Kruidenthee (verhaal klaar)

friendly

Superlid
Nu de creatieve sappen weer een beetje aan het vloeien zijn willen we af en toe ook een kort verhaaltje proberen.



Kruidenthee
Hoofdstuk 1
Causandra Infantrix



"Wat een lekkere thee. Welk merk is dat?"
"Kruidenthee. Zelf gemaakt."
"Wat apart. Maar het past wel bij je. Net als deze keuken. Zo bijzonder."
"Ja. Zelf ontworpen en ingericht."
"Leuk hoor, die oude houtkachel. En die koperen pot boven dat haardvuur. Ouderwets maar hip."
"Ja he? Die pot is nog van mijn oma geweest."
"En dat kruidenrek. Zoveel soorten!"
"Ja. Zelf verzameld en gedroogd."
"Zwarte nachtschade... wolfsmelk... duivenkervel... nog nooit van gehoord."
"Bijzonder wel, he."
"Zeker. En dit dan. Vleermuizentongetjes? Nee toch?"
"Nee joh. Dat is maar een naam."
"Rattenbrein, hagedissenoog... rare namen hoor."
"Tsja. Het meeste is maar voor decoratie."
"Ja, je hebt wel oog voor design. Dit is een mooi concept. Een beetje als een middeleeuwse boerderij."
"Ja. Of een oude heksenhut in het bos."
"He?"
"Laat maar. Wil je nog verder kijken?"
"Tuurlijk. Het is allemaal zo speciaal. Zo eigen. Echt iets voor jou."
"Ja, he? Ik was toch altijd al het buitenbeentje."
"Nee joh. Je was gewoon jezelf. Sorry als ik je daar af en toe mee plaagde."
"Zeg maar gerust pestte."
"Welnee, zo erg was het niet. Hee? En deze kamer? Wat speciaal!"
"Ja. Deze kamer is inderdaad heel speciaal."
"Wat een mooie tegelvloer. En wat een prachtig patroon. Zelf ontworpen?"
"Nee, dat heb ik uit een oud boek."
"Maar wel zelf getekend dus. Prachtig zeg."
"Ja, wel zelf getekend. Dat moest ook."
"Die grote cirkel in het midden. En al die versieringen eromheen. Nog nooit zoiets gezien."
"Het is een heel oud, traditioneel ontwerp. Met krijt getekend. En met zout omringd."
"Met zout? Echt?"
"Ja, dat hoort zo. En daarna met wilgenhars bedekt zodat het een beschermende laag heeft."
"Ik zie het. Het lijkt fragiel, maar het veegt niet uit. Wat een prachtige details."
"Kijk nog maar eens goed, van dichtbij."
"Het lijken wel allemaal in elkaar gevlochten lettertjes. Maar ik herken niks."
"Dat zijn runen. Kijk maar. Als je in het midden van de cirkel gaat staan zie je het echt goed."
"Oh ja?"
"Ja. Kijk maar."
"Oh ja. Inderdaad. Prachtig zeg."
"Llamallamal Bachalyas."
"Wat zeg je?"
"Niks. Zie je die runen?"
"Ja. Vanaf hier lijken ze wel op te lichten."
"Dat is ook zo. Adonai Tetragrammaton."
"Wat zeg je nou toch steeds."
"Niks joh. Zie je die vier elementen die erin verwerkt zijn, op die vier punten van die ster?"
"Prachtig. Aarde, water, vuur en lucht. Ze... ze lijken wel te bewegen..."
"Oh ja? Gut. Zie je dat de ster vijf punten heeft?"
"Ja... wat is dan dat vijfde element?"
"De geest. Opopanax Abballah."
"Wat zeg... hee.. ik voel me een beetje raar."
"Dat kan kloppen."
"Alsof ik zweef... is dat die thee... wat heb je erin gedaan..."
"Speciale kruiden, speciaal voor jou."
"Wat een gek stokje heb je daar in je hand. Ik... voel me duizelig."
"Abraxas Gamillah Amoxomoxoa!"
"De hele kamer wordt groter... of ik kleiner? Wat gebeurt er? Ik... Ik..."'
"Causandra INFANTRIX!"
"Oh nee... ik heb in mijn broek geplast... ik... brabadla..."
"INFANTRIX EMPERIORATRIX!"
"Gagagoega... bradiblabla..."
"Infantrix Fixatum."
"Dadada... weeeehhh... dadadaaah!"
"Goed zo. Goed zo."
"Weeehhh... mama... weeeh...."
"Ja, mama is hier, meisje. Mama is hier."


F&YR
 
Laatst bewerkt:

friendly

Superlid
Eigenlijk vinden we dit verhaal wel leuk genoeg voor nog wat extra hoofdstukken.


Kruidenthee
Hoofdstuk 2
Hannelora Popularum



Eigenlijk was het best bizar.
Dat Feline na al die tijd weer contact had opgenomen.
Zo goed hadden ze elkaar nou ook weer niet gekend op de HAVO.
Feline was echt een beetje een loner. Een outsider.
Terwijl Hannelore zelf juist heel populair was.
Daar deed ze destijds ook veel moeite voor.
Ze zorgde dat ze altijd de meest modieuze kleding aanhad.
De leukste foto's op Instagram en Pinterest.
De nieuwste spullen voor school.
Dat kon ook makkelijk, want haar ouders waren best rijk.
Terwijl Feline er altijd maar een beetje smoezelig uitzag.
Alsof het haar niet kon schelen. Alsof ze haar kleren bij de Kringloop kocht.
Altijd oud, en altijd zwart. Nooit iets kleurigs, modieus of sexy.
Ze zou wel uit een pauperfamilie komen. Of van die alto's.
Ja, alto's. Met speltbrood en chiazaden en zo.
Bah.

Als ze eerlijk was was ze ook niet altijd even aardig geweest tegen Feline.
Maar dat was niks persoonlijks. Dat deed ze bij alle buitenbeentjes.
Je verhoogde je eigen status naarmate je die van anderen neerhaalde.
Dat was nu eenmaal zo. Dat was 'the law of nature'.
Of zoiets.
Dus toen ze het vriendschapverzoek ontving had ze even raar opgekeken.
Ze moest zelfs eerst even nadenken. Feline, wie was dat ook alweer?
Oh ja, die.
Ze had het verzoek uit principe geaccepteerd, maar verwachtte er verder niet veel van.
Maar na een aantal keer chatten waren ze toch een soort van vriendinnen geworden.
En hoe meer vriendinnen, hoe beter, toch? Al was het maar vanwege de extra likes op Insta.
En dat van vroeger, ach nou ja. Dat was 'water under the bridge'.
Of zoiets.
En het viel sowieso toch wel mee.
Een beetje vervelende opmerkingen hier en daar.
Haar tas verstoppen. Kauwgom in haar haar.
Bewerkte foto's op de groepschat. Laten struikelen in de gang.
Pfft.
Kindergedoe.

En blijkbaar vond Feline dat ook.
Want binnen de kortste keren had ze Hannelore uitgenodigd.
Ze was net verhuisd. Naar het huis van haar oma, zei ze.
Wel alles naar haar eigen smaak opgeknapt en ingericht, natuurlijk.
Daar was ze nog best even mee bezig geweest, had ze gezegd
Hannelore giechelde van binnen.
Nou, het zou wat zijn.
Het leek vast in de verste verte niet op haar luxe appartement.
Dat had ze voor haar 21ste verjaardag van haar ouders gekregen.
Volledig ingericht, natuurlijk.
Veel roze, maar verder strak en zakelijk.
Ze had er een fotoboek van laten maken.
Om straks aan Feline te laten zien.
Eens kijken hoe ze dat vond.
Dat verschil.
Want verschil moest er tenslotte zijn.

Toen Hannelore het huis zag, voelde ze toch nog een steek van jaloezie.
Wat een leuk authentiek vrijstaand huisje!
Witte baksteen, rode dakpannen en een pittoresk schoorsteentje.
Rustig aan de rand van de stad.
Dat soort dingen leverde goud geld op, tegenwoordig.
Mensen met het één en ander te besteden woonden graag in dit soort klassieke pandjes.
Om toch een sfeer van traditie en integriteit uit te stralen.
Nou ja, het zij zo.
Haar appartement was tenminste van alle gemakken voorzien.
Dat zou in zo'n oud krot wel niet het geval zijn.

Hannelore stapte naar de oude, maar mooi bewerkte voordeur.
Ze had niet zoveel verstand van die traditionele houtsneepatronen.
Maar dit was wel okee, zij het een beetje sleets.
Een beetje sleets: dat paste wel bij Feline, hihi.
Ze zocht naar de bel, en vond een ouderwetse koperen trekbel.
Ze trok eraan en hoorde diep binnen het huis iets rinkelen.
Een moment later ging de deur open, en daar was Feline.
Geen spat veranderd.
En toch wel.
Beeldschoon. Ze was beeldschoon.
Weer die steek van jaloezie.
Maar nog steeds geen smaak in kleding.
Alles zwart. Alleen in haar halsketting zat een kleurige steen.
Eigenlijk best een goed effect, zo, dacht Hannelore stiekem.
"Hallo", zei Feline. "Kom binnen."
Hannelore zette haar meest oprechte glimlach op.
"Hai!" zei ze en stapte naar binnen.
Feline gaf haar een handje.
"Heb je zin in een kopje thee?"


F&YR
 
Laatst bewerkt:

friendly

Superlid
Kruidenthee
Hoofdstuk 3
Infantrix Fixatum



"Kom maar bij mama Feline, liefje. Ja, toe maar."
"Weeeh...mama?"
"Ja, goed zo. Oh, je weegt bijna niets nu je zo klein bent. Huil maar niet, lief schatje. Mama is hier."
"Sniksnik... brabla..."
"Goed zo, rustig maar. Ga je mee naar de babykamer?"
"Gagagoegoe."
"Ja, een babykamer. Speciaal voor jou."
"Bababa."
"En wat voel ik daar? Is je broekje nat?"
"Goegoegloe!"
"Ja he. Kleine meisjes kunnen hun plasje nog niet ophouden."
"Dadamama?"
"Ja hoor, mama weet er wel wat op. Kijk maar eens."
"Babalala?"
"Ja heel goed. Dat zijn babyluiers. En doekjes. En leuke kleertjes in jouw maatje."
"Goedigoegloe!"
"Ja, die mag jij aan. En deze speen mag je in. Aaah, mondje open!"
"Aaah!"
"Goed zo. En zuigen maar. Mama legt je even neer op de commode."
"Gadigoe?"
"Jazeker. Je broekje uit. Goed zo. Hou je beentjes maar stil. Even afnemen met die doekjes.
Je billetjes en je tutje... goed zo. En nu het moment supreme: de luier! Kijk maar eens goed."
"Gagagigu?"
"Jazeker. Die gaat om je billen. Maar eerst..."
"Brabbla?"
"Fraldas Amorantem."
"Boeboebibi!"
"Nee, laat dat stokje maar los. Dat is mama's speciale stokje. En daar horen deze woorden bij. Infantrix Amorantem"
"Goegagi?"
"Jazeker, kleine troel. En dit ook: Amorantem Fixatum. Goed zo. En nu die luier aan.
Oh wat past die goed om je billetjes, vind je niet? Lekker zacht, he? Voel je dat?
En als je nu moet plassen, kan je dat gewoon doen. En poepen ook. Okee?"
"Brababla!"
"Juist, Goed zo. En nu die kleertjes aan. Speciaal voor jou gekocht! Eerst dit rompertje.
Leuk he, die vlindertjes. En nu dit roze jurkje. Met ruches en kantjes, ja. Dat past goed bij babymeisjes.
Lieve witte sokjes. En roze strikjes in je haar."
"Gagagoegoe!"
"Wat zeg je? Eerst vlechtjes? Nou, dat kan hoor. Dat staat nog schattiger."
"Goegoegi?"
"Ja. En nu je bijtring in je ene hand, en je beertje in de ander. Goed zo. Op en top een baby.
Zullen we in de spiegel kijken? Ja? Lijkt je dat leuk?"
"Gagagaga!!"
"Goed dan. Kom, dan til ik je weer op. Goed zo. Ga maar staan op je kleine beentjes.
En nu voor de spiegel. Juist. Kijk maar goed, kleine Hannelore. Kijk maar goed. En nu...."
"Gaga?"
"Infantrix et Fraldas Amorantem Fixatum."
"Gagaaa...?"
"Goed zo. Dat was stap één. Nu stap twee."
"Broebabla."
"Coprodio Enforcum."
"Mama? Auuuwww! Mama? Bahbah!"
"Ja, goed zo. Bahbah. Toe maar."
"Mama? Uuunhh!!! Mama!!!"
"Toe maar. Laat je gaan. Juist ja."
"Uuuunh!!"
"Goed zo, meisje. Je hele luier vol. Toe maar."
"Uunhhh.... weeeeh!""
"Ja, ben je klaar?"
"Weeeeehhhhh!!!"
"Okee. Stap drie: Coprodio Amorantem."
"Weeeh? Eh? Eh? Oooohhh!!"
"Goed zo, meisje, goed zo. Je leert het snel."
"Oh? Eh? Oh?"
"Neenee, niet met je handjes in je kruis. Daar ben je te klein voor. Dat wil zeggen, nu nog wel."
"Oooh mama!"
"Ja, je bent lief. Nog een keer verschonen en we zijn klaar. Of hou je hem liever nog even aan?"
"Gagaaahhh!!"
"Ja, dat dacht ik wel. Nou, geniet er maar van.
Want dat zal je nog lang en vaak doen, kleine meid.
Ook als je weer groot bent."


F&YR
 
Laatst bewerkt:

friendly

Superlid
Kruidenthee
Hoofdstuk 4
Feles Murem Consequitur



Feline was als tiener dus een loner.
Maar niet bij gebrek aan beter. Nee, bewust.
Ze had gewoon geen aansluiting met andere meisjes of jongens.
Maar dat vond ze niet erg. Ze mistte niks, dacht ze.
Datgene waar die troela's zich mee bezig hielden interesseerde haar niets.
Al dat hysterische gedoe over vlogs, kleding, jongens, social media.
K-Pop en andere troep. Dat was allemaal niks voor haar.
Ze hield van boeken lezen. Films. Kunst.
School ging haar makkelijk af.
Een beetje te makkelijk.
Ze had wel hoger kunnen gaan.
Maar daar had ze geen zin in.
Ze had andere dingen te doen.

Feline had eigenlijk maar één echte vriendin gehad.
Dat was haar oma.
Nou ja, vriendin.
Eigenlijk was het best een kreng, af en toe.
Maar dat gaf niet. Dat was ze zelf ook.
En haar oma begreep haar. Volledig.
Meer dan haar ouders, of wie ook.
Ze kon alles aan haar kwijt. Ze oordeelde nooit.
En gaf nooit goedbedoeld advies. Nee, ze luisterde gewoon.
Dus voelde ze zich bij haar thuis, kreng of niet.
Vaak bracht ze de middagen na school door in oma's huisje aan de rand van de stad.
Wel een eind fietsen, maar ach. Dat was de moeite waard.
Dan zat ze lekker te lezen in de keuken terwijl haar oma één of ander exotisch gerecht bereidde.
Heerlijk. Geen gezeik van haar ouders.
Die vonden het sowieso best zo. Liever kwijt dan rijk, zo'n irritante puber.

Best een lekker leven zo, eigenlijk.
Alleen die trut op school.
Die maakte haar wel regelmatig het leven zuur.
Op zich niet zo erg, want iedereen die niet bij de kliek hoorde was de klos.
Maar toch. Ze haatte die vervelende, arroganterige rijke troela.
Je ouders hebben geld en dan ben je beter dan de rest.
Nou, het zou wat.
Ze zou haar wel eens te pakken willen nemen.
Maar ze wist niet hoe. En ze was niet zo wraakzuchtig.
Dus liet ze het maar.
Misschien later, ooit eens.

Intussen waren er interessante ontwikkelingen.
Want op een middag, toen ze vroeger vrij was dan normaal, trof ze haar oma niet in de keuken aan.
Ze had haar een paar keer geroepen maar geen antwoord gekregen.
Na een poosje bezorgd in het kleine huisje rondgekeken te hebben, keerde ze terug naar de keuken.
Daar hoorde ze wat gestommel.
Van achter de groene deur.
De voorraadkast.
Dat zei oma tenminste, dat dat de voorraadkast was.
Ze had de deur nog nooit open gezien.
Laat staan zelf opengedaan.
Toen ze nog steeds geen antwoord kreeg, opende ze hem toch maar.
En ging er een wereld voor haar open.

De voorraadkast was geen kast, maar een kleine kamer.
Geen voorraad in zicht. Geen meubilair. Niks.
Alleen een soort kringvormig mozaiek op de tegelvloer.
Oma zat, geknield aan de rand van de kring, zachtjes te zingen.
Een bosje smeulende wilgentakken in haar hand, die ze langzaam op en neer bewoog.
Voor haar lag een oud boek opengeslagen. De bladzijden leken wel van perkament.
Zo te zien gevuld met rare schema's en lettertekens.
Terwijl Feline ademloos toekeek, hief oma haar gezicht op.
Strekte haar arm uit, en wees naar een zwarte muis die rustig afwachtend midden in de kring zat.
"Feles Murem Consequitur" prevelde oma, en een vonk sprong uit haar vinger naar de muis.
En de muis veranderde in een zwarte kat.
Gabriël, oma's kat. Die had Feline al een paar dagen niet gezien.
"En als je weer van mijn ontbijt snoept, krijg je dezelfde straf" zei oma.
Gabriël rende verschrikt weg.

"Oma...U bent... U bent een..." stamelde Feline.
"Oh hallo, Feline. Ik had je niet gezien."
"U bent een h... een h..."
"Ja, wat? Wat" zei oma geirriteerd. "Een heks? Is dat wat je wil zeggen?"
"Uhhh... jaaaah..."
"Nou, dat vind ik niet zo'n aardig woord, hoor. En Gabriël had het gewoon verdiend."
"Wat verdiend?"
"Straf!"
"Dus U veranderde hem in een..."
"In een muis, ja. Hij haat muizen."

Oma was echt gemeen, dacht Feline.
Niet alleen een heks.
Ook een kreng.
Maar dat was ze zelf ook.
Want in haar onderbewustzijn was een plannetje geboren.



F&YR
 
Laatst bewerkt:

friendly

Superlid
Kruidenthee
Hoofdstuk 5
Infantrix Reversum


"Goed zo, moppie. Een flinke feestluier. Zullen we die even verschonen?"
"Gabaaba!"
"Nee, dat moet nu wel hoor. Je hebt hem lang genoeg aangehouden."
"Kadjagoegoe!"
"Ga maar liggen. Goed zo. Oh, kijk eens! Bah! Het zit overal!"
"Gagagoe!"
"Nee, niet met je handjes. Laat mama Feline maar. Ja, goed zo. Eerst poetsen met
de doekjes. Ja. Van boven naar onder, van voor naar achter. Zo wordt alles goed schoon."
"Je billetjes mooi glimmend."
"Gadada!"
"En je tutje lekker schoon."
"Aaahh! Eeh!!!"
"Ja? Vindt je dat fijn als ik daar kom met het doekje?"
"Gagggaaahhhh!!!"
"Zal ik daar dan even blijven wrijven? Ja?"
"Aahhhhhh!!"
"Ja? Doorgaan?"
"GagaGAAAAHHH!!!"
"Toe maar, lief meisje. Laat je gaan."
"OOOHHH!!! MMAAMMAAAAHHHH!!!!"
"Goed zo, goed zo.
"Aahhhh...."
"Zo, helemaal klaar."
"Mmhhhhh..."
"Goed zo. Rustig maar. En nu omkleden en terug naar de kring. Ja. Ga jij maar even daar zitten.
In het midden. Dan pakt mama haar stokje. En haar boek."
"Babagoe."
"Inderdaad. Dan wordt je weer groot. Luister maar: Femina Infantrix Consequitur."
"Boeboebi? Baba wat? Wat gebeurt er?"
"INFANTRIX REVERSUM."
"He? Wat zeg je? Wat doe ik hier op de vloer?"
"Rustig maar. Je bent flauwgevallen denk ik."
"Flauwgevallen? Dat is me nog nooit gebeurd."
"Voor alles moet er een eerste keer zijn."
"En mijn broek is nat?"
"Oh? Ja, nou. Dat hoor je wel vaker bij mensen die flauwvallen."
"Nou, ik vind het maar raar. Dat komt zeker door die rare thee van je."
"Hoe bedoel je?"
"Nou, ik voelde me prima tot ik hier was en die thee dronk. Daarna werd alles wazig en lag ik op de vloer.
Dus dat moet wel door jou gekomen zijn met je leipe alternatieve gedoe. Ik wist het wel. Eens een pauper, altijd een pauper!!"
"Hannelore, Hannelore. In al die jaren niets veranderd."
"Nee, en jij ook niet. Je ziet er nog steeds niet uit. Weet je wat, dit was een slecht idee. Ik ga naar huis.
En ik kom hier nooit meer terug!"
"Dat zullen we nog wel eens zien."
"Wat bedoel je daar nou weer mee?"
"Niks hoor."
"Zeker weer een van die rare uitspraken van je. Net als dat 'infanti trix' of weet ik veel wat je allemaal zei."
"Ja, dat zal dan wel."
"Ik ontvriend je op Insta, en de mazzel. Tot nooit ziens."
"Ja, okee, dag!"
En BAM! De deur sloeg dicht.

F&YR
 
Laatst bewerkt:

friendly

Superlid
Verrek. Ik was dit hele verhaal vergeten.
Oorspronkelijk een soort experiment met alleen maar dialoog, maar later toch uitgebreid.
Ik heb wel zin om er mee verder te gaan. Het was nog niet af.
Hannelore moet nog de effecten van de betovering in het dagelijks leven ondervinden.
En terugkeren naar Feline, om 'genezen' te worden... als ze dat tenminste nog wil.
 
Laatst bewerkt:

friendly

Superlid
Kruidenthee
Hoofdstuk 6
Casaludensio Chartaeis


Hannelore was het hele gebeuren al snel vergeten.
Ze had Feline inderdaad ontvriend, maar niet voordat ze haar zoveel mogelijk had zwart gemaakt.
Negatieve comments, duimpjes omlaag, bewerkte foto's. Dat soort dingen.
Daarna had ze Feline uit haar hoofd gezet, zoals ze zo vaak deed met andere meisjes.
Vriendinnen of niet. Ze waren sowieso allemaal maar figuranten in Hannelore's leven.
Zijzelf was de ster, en beter kon niemand het vergeten.
En dat zowel in haar sociale als haar academische leven. Haar vader's invloed reikte ver.
De motivatie voor de faculteit om Hannelore voor alles te laten slagen was groot.
Financiële motivatie vooral, maar ook de dreiging van reputatie-schade.
Met een elite-netwerk zoals Hannelore's vader om zich heen had, kon de universiteit geen risico's nemen.
Teveel kans op het verlies van vermogende studenten als hij zich negatief ging uitlaten.
En sociaal? Ach.
Ze was gewoon zichzelf. Iedereen had automatisch ontzag voor haar.
Voor haar perfecte uiterlijk en kledingkeuze. De nieuwste en duurste mode.
Voor haar elitaire vriendenkring, die zijzelf overigens als oud vuil behandelde wanneer het haar uitkwam.
Maar vooral voor haar karakter. Ze was overheersend. Dominant. Arrogant.
Haar karakter en haar status maakten dat ze altijd haar zin kreeg.
En dat iedereen haar aanbad.
Zo wilde ze het ook. Ze was niet anders gewend.
Er was nu eenmaal verschil. Je had het plebs, en je had het betere volk, zoals zij.
En zij was de beste van het betere volk.
Laat niemand dat vergeten.

Het lastige van zo'n afgedwongen sociale status is dat alles draait om reputatie.
En reputatie is een kaartenhuis. Eén wankel kaartje en alles valt om.

Feline zat in het midden van haar pentagram.
Ze prevelde wat bezweringen uit het oude boek van haar oma.
Dat ze dat in handen had, was op zich al een wonder.
Want ook al had haar oma haar geïntroduceerd in de wereld van de magie, ze was niet van zins verder ook maar iets te delen.
Het kreng had geprobeerd het huisje te verkopen toen ze voelde dat het eind naderde.
Alleen om te voorkomen dat het door de familie geërfd werd.
Ze haatte haar familie. Dat wil zeggen, op Feline na. Die kon ze nog net luchten.
Hetzelfde met haar geld. Dat bleek sowieso een fortuin. Dat schonk ze bij overlijden allemaal aan het kattenasiel.
Niemand kreeg zomaar iets, alleen omdat zij overleden was.
Het boek waar Feline zo op geaasd had, had ze in de kruidentuin begraven.
Toen Feline het na een poos vond, zag ze de brandsporen aan de randen van de kaft.
Dat ouwe lijk had geprobeerd het in de haard te verbranden!
Dat gaat natuurlijk niet zo makkelijk met zo'n krachtig boek.
Maar blijkbaar alles om het uit handen van Feline te houden.
Was ze bang dat die er misbruik van ging maken?
Misschien. Maar waarschijnlijk niet. Want wat kon haar dat schelen?
Nee, hoor, het was gewoon weer dat misgunnen, die jaloerse krenterigheid.
'Als ik er niet meer van kan genieten, dan jij ook niet, Felientje.'
Ze hoorde het haar bijna zeggen.

Maar zoals gezegd, Feline was zelf ook best wel een kreng.
Dus had ze best wel begrip voor haar oma.
En haatdragendheid was haar ook niet vreemd.
Vandaar dat ze nu in haar pentagram zat.

"Hanneloria Infantrix" prevelde ze voor zich uit.
Ze maakte een teken met haar linkerhand.
"Causanda Encopresius Universitatis."
De bladzijde sloeg vanzelf om.
"Damagio Reputatium Maximalis."

En zo trok ze een kaartje uit het kaartenhuis.


F&YR
 
Laatst bewerkt:

friendly

Superlid
Dit ging ook wel héél gemakkelijk.
Ik was het compleet vergeten, en toen ik het weer zag dacht ik: oh ja, dat was niet veel soeps.
maar al lezende bleek het beter (vond ik dan) dan ik dacht. En was ik gelijk geïnspireerd om verder te gaan.
Ik heb er zelfs nog twee hoofdstukken uitgeknald.
Maar vanavond eerst het eerste deel van Yuki plaatsen.
 
Laatst bewerkt:

friendly

Superlid
Kruidenthee
Hoofdstuk 7
Encopresius Universitatis


Hannelore had de tijd van haar leven.
Het studentenfeest was perfect. Zoals altijd, eigenlijk.
Perfecte DJ, perfecte muziek, perfecte lichtshow.
Ze was natuurlijk hoofd van de studentenvereniging en verantwoordelijk voor het organiseren van de feesten.
En ook al had ze er niks aan bijgedragen, ze had wel alle credits naar zich toegetrokken.
Logisch. Niemand had ook anders verwacht. Dat zouden ze niet durven.
Adorerende blikken, jaloerse blikken, lonkende jongensblikken.
Drankjes, zoentjes, snuifjes, kusjes, pilletjes.
En het kwam pas net op gang!

Zoals gewoonlijk had ze al snel de 'sweet spot' gevonden.
De plek waar de lichtshow haar het vaakst en het bevalligst onder de aandacht zou brengen.
Ze danste naar hartelust met alles en iedereen om zich heen.
En ook al verdienden ze het niet, ze vond het toch heerlijk.
Al die aandacht, al die adoratie. Ze genoot overal van.
De jaloerse meisjes. De jongens die wel wilden, maar niet echt durfden.
De zogenaamde alfamannetjes die ze met een enkel gebaar tot beschaamde peuters terugbracht.
Op zulke momenten was ze zo blij met het leven dat ze leidde.
Het was de bekroning van alles wat haar de koningin van haar sociale kring maakte.

