moeders massage. Hoe kon ze haar zich nu klaar laten maken door haar moeder. Toch had ze te weinig lef om op te staan.
"Ik denk Marjolein dat je maar eerlijk moet toegeven dat ook deze luiers je behoeften weer gewekt hebben. Alleen nu zijn het volwassen behoeften veel sterker als dat je ze als kind had. Knik maar als ik gelijk heb. Sinds je een luier om hebt ben je al Geil." Ze heeft gelijk. Natuurlijk weet mijn moeder van mijn clitoris af. Ze heeft me als klein kind op de wereldgezet. Ze knikte.
"Heel simpel Marjolein, ik wil even een aantal dingen afspreken met je hierover. Als je hier in huis luiers draagt, alles best. Wat je er mee en in doet, alles best. Ik wil alleen wel controle op je hebben, dus ik verschoon je vanaf nu. Ok? Als je moet poepen ga je maar naar het toilet en doe je hem maar uit, maar daarna weer aan. Als ik er niet ben, wil ik aan het einde van de dag de natte luiers zien. Nogmaals als ik er ben verschoon ik je."
"Nee, niet nu weer, niet nu weer." Ze voelde een golf komen. Haar moeder voelde dat en stopte. Ze keek Marjolein aan en zei:
"Goed als je het nu niet erg vindt, wil ik je ook een kick bekennen. Ik ga iedere vrijdag avond toch naar de club om te trainen, dat weet je he?" Ze knikte.
"Wel ik train wel, maar in het baas zijn. Ik werk iedere vrijdag avond in club Doma als meesteres. Ik denk dat het komt omdat ik door de weeks al genoeg als voetveeg gebruikt wordt. Nou, dat was de kick wel. Het veranderd niets, ik zal me niet uitleven op je, want jij bent mijn dochter en jou slaan doet me meer pijn als dat het jou zal doen. Maar ik hoef nu ik dit gezegd heb, niet meer te verklaren waarom ik af en toe zo bazig doe. Maar wel sorry ervoor want ik wil niet je baas zijn wel je moeder zoals we al eerder besproken hebben."
Marjolein ging een lampje branden. Ze lag daar met een kletsnatte poes. Haar moeder zat haar aan te kijken met een blik in haar ogen nou wat vindt je er van? Wow haar moeder zo'n meesteres in een of andere SM club. Dat had ze nou nooit achter haar gezocht, maar waarom niet? Ieder zijn kick toch?
"Gaaf ma, heb je ook van die zwarte pakjes erbij enzovoorts?" Haar moeder begon te lachen. Duidelijk opgelucht dat haar dochter geen problemen met haar SM hobby had. Haar moeder boog naar voren en kuste haar op haar wang.
"Dankje wel voor het niet moeilijk doen. Ja natuurlijk heb ik ze, maar die hangen op de club, ze worden gewisseld tussen de meesteressen van de dag. Ze zijn nl best wel duur, rubber of leer. Dit grapje van iemand masturberen terwijl je een boodschap brengt heb ik ook op de club geleerd omdat dit de volledige aandacht van het subject bij de meesteres brengt en ze dus niet afdwalen.
"Nou als je wilt klaarkomen na mijn spel met je, moet je het zelf maar weten."
"Graag mama."
"Nou vooruit, leef je maar uit. Ik doe het niet. Ik moet er ook niet aandenken trouwens. Je bent een kind van me geen klant. Wel kan ik je vertellen dat je het vroeger heel fijn vond om als een een baby met je knieen opgetrokken bezig te zijn. Ik ga er ook niet naar zitten kijken. Ik ben al ruim te ver gegaan."
Ze stond op en liep naar boven en liet Marjolein achter. Of ze klaar wilde komen wist ze wel zeker. Haar moeder had haar 5 minuten gek liggen maken. Ze trok haar knieen op en merkte dat door haar kont iets om hoog te doen, haar clit iets beter bereikbaar werd. Ze masturbeerde verder en schokkend kwam haar orgasme over haar heen.
Haar moeder kwam weer de trap af en had een nieuwe luier in haar hand. Ze liep terug naar Marjolein en lachte.
"Klaar meid? Ik heb nog nooit een klant gehad die bedankte voor een orgasme nadat ik met ze gespeeld had." Ze liet haar hand over de onderkant van Marjoleins nu toch wel natte luier glijden.
"Niets." zei ze.
"Wat Niets?" Vroeg ze terwijl ze zich realiseerde dat ze nog steeds haar duim in haar mond had. Ze haalde haar duim uit haar mond.
"Als kind had je daarna nog wel eens een poepbroek. Je bent nu een grote meid." Zonder verder vragen te stellen scheurde ze de luier open en verschoonde haar luier.
"Nou van het avondeten is nog steeds niet terecht gekomen. Zullen we maar iets in de stad gaan eten?" Marjolein hees zichzelf overeind aan haar moeders hand.
"Lijkt me lekker, maar ik ga me dan wel even omkleden." Ze reden uiteindelijk naar Crooswijk waar ze bij de Argentijn een stukje vlees gingen eten tegen een schandalig tarief. Marjoleins luiers kwamen eigenlijk niet ter sprake, haar moeders bazige rol wel, want Marjolein vroeg zich wel af hoe het er nou aan toe ging in zo'n club. Nou haar moeder wilde dat best wel uitleggen.
Marjolein ging weer terug naar school, haar moeder pakte haar 'slavenbaan' weer op en het leven ging weer door. Natuurlijk had ze het af en toe best wel moeilijk met het feit dat ze continue geil was. Ze deed en dacht dingen die ze eigenlijk nooit zou doen. Haar klasgenoot en beste vriendin Saskia maakte haar daar attent op. Ze besloot er maar niets over te zeggen en bedankte haar voor het advies. Ze voelde zich niet helemaal lekker. Eigenlijk iets te lekker maar goed. Ze nam zich voor om maar meer stil te staan bij wat ze deed en zich iedere keer af te vragen of ze iets wel kon zeggen. Onderwerpen die maar enigsinds richting het sexueele gingen besloot ze maar te vermijden.
De week verliep spoedig en aan het einde van de week was haar incontinentie helemaal geen probleem meer voor haar. Het was zo erg dat ze zich zelfs afvroeg of ze niet luiers kon blijven dragen. Deze optie werd radicaal door haar moeder verworpen omdat luiers veel te duur waren. Wel was haar moeder ondertussen begonnen om babypoeder te gebruiken. Haar huid begon wat schraal te worden door het constante nat zijn. Dus niet veel later kwamen de potjes Zwitsal weer het huis in. Dat ruikt zo lekker.
Vrijdag avond rinkelde de telefoon. Marjolein was alleen thuis want haar moeder stond waarschijnlijk ergens betaald een klant af te rossen. Het was Mark. Haar hart sloeg drie slagen over. Niet wetend wat ze moest zeggen stamelde ze wat woorden. Mark stelde voor om eens langs te komen bij hem. Natuurlijk had ze daar zin in. Haar moeder dat wist ze nog niet maar het zou dan toch wel zaterdag of zondag worden.
Tien minuten later zat ze met zwetende handen, een gevulde agenda voor volgende week zaterdag en een daas gevoel op de bank. Mark had heel oprecht gevraagd hoe het met haar ging. Haar incontinentie daar had ze het nog niet over gehad. Ze zou volgende week uit de luiers zijn als ze daar naar toe ging en het leek haar dus ook niet nodig.
Haar moeder was blij verrast om te horen dat Mark nog een keer gebeld had. Dat hij daar tijd voor had. Ze vond het inderdaad een goede zet van Marjolein om een beleefdheids geste terug te doen.
De volgende week was Marjolein weer een jong meisje, dat haar moeder iedere keer advies vroeg over kleding. Janice moest wel lachen.
"Je hebt het wel zitten he?" Vroeg ze. Gelukkig dat haar dochter toch ook maar een gewone meid was gebleven. Ze had haar dochter nog nooit zo verliefd gezien en zeker nooit zo onzeker. Ze was nu blij dat ze haar waarde als moeder kon bewijzen.
(Deel 1)
Marjolein was het zat. Echt spuug zat. De dag dat ze geboren was vervloekte ze. Haar vader gaf ze de schuld van haar depressie, ook al was de man overleden aan een gruwelijke ziekte. Haar moeder kon nauwelijks de huur opbrengen voor het huis waar ze in wonen en op school zach het er naar uit dat ze dit jaar niet over zou gaan, wat haar moeder ook weer boos zou maken omdat ze altijd liep te zeggen:
"Leer en zorg dat je niet eindigd zoals ik."
18 jaar was een mooie leeftijd om uit te stappen. Life fast, die young. Het was half twee in de ochtend en de maasbrug was verlaten. Klompen ijs dreven door de maas in een slome stroom. In het midden zou ze springen en ze zou de kade niet meer bereiken.
Met een plons kwam ze in het water terecht, haar adem stokte, haar hart sloeg op hol door de kou. Haar levensinstinct kreeg de overhand en ze vroeg zich af waar ze aan begonnen was. Ze begon zo snel als ze kon naar de kade te zwemmen maar al snel kwam ze tot de ontdekking dat ze er niet op kon. Ze schreeuwde een paar maal om hulp, maar meer als een incidentele auto die over de boompjes voorbij reed hoorde ze niet. Langzaam voelde ze de slaap komen en de onderkoeling deed zijn werk. Slaap was het laatste wat ze dacht voor het zwart haar opnam.
Onbehagen, onrust, vage beelden en geluiden. Langzaam werdt Marjolein wakker.
"Ik ben niet dood." Dacht ze. Ze keek om zich heen en lag in een ziekenhuis bed. Door het raam zag ze dat ze in het dijkzicht ziekenhuis lag. De hogeschool van rotterdam tegenover haar. Ze hees zichzelf overeind en merkte dat haar benen heel erg slap waren. Ze droeg een witte ziekenhuis japon. Ze liet haar voeten op de grond zakken en keek of ze zichzelf kon dragen. Ja dat lukte. Ze liep naar de gang en keek rond. De zusterpost was verlaten.
Plotseling wist ze wat ze voelde. Ze moest plassen. Ze keek rond naar een toilet maar kon het zo snel niet zien. Ze liep naar verderop in de gang maar het hoefde al niet meer. Haar blaas had een eigen wil gekregen en begon te lozen. Een grote stroom liep langs haar benen naar beneden. Als in een laatste wanhoops poging probeerde ze te gaan rennen maar daar stopte ze mee. Ze zou het toch niet meer redden.
Als een miezerig hoopje ellende wandelde ze terug naar de zusterpost en opende de deur. Daar zaten twee zusters koffie te drinken.
"Kijk eens de patient van 12 is wakker geworden. Wat is er met jou gebeurt meissie?" De tweede zuster draaide zich om en keek naar de japon.
"Heb je in je bed geplast?"
"Nee, dat niet, maar wel op de gang sorry."
"Op de gang?" De eerste zuster stond op en wandelde naar de gang.
"Ja hoor Sas, mevrouw heeft het niet vol kunnen houden tot het toilet. Help jij haar verder, dan ruim ik de troep even op." Ze zuchte. De zuster met als naamboordje Saskia stond op en liep naar Marjolein toe.
"Niet de beste manier om bij te komen he. Heb je dorst?" Marjolein kreeg een flesje jus des orange aangeboden, dat ze snel op dronk want ze had dorst.
"Goed, je bent in het Dijkzigt ziekenhuis, 4 uur geleden ben je binnen gebracht omdat de politieboot je met een dreg uit het water kon trekken. We weten niet wie je bent want je had geen papieren bij je. Daaruit trokken we de conclussie dat je jezelf iets aan wilde doen dus hebben we je even apart gelegd. Ook hebben we daardoor geen familie kunnen waarschuwen."
"We hebben je meteen flink warm gehouden en je maag leeg gepompt, want de maas is niet echt schoon. Toen je temperatuur weer 36,8 bleef hebben we je in je bed gelegd waar je dus net wakker werd. Ben je incontinent?" Marjolein zette haar flesje neer.
"Incontinent?"
"Nee dus, anders had je het wel geweten. Incontinent is als je je plas of poep niet meer op kan houden. Dat moet ik weten, anders moet ik je nl volgens ziekenhuis regels een luier omdoen. Vandaar." Een lach vormde zich om haar gezicht.
"Nee, ik heb geen luier nodig."
"Als je maaswater in je darmen heb gekregen kun je straks nog diaree krijgen dus hou dat in de gaten. Ik ben voor de rest niet de juiste persoon om je te woord te staan. Morgen komt een maatschappelijk werker, of eigenlijk over 4 uur. Tot die tijd moet je maar in je bed gaan liggen. Ik zal je even laten zien waar het toilet is en je een nieuwe pon geven. Volg me maar." Terug op haar kamer deed Saskia een deur open en haalde een nieuwe japon uit de muur kast.
"Het toliet, is aan de andere muur." Ze opende de deur en Marjolein zag een toilet.
"Kijk dat scheelt wel." Ze ging weer op bed liggen en voelde hoe moe ze was.
"Ga nog maar wat slapen."
Even later deed ze haar ogen weer open, een andere zuster stond met een bord en wat pillen naast haar. Ze nam de pillen in en ging rechtop zitten. Plotseling voelde ze een kramp door haar buik gaan en ze stapte direct uit bed en rende naar het toilet. Ze sloot de deur, op slot en trok de japon op. Ze was naakt dus geen onderbroek om rekening mee te houden. Een hoop enge geluiden verder kwam ze van het toilet. De diaree van de waarschuwing. De zuster vertelde dat de medicijnen oa anti biotica bevatte om allerlei maaswater infecties te voorkomen.
Nu allerlei noodzakelijkheden voorbij waren en ze een boterham en een kopje thee op had, begon ze zich zorgen te maken. Wat moest haar moeder hier niet van denken. Haar klasgenootjes. Te midden van haar gepieker kwam iemand binnen wandelen. Het was de maatschappelijk werker. Ze deed haar hele verhaal en hij zat driftig te schrijven op allerlei formulieren. Hij vroeg een paar keer toestemming om te bellen en was na een uurtje weer weg. Een half uur daarna kwam haar moeder binnenrennen met tranen in haar ogen.
De dramatische details besparen we hier en we gaan door naar het bezoek uur. Half een, was haar moeder helemaal gaar van het gesprek dat ze had gehad. Teveel verwijten waren over de tafel gegaan. Teveel waarheden, teveel stommiteiten. Ze wist het niet meer. Marjolein had gevraagd om het voorval niet aan de klok te hangen in haar familie. Dat kon ze wel begrijpen maar met wie moest zij dan weer praten. Het antwoord kwam om half 1 binnen. Een man/jongen in het pak, met wallen onder zijn ogen wandelde binnen alsof hij haar al jaren kenden en stelde zichzelf voor als Mark.
Hij vertelde dat hij haar hulproep had gehoord toen hij joggend over de boompjes liep. Hij had de mobiele telefoon gepakt en 112 gebeld waarna een politie boot aan kwam varen. Hij lag toen al wel in het water om haar hoofd bovenwater te houden. Langzaam was hij al begonnen om naar een plek te gaan waar hij zichzelf uit het water kon tillen. Met verbazing had haar moeder gevraagd waarom hij om half twee 's ochtends over de boompjes liep te joggen.
Onmiddellijk werdt ze bevangen door de realisatie dat dit wel een van de meest rare en stomme vragen is die je kan stellen omdat het volstrekt onbelangrijk is. Mark stelde haar gerust en vertelde dat het een bekende vraag is. Hij is zelf een hyperactieve slapeloosheids patient. Oftewel, als hij twee uur in de dag slaapt is het genoeg. Daardoor is een dag voor hem 22 uur lang en dan maakt het niet uit wanneer je gaat joggen.
Marjolein hoorde Mark's verhaal aan dacht, ik had door een lelijker persoon gered kunnen worden. Hij ziet er best wel sexy uit, maar de kans dat hij wat in me ziet is wel verkeken na gisteravond. Met een zucht viel ze achterover in bed en sloot haar ogen.
Toen ze haar ogen weer open deed was Mark alweer weg. Haar moeder aaide haar over haar hoofd en zei:
"Van de dokter mag je weg. Laten we gaan. Ik vind ziekenhuizen maar niets. Je moet nog even rustig aan doen, dus ik heb school even afgemeld voor je."
"Shit mam, ik heb over een paar maanden eindexamen." Haar moeders toon werd gemeen terwijl ze zei.
"Let op je taal."
"Sorry," zuchte ze. "Waar is Mark naar toe, ik vond hem wel leuk." Haar moeder aaide haar over haar gezicht en lachte. "Hij moest werken, hij is een hele grote jongen en zijn gebied, en ging dus weer naar zijn werk toen zijn lunchpauze voorbij was. Hij heeft me wel gevraagd waarom een knap meisje zoals jij zoiets geks zou doen. Dus ik denk dat hij jou ook wel leuk vindt."
Ze verlieten het ziekenhuis in haar moeders peugot 405 en Marjolein nam drie dagen de tijd om bij te komen. Ze voelde zich wel lekker, maar ook iets raar. Zweverig. Eerst gaf ze de gesprekken die na anderhalve dag wel afgelopen waren de schuld maar de vierde dag, de dag dat ze weer naar school wilde had ze een vreselijke pijn in haar onderbuik. Ze moest vreselijk plassen. Ze rende naar het toilet en ging zitten. Het lukte niet en iedere keer dat ze perste ging ze door de vloer van de pijn.
"Mam ik kan niet plassen, we moeten naar het ziekenhuis." Kreeg ze over haar lippen toen haar moeder de tegen haar aan wandelde op de gang.
In het ziekenhuis plaatste de dokter op de EHBO een catheter in haar en een grote straal met rood/wit achtige vloeistof spoot uit haar blaas.
"Dat is niet goed zei de dokter." Het gevoel luchte een heel eind op. De zuster kwam aanlopen met een mapje en de arts bladerde er doorheen. "Aha." Was zijn antwoord. "U heeft een uit de hand gelopen blaas ontsteking." Zei hij tegen Marjolein. "Heeft u de afgelopen drie dagen geen symptomen gehad."
"Een beetje grieperig, maar ik dacht dat dat ergens anders door kwam." Antwoorde ze naar eer en geweten.
"Goed ik zal je een kuur voorschrijven. Die onderkoeling heeft je weerstand omlaag gehaald. Je had schijnbaar een kleine infectie in je blaas en die onderkoeling heeft er voor gezorgd dat die infectie kon groeien. Als ik zo zie wat er uit kwam...", hij wees op een flesje dat naar het laboratorium zou gaan, "zou ik denken dat je hele blaas nu redelijk gezwollen is. Alle urine die nu in je blaas komt maakt het de infectie makkelijker om te blijven smetten. Dus als we willen dat je kuur werkt en zo snel als mogelijk de ziekte weg helpt moeten we een vervelende procedure uitvoeren. Geen operatie, ik doe het hier wel maar toch moet je toestemming er voor geven. Heeft u een ogenblikje." Marjolein lag met blote benen en een naakt onderlijf op een behandel tafel.
"Natuurlijk ik ren nergens naar toe." Grapte ze toen ze zich de toestand van haar lichaam realiseerde. Haar moeder gaf haar haar broek aan die weer aan ging trekken. De arts kwam terug met een aantal spullen. Hij zag Marjolein in de hoek staan, aangekleed.
"Ik ben bang dat die broek toch weer even uit moet."
"Waarom?"
"Wel omdat we niet kunnen hebben dat je blaas weer vol loopt en je hier morgen weer staat zullen we moeten zorgen dat de blaas leeg blijft. Daar hebben we twee oplossingen voor. Een catheter zoals we net gebruikte of een plugje. De catheter moet je iedere dag vervangen. Het plugje kan een hele tijd blijven zitten en is daarna eenvoudiger in onderhoud en aanzienlijk goedkoper."
"Ik neem het plugje wel."
"Ok, wil je dan je broek uitrekken en weer even komen liggen." Ze liet haar broek zakken en wandelde terug. De arts pakte een kleine tube.
"Dit is een glij en verdovingsmiddel waardoor het inbrengen van de plug pijnloos zal gaan." Ze voelde de spuit in haar kruipen en voelde toen langzaam iets koud worden en het gevoel verdween. Toen voelde ze iets frunniken in haar en de arts zei dat hij klaar was. Hij liep naar een kast en pakte er iets diks en wits uit. Hij keek naar haar moeder en zei:
"Dit laat ik aan u over als moeder, mevrouw."
"Wat is dat en waarom moet ik dat doen?"
"U weet dat niet. Omdat haar blaas nu constant leeg loopt is ze nog nog minder zindelijk als een baby. Die plassen eens per zoveel tijd. Marjolein plast altijd. Een luier lijkt me dus wel slim. Natuurlijk kan ik niet dwingen om een luier te gebruiken maar het lijkt me wel handig. Ik schrijf een recept uit waarmee u meer kunt halen. Ze zal er zo'n 6 per dag nodig hebben schat ik." Hij verliet de kamer. Marjolein keek naar haar moeder en had tranen in haar ogen. \
"Nee he mam. Het hoeft niet." De luier in haar moeders handen leek steeds groter te worden terwijl haar moeder dichterbij kwam.
"Ik ben bang van wel schat. Er ligt al een klein plasje op het bed. Je hebt vroeger ook 3 jaar luiers om gehad, ik heb je vaker een schone broek gegeven. Wees eens volwassen Marjolein. Dit is de beste oplossing, ik zou het ook niet willen maar ik en jij willen niet de hele tijd jouw kleding wassen."
Marjolein gaf zich gewonnen. Als een volwassen vrouw, dan maar liever een klein kind en geen luier. Maar je hebt gelijk kom maar. Marjolein zetten haar knieen overeind zodat haar moeder de luier onder haar kont kon schuiven.
"Tjonge de luiers zijn wel anders geworden sinds jij er uit bent zeg. Dit lijkt helemaal niet op Billies." Marjolein die deze beschamende actie niet aan wilde zien tilde haar hoofd op en zag dat haar moeder de luier verkeerd om had.
"Ma, dit werkt net als met moderne pampers. Je moet de kant met de blauwe flapjes onder me schuiven met de watten aan de binnenkant." Haar moeder toverde een lach om haar gezicht.
"Dat wist ik wel, maar voor de rest is dit een cursus luierkunde voor moeders door dochters." Marjolein moest hier wel om lachen en voelde meteen een stroom plas tussen haar billen stromen.
"Ma schiet op, ik plas in mijn broek."
"Ok, ok lachen moet ook kunnen in deze ellende schat. Laat het maar als een baby over je heen komen." Marjolein stak demonstratief haar duim in haar mond en vroeg
"Zo?"
"Perfect schat." Na wat gestuntel, twee kapot getrokken luiers en interventies van Marjolein zelf die toch wat meer ervaring met oppassen had zat ze eindelijk in de luiers. Ik voel me net een baby zei ze tegen haar moeder. 'Zo zie je er ook wel uit, maar je bent dan wel alleen mijn baby'. Kom trek je kleren aan. We moeten weg.
Bij de balie van het ziekenhuis kregen ze twee receptjes mee. Ook de dokter kwam nog even voorbij, om zich te verontschuldigen. Hij was er vanuit gegaan dat ze de incontinentie wel hadden gesnapt en anders had hij dat gevolg duidelijk moeten maken. Marjolein schaamde zich dood, de zuster achter de balie hoefde van haar niets te weten over haar incontinentie. Maar haar moeder maakte het nog erger, ach ze zal de luiers toch niet oneindig lang nodig hebben. Nee hoor. Twee weken op zijn hoogst. Ik zal een afspraak maken zodat we over twee weken kijken hoe ze er voor staat. Hij ging er weer vandoor. Marjolein voelde zich net een straalkachel. Ze keek op de recepten, een recept voor een medicijn en een ander waar enkel incontinentie materiaal op stond. De zuster had haar strak aangekeken. Die liet niets merken. Marjolein voelde zich heel klein.
Thuis gekomen klom Marjolein uit de auto. Die luier tussen haar benen maakte lopen toch ineens een andere gewaarwording. De luier duwde strak in haar kruis waardoor haar clitoris, die bij haar best wel groot was, regelmatig langs de luier schuurde wat een fijn gevoel opleverde. Daar stond tegenover dat het snijden van de luier in haar benen echt pijn begon te doen. Die wisseling tussen genot en pijn maakte haar gek.
"Ma laten we alstublief snel naar de apotheek gaan, die luiers snijden in mijn benen, ze kraken me teveel. Ik ben al nat. Ik wordt een beetje gek ervan."
"Dat is goed Schat maar ik moet wel spullen halen. Dus als ik jou was, zou ik even naar de toilet gaan en proberen de luier iets anders aan te doen. Misschien als je de plakkertjes anders doen."
"Goed idee." Ze wandelde naar het toilet en ging zitten. Ze voelde met haar vinger over de gladde buitenkant van haar luier. Warm en vochtig. Ze streek over waar haar clitoris zat en voelde meteen een reactie. Ze bleef aaien en stak ondertussen haar andere hand in haar luier. Toen ze eindelijk bij haar clit was realiseerde ze zich de gekte.
"Ik kan ook de plakkertjes open doen." Met luide knallen gingen de plakkertjes los en sloopten de plastic buitenkant van haar luier. Al zou ze daar pas achter komen als ze hem weer dicht wilde doen. Haar hand gleed naar haar plekje en haar handige vingers brachten haar verbazendsnel naar een climax.
"Ik moet wel gek zijn, straks ga ik het nog fijn vinden." Terwijl ze haar orgasme had voelde haar vingers dat er extra golfjes plas in haar luier kwamen. Ze pakte een toilet papiertje en maakte haar vingers schoon. Ze roken naar haar sappen en niet naar haar plas.
Ze ging rechtop zitten en trok de strookjes recht op een manier waarop ze de randjes niet in haar been voelde snijden. Ze drukte de strookjes aan die een fractie van een seconde later weer los lieten. Ze keek naar de strookjes en zag plastic van de buitenkant er op zitten. Ze zag nu ook de gaten in haar luier. Die luier deed het dus niet meer. Ze pakte haar moeders nachtmaand verband en propte drie in haar slip. Ze maakte een prop van de luier en trok haar slip op. Dat was nog dikker dan de luier was geweest. Ze liep naar de keuken en gooide de luier weg.
"Kom we gaan naar de apotheek." In de auto vertelde Marjolein haar moeder wat er was gebeurt. Ze moest lachen.
"Ja dat zijn ook een soort luiers. Goed dat je het zegt, anders had ik die van jou moeten gaan lenen." Ze bereikten de apotheek en gaven het recept. Het meisje achter de counter keek de recepten door, drukte op een belletje en legde aan de vrouw die aan kwam wandelen uit dat Marjolein een recept voor luiers had. Marjoleins moeder was ondertussen bij de Albert Hein boodschappen gaan doen dus ze stond er alleen voor.
"Uw recept komt er aan mevrouw maar wilt u mij even volgen. Dat is meer prive." Ze gingen een apart kamertje in waar ze een stoel verschoof onder het mom ga hier zitten. De vrouw stelde een aantal vragen, kruiste een aantal dingen aan op een formulier rommelde wat in een la. Er kwamen allerlei monsters tevoorschijn. Ze demonstreerde hoe de materialen werkte en vroeg wat Marjolein zelf wilde.
"Ik weet helemaal niet wat het beste is."
"Heel eenvoudig, je hebt de meest eenvoudige vorm. Je kunt maandverband achtige materialen gebruiken. Die lijken niet op luiers." Marjolein dacht aan het fijne gevoel dat een luier haar net gaf en kleurde rood.
"Ik zie dat je problemen hebt met het woord luiers. Dat is het meest eenvoudige woord ervoor. Sommige mensen noemen het materialen andere weer systemen. Eigenlijk is dat een beetje ontkennen wat het is. Je kunt het taboe het beste doorbreken door het gewoon bij naam te noemen. De maand verbandjes moet je wel vaker vervangen, de luiers kunnen meer hebben."
"Wat is het meest gebruikte?" Ze pakte een klein pakje met daarom de tekst Tena en haalde er een uit.
"Dit is een witte luier, kan alles hebben, dus ook poep maar dat heb jij niet nodig. Werkt net als pampers."
"Ja, hebben ze ook pampers?"
"Nee, ik denk dat anders de rest niet meer zou verkopen. Ik denk dat ik voor het meest gebruikte ga, want dat zal wel het beste zijn."
"Mag ik alstublieft die Tena die u in uw handen heeft hebben? Ik heb nu drie maandverbanden van mijn moeder, maar die beginnen nu al ongemakkelijk te worden." Nu was het de beurt aan de vrouw om wat rood aan te lopen.
"Oei, ja natuurlijk. Weet je hoe ze werken?" De luier uit het ziekenhuis had ze al gezien. Ze wees er met haar vinger op, Attends waren dat.
"Deze kreeg ik in het ziekenhuis. Werken die hetzelfde?" De vrouw draaide de Tena om en liet zien dat er een strook voorop zat.
"Niet helemaal. Heb je hulp nodig bij het omdoen? We hebben een kamertje. Ik pas een cursus van Tena gehad over hun spullen maar dat moet je bijhouden. Ik vraag het maar."
"Als het anders is, kan ik misschien wel hulp gebruiken, maar ik heb wel vaker de pampers van mijn nichtje ververst. Telt dat ook als ervaring?" De vrouw lachte.
"Je mag het proberen hoor." Ze gaf Marjolein het proefpakje waar er nog 1 inzat en wees naar een deur terwijl ze zei:
"Daar kun je verschonen. Lust u thee hierna?" Met knikkende knieen ging Marjolein die kamer in en liet haar broek weer zakken. Ik kan voortaan beter een jurk of zo gaan dragen. Ze gooide de maandverbanden in de prullenbak en voelde meteen een druppel langs de binnenkant van haar dij rollen.
"Help, ik ben echt lek." Dacht ze. Snel ging ze op het bed liggen en schoof de luier onder haar kont. Ze trok de luier goed en maakte de plakkers vast. Kijk die plakstrook was toch wel makkelijk want na drie keer zat hij wel goed en knelde hij niet in haar lies. Maar zat hij nou goed.
"Hallo." riep ze.
"Ja?" Kwam er van de andere kant van de deur.
"Hoe weet ik of hij goed zit?"
"Dat is een gevoelskwestie. Ik kan wel even kijken hoor. Ik heb bij mijn opleiding zelf ook 8 uur luiers moeten dragen en verschonen dus ik zie niets wat ik niet eerder gezien heb." Marjolein opende de deur en liet de vrouw binnen. Die keek en zei:
"Wil je nog even gaan liggen alstublieft? Hij zit bijna goed maar de strookjes zitten niet goed en die gaan anders scheuren." Ze maakte de strookjes opnieuw los en weer vast.
"Nu zit hij goed. Hij knelt niet?"
"Nee hij knelt niet."
"Goed dan mag je die andere Tena luier gratis hebben. Kleed je maar even aan en kom dan thee drinken. Ik neem aan dat je deze wilt blijven gebruiken?"
"Zijn er nog betere?"
"Ja en nee, het ligt er aan wat je wilt." Ze wandelde terug naar haar stoel en de wrijving over haar clit deed haar naar adem snakken en wankelen.
"Ja deze wil ik." Was het antwoord. "Deze neem ik wel. Ze voelen lekker aan. Voor zover dat mogelijk is." Vulde ze aan.
"Omdat dit het meest verkochte merk is, hebben we ze in voorraad. De regels van de verzekering die dit betaalt zijn eenvoudig. Je mag er 5 per dag gebruiken. Wij mogen slechts 1 maand vooruit leveren, dus je mag geen jaar voorraad aanleggen. Dit betekent dus dat we je 6 pakken mee geven als je hier even tekent. Je krijgt ze trouwens niet echt mee. We leveren ze dadelijk bij je thuis af. Het zijn namelijk drie dozen en dat kun je moeilijk meenemen." Ze zette haar handtekening.
"Die handtekening hebben we nodig om te bewijzen dat we ze aan jou leveren. Anders krijgen wij geen geld van je verzekering." Ze stond op en liep door de andere deur de apotheek weer in. Later kwam ze terug met twee doosjes.
"Dit zijn je andere medicijnen. Veel succes ermee. Mag ik vragen hoe je er aan gekomen bent, he nu praat ik er ook om heen. Mag ik vragen hoe je incontinent bent geworden bent?" Marjolein verslikte zich bijna in haar laatste slok thee.
"Ja, een ontsteking."
"Kijk eens aan dan ben je er beter aan toe dan een hoop anderen, die komen er nooit vanaf. Ik moet nu weer doorgaan. Ik geloof dat er iemand op je zit te wachten buiten." Marjolein zette haar kopje neer, stak haar hand uit en bedankte haar. Ze keek Marjolein aan en zei:
"Ook als het niet over mocht gaan, blijf eerlijk en laat anderen er een probleem mee hebben. Je bent nog te jong om je leven door luiers te laten verzieken. Hopelijk tot nooit meer ziens hiervoor." Ze opende de deur en sloot hem nadat marjolein buiten stond. Marjolein vertrok richting auto met haar moeder.
"En hoe is het verlopen? Moet je nu niet iets meenemen?"
"Nee ze komen het zo brengen, 6 pakken. Die mevrouw vond dat ik het maar gewoon eerlijk luiers moest blijven noemen. Ik mag maximaal 5 luiers op een dag gebruiken anders betaalt de verzekering het niet."
"Wat zijn het voor luiers Marjolein? Die uit het ziekenhuis?"
"Nee volgens die mevrouw zijn ze heel slecht en worden ze haast nooit verkocht. Ik heb nu een soort Pampers. Met plakstrook, randjes er in. Ze zien er echt uit als luier."
"Schattig Marjolein. Laat thuis maar eens zien als ze binnen zijn. Ik heb nog een reserve bij me."
"O ma, het was zo erg, ik was binnen en ik moest je spullen al weer weggooien omdat ze doorweekt waren. Ik voelde zo een straal langs mijn benen naar beneden lopen. Het is zo erg."
"Het duurt maar een paar weken schat, dan ben je er van af. Is je nieuwe luier goed, voelt hij goed?"
"Ja, dat wel."
"Ok geniet daar dan van. Zie dat als een veiligheid. Ik heb het je nooit verteld maar toen je 3 jaar was was je helemaal zindelijk en toch heb je tot je vierde jaar luiers aan gehad. Dat komt omdat je het als kleuter gewoon lekker vond om een luier te dragen. Altijd was je luier nat als ik je verschoonde maar ik heb je toen nooit kunnen betrappen op het in je broek plassen. Ik was blij toen je met je vierde jaar stopte. Misschien dat je het nu ook wel weer een beetje prettig kan gaan vinden."
"Misschien." Zei Marjolein die nu precies wist waarom ze dat toen deed en nu deed alsof ze van niks wist terwijl ze zogenaamd voor zich uit naar het verkeer zat te staren.
"Misschien dat ik eens mijn rijbewijs moet gaan halen ma."
"Is een goed idee, dan kun je een taxi spelen voor me." Lachte haar moeder terug. Janice wist heel goed waarom Marjolein als kleuter niet uit de luiers te krijgen was. Ze waren ervoor naar de dokter geweest. Ze hadden analyse gedaan van het vocht in de luier en het bleek vaginale afscheiding te zijn.
"Zoals u vanonder nat wordt, zo doet uw dochtertje dat ook mevrouwtje en daar wordt de luier dus nat van." Marjolein had ook tot haar vijfde jaar in de luiers gezeten maar omdat kinderen die leeftijd toch niet helemaal herinneren wilde ze het er ook niet te uitgebreid over hebben. Als Marjolein geen luier omhad veranderde ze in een drammerig huilend kind waar niets en helemaal niets mee te doen viel. De heren artsen toen de tijd hadden haar onderzocht vonden geen afwijkingen behalve een vergrote clitoris. Het contact met een luier stimuleerde die en dat veroorzaakte haar vochtafscheiding. Geilheid had ze toen niet durven te gebruiken, Marjolein was pas 5.
Gelukkig ging dat ineens spontaan over toen ze in op de kleuterschool zat. Kleuter controle was werkzaam als therapie. Ze kon meer vriendinnetjes en vriendjes krijgen als ze geen luier droeg. Zo was Marjolein uit de luiers gekomen. Dat wist ze zelf niet meer. Misschien zou ze het er ooit over hebben. Ze wist niet of er nu weer iets zou gebeuren.
"Waar denk je aan ma?"
"Mijn werk." Loog ze. "De week verlof om voor jou te zorgen is weer voorbij." Dat was waar. "Ik zal weer terug moeten naar die baan waardoor ik haast nooit bij je kan zijn." Haar moeder parkeerde de auto en ze gingen naar binnen.
Bij de thee vroeg haar moeder aan Marjolein of ze die luier nu eens mocht zien. Marjolein had daar geen problemen mee, wel vertelde ze haar moeder dat ze in verband met het verschoonproces vanaf nu alleen nog maar rokken en jurken zou dragen. Broek en onderbroek op en neer, 5 maal per dag. Nee dankje. De luier is al dik ondergoed genoeg. Ze ging naar boven, trok haar spijkerjurk aan en wandelde terug naar de woonkamer waar haar moeder ondertussen iets was gaan lezen. Ze ging voor haar moeder staan, trok haar jurk op en liet er op een cynische toon op volgen:
"Is het niet schattig?"
Haar moeder stak haar hand uit, wreef over de voorkant.
"Het is net mode schat, ik kan me voorstellen dat dit ondergoed genoeg is. Het ziet er goed uit en ook niet zo dik als dat ziekenhuis spul. Ik denk dat het een vooruitgang is." Ze trok haar hand terug en Marjolein liet haar jurk weer vallen. Ze draaide zich om en net op het punt van weglopen zei haar moeder
"Sta eens stil." Ze deed dat en voelde haar moeder aan haar luier voelen. De hand verdween weer.
"Kan ik weer doorlopen?" Vroeg ze met een zucht.
"Ja sorry, natuurlijk." Ze liep naar de theekan en schink zichzelf een kop in.
"Raar eigenlijk als je weet dat wat ik drink nu eigenlijk zonder stoppen dwars door me heen stroomt."
"Raar niet hoor Marjolein. Vroeger zei ik altijd alles in het mondje komt er weer uit bij het kontje. Trek je er niet teveel van aan. Hoe voel je je?"
"Goed zo het gaat. Een beetje pijn in mijn onderbuik en voor de rest gaat het wel." De vlinders in haar buik hield ze maar stil voor haar moeder.
"Hoe voelt je luier?"
"Hij is er, maar dat is het."
"Toen ik net voelde was je heel nat. Voel je dat?" Ze voelde wel iets tussen haar benen maar nattigheid.
"Nee ik zou zweren dat ik nog droog ben."
"Dat is mooi want je hebt hem nu een uur of twee aan en volgens mij zou je daar nog eens drie uur mee moeten kunnen doen. Marjolein zij Janice, ik wil even een ding duidelijk maken. Hoe je met je luiers omgaat moet je zelf weten. Je bent niets minder erdoor. Als je er over wilt praten moet je dat doen, anders niet. Je mag van mij best wel doorgaan met alleen het dragen van een shirt en je onderbroek als pyama. Al is dat nu een luier. Eerlijk gezegd, een luier staat je leuk, maar dat zal wel komen omdat ik dan mijn kleine dochtertje weer terug zie." Marjolein stak demonstratief haar duim in haar mond en begon met haar andere hand in haar haar te draaien. Het voelde toch wel fijn.
"Precies schat dat bedoel ik. Als je dat wilt spelen of zijn omdat je je met luier als een baby voelt moet je het maar laten weten." Marjolein zag de serieuze blik in haar moeders ogen. Ze meent het. Nou ja, als ik op die manier meer aandacht van haar krijg dan kan ik het leuke met het nuttige combineren. Ze vroeg zich af hoe ze dit nou leuk kon vinden. Die luier was een gevolg van een ziekte. Nu ze zo geil als een pakje boter was sloeg haar fantasie op hol en haar gevoelens ook. Dit moest maar stoppen.
Ze liep naar de keuken en keek rond. Ze stond achter de bar, haar moeder kon haar niet zien. Ze liet haar handen zakken en duwde de luiers in ritme tegen haar vagina aan. Plots zag ze een komkommer. Snel keek ze naar haar moeder. Die zat de thee te drinken en las door. De komkommer verdween tegen haar benen en ze gebruikte hem om te masseren tussen haar benen. Komkommer naar voren, en naar achteren, goed duwend. Ze voelde het aankomen. Vlug legde ze de komkommer terug en duwde zichzelf met haar hand over de rand. Ze stond te trillen op haar benen. Toen ze weer keek, was haar moeder reeds opgestaan.
"Maak je voor ons vanavond het eten klaar Marjolein?" Ze liep naar de keuken. Een klein beetje paniek ontstond in haar hoofd, ze stond te trillen op haar benen. Haar moeder liep het hoekje om en kreeg een goede blik op Marjolein.
"O sorry, ik wist niet dat je even met je luier bezig was." Haar dochter stond daar met haar hand in een greep op haar kruis die heel goed zou kunnen. Ze had het vaak genoeg gezien toen ze nog luiers droeg. Fout toen ze voor het eerst luiers droeg dacht ze. Toen Marjolein nog kleuter was had ze vaak genoeg gezien hoe ze zichzelf naar een hoogtepunt had geholpen. Als super brave moeder had ze altijd proberen te onderbreken maar zelfs de buurvrouwen konden bevestigen dat kleine meisjes nou eenmaal die fase hadden waarin handjes tussen de benen verdwenen en waarin allerlei dingen tussen de benen gepropt werden. Een fase waarin ze ook de intime functies van het lichaam leren gebruiken.
De buurvrouwen wisten alleen niets van haar vergrote clitoris. De artsen hadden voorgesteld om deze desnoods operatief te laten verwijderen maar dat had ze niet over haar hart kunnen verkrijgen. Als ze echter klaar was gekomen, ook als dreumes, had ze meestal zo'n zelfde glazige blik in haar ogen en was haar ademhaling net zo oppervlakkig.
Sexuele voorlichting had ze Marjolein nooit gegeven en ze had ook niet het gevoel dat ze dat nodig had, zo mondig als ze waren. Nu was ze weer terug, bij de kleine Marjolein die weer toegaf aan instincten maar wel met een volwassen lichaam. Ze liep naar Marjolein toe. Ze zou Marjolein helpen om terug te komen waar ze als kleuter was gestopt. Vroeger had ze Marjolein nooit willen helpen, nu ze volwassen was moesten haar lusten ook veel groter zijn. Misschien dat dit maar eens een sexuele openbaring voor hun tweeen moest worden. Dan kon zij Marjolein vertellen over haar wekelijkse bezoek aan de SM club.
Marjolein zag haar moeder twijfelen. Kijken en nadenken. Haar lies spieren trilden nog na. Haar buik was nog strak van de spanning. Plotseling kwam haar moeder op haar af. Ze legde haar hand op Marjoleins hand en trok hem mee. Marjolein volgde haar braaf al blij dat haar moeder niets er over zei.
"Ga maar liggen op de bank Marjolein. Ik denk dat we eens moeten praten. We hebben onlangs zoveel gesproken in waarheden. Ik zie je nu zo en denk dat ik nog wel een waarheid extra erbij kan doen. Doe je duim eens in je mond en draai eens lokken in je haar met je andere hand." Wat gaan we nu weer krijgen. Ze is niet boos of zo.
"OK. Wat wil je doen dan?"
"Ik wil wat herinneringen met je terughalen. Wil je nu aub je mond houden en doen wat ik je zeg." Er zat autoriteit in die opdracht. De toon maakt de muziek, niet de tekst. Wel dit klonk als een mars opdracht. Ze deed haar duim in haar mond en begon met haar haar te spelen terwijl ze naar haar moeder zat te kijken. Ondertussen voelde ze haar moeder wrijven op haar gevoelige plekje en haar spieren reageerde zeer snel hierop.
"Vroeger was er een klein meisje genaamd Marjolein dat veel te lang in de luiers bleef. Wat ik je vanmiddag in de auto vertelde. We hebben je toendertijd na laten kijken en toen ontdekte we dat je clitoris veel groter was en veel gevoeliger, waardoor een luier voor jou een kwestie van masturbatie was. Daarom dat je broeken altijd nat waren." Ze bleef doorwrijven.
"We hebben je toen heel vaak aangetroffen met je hand in en op je luiers, terwijl je aan het klaarkomen was. We konden er niets aan doen. We waren heel blij toen je stopte." Marjolein lag bijna te kronkelen onder haar moeders massage. Hoe kon ze haar zich nu klaar laten maken door haar moeder. Toch had ze te weinig lef om op te staan.
"Ik denk Marjolein dat je maar eerlijk moet toegeven dat ook deze luiers je behoeften weer gewekt hebben. Alleen nu zijn het volwassen behoeften veel sterker als dat je ze als kind had. Knik maar als ik gelijk heb. Sinds je een luier om hebt ben je al Geil." Ze heeft gelijk. Natuurlijk weet mijn moeder van mijn clitoris af. Ze heeft me als klein kind op de wereldgezet. Ze knikte.
"Heel simpel Marjolein, ik wil even een aantal dingen afspreken met je hierover. Als je hier in huis luiers draagt, alles best. Wat je er mee en in doet, alles best. Ik wil alleen wel controle op je hebben, dus ik verschoon je vanaf nu. Ok? Als je moet poepen ga je maar naar het toilet en doe je hem maar uit, maar daarna weer aan. Als ik er niet ben, wil ik aan het einde van de dag de natte luiers zien. Nogmaals als ik er ben verschoon ik je."
"Nee, niet nu weer, niet nu weer." Ze voelde een golf komen. Haar moeder voelde dat en stopte. Ze keek Marjolein aan en zei:
"Goed als je het nu niet erg vindt, wil ik je ook een kick bekennen. Ik ga iedere vrijdag avond toch naar de club om te trainen, dat weet je he?" Ze knikte.
"Wel ik train wel, maar in het baas zijn. Ik werk iedere vrijdag avond in club Doma als meesteres. Ik denk dat het komt omdat ik door de weeks al genoeg als voetveeg gebruikt wordt. Nou, dat was de kick wel. Het veranderd niets, ik zal me niet uitleven op je, want jij bent mijn dochter en jou slaan doet me meer pijn als dat het jou zal doen. Maar ik hoef nu ik dit gezegd heb, niet meer te verklaren waarom ik af en toe zo bazig doe. Maar wel sorry ervoor want ik wil niet je baas zijn wel je moeder zoals we al eerder besproken hebben."
Marjolein ging een lampje branden. Ze lag daar met een kletsnatte poes. Haar moeder zat haar aan te kijken met een blik in haar ogen nou wat vindt je er van? Wow haar moeder zo'n meesteres in een of andere SM club. Dat had ze nou nooit achter haar gezocht, maar waarom niet? Ieder zijn kick toch?
"Gaaf ma, heb je ook van die zwarte pakjes erbij enzovoorts?" Haar moeder begon te lachen. Duidelijk opgelucht dat haar dochter geen problemen met haar SM hobby had. Haar moeder boog naar voren en kuste haar op haar wang.
"Dankje wel voor het niet moeilijk doen. Ja natuurlijk heb ik ze, maar die hangen op de club, ze worden gewisseld tussen de meesteressen van de dag. Ze zijn nl best wel duur, rubber of leer. Dit grapje van iemand masturberen terwijl je een boodschap brengt heb ik ook op de club geleerd omdat dit de volledige aandacht van het subject bij de meesteres brengt en ze dus niet afdwalen.
"Nou als je wilt klaarkomen na mijn spel met je, moet je het zelf maar weten."
"Graag mama."
"Nou vooruit, leef je maar uit. Ik doe het niet. Ik moet er ook niet aandenken trouwens. Je bent een kind van me geen klant. Wel kan ik je vertellen dat je het vroeger heel fijn vond om als een een baby met je knieen opgetrokken bezig te zijn. Ik ga er ook niet naar zitten kijken. Ik ben al ruim te ver gegaan."
Ze stond op en liep naar boven en liet Marjolein achter. Of ze klaar wilde komen wist ze wel zeker. Haar moeder had haar 5 minuten gek liggen maken. Ze trok haar knieen op en merkte dat door haar kont iets om hoog te doen, haar clit iets beter bereikbaar werd. Ze masturbeerde verder en schokkend kwam haar orgasme over haar heen.
Haar moeder kwam weer de trap af en had een nieuwe luier in haar hand. Ze liep terug naar Marjolein en lachte.
"Klaar meid? Ik heb nog nooit een klant gehad die bedankte voor een orgasme nadat ik met ze gespeeld had." Ze liet haar hand over de onderkant van Marjoleins nu toch wel natte luier glijden.
"Niets." zei ze.
"Wat Niets?" Vroeg ze terwijl ze zich realiseerde dat ze nog steeds haar duim in haar mond had. Ze haalde haar duim uit haar mond.
"Als kind had je daarna nog wel eens een poepbroek. Je bent nu een grote meid." Zonder verder vragen te stellen scheurde ze de luier open en verschoonde haar luier.
"Nou van het avondeten is nog steeds niet terecht gekomen. Zullen we maar iets in de stad gaan eten?" Marjolein hees zichzelf overeind aan haar moeders hand.
"Lijkt me lekker, maar ik ga me dan wel even omkleden." Ze reden uiteindelijk naar Crooswijk waar ze bij de Argentijn een stukje vlees gingen eten tegen een schandalig tarief. Marjoleins luiers kwamen eigenlijk niet ter sprake, haar moeders bazige rol wel, want Marjolein vroeg zich wel af hoe het er nou aan toe ging in zo'n club. Nou haar moeder wilde dat best wel uitleggen.
Marjolein ging weer terug naar school, haar moeder pakte haar 'slavenbaan' weer op en het leven ging weer door. Natuurlijk had ze het af en toe best wel moeilijk met het feit dat ze continue geil was. Ze deed en dacht dingen die ze eigenlijk nooit zou doen. Haar klasgenoot en beste vriendin Saskia maakte haar daar attent op. Ze besloot er maar niets over te zeggen en bedankte haar voor het advies. Ze voelde zich niet helemaal lekker. Eigenlijk iets te lekker maar goed. Ze nam zich voor om maar meer stil te staan bij wat ze deed en zich iedere keer af te vragen of ze iets wel kon zeggen. Onderwerpen die maar enigsinds richting het sexueele gingen besloot ze maar te vermijden.
De week verliep spoedig en aan het einde van de week was haar incontinentie helemaal geen probleem meer voor haar. Het was zo erg dat ze zich zelfs afvroeg of ze niet luiers kon blijven dragen. Deze optie werd radicaal door haar moeder verworpen omdat luiers veel te duur waren. Wel was haar moeder ondertussen begonnen om babypoeder te gebruiken. Haar huid begon wat schraal te worden door het constante nat zijn. Dus niet veel later kwamen de potjes Zwitsal weer het huis in. Dat ruikt zo lekker.
Vrijdag avond rinkelde de telefoon. Marjolein was alleen thuis want haar moeder stond waarschijnlijk ergens betaald een klant af te rossen. Het was Mark. Haar hart sloeg drie slagen over. Niet wetend wat ze moest zeggen stamelde ze wat woorden. Mark stelde voor om eens langs te komen bij hem. Natuurlijk had ze daar zin in. Haar moeder dat wist ze nog niet maar het zou dan toch wel zaterdag of zondag worden.
Tien minuten later zat ze met zwetende handen, een gevulde agenda voor volgende week zaterdag en een daas gevoel op de bank. Mark had heel oprecht gevraagd hoe het met haar ging. Haar incontinentie daar had ze het nog niet over gehad. Ze zou volgende week uit de luiers zijn als ze daar naar toe ging en het leek haar dus ook niet nodig.
Haar moeder was blij verrast om te horen dat Mark nog een keer gebeld had. Dat hij daar tijd voor had. Ze vond het inderdaad een goede zet van Marjolein om een beleefdheids geste terug te doen.
De volgende week was Marjolein weer een jong meisje, dat haar moeder iedere keer advies vroeg over kleding. Janice moest wel lachen.
"Je hebt het wel zitten he?" Vroeg ze. Gelukkig dat haar dochter toch ook maar een gewone meid was gebleven. Ze had haar dochter nog nooit zo verliefd gezien en zeker nooit zo onzeker. Ze was nu blij dat ze haar waarde als moeder kon bewijzen.
