snoekkie
Nieuw lid
Mijn luierleven tot nu toe.
Mijn Nederlands is helaas niet meer zo goed. Ik hoop in ieder geval dat jullie het kunnen lezen. Veel plezier!
Al sinds me 8e was ik geobsedeerd door luiers. In die tijd speelde ik nog met de poppen en nam ik daar de luiers van. Die waren natuurlijk veel te klein, maar ik had wat.
Op het moment dat ik een jaar of 10 was, was mijn neefje drie en plaste nog in zijn broek. Elke keer als we dan daar waren nam ik een paar luiers mee naar huis. Helaas woonde die in Zwitserland, dus zag ik hem bijna nooit. In Nederland zelf durfde ik geen luiers te kopen. Te bang om betrapt te worden.
Toen ik 12 was begon ik internet door te krijgen en bestelde ik overal proefpakketjes. Helaas gooide me moeder die altijd weg. Op school ging het niet goed, werd heel erg gepest. En thuis ging het ook niet goed en de luiers waren me enige troostpunt. Aangezien mijn moeder me proefpakketjes altijd weggooide, had ik ook geen troostpunt. Gelukkig kwam ik toen Leo tegen. Hij was toen twee of drie jaar oud en plaste nog steeds in zijn broek. Iedere dag was ik wel bij hem te vinden en ik nam ook geregeld stiekem luiers mee. Dat ging een maand of twee goed, totdat me moeder alle luiers vond. Ik heb toen alles terug moeten geven.
Op me 13e ging ik naar de middelbare. Daar werd het leven echt een hel. Ik werd nog meer gepest als vroeger. Er zijn dingen gebeurt die ik zelfs me aardsvijand niet gun. In die periode verlangde ik heel erg naar luiers, maar ik schaamde me voor me gevoelens. Het hele jaar heb ik bijna geen een luier gedragen. Ik schaamde me echt heel diep voor mijn gevoelens.
Omdat het in Nederland niet meer ging, ik heb in die tijd 4x geprobeerd zelfmoord te plegen. Leo, mijn enige vriend, had kanker gekregen en is er helaas aan overleden. Na dat er nog veel meer dingen gebeurd zijn, vonden mijn ouders dat het genoeg was en zijn we naar Zwitserland verhuisd.
Daar heb ik tot kerst geen luiers gedragen, maar na de kerst heb ik voor mij iets bijzonders gedaan. Ik ben namelijk luiers gaan kopen. Op internet had ik opgezocht welke luiers ik kon kopen. Na een zwemtraining, ik zwem veel en ook redelijk goed, ben ik naar de Coop gegaan en heb daar luierbroekjes gehaald. Even kreeg ik de schrik van me leven toen daar een vader van een jongen van de zwemvereniging stond, maar ik heb doorgebeten en heb luiers gekocht. Dat ogenblik was ik de gelukkigste van de aarde. Een week later heb ik ook nog Pampers gehaald. Ik ben namelijk erg klein voor me leeftijd en pas nog maat 5 van Pampers.
Nu ben ik 14. Ik schaam me best wel diep voor me luiergevoelens, maar ik ga toch regelmatig nieuwe luiers kopen. Mijn moeder heeft geloof ik de hoop opgegeven en gooit niet meer mijn luiers weg. Helaas moet ik zes keer per week zwemmen, dus heb ik niet heel veel tijd om luiers te dragen. Maar als de training een keer uitvalt en we ook geen wedstrijden hebben, draag ik een luier! Ik hoop het ook nog heel lang te kunnen doen.
Mijn Nederlands is helaas niet meer zo goed. Ik hoop in ieder geval dat jullie het kunnen lezen. Veel plezier!
Al sinds me 8e was ik geobsedeerd door luiers. In die tijd speelde ik nog met de poppen en nam ik daar de luiers van. Die waren natuurlijk veel te klein, maar ik had wat.
Op het moment dat ik een jaar of 10 was, was mijn neefje drie en plaste nog in zijn broek. Elke keer als we dan daar waren nam ik een paar luiers mee naar huis. Helaas woonde die in Zwitserland, dus zag ik hem bijna nooit. In Nederland zelf durfde ik geen luiers te kopen. Te bang om betrapt te worden.
Toen ik 12 was begon ik internet door te krijgen en bestelde ik overal proefpakketjes. Helaas gooide me moeder die altijd weg. Op school ging het niet goed, werd heel erg gepest. En thuis ging het ook niet goed en de luiers waren me enige troostpunt. Aangezien mijn moeder me proefpakketjes altijd weggooide, had ik ook geen troostpunt. Gelukkig kwam ik toen Leo tegen. Hij was toen twee of drie jaar oud en plaste nog steeds in zijn broek. Iedere dag was ik wel bij hem te vinden en ik nam ook geregeld stiekem luiers mee. Dat ging een maand of twee goed, totdat me moeder alle luiers vond. Ik heb toen alles terug moeten geven.
Op me 13e ging ik naar de middelbare. Daar werd het leven echt een hel. Ik werd nog meer gepest als vroeger. Er zijn dingen gebeurt die ik zelfs me aardsvijand niet gun. In die periode verlangde ik heel erg naar luiers, maar ik schaamde me voor me gevoelens. Het hele jaar heb ik bijna geen een luier gedragen. Ik schaamde me echt heel diep voor mijn gevoelens.
Omdat het in Nederland niet meer ging, ik heb in die tijd 4x geprobeerd zelfmoord te plegen. Leo, mijn enige vriend, had kanker gekregen en is er helaas aan overleden. Na dat er nog veel meer dingen gebeurd zijn, vonden mijn ouders dat het genoeg was en zijn we naar Zwitserland verhuisd.
Daar heb ik tot kerst geen luiers gedragen, maar na de kerst heb ik voor mij iets bijzonders gedaan. Ik ben namelijk luiers gaan kopen. Op internet had ik opgezocht welke luiers ik kon kopen. Na een zwemtraining, ik zwem veel en ook redelijk goed, ben ik naar de Coop gegaan en heb daar luierbroekjes gehaald. Even kreeg ik de schrik van me leven toen daar een vader van een jongen van de zwemvereniging stond, maar ik heb doorgebeten en heb luiers gekocht. Dat ogenblik was ik de gelukkigste van de aarde. Een week later heb ik ook nog Pampers gehaald. Ik ben namelijk erg klein voor me leeftijd en pas nog maat 5 van Pampers.
Nu ben ik 14. Ik schaam me best wel diep voor me luiergevoelens, maar ik ga toch regelmatig nieuwe luiers kopen. Mijn moeder heeft geloof ik de hoop opgegeven en gooit niet meer mijn luiers weg. Helaas moet ik zes keer per week zwemmen, dus heb ik niet heel veel tijd om luiers te dragen. Maar als de training een keer uitvalt en we ook geen wedstrijden hebben, draag ik een luier! Ik hoop het ook nog heel lang te kunnen doen.
