Vertaald door: Fopspeentje
(deel 1)
Steeds wanneer ik een kind zie die eigenlijk te oud is om baby-artikelen te dragen, doet me dit denken aan wat mij overkomen is toen ik 14 jaar oud was. Je kunt wel zeggen dat ik stapelgek op jongens was. Ik kwam erachter hoe lekker mijn geslachtsdeel tussen mijn benen was. Masturberen, en het geweldig gevoel van een jongen die van me hield.
Helaas werd ik een keer betrapt door mijn moeder terwijl ik bezig was met een jongen. Mijn slipje hing op mijn knieen en de jongen was heel dicht bij. Mijn moeder werd woedend en stuurde de jongen direct weg, het leek wel het einde van de wereld. Uiteindelijk dreigde ze me de gehele zomermaanden naar oma te sturen, zodat ik kon leren hoe ik me als jonge vrouw moest gedragen.
Ik was ontzet over hoe ze ons verrast had en mijn vriend behandelde. Het was niet eens serieus geweest en ik zou het nog liever met hem uit maken dan de gehele zomer bij mijn oma doorbrengen. Maar hoe meer ik erover nadacht, hoe meer ik me realiseerde hoe erg ik in de problemen zat. Oma was namelijk erg aardig, maar ook heel preuts, correct en streng. Ze had altijd commentaar op mijn kleding: het was te kort of zonder bh. Een enkele dag op visite ging nog wel, maar voor de hele zomer?
Ik probeerde mijn moeder van haar plan af te brengen, maar ze wilde me gewoonweg niet horen. Ze zei dat ze oma al had ingelicht over deze gebeurtenis en dat oma zich zorgen maakte en graag wilde helpen. Toen mijn moeder zei dat oma al inkopen had gedaan voor mij, begon ik me echt zorgen te maken.
Zoals gewoonlijk maakte mijn moeder me gereed voor de treinreis. Ik droeg een roze katoenen trui, witte sokken en mijn zwarte broek. Normaal gesproken droeg ik geen truien, maar als ik het wel deed dan met mooie, sexy nylons. Ma liet me dit alleen tijdens speciale gelegenheden dragen. De kleding die ze uitzocht was een beetje te klein zodat ik voorzichtig moest zijn met opstaan of zitten. Ik haatte deze outfit maar wist dat als ik er over zou zeuren, ik het alleen maar erger kon maken. Ik voelde me in ieder geval jonger dan 14.
Ik nam plaats in de trein en zwaaide nog eenmaal naar mijn moeder. Voordat ze me naar de trein had gebracht had mijn moeder me nog eenmaal gewaarschuwd dat ze de gehele zomerperiode contact hield met oma. Ze verbood me ook om ui mezelf terug te komen, wanneer ik mijn zomer vakantie niet leuk zou vinden. Het verbaasde me dat ze dit echt meende, en tijdens de reis naar oma's woonplaats voelde ik me steeds ongemakkelijker.
Oma ontving me met een gemaakte lach, dat kon ik van haar gezicht aflezen. Onderweg in de auto begon ze te praten over hoe meisjes een geschenk hadden gekregen dat niet zomaar weggeven mocht worden. Dan vertelde ze dat wanneer iemand dat wel deed, zij daar maar eens een poosje vanaf gehouden moest worden. Het enige wat ik wist, was dat ik niet leuk zou vinden wat er ging gebeuren. Ik begon te vragen wat ze er mee bedoelde, maar ze gaf geen antwoord. Ze vroeg brutaal hoe lang ik het al deed met mijn vriend voordat mijn moeder het had ontdekt.
Toen we arriveerden bij haar grote, oude huis, liet oma me mijn kamer zien waarin ik de zomermaanden zou slapen. Ik kreeg een schok toen ik ontdekte dat er in plaats van een normaal bed, een oud, metalen babyledikantje in de hoek stond. Ook stond daar naast een oude commode, en ook een grote witte kast die eruit zag als nieuw. Op het eerste gezicht leek het alsof het ledikantje en de commode bestemt waren voor mijn jongere nichtjes, die in dezelfde plaats woonden en hier soms overnachten. Oma zei me echter dat ik mijn spulletjes in de oude commode moest stoppen en niet in de kast.
Ik had nu rustig de tijd om naar de spullen te kijken voordat oma weer terug kwam. Het babyledikantje zag er groter uit dan normaal, maar misschien werden ze vroeger groter gemaakt dan nu. Dit ledikantje had wit geemailleerde tralies en een nieuw wit plastic zeiltje over het matras.
Ik merkte dat er iets scheen te hangen tussen het bedje en de muur en dat maakte me nieuwsgierig. Als eerste kwam ik erachter dat deze schijnbare schilderijen overeen kwamen als een soort rooster met patronen. Wanneer ik de metalen gespen op het uiteinde zag van sommige roosters, ontdekte ik dat de schilderijen een soort web vormde en ook nog eens op slot kon. Ik raakte verbaasd waarom iemand een bedje wilde dat op slot kon, maar de meeste aandacht ging uit naar die witte commode. Mischien was daar het antwoord te vinden.
Ik luisterde tevens naar het lawaai wat oma maakte met sommige potjes in de keuken. Ze was daar al een poosje druk bezig. Na het openen van het eerste kastdeurtje ondekte ik babypoeder, vaseline, luierspelden, baby doekjes; allemaal spullen om voor een baby te zorgen. Ach wat maakt het uit, oma had me niet gezegt om niet te erin te kijken. Achter de volgende kastdeurtje lag een heleboel baby wegwerpluiers. Alweer vond ik dat er geen reden was, om oma mij te laten verbieden om in het volgende kast deurtje te kijken. Ik deed deze ook open en zag dat deze vol lag met plastick broekjes.
Ik realiseerde voordat ik de deurtjes wilde dichtmaken dat de plastik broekjes te groot waren voor een kleine baby of kleuter.
Met trillende vingers hield ik een broekje voor mij en zag dat deze groot genoeg voor mij kon zijn. Mijn keel werd droog tijdens het heel voorzichtig terug leggen. Ik had een vermoeden in mijn achterhoofd, maar kon het niet accepteren. Ik opende het vierde deurtje en pakte een van de katoenen luiers om erachter te komen dat ze reusachtig groter waren en vele keren groter dan die een baby nodig had. Plotseling herrinnerde ik waar mam en oma over gesproken haden: "een geschenk weggeven".
Ik voelde met mijn vingers tussen het zachte dons en ik probeerde te geloven wat ik eigenlijk niet wilde geloven. Wilde oma dat ik weer luiers ging dragen? Mijn keel werd alleen maar droger toen ik hierover ging nadenken.
Ik maakte de deurtjes weer dicht. Het leek alsof mam en oma hierover gesproken had. Mischien was het wel oma's idee. Ik herinnerde haar opmerkingen toen mijn kleine broertje zichzelf een keer had ondergeplast: dat het het beste was om hem voor de rest van de dag een paar luiers te laten dragen. Moeder heeft dit toen niet gedaan, maar mischien heeft ze dit wel in haar achterhoofd gehouden! Ze was behoorlijk kwaad over de ontdekking van mij met mijn vriendje.
Ik zat op het uiteinde van de bed en staarde naar het open gedeelte van de kast met luiers. Plots herinnerde ik de gespen aan het ledikantje en keek er nog eens naar. Ja, het was groot genoeg voor mij, speciaal wanneer ik ineen zou krimpen. Juist op dat moment, terwijl ik op keek, zag ik oma in de deuropening staan. Ik verwachte een kwaad gezicht van haar omdat ik het een en het ander ondekt had, maar ze had ui zichzelf al een streng gezicht. Ze kwam naar binnen en zei dat het terecht was dat ik zo keek omdat ik dit allemaal gezien hebt.
Ze kwam naast me zitten en begon te spreken over wat ik gedaan had met mijn vriendje, toen mijn moeder het ondekte. Ze gaf me een lange preek over de het leven van een vrouw en de gevolgen voor een meisje dat een "heet broekje" had. Juist terwijl ze klaar was begon ze mijn knoopjes los te maken aan de voorkant van mijn kleding. Ik wist dat ze me een luier wilde gaan laten dragen maar ik voelde me hulpeloos om haar te laten stopen. Ik voelde me gehypnotiseerd door haar, zodat ik daar zat en haar mijn panties omlaag liet doen. Ze deed ook mijn schoenen en sokken uit.
Ik vermoede dit al tijdens het zien van de uitgelegde katoenen luiers die op bed lagen. Ik begon te huilen en smeekte, beloofde lief te zijn, beloofde van alles zolang ze me maar geen luiers liet dragen. Ze pakte tevens een plastik broekje, ik smeekte haar om me niet opnieuw luiers te laten dragen.
Ze schonk geen aandacht aan mijn protest, er nu lagen een stapel luiers, een kan met babypoeder, 4 luierspelden en een plastik broekje naast mij op bed te wachten. Ze draaide zich om om een preek te houden over het feit dat het te laat was voor beloftes en smeekbeden. Ze zei, dat ik haar moest laten zien of ik rijp was en bedaard was om mijn straf te accepteren als een vrouw.
Toen ik stopte met huilen wees ze naar de ledikant en zei dat de ledikant bedoelt was voor stoute, kleine meisjes in luiers, en daarin moesten blijven totdat ze tot rust gekomen waren. Om het duidelijk te maken liep ze erna toe en deed een zijkant omlaag.
Hierna richtte oma zich op de luiers ik moest op het bed gaan liggen en meer op het uiteinde daarvan. Ik droeg nog steeds mijn panties en het maakte me bang toen oma ze uit deed. Nu was ik totaal naakt, zittend op bed, met oma tussen mijn benen. Ik keek tussen mijn benen naar mijn krullend schaamhaar en bloosde. Het was een tijdje geleden dat iemand mij naakt gezien had.
Oma lachte en pakte de kan met babypoeder. Ze poederde me aan de voorzijde tussen mijn benen en daarna op mijn billen. Daarna duwde ze mijn benen wijd open en legde de luiers tussen mijn benen. Het voelde als een grote katoenen inleg wat opkropte. Oma trok de luiers strak voordat ze deze vastspeldde, en ik moest tevens mijn benen wat wijder houden van haar.
Het was een heel vreemd gevoel, ik veronderstelde me dat ik in een diepe gedachte verschoond werd als een kleuter. Ineens had ze aan elke zijde ter hoogte van mijn middel een speld zitten en een tweede eronder naast mijn heup. Ik ondekte dat dat dit de luiers nog een stuk strakker maakte, maar dat maakte niet meer uit want omdat het ledikantje toch in de buurt was.
Wanneer ze klaar was met de luiers ombinden pakte ze mijn enkels beet en deed deze door de been holtes van het plastikbroekje en werkte deze omhoog tot mijn knieen. Ze hielp me met opstaan.
Daarna realiseerde ik me hoe dik de luiers eigenlijk waren, deze hielden mijn benen wijder uit elkaar als normaal. Ik stond daar stil, met het vreemde gevoel van de luiers, ze deed de plastic broekje omhoog, over de luiers, en op zijn plaats. Ze liet me een keer rondraaien, om te zien of de luiers wel geheel op zijn plaats en in mijn plastik broekje zaten.
Ik nam een stap en begon weer te huilen. De luiers voelde dik en voelden heel kinderachtig aan. Ik haatte dit gevoel en ik haatte oma omdat ze mij luiers liet dragen, maar ik kon deze dingen niet tegen haar zeggen.
Ik stond daar en brulde het uit. Oma veegde mijn tranen weg. Ze trok mijn kleding over mijn hoofd, deed het op zijn plaats en deed de knoopjes weer dicht. Toen ze ermee klaar was pakte ze me bij mijn arm en liet me in volle aanzicht voor de spiegel staan en liet me zijdelings staan zodat ik kon zien dat mijn kleding te kort was om mijn achterwerk met plastic broekje in zijn geheel af te dekken.
Ik zal nog altijd haar woorden onthouden:
"Zie je Barbara, hoe je luiers en plastik broekje eruit zien onder jouw kleding. Dit is hoe een baby meisje wordt gekleed en dit is hoe je de zomer doorbrengt als je niet exact doet wat ik je opdraag of andere problemen maakt." Ze zei daarna op zachte toon dat ik maar mee moest komen naar de keuken om daar met haar een glas limonade te drinken.
Ik probeerde te stoppen met huilen terwijl ze met me in een handje loopt. Het was een snelle loop met dikke luiers tussen mijn benen en de elastiek van mijn plastik broekje schrappend langs mijn huid. Ik kon bij elke beweging het plastic gekraak horen, en voelen dat mijn achterste te dik was voor mijn kleding, zodat iedereen mijn schaamte zou zien.
Er was nog iets wat ik merkte: de dikte van de zachte kleding met een laag babypoeder wat mijn schaamlippen plaagde. En dat dit alles wat oma deed of zei, me zou verlagen. Het goede gevoel voor haar was dat ze me vermoedelijk een bang gevoel bij me wilde opwekken. Ik bloosde woedend tijdens het lopen naar de keuken. Gelukkig had oma in de gaten dat het een beschamend gevoel gaf door mij weer in luiers te laten lopen.
Oma liet me zitten op een van d'r stoelen in de keuken. Terwijl ze een grote glas limonade aan het inschenken was probeerde ik gebruik te maken van het vreemde gevoel van zitten op een soort dikke ondergoed! Ze zei dat wanneer ik geluierd was, alleen moest gaan zitten op stoelen met een plastic zitting.
Nadat ze had plaatsgenomen begon ze over de regels die ik na moest leven de hele zomer. Ze legde uit dat de luiers bedoeld waren te voorkomen dat ik mezelf kon aanraken (of iemand anders mij kon aanraken tussen mijn benen) Wanneer ik luiers omhad mocht ik ze niet aanraken of het plastic broekje op geen enkele manier, het toilet buiten beschouwing en wanneer ik moest poepen moest ik het haar komen vertellen. Ze legde uit dat ze wegwerpluiers had, die groot genoeg voor mij waren en me erin zou verschonen voordat ik moest poepen.
Ik vond het niet leuk om dit aan te horen. Op dit moment waren de luiers dik en onbehaaglijk, en een beetje warm door de plastic broek. Maar het vermoeden dat ik mijn luiers moest gebruiken waarvoor ze bestemt zijn waren echt. Ik realiseerde me dat oma meer in gedachte had dan me belachelijke kleding te laten dragen om mij te vernederen. Ik was feitelijk ook afhankelijk van de luiers.
Een rilling ging hierna door mijn ruggegraat. Het was een hele poos geleden dat ik in mijn broek geplast had en me deed voelen hoe dat was. Ik voelde me zo meer onbehaaglijk. Ik voelde me nu meer gevangen. Ik wilde weg rennen en de luiers uitdoen maar ik wist dat oma me tegen zou houden.
Ze was heel serieus over het vertellen van mijn handen aan mijn luiers. Ik luisterde naar haar regels over het toestemming vragen om ergens naartoe te gaan zonder haar, bedtijd en al meer van die dingen, maar ik was al aan het proberen een manier te vinden om mogelijk te vermijden dat ik mijn luiers moest gebruiken. Deze gedachte maakte me zo bezeten dat oma dacht dat ik aan het dagdromen was en zei me dat ik beter aandacht aan haar moest schenken.
