Michael Slotenmaker
Nieuw lid
Kilian en Michael in Meetix
Kilian zette zijn VR-headset op en voelde de bekende tinteling van opwinding door zijn lichaam gaan. Hij had net Meetix geïnstalleerd, een virtuele wereld waarin je jezelf kon zijn zonder grenzen. Hier kon je doen en laten wat je wilde, zonder oordeel.
Toen hij inlogde, verscheen hij in een gigantische stad vol neonlichten en zwevende hologrammen. Overal liepen avatars rond – sommige leken op gewone mensen, andere hadden fantasierijke outfits of dierlijke kenmerken. Kilian had zijn avatar zorgvuldig aangepast: een comfortabele, pastelblauwe onesie met berenoortjes en een zachte luier die onder de stof zichtbaar was.
Hij wandelde door een druk digitaal plein en ontdekte een knusse nursery-zone. De ruimte was ingericht als een kinderkamer, met een groot ballenbad, zachte kussens en een speelhoek. Kilian voelde zich meteen op zijn gemak.
Aan de andere kant van de ruimte zag hij iemand zitten: een jongen in een schattige sterrenpyjama, die zachtjes met een pluche konijntje speelde. Hun blikken kruisten elkaar, en Kilian voelde een golf van nieuwsgierigheid.
"Hey daar," zei Kilian vriendelijk. "Ben je hier nieuw?"
De jongen glimlachte verlegen. "Ja… een beetje. Mijn naam is Michael. Ik was op zoek naar een plekje waar ik me fijn kon voelen."
Kilian plofte naast hem neer. "Nou, dan ben je hier op de juiste plek! Ik ben Kilian. Leuk je te ontmoeten!"
Ze begonnen te praten en ontdekten al snel dat ze veel gemeen hadden. Ze deelden hun liefde voor ABDL, praatten over hun favoriete onesies en bespraken hoe bevrijdend het voelde om in Meetix gewoon zichzelf te kunnen zijn.
"Ik ben zo blij dat ik dit spel heb ontdekt," zei Michael met een opgeluchte zucht. "In de echte wereld kan ik hier niet zo open over zijn."
Kilian knikte begrijpend. "Ik ook niet echt. Maar hier… hier kunnen we gewoon spelen en plezier hebben zonder dat iemand ons raar vindt."
Vanaf die dag waren ze onafscheidelijk in Meetix. Samen verkenden ze verschillende werelden: van sprookjesachtige bossen tot futuristische ruimteschepen. Ze bouwden hun eigen huisje in een knusse babykamer-stijl en organiseerden speelsessies met andere ABDL-spelers.
Wat begon als een toevallige ontmoeting, groeide uit tot een hechte vriendschap – en misschien zelfs meer.
Kilian zette zijn VR-headset op en voelde de bekende tinteling van opwinding door zijn lichaam gaan. Hij had net Meetix geïnstalleerd, een virtuele wereld waarin je jezelf kon zijn zonder grenzen. Hier kon je doen en laten wat je wilde, zonder oordeel.
Toen hij inlogde, verscheen hij in een gigantische stad vol neonlichten en zwevende hologrammen. Overal liepen avatars rond – sommige leken op gewone mensen, andere hadden fantasierijke outfits of dierlijke kenmerken. Kilian had zijn avatar zorgvuldig aangepast: een comfortabele, pastelblauwe onesie met berenoortjes en een zachte luier die onder de stof zichtbaar was.
Hij wandelde door een druk digitaal plein en ontdekte een knusse nursery-zone. De ruimte was ingericht als een kinderkamer, met een groot ballenbad, zachte kussens en een speelhoek. Kilian voelde zich meteen op zijn gemak.
Aan de andere kant van de ruimte zag hij iemand zitten: een jongen in een schattige sterrenpyjama, die zachtjes met een pluche konijntje speelde. Hun blikken kruisten elkaar, en Kilian voelde een golf van nieuwsgierigheid.
"Hey daar," zei Kilian vriendelijk. "Ben je hier nieuw?"
De jongen glimlachte verlegen. "Ja… een beetje. Mijn naam is Michael. Ik was op zoek naar een plekje waar ik me fijn kon voelen."
Kilian plofte naast hem neer. "Nou, dan ben je hier op de juiste plek! Ik ben Kilian. Leuk je te ontmoeten!"
Ze begonnen te praten en ontdekten al snel dat ze veel gemeen hadden. Ze deelden hun liefde voor ABDL, praatten over hun favoriete onesies en bespraken hoe bevrijdend het voelde om in Meetix gewoon zichzelf te kunnen zijn.
"Ik ben zo blij dat ik dit spel heb ontdekt," zei Michael met een opgeluchte zucht. "In de echte wereld kan ik hier niet zo open over zijn."
Kilian knikte begrijpend. "Ik ook niet echt. Maar hier… hier kunnen we gewoon spelen en plezier hebben zonder dat iemand ons raar vindt."
Vanaf die dag waren ze onafscheidelijk in Meetix. Samen verkenden ze verschillende werelden: van sprookjesachtige bossen tot futuristische ruimteschepen. Ze bouwden hun eigen huisje in een knusse babykamer-stijl en organiseerden speelsessies met andere ABDL-spelers.
Wat begon als een toevallige ontmoeting, groeide uit tot een hechte vriendschap – en misschien zelfs meer.
