Hallo allemaal!
Als gast heb ik al veel verhalen gelezen hier. Ik heb nu geprobeerd om zelf een verhaal te schrijven en hoop dat dit goed aankomt. Mijn verhaal is op ware gebeurtenissen gebaseerd en zo heel lang geleden is dit alles ook nog niet. Vooral met mijn zus heb ik een heel hechte band, ze komt ook regelmatig in het verhaal voor. Ook mijn ouders zijn tiptop, ik houd veel van alle drie. Nu tot mijn verhaal en ik hoop dat het een vervolg waard is.
Groetjes,
Lars
--------------
Proloog
Lars opende zijn ogen. Hij was ergens wakker van geworden. Het was donker dus moest het nog nacht zijn. Hij wreef in zijn ogen en voelde tegelijkertijd dat zijn bed klam aanvoelde. Nee hè, toch niet weer? Hij schoof zijn dekbed van zich af en bezag de schade. Zijn joggingbroek was vanaf de knieen tot de broeksband doorweekt. Zijn t-shirt was nat tot op zijn buik en het dekbed was er ook niet droog vanaf gekomen. Hij stond op en knipte het grote licht in zijn kamer aan. Nog in zijn natte kleren trok hij de hoes van zijn dekbed en gooide deze met zijn natte dekbed op een hoop. Net toen hij aan zijn bedlaken begon kwam moeder binnen. Hij keek haar aan en ze glimlachte terug. „Zal ik je even helpen schat?“ zei ze en ze kwam naar Lars. Ze wreef hem door zijn blonde haren en keek toe hoe hij het bedlaken op de vloer kieperde. De Pampers bedmat was doorweekt. „Dat was een grote plas, Lars. Kom, kleed je uit en was je even, dan kijk ik even hoe ik het met je bed regel.“ Lars knikte en kleedde zich uit. Omdat ze vrijpostig waren opgevoed zagen ze elkaar in huis wel vaker naakt en in zijn blootje liep hij de badkamer in. Een beetje bedroefd waste hij zich schoon, ofschoon hij vaker een nat bed had. Dit was nu de vierde nacht op een rij, het kwam nu steeds vaker voor. Dit maakte hem onzeker. Hij ging op de wc zitten en liet nog een beetje plas lopen.
Lars liep terug naar zijn kamer en moeder had zijn bed al opgemaakt. Ook had ze een schone onderbroek, joggingbroek en een t-shirtje klaargelegd. Het bed was ook opgemaakt en omdat het dekbed nat was, lag er nu een slaapzak op zijn bed. Zijn oog viel op de lege verpakking van de bedmatjes. „Ik moet weer nieuwe kopen.“ zei moeder en ze ging op zijn bed zitten. Lars kleedde zich snel aan en ging naast haar zitten. „Wat is er met je aan de hand?“ opende ze het gesprek liefjes. Lars trok zijn schouders op. „Ik weet het niet mama.“ en hij dook inzichzelf samen. Moeder legde een arm om haar zoon. „Je bent nu net veertien. In je lijf gebeuren nu heel veel dingen. Ik denk dat het daarvan komt. Op het VWO gaat het toch heel lekker met je, je hebt leuke vrienden, je bent lekker met sport bezig. Ja, ik denk het is nu gewoon even iets meer door de hormonen.“ Lars zei nog even niets en genoot de arm van zijn moeder, die nog steeds om hem heen lag. Ten slotte zei hij: „Mama, je probeert me steeds op te beuren, maar het is nu al vier keer deze week. Ik ben elke week wel een paar keer nat, maar meer, maar minder. De dokter zegt dat alles in orde is, wat moet ik doen?“
Moeder dacht even na. Ze stond op, raapte de lege bedmatverpakking van de vloer en ging weer naast Lars zitten. „Weet je…, misschien is het verstandig om weer wat meer nachtrust te krijgen.“ Ze streek de verpakking in haar hand glad en wees naar het Pampers-logo. „Misschien is het voor ons allemaal wat rustiger als je even een tijdje met een luier om slaapt?“ zei moeder. Lars keek haar aan. „Pampers?“ vroeg hij ongelovig. „Nee gekkie, die passen je toch niet meer. Hoewel, je bent tenger gebouwd…“ en ze knipoogde naar hem. „Mam!“ zei Lars en moeder suste meteen. „Nee, Pampers zijn voor jouw plassen niet meer geschikt. Ik zal bij ons op het ziekenhuis eens kijken. Ik denk dat we een paar modellen voor incontinentie moeten proberen. Zou je dat goed vinden?“
Lars dacht na. Het idee van een luier kon hij zich nog niet echt voorstellen. Luiers zijn toch voor kleine kinderen en babies. En wat moet Silke er wel niet van denken. Haar broertje in een luier? Hoewel ze beiden een heel goede band hadden, schrok hij er wel een beetje voor terug. Moeder las zijn gedachten. „Weet je Lars, ook met een luier blijf je mijn grote jongen. De een heeft een beugel, de ander heeft steunzolen, weer een ander heeft een bril, en jij…, jij hebt net als vele anderen gewoon een luier om `s nachts. Ik denk dat Silke er ook geen woord over zal zeggen en bovendien, Silke heeft ook lang in bed geplast. Ze zal het begrijpen.“ Lars knikte. Silke had inderdaad vaker ongelukjes gehad. Maar bij haar waren het kleine plekjes in bed geweest, Lars plaste veel meer en veel vaker. „Kom Lars, ga lekker slapen. Ik praat met papa en breng morgen wat testluiers voor je mee. Slaap jij er ook maar even over.“ Lars knikte en stapte in zijn slaapzak. Moeder klapte hem bemoedigend op zijn billen en ritste de slaapzak dicht. „Slaap lekker Lars. Het komt allemaal goed.“
De volgende morgen stapte Lars uit zijn bed. Hij was door het akkevietje vannacht toch nog wel moe. Silke zat nog te ontbijten en begroette haar broertje. „Hee broer, goede morgen. Kom, ik schenk je een thee in.“ Silke was bijna zestien jaar en ze zag er mooi uit. Haar blonde haar halflang, net zo blauwe ogen als Lars, een lief gezichtje en ook haar rondingen aan haar slanke lichaaam mochten er wezen. Lars ging zitten en begon aan zijn ontbijt. „Had je weer een ongelukje vannacht?“ vroeg Silke en ze keek hem met medelijden aan. Lars knikte. Silke boog zich naar hem toe. „Geeft niet, ik had vannacht ook een kleine lekkage.“ Silke wreef hem over zijn hoofd. Lars antwoordde niet. „Wat is er loos broederlief?“
„Mama heeft gevraagd of ik misschien `s nachts een luier om wil. Dit daarmee we even rust krijgen, ook voor mij…“. Lars keek zijn zus aan. “Een luier? Dat is misschien een goed idee Lars. Ik heb ze nooit gehad, maar als je ermee door kunt slapen is dit toch heerlijk?“ Onzeker keek ze Lars aan. „Maar ik ben veertien. Ik ben toch geen baby meer die een luier om moet?“ zei Lars onzeker. „Probeer het gewoon uit Lars. Niemand ziet het toch?“ bemoedigde Silke hem. Lars knikte en met een „we zien wel“ stond hij op en ging naar zijn kamer. Hij kleedde zich om voor school, pakte zijn tas en fietste naar school. De hele dag dacht hij er verder niet meer aan, zoals gewoonlijk. Tegen drie uur kwam hij weer thuis en parkeerde zijn fiets in de garage. De BMW van moeder stond al binnen en vrolijk liep hij het huis binnen.