Ze plaatste een baby-opstel kalender aan de keuken muur en zei me dat dat mijn straf kalender was. Wanneer ik iets verkeerd zou doen zette ze een "lu" erop dat inhield dat bij elke beschreven dag met "lu" erop, ik dan geluierd werd die dag om te leren lief te zijn. Als ze er een "le" eropzette op die dag betekende het dat ik die nacht in het ledikantje moest slapen en wanneer ze er een "s" op plaatste ik de avond een pak slaag op mijn billen zou krijgen - het aantal slagen berekend vanaf de dag dat ik gearriveerd was (vandaag was dus de eerste dag van aankomst).
Mijn hoofd raakte helemaal in war bij het aanhoren van deze strafregels en behandelingen maar bij horen van het volgende wat oma zei, golfde er een bange gedachte door mij heen. Ze wilde dat als iemand me vroeg waarom ik luiers droeg, ik ze de waarheid moest vertellen.
Ik vroeg haar wat deze "waarheid" betekende. Ze vertelde me dat ik moest vertellen dat ik betrapt was met het spelen met mezelf en weer in luiers was geplaats als geheugensteuntje om weer te laten gedragen als een correcte jonge vrouw. Ik voelde mijn gezicht gloeien bij deze gedachte. Ik wist bij mezelf dat ik dit niet op kon brengen maar zei niks tegen oma hierover.
Er was nog geen aantekening gemaakt op de kalender. Mischien betekende dit dat ik binnenkort mijn luiers af mag doen. Als dat werkelijk zo was hoefde ik niet steeds geluierd te worden of het uit te leggen aan een vreemde.
Ik begon oma's systeem te begrijpen. Ik had nog een hele dag voor me en wist een ding dat oma me zeker zou controlleren. Ik beefde met de gedachte om in luiers te blijven. Alsof ze mijn gedachten kon lezen zei oma dat ze nu met me wilde uitgaan winkelen. Ik begon te snikken, smeekte haar en begon meer te huilden.
Ik herinnerde de warme tranen stromend langs mijn gezicht en tevens realiserend dat mijn luiers met de tijd meer oncomfortabeler werd (heet en jeukend) voor mijn gevoel had ik snel een bad nodig.
Oma luisterde zo'n 2 minuten naar me en liep naar de kalender. Ze zette op elke aankomende 5 dagen een "lu" erop. En een "le" op het hokje van vandaag. Daarna vertelde ze me dat ik 1 minuut de tijd had om mijn sandalen aan te trekken of ze zou anders nog meer "le's" plaatsen op de kalender.
Het was alle aanmoediging die ik nodig had. Ik stopte niet met denken ik had juist 5 dagen in luiers verdiend en dat ik moest slapen in een ledikant die nacht, ik wist dat ik niet meer moest uithalen om in problemen te komen.
Ik luisterde alweer naar het gekraak van mijn plastik broekje en zo snel als ik kon ging ik naar boven. Op een geven ogenblik vond ik mijn sandalen en deed ze aan en ging weer naar beneden.
Oma liet me mijn neus snuiten voordat ze me naar de auto bracht. Ik wilde er eigenljk naar toe rennen zodat niemand mijn kleding kon zien maar oma hield mijn hand vast en nam de tijd. Er waren niet veel mensen op straat dat werkte in mijn voordeel. Ik begon alweer te huilen totdat oma me waarschuwde dat er meer ruimte was op de kalender voor letters.
Ik stopte hier snel mee, toen we door de stad reden haatte ik elke stoplicht, elke straat bracht me dichter bij winkels. We parkeerde de auto voor een vreemd uitziende winkel dat draaiende stoelen en kruisen als aanzicht op het raam. Todat we binnen waren bergreep ik waar oma die grote luiers en plastik broekjes vandaan had die ze voor mij gekocht had. Er waren rekken vol met dit.
Ik staarde veelal. Mijn keel was droog. Mijn oma liep naar de balie en vroeg de verkoopster dat ze luiers nodig had die groot genoeg zouden zijn voor haar kleindochter. Ik voelde me gevangen en met mijn rode wangen staarde ik naar de vloer, te verlegen om de verkoopster aan te kijken. De verkoopster was een oudere vrouw maar nog jonger als oma.
Ik had het idee dat het ze niet echt verbaasd was om een 14 jarige meisje in luiers te zien. Ik probeerde nog mijn kleding omlaag te trekken om mijn ballonachtige plastic broekje te verbergen. De verkoopster vroeg in een aardige toon waarom ik nog luiers droeg en ik voelde me machteloos terwijl oma haar de waarheid vertelde.
De verkoopster schonk hier veel aandacht aan. Ze maakte een opmerking en suggereerde dat ik gestraft was en liet ons naar de afdeling gaan waar de volwassen luiers lagen. Ik moest daar blijven staan, met een rode diepschamend gezicht terwijl ik luisterde naar de discusie tussen hen over de verschillende merken van luiers en hoe effectief ze werkte bij elk verschillende mogelijkheden van incontinentie.
Mijn nood voor een badkamer was niet erg ver weg meer alleen nu genoot ik opnieuw van een onbehaaglijk gevoel: ik moest nodig poepen. Juist toen dit door mijn gedachte ging, hoorde ik de verkoopster aan oma vragen waarom ze wegwerpluiers wilde voor mij. Oma vertelde haar dat de wegwerp meestal nodig waren als ik moest poepen. Ze wilde geen vieze was van katoenen luiers.
De verkoopster pakte een pak met attends in junior maat. Ze vertelde dat attends een plastik binnen voering had, dat comfortabel zou zijn voor de patient, dit zou dan niet zo bezorgzaam zijn. De verkoopster pakte 2 tassen met luiers en tegelijk voelde ik de druk op mijn achterste.
Mijn poep wilde sneller komen als normaal, mischien had ik iets gegeten dat niet goed voor me was. Met bonsende hart fluisterde ik tegen oma dat ik snel moest poepen en of ik een wegwerpluier om kon krijgen?
Het voelde vreemd aan om een luier te vragen. De oudere vrouw keek er niet vreemd van op. Oma keek de verkoopster aan, zij vertelde dat het vrouwentoilet achterin de winkel was en daar ook een oude ligbank was zodat het gemakkelijker was.
Ze begeleide ons door de stapel dozen naar een oude maar schone toiletkamer. Oma liet me mijn kleding omhoog houden zodat ze mijn broekje omlaag kon doen, spelde de luiers eraf en haalde ze weg. Ik keek hoe ze deze opvouwde en in haar handtas deed. Ik kon nu zo mijn benen weer sluiten, er zat nu niks tussenin wat jeukte of warm was en het voelde weer normaal aan. Ik keek omlaag naar de roze plastik broekje tussen mijn enkels en voelde verdriet. Dit gevoel kon nog even zo duren. D'r waren 5 "lu's" op de kalender geplaats en dat betekende dat het zeker nog 5 dagen zou duren voordat ik deze gevoel weer terug zou krijgen.
Ik zag dat de verkoopster een attends verspreide op de ligbank. De verkoopster boog voorover, begeleide me op de wegwerpluier en poederde me met babypoeder. Ze legde uit dat gebruik van poeder belangrijk was met attends tenzij oma zou willen dat ik heel snel jeuk zou krijgen. Oma's gezicht kreeg een interresant uiterlijk en ze vertelde dat ze dit zou onthouden.
De verkoopster duwde de luier tussen mijn benen en plakte het strak vast. Ik kan je vertellen dat dit een stuk dunnner was dan de 3 katoenen die ik vanochtend droeg. Ik bewoog mijn benen een beetje en ontdekte ik kon ze beter sluiten dan normaal. Mischien was dit allemaal zo slecht nog niet.
Juist opdat moment voelde ik een ander herinnering, en dat is dat ik moest poepen. Voordat iemand ook maar iets kon doen, vroeg oma aan de verkoopster over het voor en nadelen van dubbele of drievoudige gebruik van attends. De verkoopster vroeg aan oma of ze een demostratie wilde en oma stemde toe.
Ik voelde me buitengesloten.
De verkoopster pakte nog een attends uit de tas en liet me mijn heup omhoog doen zodat ze de luier onder me aan kon doen het was belangrijk om de eerste luier te perforeren voor een maximale absortie. Dan pakte ze een paar scharen van haar lab en gebruikte ze deze om een stuk eruit te knippen uit de luier die ik al omhad. Dan duwde ze de 2de luier op zijn plaats en tapte deze strak om en vroeg oma of ze een derde luier geplaatst wilde hebben.
Oma zei dat deze 2 wel genoeg zou zijn voor deze ene keer. De verkoopster hielp me met opstaan en trok mijn plastik broekje eroverheen. Nu was de prop dunner zodat mijn panties wat losser zaten. Maar, d'r was nog steeds opvulling genoeg om mijn benen gespreid te houden. Ik zou nog steeds belachlijk erbij lopen en mijn kleding verraade nog steeds het geheim aan iedereen die ernaar keek. Ik maakte aanstalte om "te gaan". De 2 vrouwen bespraken dat mijn luiers binnenkort gebruikt zouden worden waarvoor ze bestemt waren.
Ik was bang dat ze bleven staan wachten totdat ik plaste en poepte maar toen vroeg de verkoopster aan oma hoe ze voorkwam dat ik mijn luiers uit zou doen en gebruik zou maken van het toilet en dan de luiers weer op zijn plaats kon doen.
Dit betekende dat ik dus een kans had om mezelf aan te raken. Wanneer oma zei dat ze daar een complete oplossing voor had, meer dan alleen een oogje op mij houden, hierna zei de verkoopster dat ze wat ideeen had en vroeg of oma haar even wilde volgen.
Oma droeg mij op om te wachten in de badkamer totdat ze klaar was met zaken doen. Net terwijl ik moest plassen en poepen. Ik stond daar en deed mijn handen tussen mijn benen om te voorkomen dat ik ging plassen en poepen in mijn luiers. Ik had een angstig gevoel voor dit, omdat ik te oud was om nog luiers te gebruiken. Opeens herinnerde ik me aan wat de verkoopster vertelde over het losmaken van mijn luiers en gebruik te maken van het toilet.
Nu de tijd aandrong voor deze reden. Zou ik het wagen? Zou ik het kunnen verbergen? Met mijn constante hartslag in mijn keel en met de nog openstaande deur stapte ik naar het toilet en deed het plastic broekje omlaag. Ik wilde de tapes los maken, terwijl ik realiseerde dat de luiers los genoeg waren om ze zo omlaag te doen, net als een paar panties. Ik moest wel een klein beetje wringen maar het lukte, zodra de luiers omlaag waren ging ik op het toilet zitten.
Doordat ik het al een poosje ingehouden had, had het even de tijd nodig om het te laten komen. Ik keek naar de vloer, concentreerde me erop en duwde het eerste grote deel van de poep eruit. Ineens voelde ik een hand achter in mijn nek, alduwend van het toilet af en stuwend richting de muur. Wanneer ik op keek zag ik dat de verkoopster was terug gekomen. Haar witte verpleegschoenen waren te stil om me van te voren te kunnen waarschuwen.
Oma stond achter haar en keek heel boos. Niemand zei wat totdat de verkoopster tegen oma zei, dat ik niet de tijd had om alles in het toilet te doen, en dat sommige materialen verwijdert waren van haar. Het was waar, ik kon de harde stuk voelen die mijn kleine kontgat nog open hield. Ik hoopte al dat het niet op de grond zou vallen.
Oma was woedend maar het nieuws die ze van de verkoopster kreeg bracht haar op een andere gedachte en er verscheen een glimlach. Oma begeleide me naar de ligbank, waar ik al waggelend naar toe moest, de luiers en panties rondom mijn voeten maakte een schaafend geluid op de vloer. Het voelde eng aan om te lopen met een deel van mijn ontlasting nog in mijn achterwerk.
Nadat de verkoopster de luiers weer om had gedaan begon ik te huilen. Ik wilde zodanig weggaan zonder te hoefen plassen en te poepen. Ik was in de war, diep schamend en angstig de gehele tijd in luiers. Deze keer was de verkoopster overtuigt dat ze de luiers goed strak had vastgetapt. Ze liep even naar de voorrraad kamer om daar verpakkingstape te halen en plakte deze hierna over de bestaande tapes heen.
Mijn plastic broek deed ze weer op de plaats en de verkoopster vertelde oma dat het mischien tijd was om een van haar ideeen uit te voeren.
Oma stemde toe en knikte naar de verkoopster en beiden vrouwen pakte me beet bij mijn polsen. Voor ik het in de gaten had, deden ze vuisthandbalschoenen om mijn handen. Deze waren niet van duimen voorzien en het binnenste was zacht en glad. De buitenkant was van nylon gemaakt en ook glad. Ze waren een beetje kromgetrokken bij de pols aan ieders zijde en daar waren ze goed vastgegespt zodat ze niet loskonden.
Ik hield mijn handen naar voren gestrekt en staarde naar deze vreemde dingen. De verkoopster zei dat ik moest proberen om ze te verwijderen. Ik wist dat dit truuk was, maar toch deed ik het. Ik ondekte dat de gladde binnen en buitenkant mij tegenhield om mijn handen te gebruiken voor alles. Ik kon niet iets vastpakken of houden.
Ik voelde opnieuw hoe strak de verkoopster mijn luiertapes had vastgemaakt. D'r was niks wat ik kon uithalen voorals ze me alleen lieten voor een paar uurtjes. Juist als de eerste tranen naar beneden rollen uit de hoeken van mijn ogen, voelde ik een kleine warme toeloop tussen mijn benen.
"Oh nee!" Hoorde ik mezelf zeggen al staarend naar mijn middel. De druppels werd al snel een stortvloed. In feite had ik het niet meer onder controle, gevoelsmatig sluit ik mijn benen een beetje meer en met opluchting leegde ik mijn blaas. Ik voelde de warme plas in de luier en de absortie gedeelte zoog het op. De voortgang van sensatie tussen nat en droog was vreemd en ik voelde me er vies bij. Ik kon de voortgang van de plas voelen, die zich door de luier verplaatste.
Juist dan voelde ik een andere golf van verontwaarding voor mijn terugreis naar huis en plotseling wist ik dat ik niet in staat zou zijn om het tegen te gaan. Het zou niet uitmaken hoe vaak ik het ook zou proberen, ik begon zelf te voelen dat ik mijn luier bevuilde. Ik was zo verrast, dat later oma vertelde dat ik daar stond met een afwezige gedachte op mijn gezicht en met mijn mond open hangend. Ze zei dat dit haar liet herinneren toen ze mijn moeder zindelijkheidstraining gaf.
Ik voelde de poep ontsnappen en tegen de strakke luier weerstand bieden. Het verspreide zich en door de verademing was dit wonderbaarlijk, het gevoel van mijn luier maakte me misselijk. Ogenblikelijk hierna kon ik weer gewoon ademen. Mijn wangen waren rood van schaamte en mijn luier voelde zo nat en smerig aan dat ik bang was om te bewegen.
De tussen pause was wanneer niemand meer iets wist te zeggen. Opeens vroeg de verkoopster aan oma of ze me nog wilde verschonen voordat ze de winkel verliet. Ik hoopte dat oma zou instemmen. Ik gaf haar een meest blije gezicht en hield mijn mond dicht. Oma keek me aan van boven naar beneden, alsof ze erover na moest nadenken.
Haar gesprek klonk nog in mijn oor. Oma zei "heeft ze een verschoning nodig dan. Ik bedoel, zal de luiers lekken of rommel uit de luier lopen als ze loopt of gaat zitten? Gezien ik een auto heb is het iets om er over na te denken.
"Nee. niet echt. De nieuwe attends hebben beschermde naden tegen smeurie zoals babyluiers die hebben. Ze is dubbel geluierd zodat het meer urine kan verdragen en het plastik broekje is groot genoeg om het af te schermen tussen de been openingen zodat het niet kan ontsnappen. Nee, dan hoeft ze eignlijk niet verschoont te worden maar het zal de jonge dame spijten binnen een paar uurtjes als je het niet doet zei de verkoopster.
"Waarom?" Vroeg oma nieuwsgierig.
"Omdat de attends eigenlijk bedoeld zijn te dragen zonder plastik broekje. Daarom zit de luier elastisch strak tussen haar middel en been openingen. De ontwerper heeft alleen rekening gehouden met lucht circulatie daar waar de luier is vast getapted. Wanneer je er een plastik broekje over de attends doet word het gauw warm en jeukerig. Een van mijn klanten noemde het een prive sauna in de hel."
Oma lachte, bedankte de vrouw voor haar advies en begeleide mij naar de kamer. zodra ik mijn eerste stap deed wist ik dat dit een lange morgen zou worden. Ik kon de lauwe brij in de zitvlak van mijn luier voelen verschuiven bij elke beweging van mijn lichaam.
Mijn luiers waren ook zwaarder en maakte meer geluid tijdens het lopen. Ik realiseerde dat de verkoopster gelijk had. Ik had nog maar net mijn plastik broekje om en voelde al een warme constructie. Ik was net gestopt met tranen. Ik snuivende en staarde naar de vloer toen we richting de kassa liepen om mijn nieuwe luiers te betalen.
Op de terug weg naar de auto was ik armoedig over het druk maken van mensen die evt. mijn plastik broekje onder mijn panties konden zien. Ik keek erniet naaruit bij de gedachte dat ik moest zitten met mijn vieze luier om maar probeerde een besluit te maken om oma over te halen mij terug te nemen naar de winkel en alsnog mij te gaan verschonen. Ik keek naar oma's gezicht en besliste dat ik geen risico moest nemen om haar kwader te maken.
Wanneer we bij de auto aankwamen wilde oma mij nog geen plaats laten nemen voordat ze een plastik tas had uitgespreid over haar zitting. De auto was heel warm van binnen door de zon en de tas bleef steken tot mijn dijen bij het zitten gaan. Ik dacht niet aan de tas, omdat zitten deze ervoor zorgde dat mijn poep zich verspreide over mijn gehele achterwerk.
Ik wist niet waar we naar toe zouden gaan en het maakte me ook niet uit. ik kon mijn vieze luier ruiken en ze waren al warm en jeukerig van binnen. Toen ik zag dat oma haar hoofd had gedraaid om van baan te veranderen, probeerde ik krabben maar door de luiers, handschoenen en de dikke opvulling voorkwam dit.
Ik wist dat deze dingen me zorgen zou maken wanneer oma met mij een winkelpromenade zou bezoeken.
Ik was het winkel uitstapje eigenlijk vergeten die ze beloofd had. Hierdoor was ik bang dat mensen me in luiers zouden zien, nu had ik iets anders om me zorgen over te maken. Ik was nat en vies en ik was er zeker van overtuigd dat iedereen die in de buurt kwam erachter zou komen wat er aan de hand was. Maar daar was niks tegen te doen. Ik was er zeker van overtuigd dat oma me zou straffen voor het afdoen van mijn luiers in de medische winkel. Ze had geen woord gezegd en dat betekende dat ze nog steeds kwaad was. Ik dacht aan de kalender in de keuken waarop alle "lu"s stonden binnen een paar uur. Als ik ook maar iets tegen oma zou zeggen dat haar bozer zou maken zou dit erger worden.
Ik stapte heel voorzichtig uit de auto, haalde de plastik tas van mijn dijen en liet oma mij bij mijn armen beet pakken om te gaan winkelen. Zodra we in de winkelpromenade waren wist ik dat mijn ergste nachtmerrie uit kwam. Mensen liepen al staarend voorbij, zodra ze mijn handschoenen zaggen staarde ze nog meer. Mijn gezicht was constant voorzien van schaamrood maar oma zei dat ik geen aandacht moest schenken aan onze bekijks die we kregen.
De ergste keren was, dat sommige mensen vanachter tegen ons opliepen omdat we te langzaam liepen en een excuus zochten om het goed te kunnen kijken. Ik suggereerde in gedachte dat ze de lucht van mijn luier achter me erger was dan elders. Bij elke stap die ik deed verschoof de poep een beetje en deed mij aan herinneren hoe vies ik was. De luiers waren ondertussen behoorlijk zwaar. Zij zagen meer tussen mijn benen als ik dat ik kon zien en maakte meer voor hun zichtbaar. Als niemand zou zien dat ik luiers en een plastik broekje droeg dan zouden ze het wel in de gaten hebben met het geluid dat het maakte bij elke stap.
Oma nam ons mee naar een warenhuis en naar de afdeling tieners. Ik wilde niet dat iemand in de buurt zou komen en greep ik oma's hand een klein beetje harder beet, probeerde haar te vertellen dat ik bang was.
Natuurlijk, begreep oma dit ze koos ervoor. Ik had geleerd dat oma wist dat dit goed was om mij te vernederen.
Ondertussen kwam een jonge verkoopster op ons af. Oma zei tegen haar dat we verschillende paren korte broeken nodig haden. Alsof het meisje nog niet in de gaten had, vertelde ze haar dat ik geluierd was en de korte broeken groot genoeg moesten zijn om eroverheen te kunen doen.
Het meisje keek mij opnieuw aan. Ze was pas een paar jaar ouder dan mij en ik kon zeggen dat ze zich verontschuldigde tegenover mij. Ik kon haar ook vertellen waarom ik was geluierd maar ze was te verlegen om het te vragen. Ze suggeerde dat we naar de vrouwen afdeling moesten voor grotere maten. Onderweg ernaartoe, vertelde ze dat ik mijn handen onlangs had verbrand en de handschoenen het verband moet afdekken. Sindsdien kon ik mij niet meer behelpen in het toilet en was het nodig mij mijn luiers te laten gebruiken.
Het meisje gaf een beleefd antwoord maar ik kan je vertellen dat ze nog nieuwsgierig was en er niet echt van overtuigd was. Het meisje liet oma een paar korte broeken van baggy bermuda zien. Oma vertelde haar dat ze meer een broek wilde met traditonele style voor mij. Wanneer het meisje een paar korte broeken liet zien die mijn plastik panties het minst zichtbaar zou maken, knikte oma en het meisje hield het hierna voor mijn middel om te zien of het zou passen.
Terwijl ze dit deed zag ik haar neus fronsen. Ze keek me vreemd aan en vroeg aan oma of het mogelijk was dat ik gepoept had. Nadat oma geknikt had naar het meisje, zei het meisje dat ik beter geen kleding kon passen voordat ik verschoont was. Oma bedankte haar voor de genomen tijd en zei dat we met een paar minuten terug zouden zijn.
Ze pakte me weer beet bij de hand en nam me mee naar het vrouwen toilet. Ik was bang voor datgene wat ging gebeuren en was vergeten dat oma mijn katoenen luiers in haar tas had zitten. D'r was een ligbank aanwezig in het toilet en er waren een paar vrouwen aanwezig die zich aan het opmaken waren met make-up. Oma zei dat ik moest gaan liggen op de bank zodat ze mijn luiers kon verschonen. Bij het horen van het woord luiers keken beide vrouwen om en staarde naar mij.
Op dit moment waren mijn luiers echt doorgehangen zodat men kon zien dat dit 14-jarige oude meisje gekleed in luiers en plastik broek was. Ik bloosde hard terwijl zij toekeken en draaide mijn gezicht van hun af.
Langzaam ging ik op de bank zitten, wilde eigenlijk niet gaan liggen omdat ze anders dan volop mijn luiers konden zien.
Oma kwam terug met een paar stukjes papier, waarvan sommige nat waren. Zonder ook maar een woord zeggen deed ze net alsof ik een kleuter was en liet me op de bank liggen, deed mijn boven kleding omhoog, trok mijn plastik broek omlaag tot mijn enkels en begon de tapes van de luier los te maken. De vrouwen keken heel verbaasd toe.
Voordat ze de attends weghaalde, verspreide oma de katoenen luier uit die ik eerder gedragen had en deed het hierna onder mij. Oma zei dat ik mijn heup omhoog moest houden en hield deze omhoog terwijl ze me een beetje schoonmaakte.
Ik voelde dat de attends onder me vandaan werden gehaald en dat ze met het natte gedeelte van de luier mijn bips schoonveegde. Oma zei dat ik mijn heup omhoog moest blijven houden. Ze rolde de attends op en maakte het vast met de tapes ervan, en gooide deze in de vuilnisemmer. Ze kwam terug en gebruikte de papier stukken om mij voor de rest schoon te maken voordat ze zei dat ik mijn heupen weer omlaag kon doen. Ze splede de luiers vrij strak en maakte gebruik van 4 stuks, zoals ze de eerste keer deed. Daarna liet ze me weer opstaan en plaatste de plastik broek weer op zijn plaats.
De vrouwen bleven stil toekijken naar mijn hele verschoning en ik was blij dat het klaar was zodat we weg konden. Ik was blij dat ik bevrijd was van mijn natte en vieze wegwerpluiers. Ze waren warm, jeukerig en oncomfortabel geworden zodat ik nergens ander meer aan kon denken.
De katoenen luiers waren dikker en het was stijver tijdens het lopen maar ik was schoon dus meer comfortabeler. Nu wist ik wanneer ik in een goede gesituatie was. We gingen terug naar de sportkleding afdeling en vond dezelfde verkoopster. Een uur later had ik twee complete zomer kledingstukken en vier paar korte broeken. Ondanks tegen het advies van de verkoopster, waren ze toch allemaal blootgesteld aan mijn luiers en oma ging weer weg. Het ergste deel van dit gebeuren was, dat oma niet gebruik wilde maken van de verschoonkamer die daar ook aanwezig. Ze zei dat ze zich daar moest behelpen omdat het te klein voor 2 personen was.
Ze liet me de kleding passen midden in de winkel, met mijn luiers in volle zicht voor iedereen. Ik wist zeker dat er geen ergere dingen konden gebeuren wat mij al overkomen was. Het leek alsof de hele wereld wist dat ik nog in luiers was. Daarna vertelde oma mij naar de babyafdeling te gaan om een pak luiers uit te gaan zoeken voor mijzelf. Ik wilde vragen waarom maar dan zou ik een flater slaan. Ik moest voor de tweede keer een vernedering ondergaan om een pak luiers te dragen terwijl ik geluierd was.
Ik probeerde een plan te vinden om eronderuit te komen maar dat was hopeloos. Ik stond voor de rek met pakken luiers en keek ernaar. Allemaal hadden ze een babymotief en het woord "luiers" in grote letters erop staan. Uiteidelijk pakte oma een roze pak luiers en gaf me geld om ze te gaan betalen.
Omdat ik de handschoenen omhad moest ik het geld en de luiers voorzichtig vasthouden. Ik hoorde het gekraak van mijn plastik broekje tijdens het lopen richting de groep kassa medewerksters. Ze begonnen te staren, speciaal wanneer ze zagen wat ik aanhad en tevens ook in mijn handen droeg. Op dit moment waren mijn wangen alweer rood en trilde mijn handen.
Ik kon de vraag in haar ogen zien, maar ze vroeg alleen of het makkelijker zou zijn om de tas over mijn schouder te doen. Ik knikte en ze kwam erachter vandaan om me te helpen. Ze plakte gelijk het bonnetje vast aan de luiertas. Oma stond met een glimlach aan het uiteinde ervan.
Op dat moment voelde mijn wangen aan alsof ze bloosde voor de rest van mijn leven. Ik was echt zwak door de schaamte en vernedering. Ik wilde geen risico lopen om met haar te praten ik hoopte dat we na het verlaten van de winkel gelijk weer naar de auto zouden gaan. Maar dat was niet haar plan.
Ze nam me mee naar een lunchroom en bestelde er een extra grote cola voor mij. Ik wilde eigenlijk niet omdat ik ook geen dorst had, omdat ik al vermoede dat ze wilde dat ik mijn luiers ging plassen. Ik haatte deze gedachte. Ik was droog en comfortabel zoals ik maar zijn kon, een plastik broekje en alles dragend, ik wilde niet weer nat of vies worden. Ze wilde laten merken dat ik in luiers was en me meer wilde straffen als we thuis waren.
Voor de rest van de ochtend volgde ik haar van winkel naar winkel ook om voor d'r zelf inkopen te doen. Binnen de kortste keer moest ik weer plassen en deed mijn uiterste best om het in te houden maar ik had voor de tweede keer uiteindelijk mijn luiers nat voordat we in de auto zatten om naar huis te gaan. Op dat moment had het plastik broekje (welke ik haatte met een verdreven hartstocht) mijn luiers warm en vochtig gemaakt. De plas maakte de luiers zwaar en kondigde aan meer bewust te zijn van hoe nat ik was tijdens het dragen van katoenen luiers.
Terwijl ik ging zitten op de plastike tas op de stoel, vroeg oma hoe nat ik was. Ik gaf haar een enkele antwoord, "doordrenkt". Het was het eerste woordje sinds vele uurtjes. Het werd tijd dat we naar huis gingen om te gaan eten.
Toen we thuis waren nam oma mij en ons inkopen mee naar boven en verschoonde me in twee attends luiers. Ze sprak in baby taal naar me en bevestigde dat ik een kleine kleuter was die nog luiers moest dragen. Ik wist genoeg, deze waren comfortabler dan de katoenen luiers maar ik klaagde er niet over. Ze had me zojuist verteld wat voor straf ik zou krijgen als ik probeerde de luiers uit te doen.
Tijdens het eten deed ze de handschoenen van me af zodat ik kon eten. Alweer praatte ze kalm, maar ik maakte me meer zorgen over de 5 "lu"s op de kalender en wat erbij zou worden gezet. Uiteindelijk, na het toetje, begon ze aan te halen wat er gebeurd was in de medische winkel.
"Je bent heel stout geweest vanochtend," Zei ze terwijl ze aan haar koffie nippelde.
"Ja, oma, ik was slecht. Maar vanaf nu zal het goed komen, je zult het zien" zei ik. "Ik beloof dat ik het nooit meer zou doen."
"Hoe denk je gestraft te worden? Je bent al geluierd de aankomende 5 dagen." Ik haatte haar voor het vragen van deze vraag. Het lokte me uit om mijn eigen straf te moeten omschrijfen. Ik zat daar stil totdat ik uiteindelijk een aardig antwoord gaf.
"Ik weet het niet" dit was alles wat ik kon zeggen.
"Nou dan, laat mij je dan een keuze laten maken. Wil je er een hebben die heel oncomfortabel is met een korte periode of eentje die een beetje oncomfortabel is voor een lange periode?" Hoe moet ik dit beantwoorden? Ik wilde weg rennen van haar, mijn luiers uit doen en weer normaal kunnnen doen maar ik wist dat moeder haar steunde. Ik dacht er een paar seconden over na en maakte mijn beslissing.
"Een korte periode"
"Akkoord dan. Ik ga je nu naar bed brengen. Je hebt een lange dag gehad en ik denk dat je vroeg zult slapen." Ze stond op van tafel en keek naar de kalender. Ze plaatste met een stift voor de aankomende 2 dagen een "le" erop. Ik ademde een zucht van verlichting. Twee nachten meer slapen in een ledikant zag er niet slecht uit als straf. Ze zag mijn gezicht uitdrukking en zei:
"Kijk niet zo opgelucht. De volgende 2 dagen zijn voor goede maatregelen. Ik heb meer voor je in petto dan je te laten slapen in een ledikant." Ik wilde protesteren dat 3 dagen in een ledikant lang genoeg was, maar ik hield mijn mond maar dicht. Ik was al genoeg in problemen.
Ze nam me mee naar boven en hielp me met uitkleden. Mijn luiers waren nog droog (maar werden met de tijd warmer en jeukeriger) zodat ik verrast was wanneerde ze me weer op bed legde en mijn plastic broekje omlaag trok en daarna de tapes van de luiers los begon te maken. Mischien wilde ze het verwisselen in katoenen? Ik wist niet wat er ging gebeuren, ik zei niks en liet haar maar haar gang gaan.
Terwijl de luiers weggehaald en dichtgevouwen waren liep ze naar de witte commode en nam iets kleins uit een van de laden het was een klein pakje met folie wat uitzag als een kogel. Ik keek naar hoe ze het uitpakte. Dan pakte ze mijn hand en duwde er een klein ronde plug in het voelde als was in mijn hand. Ze keek terug houdend met een overwinning op haar gezicht.
"Weet je wat het is?" Ik schude mijn hoofd.
"Het heet een zetpil. Het laat je darmen werken. Ik wil dat je het in je bipsgat doet." Plotseling begreep ik wat ze bedoelde met de korte term ongemak. Ik voelde me beroerd als ik een natte en vieze luier had. Nu wilde ze dat ik ermee sliep. Het ergste is dat ze wilde dat ik het zelf erin deed. Ik wilde wel honderd dingen zeggen tegen haar, en duizend protesten over het feit dat het oneerlijk was, maar de nog jeukerige luier onder me herrinnerde me eraan dat ze me onder controle had en kon het alleen nog maar erger maken voor mezelf.
Ik beet op mijn tong en probeerde te doen wat ze wilde. Ik had nog nooit iets in mijn achterste gedaan hiervoor en het was hard om het te doen terwijl ze toekeek. Ik bereikte het tussen mijn benen en deed het met gevoel. Zodra mijn vingers mijn kleine bips aanraakte realiseerde ik dat ik een nogal vieze achterwerk had van eerder in de ochtend. De kleine kogel gleed erin en ik maakte mijn vingers schoon aan de onbeschute luier. Het voelde vies aan, beschaamd en vol afgrijzend met wat mij overkwam.
Ze maakte de luiers weer behaaglijk vast en trok de plastik broek erover heen voordat ze me naar de badkamer stuurde om mijn handen te wassen en tanden te gaan poetsen. Toen ik klaar was en terug ging naar de slaapkamer had ze ondertussen de handschoenen gehaald uit de keuken. Ik slikte bij het zien van de metalen kooi met tralies, die op mij wachten. Het zag er zo klein uit.
Plotseling was ik heel bewust van de dikke luiers tussen mijn benen en de geringe poep nog brandend in mijn luier. Voordat ik erover na kon denken smeekte ik om clementie.
"Alsjeblieft laat me niet hierin slapen, oma. Ik ben al genoeg gestraft. Ik zal lief zijn, je zult het zien. Ik beloof dat ik braaf zal zijn!" Ze gaf geen antwoord, ze glimlachte en wees naar het ledikantje. Na een paar seconden zei ze.
"Je hebt je eigen keus gemaakt, Barbara!! Nu is het tijd om het te accepteren." Bedroefd klom ik in het ledikantje en hield mijn handen naar voren zodat ze bij mij de handschoenen om kon doen.
Ik wist al dat dit me hulpeloos maakte en ik haatte haar voor dit. Nadat de gespen eraan waren vastgemaakt schoof ze de zijkant omhoog met een luide klank, trok het doek zeil erover op zijn plaats en begon de gordels vast te binden met kleine draai slotjes. Het waren geen sleutel sloten. Zonder de handschoenen zou het gemakkelijk zijn om te ontsnappen. Maar de handschoenen zatten op zijn plaats en waar zou ik naar toe kunnen ontsnappen?
Ze zei dat ze een flesje voor mij ging halen en vertrok. Ik merkte gelijk de aanwezige brandende gevoel in mijn darmen. Ik wist dat het een kwestie van tijd was om de schone luier vies te maken en erin te moeten slapen. Ik begon te huilen. Ze bracht me een grote baby flesje vol met appelsap en nadat ze me het gegeven had door de tralies, ging ze op bed zitten om te kijken terwijl ik het opdronk. Ze nam het lege flesje weer mee en wenste me een goede nachtrust. Nadat ze deur had gesloten realiseerde ik dat het nog niet donker was. Na het wachten van de poep dat kwam begon ik te huilen. Ik wou dat ik nooit die jongen aan mijn broek had laten komen als ik wist wat me daarna zou overkomen.
Ik werd heel vroeg wakker de volgende ochtend omdat natuurlijk mijn luiers nat, vies en oncomfortabel waren. Ik herrinnerde hoe beschaamd het voelt om ongecontrolleerd de warme brei te laten uitbarsten.
Ook mijn plas had zijn weg gevonden, ik was doordrenkt. Ik had mezelf in slaap gehuild.
De gedachte dat ik nog twee nachten moest doorbrengen hierin maakte me bezorgend. Ik was heel warm van door het dragen van het plastik broekje en op het liggen van een rubberen matras overtrek. Het jeukte aan mijn huid door de zweet maar ik kon niet krabben door mijn handschoenen. Ik voelde me ook heel stijf en krampachtig, omdat mijn benen vast lagen in het ledikantje. Als ik rolde en draaide, zo goed als dat kon in het ledikantje, was ik geschrokken bij het ontdekken van iets.
De warme, natte gedeelte van de luier wreef tegen mijn schaamlippen op een heel aangenaam manier.
Ik begon te experimenteren met posities en ik vond uiteindelijk dat wanneer ik op mijn rug lag en met mijn knieen straker tegen de kruis van mijn luiers aankwam dit een fijne wrijving maakte met de benen tegenelkaar.
Al snel had ik mijn dijen samen, woedende en een genotvolle orgasme bouwde zich op. Wanneer ik klaar kwam beet ik op mijn tong om een kreet te voorkomen. Ik wist dat mijn gezicht warm was en bloosde van opwinding en bidden dat oma niet binnen zou komen en mijn genot kon zien na het plassen en poepen in mijn luier.
Eigenlijk was het idee met slapen in luiers zo slecht nog niet. Oma vertelde altijd de waarheid. Ze liet me de luiers dragen en gebruiken voor de aankomende 5 dagen en had de 2 opeenvolgende nachten doorgebracht in de ledikant. Ze begon zelfs aardiger te praten en begon meer babypoeder te gebruiken als het tijd was om te gaan poepen. We gingen ook niet meer uit gedurende deze dagen zodat ik vergat hoe beschamend dit voor mij was. Ze liet sommige vrienden komen om te kaarten na het schrijven van een brief ter introductie.
Ik mocht in mijn kamer spelen. Als de vrouwen vragen stelde aan oma over mijn luiers, wist ik niet wat zij hun vertelden. Als ze snel een korte boodschap moest doen, deed ze mijn kleding uit tot mijn bh, luiers en plastik broekje en deed de handschoenen om.
Ik realiseerde al gauw dat dat was om te voorkomen dat ik anders met mijn luiers zou knoeien. Alleen in luiers en broekje gekleed, betekende dat ik het niet leuk zo vinden zo naar buiten te gaan. De enige reden dat ik dit tolereerde was het klaar komen van iedere ochtend.
Nadat ik mocht slapen in een tienersbed vond ik meer posities dat een heerlijke wrijving veroorzaakte. Ik was altijd voorzichtig en zo snel als mogelijk en probeerde eerder wakker te zijn dan oma zodat het er normaal uit zou zien voor de ochtend. (een van de regels was dat ik in bed moest blijven totdat ze me kwam wakker maken.)
De eerste nacht was de enigste keer dat ze me liet slapen in een poepluier. Hoewel ze wel altijd zeker ervan moest zijn dat ik genoeg gedronken had voordat ik naar bed ging zodat ik mijn luiers kon gebruiken elke keer voordat ik ging slapen voor de nacht. Ze dacht dat ze me hiermee strafte. Ik droomde juist ervan hoe fijn het was met een natte luier om en ik deed wat ze wilde.
Uiteindelijk arriveerde de vijfde dag. Als er niks gebeurd was ondertussen zou ik na de vijfde nacht bevrijd worden van de luiers. Zo goed als ik van de orgasmes genoot, deed ik dit niet van de luiers. Ik huiverde nog in gedachte hoe het was om bekeken te worden in mijn plastik broekje.
Ik lag nog in de tienersbed met een laagje vochtigheid van mijn beste orgasme, zojuist gevloeid tot hier toe liet oma me luiers dragen. Het huis leek behoorlijk stil en ik wist zeker dat het nog heel vroeg was, dus begon ik opnieuw met de rhythmische bewegingen. Ik sloot mijn ogen en begon te genieten van het plezier. Ik wilde aan mijn schaamlippen wrijfen maar oma drong erop aan dat ik sliep met een vrij stijve uit de mode bh.
Zodat het de tweede keer in een uur langer duurde voordat ik klaar kwam. Nog steeds genoot ik hiervan. Uiteindelijk baade ik een golf van plezier. Juist zodra mijn ogen open ging hoorde ik de deur open gaan van oma's slaapkamer en haar voetstappen. Ik wist eigenlijk dat dit te vroeg was. Ik ademde nog vrij stevig en mijn gezicht was zeker nog rood van het blozen. Ik hoorde haar mijn kamer passeren richting de badkamer.
Ik probeerde rustig te kalmeren omdat elke seconde telde. Ik hoorde het doortrekken van het toilet en haar voetstappen naderen. Ik probeerde mijn ademhaling wat regelmatiger te krijgen en aan andere dingen te denken zodat mijn gezicht weer een normaal kleurtje zou krijgen, maar ik wist dat oma niet achterlijk was.
Ze kwam naar binnen met een ochtend groet en ik keek naar haar terwijl haar gezicht veranderde toen ze me zag. Ze vroeg me of ik ziek was en wanneer ik zei dat ik in orde was wilde ze plotseling dat ik gelijk verschoond moest worden inplaats van na het eten. Ze bleef me aankijken terwijl ze een stapel katoenen luiers en plastik broekjes klaar legde. Ik probeerde niet in haar ogen te kijken omdat ik zeker wist dat ze dan mijn glans in mijn ogen zou zien. Normaal deed ze de handschoenen af bij de eerste luier verschoning van die dag en hoefde ik ze niet eerder te dragen voordat ik weer naar bed ging tenzij ze even wegging voor een boodschap.
Ik hield mijn polsen omhoog nadat ze me uit bed had geholpen maar ze schudde haar hoofd en zei dat het beter was ze nog een paar minuten om te laten houden. Op dat moment was ik er zeker van dat ze al iets in de gaten had, alsof ze al vermoede dat ik geleerd had te mastruberen terwijl ik in luiers was.
Ze deed mijn natte broek omlaag en liet mijn benen verspreid houden terwijl ze de spelden losmaakte van mijn doordrenkte katoenen luiers. Zodra de luiers losser zatten deed ze haar hand erin en voelde aan mijn schaamlippen. Dan trok ze haar hand terug en rook aan haar vingers. Ik kon haar donkere bui zien.
"Je hebt jezelf weer misbruikt!" klaagde ze. "Hoe lang is dit al aan de gang?" Ik vertelde haar alleen deze ochtend maar ze geloofde me niet. Ze duwde me weer terug naast de klaarliggende stapel luiers en begon te mompelen dat ik nog niet mijn lesje had geleerd en dat ze extra maatregelen zou treffen om er zeker van te zijn dat ik me weer zou gaan gedragen. Ik was erg bang dus zei ik maar niks. Een ding was zeker ik mocht niet uit de luiers na deze afgelopen 5 dagen.
Oma verwijderde de handschoenen zodat ik kon eten. Na het eten pleegde ze 2 telefoontjes.
De eerste was naar iemand die Norma heette waaraan ze vroeg of ze op mij wilde passen vandaag en de tweede was de verkoopster van de medische winkel. Oma was ondertussen heel bevriend met haar en nadat ze een poosje had aangehoord zei ze dat ze langs zou komen.
Ik was opgedragen om mij aan te kleden in een paar korte broeken en t-shirt. Ik bewoog me zo snel als ik kon, rekening houdend met mijn luiers. Het enigste wat ik wist dat er een nieuw persoon was die op mij moest letten. Ik wist dat ik in de problemen zat. De vraag was wat zou nu mijn straf zijn? En afvroeg wat oma zou doen mij te laten stopen met mastruberen.
Mijn handen trilde zodanig dat ik moeilijk mijn sandalen kon aan krijgen. Juist wanneer ik klaar was, kwam oma in de kamer, pakte een roze luier tas en begon deze vol te stoppen met katoenen en wegwerp luiers en een paar plastike broekjes. Ze had weinig gezegd sinds ze mijn geheim ondekt had.
Ik wilde haar vragen wat er ging gebeuren maar ik was te bang daarvoor. Ik plaste tevens mezelf nat, juist bij het nadenken hierover.
Wanneer ze ermee klaar was maakte ze een gebaar dat ik haar moest volgen. We gingen naar de keuken waar ze begon met het vullen van babyflesjes met appelsap. Ik keek naar baby kalender en voelde een rilling door mij heengaan. D'r stond een "lu's" geplaatst op elke dag voor de rest van de maand en een "le" op elke dag voor de aankomende 2 weken. En er stonden ook 4 "s" op elke opeenvolgende vrijdag van de maand. Vandaag was het een van deze vrijdagen.
Nadat de babyflesje gevuld waren deed ze de handschoenen weer terug om mijn handen. Daarna liet ze me naar buiten gaan naar de deur van de overburen. Tijdens het wachten bij de voordeur kon ik zien dat de mensen die hier woonden erg smerig waren. Er stonden oude dozen pampers, sommige nog met gebruikte luiers erin.
Al gauw ging de deur open en zag ik een vieze tapijt liggen met vettige etensresten en vieze luiers. Een blik naar Norma, de moeder, vertelde me genoeg. Ze was midden in de dertig, had vettig haar, droeg vieze kleren en had een afgemat gezicht. Een kleine jongen van ongeveer 4 jaar oud, hing aan zijn moeders been. Zijn gezicht was vies en zij haar was smerig maar wat mijn echte aandacht trok was dat hij alleen een natte luier (pampers) droeg.
We gingen naar binnnen door de vieze en smerige woonkamer waar een babybox stond, een doos luiers en sommige andere baby benodigheden lagen er verstrooid. De kleine jongen begon te klagen over zijn natte luier maar Norma stopte hem in de babybox, liet hem zitten en gaf een half volle flesje met sap.
Met geen verdere afleiding meer, begon oma de waarheid te vertellen tegen Norma over hetgene waarom ik nog luiers droeg en waar de handschoenen voor nodig waren. Ik voelde mijn gezicht warm worden van de schaamte door haar aanschouwende persoonsbeschrijving en ik wilde wel onder het vloerkleed kruipen wanneerde ze ook nog vertelde aan deze vreemdeling, dat voor mij waarom een babyzitter noodzakelijk was vandaag.
Norma bromde nogal en vroeg wat we allemaal hadden meegenomen behalve luiers voor mij en of er nog speciale regels waren. Op dit punt, stelde oma voor even onder 4 ogen te spreken zodra de 2 vrouwen door de deur liepen veranderde hun stemmen in gefluister.
