Nathalie (18- DL TL WL KL NL OL BP IC)

Wat vond je ervan?

  • Zeer goed

    Stemmen: 18 58,1%
  • Goed

    Stemmen: 11 35,5%
  • Matig

    Stemmen: 2 6,5%
  • Slecht

    Stemmen: 0 0,0%
  • Niet mijn soort verhaal

    Stemmen: 0 0,0%
  • Te lang(dradig)

    Stemmen: 0 0,0%

  • Totaal stemmers
    31

Wil_93

Gewaardeerd Lid
Wat een waanzinnig verhaal, ik lees het met veel plezier!

komen er nog meer delen?
ben benieuwd!

Groetjes, Wil.
 

luierfan_boy

Zeg niet wat je weet, maar weet wat je zegt.
echt superverhaal ;D

wel jammer dat Nathalie er niet meer vanaf is gekomen..
hoop ook op vervolg!

Luierfan_boy.
 

rexmundi

Toplid
12. De vliegreis

Nathalie had haar scriptie af, ingeleverd en verdedigd. Ze was nu geslaagd en van haar ouders had ze een reis naar Amerika gekregen. Ze zou twee weken gaan rondreizen door Amerika en had daarvoor ook bagage ingepakt. Ze moest nu alleen nog een oplossing vinden voor de grote hoeveelheid luiers die ze mee moest. Ze had voor overdag gemiddeld vier verschoningen nodig en elke nacht een nacht luier. Dat betekende minimaal veertien nachtluiers en 56 dagluiers, die veertien nachtluiers zou nog wel passen maar 56 luiers paste echt niet meer in haar bagage. Ze struinde de internetfora weer af om te kijken hoe anderen dat deden. Zo had ze in ieder geval de tip gelezen dat ze ook wat luiers in haar handbagage moest meenemen in het geval ze niet direct bij haar bagage kon. Verder las ze waar je zoal in het buitenland luiers kon krijgen en hoe dat werkte met teruggave van de verzekering. Ze had begrepen dat je in Amerika ook voor luiers voor volwassenen gewoon naar de supermarkt moest. Nathalie kon zich niet goed bedenken hoe dat dan zou gaan, gewoon tussen de normale boodschappen een pak luiers afrekenen bij de kassa. Ze besloot in ieder geval maar voldoende nachtluiers mee te nemen en zoveel mogelijk luiers voor overdag als maar in haar koffer paste.
Daarnaast pakte ze een rugzak in, waar ze een paar luiers stopte, zowel voor overdag als voor 's nachts. Ze had bedacht dat ze voor de vliegreis maar een nachtluier om zou doen, dan kon ze als dat lukte gerust in slaap vallen tijdens de reis en zou ze in ieder geval niet zo vaak in het vliegtuig hoeven te verschonen.
Ze werd door haar ouders op het vliegveld afgezet en Nathalie nam afscheid van haar ouders. Ze ging in de rij staan voor de douane, die al aardig lang begon te worden.
Toen ze dichterbij kwam en er nog maar drie wachtende voor haar stonden moest ze haar handbagage op de band leggen voor de scanner. Vervolgens mocht ze zelf door de metaaldetector. Ze was vergeten om een armband af te doen en daardoor ging de metaaldetector af, ze moest daarom uit de rij en ze werd door een douanebeambte gecontroleerd. Ze werd alleen oppervlakkig gefouilleerd, maar ze zag de beambte haar wat vreemd aankijken toen de beambte haar dijen afvoelde en ze tegen de luier van Nathalie aandrukte. Gelukkig vond de beambte het wel prima en mocht ze haar handbagage ophalen. Daar schrok ze even omdat haar tas net werd onderzocht. Een beambte die zich bezig hield met de bagagecontrole vroeg of dat haar tas was en Nathalie kon niet anders dan dat beamen. "Op de scanner kwam iets naar voren wat we niet goed kunnen beoordelen, dus we willen even kijken", begon de beambte. De beambte deed de tas open en haalde alle inhoud uit de tas. Daar stond ze dan in een overvol vliegveld waar een douanebeambte al haar luiers op tafel legde. Uiteindelijk vonden ze het kleinood waar de scanner op af was gegaan, het was een nagelschaar. De beambte nam de schaar in beslag en zei tegen Nathalie dat het verder goed was. Ze moest zelf haar tas weer inpakken. Nathalie wist niet hoe snel ze haar luiers weer terug in haar tas moest krijgen en ging vervolgens snel verder.
Vlak voordat ze naar de gate moest, ging ze naar het toilet en verschoonde ze haar luier voor een nachtluier. Ze stapte het vliegtuig in en ging zitten. Na een tijdje reed het vliegtuig bij de gate vandaan en vertrok op tijd. Bij het opstijgen voelde Nathalie de druk op haar blaas en was al blij dat ze een luier om had.
Door de spanning van het vliegen en door het gebrek aan ruimte kwam het slapen er niet van.
Ze waren nu al een eind op weg en het vaste land was al in zicht. Net toen Nathalie bedacht dat ze zich maar eens moest verschonen, ging het lampje van de gordels branden. De piloot had de landing ingezet en Nathalie wist dat ze nu pas naar het toilet kon nadat ze geland waren.
Na de landing stapte ze als laatste uit omdat ze niet zeker wist of haar luier alles had kunnen houden en dat was een goed idee, want haar luier zat vol en er vormden al kleine natte plekken aan de randen van de luier. Door het opzwellen van de luier zat haar broek strak om de luier heen en de natte plekken accentueerde het alleen maar meer. Ook ging het lopen moeilijker door de dikke klamme prop tussen haar benen. Eenmaal uit het vliegtuig liep ze naar de eerste de beste man van het vliegveld om te vragen waar de toiletten waren. "After customs", had de man kortaf gezegd. Dat betekende dus dat ze pas na de douane naar het toilet kon. Aangekomen bij de douane, zag ze de rijen en ze wist dat dit een tijdje kon gaan duren.
De rij werd langzaam korter voor haar maar ze voelde dat ze weer moest plassen. Ze dacht aan de oefeningen en houding die ze aanmoest nemen die ze moest doen bij de fysiotherapie, maar niets hielp. Beetje bij beetje leegde haar blaas zich en de luier die echt verzadigd was gaf alles door aan haar broek. De plekken op haar kont werden steeds groter en ook in haar liezen ontstonden nieuwe plekken. Tegen de tijd dat ze aan de beurt was, kon je precies zien waar Nathalie een luier had. De natte plekken waren nu langs alle luierranden en haar dijen waren bijna tot haar knieën nat. Gelukkig had ze bij de douane weinig problemen en kon ze snel door. Eenmaal aan de andere kant ging ze snel naar het toilet, niet eens eerst langs de bagage. Ze stapte het invalide toilet in, dit omdat je daar meer ruimte hebt om om te kleden. Daar trok ze haar broek uit en haar luier. De luier gooide ze snel in de prullenbak en haar broek in een plastic zak die ze had meegenomen. Ze maakte haarzelf zo goed mogelijk schoon en deed weer een schone luier om en daarna de reservebroek die ze had ingepakt.
Toen ze uit het toilet kwam, waren alle sporen van lekkages weg en kon Nathalie zonder al te veel aandacht haar bagage ophalen. Bij de band waarboven het scherm aangaf dat hier de bagage van haar vlucht zou aankomen liep nog rond met nog een paar koffers, maar ze zag de hare niet.
