Dit is een waargebeurd verhaal;
Al maanden had ik het idee om een aantal dagen volledig luiers te gaan dragen in het openbaar. Vorige maand is dat idee volledig uitgevoerd. Ik kreeg namelijk het verzoek om een camper (omgebouwde Volkswagen Transporter) te verplaatsen van Zuid-Nederland naar de Zuid-Franse kust in 3/4 dagen.
De voorbereidingen konden na de bevestiging gestart worden. Tja, alleen op reis. Dan was dit toch wel de uitgelezen kans om het idee uit te voeren en had besloten om dit niet volledig alleen te gaan gaan; ik vroeg een online luiervriend om mij online te domineren en opdrachten te geven deze reis. We hadden afgesproken om relatief eenvoudig te starten en de focus te leggen de gehele periode een luier te dragen en spraken de volgende regels af; we vallen niemand ermee lastig en mag 's ochtends eenmalig het toilet gebruiken voor de grote boodschap, op andere momenten had ik pech. Ik moest hem van alles op de hoogte houden deze dagen. Dus... vol spanning luiers besteld. Het werden een aantal losse witte Trests en een pak witte Northshore. Als je het doet, dan ook direct maar met 'echte' luiers die je gehele dag voelt...
Ik zou vertrekken op vrijdag en maandagavond thuiskomen en had besloten om via Duitsland, Zwitserland en Italië naar Perpignan te rijden; een mooie roadtrip door o.a. de prachtige Alpen! Nadat de route volledig was uitgestippeld, heb ik alvast de hotelkamers geboekt. Tot zover de voorbereiding.
Daar gaan we dan...
Vrijdagochtend vroeg ging de wekker en dat betekende dat de reis ging starten. Met een rugzak en een grote tas vertrok ik in mijn auto naar het treinstation. De eerste opdracht die ik kreeg was dat ik in mijn auto de eerste luier moest omdoen, liggend op de achterbank. Om goed te starten heb ik dit al snel op een carpoolplaats gedaan. Vluchtig deed ik mijn broek uit en legde een Little Kings klaar. Deze had ik thuis nog liggen en leek mij een goede luier om de reis naar de camper mee te maken. Toen ik net mijn broek uit had, kwamen er twee auto's de parkeerplaats op rijden. Heel snel deed ik de binnenverlichting uit en besloot ik de wachten. Ze parkeerden dichtbij mij en was bang dat ik nu al betrapt zou worden. Al snel vertrok de ene auto en na een paar minuten vertrok de ander. Kust veilig... Ik had de opdracht gekregen dat ik altijd babypoeder moest gebruiken, dus vluchtig besprenkelde ik mijzelf met voldoende babypoeder om vervolgens de 'kinderachtige' luier dicht te plakken. Snel deed ik de broek omhoog en startte de auto weer om mijn weg naar het station te vervolgen. Wat een heerlijk zachte luier is die Little Kings, dacht ik toen nog...
Op het station aangekomen kon ik direct de trein in en was het erg rustig. Na een half uur in de trein kreeg ik een berichtje van mijn meester dat ik de twee flesjes water die ik van hem mee moest nemen in een half uur moest opdrinken. O god, dacht ik. Dat wordt een vroege natte luier. Na zo'n 1,5 uur moest ik overstappen. Ik moest daar ongeveer 25 minuten wachten op de volgende trein en dit was voor mijn meester natuurlijk de reden om mij te verplichten om de luier voor het eerst te gebruiken. Na zo'n 10 minuten deed ik een grote plas in mijn luier. Wat voelde ik mij toen klein en mijn meester zat online erg te genieten...
Mijn volgende trein kwam gelukkig snel en nam snel plaats. Een stuk drukker, maar gelukkig kwam er niemand naast mij zitten.
Na weer zo'n 2 uur in de trein kwam de volgende overstap weer in het zicht. Vlak voor aankomst voelde ik even aan mijn luier en die was echt serieus dikker geworden, wat zorgde voor meer spanning. Ook voelde ik dat ik weer snel de luier ging gebruiken. En ja hoor, deze opdracht kreeg ik ook weer. Tijdens de overstap moest ik in de buurt van mensen in mijn luier plassen. Dit lukte door de druk gelukkig snel. Heel kleinerend voelt dat, maar gelukkig had het niemand het door. Snel de (laatste) trein in, waar ik pas weer uit mocht na een een liter water te drinken. Na een half uur riep de conducteur mijn eindstation op en stond vervolgens op en wat was die luier dik en zwaar geworden. Ik betwijfelde of er nog iets bij kon. Na het uitstappen moest ik nog wachten op de bus. De bus arriveerde en voelde dat er een volgende plas zat aan te komen.
In de bus kreeg ik het berichtje van mijn meester dat ik binnen een half uur weer mijn luier moest gebruiken. Ik besloot na het uitstappen even bij de halte te blijven staan en deed alsof ik iets op mijn mobiel aan het opzoeken was. Langzaam zette ik mijn beide benen iets uit elkaar en na een halve minuut lukte het mij om de dikke luier opnieuw de bevuilen. Daarna liep ik zo'n 5 minuten naar het ophaaladres. De afgifte ging snel en vertrok snel om even inkopen te doen bij de supermarkt. Na het inladen deed ik op de parkeerplaats mijn broek naar beneden en voelde aan de luier. Oei, dacht ik. Deze luier houdt geen nieuwe plas meer. Snel vroeg ik mijn meester met allerlei foto's of ik mocht verschonen. Ik wachtte zijn antwoord niet af en besloot om koers te zetten richting Zuid-Duitsland.
Na een uur kreeg ik het bericht dat ik mij mocht verschonen. Met gepaste spoed zocht ik een parkeerplaats om mij in het busje te verschonen. Ik klapte de achterband snel naar beneden en legde het matras erop. Ik deed een kleine gordijnen naar beneden om niet helemaal open en bloot in het busje te liggen. Echter deed ik dit niet heel zorgvuldig... Na het lostrekken van de plakkers gebruikte ik billendoekjes om mij liggend schoon te maken. Al snel zag ik mensen om mijn camper lopen. Gelukkig kon ik snel mijn luier weer dichtvouwen en deed er een broek voorbij. De mensen zwaaiden vriendelijk en hebben geloof ik niets doorgehad. Dus... snel dat andere gordijntje dicht en verder met verschonen van de zeiknatte luier. Ik had mijn luiers opgeborgen in een kastje en pakte een Northshore-luier uit de verpakking.
Vlug deed ik de luier om en na het sturen van foto's en een video vervolgde ik mijn reis en dacht ik na over waar ik aan begonnen was...
Na zo'n twee uur liet ik weer een plasje lopen en arriveerde begin van de avond bij mijn hotel. Ik checkte snel in en ging naar mijn kamer. Met mijn meester had ik afgesproken om direct na binnenkomst de WC dicht te plakken, zodat ik niet kon valsspelen. Na een paar uur TV kijken en een grote plas besloot ik om te gaan slapen en deed schone luier. Ik was kapot en viel snel in slaap.
Op naar Italië
Rond een uur of 7 werd ik wakker en moest nodig plassen. Ik wilde naar het toilet lopen, maar kort na het opstaan kwam het besef dat ik een dikke luier droeg. Oja... en plaste snel mijn luier vol. Weer stuurde ik foto's en kreeg de complimenten, ook voor de eerste dag. Met een glimlach ging ik douchen om daarna weer een luier om te doen; weer een Northshore. Vandaag zou ik via de Zwitserse Alpen naar Turijn rijden. Omdat ik enorm kan genieten van de Alpen besloot over een drietal bergpassen te rijden. Het werd een prachtige dag, waar ik tijdens de rit voldoende moest drinken. Dus dat resulteerde ook al vrij snel in een natte luier.
Ik had 's ochtends de opdracht gekregen om mijn meester blij te maken met mooie beelden met daarop mijn luier natuurlijk. Om mijn meester blij te maken stopte ik halverwege een mooie bergpas om vervolgens van de weg af te slopen en na een rotspartij mijn broek uit te doen. Rap deed ik mijn gehele broek en jas uit en ontstond er een kleine fotoshoot in het zicht van andere auto's. Alhoewel, dan moest je wel goed kijken. Maar toch, het risico was er. Ik ging terug naar de auto en kreeg weer aandrang om te plassen. Dit deed ik boven op de bergpas voor de deur van een afgesloten toilet, die was namelijk alleen tijdens het skiseizoen open. Ik filmde mijzelf terwijl ik voor de ingang stond van het toilet. Heel kleinerend, vooral omdat mijn meester tijdens deze actie allemaal kinderachtige berichtjes stuurde.
Inmiddels zaten er 2 grote plassen in de luier, maar een verschoning mocht niet. Dat mocht pas bij aankomst in het hotel. Na zo'n 3 uur en een grote plas rijker arriveerde ik in Turijn rond de klok van 16.00 uur. Goh, wat was die luier gigantisch dik en zwaar. Dit kon echt niet langer. Na het inchecken weer snel naar de kamer om het toilet weer de 'barricaderen'. Daarna besloot ik weer op video in mijn luier te plassen. Na zo'n 10 seconden begaf mijn luier het en liep de plas langs mijn been naar beneden. Pff... dit kon er ook nog wel bij. Verschrikkelijk.
Ik mocht douchen en moest weer snel een luier omdoen. Ik had één Tena Ultima meegenomen en die wilde ik graag gebruiken bij de vlucht naar huis. Maar begon te twijfelen om hem nu om te doen omdat ik Turijn in ging om wat sightseeing te doen, maar ook om een voetbalwedstrijd te bezoeken. Na even na te denken toch maar een Northshore-luier om gedaan. Wat vond ik dit spannend om dit te doen. Snel de broek aan en klaarmaken om met de metro naar de stad te gaan. Dit betekende dat ik toch wel serieuze kilometers ging lopen met een dikke Northshore om. Dit had ik niet eerder gedaan. In mijn broek vond iemand het ook erg spannend...
Na wat sightseeing in Turijn besloot ik om wat te gaan eten bij de McDonalds. Kom er niet vaak, maar nu toch wel ideaal voor mij als solo-reiziger. Ik bestelde via zo'n zuil en na het aannemen van het dienblad zocht ik een plekje. Er was boven aan het raam een plekje aan een verhoogde tafel met mooi uitzicht over een plein. Ik ging zitten op de barkruk en begon te eten. Na zo'n 10 minuten voelde ik even op mijn rug en bleek dat mijn trui naar boven was gekropen. Ik voelde direct de witte luier. Tja, opeens sloeg de stress toe. Was mijn jas lang genoeg? Ik weet het niet, achter mij zaten een aantal mensen aan een lage tafel te eten. Dus ik heb zo'n vermoeden dat zij mijn luier gezien hebben. Vluchtig trok ik mijn trui naar beneden en ging verder met eten, terwijl ik mijn meester erover bij bij praatte. Wat was mijn meester aan het genieten zeg...
Later vertrok ik richting het stadion met de metro en trein. In een drukke metro plaste ik direct mijn luier goed vol. Wat gênant was dat. Langzamerhand begon het dragen van een luier wel te wennen en dacht ik er niet altijd meer aan. Natuurlijk zag je soms die 'bobbel' wel.
Ik arriveerde bij het stadion en liep even een rondje en bezocht de fanshop om daarna het stadion in te gaan. Na het scannen van mijn kaartje zag ik dat iedereen gefouilleerd werd en opeens dacht ik weer aan de dikke natte luier die ik om heb. Ik liet mij fouilleren, maar gelukkig voelde de steward niet dicht bij mijn middel en kon ik doorlopen. Ik zocht mijn plek op en maakte een aantal foto's van het stadion. Toen dacht ik ook weer aan het blij maken van mijn meester en ging naar de toiletten. Het was er rustig en besloot om een toilethokje in te gaan om mijn broek volledig te laten zakken en om mijn luier volledig te filmen met daarbij het toilethokje niet op slot. Dit was echt wel spannend, vooral toen als ik twee mensen hoorde binnenkomen terwijl ik filmde. Gelukkig gingen ze naar de urinoirs. Dat scheelde niet veel. Ik ging weer terug naar mijn plek en stuurde het naar mijn meester. Hij was tevreden en gaf aan dat ik tijdens de wedstrijd in mijn luier moest plassen. Tijdens een goal in de eerste helft liet ik alles lopen. Het blijft toch een apart en kinderlijk gevoel. Het was erg koud in het stadion, maar door de warme plas werd het toch iets aangenamer...
Na de wedstrijd ging ik met de trein en metro terug naar het hotel. Ik douchte mij en deed een schone Northshore om. Toen als ik ging liggen voelde ik een beetje aandrang voor de grote boodschap. Het zette gelukkig niet door, maar begon hem wel te knijpen dat ik 's nachts een uitdaging had en met het gebarricadeerde toilet was er geen andere optie. Na enig woelen viel ik in slaap.
Een lange dag
Gelukkig werd ik pas in de ochtend wakker en voelde aan mijn nog droge luier, maar al snel bevuilde ik mijzelf al snel. Daarna ging ik douchen en maakte, volgens afspraak, snel even gebruik van het toilet. Wat was ik blij dat ik 's nachts niet moest poepen. Het is altijd zo'n enorm werk om het schoon te maken...
Dit keer deed ik een Trest om. Zo, dit is echt wel een dikke luier. Deze luier valt sowieso wel op als je naar iemand zijn kruis kijkt en enige 'luierkennis' hebt. Na het uitchecken liep ik waggelend over het grote parkeerterrein, alhoewel dat gevoel had ik. Ik verliet vervolgens een mistig Turijn om naar de Franse Alpen te rijden. Na een dik uur kreeg ik volgende opdracht binnen op mijn telefoon; ga naar een supermarkt zonder een jas aan en plas daar in je luier voor het schap van de babyluiers. Gedwee dit ik dit natuurlijk, maar ik was nog niet klaar. Ik moest namelijk een foto maken met het grootste pak volwassen luiers in mijn handen. Deze vond ik toch wel het pittigst. Het was namelijk enorm druk in de supermarkt en ook in het desbetreffende gangpad. Ik besloot eerst nog even de andere boodschappen te pakken om daarna terug te keren in het spannende gangpad. Ik kon deze dag de tijd goed gebruiken omdat ik zo'n 11 uur moest rijden, dus besloot met licht trillende handen het pak snel te pakken een een foto te maken. Hartslag ging omhoog en snel verstuurde ik de foto. Nu snel naar de kassa...
Met een 'warme' luier vertrok ik weer. Frankrijk doemde al snel op en bij de grensovergang kreeg ik een politieauto achter aan, maar gelukkig was die niet uit op een controle en sloeg snel af.
Na weer een mooie bergpas te hebben gereden, moest ik van mijn meester zonder broek verder rijden. Op een parkeerplaats moet ik mijn broek in een bergingsruimte achterin de camper gooien, waar ik niet snel bij kon. Met alleen een trui en luier vervolgde ik de route. Best wel gênant als er SUV, vrachtwagen of bus bij je naar binnen kijkt...
Na weer een grote plas te hebben gedaan in de luier kreeg ik een nieuwe opdracht; parkeer de camper langs de weg en loop alleen in je luier om de camper heen. Dit moest ik dan filmen. Halverwege de middag reed in op een relatief rustige weg waar je aardig wat zicht had op het verkeer wat ging komen. Ik parkeerde mijn camper langs de weg en kleedde mij (bijna) helemaal uit. Daarna koos ik het (voor mij) juiste moment uit en liep een rondje om mijn camper. Net nadat ik terug was in de camper, kwam er een auto aan. Bleek dus het juiste moment te zijn geweest. Daarna zette ik weer koers op de kronkelende bergwegen richting de Franse tolweg.
Het begon wat schemerig te worden en kreeg de opdracht om mijzelf te verschonen in een openbaar toilet. Oei, waar ging ik dit doen? Ik had maar één mogelijkheid en dat was op een grote parkeerplaats langs een tolweg. Ik reed een parkeerplaats en was aardig druk, maar dacht; het is nu of nooit. 'Gewapend' met een Northshore-luier, babypoeder en billendoekjes liep ik het grote toiletgebouw in. Ik sloop een invalidentoilet in en deed mijn broek uit. De erg natte luier moest uit, maar durfde de plakkers eigenlijk niet open te trekken. Er waren namelijk aardig wat mensen in het toilet. Ik trok de eerste plakker open en wat maakte dat een geluid... Ik besloot om voor de volgende drie plakkers de WC maar telkens door te trekken om het geluid te maskeren. Vervolgens maakte ik mijzelf schoon met de billendoekjes en strooide weer rijkelijk met babypoeder. Ik deed ditmaal de luier staand om. De plakkers weer strak om daarna weer foto's te sturen naar mijn meester. Hij was toevallig online en daagde mij direct weer uit met de volgende opdracht; maak een foto van het moment dat je voor een urinoir staat met je luier zichtbaar. Toen ik dit las in het invalidentoilet wist ik niet hoe ik dit moest doen. Constant kwamen er mensen binnen.
Na het verlaten van het toilet keek ik om mij heen en zag op dat moment nog maar één iemand bij een urinoir staan. Ik ben snel aan de andere kant gaan staan om een foto te maken waar mijn luier op zichtbaar was. Gelukt, maar toch wel weer een spannende momentje.
Ik startte weer de camper en reed in een lekkere droge luier naar mijn volgende hotel. 'S avonds niet veel bijzonderheden meer. Even door de stad gewandeld en TV gekeken. Na twee kleine plasjes weer verschoond en gaan slapen.
De laatste etappe
Op de laatste dag van de trip weer gedouched en het toilet gebruikt. Daarna weer een Trest-luier omgedaan en aan het laatste gedeelte gestart. Snel even een ontbijtje gescoord en moest direct al weer plassen. Toch wel erg vervelend als je maar kort kan genieten van een schone luier, maar daar dacht mijn meester telkens anders over. Hij gaf mij ook de volgende vernederende opdracht; de luiers die ik nog had moest ik open en bloot op de bijrijderstoel neerleggen. Dit was toch echt wel een grens voor mij. Bij ieder stoplicht of inhaalacties werd het dan spannend. Ik deed het maar en stuurde regelmatig foto's. Gelukkig waren de luiers wit, waardoor ik dacht dat het minder opviel. Maar... dat was mijn aanname.
Ik naderde de aflever locatie en een grens voor mij was dat ik niet door de douane wilde met een luier om en omdat de meester tevreden was over de afgelopen dagen mocht ik de luier vlak voor aankomst afdoen en mijzelf schoonmaken met de billendoekjes. Ik leverde vervolgens probleemloos de camper af en werd naar het vliegveld in Perpignan gebracht. De afspraak die ik wel met mijn meester had gemaakt was dat ik na de douane een luier om moest doen. Dus zo geschiedde bij de douane begon ik al een beetje zenuwachtig te worden of mijn tas ook open moest. Dan zouden zijn zo de meegebrachte luiers zien. Ik dacht er maar niet te veel bij na, maar in een best wel lange wachtrij spookte het een aantal keer door mijn hoofd. Mijn tas ging door de scanner en moest opengemaakt worden. Pff... nee hé. Ik deed de tas open, maar gelukkig was de vrouw alleen maar geïnteresseerd in het pak billendoekjes. Na een korte blik mocht ik de tas weer dichtdoen. Dit was een close call...
Nu moest ik direct van mijn meester een toilet opzoeken. Hmm, alleen maar toiletten met kleine deuren waar je onderdoor kan kijken. Heel 'veilig' voelde het niet en een invalidentoilet was nergens te vinden. Dus ja, ik moest maar. Ik gebruikte de tactiek weer van het doorspoelen om weer e.e.a. te verbloemen. Ik deed snel de Tena Ultima om, wel zonder babypoeder omdat ik dat niet door de douane wilde nemen.
Vervolgens was het wachten op het boarden. Het boarden ging uiteindelijk snel en nam plaats in het vliegtuig. Ik gooide mijn tas in de ruimte boven de stoelen. Gelukkig was ik scherp en voordat ik het deed, trok ik mijn trui nog even goed naar beneden. De stoelen naast mij bleven lang leeg, dus ik begon mij relaxt te voelen. Maar helaas waren de laatste mensen die het vliegtuig betraden mijn buren. Ik had nog nooit zo dicht naast iemand gezeten met een luier om...
De vlucht ging soepel, maar moest echt wel serieus plassen, maar durfde niet. Ik besloot het op te houden tot bij aankomst. Dat lukte ook maar net. Bij het schuifelen naar de uitgang van het vliegtuig begon de waterval te stromen. Wat hoopte ik enorm dat ik de luier goed om had gedaan en of de luier dit kon houden. Gelukkig bleek beide het geval te zijn. Verder ging alles soepel, maar ik moest nog 2 uur terug in de trein en dat kon ik niet met deze luier doen...
Dus na de bagageband heb ik snel een toilet opgezocht en dit was weer een eenvoudig toilet waar je alles hoorde. Gelukkig was er niemand dus begon ik snel. Tijdens het lostrekken van de plakkers, bleek er iemand in het toilet te zijn. Diegene moet het e.e.a. gehoord hebben, vraag mij af of hij de geluiden kon herleiden. Rustig ging ik door en hij verliet het toilet. Snel ging ik te werk en ik had alleen nog een Trest-luier mee. Dus die moest om, heel prettig voelde ik mij er niet bij. Maar ik had geen andere keus. Ik probeerde zo snel mogelijk de dikke luier om te doen. Ik was even immuun voor mijn omgeving, omdat ik ook een trein te halen had. Dus ik ging 'normaal' te werk, dus dat leverde veel geritsel en gekraak op. Bij het verlaten van het toilethokje bleek dat er van de 5 toiletjeshokjes er twee bezet waren... Deze mensen hebben dus alles gehoord.
Er was niet veel tijd om erover na te denken en gooide snel mijn natte luier 'tactisch' weg in een klein vuilniszakje. Met gepaste spoed liep ik richting het perron en stapte ik de trein. Poh, het was wel weer erg dik rondom mijn middel. Gelukkig zat er niemand naast mij, maar na 20 minuten liep de trein goed vol en kwam er iemand naast mij zitten, een vrouw rond de 30. Mijn hartslag liep weer wat op, maar ik neem aan dat ze niets heeft gewerkt. Na wat berichtjes op en neer met mijn meester was de treinreis zo voorbij. De laatste opdracht van mijn meester was dat ik op het treinstation de luier af moest doen in een openbaar toilet. De meester wilde namelijk kijken of ik het wel droog kon houden in de auto...
Tot slot
Dit was mijn waargebeurde ervaring. Hopelijk vonden jullie het interessant om te lezen. Mocht iemand anders zo'n weekend/ervaring hebben meegemaakt, deel dit gerust hieronder.
Ben jij nou creatief en mocht jij het nou leuk lijken om mij de volgende roadtrip volledig te domineren en te 'vernederen', stuur dan een berichtje en kijken we of er een klik is. Deze staat op relatief korte termijn weer gepland. Voorwaarden die ik stel is dat je rekening houd met de persoonlijk gestelde grenzen en je dient sterk te zijn in communicatie.
Maar... ik kan mij ook voorstellen dat een aantal 'kleintjes' dit lezen en dit graag zelf willen ondergaan. Ik wil je hier zeker bij helpen. Ik heb ervaring en heb ook een dominante kant. Dus mocht die interesse er zijn, stuur ook gerust een berichtje
Al maanden had ik het idee om een aantal dagen volledig luiers te gaan dragen in het openbaar. Vorige maand is dat idee volledig uitgevoerd. Ik kreeg namelijk het verzoek om een camper (omgebouwde Volkswagen Transporter) te verplaatsen van Zuid-Nederland naar de Zuid-Franse kust in 3/4 dagen.
De voorbereidingen konden na de bevestiging gestart worden. Tja, alleen op reis. Dan was dit toch wel de uitgelezen kans om het idee uit te voeren en had besloten om dit niet volledig alleen te gaan gaan; ik vroeg een online luiervriend om mij online te domineren en opdrachten te geven deze reis. We hadden afgesproken om relatief eenvoudig te starten en de focus te leggen de gehele periode een luier te dragen en spraken de volgende regels af; we vallen niemand ermee lastig en mag 's ochtends eenmalig het toilet gebruiken voor de grote boodschap, op andere momenten had ik pech. Ik moest hem van alles op de hoogte houden deze dagen. Dus... vol spanning luiers besteld. Het werden een aantal losse witte Trests en een pak witte Northshore. Als je het doet, dan ook direct maar met 'echte' luiers die je gehele dag voelt...
Ik zou vertrekken op vrijdag en maandagavond thuiskomen en had besloten om via Duitsland, Zwitserland en Italië naar Perpignan te rijden; een mooie roadtrip door o.a. de prachtige Alpen! Nadat de route volledig was uitgestippeld, heb ik alvast de hotelkamers geboekt. Tot zover de voorbereiding.
Daar gaan we dan...
Vrijdagochtend vroeg ging de wekker en dat betekende dat de reis ging starten. Met een rugzak en een grote tas vertrok ik in mijn auto naar het treinstation. De eerste opdracht die ik kreeg was dat ik in mijn auto de eerste luier moest omdoen, liggend op de achterbank. Om goed te starten heb ik dit al snel op een carpoolplaats gedaan. Vluchtig deed ik mijn broek uit en legde een Little Kings klaar. Deze had ik thuis nog liggen en leek mij een goede luier om de reis naar de camper mee te maken. Toen ik net mijn broek uit had, kwamen er twee auto's de parkeerplaats op rijden. Heel snel deed ik de binnenverlichting uit en besloot ik de wachten. Ze parkeerden dichtbij mij en was bang dat ik nu al betrapt zou worden. Al snel vertrok de ene auto en na een paar minuten vertrok de ander. Kust veilig... Ik had de opdracht gekregen dat ik altijd babypoeder moest gebruiken, dus vluchtig besprenkelde ik mijzelf met voldoende babypoeder om vervolgens de 'kinderachtige' luier dicht te plakken. Snel deed ik de broek omhoog en startte de auto weer om mijn weg naar het station te vervolgen. Wat een heerlijk zachte luier is die Little Kings, dacht ik toen nog...
Op het station aangekomen kon ik direct de trein in en was het erg rustig. Na een half uur in de trein kreeg ik een berichtje van mijn meester dat ik de twee flesjes water die ik van hem mee moest nemen in een half uur moest opdrinken. O god, dacht ik. Dat wordt een vroege natte luier. Na zo'n 1,5 uur moest ik overstappen. Ik moest daar ongeveer 25 minuten wachten op de volgende trein en dit was voor mijn meester natuurlijk de reden om mij te verplichten om de luier voor het eerst te gebruiken. Na zo'n 10 minuten deed ik een grote plas in mijn luier. Wat voelde ik mij toen klein en mijn meester zat online erg te genieten...
Mijn volgende trein kwam gelukkig snel en nam snel plaats. Een stuk drukker, maar gelukkig kwam er niemand naast mij zitten.
Na weer zo'n 2 uur in de trein kwam de volgende overstap weer in het zicht. Vlak voor aankomst voelde ik even aan mijn luier en die was echt serieus dikker geworden, wat zorgde voor meer spanning. Ook voelde ik dat ik weer snel de luier ging gebruiken. En ja hoor, deze opdracht kreeg ik ook weer. Tijdens de overstap moest ik in de buurt van mensen in mijn luier plassen. Dit lukte door de druk gelukkig snel. Heel kleinerend voelt dat, maar gelukkig had het niemand het door. Snel de (laatste) trein in, waar ik pas weer uit mocht na een een liter water te drinken. Na een half uur riep de conducteur mijn eindstation op en stond vervolgens op en wat was die luier dik en zwaar geworden. Ik betwijfelde of er nog iets bij kon. Na het uitstappen moest ik nog wachten op de bus. De bus arriveerde en voelde dat er een volgende plas zat aan te komen.
In de bus kreeg ik het berichtje van mijn meester dat ik binnen een half uur weer mijn luier moest gebruiken. Ik besloot na het uitstappen even bij de halte te blijven staan en deed alsof ik iets op mijn mobiel aan het opzoeken was. Langzaam zette ik mijn beide benen iets uit elkaar en na een halve minuut lukte het mij om de dikke luier opnieuw de bevuilen. Daarna liep ik zo'n 5 minuten naar het ophaaladres. De afgifte ging snel en vertrok snel om even inkopen te doen bij de supermarkt. Na het inladen deed ik op de parkeerplaats mijn broek naar beneden en voelde aan de luier. Oei, dacht ik. Deze luier houdt geen nieuwe plas meer. Snel vroeg ik mijn meester met allerlei foto's of ik mocht verschonen. Ik wachtte zijn antwoord niet af en besloot om koers te zetten richting Zuid-Duitsland.
Na een uur kreeg ik het bericht dat ik mij mocht verschonen. Met gepaste spoed zocht ik een parkeerplaats om mij in het busje te verschonen. Ik klapte de achterband snel naar beneden en legde het matras erop. Ik deed een kleine gordijnen naar beneden om niet helemaal open en bloot in het busje te liggen. Echter deed ik dit niet heel zorgvuldig... Na het lostrekken van de plakkers gebruikte ik billendoekjes om mij liggend schoon te maken. Al snel zag ik mensen om mijn camper lopen. Gelukkig kon ik snel mijn luier weer dichtvouwen en deed er een broek voorbij. De mensen zwaaiden vriendelijk en hebben geloof ik niets doorgehad. Dus... snel dat andere gordijntje dicht en verder met verschonen van de zeiknatte luier. Ik had mijn luiers opgeborgen in een kastje en pakte een Northshore-luier uit de verpakking.
Vlug deed ik de luier om en na het sturen van foto's en een video vervolgde ik mijn reis en dacht ik na over waar ik aan begonnen was...
Na zo'n twee uur liet ik weer een plasje lopen en arriveerde begin van de avond bij mijn hotel. Ik checkte snel in en ging naar mijn kamer. Met mijn meester had ik afgesproken om direct na binnenkomst de WC dicht te plakken, zodat ik niet kon valsspelen. Na een paar uur TV kijken en een grote plas besloot ik om te gaan slapen en deed schone luier. Ik was kapot en viel snel in slaap.
Op naar Italië
Rond een uur of 7 werd ik wakker en moest nodig plassen. Ik wilde naar het toilet lopen, maar kort na het opstaan kwam het besef dat ik een dikke luier droeg. Oja... en plaste snel mijn luier vol. Weer stuurde ik foto's en kreeg de complimenten, ook voor de eerste dag. Met een glimlach ging ik douchen om daarna weer een luier om te doen; weer een Northshore. Vandaag zou ik via de Zwitserse Alpen naar Turijn rijden. Omdat ik enorm kan genieten van de Alpen besloot over een drietal bergpassen te rijden. Het werd een prachtige dag, waar ik tijdens de rit voldoende moest drinken. Dus dat resulteerde ook al vrij snel in een natte luier.
Ik had 's ochtends de opdracht gekregen om mijn meester blij te maken met mooie beelden met daarop mijn luier natuurlijk. Om mijn meester blij te maken stopte ik halverwege een mooie bergpas om vervolgens van de weg af te slopen en na een rotspartij mijn broek uit te doen. Rap deed ik mijn gehele broek en jas uit en ontstond er een kleine fotoshoot in het zicht van andere auto's. Alhoewel, dan moest je wel goed kijken. Maar toch, het risico was er. Ik ging terug naar de auto en kreeg weer aandrang om te plassen. Dit deed ik boven op de bergpas voor de deur van een afgesloten toilet, die was namelijk alleen tijdens het skiseizoen open. Ik filmde mijzelf terwijl ik voor de ingang stond van het toilet. Heel kleinerend, vooral omdat mijn meester tijdens deze actie allemaal kinderachtige berichtjes stuurde.
Inmiddels zaten er 2 grote plassen in de luier, maar een verschoning mocht niet. Dat mocht pas bij aankomst in het hotel. Na zo'n 3 uur en een grote plas rijker arriveerde ik in Turijn rond de klok van 16.00 uur. Goh, wat was die luier gigantisch dik en zwaar. Dit kon echt niet langer. Na het inchecken weer snel naar de kamer om het toilet weer de 'barricaderen'. Daarna besloot ik weer op video in mijn luier te plassen. Na zo'n 10 seconden begaf mijn luier het en liep de plas langs mijn been naar beneden. Pff... dit kon er ook nog wel bij. Verschrikkelijk.
Ik mocht douchen en moest weer snel een luier omdoen. Ik had één Tena Ultima meegenomen en die wilde ik graag gebruiken bij de vlucht naar huis. Maar begon te twijfelen om hem nu om te doen omdat ik Turijn in ging om wat sightseeing te doen, maar ook om een voetbalwedstrijd te bezoeken. Na even na te denken toch maar een Northshore-luier om gedaan. Wat vond ik dit spannend om dit te doen. Snel de broek aan en klaarmaken om met de metro naar de stad te gaan. Dit betekende dat ik toch wel serieuze kilometers ging lopen met een dikke Northshore om. Dit had ik niet eerder gedaan. In mijn broek vond iemand het ook erg spannend...
Na wat sightseeing in Turijn besloot ik om wat te gaan eten bij de McDonalds. Kom er niet vaak, maar nu toch wel ideaal voor mij als solo-reiziger. Ik bestelde via zo'n zuil en na het aannemen van het dienblad zocht ik een plekje. Er was boven aan het raam een plekje aan een verhoogde tafel met mooi uitzicht over een plein. Ik ging zitten op de barkruk en begon te eten. Na zo'n 10 minuten voelde ik even op mijn rug en bleek dat mijn trui naar boven was gekropen. Ik voelde direct de witte luier. Tja, opeens sloeg de stress toe. Was mijn jas lang genoeg? Ik weet het niet, achter mij zaten een aantal mensen aan een lage tafel te eten. Dus ik heb zo'n vermoeden dat zij mijn luier gezien hebben. Vluchtig trok ik mijn trui naar beneden en ging verder met eten, terwijl ik mijn meester erover bij bij praatte. Wat was mijn meester aan het genieten zeg...
Later vertrok ik richting het stadion met de metro en trein. In een drukke metro plaste ik direct mijn luier goed vol. Wat gênant was dat. Langzamerhand begon het dragen van een luier wel te wennen en dacht ik er niet altijd meer aan. Natuurlijk zag je soms die 'bobbel' wel.
Ik arriveerde bij het stadion en liep even een rondje en bezocht de fanshop om daarna het stadion in te gaan. Na het scannen van mijn kaartje zag ik dat iedereen gefouilleerd werd en opeens dacht ik weer aan de dikke natte luier die ik om heb. Ik liet mij fouilleren, maar gelukkig voelde de steward niet dicht bij mijn middel en kon ik doorlopen. Ik zocht mijn plek op en maakte een aantal foto's van het stadion. Toen dacht ik ook weer aan het blij maken van mijn meester en ging naar de toiletten. Het was er rustig en besloot om een toilethokje in te gaan om mijn broek volledig te laten zakken en om mijn luier volledig te filmen met daarbij het toilethokje niet op slot. Dit was echt wel spannend, vooral toen als ik twee mensen hoorde binnenkomen terwijl ik filmde. Gelukkig gingen ze naar de urinoirs. Dat scheelde niet veel. Ik ging weer terug naar mijn plek en stuurde het naar mijn meester. Hij was tevreden en gaf aan dat ik tijdens de wedstrijd in mijn luier moest plassen. Tijdens een goal in de eerste helft liet ik alles lopen. Het blijft toch een apart en kinderlijk gevoel. Het was erg koud in het stadion, maar door de warme plas werd het toch iets aangenamer...
Na de wedstrijd ging ik met de trein en metro terug naar het hotel. Ik douchte mij en deed een schone Northshore om. Toen als ik ging liggen voelde ik een beetje aandrang voor de grote boodschap. Het zette gelukkig niet door, maar begon hem wel te knijpen dat ik 's nachts een uitdaging had en met het gebarricadeerde toilet was er geen andere optie. Na enig woelen viel ik in slaap.
Een lange dag
Gelukkig werd ik pas in de ochtend wakker en voelde aan mijn nog droge luier, maar al snel bevuilde ik mijzelf al snel. Daarna ging ik douchen en maakte, volgens afspraak, snel even gebruik van het toilet. Wat was ik blij dat ik 's nachts niet moest poepen. Het is altijd zo'n enorm werk om het schoon te maken...
Dit keer deed ik een Trest om. Zo, dit is echt wel een dikke luier. Deze luier valt sowieso wel op als je naar iemand zijn kruis kijkt en enige 'luierkennis' hebt. Na het uitchecken liep ik waggelend over het grote parkeerterrein, alhoewel dat gevoel had ik. Ik verliet vervolgens een mistig Turijn om naar de Franse Alpen te rijden. Na een dik uur kreeg ik volgende opdracht binnen op mijn telefoon; ga naar een supermarkt zonder een jas aan en plas daar in je luier voor het schap van de babyluiers. Gedwee dit ik dit natuurlijk, maar ik was nog niet klaar. Ik moest namelijk een foto maken met het grootste pak volwassen luiers in mijn handen. Deze vond ik toch wel het pittigst. Het was namelijk enorm druk in de supermarkt en ook in het desbetreffende gangpad. Ik besloot eerst nog even de andere boodschappen te pakken om daarna terug te keren in het spannende gangpad. Ik kon deze dag de tijd goed gebruiken omdat ik zo'n 11 uur moest rijden, dus besloot met licht trillende handen het pak snel te pakken een een foto te maken. Hartslag ging omhoog en snel verstuurde ik de foto. Nu snel naar de kassa...
Met een 'warme' luier vertrok ik weer. Frankrijk doemde al snel op en bij de grensovergang kreeg ik een politieauto achter aan, maar gelukkig was die niet uit op een controle en sloeg snel af.
Na weer een mooie bergpas te hebben gereden, moest ik van mijn meester zonder broek verder rijden. Op een parkeerplaats moet ik mijn broek in een bergingsruimte achterin de camper gooien, waar ik niet snel bij kon. Met alleen een trui en luier vervolgde ik de route. Best wel gênant als er SUV, vrachtwagen of bus bij je naar binnen kijkt...
Na weer een grote plas te hebben gedaan in de luier kreeg ik een nieuwe opdracht; parkeer de camper langs de weg en loop alleen in je luier om de camper heen. Dit moest ik dan filmen. Halverwege de middag reed in op een relatief rustige weg waar je aardig wat zicht had op het verkeer wat ging komen. Ik parkeerde mijn camper langs de weg en kleedde mij (bijna) helemaal uit. Daarna koos ik het (voor mij) juiste moment uit en liep een rondje om mijn camper. Net nadat ik terug was in de camper, kwam er een auto aan. Bleek dus het juiste moment te zijn geweest. Daarna zette ik weer koers op de kronkelende bergwegen richting de Franse tolweg.
Het begon wat schemerig te worden en kreeg de opdracht om mijzelf te verschonen in een openbaar toilet. Oei, waar ging ik dit doen? Ik had maar één mogelijkheid en dat was op een grote parkeerplaats langs een tolweg. Ik reed een parkeerplaats en was aardig druk, maar dacht; het is nu of nooit. 'Gewapend' met een Northshore-luier, babypoeder en billendoekjes liep ik het grote toiletgebouw in. Ik sloop een invalidentoilet in en deed mijn broek uit. De erg natte luier moest uit, maar durfde de plakkers eigenlijk niet open te trekken. Er waren namelijk aardig wat mensen in het toilet. Ik trok de eerste plakker open en wat maakte dat een geluid... Ik besloot om voor de volgende drie plakkers de WC maar telkens door te trekken om het geluid te maskeren. Vervolgens maakte ik mijzelf schoon met de billendoekjes en strooide weer rijkelijk met babypoeder. Ik deed ditmaal de luier staand om. De plakkers weer strak om daarna weer foto's te sturen naar mijn meester. Hij was toevallig online en daagde mij direct weer uit met de volgende opdracht; maak een foto van het moment dat je voor een urinoir staat met je luier zichtbaar. Toen ik dit las in het invalidentoilet wist ik niet hoe ik dit moest doen. Constant kwamen er mensen binnen.
Na het verlaten van het toilet keek ik om mij heen en zag op dat moment nog maar één iemand bij een urinoir staan. Ik ben snel aan de andere kant gaan staan om een foto te maken waar mijn luier op zichtbaar was. Gelukt, maar toch wel weer een spannende momentje.
Ik startte weer de camper en reed in een lekkere droge luier naar mijn volgende hotel. 'S avonds niet veel bijzonderheden meer. Even door de stad gewandeld en TV gekeken. Na twee kleine plasjes weer verschoond en gaan slapen.
De laatste etappe
Op de laatste dag van de trip weer gedouched en het toilet gebruikt. Daarna weer een Trest-luier omgedaan en aan het laatste gedeelte gestart. Snel even een ontbijtje gescoord en moest direct al weer plassen. Toch wel erg vervelend als je maar kort kan genieten van een schone luier, maar daar dacht mijn meester telkens anders over. Hij gaf mij ook de volgende vernederende opdracht; de luiers die ik nog had moest ik open en bloot op de bijrijderstoel neerleggen. Dit was toch echt wel een grens voor mij. Bij ieder stoplicht of inhaalacties werd het dan spannend. Ik deed het maar en stuurde regelmatig foto's. Gelukkig waren de luiers wit, waardoor ik dacht dat het minder opviel. Maar... dat was mijn aanname.
Ik naderde de aflever locatie en een grens voor mij was dat ik niet door de douane wilde met een luier om en omdat de meester tevreden was over de afgelopen dagen mocht ik de luier vlak voor aankomst afdoen en mijzelf schoonmaken met de billendoekjes. Ik leverde vervolgens probleemloos de camper af en werd naar het vliegveld in Perpignan gebracht. De afspraak die ik wel met mijn meester had gemaakt was dat ik na de douane een luier om moest doen. Dus zo geschiedde bij de douane begon ik al een beetje zenuwachtig te worden of mijn tas ook open moest. Dan zouden zijn zo de meegebrachte luiers zien. Ik dacht er maar niet te veel bij na, maar in een best wel lange wachtrij spookte het een aantal keer door mijn hoofd. Mijn tas ging door de scanner en moest opengemaakt worden. Pff... nee hé. Ik deed de tas open, maar gelukkig was de vrouw alleen maar geïnteresseerd in het pak billendoekjes. Na een korte blik mocht ik de tas weer dichtdoen. Dit was een close call...
Nu moest ik direct van mijn meester een toilet opzoeken. Hmm, alleen maar toiletten met kleine deuren waar je onderdoor kan kijken. Heel 'veilig' voelde het niet en een invalidentoilet was nergens te vinden. Dus ja, ik moest maar. Ik gebruikte de tactiek weer van het doorspoelen om weer e.e.a. te verbloemen. Ik deed snel de Tena Ultima om, wel zonder babypoeder omdat ik dat niet door de douane wilde nemen.
Vervolgens was het wachten op het boarden. Het boarden ging uiteindelijk snel en nam plaats in het vliegtuig. Ik gooide mijn tas in de ruimte boven de stoelen. Gelukkig was ik scherp en voordat ik het deed, trok ik mijn trui nog even goed naar beneden. De stoelen naast mij bleven lang leeg, dus ik begon mij relaxt te voelen. Maar helaas waren de laatste mensen die het vliegtuig betraden mijn buren. Ik had nog nooit zo dicht naast iemand gezeten met een luier om...
De vlucht ging soepel, maar moest echt wel serieus plassen, maar durfde niet. Ik besloot het op te houden tot bij aankomst. Dat lukte ook maar net. Bij het schuifelen naar de uitgang van het vliegtuig begon de waterval te stromen. Wat hoopte ik enorm dat ik de luier goed om had gedaan en of de luier dit kon houden. Gelukkig bleek beide het geval te zijn. Verder ging alles soepel, maar ik moest nog 2 uur terug in de trein en dat kon ik niet met deze luier doen...
Dus na de bagageband heb ik snel een toilet opgezocht en dit was weer een eenvoudig toilet waar je alles hoorde. Gelukkig was er niemand dus begon ik snel. Tijdens het lostrekken van de plakkers, bleek er iemand in het toilet te zijn. Diegene moet het e.e.a. gehoord hebben, vraag mij af of hij de geluiden kon herleiden. Rustig ging ik door en hij verliet het toilet. Snel ging ik te werk en ik had alleen nog een Trest-luier mee. Dus die moest om, heel prettig voelde ik mij er niet bij. Maar ik had geen andere keus. Ik probeerde zo snel mogelijk de dikke luier om te doen. Ik was even immuun voor mijn omgeving, omdat ik ook een trein te halen had. Dus ik ging 'normaal' te werk, dus dat leverde veel geritsel en gekraak op. Bij het verlaten van het toilethokje bleek dat er van de 5 toiletjeshokjes er twee bezet waren... Deze mensen hebben dus alles gehoord.
Er was niet veel tijd om erover na te denken en gooide snel mijn natte luier 'tactisch' weg in een klein vuilniszakje. Met gepaste spoed liep ik richting het perron en stapte ik de trein. Poh, het was wel weer erg dik rondom mijn middel. Gelukkig zat er niemand naast mij, maar na 20 minuten liep de trein goed vol en kwam er iemand naast mij zitten, een vrouw rond de 30. Mijn hartslag liep weer wat op, maar ik neem aan dat ze niets heeft gewerkt. Na wat berichtjes op en neer met mijn meester was de treinreis zo voorbij. De laatste opdracht van mijn meester was dat ik op het treinstation de luier af moest doen in een openbaar toilet. De meester wilde namelijk kijken of ik het wel droog kon houden in de auto...
Tot slot
Dit was mijn waargebeurde ervaring. Hopelijk vonden jullie het interessant om te lezen. Mocht iemand anders zo'n weekend/ervaring hebben meegemaakt, deel dit gerust hieronder.
Ben jij nou creatief en mocht jij het nou leuk lijken om mij de volgende roadtrip volledig te domineren en te 'vernederen', stuur dan een berichtje en kijken we of er een klik is. Deze staat op relatief korte termijn weer gepland. Voorwaarden die ik stel is dat je rekening houd met de persoonlijk gestelde grenzen en je dient sterk te zijn in communicatie.
Maar... ik kan mij ook voorstellen dat een aantal 'kleintjes' dit lezen en dit graag zelf willen ondergaan. Ik wil je hier zeker bij helpen. Ik heb ervaring en heb ook een dominante kant. Dus mocht die interesse er zijn, stuur ook gerust een berichtje
Laatst bewerkt:
