De bouw staat te springen om nieuwe mensen. Hier ligt misschien voor mij de kans om uit de bijstand te komen.
Bij een groot aannemersbedrijf met vele dochterondernemingen surf ik over hun website. Dan valt mijn oog op kraandrijvers gezocht.
Opleiding niet nodig. U volgt intern bij ons met persoonlijke begeleiding van een paar weken de juiste opleiding.
Klinkt goed en dus schrijf ik hen een mailtje. Diezelfde middag een aardig mailtje terug. Alle gegevens zijn goed aangekomen,
wanneer kan ik langskomen voor een gesprek. Er verschijnen verschillende opties. Niet te hijgerig overkomen,
doen alsof je het nog druk hebt kies ik dan maar de laatste. Binnen een tel de bevestiging. Vast automatisch.
Op de bewuste dag stap ik erop af. Ergens aan de rand van deze wereldstad. Bel aan en meld me keurig bij de balie.
Daar kan ik even wachten want diegene die 't behandelt zit nog in een vergadering. Ja ik ken die truc ook.
Ze weten toch dat er iemand kom.
Als ik van 't koningshuis was lag de rode loper klaar, stond men in 't gelid mij op te wachten met een drankje en hapje.
Ik val onder het klootjesvolk en sluit achteraan in de rij. Op het tafeltje naast me liggen de brochures,
magazines die over hun specialiteit kranen gaan.
Ziet er gelikt uit. Haal wel meteen een taalfout eruit. Haha. In de verte hoor ik naaldhakken. De secretaresse komt mij hoogstpersoonlijk ophalen.
Kan je in deze kantoor doos dan nog verdwalen? Ik volg 't kokette kokerrokje een smetteloze witte blouse en opgestoken haar.
Zij wijst mij voor een openstaande deur en dat ik deze mag passeren. Daar achter een glazen tafel zit weer een vrouw.
Bouw is toch een mannenbolwerk? We schudden de handen en ben binnen een tel haar naam weer kwijt.
Zij coördineert 't personeelsbestand en neemt sollicitaties af. We gaan zitten en krijg de vraagt thee of koffie.
In de bouw? Is het toch altijd koffie? Dus koffie. Ja met suiker graag. Uiteraard daar bezuinigen we niet op.
Ze vraagt naar mijn cv. Geschiedenis gestudeerd en gewerkt in datacentrum. Dus ik ben goed met computers.
Ik knik maar er al te lang uit. Na een jaar ben je dinosaurus in die wereld. Ze glimlacht. Kraan drijver? Weet ik hoe dat werkt?
Ik schud en wijs op hun opleiding. Natuurlijk krijg ik die want hun hijskranen zijn ultramodern met hightech apparatuur.
Dan mijn loon. Ondanks mijn leeftijd moet ik toch onderaan beginnen, mij zo opwerken naar kunnen in deze dienstverlening.
Trots op hun materiaal laat ze een paar foto’s zien waar ik misschien eventueel mee ga werken
als ik de opleiding goed afrond en m’n diploma heb. Jeetje nog een diploma in mijn bureaulaatje. Zonde van die boom al dat papier.
Ze grinnikt en verdedigt zich dat dit nu eenmaal de regels zijn. Ik knik, vind 't best zo. Dan wanneer kan ik beginnen.
Ah. Niet te hijgerig en kijk bedenkelijk. Ik zeg over anderhalve maand. Prachtig want misschien kan ik daarna meteen ingezet worden
voor een net nieuwbouwproject als ik die diploma maar heb. Ik met een groots gebaar. Uiteraard. Spreekt vanzelf.
We prikken een dag en adres waar ik mij moet melden. Ik kijk goed. Dat is geen bouwplaats? Ze knikt klopt. Ik ga eerst in de simulator.
Stel je voor dat ik fouten zou maken dat zou levensbedreigend kunnen zijn en tot overtollig bouwmaterialen verlies leiden.
Uiteraard is mijn antwoord. Anderhalve maand zit ik te wachten. Ik ben het niet meer gewend zo vroeg en sta half slaperig aan de bel te trekken
van het kantoor die mijn opleiding doet. Deze opent zich en meld me aan de balie. Ah u bent er. Ik schud. Natuurlijk ik sta toch live voor haar.
Ze belt iemand en even later komt er een vrouw aan zetten in een overall. Ze glimlacht en stelt zich voor als Jenny.
Zij gaat hoogstpersoonlijk mijn opleiding begeleiden. Heb ik een overall bij me? Neen wist ik niet.
Ze adviseert mij om de volgende keer een leren overall mee te nemen. Ik vraag waar haal je zoiets.
Ze schrijft aan de balie met een geleende pen het adres op. Met het advies neem hem ruim.
Je zit krap dat wel maar je moet ook soms de kraan in om onderdelen in te vetten zoals je staalkabels.
De motoren te checken. Ik krijg dus ook onderhoud opleiding mee. Daarmee word ik een volwaardig kraanmachinist. Klinkt uitdagend.
Ze grijnst, vraagt... heb ik hoogte vrees. Neen die vraag werd mij ook gesteld bij de inteek. Ja sorry ik heb jouw dossier nog niet binnen.
Slingert vast ergens op een bureau of in de postkamer.
Ben ik wel op de hoogte dat ik nu deze hele week bij haar moet melden precies op de juiste tijd.
Ik knik braaf. Wat ben ik toch slaafs eigenlijk. Goed deze keer dan maar zo en volgt u maar. Ik grinnik waarop zij reageert wat er scheelt.
Ik zeg openlijk dat 't woordje " u" mij nogal oud bij voel en zeg maar Bob. Ze knikt. Oké Bob we gaan eerst langs de koffie,
daarna naar de simulator. Klinkt goed eerst koffie. Zo begint bijna heel Nederland aan zijn verplichtingen.
Bij het apparaat die flink gorgelt en blaast en sist komt er een plastic bekertje uit met donkerbruine drab.
Met flink wat suiker, toch maar melkpoeder meng ik tot drinkbaar. Ze grapt dat uiteraard in de kraan zelf niet zo’n ding staat.
Ik opper gelukkig maar want anders leg ik het loodje. Ze grinnikt, verontschuldigt zich om dit oude ding. Verkeerde soort koffie ingekocht.
Ze showt mij drie cabines. We beginnen in nummer één. Daar zijn namelijk twee stoelen zodat zij kan toekijken.
Die andere twee hebben er maar één.
Vanuit een de controlekamer kan zij mij dan observeren en aanwijzingen geven. Het is er donker met schamel tl licht.
Met een behendige handomdraai floept alle spullen aan. Ik mag daar zitten. Links van haar. Rustig legt ze mij bijna alles uit.
Dat andere komt vanzelf wel gaandeweg. Ze stelt me gerust dat ik een leerboek meekrijg met de plaatjes erbij en nog eens de uitleg in schrift.
Ik mag aan een hendel trekken. De rem. Een eenvoudige joystick voor mijn neus doet bijna alle bewegingen. Ik oefen en dat blijkt nog vrij lastig.
De grove bewegingen gaan wel maar 't fijne om juist iets op de juiste plek te krijgen is best een uitdaging. Toch ontvang ik complimentjes.
Natuurlijk anders haak ik af en hebben zij geen kraandrijver. Het is lunch en loop slaafs mee naar de kantine waar ik nog andere zien in overalls. Lederen overalls wauw!
Best kinky vind ik. Langs 't buffet scharrel ik mijn lunch bij elkaar en houd me maar in. Ik ben immers op proef.
Alle buitenissige kan verkeerd worden opgevat. Kaas en kroket en koffie die achteraf beter smaakt maar nog niet met thuis evenaart.
Even zitten we samen, hebben 't erover wat ik net gedaan heb. Dan haar mobieltje en verexcuseerd zich.
Zo zit ik alleen en observeer de mensen om mij heen. Na een tijdje als de kantine leegloopt komt zij aanzetten.
Snel langs de plee en neem weer plaats naast haar. Volgende opdracht. Ook deze gaat moeizaam.
Dan halverwege de middag moet ik nodig en vraag als een leerling om permissie te mogen. Ze knikt en laat me gaan.
Als ik terugkom en zit knikt ze tevreden. Ze moet mij iets vertellen en uitleggen. Het niks persoonlijks bedoelt
maar ze adviseert mij om een luier te dragen. Ik kan maar snel mee beginnen om eraan te wennen. Ik hoor het met verbaasde oren aan.
Ze legt uit. Als je daar op die hoogte zit en je moet en je bent bezig met een staaltje drijven dan kan en mag je niet zomaar weg lopen.
Helemaal naar beneden klimmen. Een plee hok opzoeken en dan weer terugkomen. Kortom alle drijvers dragen op hun werk gewoon werkkleding en daar hoort ook een luier bij. Klinkt zeer plausibel en knik begrijpend alleen ik in een luier? Mijn ouders hebben hun uiterste best gedaan om mij zinnelijk te maken en dan dit. Ze vertelt verder dat zij vast een leren overall voor mij heeft besteld zodat ik die morgen kan passen.
Ook de eerste luier krijg ik van hen.
Goed we gaan verder. Maar toch spookt het idee van geluierd werken door mijn hoofd. Het gaat beter nu en krijg het door.
Ze grinnikt en heeft het al door. Ik ben geen ochtend mens. Ik grijns met een boer die kiespijn heeft. Oef gaat dit goed.
Ik verdedig me dat ik te lang geen werk heb gehad maar na een paar weken dit ritme in mijn lijf heb zitten.
Ook vertelt ze mij dat net als rijden ik niet onder invloed mag zijn van drank. Kijk een glaasje mag wel maar niet flink doorhalen. Het vertraagt je reactie vermogen. Begrijpelijk en beloof dat. Voor vandaag zijn we klaar. Ik bedank haar en verlaat het pand. Met goede moed ga ik vroeg naar bed.
Drink niet en ben inderdaad de volgende dag veel minder brak. Ik ontmoet Jenny die een pakket vasthoudt. Ik moet me omkleden op de plee.
Ze legt nog snel uit hoe je de luier om moet doen. Het plastic luierbroekje met drukknopen spreekt vanzelf. Oeps Bob nu gaat het gebeuren.
Op de plee worstel ik met de luier die alle kanten op glijdt. Ook zittend gaat lastig.
Goddank eindelijk lukt het mij en hijs me in mijn nieuwe leren werkkleding.
Ik staar naar de spiegel. Kinky boy. Voel aan m'n luier in plastic. Het drukt in mijn kruis en ben verbaasd dat 't best aangenaam voelt.
Zelf het plastic voelt best lekker aan. Jeetje pas op je zakt weg in vunzigheid. Lopend word ik mij bewust van mijn luier en het leer op je lijf.
Zo meld ik me bij Jenny die glimlacht. Het staat me best goed. Keurig vraagt ze hoe mijn luier zit. Ze voelt even aan mijn leren zijkant,
zegt van hoop op zegen dat je niet lekt. Ook zij draagt nu een leren overall. Ik vraag of ze ook geluierd is. Ze knikt natuurlijk.
Ik vraag hoe dat gaat met warm weer. Ze haalt haar schouders op. Ze eraan gewend en eerlijk gezegd ze kan niet meer zonder.
Verbaasd vraag ik of ze er ook mee slaapt. Uiteraard. Ze is geheel afhankelijk geworden door de jaren heen en vind het prima zo.
We lopen langs de koffie geval, nemen nu de plastic bekertjes mee naar de cabine waar we plaats nemen.
Ik mag nog even oefenen wat ik gisteren gedaan heb en 't gaat vlot. Dan weer een uitleg,
wijst ze maar naar obstakels die ik kan tegenkomen met hijsen en verplaatsen van materialen. Ondertussen nippen we aan de koffie.
De volgende opdracht gaat me beter af. Ik voel de stick beter aan.
Zo tegen de lunch voel ik mijn blaas. Ik bloos, probeer 't op te houden. Mijn handen trillen even.
Jenny pakt mijn hand beet die op mijn joystick rust en fluistert bemoedigend. Laat het gaan. De eerste keer is vreemd maar niet dodelijk.
Op haar advies onder zware controle laat ik 't gaan. De angst dat ik het zou verafschuwen zat hoog maar dan die warmte je luier in vloeit.
Oh wat lekker. Ik zucht diep daarbij. Jenny lacht en complimenteert me met mijn debuut als luier plasser. Ik kijk haar aan, vraag op de man af,
nou ja vrouw af, hoe zij het vond.
Ik zie haar blozen, zoeken naar woorden. Kijk Bob zie het niet verkeerd. Iedereen is anders. Mijn eerste keer? Ik vond 't heerlijk.
Die warmte en de opbouwende druk in je kruis. Ik voel me opgelucht. Jenny vraagt nu hoe ik het vond. Ik bloos en zeg best lekker.
Ze geeft me een klopje op m'n leren knie. Dit gaat de goede kant op. Als je eerste psychische hindernis zo ervaart gaat 't vanzelf alleen maar beter.
En geloof me. Na een tijdje hunker je naar dat gevoel. Ik knik. Oh jee hoe leg ik dat uit aan mijn vrienden. We gaan verder. Dan de lunch.
Samen langs de eetbuffet. Durf nu meer, neem wat andere lekkers wat ik thuis nooit eet.
We lunchen samen en je kan er vergif op in nemen het gaat over het dragen en gebruiken van je luier. We worden wat losser en closer.
We durven ook wat grappen te maken met elkaar. Na de lunch meteen het hok in. Moet nu nieuwe opdrachten uitvoeren.
Dan even als 't stil is en ik opnieuw moet opstarten hoor ik haar plassen. Een zacht gesis vult deze gedempte cabine. Ik kijk Jenny aan.
Ze bloost, zegt sorry. Ik schud, zeg blij te zijn dat ik niet de enige ben die plast. Ik start op. Het gaat lastig. Ook Jenny weet niet waaraan het ligt.
Ik grijns, vertel haar dat er misschien een bug zit. Een foutje bij het back-uppen. Ze knikt heeft ze vaker gehad.
Dan brutaal zeg ik haar dat ik hem er misschien wel uit kan halen.
Ze weet zeker dat dit programma zeer complex is en dat de leverancier er ook geen raad mee weet. We wachten op een update.
We re-starten 't hele systeem, belanden waar we wezen moeten. Goed verder. De lunch speelt parten vooral de koffie.
Zonder gene met haar erbij plas ik vol en leun even achterover met een zucht. Jenny lacht en vind dit best wel leuk.
Ik heb 't bijna door en vlieg door mijn opdrachten. Goed. Morgen in cabine twee zonder Jenny wordt mij toevertrouwd.
Ik zit nog even na als we gestopt zijn. Ik kijk naar mijn luier in leder. Een flinke bobbel zichtbaar.
Dan kijk ik stiekem naar Jenny die ook zichtbaar haar luier flink heeft gebruikt. En dan.... opeens vind ik opwindend. Waar komt dat vandaan.
Wordt dit mij nieuwe fetisjisme? Ik schaam me en bloos. Jenny kijkt naar me en vraagt zacht wat er scheelt. Waarvoor schaam ik me nu?
Ik durf het niet te zeggen maar Jenny is slim en knikt.
Ze zegt 't ook geil te vinden om een flinke opgezwollen luier in plastic te hebben en geniet ook die van mij.
Ze onthult dat ze juist thuis alleen in plastic en luier rondloopt vanwege dat gevoel en gezicht. Ik staar haar aan.
Ze knikt en vertrouwd mij toe dat dan solo sex ultiem is moet ik maar eens proberen als dit mij opwindt.
Ik vraag of het abnormaal is dat dit je opwindt. Ze schudt. Iedereen heeft zo’n zijn ding en zij nu deze en jij blijkbaar ook.
Zijn wij abnormaal. Ze bedankt me en we laten de boel afgesloten achter ons. Ze wil me nog iets laten zien.
Ze showt mij de controlekamer waar alles staat. Ik kijk aandachtig naar de computers en vind hen nogal verouderd. Ze knikt.
Op alles wordt bezuinigd. Gehurkt neem ik plaats voor een toetsenbord. Ik ken nog een paar gulden regels en toets in.
Het scherm vult zich met een opeenhopende data die voorbij stroomt. Jenny kijkt met bewondering ernaar.
Ik kijk even schuin omhoog naar haar, weet weer 't begin punt te vinden, wijs naar een regel met codes. Kijk hierin zit het hem.
Het is een prehistorisch programma. Daar heb ik nog aangewerkt. Ze giechelt en vind dit reuze knap. Ik verzeker haar als zij erin duikt het ook kan.
Ondertussen hoor ik weer een plas gaan vlak bij mijn oor. Wat een mooi goud geluid ga ik dit vinden. Als ik opsta doe ik het ook maar.
Ik beëindig dit en zet het uit. We schudden handen en beloof haar morgen weer te zien in schone luier. Ze grijnst en zegt hierna uit te kijken.
Thuis blader ik door 't leerboek neem nog dingen door maar ondertussen priegelt mijn brein aan die bug in het opstarten daarvan.
Daar moet ik meer van zien te vinden. De volgende dag mag ik solo. Jenny vraagt dat ze 't met haar meerdere heeft overlegd
en dat ik toestemming heb om dit oude systeem te herschrijven in het opstarten.
Ik vertel dat ik daar meer boekwerk van het programma moet hebben. Ze draait zich om in de controlekamer, opent een kast.
Met een ruim gebaar langs een rij ordners voilà tast toe. Deins ik bijna terug.
Dat gaat wel een paar dagen duren om 't door te spitten. Die krijg ik verzekerd zij. Maar wanneer?
Ik kijk naar de computers die blijken ook servers te hebben. Blijkbaar ook gelegenheid om op internet aan te sluiten. Ik grijns,
zeg dat ik dit thuis kan doen als ik dit aansluit met wachtwoorden voor mij thuis gebruik. Ze kijkt onzeker maar dan. Haar proficiat heb ik.
Als dit onder haar leiding gebeurt en 't gaat goed kan zij goede sier maken. Ze knikt, mag mijn gang gaan.
Ik vraag permissie om dan niet zo vroeg te beginnen want dit wordt nachtwerk. Die krijg ik. Met een steekkarretje krijg ik de ordners mee
maar moet wel tekenen voor ontvangst. Ik ben verheugd en thuis duik ik er meteen in. Laat een afhaal chinees bezorgen en heb al snel toegang tot de computer aldaar. Via mijn snelle computer gaat het een stuk eenvoudiger dan ik had gedacht.
Ik sleutel en kan op afstand het hele zooitje bedienen. De bewaking zal wel denken daar dat die cabines aan en uit gaan. Ik vind zelfs mijn opdrachten terug. Ik sleutel en vergeet mijn luier gebruik.
Als ik vol plas realiseer ik het gemak daarvan en blijf het maar dragen. Op advies van Jenny zit ik alleen in plastic luierbroekje
en luier die flink begint te hangen. Het maakt me geil. Maar eerst het probleem tackelen. Dat lukt me ver over middernacht.
Na vier keer checken sluit ik af. Nu voel ik pas mijn vermoeidheid en douche me.
Zie mijn luier liggen en ik weet niet waarom maar ik moet eraan ruiken.
Flink wat koffiegebruik overheerst de lucht. En dan zomaar zie ik de nieuwe klaar liggen voor morgen of zeg maar voor zo meteen.
Zal ik het? Ik twijfel. Jongen hoe moet dit met je aflopen. De hunkering overwind en hijs me in mijn schone luier.
Geniet nu van mijn plastic luierbroekje. Op bed met een stijve volg ik Jenny advies op. Met moeite krijg ik mijn hand erin en geniet voluit. Letterlijk.
Zomaar word ik wakker van een irritant wekkergeluid. Ik druk hem uit en meur verder. Maar wel voel ik mijn ochtend plas.
Hm lekker laat maar komen. Die warmte laat me weer indoezelen als ik vrij laat wakker schiet, Jezus het is al tegen twaalven,
laat mijn luier zo en was me matig. Maak snel koffie en bel Jenny op. Deze vraagt of ze 't mag opstarten het systeem.
Ik wil meekijken als zij aldaar het doet. Ze vraagt of het veel werk was. Ik bevestig dat ik pas rond vijven, kan zij zien op de geheugen site,
voor het laatst eraan heb gewerkt. We houden onze mobiels stand-by. Dan als ik zie hoe 't gaat laat volgt weer een verlossende plas en zucht.
Blijkbaar hoorde Jenny die, vraagt of het lekker gaat met mijn luier. Ik zeg van ja en hoor dat het haar ook heerlijk afgaat.
Het gaat goed. Ze is opgetogen over dit resultaat. Kan ik nog voor de lunch daar zijn? Ik beloof dat ik mijn best doe.
Ik pak alle ordners in en sjouw deze naar mijn auto. Binnen een halfuur parkeer ik hem bij het pand war Jenny op mij wacht.
Snel leggen we alles terug en weer proberen we het nu in de eerste cabine. Het gaat goed.
We bedenken de meest uiteenlopende moeilijke kwesties maar de computer is ons welgezind. In de cabine zitten we achterover- geleund.
De koffie drinken we samen op en horen van elkaar hoe genoeglijk we kunnen plassen. Jenny bloost en buigt naar me toe.
Ontvang een kus op mijn wang en voel haar hand op mijn bolstaande leren broek. Ze vindt me een kei. Terwijl ze voelt plas ik.
Haar reactie verwachtte ik niet. Ze knijpt in mijn leren bobbel en vind dit opwindend. En dan zomaar zoenen we op de monden.
Later plast zij. Ik weet dat dit voortaan mijn voorland is qua fetisj. Ik ben net zo erg als Jenny en geniet van plassen in luiers.
Ze wil uitstel en mij de rest van de week vrij geven. Heerlijk kan ik niet weigeren. We verlaten de cabine. We kijken elkaar aan. Voel ik vonk?
We omhelzen elkaar en laten vrijelijk onze handen op elkaars luierkontjes rusten.
Ik kan gaan en heb haar een enorme dienst bewezen met mijn oplap programma.
Thuis online zoek ik naar leuke luiers en bestel die. Ik verliefd op het dragen van luiers. En hunker steeds meer naar meer plassen erin.
Ben al na vier dagen zover dat ik dit dag en nacht wil voelen. S ’avonds bij 't eten op de bank kijk ik naar tv.
concentreer me op het genot van die warmte. Poepen durf ik nog niet maar in dit tempo zal het niet lang meer duren is mijn angst.
Kraandrijver waar een luchtje aan vast zit.
Zo beleef ik mijn dagen. Doe boodschappen in mijn luier en bedrijf sex in luier. Door een bestel foutje krijg ik niet op tijd m'n luiers. Oh jee wat nu.
Uit balorigheid trek ik alleen een plastic broekje aan. Een nieuwe triller is erbij gekomen.
Het is vrijdag avond als ik voor mezelf kook. Pasta! Zomaar wat nooit gebeurt klinkt de deurbel. Snel mijn kamerjas aan en open via de intercom.
Ik herken Jenny’s stem. Vrolijk opgewekt staat ze in de deuropening. Ze draagt een kort lakleren rokje en hesje. Ze ziet er zeer zwoel uit.
Ik laat haar binnen. Ze kust me op de mond. Drukt verliefd haar lichaam tegen de mijne. Ze moest mij zien, zegt ronduit dat ze verliefd is op mij.
Ze wou nu weten of dit wederkerig is. Ik knik en kus haar mond. Een tongzoen verbindt onze wens als antwoord.
Dan voelt ze onder badjas een aardige erectie. Ze giechelt en schuift mijn badjas opzij. Verbaasd aanschouwt ze mij alleen in een plastic luierbroekje. Vraagt zich af waar mijn luier is. Klinkt hier teleurstelling? Ik bloos en zeg te laat bijbesteld.
Dan speelt ze met mijn speeltje in plastic. Ik krijg weke knieën en begin aardig te soppen.
Ze grijnst en vind dit heerlijk dat ik ook plastic heb ontdekt als ondergoed. We vrijen maar worden gestoord door de kookwekker.
Oh jee de pasta is klaar. Ik vraag of ze gegeten heeft. Neen en hoopte dat ik iets had.
We staan in de keuken en zie haar mijn ruimte observeren. Ik leg mijn hand onder haar lakleren rokje en voel een luier in plastic.
Ze giechelt, laat om mij te plezieren een plas gaan. Voelt aan mijn plastic luierbroekje dat het mij niet ongewillig laat.
Ik moet de saus nog maken maar met een hand omdraai zet ik alles uit. Pak haar beet en breng haar naar mijn slaapkamer.
Met volle overgave laat zij zich op bed werpen en ontvangt mij met open armen. We bedrijven de liefde. Doen aan seks.
Genieten van elkaar, weet dat dit nu mijn liefje is. Na een lange rit vrijerij en neuken hebben we honger
en begin het voorbereiden van het eten te hervatten. Verliefd aan tafel nuttigen we die. Vrijen even, voeren elkaar.
Ik vraag haar om te blijven slapen. Daar bleek ze al op gehoopt te hebben.
We hebben elkaar gevonden dankzij de luiers en plastic luierbroekjes.
Genieten van elkaar en zijn onafscheidelijk geworden.
Bij een groot aannemersbedrijf met vele dochterondernemingen surf ik over hun website. Dan valt mijn oog op kraandrijvers gezocht.
Opleiding niet nodig. U volgt intern bij ons met persoonlijke begeleiding van een paar weken de juiste opleiding.
Klinkt goed en dus schrijf ik hen een mailtje. Diezelfde middag een aardig mailtje terug. Alle gegevens zijn goed aangekomen,
wanneer kan ik langskomen voor een gesprek. Er verschijnen verschillende opties. Niet te hijgerig overkomen,
doen alsof je het nog druk hebt kies ik dan maar de laatste. Binnen een tel de bevestiging. Vast automatisch.
Op de bewuste dag stap ik erop af. Ergens aan de rand van deze wereldstad. Bel aan en meld me keurig bij de balie.
Daar kan ik even wachten want diegene die 't behandelt zit nog in een vergadering. Ja ik ken die truc ook.
Ze weten toch dat er iemand kom.
Als ik van 't koningshuis was lag de rode loper klaar, stond men in 't gelid mij op te wachten met een drankje en hapje.
Ik val onder het klootjesvolk en sluit achteraan in de rij. Op het tafeltje naast me liggen de brochures,
magazines die over hun specialiteit kranen gaan.
Ziet er gelikt uit. Haal wel meteen een taalfout eruit. Haha. In de verte hoor ik naaldhakken. De secretaresse komt mij hoogstpersoonlijk ophalen.
Kan je in deze kantoor doos dan nog verdwalen? Ik volg 't kokette kokerrokje een smetteloze witte blouse en opgestoken haar.
Zij wijst mij voor een openstaande deur en dat ik deze mag passeren. Daar achter een glazen tafel zit weer een vrouw.
Bouw is toch een mannenbolwerk? We schudden de handen en ben binnen een tel haar naam weer kwijt.
Zij coördineert 't personeelsbestand en neemt sollicitaties af. We gaan zitten en krijg de vraagt thee of koffie.
In de bouw? Is het toch altijd koffie? Dus koffie. Ja met suiker graag. Uiteraard daar bezuinigen we niet op.
Ze vraagt naar mijn cv. Geschiedenis gestudeerd en gewerkt in datacentrum. Dus ik ben goed met computers.
Ik knik maar er al te lang uit. Na een jaar ben je dinosaurus in die wereld. Ze glimlacht. Kraan drijver? Weet ik hoe dat werkt?
Ik schud en wijs op hun opleiding. Natuurlijk krijg ik die want hun hijskranen zijn ultramodern met hightech apparatuur.
Dan mijn loon. Ondanks mijn leeftijd moet ik toch onderaan beginnen, mij zo opwerken naar kunnen in deze dienstverlening.
Trots op hun materiaal laat ze een paar foto’s zien waar ik misschien eventueel mee ga werken
als ik de opleiding goed afrond en m’n diploma heb. Jeetje nog een diploma in mijn bureaulaatje. Zonde van die boom al dat papier.
Ze grinnikt en verdedigt zich dat dit nu eenmaal de regels zijn. Ik knik, vind 't best zo. Dan wanneer kan ik beginnen.
Ah. Niet te hijgerig en kijk bedenkelijk. Ik zeg over anderhalve maand. Prachtig want misschien kan ik daarna meteen ingezet worden
voor een net nieuwbouwproject als ik die diploma maar heb. Ik met een groots gebaar. Uiteraard. Spreekt vanzelf.
We prikken een dag en adres waar ik mij moet melden. Ik kijk goed. Dat is geen bouwplaats? Ze knikt klopt. Ik ga eerst in de simulator.
Stel je voor dat ik fouten zou maken dat zou levensbedreigend kunnen zijn en tot overtollig bouwmaterialen verlies leiden.
Uiteraard is mijn antwoord. Anderhalve maand zit ik te wachten. Ik ben het niet meer gewend zo vroeg en sta half slaperig aan de bel te trekken
van het kantoor die mijn opleiding doet. Deze opent zich en meld me aan de balie. Ah u bent er. Ik schud. Natuurlijk ik sta toch live voor haar.
Ze belt iemand en even later komt er een vrouw aan zetten in een overall. Ze glimlacht en stelt zich voor als Jenny.
Zij gaat hoogstpersoonlijk mijn opleiding begeleiden. Heb ik een overall bij me? Neen wist ik niet.
Ze adviseert mij om de volgende keer een leren overall mee te nemen. Ik vraag waar haal je zoiets.
Ze schrijft aan de balie met een geleende pen het adres op. Met het advies neem hem ruim.
Je zit krap dat wel maar je moet ook soms de kraan in om onderdelen in te vetten zoals je staalkabels.
De motoren te checken. Ik krijg dus ook onderhoud opleiding mee. Daarmee word ik een volwaardig kraanmachinist. Klinkt uitdagend.
Ze grijnst, vraagt... heb ik hoogte vrees. Neen die vraag werd mij ook gesteld bij de inteek. Ja sorry ik heb jouw dossier nog niet binnen.
Slingert vast ergens op een bureau of in de postkamer.
Ben ik wel op de hoogte dat ik nu deze hele week bij haar moet melden precies op de juiste tijd.
Ik knik braaf. Wat ben ik toch slaafs eigenlijk. Goed deze keer dan maar zo en volgt u maar. Ik grinnik waarop zij reageert wat er scheelt.
Ik zeg openlijk dat 't woordje " u" mij nogal oud bij voel en zeg maar Bob. Ze knikt. Oké Bob we gaan eerst langs de koffie,
daarna naar de simulator. Klinkt goed eerst koffie. Zo begint bijna heel Nederland aan zijn verplichtingen.
Bij het apparaat die flink gorgelt en blaast en sist komt er een plastic bekertje uit met donkerbruine drab.
Met flink wat suiker, toch maar melkpoeder meng ik tot drinkbaar. Ze grapt dat uiteraard in de kraan zelf niet zo’n ding staat.
Ik opper gelukkig maar want anders leg ik het loodje. Ze grinnikt, verontschuldigt zich om dit oude ding. Verkeerde soort koffie ingekocht.
Ze showt mij drie cabines. We beginnen in nummer één. Daar zijn namelijk twee stoelen zodat zij kan toekijken.
Die andere twee hebben er maar één.
Vanuit een de controlekamer kan zij mij dan observeren en aanwijzingen geven. Het is er donker met schamel tl licht.
Met een behendige handomdraai floept alle spullen aan. Ik mag daar zitten. Links van haar. Rustig legt ze mij bijna alles uit.
Dat andere komt vanzelf wel gaandeweg. Ze stelt me gerust dat ik een leerboek meekrijg met de plaatjes erbij en nog eens de uitleg in schrift.
Ik mag aan een hendel trekken. De rem. Een eenvoudige joystick voor mijn neus doet bijna alle bewegingen. Ik oefen en dat blijkt nog vrij lastig.
De grove bewegingen gaan wel maar 't fijne om juist iets op de juiste plek te krijgen is best een uitdaging. Toch ontvang ik complimentjes.
Natuurlijk anders haak ik af en hebben zij geen kraandrijver. Het is lunch en loop slaafs mee naar de kantine waar ik nog andere zien in overalls. Lederen overalls wauw!
Best kinky vind ik. Langs 't buffet scharrel ik mijn lunch bij elkaar en houd me maar in. Ik ben immers op proef.
Alle buitenissige kan verkeerd worden opgevat. Kaas en kroket en koffie die achteraf beter smaakt maar nog niet met thuis evenaart.
Even zitten we samen, hebben 't erover wat ik net gedaan heb. Dan haar mobieltje en verexcuseerd zich.
Zo zit ik alleen en observeer de mensen om mij heen. Na een tijdje als de kantine leegloopt komt zij aanzetten.
Snel langs de plee en neem weer plaats naast haar. Volgende opdracht. Ook deze gaat moeizaam.
Dan halverwege de middag moet ik nodig en vraag als een leerling om permissie te mogen. Ze knikt en laat me gaan.
Als ik terugkom en zit knikt ze tevreden. Ze moet mij iets vertellen en uitleggen. Het niks persoonlijks bedoelt
maar ze adviseert mij om een luier te dragen. Ik kan maar snel mee beginnen om eraan te wennen. Ik hoor het met verbaasde oren aan.
Ze legt uit. Als je daar op die hoogte zit en je moet en je bent bezig met een staaltje drijven dan kan en mag je niet zomaar weg lopen.
Helemaal naar beneden klimmen. Een plee hok opzoeken en dan weer terugkomen. Kortom alle drijvers dragen op hun werk gewoon werkkleding en daar hoort ook een luier bij. Klinkt zeer plausibel en knik begrijpend alleen ik in een luier? Mijn ouders hebben hun uiterste best gedaan om mij zinnelijk te maken en dan dit. Ze vertelt verder dat zij vast een leren overall voor mij heeft besteld zodat ik die morgen kan passen.
Ook de eerste luier krijg ik van hen.
Goed we gaan verder. Maar toch spookt het idee van geluierd werken door mijn hoofd. Het gaat beter nu en krijg het door.
Ze grinnikt en heeft het al door. Ik ben geen ochtend mens. Ik grijns met een boer die kiespijn heeft. Oef gaat dit goed.
Ik verdedig me dat ik te lang geen werk heb gehad maar na een paar weken dit ritme in mijn lijf heb zitten.
Ook vertelt ze mij dat net als rijden ik niet onder invloed mag zijn van drank. Kijk een glaasje mag wel maar niet flink doorhalen. Het vertraagt je reactie vermogen. Begrijpelijk en beloof dat. Voor vandaag zijn we klaar. Ik bedank haar en verlaat het pand. Met goede moed ga ik vroeg naar bed.
Drink niet en ben inderdaad de volgende dag veel minder brak. Ik ontmoet Jenny die een pakket vasthoudt. Ik moet me omkleden op de plee.
Ze legt nog snel uit hoe je de luier om moet doen. Het plastic luierbroekje met drukknopen spreekt vanzelf. Oeps Bob nu gaat het gebeuren.
Op de plee worstel ik met de luier die alle kanten op glijdt. Ook zittend gaat lastig.
Goddank eindelijk lukt het mij en hijs me in mijn nieuwe leren werkkleding.
Ik staar naar de spiegel. Kinky boy. Voel aan m'n luier in plastic. Het drukt in mijn kruis en ben verbaasd dat 't best aangenaam voelt.
Zelf het plastic voelt best lekker aan. Jeetje pas op je zakt weg in vunzigheid. Lopend word ik mij bewust van mijn luier en het leer op je lijf.
Zo meld ik me bij Jenny die glimlacht. Het staat me best goed. Keurig vraagt ze hoe mijn luier zit. Ze voelt even aan mijn leren zijkant,
zegt van hoop op zegen dat je niet lekt. Ook zij draagt nu een leren overall. Ik vraag of ze ook geluierd is. Ze knikt natuurlijk.
Ik vraag hoe dat gaat met warm weer. Ze haalt haar schouders op. Ze eraan gewend en eerlijk gezegd ze kan niet meer zonder.
Verbaasd vraag ik of ze er ook mee slaapt. Uiteraard. Ze is geheel afhankelijk geworden door de jaren heen en vind het prima zo.
We lopen langs de koffie geval, nemen nu de plastic bekertjes mee naar de cabine waar we plaats nemen.
Ik mag nog even oefenen wat ik gisteren gedaan heb en 't gaat vlot. Dan weer een uitleg,
wijst ze maar naar obstakels die ik kan tegenkomen met hijsen en verplaatsen van materialen. Ondertussen nippen we aan de koffie.
De volgende opdracht gaat me beter af. Ik voel de stick beter aan.
Zo tegen de lunch voel ik mijn blaas. Ik bloos, probeer 't op te houden. Mijn handen trillen even.
Jenny pakt mijn hand beet die op mijn joystick rust en fluistert bemoedigend. Laat het gaan. De eerste keer is vreemd maar niet dodelijk.
Op haar advies onder zware controle laat ik 't gaan. De angst dat ik het zou verafschuwen zat hoog maar dan die warmte je luier in vloeit.
Oh wat lekker. Ik zucht diep daarbij. Jenny lacht en complimenteert me met mijn debuut als luier plasser. Ik kijk haar aan, vraag op de man af,
nou ja vrouw af, hoe zij het vond.
Ik zie haar blozen, zoeken naar woorden. Kijk Bob zie het niet verkeerd. Iedereen is anders. Mijn eerste keer? Ik vond 't heerlijk.
Die warmte en de opbouwende druk in je kruis. Ik voel me opgelucht. Jenny vraagt nu hoe ik het vond. Ik bloos en zeg best lekker.
Ze geeft me een klopje op m'n leren knie. Dit gaat de goede kant op. Als je eerste psychische hindernis zo ervaart gaat 't vanzelf alleen maar beter.
En geloof me. Na een tijdje hunker je naar dat gevoel. Ik knik. Oh jee hoe leg ik dat uit aan mijn vrienden. We gaan verder. Dan de lunch.
Samen langs de eetbuffet. Durf nu meer, neem wat andere lekkers wat ik thuis nooit eet.
We lunchen samen en je kan er vergif op in nemen het gaat over het dragen en gebruiken van je luier. We worden wat losser en closer.
We durven ook wat grappen te maken met elkaar. Na de lunch meteen het hok in. Moet nu nieuwe opdrachten uitvoeren.
Dan even als 't stil is en ik opnieuw moet opstarten hoor ik haar plassen. Een zacht gesis vult deze gedempte cabine. Ik kijk Jenny aan.
Ze bloost, zegt sorry. Ik schud, zeg blij te zijn dat ik niet de enige ben die plast. Ik start op. Het gaat lastig. Ook Jenny weet niet waaraan het ligt.
Ik grijns, vertel haar dat er misschien een bug zit. Een foutje bij het back-uppen. Ze knikt heeft ze vaker gehad.
Dan brutaal zeg ik haar dat ik hem er misschien wel uit kan halen.
Ze weet zeker dat dit programma zeer complex is en dat de leverancier er ook geen raad mee weet. We wachten op een update.
We re-starten 't hele systeem, belanden waar we wezen moeten. Goed verder. De lunch speelt parten vooral de koffie.
Zonder gene met haar erbij plas ik vol en leun even achterover met een zucht. Jenny lacht en vind dit best wel leuk.
Ik heb 't bijna door en vlieg door mijn opdrachten. Goed. Morgen in cabine twee zonder Jenny wordt mij toevertrouwd.
Ik zit nog even na als we gestopt zijn. Ik kijk naar mijn luier in leder. Een flinke bobbel zichtbaar.
Dan kijk ik stiekem naar Jenny die ook zichtbaar haar luier flink heeft gebruikt. En dan.... opeens vind ik opwindend. Waar komt dat vandaan.
Wordt dit mij nieuwe fetisjisme? Ik schaam me en bloos. Jenny kijkt naar me en vraagt zacht wat er scheelt. Waarvoor schaam ik me nu?
Ik durf het niet te zeggen maar Jenny is slim en knikt.
Ze zegt 't ook geil te vinden om een flinke opgezwollen luier in plastic te hebben en geniet ook die van mij.
Ze onthult dat ze juist thuis alleen in plastic en luier rondloopt vanwege dat gevoel en gezicht. Ik staar haar aan.
Ze knikt en vertrouwd mij toe dat dan solo sex ultiem is moet ik maar eens proberen als dit mij opwindt.
Ik vraag of het abnormaal is dat dit je opwindt. Ze schudt. Iedereen heeft zo’n zijn ding en zij nu deze en jij blijkbaar ook.
Zijn wij abnormaal. Ze bedankt me en we laten de boel afgesloten achter ons. Ze wil me nog iets laten zien.
Ze showt mij de controlekamer waar alles staat. Ik kijk aandachtig naar de computers en vind hen nogal verouderd. Ze knikt.
Op alles wordt bezuinigd. Gehurkt neem ik plaats voor een toetsenbord. Ik ken nog een paar gulden regels en toets in.
Het scherm vult zich met een opeenhopende data die voorbij stroomt. Jenny kijkt met bewondering ernaar.
Ik kijk even schuin omhoog naar haar, weet weer 't begin punt te vinden, wijs naar een regel met codes. Kijk hierin zit het hem.
Het is een prehistorisch programma. Daar heb ik nog aangewerkt. Ze giechelt en vind dit reuze knap. Ik verzeker haar als zij erin duikt het ook kan.
Ondertussen hoor ik weer een plas gaan vlak bij mijn oor. Wat een mooi goud geluid ga ik dit vinden. Als ik opsta doe ik het ook maar.
Ik beëindig dit en zet het uit. We schudden handen en beloof haar morgen weer te zien in schone luier. Ze grijnst en zegt hierna uit te kijken.
Thuis blader ik door 't leerboek neem nog dingen door maar ondertussen priegelt mijn brein aan die bug in het opstarten daarvan.
Daar moet ik meer van zien te vinden. De volgende dag mag ik solo. Jenny vraagt dat ze 't met haar meerdere heeft overlegd
en dat ik toestemming heb om dit oude systeem te herschrijven in het opstarten.
Ik vertel dat ik daar meer boekwerk van het programma moet hebben. Ze draait zich om in de controlekamer, opent een kast.
Met een ruim gebaar langs een rij ordners voilà tast toe. Deins ik bijna terug.
Dat gaat wel een paar dagen duren om 't door te spitten. Die krijg ik verzekerd zij. Maar wanneer?
Ik kijk naar de computers die blijken ook servers te hebben. Blijkbaar ook gelegenheid om op internet aan te sluiten. Ik grijns,
zeg dat ik dit thuis kan doen als ik dit aansluit met wachtwoorden voor mij thuis gebruik. Ze kijkt onzeker maar dan. Haar proficiat heb ik.
Als dit onder haar leiding gebeurt en 't gaat goed kan zij goede sier maken. Ze knikt, mag mijn gang gaan.
Ik vraag permissie om dan niet zo vroeg te beginnen want dit wordt nachtwerk. Die krijg ik. Met een steekkarretje krijg ik de ordners mee
maar moet wel tekenen voor ontvangst. Ik ben verheugd en thuis duik ik er meteen in. Laat een afhaal chinees bezorgen en heb al snel toegang tot de computer aldaar. Via mijn snelle computer gaat het een stuk eenvoudiger dan ik had gedacht.
Ik sleutel en kan op afstand het hele zooitje bedienen. De bewaking zal wel denken daar dat die cabines aan en uit gaan. Ik vind zelfs mijn opdrachten terug. Ik sleutel en vergeet mijn luier gebruik.
Als ik vol plas realiseer ik het gemak daarvan en blijf het maar dragen. Op advies van Jenny zit ik alleen in plastic luierbroekje
en luier die flink begint te hangen. Het maakt me geil. Maar eerst het probleem tackelen. Dat lukt me ver over middernacht.
Na vier keer checken sluit ik af. Nu voel ik pas mijn vermoeidheid en douche me.
Zie mijn luier liggen en ik weet niet waarom maar ik moet eraan ruiken.
Flink wat koffiegebruik overheerst de lucht. En dan zomaar zie ik de nieuwe klaar liggen voor morgen of zeg maar voor zo meteen.
Zal ik het? Ik twijfel. Jongen hoe moet dit met je aflopen. De hunkering overwind en hijs me in mijn schone luier.
Geniet nu van mijn plastic luierbroekje. Op bed met een stijve volg ik Jenny advies op. Met moeite krijg ik mijn hand erin en geniet voluit. Letterlijk.
Zomaar word ik wakker van een irritant wekkergeluid. Ik druk hem uit en meur verder. Maar wel voel ik mijn ochtend plas.
Hm lekker laat maar komen. Die warmte laat me weer indoezelen als ik vrij laat wakker schiet, Jezus het is al tegen twaalven,
laat mijn luier zo en was me matig. Maak snel koffie en bel Jenny op. Deze vraagt of ze 't mag opstarten het systeem.
Ik wil meekijken als zij aldaar het doet. Ze vraagt of het veel werk was. Ik bevestig dat ik pas rond vijven, kan zij zien op de geheugen site,
voor het laatst eraan heb gewerkt. We houden onze mobiels stand-by. Dan als ik zie hoe 't gaat laat volgt weer een verlossende plas en zucht.
Blijkbaar hoorde Jenny die, vraagt of het lekker gaat met mijn luier. Ik zeg van ja en hoor dat het haar ook heerlijk afgaat.
Het gaat goed. Ze is opgetogen over dit resultaat. Kan ik nog voor de lunch daar zijn? Ik beloof dat ik mijn best doe.
Ik pak alle ordners in en sjouw deze naar mijn auto. Binnen een halfuur parkeer ik hem bij het pand war Jenny op mij wacht.
Snel leggen we alles terug en weer proberen we het nu in de eerste cabine. Het gaat goed.
We bedenken de meest uiteenlopende moeilijke kwesties maar de computer is ons welgezind. In de cabine zitten we achterover- geleund.
De koffie drinken we samen op en horen van elkaar hoe genoeglijk we kunnen plassen. Jenny bloost en buigt naar me toe.
Ontvang een kus op mijn wang en voel haar hand op mijn bolstaande leren broek. Ze vindt me een kei. Terwijl ze voelt plas ik.
Haar reactie verwachtte ik niet. Ze knijpt in mijn leren bobbel en vind dit opwindend. En dan zomaar zoenen we op de monden.
Later plast zij. Ik weet dat dit voortaan mijn voorland is qua fetisj. Ik ben net zo erg als Jenny en geniet van plassen in luiers.
Ze wil uitstel en mij de rest van de week vrij geven. Heerlijk kan ik niet weigeren. We verlaten de cabine. We kijken elkaar aan. Voel ik vonk?
We omhelzen elkaar en laten vrijelijk onze handen op elkaars luierkontjes rusten.
Ik kan gaan en heb haar een enorme dienst bewezen met mijn oplap programma.
Thuis online zoek ik naar leuke luiers en bestel die. Ik verliefd op het dragen van luiers. En hunker steeds meer naar meer plassen erin.
Ben al na vier dagen zover dat ik dit dag en nacht wil voelen. S ’avonds bij 't eten op de bank kijk ik naar tv.
concentreer me op het genot van die warmte. Poepen durf ik nog niet maar in dit tempo zal het niet lang meer duren is mijn angst.
Kraandrijver waar een luchtje aan vast zit.
Zo beleef ik mijn dagen. Doe boodschappen in mijn luier en bedrijf sex in luier. Door een bestel foutje krijg ik niet op tijd m'n luiers. Oh jee wat nu.
Uit balorigheid trek ik alleen een plastic broekje aan. Een nieuwe triller is erbij gekomen.
Het is vrijdag avond als ik voor mezelf kook. Pasta! Zomaar wat nooit gebeurt klinkt de deurbel. Snel mijn kamerjas aan en open via de intercom.
Ik herken Jenny’s stem. Vrolijk opgewekt staat ze in de deuropening. Ze draagt een kort lakleren rokje en hesje. Ze ziet er zeer zwoel uit.
Ik laat haar binnen. Ze kust me op de mond. Drukt verliefd haar lichaam tegen de mijne. Ze moest mij zien, zegt ronduit dat ze verliefd is op mij.
Ze wou nu weten of dit wederkerig is. Ik knik en kus haar mond. Een tongzoen verbindt onze wens als antwoord.
Dan voelt ze onder badjas een aardige erectie. Ze giechelt en schuift mijn badjas opzij. Verbaasd aanschouwt ze mij alleen in een plastic luierbroekje. Vraagt zich af waar mijn luier is. Klinkt hier teleurstelling? Ik bloos en zeg te laat bijbesteld.
Dan speelt ze met mijn speeltje in plastic. Ik krijg weke knieën en begin aardig te soppen.
Ze grijnst en vind dit heerlijk dat ik ook plastic heb ontdekt als ondergoed. We vrijen maar worden gestoord door de kookwekker.
Oh jee de pasta is klaar. Ik vraag of ze gegeten heeft. Neen en hoopte dat ik iets had.
We staan in de keuken en zie haar mijn ruimte observeren. Ik leg mijn hand onder haar lakleren rokje en voel een luier in plastic.
Ze giechelt, laat om mij te plezieren een plas gaan. Voelt aan mijn plastic luierbroekje dat het mij niet ongewillig laat.
Ik moet de saus nog maken maar met een hand omdraai zet ik alles uit. Pak haar beet en breng haar naar mijn slaapkamer.
Met volle overgave laat zij zich op bed werpen en ontvangt mij met open armen. We bedrijven de liefde. Doen aan seks.
Genieten van elkaar, weet dat dit nu mijn liefje is. Na een lange rit vrijerij en neuken hebben we honger
en begin het voorbereiden van het eten te hervatten. Verliefd aan tafel nuttigen we die. Vrijen even, voeren elkaar.
Ik vraag haar om te blijven slapen. Daar bleek ze al op gehoopt te hebben.
We hebben elkaar gevonden dankzij de luiers en plastic luierbroekjes.
Genieten van elkaar en zijn onafscheidelijk geworden.
Laatst bewerkt:
