randomguy95
Nieuw lid
Hoi iedereen! Ik heb al een hele tijd een account, maar nog nooit wat gepost. Ik houd er van om verhalen te schrijven, maar houd ze meestal voor mezelf. Vooral omdat ik ze nooit durfde te plaatsen. Maar ik dacht: Misschien moet ik die stap maar eens zetten. Ik heb geen idee of dit verhaal op de juiste plek staat, want er komen (nog) geen luiers in voor. Ik hoop dat jullie het leuk vinden!
1. Lotte heeft geen tijd
Vanavond mag ze weer dansles geven. Daar heeft ze altijd erg veel zin in. Werken met die kinderen is wat ze het allerliefste doet. Vandaag is ze wel wat aan de late kant. Ze is net begonnen aan haar studie en college liep vandaag wat uit. Ze werkt snel haar bord boerenkool naar binnen en kijkt op de klok. “Heb ik nog tijd om te… eigenlijk niet.”, denkt ze. Meestal gaat ze voor de zekerheid even naar het toilet voor de nummer 2, voordat ze dansles geeft. Want tijdens de les kan ze de kinderen niet alleen laten.
“Nouja ik hoef ook niet echt en ik ben een volwassen vrouw. Ik ben 19. Ik poep echt niet zomaar in mijn broek.”, denkt ze. “Ik kan het dan echt wel even ophouden.”
Zodra ze in de danszaal is zet ze alles klaar. Direct daarna druppelen de eerste kinderen ook al binnen. “Hoi juf Lotte!” klinkt het vrolijk. “Hai Lisa”, zegt Lotte vriendelijk. Haar buik voelt nu al een beetje zwaar aan. Ze moet nu toch wel een beetje. “Nouja, dat wordt ophouden.” denkt ze.
“Hebben jullie de pasjes al een beetje geoefend?” De meeste kinderen knikken.
“Mooizo, dan gaan we ze even doen.” Lotte zet de muziek aan en ze beginnen te dansen. Ze krijgt het toch wel een beetje zwaar. Ze kijkt op de klok. Nog drie kwartier. “Oh jeej ik hoop dat ik dat volhoud.” denkt ze. Ze moet nu echt wel poepen. Ze voelt dat er zich een beetje gas achter haar sluitspier verzameld. “Kan ik zachtjes een scheetje laten?”, denkt ze. Ze probeert het voorzichtig, maar de danspasjes zijn te heftig en voorzichtigheid is lastig. Tijdens het dansen moet ze vooroverbuigen en plots klinkt er een harde knetter. De scheet was veel harder dan ze dacht. De kinderen lachen. “Wie was dat?!”, zegt één van de kinderen. Niemand zegt wat. Ze dansen verder. Tijdens de pasjes ontsnapt er af en toe een zacht scheetje. Niemand heeft wat door. Niemand schijnt het ook te ruiken. Het liedje is afgelopen.
“Nou dat ging erg goed hoor!”, zegt Lotte. Ze legt uit aan de kinderen waar de probleempuntjes nog lagen. Ze wil de kinderen eigenlijk nog een keer laten dansen, maar ze weet niet of dat verstandig is. Na het laatste scheetje is haar pijnlijk duidelijk geworden wat er nu aan komt. Het geeft namelijk al kopjes. Ze begint ook best wel flinke kramp te krijgen. Ze kijkt op de klok. Nog een half uur. “Oh shit, dat houd ik nooit vol! Ik kan niet in mijn broek poepen bij al die kinderen. Dat kan echt niet!”, denkt ze.
“Wat gaan we nu doen, juf?”
Lotte moet snel iets bedenken. Ineens heeft ze een geniale ingeving.
“Kinderen. Zullen we een spelletje doen?”
“Jaaa een spelletje!”
Dat het spelletje niks met dans te maken heeft, dat maakt de kinderen niet uit.
“Oké kids, we gaan omgekeerd verstoppertje doen. In plaats van dat er één telt, tellen jullie allemaal samen en moeten jullie daarna samen mij gaan zoeken. Om het eerlijk te houden moeten jullie wel helemaal tot 100 tellen.”
“Klinkt leuk!”, zegt een leerling.
“Ja toch?! Ga allemaal maar met de ogen dicht tegen die muur staan met je rug naar mij toe en tel dan samen tot honderd. Oké doe maar!”
De kinderen staan nu allemaal met de ogen dicht naar de muur en met de rug naar Lotte. “Ik heb ongeveer anderhalve minuut om dit voor elkaar te krijgen.” Denkt ze. Ze loopt even kort de berging in, pakt een plastic bakje en gaat weer op dezelfde plek staan. Ze moet namelijk de kinderen in de gaten kunnen blijven houden. Ze doet haar broek iets naar beneden tot net voorbij haar billen, houd het bakje onder haar kont en ze ontspant. Een gigantisch grote drol glijd met een beste snelheid tussen haar billetjes vandaan zo het bakje in. Het was te zien dat er hoge druk achter zat. Nog een drol volgt, bijna net zo groot. Dit gaat nog wel heel even zo door. “Dit is zo raar..”, denkt ze. “Ik sta gewoon in een bakje te schijten met 10 kinderen voor mijn neus die aan het tellen zijn.”
Nog een klein drolletje floept er uit en dan is ze klaar. De kinderen zijn ondertussen bij 80, dus ze moet opschieten. Ze verstopt het bakje onder een kast en gaat zelf op een iets te duidelijke verstopplek zitten.
De kinderen zijn klaar met tellen en binnen enkele seconden is Lotte gevonden. “Goh ik ben hier wel slecht in hè.” Zegt Lotte. “Zullen we nog een keer de dans doen? Daarna is de les ook afgelopen.
Aan het einde van de les neemt ze afscheid van de kinderen en stapt ze zelf ook op de fiets. Ze kan niet wachten tot ze kan douchen, ze heeft immers niet kunnen afvegen. Na ook nog gezweet te hebben voelt ze zich erg smerig. Opeens realiseert ze zich iets. “Het bakje!”
1. Lotte heeft geen tijd
Vanavond mag ze weer dansles geven. Daar heeft ze altijd erg veel zin in. Werken met die kinderen is wat ze het allerliefste doet. Vandaag is ze wel wat aan de late kant. Ze is net begonnen aan haar studie en college liep vandaag wat uit. Ze werkt snel haar bord boerenkool naar binnen en kijkt op de klok. “Heb ik nog tijd om te… eigenlijk niet.”, denkt ze. Meestal gaat ze voor de zekerheid even naar het toilet voor de nummer 2, voordat ze dansles geeft. Want tijdens de les kan ze de kinderen niet alleen laten.
“Nouja ik hoef ook niet echt en ik ben een volwassen vrouw. Ik ben 19. Ik poep echt niet zomaar in mijn broek.”, denkt ze. “Ik kan het dan echt wel even ophouden.”
Zodra ze in de danszaal is zet ze alles klaar. Direct daarna druppelen de eerste kinderen ook al binnen. “Hoi juf Lotte!” klinkt het vrolijk. “Hai Lisa”, zegt Lotte vriendelijk. Haar buik voelt nu al een beetje zwaar aan. Ze moet nu toch wel een beetje. “Nouja, dat wordt ophouden.” denkt ze.
“Hebben jullie de pasjes al een beetje geoefend?” De meeste kinderen knikken.
“Mooizo, dan gaan we ze even doen.” Lotte zet de muziek aan en ze beginnen te dansen. Ze krijgt het toch wel een beetje zwaar. Ze kijkt op de klok. Nog drie kwartier. “Oh jeej ik hoop dat ik dat volhoud.” denkt ze. Ze moet nu echt wel poepen. Ze voelt dat er zich een beetje gas achter haar sluitspier verzameld. “Kan ik zachtjes een scheetje laten?”, denkt ze. Ze probeert het voorzichtig, maar de danspasjes zijn te heftig en voorzichtigheid is lastig. Tijdens het dansen moet ze vooroverbuigen en plots klinkt er een harde knetter. De scheet was veel harder dan ze dacht. De kinderen lachen. “Wie was dat?!”, zegt één van de kinderen. Niemand zegt wat. Ze dansen verder. Tijdens de pasjes ontsnapt er af en toe een zacht scheetje. Niemand heeft wat door. Niemand schijnt het ook te ruiken. Het liedje is afgelopen.
“Nou dat ging erg goed hoor!”, zegt Lotte. Ze legt uit aan de kinderen waar de probleempuntjes nog lagen. Ze wil de kinderen eigenlijk nog een keer laten dansen, maar ze weet niet of dat verstandig is. Na het laatste scheetje is haar pijnlijk duidelijk geworden wat er nu aan komt. Het geeft namelijk al kopjes. Ze begint ook best wel flinke kramp te krijgen. Ze kijkt op de klok. Nog een half uur. “Oh shit, dat houd ik nooit vol! Ik kan niet in mijn broek poepen bij al die kinderen. Dat kan echt niet!”, denkt ze.
“Wat gaan we nu doen, juf?”
Lotte moet snel iets bedenken. Ineens heeft ze een geniale ingeving.
“Kinderen. Zullen we een spelletje doen?”
“Jaaa een spelletje!”
Dat het spelletje niks met dans te maken heeft, dat maakt de kinderen niet uit.
“Oké kids, we gaan omgekeerd verstoppertje doen. In plaats van dat er één telt, tellen jullie allemaal samen en moeten jullie daarna samen mij gaan zoeken. Om het eerlijk te houden moeten jullie wel helemaal tot 100 tellen.”
“Klinkt leuk!”, zegt een leerling.
“Ja toch?! Ga allemaal maar met de ogen dicht tegen die muur staan met je rug naar mij toe en tel dan samen tot honderd. Oké doe maar!”
De kinderen staan nu allemaal met de ogen dicht naar de muur en met de rug naar Lotte. “Ik heb ongeveer anderhalve minuut om dit voor elkaar te krijgen.” Denkt ze. Ze loopt even kort de berging in, pakt een plastic bakje en gaat weer op dezelfde plek staan. Ze moet namelijk de kinderen in de gaten kunnen blijven houden. Ze doet haar broek iets naar beneden tot net voorbij haar billen, houd het bakje onder haar kont en ze ontspant. Een gigantisch grote drol glijd met een beste snelheid tussen haar billetjes vandaan zo het bakje in. Het was te zien dat er hoge druk achter zat. Nog een drol volgt, bijna net zo groot. Dit gaat nog wel heel even zo door. “Dit is zo raar..”, denkt ze. “Ik sta gewoon in een bakje te schijten met 10 kinderen voor mijn neus die aan het tellen zijn.”
Nog een klein drolletje floept er uit en dan is ze klaar. De kinderen zijn ondertussen bij 80, dus ze moet opschieten. Ze verstopt het bakje onder een kast en gaat zelf op een iets te duidelijke verstopplek zitten.
De kinderen zijn klaar met tellen en binnen enkele seconden is Lotte gevonden. “Goh ik ben hier wel slecht in hè.” Zegt Lotte. “Zullen we nog een keer de dans doen? Daarna is de les ook afgelopen.
Aan het einde van de les neemt ze afscheid van de kinderen en stapt ze zelf ook op de fiets. Ze kan niet wachten tot ze kan douchen, ze heeft immers niet kunnen afvegen. Na ook nog gezweet te hebben voelt ze zich erg smerig. Opeens realiseert ze zich iets. “Het bakje!”