Watermeloen
Superlid
Deel 1
De rit door Nederland is erg lang. Na twee uur rijden tikt Sam zachtjes op de schouder van de mentor die voor haar zit. ''Eeh... kan ik zo verschoond worden? Ik begin best wel vol te raken.'' vraagt ze voorzichtig omdat er niet een parkeerplaats in zicht is. ''Natuurlijk Sam, We stoppen wel bij de volgende parkeerplaats.'' Britt vraagt of zij moet helpen dan. ''Nee Britt, lukt me wel alleen.'' Britt vindt dat jammer. Na nog een 5 minuten rijden pauzeren ze bij een wegrestaurant. Ze parkeren en de docent maakt Sam los en loopt met haar naar het toilet. Britt die nu alleen in het busje kijkt naar het open pak luiers.
Ze sluit haar ogen en begint te fluisteren tegen zichzelf ''Niet nu Britt. Niet weer doen, gewoon nog even wachten.'' Ze doet haar bloesje even goed als ze van buiten de mentor tegen haar hoort roepen. ''Britt, breng me even het talkpoeder!'' Naast het pak luiers staat een wit flesje. Dat zal het talkpoeder wel zijn. Britt pakt het, doet de deur open en loopt naar de mentor. ''Dankjewel Britt, Sam is bijna klaar.'' Na korte tijd komt Sam met de mentor uit het invaliden toilet van het restaurant. De mentor zet Sam weer vast en ze rijden weer door. Na nog een uurtje rijden komen ze alweer bij de school uit. ''Best een oud gebouw.'' denkt Britt. Samen gaan ze naar binnen.
Sam wordt bij de ingang meteen besprongen door Lara. ''Oh, wat heb ik jou weer gemist!'' Zegt ze enorm vrolijk. Sam en Lara praten bij terwijl Britt door de mentor naar ene verpleegster Anne is gestuurd. Als ze de meest linkse ingang van het gebouw zou nemen een lange gang zijn. Aan het einde van die gang zou Anne d'r kantoortje zijn. Terwijl Britt over die gang loopt kijkt ze rechts door de ramen in de tussenmuur. Ze ziet een hoop kinderen in dezelfde kleding, jongens en meisjes verschillend. Aan de andere kant van de zaal ziet ze nog een zaal met allemaal hoge bedden of tafeltjes. Ze kan niet precies zien wat het is. Aan het einde van de gang is er links van haar een trap en een lift, en rechts van haar een opening naar de zaal. Voor haar is de deur naar het kantoortje.
Ze opent de deur, maar er is niemand binnen. Ze gaat maar op een krukje zitten en wacht tot die ''Anne'' komt. Na even te hebben gezeten en het kantoortje te hebben geïnspecteerd komt er een verpleegster binnen. Verward kijkt ze naar Britt ''Wat doe jij hier meisje?'' Vraagt ze streng en verbaasd. ''Yo, ik ben Britt. Ik ben de nieuwe hier.'' Beantwoord Britt erop. Ze loopt naar haar bureau wat links achter in de hoek staat. ''Volgende keer wacht je buiten, oke?'' Zegt ze meer gerust gesteld daartegen. ''Ga maar staan, dan kan ik je wegen en meten.'' Britt staat op en moet tegen de muur aan gaan staan, er wordt een latje tegen haar hoofd aangeduwd. Dan moet ze op een weegschaal gaan staan.
Als ze daar vanaf stapt pakt Anne een meetlint en doet die rond Britt d'r heupen. ''Waarvoor doe je dat?'' Vraagt ze lichtjes verbaasd. ''Je kleding bestaat hier uit een rok en een wit shirt. Ik heb je heup breedte nodig voor de juiste rok.'' krijgt ze als antwoord. ''Kun je je nu even uitkleden voor een nader medisch onderzoek?'' Onzeker over die vraag maakt Britt rustig haar blouse los en trekt ze haar gescheurde spijkerbroek uit. Ze staat nu in haar ondergoed. ''Kun je even op die onderzoekstafel gaan liggen?'' Vraagt Anne terwijl ze wat papieren op haar bureau nakijkt. Britt gaat maar op de tafel liggen wachtende op Anne. Hier had Sam niks over verteld.
