Met de motor naar het ziekenhuis.
- Onderwerp starter knuf
- Startdatum
knuf
Gewaardeerd Lid
Re: Met de motor naar het ziekenhuis. (deel 5)
Beste lezers…
Sorry dat het zo lang geduurd heeft maar hier is weer een stukje. Ik ben er nog niet klaar mee en er komt zeker een vervolg.
Deel 5: Het flesje.
Pas laat op de avond werd ik weer wakker gemaakt. "Stefan... wakker worden, het is tijd voor jou medicijnen." En half wakker voelde ik een hand over mijn luier bewegen.
Het was donker in onze kamer. De deur stond open zodat het licht van de gang de kamer kon binnen schijnen. Het leek wel alsof ze de verlichting hierop aangepast hadden. Het weinige licht zorgen er voor dat ik niet geheel wakker werd. Ik bleef eigenlijk meer in een droom hangen dan dat ik wakker werd.
Ik lag op een speel kleed op de grond. Het was een mooi kleed in allemaal kleuren met van alles erop en aan. Zo waren er spiegeltjes en blokjes die met klittenband vast zaten. Ik lag op mijn rug met een speentje in mijn mond. In mijn hand had ik een rammelaar in de vorm van een konijn-tje. Mama kwam naast mij zitten en begon mij een beetje te kietelen. Ik kroelde daar lekker op mijn rug. "Even een schone luier" en haar handen maakte mijn rompertje los. Het gefriemel aan mijn luier kon voor mij niet lang genoeg duren. Ik kon daar altijd geweldig van genieten. De plakkertjes werden los gemaakt, en mijn natte luier werd uitgedaan. De frisse lucht op mijn blaas zorgde ervoor dat ik begon te plassen. "He Stefan!" en snel pakte ze een katoenen doek om het op te vangen. Nadat alles weer schoon was pakte ze een luier met leuke figuurtjes erop en kreeg ik weer een heerlijke dikke schone luier om.
"Nu moet je echt even wakker worden hoor!" maar euh.. ik.. ik maakte mijn ogen open en zag een verpleegster staan. "Je moet even een schone pyjama aan trekken, deze is nat." Ik snapte er niets van. hoe krijg ik nou een natte pyjama? De verpleegster hielp mij met het uittrekken van mijn pyjama. Ze zei "Toen ik jou een schone luier gaf begon je ineens te plassen!"
Ik kon het haast niet geloven! mijn droom is voor de helft werkelijk gebeurt!
Nadat ik mijn medicijnen had ingenomen, hoopte ik dat ik weer snel in dromenland zou zijn...
"Goede morgen! hebben jullie lekker geslapen" en de gordijnen werden open getrokken. Een scherp zonnetje scheen de kamer binnen. Het zag er erg mooi uit buiten en ik baalde ervan dat ik met dit weer in het ziekenhuis lag. Het was perfect motor weer! Aan de andere kant maakte ik hier dingen mee die ik nooit had durven dromen!
"Ik heb een ontbijtje voor jullie meegenomen" en van de kar pakte ze een dienblad en zette deze bij de buurvrouw neer. "Stefan, moet ik jou helpen of kan jij het alleen?" ze pakte nog een dienblad van de kar en liep in mijn richting. "Als het met een hand kan dan wil ik het wel proberen" zei ik. Ze zetten het dienblad op mijn nachtkastje neer en drukte op het knopje van het bed. Mijn rug ging een beetje omhoog maar al gauw voelde ik een vreselijk pijn in mijn been. "AUW" De andere houding was niet echt plezierig. Snel drukte ze weer op het andere knopje en het bed ging weer iets naar beneden. "Ik denk dat ik je toch een beetje ga helpen Stefan" Ik moest nog drie keer slikken om de pijn te verbijten.
Onderop de kar lag een stapeltje slabbetjes waarvan ze er een afpakte. Ze liep op mij af en knoopte deze bij mij om.
Met een mes sneed ze de botterhammen in stukjes. "Ik heb boterhammenworst en pindakaas" en met een vork kreeg ik het eerste stukje in mijn mond gestopt. Ze begon ondertussen een oppervlakkig gesprek over het weer en telkens kreeg ik weer een stukje in mijn mond gestopt. Als laatste was de boterham met pindakaas aan de beurt. Vindt ik op zich wel lekker, maar ik krijg er altijd enorme dorst van. Na een paar stukjes vroeg ik daarom ook om wat drinken. Ik zag een glas melk op het dienblad staan maar ik had niet het idee dat ik daaruit zou kunnen drinken. Ze pakte het glas in haar hand en probeerde mij een beetje recht op te krijgen. Het was geen doen voor mij. Ik had te veel pijn als ik ook maar iets overeind kwam.
"Euhm...Nou nog even geduld met drinken daar weet ik straks wel iets op" Ik kreeg de rest van de boterhammen naar binnen gewerkt en mijn keel snakte naar wat te drinken. "Ik ben zo terug" Ze pakte het dienblad op en zette deze weer op de kar. Pakte het glas melk er van af en liep de gang op.
"Het is echt mooi weer buiten!" ze de buurvrouw terwijl ze naar buiten aan het kijken was. Ze was al klaar met eten. Ze vroeg of ik echt nog zoveel pijn had. "Pijn en dorst" zei ik.
Gelukkig daar is de verpleegster weer. Ze had de melk weer bij alleen..... In een babyflesje?? "De kraamafdeling is hier om de hoek en die hadden de oplossing!" zij ze lachend. Ze ging weer op het randje van mijn bed zitten en liet het flesje aan mij zien. Mijn keel snakte naar wat te drinken dus verder dan een verbaasde blik kwam ik niet. ze draaide het flesje richting mijn mond en duwde het speentje tegen mijn lippen.
Al snel sabbelde ik aan het speentje en voelde de melk door mijn mond mijn keel in glijden. Ik hoefde niet eens zelf het flesje vast te houden! Het speentje op de fles was niet zo groot het was duidelijk van een baby’tje geweest. Ik keek haar aan en ze lachte lief terug. "Zo gaat het beter, en nog wel zonder te knoeien heb je nog pijn?" Ik kon natuurlijk niets terug zeggen met die fles in mijn mond, dus schudde ik mijn hoofd. Pijn had ik niet meer, maar wel weer een behoorlijk dubbel gevoel. Ik voelde mij intens gelukkig maar ook wel erg beschamend. Die gevoelens werden nog eens versterkt toen ze met haar andere hand de lakens open sloeg. Ze legde haar hand op de voorkant van mijn luier om te voelen of die verschoond diende te worden. "Ik zal je zo wel even verschonen"
Mijn flesje was al bijna leeg. Ik hoorde het aan de valse lucht die langs de rand van het speentje de fles in trok. "Nog een klein slokje" zei ze lief. Ik sabbelde nog een keertje aan het speentje en de laatste druppels verdwenen in mijn mond. Langzaam trok ze het flesje uit mijn mond en zei "Klaar! lekker gedronken en zonder pijn!" ze stond op, pakte het gordijn beet en trok het om mijn bed heen. "Ik ben zo terug"
Ik lag op mijn rug, in bed te wachten op een schone luier. Ze heeft me net boterhammetjes gevoerd en mij de fles gegeven... Ik had zelfs mijn slabber nog om! het leek wel alsof ik weer in een droom verstrikt zat. Maar het gebeurde allemaal echt!
Van achter het gordijn hoorde ik een kar onze kamer op rijden. "Hier moeten we zijn." het gordijn werd een beetje opzij geschoven en twee leerling verpleegsters stapte naar binnen. "Hoi Stefan, wij komen jou even opfrissen" en de lakens werden al van mij afgehaald. Het blonde meisje Anne, maakte mijn slabbetje los en kleden mij uit. Al snel lag ik in alleen mijn luier op het ziekenhuisbed. Anne begon met een washandje mijn gezicht te wassen. Eef (het andere meisje) inspecteerde mijn voet. Met al die pinnen zag het er maar akelig uit. Voorzichtig begon ze met een soort wattenstaafje aan mijn voet. Anne waste mijn armen en mijn buik. "Ik ga nu jouw luier uit doen" zei Anne, en ze legde haar linkerhand tussen de plakstrips neer. Met haar andere hand trok ze de plakkers los. Rist, rits... Ze bewoog de voorkant van de luier in een vegende beweging naar beneden. Ik hielp weer even mee door mijn linker voet neer te zetten en mijn billen iets op te tillen. Hierdoor kon Anne snel de luier onder mij vandaan halen. Eef was inmiddels klaar met mijn voet en hielp Anne nu mee. Anne had haar washand alweer paraat en ging mijn billen wassen. Voorzichtig maakte ze mijn geslachtsdeel schoon. Ze nam er alle tijd voor. Op zich vond ik dat wel fijn maar was ook wel een beetje beschamend. Door alle gebeurtenissen begon mijn geslachtsdeel op te zwellen. Ik had het niet meer onder controle. Ik heb aan van alles gedacht tot aan een koude douche toe, maar niets hielp. "Hij vindt het wel fijn geloof ik" zei Anne, die gewoon door ging met wassen. Eef wist niet waar ze kijken moest... Ze liep even weg en kwam al gauw weer terug met een luier en een inlegger. Dat aanzicht hielp niet echt mee met het weer slap krijgen van mijn geslachtsdeel. "We zullen hem maar weer snel in de watten leggen" zei Anne een beetje lachend. Mijn billen werden nog een keertje goed drooggemaakt met een katoenen doek. Anne liet het daarna aan Eef over.
Eef vouwde een beetje onhandig mijn luier open en wist ook niet zo snel wat voor en achter was. Ze draaide mijn luier een paar keer om en plaatste daarna de achterkant tegen mijn billen aan. Ik hielp weer even me door een klein bruggetje te maken. Eef schoof snel mijn luier onder mijn billen. Ze pakte de inlegger in haar hand en bekeek deze uitvoerig. "Anne, welke kant moet nou boven?" Anne zij dat het niet uit maakte dat het alleen voor
extra absorptie was. "Wil jij je billen weer even optillen?" vroeg Eef. Ze schoof snel de inlegger onder mijn billen door. "Hier is de talkpoeder" zijn Anne. Eef pakte de talkpoeder aan en schroefde de dop eraf. Ze draaide de bus om om mijn billen in te poederen en..... Alles lag onder een dikke pak talkpoeder! "Sorry, sorry" Anne begon te lachen "Je moet ook niet de dop eraf schroeven, er zit een klepje in de dop die je moet open maken ha ha" Eef probeerden met haar hand de talkpoeder weer op te rapen. Maar het lag voor een groot gedeelte over mijn harde geslachtsdeel heen!
Ze voelde zich erg ongemakkelijk en kon ook eigenlijk bijna niets oppakken. Met haar hand veegde ze het overtollige poeder naar mijn buik. Op mijn buik kon ze twee handen gebruiken om het op te pakken. De laatste restjes werden over mijn hele buik uitgesmeerd. Er hing een baby lucht om ons heen niet meer normaal! Eef pakte de inlegger (die ook nog onder een dik pak poeder lag) op en trok deze over mijn harde geslachtsdeel heen. daarna pakte ze mijn luier vast en trok deze ook strak naar boven. Toen kreeg ik nog een verassing... Eef tilde mijn luier en inlegger weer omhoog en ze pakte mijn piemel in haar hand! Ze probeerde hem naar onderen te buigen! maar dat lukte natuurlijk nooit in de staat waarin hij zich bevond. Heel onzeker keek ze naar Anne "Dat gaat niet lukken pak hem zo maar in" Eef trok alles weer strak en plakte mijn luier vast. Anne controleerde met haar vingers of mijn luier overal goed aansloot en gaf Eef een complimentje. Mijn pyjama werd weer aangedaan en de lakens werden weer terug gelegd.
"Zo Stefan wij zijn klaar kan ik nog iets voor jou doen?" Er gingen wel wat stoute dromen door mijn gedachte maar ik hield het maar bij dat ik nog wel iets wilde drinken. Anne zou het doorgeven en samen verlieten zij de kamer.
Mijn hand zakte langzaam onder de dekens in de richting van mijn luier. Een paar keer strelen was voldoende om het talkpoeder te doen laten klonteren.....
Beste lezers…
Sorry dat het zo lang geduurd heeft maar hier is weer een stukje. Ik ben er nog niet klaar mee en er komt zeker een vervolg.
Deel 5: Het flesje.
Pas laat op de avond werd ik weer wakker gemaakt. "Stefan... wakker worden, het is tijd voor jou medicijnen." En half wakker voelde ik een hand over mijn luier bewegen.
Het was donker in onze kamer. De deur stond open zodat het licht van de gang de kamer kon binnen schijnen. Het leek wel alsof ze de verlichting hierop aangepast hadden. Het weinige licht zorgen er voor dat ik niet geheel wakker werd. Ik bleef eigenlijk meer in een droom hangen dan dat ik wakker werd.
Ik lag op een speel kleed op de grond. Het was een mooi kleed in allemaal kleuren met van alles erop en aan. Zo waren er spiegeltjes en blokjes die met klittenband vast zaten. Ik lag op mijn rug met een speentje in mijn mond. In mijn hand had ik een rammelaar in de vorm van een konijn-tje. Mama kwam naast mij zitten en begon mij een beetje te kietelen. Ik kroelde daar lekker op mijn rug. "Even een schone luier" en haar handen maakte mijn rompertje los. Het gefriemel aan mijn luier kon voor mij niet lang genoeg duren. Ik kon daar altijd geweldig van genieten. De plakkertjes werden los gemaakt, en mijn natte luier werd uitgedaan. De frisse lucht op mijn blaas zorgde ervoor dat ik begon te plassen. "He Stefan!" en snel pakte ze een katoenen doek om het op te vangen. Nadat alles weer schoon was pakte ze een luier met leuke figuurtjes erop en kreeg ik weer een heerlijke dikke schone luier om.
"Nu moet je echt even wakker worden hoor!" maar euh.. ik.. ik maakte mijn ogen open en zag een verpleegster staan. "Je moet even een schone pyjama aan trekken, deze is nat." Ik snapte er niets van. hoe krijg ik nou een natte pyjama? De verpleegster hielp mij met het uittrekken van mijn pyjama. Ze zei "Toen ik jou een schone luier gaf begon je ineens te plassen!"
Ik kon het haast niet geloven! mijn droom is voor de helft werkelijk gebeurt!
Nadat ik mijn medicijnen had ingenomen, hoopte ik dat ik weer snel in dromenland zou zijn...
"Goede morgen! hebben jullie lekker geslapen" en de gordijnen werden open getrokken. Een scherp zonnetje scheen de kamer binnen. Het zag er erg mooi uit buiten en ik baalde ervan dat ik met dit weer in het ziekenhuis lag. Het was perfect motor weer! Aan de andere kant maakte ik hier dingen mee die ik nooit had durven dromen!
"Ik heb een ontbijtje voor jullie meegenomen" en van de kar pakte ze een dienblad en zette deze bij de buurvrouw neer. "Stefan, moet ik jou helpen of kan jij het alleen?" ze pakte nog een dienblad van de kar en liep in mijn richting. "Als het met een hand kan dan wil ik het wel proberen" zei ik. Ze zetten het dienblad op mijn nachtkastje neer en drukte op het knopje van het bed. Mijn rug ging een beetje omhoog maar al gauw voelde ik een vreselijk pijn in mijn been. "AUW" De andere houding was niet echt plezierig. Snel drukte ze weer op het andere knopje en het bed ging weer iets naar beneden. "Ik denk dat ik je toch een beetje ga helpen Stefan" Ik moest nog drie keer slikken om de pijn te verbijten.
Onderop de kar lag een stapeltje slabbetjes waarvan ze er een afpakte. Ze liep op mij af en knoopte deze bij mij om.
Met een mes sneed ze de botterhammen in stukjes. "Ik heb boterhammenworst en pindakaas" en met een vork kreeg ik het eerste stukje in mijn mond gestopt. Ze begon ondertussen een oppervlakkig gesprek over het weer en telkens kreeg ik weer een stukje in mijn mond gestopt. Als laatste was de boterham met pindakaas aan de beurt. Vindt ik op zich wel lekker, maar ik krijg er altijd enorme dorst van. Na een paar stukjes vroeg ik daarom ook om wat drinken. Ik zag een glas melk op het dienblad staan maar ik had niet het idee dat ik daaruit zou kunnen drinken. Ze pakte het glas in haar hand en probeerde mij een beetje recht op te krijgen. Het was geen doen voor mij. Ik had te veel pijn als ik ook maar iets overeind kwam.
"Euhm...Nou nog even geduld met drinken daar weet ik straks wel iets op" Ik kreeg de rest van de boterhammen naar binnen gewerkt en mijn keel snakte naar wat te drinken. "Ik ben zo terug" Ze pakte het dienblad op en zette deze weer op de kar. Pakte het glas melk er van af en liep de gang op.
"Het is echt mooi weer buiten!" ze de buurvrouw terwijl ze naar buiten aan het kijken was. Ze was al klaar met eten. Ze vroeg of ik echt nog zoveel pijn had. "Pijn en dorst" zei ik.
Gelukkig daar is de verpleegster weer. Ze had de melk weer bij alleen..... In een babyflesje?? "De kraamafdeling is hier om de hoek en die hadden de oplossing!" zij ze lachend. Ze ging weer op het randje van mijn bed zitten en liet het flesje aan mij zien. Mijn keel snakte naar wat te drinken dus verder dan een verbaasde blik kwam ik niet. ze draaide het flesje richting mijn mond en duwde het speentje tegen mijn lippen.
Al snel sabbelde ik aan het speentje en voelde de melk door mijn mond mijn keel in glijden. Ik hoefde niet eens zelf het flesje vast te houden! Het speentje op de fles was niet zo groot het was duidelijk van een baby’tje geweest. Ik keek haar aan en ze lachte lief terug. "Zo gaat het beter, en nog wel zonder te knoeien heb je nog pijn?" Ik kon natuurlijk niets terug zeggen met die fles in mijn mond, dus schudde ik mijn hoofd. Pijn had ik niet meer, maar wel weer een behoorlijk dubbel gevoel. Ik voelde mij intens gelukkig maar ook wel erg beschamend. Die gevoelens werden nog eens versterkt toen ze met haar andere hand de lakens open sloeg. Ze legde haar hand op de voorkant van mijn luier om te voelen of die verschoond diende te worden. "Ik zal je zo wel even verschonen"
Mijn flesje was al bijna leeg. Ik hoorde het aan de valse lucht die langs de rand van het speentje de fles in trok. "Nog een klein slokje" zei ze lief. Ik sabbelde nog een keertje aan het speentje en de laatste druppels verdwenen in mijn mond. Langzaam trok ze het flesje uit mijn mond en zei "Klaar! lekker gedronken en zonder pijn!" ze stond op, pakte het gordijn beet en trok het om mijn bed heen. "Ik ben zo terug"
Ik lag op mijn rug, in bed te wachten op een schone luier. Ze heeft me net boterhammetjes gevoerd en mij de fles gegeven... Ik had zelfs mijn slabber nog om! het leek wel alsof ik weer in een droom verstrikt zat. Maar het gebeurde allemaal echt!
Van achter het gordijn hoorde ik een kar onze kamer op rijden. "Hier moeten we zijn." het gordijn werd een beetje opzij geschoven en twee leerling verpleegsters stapte naar binnen. "Hoi Stefan, wij komen jou even opfrissen" en de lakens werden al van mij afgehaald. Het blonde meisje Anne, maakte mijn slabbetje los en kleden mij uit. Al snel lag ik in alleen mijn luier op het ziekenhuisbed. Anne begon met een washandje mijn gezicht te wassen. Eef (het andere meisje) inspecteerde mijn voet. Met al die pinnen zag het er maar akelig uit. Voorzichtig begon ze met een soort wattenstaafje aan mijn voet. Anne waste mijn armen en mijn buik. "Ik ga nu jouw luier uit doen" zei Anne, en ze legde haar linkerhand tussen de plakstrips neer. Met haar andere hand trok ze de plakkers los. Rist, rits... Ze bewoog de voorkant van de luier in een vegende beweging naar beneden. Ik hielp weer even mee door mijn linker voet neer te zetten en mijn billen iets op te tillen. Hierdoor kon Anne snel de luier onder mij vandaan halen. Eef was inmiddels klaar met mijn voet en hielp Anne nu mee. Anne had haar washand alweer paraat en ging mijn billen wassen. Voorzichtig maakte ze mijn geslachtsdeel schoon. Ze nam er alle tijd voor. Op zich vond ik dat wel fijn maar was ook wel een beetje beschamend. Door alle gebeurtenissen begon mijn geslachtsdeel op te zwellen. Ik had het niet meer onder controle. Ik heb aan van alles gedacht tot aan een koude douche toe, maar niets hielp. "Hij vindt het wel fijn geloof ik" zei Anne, die gewoon door ging met wassen. Eef wist niet waar ze kijken moest... Ze liep even weg en kwam al gauw weer terug met een luier en een inlegger. Dat aanzicht hielp niet echt mee met het weer slap krijgen van mijn geslachtsdeel. "We zullen hem maar weer snel in de watten leggen" zei Anne een beetje lachend. Mijn billen werden nog een keertje goed drooggemaakt met een katoenen doek. Anne liet het daarna aan Eef over.
Eef vouwde een beetje onhandig mijn luier open en wist ook niet zo snel wat voor en achter was. Ze draaide mijn luier een paar keer om en plaatste daarna de achterkant tegen mijn billen aan. Ik hielp weer even me door een klein bruggetje te maken. Eef schoof snel mijn luier onder mijn billen. Ze pakte de inlegger in haar hand en bekeek deze uitvoerig. "Anne, welke kant moet nou boven?" Anne zij dat het niet uit maakte dat het alleen voor
extra absorptie was. "Wil jij je billen weer even optillen?" vroeg Eef. Ze schoof snel de inlegger onder mijn billen door. "Hier is de talkpoeder" zijn Anne. Eef pakte de talkpoeder aan en schroefde de dop eraf. Ze draaide de bus om om mijn billen in te poederen en..... Alles lag onder een dikke pak talkpoeder! "Sorry, sorry" Anne begon te lachen "Je moet ook niet de dop eraf schroeven, er zit een klepje in de dop die je moet open maken ha ha" Eef probeerden met haar hand de talkpoeder weer op te rapen. Maar het lag voor een groot gedeelte over mijn harde geslachtsdeel heen!
Ze voelde zich erg ongemakkelijk en kon ook eigenlijk bijna niets oppakken. Met haar hand veegde ze het overtollige poeder naar mijn buik. Op mijn buik kon ze twee handen gebruiken om het op te pakken. De laatste restjes werden over mijn hele buik uitgesmeerd. Er hing een baby lucht om ons heen niet meer normaal! Eef pakte de inlegger (die ook nog onder een dik pak poeder lag) op en trok deze over mijn harde geslachtsdeel heen. daarna pakte ze mijn luier vast en trok deze ook strak naar boven. Toen kreeg ik nog een verassing... Eef tilde mijn luier en inlegger weer omhoog en ze pakte mijn piemel in haar hand! Ze probeerde hem naar onderen te buigen! maar dat lukte natuurlijk nooit in de staat waarin hij zich bevond. Heel onzeker keek ze naar Anne "Dat gaat niet lukken pak hem zo maar in" Eef trok alles weer strak en plakte mijn luier vast. Anne controleerde met haar vingers of mijn luier overal goed aansloot en gaf Eef een complimentje. Mijn pyjama werd weer aangedaan en de lakens werden weer terug gelegd.
"Zo Stefan wij zijn klaar kan ik nog iets voor jou doen?" Er gingen wel wat stoute dromen door mijn gedachte maar ik hield het maar bij dat ik nog wel iets wilde drinken. Anne zou het doorgeven en samen verlieten zij de kamer.
Mijn hand zakte langzaam onder de dekens in de richting van mijn luier. Een paar keer strelen was voldoende om het talkpoeder te doen laten klonteren.....
luierbaby22
Inmiddels al 39 :)
Je moet er zeker niet mee stoppen ga door ga door PLEASE!!!!
Jan visser
Superlid
het verhaal omschrijft mijn grootste nachtmerrie: rij ook motor en inderdaad soms met een heerlijke tena om..... Mijn relatie weet van niks en als ik een ongeluk zou krijgen ligt de motor maar ook mijn relatie aan diggelen...
luieluieraar
ik in m'n tena maxi o yeah
gaaf weer
bluesbrother1984
Toplid
wat een heerlijk verhaal om te lezen, je krijgt met het lezen ervan dat je daar in dat ziekenhuis bent en/of ligt en dat je zelf de motor rijder bent.
graag vervolg
groet
bluesbrother1984
graag vervolg
groet
bluesbrother1984
knuf
Gewaardeerd Lid
Ik zal denk ik twee uurtjes geslapen hebben en lag nog na te genieten van al mijn belevenissen hier in het ziekenhuis. Op mijn nachtkastje stond een babyflesje met melk. Hebben ze vast gebracht terwijl ik sliep. Ik had nog steeds een droge mond van die boterham met pindakaas dus wat melk kon ik wel gebruiken. Ik probeerde mij zo goed als ik kon te strekken maar ik kon er niet bij. Ik probeerde nog iets verder om te rollen en strekte mijn arm zo ver als ik kon maar ik miste nog 10 centimeter om het babyflesje te pakken.
"Stefan?" hoorde ik ineens achter mij. Ik rolde terug en zag het meisje van het ongeluk voor mij staan. Ze had een bosje bloemen in haar hand. Snel probeerde ik nog even de lakens terug te leggen, die bij de poging om het flesje te pakken van mij afgeschoven waren. Dit is de tweede keer dat zij mij in luiers ziet. Ik schaamde mij hiervoor en met een iets wat roder gezicht keek ik haar weer aan. Ze was veel mooier dan dat ik mij kon herinneren.
"sorry" zei ik, terwijl ik met de lakens aan het worstelen was. "Ik help je wel even" en ze pakte het laken vast en voorzichtig trok ze deze weer over mij heen. Ze rook heerlijk. Ze had een rokje aan wat tot net boven haar knieën hing met een wit bloesje.
"Gaat het weer een beetje?" vroeg ze terwijl ze om mij heen liep richting mijn nachtkastje. "Het gaat steeds beter" zei ik en verschrikt keek ik hoe ze het babyflesje oppakte. "Kan je het alleen of zal ik je even helpen?" en voordat ik ook maar iets kon zeggen zei ze "Ik voel me zo schuldig ik wil je graag even helpen" en ze kwam naast me op bed zitten. Ze bekeek het flesje en voelde door een druppel op haar pols te knoeien of het niet te warm was. "Doe je mond maar open" en nog voor dat ik iets kon zeggen zat de speen al tegen mijn lippen aan. Als van zelf gingen mijn lippen uit elkaar en zachtjes duwde ze de speen naar binnen. Ik begon direct aan de speen te zuigen en voelde de half warme melk naar binnen glijden. Ik keek haar aan en ze begon te vertellen. "Ik heet Ilse" en ze vertelde hoe zij de dag van het ongeluk had beleefd. Ik kon niet veel zeggen met het flesje in mijn mond en af en toe knikte ik maar een beetje. God wat is ze mooi..
Het geluid van de valse lucht wat het flesje in sloop, zorgde ervoor dat ze in eens zei "Flesje op!" ze moest er zelf ook een beetje om lachen en ik lachte maar met haar mee. Ze vertelde dat ze dat altijd riep als haar zoontje van 2 het flesje leeg had gedronken. We kletsten gezellig over van alles en ik voelde me erg op mijn gemak bij Ilse. Ilse woonde samen met haar zoontje Rik in Eindhoven. "Rik lijkt wel een beetje op jou" lachte ze, zonder verder te vertellen wat ze bedoelde. Mijn fantasie sloeg al weer op hol. Het was echt heel gezellig de gesprekken werden steeds diepgaander totdat Nicole met de verschoonkar de kamer binnen liep.
"Mogen we even Stefan?" Ilse keek op haar horloge en zag dat het bezoekuur al voorbij was. "Je hoeft niet weg hoor" zij Nicole. Ilse keek naar de verschoonkar en zag er verschillende luiers op liggen. Daarna keek ze naar mij en lachend zei ze "Thuis wacht er ook een op een schone luier" Ilse stond op en liep naar de verschoonkar toe en bekeek de witte grote luiers. "Jij mag het ook wel doen hoor!" grapte Nicole. "Misschien de volgende keer" lachte Ilse. Nicole maakte het gordijn om mijn bed dicht. Ilse stond nog langs mijn bed en we namen afscheid. Ze beloofde overmorgen nog een keertje langs te komen. Nicole kon niet wachten, of ze deed het expres, en sloeg alvast de lakens van mij af. Daar lag ik voor de derde keer open en bloot in mijn natte luier voor Ilse. Ilse bleef aandachtig staan kijken hoe Nicole aan mijn verschoning begon. "Nou je er toch nog bent Ilse, kan jij mij even dat washandje aangeven" vroeg Nicole. Ilse twijfelde even en pakte daarna een washand van de kar. "We gaan Stefan nu eerst een beetje wassen" zei Nicole en verbaast keek Ilse mij aan. Ik kon eigenlijk niets anders dan lachen. "OK," zei Ilse "dan zal ik die kleine wel even verschonen!" Ilse begon mij verder uit te kleden en ik kon er wel om lachen. Ik dacht dat doet ze nooit. Met het washandje maakte ze eerst mijn gezicht schoon. Ze keek mij aan op een manier zoals je een baby’tje tijdens het verschonen aan kijkt, heel vriendelijk en lachend. Er kwamen nog net geen baby brabbeltjes zoals hoetsie koetsie uit. Nadat ze mijn armen had gewassen begon ze aan mijn buik.
Nicole was inmiddels klaar met mijn voet een heel werkje met al die pinnen en begon aan mijn luier. Nicole vroeg aan Ilse "Wil jij mijn even die schone luier aangeven" en ondertussen legde ze een hand bovenop mijn volle luier. "Je heb goed je best gedaan Stefan" en ze trok een van de vier plakstrips los. Rist... Ilse stond langs mij met een schone luier in haar hand te kijken terwijl Nicole de tweede plakstrip los trok. Rats...
Ik sloot mijn ogen en droomde weer een beetje weg. Daar ging plastrip 3 en 4 Rats, Rits... Ik voelde de volle luier naar onderen glijden. Ik wist dat dit het moment was om even mijn billen op te tillen zodat Nicole de luier onder mij vandaan kon trekken. Hierna werd ik gewassen en gepoederd. Ik voelde dat ik weer even met de billen in de lucht moest, omdat er een luier tegen mijn billen aan gedrukt werd. En wat een zalig gevoel is het toch als de luier tussen je benen omhoog getrokken wordt. De eerste plakstrip wordt vast gezet. en dan de tweede. Ik ben toch erg benieuwd hoe Ilse er bij staat en open mijn ogen. Nicole is nergens te bekennen. Maar??.. wie??.. Ilse?? Ilse plakt de laatste twee strips dicht en zegt "Zo, jij kan er weer even tegen!"
"Stefan?" hoorde ik ineens achter mij. Ik rolde terug en zag het meisje van het ongeluk voor mij staan. Ze had een bosje bloemen in haar hand. Snel probeerde ik nog even de lakens terug te leggen, die bij de poging om het flesje te pakken van mij afgeschoven waren. Dit is de tweede keer dat zij mij in luiers ziet. Ik schaamde mij hiervoor en met een iets wat roder gezicht keek ik haar weer aan. Ze was veel mooier dan dat ik mij kon herinneren.
"sorry" zei ik, terwijl ik met de lakens aan het worstelen was. "Ik help je wel even" en ze pakte het laken vast en voorzichtig trok ze deze weer over mij heen. Ze rook heerlijk. Ze had een rokje aan wat tot net boven haar knieën hing met een wit bloesje.
"Gaat het weer een beetje?" vroeg ze terwijl ze om mij heen liep richting mijn nachtkastje. "Het gaat steeds beter" zei ik en verschrikt keek ik hoe ze het babyflesje oppakte. "Kan je het alleen of zal ik je even helpen?" en voordat ik ook maar iets kon zeggen zei ze "Ik voel me zo schuldig ik wil je graag even helpen" en ze kwam naast me op bed zitten. Ze bekeek het flesje en voelde door een druppel op haar pols te knoeien of het niet te warm was. "Doe je mond maar open" en nog voor dat ik iets kon zeggen zat de speen al tegen mijn lippen aan. Als van zelf gingen mijn lippen uit elkaar en zachtjes duwde ze de speen naar binnen. Ik begon direct aan de speen te zuigen en voelde de half warme melk naar binnen glijden. Ik keek haar aan en ze begon te vertellen. "Ik heet Ilse" en ze vertelde hoe zij de dag van het ongeluk had beleefd. Ik kon niet veel zeggen met het flesje in mijn mond en af en toe knikte ik maar een beetje. God wat is ze mooi..
Het geluid van de valse lucht wat het flesje in sloop, zorgde ervoor dat ze in eens zei "Flesje op!" ze moest er zelf ook een beetje om lachen en ik lachte maar met haar mee. Ze vertelde dat ze dat altijd riep als haar zoontje van 2 het flesje leeg had gedronken. We kletsten gezellig over van alles en ik voelde me erg op mijn gemak bij Ilse. Ilse woonde samen met haar zoontje Rik in Eindhoven. "Rik lijkt wel een beetje op jou" lachte ze, zonder verder te vertellen wat ze bedoelde. Mijn fantasie sloeg al weer op hol. Het was echt heel gezellig de gesprekken werden steeds diepgaander totdat Nicole met de verschoonkar de kamer binnen liep.
"Mogen we even Stefan?" Ilse keek op haar horloge en zag dat het bezoekuur al voorbij was. "Je hoeft niet weg hoor" zij Nicole. Ilse keek naar de verschoonkar en zag er verschillende luiers op liggen. Daarna keek ze naar mij en lachend zei ze "Thuis wacht er ook een op een schone luier" Ilse stond op en liep naar de verschoonkar toe en bekeek de witte grote luiers. "Jij mag het ook wel doen hoor!" grapte Nicole. "Misschien de volgende keer" lachte Ilse. Nicole maakte het gordijn om mijn bed dicht. Ilse stond nog langs mijn bed en we namen afscheid. Ze beloofde overmorgen nog een keertje langs te komen. Nicole kon niet wachten, of ze deed het expres, en sloeg alvast de lakens van mij af. Daar lag ik voor de derde keer open en bloot in mijn natte luier voor Ilse. Ilse bleef aandachtig staan kijken hoe Nicole aan mijn verschoning begon. "Nou je er toch nog bent Ilse, kan jij mij even dat washandje aangeven" vroeg Nicole. Ilse twijfelde even en pakte daarna een washand van de kar. "We gaan Stefan nu eerst een beetje wassen" zei Nicole en verbaast keek Ilse mij aan. Ik kon eigenlijk niets anders dan lachen. "OK," zei Ilse "dan zal ik die kleine wel even verschonen!" Ilse begon mij verder uit te kleden en ik kon er wel om lachen. Ik dacht dat doet ze nooit. Met het washandje maakte ze eerst mijn gezicht schoon. Ze keek mij aan op een manier zoals je een baby’tje tijdens het verschonen aan kijkt, heel vriendelijk en lachend. Er kwamen nog net geen baby brabbeltjes zoals hoetsie koetsie uit. Nadat ze mijn armen had gewassen begon ze aan mijn buik.
Nicole was inmiddels klaar met mijn voet een heel werkje met al die pinnen en begon aan mijn luier. Nicole vroeg aan Ilse "Wil jij mijn even die schone luier aangeven" en ondertussen legde ze een hand bovenop mijn volle luier. "Je heb goed je best gedaan Stefan" en ze trok een van de vier plakstrips los. Rist... Ilse stond langs mij met een schone luier in haar hand te kijken terwijl Nicole de tweede plakstrip los trok. Rats...
Ik sloot mijn ogen en droomde weer een beetje weg. Daar ging plastrip 3 en 4 Rats, Rits... Ik voelde de volle luier naar onderen glijden. Ik wist dat dit het moment was om even mijn billen op te tillen zodat Nicole de luier onder mij vandaan kon trekken. Hierna werd ik gewassen en gepoederd. Ik voelde dat ik weer even met de billen in de lucht moest, omdat er een luier tegen mijn billen aan gedrukt werd. En wat een zalig gevoel is het toch als de luier tussen je benen omhoog getrokken wordt. De eerste plakstrip wordt vast gezet. en dan de tweede. Ik ben toch erg benieuwd hoe Ilse er bij staat en open mijn ogen. Nicole is nergens te bekennen. Maar??.. wie??.. Ilse?? Ilse plakt de laatste twee strips dicht en zegt "Zo, jij kan er weer even tegen!"
luieluieraar
ik in m'n tena maxi o yeah
mooi vervolg meer meer meer
gr LL
gr LL
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Mooie onverwachte wending op het laatst.
Leuk dat je na langere tijd toch verder gaat.
Moet er niet aan denken in het ziekenhuis terecht te komen
als ik geluierd op stap ben. :-\
Leuk dat je na langere tijd toch verder gaat.
Moet er niet aan denken in het ziekenhuis terecht te komen
als ik geluierd op stap ben. :-\
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Heb je helemaal gelijk in king dark !1
knuf
Gewaardeerd Lid
Het gordijn om mijn bed bewoog en Nicole stapte weer naar binnen. "Is het gelukt?" Ik lag op mijn rug, helemaal bloot, in alleen een luier.
Ik was bang voor de reactie van Ilse en voelde me erg ongemakkelijk. We hadden het zo gezellig gehad en ik had me al op donderdag verheugd. Dan zou ze nog een keertje op bezoek komen. Ik was bang dat ik haar na dit tafereeltje nooit meer zou zien.
Ilse keek mij aan en zei "Tuurlijk, zo moeilijk is dat toch niet?" en voor de zekerheid controleerde ze nog een keertje of de randjes van mijn luier goed zaten. Haar opmerking stelde mij een beetje gerust en dat gefriemel aan mijn luier voelde heerlijk. Als zij toch eens wist dat ik eigenlijk helemaal geen luiers nodig had. "Deze heeft alleen 4 plakkers, en die van mijn baby maar twee" zei Ilse. Nicole zij een beetje plagend "2 plakkers is ook genoeg voor een kleine baby!"
Ik kreeg weer een pyjama jasje aan en de lakens werden weer over mij heen gelegd. Nicole legde de spullen op de verschoonkar en maakte het gordijn weer open. "Ilse, bedankt voor je hulp" en ik kreeg een knipoog van Nicole.
Ilse kwam nog even bij mij zitten. "Kan ik nog iets voor je doen?" wat moet ik daar nou nog op zeggen. Ze heeft in het afgelopen half uur al meer gedaan dan dat ik ooit had durven wensen. "Ik ben erg blij dat je gekomen bent" zei ik en verontschuldigde mij nog even voor het feit dat ze mij heeft moeten verschonen.
"Dat wilde ik zelf hoor!" en vertelde dat ze altijd zo veel plezier heeft met het verschonen van haar Rikje, ze wilde kijken of dat bij mij ook het geval zou zijn... "En?" vroeg ik heel voorzichtig. Ze boog iets voorover en streelde door mijn haar en zei "Tot donderdag!"
Ik was nog een beetje aan het na piekeren. Is dit nu weer echt gebeurt allemaal? Heeft dat knappe meisje wat mij het ziekenhuis heeft in gereden mij net echt een schone luier om gedaan? En vond ze dit ook nog plezierig om te doen? Ik wist het in ieder geval zeker. Ik ben verliefd geworden op Ilse.
"Jij boft maar!" zei de buurvrouw. Je hebt het gevoel dat je op een andere kamer ligt met een gordijntje om je heen, maar ze heeft alles gehoord. En heel nieuwsgierig vroeg ze "Heeft ze jou echt een luier omgedaan?" Ik kon het zelf ook nog steeds niet geloven en wilde het ook niet met de buurvrouw over hebben. "Ze is vast een heel lief meisje" zei ze nog. En ja, daar was ik inmiddels ook wel achter gekomen. In mijn gedachte dwaalde ik af en zag ik Ilse weer voor me. Wat is ze mooi, en lief....
"Stefan boven komen" riep ze. Ik strompelde de trap op naar boven. Ik herkende de plek niet. De overloop waar ik stond had 4 deuren die allemaal een andere tint blauw geschilderd waren. Op de grond lagen pluche beesten te slingeren. Ik liep op de eerste deur af. De deur was open en ik keek de kamer in. Het was de slaapkamer van Ilse. Een mooi twee persoons bed met nachtkastjes erlangs. In de hoek stond een grote kast met een spiegel erin. Via de ramen had je een mooi uitzicht over de tuin.
"Ilse?" vroeg ik, "Hier ben ik" en ik hoorde dat haar stem uit een andere kamer kwam. Ik liep langs de tweede deur en maakte deze open. Het was de kamer van Rikje. Terwijl ik de kamer binnen liep kwam de zwitsal geur mij al tegenmoet. De muren waren lichtblauw geschilderd met tekeningen. Een mooie boom waar pooh beer in zat die probeerde een pot honing te pakken te krijgen. En tijgertje die ondersteboven aan een tak hangt. Aan de andere kant stond Rik's baby bedje. Er hing een mobieltje boven met maantjes en sterren. De maantjes en sterren draaide nog rond en er klonk een melodietje. Naast zijn bedje stond zijn commode. Op het schapje erboven stond een hele rij zwitsal spulletjes. In een open vakje lag een stapel luiers. "Kom je nog?" hoorde ik weer. en ik liep de kamer weer uit. Ik hoorde water lopen en liep op het geluid af. "Daar ben je lieverd" Ik zag Ilse in de badkamer. Ze was Rikje aan het afdrogen. "Ga maar naar je kamertje ik kom er aan!" Huh? Ik begreep het niet en keek Ilse vragend aan. "Hup hup, een deurtje verder jij!" en ze ging weer verder met Rikje afdrogen die met zijn lippen bellen aan het blazen was. Ik liep door naar de vierde deur en maakte deze open. Mijn mond viel open. Het was precies dezelfde kamer als die van Rikje, alleen dan in het groot! Ik zag het zelfde bedje en commode alleen veel groter. Ik paste daar makkelijk in. Ik liep richting de commode en bekeek de luiers die in het open vakje lagen. Ik nam er een uit en zag dat het mijn luiers waren! Ik draaide mij om en ik keek in een grote spiegel die tegen de muur hing. Maar... Ik had helemaal geen gewone kleren aan! Ik zag heel duidelijk hoe mijn luier zich aftekende in de strak zittende romper. De randjes van mijn luier kwamen er aan de zijkanten uit en je kon goed zien dan de drukknopjes van mijn romper onder spanning stonden.
"Ga maar vast liggen ik kom er aan" hoorde ik Ilse zeggen. Maar waar zou ik moeten gaan liggen? op de grond, in bed? ik keek nog een keertje in de spiegel en ik bedacht dat het beste plekje misschien wel de commode zal zijn. Ik klom naar boven en ging op mijn rug liggen. Ik lag heerlijk zacht met uitzicht op een schap vol met zwitsal spulletjes. De geur was net zo plezierig als dat ik die op Rik's kamer geroken had. Daar lag ik dan klaar om verschoont te worden. Ik hoorde voetstappen de kamer oplopen en ik sloot mijn ogen. Het geluid van de voetstappen kwam steeds dichterbij en stopte vlak voor mij. Ik voelde een hand over mijn luier glijden die de drukknopjes van mijn romper probeerde open te maken.
"Wordt eens waker" Nicole keek mij aan. Ze had haar hand nog op mijn luier liggen om te controleren of ik nat was. "De doctor komt zo langs en dan moet je fris zijn" He verdomme, ik lag ik net zo lekker te dromen wordt je ineens wakker gemaakt. Nicole zag aan mij dat ik niet heel blij was en vroeg "Heb ik je droom verpest?" Ik baalde nog een beetje maar toen ik besefte dat ik verschoond ging worden door Nicole was alles weer goed..
Ik was bang voor de reactie van Ilse en voelde me erg ongemakkelijk. We hadden het zo gezellig gehad en ik had me al op donderdag verheugd. Dan zou ze nog een keertje op bezoek komen. Ik was bang dat ik haar na dit tafereeltje nooit meer zou zien.
Ilse keek mij aan en zei "Tuurlijk, zo moeilijk is dat toch niet?" en voor de zekerheid controleerde ze nog een keertje of de randjes van mijn luier goed zaten. Haar opmerking stelde mij een beetje gerust en dat gefriemel aan mijn luier voelde heerlijk. Als zij toch eens wist dat ik eigenlijk helemaal geen luiers nodig had. "Deze heeft alleen 4 plakkers, en die van mijn baby maar twee" zei Ilse. Nicole zij een beetje plagend "2 plakkers is ook genoeg voor een kleine baby!"
Ik kreeg weer een pyjama jasje aan en de lakens werden weer over mij heen gelegd. Nicole legde de spullen op de verschoonkar en maakte het gordijn weer open. "Ilse, bedankt voor je hulp" en ik kreeg een knipoog van Nicole.
Ilse kwam nog even bij mij zitten. "Kan ik nog iets voor je doen?" wat moet ik daar nou nog op zeggen. Ze heeft in het afgelopen half uur al meer gedaan dan dat ik ooit had durven wensen. "Ik ben erg blij dat je gekomen bent" zei ik en verontschuldigde mij nog even voor het feit dat ze mij heeft moeten verschonen.
"Dat wilde ik zelf hoor!" en vertelde dat ze altijd zo veel plezier heeft met het verschonen van haar Rikje, ze wilde kijken of dat bij mij ook het geval zou zijn... "En?" vroeg ik heel voorzichtig. Ze boog iets voorover en streelde door mijn haar en zei "Tot donderdag!"
Ik was nog een beetje aan het na piekeren. Is dit nu weer echt gebeurt allemaal? Heeft dat knappe meisje wat mij het ziekenhuis heeft in gereden mij net echt een schone luier om gedaan? En vond ze dit ook nog plezierig om te doen? Ik wist het in ieder geval zeker. Ik ben verliefd geworden op Ilse.
"Jij boft maar!" zei de buurvrouw. Je hebt het gevoel dat je op een andere kamer ligt met een gordijntje om je heen, maar ze heeft alles gehoord. En heel nieuwsgierig vroeg ze "Heeft ze jou echt een luier omgedaan?" Ik kon het zelf ook nog steeds niet geloven en wilde het ook niet met de buurvrouw over hebben. "Ze is vast een heel lief meisje" zei ze nog. En ja, daar was ik inmiddels ook wel achter gekomen. In mijn gedachte dwaalde ik af en zag ik Ilse weer voor me. Wat is ze mooi, en lief....
"Stefan boven komen" riep ze. Ik strompelde de trap op naar boven. Ik herkende de plek niet. De overloop waar ik stond had 4 deuren die allemaal een andere tint blauw geschilderd waren. Op de grond lagen pluche beesten te slingeren. Ik liep op de eerste deur af. De deur was open en ik keek de kamer in. Het was de slaapkamer van Ilse. Een mooi twee persoons bed met nachtkastjes erlangs. In de hoek stond een grote kast met een spiegel erin. Via de ramen had je een mooi uitzicht over de tuin.
"Ilse?" vroeg ik, "Hier ben ik" en ik hoorde dat haar stem uit een andere kamer kwam. Ik liep langs de tweede deur en maakte deze open. Het was de kamer van Rikje. Terwijl ik de kamer binnen liep kwam de zwitsal geur mij al tegenmoet. De muren waren lichtblauw geschilderd met tekeningen. Een mooie boom waar pooh beer in zat die probeerde een pot honing te pakken te krijgen. En tijgertje die ondersteboven aan een tak hangt. Aan de andere kant stond Rik's baby bedje. Er hing een mobieltje boven met maantjes en sterren. De maantjes en sterren draaide nog rond en er klonk een melodietje. Naast zijn bedje stond zijn commode. Op het schapje erboven stond een hele rij zwitsal spulletjes. In een open vakje lag een stapel luiers. "Kom je nog?" hoorde ik weer. en ik liep de kamer weer uit. Ik hoorde water lopen en liep op het geluid af. "Daar ben je lieverd" Ik zag Ilse in de badkamer. Ze was Rikje aan het afdrogen. "Ga maar naar je kamertje ik kom er aan!" Huh? Ik begreep het niet en keek Ilse vragend aan. "Hup hup, een deurtje verder jij!" en ze ging weer verder met Rikje afdrogen die met zijn lippen bellen aan het blazen was. Ik liep door naar de vierde deur en maakte deze open. Mijn mond viel open. Het was precies dezelfde kamer als die van Rikje, alleen dan in het groot! Ik zag het zelfde bedje en commode alleen veel groter. Ik paste daar makkelijk in. Ik liep richting de commode en bekeek de luiers die in het open vakje lagen. Ik nam er een uit en zag dat het mijn luiers waren! Ik draaide mij om en ik keek in een grote spiegel die tegen de muur hing. Maar... Ik had helemaal geen gewone kleren aan! Ik zag heel duidelijk hoe mijn luier zich aftekende in de strak zittende romper. De randjes van mijn luier kwamen er aan de zijkanten uit en je kon goed zien dan de drukknopjes van mijn romper onder spanning stonden.
"Ga maar vast liggen ik kom er aan" hoorde ik Ilse zeggen. Maar waar zou ik moeten gaan liggen? op de grond, in bed? ik keek nog een keertje in de spiegel en ik bedacht dat het beste plekje misschien wel de commode zal zijn. Ik klom naar boven en ging op mijn rug liggen. Ik lag heerlijk zacht met uitzicht op een schap vol met zwitsal spulletjes. De geur was net zo plezierig als dat ik die op Rik's kamer geroken had. Daar lag ik dan klaar om verschoont te worden. Ik hoorde voetstappen de kamer oplopen en ik sloot mijn ogen. Het geluid van de voetstappen kwam steeds dichterbij en stopte vlak voor mij. Ik voelde een hand over mijn luier glijden die de drukknopjes van mijn romper probeerde open te maken.
"Wordt eens waker" Nicole keek mij aan. Ze had haar hand nog op mijn luier liggen om te controleren of ik nat was. "De doctor komt zo langs en dan moet je fris zijn" He verdomme, ik lag ik net zo lekker te dromen wordt je ineens wakker gemaakt. Nicole zag aan mij dat ik niet heel blij was en vroeg "Heb ik je droom verpest?" Ik baalde nog een beetje maar toen ik besefte dat ik verschoond ging worden door Nicole was alles weer goed..
luieluieraar
ik in m'n tena maxi o yeah
super weer
baby Robin
groot zijn is fijn, maar klein zijn is fijner
Jammer dat hier nooit een vervolg op is gekomen. Dit verhaal heeft nu niet echt een einde...
