Geschreven door: Robert
Hoofdstuk 1 - De sollicitatie
Die ochtend was Patricia behoorlijk nerveus opgestaan. Om tien uur ’s morgens was zij uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek. Patricia was met haar 29 jaar en donkerblonde haar een leuke verschijning. Al een aantal jaren werkte zij in verkoopfuncties bij de binnendienst. Maar eigenlijk wilde ze minder in kantoor en meer buiten de deur werken. Binnen haar huidige baan als sales manager binnendienst bij een bekende cosmeticafirma bleek voor haar nieuwe ambities voorlopig geen ruimte te zijn. In de krant waren haar ogen een paar weken gevallen op een personeelsadvertientie in de zaterdagkrant.
Gezocht: sales manager rayon Noord bij NAPCO, een bedrijf is medische artikelen. Tot de aantrekkelijke secundaire arbeidsvoorwaarden was ook een auto van de zaak inbegrepen. En Patricia wist dat haar oude Fiat Panda zo langzamerhand aan vervanging toe was. Zij besloot te solliciteren en een paar weken later werd zij uitgenodigd om te komen praten. Vandaag was die dag.
Hoewel Patricia altijd redelijk ijdel was, kreeg haar aanblik in de spiegel die ochtend extra aandacht. Binnen haar huidige werkkring kon zij beschikken over de beste kwaliteit cosmetica en bovendien had zij van collega’s door de jaren heen diverse tips gekregen om er goed mee om te gaan. Haar mooie bruine ogen werden door de mascara nog sprekender. Haar volle lippen kregen een kleur met een warme tint. Met haar donkerblonde haar was zij een vrouw met een aantrekkelijke uitstraling.
Het was bijna een uur rijden naar het hoofdkantoor van NAPCO. Patricia besloot al om half negen van huis te gaan om vooral niet te laat te komen op deze belangrijke afspraak. Normaal gesproken zou zij in de auto haar eerste Marlboro Light hebben opgestoken, maar zij besloot dat een sterke tabakslucht bij een bedrijf dat in medische artikelen handelde niet zo’n bijster goede indruk zou maken. Zij zette haar zin in een sigaret van zich af en nam een frisse kauwgom.
Het was die week schoolvakantie en het verkeer zat bijzonder mee. Ruim een half uur te vroeg arriveerde Patricia bij het kantoorgebouw. Zij besloot haar documentatie en aantekeningen nog eens goed door te lezen om beslagen ten ijs te komen. Tijdens het lezen werd de trek in een verse sigaret wel erg sterk. Gelukkig was het mooi weer en zij besloot de ramen in de auto tegen elkaar open te zetten. Patricia klemde de sigaret tussen haar lippen en pakte een aansteker uit haar handtas. Na een paar flinke trekken, begon ze zich meer ontspannen te voelen. De informatie over NAPCO was redelijk summier. Wel had ze begrepen dat het bedrijf veel in medische verbandstoffen deed en op dat gebied een stevig marktaandeel had opgebouwd.
Wachten duurt altijd lang en de tijd op het dasboardklokje leek maar niet voorbij te gaan. Daarom besloot Patricia haar tweede light sigaret van die morgen op te steken. Eindelijk was het vijf voor tien. Snel wat nieuwe lippenstift op de lippen. Het kantoorgebouw van NAPCO zag er fantastisch uit met veel eigentijds design. Het geheel maakte een welvarende en professionele indruk. In de ontvangsthal werd Patricia welkom geheten door een receptioniste, die van haar afspraak met de heer Ploeger op de hoogte bleek te zijn. Patricia kon plaatsnemen bij het bezoekerszitje.
Tijdens het wachten nam zij de omgeving goed in zich op. Al snel viel haar oog op een grote vitrinekast waarin een aantal producten van NAPCO lagen uitgespreid. Ze besloot een kijkje te gaan nemen. De eerste plank lag vol met allerhande pleisters, van kleine felgekleurde exemplaren voor kinderen tot en met grote exemplaren voor flinke wonden. De tweede plank toonde een breed assortiment gaasmaterialen voor zowel thuisgebruik als in het ziekenhuis. Maar de derde, vierde en vijfde plank namen de meeste ruimte in. Hier lagen de incontinentiematerialen van NAPCO. Diverse luiers en plastic broeken lagen uitgestald. Patricia moest glimlachen toen ze de veelheid aan luiers voor volwassenen zag en in gedachten zag zij zich als vertegenwoordiger met deze producten langs de weg zou gaan.
"Ah, je hebt ons assortiment al ontdekt". Met een schok ontwaakte Patricia uit haar gedachten. Een joviale man van midden dertig kwam met uitgestoken hand op haar toegelopen.
"Goedemorgen ik ben Wim Ploeger de verkoopleider van NAPCO, kom maar mee naar mijn kantoor". Vanuit Ploeger’s kantoor op de vijfde etage was er een schitterend uitzicht op de stad. De inrichting van het kantoor was smaakvol, maar ook hier lagen diverse luiers uitgestald in vitrines. Wim vertelde haar van alles over het bedrijf en de functie. Ook vroeg hij breeduit naar haar verkoopervaring.
"Dus je hebt veel gedaan met cosmetica. Dan moet ik eerlijk bekennen dat onze producten toch wel anders zijn. Het enige dat ze met elkaar gemeen hebben is denk ik het verzorgende karakter. Wat vind je ervan om bijvoorbeeld luiers aan de man te moeten brengen?" Patricia besloot eerlijk te zijn en vertelde dat zij momenteel vooral een uitdaging zocht in een nieuwe buitendienstfunctie. Het product dat verkocht moest worden, was voor haar van minder groot belang. Hoewel luiers voor volwassenen niet direct artikelen waren waar zij in eerste instantie in gedachten had, was het zeker geen barrière. Wim kon deze oprechtheid waarderen.
"Je geeft in ieder geval geen slijmerig antwoord, zoals sommige sollicitanten doen. Volgens mij kun jij je in dit wereldje uitstekend redden". Het gesprek verliep verder heel natuurlijk en Patricia kreeg steeds meer zin in de functie. Bij het weggaan zij Wim:
"Volgende week hoor je meer van me". Met een goed gevoel over de ontmoeting stak Patricia met een zucht van verlichting een sigaret op in de auto.
Het telefoontje voor het tweede afrondende gesprek kwam al na een paar dagen. Precies een week na het sollicitatiegesprek zat Patricia weer in het kantoor van Wim Ploeger. Ook haar directe collega Annet, sales manager rayon Zuid, was erbij aanwezig. De koffie was nog niet gearriveerd en Annet stak een mentholsigaret op. Met argusogen keek Patricia naar het pakje sigaretten in haar hand.
"Oh sorry dat ik zo onbeleefd ben, heb je soms ook zin in een sigaret of rook je niet?" Patricia kon het pakje sigaretten in de uitgestoken hand van Annet niet weerstaan en met plezier pakte ze een sigaret. Annet gaf haar een vuurtje en zocht naar een asbak. Er bleek een asbak te staan naast de afvalemmer onder het bureau van Wim. Waarschijnlijk hadden de schoonmaaksters vergeten deze terug op tafel te zetten. Toen Annet bukte om de asbak van de grond te pakken ving Patricia ongewild een glimp op van haar ondergoed. De rok van Annet schoof door het bukken omhoog en onder haar panties zat een groot wit ding. Het leek wel een luier.
Op dat moment kwam Wim met de koffie binnen en het gesprek kwam geanimeerd op gang. Het bedrijf was vooral groot geworden door goed te luisteren naar hun klanten. Voordat een nieuwe luier op de markt werd gebracht werd deze intensief getest. Daarnaast werd van de verkoopmedewerkers verwacht dat zij echt wisten waarover zij praten, zodat de klanten een goed praktisch advies konden geven.
"Over de luiers zul je ook een trainingsmiddag moeten volgen." zei Wim. Patricia kon de redenen achter de bedrijfsfilosofie van NAPCO goed begrijpen.
"Als je hier werkt, weet je echt waarover je praat." Voegde Annet daar met een knipoog aan toe. De arbeidsvoorwaarden bleken prima en Patricia besloot ja te zeggen tegen de nieuwe baan. Over een maand kon zij beginnen.
De eerste werkdag was aangebroken. Met het openbaar vervoer was Patricia naar het kantoor van NAPCO gekomen, want de auto van de zaak zou die dag voor haar gereed staan. Naast de ingang zag zij de nieuwe auto al staan, een vrolijk gekleurde Volkwagen Golf met pittige motor. Met een uitstekend humeur stapte zij het kantoor binnen. Wim en Annet heten haar van harte welkom. En na de koffie met het onvermijdelijke sigaretje nam Patricia plaats achter haar werkplek. Niet dat ze daar al te veel zou zijn, want behoudens de maandag zou zij alle werkdagen met de auto op pad zijn.
De eerste week bleef Patricia vooral binnen om collega’s, procedures en producten te leren kennen. Op vrijdag zou zij een dagje met Annet meemaken buiten de deur om ook dat zeer belangrijke aspect van haar functie te leren kennen. Die week was er bijna elke middag een bijeenkomt om productkennis bij te brengen. Pleisters en gaasverbanden waren vrij snel afgerond. Voor luiers werd meer tijd uitgetrokken, omdat het de belangrijkste productgroep was. Annet zou er ook bij zijn, omdat er een nieuwe luierlijn op komst was die zij nog niet kende.
De luiersessie zou de hele middag in beslag nemen en Annet vroeg aan Patricia of zij zin had om samen te lunchen. Patricia had in Annet een gezellige collega getroffen. Met veel plezier rookten zij samen hun filtersigaretten, maar ook het vlak van interesses en sport bleken zij veel met elkaar gemeen te hebben. Van alle koffie en mineraalwater die morgen was Patricia al een paar keer naar het toilet geweest, maar Annet leek er geen last van te hebben. Aan het einde van de lunch begon Annet in haar grote handtas te rommelen. Ze zocht niet naar haar sigaretten, want die liggen gewoon op tafel dacht Patricia nieuwsgierig.
Annet pakte een wit plastic pakketje uit haar handtas en verontschuldigde zich dat zij even naar het toilet moest. Bij het opstaan van de stoel zag Patricia een nat plekje op de rok van Annet. Patricia maakte haar attent op de vlek en vroeg of ze koffie of iets dergelijks had gemorst. Met een glimlach zei Annet:
"Dank je, ik zal er even naar kijken. Maar het wordt nu echt tijd voor een verschoning op de WC". Vlot liep Annet naar de toiletten in het restaurant. Patricia besloot nog een sigaret op te steken en tijdens het roken hoorde zij Annet in haar gedachten weer zeggen ‘verschoning’. De glimp van haar ondergoed op kantoor, het witte plastic pakje en een verschoning op de WC. Het waren toch allemaal tekenen die deden denken aan luiers.
Patricia werd steeds nieuwsgieriger en keek onder tafel. De tas van Annet stond daar nog steeds. Snel drukte Patricia haar sigaret uit en stak een nieuwe sigaret tussen haar lippen. Nu durfde ze even in de tas van Annet te kijken met het smoesje op zoek te zijn naar een aansteker. Met bonzend hart pakte Patricia de handtas van haar collega. Tussen de lipsticks en een doosje sigaretten bleek nog een wit pakketje te zitten. De opdruk liet geen twijfel, het was een dagluier uit het disposable luierassortiment van het bedrijf. Ze draagt dus toch een luier dacht Patricia.
"Dat is niet netjes van je Patricia om in andersmans spulletjes te rommelen". Naast de tafel stond Annet met een blos op haar gezicht. Patricia mompelde iets over een aansteker.
"Ik heb liever dat je eerlijk bent tegen me." zei Annet.
"Eigenlijk had ik je het al eerder willen vertellen, maar ik draag geregeld luiers van ons bedrijf. Het dragen van luiers wordt door de directie sterk aangemoedigd. Een van de bedrijfsregels is dat nieuwe producten altijd door de medewerkers worden geprobeerd. Daarover zul je vanmiddag wel meer horen". Patricia was nog niet bekomen van de schrik van het betrapt worden of er werd een nieuwe schok aan toegevoegd. Zij besloot de vragen die in haar opkwamen meteen te stellen aan Annet. Ze hadden nog twintig minuten lunchpauze en besloten nog een koffie te bestellen.
Annet gaf Patricia ondertussen een vuurtje en kruisde haar benen over elkaar. Ze schoof haar stoel iets naar achteren en Patricia kon onder haar rok kijken. De elastieken bandjes van de witte broekluier waren goed zichtbaar onder haar panties.
"Kijk zo zien onze producten er nu in de praktijk uit" ging Annet glimlachend verder
"Toen ik hier vijf jaar geleden kwam werken was het lang geleden dat ik voor het laatst een luier had gedragen. De baan die me werd aangeboden was echter heel aantrekkelijk. Al snel werd ik geconfronteerd met de huisregel over het uitproberen van nieuwe producten, waaronder de vele typen luiers. Ik kan me de eerste keer nog goed herinneren. We hadden net een nieuwe grote inlegluier geïntroduceerd, die ook geschikt was om in onze strikslips te dragen. ’s Avonds heb ik thuis de strikslip met inlegluier geprobeerd. Ik ging voor de televisie zitten met de strikslip verstopt onder mijn badjas. Mijn vriend had thee gemaakt en al snel kreeg ik aandrang tot plassen. Ik wachtte tot hij even de kamer uit was en plaste mijn luier in één keer vol.
De strikslip deed zijn werk keurig en mijn badjas werd niet nat. Eerlijk gezegd had ik gerekend op een vies gevoel, maar het tegendeel bleek waar. Het gevoel van mijn warme plas tussen de benen was eigenlijk best plezierig. Ik besloot de natte luier aan te houden en te wachten tot mijn vriend hem zou ontdekken. Ook zijn reactie was anders dan verwacht. In plaats van afwijzend, werd hij juist heel erg opgewonden om mij naakt in een strikslip te zien staan".
Annet vertelde dat daarop vele positieve ervaringen met luiers volgden. In haar relatie werden luiers geregeld gebruikt in het liefdesspel en zij zelf vond het steeds prettiger om in haar broek te plassen. Luiers van de zaak waren er in overvloed en na verloop van tijd begon het dragen ervan de normaalste zaak van de wereld te worden. ’s Nachts droeg Annet daarom al een paar jaar een dikke nachtluier. Overdag hing het van de drukte of de situatie af. Naar kantoor deed Annet meestal een luier om, want zo voegde zij eraan toe:
"Onze chef Wim is gek op luiers. Hij is ook niet incontinent, maar vind het geweldig om een vrouw in een luier te zien. In het begin hield ik het dragen van mijn luiers voor hem verborgen, totdat ik merkte dat hij ook zo nu en dan een luier onder zijn broek had zitten. Sindsdien laat ik steeds merken dat ik geluierd ben. Bij salarisbesprekingen heb ik van deze kennis optimaal gebruik gemaakt en mijn inkomen bij het bedrijf is echt geweldig. Daarnaast zijn de luiers van de zaak een geweldige bijkomstigheid. Je kunt zeggen dat ik aan luiers verslaafd ben geraakt".
Patricia was met stomheid geslagen. Haar baas en directe collega waren gek op luiers. En het was duidelijk dat het dragen ervan ook min of meer van haar werd verwacht! Op de vraag of zij ook luiers moest proberen, kreeg ze vanzelfsprekend een positief antwoord van Annet.
Hoofdstuk 2 - Productpresentatie
Op de woensdag in de kennismakingsweek van Patricia zou NAPCO een nieuwe luierlijn intern presenteren aan de betrokken medewerkers. Haar collega Annet, sales manager rayon Zuid, gaf haar wat informatie vooraf over de gang van zaken bij dergelijke bedrijfspresentaties:
"Vanmiddag zullen er zeker vrijwilligers worden gevraagd onder de aanwezigen. Je doet er goed aan, je meteen beschikbaar te stellen. Dat doet wonderen bij Wim Ploeger onze verkoopleider, let maar op". Patricia wist niet of zij naar huis moest gaan of door moest zetten in haar nieuwe baan. De eerste twee dagen waren uitstekend bevallen en ook collegiaal zat het wel snor. Zij besloot dat zij zich vanuit een soort schaamte over luiers geremd voelde, maar was dat wel terecht?
De lunchpauze was voorbij en Patrica en Annet gingen terug naar kantoor voor de productbijeenkomst over luiers. Toen zij bij het trainingszaaltje aankwamen, waren er diverse collega’s gearriveerd, waaronder Anita van de telefoonservice, Carla van de administatie en Jacqueline van productontwikkeling.
"Carla is overigens incontinent voor haar plas en draagt altijd luiers." Fluisterde Annet in de oren van Patricia. "Let maar op, ze draagt meestal onze Extra Dry broekluier in roze kleur. Over de andere collega’s zeg ik nog niks". Een paar minuten later hadden er twaalf collega’s in de trainingszaal plaatsgenomen. Wim opende de bijeenkomst met een korte uitleg over de agenda van die middag. Er zou begonnen worden met een videopresentatie over het bestaande luierassortiment. Daarna zou Jacqueline van productontwikkeling eventuele vragen beantwoorden. Maar het grootste deel van de middag zou besteed worden aan de introductie van de nieuwe WETNAP-luierlijn. Ook door Jacqueline te presenteren.
Patricia was door het achtergrondverhaal van Annet enigszins nerveus geworden. Zij kreeg erg veel zin om een sigaretje op te steken, maar het was niet toegestaan om in het zaaltje te roken. Ook begonnen de bekers koffie van de lunchpauze te werken. Haar blaas was na een uur al overvol. Maar Wim had tijdens de introductie al gezegd dat het de aanwezigen niet toegestaan was om tijdens de presentatie de zaal te verlaten. Ook niet voor toiletbezoek.
Patricia begon op haar stoel te draaien, want haar blaasinhoud begon hinderlijk te drukken. Naast haar zag zij dat Annet haar kont een beetje opdrukte uit de stoelzitting. Het was Patricia al snel duidelijk. Annet zat gewoon onder de presentatie in haar luier te plassen en terwijl zij dat deed gaf ze een knipoog naar Wim. Wat een lekker stel dacht Patricia. De video was inmiddels afgelopen en Jacqueline stapte op om een paar zaken toe te lichten:
"Eén van de sterkste punten van onze luiers is, dat zij ook een grote plas ineens kunnen absorberen. Dat lukt de meeste van onze concurrenten niet. Daarnaast zijn de plakstrips meerdere malen hersluitbaar". Hierna gaf Jacqueline gelegenheid voor het stellen van vragen. Om in ieder geval de indruk te wekken dat zij had opgelet stelde Patricia een paar vragen. Vlot en enthousiast kreeg zij antwoord van Jacqueline. Ook een paar andere collega’s kregen antwoord op hun vragen, waarna het eerste deel van de middag werd afgesloten. Het was de hoogste tijd voor een pauze.
Als een van de eersten wilde Patricia het zaaltje verlaten, maar Wim hield haar tegen: "Wat vind jij van onze producten?". Ze maakte duidelijk over vijf minuten wel een antwoord te willen geven, maar Wim deed alsof hij niets hoorde.
"Je weet dat wij erg veel waarde hechten aan praktijkervaringen van onze medewerkers. Zeker mensen in de verkoop moeten precies weten hoe onze producten werken en voelen. Daarom lijkt het mij goed, dat jij nu een luier uit de demonstratiedoos van Jacqueline pakt en deze eens aan een test onderwerpt. Je moet toch zo nodig plassen?" Patricia probeerde nog wat smoezen uit, maar wist bij voorbaat dat zij het pleit zou verliezen als zij deze baan wilde behouden. Ze moest inmiddels zo nodig, dat zij niet langer tijd wilde verspelen en gaf akkoord aan Wim. Zij liep naar Jacqueline, die blijkbaar op haar komst had gerekend:
"Neem deze maar, dat is een lekkere zachte luier met een lichtblauwe kleur". Patricia pakte de luier aan en verdween zo snel als zij kon naar het damestoilet. Maar het toilet was bezet.
"Carla zit binnen haar luier te verschonen." gaf Annet als reden, die na haar verschoning met een natte broekluier in de hand stond. "Trek je luier hier maar naast de wastafel aan, mij maakt het niet uit. Bijna iedereen draagt hier luiers". Annet wees met haar vinger naar de afvalemmer naast de waftafel, die inderdaad voor meer dan de helft gevuld was. Niet met handdoekjes, maar met luiers in allerlei kleuren.
Patricia liet haar slipje zakken en vouwde de broekluier uit. Ze schoof de luier tussen haar benen en pakte de plakstriks vast aan de voorzijde. Het plastic was inderdaad heel soepel en de luier sloot naadloos aan over haar mooie heupen. De plakstrips plakten uitstekend en sneller dan zij had verwacht had Patricia de luier om.
Met een diepe zucht begon ze meteen te plassen. Wat een verlichting, het leek alsof er geen einde aan de stroom kwam. Ze voelde de luier warm en zwaar worden. Met haar hand voelde ze over het zachte plastic, haar plas zoog zich door de luier heen. Jacqueline had geen woord teveel gezegd. De luier absorbeerde perfect.
"Zie je wel dat het lekker voelt." grijnsde Annet. Patricia zei niets en wilde de luier weer afdoen.
"Zou ik niet doen, want Wim zal ongetwijfeld kijken of je de luier hebt geprobeerd." gaf Annet haar mee als advies. Even wilde Patricia toch haar zin doorzetten, maar toen zij een paar stappen deed merkte zij dat de natte luier stevig en prettig om haar lichaam zat. Zij besloot met de natte luier terug naar de trainingszaal te gaan. Bijna alle collega’s droegen die dingen, dus een buitenbeetje zou ze niet zijn.
Wim stond al met een drankje op haar te wachten. Hoewel hij niet rookte, toverde hij uit zijn colbertjasje een aansteker en gaf haar galant een vuurtje. Patricia zoog aan haar filtersigaret. Wim wilde haar wat vragen, maar Patricia bracht haar vinger naar haar mond ten teken dat hij zijn mond moest houden. Haar andere hand gleed langzaam langs haar rok naar beneden.
Elegant en zonder dat andere collega’s iets in de gaten houden trok Patricia haar rok een beetje omhoog. De kenner Wim had aan een flits van de luier genoeg en zag direct dat de vochtverklikker aan de voorzijde van de luier was verkleurd. Hij draaide om als een blad aan een boom. Patricia kreeg het ene complimentje na het andere. Het was duidelijk dat Wim op zijn zachtst gezegd een warm gevoel van binnen kreeg bij de aanblik van de mooie Patricia in haar natte luier. Patricia speelde haar nieuwe rol als een professioneel actrice.
De pauze was snel om en iedereen nam weer plaats in het trainingszaaltje. Jacqueline pakte de draad vlot op en begon met het belangrijkste onderdeel van die middag; de introductie van de WETNAP-luierlijn:
"Het bijzondere van deze nieuwe luier is de extreem goede anatomische pasvorm. Deze slip volgt de heuplijnen exact en sluit mooi aan. Hierdoor valt de luier ook onder een joggingbroek nauwelijks op. Het sterkste punt is echter de superabsorptie kern, waardoor de vochtopname meer dan twee keer dat van de huidige luiers is. In de praktijk gebruiken de meeste mensen overdag ongeveer vier luiers. Met WETNAP hebben zij aan twee exemplaren genoeg. Hoewel deze nieuwe luier wel duurder is, bedraagt de besparing toch al gauw dertig procent. Zorginstellingen en verzekeraars zullen dat als een zeer positief punt ervaren." Gaf Jacqueline als toelichting. Naast diverse andere voordelen, zoals zes volledig hersluitbare plakstrips in plaats van vier was de WETNAP ondanks zijn superabsorptie nauwelijks dikker. Jacqueline sprak vol trots over deze volledig in eigen huis ontwikkelde superluier.
De toehoorders werden ook enthousiast en begonnen allerlei vragen te stellen. Hoeveel maten komen er? Hoe zien de luiers eruit? Hoeveel komen er in een verpakking? Enzovoort. Op dat moment gaf Jacqueline een teken. Het licht ging uit, muziek begon te spelen en twee vrouwelijke modellen kwamen in de spotlight binnen met een trolley. Het roodharige model droeg alleen zalmkleurige WETNAP-luier met een bijkleurende BH. De brunette droeg een mooie witte WETNAP die schitterend viel over haar prachtige lichaamsvormen. Op de trolley stonden alle verpakkingen en maten van de WETNAP-lijn.
De zaal begon spontaan te klappen. Jacqueline ging tussen de twee modellen staan en demonstreerde diverse aspecten van de luiers. Haar rode nagels gleden langs de elastieken bandjes en volgden de lijnen van deze anatomische luier. Na een kwartiertje was de presentatie afgelopen en sloot Wim de sessie af.
"Jullie weten allemaal wat wij met een nieuw product doen. Ik stel voor om nu samen met Jacqueline bij de trolley een paar WETNAP-luiers in de eigen maat uit te zoeken. Doe direct een exemplaar aan en kom dan gezellig voor een afsluitende borrel naar beneden in de bedrijfsbar". Het viel Patricia meteen op dat alle collega’s enthousiast op de trolley afliepen. Er was geen spoor van verbazing, iedereen sprak lovend en overlegde over zijn of haar favoriete uitvoering van de WETNAP van NAPCO. Annet en Patricia besloten op safe te gaan en kozen elk een wit exemplaar.
In de toiletruimte was het een drukte van belang. Diverse collega’s deden hun natte luiers af of deden op dat moment een WETNAP om. Annet was als eerste klaar en het viel Patricia op dat zij haar rok voorzichtig opvouwde en in een grote plastic tas deed. Zonder blikken of blozen maakte Annet haar zwart jarretel kouzen weer vast. De witte luier en de zwarte lingerie staken bij elkaar af dat het een lust was. Natuurlijk vroeg Patricia haar wat dit te betekenen had.
"Een borrel in de bedrijfsbar vindt plaats in het halfdonker. Het is na werktijd toegestaan om daar in een luier rond te lopen. Diverse collega’s doen dat en ik heb er prima ervaringen mee" legde Annet uit. Deze stap was iets te veel voor Patricia. Zij ritste haar korte rok over de witte WETNAP heen. Tijdens het lopen naar de bar viel het draagcomfort meteen op.
"Dit zit als gegoten." Kirde Anita van de administratie haar toe. Annet had geen woord teveel gezegd. Zeker de helft van de collega’s liep open en bloot in een luier rond. Ook Wim had zijn broek over een stoel gelegd en liep geluierd met een glas wijn rond.
"Kan ik de dames iets aanbieden?" vroeg hij. Annet en Patricia besloten een witte wijn te bestellen. Wim liep goedgemutst naar de bar om de wijn te halen.
"Wat heeft hij toch een lekker kontje in die nieuwe luier." Flapte Annet eruit, terwijl zij uit haar handtas twee mentholsigaretten pakte en er een aan Patricia gaf. Jacqueline kwam met een glas bier in de hand bij hen staan en vroeg ook een sigaret:
"Eigenlijk rook ik niet, maar bij sommige gelegenheden vind ik het wel lekker". Patricia gaf haar een sigaret en een vuurtje. Ook Jacqueline had haar rok niet meer aangedaan en stond bij hen in de nieuwe WETNAP. Haar luier was duidelijk al behoorlijk nat.
"Heb je het nu al in je broek gedaan?" vroeg Annet een beetje plagerig. Maar het bleek dat Jacqueline al de hele middag in deze luier had rondgelopen, terwijl niemand iets had gemerkt.
"Sorry dames." Daar was Wim met een paar glazen wijn en wat borrelhapjes. De stemming in de bar was opperbest, het was duidelijk dat NAPCO met de nieuwe luierlijn een sterke troef in handen had.
Hoofdstuk 3 - Proefdag met Annet
Na haar eerste dagen op kantoor was Patricia al behoorlijk aan de bedrijfscultuur van het luierbedrijf NAPCO gewend geraakt. De indrukken van haar nieuwe baan als sales manager rayon Noord voldeed zeer zeker aan de verwachtingen en met de collegialiteit zat het ook prima.
Dinsdag was wel een shock geweest. Op die dag had zij gehoord dat haar collega’s geregeld geluierd rondliepen op de zaak en dat het dragen van luiers door de directie sterk werd aangemoedigd. De medewerkers moesten immers weten hoe de producten in de praktijk uitvielen. Haar chef, Wim Ploeger, was zelfs een Diaper Lover had haar beste collega Annet verteld. Dinsdag had hij haar gevraagd om een luier uit de nieuwe WETNAP luierlijn te proberen. Zij had geaarzeld, maar toch besloten om de luier te proberen. Bij die gelegenheid had zij gemerkt dat vrijwel alle collega’s luiers droegen, ook haar collegiale vriendin Annet, die als sales manager verantwoordelijk was voor rayon Zuid. Op de laatste werkdag van haar eerste week, op vrijdag, zou Patricia een dag meedraaien in de buitendienst van Annet.
Annet zou Patricia vrijdagmorgen vroeg ophalen van haar thuisadres. Om zeven uur zat Patricia met een warme kop thee te wachten op de claxon van Annet’s auto. Er stond een harde wind en het stroomde van de regen. Even na zeven hoorde Patricia de auto claxoneren. Snel rende zij de voordeur uit, de stoep over naar de warme en droge auto van Annet.
"Goedemorgen. Wat een verschrikkelijk weer. Kom er snel in Patricia, want het verkeer is nogal vertraagd deze morgen door de slechte weersomstandigheden." Zei Annet. Van het huis van Patricia naar het rayon van Annet was het ruim een uur rijden en naar de eerste afspraak van die dag zelfs nog wat langer.
In de auto was duidelijk te merken dat Annet gewend was om als buitendienstmedewerkster langs de weg te zitten. Ze was van alle gemakken voorzien. Een thermoskan met hete koffie. Koekjes. Wat blikjes drinken. En naast de bestuurdersstoel lagen twee geopende pakjes sigaretten. Het viel Patricia al snel op dat in de auto ook diverse luiers lagen. Sinds dinsdag wist zij dat Annet graag luiers droeg.
"Als je wilt roken, dan pak je maar hoor." Zei Annet terwijl zij de sigarettenaansteker een zetje gaf en zelf een mentholsigaret uit een pakje peuterde. Patricia was zelf een flinke rookster, maar haar collega Annet kon er wat van. Vrijwel direct nadat de auto de snelweg was opgedraaid zat het verkeer vast. Het was duidelijk dat de rit naar de eerste afspraak langer dan de geplande reistijd zou gaan duren.
"Eigenlijk had ik een koffiestop willen maken, maar daarvoor hebben wij nu geen tijd meer. Pak maar iets te drinken uit de auto als je zin hebt." Mompelde Annet met volle mond.
Na anderhalf uur in de auto begon de thee van thuis en de koffie te werken. Patricia voelde haar blaas met het kwartier voller worden. Buiten bleef het maar regen en het leek wel of de wereld uit alleen maar kruipende auto’s bestond. Annet praatte vrolijk door en had blijkbaar geen last van een volle blaas. Ze plast natuurlijk gewoon in een luier bedacht Patricia zich. De twee waren inmiddels behoorlijk aan elkaar gewend geraakt en Patricia durfde ernaar te vragen. De reactie van Annet was voorspelbaar:
"Of ik een luier heb omgedaan? Natuurlijk. Zeker op een lange rit als deze". Annet vertelde dat zij het dragen van een luier tijdens lange autoritten een uitkomst vond. Zij had ervaren dat veel toiletten van tankstations en wegrestaurants vaak druk en smerig waren. Nee, zij gaf meestal de voorkeur aan een comfortabele wegwerpluier. Patricia was niet verbaasd, maar moest inmiddels wel ontzettend nodig plassen. Op de vraag of een sanitaire stop mogelijk was, zei Annet:
"We staan nog wel een half uur vast in deze file, daarna is er een wegrestaurant. Maar waarom zou je daarop wachten er liggen achterin verschillende luiers van ons bedrijf. Jij hebt dezelfde maat als ik, dus zoek maar wat uit. Vooral de extra droge dagluiers vind ik lekker zitten in de auto. Dat is die luier met die roze plakstrips". Patricia had deze reactie min of meer verwacht en bedacht dat zij het nog wel even kon ophouden.
Het verkeer kwam inmiddels weer enigszins op gang. Vlot schakelde Annet naar een hogere versnelling. Net toen de auto op snelheid begon te komen, trapte zij hard op de rem. Voor de auto was een busje tegen een vrachtwagen aangereden en de hele rijbaan kwam gierend tot stilstand. Met een harde schok werd Patricia in de riemen gedrukt. Haar volle blaas was niet tegen de druk bestand. Van schrik liet zij een flinke scheut urine los in haar slip. Het verkeer zat inmiddels muurvast door het ongeluk. Gelukkig was hun auto er niet bij betrokken.
"Dat gaat nog wel even duren." Merkte Annet op, terwijl ze haar mobiele telefoon pakte om het alarmnummer te bellen en haar klant om te vertellen dat het een uurtje later zou worden. Patricia was van de schrik bekomen en merkte de natte plek in haar onderbroek, die inmiddels naar haar rok wilde uitbreiden. Snel schoof Patricia een plastic draagtas tussen haar slip en rok. Ze kon het gewoon niet meer houden en dat wegrestaurant leek verder weg dan ooit.
Patricia besloot alsnog op het aanbod van Annet in te gaan. Zij maakte haar gordel los en kroop achterin de VW Golf. Het geopende pak extra droge dagluiers had zij snel gevonden. Zij pakte een exemplaar en voelde aan het zachte plastic van deze behoorlijk dikke dagluier. Patricia maakte de rits van haar rok los en trok deze uit. Ze vouwde de wegwerpluier uit en schoof deze onder haar natte slip. Toen schoof ze haar slip richting haar enkels en trapte het stukje textiel uit.
Op het moment dat zij de roze plakstrips wilde vastmaken begon de vrachtauto naast hen te claxoneren. Geïrriteerd keek Patricia naar buiten om oog in oog te komen met een lachende vrachtwagenchauffeur, die het tafereel vanuit zijn cabine met meer dan gemiddelde belangstelling had gevolgd. Annet begon voorin hard te lachen en trok haar rok op, zodat de chauffer nog een luier kon waarnemen.
Patricia begon te blozen, maar begreep dat Annet de aandacht van de chauffeur naar zich had getrokken. Onder het vastmaken van de plakstrips besloot zij het spelletje mee te spelen. In plaats van direct haar rok aan te trekken ging zij op haar knieën op de achterbank zitten. Met alle kracht liet zij haar blaasspier ontspannen. Haar warme plas begon te lopen en hoe. Tussen haar benen begon het plastic te bollen en kleurde de luier geel. Met een diepe zucht plaste Patricia de laatste stroom naar buiten. Haar luier hing bijna op haar knieën.
Net als dinsdag, toen zij voor het eerst in een luier had geplast, was het gevoel niet onaangenaam. De NAPCO luier zoog haar plas zorgvuldig op en een paar minuten was het vocht goed verdeeld. Patricia besloot de luier maar aan te houden en probeerde haar slip erover heen te trekken. Veel zin had dat niet, want meer dan de helft van haar luier puilde erover heen. Omdat de slip erg strak over de luier voelde deed Patricia haar onderbroek uit.
Ze trok haar rok over de luier heen en ging voorin de auto zitten. De truck van de glurende vrachtwagenchauffeur trok minder snel op en de twee vrouwen hadden hun privacy terug. Na een half uur begon het verkeer weer te rijden. Al snel kwam het beloofde tankstation in zicht.
"Wil je er nog uit voor een sanitaire stop." Vroeg Annet een beetje plagerig.
"Ach laat maar." Glimlachte Patricia terwijl zij haar luier nog een beetje natter plaste. Zonder verder oponthoud arriveerden zij bij het parkeerterrein van een van de NAPCO klanten.
"Nu is het wel tijd voor een sanitaire stop" zij Annet, terwijl zij achterin de auto ging zitten. Soepel maakte zij haar natte luier los en pakte een vers exemplaar uit de voorraad. In een ommezien had Annet zich verschoond. Patricia besloot geen spelbreker te zijn en met haar mee te doen. Zij deed haar natte luier af en zocht in Patricia’s voorraad naar een nieuwe.
Haar oog viel op een mooie witte. Nog een beetje onwennig schoof Patricia de luier onder haar kont en na wat passen en meten plakte zij de plakstrips vast. Annet merkte op dat de tijd voor de afspraak begon te dringen en dat ze moest opschieten. Een beetje gehaast maakte Patricia haar rok vast en pakte haar tas.
Annet had de twee natte luiers in haar hand en kieperde ze zonder blikken of blozen in de vuilnisbak op het parkeerterrein. In opgewekte stemming stapten Annet en Patricia het kantoorgebouw binnen. Wat Patricia niet wist dat - door de haast - haar blouse op haar rug niet goed was ingestopt. Boven haar mooie wiebelende rokkont was nog zeker vijf centimeter luier te zien.
Hoofdstuk 4 - Ziekbed
De kranten stonden vol van het nieuwe griepvirus dat al bijna een kwart van de Nederlanders de laatste maanden had geveld. Diverse collega’s van NAPCO hadden het goed te pakken gehad, maar Patricia was het griepvirus bespaard gebleven. Tot zij op een dinsdagochtend brakend wakker werd. Ze was rillerig en ook andere symptomen wezen op een stevige griep.
Patricia maakte een afspraak met de huisarts, die ‘s middags haar vermoeden bevestigde. Ook zij had het nationale griepvirus te pakken en kreeg als advies ten minste een dag of tien binnen te blijven. Ze voelde zich echter zo beroerd, dat enige activiteit er echt niet in zat. Daarom besloot Patricia in bed te blijven.
Zij was inmiddels een half jaar bij NAPCO in dienst en was in die tijd helemaal aan het luierwereldje gewend geraakt. In haar garderobekast lag altijd een pak van haar favoriete WETNAP-model, zowel een witte dagluier als een lichtblauwe nachtluier in medium.
Tijdens dit ziekbed waren deze luiers een uitkomst. Terwijl wind en regen om haar slaapkamerraam raasden, lag zij lekker warm met een luier om in bed. Na twee dagen begon Patricia zich wat beter te voelen, maar besloot toch in bed te blijven. Voldoende tijd om eens lekker te lezen en TV te kijken. Zij kreeg zelfs weer zin in sigaretten.
Omdat Patricia na een mislukte relatie sinds een jaar weer alleen woonde, raakte de voorraden in huis langzamerhand uitgeput. Haar moeder woonde in dezelfde stad, maar was een paar dagen uit logeren naar een goede vriendin in Arnhem. Wel had Patricia haar op het mobiele nummer weten te bereiken, zodat mam wist dat zij voorlopig ziek thuis zou zijn.
Op zaterdagmorgen viel Patricia na het lezen in een diepe slaap. Plotseling werd zij wakker van gestommel in de badkamer en een lopende warmwaterkraan. Aan het neuriën herkende zij haar moedersstem. Op de bekende vraag antwoordje haar moeder:
"Ik ben het schatje. Je lag net nog lekker te slapen en ik zag dat je badkamer behoorlijk vies was dus ben ik met schoonmaken begonnen". Haar moeder kwam de slaapkamer in en gaf haar een paar stevige kussen. Patricia vertelde over haar ziekbed van die week, waarna haar moeder zij:
"Blijf nog maar even in bed liggen om bij te komen, dan zal ik thee zetten en de badkamer verder afronden. Ik ben bijna klaar, maar moet de WC nog wel schoonmaken".
Na een paar minuten begonnen de darmen van Patricia plotseling te werken. Ze merkte dat ze ontzettend nodig naar de WC moest gaan, maar haar moeder was er nog druk bezig. De darmkrampen werden snel heviger en Patricia voelde aan haar luier. Hoewel ze een beetje twijfelde besloot ze toch om het maar in haar broek te doen. Wat maakte het uit, de WETNAP was al behoorlijk nat en bijna aan verschoning toe. Een beetje kracht was voldoende en een warme brij vulde zich rond haar bips.
Patricia draaide zich op haar zij en wachtte tot haar moeder met de thee de slaapkamer binnenkwam. De thee werd op het nachtkastje gezet toen moeder haar aansprak met:
"Dat is lang geleden lieverd, dat je in een luier hebt gepoept". Patricia begon te blozen, hoe kon moeder dat nu weten? Maar toen bedacht zij dat er haar badkamer nog twee natte WETNAP-luiers hadden gelegen, die van gisteravond en vannacht. Haar moeder was die natte luiers in volwassenen maat bij het schoonmaken natuurlijk meteen tegengekomen en aangezien Patricia alleen in dit huis woonde.
"Er hangt een echte poepluierlucht in de slaapkamer en in de badkamer struikelde ik over een paar natte luiers van je. Sinds wanneer draag jij die dingen?" Patricia antwoorde dat zij door haar werk steeds geïnteresseerder was geraakt in incontinentiematerialen en dat zij evenals haar beste collega zo nu en dan bij gelegenheid met plezier een luier droeg.
Haar moeder stelde een aantal vragen, maar die waren niet afwijzend bedoeld. Integendeel, mam reageerde begrijpend en kon zich wel voorstellen dat wie dagelijks in het luierwereldje rondliep enigszins besmet raakte. Het was een verhaal van ‘Wie appelen vaart, appelen eet’.
"Dus die luiers zijn van jouw bedrijf. Waar heb je ze liggen in huis?" Vroeg moeder. Patricia begreep niet waarom haar moeder dat vroeg, maar na antwoord te hebben gegeven stond zij op en liep naar de garderobekast.
Als een ervaren moeder pakte zij direct de juiste dagluier uit het grote WETNAP-pak. In de badkamer vulde zij een wasemmertje met warm water. Met een glimlach kwam moeder de slaapkamer binnen.
"Zo jongedame, dit probleempje zullen wij eens even oplossen". Met een stevig maar lief handgebaar wierp moeder het dekbed van Patricia af. De lucht onder de dekens was onmiskenbaar. Vlot maakte moeder de plakstrips los en trok de vieze luier weg.
Alsof zij het nog dagelijks deed, maakte zij de bips van haar dochter schoon. Daarna bracht zij een zachte huidcrème aan. De schone witte WETNAP-luier werd soepel uitgelegd, aangepast en met zes plakstrips vastgehecht.
"Dit is wel wat anders dan vijfentwintig jaargeleden. Toen droeg je meestal een katoenen luier met plastic broek en voor de luxe momenten een plastic strikslipje met inlegluier. Vooral die strikslip stond je goed als meisje. Maar deze luier past veel beter zo te zien en is nog gemakkelijker om te doen ook. Ik kan me best voorstellen dat je het dragen ervan niet vervelend vindt." Gaf haar moeder als commentaar op de verschoningsactie. Liefkozend gaf ze haar dochter nog een paar kleine klopjes op haar plastic billen.
Op de luiers reageerde haar moeder behoorlijk positief, maar over de sigaretten was zij minder goed te spreken:
"Je ligt hier in bed met een volle asbak op het nachtkastje. Dat kun je toch niet maken als je ziek bent". Mam had gelijk. Patricia had in twee dagen alle sigaretten in huis opgerookt. Op dit moment had zij niets meer in huis en dat begon haar behoorlijk te benauwen. Het was uitgesloten om haar moeder te vragen nieuwe te gaan kopen met de andere boodschappen die zij voor haar zou halen.
Patricia verontschuldigde zich en vertelde dat het niet meer zou gebeuren, omdat er geen sigaretten meer in huis waren.
"Maar wil je dan niet meer roken?" vroeg haar moeder, die haar direct door had. Mam rookte zelf soms een sigaretje bij een feestelijke gelegenheid, maar was er zeker niet aan verslaafd. Patricia bleef eromheen draaien en tenslotte gingen zij en haar moeder een boodschappenlijstje opstellen.
Sigaretten durfde Patricia niet op het lijstje te zetten. Die middag haalde haar moeder de benodigde boodschappen en maakte warm eten voor haar klaar. Na het avondeten ging mam weer naar huis. Voor Patricia werd het tijd voor een schone luier.
Zij opende de garderobekast en bukte om een schoon exemplaar te pakken. Maar wat lag daar bovenop de WETNAP-verpakking? Een pakje light sigaretten in ongeschonden cellofaan verpakking. Met alleen haar schone luier om en een brandende sigaret in de hand liep zij naar de telefoon. Die lieve mams toch.
Hoofdstuk 1 - De sollicitatie
Die ochtend was Patricia behoorlijk nerveus opgestaan. Om tien uur ’s morgens was zij uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek. Patricia was met haar 29 jaar en donkerblonde haar een leuke verschijning. Al een aantal jaren werkte zij in verkoopfuncties bij de binnendienst. Maar eigenlijk wilde ze minder in kantoor en meer buiten de deur werken. Binnen haar huidige baan als sales manager binnendienst bij een bekende cosmeticafirma bleek voor haar nieuwe ambities voorlopig geen ruimte te zijn. In de krant waren haar ogen een paar weken gevallen op een personeelsadvertientie in de zaterdagkrant.
Gezocht: sales manager rayon Noord bij NAPCO, een bedrijf is medische artikelen. Tot de aantrekkelijke secundaire arbeidsvoorwaarden was ook een auto van de zaak inbegrepen. En Patricia wist dat haar oude Fiat Panda zo langzamerhand aan vervanging toe was. Zij besloot te solliciteren en een paar weken later werd zij uitgenodigd om te komen praten. Vandaag was die dag.
Hoewel Patricia altijd redelijk ijdel was, kreeg haar aanblik in de spiegel die ochtend extra aandacht. Binnen haar huidige werkkring kon zij beschikken over de beste kwaliteit cosmetica en bovendien had zij van collega’s door de jaren heen diverse tips gekregen om er goed mee om te gaan. Haar mooie bruine ogen werden door de mascara nog sprekender. Haar volle lippen kregen een kleur met een warme tint. Met haar donkerblonde haar was zij een vrouw met een aantrekkelijke uitstraling.
Het was bijna een uur rijden naar het hoofdkantoor van NAPCO. Patricia besloot al om half negen van huis te gaan om vooral niet te laat te komen op deze belangrijke afspraak. Normaal gesproken zou zij in de auto haar eerste Marlboro Light hebben opgestoken, maar zij besloot dat een sterke tabakslucht bij een bedrijf dat in medische artikelen handelde niet zo’n bijster goede indruk zou maken. Zij zette haar zin in een sigaret van zich af en nam een frisse kauwgom.
Het was die week schoolvakantie en het verkeer zat bijzonder mee. Ruim een half uur te vroeg arriveerde Patricia bij het kantoorgebouw. Zij besloot haar documentatie en aantekeningen nog eens goed door te lezen om beslagen ten ijs te komen. Tijdens het lezen werd de trek in een verse sigaret wel erg sterk. Gelukkig was het mooi weer en zij besloot de ramen in de auto tegen elkaar open te zetten. Patricia klemde de sigaret tussen haar lippen en pakte een aansteker uit haar handtas. Na een paar flinke trekken, begon ze zich meer ontspannen te voelen. De informatie over NAPCO was redelijk summier. Wel had ze begrepen dat het bedrijf veel in medische verbandstoffen deed en op dat gebied een stevig marktaandeel had opgebouwd.
Wachten duurt altijd lang en de tijd op het dasboardklokje leek maar niet voorbij te gaan. Daarom besloot Patricia haar tweede light sigaret van die morgen op te steken. Eindelijk was het vijf voor tien. Snel wat nieuwe lippenstift op de lippen. Het kantoorgebouw van NAPCO zag er fantastisch uit met veel eigentijds design. Het geheel maakte een welvarende en professionele indruk. In de ontvangsthal werd Patricia welkom geheten door een receptioniste, die van haar afspraak met de heer Ploeger op de hoogte bleek te zijn. Patricia kon plaatsnemen bij het bezoekerszitje.
Tijdens het wachten nam zij de omgeving goed in zich op. Al snel viel haar oog op een grote vitrinekast waarin een aantal producten van NAPCO lagen uitgespreid. Ze besloot een kijkje te gaan nemen. De eerste plank lag vol met allerhande pleisters, van kleine felgekleurde exemplaren voor kinderen tot en met grote exemplaren voor flinke wonden. De tweede plank toonde een breed assortiment gaasmaterialen voor zowel thuisgebruik als in het ziekenhuis. Maar de derde, vierde en vijfde plank namen de meeste ruimte in. Hier lagen de incontinentiematerialen van NAPCO. Diverse luiers en plastic broeken lagen uitgestald. Patricia moest glimlachen toen ze de veelheid aan luiers voor volwassenen zag en in gedachten zag zij zich als vertegenwoordiger met deze producten langs de weg zou gaan.
"Ah, je hebt ons assortiment al ontdekt". Met een schok ontwaakte Patricia uit haar gedachten. Een joviale man van midden dertig kwam met uitgestoken hand op haar toegelopen.
"Goedemorgen ik ben Wim Ploeger de verkoopleider van NAPCO, kom maar mee naar mijn kantoor". Vanuit Ploeger’s kantoor op de vijfde etage was er een schitterend uitzicht op de stad. De inrichting van het kantoor was smaakvol, maar ook hier lagen diverse luiers uitgestald in vitrines. Wim vertelde haar van alles over het bedrijf en de functie. Ook vroeg hij breeduit naar haar verkoopervaring.
"Dus je hebt veel gedaan met cosmetica. Dan moet ik eerlijk bekennen dat onze producten toch wel anders zijn. Het enige dat ze met elkaar gemeen hebben is denk ik het verzorgende karakter. Wat vind je ervan om bijvoorbeeld luiers aan de man te moeten brengen?" Patricia besloot eerlijk te zijn en vertelde dat zij momenteel vooral een uitdaging zocht in een nieuwe buitendienstfunctie. Het product dat verkocht moest worden, was voor haar van minder groot belang. Hoewel luiers voor volwassenen niet direct artikelen waren waar zij in eerste instantie in gedachten had, was het zeker geen barrière. Wim kon deze oprechtheid waarderen.
"Je geeft in ieder geval geen slijmerig antwoord, zoals sommige sollicitanten doen. Volgens mij kun jij je in dit wereldje uitstekend redden". Het gesprek verliep verder heel natuurlijk en Patricia kreeg steeds meer zin in de functie. Bij het weggaan zij Wim:
"Volgende week hoor je meer van me". Met een goed gevoel over de ontmoeting stak Patricia met een zucht van verlichting een sigaret op in de auto.
Het telefoontje voor het tweede afrondende gesprek kwam al na een paar dagen. Precies een week na het sollicitatiegesprek zat Patricia weer in het kantoor van Wim Ploeger. Ook haar directe collega Annet, sales manager rayon Zuid, was erbij aanwezig. De koffie was nog niet gearriveerd en Annet stak een mentholsigaret op. Met argusogen keek Patricia naar het pakje sigaretten in haar hand.
"Oh sorry dat ik zo onbeleefd ben, heb je soms ook zin in een sigaret of rook je niet?" Patricia kon het pakje sigaretten in de uitgestoken hand van Annet niet weerstaan en met plezier pakte ze een sigaret. Annet gaf haar een vuurtje en zocht naar een asbak. Er bleek een asbak te staan naast de afvalemmer onder het bureau van Wim. Waarschijnlijk hadden de schoonmaaksters vergeten deze terug op tafel te zetten. Toen Annet bukte om de asbak van de grond te pakken ving Patricia ongewild een glimp op van haar ondergoed. De rok van Annet schoof door het bukken omhoog en onder haar panties zat een groot wit ding. Het leek wel een luier.
Op dat moment kwam Wim met de koffie binnen en het gesprek kwam geanimeerd op gang. Het bedrijf was vooral groot geworden door goed te luisteren naar hun klanten. Voordat een nieuwe luier op de markt werd gebracht werd deze intensief getest. Daarnaast werd van de verkoopmedewerkers verwacht dat zij echt wisten waarover zij praten, zodat de klanten een goed praktisch advies konden geven.
"Over de luiers zul je ook een trainingsmiddag moeten volgen." zei Wim. Patricia kon de redenen achter de bedrijfsfilosofie van NAPCO goed begrijpen.
"Als je hier werkt, weet je echt waarover je praat." Voegde Annet daar met een knipoog aan toe. De arbeidsvoorwaarden bleken prima en Patricia besloot ja te zeggen tegen de nieuwe baan. Over een maand kon zij beginnen.
De eerste werkdag was aangebroken. Met het openbaar vervoer was Patricia naar het kantoor van NAPCO gekomen, want de auto van de zaak zou die dag voor haar gereed staan. Naast de ingang zag zij de nieuwe auto al staan, een vrolijk gekleurde Volkwagen Golf met pittige motor. Met een uitstekend humeur stapte zij het kantoor binnen. Wim en Annet heten haar van harte welkom. En na de koffie met het onvermijdelijke sigaretje nam Patricia plaats achter haar werkplek. Niet dat ze daar al te veel zou zijn, want behoudens de maandag zou zij alle werkdagen met de auto op pad zijn.
De eerste week bleef Patricia vooral binnen om collega’s, procedures en producten te leren kennen. Op vrijdag zou zij een dagje met Annet meemaken buiten de deur om ook dat zeer belangrijke aspect van haar functie te leren kennen. Die week was er bijna elke middag een bijeenkomt om productkennis bij te brengen. Pleisters en gaasverbanden waren vrij snel afgerond. Voor luiers werd meer tijd uitgetrokken, omdat het de belangrijkste productgroep was. Annet zou er ook bij zijn, omdat er een nieuwe luierlijn op komst was die zij nog niet kende.
De luiersessie zou de hele middag in beslag nemen en Annet vroeg aan Patricia of zij zin had om samen te lunchen. Patricia had in Annet een gezellige collega getroffen. Met veel plezier rookten zij samen hun filtersigaretten, maar ook het vlak van interesses en sport bleken zij veel met elkaar gemeen te hebben. Van alle koffie en mineraalwater die morgen was Patricia al een paar keer naar het toilet geweest, maar Annet leek er geen last van te hebben. Aan het einde van de lunch begon Annet in haar grote handtas te rommelen. Ze zocht niet naar haar sigaretten, want die liggen gewoon op tafel dacht Patricia nieuwsgierig.
Annet pakte een wit plastic pakketje uit haar handtas en verontschuldigde zich dat zij even naar het toilet moest. Bij het opstaan van de stoel zag Patricia een nat plekje op de rok van Annet. Patricia maakte haar attent op de vlek en vroeg of ze koffie of iets dergelijks had gemorst. Met een glimlach zei Annet:
"Dank je, ik zal er even naar kijken. Maar het wordt nu echt tijd voor een verschoning op de WC". Vlot liep Annet naar de toiletten in het restaurant. Patricia besloot nog een sigaret op te steken en tijdens het roken hoorde zij Annet in haar gedachten weer zeggen ‘verschoning’. De glimp van haar ondergoed op kantoor, het witte plastic pakje en een verschoning op de WC. Het waren toch allemaal tekenen die deden denken aan luiers.
Patricia werd steeds nieuwsgieriger en keek onder tafel. De tas van Annet stond daar nog steeds. Snel drukte Patricia haar sigaret uit en stak een nieuwe sigaret tussen haar lippen. Nu durfde ze even in de tas van Annet te kijken met het smoesje op zoek te zijn naar een aansteker. Met bonzend hart pakte Patricia de handtas van haar collega. Tussen de lipsticks en een doosje sigaretten bleek nog een wit pakketje te zitten. De opdruk liet geen twijfel, het was een dagluier uit het disposable luierassortiment van het bedrijf. Ze draagt dus toch een luier dacht Patricia.
"Dat is niet netjes van je Patricia om in andersmans spulletjes te rommelen". Naast de tafel stond Annet met een blos op haar gezicht. Patricia mompelde iets over een aansteker.
"Ik heb liever dat je eerlijk bent tegen me." zei Annet.
"Eigenlijk had ik je het al eerder willen vertellen, maar ik draag geregeld luiers van ons bedrijf. Het dragen van luiers wordt door de directie sterk aangemoedigd. Een van de bedrijfsregels is dat nieuwe producten altijd door de medewerkers worden geprobeerd. Daarover zul je vanmiddag wel meer horen". Patricia was nog niet bekomen van de schrik van het betrapt worden of er werd een nieuwe schok aan toegevoegd. Zij besloot de vragen die in haar opkwamen meteen te stellen aan Annet. Ze hadden nog twintig minuten lunchpauze en besloten nog een koffie te bestellen.
Annet gaf Patricia ondertussen een vuurtje en kruisde haar benen over elkaar. Ze schoof haar stoel iets naar achteren en Patricia kon onder haar rok kijken. De elastieken bandjes van de witte broekluier waren goed zichtbaar onder haar panties.
"Kijk zo zien onze producten er nu in de praktijk uit" ging Annet glimlachend verder
"Toen ik hier vijf jaar geleden kwam werken was het lang geleden dat ik voor het laatst een luier had gedragen. De baan die me werd aangeboden was echter heel aantrekkelijk. Al snel werd ik geconfronteerd met de huisregel over het uitproberen van nieuwe producten, waaronder de vele typen luiers. Ik kan me de eerste keer nog goed herinneren. We hadden net een nieuwe grote inlegluier geïntroduceerd, die ook geschikt was om in onze strikslips te dragen. ’s Avonds heb ik thuis de strikslip met inlegluier geprobeerd. Ik ging voor de televisie zitten met de strikslip verstopt onder mijn badjas. Mijn vriend had thee gemaakt en al snel kreeg ik aandrang tot plassen. Ik wachtte tot hij even de kamer uit was en plaste mijn luier in één keer vol.
De strikslip deed zijn werk keurig en mijn badjas werd niet nat. Eerlijk gezegd had ik gerekend op een vies gevoel, maar het tegendeel bleek waar. Het gevoel van mijn warme plas tussen de benen was eigenlijk best plezierig. Ik besloot de natte luier aan te houden en te wachten tot mijn vriend hem zou ontdekken. Ook zijn reactie was anders dan verwacht. In plaats van afwijzend, werd hij juist heel erg opgewonden om mij naakt in een strikslip te zien staan".
Annet vertelde dat daarop vele positieve ervaringen met luiers volgden. In haar relatie werden luiers geregeld gebruikt in het liefdesspel en zij zelf vond het steeds prettiger om in haar broek te plassen. Luiers van de zaak waren er in overvloed en na verloop van tijd begon het dragen ervan de normaalste zaak van de wereld te worden. ’s Nachts droeg Annet daarom al een paar jaar een dikke nachtluier. Overdag hing het van de drukte of de situatie af. Naar kantoor deed Annet meestal een luier om, want zo voegde zij eraan toe:
"Onze chef Wim is gek op luiers. Hij is ook niet incontinent, maar vind het geweldig om een vrouw in een luier te zien. In het begin hield ik het dragen van mijn luiers voor hem verborgen, totdat ik merkte dat hij ook zo nu en dan een luier onder zijn broek had zitten. Sindsdien laat ik steeds merken dat ik geluierd ben. Bij salarisbesprekingen heb ik van deze kennis optimaal gebruik gemaakt en mijn inkomen bij het bedrijf is echt geweldig. Daarnaast zijn de luiers van de zaak een geweldige bijkomstigheid. Je kunt zeggen dat ik aan luiers verslaafd ben geraakt".
Patricia was met stomheid geslagen. Haar baas en directe collega waren gek op luiers. En het was duidelijk dat het dragen ervan ook min of meer van haar werd verwacht! Op de vraag of zij ook luiers moest proberen, kreeg ze vanzelfsprekend een positief antwoord van Annet.
Hoofdstuk 2 - Productpresentatie
Op de woensdag in de kennismakingsweek van Patricia zou NAPCO een nieuwe luierlijn intern presenteren aan de betrokken medewerkers. Haar collega Annet, sales manager rayon Zuid, gaf haar wat informatie vooraf over de gang van zaken bij dergelijke bedrijfspresentaties:
"Vanmiddag zullen er zeker vrijwilligers worden gevraagd onder de aanwezigen. Je doet er goed aan, je meteen beschikbaar te stellen. Dat doet wonderen bij Wim Ploeger onze verkoopleider, let maar op". Patricia wist niet of zij naar huis moest gaan of door moest zetten in haar nieuwe baan. De eerste twee dagen waren uitstekend bevallen en ook collegiaal zat het wel snor. Zij besloot dat zij zich vanuit een soort schaamte over luiers geremd voelde, maar was dat wel terecht?
De lunchpauze was voorbij en Patrica en Annet gingen terug naar kantoor voor de productbijeenkomst over luiers. Toen zij bij het trainingszaaltje aankwamen, waren er diverse collega’s gearriveerd, waaronder Anita van de telefoonservice, Carla van de administatie en Jacqueline van productontwikkeling.
"Carla is overigens incontinent voor haar plas en draagt altijd luiers." Fluisterde Annet in de oren van Patricia. "Let maar op, ze draagt meestal onze Extra Dry broekluier in roze kleur. Over de andere collega’s zeg ik nog niks". Een paar minuten later hadden er twaalf collega’s in de trainingszaal plaatsgenomen. Wim opende de bijeenkomst met een korte uitleg over de agenda van die middag. Er zou begonnen worden met een videopresentatie over het bestaande luierassortiment. Daarna zou Jacqueline van productontwikkeling eventuele vragen beantwoorden. Maar het grootste deel van de middag zou besteed worden aan de introductie van de nieuwe WETNAP-luierlijn. Ook door Jacqueline te presenteren.
Patricia was door het achtergrondverhaal van Annet enigszins nerveus geworden. Zij kreeg erg veel zin om een sigaretje op te steken, maar het was niet toegestaan om in het zaaltje te roken. Ook begonnen de bekers koffie van de lunchpauze te werken. Haar blaas was na een uur al overvol. Maar Wim had tijdens de introductie al gezegd dat het de aanwezigen niet toegestaan was om tijdens de presentatie de zaal te verlaten. Ook niet voor toiletbezoek.
Patricia begon op haar stoel te draaien, want haar blaasinhoud begon hinderlijk te drukken. Naast haar zag zij dat Annet haar kont een beetje opdrukte uit de stoelzitting. Het was Patricia al snel duidelijk. Annet zat gewoon onder de presentatie in haar luier te plassen en terwijl zij dat deed gaf ze een knipoog naar Wim. Wat een lekker stel dacht Patricia. De video was inmiddels afgelopen en Jacqueline stapte op om een paar zaken toe te lichten:
"Eén van de sterkste punten van onze luiers is, dat zij ook een grote plas ineens kunnen absorberen. Dat lukt de meeste van onze concurrenten niet. Daarnaast zijn de plakstrips meerdere malen hersluitbaar". Hierna gaf Jacqueline gelegenheid voor het stellen van vragen. Om in ieder geval de indruk te wekken dat zij had opgelet stelde Patricia een paar vragen. Vlot en enthousiast kreeg zij antwoord van Jacqueline. Ook een paar andere collega’s kregen antwoord op hun vragen, waarna het eerste deel van de middag werd afgesloten. Het was de hoogste tijd voor een pauze.
Als een van de eersten wilde Patricia het zaaltje verlaten, maar Wim hield haar tegen: "Wat vind jij van onze producten?". Ze maakte duidelijk over vijf minuten wel een antwoord te willen geven, maar Wim deed alsof hij niets hoorde.
"Je weet dat wij erg veel waarde hechten aan praktijkervaringen van onze medewerkers. Zeker mensen in de verkoop moeten precies weten hoe onze producten werken en voelen. Daarom lijkt het mij goed, dat jij nu een luier uit de demonstratiedoos van Jacqueline pakt en deze eens aan een test onderwerpt. Je moet toch zo nodig plassen?" Patricia probeerde nog wat smoezen uit, maar wist bij voorbaat dat zij het pleit zou verliezen als zij deze baan wilde behouden. Ze moest inmiddels zo nodig, dat zij niet langer tijd wilde verspelen en gaf akkoord aan Wim. Zij liep naar Jacqueline, die blijkbaar op haar komst had gerekend:
"Neem deze maar, dat is een lekkere zachte luier met een lichtblauwe kleur". Patricia pakte de luier aan en verdween zo snel als zij kon naar het damestoilet. Maar het toilet was bezet.
"Carla zit binnen haar luier te verschonen." gaf Annet als reden, die na haar verschoning met een natte broekluier in de hand stond. "Trek je luier hier maar naast de wastafel aan, mij maakt het niet uit. Bijna iedereen draagt hier luiers". Annet wees met haar vinger naar de afvalemmer naast de waftafel, die inderdaad voor meer dan de helft gevuld was. Niet met handdoekjes, maar met luiers in allerlei kleuren.
Patricia liet haar slipje zakken en vouwde de broekluier uit. Ze schoof de luier tussen haar benen en pakte de plakstriks vast aan de voorzijde. Het plastic was inderdaad heel soepel en de luier sloot naadloos aan over haar mooie heupen. De plakstrips plakten uitstekend en sneller dan zij had verwacht had Patricia de luier om.
Met een diepe zucht begon ze meteen te plassen. Wat een verlichting, het leek alsof er geen einde aan de stroom kwam. Ze voelde de luier warm en zwaar worden. Met haar hand voelde ze over het zachte plastic, haar plas zoog zich door de luier heen. Jacqueline had geen woord teveel gezegd. De luier absorbeerde perfect.
"Zie je wel dat het lekker voelt." grijnsde Annet. Patricia zei niets en wilde de luier weer afdoen.
"Zou ik niet doen, want Wim zal ongetwijfeld kijken of je de luier hebt geprobeerd." gaf Annet haar mee als advies. Even wilde Patricia toch haar zin doorzetten, maar toen zij een paar stappen deed merkte zij dat de natte luier stevig en prettig om haar lichaam zat. Zij besloot met de natte luier terug naar de trainingszaal te gaan. Bijna alle collega’s droegen die dingen, dus een buitenbeetje zou ze niet zijn.
Wim stond al met een drankje op haar te wachten. Hoewel hij niet rookte, toverde hij uit zijn colbertjasje een aansteker en gaf haar galant een vuurtje. Patricia zoog aan haar filtersigaret. Wim wilde haar wat vragen, maar Patricia bracht haar vinger naar haar mond ten teken dat hij zijn mond moest houden. Haar andere hand gleed langzaam langs haar rok naar beneden.
Elegant en zonder dat andere collega’s iets in de gaten houden trok Patricia haar rok een beetje omhoog. De kenner Wim had aan een flits van de luier genoeg en zag direct dat de vochtverklikker aan de voorzijde van de luier was verkleurd. Hij draaide om als een blad aan een boom. Patricia kreeg het ene complimentje na het andere. Het was duidelijk dat Wim op zijn zachtst gezegd een warm gevoel van binnen kreeg bij de aanblik van de mooie Patricia in haar natte luier. Patricia speelde haar nieuwe rol als een professioneel actrice.
De pauze was snel om en iedereen nam weer plaats in het trainingszaaltje. Jacqueline pakte de draad vlot op en begon met het belangrijkste onderdeel van die middag; de introductie van de WETNAP-luierlijn:
"Het bijzondere van deze nieuwe luier is de extreem goede anatomische pasvorm. Deze slip volgt de heuplijnen exact en sluit mooi aan. Hierdoor valt de luier ook onder een joggingbroek nauwelijks op. Het sterkste punt is echter de superabsorptie kern, waardoor de vochtopname meer dan twee keer dat van de huidige luiers is. In de praktijk gebruiken de meeste mensen overdag ongeveer vier luiers. Met WETNAP hebben zij aan twee exemplaren genoeg. Hoewel deze nieuwe luier wel duurder is, bedraagt de besparing toch al gauw dertig procent. Zorginstellingen en verzekeraars zullen dat als een zeer positief punt ervaren." Gaf Jacqueline als toelichting. Naast diverse andere voordelen, zoals zes volledig hersluitbare plakstrips in plaats van vier was de WETNAP ondanks zijn superabsorptie nauwelijks dikker. Jacqueline sprak vol trots over deze volledig in eigen huis ontwikkelde superluier.
De toehoorders werden ook enthousiast en begonnen allerlei vragen te stellen. Hoeveel maten komen er? Hoe zien de luiers eruit? Hoeveel komen er in een verpakking? Enzovoort. Op dat moment gaf Jacqueline een teken. Het licht ging uit, muziek begon te spelen en twee vrouwelijke modellen kwamen in de spotlight binnen met een trolley. Het roodharige model droeg alleen zalmkleurige WETNAP-luier met een bijkleurende BH. De brunette droeg een mooie witte WETNAP die schitterend viel over haar prachtige lichaamsvormen. Op de trolley stonden alle verpakkingen en maten van de WETNAP-lijn.
De zaal begon spontaan te klappen. Jacqueline ging tussen de twee modellen staan en demonstreerde diverse aspecten van de luiers. Haar rode nagels gleden langs de elastieken bandjes en volgden de lijnen van deze anatomische luier. Na een kwartiertje was de presentatie afgelopen en sloot Wim de sessie af.
"Jullie weten allemaal wat wij met een nieuw product doen. Ik stel voor om nu samen met Jacqueline bij de trolley een paar WETNAP-luiers in de eigen maat uit te zoeken. Doe direct een exemplaar aan en kom dan gezellig voor een afsluitende borrel naar beneden in de bedrijfsbar". Het viel Patricia meteen op dat alle collega’s enthousiast op de trolley afliepen. Er was geen spoor van verbazing, iedereen sprak lovend en overlegde over zijn of haar favoriete uitvoering van de WETNAP van NAPCO. Annet en Patricia besloten op safe te gaan en kozen elk een wit exemplaar.
In de toiletruimte was het een drukte van belang. Diverse collega’s deden hun natte luiers af of deden op dat moment een WETNAP om. Annet was als eerste klaar en het viel Patricia op dat zij haar rok voorzichtig opvouwde en in een grote plastic tas deed. Zonder blikken of blozen maakte Annet haar zwart jarretel kouzen weer vast. De witte luier en de zwarte lingerie staken bij elkaar af dat het een lust was. Natuurlijk vroeg Patricia haar wat dit te betekenen had.
"Een borrel in de bedrijfsbar vindt plaats in het halfdonker. Het is na werktijd toegestaan om daar in een luier rond te lopen. Diverse collega’s doen dat en ik heb er prima ervaringen mee" legde Annet uit. Deze stap was iets te veel voor Patricia. Zij ritste haar korte rok over de witte WETNAP heen. Tijdens het lopen naar de bar viel het draagcomfort meteen op.
"Dit zit als gegoten." Kirde Anita van de administratie haar toe. Annet had geen woord teveel gezegd. Zeker de helft van de collega’s liep open en bloot in een luier rond. Ook Wim had zijn broek over een stoel gelegd en liep geluierd met een glas wijn rond.
"Kan ik de dames iets aanbieden?" vroeg hij. Annet en Patricia besloten een witte wijn te bestellen. Wim liep goedgemutst naar de bar om de wijn te halen.
"Wat heeft hij toch een lekker kontje in die nieuwe luier." Flapte Annet eruit, terwijl zij uit haar handtas twee mentholsigaretten pakte en er een aan Patricia gaf. Jacqueline kwam met een glas bier in de hand bij hen staan en vroeg ook een sigaret:
"Eigenlijk rook ik niet, maar bij sommige gelegenheden vind ik het wel lekker". Patricia gaf haar een sigaret en een vuurtje. Ook Jacqueline had haar rok niet meer aangedaan en stond bij hen in de nieuwe WETNAP. Haar luier was duidelijk al behoorlijk nat.
"Heb je het nu al in je broek gedaan?" vroeg Annet een beetje plagerig. Maar het bleek dat Jacqueline al de hele middag in deze luier had rondgelopen, terwijl niemand iets had gemerkt.
"Sorry dames." Daar was Wim met een paar glazen wijn en wat borrelhapjes. De stemming in de bar was opperbest, het was duidelijk dat NAPCO met de nieuwe luierlijn een sterke troef in handen had.
Hoofdstuk 3 - Proefdag met Annet
Na haar eerste dagen op kantoor was Patricia al behoorlijk aan de bedrijfscultuur van het luierbedrijf NAPCO gewend geraakt. De indrukken van haar nieuwe baan als sales manager rayon Noord voldeed zeer zeker aan de verwachtingen en met de collegialiteit zat het ook prima.
Dinsdag was wel een shock geweest. Op die dag had zij gehoord dat haar collega’s geregeld geluierd rondliepen op de zaak en dat het dragen van luiers door de directie sterk werd aangemoedigd. De medewerkers moesten immers weten hoe de producten in de praktijk uitvielen. Haar chef, Wim Ploeger, was zelfs een Diaper Lover had haar beste collega Annet verteld. Dinsdag had hij haar gevraagd om een luier uit de nieuwe WETNAP luierlijn te proberen. Zij had geaarzeld, maar toch besloten om de luier te proberen. Bij die gelegenheid had zij gemerkt dat vrijwel alle collega’s luiers droegen, ook haar collegiale vriendin Annet, die als sales manager verantwoordelijk was voor rayon Zuid. Op de laatste werkdag van haar eerste week, op vrijdag, zou Patricia een dag meedraaien in de buitendienst van Annet.
Annet zou Patricia vrijdagmorgen vroeg ophalen van haar thuisadres. Om zeven uur zat Patricia met een warme kop thee te wachten op de claxon van Annet’s auto. Er stond een harde wind en het stroomde van de regen. Even na zeven hoorde Patricia de auto claxoneren. Snel rende zij de voordeur uit, de stoep over naar de warme en droge auto van Annet.
"Goedemorgen. Wat een verschrikkelijk weer. Kom er snel in Patricia, want het verkeer is nogal vertraagd deze morgen door de slechte weersomstandigheden." Zei Annet. Van het huis van Patricia naar het rayon van Annet was het ruim een uur rijden en naar de eerste afspraak van die dag zelfs nog wat langer.
In de auto was duidelijk te merken dat Annet gewend was om als buitendienstmedewerkster langs de weg te zitten. Ze was van alle gemakken voorzien. Een thermoskan met hete koffie. Koekjes. Wat blikjes drinken. En naast de bestuurdersstoel lagen twee geopende pakjes sigaretten. Het viel Patricia al snel op dat in de auto ook diverse luiers lagen. Sinds dinsdag wist zij dat Annet graag luiers droeg.
"Als je wilt roken, dan pak je maar hoor." Zei Annet terwijl zij de sigarettenaansteker een zetje gaf en zelf een mentholsigaret uit een pakje peuterde. Patricia was zelf een flinke rookster, maar haar collega Annet kon er wat van. Vrijwel direct nadat de auto de snelweg was opgedraaid zat het verkeer vast. Het was duidelijk dat de rit naar de eerste afspraak langer dan de geplande reistijd zou gaan duren.
"Eigenlijk had ik een koffiestop willen maken, maar daarvoor hebben wij nu geen tijd meer. Pak maar iets te drinken uit de auto als je zin hebt." Mompelde Annet met volle mond.
Na anderhalf uur in de auto begon de thee van thuis en de koffie te werken. Patricia voelde haar blaas met het kwartier voller worden. Buiten bleef het maar regen en het leek wel of de wereld uit alleen maar kruipende auto’s bestond. Annet praatte vrolijk door en had blijkbaar geen last van een volle blaas. Ze plast natuurlijk gewoon in een luier bedacht Patricia zich. De twee waren inmiddels behoorlijk aan elkaar gewend geraakt en Patricia durfde ernaar te vragen. De reactie van Annet was voorspelbaar:
"Of ik een luier heb omgedaan? Natuurlijk. Zeker op een lange rit als deze". Annet vertelde dat zij het dragen van een luier tijdens lange autoritten een uitkomst vond. Zij had ervaren dat veel toiletten van tankstations en wegrestaurants vaak druk en smerig waren. Nee, zij gaf meestal de voorkeur aan een comfortabele wegwerpluier. Patricia was niet verbaasd, maar moest inmiddels wel ontzettend nodig plassen. Op de vraag of een sanitaire stop mogelijk was, zei Annet:
"We staan nog wel een half uur vast in deze file, daarna is er een wegrestaurant. Maar waarom zou je daarop wachten er liggen achterin verschillende luiers van ons bedrijf. Jij hebt dezelfde maat als ik, dus zoek maar wat uit. Vooral de extra droge dagluiers vind ik lekker zitten in de auto. Dat is die luier met die roze plakstrips". Patricia had deze reactie min of meer verwacht en bedacht dat zij het nog wel even kon ophouden.
Het verkeer kwam inmiddels weer enigszins op gang. Vlot schakelde Annet naar een hogere versnelling. Net toen de auto op snelheid begon te komen, trapte zij hard op de rem. Voor de auto was een busje tegen een vrachtwagen aangereden en de hele rijbaan kwam gierend tot stilstand. Met een harde schok werd Patricia in de riemen gedrukt. Haar volle blaas was niet tegen de druk bestand. Van schrik liet zij een flinke scheut urine los in haar slip. Het verkeer zat inmiddels muurvast door het ongeluk. Gelukkig was hun auto er niet bij betrokken.
"Dat gaat nog wel even duren." Merkte Annet op, terwijl ze haar mobiele telefoon pakte om het alarmnummer te bellen en haar klant om te vertellen dat het een uurtje later zou worden. Patricia was van de schrik bekomen en merkte de natte plek in haar onderbroek, die inmiddels naar haar rok wilde uitbreiden. Snel schoof Patricia een plastic draagtas tussen haar slip en rok. Ze kon het gewoon niet meer houden en dat wegrestaurant leek verder weg dan ooit.
Patricia besloot alsnog op het aanbod van Annet in te gaan. Zij maakte haar gordel los en kroop achterin de VW Golf. Het geopende pak extra droge dagluiers had zij snel gevonden. Zij pakte een exemplaar en voelde aan het zachte plastic van deze behoorlijk dikke dagluier. Patricia maakte de rits van haar rok los en trok deze uit. Ze vouwde de wegwerpluier uit en schoof deze onder haar natte slip. Toen schoof ze haar slip richting haar enkels en trapte het stukje textiel uit.
Op het moment dat zij de roze plakstrips wilde vastmaken begon de vrachtauto naast hen te claxoneren. Geïrriteerd keek Patricia naar buiten om oog in oog te komen met een lachende vrachtwagenchauffeur, die het tafereel vanuit zijn cabine met meer dan gemiddelde belangstelling had gevolgd. Annet begon voorin hard te lachen en trok haar rok op, zodat de chauffer nog een luier kon waarnemen.
Patricia begon te blozen, maar begreep dat Annet de aandacht van de chauffeur naar zich had getrokken. Onder het vastmaken van de plakstrips besloot zij het spelletje mee te spelen. In plaats van direct haar rok aan te trekken ging zij op haar knieën op de achterbank zitten. Met alle kracht liet zij haar blaasspier ontspannen. Haar warme plas begon te lopen en hoe. Tussen haar benen begon het plastic te bollen en kleurde de luier geel. Met een diepe zucht plaste Patricia de laatste stroom naar buiten. Haar luier hing bijna op haar knieën.
Net als dinsdag, toen zij voor het eerst in een luier had geplast, was het gevoel niet onaangenaam. De NAPCO luier zoog haar plas zorgvuldig op en een paar minuten was het vocht goed verdeeld. Patricia besloot de luier maar aan te houden en probeerde haar slip erover heen te trekken. Veel zin had dat niet, want meer dan de helft van haar luier puilde erover heen. Omdat de slip erg strak over de luier voelde deed Patricia haar onderbroek uit.
Ze trok haar rok over de luier heen en ging voorin de auto zitten. De truck van de glurende vrachtwagenchauffeur trok minder snel op en de twee vrouwen hadden hun privacy terug. Na een half uur begon het verkeer weer te rijden. Al snel kwam het beloofde tankstation in zicht.
"Wil je er nog uit voor een sanitaire stop." Vroeg Annet een beetje plagerig.
"Ach laat maar." Glimlachte Patricia terwijl zij haar luier nog een beetje natter plaste. Zonder verder oponthoud arriveerden zij bij het parkeerterrein van een van de NAPCO klanten.
"Nu is het wel tijd voor een sanitaire stop" zij Annet, terwijl zij achterin de auto ging zitten. Soepel maakte zij haar natte luier los en pakte een vers exemplaar uit de voorraad. In een ommezien had Annet zich verschoond. Patricia besloot geen spelbreker te zijn en met haar mee te doen. Zij deed haar natte luier af en zocht in Patricia’s voorraad naar een nieuwe.
Haar oog viel op een mooie witte. Nog een beetje onwennig schoof Patricia de luier onder haar kont en na wat passen en meten plakte zij de plakstrips vast. Annet merkte op dat de tijd voor de afspraak begon te dringen en dat ze moest opschieten. Een beetje gehaast maakte Patricia haar rok vast en pakte haar tas.
Annet had de twee natte luiers in haar hand en kieperde ze zonder blikken of blozen in de vuilnisbak op het parkeerterrein. In opgewekte stemming stapten Annet en Patricia het kantoorgebouw binnen. Wat Patricia niet wist dat - door de haast - haar blouse op haar rug niet goed was ingestopt. Boven haar mooie wiebelende rokkont was nog zeker vijf centimeter luier te zien.
Hoofdstuk 4 - Ziekbed
De kranten stonden vol van het nieuwe griepvirus dat al bijna een kwart van de Nederlanders de laatste maanden had geveld. Diverse collega’s van NAPCO hadden het goed te pakken gehad, maar Patricia was het griepvirus bespaard gebleven. Tot zij op een dinsdagochtend brakend wakker werd. Ze was rillerig en ook andere symptomen wezen op een stevige griep.
Patricia maakte een afspraak met de huisarts, die ‘s middags haar vermoeden bevestigde. Ook zij had het nationale griepvirus te pakken en kreeg als advies ten minste een dag of tien binnen te blijven. Ze voelde zich echter zo beroerd, dat enige activiteit er echt niet in zat. Daarom besloot Patricia in bed te blijven.
Zij was inmiddels een half jaar bij NAPCO in dienst en was in die tijd helemaal aan het luierwereldje gewend geraakt. In haar garderobekast lag altijd een pak van haar favoriete WETNAP-model, zowel een witte dagluier als een lichtblauwe nachtluier in medium.
Tijdens dit ziekbed waren deze luiers een uitkomst. Terwijl wind en regen om haar slaapkamerraam raasden, lag zij lekker warm met een luier om in bed. Na twee dagen begon Patricia zich wat beter te voelen, maar besloot toch in bed te blijven. Voldoende tijd om eens lekker te lezen en TV te kijken. Zij kreeg zelfs weer zin in sigaretten.
Omdat Patricia na een mislukte relatie sinds een jaar weer alleen woonde, raakte de voorraden in huis langzamerhand uitgeput. Haar moeder woonde in dezelfde stad, maar was een paar dagen uit logeren naar een goede vriendin in Arnhem. Wel had Patricia haar op het mobiele nummer weten te bereiken, zodat mam wist dat zij voorlopig ziek thuis zou zijn.
Op zaterdagmorgen viel Patricia na het lezen in een diepe slaap. Plotseling werd zij wakker van gestommel in de badkamer en een lopende warmwaterkraan. Aan het neuriën herkende zij haar moedersstem. Op de bekende vraag antwoordje haar moeder:
"Ik ben het schatje. Je lag net nog lekker te slapen en ik zag dat je badkamer behoorlijk vies was dus ben ik met schoonmaken begonnen". Haar moeder kwam de slaapkamer in en gaf haar een paar stevige kussen. Patricia vertelde over haar ziekbed van die week, waarna haar moeder zij:
"Blijf nog maar even in bed liggen om bij te komen, dan zal ik thee zetten en de badkamer verder afronden. Ik ben bijna klaar, maar moet de WC nog wel schoonmaken".
Na een paar minuten begonnen de darmen van Patricia plotseling te werken. Ze merkte dat ze ontzettend nodig naar de WC moest gaan, maar haar moeder was er nog druk bezig. De darmkrampen werden snel heviger en Patricia voelde aan haar luier. Hoewel ze een beetje twijfelde besloot ze toch om het maar in haar broek te doen. Wat maakte het uit, de WETNAP was al behoorlijk nat en bijna aan verschoning toe. Een beetje kracht was voldoende en een warme brij vulde zich rond haar bips.
Patricia draaide zich op haar zij en wachtte tot haar moeder met de thee de slaapkamer binnenkwam. De thee werd op het nachtkastje gezet toen moeder haar aansprak met:
"Dat is lang geleden lieverd, dat je in een luier hebt gepoept". Patricia begon te blozen, hoe kon moeder dat nu weten? Maar toen bedacht zij dat er haar badkamer nog twee natte WETNAP-luiers hadden gelegen, die van gisteravond en vannacht. Haar moeder was die natte luiers in volwassenen maat bij het schoonmaken natuurlijk meteen tegengekomen en aangezien Patricia alleen in dit huis woonde.
"Er hangt een echte poepluierlucht in de slaapkamer en in de badkamer struikelde ik over een paar natte luiers van je. Sinds wanneer draag jij die dingen?" Patricia antwoorde dat zij door haar werk steeds geïnteresseerder was geraakt in incontinentiematerialen en dat zij evenals haar beste collega zo nu en dan bij gelegenheid met plezier een luier droeg.
Haar moeder stelde een aantal vragen, maar die waren niet afwijzend bedoeld. Integendeel, mam reageerde begrijpend en kon zich wel voorstellen dat wie dagelijks in het luierwereldje rondliep enigszins besmet raakte. Het was een verhaal van ‘Wie appelen vaart, appelen eet’.
"Dus die luiers zijn van jouw bedrijf. Waar heb je ze liggen in huis?" Vroeg moeder. Patricia begreep niet waarom haar moeder dat vroeg, maar na antwoord te hebben gegeven stond zij op en liep naar de garderobekast.
Als een ervaren moeder pakte zij direct de juiste dagluier uit het grote WETNAP-pak. In de badkamer vulde zij een wasemmertje met warm water. Met een glimlach kwam moeder de slaapkamer binnen.
"Zo jongedame, dit probleempje zullen wij eens even oplossen". Met een stevig maar lief handgebaar wierp moeder het dekbed van Patricia af. De lucht onder de dekens was onmiskenbaar. Vlot maakte moeder de plakstrips los en trok de vieze luier weg.
Alsof zij het nog dagelijks deed, maakte zij de bips van haar dochter schoon. Daarna bracht zij een zachte huidcrème aan. De schone witte WETNAP-luier werd soepel uitgelegd, aangepast en met zes plakstrips vastgehecht.
"Dit is wel wat anders dan vijfentwintig jaargeleden. Toen droeg je meestal een katoenen luier met plastic broek en voor de luxe momenten een plastic strikslipje met inlegluier. Vooral die strikslip stond je goed als meisje. Maar deze luier past veel beter zo te zien en is nog gemakkelijker om te doen ook. Ik kan me best voorstellen dat je het dragen ervan niet vervelend vindt." Gaf haar moeder als commentaar op de verschoningsactie. Liefkozend gaf ze haar dochter nog een paar kleine klopjes op haar plastic billen.
Op de luiers reageerde haar moeder behoorlijk positief, maar over de sigaretten was zij minder goed te spreken:
"Je ligt hier in bed met een volle asbak op het nachtkastje. Dat kun je toch niet maken als je ziek bent". Mam had gelijk. Patricia had in twee dagen alle sigaretten in huis opgerookt. Op dit moment had zij niets meer in huis en dat begon haar behoorlijk te benauwen. Het was uitgesloten om haar moeder te vragen nieuwe te gaan kopen met de andere boodschappen die zij voor haar zou halen.
Patricia verontschuldigde zich en vertelde dat het niet meer zou gebeuren, omdat er geen sigaretten meer in huis waren.
"Maar wil je dan niet meer roken?" vroeg haar moeder, die haar direct door had. Mam rookte zelf soms een sigaretje bij een feestelijke gelegenheid, maar was er zeker niet aan verslaafd. Patricia bleef eromheen draaien en tenslotte gingen zij en haar moeder een boodschappenlijstje opstellen.
Sigaretten durfde Patricia niet op het lijstje te zetten. Die middag haalde haar moeder de benodigde boodschappen en maakte warm eten voor haar klaar. Na het avondeten ging mam weer naar huis. Voor Patricia werd het tijd voor een schone luier.
Zij opende de garderobekast en bukte om een schoon exemplaar te pakken. Maar wat lag daar bovenop de WETNAP-verpakking? Een pakje light sigaretten in ongeschonden cellofaan verpakking. Met alleen haar schone luier om en een brandende sigaret in de hand liep zij naar de telefoon. Die lieve mams toch.
