Zaterdag
De volgende ochtend om 9 uur sta ik klaar. Ik heb mijn spullen weer in mijn koffers gestopt. Bij het uitchecken uit het hotel belooft de conciërge dat hij de bagage van Claire en mij in haar auto zal inladen. We gaan samen ontbijten. En daarna halen we de sleutel van de auto op en vertrekken we naar Goes. Claire ziet er tegenop om dit hele stuk te rijden en vraagt of ik wil starten. Naar Goes is ruim 2 uur rijden, ze vind dit erg ver. Ik schuif achter stuur van haar auto, het is een Mercedes, dat vind ik niet erg. Onderweg kletsen we verder over onze school van vroeger, familie, vrienden en liefdes. Na lang rijden komen we eindelijk aan in Zeeland. Joke woont in Wolphaartsdijk, dicht bij het Veerse Meer. Het huis was oorspronkelijk van haar ouders. Die vertrokken naar Amsterdam en komen nog wel eens terug voor vakanties. Alex, hun broer is ook uit huis. Hij is sterk autistisch en heeft veel hulp nodig. Ik begrijp van Claire dat hij begeleidt woont in Amsterdam. In de buurt van zijn ouders. Joke woont nu alleen in dit grote huis.
Claire wijst me hoe ik moet rijden en ik stuurt me naar een oprijlaan tussen wat bomen door. Direct op de oprijlaan staat een groot hek dat dicht zit. Claire pakt haar telefoon en rommelt wat in een app. Even wachten, dan maak ik het hek open zegt ze. En ze drukt op de vingerafdruk knop en dan een code in de app. Het rode licht naast het hek gaat knipperen en het hek zwaait open. Als het helemaal open staat, springt het licht op groen. Ik rij door. In mijn spiegel zie ik het hek dicht gaan. Mijn vader heeft een paar jaar geleden alles goed laten beveiligen vertelt Claire. Niemand komt erin of eruit zonder de codes. Rij maar door naar de garage. We rijden snel een tunnel. Deze tunnel komt uit in de garage zegt Claire. Er zit een tweede garagedeur aan het einde van de tunnel waarvoor we moeten stoppen. Dit is automatische kentekencontrole zegt Claire. We staan even stil terwijl het systeem het kenteken leest. Dan gaat de roldeur open en zie ik een ruime garage. Ik rij de Mercedes naar binnen. Binnen gekomen in de ruime garage staat haar zus op ons te wachten. We worden begroet door haar zus. Hallo en welkom zegt ze. Ze omhelst Claire en geeft haar een knuffel. Dan steekt ze een hand uit naar mij. Hallo Chris, wat leuk je weer te zien. Je ziet er goed uit. En geeft me 3 zoenen op de wang.
Claire opent de kofferbak om onze koffers te pakken. In de kofferbak staat wel haar koffer maar de mijne is niet te vinden. Ik sta stomverbaasd in de kofferbak te kijken, dat zijn ze vergeten. Ik begin boos te worden maar houdt me in voor Claire en Joke. Moet zo maar even bellen. Claire zegt, anders moeten we later vandaag maar even naar Goes of Middelburg rijden voor wat kleren. Dan heb je iets voor dit weekend. Laten we eerst wat gaan drinken en lunchen.
Vanuit de garage in de kelder lopen we omhoog naar de begane grond. Het uitzicht in de huiskamer is magnifiek, je kijkt direct over het Veerse meer heen. Het huis staat wat verhoogd waardoor je over alle bomen en struiken heen kijkt en je direct uitzicht hebt over het meer. Naar de woonkamer is een grote woonkeuken waar we de lunch eten. Joke heeft een uitgebreide lunch voorbereid met broodjes, salade en cappuccino. Het is echt genieten. Eigenlijk kan ik niet goed tegen cappuccino. Ik heb een lactose intolerantie waardoor de melk van de cappuccino diarree kan veroorzaken. Normaal neem ik dan een lactase pilletje om problemen te voorkomen. Maar die zitten nog in mijn koffer die waarschijnlijk in Amsterdam is achter gebleven. Ik denk, ik probeer het gewoon en drink de heerlijke cappuccino op.
Ik was vergeten wat een mooi huis dit is zeg ik tegen Joke. Wil je een rondleiding vraagt ze. En natuurlijk wil ik dat wel. Ze toont me eerst op de begane vloer de studeerkamer van haar vader, dit is groot en imposant met veel boeken. Heel klassiek met donker hout. Een groot bureau in het midden. En kasten vol met boeken van filosofen, economen, geschiedenis etc. Daarna lopen we verder naar een muziekkamer met de vleugel waar moeders en Joke op kunnen spelen. En een viool van Claire staat er ook.
Laten we nu eerst op zolder kijken. Daar is de speelkamer zegt Joke. Ze loopt ons voor via de grote trap die in de ruime hal is. We gaan 2 verdiepingen omhoog. Terwijl we omhoog lopen vertelt Joke. Op de 1e verdieping zijn de slaapkamers en ook een logeervertrek. Daar kan jij vannacht wel slapen. Het uitzicht in het logeervertrek is nog mooier dan in de huiskamer maar dat laat ik zo wel zien. En we lopen door naar zolder. Op zolder aangekomen doet ze de deur open, de speelkamer zegt Joke en we stappen binnen in een giga grote ruimte. Er staan allerlei mooie spullen, vooraan staat een snooker tafel. Een paar meter verderop staat een tafeltennistafel met veel ruimte erom heen om te spelen. Ernaast is een bar met taps. Verderop zie ik een grote tafel met modeltreinen. Dit zijn de grote geheime hobby’s van mijn vader zegt Claire. Daarnaast is een grote tafel met Ikea kasten ernaast geheel gevuld met Lego. En dan zie ik nog een groot scherm in de hoek met een paar comfortabele stoelen eromheen. Hier kan je film kijken op het grote scherm. Of PS4 spelen, alles staat er klaar voor.
Ik loop terug naar de modeltreinen tafel en ga deze bestuderen. Hij is geweldig. Hoe gaat die aan vraag ik. En Joke laat mij het zien. Maar wees voorzichtig, mijn vader is er heel trots op. Ik draai aan de knopjes en laat de eerste paar treinen rijden. Weet je wat zegt Claire, kijk jij hier nog rustig rond. Kijk ook gerust nog in het gastenverblijf op de 1e. Wij gaan naar beneden thee drinken. Je mag ook nog de play station starten als je wilt, die staat in de hoek. Of met de Lego spelen, kijk maar rustig rond. De dames lopen al pratend naar beneden en laten mij alleen achter.
Na een poosje ben ik wel uitgekeken bij de modeltreinen. Ik bestudeer nog de lego dozen. Er staan nog een stapel legodozen nieuw onuitgepakt in de kast en ik zou het liefste alle hijskranen en huizen gelijk gaan bouwen. Maar helaas kan dat niet. De Playstation laat ik uit. Ik verlaat de speelzolder en doe de lichten uit.
Op de eerste verdieping ga ik op zoek naar het gastenverblijf. Ik doe de eerste deur open en sta in de slaapkamer van Claire. Het ziet er groot en gezellig uit. Ze heeft een twee persoons ledikant en een aparte zithoek in haar slaapkamer. Ik zie in de linkerwand een deur die open staat. Hierachter zie ik dat een inloopkast zit. De kast is ook supergroot en gevuld met kleding. Ik zie jurkjes en galajurken hangen, broeken en allerlei spannend ondergoed. Ik wil niet te nieuwsgierig zijn in haar privé kamer dus doe vrij snel de deur dicht.
Als ik doorloop in de gang kom ik bij een volgende deur. Mogelijk is dit het gastenverblijf denk ik en doe de deur open. Deze kamer ziet er heel anders uit. Ik stap verbaast naar binnen. Het is duidelijk een jongenskamer met blauwe muren en licht blauw tapijt op de vloer. In de hoek staat een groot bed. Maar dit bed heeft spijlen rondom. En de bovenkant van het bed is ook afsloten met dezelfde spijlen. Ik loop dichterbij en begrijp dat dit een soort supergroot babyledikant is waar de broer Alex vroeger in sliep. Tegen de wand naast het bed staat een lage commode met een groot aankleedkussen erop. In de andere hoek is een superzachte bank en ligt er speelgoed op de grond. Al het speelgoed is van groot formaat. In de muur zit een deur. Ik probeer de deur open te maken maar dat lukt me eerst niet. Na even proberen begrijp ik dat een truc is waarbij je op een drukknop moet indrukken en tegelijkertijd de hendel omhoog moet doen. Waarschijnlijk was dit om Alex buiten te houden. Achter de deur is ook een inloopkast maar deze inhoud is totaal anders. Hierin zie ik jongenskleding in allerlei vormen. Ik zie joggingbroeken met t-shirts er direct boven. Ik zie een net zwart pak hangen. Ik trek een soort pyjama uit de kast wat een overall lijkt met voetjes eraan vast. Ik bestudeer de overall nog wat verder en mijn oog valt op de maat, L. Precies mijn maat, wat een toeval. Alles ziet er leuk, vlot en stevig eruit. Ik kijk in de kast ernaast, hier liggen naar wat mij lijkt witte t-shirts op de plank. Ik stoot er eentje per ongeluk op de grond en raap deze op. Bij het opvouwen zie ik dat het geen normaal t-shirt is, het is een romper. Maar deze is veel grote dan die voor baby’s, ook deze is in maat L. Achteraan de grote inloopkast staan er stapels met verpakkingen van luiers. Ik lees een paar namen waaronder Tena Ultima. Ik wil niet teveel rommelen dus loop snel terug naar de slaapkamer. In de slaapkamer aangekomen wil ik teruglopen naar de gang. Ik zie dat de deur naar de hal is dichtgevallen. En ik probeer deze te openen. Tot mijn schrik kom ik erachter dat er geen hendel zit aan de deur. Er zit alleen een vingerafdruk lezer naast de deur. Ik probeer al mijn vingers maar de deur blijft dicht. Wat moet ik nu doen. Ik bons op de deur en roep Claire en Joke. Maar daarop hoor ik geen reactie. Mijn telefoon heb ik niet bij me. In mijn broek zit alleen mijn bankpas. Mijn telefoon zit ook in mijn koffer. Ik kan geen kant uit.
Aangeslagen ga ik op de zachte bank zitten en denk over de situatie na. Nu ik zit voel ik mijn darmen rommelen. Dat komt natuurlijk door de melk in de cappuccino en ik weet dat ik snel naar de wc moet. Ik raak een beetje in paniek. Ik wil niet mijn hele broek vol poepen of de bank vies maken. Wat moet ik doen om erger te voorkomen? Uit pure nood ren in de zijkamer in en maak een pak luiers open. Ik doe mijn broek en onderbroek uit en plak snel de luier om. Nog net op tijd, mijn darmen lopen leeg in de luier. Ik blijf stil staan tot het poepen over is. Daarna maak ik de luier los en plak snel een nieuwe, schone om. De vieze luier maak ik zo goed mogelijk dicht en leg ik op de vloer. En wat nu, is de vraag. Ik probeer mijn broek weer aan te trekken, maar die is te strak over de grote luier. Nog erger, door de poging is er poep aan mijn broek terecht gekomen en zie ik de sporen zitten aan de binnenkant. Er zit een duidelijke streep poep in mijn broek. Ik trek deze snel weer uit en vouw hem op. Daarna leg ik hem naast de vieze luier op de grond. Ik sta nu in de kledingkast in alleen mijn luier en krijg het al snel koud. Na wat getreuzel besluit ik maar wat warme kleding van Alex aan te trekken. Ik pak de romper die ik eerder had bekeken. Deze kan ik aantrekken als een soort hemd en maak de drukknopen onder mijn luier dicht. Dit zit erg lekker en voel al een stuk warmer aan. Maar mijn armen en benen zijn nog steeds koud. Dan kijk ik rond en pak ook de eendelige pyjama. Het duurt even voordat ik begrijp dat de pyjama niet past met de rits op mijn buik. Dan gaat die niet aan. De rits hoort op de rug. Helaas zit deze zo dat ik hem niet kan vastmaken. Ik ga op de bank zitten . Maar dat zitten op de bank ben ik al snel zat. En doordat de rits op mijn rug nog open staat heb ik het nog steeds koud. Ik kijk maar eens bij het bed. Aan de voorkant van het bed is het spijlenhek open ik kan zo op het matras. Aan het voeteneind ligt een blauwe stapel wat ik vermoed dat het een deken of dekbed is. Ik vouw deze open en zie dat het geen deken is maar een slaapzak. Of eigenlijk meer een trappelzak zoals baby’s die hebben met mouwen voor de armen. Ook deze rist zit weer wat vreemd en gaat verkeerd om open. Normaal gaat een rits van een slaapzak open van nek naar voeten. Deze gaat van voeten naar nek. Ik besluit de rits net niet helemaal open te maken zodat die bij de nek nog een klein beetje dicht zit. Dan steek ik mijn armen in de mouwen, mijn hoofd friemel ik door de opening en trek het met wat moeite goed. Ik rits de rest van de slaapzak dicht en ga in bed liggen. Ik voel me erg opgelaten door het hele gebeuren maar val toch snel in slaap.
Ik wordt wakker doordat Claire en Joke naast mijn staan. Joke vraagt, hoe kom je hier terecht? Ik wordt rood en begin te stotteren. Sorry, ik was nog op zoek naar het gastenverblijf. En toen zat ik opgesloten in deze slaapkamer. Toen kreeg ik last van mijn buik en diarree, dus heb uit pure nood maar een luier gepakt. En ik had het koud en moest wachten, vandaar dat ik in bed ben gekropen. Joke en Claire barsten in lachen uit. Wat een vreemde gast hebben we. Dit is nog nooit gebeurt. Kom er maar uit zegt Joke en maakt de slaapzak open. Als ik overeind komt, zegt ze. Geen wonder dat je het koud hebt, je rits staat nog open. En ze doet de rits achterop mijn pyjama dicht. Zo, jij bent alvast aangekleed voor een pyjamafeestje vanavond. Ik lag een beetje als een boer met kiespijn. Claire kijkt in de inloopkast en vind de vieze luier. Ze stopt deze in een vuilniszak. Mijn broek is ook vies zeg ik tegen Claire. Claire doet deze ook in de vuilniszak bij de luier. Ze zegt, help me herinneren, ik zal hem zo in de wasmachine stoppen. We lopen samen naar beneden.
We waren je kwijt en dachten dat je op zolder nog spelletjes aan het doen was. Maar toen we daar kwamen was alles donker en maakte we ons zorgen. Het was wel even zoeken voordat we je gevonden hadden maar gelukkig is alles goed met je. Blijkbaar had ik wel een hele poos geslapen want het was half 5 toen we beneden kwamen.
Beneden aangekomen vertelt Claire dat ze het hotel heeft gebeld. Mijn koffer staat nog in de opslag en zal daar blijven staan totdat ik deze kom halen. Het is nu te laat in de middag om nog andere kleding te gaan kopen. Gelukkig kan je wel wat van Alex aan, dan lossen we deze problemen wel later op. We zullen je wel helpen met aan- en uitkleden maar dan heb je in ieder geval iets passends om aan te doen.
Joke heeft een simpel en lekker diner voorbereidt. Het zijn gebakken aardappels, sla en vis. Na het avondeten gaan we in de huiskamer zitten en zet Claire een film aan. Het is een thriller. Ik zit naast Joke op de bank. Elke keer als het spannend is, pakt ze mijn hand beet en houdt deze stevig vast. Na een uurtje voel ik dat ik nodig moet plassen. Ik wil sfeer niet verbreken, Joke is steeds dichterbij komen zitten en ik wil zo blijven zitten. Daarom gebruik ik mijn luier om mijn blaas te legen. Om half 11 slaap ik bijna. Joke zegt, zal ik je naar bed helpen Chris? Dat wil ik wel. Joke en Claire hebben besloten dat ik in Alex zijn kamer mag slapen. Alex komt toch pas over maanden weer in dit huis. Voor die tijd laten we alles weer schoonmaken. Joke neemt me mee naar boven. Ze maakt de rits van mijn pyjama open en zegt trek de pyjama maar uit. Moet je eerst plassen vraagt ze. Ik beken zachtjes dat ik al in mijn luier heb geplast. Joke reageert, dat kan ook ga dan maar op de commode liggen, dan help ik je verder. Ik ga in mijn romper op de commode liggen. Joke maakt de romper los en daarna de luier. Ze pakt billendoekjes en poetst mij helemaal schoon. Ze doet het alsof het heel normaal is. Zo, je hebt je luier goed gebruikt zie ik. Maar goed dat je deze om hebt. Voelde je het niet aankomen vraagt ze. Ik voelde het wel maar wilde je niet storen tijdens de spannende film. Dan smeer ze wat zalf op mijn billen en in mijn liezen en plakt een nieuwe luier om. Ze maakt de romper weer dicht. Ik mag van de commode afstappen en ze helpt mij terug in de pyjama. Zo en nu in bed zegt ze. Ik ga in het spijlenbed liggen en Joke maakt mijn slaapzak dicht. Weltrusten zegt ze, geeft me een kus op de wang en klapt het hek van het bed dicht waardoor ik opgesloten ben in het ledikant. Ik draai me op mijn zij en probeer te slapen.
Anders dan in de middag kan ik nu niet in slaap komen. Ik lig te woelen en draaien en wordt niet rustig. Joke komt ongeveer een half uur later weer binnen. Kan je niet slapen? Ik zie het op de monitor. Ik vraag, hoe kan dat? Je bed heeft bewegings sensoren. En er hangt een camera met microfoon boven het bed. Dat was voor Alex om te zien hoe hij slaapt. En nu is het ook handig voor jou. Hier heb ik iets lekker voor je, ze pakt een fopspeen en smeert er wat zalf op. Die zalf is een slaapmiddel, dat zal je helpen. Ze stopt de fopspeen in mijn mond. Ze trekt een soort mutsje over mijn hooft. Het ziet eruit als witte kant of gaas. Het is niet dik maar wel stevig. Het mutsje heeft aan de voorkant 2 koortjes die ze vastmaakt aan de fopspeen, hierdoor kan ik hem niet uitspugen. Slaap lekker baby Chris zegt Joke en geeft een kus op mijn voorhoofd. Ze maakt het hek weer dicht en vertrekt uit mijn slaapkamer. Bij vertrek heeft ze nog op een soort knuffel gedrukt die zachte muziek maakt en een sterre patroon laat zien op het plafond. Nu val ik wel snel in slaap.