Ze flirtte een beetje met dat fotomodel met die sixpack.
Haar korte jurkje bedekte maar net haar, al zei ze het zelf, welgevormde billen.
De muziek ging over in een wat sexier groove en al dansend schoof het jurkje nog verder omhoog.
Ze merkte ze dat ze lichtelijk opgewonden werd.
Ja, dat ging weer leuk worden straks met die sixpack.
Een enkele beurt en dan als een prul aan de kant gooien.
Heerlijk.
Suggestief draaiend met haar heupen, haar borstpartij in zijn gezicht duwend, ging ze op in de groove.
Haar lippen bevochtigend zong ze mee.
"I like it when you shake it... shake it... and Infantrix Fixatum"
He? Waar de fuck kwam dat vandaan.
"Shake it in my face... you are my sexy saving grace..."
Ah. Gelukkig kon ze weer normaal verder zingen.
Ze grindde met haar heupen tegen de zijne en voelde duidelijk de bobbel in zijn kruis.
"Shake your funky ass... and Encopresis Universitatis"
Godsamme! Wat was er aan de hand?
Het sixpack probeerde haar heupen te pakken, maar ze schudde hem af, uit haar groove gehaald.
Wat waren dat voor gedachten?
Was dat een verkeerd pilletje daarnet?
Of een snuifje teveel?
Ze merkte dat ze stilstond, en dat er zich daardoor een kringetje om haar heen gevormd had.
Ze staarden haar aan, zich afvragend wat er aan de hand was.
Verward schudde ze haar hoofd en probeerde normaal rond te kijken.
"Niks aan de hand" riep ze, vrijwel onhoorbaar door de muziek, en probeerde verder te dansen.
"He? Wat?" riep haar danspartner.
"Nee niks! Gewoon Coprodio Enforcum!" riep ze, en toen gebeurde het.

Een kramp trok door haar onderbuik.
Onmiddellijk een enorme druk op haar anus.
Oh nee. Oh god, nee.
Met trillende benen en samengeknepen billen stond ze het op te houden.
Oh nee, nee, nee!!!!
Iedereen keek naar haar. De muziek verdween naar de achtergrond.
Het spotlight vond haar en liet haar niet meer los.
Oh nee, alstublieft. Niet nu.
Krampachtig omklemde ze haar billen met haar handen.
Maar plotseling ontspande ze zich.
"Coprodio Amorandem... fluisterde ze bevend.
Oh ja. Oh ja! Nu! Ik ga het doen! Ik doe het!!!
En ze wilde het ook doen.
Ze wilde niks liever.
"Oh! OOOOOH!!! Ik poep in mijn broeeeekkk!!!!" gilde ze.

Achteraf gezien was dat het ergste nog niet.
Dat ze daar en plein publique in haar broek had staan poepen.
Hoewel dat al erg genoeg geweest zou zijn.
Nee, het was haar blik toen ze het deed.
Die verlekkerde blik.
En wat ze daarna gedaan had.
Gewoon waar iedereen bij was, en op het ritme van de muziek.
Gevingerd.
Ze had zich gevingerd tot ze klaarkwam.
Met een dikke drol zichtbaar bungelend in haar slip.


F&YR
 
Laatst bewerkt:

friendly

Superlid
Kruidenthee
Hoofdstuk 8
Motivaticum Felinium



Feline lachte in haar vuistje.
Het was bijna te makkelijk.
Die eerste keer had ze Hannelore's onderbewustzijn volkomen ontvankelijk voor haar suggesties gemaakt.
Ze hoefde nu alleen maar de juiste bezweringen toe te passen en de betreffende inprentingen werden geactiveerd.
Als het goed was, had Hannelore nu in haar broek gepoept.
En dat verre van onprettig gevonden, haha.
Het was vrijdagavond, dus de kans dat ze aan het feesten was, was groot.
Dus als het goed was, had zich nu de eerste reputatieschade voorgedaan.
Goed zo. Maar ja.
Het was niet dat het Feline alleen maar daarom ging.
Nee, haar plannen reikten verder.

Jammer dat oma haar kristallen bol kapot gegooid had. De krenterige teef.
Als Feline die had geërfd, had ze hem nu kunnen gebruiken.
Dan had ze het zelf kunnen zien. Die vernedering.
Maar goed, Hannelore zou wel snel het optelsommetje maken.
En weer in haar boshutje opduiken.
Dan kreeg ze het verhaal waarschijnlijk wel uit de eerste hand.
Dat zou bijna net zo leuk zijn. Nee, leuker eigenlijk.
Want ze zou Hannelore's gezicht zien als ze het vertelde.

Eigenlijk was het best wel erg.
En vreselijk wraakzuchtig. Maar ja, heksen doen niet aan vergeten en vergeven.
En al helemaal niet aan de andere wang toekeren. Kom op, zeg.
En in dit geval al helemáál niet. Want wat Hannelore op de middelbare school had gedaan had haar diep geraakt.
Dieper dan ze zelf wilde toegeven.
Goed, ze was al een loner en ze deed wel stoer. Maar na dat gepest durfde ze helemaal geen contact meer te maken.
Met niemand. Alleen met haar oma. En die begreep haar wel en zo, maar erg aardig was ze niet.

En het was vooral dat het voor Hannelore zelf niks betekend had.
Feline was gewoon één van de kraaltjes aan de ketting van haat die ze doorlopend aan het rijgen was.
Dat ze er zo luchtig overheen gestapt was na alle schade die ze achterliet.
Nee. Dat kon Feline niet ongestraft laten passeren.
En nu ze een heks was al helemaal niet.
Sterker nog, daarom was ze een heks geworden.
En de vernedering die ze voor Hannelore bedacht had, vond ze leuk. Heel erg leuk.
Hij kwam uit het boek, dat wel. Maar er stonden honderden bezweringen in het boek.
Waarom dan deze?
Tsja.

De ironie van het heksenbestaan is dat je soms je eigen motivaties niet kent.
Magie heeft zo zijn eigen manieren om zich te uiten.
En het gebruiken van bezweringen haalt ook iets uit jezelf.
Iets wat je misschien liever voor jezelf ontkent.
Iets wat zich manifesteert in de aard van je keuzes.
En daar ging Feline meer duidelijkheid over krijgen.
Tegen wil en dank.

Maar goed.
Deze eerste stap was een succes.
Straks maar alvast even de boel voorbereiden op Hannelore's komst.
Dat zal wel één van de komende dagen zijn.
Mooi. Dan kon ze haar weer wat van bijvoorbeeld haar kruidenthee laten drinken.
Hoewel. Dat van die thee had ze wel een beetje doorgehad.
Iets anders dan. Ter versterking van de fixatie.
En om haar iets meer duidelijkheid te geven over wat de toekomst voor haar in ging houden.
Gewoon, een glimp. Om te pesten.
Ze zal er niet blij mee zijn, dacht Feline.
Dat wil zeggen, nu nog niet. Later wel. Heel blij.
Zo blij als een kind.
Een baby.


F&YR
 
Laatst bewerkt:

friendly

Superlid
Kruidenthee
Hoofdstuk 9
Orgasmiolus Explosivium


Maar Hannelore kwam niet. Tenminste, niet meteen.
Haar kaartenhuis was steviger dan gedacht. Dat kon ook niet anders.
Eén keer een uitglijder, hoe ernstig ook, haalde haar niet onderuit.
Zelfs de foto's en filmpjes niet die onmiddellijk de ronde deden.
Nee, ze gaf gewoon iemand anders de schuld, zoals altijd.
Haar beste vriendin Annechien.
Haar secretaris in de studentenvereniging. En dus eigenlijk degene die alles geregeld had.
Die was kwetsbaar, dus gooide ze die onder de bus.
Ze had drugs toegelaten op het feest. En dan ook nog eens slechte drugs.
Rare pilletjes waar mensen volkomen van uit hun plaat gingen. En dus niet alleen Hannelore.
Ook al kon niemand zich echt iemand anders herinneren die zo van het pad gegaan was als zij.
Dat maakte niet uit. Haar woord was wet.
Het waren slechte pillen en het was Annechien's schuld.
Punt.

Het werkte.
Binnen een paar dagen was het incident grotendeels vergeten.
Dacht ze. Het stond de omstanders nog op hun netvlies gebrand.
En op hun geursensoren.
Maar haar status was gered. Het kaartenhuis gestut.
Ze kon weer vooruit.
Annechien was geruïneerd. Ze werd uit de studentenvereniging gegooid.
Ze werd overal geweerd en nagestaard. Ze had geen leven meer op de campus.
Ze zou binnenkort wel vertrekken. Uithuilen bij mammie, dacht Hannelore.
Nou ja, dog eat dog. De wet van de natuur.
Doei schat.

Eén ding zat haar wel dwars.
Ze zou het hele incident het liefst vergeten, maar ze kon het niet.
Overdag wel. Tuurlijk, zat afleiding. Genoeg te doen.
Maar 's avonds. Alleen in bed.
Geen afleiding, geen mensen.
Dan moest ze er steeds aan denken.
Aan dat ene moment.
Dat moment waarop bleek dat er geen weg terug was.
En dat het gebeurde.

Haar status, haar reputatie. De schaamte, de vernedering.
Dat kon haar op dat moment allemaal niet schelen.
Want ze wilde het doen. Kon niet anders. Móest het doen.
Omdat ze het niet op kon houden, okee.
Maar ook omdat ze het niet op wilde houden.
Want het was lekker. De anticipatie. De druk.
En uiteindelijk de overgave.
En toen ze het deed was ze in extase geraakt.
Nog nooit had ze zo in het moment geleefd.
Nog nooit was ze zo opgewonden geweest.
Ze moest iets doen. Ze móest masturberen.
En nog nooit was ze zo explosief klaargekomen.

Dat liet haar niet los.
Het was zoiets raars, zoiets wezensvreemd geweest.
Zo was ze helemaal niet. Seks was voor haar een middel, geen doel.
Ze had er nooit echt van genoten. Het bestond voor haar alleen om vriendjes mee te chanteren.
Of om vriendinnen mee dwars te zitten als ze het met hun vriendjes deed.
En dan nu ineens zo heftig. Vanwege zoiets... vies. Walgelijks. Bah.
Het sloeg echt nergens op.
Dus waarom kreeg ze weer de kriebels als ze eraan dacht?
Die warme kriebels in haar onderbuik en... daar beneden?
Waarom kon ze daardoor elke avond niet slapen?
Niet voordat ze zich naar een grimmig hoogtepunt had gevingerd?
En waarom dacht ze dan steeds aan luiers?
Poepluiers, nota bene?
Dus dat ze niet in haar slip gepoept had, maar in een dikke luier?
En waarom was dat gevoel zo bekend?
Niet van vroeger, als baby, maar van kort geleden?

Gelukkig had ze een sterk karakter.
Een ander mens zou gaan twijfelen aan zijn geestelijke gezondheid.
Zij niet. Nee. Zoals met alles was dit niet haar schuld.
Alles was altijd iemand anders schuld. Dus dit ook.
Een korte mentale lijst van potentiële schuldigen was snel gemaakt.
En één iemand sprong eruit.
Dat rare wijf. Die alto. In dat hutje. Met haar gore kruidenthee.
Toen was ze toch ook flauwgevallen of zoiets.
Ja, die trut had er vast wat mee te maken.
En zo niet, kon ze haar in ieder geval sowieso ruïneren.
Gewoon, omdat dat op zou luchten.

Omdat ze ontvriend waren kon ze geen afspraak maken.
Beter, vanwege het verrassingseffect.
Ze herinnerde zich de dag en het tijdstip van de vorige keer.
Ja, dan zou ze wel thuis zijn.
Ze zou gewoon plotseling op haar stoep staan.
Klaar voor de confrontatie.



F&YR
 
Laatst bewerkt:

friendly

Superlid
Kruidenthee
Hoofdstuk 10
Incidentis Infortunatis


"Hee Hannelore! Jij hier? Zo onverwacht. Ik dacht dat je boos was?"
"Was ik ook. En ben ik nog steeds. Maar ik moet je spreken."
"Oh gunst. Ik weet niet of dat uitkomt, hoor."
"Hoezo? Moet je weer wat hagedissenbreinen verzamelen of zo?"
"Hagedissenógen. Nee joh, dat was oud spul van mijn oma."
"Whatever. Mag ik binnenkomen?"
"Ik ben verbaasd dat je het vraagt. Nou okee dan, kom binnen."
"Dank je. Kan ik hier zitten? Even dat kussen weg."
"Miaaaauuwwww!"
"Dat is Gabriel, geen kussen. Je hebt hem boos gemaakt."
"Ja ja, het zal wel. Nou, kan ik je even spreken nu dan? Wil jij niet zitten?"
"Wil je niet eerst wat drinken? Thee?"
"Zeker weer zo'n raar kruidenbuiltje-brouwsel. Ik pas, dank je. Heb je geen koffie?"
"Tuurlijk. Maak ik die even hier, op de houtkachel."
"Wat raar. Het is toch warm buiten? Waarom dan die kachel?"
"Om mijn kruidenbuiltje-brouwsels op te maken. En nu dan jouw koffie. Maar vertel?"
"Oh. Ja. Nou, er is laatst dus iets gebeurd..."
"Ja?"
"Iets ... nogal, uhm, onfortuinlijks."
"Jee. Wat een dure woorden, zeg."
"Jaja, luister nou maar."
"Goed hoor. Suiker?"
"Ja doe maar. Maar dus...ik ga niet in details treden want het was nogal beschamend."
"Wat vervelend."
"Ja. En het was niet mijn eigen schuld. Iemand moet me dat geflikt hebben. Ik wil weten wie."
"Dat snap ik. Alsjeblieft, je koffie."
"Dank je. Dus ben ik gaan nadenken. Met wie heb ik ruzie. Wie zou me willen terugpakken."
"En toen dacht je meteen aan mij."
"Nee, natuurlijk niet. We zijn toch al lang geen vrienden meer."
"Dat is zo."
"Maar later wel. Omdat ik... omdat er..."
"Rustig aan. Proef je koffie anders even."
"Wat? Oh ja, lekker."
"Genoeg suiker?"
"Ja. Aparte smaak. Wat voor suiker is dat?"
"Oh, eigen maakseltje. Maar ga verder."
"Nou... er was reden om aan te nemen... ik merkte dat ik..."
"Ja?"
"Dat het iets te maken had met iets van een poosje geleden. Maar ik begreep niet precies wat."
"En omdat je een poosje geleden hier bij mij was..."
"Dacht ik aan jou, ja. Eén plus één is twee."
"Ja. Je was toen ook niet lekker geworden, toch?"
"Precies. Nadat ik die thee dronk, volgens mij."
"Oh ja?"
"Ja. Dus...heb jij me iets geflikt?"
"Maar lieve schat, wat zou dat dan moeten zijn geweest?"
"Weet ik het. Iets met die thee?"
"Oh ja. Ja, dat kan, ja."
"Hè ? Dus je geeft het toe?"
"Hmja. Eigenlijk zoals nu met die suiker."
"Zie je wel! Nu ook weer! Zie je wel! Jij was het!"
"Jazeker. Maar vertel eens..."
"Ik vertel niks! Bitch! Door jou was ik bijna..."
"Vond je het lekker?"
"Ik vond niks lek... Hè? Wat?"
"Om in je broek te poepen. Was dat lekker?"
"Ik... Zie je wel! Je weet het! Jij was het..."
"Of had je toch liever een luier om gehad."
"Wat?! Nou kan je lachen. Sta op!"
"Blijf toch zitten, meisje. Oppopanax Aballah."
"Sta op teef... hee, ik word duizelig..."
"Causandra Infantrix Duofasem."
"Begin je weer met je ixie-trixie-shit? Sta op! Ik ga je..."
"Ga zitten. Infantrix Emperioratrix."
"Nee, ik ga niet goegaga! Gablagagu!"
"Goed zo schatje."
"Dadada! Mama! Weeeh!"
"Goed zo, liefje, stil maar"
"Weeeeh! Weeeeeeeh!"
"Zo ken ik je weer. Dezelfde dreinende baby als altijd."
"Weeeeeehhhh!"
"Infantrix Fixatum Duofasem.
Ziezo. Voor de tweede keer gefixeerd.
Na de derde keer is het permanent."



F&YR
 
Laatst bewerkt:

friendly

Superlid
Kruidenthee
Hoofdstuk 11
Magicum Subconscialis


Het was een heerlijke middag geweest.
Hannelore die al brabbelend en kwijlend Feline's moederlijke zorg onderging.
Ze moest het maar toegeven: ze vond het leuk, zo'n baby in huis.
Als het niet Hannelore was geweest zou ze er ook van genoten hebben.
Dat het onderdeel was van haar wraakactie, gaf er alleen nog dat extra beetje sjeu aan.
Ze had Hannelore gewiegd, toegezongen, op schoot gehad, geknuffeld.
Verhaaltjes voorgelezen, gebrabbeld, natte luier verschoond, met babyspeeltjes gespeeld.
Heerlijk, die zachte, knusse, kwetsbare baby-bubbel.
Toen ze honger kreeg een flesje gegeven, en daardoor geïnspireerd, zelfs even de borst.
Niet dat daar iets uitkwam, maar het ging om het idee.
En dat zuigende kind aan haar gevoelige tepel had haar niet onberoerd gelaten.
Kriebeltjes in haar onderbuik.
En niet alleen daar.

En na het hernieuwde Coprodio Enforcum en Coprodio Amorandem werd het nog interessanter.
Hannelore die dreinend vanwege haar dikke poepluier haar handjes uitstak naar mama.
En er zo van genoot toen Feline haar verschoonde.
Haar billetjes oppoetste... maar ook dat andere plekje.
Vooral dat andere plekje.
Dat bleef ze poetsen tot Hannelore kraaide van plezier.
En het was even later alsof ze Hannelore's infantiele orgasme bijna zelf voelde.
Met trillende knieën had ze het werkje afgemaakt.
Mijn god.
Dit was, hoewel niet onprettig, niet de bedoeling geweest.
Dat ze er zelf zo door beïnvloed zou worden.
Dat ze er emotioneel bij betrokken raakte.
Laat staan seksueel.
Want ze moest het toegeven: dat was het.
Ze was er best een beetje geil van geworden.
Hoewel, een beetje.
Waar kwam dat vandaan?
Ze had nooit dergelijke verlangens gehad.
Of zelfs maar fantasieën.
Voor zover ze wist dan.
Het was alleen haar bedoeling geweest Hannelore er mee op te zadelen.

Maar ze wist het wel.
Magie heeft een link met je onderbewustzijn, dus het kwam wel ergens vandaan.
Ergens vanuit haarzelf.
Nou ja, nou èn. Wat zou het.
Zolang ze Hannelore maar te grazen zou kunnen nemen.
Het babygedrag was nu bijna geheel gefixeerd in haar seksuele onderbewustzijn.
Geheel volgens plan.
En oh, ze zou er wat voor geven om Hannelore's volgende vernedering bij te kunnen wonen.
Of zelfs alleen maar te kunnen zien.
Was er geen alternatief voor de gebroken glazen bol?
Dat zou ze eens moeten onderzoeken.
Misschien in één van de meer obscure hoofdstukken van het boek.
Ja, dat ging ze doen.
Vanwege de vernedering.
Maar ook vanwege haar blijkbaar meer persoonlijke interesse.
Ze wilde Hannelore zien.
Wat ze na deze inprenting met zichzelf zou gaan doen.
Jaah!
Feline wilde het deze keer écht zien!
Omdat ze dacht, dat het wel eens... opwindend zou kunnen zijn.
Nog meer opwindend dan vanmiddag, nu Hannelore daadwerkelijk een baby was.
Hannelore weer volwassen... maar toch niet.
Oooh, de rillingen van voorpret liepen over haar rug.

Dus had ze Hannelore verschoond. Een badje gegeven.
Afgedroogd en in de cirkel gezet.
Het Infantrix Inversum uitgesproken waarna Hannelore weer groot werd.
Weer groot, maar zich nog niet helemaal bewust van haar omgeving.
Dat zou deze keer nog even zo blijven, tot ze weer thuis was.
Feline had haar geholpen met aankleden.
Om haar na het Femina Infantrix Consequitur Duofasem (pffft, die lange spreuken) weer op pad te sturen.
Natuurlijk zonder bewuste herinneringen aan dit gezellige middagje.
Alleen vaag dat ze hier geweest was, maar dat het blijkbaar niets opgeleverd had.
Maar onbewust zou er dus wel weer wat komen bovendrijven.
Zo niet alles.
En dat was waar het om ging.



