Karin_1982
Beginneling
Melanie heeft een natte broek
“We hadden toch beter de binnendoor weg kunnen pakken” zei Leon toen hij met een zucht weer stevig op het rempedaal trapte. Melanie slikte. Had zij meer! Waarom wilde ze hem eigenlijk het nieuwe appartement laten zien van haar beste vriendin Stefanie, terwijl Leon nog niet eens kennis met haar had gemaakt? Het was waar, vanaf de snelweg was het appartement duidelijk zichtbaar geweest, maar nu betaalden ze de tol. Al bijna een kwartier reden ze langzaam of stonden ze stil. De volgende afslag duurde nog bijna twaalf kilometer en dan moesten ze via de parallelweg het hele stuk terug. Melanie beet op haar lip en deed haar benen wat dichter bij elkaar. Even hield ze haar rechterhand in haar kruis, maar legde haar hand even later verschrikt naast zich neer, bang dat Leon het zou zien. Melanie moest nu echt nodig plassen.
“De eerste eraf en dan via de parallelweg weer terug denk ik he?” zei Leon, meer vaststellend dan vragend. “Ja, dat is het snelste”, antwoordde Melanie. Ze speelde met haar mobieltje. Oh, ze zou er een moord voor doen om het ding in een wc te laten veranderen. Vanuit haar ooghoeken keek ze Leon aan. Ze kenden elkaar nu bijna drie maanden en het werd tijd dat ze hem aan haar ouders voorstelde. Dat zou die avond ook gebeuren. Na het gezellige dinertje zou Leon kennis komen maken. In een enthousiaste bui had Melanie hem de snelweg opgestuurd om het appartement van Stefanie te bekijken. Stom!
Toen ze weer stilstonden, begon Melanie angstig te worden. Ze had een sterke blaas, maar ze tartte het lot nu. Dat ze de toiletten in de brasserie had gemeden, was niet nodig geweest – die waren schoon, dat wist ze – maar op zich begrijpelijk omdat haar ouderlijk huis nog geen tien autominuten verder lag. Maar door de omweg waren die tien minuten inmiddels bijna een uur geworden. Ze had haar moeder, die al een sms’je had gestuurd, terugbericht dat het nog even kon duren.
Opeens voelde ze een pijnscheut die werd gevolgd door een warm gevoel. Oeps. Ze had een klein plasje gedaan, maar gelukkig kon ze de rest ophouden. Ze schatte in dat alleen haar slipje wat vochtig was geworden. Hopelijk lekte het niet door. De afslag. Gelukkig. Leon zette het gas erop en nam de scherpe bocht als een volleerd coureur. Melanie hing in haar stoel en moest alles op alles zetten om haar blaas onder controle te houden. Toen de auto, schokkeriger dan verwacht, weer een rechte lijn inzette, voelde Melanie opnieuw nattigheid. “Oh, oh”, “hieeehh”. Verschrikt deed Melanie een hand voor haar mond. Ze slikte en wist niet of haar tweede plas of haar verschrikte reactie haar meer zorgen baarden. Leon lachte en had gelukkig nog niets in de gaten. “Ja, lekker bochtje he.” Melanie keek naar haar kruis. Aan de binnenzijde van haar benen was een natte plek ontstaan en ze voelde dat haar billen klam waren. De autostoel moest ook nat geworden zijn, dat kon niet anders. Gelukkig was het leer, zodat het gemakkelijk schoon te maken zou zijn, bedacht Melanie zich. Maar wat moest ze? Als Leon het niet zou merken, dan wel haar ouders als ze zo thuis zou komen. Terug naar haar eigen appartementje? Dat was de andere kant op. En Leon woonde nog thuis, dus ook dat was geen veilige haven.
Het krampachtig ophouden van haar plas, begon zeer te doen. Melanie wist dat ze zo snel mogelijk uit de auto moest. “Lee, stop zo meteen, ik moet echt heeeel nodig plassen.” Leon keek op. “Hier?” Hij klikte met zijn tong. “We zijn toch zo bij jou?” “Echt Leon, echt, ik moet onwijs nodig. Ik hou het niet zo lang.” Leon merkte dat de stem van Melanie wanhopig klonk. Hij slikte. Wat hij niet verwacht had gebeurde. Hij werd opgewonden van de hoge nood van zijn vriendin. Hij voelde zijn penis groeien. “Bij die halte”. Melanie keek in de verte. Hij was de bushalte die net buiten het dorp lag. Verlaten, want er reed ’s avonds geen bus meer. Achter het fietsenstalletje zou ze kunnen. “Voila” zei Leon toen hij zijn auto stil had gezet. Melanie sprong als een bezetene uit de auto en rende naar het fietsenhok. Snel deed ze haar spijkerbroek omlaag. Dat deed ze net te laat, waardoor ze niet kon voorkomen dat haar spijkerbroek op haar bilpartij en op haar bovenbenen doorweekt werd. Haar slipje was al kleddernat. Maar dat gaf nu niet. Met een krachtige plas deed ze de rest in het gras, zonder dat haar ferme straal nog textiel raakte.
Leon had bij het uitstappen meteen gezien dat het te laat was. De natte kont van Melanie maakte hem opgewonden. Voorzichtig had hij over de zitting van de bijrijderstoel gewreven. Die was was klam, maar gelukkig niet nat. Hij zat in dubio. Moest hij wachten totdat Melanie terugkwam of moest hij uitstappen en haar helpen? Maar wat moest hij doen? Hij besloot te wachten. Melanie dacht ondertussen hetzelfde. Ze was net weer bezig haar sneakers aan te trekken, nadat ze haar slipje had uitgetrokken en in de maïs had geslingerd. Haar spijkerbroek was goed nat. Ze schaamde zich. Met een rode kop liep ze terug naar de auto van Leon. Zonder zich te bekommeren om de zitting plofte ze neer. Ze had zich voorgenomen net te doen alsof alles goed was gegaan. “Hehe dat lucht op.” Leon was verbaasd door deze houding van zijn vriendin, maar moest er wel om lachen. Zonder iets te zeggen, draaide hij de weg weer op. “Nog vijf minuten” Hij zei het droog, maar niet zonder reden. Hij had zich voorgenomen om Melanie de kans te geven het eerlijk op te biechten. Of wilde ze echt zo bij haar ouders aankomen? Leon voelde zich opgelaten. Een eerste kennismaking met de ouders van zijn vriendin die een natte broek had? Hij vond het welletjes. Als hun relatie iets wilde worden, was eerlijkheid de eerste pijler. Hij sloeg rechtsaf een boerenlandweg in en stopte. Melanie schrok. “Is er iets?” vroeg ze. “Dat kan ik beter aan jou vragen schat.” Melanie slikte. “Nou, wat wil je. Dat we zo naar je ouders gaan of kleed je je om?” Melanie zuchtte. “Sorry zei ze. Ik wist niet dat je het had gezien.” “Kom op Melanie, het was overduidelijk.” Ze keken elkaar aan. Leon smolt bijna door de schuldige, afhankelijke blik in de ogen van zijn vriendin. “Bel je ouders maar dat we morgen komen.”
En opnieuw gaat het mis
Twee maanden later, het begon al herfstig te worden, zaten Leon en Melanie samen op een terrasje. De kennismaking met de ouders van Melanie had plaatsgevonden en Leon was in de smaak gevallen. Over het natte broekincident hadden ze niet meer gesproken. Wel was Leon, toen Melanie de volgende dag bij hem thuiskwam, demonstratief bezig om de autostoel te wassen. Dat had Melanie een rode kop bezorgd.
“De laatste of gaan we naar huis?” vroeg Leon. Melanie schudde haar hoofd. “Ja, laten we gaan. Haar halve glas cola klokte ze in een paar teugen weg. Leon legde geld op het tafeltje en ze liepen richting de parkeerplaatsen. Allebei hadden ze dezelfde gedachte gehad, maar ze zwegen: moet je niet eerst nog gaan plassen? De wandeling duurde langer dan gedacht en Melanie baalde toen ze instapte. Ze moest nodiger dan ze had gedacht. Haar hart klopte in haar keel. Angstig dacht ze terug aan haar hoge nood van twee maanden eerder. Ze moest er niet aan denken dat het weer mis zou gaan. Leon zou er iets van kunnen gaan denken. Alsof ze het expres deed!
Leon had ondertussen zijn plannetje klaar. De beelden van zijn vriendin in een sexy, strakke, natgeplaste jeans, kreeg hij niet meer uit zijn hoofd. Toevallig had hij op de achterbank een oude handdoek liggen en toevallig was hij zijn navigatiesysteem vergeten. Nog toevalliger was, dat hij wist dat op de snelweg aan de weg zou worden gewerkt en het vragen was om moeilijkheden als hij nu de snelweg zou nemen. Hij hoopte maar dat Melanie de weg niet kende en niet wist dat er aan de weg werd gewerkt. Ze zei er gelukkig niets van toen hij de snelweg opdraaide. Hij kon een glimlach niet onderdrukken toen hij in de verte de matrixborden 50 zag aangeven. “He nee he” mopperde hij. sMelanie keek op en zag de file. “He bah” zei ze. “Kunnen we niet binnendoor?” “Misschien” antwoordde Leon, maar dan moet ik de tweede afslag hebben. De eerste is dicht.”
“Shit Leon, ik moet nodig plassen.” Melanie klonk wanhopig. “Niet alweer he?” zei Leon, half plagend. “Het lijkt wel of ik een abonnement heb op hoge nood op de snelweg” antwoordde Melanie. Wat Leon verwachtte gebeurde. Na de eerste gesloten afslag voorbij gereden te zijn, kwamen ze hopeloos vast te staan. Melanie werd steeds zenuwachtiger. Ze liet nu duidelijk merken hoge nood te hebben door haar hand in haar kruis te leggen. “Charmant schat” zei Leon droog. Melanie moest bijna lachen van de droge opmerking, maar wist dat een lachbui foute boel zou worden. “Ik hou het niet zo lang Lee” zei ze wanhopig. Leon voelde weer dat opgewonden gevoel van de eerste keer. “Meen je dat?” Moederlijk legde Leon even een hand op haar knie. “Het lijkt wel of je het fijn vindt om hoge nood te hebben.” Leon kon die opmerking niet laten. Melanie schrok. Zou Leon denken dat ze het er om deed? “Het is echt niet wat je denkt schat” zei ze. “Wat denk ik dan?” kaatste Leon terug. “Dat ik expres niet ben geweest.” “Ik denk niks Mel, nog niks ten minste. Op de achterbank ligt misschien nog wel een oude handdoek, leg die maar onder je billen.” Melanie draaide in haar stoel en zag inderdaad een handdoek liggen. Ze dacht er niets bij en trok het ding naar zich toe. Even later had ze de autostoel beveiligd. Dat luchtte haar wat op, hoewel ze nog steeds koste wat het kost een ongelukje wilde voorkomen. “Gaat het nog?” vroeg Leon bezorgd. “Huhu” antwoordde Melanie, die voelde dat het nu bijna mis ging. “Je hoeft het niet tot over de pijngrens op te houden schatje. Als je moet, moet je.” Melanie keek opzij. Meende Leon dat nu? Vond hij het niet erg dat zijn vriendin voor de tweede keer in korte tijd haar broek nat zou plassen? Melanie besloot toch om het op te houden, zeker toen er weer beweging in de sliert auto’s zat.
De afslag kwam in zicht. Leon had verwacht dat Melanie al lang in haar broek zou hebben geplast. Ze zou het onmiddellijk doorhebben als hij nu een omweg zou maken, dus koerste hij recht op het appartementje van Melanie af. Na vijf minuten reed hij de parkeerplaats op en zette haar af bij de centrale ingang. “Ga maar snel, dan zet ik de auto weg.” Melanie keek hem dankbaar aan en sprintte naar de deur. Die werd hoffelijk opengehouden door de krantenjongen die net naar buiten kwam. Dat scheelde weer. In de centrale hal keek ze van links naar rechts. Zou ze de trap of de lift nemen? Toen ze de deuren open zag gaan, koos ze voor de laatste optie. Een man die ze vaag kende was zo vriendelijk de deur open te houden toen hij haar aan zag komen rennen. “Dank u” zei Melanie vriendelijk. Ze herkende de man als haar onderbuurman. Hij zou er dus op de vijfde uitgaan. “Dag juffrouw” zei de man. Gelukkig knoopte hij geen gesprek aan. Wel nam hij het jonge vrouwenlichaam in zich op. Melanie probeerde ontspannen te staan, maar ze straalde aan alle kanten hoge nood uit. De man merkte het, maar besloot er niets van te zeggen. “Prettige avond” wenste hij haar, toen hij uitstapte. “U ook” kon Melanie nog uitbrengen. Ze zuchtte van opluchting toen de deuren zich op haar etage openden. Ze liep de galerij op en voelde in haar linkerzak. Niks. Haar rechterzak. Ook niet. Haar linker- en rechterkontzak. Nee. “Domme trut” beet ze zichzelf toe. Haar sleutels zaten in haar tasje dat ze had vergeten. De paniek sloeg toe. Waar had ze haar tasje gelaten? Nog op het terras of in de auto van Leon? Ze hoopte, smeekte bijna, om dat laatste. Ook haar telefoon zat in haar tasje, dus Leon bellen had geen zin.
Toen Leon zijn auto geparkeerd had, zag hij het tasje van Melanie liggen. Even ging een schok door zijn lijf. Zou haar sleutel daar nog inzitten? Hij pakte het tasje. Bingo! Leon keek omhoog, maar besefte dat het appartement van Melanie aan de achterzijde was. Hij nam het tasje mee en liep rustig de centrale hal in. Voor de lift stond een oude dame en een moeder met een kind in haar linkerhand en een kinderwagen aan haar rechterhand te wacjtem. Dat zou niet passen. Fluitend liep Leon de trap op. Hij was benieuwd hoe hij Melanie aan zou treffen. Zou ze een andere sleutel op zak hebben? Of stond ze wanhopig te wachten voor haar deur? Met een droge of een natte broek? Of al hurkend met een grote plas onder zich?
Toen Leon de deur openduwde die toegang gaf tot de galerij hoorde hij de stem van Melanie zijn naam roepen. Hij ging de hoek op als antwoord. Hij keek in het beteuterde gezicht van Melanie. Toen hij zijn blik liet zakken, slikte hij. De lichtblauwe spijkerbroek was donder gekleurd en helemaal doorweekt. “Oh schatje toch” zei Leon. Op hetzelfde moment hoorde hij een vrouwenstem “Nee Kevin, hier. Hier zeg ik.” Het jochie dat beneden nog zo braaf aan de hand van zijn moeder had gelopen, rende nu voor haar uit de galerij op. Toen hij Leon en Melanie in het oog kreeg bleef hij staan. Hij keek aandachtig. Zijn moeder had hem ondertussen ingehaald. “Hallo” zei ze en nam haar zoontje bij de hand. “Ik heb je toch gezegd, dat je bij me moet blijven”. Kevin zette een keel op. “Die mevrouw heeft zichzelf nat gemaakt” zei hij. Zijn moeder begreep het kereltje niet en trok hem mee, zonder zich nog om Leon en Melanie te bekommeren. “Grote mensen maken zich toch niet nat mama?” ging het ventje verder. Leon kon een grijns niet onderdrukken. Melanie had ondertussen haar tasje uit de handen van Leon gegrist en de sleutel gevonden. Ze stapte over de drempel en liet Leon passeren.
Deze duwde de deur achter zich dicht en omklemde de heupen van zijn vriendin. Hij kuste haar in haar nek. Melanie wist zich even geen raad met de situatie. Eigenlijk wilde ze zo snel mogelijk onder de douche stappen. Ze voelde hoe Leon over haar natte kont wreef en tegen haar aan begon te rijden. Ze liet het gebeuren en even later kusten ze elkaar innig. “Mijn kleine broekenplassertje” fluisterde Leon.
Die avond hadden ze heerlijke seks gehad. Wederom hadden ze niet over het incident gesproken. Dat kwam pas de volgende ochtend. Leon was blijven slapen en had het ontbijt gemaakt. Hij besloot dat hij maar het beste recht voor zijn raap kon zijn. “Misschien moet je naar de dokter?” Melanie keek op. “Hoezo?” “Nou ja, twee keer in korte tijd een natte broek op jouw leeftijd is toch niet normaal?” Melanie zweeg. “Ik had het gewoon te lang opgehouden. Ik moet gewoon meteen gaan voordat ik in de auto stap.” Leon merkte dat ze het er niet over wilde hebben. “Heb je het vaker gehad?” Melanie schudde haar hoofd. “Nee Leon, nee. Het zijn twee ongelukjes, mag dat? Ik schaam me er zelf ook voor, maar het zal niet meer gebeuren.” Leon zweeg.
Gelukkig ging het goed. Leon woonde inmiddels bij Melanie op het appartement en de kerstdagen waren gezellig geweest. Eerste kerstdag hadden ze bij de ouders van Leon doorgebracht en tweede kerstdag volgden de ouders van Melanie. Ze had ervoor gezorgd beide keren met een lege blaas in de auto van Leon plaats te nemen. En natuurlijk was het goed gegaan, want het was rustig op de weg. Oud en nieuw vierden ze met vrienden op hun appartementje. Stefanie en haar vriend, kwamen en Richard en Debbie.
Melanie had lekkere hapjes gemaakt en Leon had voor de drank gezorgd. Hij vond het lekker dat hij niet hoefde te rijden. Nu kon hij er in ieder geval wat meer nemen. Ze vermaakten zich met wat gepraat, de t.v. en de lekkernijen. Om half twee gingen de gasten huiswaarts en ploften Leon en Melanie voldaan op de bank. Toen Melanie de tafel opruimde en met haar billen richting Leon stond, kreeg hij weer het beeld van de natte broek in zijn hoofd. Hij trok Melanie op zijn schoot en kuste haar nek. Melanie lachte van opwinding. Ze was wat aangeschoten en liet het zich allemaal welgevallen. “Wacht, wacht, ik moet plassen” lachte Melanie. Leon kietelde haar. Melanie schoot in de slappe lach. Opeens sprintte ze de kamer uit. Leon slikte. Hij wist niet of ze het op tijd had gehaald?
“Mel, ben je daar?” “Ja.” Leon zweeg. “Alles goed?” Melanie zuchtte. “Nee” Leon hoorde dat Melanie de deur van het slot deed. Hij opende de deur en zag Melanie op de wc zitten. Met haar spijerbroek op haar knieën, maar haar onderbroekje nog aan. Leon hoorde een plasstraal uit haar onderbroekje de wcpot inlopen. “Als ik wat gedronken heb, wil ik niet naar de wc” zei Melanie uit zichzelf. “Dan hou ik het te lang op.” Leon gaf haar een aai over haar haren. “Ga je maar opfrissen. Ik ga alvast naar bed.”
Melanie in luiers
De week erop, beiden waren weer aan het werk, besloot Leon te doen waar hij al eerder over had gedacht. Hij stapte de apotheek in. “Kan ik u helpen?” vroeg een knappe assistente, ongeveer van de leeftijd en met het postuur van Melanie. “Ja, ik zoek luiers.” Leon schrok zelf van zijn ad rem antwoord en kleurde rood. Hij had misschien beter een andere term kunnen gebruiken. De apothekersassistente leek geen gene te hebben en nam Leon mee naar een aparte ruimte. Daar toonde ze hem een aantal merken. Een pak met luierbroekjes werd het. Hij rekende af en nam het pak mee, dat de assistente in een keurige, discrete verpakking had gestopt. Leon besloot Melanie er niet meteen mee te confronteren. Hij stopte het pak weg en nam zich voor een geschikt moment te zoeken.
Dat moment kwam eerder dan hij had gedacht. Melanie was met een vriendin naar de film. Op het moment dat hij verwachtte dat ze ongeveer thuis zou komen, ging zijn telefoon. Melanie belde. “Schat, waar ben je?” “Hallo?” “Hoi, spreek ik met Leon?” “Ja”. “Met Mieke. Ik ben een vriendin van Melanie.” “Ja, dat weet ik” antwoordde Leon. “Is er wat?” “Eh. Nou ja, Mel heeft een ongelukje gehad.” Leon schrok. “Wat, toch niet ernstig. Waar is ze nu?” “We zijn bij mij thuis. Ze vraagt of je haar komt halen, ze voelt zich niet lekker.” Mieke gaf haar adres door. “Ze vraagt of je een schone broek meeneemt.” Leon slikte. Was het weer raak?
Een kwartier later stond Leon voor de deur van het huis dat Mieke hem had opgegeven. In zijn linkerhand had hij een plastic tasje met daarin een schone spijkerbroek en een slipje. “Hoi, Leon”, stelde hij zich voor aan Mieke. “Mieke, kom verder.” Mieke nam de tas van Leon over en liep ermee naar boven. Even later kwam Mieke weer naar beneden. “Iets drinken?” “Nee, dank je.” Mieke knikte. “Ze kleedt zich even om.” Leon durfde niet te vragen wat er was gebeurd en Mieke begon er niet over. Tien minuten later zaten Leon en Melanie in de auto. Ze zwegen.
Leon had er niet naar durven vragen en Melanie was er niet uit haarzelf over begonnen. Even had Leon geaarzeld of hij Melanie het pak luiers moest geven, maar hij besloot het niet te doen. Een paar dagen later, besloot Leon de middag vrij te nemen. Hij wist dat Melanie op donderdag vrij was en wilde haar verrassen met zijn vroege thuiskomst. Misschien konden ze wat leuks doen. Toen Leon de deur achter zit sloot, zag hij dat er licht brandde in de badkamer. Hij besloot Melanie te laten schrikken. Zachtjes sloop hij richting de badkamerdeur. De deur stond op een kier. Langzaam deed hij de deur verder open. Wat hij zag, kon hij niet geloven. Melanie had haar sportoutfit aangetrokken. Een strak truitje en een sexy rokje met een witte slip eronder. Ze stond voor de grote spiegel en bekeek zichzelf. Haar rokje had ze opgestroopt. Ze bewonderde haar billen. Leon knipperde met zijn ogen, maar hij had het goed gezien. De bobbel aan de achterkant van het onderbroekje van Melanie. Ze had een poepbroek!
Leon besloot net te doen alsof hij nog niets had gezien en liep terug naar de deur. “Hoi schat, ik ben thuis!” riep hij opgewekt. Hij hoorde hoe Melanie in een flits de deur van de badkamer dichttrok en op slot deed. “Oh hoi, wat ben je vroeg!” antwoordde Melanie. “Verrassing.” Leon luisterde aan de deur. “Wat doe je?” Leon rammelde aan de deur. “Kom op Melanie, doe de deur open.” Hij klonk streng. Wat hij niet verwachtte, gebeurde. Melanie deed de deur van het slot en liet Leon binnen. De poeplucht was overduidelijk. “Ja, ik heb net gedrukt” verontschuldigde Melanie zich. “Ga je sporten.” “Ben net geweest” loog Melanie. Leon grinnikte. “Laat me niet lachen. Het is onder nul. Je maakt me niet wijs dat je zo bent geweest.” Melanie kleurde rood. Leon vond het welletjes. “Kom eens” wenkte hij zijn vriendin. Die deed wat Leon hem vroeg. Zonder op te kijken, greep Leon onder het rokje van Melanie en gaf haar een tik op haar billen. Net op de plek waar haar lading zat. “He” zei ze verbouwereerd. Leon ging op de rand van het bad zitten en trok Melanie over zijn knie. “Leon, wat. He. Wat. Leon!” Leon deed het rokje omhoog en keek naar de volle broek van zijn vriendin. “We moeten eens ernstig praten.” Hij liet Melanie van zijn schoot glijden. Ze durfde hem niet aan te kijken.
Een half uur later kwam Melanie de badmaker uit. Fris gedoucht en met een schuldige blik in haar ogen. Een blik van een meisje dat weet dat ze straf gaat krijgen. Leon wachtte haar op in de huiskamer. “Kom” zei hij rustig. Melanie kwam dichterbij. “Over mijn knie” gebood Leon. Melanie deed wat haar werd gevraagd. “Ik heb het verdiend”, fluisterde ze. De dertig harde tikken op haar billen nam ze zonder morren in ontvangst. Haar verdiende loon wist ze. De pak luiers die op tafel stonden verbaasden haar niet.
Die avond vertelde Melanie haar verhaal. Ze had een paar jaar eerder gemerkt dat ze het ontzettend opwindend vond om zo lang mogelijk te wachten met haar toiletbezoek. Net voor ze elkaar kenden was het al eens mis gegaan. Ze was met een natte broek thuisgekomen van het boodschappen doen. Daarna was het bij fantaseren gebleven, tot de autoritten. En de filmavond. Daar wilde ze niet te veel over kwijt. Maar dat ze af en toe een luier zou dragen, dat vond ze terecht.
Wordt vervolgd…
“We hadden toch beter de binnendoor weg kunnen pakken” zei Leon toen hij met een zucht weer stevig op het rempedaal trapte. Melanie slikte. Had zij meer! Waarom wilde ze hem eigenlijk het nieuwe appartement laten zien van haar beste vriendin Stefanie, terwijl Leon nog niet eens kennis met haar had gemaakt? Het was waar, vanaf de snelweg was het appartement duidelijk zichtbaar geweest, maar nu betaalden ze de tol. Al bijna een kwartier reden ze langzaam of stonden ze stil. De volgende afslag duurde nog bijna twaalf kilometer en dan moesten ze via de parallelweg het hele stuk terug. Melanie beet op haar lip en deed haar benen wat dichter bij elkaar. Even hield ze haar rechterhand in haar kruis, maar legde haar hand even later verschrikt naast zich neer, bang dat Leon het zou zien. Melanie moest nu echt nodig plassen.
“De eerste eraf en dan via de parallelweg weer terug denk ik he?” zei Leon, meer vaststellend dan vragend. “Ja, dat is het snelste”, antwoordde Melanie. Ze speelde met haar mobieltje. Oh, ze zou er een moord voor doen om het ding in een wc te laten veranderen. Vanuit haar ooghoeken keek ze Leon aan. Ze kenden elkaar nu bijna drie maanden en het werd tijd dat ze hem aan haar ouders voorstelde. Dat zou die avond ook gebeuren. Na het gezellige dinertje zou Leon kennis komen maken. In een enthousiaste bui had Melanie hem de snelweg opgestuurd om het appartement van Stefanie te bekijken. Stom!
Toen ze weer stilstonden, begon Melanie angstig te worden. Ze had een sterke blaas, maar ze tartte het lot nu. Dat ze de toiletten in de brasserie had gemeden, was niet nodig geweest – die waren schoon, dat wist ze – maar op zich begrijpelijk omdat haar ouderlijk huis nog geen tien autominuten verder lag. Maar door de omweg waren die tien minuten inmiddels bijna een uur geworden. Ze had haar moeder, die al een sms’je had gestuurd, terugbericht dat het nog even kon duren.
Opeens voelde ze een pijnscheut die werd gevolgd door een warm gevoel. Oeps. Ze had een klein plasje gedaan, maar gelukkig kon ze de rest ophouden. Ze schatte in dat alleen haar slipje wat vochtig was geworden. Hopelijk lekte het niet door. De afslag. Gelukkig. Leon zette het gas erop en nam de scherpe bocht als een volleerd coureur. Melanie hing in haar stoel en moest alles op alles zetten om haar blaas onder controle te houden. Toen de auto, schokkeriger dan verwacht, weer een rechte lijn inzette, voelde Melanie opnieuw nattigheid. “Oh, oh”, “hieeehh”. Verschrikt deed Melanie een hand voor haar mond. Ze slikte en wist niet of haar tweede plas of haar verschrikte reactie haar meer zorgen baarden. Leon lachte en had gelukkig nog niets in de gaten. “Ja, lekker bochtje he.” Melanie keek naar haar kruis. Aan de binnenzijde van haar benen was een natte plek ontstaan en ze voelde dat haar billen klam waren. De autostoel moest ook nat geworden zijn, dat kon niet anders. Gelukkig was het leer, zodat het gemakkelijk schoon te maken zou zijn, bedacht Melanie zich. Maar wat moest ze? Als Leon het niet zou merken, dan wel haar ouders als ze zo thuis zou komen. Terug naar haar eigen appartementje? Dat was de andere kant op. En Leon woonde nog thuis, dus ook dat was geen veilige haven.
Het krampachtig ophouden van haar plas, begon zeer te doen. Melanie wist dat ze zo snel mogelijk uit de auto moest. “Lee, stop zo meteen, ik moet echt heeeel nodig plassen.” Leon keek op. “Hier?” Hij klikte met zijn tong. “We zijn toch zo bij jou?” “Echt Leon, echt, ik moet onwijs nodig. Ik hou het niet zo lang.” Leon merkte dat de stem van Melanie wanhopig klonk. Hij slikte. Wat hij niet verwacht had gebeurde. Hij werd opgewonden van de hoge nood van zijn vriendin. Hij voelde zijn penis groeien. “Bij die halte”. Melanie keek in de verte. Hij was de bushalte die net buiten het dorp lag. Verlaten, want er reed ’s avonds geen bus meer. Achter het fietsenstalletje zou ze kunnen. “Voila” zei Leon toen hij zijn auto stil had gezet. Melanie sprong als een bezetene uit de auto en rende naar het fietsenhok. Snel deed ze haar spijkerbroek omlaag. Dat deed ze net te laat, waardoor ze niet kon voorkomen dat haar spijkerbroek op haar bilpartij en op haar bovenbenen doorweekt werd. Haar slipje was al kleddernat. Maar dat gaf nu niet. Met een krachtige plas deed ze de rest in het gras, zonder dat haar ferme straal nog textiel raakte.
Leon had bij het uitstappen meteen gezien dat het te laat was. De natte kont van Melanie maakte hem opgewonden. Voorzichtig had hij over de zitting van de bijrijderstoel gewreven. Die was was klam, maar gelukkig niet nat. Hij zat in dubio. Moest hij wachten totdat Melanie terugkwam of moest hij uitstappen en haar helpen? Maar wat moest hij doen? Hij besloot te wachten. Melanie dacht ondertussen hetzelfde. Ze was net weer bezig haar sneakers aan te trekken, nadat ze haar slipje had uitgetrokken en in de maïs had geslingerd. Haar spijkerbroek was goed nat. Ze schaamde zich. Met een rode kop liep ze terug naar de auto van Leon. Zonder zich te bekommeren om de zitting plofte ze neer. Ze had zich voorgenomen net te doen alsof alles goed was gegaan. “Hehe dat lucht op.” Leon was verbaasd door deze houding van zijn vriendin, maar moest er wel om lachen. Zonder iets te zeggen, draaide hij de weg weer op. “Nog vijf minuten” Hij zei het droog, maar niet zonder reden. Hij had zich voorgenomen om Melanie de kans te geven het eerlijk op te biechten. Of wilde ze echt zo bij haar ouders aankomen? Leon voelde zich opgelaten. Een eerste kennismaking met de ouders van zijn vriendin die een natte broek had? Hij vond het welletjes. Als hun relatie iets wilde worden, was eerlijkheid de eerste pijler. Hij sloeg rechtsaf een boerenlandweg in en stopte. Melanie schrok. “Is er iets?” vroeg ze. “Dat kan ik beter aan jou vragen schat.” Melanie slikte. “Nou, wat wil je. Dat we zo naar je ouders gaan of kleed je je om?” Melanie zuchtte. “Sorry zei ze. Ik wist niet dat je het had gezien.” “Kom op Melanie, het was overduidelijk.” Ze keken elkaar aan. Leon smolt bijna door de schuldige, afhankelijke blik in de ogen van zijn vriendin. “Bel je ouders maar dat we morgen komen.”
En opnieuw gaat het mis
Twee maanden later, het begon al herfstig te worden, zaten Leon en Melanie samen op een terrasje. De kennismaking met de ouders van Melanie had plaatsgevonden en Leon was in de smaak gevallen. Over het natte broekincident hadden ze niet meer gesproken. Wel was Leon, toen Melanie de volgende dag bij hem thuiskwam, demonstratief bezig om de autostoel te wassen. Dat had Melanie een rode kop bezorgd.
“De laatste of gaan we naar huis?” vroeg Leon. Melanie schudde haar hoofd. “Ja, laten we gaan. Haar halve glas cola klokte ze in een paar teugen weg. Leon legde geld op het tafeltje en ze liepen richting de parkeerplaatsen. Allebei hadden ze dezelfde gedachte gehad, maar ze zwegen: moet je niet eerst nog gaan plassen? De wandeling duurde langer dan gedacht en Melanie baalde toen ze instapte. Ze moest nodiger dan ze had gedacht. Haar hart klopte in haar keel. Angstig dacht ze terug aan haar hoge nood van twee maanden eerder. Ze moest er niet aan denken dat het weer mis zou gaan. Leon zou er iets van kunnen gaan denken. Alsof ze het expres deed!
Leon had ondertussen zijn plannetje klaar. De beelden van zijn vriendin in een sexy, strakke, natgeplaste jeans, kreeg hij niet meer uit zijn hoofd. Toevallig had hij op de achterbank een oude handdoek liggen en toevallig was hij zijn navigatiesysteem vergeten. Nog toevalliger was, dat hij wist dat op de snelweg aan de weg zou worden gewerkt en het vragen was om moeilijkheden als hij nu de snelweg zou nemen. Hij hoopte maar dat Melanie de weg niet kende en niet wist dat er aan de weg werd gewerkt. Ze zei er gelukkig niets van toen hij de snelweg opdraaide. Hij kon een glimlach niet onderdrukken toen hij in de verte de matrixborden 50 zag aangeven. “He nee he” mopperde hij. sMelanie keek op en zag de file. “He bah” zei ze. “Kunnen we niet binnendoor?” “Misschien” antwoordde Leon, maar dan moet ik de tweede afslag hebben. De eerste is dicht.”
“Shit Leon, ik moet nodig plassen.” Melanie klonk wanhopig. “Niet alweer he?” zei Leon, half plagend. “Het lijkt wel of ik een abonnement heb op hoge nood op de snelweg” antwoordde Melanie. Wat Leon verwachtte gebeurde. Na de eerste gesloten afslag voorbij gereden te zijn, kwamen ze hopeloos vast te staan. Melanie werd steeds zenuwachtiger. Ze liet nu duidelijk merken hoge nood te hebben door haar hand in haar kruis te leggen. “Charmant schat” zei Leon droog. Melanie moest bijna lachen van de droge opmerking, maar wist dat een lachbui foute boel zou worden. “Ik hou het niet zo lang Lee” zei ze wanhopig. Leon voelde weer dat opgewonden gevoel van de eerste keer. “Meen je dat?” Moederlijk legde Leon even een hand op haar knie. “Het lijkt wel of je het fijn vindt om hoge nood te hebben.” Leon kon die opmerking niet laten. Melanie schrok. Zou Leon denken dat ze het er om deed? “Het is echt niet wat je denkt schat” zei ze. “Wat denk ik dan?” kaatste Leon terug. “Dat ik expres niet ben geweest.” “Ik denk niks Mel, nog niks ten minste. Op de achterbank ligt misschien nog wel een oude handdoek, leg die maar onder je billen.” Melanie draaide in haar stoel en zag inderdaad een handdoek liggen. Ze dacht er niets bij en trok het ding naar zich toe. Even later had ze de autostoel beveiligd. Dat luchtte haar wat op, hoewel ze nog steeds koste wat het kost een ongelukje wilde voorkomen. “Gaat het nog?” vroeg Leon bezorgd. “Huhu” antwoordde Melanie, die voelde dat het nu bijna mis ging. “Je hoeft het niet tot over de pijngrens op te houden schatje. Als je moet, moet je.” Melanie keek opzij. Meende Leon dat nu? Vond hij het niet erg dat zijn vriendin voor de tweede keer in korte tijd haar broek nat zou plassen? Melanie besloot toch om het op te houden, zeker toen er weer beweging in de sliert auto’s zat.
De afslag kwam in zicht. Leon had verwacht dat Melanie al lang in haar broek zou hebben geplast. Ze zou het onmiddellijk doorhebben als hij nu een omweg zou maken, dus koerste hij recht op het appartementje van Melanie af. Na vijf minuten reed hij de parkeerplaats op en zette haar af bij de centrale ingang. “Ga maar snel, dan zet ik de auto weg.” Melanie keek hem dankbaar aan en sprintte naar de deur. Die werd hoffelijk opengehouden door de krantenjongen die net naar buiten kwam. Dat scheelde weer. In de centrale hal keek ze van links naar rechts. Zou ze de trap of de lift nemen? Toen ze de deuren open zag gaan, koos ze voor de laatste optie. Een man die ze vaag kende was zo vriendelijk de deur open te houden toen hij haar aan zag komen rennen. “Dank u” zei Melanie vriendelijk. Ze herkende de man als haar onderbuurman. Hij zou er dus op de vijfde uitgaan. “Dag juffrouw” zei de man. Gelukkig knoopte hij geen gesprek aan. Wel nam hij het jonge vrouwenlichaam in zich op. Melanie probeerde ontspannen te staan, maar ze straalde aan alle kanten hoge nood uit. De man merkte het, maar besloot er niets van te zeggen. “Prettige avond” wenste hij haar, toen hij uitstapte. “U ook” kon Melanie nog uitbrengen. Ze zuchtte van opluchting toen de deuren zich op haar etage openden. Ze liep de galerij op en voelde in haar linkerzak. Niks. Haar rechterzak. Ook niet. Haar linker- en rechterkontzak. Nee. “Domme trut” beet ze zichzelf toe. Haar sleutels zaten in haar tasje dat ze had vergeten. De paniek sloeg toe. Waar had ze haar tasje gelaten? Nog op het terras of in de auto van Leon? Ze hoopte, smeekte bijna, om dat laatste. Ook haar telefoon zat in haar tasje, dus Leon bellen had geen zin.
Toen Leon zijn auto geparkeerd had, zag hij het tasje van Melanie liggen. Even ging een schok door zijn lijf. Zou haar sleutel daar nog inzitten? Hij pakte het tasje. Bingo! Leon keek omhoog, maar besefte dat het appartement van Melanie aan de achterzijde was. Hij nam het tasje mee en liep rustig de centrale hal in. Voor de lift stond een oude dame en een moeder met een kind in haar linkerhand en een kinderwagen aan haar rechterhand te wacjtem. Dat zou niet passen. Fluitend liep Leon de trap op. Hij was benieuwd hoe hij Melanie aan zou treffen. Zou ze een andere sleutel op zak hebben? Of stond ze wanhopig te wachten voor haar deur? Met een droge of een natte broek? Of al hurkend met een grote plas onder zich?
Toen Leon de deur openduwde die toegang gaf tot de galerij hoorde hij de stem van Melanie zijn naam roepen. Hij ging de hoek op als antwoord. Hij keek in het beteuterde gezicht van Melanie. Toen hij zijn blik liet zakken, slikte hij. De lichtblauwe spijkerbroek was donder gekleurd en helemaal doorweekt. “Oh schatje toch” zei Leon. Op hetzelfde moment hoorde hij een vrouwenstem “Nee Kevin, hier. Hier zeg ik.” Het jochie dat beneden nog zo braaf aan de hand van zijn moeder had gelopen, rende nu voor haar uit de galerij op. Toen hij Leon en Melanie in het oog kreeg bleef hij staan. Hij keek aandachtig. Zijn moeder had hem ondertussen ingehaald. “Hallo” zei ze en nam haar zoontje bij de hand. “Ik heb je toch gezegd, dat je bij me moet blijven”. Kevin zette een keel op. “Die mevrouw heeft zichzelf nat gemaakt” zei hij. Zijn moeder begreep het kereltje niet en trok hem mee, zonder zich nog om Leon en Melanie te bekommeren. “Grote mensen maken zich toch niet nat mama?” ging het ventje verder. Leon kon een grijns niet onderdrukken. Melanie had ondertussen haar tasje uit de handen van Leon gegrist en de sleutel gevonden. Ze stapte over de drempel en liet Leon passeren.
Deze duwde de deur achter zich dicht en omklemde de heupen van zijn vriendin. Hij kuste haar in haar nek. Melanie wist zich even geen raad met de situatie. Eigenlijk wilde ze zo snel mogelijk onder de douche stappen. Ze voelde hoe Leon over haar natte kont wreef en tegen haar aan begon te rijden. Ze liet het gebeuren en even later kusten ze elkaar innig. “Mijn kleine broekenplassertje” fluisterde Leon.
Die avond hadden ze heerlijke seks gehad. Wederom hadden ze niet over het incident gesproken. Dat kwam pas de volgende ochtend. Leon was blijven slapen en had het ontbijt gemaakt. Hij besloot dat hij maar het beste recht voor zijn raap kon zijn. “Misschien moet je naar de dokter?” Melanie keek op. “Hoezo?” “Nou ja, twee keer in korte tijd een natte broek op jouw leeftijd is toch niet normaal?” Melanie zweeg. “Ik had het gewoon te lang opgehouden. Ik moet gewoon meteen gaan voordat ik in de auto stap.” Leon merkte dat ze het er niet over wilde hebben. “Heb je het vaker gehad?” Melanie schudde haar hoofd. “Nee Leon, nee. Het zijn twee ongelukjes, mag dat? Ik schaam me er zelf ook voor, maar het zal niet meer gebeuren.” Leon zweeg.
Gelukkig ging het goed. Leon woonde inmiddels bij Melanie op het appartement en de kerstdagen waren gezellig geweest. Eerste kerstdag hadden ze bij de ouders van Leon doorgebracht en tweede kerstdag volgden de ouders van Melanie. Ze had ervoor gezorgd beide keren met een lege blaas in de auto van Leon plaats te nemen. En natuurlijk was het goed gegaan, want het was rustig op de weg. Oud en nieuw vierden ze met vrienden op hun appartementje. Stefanie en haar vriend, kwamen en Richard en Debbie.
Melanie had lekkere hapjes gemaakt en Leon had voor de drank gezorgd. Hij vond het lekker dat hij niet hoefde te rijden. Nu kon hij er in ieder geval wat meer nemen. Ze vermaakten zich met wat gepraat, de t.v. en de lekkernijen. Om half twee gingen de gasten huiswaarts en ploften Leon en Melanie voldaan op de bank. Toen Melanie de tafel opruimde en met haar billen richting Leon stond, kreeg hij weer het beeld van de natte broek in zijn hoofd. Hij trok Melanie op zijn schoot en kuste haar nek. Melanie lachte van opwinding. Ze was wat aangeschoten en liet het zich allemaal welgevallen. “Wacht, wacht, ik moet plassen” lachte Melanie. Leon kietelde haar. Melanie schoot in de slappe lach. Opeens sprintte ze de kamer uit. Leon slikte. Hij wist niet of ze het op tijd had gehaald?
“Mel, ben je daar?” “Ja.” Leon zweeg. “Alles goed?” Melanie zuchtte. “Nee” Leon hoorde dat Melanie de deur van het slot deed. Hij opende de deur en zag Melanie op de wc zitten. Met haar spijerbroek op haar knieën, maar haar onderbroekje nog aan. Leon hoorde een plasstraal uit haar onderbroekje de wcpot inlopen. “Als ik wat gedronken heb, wil ik niet naar de wc” zei Melanie uit zichzelf. “Dan hou ik het te lang op.” Leon gaf haar een aai over haar haren. “Ga je maar opfrissen. Ik ga alvast naar bed.”
Melanie in luiers
De week erop, beiden waren weer aan het werk, besloot Leon te doen waar hij al eerder over had gedacht. Hij stapte de apotheek in. “Kan ik u helpen?” vroeg een knappe assistente, ongeveer van de leeftijd en met het postuur van Melanie. “Ja, ik zoek luiers.” Leon schrok zelf van zijn ad rem antwoord en kleurde rood. Hij had misschien beter een andere term kunnen gebruiken. De apothekersassistente leek geen gene te hebben en nam Leon mee naar een aparte ruimte. Daar toonde ze hem een aantal merken. Een pak met luierbroekjes werd het. Hij rekende af en nam het pak mee, dat de assistente in een keurige, discrete verpakking had gestopt. Leon besloot Melanie er niet meteen mee te confronteren. Hij stopte het pak weg en nam zich voor een geschikt moment te zoeken.
Dat moment kwam eerder dan hij had gedacht. Melanie was met een vriendin naar de film. Op het moment dat hij verwachtte dat ze ongeveer thuis zou komen, ging zijn telefoon. Melanie belde. “Schat, waar ben je?” “Hallo?” “Hoi, spreek ik met Leon?” “Ja”. “Met Mieke. Ik ben een vriendin van Melanie.” “Ja, dat weet ik” antwoordde Leon. “Is er wat?” “Eh. Nou ja, Mel heeft een ongelukje gehad.” Leon schrok. “Wat, toch niet ernstig. Waar is ze nu?” “We zijn bij mij thuis. Ze vraagt of je haar komt halen, ze voelt zich niet lekker.” Mieke gaf haar adres door. “Ze vraagt of je een schone broek meeneemt.” Leon slikte. Was het weer raak?
Een kwartier later stond Leon voor de deur van het huis dat Mieke hem had opgegeven. In zijn linkerhand had hij een plastic tasje met daarin een schone spijkerbroek en een slipje. “Hoi, Leon”, stelde hij zich voor aan Mieke. “Mieke, kom verder.” Mieke nam de tas van Leon over en liep ermee naar boven. Even later kwam Mieke weer naar beneden. “Iets drinken?” “Nee, dank je.” Mieke knikte. “Ze kleedt zich even om.” Leon durfde niet te vragen wat er was gebeurd en Mieke begon er niet over. Tien minuten later zaten Leon en Melanie in de auto. Ze zwegen.
Leon had er niet naar durven vragen en Melanie was er niet uit haarzelf over begonnen. Even had Leon geaarzeld of hij Melanie het pak luiers moest geven, maar hij besloot het niet te doen. Een paar dagen later, besloot Leon de middag vrij te nemen. Hij wist dat Melanie op donderdag vrij was en wilde haar verrassen met zijn vroege thuiskomst. Misschien konden ze wat leuks doen. Toen Leon de deur achter zit sloot, zag hij dat er licht brandde in de badkamer. Hij besloot Melanie te laten schrikken. Zachtjes sloop hij richting de badkamerdeur. De deur stond op een kier. Langzaam deed hij de deur verder open. Wat hij zag, kon hij niet geloven. Melanie had haar sportoutfit aangetrokken. Een strak truitje en een sexy rokje met een witte slip eronder. Ze stond voor de grote spiegel en bekeek zichzelf. Haar rokje had ze opgestroopt. Ze bewonderde haar billen. Leon knipperde met zijn ogen, maar hij had het goed gezien. De bobbel aan de achterkant van het onderbroekje van Melanie. Ze had een poepbroek!
Leon besloot net te doen alsof hij nog niets had gezien en liep terug naar de deur. “Hoi schat, ik ben thuis!” riep hij opgewekt. Hij hoorde hoe Melanie in een flits de deur van de badkamer dichttrok en op slot deed. “Oh hoi, wat ben je vroeg!” antwoordde Melanie. “Verrassing.” Leon luisterde aan de deur. “Wat doe je?” Leon rammelde aan de deur. “Kom op Melanie, doe de deur open.” Hij klonk streng. Wat hij niet verwachtte, gebeurde. Melanie deed de deur van het slot en liet Leon binnen. De poeplucht was overduidelijk. “Ja, ik heb net gedrukt” verontschuldigde Melanie zich. “Ga je sporten.” “Ben net geweest” loog Melanie. Leon grinnikte. “Laat me niet lachen. Het is onder nul. Je maakt me niet wijs dat je zo bent geweest.” Melanie kleurde rood. Leon vond het welletjes. “Kom eens” wenkte hij zijn vriendin. Die deed wat Leon hem vroeg. Zonder op te kijken, greep Leon onder het rokje van Melanie en gaf haar een tik op haar billen. Net op de plek waar haar lading zat. “He” zei ze verbouwereerd. Leon ging op de rand van het bad zitten en trok Melanie over zijn knie. “Leon, wat. He. Wat. Leon!” Leon deed het rokje omhoog en keek naar de volle broek van zijn vriendin. “We moeten eens ernstig praten.” Hij liet Melanie van zijn schoot glijden. Ze durfde hem niet aan te kijken.
Een half uur later kwam Melanie de badmaker uit. Fris gedoucht en met een schuldige blik in haar ogen. Een blik van een meisje dat weet dat ze straf gaat krijgen. Leon wachtte haar op in de huiskamer. “Kom” zei hij rustig. Melanie kwam dichterbij. “Over mijn knie” gebood Leon. Melanie deed wat haar werd gevraagd. “Ik heb het verdiend”, fluisterde ze. De dertig harde tikken op haar billen nam ze zonder morren in ontvangst. Haar verdiende loon wist ze. De pak luiers die op tafel stonden verbaasden haar niet.
Die avond vertelde Melanie haar verhaal. Ze had een paar jaar eerder gemerkt dat ze het ontzettend opwindend vond om zo lang mogelijk te wachten met haar toiletbezoek. Net voor ze elkaar kenden was het al eens mis gegaan. Ze was met een natte broek thuisgekomen van het boodschappen doen. Daarna was het bij fantaseren gebleven, tot de autoritten. En de filmavond. Daar wilde ze niet te veel over kwijt. Maar dat ze af en toe een luier zou dragen, dat vond ze terecht.
Wordt vervolgd…
