Vertaald door: Hans
Hoe moet je anders een beddenplasser behandelen?
Net als vele anderen, heb ik een verhaal over mijn bedplasserij.
Mijn ouders gingen scheiden toen ik 5 maanden oud was. Moeder kon haar ondergoed nauwelijks aan houden en mijn vader kon daar niet mee leven. Omdat het eind jaren 60 was moest ik na de scheiding bij mijn moeder blijven. Mijn vader haalde me dan op de zondagen op. Iedere zondag als hij me ophaalde hadden we de meeste schik van de wereld. Bij het opgroeien werden we min of meer vrienden en mij moeder hekelde dat. Ik praatte dan tegen haar de hele dag over mijn vader. Ik denk dat ze jaloers was op onze intimiteit, en zoals gebruikelijk probeerde ze dat tegen te houden.
Ik had een Zusje en zij was mamma's kleine meid. Ze volgde haar bij van alles, met haar neus tegen haar bips, en deed alles wat moeder maar wilde. Mijn moeder haatte het dat ik mijn vader niet wilde vergeten en maakte van mijn leven een hel. Ik kreeg vaak straf, een pak slaag en werd achtergesteld dit alles voor de liefde voor mijn vader.
Mam deed 1 ding wat extra gemeen was. Ik was een beddenplasser en ze zei altijd dat ik dat deed zodat zij mij kon straffen. Ze liet me atijd als straf voor het bedplassen luiers dragen. Ik herinner me dat nog als de dag van gisteren. Voordat ik ging slapen ging ik eerst naar het toilet en dronk uren daarvoor niks meer. Wanneer ik in bed had geplast, had ik altijd een droom gehad over plassen, ik was aan het vissen met mijn vader en moest nodig plassen zodat ik mijn broek losmaakte en ging plassen. Het volgende wat ik wist dat ik in een kletsnatte bed lag.
Ik probeerde altijd een nat bed voor mijn moeder te verbergen, maar dat was niet succesvol. Ik verbergde mijn ondergoed achter de kast en maakte daarna mijn bed op, hopende het op deze manier te verbergen. Klein beetje wetende wist ik dat een nat geplaste bed zou gaan ruiken. In iedergeval ging ik naar beneden, om te gaan ontbijten en ze riep me terug naar boven en liet zien wat ze ontdekt had en dat mijn pyjama en bed nat was. Ze zei tegen mij dan ook dat ik mijn broek en ondergoed uit moest doen en op bed moest gaan zitten en op haar moest zitten wachten.
Moeder was erg wreed en liet me soms uren wachten op mijn bed voordat ze terug kwam. Wanneer ze terug kwam had ze 3 katoenen luiers, plastik broekje, luier spelden en een riem bij d'r. Terwijl ze mijn kamer in kwam pakte ze me beet, rolde mij over haar schoot en sloeg met de riem de blaren op mijn billen. De hele tijd zei ze dan dat ik brutaal was. Tegen de tijd dat ze klaar was met slaan op mijn billen waren deze donker rood en branden deze. Daarna rolde ze me op bed en vouwde de luiers uit naast me op bed.
Ik smeekte haar om mij niet te luieren, maar dat haalde nix uit. Ze pakte me bij mijn enkels beet, hield deze omhoog en schoof de uitgevouwde luiers onder me. Daarbij ging ik altijd harder huilen. Wanneer mij billen op de luiers waren gelegd, pinde ze de luiers strak om met aan elke zijkant van mijn middel veiligheidsspeldjes met eendjes erop. Altijd als ze mij geluierd had zei ze dingen tegen me als, "Grote jongens plassen niet meer in hun bed", en "alleen kleine babies dragen luiers"
Als ik geluierd was trok ze daarna het plastik broekje over mijn benen heen. Alleen dit al was genoeg om een kleine jongen voor jaren naar therapie te sturen, maar mijn moeder was nog niet klaar hiermee. Ze pakte me bij mijn hand beet en nam me mee naar buiten en liep met mij een blokje om, zodat al mijn vrienden mijn luiers konden zien. Ik schreeuwde dan tegen haar tijdens de gehele trip. Mijn Vrienden lachte me uit en maakte opmerkingen bij het zien van mij alleen in luiers en t-shirt. Mijn moeder ging daarop in en vertelde ze dat ik expres in bed had geplast.
De Luierstraf duurde lang, ik in luiers en plastik broekjes, 24 uur per dag en overal waar ik kwam. Als ik nodig naar het toilet moest, moest ik aan mijn moeder vragen om de luier uit te doen zodat ik naar het toilet kon en als ik daarvan terug kwam werd ik weer geluierd. Het maakte voor haar niet uit waar we waren, dat was de regel. Als ik meeging naar een familie bijeenkomst of meeging naar een huis van 1 van haar vriendinnen, moest ik binnen mijn broek omlaag doen en iedereen mijn luiers laten zien. Mijn neefjes lachte me uit als we samen waren.
Je voelde je nooit zo vernederend om je moeder te moeten vragen om je luier uit te doen in toezicht van iedereen, zodat je gebruik kon maken van het toilet, en even erg was het als je terug kwam om weer geluierd te worden op de woonkamer vloer in toezicht van je oom en tante's en neefjes. Mijn oma zei telkens dat ze zich voor mij schaamde. Als ik thuis was en luiers om had, moest ik als ik ging spelen met mijn vrienden mijn broek uitdoen. Als een klein kind ging ik dan met mijn vrienden spelen, als ik wist dat ik moest spelen zonder broek aan, wilde ik niet gaan.
Mijn moeder had er een hekel aan als ik zomers binnen bleef hangen, als ze vondt dat ik te lang binnen was deed ze mij broek uit en duwde me door de voordeur naar buiten en deed het daarna op slot. Mijn vader kwam achter mij luiers op een dag dat ie mij ophaalde. Hij kwam me ophalen en als ik die nacht in bed had geplast, had ze mij geluierd en zo naar zijn auto gestuurd. Hij had een grote '67 corvette. Voordat ik naar zijn auto werd gestuurd kreeg ik altijd de gebruikelijke preek dat als ik mijn vader ook maar iets vertelde wat hier in huis gebeurde ik dan grote problemen zou krijgen.
Ik ging de auto in en we begroette elkaar gewoonlijk. Hij zei dan "zijn we maatjes?" Ik zei dan "yep" Hij zei dan daarna "Zijn we de beste maatjes?" Ik zei dan weer "yep" en hij vroeg dan hoe de heks was. Ik lachte dan en genoot van die dag. In iedergeval, kwam hij die dag achter mij luiers, we waren net zijn huis binnen toen hij mijn dik geluierde billen opmerkte in mijn broek. Hij nam me mee naar de badkamer en deed mij luier uit en gingen toen naar de film. Hij vroeg me een paar keer over de luier gedurende die dag op het einde van die dag toen mijn bezoek voorbij was, was hij die avond pisnijdig.
Ik had hem toch maar verteld wat er allemaal gebeurd was en dat moeder nu kwaad zou zijn op hem omdat ie mij luier uitgedaan heeft. We reden terug naar haar huis en liep met mij mee naar de voordeur met mijn luier in zijn hand. Zodra mij moeder de deur opende wreef hij de luier in haar gezicht en zei tegen haar dat als hij dit nog eens zou zien hij haar knock-out zou slaan. Mijn vader kwam mij altijd helpen. Dat is waarom wij tot vandaag de dag toe nog steeds beste vrienden zijn. Als mijn vader en moeder klaar waren met de ruzie nam ze mij mee naar binnen en deed de luier weer terug om, maar niet voordat ze me eerst met de riem op mijn blotte billen had geslagen. Mijn vader vocht jaren door zodat ik bij hem kon komen wonen hij gaf het nooit op.
Ik werd geluierd vanaf de leeftijd dat ik zindelijk werd tot mij 12de jaar, zodra ik bij hem kwam te wonen heb ik sindsdien nooit meer in bed geplast.
Het was best leuk dat het stopte toen ik bij hem in ging wonen. Ik herinner me een keer dat ik 8 jaar was en bleef overnachten bij mijn moeder's beste vriendin. We noemde haar tante Jeany, maar was in het echt niet mijn tante. Het was op de verjaardag van haar oudste zoon. Hij was 9 jaar. Die dag was gevuld met cake en ijs en heel veel lol. Dit ging door tot 2 uur in de nacht.
Ik was gewoonlijk naar bed gegaan en had weer 1 van mij plassende dromen gehad, en je raadt het al, haar bed was nat. Ik werd wakker en besefte wat ik gedaan had. Ik raakte in paniek en begon te huilen. Ik moest hiermee tante Jeany gewekt hebben omdat ze op een gegeven moment in de deuropening stond en vroeg wat er aan de hand was. Ik wist niet hoe ik het vertellen moest en liet het haar maar zien. Mijn pyjama was kletsnat en zo ook het bed. Ik kon al snel zien dat ze hier niet zo blij mee was.
Ze schreeuwde naar me en zei dat ik als beste mijn moeder maar kon bellen. Ik smeekte en smeekte haar om het niet te doen, maar ze was vastbesloten. Wanneer mijn moeder de telefoon opnam liet tante Jeany mij vertellen wat ik gedaan had. Ze wilde me niet spreken, alleen dat ik de hoorn moest terug geven aan tante Jeany. Ze praten eventjes en ik kon horen dat mijn moeder schreeuwde voor een bijpassende straf die mijn tante moest uitvoeren.
Ik kon het telefoongesprek slecht volgen maar wat ik wel opving was dat moeder probeerde mij in luiers te krijgen. Tante Jeany's kinderen waren beiden al zindelijk en waren al jaren uit de luiers, Ik voelde me veilig omdat ze dan toch geen luiers meer had. Met mij nog op de trap zittend en zij nog aan de telefoon, gingen we naar de kast in de hal en begon ze achterin te zoeken. Ik hoopte dat ze geen luiers zou vinden maar natuuurlijk had ze nog een halve doos met pampers bewaard. Ze vertelde mij moeder dat ze nog wat pampers gevonden had, beiden begonnen te lachen.
Mijn moeder vertelde haar dat ze mij aan de telefoon moest geven. Op dat moment huilde ik en smeekte haar dit mij niet aan te doen. Ze zei tegen mij dat ik een daad begaan had en nu tijd was om daarvoor te boeten. Ik beefte zodra ik de hoorn terug gaf aan tante Jeany. Moeder zei tegen haar mij een pak slaag te geven op mijn billen en daarna de luier te laten dragen, in de morgen hadden dan alle kinderen een feestje om met mij een blokje om te gaan lopen. Ze hingen op en tante Jeany pakte me bij mijn arm beet en nam me mee naar haar kamer. Ik deed dit niet vrijwillig, dus sleurde ze me door de hal.
Eenmaal in haar kamer pakte ze me op en legde mij op haar bed en scheurde mij natte pyjama uit en rolde mij daarna op mijn buik. Ze had niks om op mijn billen te slaan dus gebruikte ze maar haar handen. Het was zeer pijnlijk en ging door met slaan totdat ik vernederend als een bal ineen was gekropen. Ik wist nu dat ik geslagen was, daarna rolde ze me terug om mij een luier om te doen. Ik kon nog steeds niet geloven dat zij mij ging luieren, maar terwijl ze de pamper voor mij neus oppakte wist ik wat er ging gebeuren.
Het grote verschil kwam toen ze de luier tussen mijn benen legde. Het maakte een krakend geluid en de plakstrips maakte een scheurend geluid bij het vast maken om mijn middel. Ik was nog vrij smal op die leeftijd van 8 jaar en de pamper paste mij heel goed. Tante Jeany ging van bed af en zei tegen mij dat ik stil moest blijven liggen en dat ze zo terug zou zijn. Haar jongste zoon was 5 en een beetje smaller dan mij. Sinds mij pyjama nat waren haalde zij 1 van zijn pyjama's.
Ze kwam terug met een slaapzak met voeteneinde waarin een kind van enkel tot kin in vastgemaakt kon worden. Ik werd er gek van. Het was baby blauw en had Scooby doo op de voorkant staan. Ik werd erin gestopt en in vastgemaakt en verteld dat als ik het los zou maken voor welke redene dan ook ik een ander pak slaag zou krijgen. Terwijl ik van het bed glijde werd het heel duidelijk dat ik mij luiers niet kon verbergen omdat er bij elke kleine beweging een heel luid pamper gekraak vanuit de slaapzak kwam. Ze tikte op mij geluierde deel en zei me dat ik beneden op de bank moest slapen. De volgende morgen kwamen alle kinderen erachter dat ik luiers droeg en begonnen goed te lachen. Tante Jeany vroeg aan ze mij mee te nemen voor een blokje om zoals mijn moeder gevraagd had.
Mijn moeder kwam die dag en vondt mij op de kamer vloer met een pamper om, kijkend met de andere kinderen naar een film. Ze vondt echter de pampers geweldig omdat deze zoveel geluid maakte en daardoor voor mij onmogelijk was om ze te verbergen. Vanaf die dag moest ik altijd pampers dragen in plaats van katoenen.
Op een een dag in de kerk boog een vrouw over mij heen naar mij moeder en zei tegen mijn moeder dat ze mij pamper kon horen en was verbaasd hoe oud ik was. Ze vertelde dat ik 8 jaar was en beiden keken lachend naar mij. De vrouw zei dat ik mij moest schamen als 8 jarige om nog luiers nodig te hebben. Ik kon wel onder de kerk kruipen. Dat was de laatste hoofd incident met luiers.
Toen ik 12 jaar was trok ik bij mij vader in en zoals ik al zei, nooit had ik daarna meer problemen met bedplassen. Terwijl ik opgroeide, begon ik het bekijken van luiers leuk te vinden en soms wilde ik dat ik er weer 1 kon dragen. Ik begreep deze gevoelens niet helemaal omdat ik hieraan een pijnlijke herinnering heb. Ik ging met moeite op bezoek bij mijn moeder maar wanneer ik ouder werd ging ik helemaal niet meer.
Toen ik 19 was, ging ik bij de luchtmacht en bleef daar 9 jaar lang. 2 jaar tijdens mij luchtmacht carriere ontmoete ik mijn vrouw Julie we trouwden zij had een dochter uit haar vorig huwelijk. 3 jaar later hadden we samen een zoon. Hij was ook een beddeplasser maar ik behandelde dat veel beter en hij kwam daarvan af toen hij 7 werd. Ik heb hem daarvoor nooit gestraft of behandeld met luiers.
Ik was persoonlijk in gevecht over mij gevoelens voor luiers bij een leeftijd van 24 was het over. Ik was te stom om het van me af te zetten. Bij de luchtmacht kwam men daar nooit achter, maar had wel raad nodig. Ik voelde mij meer als man en mannen hielden niet van luiers. Men hield meer van voetbal, bier en mooie vrouwen.
Na een aantal jaren van raad en goede verstandhouding met mijn vrouw had ik niet langer meer slechte gevoelens over mezelf als baby. Mij vrouw stopt mij nu al 12 jaar in mij nachtpyjama s'avonds en doet dat liefdevol het kan gewoon niet beter..
Het enige ding dat ik leerde was dat luiers een goedkope manier is en dat mijn moeder behoorde te rotten in de hel.
Waargebeurd verhaal.
Hoe moet je anders een beddenplasser behandelen?
Net als vele anderen, heb ik een verhaal over mijn bedplasserij.
Mijn ouders gingen scheiden toen ik 5 maanden oud was. Moeder kon haar ondergoed nauwelijks aan houden en mijn vader kon daar niet mee leven. Omdat het eind jaren 60 was moest ik na de scheiding bij mijn moeder blijven. Mijn vader haalde me dan op de zondagen op. Iedere zondag als hij me ophaalde hadden we de meeste schik van de wereld. Bij het opgroeien werden we min of meer vrienden en mij moeder hekelde dat. Ik praatte dan tegen haar de hele dag over mijn vader. Ik denk dat ze jaloers was op onze intimiteit, en zoals gebruikelijk probeerde ze dat tegen te houden.
Ik had een Zusje en zij was mamma's kleine meid. Ze volgde haar bij van alles, met haar neus tegen haar bips, en deed alles wat moeder maar wilde. Mijn moeder haatte het dat ik mijn vader niet wilde vergeten en maakte van mijn leven een hel. Ik kreeg vaak straf, een pak slaag en werd achtergesteld dit alles voor de liefde voor mijn vader.
Mam deed 1 ding wat extra gemeen was. Ik was een beddenplasser en ze zei altijd dat ik dat deed zodat zij mij kon straffen. Ze liet me atijd als straf voor het bedplassen luiers dragen. Ik herinner me dat nog als de dag van gisteren. Voordat ik ging slapen ging ik eerst naar het toilet en dronk uren daarvoor niks meer. Wanneer ik in bed had geplast, had ik altijd een droom gehad over plassen, ik was aan het vissen met mijn vader en moest nodig plassen zodat ik mijn broek losmaakte en ging plassen. Het volgende wat ik wist dat ik in een kletsnatte bed lag.
Ik probeerde altijd een nat bed voor mijn moeder te verbergen, maar dat was niet succesvol. Ik verbergde mijn ondergoed achter de kast en maakte daarna mijn bed op, hopende het op deze manier te verbergen. Klein beetje wetende wist ik dat een nat geplaste bed zou gaan ruiken. In iedergeval ging ik naar beneden, om te gaan ontbijten en ze riep me terug naar boven en liet zien wat ze ontdekt had en dat mijn pyjama en bed nat was. Ze zei tegen mij dan ook dat ik mijn broek en ondergoed uit moest doen en op bed moest gaan zitten en op haar moest zitten wachten.
Moeder was erg wreed en liet me soms uren wachten op mijn bed voordat ze terug kwam. Wanneer ze terug kwam had ze 3 katoenen luiers, plastik broekje, luier spelden en een riem bij d'r. Terwijl ze mijn kamer in kwam pakte ze me beet, rolde mij over haar schoot en sloeg met de riem de blaren op mijn billen. De hele tijd zei ze dan dat ik brutaal was. Tegen de tijd dat ze klaar was met slaan op mijn billen waren deze donker rood en branden deze. Daarna rolde ze me op bed en vouwde de luiers uit naast me op bed.
Ik smeekte haar om mij niet te luieren, maar dat haalde nix uit. Ze pakte me bij mijn enkels beet, hield deze omhoog en schoof de uitgevouwde luiers onder me. Daarbij ging ik altijd harder huilen. Wanneer mij billen op de luiers waren gelegd, pinde ze de luiers strak om met aan elke zijkant van mijn middel veiligheidsspeldjes met eendjes erop. Altijd als ze mij geluierd had zei ze dingen tegen me als, "Grote jongens plassen niet meer in hun bed", en "alleen kleine babies dragen luiers"
Als ik geluierd was trok ze daarna het plastik broekje over mijn benen heen. Alleen dit al was genoeg om een kleine jongen voor jaren naar therapie te sturen, maar mijn moeder was nog niet klaar hiermee. Ze pakte me bij mijn hand beet en nam me mee naar buiten en liep met mij een blokje om, zodat al mijn vrienden mijn luiers konden zien. Ik schreeuwde dan tegen haar tijdens de gehele trip. Mijn Vrienden lachte me uit en maakte opmerkingen bij het zien van mij alleen in luiers en t-shirt. Mijn moeder ging daarop in en vertelde ze dat ik expres in bed had geplast.
De Luierstraf duurde lang, ik in luiers en plastik broekjes, 24 uur per dag en overal waar ik kwam. Als ik nodig naar het toilet moest, moest ik aan mijn moeder vragen om de luier uit te doen zodat ik naar het toilet kon en als ik daarvan terug kwam werd ik weer geluierd. Het maakte voor haar niet uit waar we waren, dat was de regel. Als ik meeging naar een familie bijeenkomst of meeging naar een huis van 1 van haar vriendinnen, moest ik binnen mijn broek omlaag doen en iedereen mijn luiers laten zien. Mijn neefjes lachte me uit als we samen waren.
Je voelde je nooit zo vernederend om je moeder te moeten vragen om je luier uit te doen in toezicht van iedereen, zodat je gebruik kon maken van het toilet, en even erg was het als je terug kwam om weer geluierd te worden op de woonkamer vloer in toezicht van je oom en tante's en neefjes. Mijn oma zei telkens dat ze zich voor mij schaamde. Als ik thuis was en luiers om had, moest ik als ik ging spelen met mijn vrienden mijn broek uitdoen. Als een klein kind ging ik dan met mijn vrienden spelen, als ik wist dat ik moest spelen zonder broek aan, wilde ik niet gaan.
Mijn moeder had er een hekel aan als ik zomers binnen bleef hangen, als ze vondt dat ik te lang binnen was deed ze mij broek uit en duwde me door de voordeur naar buiten en deed het daarna op slot. Mijn vader kwam achter mij luiers op een dag dat ie mij ophaalde. Hij kwam me ophalen en als ik die nacht in bed had geplast, had ze mij geluierd en zo naar zijn auto gestuurd. Hij had een grote '67 corvette. Voordat ik naar zijn auto werd gestuurd kreeg ik altijd de gebruikelijke preek dat als ik mijn vader ook maar iets vertelde wat hier in huis gebeurde ik dan grote problemen zou krijgen.
Ik ging de auto in en we begroette elkaar gewoonlijk. Hij zei dan "zijn we maatjes?" Ik zei dan "yep" Hij zei dan daarna "Zijn we de beste maatjes?" Ik zei dan weer "yep" en hij vroeg dan hoe de heks was. Ik lachte dan en genoot van die dag. In iedergeval, kwam hij die dag achter mij luiers, we waren net zijn huis binnen toen hij mijn dik geluierde billen opmerkte in mijn broek. Hij nam me mee naar de badkamer en deed mij luier uit en gingen toen naar de film. Hij vroeg me een paar keer over de luier gedurende die dag op het einde van die dag toen mijn bezoek voorbij was, was hij die avond pisnijdig.
Ik had hem toch maar verteld wat er allemaal gebeurd was en dat moeder nu kwaad zou zijn op hem omdat ie mij luier uitgedaan heeft. We reden terug naar haar huis en liep met mij mee naar de voordeur met mijn luier in zijn hand. Zodra mij moeder de deur opende wreef hij de luier in haar gezicht en zei tegen haar dat als hij dit nog eens zou zien hij haar knock-out zou slaan. Mijn vader kwam mij altijd helpen. Dat is waarom wij tot vandaag de dag toe nog steeds beste vrienden zijn. Als mijn vader en moeder klaar waren met de ruzie nam ze mij mee naar binnen en deed de luier weer terug om, maar niet voordat ze me eerst met de riem op mijn blotte billen had geslagen. Mijn vader vocht jaren door zodat ik bij hem kon komen wonen hij gaf het nooit op.
Ik werd geluierd vanaf de leeftijd dat ik zindelijk werd tot mij 12de jaar, zodra ik bij hem kwam te wonen heb ik sindsdien nooit meer in bed geplast.
Het was best leuk dat het stopte toen ik bij hem in ging wonen. Ik herinner me een keer dat ik 8 jaar was en bleef overnachten bij mijn moeder's beste vriendin. We noemde haar tante Jeany, maar was in het echt niet mijn tante. Het was op de verjaardag van haar oudste zoon. Hij was 9 jaar. Die dag was gevuld met cake en ijs en heel veel lol. Dit ging door tot 2 uur in de nacht.
Ik was gewoonlijk naar bed gegaan en had weer 1 van mij plassende dromen gehad, en je raadt het al, haar bed was nat. Ik werd wakker en besefte wat ik gedaan had. Ik raakte in paniek en begon te huilen. Ik moest hiermee tante Jeany gewekt hebben omdat ze op een gegeven moment in de deuropening stond en vroeg wat er aan de hand was. Ik wist niet hoe ik het vertellen moest en liet het haar maar zien. Mijn pyjama was kletsnat en zo ook het bed. Ik kon al snel zien dat ze hier niet zo blij mee was.
Ze schreeuwde naar me en zei dat ik als beste mijn moeder maar kon bellen. Ik smeekte en smeekte haar om het niet te doen, maar ze was vastbesloten. Wanneer mijn moeder de telefoon opnam liet tante Jeany mij vertellen wat ik gedaan had. Ze wilde me niet spreken, alleen dat ik de hoorn moest terug geven aan tante Jeany. Ze praten eventjes en ik kon horen dat mijn moeder schreeuwde voor een bijpassende straf die mijn tante moest uitvoeren.
Ik kon het telefoongesprek slecht volgen maar wat ik wel opving was dat moeder probeerde mij in luiers te krijgen. Tante Jeany's kinderen waren beiden al zindelijk en waren al jaren uit de luiers, Ik voelde me veilig omdat ze dan toch geen luiers meer had. Met mij nog op de trap zittend en zij nog aan de telefoon, gingen we naar de kast in de hal en begon ze achterin te zoeken. Ik hoopte dat ze geen luiers zou vinden maar natuuurlijk had ze nog een halve doos met pampers bewaard. Ze vertelde mij moeder dat ze nog wat pampers gevonden had, beiden begonnen te lachen.
Mijn moeder vertelde haar dat ze mij aan de telefoon moest geven. Op dat moment huilde ik en smeekte haar dit mij niet aan te doen. Ze zei tegen mij dat ik een daad begaan had en nu tijd was om daarvoor te boeten. Ik beefte zodra ik de hoorn terug gaf aan tante Jeany. Moeder zei tegen haar mij een pak slaag te geven op mijn billen en daarna de luier te laten dragen, in de morgen hadden dan alle kinderen een feestje om met mij een blokje om te gaan lopen. Ze hingen op en tante Jeany pakte me bij mijn arm beet en nam me mee naar haar kamer. Ik deed dit niet vrijwillig, dus sleurde ze me door de hal.
Eenmaal in haar kamer pakte ze me op en legde mij op haar bed en scheurde mij natte pyjama uit en rolde mij daarna op mijn buik. Ze had niks om op mijn billen te slaan dus gebruikte ze maar haar handen. Het was zeer pijnlijk en ging door met slaan totdat ik vernederend als een bal ineen was gekropen. Ik wist nu dat ik geslagen was, daarna rolde ze me terug om mij een luier om te doen. Ik kon nog steeds niet geloven dat zij mij ging luieren, maar terwijl ze de pamper voor mij neus oppakte wist ik wat er ging gebeuren.
Het grote verschil kwam toen ze de luier tussen mijn benen legde. Het maakte een krakend geluid en de plakstrips maakte een scheurend geluid bij het vast maken om mijn middel. Ik was nog vrij smal op die leeftijd van 8 jaar en de pamper paste mij heel goed. Tante Jeany ging van bed af en zei tegen mij dat ik stil moest blijven liggen en dat ze zo terug zou zijn. Haar jongste zoon was 5 en een beetje smaller dan mij. Sinds mij pyjama nat waren haalde zij 1 van zijn pyjama's.
Ze kwam terug met een slaapzak met voeteneinde waarin een kind van enkel tot kin in vastgemaakt kon worden. Ik werd er gek van. Het was baby blauw en had Scooby doo op de voorkant staan. Ik werd erin gestopt en in vastgemaakt en verteld dat als ik het los zou maken voor welke redene dan ook ik een ander pak slaag zou krijgen. Terwijl ik van het bed glijde werd het heel duidelijk dat ik mij luiers niet kon verbergen omdat er bij elke kleine beweging een heel luid pamper gekraak vanuit de slaapzak kwam. Ze tikte op mij geluierde deel en zei me dat ik beneden op de bank moest slapen. De volgende morgen kwamen alle kinderen erachter dat ik luiers droeg en begonnen goed te lachen. Tante Jeany vroeg aan ze mij mee te nemen voor een blokje om zoals mijn moeder gevraagd had.
Mijn moeder kwam die dag en vondt mij op de kamer vloer met een pamper om, kijkend met de andere kinderen naar een film. Ze vondt echter de pampers geweldig omdat deze zoveel geluid maakte en daardoor voor mij onmogelijk was om ze te verbergen. Vanaf die dag moest ik altijd pampers dragen in plaats van katoenen.
Op een een dag in de kerk boog een vrouw over mij heen naar mij moeder en zei tegen mijn moeder dat ze mij pamper kon horen en was verbaasd hoe oud ik was. Ze vertelde dat ik 8 jaar was en beiden keken lachend naar mij. De vrouw zei dat ik mij moest schamen als 8 jarige om nog luiers nodig te hebben. Ik kon wel onder de kerk kruipen. Dat was de laatste hoofd incident met luiers.
Toen ik 12 jaar was trok ik bij mij vader in en zoals ik al zei, nooit had ik daarna meer problemen met bedplassen. Terwijl ik opgroeide, begon ik het bekijken van luiers leuk te vinden en soms wilde ik dat ik er weer 1 kon dragen. Ik begreep deze gevoelens niet helemaal omdat ik hieraan een pijnlijke herinnering heb. Ik ging met moeite op bezoek bij mijn moeder maar wanneer ik ouder werd ging ik helemaal niet meer.
Toen ik 19 was, ging ik bij de luchtmacht en bleef daar 9 jaar lang. 2 jaar tijdens mij luchtmacht carriere ontmoete ik mijn vrouw Julie we trouwden zij had een dochter uit haar vorig huwelijk. 3 jaar later hadden we samen een zoon. Hij was ook een beddeplasser maar ik behandelde dat veel beter en hij kwam daarvan af toen hij 7 werd. Ik heb hem daarvoor nooit gestraft of behandeld met luiers.
Ik was persoonlijk in gevecht over mij gevoelens voor luiers bij een leeftijd van 24 was het over. Ik was te stom om het van me af te zetten. Bij de luchtmacht kwam men daar nooit achter, maar had wel raad nodig. Ik voelde mij meer als man en mannen hielden niet van luiers. Men hield meer van voetbal, bier en mooie vrouwen.
Na een aantal jaren van raad en goede verstandhouding met mijn vrouw had ik niet langer meer slechte gevoelens over mezelf als baby. Mij vrouw stopt mij nu al 12 jaar in mij nachtpyjama s'avonds en doet dat liefdevol het kan gewoon niet beter..
Het enige ding dat ik leerde was dat luiers een goedkope manier is en dat mijn moeder behoorde te rotten in de hel.
Waargebeurd verhaal.
