Luierfantasie

Hoe goed is dit verhaal?

  • 1

    Stemmen: 0 0,0%
  • 2

    Stemmen: 0 0,0%
  • 3

    Stemmen: 0 0,0%
  • 4

    Stemmen: 0 0,0%
  • 5

    Stemmen: 0 0,0%
  • 6

    Stemmen: 1 20,0%
  • 7

    Stemmen: 0 0,0%
  • 8

    Stemmen: 2 40,0%
  • 9

    Stemmen: 1 20,0%
  • 10

    Stemmen: 1 20,0%

  • Totaal stemmers
    5

DL_Michel

Administrator
Forumleiding
Geschreven door: M


Toen mijn moeder naar mij toe kwam of ik wilde oppassen op het twee jaar oude buurmeisje, stemde ik inmiddelijk toe, niet wetende wat mij te wachten stond. Ik was achttien jaar oud en mijn moeder vond het wel eens tijd voor wat meer verantwoordelijkheid.

Ik was een schuchter persoon zonder een vriend(in) en vol onzekerheid en daardoor erg onhandig. Bovendien leek ik door mijn lange haar meer op een meisje dan een jongen. Op school wisten ze ook al niet wat ik was, want ik mocht niet gymen. Ik had heel broze botten volgens mijn moeder. Zwemmen was er ook al niet bij, want ik had chloorallergie. Daardoor werd ik door de meisjes gemeden omdat die dachten dat ik een jongen was en hun geheimen zou door vertellen aan de jongens en door de jongens werd ik ook gemeden omdat ik voetbal haatte en ik toch al niet aan sport mocht doen.

Ik was vaak bij de buurvrouw want ik kon bij haar alles kwijt. Ik speelde meestal met de kleine. Tante Janneke, zoals ik de buurvrouw noemde, dacht dat ik een meisje was omdat ik uren kon spelen met de kleine. Als zij haar niet stil kon krijgen hoefde ik alleen maar in de buurt te komen en de kleine was weer stil. Waarschijnlijk ook omdat ik het prettig vond als zij mijn lange haar aan het borstelen was.

Ik praatte altijd veel met de buurvrouw en lette altijd op de kleine als zij even weg moest. Maar dit was wel even wat anders dan een paar uurtjes op het dochtertje van tante Janneke passen: dit was de hele avond en volgens mijn moeder moest ik zelfs blijven slapen. Later zouden ze zelfs twee weken met vakantie gaan. Met die gedachten viel ik in slaap.

De volgende morgen was niet zoals gebruikeleijk. Bij het opstaan ontdekte ik dat ik de afgelopen nacht in mijn broek had geplast. Met het schaamrood op mijn kaken vertelde ik dat aan mijn moeder. Deze keek even vreemd, maar reageerde met de woorden: "Gooi je pyjama in de was en ga lekker douchen."

Zo gezegd zo gedaan. De hele dag spookte dit voorval door mijn hoofd, dus toen mijn leraar mij riep gaf ik geen reactie. Pas toen hij voor mij ging staan kreeg ik hem in de ganten, gooide ik geschrokken mijn etui op de grond en gaf daarna een heel gek antwoord waardoor de hele klas in lachen uit barstte. Gelukkig voor mij ging de bel.

Vrijdagmiddag, en dus twee dagen lang geen school. Ik ging gelijk naar huis waar ik wat later aan tafel kon schuiven. Mijn moeder, die blijkbaar met mijn vader had gesproken, stak van wal door te vragen waardoor ik dacht dat ik de afgelopen nacht ik mijn broek had geplast.

Ik antwoorde schouderophalend en met mijn mond vol: "weet nie". Het leek wel of vandaag het geluk een beetje mee speelde want de buurvrouw klopte aan het raam en riep door het raam heen: "Kan Robin komen want we moeten weg?" Ik stopte nog snel een hap in mijn miond en wenste mijn moeder een goede reis.

"Dag ma; dag pa." mompelde ik. Ik kwam binnen en de kleine stond al bij de deur. Ik pakte haar op en voelde gelijk dat haar moeder haar net voor de nacht had verschoond. Ik zei:

"Het is wel handig deze wegwerpluier."

"Ja, dat is wel even anders dan die stoffen, want die moet ik nogal eens wassen." Ik hielp de buurvrouw veel in het huis, want ik vond het altijd leuk als ik mocht stoffen en zuigen. Maar ik kon ook uren met de kleine met poppen spelen. Tante Janneke zei dat ze direct nadat ze weg ging in bed moest. Ik en de kleine samen zwaaiden haar papa en mamma uit.

Samen liepen we naar de slaapkamer. Toen ik binnen kwam zag ik gelijk links de commode (daarop lagen de luiers en ik zag ook het pak van de wegwerpluiers staan en nam me voor er een te passen), gelijk daarnaast stond een kast (deze stond open en er hing een snoezig jurkje met kant en smokwerk. Ik had zoiets nog nooit gezien. Het was een vrij groot jurkje en ik was dan ook van plan het aan te passen) en in het midden van de kamer stond haar bed.

Ik legde haar in haar bed en merkte toen pas dat ze al sliep. Ik wist dat 'ma twee', zoals ik tante Janneke ook wel eens noemde, voorlopig niet terug zou komen. Ik pakte de luier en het jurkje. Ik deed mijn broek uit en vervolgens mijn onderbroek. Aangezien ik nog niet vaak met die dingen had gewerkt las ik de instructies door en leerde ze gelijk uit mijn hoofd.

Toen ik het eenmaal wist legde ik de luier onder mijn billen en begon, zoals ik bij de kleine gewend was, mijn billen en kleine jan in te smeren mer babyolie. Dit had tot gevolg dat hij ging groeien en hij was al snel keihard. Daarna pakte ik de poeder en strooide royaal. Tussen mijn benen door pakte ik de luier vast, maakte de plakbandjes vrij en plakte ze dicht.

Toen merkte ik pas dat ik er echt in paste. Ik kon mijn geluk niet op en ik werd nog blijer toen bleek dat het jurkje, wat ik uit de kast had gehaald, perfect paste. Het was wat aan de korte kant, en mijn luier stak er wel een beetje onderuit.

Ik wilde mezelf wel eens zien en ik liep naar de passpiegel. Toen ik er voor stond, stond daar een meisje, een beetje groot, met een luier om mij aan te gapen. Dit kon ik niet zijn, en toch was ik het. Bovendien leek ik ook nog als twee druppels water op de kleine.

Terwijl ik zo stond te kijken, zag ik dat in mijn luier zich een donkere vlek aan het verspreiden was en tegelijkertijd voelde ik de luier warm worden. Was ik aan het plassen? Dit kon toch niet? Ik was toch zindelijk en geen baby, maar die natte luier loog er niet om. Het was eigenlijk best wel een prettig gevoel die dikke prop tussen mijn benen, uitpuilend bij mijn billen.

Ik wilde best spelen met de poppen van de kleine en om een of andere reden wilde ik in de box spelen. Tante Janneke moest mij altijd helpen om er in en uit te komen, want ik was wat aan de kleine kant en kon niet over de rand stappen. Maar desondanks moest en zou ik in de box spelen met poppen. Dus klom ik met behulp van wat blokken in de box. Op het moment dat ik in de box wilde springen zag ik dat mijn blokken bouwwerk instortte en daardoor viel ik in de box. Er was geen weg terug voor mij. Er was voor mij geen andere keus dan lief te gaan spelen.

Na een tijdje moest ik poepen. Ik probeerde weer uit te box te klimmen en weer lukte het me niet. Ik had geen keus meer en poepte in mijn luier. Ik voelde me net een echte baby. Intussen was het al laat geworden en werd ik slaperig. Voordat ik in slaap viel voelde ik half slaperig opnieuw mijn luier warm worden. Nu wist ik het zeker: ik was een baby geworden. Toen viel ik in slaap.

Toen ik de volgende morgen wakker werd lag ik in de wieg. Het eerste wat ik opmerkte was dat ik nog steeds een luier om had en dat die koud aanvoelde. Ik wilde verschoond worden, maar het enige wat ik kon uitbrengen was het gehuil van een baby. Blijkbaar was ik er een geworden, want ik zag een wel heel groot hoofd met hele grote handen die mijn oppakte. Voordat ik er erg in had was ik op een flesje aan het zuigen met wat warms er in, en bijna tegelijkertijd voelde ik dat mijn luier ook warm werd, maar dit keer onbewust.

Toen ik het flesje op had, werd ik op de commode gelegd, mijn luier werd verschoon. Het voelde erg prettig aan. Ze zei: "mijn kleine meisje" en ik was voorgoed een meisje.
 
Bovenaan