Zelfs toen ze een koffer die ze herkende nog twee keer voorbij zag komen, was haar koffer nog niet langs gekomen. Ze had nog twee ronden afgewacht tot ze naar de balie ging om te vragen wat er met haar koffer was gebeurt. Bij de balie bleek dat haar bagage niet mee was gegaan met het vliegtuig en dat deze met de volgend vlucht mee zou komen. Ze moest het adres van het hotel achterlaten en dan zou haar koffer gebracht worden. Dat zou waarschijnlijk de volgende dag zijn. Nathalie besloot eerst maar naar het hotel te gaan om in te checken en dan ook maar wat eten want honger had ze inmiddels ook wel. Een taxi bracht haar naar het hotel en na het inchecken kon ze gelijk door naar de kamer. Daar legde ze haar rugzak op bed. Ze pakte de tas uit en zag dat ze nog twee dagluiers en twee nachtluiers had. Ze pakte de tas met haar natte broek en legde deze in de week in het bad. Omdat ze nu geen reserve kleding meer had moest Nathalie voorzichtig zijn en er voor zorgen dat ze geen lekkages zou krijgen. Daarop besloot ze maar haar luier te verschonen.
Het was nu ook in Amerika nu tijd voor avondeten. Door het tijdsverschil had ze het idee dat het nu midden in de nacht moest zijn, maar de zon stond nog volop aan de hemel. Nadat ze het eten op had kon ze moeilijk de slaap nog tegen houden en besloot maar naar bed te gaan.
De volgende ochtend werd ze wakker en na het douchen nam ze de laatste dagluier uit haar handbagage. Ze hoopte dan ook vurig dat haar bagage snel zou komen en besloot om maar in het hotel te blijven tot de bagage kwam.
Na het ontbijt ging ze weer terug naar haar kamer waar ze wat tv ging kijken, maar ook na een paar uur was haar bagage nog niet gekomen. Ze moest nu wel weer verschonen en besloot daarom de laatste luier aan te doen. Ze wist niet goed wat ze moest doen, maar ze wist dat ze het niet kon riskeren om nog langer op haar bagage te wachten. Ze moest maar op zoek naar een supermarkt.
Beneden bij de lobby had ze gevraagd naar een supermarkt en het hotel had haar een routebeschrijving gegeven. De supermarkt die het hotel had gewezen, had helemaal geen luiersectie, daar was het gewoon te klein voor. Toen ze wat verder door de straat liep, zag ze een winkelcentrum. Ze liep er heen en ging op zoek naar een supermarkt en die was er. "Net op tijd", dacht Nathalie. Ze was al weer een tijdje onderweg en ze wist dat de luier allang niet meer droog was. Ze had na een tijdje zoeken de sectie "adult diapers" gevonden. Ze liep een beetje verlegen te kijken naar wat ze hebben moest. Zoveel soorten en ook nog merken die ze helemaal niet kende. Uiteindelijk vond ze een pak luiers in de maat "medium" en met "super" als absorptie. Die had ze thuis ook voor overdag en een "maxi" voor de nacht.
Met het pak luiers liep ze naar de kassa. Enigszins beschaamd zette ze het pak op de band en de caissière leek het niks te deren dat een meid van Nathalie's leeftijd om een pak luiers naar de supermarkt kwam. Van achteren hoorde ze een oudere vrouw: "Looks like you need them sweety". Nathalie keek om en zag dat de oudere vrouw het tegen haar had en gelijk voelde Nathalie aan haar kont en constateerde dat ze gelekt had.
Snel rekende ze af en ging in een snel tempo terug naar het hotel. Ze voelde zich nu toch wel belachelijk zo over straat met natte plekken in haar broek en een pak luiers in haar hand.
In het hotel liep ze snel naar boven om er in haar kamer achter te komen dat de hele trip voor niks was, haar koffer was inmiddels al gebracht.
Het was nu eerst tijd om te verschonen en besloot eerst maar een luier te proberen die ze net had gekocht. Ze had nu nog een keuze en het zou jammer zijn als het niks was en ze ook al door haar luiers uit Nederland heen was.
De Amerikaanse luiers waren wel dikker, maar ook soepeler. Het grootste nadeel was dat ze zo verschrikkelijk kraakte. De plastic buitenkant was veel stugger dan ze gewend was. Door de dikte kon ze moeilijk haar broeken er overheen dragen en dus trok ze een rok aan. Het nadeel daarvan was dat de rok nauwelijks het geluid van haar luier dempte waardoor ze bij iedere stap elk luierkraakje duidelijk kon horen.
