Watermeloen
Superlid
Deel 1
Chris hoort de bel gaan, eindelijk. Hij kan eindelijk weer naar huis met de bus. Eenmaal thuis laat hij zich in z'n goedkope bureaustoel vallen en gooit zijn tas in een hoekje. Nu kan hij even rusten voor het avondeten. Na zo'n 10 minuten gamen wordt hij naar onder geroepen door zijn moeder. ''Chris, kun jij even de tafel dekken?'' vraagt zijn moeder liefjes. ''Kan Lucy dat niet doen? Ik ben met iets belangrijks bezig.'' Zegt hij licht geïrriteerd. ''Lucy is huiswerk aan het maken, moet jij dat niet ook doen?.''
Chris zucht en gaat aan de slag. De volgende dag op school is hij erg nerveus, toen hij thuis was voor de lunch merkte hij dat zijn computer nog aanstond, en hij had geen tijd om die uit te zetten. Wat als zijn moeder het ziet? Thuis is ze gelukkig niet vreemd aan het doen of zoiets. Hopelijk heeft ze niks gezien. Chris zegt hoi en gaat snel naar boven om zijn computer uit te zetten. Zijn stoel staat wel iets anders, maar dat merkt hij niet op in zijn stress.
Die avond hoeft hij niet de tafel te dekken. Ze eten vrij lekker die avond. De volgende ochtend is het zaterdag, lekker uitslapen. Hij wordt naar onder geroepen rond 10.00. Zuchtend kleed hij zich aan. Samen doen ze ontbijten. In de middag gaat zijn moeder naar de winkel en ze vraagt of Chris meegaat. Chris vindt het best. Op de terugweg spreekt zijn moeder. ''Chris, je had gisteren je pc aan laten staan. Dat kost veel energie.'' Chris schrikt nu wel. Hij probeert wel kalm te blijven. Zijn moeder mag het echt niet gezien hebben.
Gelukkig zwijgt ze verder over de computer. Die avond wordt Chris weer naar onder geroepen. Lucy is op haar kamer iets aan het doen. ''Chris laat ik gewoon beginnen bij het begin.'' Chris slikt nerveus. ''Op je computer had je een website openstaan met dames in luiers. Daar heb ik geen probleem mee, maar je had daarnaast ook een website openstaan met een lijst van luiermerken. Chris zucht diep. ''Vind je het prettig om daarnaar te kijken?'' Chris kijkt naar de grond en knikt zijn hoofd lichtjes. ''Nou, ik heb er vandaag over zitten denken.'' Er gaan al allerlei doem scenario's door zijn hoofd. ''Hoe zou jij het vinden om luiers te dragen?''
Chris kijkt verrast en verbaasd omhoog. ''Onder mijn regels wel.'' nog steeds een beetje moeilijk kijkend vraagt hij ''Wat zijn de regels dan?'' zijn moeder lacht een beetje. ''Nou regel 1 is dat je dan ook 24/7 luiers gaat dragen, geen uitzonderingen. Regel twee is dat jij jezelf niet mag verschonen, opnieuw geen uitzonderingen. Regel 3 is dat je hier thuis als een kleuter wordt behandeld, jij moet je hier ook een beetje naar gedragen, hier kunnen er wel uitzonderingen zijn. En tenslotte regel 4, in het geval er een straf moet worden uitgedeeld zal ik of Lucy die straf bepalen en geven.''
''Denk er maar rustig even over na. Weet wel dat ik dit aanbod maar een keer maak.'' Chris knikt zijn hoofd langzaam en gaat weer naar zijn kamer. ''wat moet ik nu weer doen?'' Zegt hij zachtjes tegen zichzelf. Als hij ermee door zou gaan dan betekent dat dat zijn hele leven veranderd, en als hij nee zegt dat kan hij het nooit meer proberen. Zijn privacy wordt ook uit het raam gegooid als hij ermee akkoord gaat. Hij zucht diep. Na het avondeten moet hij zijn keuze hebben gemaakt. Diep denkend wacht hij tot het avondeten.
Na het avondeten gaat Lucy weer naar haar kamer. Voorzichtig gaat Chris naar zijn moeder toe. ''Als ik ja zeg, halen we die luiers van je apotheek?'' Ze draait zich tot Chris. ''Ik geloof niet dat we jouw maat hebben op het moment, maar ik doe ze dan bestellen en leg ze ook voor de verkoop.'' ''Wachten we dan tot die binnen zijn?'' Vraagt Chris nog steeds een beetje zachtjes. ''We zien wel. Heb je je keuze al gemaakt?'' Chris schudt zijn hoofd nee. ''Als je het vanavond al zou weten, dan zou dat fijn zijn.''
Chris gaat ook naar zijn kamer toe.
Die avond probeert hij zich een beetje af te leiden door wat te gamen. Maar het aanbod blijft maar door zijn hoofd spoken. Hoe zou dat überhaupt op school gaan, kan hij dan wel verschoond worden? Hoe reageren zijn klasgenoten en vrienden erop? Maar hij kan dan wel nu al 24/7 luiers dragen, wat hij eigenlijk wou doen als hij op zichzelf woont. Hij neemt een diepe zucht en staat op van zijn bureaustoel. ''Ik ga er gewoon voor, als het te veel is kan ik hopelijk stoppen.'' Fluistert hij tegen zichzelf.
Als zijn moeder hem 's avonds instopt in bed vraagt ze hem nog een keer. ''Laatste kans, ga je ermee door of niet?'' Zegt zijn moeder glimlachend. ''Ik denk dat ik ermee doorga. Moet ik maandag dan al naar school met een luier?'' ''Ik denk het niet, dan heb ik nog geen luiers op maat. Maar nu moet je lekker gaan slapen.'' Chris ligt nog even wakker denkend over wat hem tegemoet staat. Uiteindelijk valt hij vredig in slaap.
De volgende ochtend wordt hij wakker gemaakt door zijn moeder. ''Vandaag beginnen we nog niet, ik heb de spullen nog niet.'' Chris gaat ervan uit dat ze met spullen de luiers bedoelt. Chris kleedt zich aan en gaat aan de ontbijttafel zitten. ''Mam is het goed als ik vandaag naar Lucas ga?'' Lucas is Chris z'n beste vriend al sinds groep 5. gelukkig is hij ook naar dezelfde middelbare school gegaan. ''Ja is goed, zolang je maar voor het eten thuis bent.''
Na het ontbijt trekt hij z'n jas aan en pakt zijn fiets om naar Lucas te gaan. Die woont 5 straten verderop. Er rijdt een trein langs dus daar moet eerst even voor stoppen. Eenmaal aangekomen klopt Chris op de deur. ''Hey Chris, ik moet je helaas teleurstellen. Lucas heeft straf dus je mag even niet met hem komen spelen of zoiets.'' Chris knikt zijn hoofd en gaat weer terug naar huis toe. Nadat hij het spoor over is rijdt er een auto snel langs hem.
Chris schrikt hiervan en valt van zijn fiets. Hij klimt er weer op. Zijn enkel doet wel pijn als hij erop staat. Snel fiets hij weer naar huis en vertelt zijn moeder dat zijn enkel pijn doet. Zijn moeder kijkt er eens naar en zegt, ''Als je hier bij het avondeten nog last van hebt gaan we even naar de huisarts toe.'' Chris zucht en hinkelt de trap omhoog. Zijn middag verloopt traag en rustig.
Hij hoort zijn moeder in de kamer ernaast aan de telefoon. ''Hallo, met apotheek Stevens. Ah ja, die had ik besteld ja. Vertraging? Oke, een paar dagen maar.'' Dan hangt ze op. Kan hij dus nog langer wachten op zijn luiers. Bij het avondeten merkt Chris op dat zijn enkel nog steeds pijn doet. Zijn moeder twijfelt niet en na het avondeten gaat ze met hem naar de huisarts. Gelukkig is die nog open rond deze tijd.
Na even wachten in de wachtkamer, mogen ze binnen. ''Dus wat is er precies aan de hand Chris?'' Chris legt het hele verhaal aan de dokter uit. ''Oke, kan ik er ook even naar kijken?'' voorzichtig trekt Chris zijn schoen uit. De arts begint lichtjes in zijn voet te knijpen. Hij bestudeert de voet goed. ''Ik denk dat ie gewoon goed gekneusd is. Ik zal je een paar krukken meegeven. Gewoon hooghouden.'' Chris rolt zijn ogen, ook dat nog.
Als ze terug komen is het alweer laat. ''Ik denk dat het het beste is als jij al naar bed gaat.'' Chris is het daarmee eens. ''Wacht even met je omkleden, daar help ik je zo mee.'' Ze zouden morgen toch pas beginnen met de deal? Chris haalt z'n schouders op en hinkelt de trap op. Bovenaan de trap staat Lucy ''Zo, wat heb jij gedaan?'' Zegt ze spottend. ''Vallen.'' zegt Chris kortaf. Lucy giechelt kort. Chris laat zich op zijn bed vallen. ''Wat nu?'' Denkt hij.
Een paar minuten later klopt zijn moeder op de deur. Ze komt binnen met een pak luiers die waarschijnlijk te klein zijn voor Chris. ''Ik ben even naar de apotheek geweest en heb dit pak luiers voor je. De andere luiers hadden vertraging, vandaar.'' Chris z'n moeder heeft haar eigen apotheek als baan.
Die ligt in de straat, niet ver van zijn huis. ''Deze luiers zijn iets kleiner maar ze zouden je wel nog moeten passen.
Chris pakt het pak vast en kijkt er eens naar. Hij probeert er een luier uit te pakken maar zijn moeder pakt het pak weer uit zijn handen. ''Alleen ik of Lucy oke?'' Chris rolt vrolijk met zijn ogen. Zijn moeder begint zijn broek uit te trekken. Ze legt die aan de kant en dan begint ze met het ondergoed. Chris schaamt zich nu wel maar zijn moeder negeert dat.
Ze pakt er een luier uit. Die vindt Chris er best wel dik uitzien. Zijn moeder plaatst de luier onder hem en vouwt de luier dicht. De luier komt tot onder zijn navel, en hij zit tamelijk strak rond de heupen. ''Slaap zacht Chrisje van me.'' zegt zijn moeder nog voordat ze de deur dicht doet. Chris doet de rest van zijn pyjama nog voorzichtig aan voor hij onder de dekens gaat liggen. Het is hem dan toch nog gelukt om in luiers te komen voor hij op zichzelf woont
Als jullie suggesties hebben, laat het me dan weten
Laatst bewerkt: