Maya

K

Karin_1982

Beginneling
Maya

Dit verhaal gaat over mijn vriendin Maya. Dat is niet haar echte naam, maar dat doet er natuurlijk niet toe. Maya kwam bij mij in de klas toen in 10 jaar oud was. Ik zat in groep 6. Sindsdien zijn we vriendinnen, altijd gebleven ook. Echte vriendinnen voor het leven. De reden waarom jullie misschien iets over Maya willen weten, is haar interesse in luiers. Of beter gezegd: haar interesse om het zo nu en dan in haar broek te doen, met of zonder luier. En die interesse is al lang geleden ontstaan en volgens mij nooit meer echt verdwenen. Dit eerste deel gaat terug naar onze eerste jaren van onze vriendschap. Het verhaal begint met het schooljaar van groep 7.

“Ja Maya, wat is er?” Meester Jan keek Maya vriendelijk aan toen ze haar vinger in de lucht stak. “Mag in naar de wc meester?” vroeg ze ongeduldig. Meester Jan zuchtte. “Je bent vanmorgen ook al geweest. Nou vooruit dan maar.” Maya glipte van haar stoel af en verliet de klas. Ze keek me triomfantelijk aan. Zij kreeg het toch steeds voor elkaar om naar de wc te mogen. Meester Jan was daar meester best wel streng in. Als je al een keer geweest was tijdens de les, moest je het de tweede keer maar even ophouden tot het speelkwartier, de middagpauze of het einde van de schooldag.

Een uurtje later liepen Maya en ik naar huis. Normaal fietste ik altijd, omdat ik net buiten het dorp woonde. Mijn ouders hadden daar een boerderijtje gekocht toen ik nog in groep 4 zat. Maar Maya vond het fijn om te lopen en zij woonde mijn kant op. Maya’s ouders woonden in het laatste huis van de bebouwde kom. Vanuit hun achtertuin kon je de rode dakpannen van het boerderijtje van mijn ouders zien liggen. Niet dat wij boeren waren. Mijn ouders hielden voor de hobby nog wel wat dieren, anders zouden de oude stallen ook maar zo leeg staan. Het was best een lange wandeltocht. Als je normaal doorliep, als kind, deed je er drie kwartier over. Ik had het wel eens in een half uur gehaald. Maar Maya treuzelde vaak en dus duurder het soms een uur.

We spraken wat over van alles en nog wat en hadden al plannen gemaakt voor de aanstaande herfstvakantie. De ouders van Maya gingen een paar dagen weg en Maya kwam bij mij logeren. Ton we eenmaal de woonwijk uit waren waar onze school lag, bleef Maya plotseling staan. Ik zag een verbaasde blik in haar ogen en Maya voelde eventjes aan haar achterste. “Is er iets?” vroeg ik. Maya schudde haar hoofd en liep door. Ik lette er verder niet meer op. Maar na vijf minuten bleef ze weer staan. Mijn verbaasde blik beantwoordde Maya met de woorden “ik moet drukken”. Ik zag dat ze er rood van werd. “Je bent toch twee keer naar de wc geweest in de klas?” vroeg ik. Maya knikte. “Om te plassen.” “Even ophouden, we zijn zo bij jou.” Maya liep door, maar erg snel ging het niet. Toen ik rechtsaf wilde slaan, dat was de kortste weg naar Maya’s huis, trok Maya me mee aan mijn mouw. Ze sloeg linksaf de weilanden in. Ik verwachtte dat ze de bosjes in zou duiken om daar te gaan poepen, maar ze liep een zandpad in. Tussen de maïs waande ze zich onbespied en op mij leek ze niet te letten. Ze boog door haar knieën. Ik snapte er nog steeds niets van. Het was alsof ze het zand aandachtig zat te bestuderen. Toen ik om haar heen liep en naar haar gezicht keek, merkte ik dat ze aan het persen was. “Wat doe je?” vroeg ik ergens tussen heel verbaasd en een beetje boos. Maya stond langzaam op. Ze keek me met een tevreden blik aan. “Niks, kom we gaan.” Zonder op mijn verbaasde reactie te letten, liep de terug en gingen we op huis aan. Ik keek naar de plek waar Maya zo-even had geknield, maar er was niets te zien.

Ik was op de een of andere manier nieuwsgierig geworden. Had ik me het nu verbeeld of had ze zonet expres in haar broek zitten drukken? Aan het gezicht van Maya was niets te merken. Ook aan haar looppas merkte ik niets vreemds. Aan haar rokje was in ieder geval niets te zien. Toen we bij het huis van Maya waren, groette ze me. “Tot morgen!” “Ja, tot morgen”. Ik was nog steeds verbaasd.

“Hallo Karin!” de opgewekte stem van de moeder van Maya klonk over het erf van de boerderij van mijn ouders. Ik zag de moeder van Maya aan komen lopen met een koffer in haar hand. “Dag Anja” begroette mijn moeder de moeder van Maya. Ze kwam vast wat spullen brengen voor de logeerpartij. Maya was nog op de manage waar ze pony reed, maar ze zou zo wel komen. Ik hoorde dat mijn moeder en de moeder van Maya nog wat afspraken maakten. Ik sjouwde ondertussen de koffer van Maya naar onze slaapplek. Ik had net zo lang gezeurd bij mijn ouders, totdat ze instemden met mijn wens. Maya en ik zouden op de oude hooizolder mogen slapen. Ver weg van de slaapkamer van mijn ouders en belangrijker, ver weg van de slaapkamer van mijn oudere broer Simon. Die was boos geworden, omdat hij een jaar eerder met zijn vriendje ook op de hooizolder had willen slapen, maar dat had niet gemogen. Maar dat had een andere reden. Simon was door papa betrapt op het stoken van een vuurtje in het droge hooi. Dat had tot een fikse brand kunnen leiden en voor straf had hij niet meer in de stal mogen komen voor een hele tijd. Ik hoopte maar, dat Simon niet al te vervelend zou doen, want soms was het echt een etertje. Gelukkig had mijn vader hem nog gewaarschuwd om zich te gedragen als Maya er was. Hopelijk hield hij zich daaraan.

Net voor het avondeten kwam Maya binnen. Ze had zich thuis nog opgefrist en wat laatste spulletjes meegenomen. Ze had afscheid genomen van haar ouders en net als ik veel zin in de vijf dagen op de boerderij. De eerste avond gingen we al vroeg naar onze slaapplaatsen. Net als ik vond Maya het heel spannend op de hooizolder. Mijn moeder had gewaarschuwd goed op te letten, vooral in het donker. Ze had voor ons allebei een zaklamp gekocht. Omdat het toilet binnen was, had mijn moeder voor ons twee potten neergezet om op te plassen als we moesten. De deur zou wel open blijven, dus we konden ’s nachts naar binnen. Na een paar uurtjes vielen we in slaap. Ik werd wakker van geritsel en ik hoorde Maya zachtjes kreunen. “Maya” fluisterde ik. Even bleef het stil. Toen hoorde ik heel zachtjes “ja”. Het antwoord kwam vanuit een hele andere hoek, dan ik had verwacht. Ik pakte mijn zaklamp en scheen in de hoek. Ik zag Maya in de hoek gehurkt zitten. Naast haar stond haar pot. Ik zag dat ze tranen in haar ogen had. “Wat is er?” vroeg ik en ik kroop mijn slaapzak uit. Toen ik naast haar zat, zag ik wat er was gebeurd. Maya had in haar onderbroekje gepoept. “Ik kon het niet meer ophouden” fluisterde ze zacht. “Je hebt toch een pot gekregen” zei ik verbaasd. “Ik durfde niet. Ik dacht dat het alleen voor plassen was.” Ik zuchtte. “Ik ga mama wel halen” zei ik. “Nee, nee alsjeblieft niet. Ik wil niet dat je ouders merken dat ik, je weet wel.” “Je moet je wel verschonen, en als je naar de badkamer gaat, dan verraad je je toch.” “Wat moet ik dan?” vroeg ze verschrikt. Maar we hoefden zelf niet te kiezen. Ik hoorde gekraak op de trap naar de hooizolder en even later scheen papa met zijn grote zaklamp. “Slapen jullie nog niet?” zei hij. “Wat is er?” vroeg hij toen hij zag dat Maya schrok. “Niks” zei ik. “Echt niet?” vroeg mijn vader alsof hij wist wat er was gebeurd. Ik keek Maya aan. Ze knikte alsof ze zeggen wilde, vertel het toch maar. Ik keek haar aan en zei toen. “Pap?” “Ja”. “Vraag jij even of mama komt.” Mijn vader keek verbaasd. “Mama slaapt, ik ben er toch.” Maya fluisterde dat ze het niet erg vond en ze begon nu echt te huilen. Ik zuchtte. “Maya heeft een ongelukje gehad.” Ik wist niet of mijn vader me had begrepen, maat hij dacht een paar seconden na. “Ik zal mama halen.” Hij keek Maya even aan en verliet toen de schuur. Even later kwam mijn moeder. Maya was al van de trap afgedaald en stond in de schuur. Ik keek van boven toe. Ik scheen haar bij en kon het niet nalaten om de bundel licht op haar achterste te laten schijnen. Mijn moeder kwam binnen en legde een arm om Maya heen. Ik zag dat ze naar de billen van mijn vriendinnetje keek en haar mee naar binnen nam. Ze keek mij glimlachend aan. “Ga maar slapen schat. Maya slaapt vanavond binnen.” Ik kon de slaap niet meteen vatten. Er spookte een vraag door mijn hoofd: had Maya per ongeluk in haar broek gepoept omdat ze niet op het potje had gedurfd, of was er meer aan de hand? Ik dacht terug aan onze wandeling van een week eerder.

Wordt vervolgd…
 
K

Karin_1982

Beginneling
Ik durfde er de volgende ochtend niet over te beginnen. Maya was stil bij het ontbijt, maar echt veel moeite met het genante gebeuren van gisterennacht leek ze niet te hebben. Ik hoopte maar dat Simon er niks van mee had gekregen. Dat leek er in ieder geval niet op, want hij was best aardig. Hij mocht van tafel toen hij klaar was en ging met een vriendje vissen. Maya en ik gingen de bossen en weilanden in en beloofden voor het middageten terug te zijn. Toen ik in de gang was om mijn jas te pakken hoorde ik mijn moeder aan Maya vragen of ze eerst nog even naar de wc zou gaan. Mijn moeder zei dat tegen mij gelukkig nooit meer. Erg kinderachtig. Ik hoorde niet of Maya antwoord gaf. Even later gingen we op pad.

De eerste minuten zeiden we niks tegen elkaar. Wel keken we elkaar soms eventjes aan. Toen onze blikken elkaar kruisten, moesten we er beiden om lachen. Maya begon. “Jouw moeder was heel aardig voor me. Ik heb op de logeerkamer mogen slapen.” Ik knikte. “Sorry”. “Waarvoor?” “Dat mijn ouders het ontdekt hebben.” “Dat vond ik toch goed” antwoordde Maya verbaasd. Ik was opgelucht dat ze mij niets verweet. “En voor vanavond heb ik een oplossing” glunderde ze. Ik was verbaasd. Ik hoopte maar, dat we gewoon op de zolder mochten blijven liggen. Want ik vermoedde dat we gewoon binnen moesten slapen. Ik vroeg niet door en Maya wilde ook nog niet verklappen wat die oplossing was. We vermaakten ons prima in het bos en besloten een hut te maken. Voor we het wisten, was het al middag en we gingen snel thuis eten. Mama had worstenbroodjes warm gemaakt. ’s Middags zouden we binnen blijven, want er was slecht weer op komst. Simon had al gebeld, dat hij bij zijn vriendje was, want zij waren al verrast door een regenbui. Toen Maya en ik tv zaten te kijken, wenkte mijn moeder me. Ik liep naar haar toe en in de keuken nam ze me in vertrouwen. “Ik heb met de mama van Maya gesproken. Maya heeft de laatste tijd soms meer kleine ongelukjes. Daarom heeft haar moeder me dit gegeven.” Mijn moeder pakte uit een tas die in de hoek stond een wit ding. Ik zag niet meteen wat het was. Toen mijn moeder het ontvouwde bleek het een luierbroekje te zijn. “Deze zijn voor kinderen die nog in bed plassen. Maya moet er vanavond eentje om. Ik wil dat je net doet, alsof je nog van niks weet. Wel heb ik met Maya afgesproken, dat ze jou het zelf eerlijk vertelt. Afgesproken?” Ik knikte. Mama gaf me een kus om mijn wang en gaf me een speelse tik tegen mijn billen. “Ga maar weer tv kijken. En hou het wel een beetje in de gaten.” Wat mijn moeder daarmee bedoelde snapte in niet echt.

Die avond sliepen Maya en ik weer op de hooizolder. Ik had mijn tanden al gepoetst en was al naar zolder gegaan. Maya volgde later. Ik hoorde de trap kraken. Ik scheen bij met de zaklamp. Maya had haar nachtjapon aan. Toen ze langs me heen kroop naar haar slaapzak zag ik een glimp van haar achterste. Ik merkte dat mijn hart even sneller klopte. Maya had een luier aan. Ik hoorde het ook kraken, toen ze in haar slaapzak kroop. “Welterusten” zei ze. “Welterusten”antwoordde ik. Ik had gehoopt dat ze het meteen eerlijk zou vertellen, maar ik besloot te zwijgen zoals mijn moeder het ook wilde.

Ook de derde nacht vertelde Maya er niets van. Ik had weer geconstateerd, dat ze er eentje om had, maar besloot er weer niks over te zeggen. Ik had een plannetje. Ik had expres niet geplast na het tandenpoetsen en moest dus op het potje. Ik pakte mijn zaklamp en even later plaste ik op de pot. Ik hoorde Maya zachtjes gniffelen. Ik kroop mijn slaapzak weer in. “Hoef jij nooit meer ’s nachts?” vroeg ik. “Nee” zei Maya kort. “Op school moet je anders heel vaak.” Het bleef stil. Even later viel ik in slaap. De volgende ochtend vroeg hoorde ik gefluister. Ik deed net alsof ik nog steeds sliep. Toen ik langzaam mijn ogen opende zag ik mijn moeder op zolder. Ze had zich over Maya heen gebogen. Die was wakker geworden en kwam langzaam uit haar slaapzak. “Ben je droog?” dacht ik mijn moeder te horen vragen. Ik hoorde niet of Maya reageerde. Even later hoorde ik mijn moeder iets zeggen van oh jee en oeps. Even later gingen Maya en mijn moeder naar beneden. Toen ik ze de schuur uit hoorde gaan, opende ik mijn ogen en ging ik rechtop zitten. Ik kroop naar de slaapplek van Maya toe. Ik wist genoeg. Aan de geur te merken, had Maya weer gedrukt. Gelukkig wel in haar luier deze keer.

Toen ik me een uurtje later ging wassen, zag ik dat de slaapkamerdeur van mijn ouders een beetje openstond. Ik bleef even luisteren. Ik hoorde mijn ouders in gesprek. “Ik had niet verwacht dat het zo erg zou zijn Ben. Vannacht heeft ze wee gedrukt. Ik weet niet of Anja weet, dat het zo erg is.” “Misschien is het de schrik, is ze hier niet op haar gemak.” “Hoe reageert Karin erop?” “ Die heb ik het verteld, maar afgesproken dat Maya haar zelf moet vertellen over haar probleempje.” Toen ik de zoldertrap hoorde kraken, snelde ik de badkamer in.

Pas op de laatste avond vertelde Maya het me. Zonder eerste te vragen of ik nog wakker was, floepte het opeens uit haar mond. Dat ze een luier droeg voor de zekerheid. “Merk je het niet dan, dat je moet?” vroeg ik. “Te laat” zei ze. Ik knikte. Dat was volgens mij de laatste keer dat we erover hadden gesproken, tenminste de komende twee jaar. Ik kan me niet herinneren, dat Maya na onze logeerpartij nog in haar broek had gedaan. En of ze nog wel eens luiers droeg, wist ik ook niet. Pas toen we allebei naar de middelbare school gingen, kwam het onderwerp weer ter sprake. Maar dat vertel ik een andere keer.
 
Punked

Punked

Superlid
Weer een mooi verhaal Karin! Ik hoop dat je het vervolg over de middelbare schooltijd snel af hebt. :) Dat het een goed en leuk vervolg wordt ben ik nu al zeker van.
 
K

Karin_1982

Beginneling
Toen kwam de middelbare school. We hadden allebei een Havo-advies gekregen en allebei gingen we naar de Havo/VWO-brugklas van de scholengemeenschap een dorp verder. In de zomervakantie gingen we samen proeffietsen. Het bleek maar tien minuten fietsen te zijn, dus stelde Maya al snel voor te gaan lopen. Maar dat wilde ik niet, want ik had wel van Simon gezien, dat hij een zware schooltas mee moest zeulen. Dus ik wilde fietsen, om mijn tas op de bagagedrager te kunnen doen. Maya stemde in, maar volgens mij had ze toch liever weer gelopen.

We bleken niet in dezelfde klas te zitten. Dat vonden we op zich best jammer, maar we waren niet van die meisjes die meteen naar de mentor stapten om te smeken of we bij elkaar in de klas mochten. En sommige vakken bleken bloklessen te zijn waarbij we samen in de klas zaten. We waren allebei ijverige leerlingen geweest op de basisschool en die lijn zetten we voort. We maakten braaf ons huiswerk (alleen) en spraken nog maar twee keer doordeweeks af. Zaterdags waren we wel vaak samen te vinden.

Het was bijna kerstvakantie toen ik weer direct terug moest denken aan onze wandeling van school naar huis een jaar of twee geleden en onze logeerpartij. En ik was er waarschijnlijk nog even niet achtergekomen, als de laatste les niet was uitgevallen. Maya had gewoon Duits, maar mijn les Wiskunde viel uit. En nog toevalliger was het, dat ik niet via de achterdeur mijn huis binnenging, maar via de voordeur. Die stond open omdat papa op zijn vrije dag bezig was in de voortuin. Ik groette hem en ging naar binnen. Ik zag mijn moeder en de moeder van Maya in de voorkamer zitten. Ja, onze boerderij had nog een echte voorkamer. Ik liep de keuken in om een glas drinken te pakken. Voor ik mijn moeder en de moeder van Maya zou begroetten, ging ik eerst nog even naar het toilet. Nu zijn de muren op de begane grond nogal gehorig en toen ik eenmaal op de wc zat, kon ik het gesprek van mijn moeder en de moeder van Maya zowaar bijna letterlijk volgen.

“Wat vervelend. Ik had echt gedacht dat het over was gegaan. Je weet wat er is gebeurd toen Maya bij ons logeerde.” Ik hoorde de moeder van Maya zuchten. “Het is ook goed gegaan. We zijn in groep 8 naar een arts geweest die haar heeft onderzocht, maar die kon niets vinden. Gelukkig is het toen ook steeds beter gegaan. Thuis heeft ze nooit een luier nodig gehad. Ik heb nog wel eens een vies of nat broekje gevonden, maar het laatste half jaar leek het goed te gaan. En nu dit.” Ik baalde, want ik had een deel van het gesprek gemist. Wat dat dit was, werd me niet meer duidelijk. Toen ik mijn vader voor de tweede keer aan de toiletdeur voelde rammelen, besloot ik maar even mijn gezicht te laten zien. Ik verwachtte dat mijn moeder mij nog wel een keer in vertrouwen zou nemen, maar ze vertelde me niets over het gesprek. Ik was dus weer heel benieuwd wat Maya uit had gespookt.

Op een koude dag, volgens mij de eerste dag van de kerstvakantie, klopte Maya op het raam. Ik zat met mijn ouders en Simon chocolademelk te drinken. Ik had niet met Maya afgesproken, maar vond het leuk dat ze kwam. Ze had zich stevig aangekleed en had een grappige muts op. Het leek of het elk moment kon gaan sneeuwen. Ze schoof bij ons aan de tafel en kreeg een mok melk ingeschonken. Ze stelde voor een wandelingetje te gaan maken. Ik had daar eigenlijk geen zin in, maar mijn vader vond het gezond voor me. Mijn moeder diepte in de kast met winterspullen een muts op en even later gingen Maya en ik op pad. Mijn moeder beloofde ons vanavond boerenkool met worst voor te zetten en zou Maya’s ouders wel wat laten weten. We spraken af dat we voor de schemer terug zouden zijn. Wel nam ik voor de voorzichtigheid een zaklamp mee. Maya had er immers een handje van soms erg te treuzelen.

Al snel merkte ik dat Maya niet helemaal op haar gemak was. Haar gezichtsuitdrukkingen deden vermoeden of ze pijn had. “Is er wat?” vroeg ik. Maya beet op haar lip. “Het is net alsof ik opeens heel nodig moet.” Ik haalde mijn schouders op. “Zullen we dan maar teruglopen?” Maya schudde haar hoofd. “Nee, ik hou het wel op.” Even leek het alsof Maya net als ik terugdacht aan onze wandeling van school naar huis van twee jaar eerder. Of aan de logeerpartij. Maar ze zei er niets over. Onwillekeurig nam ik het achterwerk van Maya in me op. Haar lange winterjas bedekte haar billen. Ze had een spijerbroek aan. Toen de schemer in begon te vallen, gingen we op huis aan. Daar werden we getrakteerd op een warme bord boerenkool met worst. “Je vader pikt je straks even op” zei mijn moeder. Maya leek te schrikken van die opmerking. “Dat hoeft toch niet, ik ben zo thuis.” “Je vader stond erop. Het is aardedonker buiten en het wordt glad.” Maya zweeg. Het leek alsof ze een plannetje bedacht om er onder uit te komen. Het was nog in de tijd, dat we geen mobiele telefoon hadden. Het was in ieder geval nog niet zo ingeburgerd als nu, dat kinderen van 12 of 13 al een mobieltje hadden. “Mag ik even bellen?” vroeg Maya. “Ga je gang.”

“Komt je vader niet?” vroeg ik, toen we al bijna een uur tv zaten te kijken. “Nee, hij moest toch nog even naar tante Nel. Ik loop zo aan.” Even later namen we inderdaad afscheid. Maya groette mijn ouders vriendelijk en ging op pad. Maar al snel bleek het spiegelglad te zijn. Na een paar minuten kwam ze al terug. “Het is echt veel te glad!” Mijn moeder knikte. Ze had het wel vreemd gevonden, dat de vader van Maya opeens weg moest, maar zei er niets van. “Je kunt hier blijven slapen. Voor een avondje heb je niet zoveel spullen nodig.” Maya knikte. Ik vond het natuurlijk heel gezellig dat ze zou blijven. Jammer genoeg mochten we niet op zolder slapen, maar mijn slaapkamer was groot genoeg.

Midden in de nacht hoorde ik Maya naar de wc gaan. Ik deed net alsof ik diep in slaap was, maar ik lag met open ogen te wachten tot Maya weer terug was. Hoewel het donker was, leek ik iets in Maya’s hand te zien. Onder de dekens was ze bezig. Ik hoorde steeds wat scheuren en schuren. Het leek wel alsof Maya een grote strook wc-papier had afgescheurd en dat nu ergens wegstopte. Ik snapte er niets van. Na een half uur leek Maya te slapen. Toen ik haar even later hoorde snurken, wist ik het zeker. Ook ik sliep weer in. Ik werd een paar uur later wakker en merkte dat ik moest plassen. Toen ik terug kwam in mijn kamer, zag ik dat Maya de dekens van zich af had geschopt. Ze had haar nachtjapon ook uit gedaan en ze sliep nu alleen in haar broekje. Ik voelde aan de verwarming. Geen wonder. Maya moest de radiator vol open hebben gezet. Ze had het warm. Ik zette de verwarming uit. Ik deed bewust het licht niet aan, maar pakte het nachtlampje van mijn bureau, dat ik vroeger altijd aan had om in slaap te komen. Het lampje gaf een blauwgroene gloed. Ik scheen ermee richting Maya. Tot mijn verbazing zag ik uit het broekje van Maya een strookje papier komen. Toen ik goed keek, bleek ze haar broekje vol gestopt te hebben met wc-papier. Alsof ze een soort beschermlaagje had gemaakt. Mijn hart ging tekeer. Weer dacht ik terug aan onze logeerpartij. En aan het gesprek tussen mijn moeder en die van Maya van vorige week. Ik knipte het lampje uit en sloeg de dekens over Maya heen. Het kostte me moeite om in slaap te komen.

De volgende ochtend na het ontbijt ging Maya op huis aan. Ik merkte niets aan haar en ze had niet eens gedoucht. Er was dus niks mis gegaan vannacht, bedacht ik me. Ik had liever nog wat met Maya gespeeld, maar ze ging echt naar huis zei ze. Toen ze net weg was, merkte ik dat ze haar portemonnee was vergeten. Mijn moeder zag Maya in de verte lopen vanuit het keukenraam en gaf me toestemming om de portemonnee na te brengen.

Ik wilde Maya laten schrikken en om niet op te vallen hield ik op met rennen en sloop ik achter haar aan. Ik zag dat Maya af en toe aan haar billen voelde en de spijerstof van haar broek een beetje omlaag trok, alsof ze ruimte wilde creëren. Maya keek even achterom, maar omdat ze net een flauwe bocht nam, zag ze me niet. Een paar minuten later bleef Maya plotseling staan. Ik deed hetzelfde en liep van de weg af. Vanuit de berm kwam ik nog wat dichterbij. Weer had Maya even om zich heen gekeken. Toen ze niemand ontdekte, zag ik dat ze haar benen iets uit elkaar zette. Haar handen zette zich op haar heupen en zo bleef ze even staan. Toen keek ze weer om zich heen. Met haar linkerhand zag ik dat Maya aan haar achterwerk voelde en even in de spijkerstof kneep. Toen liep ze door. Ik had mijn vermoeden natuurlijk. Ik deed net alsof ik van het voorval niets had gemerkt en begon weer te rennen. Nu extra overdreven, zodat Maya me al snel opmerkte. “He” zei ze verbaasd. Ik hield haar portemonnee in de lucht en deed net alsof ik naar adem hapte. “Oh, bedankt!” zei ze. Ze voelde zich in ieder geval niet betrapt. “Ja, die was je vergeten” zei ik, toen ik speelde alsof ik weer op adem was gekomen. Ik probeerde of ik iets kon ruiken, maar het enige wat ik rook was een vrieslucht en de mist. “Nou dan ga ik maar” zei ze. “Zal ik nog even meelopen?” vroeg ik. “Nee, ik moet toch zo weg. Bedankt.” Zonder nog op te kijken, liep ze door. Ik besloot een plannetje op te zetten. “Oh ja, je moeder belde nog dat ze eerder thuis zou zijn.” Dat was helemaal niet waar, maar ik wilde kijken hoe Maya zou reageren. Als door een wesp gestoken, bleef ze even staan, maar al snel leek ze zich te herpakken. “Veel eerder?” vroeg ze. “Geen idee” zei ik. “Maakt dat wat uit?” “Neen, nee natuurlijk niet. Ik zei het zomaar.”

Toen ik thuis kwam zei mijn moeder dat de vader van Maya net had gebeld, waar ze bleef. Ik lachte inwendig. Niet helemaal gelogen dus. Ik dacht na. Ik moest het wel erg mis hebben of Maya had op weg naar huis in haar broek staan poepen. En nog expres ook. Waarschijnlijk had ze het de dag ervoor bewust opgehouden, want ze leek al gemoeten te hebben tijdens de wandeling. Misschien had ze de velletjes wc-papier nog in haar onderbroekje zitten. Ze had er in ieder geval niet op gerekend, dat er iemand thuis zou zijn. Ik was benieuwd of ze nog alleen thuis zou komen of dat haar vader en/of moeder er al waren. Dan zouden de rapen wel eens gaar kunnen zijn.

En dat bleek te kloppen. Want nog geen half uur later, belde de moeder van Maya. Ik nam de telefoon aan en ze vroeg meteen naar mijn moeder. “Is er iets met Maya gebeurd” vroeg ik bezorgd, toen ik merkte dat de moeder van Maya een beetje opgewonden klonk. “Nee hoor Karin, geef je moeder nu maar even.” Ik riep mijn moeder en gaf haar de hoorn aan. “Wie?” “Maya’s moeder.” Ze keek verbaasd en nam de hoorn aan. “Ja”. Ik hoorde dat Maya’s moeder een heel verhaal afstak en ik hoorde mijn moeder oh jee zeggen. “Nee, niet dat ik weet.” “Moet ik het Karin vragen?” “Wacht even.” Ik deed net alsof ik ingespannen de krant zat te lezen, maar ik had ieder woord van mijn moeder gehoord. “Karin?” “Ja”. “Heb jij iets aan Maya gemerkt?” Ik merkte dat ze er even over na had gedacht, hoe ze me het zou vragen. “Hoezo?”vroeg ik schaapachtig. “Niks gemerkt, niets vreemds?” Ik schudde mijn hoofd. Mijn moeder ging verder met het gesprek. “Nee, Karin weet van niks. Mmm, ja. Echt? Wc-papier” hoorde ik mijn moeder zeggen. Ik wist nu echt hoe de vork in de steel zat. “Oke. Sterkte. Dag.” Ik deed net alsof ik gek was. “Wat was er?” Mijn moeder keek me aan. “Kom even zitten schat” zei ze. “Maya is thuisgekomen met een poepbroek.” Mijn moeder zei het recht voor de raap. Ik deed weer alsof ik van niks wist. “He bah” zei ik en probeerde zo vies mogelijk te kijken. “Is ze misselijk geworden ofzo?” probeerde ik. Mijn moeder schudde haar hoofd. “Het lijkt er volgens de moeder van Maya op alsof ze het expres in haar broek heeft gedaan. Ze had velletjes wc-papier in haar onderbroekje zitten. Die heeft ze er bij ons ingedaan.” Ik deed alsof ik heel verbaasd was en er niets van begreep. “Dus je hebt niks gemerkt? Ook niet toen je de portemonnee aan haar gaf?” Ik schudde mijn hoofd. “Nee, er was niks aan de hand.” Even had ik alles op willen biechten, maar ik besloot me er niet mee te bemoeien. Ik zou Maya er toch niet mee helpen als ik er wat van zei. Expres in haar broek gepoept. Expres in haar broek gepoept, spookte door mijn hoofd. Ik begreep het niet.

Wordt vervolgd….
 
B

Bettypoop

Mijn broekjes gaan geen dag schoon de was in
Zoals je beschrijft hoe Maya expres in haar broek poept, alle handelingen er omheen en haar gedrag lijkt op 2 druppels water op hoe ik het ook deed als ik op weg naar huis stiekem in mijn broek drukte. Het lijkt alsof ik mijn eigen jeugd terug lees.

xxbetty
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Bovenaan