De volgende morgen stond ze vroeg op, ze had een stedentrip naar New York gepland. Ze neemt de bus naar de "big apple" en begint haar toeristische tour: Eerst door central parc, vervolgens de Manhattan sky line en foto's maken van het "statue of liberty". Als laatste beklimt ze het "Empire state building". Als ze boven staat is ze overdonderd van het uitzicht. Het waait alleen erg hard en ze probeert met alle macht haar rok naar beneden te houden. Af en toe waait de achterkant van haar rok op en heeft iedereen die achter haar staat een vol zicht op haar luier. Ze heeft ook nog een ander probleem en dat is dat deze luiers die ze in de supermarkt gekocht heeft niet zo goed aansluiten als degene die ze altijd heeft. Als de luier nat is, zakt de luier zodanig dat het niet meer aansluit in haar kruis en ze voelt dan ook de koude wind tussen haar kruis en luier doorwaaien. Ze bedenkt dat ze met deze luiers een romper moet dragen om hem goed aan te laten sluiten want zo krijgt ze nog een blaasontsteking. Vlak voor de busrit terug naar het hotel verschoont ze zich nog een keer.
Na een paar dagen in het eerste hotel en nog wat tripjes naar New York is het tijd voor de volgende stop. Ze vliegt door naar de Grand Canyon. Ze blijft daar maar een paar dagen om van daaruit door te vliegen naar Los Angelos. In het vliegtuig naar Los Angelos zit ze naast een meid van ongeveer haar leeftijd. Pas als het vliegtuig in de lucht is komt ze erachter dat ze ook Nederlands is. Ze stelt zich voor als Annelies. Annelies is ook aan het rondreizen. Ze praten de hele vlucht lang en ook nog als ze al het vliegtuig uitlopen.
Ze zitten niet in hetzelfde hotel en spreken af om die avond ergens wat te gaan drinken. Annelies zou haar wel ophalen in het hotel waar Nathalie verbleef.
Die avond kwam Annelies inderdaad en omdat ze beiden niet bekend waren in de stad besloten ze maar in de hotelbar wat te gaan drinken. Het werd al gezelliger en het klikte echt tussen de meiden. Toen de bar even na middernacht sloot waren ze beiden flink aangeschoten. Annelies had eigenlijk helemaal geen zin meer om nog helemaal terug te moeten naar haar eigen hotel en trok de stoute schoenen aan en vroeg of ze niet bij Nathalie kon logeren. Nathalie, die door de drank ook niet meer helder kon denken, antwoordde dat dat prima was.
Pas toen ze haar hotelkamer opendeed en haar koffer open op bed zag liggen, drong het tot haar door. Snel liep ze naar binnen en sloeg de koffer dicht. Annelies wist nog helemaal niets van Nathalie's incontinentie, maar daar zou spoedig verandering in komen. Nathalie besloot het maar meteen te vertellen voordat ze het met eigen ogen zou zien. "Eh, Annelies... Ik moet je nog wat vertellen.", begon Nathalie. Annelies werd nieuwsgierig en vroeg gelijk wat er dan was. "Ik heb last van incontinentie en daar moet ik dus luiers voor dragen", ging Nathalie verder. Annelies kon het niet geloven, ze dacht dat Nathalie een geintje met haar uithaalde. "Dus jij moet dag en nacht een luier om of anders pies je in je broek?", vroeg Annelies. Nathalie antwoordde bevestigend. Annelies, nog steeds niet helemaal helder van de drank, besloot de proef op de som te nemen, en liep op Nathalie af en trok met een soepele beweging Nathalie's rok omhoog. Annelies zag in eerste instantie de romper die Nathalie aanhad maar ook de daaronder zittende luier. Van schrik liet ze de rok los. "Je maakte geen geintje", zei ze glimlachend.
Nathalie schaamde zich een beetje en voelde zich erg onzeker. Annelies zag dat Nathalie zich erg ongemakkelijk voelde en stelde haar gerust door te zeggen dat het haar niets uitmaakte. Ze vroeg Nathalie nog wel hoe ze dat morgen op het strand zou doen. Nathalie had daar nog niet helemaal over nagedacht. Gelukkig had ze een hotel aan het strand en was het dus niet zo ver lopen. Ze bedacht dat ze dat kleine stukje van haar kamer naar het strand wel zonder luier kon redden. Eenmaal op het strand zou het niet meer uitmaken, dan kon ze toch snel de zee in, net als in Frankrijk.
Echter in Los Angelos zijn ze toch net iets anders dan in Frankrijk. Het eerste verschil was dat dit strand bediend werd en dat er voor iedereen een strandstoel was.
Ze lagen daar met z'n tweeën heerlijk te zonnen tot Nathalie voelde dat ze aan het plassen was en ze snel de zee in rende, Annelies kwam er achteraan.
Het plan leek helemaal te lukken tot ze na de tweede keer "spontaan" zwemmen weer terugkwamen. De barmanager van het strand stond ze op te wachten. Toen de meiden bij hun ligstoelen waren aangekomen, begon de manager uit te leggen dat het niet de bedoeling was dat ze hier op het strand hun behoeften deden. Hij had Nathalie nu al twee keer in die ligstoel zien piesen en dat moest afgelopen zijn. Nathalie kon van schaamte niets meer uitbrengen. Annelies nam het voor haar nieuwe vriendin op door te zeggen dat ze incontinent is en dat ze er helemaal niets aan kon doen. "If that's the case, you should wear your diapers and if you don't have any, the hotel will provide them for you. Just don't pee on the beach", zei de manager streng. Omdat de manager op zo'n strenge toon en ook in het engels sprak, kon iedereen volgen wat er aan de hand was en alle ogen waren op Nathalie gericht. Daarop besloot Annelies dat het wel genoeg geweest was en ze gingen terug naar de hotelkamer. Nathalie deed maar snel een luier om. Beneden in de hotelbar dronken ze nog wat en Annelies ging daarna weer naar haar hotel.
De rest van de dagen in LA brachten ze samen door. Ze gingen veel de stad in, naar het strand van het hotel gingen ze in ieder geval niet. Nu was de vakantie van Nathalie bijna ten einde. Ze zou de volgende dag terug vliegen en daar zag ze met haar ervaringen van de heenreis toch best tegenop. Ze pakte alles weer in haar koffer en ondanks dat ze toch nog best wat gewinkeld had, paste alles makkelijk. Ze bedacht dat dat eigenlijk niet zo vreemd was, omdat ze nu geen pakken luiers mee terug hoefde te nemen. Ze pakte ook haar handbagage in en schrok toen ze zag dat ze nog maar twee nachtluiers had. Eéntje zou ze vannacht nodig hebben en dus had ze er nog maar één voor de terugreis. Ze wist dat dit niet voldoende zou zijn, dat was het al niet voor de heenreis en toen hoefde ze maar tot de westkust en nu vloog ze vanaf de oostkust terug. Ook had ze nog maar drie dagluiers, ze had er toch meer nodig gehad dan ze had gedacht. Ze moest het er maar op wagen, dat het voldoende zou zijn.
De volgende ochtend was ze onderweg naar het vliegveld. Ze checkte in en ging door de douane. Alles ging redelijk vlot en ze had tijd genoeg voor wat rondkijken in de tax-free shops. Op een gegeven moment was het tijd om naar de gate te gaan en onderweg keek ze of ze ergens een toilet tegenkwam. Uiteindelijk kwam ze die tegen en verschoonde haarzelf en deed de laatste nachtluier om.
Al snel mochten ze het vliegtuig in en niet veel later vertrok het vliegtuig richting Nederland. Om de zoveel tijd controleerde ze haar luier om te kijken of ze al verschoond moest worden en keek ook even naar de vluchtmonitor waarop ze kon zien waar ze zich bevonden. Op de heenreis vond ze het een amusant programmaatje op de "inboard entertainment", maar nu had ze het nodig. Ze waren nu zes uur onderweg en daarmee net even verder dan halverwege. Ze voelde dat haar luier niet veel meer kon hebben, de luier voelde klam tegen haar kruis aan. Ze wist dat ze nu moest verschonen anders zou het gaan lekken. Ze liep naar het toilet met haar rugzak en kroop het krappe toilet in. Ze had moeite om de schone luier goed aan te trekken, maar na een tijdje knoeien moest het maar zo. Ze klikte haar romper weer dicht om de luier heen en trok haar rok weer op. De vieze luier had ze met moeite in het kleine prullenbakje kunnen proppen en ze liep weer terug naar haar stoel.
Ze waren nu acht uur onderweg en Nathalie zag op het schermpje met de route informatie Engeland steeds dichterbij komen. Ze was moe maar ze durfde niet in slaap te vallen met haar dagluier om. Even later schrok ze wakker, ze was toch even weggedommeld en ze zag dat ze nu Engeland voorbij waren en dat het nog maar een uur tot de landing was. Haar hand ging snel naar haar kont om te voelen of ze nog droog was en kon zo snel geen lekkages vinden. Snel pakte ze haar rugzak weer en ging naar het toilet. Het zou niet lang meer duren of de piloot zou de landing inzetten en dan kon ze niet meer uit haar stoel. Dit keer ging ze naar een ander toilet, omdat ze wist dat het toilet waar ze de eerste keer zat nu geen ruimte meer had om haar luier weg te gooien.
Op het toilet kwam ze erachter dat ze toch niet alles in haar luier had kunnen houden. Haar romper was nat op de randen en ook haar rok had kleine natte plekken op het zitvlak. Snel deed ze een schone luier om en knoopte haar romper weer dicht. De natte randen van de romper voelde nu wat vervelend, maar ze wist dat ze nog maar een uur hoefde te zitten.
Niet veel later gingen inderdaad de lampjes die aangaven dat je je gordel weer om moest branden en Nathalie voelde de daling ingezet worden. Ongeveer drie kwartier later zag ze Nederland groter worden en niet heel veel later stonden ze op de grond. Helaas hadden ze geland op de polderbaan en leek het taxiën naar de gate een eeuwigheid te duren. Eindelijk mochten ze het vliegtuig uit en Nathalie liep naar de bagageband, ze moest een tijdje wachten op de bagage maar dit keer was haar koffer gewoon meegekomen. Ze liep met gemak door de douane, ze had niks aan te geven en ze werd ook niet gecontroleerd. Het was maar goed ook, want ze voelde dat haar luier de beste tijd wel weer gehad had. Snel nadat ze door de poorten van de douane liep, zag ze haar ouders staan. Als verrassing was Michiel ook meegekomen. Enthousiast van het weerzien van Michiel sprong ze op hem af en Michiel ving haar op. Michiel had haar zo stevig bij haar kont vast, dat hij min of meer letterlijk haar luier uitkneep en snel vormde er grote natte plekken op Nathalie's kont. Nathalie's moeder zag wat er gebeurt was en ging snel naar Nathalie. Nathalie vertelde dat ze geen luiers meer over had van de vakantie. Nathalie's moeder had uit voorzorg een luier meegenomen en ging samen met Nathalie naar het toilet. Haar moeder vroeg haar rok uit te trekken en snel deed haar moeder haar natte luier af. Als een klein kind kreeg Nathalie een schone katoenen luier omgedaan en nadat haar moeder klaar was deed ze snel haar rok weer omlaag. Uit haar rugzak pakte ze een droge rok en trok die snel aan. Met z'n vieren reden ze terug naar haar ouders huis.
 

rexmundi

Toplid
13. Verhuizen

Nathalie is nu klaar met haar studie en moet op zoek naar een baan. Ze heeft haar kamer opgezegd in Groningen om financiële redenen. Ze krijgt geen studiefinanciering meer, maar ze heeft ook nog geen baan. Ook Michiel is klaar met zijn studie en is ook nog zoekende naar werk.
Ze hebben er voor gekozen om in eerste instantie bij Nathalie's ouders te wonen. Ze hadden ook bij Michiels ouders in kunnen trekken, maar Nathalie voelde zich daar niet zo thuis sinds zijn ouders van haar incontinentie wisten. Michiels ouders waren panisch voor lekkages en vroegen Nathalie steeds of ze niet al een schone luier om moest. Bij haar ouders moest ze dan wel katoenen luiers dragen en die kreeg ze vaak omgedaan door haar moeder, maar dat was altijd beter dan bij haar schoonouders.
Nathalie's moeder was altijd gewend om Nathalie te verschonen omdat dat nou eenmaal lastig is met katoenen luiers om zelf te doen. Voor overdag was het geen probleem omdat haar moeder luiers had gemaakt die je met klittenband vast kon maken en ook al een plastic buitenkant had zodat ze niet apart een plastic broekje aan hoefde.
Ze heeft diverse sollicitaties maar tot nu toe geen succes. Iedere keer kreeg ze een vage afwijzingsbrief waarin ze aangaven een beter passende kandidaat te hebben gevonden. Van één sollicitatie kon ze het wel begrijpen, het gesprek duurde namelijk erg lang en toen ze opstond zag ze in de stoel waar ze zojuist van opgestaan was een grote natte plek. Haar luier had gelekt en de interviewer van de sollicitatie had er niks van gezegd, maar ze kon zich niet voorstellen dat hij niks in de gaten heeft gehad.
Uiteindelijk vond ze een baan bij een marketingbedrijf. Ze zochten een office-manager, eigenlijk was het niet het niveau waar ze naar op zoek was, maar in deze tijd moest ze toch ergens beginnen. Daarnaast hadden ze haar ook opleidingen en doorstroommogelijkheden beloofd, dus ze kon als het allemaal lukte behoorlijk doorstromen.
Het was nu zorg om zo snel mogelijk een woning in de buurt te krijgen. Het marketing bureau zat in Den Haag en ze had geen zin om elke dag in de trein naar haar werk te moeten reizen. Een huis huren in Den Haag is onmogelijk binnen de periode dat ze een huis zocht en binnen haar budget. Michiel had uiteindelijk de uitkomst, ze zouden gaan samenwonen en hij had een door zijn ouders gespaard startkapitaal. Het startkapitaal en de garantie van zijn ouders maakten het mogelijk een huisje te kopen. Zodoende stortte ze zich op de woningmarkt. Ze hebben een aantal appartementen en portiekwoningen bekeken, die vind je bij de vleet in Den Haag, maar iedere keer viel het huis toch weer af op de buitenruimte. Op de bovenwoningen krijg je een balkon van nog geen meter diep en bij de benedenwoningen heb je geen privacy. Nathalie was erg standvastig over de privacy, ze zag zichzelf namelijk al in de tuin zien zonnen en hoefde dan niet aan de hele buurt te laten weten dat ze een "ongelukje" zou hebben.
Uiteindelijk vonden ze een kleine rijtjeswoning met een redelijk achterplaatsje, echt een tuin kon je het niet noemen, al was het maar omdat het hele perceel bestraat was. Aangezien het huis leeg was en Michiel en Nathalie de hypotheek snel geregeld konden hebben, konden ze binnen een maand de overdracht regelen.
Gelijk nadat ze de sleutels hadden, gingen ze in huis aan het werk. De muren en plafonds hadden nodig een vers likje verf nodig. Nathalie was zo druk met verven dat ze vergat om haar luier te verschonen. In haar klusbroek kwamen dan ook grote natte plekken te zitten. Het vervelende was dat ze geen tweede klusbroek had en dus met een schone luier, maar met natte broek verder moest.
Tussen het klussen door was Nathalie een aantal zaken aan het regelen. Zo moesten ze zich inschrijven bij het stadhuis en Nathalie had zich ingeschreven bij een huisarts en apotheek. Dit moest wel want door haar vakantie en de tijd die ze bij haar ouders woonde, had ze geen luiers meer gehaald bij de apotheek. Zodoende was het herhaalrecept uit het systeem gehaald. Ze moest nu dus eerst weer naar een arts om een recept op te halen, maar die kon niet eerder wat doen tot haar dossier uit Groningen was opgestuurd. Tot die tijd was Nathalie dus veroordeeld tot de katoenen luiers van haar moeder. Even was ze bang dat ze straks aan haar nieuwe baan moest beginnen in de katoenen luiers, en dan zou het nog wel een tijd duren want je neemt in de eerste maand van je werk toch geen vrij voor een bezoek aan de huisarts. Nathalie had alle scenario's al bedacht en zag zich elke dag met een stapel schone luiers naar haar werk moeten en met een zak natte luiers weer terug.
Gelukkig had ze nu nieuws van de huisarts, ze kon langskomen voor een kennismaking-consult en dan zou het allemaal wel goed komen.
Ze zat in de wachtkamer bij de huisarts te wachten en werd best wel weer zenuwachtig. Wat als de dokter zou vragen om haar uit te kleden voor een onderzoek. Hoe zou een arts hier reageren als ze ineens een meid voor hun hadden staan in een romper en katoenen luier?
Hoe groot was haar verrassing toen ze bij de arts binnenkwam en zag dat haar nieuwe arts een jonge vrouw was. Ze was wel ouder dan Nathalie, maar veel ouder dan 32 zou ze niet zijn. "Zo, ik heb je dossier gelezen en dat is niet leuk om op jou leeftijd al op luiers aangewezen te zijn.", begon ze en Nathalie moest een beetje blozen.
"Van mijn voorganger heb ik begrepen dat er niet zoveel meer voor je gedaan kan worden, maar ik wil je nog niet opgeven", ging ze verder. Nathalie's grootste zorg werd waarheid, de arts wou haar inderdaad onderzoeken. Ze kleedde zich uit tot haar romper en luier en kwam weer achter het gordijn vandaan. De arts zei Nathalie dat ze ook haar luier af moest omdat ze er anders alsnog weinig van kon zien. Nathalie trok haar romper uit en deed haar luier af, ze had nu alleen nog haar bh aan.
De arts voelde wat en deed wat en Nathalie stond liet het gelaten toe, tot ze het idee had dat ze moest plassen. Ook de huisarts zag dat Nathalie wat verkrampte en pakte snel een absorberend matje uit een lade en legde die bij Nathalie op de grond. Voordat ze het goed en wel door had stond Nathalie in het bijzijn van haar arts te plassen. Nathalie schaamde zich dood en zou het liefst zo hard mogelijk wegrennen. Haar arts probeerde haar zo goed mogelijk weer gerust te stellen waardoor ze iets rustiger werd. Nathalie mocht zich weer aankleden en ze was blij dat ze weer achter het schot was, snel haar luier weer om, romper aan en kleding er overheen.
Haar arts zei dat ze nu geen uitspraken kon doen, maar dat ze zou gaan uitzoeken of er toch niet nog een behandeling voor haar was. Het recept voor incontinentie materiaal kreeg ze zonder pardon mee, dus ze kreeg in ieder geval waar ze voor gekomen was.
Op de terugweg ging ze gelijk langs de apotheek waar ze van zowel haar dag- als nachtluiers een pak mee kon nemen. De rest zouden ze bestellen en afleveren bij haar thuis.
Er gingen nog een paar dagen schilderen over heen, maar nu was het huis klaar voor de grote verhuizing. Van zowel Michiels ouders als van het huis van Nathalie's ouders kwamen de spulletjes over naar Den Haag, en als snel was er een soort van orde in de chaos geschept. De slaapkamer was gereed en ook stonden de meeste meubels in de woonkamer. Nathalie was weer volledig gericht op de verhuizing, maar nu was haar moeder er die af en toe vroeg of ze niet eens haar luier moest verschonen. Nathalie vond het in eerste instantie vervelend genoeg dat haar moeder haar steeds maar bleef vragen, maar achteraf was ze best wel gelukkig, want ze had er niet aan moeten denken om weer een ongelukje gehad te hebben in het bijzijn van haar schoonouders.
Enig nadeel was natuurlijk wel weer dat, nu haar moeder er was, dat ze weer haar katoenen luiers om moest en nu dus aan het eind van de dag met vier natte luiers zat die ze moest wassen. Nadat alle ouders weg waren plofte ze met z'n tweeën op de bank, uitgeput van de lange dag. Nathalie had echter al weer snel genoeg van die katoenen luiers en ging naar boven, waar ze gelijk maar haar nachtluier om deed. Verder deed ze een jogging-broek aan en een ruim zittend t-shirt om vervolgens te relaxen voor de tv.
 

Wil_93

Gewaardeerd Lid
een leuk nieuw deel!
ben ben benieuwd wat ze in Den Haag gaan beleven;)

groetjes, Wil.
 

sehnny

Beginneling
zeer mooi geschreven, heel realistisch.
op momenten voel ik echt met haar mee, en dan, de positieve reacties van haar huisgenoten en Michiel! Als iedereen nu eens zo zou reageren, in wat voor mooie wereld zouden we dan leven...
 

luierdromer

Niet geschoten is altijd mis.
Wat een ontzettend goed verhaal.
Het komt erg waarheidsgetrouw over.
Het zou mij niks verbazen als het echt gebeurd is. :'(
Soms dacht ik het zal je maar overkomen.
 
Thread starter Similar threads Forum Replies Date
Jayden_dl Nathalie en haar liefde voor luiers N 17
Similar threads

Bovenaan