Anne loopt naar Britt toe en maakt haar polsen met roze leren bandjes vast. ''Voor de veiligheid.'' Zegt Anne rustig. Ze loopt naar de ijzeren kast tegenover de deur en opent een lade om een houten stokje eruit te pakken. Ze kijkt in Sam d'r mond en gaat dan naar Britt haar voeten. Ze streelt het stokje langs haar zolen en Britt trekt haar benen giechelend op. ''Oke dat werkt gewoon.'' Ze loopt daarna terug naar de lade die nog openstaat. Ze haalt er een flesje en een spuit uit. Angstig kijkt Britt haar aan. ''Toch niet voor mij hé?'' Vraagt Britt nerveus. Weg kan ze nu niet meer. ''Mocht je willen.'' zegt de verpleegster lachend. Ze legt de spuit tussen de benen van Britt. Een van de leren bandjes maakt ze los zodat ze bij de rug van Britt kan.
Britt, die te slap is om tegen Anne in te gaan, begint haar hele vocabulaire aan scheldwoorden tegen Anne te gebruiken. Anne stopt even, kijkt Britt Serieus aan en loopt weer naar de lade toe. Ze rommelt een beetje maar haalt er uiteindelijk een rode bal met een leren band eraan uit. De losgemaakte hand van Britt was vastgemaakt aan de andere hand. Anne loopt weer naar Britt en forceert de bal in haar mond. ''Zo'n woorden gebruiken wij hier niet jongedame.'' Snel maakt ze het bandje vast en gaat weer door met waar ze mee bezig was. Opnieuw rolt ze Britt naar haar zij en doet wat verdovende alcohol op haar rug. Deze keer prikt ze in haar onderrug.
''Dat was ervoor om je zindelijkheid weg te halen voor het schooljaar. Een van de bijeffecten is wel dat je de eerste paar dagen je benen niet goed kan gebruiken.''
Ze doet de onderbroek van Britt uit en pakt een pastel blauwe luier. Snel doet ze deze bij Britt aan. Ze loopt het kantoortje uit en laat Britt alleen en vastgebonden achter. Britt schrikt hier wel een beetje van. Deze dingen had Sam haar helemaal niet verteld. De zachte binnenkant van de luier rust tegen haar bepoederde kruis. Het lijkt wel een eeuwigheid wachten voor Britt. Stilletjes begint ze onder haar latex bal te kreunen. Na een 5 minuutjes komt Anne eindelijk terug met een vrij professionele rolstoel. Ze zet die naast de onderzoekstafel. ''Wat is je cupmaat Britt?'' Vraagt ze als ze de deur dichtgemaakt heeft. Onverstaanbare geluiden komen van Britt. Anne was vergeten dat ze haar het zwijgen had opgelegd.
Ze haalt de bal weer uit haar mond en vraagt het opnieuw. ''34 D.'' beantwoord Britt hijgend naar adem. Anne kijkt weer in een van de lades en haalt er een bh uit. Ze maakt die van Britt los en doet haar de nieuwe aan. Britt zwijgt deze keer. Ook doet ze haar een rok en een shirt van school aan. Britt wordt weer losgemaakt en opgetild. ''Je ligt op een kamer die je deelt met Sam, die ken je wel denk ik.'' Enthousiast kijkt Britt naar Anne. Ze begint met Britt te duwen en gaat met de lift naar de tweede etage. Ze stopt bij een kamer ongeveer halverwege de gang. ''Dit is de etage waar alle leerlingen hier op school verblijven 's nachts, en eventueel 's avonds.
Ze maakt de deur open en Sam ziet voor zich een dubbeldekker bed. Rechts van haar staat een bureau tegen de muur. Verder staat er nog een kastje met schone schoolkleding erin. Anne tilt Britt in het onderste bed. ''Sinds Sam onderop moet slapen vanwege haar handicap, zal ik wel regelen dat we vanavond een extra matras voor op de grond hebben. Wel iets makkelijker toch?'' En Anne verlaat de kamer weer. De kamer is wel precies zoals Sam hem omschreef. Naast het bed is een hoog raam dat uitkijkt over de zaal die Britt net ook zag. Maar nu ziet ze hem van de achterkant in plaats van de zijkant. Ze kan nu ook de vooringang zien. De verpleegster had wel gelijk, Britt geniet wel van haar luier.
Stiekem had ze al een langere tijd luiers willen dragen, daar heeft ze nauwelijks de kans voor gekregen. Na een tijdje Rusten op haar kamer voelt ze haar blaas voller raken. Ze probeert het op te houden, wat natuurlijk kansloos is. Een flinke stroom plas komt haar luier binnen. De luier vangt het nog best wel goed op. Ze gaat wat rechter zitten en kijkt eens naar zichzelf. ''Ik zie er echt belachelijk uit.'' zegt ze tegen zichzelf. Ze legt haar hand op haar kruis en drukt de luier tegen haar aan. Rustig beweegt ze haar hand op een neer. Zo gaat ze even door tot ze voetstappen op de gang hoort. Snel trekt ze haar rok normaal. ''Ik heb je een extra matras gehaald.'' Zegt Anne als ze zich laat zien.
De rolstoel van Britt wordt naar buiten de kamer gereden en het matras wordt neergelegd. Er worden ook een kussen en deken op gelegd. De kamer is door de matras nu gevuld. De rest van de middag ligt ze maar wat op bed. Bij het avondeten wordt ze pas weer opgehaald door Anne. ''Het avondeten is nu. Ik kom je daarvoor weer ophalen.'' Zegt ze terwijl ze Britt van het bed naar de rolstoel buiten tilt. Anne is eigenlijk best wel sterk voor haar leeftijd, dat ze Britt zonder te veel moeite kan optillen. Britt rolt met de rolstoel naar de lift toe. Anne volgt haar. Onder aangekomen rijdt ze rechtdoor. Rechts van haar is de zaal en links van haar een activiteiten ruimte. Ze rijdt met de stoel de grote zaal in.
Ze ziet Sam tussen de mensenmassa achterin zitten. ''Hey Britt, heb jij nu ook een rolstoel?'' vraagt Sam een beetje verbaasd. ''Ja, een bijeffect van de spierverslapper voor de blaas en zo. Trekt wel weer bij.'' geeft ze glimlachend antwoord. Ze zitten bij het avondeten bij elkaar. ''Eindelijk fatsoenlijk voedsel.'' fluistert Britt tegen Sam. Sam knikt vrolijk. De docent, van ze allebei nu, tikt Britt op haar schouder tijdens het eten. ''Je spullen staan voor je kamer. Sam of een verpleegster kunnen je wel helpen met uitpakken.'' Toestemmend knikt Britt ja. Na een heerlijke maaltijd is het tijd om Britt d'r spullen uit te gaan pakken. ''Kom je Sam?'' Vraagt Britt die aan het wachten is tot Sam onder de tafel uit is. Samen rijden ze zij aan zij naar de lift toe. Ze passen er net met z'n tweetjes in.
Het matras ligt midden in de kamer, daar had Britt even niet aan gedacht. Dus ze gaat weer naar onder om een verpleegster te halen. Ze rijdt naar de zaal waar een hoop verpleegsters en studenten de tafels afruimen. Ze trekt de dichtstbijzijnde verpleegster aan haar wit met blauwe shirt. Een beetje schrikkend kijkt die om. ''Ik heb hulp nodig bij het uitpakken van mijn spullen. Zou jij dat kunnen doen?'' De verpleegster zegt vriendelijk ja, maakt af waar ze mee bezig was en gaat met Britt mee. Veel heeft Britt niet meegenomen, één tas kleren, één tas persoonlijke dingen en toilet spullen en tenslotte haar eigen elektrische gitaar. Die mag ze wel alleen bespelen in de muziekruimte of in haar eigen kamer. En niet meer na bedtijd.
''Die matras werkt niet echt hé? Anne kan je ook wel in het bovenste bed tillen, dus laten we dat maar niet doen.'' Suggereert de verpleegster. Na nog even met Sam te praten op haar kamer merkt ze dat haar luier vrij vol is. Ze trekt haar rok omhoog om ernaar te kijken. Erg vol, tijd voor een verschoning dus. ''Nat? Ik ben ook aan een verschoning toe.'' Zegt Sam. Dus samen gaan ze naar onder toe. Britt wil naar het kantoortje van Anne toegaan voor te verschonen. ''Nee, daar is het toch niet grapjas.'' Zegt Sam half lachend. Britt haalt haar schouders op en volgt Sam. Ze gaan naar de ruimte met de bedden die Britt niet kon herkennen. Gelukkig is het nu rustig daar. Sam gaat bij een lege staan en wacht tot er een verpleegster komt. Britt doet maar hetzelfde.
De tafels zijn meer een soort van balken met licht houten planken aan de zijkant en bovenop een leren bekleding die best zacht ligt. In het midden van de balken is het hol en staan er verschoning attributen, talkpoeder, luiers, crème en doekjes. Gelukkig komt er al snel een verpleegster. Zonder iets te zeggen of vragen tilt ze Britt uit haar stoel op de balk. Ze maakt de rok los en legt deze opzij. Van de balk pakt ze een pak doekjes. De goed gebruikte luier van Britt wordt losgemaakt. Een opengeklapt. De verpleegster begint Sam haar kruis en billen goed schoon te vegen. Als ze klaar is doet ze de luier in de prullenbak die naast de balk staat. Britt krijgt de nieuwe luier vast getapet. Ze vindt het niet zo leuk dat er geen, tot weinig rekening wordt gehouden met privacy. Sam is ondertussen ook al klaar.
Samen gaan ze weer terug naar hun kamer. ''Dus Britt, hoe vind je je eerste dag zo?'' Britt moet even denken en zoeken voor de juiste woorden. ''Wel vreemd. Maar niet vervelend. Het is wel anders dan wat ik me had voorgesteld.'' Vrolijk knikt Sam. Ze rusten nog een beetje uit voor bedtijd. ''Sam wat ik je vroeg toen in de muziekruimte over wat je van mij vindt,'' Sam kijkt op. ''Ja?'' Britt schudt haar hoofd. ''Nee laat maar.'' Als het dan zover is om naar bed te gaan gaat Sam zich al laten verschonen terwijl Britt nog even naar Anne gaat voor een slaap romper te halen. Als ze die heeft gehaald gaat ze naar de verschoon ruimte om haar luier te laten verschonen naar een nachtluier.
Op haar kamer helpt een verpleegster Britt wisselen tussen haar schoolkleren en de slaap romper. ''Slaap lekker Sam.'' Zucht Britt terwijl ze lekker gaat liggen in het bovenste bed. Na een nacht goede slaap te hebben gekregen, wordt Britt vreedzaam wakker. Haar luier is enorm nat na die nacht. Ze begrijpt nu waarom een nachtluier zo dik is. ''Goedemorgen Britt.'' Zegt Sam die al wakker is nog slaperig tegen Britt. Samen wachten ze tot een verpleegster ze komt ophalen om ze in de stoel te tillen. Britt heeft nu wel het gevoel dat ze haar benen weer lichtjes kan bewegen. Maar ze is nog lang niet sterk genoeg om te staan.
Uiteindelijk komt er een verpleegster ze ophalen en zet ze in de rolstoelen. Samen gaan ze weer naar onder om te verschonen. De verschoon ruimte is bomvol. ''Doen we wel na het ontbijt'' Zegt Sam tegen de nog steeds vermoeide Britt. Na een lekker ontbijt gaan ze hun luiers verschonen. De eerste les vandaag is gym. Britt is nog best wel moe dus dit is misschien wel een goede manier wakker te worden. Ze gaan na het verschonen weer terug naar hun kamer om om te wisselen naar de gym kleding. Hiermee worden ze weer geholpen door een verpleegster. Snel gaan ze er weer vandoor op weg naar de gymles. Die les doen ze tikkertje, maar dan met een trefbal.
Na een leuke maar vermoeiende les gaan de meiden terug om zich weer om te kleden. De volgende les is Engels. Die les verloopt ook leuk vindt Britt. Snel gaat ze erna naar de verpleegsters om zich te laten verschonen. ''Weer een volle luier hé? Laten we dat eens veranderen.'' Zegt de verpleegster aardig voor het verschonen. Britt wordt op de tafel getild en ze gaat lekker liggen. Ze sluit haar ogen en geniet van haar verschoning. Als ze klaar is wordt ze weer met enige moeite in haar rolstoel gezet. De dag verloopt soepel voor Britt. Die avond in bed praat ze nog even met Sam. ''Weet je wat Sam? Hier kan ik wel even mee doorgaan. De luiers hebben echt een manier van ontspannen met
zich.''
Deel 2 wordt aan gewerkt.