Karin_1982
Beginneling
Mijn vriend vertelde onlangs openhartig over een herinnering uit zijn jeugd. Ik heb het verhaal opgeschreven en vanuit zijn perspectief verteld.
Logeren bij Tim
De wind teisterde het sneeuwlandschap. De deur van de oude schuur klapperde ritmisch mee op de windstoten. De oude Volkswagen Passat was bedekt met een dik pak sneeuw. Twee jongetjes keken nieuwsgierig uit het raam. Twee kleine rondjes naast elkaar op het met ijsbloemen bedekte venster, alsof het een verrekijker was. Zo’n koude, barre winter hadden ze in hun jonge leven nog niet vaak meegemaakt. Spannend was het wel! Van buitenspelen kwam helaas niets. Ze zouden het erf niet eens afkomen. Wie die twee jongetjes waren? Ik zal het jullie vertellen: Tim en Bram. Tim is mijn vriendje en Bram, ja, dat ben ik!
We kenden elkaar ‘al’ vanaf de kleuterschool. Ik woonde in de nieuwbouwwijk van het dorp, waar mijn ouders waren komen wonen. Import, werden we genoemd, maar in genade aangenomen. Bijna de hele nieuwbouwwijk was import: niet van hier, maar van het provinciestadje of omliggende dorpen. Tim woonde met zijn ouders buiten het dorp. ‘Vanaf de kerk richting de rivier, is het de derde boerderij’. Ik hoor het Tim nog zeggen, toen ik jaren geleden voor het eerst bij hem kwam spelen. Een fietstocht van een half uur vanaf mijn huis. De ouders van Tim waren geen boeren. De boerderij was keurig verbouwd tot een riant woonhuis, maar wel alles in de oude stijl. Niet dat ik daar als kind oog voor had, maar goed. Tim was de jongste, een nakomertje zoals ze dat noemen. Zijn oudste zus, ik heb haar maar een paar keer gezien, was al uit huis toen ik voor het eerst bij Tim over de vloer kwam. Zijn oudere broer woonde nog wel thuis. En dan natuurlijk zijn ouders. Hele aardige mensen. Tim’s vader was veel op reis, zakenman in de computerbranche, toentertijd nog iets speciaals. Tim’s moeder was een lieve vrouw die de gave had je meteen op je gemak te stellen. Maar als het moest, was ze ook streng. Dan viel er niet met haar te spotten.
De vader van Tim was een oude schoolvriend van mijn vader. Ze hadden elkaar uit het oog verloren, totdat ze elkaar jaren geleden toevallig tegen waren gekomen in de bouwmarkt.Toen pas hadden ze door dat hun zoons bij elkaar in de klas zaten en elkaars beste vrienden waren. Daar is geen woord aan gelogen: waar Tim was, was ik en andersom! Dus ook in deze kerstvakantie. Dat had wel een aparte reden. Mijn ouders moesten plotseling naar Duitsland, waar een neef van mijn moeder was opgenomen in het ziekenhuis. Ik wist niet precies wie het was en waarom ze er hals over kop naar toe moesten. Mijn jongere broertje werd ondergebracht bij een tante. Dat zou ook mijn lot zijn geweest, als de moeder van Tim niet toevallig was langsgekomen met wat eieren ‘van eigen leg’ zoals de moeder van Tim altijd grappenderwijs zei. En het was snel geregeld. Koffertje mee, een dikke kus en de waarschuwing dat ik goed moest luisteren naar Tim’s moeder en braaf moest zijn. Ach, zo’n ondeugend ventje was ik niet, dus ik verheugde me op een fijne vakantie bij Tim. De bedoeling was dat ik de eerste week van de twee weken durende kerstvakantie bij Tim zou logeren. Op de dag voor kerst zouden mijn ouders weer terug zijn, tenminste dat was de bedoeling. Het liep vanwege het weer wat anders.
“Je ziet het hek niet eens!” zei Tim verwonderd en hij wees. Ik knikte. De sneeuw lag echt meters dik. De bovenzijde van de klep van de brievenbus stak nog net boven het sneeuwpakket uit. De moeder van Tim kwam de woonkamer in. “He jongens, toe, schoenen uit als je zo op de bank zit.” We lieten ons braaf van de bank zakken en gingen weer normaal zitten. Tim keek even met een schuldige blik naar zijn moeder. Maar toen die er verder geen ruchtbaarheid aan gaf, keek hij glimlachend naar mij. “Lusten jullie chocolademelk?” vroeg ze. We knikten allebei gretig. “Met slagroom zeker?” vroeg de moeder van Tim met een brede glimlach. “Die moeten jullie dan zelf maken.” Dat lieten we ons geen twee keer zeggen. We waren wel toe aan wat afleiding. Niet buitenspelen, betekende voor ons toen dat we onze favoriete activiteiten niet konden uitvoeren. Geen sneeuwballengevechten of sleetje rijden. En na uren lezen, bordspelletjes en verstoppertje, waren we door ons spelassortiment heen. Nee, computers met spelletjes hadden we in die tijd nog niet!
“En oppassen met de mixer”, waarschuwde de moeder van Tim. In een grote kom goten we voorzichtig de slagroom en ik mocht de suiker erbij doen. We schoten in de lach toen ik bijna de volle lepel naast de kom leeg kieperde. Tim sloot de mixer aan. Of het kwam omdat hij nog net niet groot genoeg was om aan het aanrechtblad te kunnen werken, of omdat hij een streek uit wilde halen, wist ik niet. Wat ik wel wist, was dat de helft van de slagroom door de halve keuken vloog, Tim helemaal onderzat en ik net op tijd opzij was gesprongen. De moeder van Tim kwam op mijn verschrikte reactie en het ratelende geluid van de mixer af. “Tim, verdorie!” De moeder van Tim greep kordaat in. Ze trok de stekker van de mixer uit het stopcontact en gaf Tim een draai om zijn oren. Oef! “Auw” antwoordde Tim en hij greep naar zijn pijnlijke oor. “Ik heb je toch gezegd dat je het krukje erbij moet pakken als je in de keuken werkt. Moet je toch een zien”, jammerde de moeder van Tim. Ze zuchtte diep. “Nou, ruimen jullie het dan ook maar op!” Waarom ik erbij werd betrokken, wist ik niet- ik had er toch geen kliederboel van gemaakt – maar het maakte me niet uit. Ik wilde Tim natuurlijk graag helpen. De moeder van Tim bracht even later een emmer sop, waarin ze een spons en een vaatdoek had gedaan. Ze gaf Tim een schone trui aan en ruimde het aanrechtblad op. “Nou de een sopt de vloer, de ander de kastjes en de aanrecht. Als alles schoon is, krijgen jullie je kop melk.” “Zonder slagroom”, zei ik. De moeder van Tim schaterlachte. “Inderdaad Bram, zonder slagroom.”
En zo begonnen we ijverig aan onze taak. Ik deed de vloer, Tim het aanrecht en de kastjes. Toen alles schoon was, kon Tim het niet laten om de natte spons naar mij te gooien. Ik wist hem nog net op tijd te ontwijken. Ik lachte en keek naar het ondeugende gezicht van Tim. Ik deed net alsof ik de spons terug wilde doen in de emmer sop, maar opeens gooide ik het ding naar Tim. Recht in zijn gezicht. Tim’s wraak pakte niet helemaal goed uit. Ik kon op tijd bukken en de natte spons verdween door de openstaande deur en kwam met een zuigend geluid neer op de vloerbedekking van de woonkamer. Tim schrok. “Nee” zei hij en hij had bijna tranen in zijn ogen. Ik keek verbaasd. Zo erg was het nu toch ook niet? Dat zou wel opdrogen. Voordat Tim de spons op had kunnen pakken, had zijn moeder hem gesnapt. “Tim van Leuven naar je kamer!” De moeder van Tim was de keuken binnengekomen. Ik wist dat wanneer de moeder van Tim zijn achternaam uitsprak het foute boel was. Het deed me terugdenken aan ons avontuur toen we in groep 2 of 3 zaten. We hadden toen iets te ijverig zitten kleuren. De keukentafel zat onder en Tim had het in zijn hoofd gehaald ook het behang een opfrisbeurt te geven.
Tim droop af. Hij kreeg een tik op zijn billen toen hij zijn moeder passeerde. Tim probeerde zich groot te houden, maar ik hoorde hem duidelijk snikken. De moeder van Tim mopperde nog wat en ruimde het sop op en depte de natte plek in het tapijt droog. “Nou, het is in ieder geval schoon. Ga maar even in de woonkamer zitten Bram, dan breng ik je zo je melk.” Gelukkig, ze was weer tot bedaren gekomen. Ook zonder slagroom smaakte de chocolademelk lekker. Boven hoorde ik dat Tim een preek kreeg, maar daar bleef het bij. Een half uurtje later kwam hij de woonkamer binnen. Hij had weer die ondeugende glimlach op zijn gezicht. | Ik vroeg verder niets en even later speelden we een partijtje schaak.
De vrieskou en sneeuw lieten zich niet onbetuigd. De achterdeur was vastgevroren en de achtertuin was daarmee onbereikbaar. De vader van Tim had gelukkig nog een voorraad kolen binnengehaald. Maar het meest vervelende was, dat het toilet niet te bereiken was. Dat moet ik misschien uitleggen. De ouders van Tim hadden de boerderij in tact gelaten zoals ik al vertelde. Het toilet bevond zich zoals dat vroeger was buiten. Nee, het was geen oude poepdoos meer met een plank en een rond gat. Het toilet op zich was modern, met stromend water (als de leidingen niet bevroren waren tenminste), maar de locatie, buiten in de achtertuin, was dus origineel. De badkamer van het huis, die bestond uit een bad en een douche, bevond zich wel inpandig, maar een inpandig toilet ontbrak. Ik kan me herinneren dat de vader van Tim de badkamer een paar jaar later verbouwde en daar een toilet installeerde, maar daar hadden we in de tijd dat dit zich afspeelt nog niks! Zowel het deurtje van het toilet, als de achterdeur waren vastgevroren. We konden dus bij de barre weersomstandigheden waarmee we werden geconfronteerd, niet naar de wc.
Voor ons had de moeder van Tim een oplossing gevonden. Op de slaapkamer van Tim had ze twee ‘plasflessen’, zoals wij ze noemden, neergezet. Die waren bedoeld voor de nacht, maar vanwege de weersomstandigheden, gebruikten we ze nu ook overdag. Wat mij bezighield was de vraag hoe het zou moeten als we een grote boodschap moesten doen? Die vraag werd prangend, toen ik de volgende ochtend na het ontbijt merkte dat ik moest poepen. De deur zat nog steeds potdicht en de buitentemperatuur was ruim tien graden onder nul. De vader van Tim had gebeld dat hij vastzat op een of ander vliegveld en misschien kerstavond niet eens zou halen. De oudere broer van Tim had als verrassing met zijn vader mee gemogen en hem trof dus hetzelfde lot. Ik hoorde de moeder van Tim over de telefoon tegen haar man vertellen, dat het ook hier bar en boos was. Ze noemde zelfs het probleem van de vastgevroren achterdeur en het niet bereikbaar zijn van het toilet. Het was toen ook, dat ik me besefte dat het probleem natuurlijk voor de moeder van Tim nog groter was. Ik werd opeens heel nieuwsgierig. Waar zou zij haar behoeften doen? Na het ontbijt voelde ik de druk op mijn darmen toenemen. Ik vond het te gênant om het er met Tim over te hebben. Hoe zou hij het doen?
Toen mijn nood echt hoog werd, had ik geen andere keus dan het Tim gewoon te vragen. We speelden monopoly en Tim had net station west aangekocht. “Tim?” “Mmm”, antwoordde hij. Tim ging op in het spel en dan was hij altijd kortaf. “Als eh. Als je nu niet alleen moet plassen…” Ik vond het een mooie vondst. Tim keek op. “Wat?” Ik zuchtte. Had hij me niet begrepen, of speelde hij dat? Ik voelde dat ik langzaam rood kleurde. Ik slikte. “Als we nu moeten poepen, wat dan?” Nu leek Tim me begrepen te hebben. Hij glimlachte. De bekende ondeugende glimlach verscheen weer op zijn gezicht. Hij keek even op om te zien of zijn moeder hem kon horen. Toen ze niet in de buurt bleek te zijn, leunde hij voorover en fluisterde in mijn oor: “Gewoon in mijn broek”. Ik verschoot ervan. Wat? Nee, Tim moest een grapje maken. Zat mijn vriendje me nu voor de gek te houden? Ik kleurde langzaam nog roder bij de gedachte alleen al! Ik grinnikte. “Grapjas.” Tim keek nu ernstig. “Twee jaar terug is het ook zo koud geweest. Toen hebben we vier dagen het toilet niet kunnen gebruiken.” Daarmee was de kous voor Tim af. Ik snapte er niks van. Er was toch wel een andere oplossing? We plasten per slot van rekening in een fles. We zouden toch ook wel ergens in kunnen poepen? De gedachte daaraan vond ik ook niet fijn. Geen idee of ik dat wel durfde. Ik had ooit eens op vakantie op een vreemd toilet gemoeten. Het had lang geduurd voordat ik het kon. Door de spanning en het vreemde antwoord van Tim merkte ik dat mijn hoge nood even was verdwenen. Alsof mijn lichaam met me te doen had en zei ‘oke, ik wacht wel even’. Ik zuchtte. Ik zou het nog wel op kunnen houden. Misschien dat wanneer de zon door zou komen, dit de deur zou ontdooien.
Ik had gehoopt dat Tim uit eigen beweging terug zou komen op mijn vraag, of dat zijn moeder er over was begonnen. Maar niets van dat alles. Ik besloot zo min mogelijk te eten om te voorkomen dat ik daarmee nodg nodiger zou moeten poepen. Het was de moeder van Tim blijkbaar opgevallen, toen ik het die middag tijdens de lunch na één sneetje brood voor gezien hield. “Geen honger meer Bram?” Ik schudde van nee. “Wel goed eten hoor, je lichaam heeft energie nodig met deze kou.” Ik besefte natuurlijk dat ik toch een keer zou moeten!
