Watermeloen
Superlid
Deel 1
Sam zit met haar vader en moeder rond de tafel. Haar vader heeft een ernstig gezicht. ‘’Luister Sam, gisteren kreeg ik een telefoontje van je leraar, hij legde uit dat jij je de laatste tijd erg kinderachtig gedraagt op school. Dus sinds je in groep 8 zit en het schooljaar bijna voorbij is hebben wij samen met de leraar een middelbare school voor je gekozen.’’ Ongeïnteresseerd kijkt Sam naar de tafel. Later op de dag gaat Sam nog even naar buiten. Ze is wel een beetje moe dus gaat ze naar haar vriendin om die te vragen om mee te komen. Ze belt aan en daar staat haar vriendin Kim. ‘’Hey, ik wou even naar buiten. Naar het park of zoiets. Kom je mee?’’ Kim glimlacht en zegt ‘’natuurlijk kom ik mee. Zal ik jou duwen?’’ Sam knikt.
Kim pakt de handvatten van Sam d’r rolstoel en begint te lopen. Onderweg praten ze niet erg veel. In het park gaan ze naar een bankje en gaat Kim zitten. Sam begint met praten ‘’Mijn vader vertelt me net dat mijn leraar en hij een middelbare school voor mij hebben gevonden. Ze vonden mij te kinderachtig om dat zelf te doen.’’ Zo praten ze door over dat onderwerp de rest van de zaterdag middag.
Geschrokken kijkt Sam op haar mobieltje naar de tijd. ‘’Kom we moeten terug!’’ roept ze. Snel pakt Kim de stoel en loopt in een versneld tempo terug naar het huis van Sam. Haar moeder staat boos op de drempel. ‘’Jij zou een halfuur geleden thuis zijn.’’ Zei ze met een strenge stem. Kim zegt dag en gaat ook weer naar huis. Sam gaat snel naar binnen. Haar moeder zet haar rolstoel op de rem en gaat voor haar staan. ‘’Dit is al de derde keer deze week. Ik denk dat jij voor de rest van het weekend binnen zit.’’ Boos gaat Sam naar haar kamer. Ze zet de computer aan om wat dingen na te kijken. De volgende dag wordt het 31 graden. Veel te warm om binnen te zitten dus.
Na een 10 minuten op haar computer te hebben gezeten merkt ze dat ze moet plassen. Ze gaat terug naar de woonkamer om haar moeder te vragen of ze wilt helpen. Haar moeder gaat mee naar het toilet om haar broek omlaag te doen.
Nadat ze klaar is, is het eten klaar. Ze eten macaroni die avond. De volgende ochtend word Sam om elf uur wakker. Ze wacht zo’n kwartier voordat haar vader binnenkomt en haar helpt met omkleden in een shirt en een rokje. Ze eet wat ontbijt en gaat naar de tuin en probeert een ligstoel klaar te zetten. Met veel moeite lukt dat uiteindelijk. Haar vader ging net weg om te werken en haar moeder was al weg naar het ziekenhuis waar ze werkt. Ze gaat terug naar haar kamer om haar bikini aan te doen. En even later gaat ze zonnebaden.
Het duurt niet lang voordat ze weer moet plassen, maar voordat ze terug kan kruipen in haar rolstoel stroomt haar eigen urine langs haar been op het kussen van de ligstoel. Ze verkrampt helemaal. Ze gaat snel in haar rolstoel zitten. Er is geen manier voor haar om het vieze kussen nog te wassen.
Erg gestrest moet ze wachten tot een van haar ouders terug thuiskomt. Uiteindelijk komt haar moeder thuis. Ze gaat naar de tuin omdat ze iets ruikt. Boos komt ze terug uit de tuin. ‘’Wat heeft dit te betekenen? Weet je, je vader en ik zijn al aan het overleggen over de school waar jij naartoe gaat wel goed is. Maar nu weten we dat dat de perfecte school voor jou is.
Een paar weken later rijden ze naar de school in midden Nederland. ‘’Hier moet het zijn schat. Hier zal jij het komende jaar wonen en studeren. Ik mag helaas niet naar binnen maar je weet je de weg wel te vinden hoop ik.’’ Haar moeder haalt haar rolstoel uit de auto en zet die bij Sam neer. Sam zwaait nog een keer terug en dan rijdt ze de school naar binnen.
De lessen waren bezig dus er is niemand op de gang. Toch komt er opeens een leraar langs lopen. ‘’excuseert u mij maar waar vind ik verpleegster Anne?’’ vraagt Sam. Dit was waar ze zich moest melden. Waarom ze zich niet bij de administratie moest melden wist ze ook niet. De leraar wijst naar het einde van de gang en loopt weer door.
deel 2 in productie