Bab Diap
Superlid
Hallo allemaal,
Hier een verhaal over hoe ik in dit wereldje ben beland;
Hou je vast het wordt best veel (denk ik);
Ik zal nu een eerste deel schrijven, het is al laat en dit babietje had eigenlijk allang in bedje moeten liggen.
Vroeger
Vroeger had ik altijd al een speciale voorkeur om klein te zijn.
Ik weet nog goed toen ik een jaar of 4 à 5 was en met mijn vriendinnetje vader en moedertje gingen spelen.
En, je raadt het al, ik was de baby.
Mijn zusje droeg toen nog luiers en ik pakte er eentje uit de la en kroop achter haar ledikant en trok deze aan.
Ik zal dat nooit vergeten hahaha.
Verder wilde ik altijd een grote zus, die voor me zou kunnen zorgen en mee te spelen.
Verder waren er vast nog veel meer dingen, maar daar kan ik nu ff niet opkomen.
Bedplassen of incontinentie?
Ik ben niet door bedplassen of incontinentie het babyleven ingekropen. Uiteraard heb ik vroeger wel eens in bed geplast, maar heel zelden, 5 keer ofzo.
Ik zou eigenlijk aan m'n ouders moeten vragen hoe snel ik zindelijk ben geworden, want volgens mij was dat al best snel.
Ik moet binnenkort ook maar even mijn babyfilms terug gaan kijken voor inspiratie (idee, ff opschrijven)
Maar goed ik heb dus zelden in bed geplast, mijn nicht wel.
Dat weet ik ook nog heel goed, toen logeerde ik bij haar en toen deed mijn tante mijn nicht een luier om en zei tegen mij dat, dat was omdat ze nog af en toe in bedplaste.
Achteraf had ik toen moeten zeggen, mag ik er ook één anders vind ik het zielig voor haar.
Balen dat ik dat niet heb gezegd toen!!
Voor het eerst een Tienerbaby (2010)
Op zondagavond 30 mei 2010 begon het.
Ik lag in bed en ik weet niet meer waarom, maar ik pakte m'n pyama en wikkelde dat om mijn middel als een luier.
En dat voelde best fijn.
Waarom ik opeens interesse in luiers had wist ik niet.
Maar ik zat toen in de brugklas en alles was wel wennen en een beetje eng.
Maar misschien kwam het ook doordat een jongen uit m'n klas telkens dat gecoverde nummer van Justin Bieber zong:
Balhaar, waar die jongen zingt:
(...)
Ik ben te jong, zegt iedereen.
Ze hebben gelijk, waar is mijn speen?
En waar is mijn luier en waar is mijn fles?
Ik moet nog naar pianoles.
(...)
Van dat stukje, raakte ik dus een soort van opgewonden.
Maar toen wist ik dat nog niet.
Dus ik herhaalde het pyama omwikkelen bijna elke avond en zoog af en toe weer op m'n duim.
Een paar dagen daarna pakte ik wat luiertjes uit de babyborndoos van mijn zusje.
En deed deze in mijn onderbroek en dat voelde nog fijner, ondanks dat de luiertjes veel en veelste klein waren.
Toen ben ik op internet gaan zoeken, hoe ik aan luiers kon komen.
Uiteindelijk heb ik voor dry nites gekozen.
Op een dinsdag (dan was het harstikke rustig zei mijn ma) liep ik naar de Dirx vlakbij.
En pakte daar de dry nites van 8-15 jaar.
Ik liep naar de kassa en er stond een mevrouw voor me.
Dat moment dat ik daar stond te wachten zal ik ook nooit vergeten:
Het leek wel een eeuwigheid te duren en ik werd steeds zenuwachtiger en zenuwachtiger.
De pinautomaat bleek het blijkbaar niet te doen en daar was een hoop gedoe over.
En die mevrouw stond ook te wachten tot dat ding het weer zou doen en ze was wat aan het praten met de kassière die probeerde dat ding te maken.
En toen zei de mevrouw (waardoor ik door de grond kon zakken van schaamte):
'Ach die arme jongen staat daar zo te wachten met z'n luiertjes.'
Ik schaamde kapot!!
Toen ik eenmaal aan de beurt was (dat ding was nog steeds niet gemaakt).
Vroeg de kassière vriendelijk: 'Jij hoeft hoop ik niet te pinnen?'
'Nee hoor' zei ik.
Ik betaal liever contant omdat als ik pin m'n ma dat op zo'n lijst van mn bankrekening kan zien en er moeilijke vragen over gaat stellen.
Eenmaal met een bonkend hart thuisgekomen maakte ik de verpakking over en haalde er een adsorberend broekje (ik noem ze gewoon luiers) uit. Ze roken best lekker naar drogisterij dat me al een beetje opgewonden maakte.
Ik trok hem aan en het voelde best bekend en deed met gek genoeg denken.
Aan een peuterspeelzaal of crèche, hoe die banden aan de zijkant mijn heupen zaten.
En het zat verrukkelijk!!
Ik probeerde ze daarna zo veel mogelijk te dragen, maar dan alleen thuis!
Op school dacht ik er ook alleen maar aan, zovan: Yes, nog twee uur en dan ik kan ik m'n luier aantrekken.
Gelukkig was het aan het einde van het schooljaar anders had ik wat moeite gehad met leren, denk ik.
In de zomervakantie was het WK 2010 in Zuid-Afrika, wat ook wel voor afleiding zorgde.
Ik weet nog dat ik in mijn luier, naar de liedjes van dat WK luisterde en als ik die liedjes dan weer terug hoor denk ik daar dan weer aan terug.
Het was een zeer warme zomer en doordat ik die luier aanhad, wat me ook wel weer zenuwachtig maakte, zweette ik enorm.
En er verscheen ook zo'n vieze soort korstlaag op de beenrandjes, die zo om je billen heel sluiten en de plas zeg maar tegen houden.
Toen gingen we op vakantie naar Zwitserland en voor de zekerheid liet ik m'n luiers thuis in de kast liggen veilig verstopt.
Het was een hele leuke vakantie, maar omdat ik vaak moest terugdenken aan m'n luiers, vond ik het niet de allerleukste vakantie.
Wanneer we op vakantie boodschappen gingen doen, liep ik altijd een paar rondjes langs de luierafdeling en zag daar dan ook m'n luiers er tussen staan. De luiers waren bij de speelgoedafdeling, dus dat was telkens wel een goed excuus om er langs te lopen.
Ik overwoog ook om ze te kopen, maar de betraprisico vond ik te groot, dus liet dat idee gaan.
Eenmaal weer thuis deed ik gelijk m'n luier weer aan.
Ik had af en toe wel problemen, dat ik iets verkeerd gepland had of niet goed had opgeruimd.
Zo wilde ik mijn luier aantrekken, maar toen kwam m'n pa binnen. -slik-
Snel dook in bed.
Ik zag dat mijn broek, die ik had uitgedaan op de grond lag en dat was al verdacht.
'Wat doe jij nou?'vroeg m'n pa
'uhm, ik was best moe en dacht ik ga ff in bed liggen' zei ik 'mag dat?'
'Nou ja, het is wel een beetje gek!'zei m'n pa
Ik zag toen op het voeteinde mijn onderbroek liggen, ik dacht als hij dat ziet, ben ik helemaal de sigaar!
Dus nonchelant probeerde ik m'n onderbroek te verstoppen, wat lukte.
M'n pa gaf het op en wist dat ik toch verder niet zal antwoorden en liep weg.
Ik slaakte een zucht van verlichting snel deed ik m'n luier af en trok m'n onderbroek en broek weer aan.
Dit gebeurt me dus nooit meer, nam ik me voor!
Een paar dagen later, was ik alleen thuis en wilde ik mezelf als een baby, lekker verwennen.
Ik pikte het babyflesje uit de babyborndoos van m'n zusje en een slabbetje.
Deze vulde ik met melk en deed deze in de magnetron.
Toen het flesje gereed was, nam ik een slok.
En verbrande keihard m'n bek, waar ik nog een paar dagen last van heb gehad.
Snel zette ik het flesje in de koelkast en wachte tot deze was afgekoeld.
Weer terug in mijn kamer, maakt ik van mijn bureaustoel en wat k'nex een kinderstoel.
Als blad gebruikte ik een dambord en plaatste dat op de leuningen.
Ik nam m'n deken en legde dit als stoelstof op de stoel.
Wat ik toen, en nu nog steeds, erg belangrijk vond, was dat ding tussen je benen.
Dat rubbere ding.
Dat maakte ik van een band van m'n badmintontas.
Ik ging er in zitten en voelde me trots.
Ik zat in een heuse kinderstoel, maar dat was maar voor even.
Wat niet veel later storte de hele kinderstoel in mekaar.
Het flesje met melk vloog van het dambord af en belande op m'n dekens.
Het flesje begon te lekken en er kwam een vlek op m'n dekens.
Ik wist zeker dat m'n ma dat zou ontdekken, snel waste ik met water de melk eraf en hing m'n dekens aan de trapleuning.
Snel ruimde ik alles op en dacht dat ik weer veilig was.
Toen kwam m'n ma thuis en ze liep, zoals altijd, naar boven om te kijken hoe het met me was.
En toen vroeg ze: 'wat is er gebeurd met je dekens?'
Ik dacht: ******, neeeee, vergeten!
Wat moest ik zeggen?!
Uhm...
'Had je een natte droom?' vroeg m'n ma.
Wat? Nee, natuurlijk niet! zei ik. (achteraf had ik gewoon ja moeten zeggen, maar ik was toen 13, en was daar nog helemaal niet mee bezig en dacht dat het heel vies enzo was. Later als ik over luiers droomde of dat ik aan het plassen was (heel gek), voelde ik een kwakkie in m'n onderbroek belanden, maar dat vertel ik later nog wel wat meer over).
Ik was dus bijna weer betrapt.
En sindsdien controleer ik alles tichtig keer voordat ik zeker weet, dat er geen 'sporen' meer te vinden waren.
Ik ging toen op de computer opzoeken waar ik nou eigenlijk 'last' van had en kwam op sites zoals deze.
Vooral luiers.org heeft me goed geholpen.
Blijkbaar was ik een teenbaby.
Later in die zomervakantie van 2010 ging ik met de tieners op kamp en ik dacht dat God het zeker zou afkeuren dat ik weer een baby was.
Dus ik gooide al m'n dry nites weg.
Ik had er slechts een stuk of 4 echt gebruikt, terwijl er 10!!! in een pak zaten.
Ik baalde er maanden later echt heel erg van dat ik dat toen had gedaan!!
Op kamp hadden we het uitgerekend weer over geheimen vertellen of dingen waarmee je mee zat.
Maar ik heb alles voor me gehouden.
Verder dat jaar, kan me er niet al te veel van herinneren.
Ik zal waarschijnlijk af en toe wat zakdoekjes/keukenpapier of een handdoek in mijn onderbroek hebben gedouwd.
En op internet zitten zoeken naar verhaaltjes of plaatjes.
Maar ik heb niks gekocht of iets heel speciaals gedaan.
Dit was dus het eerste deel, hij is langer geworden dan ik had verwacht.
In het volgende deel, gaat over het jaar 2011, wat voor mij een superjaar was, maar dat heeft niet alteveel te maken met de luiers.
Het volgende deel, zal snel volgen!
Groetjes!!!!
Hier een verhaal over hoe ik in dit wereldje ben beland;
Hou je vast het wordt best veel (denk ik);
Ik zal nu een eerste deel schrijven, het is al laat en dit babietje had eigenlijk allang in bedje moeten liggen.
Vroeger
Vroeger had ik altijd al een speciale voorkeur om klein te zijn.
Ik weet nog goed toen ik een jaar of 4 à 5 was en met mijn vriendinnetje vader en moedertje gingen spelen.
En, je raadt het al, ik was de baby.
Mijn zusje droeg toen nog luiers en ik pakte er eentje uit de la en kroop achter haar ledikant en trok deze aan.
Ik zal dat nooit vergeten hahaha.
Verder wilde ik altijd een grote zus, die voor me zou kunnen zorgen en mee te spelen.
Verder waren er vast nog veel meer dingen, maar daar kan ik nu ff niet opkomen.
Bedplassen of incontinentie?
Ik ben niet door bedplassen of incontinentie het babyleven ingekropen. Uiteraard heb ik vroeger wel eens in bed geplast, maar heel zelden, 5 keer ofzo.
Ik zou eigenlijk aan m'n ouders moeten vragen hoe snel ik zindelijk ben geworden, want volgens mij was dat al best snel.
Ik moet binnenkort ook maar even mijn babyfilms terug gaan kijken voor inspiratie (idee, ff opschrijven)
Maar goed ik heb dus zelden in bed geplast, mijn nicht wel.
Dat weet ik ook nog heel goed, toen logeerde ik bij haar en toen deed mijn tante mijn nicht een luier om en zei tegen mij dat, dat was omdat ze nog af en toe in bedplaste.
Achteraf had ik toen moeten zeggen, mag ik er ook één anders vind ik het zielig voor haar.
Balen dat ik dat niet heb gezegd toen!!
Voor het eerst een Tienerbaby (2010)
Op zondagavond 30 mei 2010 begon het.
Ik lag in bed en ik weet niet meer waarom, maar ik pakte m'n pyama en wikkelde dat om mijn middel als een luier.
En dat voelde best fijn.
Waarom ik opeens interesse in luiers had wist ik niet.
Maar ik zat toen in de brugklas en alles was wel wennen en een beetje eng.
Maar misschien kwam het ook doordat een jongen uit m'n klas telkens dat gecoverde nummer van Justin Bieber zong:
Balhaar, waar die jongen zingt:
(...)
Ik ben te jong, zegt iedereen.
Ze hebben gelijk, waar is mijn speen?
En waar is mijn luier en waar is mijn fles?
Ik moet nog naar pianoles.
(...)
Van dat stukje, raakte ik dus een soort van opgewonden.
Maar toen wist ik dat nog niet.
Dus ik herhaalde het pyama omwikkelen bijna elke avond en zoog af en toe weer op m'n duim.
Een paar dagen daarna pakte ik wat luiertjes uit de babyborndoos van mijn zusje.
En deed deze in mijn onderbroek en dat voelde nog fijner, ondanks dat de luiertjes veel en veelste klein waren.
Toen ben ik op internet gaan zoeken, hoe ik aan luiers kon komen.
Uiteindelijk heb ik voor dry nites gekozen.
Op een dinsdag (dan was het harstikke rustig zei mijn ma) liep ik naar de Dirx vlakbij.
En pakte daar de dry nites van 8-15 jaar.
Ik liep naar de kassa en er stond een mevrouw voor me.
Dat moment dat ik daar stond te wachten zal ik ook nooit vergeten:
Het leek wel een eeuwigheid te duren en ik werd steeds zenuwachtiger en zenuwachtiger.
De pinautomaat bleek het blijkbaar niet te doen en daar was een hoop gedoe over.
En die mevrouw stond ook te wachten tot dat ding het weer zou doen en ze was wat aan het praten met de kassière die probeerde dat ding te maken.
En toen zei de mevrouw (waardoor ik door de grond kon zakken van schaamte):
'Ach die arme jongen staat daar zo te wachten met z'n luiertjes.'
Ik schaamde kapot!!
Toen ik eenmaal aan de beurt was (dat ding was nog steeds niet gemaakt).
Vroeg de kassière vriendelijk: 'Jij hoeft hoop ik niet te pinnen?'
'Nee hoor' zei ik.
Ik betaal liever contant omdat als ik pin m'n ma dat op zo'n lijst van mn bankrekening kan zien en er moeilijke vragen over gaat stellen.
Eenmaal met een bonkend hart thuisgekomen maakte ik de verpakking over en haalde er een adsorberend broekje (ik noem ze gewoon luiers) uit. Ze roken best lekker naar drogisterij dat me al een beetje opgewonden maakte.
Ik trok hem aan en het voelde best bekend en deed met gek genoeg denken.
Aan een peuterspeelzaal of crèche, hoe die banden aan de zijkant mijn heupen zaten.
En het zat verrukkelijk!!
Ik probeerde ze daarna zo veel mogelijk te dragen, maar dan alleen thuis!
Op school dacht ik er ook alleen maar aan, zovan: Yes, nog twee uur en dan ik kan ik m'n luier aantrekken.
Gelukkig was het aan het einde van het schooljaar anders had ik wat moeite gehad met leren, denk ik.
In de zomervakantie was het WK 2010 in Zuid-Afrika, wat ook wel voor afleiding zorgde.
Ik weet nog dat ik in mijn luier, naar de liedjes van dat WK luisterde en als ik die liedjes dan weer terug hoor denk ik daar dan weer aan terug.
Het was een zeer warme zomer en doordat ik die luier aanhad, wat me ook wel weer zenuwachtig maakte, zweette ik enorm.
En er verscheen ook zo'n vieze soort korstlaag op de beenrandjes, die zo om je billen heel sluiten en de plas zeg maar tegen houden.
Toen gingen we op vakantie naar Zwitserland en voor de zekerheid liet ik m'n luiers thuis in de kast liggen veilig verstopt.
Het was een hele leuke vakantie, maar omdat ik vaak moest terugdenken aan m'n luiers, vond ik het niet de allerleukste vakantie.
Wanneer we op vakantie boodschappen gingen doen, liep ik altijd een paar rondjes langs de luierafdeling en zag daar dan ook m'n luiers er tussen staan. De luiers waren bij de speelgoedafdeling, dus dat was telkens wel een goed excuus om er langs te lopen.
Ik overwoog ook om ze te kopen, maar de betraprisico vond ik te groot, dus liet dat idee gaan.
Eenmaal weer thuis deed ik gelijk m'n luier weer aan.
Ik had af en toe wel problemen, dat ik iets verkeerd gepland had of niet goed had opgeruimd.
Zo wilde ik mijn luier aantrekken, maar toen kwam m'n pa binnen. -slik-
Snel dook in bed.
Ik zag dat mijn broek, die ik had uitgedaan op de grond lag en dat was al verdacht.
'Wat doe jij nou?'vroeg m'n pa
'uhm, ik was best moe en dacht ik ga ff in bed liggen' zei ik 'mag dat?'
'Nou ja, het is wel een beetje gek!'zei m'n pa
Ik zag toen op het voeteinde mijn onderbroek liggen, ik dacht als hij dat ziet, ben ik helemaal de sigaar!
Dus nonchelant probeerde ik m'n onderbroek te verstoppen, wat lukte.
M'n pa gaf het op en wist dat ik toch verder niet zal antwoorden en liep weg.
Ik slaakte een zucht van verlichting snel deed ik m'n luier af en trok m'n onderbroek en broek weer aan.
Dit gebeurt me dus nooit meer, nam ik me voor!
Een paar dagen later, was ik alleen thuis en wilde ik mezelf als een baby, lekker verwennen.
Ik pikte het babyflesje uit de babyborndoos van m'n zusje en een slabbetje.
Deze vulde ik met melk en deed deze in de magnetron.
Toen het flesje gereed was, nam ik een slok.
En verbrande keihard m'n bek, waar ik nog een paar dagen last van heb gehad.
Snel zette ik het flesje in de koelkast en wachte tot deze was afgekoeld.
Weer terug in mijn kamer, maakt ik van mijn bureaustoel en wat k'nex een kinderstoel.
Als blad gebruikte ik een dambord en plaatste dat op de leuningen.
Ik nam m'n deken en legde dit als stoelstof op de stoel.
Wat ik toen, en nu nog steeds, erg belangrijk vond, was dat ding tussen je benen.
Dat rubbere ding.
Dat maakte ik van een band van m'n badmintontas.
Ik ging er in zitten en voelde me trots.
Ik zat in een heuse kinderstoel, maar dat was maar voor even.
Wat niet veel later storte de hele kinderstoel in mekaar.
Het flesje met melk vloog van het dambord af en belande op m'n dekens.
Het flesje begon te lekken en er kwam een vlek op m'n dekens.
Ik wist zeker dat m'n ma dat zou ontdekken, snel waste ik met water de melk eraf en hing m'n dekens aan de trapleuning.
Snel ruimde ik alles op en dacht dat ik weer veilig was.
Toen kwam m'n ma thuis en ze liep, zoals altijd, naar boven om te kijken hoe het met me was.
En toen vroeg ze: 'wat is er gebeurd met je dekens?'
Ik dacht: ******, neeeee, vergeten!
Wat moest ik zeggen?!
Uhm...
'Had je een natte droom?' vroeg m'n ma.
Wat? Nee, natuurlijk niet! zei ik. (achteraf had ik gewoon ja moeten zeggen, maar ik was toen 13, en was daar nog helemaal niet mee bezig en dacht dat het heel vies enzo was. Later als ik over luiers droomde of dat ik aan het plassen was (heel gek), voelde ik een kwakkie in m'n onderbroek belanden, maar dat vertel ik later nog wel wat meer over).
Ik was dus bijna weer betrapt.
En sindsdien controleer ik alles tichtig keer voordat ik zeker weet, dat er geen 'sporen' meer te vinden waren.
Ik ging toen op de computer opzoeken waar ik nou eigenlijk 'last' van had en kwam op sites zoals deze.
Vooral luiers.org heeft me goed geholpen.
Blijkbaar was ik een teenbaby.
Later in die zomervakantie van 2010 ging ik met de tieners op kamp en ik dacht dat God het zeker zou afkeuren dat ik weer een baby was.
Dus ik gooide al m'n dry nites weg.
Ik had er slechts een stuk of 4 echt gebruikt, terwijl er 10!!! in een pak zaten.
Ik baalde er maanden later echt heel erg van dat ik dat toen had gedaan!!
Op kamp hadden we het uitgerekend weer over geheimen vertellen of dingen waarmee je mee zat.
Maar ik heb alles voor me gehouden.
Verder dat jaar, kan me er niet al te veel van herinneren.
Ik zal waarschijnlijk af en toe wat zakdoekjes/keukenpapier of een handdoek in mijn onderbroek hebben gedouwd.
En op internet zitten zoeken naar verhaaltjes of plaatjes.
Maar ik heb niks gekocht of iets heel speciaals gedaan.
Dit was dus het eerste deel, hij is langer geworden dan ik had verwacht.
In het volgende deel, gaat over het jaar 2011, wat voor mij een superjaar was, maar dat heeft niet alteveel te maken met de luiers.
Het volgende deel, zal snel volgen!
Groetjes!!!!
