Dit verhaal gaat over een tweeling.
Dit zijn 2 jongens van 8 jaar en de jongste broer brammetje die is nog niet
zindelijk en draagt 24/7 luiers.
De oudste broer Jochua vind dat zijn broertje maar een kleine baby is.
En die broer dat ben ik.
Trijteren
Brammetje en ik zijn met de lego aan het spelen op mijn kamer.
We proberen een kasteel te bouwen waar niemand (zelfs de playmobiel ridders niet) doorheen
kunnen komen.
Opeens hoor ik een harde scheet en zeg: 'Is die baby nu weer in zijn broek aan het poepen?'
Mijn moeder hoorde het en werd kwaad. 'Wel verdraaid Jochua, hou jij je grote mond eens
dicht. Daar kan je broertje niks aan doen' roept mijn moeder.
Ik vind het maar onzin.
Hij plast toch zelf in zijn broek. Dat doet een ander toch niet voor hem.
Waar slaat die opmerking van mamma dan op.
Mijn moeder heeft ondertussen Brammetje meegenomen naar zijn kamer om hem een schone luier
om te doen.
Als mijn moeder terugkomt zegt ze tegen mij: 'Als jij nog een keer iets zegt over Bram`s
luier dan zal het je bezuren'. En ze loopt kwaad weg.
Tijdens het eten is het muisstil, niemand zegt wat.
En opeens zegt Bram dat hij weer in zijn broek heeft geplast.
Ik zeg: 'Waarom moet jij toch altijd een natte broek hebben?
Hoe oud ben je nou eigenlijk?'
Dan wordt mijn moeder kwaad en zegt:
'Jullie zijn allebei even oud en jij gedraagd je als een vervelende kleuter'
'Daar zal je voor gestraft worden, reken daar maar op.'
En ze loopt met Bram naar boven om hem weer een schone luier om te doen.
Toen ik uitgegeten was ben ik naar boven gegaan en ben ik verder gegaan met het
legokasteel.
Het was echt ondoordringbaar en ik benoemde mijzelf als de Koning van mijn kamer.
Want ik had dit kasteel toch echt bijna zonder Bram gemaakt.
Straf
Opeens komt mijn moeder binnen en zegt: Joshua, ik heb het helemaal gehad met jouw.
Je blijft je broertje maar uitlachen over zijn luier en dat moet eens ophouden.
Daarom hebben pappa en ik besloten om jouw vannacht een luier om te doen,
net als Bram.
Dan kan Bram zien dat het niet zo erg is om een luier te dragen.
Ik verstijfde. `Ik een luier dragen, waarom zou ik? Ik plas toch niet in bed?'
Vanavond wel zegt mijn moeder, jij zal vanavond niet alleen een luier dragen maar je zal
er ook in plassen zodat Bram kan zien wie hier de baby is.
Dan tilt mijn moeder me op en draagt mij de kamer uit.
Ik ben dan misschien al 8 maar je kan me echt makkelijk optillen.
Mijn moeder draagde mij naar Bram`s kamer en legde mij op de commode.
Ze begon me uit te kleden, eerst mijn t-shirt, toen mijn broek en daarna mijn onderbroek.
Toen lag ik naakt op de commode.
Mijn moeder pakte de babyzalf en smeerde mijn billen in.
Daarna pakte ze een luier van de stapel en trok mijn benen van de commode af zodat ze
de luier onder me kon leggen.
Ze legt mijn benen weer op de commode en plakt de plakstrips dicht.
Ik lig er nogsteeds bedust bij, ik dat voor het eerst sinds 5 jaar weer een luier om.
Mijn moeder doet mij een pyama aan.
En dan zegt ze: Zo, laten we eens kijken wie hier de baby is en ze tilt me weer op en
brengt mij naar mijn kamer.
Ze legt me in bed en vertelt dan wat de bedoeling is:
- Je mag niet aan je luier zitten;
- Je moet morgen wakker worden met een natte luier;
- Als je morgen niet nat bent zal de straf zich opstapelen.
Ze loopt weg en doet het licht uit.
Ik lig nog na te denken over wat ik moet doen.
Ik lig hier nu in bed met een luier om.
Opeens ben ik ook weer een baby.
Nou ja, mijn broertje is nogsteeds de enige in dit huis die zijn luier moet gebruiken en
aangezien ik toch niet in bed plas zal hij morgen nogsteeds als enige met een natte luier
wakker worden.
Dan zal hij nogsteeds de grootste baby van het huis zijn.
En uiteindelijk val ik met die gedachte in slaap.
De moeder loopt de kamer van Joshua, gooit het gordijn open en zegt: `En babytje van me
nog een droge luier' ze slaat het dekbed van me af en trekt me broek naar beneden.
Natuurlijk had ik niet in mijn luier geplast, ik zou wel gek zijn.
Mijn moeder zag dit ook en vertelde mij wat de volgende straf zou worden.
Omdat je niet in je luier geplast hebt moet je nu voor straf zonder pyama met alleen een luier en een shirt naar
beneden gaan om te ontbijten.
Toen dacht ik `Kut, dan ziet Bram me ook met een luier om dit moet ik voorkomen'
Maar voor ik iets kon doen tilde mijn moeder me al op en bracht mij naar beneden.
Door al dat gestommel op de trap werd Bram ook wakker en omdat er nog niemand was kwam hij dus ook maar naar beneden.
Hij had wel in zijn luier geplast en zelfs gepoept.
`Gelukkig' dacht ik. Dan ben ik tenminste nog beter.
Het eerste wat hij zei was `Waarom heeft Joshua een luier om?'
Pappa zei dat ik straf verdiende omdat ik hem pestte over zijn luier en dat dit een passende straf is.
`Hij zal vandaag de hele dag een luier omhebben en dan kijken we vanavond hoe lang deze straf nog duurt' zegt Pappa.
Goed ik ga eerst jouw luier maar eens verschonen en dan gaan we daarna aan tafel, zo gezegd, zo gedaan.
Mijn vader en broertje bleven nog 10 minuten boven en ik moest wachten op de bank.
Toen ze beneden kwamen zijn we gaan eten en er werd niks meer gezegd over de luiers.
Alsof ik daar in mijn gewone kleren zat, ik had niets anders aan dan een shirt en een luier.
Maar dat was niet het ergste, ik had ook nog eens een stekende kramp.
Dat betekende niet veel goeds, ik moest poepen, en wel zo snel mogelijk.
Ik vroeg rustig of ik van tafel mocht om naar de WC te gaan.
En opeens keek mijn moeder me vernietigend aan en zei: `Tijdens het eten gaan we niet naar de WC' en ik wist wat dat
betekende.
Na het eteh zei mijn broertje opeens: `Pappa, ik moet naar de WC' Mijn vader zei dat ze dat dan maar snel gingen doen
gingen samen naar de WC.
Natuurlijk moest ik wachten want ik moest het wel kunnen ophouden vond iedereen.
Maar de druk werd wel steeds hoger en hoger, en het duurde en duurde maar.
Ik voelde dat dit een kwestie van secondes was en liet maar een windje gaan.
En toen ging het mis.
De druk verminderde en de luier vulde zich met poep.
Ik stond er verslagen bij. Ik hoorde de WC doorgetrokken worden en de deur ging open.
Toen de deur open ging zei mijn vader tegen Bram: `Goed gedaan Bram, je eerste plasje op de grote mensen WC, ik vind dat je
vandaag toch een sticker mag plakken' Toen zag hij mijn luier en zei toen tegen Bram: `En ruik je dat? Volgens mij moet er
hier iemand anders een schone luier om.
Hij stuurde Bram naar de woonkamer en nam mij mee naar de kamer van Bram. Hij tilde me op en legde me op de commode.
Hij zei tegen mij: `Ik hoop dat je hier een beetje van geleerd hebt, wij accepteren geen pestpartijen meer over luiers'
Ik knikte van `ja' en hoopte dat hij hiermee de straf beeindigde.
Maar nadat hij met de billendoekjes mij kont had schoongemaakt en hij mijn luiergedeelte had ingesmeerd met babylotion pakte
hij uiteindelijk toch weer een luier van de stapel.
Ik zuchte en dacht tegelijkertijd: `Dit kan nog heel lang gaan duren'
Dierentuin
Na de verschoning ben ik in de woonkamer met Bram TV gaan kijken.
Er was niet zo veel leuks op TV, maar Bram vond het nodig om de Tweenies te kijken.
Dat vond ik maar niets en daar zei ik ook wat van.
Maar meteen kreeg ik een boze blik van mijn moeder waardoor ik wist dat ik me gedeisd moest houden.
Ze kwam aanlopen met twee glazen limonade en zette ze op het tafeltje voor de bank.
Ik begon gulzig te drinken, want ik had best dorst gekregen. Het smaakte best raar maar dat maakte me niet zo erg uit.
Even later zei mijn vader: `Wij gaan vandaag eens lekker naar de Dierentuin, al dat TV kijken worden we ook niet beter van.'
Bram werd meteen enthousiast want hij is dol op de dierentuin.
Ik had er eigenlijk ook wel zin in want de dierentuin bij ons heeft namelijk ook een hele grote speeltuin waar je heel fijn kan spelen.
De vorige keer dat we daar waren was ik er nog te klein voor.
Maar Pappa had beloofd dat we er de volgende keer wel in mochten.
En dat is dus nu.
Mamma begon dus maar wat spullen in te pakken voor in de dierentuin, en pappa was druk bezig om iets in de auto te regelen.
Ik zou er later wel achterkomen wat dat was en ik keek nog maar wat TV, nogsteeds alleen gekleed in een luier.
Na 10 minuten zei pappa: `Oké, we gaan.' en dat was voor ons het teken om de TV uit te zetten.
Opeens bedacht ik me dat ik nog helemaal niet was aangekleed en ik liep snel naar boven.
Dat vond mijn vader alleen een minder idee en hij haalde me al voor de trap in.
Hij tilde me op en zei: `Je hoeft je niet om te kleden hoor, ik heb hier een shirtje voor je.
Hij trok me een shirtje aan met een olifantje op de borst,
`Kom anders hebben we geen tijd meer in de dierentuin' Zonder een reactie af te wachten tilde hij me op en bracht me naar de auto.
Ik had alleen geen broek aan, dus iedereen kon gewoon mijn luier zien.
Ik begon hevig te protesteren maar mijn vader reageerde helemaal niet.
Toen we bij de auto kwamen keek ik opeens verbaasd op.
Op de achterbank stond ons oude kinderzitje.
En mijn broertje zat ernaast en lachte naar me.
Ik wist dat het kinderzitje voor mij was, en binnen 5 seconde was mijn gedachte bevestigd.
Mijn vader zette me vast in het kinderzitje en stapte toen zelf achter het stuur en reed weg.
Onderweg vroeg mamma nog of mijn luier nog droog was, waar Bram erg om moest lachen.
Ik maakte een slaande beweging naar Bram en zei: `Maar ik gebruik hem tenminste niet, jij wel.'
`Dat was anders niet te ruiken vanmorgen, Bram heeft vanmorgen nettjes op de wc geplast terwijl pappa vanmorgen een poepluier
van de oudste broer moest verschonen, dus wie gebruikt hier zijn luier nou niet.' zei moeder.
Ik wilde nog in protest gaan maar wist dat dit geen zin zou hebben.
Dit was mijn straf, had ik maar niet zo stom moeten doen.
Even later stonden we bij de Dierentuin.
Pappa parkeerde op de parkeerplaats en daarna stapte iedereen uit.
Iedereen behalve ik, want ik moest nog los gemaakt worden.
Pappa pakte iets uit de achterbak. Stiekem hoopte ik dat het een broek was om mijn luier mee te bedekken, maar ik snapte ook
dat dit zeker weer iets werd om mij te straffen, en jawel hoor.
Pappa deed de deur open, maakte mij los, tilde mij uit de auto en zette mij in een kinderwagen.
Dat was onze oude kinderwagen die wij eigenlijk zouden weggeven aan onze tante, maar zij had al een kinderwagen toen wij
ermee kwamen aanzetten.
Dus stond deze kinderwagen eeuwig in onze schuur zonder dat deze gebruikt werd.
Pappa zei: `Je vond toch dat we iemand moesten vinden die deze kinderwagen kon gebruiken, je past er eigenlijk best goed in'
Hij zette mij erin vast en duwde de wagen in de richting van de ingang, mamma en Bram liepen achter de wagen aan.
Ik keek om me heen om te kijken of iemand naar me keek. En eigenlijk viel het wel mee hoeveel mensen er omkeken.
Eigenlijk had ik verwacht dat iedereen wel even zou kijken naar een 8-jarige jongen in een kinderwagen met een luier om.
Maar haast niemand keek naar me om.
Mijn vader liep naar de kassa en bestelde 4 kaartjes.
De verkoopster keek naar de buggie en zei: `Die kleine mag er gratis in, dat zijn dus 3 kaartjes?, dat is dan €29,85'
Ik wilde nog zeggen dat ik eigenlijk even oud was als Bram, maar dat leek me niet zo handig.
Gratis het park in kan nog best z`n voordelen hebben.
Eenmaal in het park gingen we als eerste naar de olifanten. Die waren namelijk het dichste bij de ingang.
Er waren daar nog veel meer mensen die eigenlijk helemaal niet naar me omkeken.
Dat kwam eigenlijk omdat er een verzorger aan het vertellen was over de Olifanten.
Hij vertelde veel over het verblijf van de Olifanten en hoe dit schoon gemaakt moet worden.
Er werd iemand uit het publiek gehaald door de verzorger en natuurlijk was dit Bram.
Hij mocht samen met de verzorger het hok van de Olifanten in om een olifant te voeren.
Nadat de olifant door Bram gevoerd was begon hij ook te poepen.
Toen begon de verzorger te vertellen dat olifanten ook heel veel poep geeft.
Hij heeft eigenlijk een hele dag nodig om het verblijf weer schoon te krijgen en dat de olifanten in een achterstaand hok
zouden zitten als het hok verschoond zou worden.
Ondertussen zat ik best in de problemen, want tijdens dit poepverhaal merkte ik dat ik alweer heel nodig naar de wc moest.
Bram kwam alweer het olifantenhok uit en merkte dat ik raar zat te wiebelen.
Hij keek al snel weer naar mijn moeder die blij was dat Bram terug was want ze was wel bang voor die Olifant.
En ik zat nogsteeds in een buggie met een olifantenshirt en een luier aan en begon haast in mijn broek te poepen.
Mijn vader zag dat ik een beetje heen en weer begon te bewegen en zei tegen me: `Stop nou eens met dat gewiebel, zit stil'
En hij zette me rechtop in mijn stoeltje. En toen ging het mis, ik ging even te ontspannen zitten en mijn luier vulde zich
met poep. Er leek geen einde aan te komen zoveel was het en het duurde dus ook niet lang voor mijn ouders er weet van kregen.
Mijn moeder zei: `Volgens mij is die olifant niet de enige die gepoept heeft' en ze keek naar mij.
Pappa zei: `Laten we maar naar de snackbar bij de restaurantje bij de speeltuin gaan, dan gaan we lunchen en dan kan ons
kleintje ook even een schoon luiertje krijgen.'
Openbare verschoning
Eenmaal aangekomen bij de snackbar keek ik weer mijn ogen uit.
Het terras had namelijk een geweldig uitzicht op die fantastische speeltuin.
Daar wilde Bram heel graag in, maar ik natuurlijk liever niet.
Dan zou iedereen mij in mijn luier zien lopen en zouden me keihard uitlachen.
Mamma zei dat we eerst gingen eten en daarna naar de speeltuin zouden gaan.
Mijn moeder zocht naar een geschikte tafel en vond deze in het midden van het terras.
Deze tafel had namelijk naast de stoelen ook een babystoel. En deze was natuurlijk nog net groot genoeg voor mij.
Mijn vader zette mij in de stoel en ik liet het maar gebeuren, want ik wilde niet dat er mensen om zouden kijken.
Toen het eten uit de tas gehaald werd zag ik dat er voor mij geen brood bij zat.
Maar wel een potje babyvoeding uit de tas tevoorschijn kwam. Ik begon meteen te klagen en mijn moeder zei: Als je nu je mond
niet dicht houd zorg ik dat het zometeen helemaal vervelend wordt.
Ik dacht dat het niet erger kon worden dan babyvoeding dus ik bleef protesteren waarna mijn vader me een tik op mijn
achterhoofd gaf. Toen wist ik dat ik fout zat want anders sloeg mijn vader me nooit.
Mijn moeder voerde me en zei toen ze klaar was: `Zo dan gaan we nu eens naar je luier kijken.'
Ze tilde me uit de stoel en legde me op tafel. Daar schrok ik van want ik dacht dat we naar binnen gingen naar de
verschoonruimte, waar ik al erg tegenop zag. Maar mijn moeder pakte de plakstrips en trok ze los.
De poeplucht ontsnapte uit mijn luier en was nu goed te ruiken. Andere mensen op het terras keken verbaasd op en zagen nu ook
dat ik eigenlijk een beetje oud was voor een poepluier.
Twee jongetjes van een jaar of 5 begonnen te lachen en wezen naar me. Nu voelde ik me wel echt een baby.
Mijn moeder haalde de poepluier onder me vandaan en begon me met billendoekjes schoon te vegen. Daarna pakte ze uit de buggie
een schone luier en legde die onder mijn kont. Ze vouwde over mijn kruis en plakte die met de plakstrips dicht.
Het hele schouwspel was aanschouwd door de 2 jochies die haast omvielen van het lachen.
Ik werd van de tafel afgehaald en weer in de buggie gelegd.
Ik wilde nog wat zeggen maar mijn moeder duwde een speen in mijn mond en bond deze met een elastiekje vast zodat ik hem niet
uit kon spugen.
Even later haalde mijn moeder me uit de buggie en zei toen tegen Bram en mij: `En nu gaan jullie allebei even lekker de
speeltuin in. Waar ik toen maar aan gehoorzaamde want iedereen had nu toch mijn luier al gezien.
Het was erg leuk in de speeltuin ongeacht alle lachende gezichten bij het zien van mijn luier.
De glijbanen waren erg spannend en de klimtoestellen waren ook erg hoog.
Eigenlijk al veel te snel werd ik geroepen door mijn ouders. Ik liep naar ze toe maar terwijl ik dat deed merkte ik op dat ik
alweer in mijn luier gepoept had. Had ik het nu niet eens gemerkt?
Mijn moeder ruikte me aankomem en tilde me gelijk op en legde me weer op de tafel.
Ik werd opnieuw openbaar verschoond en opnieuw zaten diezelfde 2 jongetjes naar me te kijken en lachte me vierkant uit.
Alleen zag dit keer de moeder van de 2 jongetjes ook dat ze begonnen te lachen en liep naar mijn moeder toe.
Ze vroeg aan mijn mpeder: `Mag ik van u misschien twee schone luiers? Mijn twee zoontjes vinden het zo grappig dat uw
zoontje hier verschoond wordt dat ik hun dat plezier graag ook wil geven.'
Uiteraard stemde mijn moeder daarmee in en even later was ik de toeschouwer van twee verschoningen van de jongens die mij
zaten uit te lachen.
Daarna liepen we terug naar de auto want het was alweer erg laat.
Toen we bij de auto waren tilde mijn moeder mij uit de kinderwagen en zette mij in het kinderzitje op de achterbank.
Pappa zette de buggie in de achterbak en stapte in.
Mijn broertje zat naast me op de achterbank en keek me lachend aan.
Hij zei: `Wie was er vandaag nou de baby?'
Toen ik daar wat van zei, zei mijn moeder: `Dat zei jij ook steeds tegen hem dus nou moet je niet zeuren' En we reden naar
huis. Onderweg poepte ik weer in mijn luier. Het ging zo snel dat ik het eigenlijk pas door had toen ik al haast klaar was
met poepen. Ik zag ons huis al en dacht: `Hoe kan ik nou in mijn luier poepen zonder ik het zelf door heb?'
Wordt vervolgd...
Dit zijn 2 jongens van 8 jaar en de jongste broer brammetje die is nog niet
zindelijk en draagt 24/7 luiers.
De oudste broer Jochua vind dat zijn broertje maar een kleine baby is.
En die broer dat ben ik.
Trijteren
Brammetje en ik zijn met de lego aan het spelen op mijn kamer.
We proberen een kasteel te bouwen waar niemand (zelfs de playmobiel ridders niet) doorheen
kunnen komen.
Opeens hoor ik een harde scheet en zeg: 'Is die baby nu weer in zijn broek aan het poepen?'
Mijn moeder hoorde het en werd kwaad. 'Wel verdraaid Jochua, hou jij je grote mond eens
dicht. Daar kan je broertje niks aan doen' roept mijn moeder.
Ik vind het maar onzin.
Hij plast toch zelf in zijn broek. Dat doet een ander toch niet voor hem.
Waar slaat die opmerking van mamma dan op.
Mijn moeder heeft ondertussen Brammetje meegenomen naar zijn kamer om hem een schone luier
om te doen.
Als mijn moeder terugkomt zegt ze tegen mij: 'Als jij nog een keer iets zegt over Bram`s
luier dan zal het je bezuren'. En ze loopt kwaad weg.
Tijdens het eten is het muisstil, niemand zegt wat.
En opeens zegt Bram dat hij weer in zijn broek heeft geplast.
Ik zeg: 'Waarom moet jij toch altijd een natte broek hebben?
Hoe oud ben je nou eigenlijk?'
Dan wordt mijn moeder kwaad en zegt:
'Jullie zijn allebei even oud en jij gedraagd je als een vervelende kleuter'
'Daar zal je voor gestraft worden, reken daar maar op.'
En ze loopt met Bram naar boven om hem weer een schone luier om te doen.
Toen ik uitgegeten was ben ik naar boven gegaan en ben ik verder gegaan met het
legokasteel.
Het was echt ondoordringbaar en ik benoemde mijzelf als de Koning van mijn kamer.
Want ik had dit kasteel toch echt bijna zonder Bram gemaakt.
Straf
Opeens komt mijn moeder binnen en zegt: Joshua, ik heb het helemaal gehad met jouw.
Je blijft je broertje maar uitlachen over zijn luier en dat moet eens ophouden.
Daarom hebben pappa en ik besloten om jouw vannacht een luier om te doen,
net als Bram.
Dan kan Bram zien dat het niet zo erg is om een luier te dragen.
Ik verstijfde. `Ik een luier dragen, waarom zou ik? Ik plas toch niet in bed?'
Vanavond wel zegt mijn moeder, jij zal vanavond niet alleen een luier dragen maar je zal
er ook in plassen zodat Bram kan zien wie hier de baby is.
Dan tilt mijn moeder me op en draagt mij de kamer uit.
Ik ben dan misschien al 8 maar je kan me echt makkelijk optillen.
Mijn moeder draagde mij naar Bram`s kamer en legde mij op de commode.
Ze begon me uit te kleden, eerst mijn t-shirt, toen mijn broek en daarna mijn onderbroek.
Toen lag ik naakt op de commode.
Mijn moeder pakte de babyzalf en smeerde mijn billen in.
Daarna pakte ze een luier van de stapel en trok mijn benen van de commode af zodat ze
de luier onder me kon leggen.
Ze legt mijn benen weer op de commode en plakt de plakstrips dicht.
Ik lig er nogsteeds bedust bij, ik dat voor het eerst sinds 5 jaar weer een luier om.
Mijn moeder doet mij een pyama aan.
En dan zegt ze: Zo, laten we eens kijken wie hier de baby is en ze tilt me weer op en
brengt mij naar mijn kamer.
Ze legt me in bed en vertelt dan wat de bedoeling is:
- Je mag niet aan je luier zitten;
- Je moet morgen wakker worden met een natte luier;
- Als je morgen niet nat bent zal de straf zich opstapelen.
Ze loopt weg en doet het licht uit.
Ik lig nog na te denken over wat ik moet doen.
Ik lig hier nu in bed met een luier om.
Opeens ben ik ook weer een baby.
Nou ja, mijn broertje is nogsteeds de enige in dit huis die zijn luier moet gebruiken en
aangezien ik toch niet in bed plas zal hij morgen nogsteeds als enige met een natte luier
wakker worden.
Dan zal hij nogsteeds de grootste baby van het huis zijn.
En uiteindelijk val ik met die gedachte in slaap.
De moeder loopt de kamer van Joshua, gooit het gordijn open en zegt: `En babytje van me
nog een droge luier' ze slaat het dekbed van me af en trekt me broek naar beneden.
Natuurlijk had ik niet in mijn luier geplast, ik zou wel gek zijn.
Mijn moeder zag dit ook en vertelde mij wat de volgende straf zou worden.
Omdat je niet in je luier geplast hebt moet je nu voor straf zonder pyama met alleen een luier en een shirt naar
beneden gaan om te ontbijten.
Toen dacht ik `Kut, dan ziet Bram me ook met een luier om dit moet ik voorkomen'
Maar voor ik iets kon doen tilde mijn moeder me al op en bracht mij naar beneden.
Door al dat gestommel op de trap werd Bram ook wakker en omdat er nog niemand was kwam hij dus ook maar naar beneden.
Hij had wel in zijn luier geplast en zelfs gepoept.
`Gelukkig' dacht ik. Dan ben ik tenminste nog beter.
Het eerste wat hij zei was `Waarom heeft Joshua een luier om?'
Pappa zei dat ik straf verdiende omdat ik hem pestte over zijn luier en dat dit een passende straf is.
`Hij zal vandaag de hele dag een luier omhebben en dan kijken we vanavond hoe lang deze straf nog duurt' zegt Pappa.
Goed ik ga eerst jouw luier maar eens verschonen en dan gaan we daarna aan tafel, zo gezegd, zo gedaan.
Mijn vader en broertje bleven nog 10 minuten boven en ik moest wachten op de bank.
Toen ze beneden kwamen zijn we gaan eten en er werd niks meer gezegd over de luiers.
Alsof ik daar in mijn gewone kleren zat, ik had niets anders aan dan een shirt en een luier.
Maar dat was niet het ergste, ik had ook nog eens een stekende kramp.
Dat betekende niet veel goeds, ik moest poepen, en wel zo snel mogelijk.
Ik vroeg rustig of ik van tafel mocht om naar de WC te gaan.
En opeens keek mijn moeder me vernietigend aan en zei: `Tijdens het eten gaan we niet naar de WC' en ik wist wat dat
betekende.
Na het eteh zei mijn broertje opeens: `Pappa, ik moet naar de WC' Mijn vader zei dat ze dat dan maar snel gingen doen
gingen samen naar de WC.
Natuurlijk moest ik wachten want ik moest het wel kunnen ophouden vond iedereen.
Maar de druk werd wel steeds hoger en hoger, en het duurde en duurde maar.
Ik voelde dat dit een kwestie van secondes was en liet maar een windje gaan.
En toen ging het mis.
De druk verminderde en de luier vulde zich met poep.
Ik stond er verslagen bij. Ik hoorde de WC doorgetrokken worden en de deur ging open.
Toen de deur open ging zei mijn vader tegen Bram: `Goed gedaan Bram, je eerste plasje op de grote mensen WC, ik vind dat je
vandaag toch een sticker mag plakken' Toen zag hij mijn luier en zei toen tegen Bram: `En ruik je dat? Volgens mij moet er
hier iemand anders een schone luier om.
Hij stuurde Bram naar de woonkamer en nam mij mee naar de kamer van Bram. Hij tilde me op en legde me op de commode.
Hij zei tegen mij: `Ik hoop dat je hier een beetje van geleerd hebt, wij accepteren geen pestpartijen meer over luiers'
Ik knikte van `ja' en hoopte dat hij hiermee de straf beeindigde.
Maar nadat hij met de billendoekjes mij kont had schoongemaakt en hij mijn luiergedeelte had ingesmeerd met babylotion pakte
hij uiteindelijk toch weer een luier van de stapel.
Ik zuchte en dacht tegelijkertijd: `Dit kan nog heel lang gaan duren'
Dierentuin
Na de verschoning ben ik in de woonkamer met Bram TV gaan kijken.
Er was niet zo veel leuks op TV, maar Bram vond het nodig om de Tweenies te kijken.
Dat vond ik maar niets en daar zei ik ook wat van.
Maar meteen kreeg ik een boze blik van mijn moeder waardoor ik wist dat ik me gedeisd moest houden.
Ze kwam aanlopen met twee glazen limonade en zette ze op het tafeltje voor de bank.
Ik begon gulzig te drinken, want ik had best dorst gekregen. Het smaakte best raar maar dat maakte me niet zo erg uit.
Even later zei mijn vader: `Wij gaan vandaag eens lekker naar de Dierentuin, al dat TV kijken worden we ook niet beter van.'
Bram werd meteen enthousiast want hij is dol op de dierentuin.
Ik had er eigenlijk ook wel zin in want de dierentuin bij ons heeft namelijk ook een hele grote speeltuin waar je heel fijn kan spelen.
De vorige keer dat we daar waren was ik er nog te klein voor.
Maar Pappa had beloofd dat we er de volgende keer wel in mochten.
En dat is dus nu.
Mamma begon dus maar wat spullen in te pakken voor in de dierentuin, en pappa was druk bezig om iets in de auto te regelen.
Ik zou er later wel achterkomen wat dat was en ik keek nog maar wat TV, nogsteeds alleen gekleed in een luier.
Na 10 minuten zei pappa: `Oké, we gaan.' en dat was voor ons het teken om de TV uit te zetten.
Opeens bedacht ik me dat ik nog helemaal niet was aangekleed en ik liep snel naar boven.
Dat vond mijn vader alleen een minder idee en hij haalde me al voor de trap in.
Hij tilde me op en zei: `Je hoeft je niet om te kleden hoor, ik heb hier een shirtje voor je.
Hij trok me een shirtje aan met een olifantje op de borst,
`Kom anders hebben we geen tijd meer in de dierentuin' Zonder een reactie af te wachten tilde hij me op en bracht me naar de auto.
Ik had alleen geen broek aan, dus iedereen kon gewoon mijn luier zien.
Ik begon hevig te protesteren maar mijn vader reageerde helemaal niet.
Toen we bij de auto kwamen keek ik opeens verbaasd op.
Op de achterbank stond ons oude kinderzitje.
En mijn broertje zat ernaast en lachte naar me.
Ik wist dat het kinderzitje voor mij was, en binnen 5 seconde was mijn gedachte bevestigd.
Mijn vader zette me vast in het kinderzitje en stapte toen zelf achter het stuur en reed weg.
Onderweg vroeg mamma nog of mijn luier nog droog was, waar Bram erg om moest lachen.
Ik maakte een slaande beweging naar Bram en zei: `Maar ik gebruik hem tenminste niet, jij wel.'
`Dat was anders niet te ruiken vanmorgen, Bram heeft vanmorgen nettjes op de wc geplast terwijl pappa vanmorgen een poepluier
van de oudste broer moest verschonen, dus wie gebruikt hier zijn luier nou niet.' zei moeder.
Ik wilde nog in protest gaan maar wist dat dit geen zin zou hebben.
Dit was mijn straf, had ik maar niet zo stom moeten doen.
Even later stonden we bij de Dierentuin.
Pappa parkeerde op de parkeerplaats en daarna stapte iedereen uit.
Iedereen behalve ik, want ik moest nog los gemaakt worden.
Pappa pakte iets uit de achterbak. Stiekem hoopte ik dat het een broek was om mijn luier mee te bedekken, maar ik snapte ook
dat dit zeker weer iets werd om mij te straffen, en jawel hoor.
Pappa deed de deur open, maakte mij los, tilde mij uit de auto en zette mij in een kinderwagen.
Dat was onze oude kinderwagen die wij eigenlijk zouden weggeven aan onze tante, maar zij had al een kinderwagen toen wij
ermee kwamen aanzetten.
Dus stond deze kinderwagen eeuwig in onze schuur zonder dat deze gebruikt werd.
Pappa zei: `Je vond toch dat we iemand moesten vinden die deze kinderwagen kon gebruiken, je past er eigenlijk best goed in'
Hij zette mij erin vast en duwde de wagen in de richting van de ingang, mamma en Bram liepen achter de wagen aan.
Ik keek om me heen om te kijken of iemand naar me keek. En eigenlijk viel het wel mee hoeveel mensen er omkeken.
Eigenlijk had ik verwacht dat iedereen wel even zou kijken naar een 8-jarige jongen in een kinderwagen met een luier om.
Maar haast niemand keek naar me om.
Mijn vader liep naar de kassa en bestelde 4 kaartjes.
De verkoopster keek naar de buggie en zei: `Die kleine mag er gratis in, dat zijn dus 3 kaartjes?, dat is dan €29,85'
Ik wilde nog zeggen dat ik eigenlijk even oud was als Bram, maar dat leek me niet zo handig.
Gratis het park in kan nog best z`n voordelen hebben.
Eenmaal in het park gingen we als eerste naar de olifanten. Die waren namelijk het dichste bij de ingang.
Er waren daar nog veel meer mensen die eigenlijk helemaal niet naar me omkeken.
Dat kwam eigenlijk omdat er een verzorger aan het vertellen was over de Olifanten.
Hij vertelde veel over het verblijf van de Olifanten en hoe dit schoon gemaakt moet worden.
Er werd iemand uit het publiek gehaald door de verzorger en natuurlijk was dit Bram.
Hij mocht samen met de verzorger het hok van de Olifanten in om een olifant te voeren.
Nadat de olifant door Bram gevoerd was begon hij ook te poepen.
Toen begon de verzorger te vertellen dat olifanten ook heel veel poep geeft.
Hij heeft eigenlijk een hele dag nodig om het verblijf weer schoon te krijgen en dat de olifanten in een achterstaand hok
zouden zitten als het hok verschoond zou worden.
Ondertussen zat ik best in de problemen, want tijdens dit poepverhaal merkte ik dat ik alweer heel nodig naar de wc moest.
Bram kwam alweer het olifantenhok uit en merkte dat ik raar zat te wiebelen.
Hij keek al snel weer naar mijn moeder die blij was dat Bram terug was want ze was wel bang voor die Olifant.
En ik zat nogsteeds in een buggie met een olifantenshirt en een luier aan en begon haast in mijn broek te poepen.
Mijn vader zag dat ik een beetje heen en weer begon te bewegen en zei tegen me: `Stop nou eens met dat gewiebel, zit stil'
En hij zette me rechtop in mijn stoeltje. En toen ging het mis, ik ging even te ontspannen zitten en mijn luier vulde zich
met poep. Er leek geen einde aan te komen zoveel was het en het duurde dus ook niet lang voor mijn ouders er weet van kregen.
Mijn moeder zei: `Volgens mij is die olifant niet de enige die gepoept heeft' en ze keek naar mij.
Pappa zei: `Laten we maar naar de snackbar bij de restaurantje bij de speeltuin gaan, dan gaan we lunchen en dan kan ons
kleintje ook even een schoon luiertje krijgen.'
Openbare verschoning
Eenmaal aangekomen bij de snackbar keek ik weer mijn ogen uit.
Het terras had namelijk een geweldig uitzicht op die fantastische speeltuin.
Daar wilde Bram heel graag in, maar ik natuurlijk liever niet.
Dan zou iedereen mij in mijn luier zien lopen en zouden me keihard uitlachen.
Mamma zei dat we eerst gingen eten en daarna naar de speeltuin zouden gaan.
Mijn moeder zocht naar een geschikte tafel en vond deze in het midden van het terras.
Deze tafel had namelijk naast de stoelen ook een babystoel. En deze was natuurlijk nog net groot genoeg voor mij.
Mijn vader zette mij in de stoel en ik liet het maar gebeuren, want ik wilde niet dat er mensen om zouden kijken.
Toen het eten uit de tas gehaald werd zag ik dat er voor mij geen brood bij zat.
Maar wel een potje babyvoeding uit de tas tevoorschijn kwam. Ik begon meteen te klagen en mijn moeder zei: Als je nu je mond
niet dicht houd zorg ik dat het zometeen helemaal vervelend wordt.
Ik dacht dat het niet erger kon worden dan babyvoeding dus ik bleef protesteren waarna mijn vader me een tik op mijn
achterhoofd gaf. Toen wist ik dat ik fout zat want anders sloeg mijn vader me nooit.
Mijn moeder voerde me en zei toen ze klaar was: `Zo dan gaan we nu eens naar je luier kijken.'
Ze tilde me uit de stoel en legde me op tafel. Daar schrok ik van want ik dacht dat we naar binnen gingen naar de
verschoonruimte, waar ik al erg tegenop zag. Maar mijn moeder pakte de plakstrips en trok ze los.
De poeplucht ontsnapte uit mijn luier en was nu goed te ruiken. Andere mensen op het terras keken verbaasd op en zagen nu ook
dat ik eigenlijk een beetje oud was voor een poepluier.
Twee jongetjes van een jaar of 5 begonnen te lachen en wezen naar me. Nu voelde ik me wel echt een baby.
Mijn moeder haalde de poepluier onder me vandaan en begon me met billendoekjes schoon te vegen. Daarna pakte ze uit de buggie
een schone luier en legde die onder mijn kont. Ze vouwde over mijn kruis en plakte die met de plakstrips dicht.
Het hele schouwspel was aanschouwd door de 2 jochies die haast omvielen van het lachen.
Ik werd van de tafel afgehaald en weer in de buggie gelegd.
Ik wilde nog wat zeggen maar mijn moeder duwde een speen in mijn mond en bond deze met een elastiekje vast zodat ik hem niet
uit kon spugen.
Even later haalde mijn moeder me uit de buggie en zei toen tegen Bram en mij: `En nu gaan jullie allebei even lekker de
speeltuin in. Waar ik toen maar aan gehoorzaamde want iedereen had nu toch mijn luier al gezien.
Het was erg leuk in de speeltuin ongeacht alle lachende gezichten bij het zien van mijn luier.
De glijbanen waren erg spannend en de klimtoestellen waren ook erg hoog.
Eigenlijk al veel te snel werd ik geroepen door mijn ouders. Ik liep naar ze toe maar terwijl ik dat deed merkte ik op dat ik
alweer in mijn luier gepoept had. Had ik het nu niet eens gemerkt?
Mijn moeder ruikte me aankomem en tilde me gelijk op en legde me weer op de tafel.
Ik werd opnieuw openbaar verschoond en opnieuw zaten diezelfde 2 jongetjes naar me te kijken en lachte me vierkant uit.
Alleen zag dit keer de moeder van de 2 jongetjes ook dat ze begonnen te lachen en liep naar mijn moeder toe.
Ze vroeg aan mijn mpeder: `Mag ik van u misschien twee schone luiers? Mijn twee zoontjes vinden het zo grappig dat uw
zoontje hier verschoond wordt dat ik hun dat plezier graag ook wil geven.'
Uiteraard stemde mijn moeder daarmee in en even later was ik de toeschouwer van twee verschoningen van de jongens die mij
zaten uit te lachen.
Daarna liepen we terug naar de auto want het was alweer erg laat.
Toen we bij de auto waren tilde mijn moeder mij uit de kinderwagen en zette mij in het kinderzitje op de achterbank.
Pappa zette de buggie in de achterbak en stapte in.
Mijn broertje zat naast me op de achterbank en keek me lachend aan.
Hij zei: `Wie was er vandaag nou de baby?'
Toen ik daar wat van zei, zei mijn moeder: `Dat zei jij ook steeds tegen hem dus nou moet je niet zeuren' En we reden naar
huis. Onderweg poepte ik weer in mijn luier. Het ging zo snel dat ik het eigenlijk pas door had toen ik al haast klaar was
met poepen. Ik zag ons huis al en dacht: `Hoe kan ik nou in mijn luier poepen zonder ik het zelf door heb?'
Wordt vervolgd...