„Hi mam, ik ben thuis!“ riep hij. „Hallo mijn schat, ik heb een lekker koppie thee gemaakt. Wil je ook?“ riep ze opgeruimd terug. Lars kwam de keuken binnen en ging aan de grote houten eettafel zitten. Silke was er ook al en ze praatten over school en over koetjes en kalfjes. Gezellig dronken ze hun thee en een halfuurtje later stond Lars op om aan zijn huiswerk te beginnen. „Mijn kleine professor.“ plaagde Silke hem vrolijk en Lars stak zijn tong uit. Hij rende de trap op en ging aan zijn bureautje zitten. Hij was net met wiskunde bezig toen moeder op de open deur klopte. Lars wenkte haar binnen. Hij draaide zich om en zag dat moeder een linnen draagtasje bij zich had. „Heb je even?“ vroeg moeder? Ze ging weer op zijn bed zitten en klopte met de vlakke hand op zijn bed. Lars ging naast haar zitten. Moeder opende de tas en haalde er verschillende luiers uit. „Kijk, dit zijn luiers die wij in het ziekenhuis voor onze patienten gebruiken. Even kijken…, ja, hier een Molicare… dit is een Tena en hier nog een Attends. En hier heb ik nog een broekje van Molicare en ook nog eentje van Attends.“ Lars nam een broekje in zijn hand. Het voelde dikker aan als hij gedacht hat. In de andere hand nam hij een nog samengevouwen luier in zijn hand. „Wat is het verschil, mama?“. Moeder nam beide luiers uit zijn hand en legde uit: „Kijk, dit is een broekje wat je als een onderbroekje aan kunt doen. En dit is een luier met plakstrips, net als de luiers die je vroeger aan had.“ Lars slikte. Hij vouwde een Attendsluier open en schrok van de grootte. Jezus wat een lappen, met vier kleefstrips. Hij pakte een Tena en opende deze. Eigenlijk hetzelfde, dacht Lars. Op dat moment kwam Silke binnen. „Oh sorry.“ zei ze. „Ik wilde even je geodriehoek lenen.“ Ze keek naar de luiers op het bed. „Wow, zijn dit nu luiers voor grote mensen?“ Moeder knikte. „Dit was voor jou ook een oplossing geweest, maar nu het met jou `s nachts veel beter gaat, denk ik niet dat je deze nog nodig hebt. Silke nam nieuwsgierig een luier van het bed en opende de Molicare. „Nou Lars, het zijn geen babyluiers meer. Probeer het gewoon.“ bemoedigde ze hem en klopte Lars op zijn schouder. Lars knikte wat beduusd. We zien wel vanavond, dacht hij, en gaf zijn moeder een kus. Moeder stond op en zei hem ook er maar even over na te denken. De luiers bleven op het bed liggen en Lars ging verder met zijn huiswerk.
Lars had zijn huiswerk klaar en liep naar zijn bed. Hij nam een luier van het bed en bekeek deze is anndachtig. Er was echt niks kinderachtigs aan te zien. Hij vouwde de luiers allemaal weer dicht, voor zover hij dit nog voor elkaar kreeg, en stopte ze in zijn kledingkast bij zijn ondergoed. Er wird geroepen voor het eten. Zijn vader was inmiddels ook thuis gekomen en na de knuffels en de „hoe was het op school vandaag vraag“ schoven ze aan tafel. De zelgemaakte pizza smaakte weer heerlijk en na het opruimen verzamelden ze zich allemaal in de woonkamer voor de tv-avond, zoals ze dit bijna elke vrijdag deden. Ze keken naar The Voice en tussendoor praatten ze over de deelnemers, de volgende vakantie en over wat Silke straks na haar VWO zou willen doen. Tegen half elf stond Lars op. „Ik ben moe, ik ga naar bed.“ en hij liep de kamer uit. Zijn glas zette hij in de afwasmachine en hij liep de trap op naar boven. Zijn dekbed lag weer op zijn plaats en hij nam zijn t-shirt en joggingbroek eronder vandaan. Hij kleedde zich uit en liep in zijn blootje naar de badkamer. Hij douchte zich af en tijdens het afdrogen floot hij zelfs zijn favoriete liedje.
Lars liep terug naar zijn kamer en opende de kledingkast voor een onderbroek. Hij keek naar het stapeltje luiers naast zijn boxer en twijfelde een moment. Toch pakte hij een luier en nam ook meteen een boxer uit zijn kast. Hij trok zijn t-shirtje aan en met blote billen ging hij op zijn bed zitten. Tsja, hoe moet dit nu? Hij vouwde de luier open en keek naar het Tena-logo voorop. Er stonden druppels op en er stond small op gedrukt. Een gele streep liep van voor tot achter over de luier. Waar is dat nu weer voor? Hij bezag de plakstrips en legde het hele ding open op zijn bed. Lars zette zich ongeveer in het midden van de luier en ging liggen. Hij trok de voorkant tussen zijn benen door maar het pastte niet zo. Hij stond op en liep terug naar de kast. Hij nam er een luierbroekje uit en liep terug naar zijn bed.
Er werd op de deur geklopt. „Momentje!“ riep hij. Snel legde hij de luiers onder zijn dekbed en schoot in zijn boxer. „Binnen!“ zei hij en in de deuropening verscheen zijn moeder. Ze liep naar zijn bed en zag dat zijn joggingbroek nog op zijn kussen lag. Ze ging zitten en Lars hoorde zachtjes het kraken van de luiers. Moeder stond op en viste de beide luiers onder het dekbed vandaan. „Wil je er eentje aan vannacht, Lars?“ vroeg ze zachtjes. Lars knikte en zei: „ik weet alleen niet welke en hoe.“ Moeder nam de Tenaluier in haar hand en vroeg of ze kon helpen. Beschaamd keek Lars naar zijn voeten. „Kom lieverd, het is zo gepiept. Dit doe ik dagelijks. Ik denk dat die luierbroekjes voor jouw grote plassen ook minder geschikt zijn, laten we deze Tena eens proberen.“ Lars was stil en keek nog steeds naar zijn voeten. Moeder vervolgde: „We kunnen hem liggend of staande aandoen. Ik denk staande is wat minder beschamend voor je, maar liggend zal hij iets beter aan je lichaam ansluiten. Wat vind jij prettiger Lars?“ Lars bromde dat hij wel zou gaan liggen. “Doe je boxer maar uit schat, die heb je vannacht niet nodig.” Lars stond op en schoof zijn boxer naar beneden. Zijn moeder vouwde de luier op zijn bed uit en beduidde hem te gaan liggen. „Maak maar een beetje een bruggetje.“ zei ze en schoof de luier on de billen van Lars. Behendig positioneerde ze de luier en legde Lars uit hoe hij dit moest doen straks. „Ik help je zolang je dit wilt.“ zei moeder en plakte nu ook de laatste plakstrip dicht. Met een vinger ging ze even aan zijn liezen voorbij en voordat Lars het door had was ze al klaar. Ze nam de joggingbroek van zijn hoofdkussen en stroopte de broekspijpen op. Ze nam Lars bij een voet en schoof de broek eroverheen, meteen gevolgd door een greep naar zijn andere been. Lars begon te lachen. „Mama, dat kan ik zelf hoor.“ en hij stond op om zijn broek op te trekken en het koordje te strikken. Moeder moest ook wel lachen. „Ja sorry hoor, dat was even een beroepsdeformatie. Ik ben het gewend mensen te verschonen en aan te kleden.“ Lars bekeek zichzelf in de spiegel. Hij draaide zijn billen naar de spiegel en keek naar zijn ietwat luierkontje. „Die het niet weet, die ziet het niet.“ zei moeder en ze tikte hem tegen zijn billen. „Zit ie goed zo?“. Lars knikte. „Wel een beetje een vreemd gevoel.“ en hij liep naar zijn bed. Hij kuste zijn moeder en met een „welterusten“ stapte hij in zijn bed. Hij deed het licht uit, draaide zich op zijn buik, en vrijwel meteen was hij in een diepe slaap verzonken.
„Hee slaapkop!“ hoorde Lars iemand zeggen. Hij opened zijn ogen en zag dat het al licht was. Silke stond aan zijn bed en begon hem te schudden. „Opstaan, ontbijt!“ en ze liep in haar pyjama van het bed weg. Lars stond op en bekeek zijn bed. Geen natte plekken te zien, geen urinelucht, alles droog en alles fris. Yes, geen ongelukjes vandaag. Bij het lopen bemerkte hij de luier weer. Hij voelde anders aan als gisteren. Zwaarder leek het wel. „Lars, kom je! Er is warme ei, bacon en toast!“ riep Silke van onderaan de trap. Lars liep de trap af en begroette zijn ouders. Het was zaterdag en allen waren nog in pyjama. Lars zette zich op zijn plaats aan de tafel en merkte dat de luier als een spons voelde. Een raar gevoel. Ze ontbeten en praatten weer net als gisteravond over van alles en nog wat. Vader en Silke ruimden de keuken op en Lars liep samen met zijn moeder naar boven. „En?“ vroeg moeder. „Ik moet zo even kijken, maar het bed was droog.“ zei Lars opgewekt. „Fijn Lars, ik ben blij je weer eens zo opgewekt te zien. Als je dadelijk gaat douchen kun je zien of je nat bent. Als de streep blauw is of de luier zwaar, dan was het weer raak.“ Lars ging de badkamer binnen en schoof zijn broek omlaag. De luier hing iets naar beneden en de streep was inderdaad blauw. Hij opende de luier en zag dat deze behoorlijk vol was. Hij vouwde het ding samen en frommelde de natte luier in de kleine afvalemmer naast de wastafel. Hij douchte zich verder af en was toch wel blij dat het met de luier zo functioneerde. Hij droogde zich af en liep met de rest van zijn kleren naar zijn kamer.
De dag verliep zoals normaal in het weekend. Ze hadden geen bijzondere afspraken en ook moeder had geen dienst. Na weer een televisie-avondje stond Lars op en wenste iedereen nog welterusten. Hij liep zijn kamer binnen en kleedde zich helemaal uit. Hij moest sowieso een schoon t-shirt pakken en nam nu de Attendsluier uit de kast. Hij liep naar zijn bed en vouwde de luier uit. Hij probeerde de luier om te doen maar dit lukte maar half. Zachtjes vloekend trok hij hem recht en merkte dat dit een luier met een ander plakstripsysteem was. Hij had nu geen aparte folie meer om de plakstrips op te bevestigen. Hij maakte een bruggetje, trok de luier zo goed als het ging recht en plakte de luier dicht. Hij zat toch iets scheef en ook te los. Zijn moeder klopte aan de deurpost. „Ga maar even staan.“ en Lars stond op. Moeder maakte alle plakstrips los en legde uit dat bij deze luier de plakstrips praktisch maar twee keer bevestigd konden worden. Ze deed Lars staande de luier om en ook deze zat perfect. Lars zag zichzelf in de spielgel en schaamde zich een beetje. Hij had vergeten dat hij nog niets, behalve een luier, aan had en zag in de spiegel een tiener met alleen een luier om. Zijn moeder bemerkte dit ook en gaf hem snel zijn kleren die onder het hoofdkussen lagen. Zwijgend verliet ze zijn kamer en ze wenste hem nog een welterusten. Lars trok zijn kleren verder aan en ging naar bed. Ook nu viel hij meteen in een diepe slaap.
Ook de zondamorgen wird hij door Silke gewekt. „Hee broertje, wakker worden. Het ontbijt is klaar en jij ontbreekt nog.“ zei Silke liefjes. Ze trok zijn dekbed weg en in plaats van de angstig verwachte koelte van een nat bed was het bed droog. Silke realiseerde zich direct wat ze had gedaan en verontschuldigde zich. Lars was blij dat zijn bed droog was en wuifde haar excuses weg. Silke ging op zijn bed zitten en Lars ging in kleermakerszit. „Lars, ik ben zo blij dat je droog bent en weer lekker kunt slapen.“ Lars zag in haar ogen dat ze het echt meende. „Ja, ik ben ook blij. Maar ik ben wel nat geloof ik.“ Lars keek een beetje beschaamd. „Kom Lars, natte broek of niet, we gaan eerst ontbijten.“ en lachend pakte ze het kussen van Lars en sloeg hem daarmee. Lars begon mee te stoeien en hij voelde de hand van Silke een paar keren op zijn kontje. Lars reageerde bewust niet en deed alsof hij niets merkte. Na een paar minuten klonk het van beneden: „Silke! Lars! Komen jullie?“. De kinderen renden de trap af en gingen aan tafel.
Na het ontbijt ruimden vader en moeder de keuken op en gingen Silke en Lars alvast naar boven. Silke liep eerst haar kamer binnen om dan toch direct terug naar de badkamer te lopen. Lars had dit niet gezien en kleedde zich in zijn kamer uit tot hij alleen nog zijn luier en joggingbroek aanhad. Hij liep snel naar de badkamer en ging naar binnen. Daar stond Silke zich net te douchen en Lars schrok heel even van haar. „Ik ben zo klaar Lars. Dan kun jij douchen.“ en ze ging onverstoorbaar verder. Lars wist even niet wat hij moest doen en wachtte even af. Silke was klaar en droogde zich af. „Jij kunt douchen Lars.“ zei ze lachend en liet hem uit zijn dagdromerij ontwaken. Onhandig kleedde Lars zich uit en opende Lars de plakstrips van de luier. Dan liet hij het zware geval met een plof op de vloer vallen. Hij grabelde het ding samen en wilde het in het afvalemmertje stoppen. „Stop! Zo niet.“ zei Silke resoluut terwijl ze haar gezicht incrèmde. Ze strekte haar hand uit naar de luier en verbouwereerd gaf Lars de luier aan Silke. „Zooo…, die is zwaar... kijk, ik laat je even zien hoe je een luier weggooit. Zo doe ik dit ook altijd met de luiers van mijn oppaskindjes.“ Silke rolde de luier samen en plakte hem met de plakstrips dicht tot een compact pakketje. Daarna deed ze hem in de afvalemmer en gaf Lars een knipoog. Lars kleurde een beetje en ging snel douchen. Silke verliet het bad en ging naar haar kamer.
De volgende nacht was alleen de Molicare nog over. Ook hier moest moeder hem even helpen maar Lars voelde zich niet meer zo raar als bij de eerste keer. Ook nu was hij de volgende morgen nat, maar niet meer zo als de laatste twee dagen. Er was weinig tijd deze maandagmorgen. Ze troffen zich om beurten in de keuken en toen moeder en Lars alleen waren vroeg moeder: „En Lars, ben je tevreden met het gebruik van een luier in bed?“
„Ja mama, ik ben blij weer droog te zijn. Ik kan eindelijk weer slapen, ben fit en ik voel me goed.“
„Prima Lars. Ik ben ook blij dat je weer een vrolijke jongen bent. Een vraag heb ik nog. Ik neem aan dat je nu voor het eerste graag elke nachte en luier om wilt. Welke van de drie vond je het fijnste om te gebruiken?“ Moeder keek serieus, maar om haar mond bewoog een glimlach. „Wel, om eerlijk te zijn… ik geloof dat die van Attends toch het beste zat.“ stamelde Lars een weinig bedeesd. „Ok Lars, dan breng ik vananvond een paar pakken mee van het ziekenhuis. Ik moet even kijken hoe ik ze daar kan kopen, maar dat zal wel lukken. We doen dit dan maar eens even een paar weken en kijken hoe het gaat. OK?“
„OK mama…“ en hij gaf haar een kus. Moeder gaf hem een klapje op zijn kont en stuurde hem naar de garage om zijn fiets te halen om naar school te gaan. Lars stapte op zijn mountainbike, wuifde even, en fietste weg. Moeder kreeg even een traan in haar ogen. Lars was een fijne knul. Lief, zag er toch ook nog guitig uit voor zijn leeftijd, en in zijn stoere kleren was hij toch nog half een kind maar ook al bijna half volwassen. Moeder maakte dit even sentimenteel.
Wordt vervolgd…
Als gast heb ik al veel verhalen gelezen hier. Ik heb nu geprobeerd om zelf een verhaal te schrijven en hoop dat dit goed aankomt. Mijn verhaal is op ware gebeurtenissen gebaseerd en zo heel lang geleden is dit alles ook nog niet. Vooral met mijn zus heb ik een heel hechte band, ze komt ook regelmatig in het verhaal voor. Ook mijn ouders zijn tiptop, ik houd veel van alle drie. Nu tot mijn verhaal en ik hoop dat het een vervolg waard is.
Groetjes,
Lars
--------------
Proloog
Lars opende zijn ogen. Hij was ergens wakker van geworden. Het was donker dus moest het nog nacht zijn. Hij wreef in zijn ogen en voelde tegelijkertijd dat zijn bed klam aanvoelde. Nee hè, toch niet weer? Hij schoof zijn dekbed van zich af en bezag de schade. Zijn joggingbroek was vanaf de knieen tot de broeksband doorweekt. Zijn t-shirt was nat tot op zijn buik en het dekbed was er ook niet droog vanaf gekomen. Hij stond op en knipte het grote licht in zijn kamer aan. Nog in zijn natte kleren trok hij de hoes van zijn dekbed en gooide deze met zijn natte dekbed op een hoop. Net toen hij aan zijn bedlaken begon kwam moeder binnen. Hij keek haar aan en ze glimlachte terug. „Zal ik je even helpen schat?“ zei ze en ze kwam naar Lars. Ze wreef hem door zijn blonde haren en keek toe hoe hij het bedlaken op de vloer kieperde. De Pampers bedmat was doorweekt. „Dat was een grote plas, Lars. Kom, kleed je uit en was je even, dan kijk ik even hoe ik het met je bed regel.“ Lars knikte en kleedde zich uit. Omdat ze vrijpostig waren opgevoed zagen ze elkaar in huis wel vaker naakt en in zijn blootje liep hij de badkamer in. Een beetje bedroefd waste hij zich schoon, ofschoon hij vaker een nat bed had. Dit was nu de vierde nacht op een rij, het kwam nu steeds vaker voor. Dit maakte hem onzeker. Hij ging op de wc zitten en liet nog een beetje plas lopen.
Lars liep terug naar zijn kamer en moeder had zijn bed al opgemaakt. Ook had ze een schone onderbroek, joggingbroek en een t-shirtje klaargelegd. Het bed was ook opgemaakt en omdat het dekbed nat was, lag er nu een slaapzak op zijn bed. Zijn oog viel op de lege verpakking van de bedmatjes. „Ik moet weer nieuwe kopen.“ zei moeder en ze ging op zijn bed zitten. Lars kleedde zich snel aan en ging naast haar zitten. „Wat is er met je aan de hand?“ opende ze het gesprek liefjes. Lars trok zijn schouders op. „Ik weet het niet mama.“ en hij dook inzichzelf samen. Moeder legde een arm om haar zoon. „Je bent nu net veertien. In je lijf gebeuren nu heel veel dingen. Ik denk dat het daarvan komt. Op het VWO gaat het toch heel lekker met je, je hebt leuke vrienden, je bent lekker met sport bezig. Ja, ik denk het is nu gewoon even iets meer door de hormonen.“ Lars zei nog even niets en genoot de arm van zijn moeder, die nog steeds om hem heen lag. Ten slotte zei hij: „Mama, je probeert me steeds op te beuren, maar het is nu al vier keer deze week. Ik ben elke week wel een paar keer nat, maar meer, maar minder. De dokter zegt dat alles in orde is, wat moet ik doen?“
Moeder dacht even na. Ze stond op, raapte de lege bedmatverpakking van de vloer en ging weer naast Lars zitten. „Weet je…, misschien is het verstandig om weer wat meer nachtrust te krijgen.“ Ze streek de verpakking in haar hand glad en wees naar het Pampers-logo. „Misschien is het voor ons allemaal wat rustiger als je even een tijdje met een luier om slaapt?“ zei moeder. Lars keek haar aan. „Pampers?“ vroeg hij ongelovig. „Nee gekkie, die passen je toch niet meer. Hoewel, je bent tenger gebouwd…“ en ze knipoogde naar hem. „Mam!“ zei Lars en moeder suste meteen. „Nee, Pampers zijn voor jouw plassen niet meer geschikt. Ik zal bij ons op het ziekenhuis eens kijken. Ik denk dat we een paar modellen voor incontinentie moeten proberen. Zou je dat goed vinden?“
Lars dacht na. Het idee van een luier kon hij zich nog niet echt voorstellen. Luiers zijn toch voor kleine kinderen en babies. En wat moet Silke er wel niet van denken. Haar broertje in een luier? Hoewel ze beiden een heel goede band hadden, schrok hij er wel een beetje voor terug. Moeder las zijn gedachten. „Weet je Lars, ook met een luier blijf je mijn grote jongen. De een heeft een beugel, de ander heeft steunzolen, weer een ander heeft een bril, en jij…, jij hebt net als vele anderen gewoon een luier om `s nachts. Ik denk dat Silke er ook geen woord over zal zeggen en bovendien, Silke heeft ook lang in bed geplast. Ze zal het begrijpen.“ Lars knikte. Silke had inderdaad vaker ongelukjes gehad. Maar bij haar waren het kleine plekjes in bed geweest, Lars plaste veel meer en veel vaker. „Kom Lars, ga lekker slapen. Ik praat met papa en breng morgen wat testluiers voor je mee. Slaap jij er ook maar even over.“ Lars knikte en stapte in zijn slaapzak. Moeder klapte hem bemoedigend op zijn billen en ritste de slaapzak dicht. „Slaap lekker Lars. Het komt allemaal goed.“
De volgende morgen stapte Lars uit zijn bed. Hij was door het akkevietje vannacht toch nog wel moe. Silke zat nog te ontbijten en begroette haar broertje. „Hee broer, goede morgen. Kom, ik schenk je een thee in.“ Silke was bijna zestien jaar en ze zag er mooi uit. Haar blonde haar halflang, net zo blauwe ogen als Lars, een lief gezichtje en ook haar rondingen aan haar slanke lichaaam mochten er wezen. Lars ging zitten en begon aan zijn ontbijt. „Had je weer een ongelukje vannacht?“ vroeg Silke en ze keek hem met medelijden aan. Lars knikte. Silke boog zich naar hem toe. „Geeft niet, ik had vannacht ook een kleine lekkage.“ Silke wreef hem over zijn hoofd. Lars antwoordde niet. „Wat is er loos broederlief?“
„Mama heeft gevraagd of ik misschien `s nachts een luier om wil. Dit daarmee we even rust krijgen, ook voor mij…“. Lars keek zijn zus aan. “Een luier? Dat is misschien een goed idee Lars. Ik heb ze nooit gehad, maar als je ermee door kunt slapen is dit toch heerlijk?“ Onzeker keek ze Lars aan. „Maar ik ben veertien. Ik ben toch geen baby meer die een luier om moet?“ zei Lars onzeker. „Probeer het gewoon uit Lars. Niemand ziet het toch?“ bemoedigde Silke hem. Lars knikte en met een „we zien wel“ stond hij op en ging naar zijn kamer. Hij kleedde zich om voor school, pakte zijn tas en fietste naar school. De hele dag dacht hij er verder niet meer aan, zoals gewoonlijk. Tegen drie uur kwam hij weer thuis en parkeerde zijn fiets in de garage. De BMW van moeder stond al binnen en vrolijk liep hij het huis binnen.
„Hi mam, ik ben thuis!“ riep hij. „Hallo mijn schat, ik heb een lekker koppie thee gemaakt. Wil je ook?“ riep ze opgeruimd terug. Lars kwam de keuken binnen en ging aan de grote houten eettafel zitten. Silke was er ook al en ze praatten over school en over koetjes en kalfjes. Gezellig dronken ze hun thee en een halfuurtje later stond Lars op om aan zijn huiswerk te beginnen. „Mijn kleine professor.“ plaagde Silke hem vrolijk en Lars stak zijn tong uit. Hij rende de trap op en ging aan zijn bureautje zitten. Hij was net met wiskunde bezig toen moeder op de open deur klopte. Lars wenkte haar binnen. Hij draaide zich om en zag dat moeder een linnen draagtasje bij zich had. „Heb je even?“ vroeg moeder? Ze ging weer op zijn bed zitten en klopte met de vlakke hand op zijn bed. Lars ging naast haar zitten. Moeder opende de tas en haalde er verschillende luiers uit. „Kijk, dit zijn luiers die wij in het ziekenhuis voor onze patienten gebruiken. Even kijken…, ja, hier een Molicare… dit is een Tena en hier nog een Attends. En hier heb ik nog een broekje van Molicare en ook nog eentje van Attends.“ Lars nam een broekje in zijn hand. Het voelde dikker aan als hij gedacht hat. In de andere hand nam hij een nog samengevouwen luier in zijn hand. „Wat is het verschil, mama?“. Moeder nam beide luiers uit zijn hand en legde uit: „Kijk, dit is een broekje wat je als een onderbroekje aan kunt doen. En dit is een luier met plakstrips, net als de luiers die je vroeger aan had.“ Lars slikte. Hij vouwde een Attendsluier open en schrok van de grootte. Jezus wat een lappen, met vier kleefstrips. Hij pakte een Tena en opende deze. Eigenlijk hetzelfde, dacht Lars. Op dat moment kwam Silke binnen. „Oh sorry.“ zei ze. „Ik wilde even je geodriehoek lenen.“ Ze keek naar de luiers op het bed. „Wow, zijn dit nu luiers voor grote mensen?“ Moeder knikte. „Dit was voor jou ook een oplossing geweest, maar nu het met jou `s nachts veel beter gaat, denk ik niet dat je deze nog nodig hebt. Silke nam nieuwsgierig een luier van het bed en opende de Molicare. „Nou Lars, het zijn geen babyluiers meer. Probeer het gewoon.“ bemoedigde ze hem en klopte Lars op zijn schouder. Lars knikte wat beduusd. We zien wel vanavond, dacht hij, en gaf zijn moeder een kus. Moeder stond op en zei hem ook er maar even over na te denken. De luiers bleven op het bed liggen en Lars ging verder met zijn huiswerk.
Lars had zijn huiswerk klaar en liep naar zijn bed. Hij nam een luier van het bed en bekeek deze is anndachtig. Er was echt niks kinderachtigs aan te zien. Hij vouwde de luiers allemaal weer dicht, voor zover hij dit nog voor elkaar kreeg, en stopte ze in zijn kledingkast bij zijn ondergoed. Er wird geroepen voor het eten. Zijn vader was inmiddels ook thuis gekomen en na de knuffels en de „hoe was het op school vandaag vraag“ schoven ze aan tafel. De zelgemaakte pizza smaakte weer heerlijk en na het opruimen verzamelden ze zich allemaal in de woonkamer voor de tv-avond, zoals ze dit bijna elke vrijdag deden. Ze keken naar The Voice en tussendoor praatten ze over de deelnemers, de volgende vakantie en over wat Silke straks na haar VWO zou willen doen. Tegen half elf stond Lars op. „Ik ben moe, ik ga naar bed.“ en hij liep de kamer uit. Zijn glas zette hij in de afwasmachine en hij liep de trap op naar boven. Zijn dekbed lag weer op zijn plaats en hij nam zijn t-shirt en joggingbroek eronder vandaan. Hij kleedde zich uit en liep in zijn blootje naar de badkamer. Hij douchte zich af en tijdens het afdrogen floot hij zelfs zijn favoriete liedje.
Lars liep terug naar zijn kamer en opende de kledingkast voor een onderbroek. Hij keek naar het stapeltje luiers naast zijn boxer en twijfelde een moment. Toch pakte hij een luier en nam ook meteen een boxer uit zijn kast. Hij trok zijn t-shirtje aan en met blote billen ging hij op zijn bed zitten. Tsja, hoe moet dit nu? Hij vouwde de luier open en keek naar het Tena-logo voorop. Er stonden druppels op en er stond small op gedrukt. Een gele streep liep van voor tot achter over de luier. Waar is dat nu weer voor? Hij bezag de plakstrips en legde het hele ding open op zijn bed. Lars zette zich ongeveer in het midden van de luier en ging liggen. Hij trok de voorkant tussen zijn benen door maar het pastte niet zo. Hij stond op en liep terug naar de kast. Hij nam er een luierbroekje uit en liep terug naar zijn bed.
Er werd op de deur geklopt. „Momentje!“ riep hij. Snel legde hij de luiers onder zijn dekbed en schoot in zijn boxer. „Binnen!“ zei hij en in de deuropening verscheen zijn moeder. Ze liep naar zijn bed en zag dat zijn joggingbroek nog op zijn kussen lag. Ze ging zitten en Lars hoorde zachtjes het kraken van de luiers. Moeder stond op en viste de beide luiers onder het dekbed vandaan. „Wil je er eentje aan vannacht, Lars?“ vroeg ze zachtjes. Lars knikte en zei: „ik weet alleen niet welke en hoe.“ Moeder nam de Tenaluier in haar hand en vroeg of ze kon helpen. Beschaamd keek Lars naar zijn voeten. „Kom lieverd, het is zo gepiept. Dit doe ik dagelijks. Ik denk dat die luierbroekjes voor jouw grote plassen ook minder geschikt zijn, laten we deze Tena eens proberen.“ Lars was stil en keek nog steeds naar zijn voeten. Moeder vervolgde: „We kunnen hem liggend of staande aandoen. Ik denk staande is wat minder beschamend voor je, maar liggend zal hij iets beter aan je lichaam ansluiten. Wat vind jij prettiger Lars?“ Lars bromde dat hij wel zou gaan liggen. “Doe je boxer maar uit schat, die heb je vannacht niet nodig.” Lars stond op en schoof zijn boxer naar beneden. Zijn moeder vouwde de luier op zijn bed uit en beduidde hem te gaan liggen. „Maak maar een beetje een bruggetje.“ zei ze en schoof de luier on de billen van Lars. Behendig positioneerde ze de luier en legde Lars uit hoe hij dit moest doen straks. „Ik help je zolang je dit wilt.“ zei moeder en plakte nu ook de laatste plakstrip dicht. Met een vinger ging ze even aan zijn liezen voorbij en voordat Lars het door had was ze al klaar. Ze nam de joggingbroek van zijn hoofdkussen en stroopte de broekspijpen op. Ze nam Lars bij een voet en schoof de broek eroverheen, meteen gevolgd door een greep naar zijn andere been. Lars begon te lachen. „Mama, dat kan ik zelf hoor.“ en hij stond op om zijn broek op te trekken en het koordje te strikken. Moeder moest ook wel lachen. „Ja sorry hoor, dat was even een beroepsdeformatie. Ik ben het gewend mensen te verschonen en aan te kleden.“ Lars bekeek zichzelf in de spiegel. Hij draaide zijn billen naar de spiegel en keek naar zijn ietwat luierkontje. „Die het niet weet, die ziet het niet.“ zei moeder en ze tikte hem tegen zijn billen. „Zit ie goed zo?“. Lars knikte. „Wel een beetje een vreemd gevoel.“ en hij liep naar zijn bed. Hij kuste zijn moeder en met een „welterusten“ stapte hij in zijn bed. Hij deed het licht uit, draaide zich op zijn buik, en vrijwel meteen was hij in een diepe slaap verzonken.
„Hee slaapkop!“ hoorde Lars iemand zeggen. Hij opened zijn ogen en zag dat het al licht was. Silke stond aan zijn bed en begon hem te schudden. „Opstaan, ontbijt!“ en ze liep in haar pyjama van het bed weg. Lars stond op en bekeek zijn bed. Geen natte plekken te zien, geen urinelucht, alles droog en alles fris. Yes, geen ongelukjes vandaag. Bij het lopen bemerkte hij de luier weer. Hij voelde anders aan als gisteren. Zwaarder leek het wel. „Lars, kom je! Er is warme ei, bacon en toast!“ riep Silke van onderaan de trap. Lars liep de trap af en begroette zijn ouders. Het was zaterdag en allen waren nog in pyjama. Lars zette zich op zijn plaats aan de tafel en merkte dat de luier als een spons voelde. Een raar gevoel. Ze ontbeten en praatten weer net als gisteravond over van alles en nog wat. Vader en Silke ruimden de keuken op en Lars liep samen met zijn moeder naar boven. „En?“ vroeg moeder. „Ik moet zo even kijken, maar het bed was droog.“ zei Lars opgewekt. „Fijn Lars, ik ben blij je weer eens zo opgewekt te zien. Als je dadelijk gaat douchen kun je zien of je nat bent. Als de streep blauw is of de luier zwaar, dan was het weer raak.“ Lars ging de badkamer binnen en schoof zijn broek omlaag. De luier hing iets naar beneden en de streep was inderdaad blauw. Hij opende de luier en zag dat deze behoorlijk vol was. Hij vouwde het ding samen en frommelde de natte luier in de kleine afvalemmer naast de wastafel. Hij douchte zich verder af en was toch wel blij dat het met de luier zo functioneerde. Hij droogde zich af en liep met de rest van zijn kleren naar zijn kamer.
De dag verliep zoals normaal in het weekend. Ze hadden geen bijzondere afspraken en ook moeder had geen dienst. Na weer een televisie-avondje stond Lars op en wenste iedereen nog welterusten. Hij liep zijn kamer binnen en kleedde zich helemaal uit. Hij moest sowieso een schoon t-shirt pakken en nam nu de Attendsluier uit de kast. Hij liep naar zijn bed en vouwde de luier uit. Hij probeerde de luier om te doen maar dit lukte maar half. Zachtjes vloekend trok hij hem recht en merkte dat dit een luier met een ander plakstripsysteem was. Hij had nu geen aparte folie meer om de plakstrips op te bevestigen. Hij maakte een bruggetje, trok de luier zo goed als het ging recht en plakte de luier dicht. Hij zat toch iets scheef en ook te los. Zijn moeder klopte aan de deurpost. „Ga maar even staan.“ en Lars stond op. Moeder maakte alle plakstrips los en legde uit dat bij deze luier de plakstrips praktisch maar twee keer bevestigd konden worden. Ze deed Lars staande de luier om en ook deze zat perfect. Lars zag zichzelf in de spielgel en schaamde zich een beetje. Hij had vergeten dat hij nog niets, behalve een luier, aan had en zag in de spiegel een tiener met alleen een luier om. Zijn moeder bemerkte dit ook en gaf hem snel zijn kleren die onder het hoofdkussen lagen. Zwijgend verliet ze zijn kamer en ze wenste hem nog een welterusten. Lars trok zijn kleren verder aan en ging naar bed. Ook nu viel hij meteen in een diepe slaap.
Ook de zondamorgen wird hij door Silke gewekt. „Hee broertje, wakker worden. Het ontbijt is klaar en jij ontbreekt nog.“ zei Silke liefjes. Ze trok zijn dekbed weg en in plaats van de angstig verwachte koelte van een nat bed was het bed droog. Silke realiseerde zich direct wat ze had gedaan en verontschuldigde zich. Lars was blij dat zijn bed droog was en wuifde haar excuses weg. Silke ging op zijn bed zitten en Lars ging in kleermakerszit. „Lars, ik ben zo blij dat je droog bent en weer lekker kunt slapen.“ Lars zag in haar ogen dat ze het echt meende. „Ja, ik ben ook blij. Maar ik ben wel nat geloof ik.“ Lars keek een beetje beschaamd. „Kom Lars, natte broek of niet, we gaan eerst ontbijten.“ en lachend pakte ze het kussen van Lars en sloeg hem daarmee. Lars begon mee te stoeien en hij voelde de hand van Silke een paar keren op zijn kontje. Lars reageerde bewust niet en deed alsof hij niets merkte. Na een paar minuten klonk het van beneden: „Silke! Lars! Komen jullie?“. De kinderen renden de trap af en gingen aan tafel.
Na het ontbijt ruimden vader en moeder de keuken op en gingen Silke en Lars alvast naar boven. Silke liep eerst haar kamer binnen om dan toch direct terug naar de badkamer te lopen. Lars had dit niet gezien en kleedde zich in zijn kamer uit tot hij alleen nog zijn luier en joggingbroek aanhad. Hij liep snel naar de badkamer en ging naar binnen. Daar stond Silke zich net te douchen en Lars schrok heel even van haar. „Ik ben zo klaar Lars. Dan kun jij douchen.“ en ze ging onverstoorbaar verder. Lars wist even niet wat hij moest doen en wachtte even af. Silke was klaar en droogde zich af. „Jij kunt douchen Lars.“ zei ze lachend en liet hem uit zijn dagdromerij ontwaken. Onhandig kleedde Lars zich uit en opende Lars de plakstrips van de luier. Dan liet hij het zware geval met een plof op de vloer vallen. Hij grabelde het ding samen en wilde het in het afvalemmertje stoppen. „Stop! Zo niet.“ zei Silke resoluut terwijl ze haar gezicht incrèmde. Ze strekte haar hand uit naar de luier en verbouwereerd gaf Lars de luier aan Silke. „Zooo…, die is zwaar... kijk, ik laat je even zien hoe je een luier weggooit. Zo doe ik dit ook altijd met de luiers van mijn oppaskindjes.“ Silke rolde de luier samen en plakte hem met de plakstrips dicht tot een compact pakketje. Daarna deed ze hem in de afvalemmer en gaf Lars een knipoog. Lars kleurde een beetje en ging snel douchen. Silke verliet het bad en ging naar haar kamer.
De volgende nacht was alleen de Molicare nog over. Ook hier moest moeder hem even helpen maar Lars voelde zich niet meer zo raar als bij de eerste keer. Ook nu was hij de volgende morgen nat, maar niet meer zo als de laatste twee dagen. Er was weinig tijd deze maandagmorgen. Ze troffen zich om beurten in de keuken en toen moeder en Lars alleen waren vroeg moeder: „En Lars, ben je tevreden met het gebruik van een luier in bed?“
„Ja mama, ik ben blij weer droog te zijn. Ik kan eindelijk weer slapen, ben fit en ik voel me goed.“
„Prima Lars. Ik ben ook blij dat je weer een vrolijke jongen bent. Een vraag heb ik nog. Ik neem aan dat je nu voor het eerste graag elke nachte en luier om wilt. Welke van de drie vond je het fijnste om te gebruiken?“ Moeder keek serieus, maar om haar mond bewoog een glimlach. „Wel, om eerlijk te zijn… ik geloof dat die van Attends toch het beste zat.“ stamelde Lars een weinig bedeesd. „Ok Lars, dan breng ik vananvond een paar pakken mee van het ziekenhuis. Ik moet even kijken hoe ik ze daar kan kopen, maar dat zal wel lukken. We doen dit dan maar eens even een paar weken en kijken hoe het gaat. OK?“
„OK mama…“ en hij gaf haar een kus. Moeder gaf hem een klapje op zijn kont en stuurde hem naar de garage om zijn fiets te halen om naar school te gaan. Lars stapte op zijn mountainbike, wuifde even, en fietste weg. Moeder kreeg even een traan in haar ogen. Lars was een fijne knul. Lief, zag er toch ook nog guitig uit voor zijn leeftijd, en in zijn stoere kleren was hij toch nog half een kind maar ook al bijna half volwassen. Moeder maakte dit even sentimenteel.
Wordt vervolgd…
