DLPino
Superlid
H1 - De kennismaking
2 Maanden terug was ik op een verjaardag waar ik best wat mensen niet kende. Het was een gezellige avond en met een paar vrienden stonden we eigenlijk heel de avond gezellig te ouwehoeren en dronken goeie biertjes. Ondank dat ik zelf een behoorlijk aanwezig persoon ben, was mijn oog al een peer keer gevallen op een meisje die erg rustig was en op een stoel alles een beetje over zich heen liet komen. Ik denk dat ze niet veel mensen kende. Ze zag er best wel degelijk uit maar had een hele mooie uitstraling, af en toe zag ik uit mijn ooghoek dat ze wel naar ons zat te kijken.
Op een gegeven moment liep ik naar de wc en voor mij kwam zij net het toilet uit. Ze zij redelijk schichtig hoi en keek wat naar beneden. Toen ik haar vroeg of ze ook niet zo veel mensen kende, bloosde ze wat en zij ze dat dat klopte. Het was het feestje van een vriend van mij en zijn vriendin en zij werkte samen met haar in het ziekenhuis en ze kwamen ook uit hetzelfde dorp.
Terug bij mijn vrienden aan de statafel onder de veranda, vroeg ik aan mijn vriend die het feest gaf, hoe ze heette. Hij begon te lachen en vroeg of ik het wat vond. Gelijk erachteraan zij hij dat het niks voor mij was omdat ik helemaal over haar heen zou walsen en zij types als mij helemaal niks vond. Ze kwam uit een erg strenge familie en er zat niet heel veel initiatief in volgens hem. Het bleef hierbij maar ze bleef wel een beetje in mijn hoofd spoken.
De dagen erna was ik haar snel vergeten tot ik haar ineens tegenkwam achter de receptie in het ziekenhuis toen ik mij voor een onderzoekje moest melden. Op haar naambadge zag ik dat ze Jantine heette. Ze lachte lief en zij gedag. Ik maakte een praatje over eigenlijk niks. Ze bloosde weer en ik kreeg het idee dat ik een stap kon zetten. Ik vroeg haar of ze het leuk zou vinden om is wat te gaan drinken en gezellig verder te kletsen, haar ogen lichten op en ze zij erg overtuigd ja. We wisselden gegevens uit en ik zou haar een berichtje doen. Toen ik klaar was en wegliep zag ik haar ondanks dat ze in gesprek was met een arts even langs hem heen gluren en ik zwaaide naar haar. Voorzichtig stak ze haar hand op en draaide snel haar hoofd terug naar de arts.
Anderhalve week later gingen we wat drinken op een zaterdagmiddag in de stad. Zij nam thee en was vrij stil. Ik nam een koffie en probeerde het gesprek op gang te krijgen en vroeg honderd uit over haar. Ik vertelde ook eea over mijzelf.
Na een goed uur moest ze weg voor een andere afspraak en ze zij dat ze het heel leuk had gevonden. Ik vroeg haar of ze nog is af wilde spreken en zo ontbloeide onze relatie.
Ik was behoorlijk geïntrigeerd door haar, voornamelijk door haar lieve en rustige persoonlijkheid. Ik merkte dat zij nog wat onder de indruk was van alles. Ik was ook haar eerste vriend en ze was net een maand uit huis op zichzelf gaan wonen in een appartementje. Het was mij wel duidelijk dat ze redelijk onder de duim was gehouden thuis en nog niet echt een sterke eigen mening had ontwikkeld.
Ik moest zeker voorzichtig aan doen met haar en niet te snel willen. Stukje voor stukje zou ze wel ontdooien en zou ik haar beter leren kennen.
De weken erna zagen we elkaar 1 of 2 keer per week en aten we ook een paar keer samen, omdat we toch beiden op onszelf woonden.
2 Maanden terug was ik op een verjaardag waar ik best wat mensen niet kende. Het was een gezellige avond en met een paar vrienden stonden we eigenlijk heel de avond gezellig te ouwehoeren en dronken goeie biertjes. Ondank dat ik zelf een behoorlijk aanwezig persoon ben, was mijn oog al een peer keer gevallen op een meisje die erg rustig was en op een stoel alles een beetje over zich heen liet komen. Ik denk dat ze niet veel mensen kende. Ze zag er best wel degelijk uit maar had een hele mooie uitstraling, af en toe zag ik uit mijn ooghoek dat ze wel naar ons zat te kijken.
Op een gegeven moment liep ik naar de wc en voor mij kwam zij net het toilet uit. Ze zij redelijk schichtig hoi en keek wat naar beneden. Toen ik haar vroeg of ze ook niet zo veel mensen kende, bloosde ze wat en zij ze dat dat klopte. Het was het feestje van een vriend van mij en zijn vriendin en zij werkte samen met haar in het ziekenhuis en ze kwamen ook uit hetzelfde dorp.
Terug bij mijn vrienden aan de statafel onder de veranda, vroeg ik aan mijn vriend die het feest gaf, hoe ze heette. Hij begon te lachen en vroeg of ik het wat vond. Gelijk erachteraan zij hij dat het niks voor mij was omdat ik helemaal over haar heen zou walsen en zij types als mij helemaal niks vond. Ze kwam uit een erg strenge familie en er zat niet heel veel initiatief in volgens hem. Het bleef hierbij maar ze bleef wel een beetje in mijn hoofd spoken.
De dagen erna was ik haar snel vergeten tot ik haar ineens tegenkwam achter de receptie in het ziekenhuis toen ik mij voor een onderzoekje moest melden. Op haar naambadge zag ik dat ze Jantine heette. Ze lachte lief en zij gedag. Ik maakte een praatje over eigenlijk niks. Ze bloosde weer en ik kreeg het idee dat ik een stap kon zetten. Ik vroeg haar of ze het leuk zou vinden om is wat te gaan drinken en gezellig verder te kletsen, haar ogen lichten op en ze zij erg overtuigd ja. We wisselden gegevens uit en ik zou haar een berichtje doen. Toen ik klaar was en wegliep zag ik haar ondanks dat ze in gesprek was met een arts even langs hem heen gluren en ik zwaaide naar haar. Voorzichtig stak ze haar hand op en draaide snel haar hoofd terug naar de arts.
Anderhalve week later gingen we wat drinken op een zaterdagmiddag in de stad. Zij nam thee en was vrij stil. Ik nam een koffie en probeerde het gesprek op gang te krijgen en vroeg honderd uit over haar. Ik vertelde ook eea over mijzelf.
Na een goed uur moest ze weg voor een andere afspraak en ze zij dat ze het heel leuk had gevonden. Ik vroeg haar of ze nog is af wilde spreken en zo ontbloeide onze relatie.
Ik was behoorlijk geïntrigeerd door haar, voornamelijk door haar lieve en rustige persoonlijkheid. Ik merkte dat zij nog wat onder de indruk was van alles. Ik was ook haar eerste vriend en ze was net een maand uit huis op zichzelf gaan wonen in een appartementje. Het was mij wel duidelijk dat ze redelijk onder de duim was gehouden thuis en nog niet echt een sterke eigen mening had ontwikkeld.
Ik moest zeker voorzichtig aan doen met haar en niet te snel willen. Stukje voor stukje zou ze wel ontdooien en zou ik haar beter leren kennen.
De weken erna zagen we elkaar 1 of 2 keer per week en aten we ook een paar keer samen, omdat we toch beiden op onszelf woonden.
Laatst bewerkt: