Leon
Superlid
Rond mijn 7de jaar was ik gemakzuchtig in het op tijd naar toilet gaan, dit resulteerde altijd in natte stinkende onderbroeken. Gelukkig beperkte zich dit tot alleen plas, maar ook regelmatig waren er vegen in mijn onderbroek te zien. Op school ging het opvallen en bij een bezoek aan de schooldokter bracht mijn moeder een schone onderbroek mee.
Op een bepaald moment was mijn moeder het zat, dat ik als een kleuter kleine beetjes in mijn onderbroek plaste. Zij had gezegd als dit nog langer duurt dan ga ik maatregelen nemen. Zonder hier goed over na te denken bleef ik dit doen. Tot op een avond gezegd werd dat ze ‘speciaal ondergoed’ voor mij gekocht had. Dit speciaal ondergoed was een plastic broek zoals in die tijd baby’s droegen over de luier. Na enige aandringen ging de pyamabroek uit en de plastic luierbroek aan. Tot vreugde van mijn moeder paste deze goed, het enige wat ik nog moet kopen zijn inlegluiers.
Kort daarop gingen we gezamenlijk naar de supermarkt waar een aantal pakken ‘billies’ inlegluiers gekocht werd. In eerste instantie moes ik voor straf in een plastic broekje en inlegluier naar bed. Toen de natte onderbroeken overdag aanhielden was het besluit om tijdens het spelen en autoriten ook een luierbroekje te laten dragen.
Op bezoek
Één per maand gingen we bij oma op bezoek. Oma woont op bijna een uur rijden in een vrijstaande woning, opa is enkele jaren terug na een actief en werkzaam leven overleden. Na een aantal slechte jaren heeft oma in haar lot geschikt.
Aangezien het een lange autorit betrof was mijn ondergoed hierop aangepast: een plastic luierbroekje met drukkers en twee Billies inlegluiers. Bij aankomst bij oma zag ik aan de waslijn ook enkele plastic broekjes en grote stoffen lappen hangen. Naar mate wij dichter in de beurt kwamen zag ik dat het dezelfde plastic luierbroekjes waren zoals ik aanhad alleen wat groter. De stoffen lappen herkende ik van mijn al enkele jaren jongere zindelijke zusje als luiers welke zij in het verleden droeg.
Mijn vraag aan mijn moeder was of oma ook een baby op bezoek had, maar deze vraag was gezien de grote van de plastic broekjes niet aannemelijk. Mijn moeder zei, vraagt dit maar aan oma. Na binnenkomst bij oma vroeg oma hoe de reis verlopen was en wat wij wilde drinken. Uiteraard wilde ik graag wat limonade, waarbij mijn moeder zei niet te veel om problemen te voorkomen.
Na enige tijd kon ik de brandende vraag over wat ik gezien had, de luiers en plastic broekjes niet meer binnen houden. En mijn vraag was dan ook aan oma van wie de luiers en plastic broeken waren welke buiten aan de waslijn hingen. Hierop reageerde oma dat ik goed gezien had dat er andere zaken aan de waslijn hingen dan gebruikelijk. Later op de dag zal je wel te weten komen voor wie die bedoeld zijn. Op basis van deze uitspraak verwachte ik dat deze mogelijk voor mij waren. Om te voorkomen dat ik een katoenen luier om kreeg, keek ik naar mijn moeder. Zij begreep gelijk mijn angst, om dit te ontzenuwen zei zij tegen mij: laat oma maar zien wat jij draag. Met veel tegenzin en schaamte stond ik op en liet de joggingbroek zakken, toen werd zichtbaar dat ik een plastic luierbroekje met inlegluiers droeg.
De reactie van oma was dat zo grote jongen nog luiers draagt is wel bijzonder. Hierna vertelde mijn moeder dat is moeite had mijn onderbroek droog te houden en als middel om dit af te leren nu in een luier liep.
Hierna ging ik aan het spelen en betrapte mij erop kleine beetjes plas te laten lopen. Na enige tijd vroeg mijn moeder bij haar te komen. Toen ik voor haar stond controleerde zij of mijn luier nog droog was. Zeker de voorkant was goed nat een koud aan het worden. Zij zei dan ook: ik geloof dat deze grote jonge een verschoning nodig heeft. Waarop mijn oma vroeg of er nog schone inlegluiers meegenomen waren. Waarop mijn moeder reageerde: ja in de auto hebben nog een aangebroken pak. Waarop oma reageerde ik heb hier ook nog voldoende voorraad.
Ik ging met mijn moeder naar oma’s slaapkamer waar naast een bed een commode met groot verzorgingskussen. Hier kreeg ik snel een schone luier om, met een extra omdat we zo weer een lange reis naar huis voor de boeg hebben.
Na ik klaar was vroeg oma of mijn moeder haar gereed wilde maken voor de nacht. Oma’s rok werd opgetild en wat ik toen zag ik dat zij een plastic luierbroek met katoenen luier droeg. Dus de luiers en plastic broekjes waren voor mijn oma. Dit was voor de eerste keer dat ik geconfronteerd werd met een luier dragende volwassene. Deze trigger heeft er voor gezorgd dat ik ruim 40 jaar na dato liefhebber ben van luiers, plastic broekjes e.d.
Op een bepaald moment was mijn moeder het zat, dat ik als een kleuter kleine beetjes in mijn onderbroek plaste. Zij had gezegd als dit nog langer duurt dan ga ik maatregelen nemen. Zonder hier goed over na te denken bleef ik dit doen. Tot op een avond gezegd werd dat ze ‘speciaal ondergoed’ voor mij gekocht had. Dit speciaal ondergoed was een plastic broek zoals in die tijd baby’s droegen over de luier. Na enige aandringen ging de pyamabroek uit en de plastic luierbroek aan. Tot vreugde van mijn moeder paste deze goed, het enige wat ik nog moet kopen zijn inlegluiers.
Kort daarop gingen we gezamenlijk naar de supermarkt waar een aantal pakken ‘billies’ inlegluiers gekocht werd. In eerste instantie moes ik voor straf in een plastic broekje en inlegluier naar bed. Toen de natte onderbroeken overdag aanhielden was het besluit om tijdens het spelen en autoriten ook een luierbroekje te laten dragen.
Op bezoek
Één per maand gingen we bij oma op bezoek. Oma woont op bijna een uur rijden in een vrijstaande woning, opa is enkele jaren terug na een actief en werkzaam leven overleden. Na een aantal slechte jaren heeft oma in haar lot geschikt.
Aangezien het een lange autorit betrof was mijn ondergoed hierop aangepast: een plastic luierbroekje met drukkers en twee Billies inlegluiers. Bij aankomst bij oma zag ik aan de waslijn ook enkele plastic broekjes en grote stoffen lappen hangen. Naar mate wij dichter in de beurt kwamen zag ik dat het dezelfde plastic luierbroekjes waren zoals ik aanhad alleen wat groter. De stoffen lappen herkende ik van mijn al enkele jaren jongere zindelijke zusje als luiers welke zij in het verleden droeg.
Mijn vraag aan mijn moeder was of oma ook een baby op bezoek had, maar deze vraag was gezien de grote van de plastic broekjes niet aannemelijk. Mijn moeder zei, vraagt dit maar aan oma. Na binnenkomst bij oma vroeg oma hoe de reis verlopen was en wat wij wilde drinken. Uiteraard wilde ik graag wat limonade, waarbij mijn moeder zei niet te veel om problemen te voorkomen.
Na enige tijd kon ik de brandende vraag over wat ik gezien had, de luiers en plastic broekjes niet meer binnen houden. En mijn vraag was dan ook aan oma van wie de luiers en plastic broeken waren welke buiten aan de waslijn hingen. Hierop reageerde oma dat ik goed gezien had dat er andere zaken aan de waslijn hingen dan gebruikelijk. Later op de dag zal je wel te weten komen voor wie die bedoeld zijn. Op basis van deze uitspraak verwachte ik dat deze mogelijk voor mij waren. Om te voorkomen dat ik een katoenen luier om kreeg, keek ik naar mijn moeder. Zij begreep gelijk mijn angst, om dit te ontzenuwen zei zij tegen mij: laat oma maar zien wat jij draag. Met veel tegenzin en schaamte stond ik op en liet de joggingbroek zakken, toen werd zichtbaar dat ik een plastic luierbroekje met inlegluiers droeg.
De reactie van oma was dat zo grote jongen nog luiers draagt is wel bijzonder. Hierna vertelde mijn moeder dat is moeite had mijn onderbroek droog te houden en als middel om dit af te leren nu in een luier liep.
Hierna ging ik aan het spelen en betrapte mij erop kleine beetjes plas te laten lopen. Na enige tijd vroeg mijn moeder bij haar te komen. Toen ik voor haar stond controleerde zij of mijn luier nog droog was. Zeker de voorkant was goed nat een koud aan het worden. Zij zei dan ook: ik geloof dat deze grote jonge een verschoning nodig heeft. Waarop mijn oma vroeg of er nog schone inlegluiers meegenomen waren. Waarop mijn moeder reageerde: ja in de auto hebben nog een aangebroken pak. Waarop oma reageerde ik heb hier ook nog voldoende voorraad.
Ik ging met mijn moeder naar oma’s slaapkamer waar naast een bed een commode met groot verzorgingskussen. Hier kreeg ik snel een schone luier om, met een extra omdat we zo weer een lange reis naar huis voor de boeg hebben.
Na ik klaar was vroeg oma of mijn moeder haar gereed wilde maken voor de nacht. Oma’s rok werd opgetild en wat ik toen zag ik dat zij een plastic luierbroek met katoenen luier droeg. Dus de luiers en plastic broekjes waren voor mijn oma. Dit was voor de eerste keer dat ik geconfronteerd werd met een luier dragende volwassene. Deze trigger heeft er voor gezorgd dat ik ruim 40 jaar na dato liefhebber ben van luiers, plastic broekjes e.d.