Die middag zaten Tim en ik op zijn slaapkamer met zijn lego te spelen. Ik hield mijn billen angstvallig op de harde grond, dan wist ik in ieder geval dat ik het op zou kunnen houden. Ik merkte dat Tim al een paar keer over zijn maag had gewreven en kreunende geluidjes maakte. Zou hij ook moeten? Ik hoopte maar dat Tim hem zou vertellen waar hij zou kunnen poepen. Maar dat kwam niet.
Eerst dacht ik dat Tim een ongelooflijk stinkende wind had gelaten. Maar toen de geur niet wegtrok, werd ik nieuwsgierig. Aan het gezicht van Tim merkte ik niets. Wel viel het me op dat Tim niet meer op de grond ging zitten, maar ofwel in hurkhouding speelde ofwel op zijn knieën. Tim keek me een paar keer onderzoekend aan of hij zeggen wilde ‘ruik je dan niks?’ Maar ik deed net alsof ik gek was en ging er niet op in. Een paar minuten later was het echt duidelijk. Ik kruiste Tim met mijn racewagen en ontweek zijn politieauto met sirenes. Mijn neus ging rakelings langs de achterkant van Tim’s broek. Oef, wat een vieze lucht. Ik moest er bijna van kokhalzen. Toen besloot ik me niet langer van de domme te houden. “Ieee, heb jij scheetjes gelaten?” vroeg ik en ik kneep mijn neus dicht. Tim keek nu opeens ernstig en stond op. Hij deed net alsof hij het zelf nog niet wist en voelde met zijn linkerhand aan zijn billen. “Nee erger” zei hij. Ik bleef op de grond zitten en keek omhoog. “Heb je in je broek gepoept?’ vroeg ik, en ik speelde de verwondering. Tim knikte. Het leek hem niet te deren en speelde op zijn knieën verder. “Moet je geen schone broek aan?” vroeg ik. Tim haalde zijn schouders op. “Mama zal het wel merken zo.” Ik slikte en wachtte af wat komen ging. Ik vermoedde dat hij er wel eens flink straf voor zou kunnen krijgen!
Even later kwam de moeder van Tim de trap op. Tim spitste zijn oren. Hij kuchte even zenuwachtig. Toen ging de deur van zijn slaapkamer open. Zijn moeder kwam binnen met een bakje appelstukjes. “Hier jongens, iets lekkers.” Toen moest de geur de moeder van Tim op zijn gevallen. Ik zag haar aarzelen. Ik slikte. Ik begreep meteen waar de aarzeling vandaan kwam: ze wilde eerst weten wie de veroorzaker van de geur was, alvorens ze er iets van zou zeggen. Toen besloot ze eerst haar zoon te controleren. Ze hurkte naast Tim en legde haar hand op zijn achterste. Toen keek ze even naar mij. Ik glimlachte verlegen. “Wat is er gebeurd jongens?” Weer verbaasde ik me over het feit dat ze mij erin betrok. Tim was nu toch wat angstig geworden. Hij liet zich door zijn moeder optillen. Ik hoorde dat Tim iets in het oor van zijn moeder fluisterde. Ze trok hem mee. “Blijf maar even hier” zei ze tegen mij.
Even later hoorde ik de kraan lopen in de badkamer. Zo te merken had Tim niet op zijn falie gehad, want de conversatie tussen moeder en zoon verliep op een normaal stemniveau. Ik kon niet horen wat ze precies zeiden. Ik was ondertussen driftig bezig om mijn broek schoon te houden. Ik wist dat het niet lang moest duren. Toen ik iemand voorbij hoorde lopen, besloot ik te roepen. “Tim?” De deur ging open en de moeder van Tim stak haar hoofd binnen. “Tim zit in bad Bram. Je hebt toch wel gemerkt wat er is gebeurd?” Ik knikte en werd rood. “Ik.. ik” stamelde ik. Nu kwam de moeder van wTim binnen. Ze snapte mijn probleem. “Kom maar mee”, antwoordde ze. Ik stond op en liep met haar mee, mijn billen stevig samenknijpend. Ze nam me mee naar beneden. In het voorraadkamertje wees ze naar een po en een rol toiletpapier ernaast. Ik werd rood. “Je zult het daar op moeten doen Bram. Het is even behelpen met dit weer.” Ze wreef me over mijn haren. “Toe, ik zal de deur dicht doen. Niemand die je hoort.” Ze zag mijn aarzeling. Even dacht ze na. “Of wil ook jij in een luier?” Ik begreep het niet. Toen vertelde de moeder van Tim, dat Tim niet zo goed op de po durfde. Daarom had hij een luier aangekregen. Ik werd rood. De moeder van Tim besloot er verder niet naar te vragen en sloot de deur. “Als je klaar bent, roep je maar.”
Hoe ik het ook probeerde, het lukte niet. Ik kon niet op die po poepen. Er kwam wel een kleine plas, maar poepen, nee. Een paar minuten later kwam ik met de po in mijn handen de keuken binnen. De moeder van Tim was aardappels aan het schillen en keek me aan. “Gelukt? “ vroeg ze. Ik schudde mijn hoofd. Ze nam de po aan en spoelde hem uit. “Hoefde je niet?” vroeg ze. “Ik kan niet” fluisterde ik. Ik had nu tranen in mijn ogen. “Ach jongen, kom.” De moeder van Tim drukte mijn hoofd tegen zich aan. “Kom” zei ze. Op de slaapkamer van de broer van Tim liet ze me me uitkleden. Even later kwam ze terug met een luier. Het was een broekje, dat ik zo aan kon oden. “Wel je onderbroek uit Bram” lachte de moeder van Tim, “anders heeft het niet zoveel zin.” Ik schaamde me. Ze gaf me het luierbroekje aan en verliet de slaapkamer.
Beneden zat Tim met een brede grijns op zijn gezicht op me te wachten. “Leugenaar” beet ik hem toe. Ik was boos, dat Tim niet had verteld een luier aan te hebben gehad. “Jij hebt er nu toch ook een om?” was zijn reactie. Ik werd rood. Zijn moeder had het dus tegen hem verteld. ´Dus jou lukt het ook niet op de po?” Ik beaamde het. Toen vertelde Tim over de winter van twee jaar terug. Hij had het toen al niet op de po willen doen. Alleen had zijn moeder toen nog geen tweede oplossing. Ik kon raden wat er toen was gebeurd en Tim snapte dat hij het verhaal niet verder hoefde te vertellen. “Ik ben blij dat jij hetzelfde hebt als ik” zei hij, en hij klonk dankbaar. “Anders had ik waarschijnlijk straf gekregen en het verplicht op de po moeten doen.” Ik knikte. Tim leek er geen enkele moeite mee te hebben om in zijn luier te poepen. Ik had het nog steeds niet aangedurfd. Die nacht was de nood echt te hoog geworden. Ik voelde dat ik een drol tussen mijn billen had en sprong mijn bed uit. Gelukkig haalde ik het hok op tijd. Daar stond de po met de rol toiletpapier keurig om me te wachten. Toen lukte het me wel.
De dag erop werd ik vroeg wakker. Op de stoel naast mijn bed vond ik een schoon luierbroekje. Ik aarzelde. Misschien had de moeder van Tim nog niet gezien dat ik de po had gebruikt en wist ze nog niet dat ik geen luier nodig had. Tim stond erop dat ik hem toch aan zou doen. Aan zijn vasthoudendheid merkte ik, dat ik hem daar een plezier mee zou doen. Waarschijnlijk zou zijn moeder er minder problemen mee hebben, als ik er ook een om had. Om Tim een plezier te doen, trok ik het ding aan. Ik was al gewend geraakt aan het warme, zachte en veilige gevoel.
De moeder van Tim hield het weerbericht in de gaten. Ze besefte dat ze mij er een plezier mee zou doen als ik ongeveer wist wanneer de deur weer open zou gaan. Als het meezat de volgende morgen al, vertelde ze. “Heb je de luier aan die ik heb klaargelegd.” Ik knikte. “Alleen als je denkt dat je hem nodig hebt hoor, anders mag je hem laten liggen. Ik heb er niet zo veel meer in huis.” Ik vertelde haar dat ik toch op de po was geweest. De moeder van Tim lachte. “Dat heb ik gezien. Heel goed. De volgende keer moet je hem wel leegmaken. Kom, dan laat ik je zien waar je dat doet.” Ik schaamde me. Het was natuurlijk niet erg prettig geweest dat er een geurende bolus in de po had gelegen!
Die middag moesten we bij de moeder van Tim komen. Ze vertelde dat het weer helaas slecht zou blijven. Belangrijker was, dat er nog maar 1 schone luier in voorraad was en die wilde ze echt bewaren voor noodgevallen. Ik vond het geen probleem, maar Tim zou er ongetwijfeld meer moeite mee hebben. Dat bleek toen we die middag voor het eerst weer even naar buiten mochten. Via de voordeur uiteraard en verder dan het hek kwamen we niet. We stonden tot onze knieën in de sneeuw. “Waarom heb je niet gewoon in je luier gepoept?” vroeg Tim en het klonk haast verwijtend. Ik haalde mijn schouders op. “Ik moest vannacht opeens nodig. Ik had al iets tussen mijn billen zitten en toen ben ik snel op de po gegaan”, biechtte ik eerlijk op. “Nou vindt mama dat ik ook op de po kan net als jij.” Tim leek er echt van te balen. “Je moeder vertelde toch dat de voorraad bijna op is” probeerde ik. “Onzin” zei Tim. “Ik weet zeker dat ik mama vorige week een vol pak heb zien kopen.” “Maar ze krijgt zoals ze het hebben wil”, besloot Tim. Ik had geen idee wat hij bedoelde.
Die avond na het eten, was duidelijk te merken dat Tim moest drukken. “Niet hier” commandeerde zijn moeder. Ze was opgestaan en dirigeerde Tim naar het voorraadhok. “Het wordt tijd dat je het weer eens probeert.” “Nee!” Tim keek nu koppig. “Dat wil ik niet.” De moeder van Tim werd nu wat boos. “Je hebt weinig te willen jongeman. Je bent oud genoeg om het op de po te doen. Als Bram het lukt, jij ook. Ik heb geen zin meer om poepluiers te verschonen. Hoor je me! En het is ook de laatste die ik je een luier om doe.” Om haar woorden kracht bij te zetten, gaf ze Tim een tik tegen zijn bibs. Tim jankte nu als een klein kind. Ik snapte er niet veel van. Nee, ook ik vond het niet fijn om op die po te moeten, maar nog altijd beter dan in mijn broek. Ik verwonderde me erover dat ik de luier nog aanhad. Ik nam me voor om hem bij het omkleden voor de nacht uit te doen. Die avond moest ik eerst mijn tanden poetsen. De avonden ervoor hadden we het samen gedaan. Toen ik op bed lag en de kraan in de badkamer weer hoorde lopen, begreep ik de reden. Tim had toch weer in zijn luier gepoept en waste zich. De laatste keer dacht ik bij mezelf. Ik was nieuwsgierig hoe het de dag erop zou gaan.
De moeder van Tim had woord gehouden. Er lagen geen luierbroekjes klaar. Niet voor mij, maar dat had ik natuurlijk verwacht, en ook niet voor Tim. Even dacht ik Tim erop te betrappen dat hij zocht waar ik mijn ongebruikte broekje had gelaten. Ik wist dat de moeder van Tim deze uit de prullenbak had gevist. Ik deed even later keurig mijn behoefte op de po en leegde het ding op de plaats waar de moeder van Tim me had gewezen. Niet lang daarna viel het op dat ook Tim aandrang kreeg. Ik had hem al een keer aan de achterdeur horen morrelen, maar daar zat nog steeds geen beweging in. Ook leek hij de hoge schutting links en de dichte bossages rechts te bekijken. Nee, dat had ik al lang gezien. Via de voordeur en dan achterom dat ging niet. Ik had nu toch met Tim te doen. Ik vond het echter niet mijn taak om hem aan te moedigen gewoon op de po te gaan. Zodra zijn moeder in de buurt was, probeerde hij te verdoezelen dat hij nodig moest. Dat lukte hem tot na het middageten. Hij had niet gemerkt dat zijn moeder de woonkamer binnen was gekomen. Daar stond Tim een beetje voorover gebogen over zijn maag te wrijven en een paar keer aan zijn broek te plukken. Ik werd warm van de opmerking van zijn moeder. “Ik hoop voor jou dat je je broek schoon houdt jongen, anders zal ik je billen rood laten kleuren!” Oef. Nu was het echt menens. De straf op een volle broek was dus billenkoek. Tim keek ongemakkelijk. Toen zijn moeder weer weg was, mopperde hij. “Waarom probeer je het niet gewoon op de po?” vroeg ik nu. “Ik vond het ook even wennen, maar het is beter dan in je broek.” Tim haalde zijn schouders op.
Net voor het avondeten barste Tim opeens in huilen uit. Hij was in hurkzit naast de bank gaan zitten. Ik wist voldoende. Zijn moeder kwam op het huilen af. Ze werd rood in haar gezicht en bloedlink. Ze trok Tim omhoog en voelde aan zijn achterste. “Gadverdamme! Viezerik. Heb ik je niet gewaarschuwd. Nou?” Tim kon alleen maar janken en smeekte om genade. “Blijven staan voordat het zo meteen uit je broek valt” zei zijn moeder streng. Toen tilde ze hem op en hield haar hand onder zijn billen. Maar Tim was te zwaar om hem zo de trap op te helpen. Ze keek mij aan en ik begreep de hint. Zoals ik wel eens geblesseerd het voetbalveld was afgedragen, zo droegen wij Tim naar boven. Ik merkte nu dat in de achterkant van zijn broek duidelijk een bobbel zichtbaar was. Ik werd naar beneden gestuurd.
Een uur later kwam Tim, fris gewassen naar beneden. Hij snikte. Aan zijn houding zag ik dat hij billenkoek had gehad. Hij pakte een extra kussen en ging toen naast me zitten. De dag erop klaarde het weer op en die middag was het toilet weer bereikbaar. De logeerpartij bij Tim zou me nog lang heugen!
EINDE
Logeren bij Tim
De wind teisterde het sneeuwlandschap. De deur van de oude schuur klapperde ritmisch mee op de windstoten. De oude Volkswagen Passat was bedekt met een dik pak sneeuw. Twee jongetjes keken nieuwsgierig uit het raam. Twee kleine rondjes naast elkaar op het met ijsbloemen bedekte venster, alsof het een verrekijker was. Zo’n koude, barre winter hadden ze in hun jonge leven nog niet vaak meegemaakt. Spannend was het wel! Van buitenspelen kwam helaas niets. Ze zouden het erf niet eens afkomen. Wie die twee jongetjes waren? Ik zal het jullie vertellen: Tim en Bram. Tim is mijn vriendje en Bram, ja, dat ben ik!
We kenden elkaar ‘al’ vanaf de kleuterschool. Ik woonde in de nieuwbouwwijk van het dorp, waar mijn ouders waren komen wonen. Import, werden we genoemd, maar in genade aangenomen. Bijna de hele nieuwbouwwijk was import: niet van hier, maar van het provinciestadje of omliggende dorpen. Tim woonde met zijn ouders buiten het dorp. ‘Vanaf de kerk richting de rivier, is het de derde boerderij’. Ik hoor het Tim nog zeggen, toen ik jaren geleden voor het eerst bij hem kwam spelen. Een fietstocht van een half uur vanaf mijn huis. De ouders van Tim waren geen boeren. De boerderij was keurig verbouwd tot een riant woonhuis, maar wel alles in de oude stijl. Niet dat ik daar als kind oog voor had, maar goed. Tim was de jongste, een nakomertje zoals ze dat noemen. Zijn oudste zus, ik heb haar maar een paar keer gezien, was al uit huis toen ik voor het eerst bij Tim over de vloer kwam. Zijn oudere broer woonde nog wel thuis. En dan natuurlijk zijn ouders. Hele aardige mensen. Tim’s vader was veel op reis, zakenman in de computerbranche, toentertijd nog iets speciaals. Tim’s moeder was een lieve vrouw die de gave had je meteen op je gemak te stellen. Maar als het moest, was ze ook streng. Dan viel er niet met haar te spotten.
De vader van Tim was een oude schoolvriend van mijn vader. Ze hadden elkaar uit het oog verloren, totdat ze elkaar jaren geleden toevallig tegen waren gekomen in de bouwmarkt.Toen pas hadden ze door dat hun zoons bij elkaar in de klas zaten en elkaars beste vrienden waren. Daar is geen woord aan gelogen: waar Tim was, was ik en andersom! Dus ook in deze kerstvakantie. Dat had wel een aparte reden. Mijn ouders moesten plotseling naar Duitsland, waar een neef van mijn moeder was opgenomen in het ziekenhuis. Ik wist niet precies wie het was en waarom ze er hals over kop naar toe moesten. Mijn jongere broertje werd ondergebracht bij een tante. Dat zou ook mijn lot zijn geweest, als de moeder van Tim niet toevallig was langsgekomen met wat eieren ‘van eigen leg’ zoals de moeder van Tim altijd grappenderwijs zei. En het was snel geregeld. Koffertje mee, een dikke kus en de waarschuwing dat ik goed moest luisteren naar Tim’s moeder en braaf moest zijn. Ach, zo’n ondeugend ventje was ik niet, dus ik verheugde me op een fijne vakantie bij Tim. De bedoeling was dat ik de eerste week van de twee weken durende kerstvakantie bij Tim zou logeren. Op de dag voor kerst zouden mijn ouders weer terug zijn, tenminste dat was de bedoeling. Het liep vanwege het weer wat anders.
“Je ziet het hek niet eens!” zei Tim verwonderd en hij wees. Ik knikte. De sneeuw lag echt meters dik. De bovenzijde van de klep van de brievenbus stak nog net boven het sneeuwpakket uit. De moeder van Tim kwam de woonkamer in. “He jongens, toe, schoenen uit als je zo op de bank zit.” We lieten ons braaf van de bank zakken en gingen weer normaal zitten. Tim keek even met een schuldige blik naar zijn moeder. Maar toen die er verder geen ruchtbaarheid aan gaf, keek hij glimlachend naar mij. “Lusten jullie chocolademelk?” vroeg ze. We knikten allebei gretig. “Met slagroom zeker?” vroeg de moeder van Tim met een brede glimlach. “Die moeten jullie dan zelf maken.” Dat lieten we ons geen twee keer zeggen. We waren wel toe aan wat afleiding. Niet buitenspelen, betekende voor ons toen dat we onze favoriete activiteiten niet konden uitvoeren. Geen sneeuwballengevechten of sleetje rijden. En na uren lezen, bordspelletjes en verstoppertje, waren we door ons spelassortiment heen. Nee, computers met spelletjes hadden we in die tijd nog niet!
“En oppassen met de mixer”, waarschuwde de moeder van Tim. In een grote kom goten we voorzichtig de slagroom en ik mocht de suiker erbij doen. We schoten in de lach toen ik bijna de volle lepel naast de kom leeg kieperde. Tim sloot de mixer aan. Of het kwam omdat hij nog net niet groot genoeg was om aan het aanrechtblad te kunnen werken, of omdat hij een streek uit wilde halen, wist ik niet. Wat ik wel wist, was dat de helft van de slagroom door de halve keuken vloog, Tim helemaal onderzat en ik net op tijd opzij was gesprongen. De moeder van Tim kwam op mijn verschrikte reactie en het ratelende geluid van de mixer af. “Tim, verdorie!” De moeder van Tim greep kordaat in. Ze trok de stekker van de mixer uit het stopcontact en gaf Tim een draai om zijn oren. Oef! “Auw” antwoordde Tim en hij greep naar zijn pijnlijke oor. “Ik heb je toch gezegd dat je het krukje erbij moet pakken als je in de keuken werkt. Moet je toch een zien”, jammerde de moeder van Tim. Ze zuchtte diep. “Nou, ruimen jullie het dan ook maar op!” Waarom ik erbij werd betrokken, wist ik niet- ik had er toch geen kliederboel van gemaakt – maar het maakte me niet uit. Ik wilde Tim natuurlijk graag helpen. De moeder van Tim bracht even later een emmer sop, waarin ze een spons en een vaatdoek had gedaan. Ze gaf Tim een schone trui aan en ruimde het aanrechtblad op. “Nou de een sopt de vloer, de ander de kastjes en de aanrecht. Als alles schoon is, krijgen jullie je kop melk.” “Zonder slagroom”, zei ik. De moeder van Tim schaterlachte. “Inderdaad Bram, zonder slagroom.”
En zo begonnen we ijverig aan onze taak. Ik deed de vloer, Tim het aanrecht en de kastjes. Toen alles schoon was, kon Tim het niet laten om de natte spons naar mij te gooien. Ik wist hem nog net op tijd te ontwijken. Ik lachte en keek naar het ondeugende gezicht van Tim. Ik deed net alsof ik de spons terug wilde doen in de emmer sop, maar opeens gooide ik het ding naar Tim. Recht in zijn gezicht. Tim’s wraak pakte niet helemaal goed uit. Ik kon op tijd bukken en de natte spons verdween door de openstaande deur en kwam met een zuigend geluid neer op de vloerbedekking van de woonkamer. Tim schrok. “Nee” zei hij en hij had bijna tranen in zijn ogen. Ik keek verbaasd. Zo erg was het nu toch ook niet? Dat zou wel opdrogen. Voordat Tim de spons op had kunnen pakken, had zijn moeder hem gesnapt. “Tim van Leuven naar je kamer!” De moeder van Tim was de keuken binnengekomen. Ik wist dat wanneer de moeder van Tim zijn achternaam uitsprak het foute boel was. Het deed me terugdenken aan ons avontuur toen we in groep 2 of 3 zaten. We hadden toen iets te ijverig zitten kleuren. De keukentafel zat onder en Tim had het in zijn hoofd gehaald ook het behang een opfrisbeurt te geven.
Tim droop af. Hij kreeg een tik op zijn billen toen hij zijn moeder passeerde. Tim probeerde zich groot te houden, maar ik hoorde hem duidelijk snikken. De moeder van Tim mopperde nog wat en ruimde het sop op en depte de natte plek in het tapijt droog. “Nou, het is in ieder geval schoon. Ga maar even in de woonkamer zitten Bram, dan breng ik je zo je melk.” Gelukkig, ze was weer tot bedaren gekomen. Ook zonder slagroom smaakte de chocolademelk lekker. Boven hoorde ik dat Tim een preek kreeg, maar daar bleef het bij. Een half uurtje later kwam hij de woonkamer binnen. Hij had weer die ondeugende glimlach op zijn gezicht. | Ik vroeg verder niets en even later speelden we een partijtje schaak.
De vrieskou en sneeuw lieten zich niet onbetuigd. De achterdeur was vastgevroren en de achtertuin was daarmee onbereikbaar. De vader van Tim had gelukkig nog een voorraad kolen binnengehaald. Maar het meest vervelende was, dat het toilet niet te bereiken was. Dat moet ik misschien uitleggen. De ouders van Tim hadden de boerderij in tact gelaten zoals ik al vertelde. Het toilet bevond zich zoals dat vroeger was buiten. Nee, het was geen oude poepdoos meer met een plank en een rond gat. Het toilet op zich was modern, met stromend water (als de leidingen niet bevroren waren tenminste), maar de locatie, buiten in de achtertuin, was dus origineel. De badkamer van het huis, die bestond uit een bad en een douche, bevond zich wel inpandig, maar een inpandig toilet ontbrak. Ik kan me herinneren dat de vader van Tim de badkamer een paar jaar later verbouwde en daar een toilet installeerde, maar daar hadden we in de tijd dat dit zich afspeelt nog niks! Zowel het deurtje van het toilet, als de achterdeur waren vastgevroren. We konden dus bij de barre weersomstandigheden waarmee we werden geconfronteerd, niet naar de wc.
Voor ons had de moeder van Tim een oplossing gevonden. Op de slaapkamer van Tim had ze twee ‘plasflessen’, zoals wij ze noemden, neergezet. Die waren bedoeld voor de nacht, maar vanwege de weersomstandigheden, gebruikten we ze nu ook overdag. Wat mij bezighield was de vraag hoe het zou moeten als we een grote boodschap moesten doen? Die vraag werd prangend, toen ik de volgende ochtend na het ontbijt merkte dat ik moest poepen. De deur zat nog steeds potdicht en de buitentemperatuur was ruim tien graden onder nul. De vader van Tim had gebeld dat hij vastzat op een of ander vliegveld en misschien kerstavond niet eens zou halen. De oudere broer van Tim had als verrassing met zijn vader mee gemogen en hem trof dus hetzelfde lot. Ik hoorde de moeder van Tim over de telefoon tegen haar man vertellen, dat het ook hier bar en boos was. Ze noemde zelfs het probleem van de vastgevroren achterdeur en het niet bereikbaar zijn van het toilet. Het was toen ook, dat ik me besefte dat het probleem natuurlijk voor de moeder van Tim nog groter was. Ik werd opeens heel nieuwsgierig. Waar zou zij haar behoeften doen? Na het ontbijt voelde ik de druk op mijn darmen toenemen. Ik vond het te gênant om het er met Tim over te hebben. Hoe zou hij het doen?
Toen mijn nood echt hoog werd, had ik geen andere keus dan het Tim gewoon te vragen. We speelden monopoly en Tim had net station west aangekocht. “Tim?” “Mmm”, antwoordde hij. Tim ging op in het spel en dan was hij altijd kortaf. “Als eh. Als je nu niet alleen moet plassen…” Ik vond het een mooie vondst. Tim keek op. “Wat?” Ik zuchtte. Had hij me niet begrepen, of speelde hij dat? Ik voelde dat ik langzaam rood kleurde. Ik slikte. “Als we nu moeten poepen, wat dan?” Nu leek Tim me begrepen te hebben. Hij glimlachte. De bekende ondeugende glimlach verscheen weer op zijn gezicht. Hij keek even op om te zien of zijn moeder hem kon horen. Toen ze niet in de buurt bleek te zijn, leunde hij voorover en fluisterde in mijn oor: “Gewoon in mijn broek”. Ik verschoot ervan. Wat? Nee, Tim moest een grapje maken. Zat mijn vriendje me nu voor de gek te houden? Ik kleurde langzaam nog roder bij de gedachte alleen al! Ik grinnikte. “Grapjas.” Tim keek nu ernstig. “Twee jaar terug is het ook zo koud geweest. Toen hebben we vier dagen het toilet niet kunnen gebruiken.” Daarmee was de kous voor Tim af. Ik snapte er niks van. Er was toch wel een andere oplossing? We plasten per slot van rekening in een fles. We zouden toch ook wel ergens in kunnen poepen? De gedachte daaraan vond ik ook niet fijn. Geen idee of ik dat wel durfde. Ik had ooit eens op vakantie op een vreemd toilet gemoeten. Het had lang geduurd voordat ik het kon. Door de spanning en het vreemde antwoord van Tim merkte ik dat mijn hoge nood even was verdwenen. Alsof mijn lichaam met me te doen had en zei ‘oke, ik wacht wel even’. Ik zuchtte. Ik zou het nog wel op kunnen houden. Misschien dat wanneer de zon door zou komen, dit de deur zou ontdooien.
Ik had gehoopt dat Tim uit eigen beweging terug zou komen op mijn vraag, of dat zijn moeder er over was begonnen. Maar niets van dat alles. Ik besloot zo min mogelijk te eten om te voorkomen dat ik daarmee nodg nodiger zou moeten poepen. Het was de moeder van Tim blijkbaar opgevallen, toen ik het die middag tijdens de lunch na één sneetje brood voor gezien hield. “Geen honger meer Bram?” Ik schudde van nee. “Wel goed eten hoor, je lichaam heeft energie nodig met deze kou.” Ik besefte natuurlijk dat ik toch een keer zou moeten!
Die middag zaten Tim en ik op zijn slaapkamer met zijn lego te spelen. Ik hield mijn billen angstvallig op de harde grond, dan wist ik in ieder geval dat ik het op zou kunnen houden. Ik merkte dat Tim al een paar keer over zijn maag had gewreven en kreunende geluidjes maakte. Zou hij ook moeten? Ik hoopte maar dat Tim hem zou vertellen waar hij zou kunnen poepen. Maar dat kwam niet.
Eerst dacht ik dat Tim een ongelooflijk stinkende wind had gelaten. Maar toen de geur niet wegtrok, werd ik nieuwsgierig. Aan het gezicht van Tim merkte ik niets. Wel viel het me op dat Tim niet meer op de grond ging zitten, maar ofwel in hurkhouding speelde ofwel op zijn knieën. Tim keek me een paar keer onderzoekend aan of hij zeggen wilde ‘ruik je dan niks?’ Maar ik deed net alsof ik gek was en ging er niet op in. Een paar minuten later was het echt duidelijk. Ik kruiste Tim met mijn racewagen en ontweek zijn politieauto met sirenes. Mijn neus ging rakelings langs de achterkant van Tim’s broek. Oef, wat een vieze lucht. Ik moest er bijna van kokhalzen. Toen besloot ik me niet langer van de domme te houden. “Ieee, heb jij scheetjes gelaten?” vroeg ik en ik kneep mijn neus dicht. Tim keek nu opeens ernstig en stond op. Hij deed net alsof hij het zelf nog niet wist en voelde met zijn linkerhand aan zijn billen. “Nee erger” zei hij. Ik bleef op de grond zitten en keek omhoog. “Heb je in je broek gepoept?’ vroeg ik, en ik speelde de verwondering. Tim knikte. Het leek hem niet te deren en speelde op zijn knieën verder. “Moet je geen schone broek aan?” vroeg ik. Tim haalde zijn schouders op. “Mama zal het wel merken zo.” Ik slikte en wachtte af wat komen ging. Ik vermoedde dat hij er wel eens flink straf voor zou kunnen krijgen!
Even later kwam de moeder van Tim de trap op. Tim spitste zijn oren. Hij kuchte even zenuwachtig. Toen ging de deur van zijn slaapkamer open. Zijn moeder kwam binnen met een bakje appelstukjes. “Hier jongens, iets lekkers.” Toen moest de geur de moeder van Tim op zijn gevallen. Ik zag haar aarzelen. Ik slikte. Ik begreep meteen waar de aarzeling vandaan kwam: ze wilde eerst weten wie de veroorzaker van de geur was, alvorens ze er iets van zou zeggen. Toen besloot ze eerst haar zoon te controleren. Ze hurkte naast Tim en legde haar hand op zijn achterste. Toen keek ze even naar mij. Ik glimlachte verlegen. “Wat is er gebeurd jongens?” Weer verbaasde ik me over het feit dat ze mij erin betrok. Tim was nu toch wat angstig geworden. Hij liet zich door zijn moeder optillen. Ik hoorde dat Tim iets in het oor van zijn moeder fluisterde. Ze trok hem mee. “Blijf maar even hier” zei ze tegen mij.
Even later hoorde ik de kraan lopen in de badkamer. Zo te merken had Tim niet op zijn falie gehad, want de conversatie tussen moeder en zoon verliep op een normaal stemniveau. Ik kon niet horen wat ze precies zeiden. Ik was ondertussen driftig bezig om mijn broek schoon te houden. Ik wist dat het niet lang moest duren. Toen ik iemand voorbij hoorde lopen, besloot ik te roepen. “Tim?” De deur ging open en de moeder van Tim stak haar hoofd binnen. “Tim zit in bad Bram. Je hebt toch wel gemerkt wat er is gebeurd?” Ik knikte en werd rood. “Ik.. ik” stamelde ik. Nu kwam de moeder van wTim binnen. Ze snapte mijn probleem. “Kom maar mee”, antwoordde ze. Ik stond op en liep met haar mee, mijn billen stevig samenknijpend. Ze nam me mee naar beneden. In het voorraadkamertje wees ze naar een po en een rol toiletpapier ernaast. Ik werd rood. “Je zult het daar op moeten doen Bram. Het is even behelpen met dit weer.” Ze wreef me over mijn haren. “Toe, ik zal de deur dicht doen. Niemand die je hoort.” Ze zag mijn aarzeling. Even dacht ze na. “Of wil ook jij in een luier?” Ik begreep het niet. Toen vertelde de moeder van Tim, dat Tim niet zo goed op de po durfde. Daarom had hij een luier aangekregen. Ik werd rood. De moeder van Tim besloot er verder niet naar te vragen en sloot de deur. “Als je klaar bent, roep je maar.”
Hoe ik het ook probeerde, het lukte niet. Ik kon niet op die po poepen. Er kwam wel een kleine plas, maar poepen, nee. Een paar minuten later kwam ik met de po in mijn handen de keuken binnen. De moeder van Tim was aardappels aan het schillen en keek me aan. “Gelukt? “ vroeg ze. Ik schudde mijn hoofd. Ze nam de po aan en spoelde hem uit. “Hoefde je niet?” vroeg ze. “Ik kan niet” fluisterde ik. Ik had nu tranen in mijn ogen. “Ach jongen, kom.” De moeder van Tim drukte mijn hoofd tegen zich aan. “Kom” zei ze. Op de slaapkamer van de broer van Tim liet ze me me uitkleden. Even later kwam ze terug met een luier. Het was een broekje, dat ik zo aan kon oden. “Wel je onderbroek uit Bram” lachte de moeder van Tim, “anders heeft het niet zoveel zin.” Ik schaamde me. Ze gaf me het luierbroekje aan en verliet de slaapkamer.
Beneden zat Tim met een brede grijns op zijn gezicht op me te wachten. “Leugenaar” beet ik hem toe. Ik was boos, dat Tim niet had verteld een luier aan te hebben gehad. “Jij hebt er nu toch ook een om?” was zijn reactie. Ik werd rood. Zijn moeder had het dus tegen hem verteld. ´Dus jou lukt het ook niet op de po?” Ik beaamde het. Toen vertelde Tim over de winter van twee jaar terug. Hij had het toen al niet op de po willen doen. Alleen had zijn moeder toen nog geen tweede oplossing. Ik kon raden wat er toen was gebeurd en Tim snapte dat hij het verhaal niet verder hoefde te vertellen. “Ik ben blij dat jij hetzelfde hebt als ik” zei hij, en hij klonk dankbaar. “Anders had ik waarschijnlijk straf gekregen en het verplicht op de po moeten doen.” Ik knikte. Tim leek er geen enkele moeite mee te hebben om in zijn luier te poepen. Ik had het nog steeds niet aangedurfd. Die nacht was de nood echt te hoog geworden. Ik voelde dat ik een drol tussen mijn billen had en sprong mijn bed uit. Gelukkig haalde ik het hok op tijd. Daar stond de po met de rol toiletpapier keurig om me te wachten. Toen lukte het me wel.
De dag erop werd ik vroeg wakker. Op de stoel naast mijn bed vond ik een schoon luierbroekje. Ik aarzelde. Misschien had de moeder van Tim nog niet gezien dat ik de po had gebruikt en wist ze nog niet dat ik geen luier nodig had. Tim stond erop dat ik hem toch aan zou doen. Aan zijn vasthoudendheid merkte ik, dat ik hem daar een plezier mee zou doen. Waarschijnlijk zou zijn moeder er minder problemen mee hebben, als ik er ook een om had. Om Tim een plezier te doen, trok ik het ding aan. Ik was al gewend geraakt aan het warme, zachte en veilige gevoel.
De moeder van Tim hield het weerbericht in de gaten. Ze besefte dat ze mij er een plezier mee zou doen als ik ongeveer wist wanneer de deur weer open zou gaan. Als het meezat de volgende morgen al, vertelde ze. “Heb je de luier aan die ik heb klaargelegd.” Ik knikte. “Alleen als je denkt dat je hem nodig hebt hoor, anders mag je hem laten liggen. Ik heb er niet zo veel meer in huis.” Ik vertelde haar dat ik toch op de po was geweest. De moeder van Tim lachte. “Dat heb ik gezien. Heel goed. De volgende keer moet je hem wel leegmaken. Kom, dan laat ik je zien waar je dat doet.” Ik schaamde me. Het was natuurlijk niet erg prettig geweest dat er een geurende bolus in de po had gelegen!
Die middag moesten we bij de moeder van Tim komen. Ze vertelde dat het weer helaas slecht zou blijven. Belangrijker was, dat er nog maar 1 schone luier in voorraad was en die wilde ze echt bewaren voor noodgevallen. Ik vond het geen probleem, maar Tim zou er ongetwijfeld meer moeite mee hebben. Dat bleek toen we die middag voor het eerst weer even naar buiten mochten. Via de voordeur uiteraard en verder dan het hek kwamen we niet. We stonden tot onze knieën in de sneeuw. “Waarom heb je niet gewoon in je luier gepoept?” vroeg Tim en het klonk haast verwijtend. Ik haalde mijn schouders op. “Ik moest vannacht opeens nodig. Ik had al iets tussen mijn billen zitten en toen ben ik snel op de po gegaan”, biechtte ik eerlijk op. “Nou vindt mama dat ik ook op de po kan net als jij.” Tim leek er echt van te balen. “Je moeder vertelde toch dat de voorraad bijna op is” probeerde ik. “Onzin” zei Tim. “Ik weet zeker dat ik mama vorige week een vol pak heb zien kopen.” “Maar ze krijgt zoals ze het hebben wil”, besloot Tim. Ik had geen idee wat hij bedoelde.
Die avond na het eten, was duidelijk te merken dat Tim moest drukken. “Niet hier” commandeerde zijn moeder. Ze was opgestaan en dirigeerde Tim naar het voorraadhok. “Het wordt tijd dat je het weer eens probeert.” “Nee!” Tim keek nu koppig. “Dat wil ik niet.” De moeder van Tim werd nu wat boos. “Je hebt weinig te willen jongeman. Je bent oud genoeg om het op de po te doen. Als Bram het lukt, jij ook. Ik heb geen zin meer om poepluiers te verschonen. Hoor je me! En het is ook de laatste die ik je een luier om doe.” Om haar woorden kracht bij te zetten, gaf ze Tim een tik tegen zijn bibs. Tim jankte nu als een klein kind. Ik snapte er niet veel van. Nee, ook ik vond het niet fijn om op die po te moeten, maar nog altijd beter dan in mijn broek. Ik verwonderde me erover dat ik de luier nog aanhad. Ik nam me voor om hem bij het omkleden voor de nacht uit te doen. Die avond moest ik eerst mijn tanden poetsen. De avonden ervoor hadden we het samen gedaan. Toen ik op bed lag en de kraan in de badkamer weer hoorde lopen, begreep ik de reden. Tim had toch weer in zijn luier gepoept en waste zich. De laatste keer dacht ik bij mezelf. Ik was nieuwsgierig hoe het de dag erop zou gaan.
De moeder van Tim had woord gehouden. Er lagen geen luierbroekjes klaar. Niet voor mij, maar dat had ik natuurlijk verwacht, en ook niet voor Tim. Even dacht ik Tim erop te betrappen dat hij zocht waar ik mijn ongebruikte broekje had gelaten. Ik wist dat de moeder van Tim deze uit de prullenbak had gevist. Ik deed even later keurig mijn behoefte op de po en leegde het ding op de plaats waar de moeder van Tim me had gewezen. Niet lang daarna viel het op dat ook Tim aandrang kreeg. Ik had hem al een keer aan de achterdeur horen morrelen, maar daar zat nog steeds geen beweging in. Ook leek hij de hoge schutting links en de dichte bossages rechts te bekijken. Nee, dat had ik al lang gezien. Via de voordeur en dan achterom dat ging niet. Ik had nu toch met Tim te doen. Ik vond het echter niet mijn taak om hem aan te moedigen gewoon op de po te gaan. Zodra zijn moeder in de buurt was, probeerde hij te verdoezelen dat hij nodig moest. Dat lukte hem tot na het middageten. Hij had niet gemerkt dat zijn moeder de woonkamer binnen was gekomen. Daar stond Tim een beetje voorover gebogen over zijn maag te wrijven en een paar keer aan zijn broek te plukken. Ik werd warm van de opmerking van zijn moeder. “Ik hoop voor jou dat je je broek schoon houdt jongen, anders zal ik je billen rood laten kleuren!” Oef. Nu was het echt menens. De straf op een volle broek was dus billenkoek. Tim keek ongemakkelijk. Toen zijn moeder weer weg was, mopperde hij. “Waarom probeer je het niet gewoon op de po?” vroeg ik nu. “Ik vond het ook even wennen, maar het is beter dan in je broek.” Tim haalde zijn schouders op.
Net voor het avondeten barste Tim opeens in huilen uit. Hij was in hurkzit naast de bank gaan zitten. Ik wist voldoende. Zijn moeder kwam op het huilen af. Ze werd rood in haar gezicht en bloedlink. Ze trok Tim omhoog en voelde aan zijn achterste. “Gadverdamme! Viezerik. Heb ik je niet gewaarschuwd. Nou?” Tim kon alleen maar janken en smeekte om genade. “Blijven staan voordat het zo meteen uit je broek valt” zei zijn moeder streng. Toen tilde ze hem op en hield haar hand onder zijn billen. Maar Tim was te zwaar om hem zo de trap op te helpen. Ze keek mij aan en ik begreep de hint. Zoals ik wel eens geblesseerd het voetbalveld was afgedragen, zo droegen wij Tim naar boven. Ik merkte nu dat in de achterkant van zijn broek duidelijk een bobbel zichtbaar was. Ik werd naar beneden gestuurd.
Een uur later kwam Tim, fris gewassen naar beneden. Hij snikte. Aan zijn houding zag ik dat hij billenkoek had gehad. Hij pakte een extra kussen en ging toen naast me zitten. De dag erop klaarde het weer op en die middag was het toilet weer bereikbaar. De logeerpartij bij Tim zou me nog lang heugen!
EINDE