F&YR
 
Laatst bewerkt:

friendly

Superlid
Kruidenthee
Hoofdstuk 12
Infantrix Adultus


Ze moest er dus wel wat mee.
Die gevoelens bleven maar bovendrijven.
Er ging geen nacht voorbij zonder masturbatie-sessie vooraf.
Anders zou van slapen geen sprake zijn.
En die fantasieën...zo vreemd.
Maar hoe vreemd ook, ze moest er iets mee.
Het konden niet alleen fantasieën blijven.
Daarvoor waren ze te sterk.
Te zeer... verankerd in haar bewustzijn, of zo?
Of in haar onderbewustzijn.
Nou ja. Godverdegodver. Nu moest ze dus hiermee omgaan.
Zomaar ineens. Een probleem in haar probleemloze wereld.
En niemand om de schuld te geven. Ook die alto-paupertrut niet.
Die wist dus ook van niks, blijkbaar.

Maar was het wel een probleem?
Was het eigenlijk wel zo erg?
Want was het niet zo, als ze eerlijk was, dat ze er ook van genoot?
Genoot, zoals ze nog nooit ergens van genoten had?
Genoot van iets dat volkomen losstond van haar sociale status?
Van iets dat niets te maken had met manipuleren en machinaties?
Van iets dat haar zo explosief deed klaarkomen, dat alle orgasmes tot dan toe op het krabben van een jeukend plekje leken?
Nee, zo erg was dat dus eigenlijk niet.
Helemaal niet.
Sterker nog, ze moest er dus absoluut iets mee. Alleen moest dat in strikte geheimhouding.
Niemand mocht iets weten of zelf maar iets in de verste verte vermoeden.
Dan zou ze alsnog geruïneerd zijn.
Want de link met haar... onfortuinlijke incident op het laatste feest zou dan snel gelegd zijn.
Zie je wel, ik wist het wel!
Ze hoorde haar medestudenten het al zeggen.
Zie je wel, het waren niet de pillen. Ze is gewoon kinky.
Nee, freaky. Een freak!
Een
poepfreak!

Oh god. Alstublieft. Laat dat niet gebeuren.
Maar ze wist ook wel dat ze met haar gedrag nou niet bepaald krediet bij hem opgebouwd zou hebben.
En bovendien geloofde ze niet eens in god.
Hoe dan ook, ze moest iets doen.
Ondanks haar angsten ging ze aan de slag.
Met haar vriendinnen had ze wel eens internet afgestruind op zoek naar weirde dingen.
Om lekker uit te lachen natuurlijk.
Ze herinnerde zich een site waar je allemaal babyspul kon kopen.
Maar dan voor volwassenen. Voor 'adult-babies' zoals ze zichzelf noemden.
Hardop lachend hadden ze de foto's van volwassen mensen met babykleding aan bekeken.
Luiers! Ze hebben zelfs luiers aan! hadden ze gegierd.
Maar nu vond ze het niet meer zo om te gieren.
Helemaal niet zelfs.

Met grote ogen bekeek ze het aanbod.
Ze bestelde alles wat haar aansprak.
Kleertjes, speentjes, bijtringen, alles.
En als laatste een pak luiers.
Dat was het moeilijkst, want haar ogen werden wat mistig.
En haar slip trouwens ook.
Maar, dat nu even negeren en wat uitkiezen.
Er was zoveel keus. Uiteindelijk lukraak maar een pak luiers met leuke prinsesjes erop.
Hoewel, lukraak. Natuurlijk wilde ze zelfs hierin de prinses blijven.
Zich toch ergens nog bewust van haar status.
Toen ze eindelijk klaar was, was het al tijd om te gaan slapen.
Maar eerst, dat ene. Met extra vuur, nu.
Omdat ze wist dat het pakketje onderweg was.
En ze binnenkort een babyprinsesje zou zijn.



F&YR
 
Laatst bewerkt:
Thread starter Similar threads Forum Replies Date
friendly Vraag over nieuw verhaal: Yuki's Strawberry Heaven 16+ Verhalen 10
S verhaal 16+ Verhalen 16
tirinty89 Verhaal over een adult baby Ethan V 3
E Kan iemand mij helpen een oud(18+) verhaal te vinden? 16+ Board 1
D Dare to Love (AI verhaal) 16+ Verhalen 2
Taeh Wat voor belangrijk ding is er recent gebeurd in je leven? Pub 19
N Kim haar verhaal K 33
TBDL4life ABDL Verhaal Schrijven VVV 12
A Niet waargebeurd verhaal over een jonge die weer klein wilt zijn L 2
A Het verhaal van maria H 13
D Voorstellen met mijn verhaal Voorstellen 11
Easy-Ryder verhaal van Luiermeisje69 16+ Verhalen 1
diaper willie Ben opzoek naar een verhaal. VVV 4
B Vervolg van mijn verhaal. I 0
Pup Samen een ABDL verhaal schrijven Spelletjes 6
Blanco Nog niet klaar Selena's Verhaal, van populair naar kleine meid S 45
MaxxToddlerLife Mijn ABDL verhaal (waargebeurd) M 7
J Mijn verhaal (waargebeurd) M 5
Y De liefde ontdekken (verhaal deel 1) 16+ Verhalen 5
Little Simba Het schoolreisje H 32
Y Inspiratie voor een verhaal Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 2
B Grappig verhaal 16+ Board 5
Babydre Luierstraf voor Peter L 3
C Verhaal toen ik 12 was V 11
Wannabee babyboy wat voor verhaal? VVV 5
A Waargebeurd luier verhaal bij tante W 19
Luierikl Logeren bij Oma L 132
W Verhaal excolo site ABDL Luierverhalen 1
DLY85 De openbaring 18+ - mijn eerste 'vluggertje' verhaal hier 16+ Verhalen 8
db93 Amber en Roy 16+ Verhalen 58
Dutch_TeenBaby Luier verhaal!! 1 t/m 9 28
toet Verhaal Klaar Tobias (vervolg) T 60
L Verzoek verhaal Aanbevolen 8
Luierslaaf989 Het andere verhaal van Nils Holgersson H 0
Cyril Archambault Cyril Archambault - Het 'waargebeurde' verhaal C 13
Marmotje Kleine jongens worden groot 16+ Verhalen 16
L verhaal kwijt Pub 3
K verhaal, hier op het forum, maar ik weet niet meer hoe het noemde...? Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 4
K Tweede mening voor Harry Potter ABDL verhaal die ik aan het schrijven ben Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 4
E Willekeurig verhaal & verandering 'topic geupdate' in verhalenforum Ideeën Bus 6
Little Endy tips of zo voor het bedenken van een passende titel voor een verhaal? Pub 3
P Marije's verhaal M 222
L De wasstraat (maak je eigen keuze verhaal) 16+ Verhalen 13
A Emma's Verhaal E 104
Miffy 1ste keer winkelen - Geen luier verhaal 1 t/m 9 11
slaaf.johannes het verhaal van radiotijger V 10
sissy_Mady verhaal Anja's Probleem VVV 0
A Nova's verhaal N 12
friendly Poll nieuw verhaal 16+ Verhalen 7
beddenplasser Verhaal Klaar winkelierster... W 486
Similar threads


















































Bovenaan