(deel 1)
Steeds wanneer ik een kind zie die eigenlijk te oud is om baby-artikelen te dragen, doet me dit denken aan wat mij overkomen is toen ik 14 jaar oud was. Je kunt wel zeggen dat ik stapelgek op jongens was. Ik kwam erachter hoe lekker mijn geslachtsdeel tussen mijn benen was. Masturberen, en het geweldig gevoel van een jongen die van me hield.
Helaas werd ik een keer betrapt door mijn moeder terwijl ik bezig was met een jongen. Mijn slipje hing op mijn knieen en de jongen was heel dicht bij. Mijn moeder werd woedend en stuurde de jongen direct weg, het leek wel het einde van de wereld. Uiteindelijk dreigde ze me de gehele zomermaanden naar oma te sturen, zodat ik kon leren hoe ik me als jonge vrouw moest gedragen.
Ik was ontzet over hoe ze ons verrast had en mijn vriend behandelde. Het was niet eens serieus geweest en ik zou het nog liever met hem uit maken dan de gehele zomer bij mijn oma doorbrengen. Maar hoe meer ik erover nadacht, hoe meer ik me realiseerde hoe erg ik in de problemen zat. Oma was namelijk erg aardig, maar ook heel preuts, correct en streng. Ze had altijd commentaar op mijn kleding: het was te kort of zonder bh. Een enkele dag op visite ging nog wel, maar voor de hele zomer?
Ik probeerde mijn moeder van haar plan af te brengen, maar ze wilde me gewoonweg niet horen. Ze zei dat ze oma al had ingelicht over deze gebeurtenis en dat oma zich zorgen maakte en graag wilde helpen. Toen mijn moeder zei dat oma al inkopen had gedaan voor mij, begon ik me echt zorgen te maken.
Zoals gewoonlijk maakte mijn moeder me gereed voor de treinreis. Ik droeg een roze katoenen trui, witte sokken en mijn zwarte broek. Normaal gesproken droeg ik geen truien, maar als ik het wel deed dan met mooie, sexy nylons. Ma liet me dit alleen tijdens speciale gelegenheden dragen. De kleding die ze uitzocht was een beetje te klein zodat ik voorzichtig moest zijn met opstaan of zitten. Ik haatte deze outfit maar wist dat als ik er over zou zeuren, ik het alleen maar erger kon maken. Ik voelde me in ieder geval jonger dan 14.
Ik nam plaats in de trein en zwaaide nog eenmaal naar mijn moeder. Voordat ze me naar de trein had gebracht had mijn moeder me nog eenmaal gewaarschuwd dat ze de gehele zomerperiode contact hield met oma. Ze verbood me ook om ui mezelf terug te komen, wanneer ik mijn zomer vakantie niet leuk zou vinden. Het verbaasde me dat ze dit echt meende, en tijdens de reis naar oma's woonplaats voelde ik me steeds ongemakkelijker.
Oma ontving me met een gemaakte lach, dat kon ik van haar gezicht aflezen. Onderweg in de auto begon ze te praten over hoe meisjes een geschenk hadden gekregen dat niet zomaar weggeven mocht worden. Dan vertelde ze dat wanneer iemand dat wel deed, zij daar maar eens een poosje vanaf gehouden moest worden. Het enige wat ik wist, was dat ik niet leuk zou vinden wat er ging gebeuren. Ik begon te vragen wat ze er mee bedoelde, maar ze gaf geen antwoord. Ze vroeg brutaal hoe lang ik het al deed met mijn vriend voordat mijn moeder het had ontdekt.
Toen we arriveerden bij haar grote, oude huis, liet oma me mijn kamer zien waarin ik de zomermaanden zou slapen. Ik kreeg een schok toen ik ontdekte dat er in plaats van een normaal bed, een oud, metalen babyledikantje in de hoek stond. Ook stond daar naast een oude commode, en ook een grote witte kast die eruit zag als nieuw. Op het eerste gezicht leek het alsof het ledikantje en de commode bestemt waren voor mijn jongere nichtjes, die in dezelfde plaats woonden en hier soms overnachten. Oma zei me echter dat ik mijn spulletjes in de oude commode moest stoppen en niet in de kast.
Ik had nu rustig de tijd om naar de spullen te kijken voordat oma weer terug kwam. Het babyledikantje zag er groter uit dan normaal, maar misschien werden ze vroeger groter gemaakt dan nu. Dit ledikantje had wit geemailleerde tralies en een nieuw wit plastic zeiltje over het matras.
Ik merkte dat er iets scheen te hangen tussen het bedje en de muur en dat maakte me nieuwsgierig. Als eerste kwam ik erachter dat deze schijnbare schilderijen overeen kwamen als een soort rooster met patronen. Wanneer ik de metalen gespen op het uiteinde zag van sommige roosters, ontdekte ik dat de schilderijen een soort web vormde en ook nog eens op slot kon. Ik raakte verbaasd waarom iemand een bedje wilde dat op slot kon, maar de meeste aandacht ging uit naar die witte commode. Mischien was daar het antwoord te vinden.
Ik luisterde tevens naar het lawaai wat oma maakte met sommige potjes in de keuken. Ze was daar al een poosje druk bezig. Na het openen van het eerste kastdeurtje ondekte ik babypoeder, vaseline, luierspelden, baby doekjes; allemaal spullen om voor een baby te zorgen. Ach wat maakt het uit, oma had me niet gezegt om niet te erin te kijken. Achter de volgende kastdeurtje lag een heleboel baby wegwerpluiers. Alweer vond ik dat er geen reden was, om oma mij te laten verbieden om in het volgende kast deurtje te kijken. Ik deed deze ook open en zag dat deze vol lag met plastick broekjes.
Ik realiseerde voordat ik de deurtjes wilde dichtmaken dat de plastik broekjes te groot waren voor een kleine baby of kleuter.
Met trillende vingers hield ik een broekje voor mij en zag dat deze groot genoeg voor mij kon zijn. Mijn keel werd droog tijdens het heel voorzichtig terug leggen. Ik had een vermoeden in mijn achterhoofd, maar kon het niet accepteren. Ik opende het vierde deurtje en pakte een van de katoenen luiers om erachter te komen dat ze reusachtig groter waren en vele keren groter dan die een baby nodig had. Plotseling herrinnerde ik waar mam en oma over gesproken haden: "een geschenk weggeven".
Ik voelde met mijn vingers tussen het zachte dons en ik probeerde te geloven wat ik eigenlijk niet wilde geloven. Wilde oma dat ik weer luiers ging dragen? Mijn keel werd alleen maar droger toen ik hierover ging nadenken.
Ik maakte de deurtjes weer dicht. Het leek alsof mam en oma hierover gesproken had. Mischien was het wel oma's idee. Ik herinnerde haar opmerkingen toen mijn kleine broertje zichzelf een keer had ondergeplast: dat het het beste was om hem voor de rest van de dag een paar luiers te laten dragen. Moeder heeft dit toen niet gedaan, maar mischien heeft ze dit wel in haar achterhoofd gehouden! Ze was behoorlijk kwaad over de ontdekking van mij met mijn vriendje.
Ik zat op het uiteinde van de bed en staarde naar het open gedeelte van de kast met luiers. Plots herinnerde ik de gespen aan het ledikantje en keek er nog eens naar. Ja, het was groot genoeg voor mij, speciaal wanneer ik ineen zou krimpen. Juist op dat moment, terwijl ik op keek, zag ik oma in de deuropening staan. Ik verwachte een kwaad gezicht van haar omdat ik het een en het ander ondekt had, maar ze had ui zichzelf al een streng gezicht. Ze kwam naar binnen en zei dat het terecht was dat ik zo keek omdat ik dit allemaal gezien hebt.
Ze kwam naast me zitten en begon te spreken over wat ik gedaan had met mijn vriendje, toen mijn moeder het ondekte. Ze gaf me een lange preek over de het leven van een vrouw en de gevolgen voor een meisje dat een "heet broekje" had. Juist terwijl ze klaar was begon ze mijn knoopjes los te maken aan de voorkant van mijn kleding. Ik wist dat ze me een luier wilde gaan laten dragen maar ik voelde me hulpeloos om haar te laten stopen. Ik voelde me gehypnotiseerd door haar, zodat ik daar zat en haar mijn panties omlaag liet doen. Ze deed ook mijn schoenen en sokken uit.
Ik vermoede dit al tijdens het zien van de uitgelegde katoenen luiers die op bed lagen. Ik begon te huilen en smeekte, beloofde lief te zijn, beloofde van alles zolang ze me maar geen luiers liet dragen. Ze pakte tevens een plastik broekje, ik smeekte haar om me niet opnieuw luiers te laten dragen.
Ze schonk geen aandacht aan mijn protest, er nu lagen een stapel luiers, een kan met babypoeder, 4 luierspelden en een plastik broekje naast mij op bed te wachten. Ze draaide zich om om een preek te houden over het feit dat het te laat was voor beloftes en smeekbeden. Ze zei, dat ik haar moest laten zien of ik rijp was en bedaard was om mijn straf te accepteren als een vrouw.
Toen ik stopte met huilen wees ze naar de ledikant en zei dat de ledikant bedoelt was voor stoute, kleine meisjes in luiers, en daarin moesten blijven totdat ze tot rust gekomen waren. Om het duidelijk te maken liep ze erna toe en deed een zijkant omlaag.
Hierna richtte oma zich op de luiers ik moest op het bed gaan liggen en meer op het uiteinde daarvan. Ik droeg nog steeds mijn panties en het maakte me bang toen oma ze uit deed. Nu was ik totaal naakt, zittend op bed, met oma tussen mijn benen. Ik keek tussen mijn benen naar mijn krullend schaamhaar en bloosde. Het was een tijdje geleden dat iemand mij naakt gezien had.
Oma lachte en pakte de kan met babypoeder. Ze poederde me aan de voorzijde tussen mijn benen en daarna op mijn billen. Daarna duwde ze mijn benen wijd open en legde de luiers tussen mijn benen. Het voelde als een grote katoenen inleg wat opkropte. Oma trok de luiers strak voordat ze deze vastspeldde, en ik moest tevens mijn benen wat wijder houden van haar.
Het was een heel vreemd gevoel, ik veronderstelde me dat ik in een diepe gedachte verschoond werd als een kleuter. Ineens had ze aan elke zijde ter hoogte van mijn middel een speld zitten en een tweede eronder naast mijn heup. Ik ondekte dat dat dit de luiers nog een stuk strakker maakte, maar dat maakte niet meer uit want omdat het ledikantje toch in de buurt was.
Wanneer ze klaar was met de luiers ombinden pakte ze mijn enkels beet en deed deze door de been holtes van het plastikbroekje en werkte deze omhoog tot mijn knieen. Ze hielp me met opstaan.
Daarna realiseerde ik me hoe dik de luiers eigenlijk waren, deze hielden mijn benen wijder uit elkaar als normaal. Ik stond daar stil, met het vreemde gevoel van de luiers, ze deed de plastic broekje omhoog, over de luiers, en op zijn plaats. Ze liet me een keer rondraaien, om te zien of de luiers wel geheel op zijn plaats en in mijn plastik broekje zaten.
Ik nam een stap en begon weer te huilen. De luiers voelde dik en voelden heel kinderachtig aan. Ik haatte dit gevoel en ik haatte oma omdat ze mij luiers liet dragen, maar ik kon deze dingen niet tegen haar zeggen.
Ik stond daar en brulde het uit. Oma veegde mijn tranen weg. Ze trok mijn kleding over mijn hoofd, deed het op zijn plaats en deed de knoopjes weer dicht. Toen ze ermee klaar was pakte ze me bij mijn arm en liet me in volle aanzicht voor de spiegel staan en liet me zijdelings staan zodat ik kon zien dat mijn kleding te kort was om mijn achterwerk met plastic broekje in zijn geheel af te dekken.
Ik zal nog altijd haar woorden onthouden:
"Zie je Barbara, hoe je luiers en plastik broekje eruit zien onder jouw kleding. Dit is hoe een baby meisje wordt gekleed en dit is hoe je de zomer doorbrengt als je niet exact doet wat ik je opdraag of andere problemen maakt." Ze zei daarna op zachte toon dat ik maar mee moest komen naar de keuken om daar met haar een glas limonade te drinken.
Ik probeerde te stoppen met huilen terwijl ze met me in een handje loopt. Het was een snelle loop met dikke luiers tussen mijn benen en de elastiek van mijn plastik broekje schrappend langs mijn huid. Ik kon bij elke beweging het plastic gekraak horen, en voelen dat mijn achterste te dik was voor mijn kleding, zodat iedereen mijn schaamte zou zien.
Er was nog iets wat ik merkte: de dikte van de zachte kleding met een laag babypoeder wat mijn schaamlippen plaagde. En dat dit alles wat oma deed of zei, me zou verlagen. Het goede gevoel voor haar was dat ze me vermoedelijk een bang gevoel bij me wilde opwekken. Ik bloosde woedend tijdens het lopen naar de keuken. Gelukkig had oma in de gaten dat het een beschamend gevoel gaf door mij weer in luiers te laten lopen.
Oma liet me zitten op een van d'r stoelen in de keuken. Terwijl ze een grote glas limonade aan het inschenken was probeerde ik gebruik te maken van het vreemde gevoel van zitten op een soort dikke ondergoed! Ze zei dat wanneer ik geluierd was, alleen moest gaan zitten op stoelen met een plastic zitting.
Nadat ze had plaatsgenomen begon ze over de regels die ik na moest leven de hele zomer. Ze legde uit dat de luiers bedoeld waren te voorkomen dat ik mezelf kon aanraken (of iemand anders mij kon aanraken tussen mijn benen) Wanneer ik luiers omhad mocht ik ze niet aanraken of het plastic broekje op geen enkele manier, het toilet buiten beschouwing en wanneer ik moest poepen moest ik het haar komen vertellen. Ze legde uit dat ze wegwerpluiers had, die groot genoeg voor mij waren en me erin zou verschonen voordat ik moest poepen.
Ik vond het niet leuk om dit aan te horen. Op dit moment waren de luiers dik en onbehaaglijk, en een beetje warm door de plastic broek. Maar het vermoeden dat ik mijn luiers moest gebruiken waarvoor ze bestemt zijn waren echt. Ik realiseerde me dat oma meer in gedachte had dan me belachelijke kleding te laten dragen om mij te vernederen. Ik was feitelijk ook afhankelijk van de luiers.
Een rilling ging hierna door mijn ruggegraat. Het was een hele poos geleden dat ik in mijn broek geplast had en me deed voelen hoe dat was. Ik voelde me zo meer onbehaaglijk. Ik voelde me nu meer gevangen. Ik wilde weg rennen en de luiers uitdoen maar ik wist dat oma me tegen zou houden.
Ze was heel serieus over het vertellen van mijn handen aan mijn luiers. Ik luisterde naar haar regels over het toestemming vragen om ergens naartoe te gaan zonder haar, bedtijd en al meer van die dingen, maar ik was al aan het proberen een manier te vinden om mogelijk te vermijden dat ik mijn luiers moest gebruiken. Deze gedachte maakte me zo bezeten dat oma dacht dat ik aan het dagdromen was en zei me dat ik beter aandacht aan haar moest schenken.
Ze plaatste een baby-opstel kalender aan de keuken muur en zei me dat dat mijn straf kalender was. Wanneer ik iets verkeerd zou doen zette ze een "lu" erop dat inhield dat bij elke beschreven dag met "lu" erop, ik dan geluierd werd die dag om te leren lief te zijn. Als ze er een "le" eropzette op die dag betekende het dat ik die nacht in het ledikantje moest slapen en wanneer ze er een "s" op plaatste ik de avond een pak slaag op mijn billen zou krijgen - het aantal slagen berekend vanaf de dag dat ik gearriveerd was (vandaag was dus de eerste dag van aankomst).
Mijn hoofd raakte helemaal in war bij het aanhoren van deze strafregels en behandelingen maar bij horen van het volgende wat oma zei, golfde er een bange gedachte door mij heen. Ze wilde dat als iemand me vroeg waarom ik luiers droeg, ik ze de waarheid moest vertellen.
Ik vroeg haar wat deze "waarheid" betekende. Ze vertelde me dat ik moest vertellen dat ik betrapt was met het spelen met mezelf en weer in luiers was geplaats als geheugensteuntje om weer te laten gedragen als een correcte jonge vrouw. Ik voelde mijn gezicht gloeien bij deze gedachte. Ik wist bij mezelf dat ik dit niet op kon brengen maar zei niks tegen oma hierover.
Er was nog geen aantekening gemaakt op de kalender. Mischien betekende dit dat ik binnenkort mijn luiers af mag doen. Als dat werkelijk zo was hoefde ik niet steeds geluierd te worden of het uit te leggen aan een vreemde.
Ik begon oma's systeem te begrijpen. Ik had nog een hele dag voor me en wist een ding dat oma me zeker zou controlleren. Ik beefde met de gedachte om in luiers te blijven. Alsof ze mijn gedachten kon lezen zei oma dat ze nu met me wilde uitgaan winkelen. Ik begon te snikken, smeekte haar en begon meer te huilden.
Ik herinnerde de warme tranen stromend langs mijn gezicht en tevens realiserend dat mijn luiers met de tijd meer oncomfortabeler werd (heet en jeukend) voor mijn gevoel had ik snel een bad nodig.
Oma luisterde zo'n 2 minuten naar me en liep naar de kalender. Ze zette op elke aankomende 5 dagen een "lu" erop. En een "le" op het hokje van vandaag. Daarna vertelde ze me dat ik 1 minuut de tijd had om mijn sandalen aan te trekken of ze zou anders nog meer "le's" plaatsen op de kalender.
Het was alle aanmoediging die ik nodig had. Ik stopte niet met denken ik had juist 5 dagen in luiers verdiend en dat ik moest slapen in een ledikant die nacht, ik wist dat ik niet meer moest uithalen om in problemen te komen.
Ik luisterde alweer naar het gekraak van mijn plastik broekje en zo snel als ik kon ging ik naar boven. Op een geven ogenblik vond ik mijn sandalen en deed ze aan en ging weer naar beneden.
Oma liet me mijn neus snuiten voordat ze me naar de auto bracht. Ik wilde er eigenljk naar toe rennen zodat niemand mijn kleding kon zien maar oma hield mijn hand vast en nam de tijd. Er waren niet veel mensen op straat dat werkte in mijn voordeel. Ik begon alweer te huilen totdat oma me waarschuwde dat er meer ruimte was op de kalender voor letters.
Ik stopte hier snel mee, toen we door de stad reden haatte ik elke stoplicht, elke straat bracht me dichter bij winkels. We parkeerde de auto voor een vreemd uitziende winkel dat draaiende stoelen en kruisen als aanzicht op het raam. Todat we binnen waren bergreep ik waar oma die grote luiers en plastik broekjes vandaan had die ze voor mij gekocht had. Er waren rekken vol met dit.
Ik staarde veelal. Mijn keel was droog. Mijn oma liep naar de balie en vroeg de verkoopster dat ze luiers nodig had die groot genoeg zouden zijn voor haar kleindochter. Ik voelde me gevangen en met mijn rode wangen staarde ik naar de vloer, te verlegen om de verkoopster aan te kijken. De verkoopster was een oudere vrouw maar nog jonger als oma.
Ik had het idee dat het ze niet echt verbaasd was om een 14 jarige meisje in luiers te zien. Ik probeerde nog mijn kleding omlaag te trekken om mijn ballonachtige plastic broekje te verbergen. De verkoopster vroeg in een aardige toon waarom ik nog luiers droeg en ik voelde me machteloos terwijl oma haar de waarheid vertelde.
De verkoopster schonk hier veel aandacht aan. Ze maakte een opmerking en suggereerde dat ik gestraft was en liet ons naar de afdeling gaan waar de volwassen luiers lagen. Ik moest daar blijven staan, met een rode diepschamend gezicht terwijl ik luisterde naar de discusie tussen hen over de verschillende merken van luiers en hoe effectief ze werkte bij elk verschillende mogelijkheden van incontinentie.
Mijn nood voor een badkamer was niet erg ver weg meer alleen nu genoot ik opnieuw van een onbehaaglijk gevoel: ik moest nodig poepen. Juist toen dit door mijn gedachte ging, hoorde ik de verkoopster aan oma vragen waarom ze wegwerpluiers wilde voor mij. Oma vertelde haar dat de wegwerp meestal nodig waren als ik moest poepen. Ze wilde geen vieze was van katoenen luiers.
De verkoopster pakte een pak met attends in junior maat. Ze vertelde dat attends een plastik binnen voering had, dat comfortabel zou zijn voor de patient, dit zou dan niet zo bezorgzaam zijn. De verkoopster pakte 2 tassen met luiers en tegelijk voelde ik de druk op mijn achterste.
Mijn poep wilde sneller komen als normaal, mischien had ik iets gegeten dat niet goed voor me was. Met bonsende hart fluisterde ik tegen oma dat ik snel moest poepen en of ik een wegwerpluier om kon krijgen?
Het voelde vreemd aan om een luier te vragen. De oudere vrouw keek er niet vreemd van op. Oma keek de verkoopster aan, zij vertelde dat het vrouwentoilet achterin de winkel was en daar ook een oude ligbank was zodat het gemakkelijker was.
Ze begeleide ons door de stapel dozen naar een oude maar schone toiletkamer. Oma liet me mijn kleding omhoog houden zodat ze mijn broekje omlaag kon doen, spelde de luiers eraf en haalde ze weg. Ik keek hoe ze deze opvouwde en in haar handtas deed. Ik kon nu zo mijn benen weer sluiten, er zat nu niks tussenin wat jeukte of warm was en het voelde weer normaal aan. Ik keek omlaag naar de roze plastik broekje tussen mijn enkels en voelde verdriet. Dit gevoel kon nog even zo duren. D'r waren 5 "lu's" op de kalender geplaats en dat betekende dat het zeker nog 5 dagen zou duren voordat ik deze gevoel weer terug zou krijgen.
Ik zag dat de verkoopster een attends verspreide op de ligbank. De verkoopster boog voorover, begeleide me op de wegwerpluier en poederde me met babypoeder. Ze legde uit dat gebruik van poeder belangrijk was met attends tenzij oma zou willen dat ik heel snel jeuk zou krijgen. Oma's gezicht kreeg een interresant uiterlijk en ze vertelde dat ze dit zou onthouden.
De verkoopster duwde de luier tussen mijn benen en plakte het strak vast. Ik kan je vertellen dat dit een stuk dunnner was dan de 3 katoenen die ik vanochtend droeg. Ik bewoog mijn benen een beetje en ontdekte ik kon ze beter sluiten dan normaal. Mischien was dit allemaal zo slecht nog niet.
Juist opdat moment voelde ik een ander herinnering, en dat is dat ik moest poepen. Voordat iemand ook maar iets kon doen, vroeg oma aan de verkoopster over het voor en nadelen van dubbele of drievoudige gebruik van attends. De verkoopster vroeg aan oma of ze een demostratie wilde en oma stemde toe.
Ik voelde me buitengesloten.
De verkoopster pakte nog een attends uit de tas en liet me mijn heup omhoog doen zodat ze de luier onder me aan kon doen het was belangrijk om de eerste luier te perforeren voor een maximale absortie. Dan pakte ze een paar scharen van haar lab en gebruikte ze deze om een stuk eruit te knippen uit de luier die ik al omhad. Dan duwde ze de 2de luier op zijn plaats en tapte deze strak om en vroeg oma of ze een derde luier geplaatst wilde hebben.
Oma zei dat deze 2 wel genoeg zou zijn voor deze ene keer. De verkoopster hielp me met opstaan en trok mijn plastik broekje eroverheen. Nu was de prop dunner zodat mijn panties wat losser zaten. Maar, d'r was nog steeds opvulling genoeg om mijn benen gespreid te houden. Ik zou nog steeds belachlijk erbij lopen en mijn kleding verraade nog steeds het geheim aan iedereen die ernaar keek. Ik maakte aanstalte om "te gaan". De 2 vrouwen bespraken dat mijn luiers binnenkort gebruikt zouden worden waarvoor ze bestemt waren.
Ik was bang dat ze bleven staan wachten totdat ik plaste en poepte maar toen vroeg de verkoopster aan oma hoe ze voorkwam dat ik mijn luiers uit zou doen en gebruik zou maken van het toilet en dan de luiers weer op zijn plaats kon doen.
Dit betekende dat ik dus een kans had om mezelf aan te raken. Wanneer oma zei dat ze daar een complete oplossing voor had, meer dan alleen een oogje op mij houden, hierna zei de verkoopster dat ze wat ideeen had en vroeg of oma haar even wilde volgen.
Oma droeg mij op om te wachten in de badkamer totdat ze klaar was met zaken doen. Net terwijl ik moest plassen en poepen. Ik stond daar en deed mijn handen tussen mijn benen om te voorkomen dat ik ging plassen en poepen in mijn luiers. Ik had een angstig gevoel voor dit, omdat ik te oud was om nog luiers te gebruiken. Opeens herinnerde ik me aan wat de verkoopster vertelde over het losmaken van mijn luiers en gebruik te maken van het toilet.
Nu de tijd aandrong voor deze reden. Zou ik het wagen? Zou ik het kunnen verbergen? Met mijn constante hartslag in mijn keel en met de nog openstaande deur stapte ik naar het toilet en deed het plastic broekje omlaag. Ik wilde de tapes los maken, terwijl ik realiseerde dat de luiers los genoeg waren om ze zo omlaag te doen, net als een paar panties. Ik moest wel een klein beetje wringen maar het lukte, zodra de luiers omlaag waren ging ik op het toilet zitten.
Doordat ik het al een poosje ingehouden had, had het even de tijd nodig om het te laten komen. Ik keek naar de vloer, concentreerde me erop en duwde het eerste grote deel van de poep eruit. Ineens voelde ik een hand achter in mijn nek, alduwend van het toilet af en stuwend richting de muur. Wanneer ik op keek zag ik dat de verkoopster was terug gekomen. Haar witte verpleegschoenen waren te stil om me van te voren te kunnen waarschuwen.
Oma stond achter haar en keek heel boos. Niemand zei wat totdat de verkoopster tegen oma zei, dat ik niet de tijd had om alles in het toilet te doen, en dat sommige materialen verwijdert waren van haar. Het was waar, ik kon de harde stuk voelen die mijn kleine kontgat nog open hield. Ik hoopte al dat het niet op de grond zou vallen.
Oma was woedend maar het nieuws die ze van de verkoopster kreeg bracht haar op een andere gedachte en er verscheen een glimlach. Oma begeleide me naar de ligbank, waar ik al waggelend naar toe moest, de luiers en panties rondom mijn voeten maakte een schaafend geluid op de vloer. Het voelde eng aan om te lopen met een deel van mijn ontlasting nog in mijn achterwerk.
Nadat de verkoopster de luiers weer om had gedaan begon ik te huilen. Ik wilde zodanig weggaan zonder te hoefen plassen en te poepen. Ik was in de war, diep schamend en angstig de gehele tijd in luiers. Deze keer was de verkoopster overtuigt dat ze de luiers goed strak had vastgetapt. Ze liep even naar de voorrraad kamer om daar verpakkingstape te halen en plakte deze hierna over de bestaande tapes heen.
Mijn plastic broek deed ze weer op de plaats en de verkoopster vertelde oma dat het mischien tijd was om een van haar ideeen uit te voeren.
Oma stemde toe en knikte naar de verkoopster en beiden vrouwen pakte me beet bij mijn polsen. Voor ik het in de gaten had, deden ze vuisthandbalschoenen om mijn handen. Deze waren niet van duimen voorzien en het binnenste was zacht en glad. De buitenkant was van nylon gemaakt en ook glad. Ze waren een beetje kromgetrokken bij de pols aan ieders zijde en daar waren ze goed vastgegespt zodat ze niet loskonden.
Ik hield mijn handen naar voren gestrekt en staarde naar deze vreemde dingen. De verkoopster zei dat ik moest proberen om ze te verwijderen. Ik wist dat dit truuk was, maar toch deed ik het. Ik ondekte dat de gladde binnen en buitenkant mij tegenhield om mijn handen te gebruiken voor alles. Ik kon niet iets vastpakken of houden.
Ik voelde opnieuw hoe strak de verkoopster mijn luiertapes had vastgemaakt. D'r was niks wat ik kon uithalen voorals ze me alleen lieten voor een paar uurtjes. Juist als de eerste tranen naar beneden rollen uit de hoeken van mijn ogen, voelde ik een kleine warme toeloop tussen mijn benen.
"Oh nee!" Hoorde ik mezelf zeggen al staarend naar mijn middel. De druppels werd al snel een stortvloed. In feite had ik het niet meer onder controle, gevoelsmatig sluit ik mijn benen een beetje meer en met opluchting leegde ik mijn blaas. Ik voelde de warme plas in de luier en de absortie gedeelte zoog het op. De voortgang van sensatie tussen nat en droog was vreemd en ik voelde me er vies bij. Ik kon de voortgang van de plas voelen, die zich door de luier verplaatste.
Juist dan voelde ik een andere golf van verontwaarding voor mijn terugreis naar huis en plotseling wist ik dat ik niet in staat zou zijn om het tegen te gaan. Het zou niet uitmaken hoe vaak ik het ook zou proberen, ik begon zelf te voelen dat ik mijn luier bevuilde. Ik was zo verrast, dat later oma vertelde dat ik daar stond met een afwezige gedachte op mijn gezicht en met mijn mond open hangend. Ze zei dat dit haar liet herinneren toen ze mijn moeder zindelijkheidstraining gaf.
Ik voelde de poep ontsnappen en tegen de strakke luier weerstand bieden. Het verspreide zich en door de verademing was dit wonderbaarlijk, het gevoel van mijn luier maakte me misselijk. Ogenblikelijk hierna kon ik weer gewoon ademen. Mijn wangen waren rood van schaamte en mijn luier voelde zo nat en smerig aan dat ik bang was om te bewegen.
De tussen pause was wanneer niemand meer iets wist te zeggen. Opeens vroeg de verkoopster aan oma of ze me nog wilde verschonen voordat ze de winkel verliet. Ik hoopte dat oma zou instemmen. Ik gaf haar een meest blije gezicht en hield mijn mond dicht. Oma keek me aan van boven naar beneden, alsof ze erover na moest nadenken.
Haar gesprek klonk nog in mijn oor. Oma zei "heeft ze een verschoning nodig dan. Ik bedoel, zal de luiers lekken of rommel uit de luier lopen als ze loopt of gaat zitten? Gezien ik een auto heb is het iets om er over na te denken.
"Nee. niet echt. De nieuwe attends hebben beschermde naden tegen smeurie zoals babyluiers die hebben. Ze is dubbel geluierd zodat het meer urine kan verdragen en het plastik broekje is groot genoeg om het af te schermen tussen de been openingen zodat het niet kan ontsnappen. Nee, dan hoeft ze eignlijk niet verschoont te worden maar het zal de jonge dame spijten binnen een paar uurtjes als je het niet doet zei de verkoopster.
"Waarom?" Vroeg oma nieuwsgierig.
"Omdat de attends eigenlijk bedoeld zijn te dragen zonder plastik broekje. Daarom zit de luier elastisch strak tussen haar middel en been openingen. De ontwerper heeft alleen rekening gehouden met lucht circulatie daar waar de luier is vast getapted. Wanneer je er een plastik broekje over de attends doet word het gauw warm en jeukerig. Een van mijn klanten noemde het een prive sauna in de hel."
Oma lachte, bedankte de vrouw voor haar advies en begeleide mij naar de kamer. zodra ik mijn eerste stap deed wist ik dat dit een lange morgen zou worden. Ik kon de lauwe brij in de zitvlak van mijn luier voelen verschuiven bij elke beweging van mijn lichaam.
Mijn luiers waren ook zwaarder en maakte meer geluid tijdens het lopen. Ik realiseerde dat de verkoopster gelijk had. Ik had nog maar net mijn plastik broekje om en voelde al een warme constructie. Ik was net gestopt met tranen. Ik snuivende en staarde naar de vloer toen we richting de kassa liepen om mijn nieuwe luiers te betalen.
Op de terug weg naar de auto was ik armoedig over het druk maken van mensen die evt. mijn plastik broekje onder mijn panties konden zien. Ik keek erniet naaruit bij de gedachte dat ik moest zitten met mijn vieze luier om maar probeerde een besluit te maken om oma over te halen mij terug te nemen naar de winkel en alsnog mij te gaan verschonen. Ik keek naar oma's gezicht en besliste dat ik geen risico moest nemen om haar kwader te maken.
Wanneer we bij de auto aankwamen wilde oma mij nog geen plaats laten nemen voordat ze een plastik tas had uitgespreid over haar zitting. De auto was heel warm van binnen door de zon en de tas bleef steken tot mijn dijen bij het zitten gaan. Ik dacht niet aan de tas, omdat zitten deze ervoor zorgde dat mijn poep zich verspreide over mijn gehele achterwerk.
Ik wist niet waar we naar toe zouden gaan en het maakte me ook niet uit. ik kon mijn vieze luier ruiken en ze waren al warm en jeukerig van binnen. Toen ik zag dat oma haar hoofd had gedraaid om van baan te veranderen, probeerde ik krabben maar door de luiers, handschoenen en de dikke opvulling voorkwam dit.
Ik wist dat deze dingen me zorgen zou maken wanneer oma met mij een winkelpromenade zou bezoeken.
Ik was het winkel uitstapje eigenlijk vergeten die ze beloofd had. Hierdoor was ik bang dat mensen me in luiers zouden zien, nu had ik iets anders om me zorgen over te maken. Ik was nat en vies en ik was er zeker van overtuigd dat iedereen die in de buurt kwam erachter zou komen wat er aan de hand was. Maar daar was niks tegen te doen. Ik was er zeker van overtuigd dat oma me zou straffen voor het afdoen van mijn luiers in de medische winkel. Ze had geen woord gezegd en dat betekende dat ze nog steeds kwaad was. Ik dacht aan de kalender in de keuken waarop alle "lu"s stonden binnen een paar uur. Als ik ook maar iets tegen oma zou zeggen dat haar bozer zou maken zou dit erger worden.
Ik stapte heel voorzichtig uit de auto, haalde de plastik tas van mijn dijen en liet oma mij bij mijn armen beet pakken om te gaan winkelen. Zodra we in de winkelpromenade waren wist ik dat mijn ergste nachtmerrie uit kwam. Mensen liepen al staarend voorbij, zodra ze mijn handschoenen zaggen staarde ze nog meer. Mijn gezicht was constant voorzien van schaamrood maar oma zei dat ik geen aandacht moest schenken aan onze bekijks die we kregen.
De ergste keren was, dat sommige mensen vanachter tegen ons opliepen omdat we te langzaam liepen en een excuus zochten om het goed te kunnen kijken. Ik suggereerde in gedachte dat ze de lucht van mijn luier achter me erger was dan elders. Bij elke stap die ik deed verschoof de poep een beetje en deed mij aan herinneren hoe vies ik was. De luiers waren ondertussen behoorlijk zwaar. Zij zagen meer tussen mijn benen als ik dat ik kon zien en maakte meer voor hun zichtbaar. Als niemand zou zien dat ik luiers en een plastik broekje droeg dan zouden ze het wel in de gaten hebben met het geluid dat het maakte bij elke stap.
Oma nam ons mee naar een warenhuis en naar de afdeling tieners. Ik wilde niet dat iemand in de buurt zou komen en greep ik oma's hand een klein beetje harder beet, probeerde haar te vertellen dat ik bang was.
Natuurlijk, begreep oma dit ze koos ervoor. Ik had geleerd dat oma wist dat dit goed was om mij te vernederen.
Ondertussen kwam een jonge verkoopster op ons af. Oma zei tegen haar dat we verschillende paren korte broeken nodig haden. Alsof het meisje nog niet in de gaten had, vertelde ze haar dat ik geluierd was en de korte broeken groot genoeg moesten zijn om eroverheen te kunen doen.
Het meisje keek mij opnieuw aan. Ze was pas een paar jaar ouder dan mij en ik kon zeggen dat ze zich verontschuldigde tegenover mij. Ik kon haar ook vertellen waarom ik was geluierd maar ze was te verlegen om het te vragen. Ze suggeerde dat we naar de vrouwen afdeling moesten voor grotere maten. Onderweg ernaartoe, vertelde ze dat ik mijn handen onlangs had verbrand en de handschoenen het verband moet afdekken. Sindsdien kon ik mij niet meer behelpen in het toilet en was het nodig mij mijn luiers te laten gebruiken.
Het meisje gaf een beleefd antwoord maar ik kan je vertellen dat ze nog nieuwsgierig was en er niet echt van overtuigd was. Het meisje liet oma een paar korte broeken van baggy bermuda zien. Oma vertelde haar dat ze meer een broek wilde met traditonele style voor mij. Wanneer het meisje een paar korte broeken liet zien die mijn plastik panties het minst zichtbaar zou maken, knikte oma en het meisje hield het hierna voor mijn middel om te zien of het zou passen.
Terwijl ze dit deed zag ik haar neus fronsen. Ze keek me vreemd aan en vroeg aan oma of het mogelijk was dat ik gepoept had. Nadat oma geknikt had naar het meisje, zei het meisje dat ik beter geen kleding kon passen voordat ik verschoont was. Oma bedankte haar voor de genomen tijd en zei dat we met een paar minuten terug zouden zijn.
Ze pakte me weer beet bij de hand en nam me mee naar het vrouwen toilet. Ik was bang voor datgene wat ging gebeuren en was vergeten dat oma mijn katoenen luiers in haar tas had zitten. D'r was een ligbank aanwezig in het toilet en er waren een paar vrouwen aanwezig die zich aan het opmaken waren met make-up. Oma zei dat ik moest gaan liggen op de bank zodat ze mijn luiers kon verschonen. Bij het horen van het woord luiers keken beide vrouwen om en staarde naar mij.
Op dit moment waren mijn luiers echt doorgehangen zodat men kon zien dat dit 14-jarige oude meisje gekleed in luiers en plastik broek was. Ik bloosde hard terwijl zij toekeken en draaide mijn gezicht van hun af.
Langzaam ging ik op de bank zitten, wilde eigenlijk niet gaan liggen omdat ze anders dan volop mijn luiers konden zien.
Oma kwam terug met een paar stukjes papier, waarvan sommige nat waren. Zonder ook maar een woord zeggen deed ze net alsof ik een kleuter was en liet me op de bank liggen, deed mijn boven kleding omhoog, trok mijn plastik broek omlaag tot mijn enkels en begon de tapes van de luier los te maken. De vrouwen keken heel verbaasd toe.
Voordat ze de attends weghaalde, verspreide oma de katoenen luier uit die ik eerder gedragen had en deed het hierna onder mij. Oma zei dat ik mijn heup omhoog moest houden en hield deze omhoog terwijl ze me een beetje schoonmaakte.
Ik voelde dat de attends onder me vandaan werden gehaald en dat ze met het natte gedeelte van de luier mijn bips schoonveegde. Oma zei dat ik mijn heup omhoog moest blijven houden. Ze rolde de attends op en maakte het vast met de tapes ervan, en gooide deze in de vuilnisemmer. Ze kwam terug en gebruikte de papier stukken om mij voor de rest schoon te maken voordat ze zei dat ik mijn heupen weer omlaag kon doen. Ze splede de luiers vrij strak en maakte gebruik van 4 stuks, zoals ze de eerste keer deed. Daarna liet ze me weer opstaan en plaatste de plastik broek weer op zijn plaats.
De vrouwen bleven stil toekijken naar mijn hele verschoning en ik was blij dat het klaar was zodat we weg konden. Ik was blij dat ik bevrijd was van mijn natte en vieze wegwerpluiers. Ze waren warm, jeukerig en oncomfortabel geworden zodat ik nergens ander meer aan kon denken.
De katoenen luiers waren dikker en het was stijver tijdens het lopen maar ik was schoon dus meer comfortabeler. Nu wist ik wanneer ik in een goede gesituatie was. We gingen terug naar de sportkleding afdeling en vond dezelfde verkoopster. Een uur later had ik twee complete zomer kledingstukken en vier paar korte broeken. Ondanks tegen het advies van de verkoopster, waren ze toch allemaal blootgesteld aan mijn luiers en oma ging weer weg. Het ergste deel van dit gebeuren was, dat oma niet gebruik wilde maken van de verschoonkamer die daar ook aanwezig. Ze zei dat ze zich daar moest behelpen omdat het te klein voor 2 personen was.
Ze liet me de kleding passen midden in de winkel, met mijn luiers in volle zicht voor iedereen. Ik wist zeker dat er geen ergere dingen konden gebeuren wat mij al overkomen was. Het leek alsof de hele wereld wist dat ik nog in luiers was. Daarna vertelde oma mij naar de babyafdeling te gaan om een pak luiers uit te gaan zoeken voor mijzelf. Ik wilde vragen waarom maar dan zou ik een flater slaan. Ik moest voor de tweede keer een vernedering ondergaan om een pak luiers te dragen terwijl ik geluierd was.
Ik probeerde een plan te vinden om eronderuit te komen maar dat was hopeloos. Ik stond voor de rek met pakken luiers en keek ernaar. Allemaal hadden ze een babymotief en het woord "luiers" in grote letters erop staan. Uiteidelijk pakte oma een roze pak luiers en gaf me geld om ze te gaan betalen.
Omdat ik de handschoenen omhad moest ik het geld en de luiers voorzichtig vasthouden. Ik hoorde het gekraak van mijn plastik broekje tijdens het lopen richting de groep kassa medewerksters. Ze begonnen te staren, speciaal wanneer ze zagen wat ik aanhad en tevens ook in mijn handen droeg. Op dit moment waren mijn wangen alweer rood en trilde mijn handen.
Ik kon de vraag in haar ogen zien, maar ze vroeg alleen of het makkelijker zou zijn om de tas over mijn schouder te doen. Ik knikte en ze kwam erachter vandaan om me te helpen. Ze plakte gelijk het bonnetje vast aan de luiertas. Oma stond met een glimlach aan het uiteinde ervan.
Op dat moment voelde mijn wangen aan alsof ze bloosde voor de rest van mijn leven. Ik was echt zwak door de schaamte en vernedering. Ik wilde geen risico lopen om met haar te praten ik hoopte dat we na het verlaten van de winkel gelijk weer naar de auto zouden gaan. Maar dat was niet haar plan.
Ze nam me mee naar een lunchroom en bestelde er een extra grote cola voor mij. Ik wilde eigenlijk niet omdat ik ook geen dorst had, omdat ik al vermoede dat ze wilde dat ik mijn luiers ging plassen. Ik haatte deze gedachte. Ik was droog en comfortabel zoals ik maar zijn kon, een plastik broekje en alles dragend, ik wilde niet weer nat of vies worden. Ze wilde laten merken dat ik in luiers was en me meer wilde straffen als we thuis waren.
Voor de rest van de ochtend volgde ik haar van winkel naar winkel ook om voor d'r zelf inkopen te doen. Binnen de kortste keer moest ik weer plassen en deed mijn uiterste best om het in te houden maar ik had voor de tweede keer uiteindelijk mijn luiers nat voordat we in de auto zatten om naar huis te gaan. Op dat moment had het plastik broekje (welke ik haatte met een verdreven hartstocht) mijn luiers warm en vochtig gemaakt. De plas maakte de luiers zwaar en kondigde aan meer bewust te zijn van hoe nat ik was tijdens het dragen van katoenen luiers.
Terwijl ik ging zitten op de plastike tas op de stoel, vroeg oma hoe nat ik was. Ik gaf haar een enkele antwoord, "doordrenkt". Het was het eerste woordje sinds vele uurtjes. Het werd tijd dat we naar huis gingen om te gaan eten.
Toen we thuis waren nam oma mij en ons inkopen mee naar boven en verschoonde me in twee attends luiers. Ze sprak in baby taal naar me en bevestigde dat ik een kleine kleuter was die nog luiers moest dragen. Ik wist genoeg, deze waren comfortabler dan de katoenen luiers maar ik klaagde er niet over. Ze had me zojuist verteld wat voor straf ik zou krijgen als ik probeerde de luiers uit te doen.
Tijdens het eten deed ze de handschoenen van me af zodat ik kon eten. Alweer praatte ze kalm, maar ik maakte me meer zorgen over de 5 "lu"s op de kalender en wat erbij zou worden gezet. Uiteindelijk, na het toetje, begon ze aan te halen wat er gebeurd was in de medische winkel.
"Je bent heel stout geweest vanochtend," Zei ze terwijl ze aan haar koffie nippelde.
"Ja, oma, ik was slecht. Maar vanaf nu zal het goed komen, je zult het zien" zei ik. "Ik beloof dat ik het nooit meer zou doen."
"Hoe denk je gestraft te worden? Je bent al geluierd de aankomende 5 dagen." Ik haatte haar voor het vragen van deze vraag. Het lokte me uit om mijn eigen straf te moeten omschrijfen. Ik zat daar stil totdat ik uiteindelijk een aardig antwoord gaf.
"Ik weet het niet" dit was alles wat ik kon zeggen.
"Nou dan, laat mij je dan een keuze laten maken. Wil je er een hebben die heel oncomfortabel is met een korte periode of eentje die een beetje oncomfortabel is voor een lange periode?" Hoe moet ik dit beantwoorden? Ik wilde weg rennen van haar, mijn luiers uit doen en weer normaal kunnnen doen maar ik wist dat moeder haar steunde. Ik dacht er een paar seconden over na en maakte mijn beslissing.
"Een korte periode"
"Akkoord dan. Ik ga je nu naar bed brengen. Je hebt een lange dag gehad en ik denk dat je vroeg zult slapen." Ze stond op van tafel en keek naar de kalender. Ze plaatste met een stift voor de aankomende 2 dagen een "le" erop. Ik ademde een zucht van verlichting. Twee nachten meer slapen in een ledikant zag er niet slecht uit als straf. Ze zag mijn gezicht uitdrukking en zei:
"Kijk niet zo opgelucht. De volgende 2 dagen zijn voor goede maatregelen. Ik heb meer voor je in petto dan je te laten slapen in een ledikant." Ik wilde protesteren dat 3 dagen in een ledikant lang genoeg was, maar ik hield mijn mond maar dicht. Ik was al genoeg in problemen.
Ze nam me mee naar boven en hielp me met uitkleden. Mijn luiers waren nog droog (maar werden met de tijd warmer en jeukeriger) zodat ik verrast was wanneerde ze me weer op bed legde en mijn plastic broekje omlaag trok en daarna de tapes van de luiers los begon te maken. Mischien wilde ze het verwisselen in katoenen? Ik wist niet wat er ging gebeuren, ik zei niks en liet haar maar haar gang gaan.
Terwijl de luiers weggehaald en dichtgevouwen waren liep ze naar de witte commode en nam iets kleins uit een van de laden het was een klein pakje met folie wat uitzag als een kogel. Ik keek naar hoe ze het uitpakte. Dan pakte ze mijn hand en duwde er een klein ronde plug in het voelde als was in mijn hand. Ze keek terug houdend met een overwinning op haar gezicht.
"Weet je wat het is?" Ik schude mijn hoofd.
"Het heet een zetpil. Het laat je darmen werken. Ik wil dat je het in je bipsgat doet." Plotseling begreep ik wat ze bedoelde met de korte term ongemak. Ik voelde me beroerd als ik een natte en vieze luier had. Nu wilde ze dat ik ermee sliep. Het ergste is dat ze wilde dat ik het zelf erin deed. Ik wilde wel honderd dingen zeggen tegen haar, en duizend protesten over het feit dat het oneerlijk was, maar de nog jeukerige luier onder me herrinnerde me eraan dat ze me onder controle had en kon het alleen nog maar erger maken voor mezelf.
Ik beet op mijn tong en probeerde te doen wat ze wilde. Ik had nog nooit iets in mijn achterste gedaan hiervoor en het was hard om het te doen terwijl ze toekeek. Ik bereikte het tussen mijn benen en deed het met gevoel. Zodra mijn vingers mijn kleine bips aanraakte realiseerde ik dat ik een nogal vieze achterwerk had van eerder in de ochtend. De kleine kogel gleed erin en ik maakte mijn vingers schoon aan de onbeschute luier. Het voelde vies aan, beschaamd en vol afgrijzend met wat mij overkwam.
Ze maakte de luiers weer behaaglijk vast en trok de plastik broek erover heen voordat ze me naar de badkamer stuurde om mijn handen te wassen en tanden te gaan poetsen. Toen ik klaar was en terug ging naar de slaapkamer had ze ondertussen de handschoenen gehaald uit de keuken. Ik slikte bij het zien van de metalen kooi met tralies, die op mij wachten. Het zag er zo klein uit.
Plotseling was ik heel bewust van de dikke luiers tussen mijn benen en de geringe poep nog brandend in mijn luier. Voordat ik erover na kon denken smeekte ik om clementie.
"Alsjeblieft laat me niet hierin slapen, oma. Ik ben al genoeg gestraft. Ik zal lief zijn, je zult het zien. Ik beloof dat ik braaf zal zijn!" Ze gaf geen antwoord, ze glimlachte en wees naar het ledikantje. Na een paar seconden zei ze.
"Je hebt je eigen keus gemaakt, Barbara!! Nu is het tijd om het te accepteren." Bedroefd klom ik in het ledikantje en hield mijn handen naar voren zodat ze bij mij de handschoenen om kon doen.
Ik wist al dat dit me hulpeloos maakte en ik haatte haar voor dit. Nadat de gespen eraan waren vastgemaakt schoof ze de zijkant omhoog met een luide klank, trok het doek zeil erover op zijn plaats en begon de gordels vast te binden met kleine draai slotjes. Het waren geen sleutel sloten. Zonder de handschoenen zou het gemakkelijk zijn om te ontsnappen. Maar de handschoenen zatten op zijn plaats en waar zou ik naar toe kunnen ontsnappen?
Ze zei dat ze een flesje voor mij ging halen en vertrok. Ik merkte gelijk de aanwezige brandende gevoel in mijn darmen. Ik wist dat het een kwestie van tijd was om de schone luier vies te maken en erin te moeten slapen. Ik begon te huilen. Ze bracht me een grote baby flesje vol met appelsap en nadat ze me het gegeven had door de tralies, ging ze op bed zitten om te kijken terwijl ik het opdronk. Ze nam het lege flesje weer mee en wenste me een goede nachtrust. Nadat ze deur had gesloten realiseerde ik dat het nog niet donker was. Na het wachten van de poep dat kwam begon ik te huilen. Ik wou dat ik nooit die jongen aan mijn broek had laten komen als ik wist wat me daarna zou overkomen.
Ik werd heel vroeg wakker de volgende ochtend omdat natuurlijk mijn luiers nat, vies en oncomfortabel waren. Ik herrinnerde hoe beschaamd het voelt om ongecontrolleerd de warme brei te laten uitbarsten.
Ook mijn plas had zijn weg gevonden, ik was doordrenkt. Ik had mezelf in slaap gehuild.
De gedachte dat ik nog twee nachten moest doorbrengen hierin maakte me bezorgend. Ik was heel warm van door het dragen van het plastik broekje en op het liggen van een rubberen matras overtrek. Het jeukte aan mijn huid door de zweet maar ik kon niet krabben door mijn handschoenen. Ik voelde me ook heel stijf en krampachtig, omdat mijn benen vast lagen in het ledikantje. Als ik rolde en draaide, zo goed als dat kon in het ledikantje, was ik geschrokken bij het ontdekken van iets.
De warme, natte gedeelte van de luier wreef tegen mijn schaamlippen op een heel aangenaam manier.
Ik begon te experimenteren met posities en ik vond uiteindelijk dat wanneer ik op mijn rug lag en met mijn knieen straker tegen de kruis van mijn luiers aankwam dit een fijne wrijving maakte met de benen tegenelkaar.
Al snel had ik mijn dijen samen, woedende en een genotvolle orgasme bouwde zich op. Wanneer ik klaar kwam beet ik op mijn tong om een kreet te voorkomen. Ik wist dat mijn gezicht warm was en bloosde van opwinding en bidden dat oma niet binnen zou komen en mijn genot kon zien na het plassen en poepen in mijn luier.
Eigenlijk was het idee met slapen in luiers zo slecht nog niet. Oma vertelde altijd de waarheid. Ze liet me de luiers dragen en gebruiken voor de aankomende 5 dagen en had de 2 opeenvolgende nachten doorgebracht in de ledikant. Ze begon zelfs aardiger te praten en begon meer babypoeder te gebruiken als het tijd was om te gaan poepen. We gingen ook niet meer uit gedurende deze dagen zodat ik vergat hoe beschamend dit voor mij was. Ze liet sommige vrienden komen om te kaarten na het schrijven van een brief ter introductie.
Ik mocht in mijn kamer spelen. Als de vrouwen vragen stelde aan oma over mijn luiers, wist ik niet wat zij hun vertelden. Als ze snel een korte boodschap moest doen, deed ze mijn kleding uit tot mijn bh, luiers en plastik broekje en deed de handschoenen om.
Ik realiseerde al gauw dat dat was om te voorkomen dat ik anders met mijn luiers zou knoeien. Alleen in luiers en broekje gekleed, betekende dat ik het niet leuk zo vinden zo naar buiten te gaan. De enige reden dat ik dit tolereerde was het klaar komen van iedere ochtend.
Nadat ik mocht slapen in een tienersbed vond ik meer posities dat een heerlijke wrijving veroorzaakte. Ik was altijd voorzichtig en zo snel als mogelijk en probeerde eerder wakker te zijn dan oma zodat het er normaal uit zou zien voor de ochtend. (een van de regels was dat ik in bed moest blijven totdat ze me kwam wakker maken.)
De eerste nacht was de enigste keer dat ze me liet slapen in een poepluier. Hoewel ze wel altijd zeker ervan moest zijn dat ik genoeg gedronken had voordat ik naar bed ging zodat ik mijn luiers kon gebruiken elke keer voordat ik ging slapen voor de nacht. Ze dacht dat ze me hiermee strafte. Ik droomde juist ervan hoe fijn het was met een natte luier om en ik deed wat ze wilde.
Uiteindelijk arriveerde de vijfde dag. Als er niks gebeurd was ondertussen zou ik na de vijfde nacht bevrijd worden van de luiers. Zo goed als ik van de orgasmes genoot, deed ik dit niet van de luiers. Ik huiverde nog in gedachte hoe het was om bekeken te worden in mijn plastik broekje.
Ik lag nog in de tienersbed met een laagje vochtigheid van mijn beste orgasme, zojuist gevloeid tot hier toe liet oma me luiers dragen. Het huis leek behoorlijk stil en ik wist zeker dat het nog heel vroeg was, dus begon ik opnieuw met de rhythmische bewegingen. Ik sloot mijn ogen en begon te genieten van het plezier. Ik wilde aan mijn schaamlippen wrijfen maar oma drong erop aan dat ik sliep met een vrij stijve uit de mode bh.
Zodat het de tweede keer in een uur langer duurde voordat ik klaar kwam. Nog steeds genoot ik hiervan. Uiteindelijk baade ik een golf van plezier. Juist zodra mijn ogen open ging hoorde ik de deur open gaan van oma's slaapkamer en haar voetstappen. Ik wist eigenlijk dat dit te vroeg was. Ik ademde nog vrij stevig en mijn gezicht was zeker nog rood van het blozen. Ik hoorde haar mijn kamer passeren richting de badkamer.
Ik probeerde rustig te kalmeren omdat elke seconde telde. Ik hoorde het doortrekken van het toilet en haar voetstappen naderen. Ik probeerde mijn ademhaling wat regelmatiger te krijgen en aan andere dingen te denken zodat mijn gezicht weer een normaal kleurtje zou krijgen, maar ik wist dat oma niet achterlijk was.
Ze kwam naar binnen met een ochtend groet en ik keek naar haar terwijl haar gezicht veranderde toen ze me zag. Ze vroeg me of ik ziek was en wanneer ik zei dat ik in orde was wilde ze plotseling dat ik gelijk verschoond moest worden inplaats van na het eten. Ze bleef me aankijken terwijl ze een stapel katoenen luiers en plastik broekjes klaar legde. Ik probeerde niet in haar ogen te kijken omdat ik zeker wist dat ze dan mijn glans in mijn ogen zou zien. Normaal deed ze de handschoenen af bij de eerste luier verschoning van die dag en hoefde ik ze niet eerder te dragen voordat ik weer naar bed ging tenzij ze even wegging voor een boodschap.
Ik hield mijn polsen omhoog nadat ze me uit bed had geholpen maar ze schudde haar hoofd en zei dat het beter was ze nog een paar minuten om te laten houden. Op dat moment was ik er zeker van dat ze al iets in de gaten had, alsof ze al vermoede dat ik geleerd had te mastruberen terwijl ik in luiers was.
Ze deed mijn natte broek omlaag en liet mijn benen verspreid houden terwijl ze de spelden losmaakte van mijn doordrenkte katoenen luiers. Zodra de luiers losser zatten deed ze haar hand erin en voelde aan mijn schaamlippen. Dan trok ze haar hand terug en rook aan haar vingers. Ik kon haar donkere bui zien.
"Je hebt jezelf weer misbruikt!" klaagde ze. "Hoe lang is dit al aan de gang?" Ik vertelde haar alleen deze ochtend maar ze geloofde me niet. Ze duwde me weer terug naast de klaarliggende stapel luiers en begon te mompelen dat ik nog niet mijn lesje had geleerd en dat ze extra maatregelen zou treffen om er zeker van te zijn dat ik me weer zou gaan gedragen. Ik was erg bang dus zei ik maar niks. Een ding was zeker ik mocht niet uit de luiers na deze afgelopen 5 dagen.
Oma verwijderde de handschoenen zodat ik kon eten. Na het eten pleegde ze 2 telefoontjes.
De eerste was naar iemand die Norma heette waaraan ze vroeg of ze op mij wilde passen vandaag en de tweede was de verkoopster van de medische winkel. Oma was ondertussen heel bevriend met haar en nadat ze een poosje had aangehoord zei ze dat ze langs zou komen.
Ik was opgedragen om mij aan te kleden in een paar korte broeken en t-shirt. Ik bewoog me zo snel als ik kon, rekening houdend met mijn luiers. Het enigste wat ik wist dat er een nieuw persoon was die op mij moest letten. Ik wist dat ik in de problemen zat. De vraag was wat zou nu mijn straf zijn? En afvroeg wat oma zou doen mij te laten stopen met mastruberen.
Mijn handen trilde zodanig dat ik moeilijk mijn sandalen kon aan krijgen. Juist wanneer ik klaar was, kwam oma in de kamer, pakte een roze luier tas en begon deze vol te stoppen met katoenen en wegwerp luiers en een paar plastike broekjes. Ze had weinig gezegd sinds ze mijn geheim ondekt had.
Ik wilde haar vragen wat er ging gebeuren maar ik was te bang daarvoor. Ik plaste tevens mezelf nat, juist bij het nadenken hierover.
Wanneer ze ermee klaar was maakte ze een gebaar dat ik haar moest volgen. We gingen naar de keuken waar ze begon met het vullen van babyflesjes met appelsap. Ik keek naar baby kalender en voelde een rilling door mij heengaan. D'r stond een "lu's" geplaatst op elke dag voor de rest van de maand en een "le" op elke dag voor de aankomende 2 weken. En er stonden ook 4 "s" op elke opeenvolgende vrijdag van de maand. Vandaag was het een van deze vrijdagen.
Nadat de babyflesje gevuld waren deed ze de handschoenen weer terug om mijn handen. Daarna liet ze me naar buiten gaan naar de deur van de overburen. Tijdens het wachten bij de voordeur kon ik zien dat de mensen die hier woonden erg smerig waren. Er stonden oude dozen pampers, sommige nog met gebruikte luiers erin.
Al gauw ging de deur open en zag ik een vieze tapijt liggen met vettige etensresten en vieze luiers. Een blik naar Norma, de moeder, vertelde me genoeg. Ze was midden in de dertig, had vettig haar, droeg vieze kleren en had een afgemat gezicht. Een kleine jongen van ongeveer 4 jaar oud, hing aan zijn moeders been. Zijn gezicht was vies en zij haar was smerig maar wat mijn echte aandacht trok was dat hij alleen een natte luier (pampers) droeg.
We gingen naar binnnen door de vieze en smerige woonkamer waar een babybox stond, een doos luiers en sommige andere baby benodigheden lagen er verstrooid. De kleine jongen begon te klagen over zijn natte luier maar Norma stopte hem in de babybox, liet hem zitten en gaf een half volle flesje met sap.
Met geen verdere afleiding meer, begon oma de waarheid te vertellen tegen Norma over hetgene waarom ik nog luiers droeg en waar de handschoenen voor nodig waren. Ik voelde mijn gezicht warm worden van de schaamte door haar aanschouwende persoonsbeschrijving en ik wilde wel onder het vloerkleed kruipen wanneerde ze ook nog vertelde aan deze vreemdeling, dat voor mij waarom een babyzitter noodzakelijk was vandaag.
Norma bromde nogal en vroeg wat we allemaal hadden meegenomen behalve luiers voor mij en of er nog speciale regels waren. Op dit punt, stelde oma voor even onder 4 ogen te spreken zodra de 2 vrouwen door de deur liepen veranderde hun stemmen in gefluister.
