klein
Toplid
"Mam ik ga weg hoor om te winkelen."
"Goed Marina. Ben je er tegen etenstijd weer?"
"Goed Mam!" Marina ging met haar fiets naar de
winkelstraat, maar onderweg staan opeens twee meiden
waar Marina wel eens tegen zei dat net baby's waren.
"Zo, wie hebben we daar. Als dat Marina niet is blijf
staan! En stap van je Fiets af!"
"Waarom moet ik voor jullie stoppen baby's?"
"Daar kom je wel achter. Je gaat nu met ons mee anders
krijg je een pak slaag van ons." Marina ging maar mee ze
was een beetje bang dat ze tikken zou krijgen want ze
was maar alleen. Ze kwamen bij het huis van Steffeny
aan.
"Zo, mijn ouders zijn niet thuis."
"Waarom moest ik mee met jullie?" Vroeg Marina.
"Je gaat mee naar boven. We willen wat doen wat we al
lang met je willen doen." Op Steffeny haar kamer ging
de deur op slot toen ze daar binnen waren.
"Waarom doe je dat?"
"Je kleren uit!" Zei Marie.
"Nee, waarom?" Zei ze bang. "Dat wil ik niet!" Ze moest
huilen.
"Omdat je vaak naar ons scheldt dat we baby's zijn, en
nu willen eens kijken wie de baby is." Marina kleedde
zich maar uit. Ze moest op het bed gaan liggen. Steffeny
had een luier in haar hand. Marina wilde weglopen,
maar Marie had haar al tegen het bed gedrukt.
"Dan moet je maar vastgemaakt worden aan het bed."
Marie maakte Marina vast met een groot babytuigje dat
vast zat aan het bed en ze kreeg een speen in haar
mond wat vast ging op haar achterhoofd met een
riempje.
Marie houdt nu haar benen vast zodat Steffeny haar
een luier kon om doen. Steffeny zei:
"Als je doet wat we zeggen dan mag je los, anders blijf
je vast. Je bent nu een baby die niet praat of loopt."
Steffeny deed eerst de speen los toen het tuigje.
"Zo baby we blijven op mijn kamer. Ga maar lekker
spelen met die beertjes. Je krijgt zo een lekker hapje van
ons." Marina deed maar wat er werd gevraagd.
Na een uur had ze drang om te plassen, ze kon het niet
lang meer ophouden. Marie zag dat ze haar best deed
om haar plas op te houden. Marie zei tegen Marina dat
ze op haar rug moest gaan liggen. Marie drukte nu op
haar blaas. Marina kon het niet meer houden ze plaste
in haar luier.
"Wat heeft Marina nu gedaan? Heeft ze ba gedaan in
haar luiertje, en moet je nu een schone luier van tante
Marie?" Marie deed haar luier los en maakte Marina
schoon. Na het wassen kreeg ze weer een luier om.
"Zo klaar is kees." Steffeny zat al op het bed.
"Zo baby, ga nu maar even naar tante Steffeny," zei
Marie, "dan krijg je wat eten." Steffeny had haar trui uit
en haar topje uitgedaan.
"Kom maar even bij mij liggen babymeid." Marina deed
het, ze legde haar hoofd op de schoot van Steffeny. "Nu
neem je mijn tepel in je mond en gaat er aan zuigen
totdat ik zeg dat je klaar bent." Steffeny genoot er van.
"Zo heb je genoeg gehad?" Marina knikte.
"Nu krijg je nog een babyhapje." Marie had al een
babyhapje in haar handen en ze ging er bij zitten zodat
ze Marina kon voeren. Na het voeren moest Marina
slapen. Marina voelde alweer dat ze moest plassen en ze
begon het maar te laten lopen. Ze voelde het vocht
langs haar vagina de luier in lopen.
"Zo baby, alweer een nat luiertje?" Zei Steffeny. Ze kreeg
weer een schone luier van Steffeny.
"Nu doe je jou kleren weer aan." Ze deed het snel.
Marie vroeg aan Marina.
"Wie is nu de baby van ons?"
"Ik." Zei Marina.
"En als je ons nog eens baby noemt dan kom je er niet
zo makkelijk vanaf." Zei Steffeny. "Je mag nu gaan met
een luier naar buiten."
"Dat wil ik niet!"
"Wil je dat niet baby? Doe je broek maar naar beneden
dan." Ze dacht dat Marie haar luier af deed, maar Marie
deed haar nog een luier bij om.
"Zo, omhoog met die broek." Ze deed het maar en
moest huilen.
"Dit wil ik niet."
"Nu weg hier Marina, met die dikke babykont van je."
zei Steffeny. Marina pakte haar fiets en ging naar huis.
De mensen keken naar haar als ze het zagen dat ze
luiers om had. In de schuur deed ze de luiers uit zodat
mama het niet zag dat ze een luier om had.
Toen ze in de kamer kwam, was mama boos dat ze te
laat was en moest voor straf op bed.
"Goed Marina. Ben je er tegen etenstijd weer?"
"Goed Mam!" Marina ging met haar fiets naar de
winkelstraat, maar onderweg staan opeens twee meiden
waar Marina wel eens tegen zei dat net baby's waren.
"Zo, wie hebben we daar. Als dat Marina niet is blijf
staan! En stap van je Fiets af!"
"Waarom moet ik voor jullie stoppen baby's?"
"Daar kom je wel achter. Je gaat nu met ons mee anders
krijg je een pak slaag van ons." Marina ging maar mee ze
was een beetje bang dat ze tikken zou krijgen want ze
was maar alleen. Ze kwamen bij het huis van Steffeny
aan.
"Zo, mijn ouders zijn niet thuis."
"Waarom moest ik mee met jullie?" Vroeg Marina.
"Je gaat mee naar boven. We willen wat doen wat we al
lang met je willen doen." Op Steffeny haar kamer ging
de deur op slot toen ze daar binnen waren.
"Waarom doe je dat?"
"Je kleren uit!" Zei Marie.
"Nee, waarom?" Zei ze bang. "Dat wil ik niet!" Ze moest
huilen.
"Omdat je vaak naar ons scheldt dat we baby's zijn, en
nu willen eens kijken wie de baby is." Marina kleedde
zich maar uit. Ze moest op het bed gaan liggen. Steffeny
had een luier in haar hand. Marina wilde weglopen,
maar Marie had haar al tegen het bed gedrukt.
"Dan moet je maar vastgemaakt worden aan het bed."
Marie maakte Marina vast met een groot babytuigje dat
vast zat aan het bed en ze kreeg een speen in haar
mond wat vast ging op haar achterhoofd met een
riempje.
Marie houdt nu haar benen vast zodat Steffeny haar
een luier kon om doen. Steffeny zei:
"Als je doet wat we zeggen dan mag je los, anders blijf
je vast. Je bent nu een baby die niet praat of loopt."
Steffeny deed eerst de speen los toen het tuigje.
"Zo baby we blijven op mijn kamer. Ga maar lekker
spelen met die beertjes. Je krijgt zo een lekker hapje van
ons." Marina deed maar wat er werd gevraagd.
Na een uur had ze drang om te plassen, ze kon het niet
lang meer ophouden. Marie zag dat ze haar best deed
om haar plas op te houden. Marie zei tegen Marina dat
ze op haar rug moest gaan liggen. Marie drukte nu op
haar blaas. Marina kon het niet meer houden ze plaste
in haar luier.
"Wat heeft Marina nu gedaan? Heeft ze ba gedaan in
haar luiertje, en moet je nu een schone luier van tante
Marie?" Marie deed haar luier los en maakte Marina
schoon. Na het wassen kreeg ze weer een luier om.
"Zo klaar is kees." Steffeny zat al op het bed.
"Zo baby, ga nu maar even naar tante Steffeny," zei
Marie, "dan krijg je wat eten." Steffeny had haar trui uit
en haar topje uitgedaan.
"Kom maar even bij mij liggen babymeid." Marina deed
het, ze legde haar hoofd op de schoot van Steffeny. "Nu
neem je mijn tepel in je mond en gaat er aan zuigen
totdat ik zeg dat je klaar bent." Steffeny genoot er van.
"Zo heb je genoeg gehad?" Marina knikte.
"Nu krijg je nog een babyhapje." Marie had al een
babyhapje in haar handen en ze ging er bij zitten zodat
ze Marina kon voeren. Na het voeren moest Marina
slapen. Marina voelde alweer dat ze moest plassen en ze
begon het maar te laten lopen. Ze voelde het vocht
langs haar vagina de luier in lopen.
"Zo baby, alweer een nat luiertje?" Zei Steffeny. Ze kreeg
weer een schone luier van Steffeny.
"Nu doe je jou kleren weer aan." Ze deed het snel.
Marie vroeg aan Marina.
"Wie is nu de baby van ons?"
"Ik." Zei Marina.
"En als je ons nog eens baby noemt dan kom je er niet
zo makkelijk vanaf." Zei Steffeny. "Je mag nu gaan met
een luier naar buiten."
"Dat wil ik niet!"
"Wil je dat niet baby? Doe je broek maar naar beneden
dan." Ze dacht dat Marie haar luier af deed, maar Marie
deed haar nog een luier bij om.
"Zo, omhoog met die broek." Ze deed het maar en
moest huilen.
"Dit wil ik niet."
"Nu weg hier Marina, met die dikke babykont van je."
zei Steffeny. Marina pakte haar fiets en ging naar huis.
De mensen keken naar haar als ze het zagen dat ze
luiers om had. In de schuur deed ze de luiers uit zodat
mama het niet zag dat ze een luier om had.
Toen ze in de kamer kwam, was mama boos dat ze te
laat was en moest voor straf op bed.
