diapermaid
Beginneling
Leuk verhaal, erg spannend en een aantal verrassende wendingen! Ik ben erg benieuwd hoe dit afloopt.verder gaat. Leo zal nog wel een tijdje in het ziekenhuis moeten verblijven dus er kan nog van alles gebeuren...
Ongelukje!
- Onderwerp starter Kleine Bram
- Startdatum
Kleine Bram
Superlid
Hoofdstuk 8
Toen Leo wakker werd merkte hij dat de pijn beduidend minder was en dat hij zich in ieder geval weer kon bewegen zonder die verschrikkelijke pijnscheuten. Hij had goed en diep geslapen en onbewust zijn luier volgeplast. Dat was hem nog nooit gebeurd. Waarschijnlijk was hij door de medicatie compleet van de wereld geweest. "Goedemorgen Leo", zei Annet."Goed geslapen en hoe is het met de pijn". Leo gaf aan dat het goed ging en voordat hij het wist werd hij vliegensvlug verschoond."Zo dan ben je weer schoon. Straks na het ontbijt komt de arts nog even met je praten. We willen je zo snel mogelijk een beetje mobiel maken. Over een week mag het been uit de stellage en dan moet je gaan bewegen met de pinnen in je benen. Dan kun je in ieder geval na de WC voor de grote boodschap. Nu mag je nog in je luiertje doen". Ze lacht naar hem en gaf hem een knipoogje.
Leo vond dat hij het maar had getroffen en dat het ongeluk zo ook zijn voordelen had. Eindelijk de luier gebruiken waar hij voor was. En dan ook goed verzorgd worden door leuke zusters. Het ontbijt werd gebracht en hij genoot van het eten, totdat hij merkte dat zijn darmen ook wakker waren geworden. Het borrelen leek niet op te houden en zonder al te veel moeite liet hij de natuur zijn gang gaan. Zijn luier gaf goed mee en de poep verspreidde zich naar alle kanten. Net een schone luier en nu al weer vol. Hij besloot nog niet te bellen en bleef in zijn poep liggen.
Evelien had in de omkleedruimte haar uniform aangedaan en liep naar de afdeling Neonatologie. De overdracht van haar collega was uitgebreid. Ze ging naar de couveuses en bekeek verder wat er moest gebeuren. Nu ze deze te kleine wereldburgers zag in hun te grote luiers, moest ze direct denken aan wat zij zelf ervaren had met het dragen van een luier. Ze had het eerst wat vreemd gevonden, maar toen ze vanmorgen wakker werd had ze zich beschermd gevoeld ook zo zonder Leo. Had ze maar een luier in haar tas gestopt, dan had ze in ieder geval nog de mogelijkheid gehad hem na haar werk meteen aan te doen op weg naar huis.
In haar middagpauze pakte ze haar brood en liep naar de afdeling waar Leo lag. Toen ze zijn kamer binnenkwam liep ze naar hem toe en gaf hem een kus. Ze zag meteen dat hij zich beter voelde en dat deed haar goed. Onder het opeten van haar boterhammen ging het gesprek met name over de revalidatie en dat hij snel al weer uit bed kon. Ook vertelde Leo dat zijn teamleider langs was geweest en nog wat collega's van zijn afdeling. Evelien luisterde wel maar was ook afgeleid. Toen bedacht ze dat ze hier in de afdelingsopslag wellicht een luier kon bemachtigen. Ze had per slot van rekening een uniform aan en Leo lag hier.
Met een slap excuus nam ze na een lang half uur afscheid van Leo en liep de gang op. Even verderop zag ze een deur die toegang gaf tot de ruimte waar alle medische voorraden lagen. Ze keek om zich heen, drukte de klink naar beneden en glipte snel naar binnen. In de ruimte zag ze allerlei schappen en kasten. Ze keek rond en merkte dat haar lichaam gespannen stond van deze nieuwe soort opwinding. Opeens zag ze kast met daarop geschreven "incontinentiemateriaal". Ze deed hem open en zag grote stapels met luiers voor volwassenen. Vlug griste ze een luier eruit met de goede maat en deed hem dicht. De luier verdween in haar werktas en ze glipte naar buiten in de veronderstelling dat niemand haar had gezien en de luier die een klein stuk uit de tas stak. Katie, die geen dienst had maar vanuit haar nachtdienst naar de afdeling was gekomen voor haar functioneringsgesprek, had vanuit de zusterpost Evelien zien weggelopen. Ze had de gehaaste Evelien zien wegglippen uit de kamer en een glimp gezien van het randje van de luier. Interessant dacht ze. Leo die in luiers ligt, zijn vriendin die een luier pikt uit de voorraadkamer. Daar kon ze wel wat mee.
Evelien liep met kloppend hart terug naar haar werkplek en bemerkte toen dat de luier niet helemaal in haar werktas zat. Ze duwde hem naar beneden, deed de rits dicht en ging weer aan het werk. Na de overdracht aan het einde van haar dienst liep ze naar de omkleedruimte. Ze deed haar uniform uit, deed haar rok en t-shirt aan en ging toen met haar spullen naar het toilet. In het toilet deed ze haar slipje uit en propte het in haar tas. Ze haalde de luier uit deed hem aan en liet haar rok over haar luier vallen. Vanuit het toilet liep ze nog even naar de spiegel en zag dat er niets te zien was omdat haar rokje mooi klokkend over haar heupen viel.
Ze liep naar buiten en merkte dat het nog steeds lekker weer was met een lekker verkoelend briesje. Ze fietste naar huis en merkte hoe lekker zacht de luier zat om haar billen. Wat een heerlijk gevoel en ook wel opwindend dat niemand wist wat ze onder haar rok verborg. Bijna thuis gekomen ging haar mobiele telefoon. Ze stopte langs het trottoir en pakt haar telefoon uit haar werktas en in het display zag ze dat het een onbekende beller was. "Evelien, goedemiddag". Ze hoorde even niets en toen. "Ja hallo, met Katie van der Steen............"
Toen Leo wakker werd merkte hij dat de pijn beduidend minder was en dat hij zich in ieder geval weer kon bewegen zonder die verschrikkelijke pijnscheuten. Hij had goed en diep geslapen en onbewust zijn luier volgeplast. Dat was hem nog nooit gebeurd. Waarschijnlijk was hij door de medicatie compleet van de wereld geweest. "Goedemorgen Leo", zei Annet."Goed geslapen en hoe is het met de pijn". Leo gaf aan dat het goed ging en voordat hij het wist werd hij vliegensvlug verschoond."Zo dan ben je weer schoon. Straks na het ontbijt komt de arts nog even met je praten. We willen je zo snel mogelijk een beetje mobiel maken. Over een week mag het been uit de stellage en dan moet je gaan bewegen met de pinnen in je benen. Dan kun je in ieder geval na de WC voor de grote boodschap. Nu mag je nog in je luiertje doen". Ze lacht naar hem en gaf hem een knipoogje.
Leo vond dat hij het maar had getroffen en dat het ongeluk zo ook zijn voordelen had. Eindelijk de luier gebruiken waar hij voor was. En dan ook goed verzorgd worden door leuke zusters. Het ontbijt werd gebracht en hij genoot van het eten, totdat hij merkte dat zijn darmen ook wakker waren geworden. Het borrelen leek niet op te houden en zonder al te veel moeite liet hij de natuur zijn gang gaan. Zijn luier gaf goed mee en de poep verspreidde zich naar alle kanten. Net een schone luier en nu al weer vol. Hij besloot nog niet te bellen en bleef in zijn poep liggen.
Evelien had in de omkleedruimte haar uniform aangedaan en liep naar de afdeling Neonatologie. De overdracht van haar collega was uitgebreid. Ze ging naar de couveuses en bekeek verder wat er moest gebeuren. Nu ze deze te kleine wereldburgers zag in hun te grote luiers, moest ze direct denken aan wat zij zelf ervaren had met het dragen van een luier. Ze had het eerst wat vreemd gevonden, maar toen ze vanmorgen wakker werd had ze zich beschermd gevoeld ook zo zonder Leo. Had ze maar een luier in haar tas gestopt, dan had ze in ieder geval nog de mogelijkheid gehad hem na haar werk meteen aan te doen op weg naar huis.
In haar middagpauze pakte ze haar brood en liep naar de afdeling waar Leo lag. Toen ze zijn kamer binnenkwam liep ze naar hem toe en gaf hem een kus. Ze zag meteen dat hij zich beter voelde en dat deed haar goed. Onder het opeten van haar boterhammen ging het gesprek met name over de revalidatie en dat hij snel al weer uit bed kon. Ook vertelde Leo dat zijn teamleider langs was geweest en nog wat collega's van zijn afdeling. Evelien luisterde wel maar was ook afgeleid. Toen bedacht ze dat ze hier in de afdelingsopslag wellicht een luier kon bemachtigen. Ze had per slot van rekening een uniform aan en Leo lag hier.
Met een slap excuus nam ze na een lang half uur afscheid van Leo en liep de gang op. Even verderop zag ze een deur die toegang gaf tot de ruimte waar alle medische voorraden lagen. Ze keek om zich heen, drukte de klink naar beneden en glipte snel naar binnen. In de ruimte zag ze allerlei schappen en kasten. Ze keek rond en merkte dat haar lichaam gespannen stond van deze nieuwe soort opwinding. Opeens zag ze kast met daarop geschreven "incontinentiemateriaal". Ze deed hem open en zag grote stapels met luiers voor volwassenen. Vlug griste ze een luier eruit met de goede maat en deed hem dicht. De luier verdween in haar werktas en ze glipte naar buiten in de veronderstelling dat niemand haar had gezien en de luier die een klein stuk uit de tas stak. Katie, die geen dienst had maar vanuit haar nachtdienst naar de afdeling was gekomen voor haar functioneringsgesprek, had vanuit de zusterpost Evelien zien weggelopen. Ze had de gehaaste Evelien zien wegglippen uit de kamer en een glimp gezien van het randje van de luier. Interessant dacht ze. Leo die in luiers ligt, zijn vriendin die een luier pikt uit de voorraadkamer. Daar kon ze wel wat mee.
Evelien liep met kloppend hart terug naar haar werkplek en bemerkte toen dat de luier niet helemaal in haar werktas zat. Ze duwde hem naar beneden, deed de rits dicht en ging weer aan het werk. Na de overdracht aan het einde van haar dienst liep ze naar de omkleedruimte. Ze deed haar uniform uit, deed haar rok en t-shirt aan en ging toen met haar spullen naar het toilet. In het toilet deed ze haar slipje uit en propte het in haar tas. Ze haalde de luier uit deed hem aan en liet haar rok over haar luier vallen. Vanuit het toilet liep ze nog even naar de spiegel en zag dat er niets te zien was omdat haar rokje mooi klokkend over haar heupen viel.
Ze liep naar buiten en merkte dat het nog steeds lekker weer was met een lekker verkoelend briesje. Ze fietste naar huis en merkte hoe lekker zacht de luier zat om haar billen. Wat een heerlijk gevoel en ook wel opwindend dat niemand wist wat ze onder haar rok verborg. Bijna thuis gekomen ging haar mobiele telefoon. Ze stopte langs het trottoir en pakt haar telefoon uit haar werktas en in het display zag ze dat het een onbekende beller was. "Evelien, goedemiddag". Ze hoorde even niets en toen. "Ja hallo, met Katie van der Steen............"
Kleine Bram
Superlid
Hoofdstuk 9
Evelien moest even nadenken en had geen idee wie de vrouw was aan de andere kant van de lijn."Ja misschien vraag je je af wie ik ben en hoe ik aan je 06-nr kom. Ik ben verpleegkundige bij je vriend Leo op de afdeling. Ik ken hem nog van de opleiding. Je nummer stond in zijn dossier". Evelien snapt er even niets van, waarom zei door Katie werd gebeld. "Waarom bel je is er iets met Leo? Moet ik terugkomen naar het ziekenhuis?". "Nee hoor niets aan de hand met hem. Het gaat over jou. Ben je over een uur thuis, dan kom ik even langs. Praat wat makkelijker". Evelien begreep er niet van en twijfelde even. Toen gaf ze haar adres en hoor nog doei en toen werd de verbinding verbroken. Ze fietste naar huis zette haar fiets in de schuur en maakte de deur open om naar binnen te gaan.
Wat moest deze vrouw van haar? Ze snapte er niets van en besloot af te wachten wat het bezoek van vanavond zou brengen. Hun huis was lekker koel en ze griste een magnetronmaaltijd uit de diepvries. Uitgebreid koken had ze geen zin in nu Leo er niet was. Ze pakte de fles Beaujolais uit de koelkast en schonk zich een glas in, nam een slok en zette de maaltijd in de magnetron. Haar luier was nog droog, maar zou niet droog blijven dat wist ze. Het gevoel van vanmorgen om haar plas gewoon te laten lopen wilde ze nog een keer ervaren. Het belletje van de magnetron deed zijn werk en Evelien ging op de bank zitten om de opgewarmde prak op te eten. Ze zette de TV aan en probeerde het aangeboden programma te volgen.
Net toen ze na het eten het idee had opgevat om een douche te nemen en zich van haar kleren te ontdoen ging de bel. Ze merkte dat haar hartslag omhoog ging niet wetende of het die vrouw was die haar gebeld had. Katie had ze zich genoemd, een voormalig klasgenoot van Leo. Ze probeerde rustig door te ademen en liep naar de deur. Toen ze de deur opende zag ze een niet onaantrekkelijke vrouw, modieus gekleed in een bloesje en leuk gebloemd rokje. Ze had blond haar met een staartje en was opgemaakt, niet al te opvallend. Ze zag er sympathiek uit en lachte naar Evelien.
"Hoi, ik ben Katie, ik heb je zo straks gebeld. Sorry dat ik je zo overviel met mijn belletje". Ze stak haar hand uit en Evelien schudde haar hand."Kom maar binnen. En ja ik schrok wel even omdat ik dacht dat er iets met Leo was". Evelien liet haar binnen en leidde haar naar hun woonkamer. Katie ging zitten op hun ruime drie-zits bank en Evelien op de relaxfauteuil van Leo. Katie hoefde niets te drinken op vraag van Evelien en nam het woord. "Ik zal het kort houden en meteen to the point komen. Ik heb je vanmiddag gezien bij de voorraadkamer op onze afdeling en vroeg me af waarom je een luier in je tas had toen je de kamer uit kwam. Ik stond in de zusterspost en heb alles gezien". Evelien kon niet voorkomen dat ze kleurde en ze voelde opeens zweetdruppels over haar rug naar beneden lopen. Ze was betrapt en een goede uitleg had ze ook niet direct paraat.
"Ik weet dat ons afdelingshoofd het niet zo heeft op mensen die spullen meenemen van de afdeling voor eigen gebruik en al helemaal niet zonder te vragen. Ik wil het stil houden, maar zou dan wel eens willen weten waarom je een luier meenam. Heb je hier niets meer op voorraad voor Leo?". Evelien begreep dat ze een goed verhaal moest hebben. Katie zou niet zo maar alles aannemen wat ze zei. Wat zou er gebeuren als ze eerlijk voor haar gevoelens uit zou komen. Zou Katie het begrijpen en wat zou ze dan doen? Ze kon ook niet riskeren dat haar diefstal, want dat was het toch, wereldkundig zou worden gemaakt."Oké, het was voor mijzelf. Sinds heel kort heb ik ontdekt dat ik het prettig vind om een luier te dragen. Toen ik vandaag zo op mijn afdeling bezig was kreeg ik opeens het verlangen om er één te dragen onder mijn rok. Misschien vind je het heel stom, maar dat is dan zo". Evelien was blij dat het hoge woord eruit was en ze durfde Katie niet aan te kijken, niet wetende wat haar reactie zou zijn.
Katie keek naar Evelien en snapte dat dit haar kans was om Evelien te bespelen zoals ze dat wilde. Een kleutermeisje werd haar zo in de schoot geworpen. Een soort "luierchantage" die ze zou gebruiken om een goede mama voor Evelien te zijn. "Je hoeft je niet te schamen hoor Evelien, er zijn meer die iets hebben met luiers". Katie legde haar hand op de knie van Evelien en probeerde haar blik te vangen."Zelf draag ik ook luiers, omdat ik het fijn vind. Zou niet meer zonder kunnen. Ik zal niets zeggen over wat er hier besproken wordt". Evelien keek haar aan en lachte naar Katie. Ze was blij met het begrip van Katie. Ook aangaande haar "luierroof" van de afdelingsvoorraad. Ze merkte dat ze van de spanning wat urine was verloren, gelukkig in haar luier.
Katie stond op en maakte aanstalten om weg te gaan. Toen draaide ze zich om. "Je snapt natuurlijk wel dat er voorwaarden verbonden zijn aan het e.e.a. Vanaf vandaag ben je mijn kleutermeisje en dat heeft zo zijn consequenties. Je mag geen slipjes meer dragen en luiers worden elke dag gedragen. Hoe ik dat controleer? De komende twee maanden heb ik alleen maar dagdiensten. Mijn leidinggevende heeft mij een korte opleiding aangeboden, ter specialisatie, waardoor ik 1 avond in de week naar school moet. Daarnaast ook wat zelfstudie in de avonduren. Juist daarom hoef ik geen andere diensten te draaien.
Elke keer als jij komt werken ga je eerst bij mijn afdeling langs, zogenaamd om even naar Leo te gaan. Ik controleer dan of je een luier aan hebt. Dat is de eerste voorwaarde. De anderen geef ik je nog door via SMS. We zullen het goed hebben samen......
Evelien moest even nadenken en had geen idee wie de vrouw was aan de andere kant van de lijn."Ja misschien vraag je je af wie ik ben en hoe ik aan je 06-nr kom. Ik ben verpleegkundige bij je vriend Leo op de afdeling. Ik ken hem nog van de opleiding. Je nummer stond in zijn dossier". Evelien snapt er even niets van, waarom zei door Katie werd gebeld. "Waarom bel je is er iets met Leo? Moet ik terugkomen naar het ziekenhuis?". "Nee hoor niets aan de hand met hem. Het gaat over jou. Ben je over een uur thuis, dan kom ik even langs. Praat wat makkelijker". Evelien begreep er niet van en twijfelde even. Toen gaf ze haar adres en hoor nog doei en toen werd de verbinding verbroken. Ze fietste naar huis zette haar fiets in de schuur en maakte de deur open om naar binnen te gaan.
Wat moest deze vrouw van haar? Ze snapte er niets van en besloot af te wachten wat het bezoek van vanavond zou brengen. Hun huis was lekker koel en ze griste een magnetronmaaltijd uit de diepvries. Uitgebreid koken had ze geen zin in nu Leo er niet was. Ze pakte de fles Beaujolais uit de koelkast en schonk zich een glas in, nam een slok en zette de maaltijd in de magnetron. Haar luier was nog droog, maar zou niet droog blijven dat wist ze. Het gevoel van vanmorgen om haar plas gewoon te laten lopen wilde ze nog een keer ervaren. Het belletje van de magnetron deed zijn werk en Evelien ging op de bank zitten om de opgewarmde prak op te eten. Ze zette de TV aan en probeerde het aangeboden programma te volgen.
Net toen ze na het eten het idee had opgevat om een douche te nemen en zich van haar kleren te ontdoen ging de bel. Ze merkte dat haar hartslag omhoog ging niet wetende of het die vrouw was die haar gebeld had. Katie had ze zich genoemd, een voormalig klasgenoot van Leo. Ze probeerde rustig door te ademen en liep naar de deur. Toen ze de deur opende zag ze een niet onaantrekkelijke vrouw, modieus gekleed in een bloesje en leuk gebloemd rokje. Ze had blond haar met een staartje en was opgemaakt, niet al te opvallend. Ze zag er sympathiek uit en lachte naar Evelien.
"Hoi, ik ben Katie, ik heb je zo straks gebeld. Sorry dat ik je zo overviel met mijn belletje". Ze stak haar hand uit en Evelien schudde haar hand."Kom maar binnen. En ja ik schrok wel even omdat ik dacht dat er iets met Leo was". Evelien liet haar binnen en leidde haar naar hun woonkamer. Katie ging zitten op hun ruime drie-zits bank en Evelien op de relaxfauteuil van Leo. Katie hoefde niets te drinken op vraag van Evelien en nam het woord. "Ik zal het kort houden en meteen to the point komen. Ik heb je vanmiddag gezien bij de voorraadkamer op onze afdeling en vroeg me af waarom je een luier in je tas had toen je de kamer uit kwam. Ik stond in de zusterspost en heb alles gezien". Evelien kon niet voorkomen dat ze kleurde en ze voelde opeens zweetdruppels over haar rug naar beneden lopen. Ze was betrapt en een goede uitleg had ze ook niet direct paraat.
"Ik weet dat ons afdelingshoofd het niet zo heeft op mensen die spullen meenemen van de afdeling voor eigen gebruik en al helemaal niet zonder te vragen. Ik wil het stil houden, maar zou dan wel eens willen weten waarom je een luier meenam. Heb je hier niets meer op voorraad voor Leo?". Evelien begreep dat ze een goed verhaal moest hebben. Katie zou niet zo maar alles aannemen wat ze zei. Wat zou er gebeuren als ze eerlijk voor haar gevoelens uit zou komen. Zou Katie het begrijpen en wat zou ze dan doen? Ze kon ook niet riskeren dat haar diefstal, want dat was het toch, wereldkundig zou worden gemaakt."Oké, het was voor mijzelf. Sinds heel kort heb ik ontdekt dat ik het prettig vind om een luier te dragen. Toen ik vandaag zo op mijn afdeling bezig was kreeg ik opeens het verlangen om er één te dragen onder mijn rok. Misschien vind je het heel stom, maar dat is dan zo". Evelien was blij dat het hoge woord eruit was en ze durfde Katie niet aan te kijken, niet wetende wat haar reactie zou zijn.
Katie keek naar Evelien en snapte dat dit haar kans was om Evelien te bespelen zoals ze dat wilde. Een kleutermeisje werd haar zo in de schoot geworpen. Een soort "luierchantage" die ze zou gebruiken om een goede mama voor Evelien te zijn. "Je hoeft je niet te schamen hoor Evelien, er zijn meer die iets hebben met luiers". Katie legde haar hand op de knie van Evelien en probeerde haar blik te vangen."Zelf draag ik ook luiers, omdat ik het fijn vind. Zou niet meer zonder kunnen. Ik zal niets zeggen over wat er hier besproken wordt". Evelien keek haar aan en lachte naar Katie. Ze was blij met het begrip van Katie. Ook aangaande haar "luierroof" van de afdelingsvoorraad. Ze merkte dat ze van de spanning wat urine was verloren, gelukkig in haar luier.
Katie stond op en maakte aanstalten om weg te gaan. Toen draaide ze zich om. "Je snapt natuurlijk wel dat er voorwaarden verbonden zijn aan het e.e.a. Vanaf vandaag ben je mijn kleutermeisje en dat heeft zo zijn consequenties. Je mag geen slipjes meer dragen en luiers worden elke dag gedragen. Hoe ik dat controleer? De komende twee maanden heb ik alleen maar dagdiensten. Mijn leidinggevende heeft mij een korte opleiding aangeboden, ter specialisatie, waardoor ik 1 avond in de week naar school moet. Daarnaast ook wat zelfstudie in de avonduren. Juist daarom hoef ik geen andere diensten te draaien.
Elke keer als jij komt werken ga je eerst bij mijn afdeling langs, zogenaamd om even naar Leo te gaan. Ik controleer dan of je een luier aan hebt. Dat is de eerste voorwaarde. De anderen geef ik je nog door via SMS. We zullen het goed hebben samen......
Kleine Bram
Superlid
Hoofdstuk 10
Evelien wist even niet wat ze moest denken toen Katie weer weg was. Was dit echt gebeurd? Ze moest wel anders wist ze niet wat de gevolgen zouden zijn. De baan waar ze zoveel voor had gedaan wilde ze niet kwijtraken. Door alle emotie was ze moe en ze pakte voor het slapen gaan nog snel een douche. Ze kroop naakt in bed en enkele minuten later viel ze in slaap
De dagen vlogen om en na een week was ze al redelijk gewend aan de routine, opgelegd door Katie. Leo vond het wel wat vreemd, maar ook leuk dat Evelien hem elke dag voor haar werk even gedag kwam zeggen. Evelien werd door Katie gecontroleerd en er werd haar vooral op het hart gedrukt de luier te gebruiken voor dat ze weer naar huis ging. Ook had Evelien SMS-jes gekregen met instructies van Katie. Zo mocht ze niet meer de luiers van Leo gebruiken, maar moest ze luiers kopen bij een online-shop, waarvan Katie haar het internetadres had gegeven. Het waren luiers met een plastic buitenkant en redelijk dik. Ook had ze hele kinderlijke, meisjesachtige plastic broekjes moeten kopen.
De spullen waren redelijk snel geleverd en ze had ze zolang in de kast op de logeerkamer gelegd. Katie had aangegeven dat er nog één instructie zou volgen en dat het e.e.a. een half jaar zou duren, daarna zou Evelien ontheven worden van haar "schuld" aan Katie. Ze hoefde dan ook niet meer bang te zijn dat haar diefstal ooit nog ter sprake werd gebracht. Evelien zat er alleen nog mee hoe ze Leo het moest gaan vertellen. Katie had haar beloofd dat zij haar hier mee zou helpen. Evelien had vandaag vrij en het was weekend. Juist op het moment dat ze op het balkon plaats wilde nemen met lekkere kop Senseo voelde ze haar mobiele trillen in haar korte broek. Het was een SMS van Katie.
Een korte instructie met de volgende tekst:"Vanaf vandaag kom je elke 1e en 3e zaterdag en zondag naar mij toe. Stelende meisjes hebben correctie nodig. Zie je over een uur. Je hoeft verder niets mee te nemen. Groet mama Katie". Evelien ging op het balkon zitten en dronk haar koffie. Ze wist dat ze moest gaan, omdat Katie duidelijk had gemaakt dat al haar opdrachten in de SMS-jes moesten worden nagekomen. Een geluk dat Leo nog in het ziekenhuis lag zij af had gesproken dat ze pas vanavond zou komen. Ze hoopte dat Katie het toeliet dat ze vanavond naar hem toe zou gaan. Met het lege koffiekopje ging ze naar de keuken, pakte haar handtas uit de woonkamer en verliet het huis. Vanwege het mooie weer en de niet al te lange afstand naar Katie pakte ze de fiets en reed richting Katie. Ze had vandaag geen luier aan, maar en string en ze hoopte dat Katie daar geen commentaar op zou hebben.
Nog geen kwartier later stond ze voor het mooie appartement van Katie en zette haar fiets neer, sloot hem af en liep naar de bel. Ze hoorde alleen maar "hoi Evelien" en toen ging de deur open. Katie stond haar al op te wachten bij haar huisdeur en liet haar binnen. "Fijn dat je er bent. Loop maar direct door naar de woonkamer dan zal ik je vertellen wat de bedoeling is". Evelien merkte dat ze gespannen was en hoopte dat dit bezoek mee zou vallen en Katie niet al te veel verrassingen in petto zou hebben. Evelien ging zitten op de leren 3-zitsbank en keek om zich heen. De woonkamer was stijlvol ingericht en alles was zorgvuldig uitgezocht. "Zo meisje, ik verheug me op ons weekendje samen. Je zal twee dagen mijn kleutermeisje zijn en je mag me dan mama Katie noemen. Natuurlijk mag je vanavond even naar Leo toe, maar voor de rest zul je naar mij moeten luisteren. Laat het gewoon over je heen komen, er gebeurd niets engs". Evelien was al blij dat ze naar Leo kon gaan, want ze had hem nog steeds niets kunnen vertellen over het e.e.a.
"Loop maar even met me mee, dan kan ik je slaapkamer laten zien. Houdt er wel rekening mee dat de WC natuurlijk verboden gebied is. Kleutermeisjes gebruiken die nog niet". Katie pakte Evelien bij de hand en nam haar mee naar één van de slaapkamers. Toen de deur openging wist ze niet wat ze zag.........
Evelien wist even niet wat ze moest denken toen Katie weer weg was. Was dit echt gebeurd? Ze moest wel anders wist ze niet wat de gevolgen zouden zijn. De baan waar ze zoveel voor had gedaan wilde ze niet kwijtraken. Door alle emotie was ze moe en ze pakte voor het slapen gaan nog snel een douche. Ze kroop naakt in bed en enkele minuten later viel ze in slaap
De dagen vlogen om en na een week was ze al redelijk gewend aan de routine, opgelegd door Katie. Leo vond het wel wat vreemd, maar ook leuk dat Evelien hem elke dag voor haar werk even gedag kwam zeggen. Evelien werd door Katie gecontroleerd en er werd haar vooral op het hart gedrukt de luier te gebruiken voor dat ze weer naar huis ging. Ook had Evelien SMS-jes gekregen met instructies van Katie. Zo mocht ze niet meer de luiers van Leo gebruiken, maar moest ze luiers kopen bij een online-shop, waarvan Katie haar het internetadres had gegeven. Het waren luiers met een plastic buitenkant en redelijk dik. Ook had ze hele kinderlijke, meisjesachtige plastic broekjes moeten kopen.
De spullen waren redelijk snel geleverd en ze had ze zolang in de kast op de logeerkamer gelegd. Katie had aangegeven dat er nog één instructie zou volgen en dat het e.e.a. een half jaar zou duren, daarna zou Evelien ontheven worden van haar "schuld" aan Katie. Ze hoefde dan ook niet meer bang te zijn dat haar diefstal ooit nog ter sprake werd gebracht. Evelien zat er alleen nog mee hoe ze Leo het moest gaan vertellen. Katie had haar beloofd dat zij haar hier mee zou helpen. Evelien had vandaag vrij en het was weekend. Juist op het moment dat ze op het balkon plaats wilde nemen met lekkere kop Senseo voelde ze haar mobiele trillen in haar korte broek. Het was een SMS van Katie.
Een korte instructie met de volgende tekst:"Vanaf vandaag kom je elke 1e en 3e zaterdag en zondag naar mij toe. Stelende meisjes hebben correctie nodig. Zie je over een uur. Je hoeft verder niets mee te nemen. Groet mama Katie". Evelien ging op het balkon zitten en dronk haar koffie. Ze wist dat ze moest gaan, omdat Katie duidelijk had gemaakt dat al haar opdrachten in de SMS-jes moesten worden nagekomen. Een geluk dat Leo nog in het ziekenhuis lag zij af had gesproken dat ze pas vanavond zou komen. Ze hoopte dat Katie het toeliet dat ze vanavond naar hem toe zou gaan. Met het lege koffiekopje ging ze naar de keuken, pakte haar handtas uit de woonkamer en verliet het huis. Vanwege het mooie weer en de niet al te lange afstand naar Katie pakte ze de fiets en reed richting Katie. Ze had vandaag geen luier aan, maar en string en ze hoopte dat Katie daar geen commentaar op zou hebben.
Nog geen kwartier later stond ze voor het mooie appartement van Katie en zette haar fiets neer, sloot hem af en liep naar de bel. Ze hoorde alleen maar "hoi Evelien" en toen ging de deur open. Katie stond haar al op te wachten bij haar huisdeur en liet haar binnen. "Fijn dat je er bent. Loop maar direct door naar de woonkamer dan zal ik je vertellen wat de bedoeling is". Evelien merkte dat ze gespannen was en hoopte dat dit bezoek mee zou vallen en Katie niet al te veel verrassingen in petto zou hebben. Evelien ging zitten op de leren 3-zitsbank en keek om zich heen. De woonkamer was stijlvol ingericht en alles was zorgvuldig uitgezocht. "Zo meisje, ik verheug me op ons weekendje samen. Je zal twee dagen mijn kleutermeisje zijn en je mag me dan mama Katie noemen. Natuurlijk mag je vanavond even naar Leo toe, maar voor de rest zul je naar mij moeten luisteren. Laat het gewoon over je heen komen, er gebeurd niets engs". Evelien was al blij dat ze naar Leo kon gaan, want ze had hem nog steeds niets kunnen vertellen over het e.e.a.
"Loop maar even met me mee, dan kan ik je slaapkamer laten zien. Houdt er wel rekening mee dat de WC natuurlijk verboden gebied is. Kleutermeisjes gebruiken die nog niet". Katie pakte Evelien bij de hand en nam haar mee naar één van de slaapkamers. Toen de deur openging wist ze niet wat ze zag.........
Kleine Bram
Superlid
Hoofdstuk 11
Op datzelfde moment had Leo zijn eerste gesprek met Anne, zijn fysiotherapeut die hem de komende weken zou begeleiden. Ze vertelde hem hoe ze hem weer mobiel zou gaan maken.Na het weekend zou zijn been weer los gemaakt worden uit de hangende constructie en zou hij met steun van krukken weer moeten gaan lopen. Niet te veel op één dag, maar gedoseerd. Anne had hem voorgesteld omdat te doen op een moment dat de oefenzaal niet bezet was, zodat hij in alle rust kon oefenen. Daarbij wist ze van zijn luier en plastic broekje en hoe moeilijk het was om een broek over zijn been te hijsen. Ze had al gezegd dat hij dan gewoon kon lopen in een lang T-shirt en verder geen broek.
Leo had dat eerst wel wat raar gevonden en schaamde zich, maar Anne had hem gerustgesteld en gezegd dat ze in haar werk al genoeg had meegemaakt en incontinentiemateriaal niet raar vond. Leo zou wel blij zijn dat hij gewoon weer op een WC kon gaan poepen. Hij had niets met poep in zijn luier. Het plassen was heel normaal geworden en de verzorging was heel fijn. Het zou toch geweldig zijn als Evelien wat meer in to luiers zou zijn. Dan zou ze hem kunnen verschonen. Ook had hij wel eens de fantasie gehad dat zij in een luier zou lopen. Dat kon hij wel vergeten. Evelien gedoogde hem, maar was zelf niet van de luiers.
Evelien stapte samen met Katie de ruimte binnen en wist niet wat ze zag. Een babykamer maar dan extra large, op volwassen baby's berekend. Twee kinderbedjes, een grote verschoontafel, speelgoed een en grote kast met luiers, plastic broekjes en rompers. Aan de andere kant stond een soort paard (die men bij gymnastiek gebruikt) met daarop twee polsbanden en kettingen eraan. Evelien wist niet wat Katie daar mee deed. Ook stond er een ijzeren bench, zoals als ze die voor honden gebruiken, in de hoek. De bench was groot genoeg om erin iemand, een volwassene, in op te sluiten. De kamer was gekleurd in pasteltinten en sfeerval verlicht met kinderlampen.
"Zo Evelientje, tijd om je te verschonen en andere kleren aan te doen. Kleed je maar zelf even uit en kom naar de verschoontafel". Evelien wist dat Katie boos op haar zou worden, omdat ze niet de luier aan had die ze elke dag moest dragen. Ze wachtte op wat er ging komen. "Wat is dat nou voor sletterig ondergoed. Klein meisjes dragen geen strings. Ik had je toch opgedragen om een luier te dragen?". Ze pakte Evelien vast en duwde haar naar de bok. Ze maakte haar handen vast in de polsbanden. Evelien lag voorover over de bok en haar kont stak naar achteren. Ze kreeg een soort ketting om haar enkels, zodat ze haar benen niet goed kon bewegen. Katie pakte een schaar uit de keuken en knipte de string kapot zodat ze die van de kont van Evelien kon trekken. Ook de BH werd uitgedaan.
"Zo meisje, je hebt wat extra opvoeding nodig, omdat je niet luistert naar Mama Katie. Ik laat je hier nu bij de bok en ik verwacht dat je over de bok blijft liggen tot ik terug ben. Je mag dan je straf zelf bedenken. Of tien slagen met het Spaans rietje of 20 klappen met mijn blote hand op je billen. Ik ga nu even weg om een kopje koffie te drinken. Als ik terugkom hoor ik het wel van je". Katie liep de kamer uit, deed het licht uit en toen was Evelien alleen. Daar lag ze dan over de bok heen, helemaal bloot.
Welke keuze zou ze moeten maken. Ze wist van haar ouders hoe pijnlijk een Spaans rietje kon zijn. Vroeger op scholen moeten ze wel eens hun hand op houden en werden dan geslagen met het rietje. Waar was ze in terecht gekomen en hoe moest ze het aan Leo vertellen wat hier gebeurde. En moest ze het vertellen... In gedachten verzonken had ze niet in de gaten dat de tijd snel ging en voordat ze het in de gaten had ging de deur open en het licht aan. "En dame hebben we al een keuze gemaakt........."
Op datzelfde moment had Leo zijn eerste gesprek met Anne, zijn fysiotherapeut die hem de komende weken zou begeleiden. Ze vertelde hem hoe ze hem weer mobiel zou gaan maken.Na het weekend zou zijn been weer los gemaakt worden uit de hangende constructie en zou hij met steun van krukken weer moeten gaan lopen. Niet te veel op één dag, maar gedoseerd. Anne had hem voorgesteld omdat te doen op een moment dat de oefenzaal niet bezet was, zodat hij in alle rust kon oefenen. Daarbij wist ze van zijn luier en plastic broekje en hoe moeilijk het was om een broek over zijn been te hijsen. Ze had al gezegd dat hij dan gewoon kon lopen in een lang T-shirt en verder geen broek.
Leo had dat eerst wel wat raar gevonden en schaamde zich, maar Anne had hem gerustgesteld en gezegd dat ze in haar werk al genoeg had meegemaakt en incontinentiemateriaal niet raar vond. Leo zou wel blij zijn dat hij gewoon weer op een WC kon gaan poepen. Hij had niets met poep in zijn luier. Het plassen was heel normaal geworden en de verzorging was heel fijn. Het zou toch geweldig zijn als Evelien wat meer in to luiers zou zijn. Dan zou ze hem kunnen verschonen. Ook had hij wel eens de fantasie gehad dat zij in een luier zou lopen. Dat kon hij wel vergeten. Evelien gedoogde hem, maar was zelf niet van de luiers.
Evelien stapte samen met Katie de ruimte binnen en wist niet wat ze zag. Een babykamer maar dan extra large, op volwassen baby's berekend. Twee kinderbedjes, een grote verschoontafel, speelgoed een en grote kast met luiers, plastic broekjes en rompers. Aan de andere kant stond een soort paard (die men bij gymnastiek gebruikt) met daarop twee polsbanden en kettingen eraan. Evelien wist niet wat Katie daar mee deed. Ook stond er een ijzeren bench, zoals als ze die voor honden gebruiken, in de hoek. De bench was groot genoeg om erin iemand, een volwassene, in op te sluiten. De kamer was gekleurd in pasteltinten en sfeerval verlicht met kinderlampen.
"Zo Evelientje, tijd om je te verschonen en andere kleren aan te doen. Kleed je maar zelf even uit en kom naar de verschoontafel". Evelien wist dat Katie boos op haar zou worden, omdat ze niet de luier aan had die ze elke dag moest dragen. Ze wachtte op wat er ging komen. "Wat is dat nou voor sletterig ondergoed. Klein meisjes dragen geen strings. Ik had je toch opgedragen om een luier te dragen?". Ze pakte Evelien vast en duwde haar naar de bok. Ze maakte haar handen vast in de polsbanden. Evelien lag voorover over de bok en haar kont stak naar achteren. Ze kreeg een soort ketting om haar enkels, zodat ze haar benen niet goed kon bewegen. Katie pakte een schaar uit de keuken en knipte de string kapot zodat ze die van de kont van Evelien kon trekken. Ook de BH werd uitgedaan.
"Zo meisje, je hebt wat extra opvoeding nodig, omdat je niet luistert naar Mama Katie. Ik laat je hier nu bij de bok en ik verwacht dat je over de bok blijft liggen tot ik terug ben. Je mag dan je straf zelf bedenken. Of tien slagen met het Spaans rietje of 20 klappen met mijn blote hand op je billen. Ik ga nu even weg om een kopje koffie te drinken. Als ik terugkom hoor ik het wel van je". Katie liep de kamer uit, deed het licht uit en toen was Evelien alleen. Daar lag ze dan over de bok heen, helemaal bloot.
Welke keuze zou ze moeten maken. Ze wist van haar ouders hoe pijnlijk een Spaans rietje kon zijn. Vroeger op scholen moeten ze wel eens hun hand op houden en werden dan geslagen met het rietje. Waar was ze in terecht gekomen en hoe moest ze het aan Leo vertellen wat hier gebeurde. En moest ze het vertellen... In gedachten verzonken had ze niet in de gaten dat de tijd snel ging en voordat ze het in de gaten had ging de deur open en het licht aan. "En dame hebben we al een keuze gemaakt........."
Kleine Bram
Superlid
Evelien wist niet wat ze moest kiezen. Ze had de stevige handen van Katie gezien. Die zouden hard aan komen. Dan toch maar het Spaans rietje? "Het Spaanse rietje, mama Katie". Katie keek haar recht in haar ogen aan en knikte."Oke dan doen we dat".
Ze pakte het rietje van de plank en voordat Evelien het in de gaten had zweefde het rietje door lucht en belandde op haar billen. De pijn schoot door haar lichaam heen en beet op haar lip om niet van pijn te schreeuwen. De tweede volgde en zo ging het verder. Bij de achtste keer brak Evelien en stroomde de tranen over haar wangen. Toen Katie klaar was had Evelien het gevoel dat haar billen vuurrood waren en dat zitten de komende dagen moeilijk zou zijn. Katie legde het rietje weer terug, maakte Evelien los en zei haar op het verschoonkussen te gaan liggen. Het deed ontzettend pijn om op haar billen te gaan liggen, maar ze was bang dat ze als niet deed wat Katie wilde er nog meer straf zou volgen.
"Zo dan gaan we je nou een schone luier om doen en dan mag je je aankleden om naar Leo te gaan. Daarna kom je weer hier terug bij mij". Katie deed Evelien een schone luier om en ze pakte een plastic broek met slotjes."Dit om te voorkomen dat je in de verleiding komt niet geluierd bij Leo op bezoek te gaan en bij mij terug te komen". Evelien mocht haar kleren weer aan doen. Toen werd ze zonder dat ze nog iets tegen elkaar zeiden de deur uitgezet. Buiten pakte Evelien snel haar make-up spiegeltje uit haar tas en zag dat haar make-up was doorgelopen. Ze haastte zich naar haar fiets en besloot eerst nog langs huis te gaan om zichzelf wat op te frissen. Het zitten op de fiets was pijnlijk, maar ze probeerde er niet aan te denken en zou straks met de auto naar het ziekenhuis gaan.
Leo keek uit naar het bezoek van Evelien. In het weekend was er meestal weinig te doen in het ziekenhuis. Hij had al talloze spelletjes op zijn tablet gedaan en meerdere boeken van zijn favoriete schrijver gelezen. Over bezoek had hij niet te klagen. Bijna al zijn collega's hadden hem bezocht. Hij miste zijn werk, maar vond het ook wel prettig om de hele dag in luiers te zijn. Voordat Evelien kwam zou hij verschoond worden. Zijn blaas was leeg en zijn luier lekker volgeplast. Hij merkte dat hij veel vaker zonder het te merken zijn plas liet lopen. Was dat gewenning?
Evelien was thuis aangekomen en ging naar de badkamer om haar gezicht schoon te maken. Vlug haar make-up bijwerken en nog even wat anders aantrekken. De luier en plastic broek waren dusdanig dik en groot dat ze had gemerkt dat het boven haar broek uit kwam. Gelukkig was het door niemand opgemerkt, maar het voelde niet prettig. Ze zocht een mooie gebloemde zomer jurk uit en trok hem. Ze draaide zich om voor de spiegel en haar kont leek wat dikker dan normaal, maar niet echt opvallend. Haar blaas was langzaam aan het vollopen en ze wilde haar luier zo lang mogelijk droog houden, ook omdat ze haar zelf niet kon verschonen vanwege de slotjes op de plastic broek. Ze liep naar beneden pakte de autosleutels en reed met de auto richting ziekenhuis.
In de winkel van het ziekenhuis zocht ze nog wat lekkers voor Leo en liep naar de afdeling. Daar zag ze dat het bed naast Leo niet meer bezet was en dat vond ze eigenlijk wel fijn. Dan hadden ze tenminste wat privacy. Ze liep naar hem en zette haar spullen op zijn kastje naast het bed. "Hoi lieverd, blij dat ik je weer zien", zei Evelien en wilde hem een kus geven. Leo pakte haar vast en kuste haar intens. Hij had zin in haar na al die dagen dat hij hier al lag. Zijn hand gleed van haar rug richting haar billen. Ze wilde hem nog tegenhouden, maar Leo was sterker. Toen hij haar billen bereikte merkte hij het anders voelde. Zijn handen gleden verder onder haar jurk en toen voelde hij iets wat hem verraste. Hij keer haar aan en ze kreeg een kleur.
"Zo lieve Evelien, ik geloof dat je me wat moet uitleggen". Evelien keek hem aan en begreep dat ze wat uit te leggen had.
"Leo ik heb inderdaad wat uit te leggen..........
Ze pakte het rietje van de plank en voordat Evelien het in de gaten had zweefde het rietje door lucht en belandde op haar billen. De pijn schoot door haar lichaam heen en beet op haar lip om niet van pijn te schreeuwen. De tweede volgde en zo ging het verder. Bij de achtste keer brak Evelien en stroomde de tranen over haar wangen. Toen Katie klaar was had Evelien het gevoel dat haar billen vuurrood waren en dat zitten de komende dagen moeilijk zou zijn. Katie legde het rietje weer terug, maakte Evelien los en zei haar op het verschoonkussen te gaan liggen. Het deed ontzettend pijn om op haar billen te gaan liggen, maar ze was bang dat ze als niet deed wat Katie wilde er nog meer straf zou volgen.
"Zo dan gaan we je nou een schone luier om doen en dan mag je je aankleden om naar Leo te gaan. Daarna kom je weer hier terug bij mij". Katie deed Evelien een schone luier om en ze pakte een plastic broek met slotjes."Dit om te voorkomen dat je in de verleiding komt niet geluierd bij Leo op bezoek te gaan en bij mij terug te komen". Evelien mocht haar kleren weer aan doen. Toen werd ze zonder dat ze nog iets tegen elkaar zeiden de deur uitgezet. Buiten pakte Evelien snel haar make-up spiegeltje uit haar tas en zag dat haar make-up was doorgelopen. Ze haastte zich naar haar fiets en besloot eerst nog langs huis te gaan om zichzelf wat op te frissen. Het zitten op de fiets was pijnlijk, maar ze probeerde er niet aan te denken en zou straks met de auto naar het ziekenhuis gaan.
Leo keek uit naar het bezoek van Evelien. In het weekend was er meestal weinig te doen in het ziekenhuis. Hij had al talloze spelletjes op zijn tablet gedaan en meerdere boeken van zijn favoriete schrijver gelezen. Over bezoek had hij niet te klagen. Bijna al zijn collega's hadden hem bezocht. Hij miste zijn werk, maar vond het ook wel prettig om de hele dag in luiers te zijn. Voordat Evelien kwam zou hij verschoond worden. Zijn blaas was leeg en zijn luier lekker volgeplast. Hij merkte dat hij veel vaker zonder het te merken zijn plas liet lopen. Was dat gewenning?
Evelien was thuis aangekomen en ging naar de badkamer om haar gezicht schoon te maken. Vlug haar make-up bijwerken en nog even wat anders aantrekken. De luier en plastic broek waren dusdanig dik en groot dat ze had gemerkt dat het boven haar broek uit kwam. Gelukkig was het door niemand opgemerkt, maar het voelde niet prettig. Ze zocht een mooie gebloemde zomer jurk uit en trok hem. Ze draaide zich om voor de spiegel en haar kont leek wat dikker dan normaal, maar niet echt opvallend. Haar blaas was langzaam aan het vollopen en ze wilde haar luier zo lang mogelijk droog houden, ook omdat ze haar zelf niet kon verschonen vanwege de slotjes op de plastic broek. Ze liep naar beneden pakte de autosleutels en reed met de auto richting ziekenhuis.
In de winkel van het ziekenhuis zocht ze nog wat lekkers voor Leo en liep naar de afdeling. Daar zag ze dat het bed naast Leo niet meer bezet was en dat vond ze eigenlijk wel fijn. Dan hadden ze tenminste wat privacy. Ze liep naar hem en zette haar spullen op zijn kastje naast het bed. "Hoi lieverd, blij dat ik je weer zien", zei Evelien en wilde hem een kus geven. Leo pakte haar vast en kuste haar intens. Hij had zin in haar na al die dagen dat hij hier al lag. Zijn hand gleed van haar rug richting haar billen. Ze wilde hem nog tegenhouden, maar Leo was sterker. Toen hij haar billen bereikte merkte hij het anders voelde. Zijn handen gleden verder onder haar jurk en toen voelde hij iets wat hem verraste. Hij keer haar aan en ze kreeg een kleur.
"Zo lieve Evelien, ik geloof dat je me wat moet uitleggen". Evelien keek hem aan en begreep dat ze wat uit te leggen had.
"Leo ik heb inderdaad wat uit te leggen..........
Kleine Bram
Superlid
Nee dat denk ik niet. Of je zou heel inspirerende ideeën moeten hebben.
diaper4fun
Diapers are a girl's best friend
Ja, kom op. Ga door !
Kleine Bram
Superlid
Ik heb het even druk gehad. Binnenkort een vervolg.
