Geschreven door: Frank
"Zo, jij moet dus net zoals Maarten nog een luiertje om" hoorde ik achter me toen ik de apotheek uitliep met 2 grote pakken. Met een rood hoofd keek ik om en zag een mooie jonge vrouw een kinderwagen door de deur duwen, die ik zojuist achter me dichtgedaan had.
"Je hoeft niet zo rood te worden, geef het nu maar toe dat je nog niet zindelijk bent, net zoals kleine Maarten hier".
Ik had zojuist een nieuwe voorraad luiers gehaald, iedere keer weer spannend en dan let je niet zo op wie er verder in de winkel aanwezig zijn. Of eigenlijk wil je het niet weten, want bekenden kunnen het niet zijn, dat is immers de reden dat je ze in een andere plaats koopt.
Ze kwam met de kinderwagen naast me lopen "Je hoeft je niet te schamen hoor, ik vond het best wel stoer van je dat je zomaar in zo’n drukke winkel om luiers durfde te vragen. Ik heb het allemaal aangekeken en vond het vertederend zoals jouw hoofdje rood werd toen die assistente met luide stem jouw bestelling herhaalde. Heb je ze echt nodig of vind je het gewoon leuk ze te dragen?"
Ik hoefde niet eens te antwoorden want ze ging verder "Ach wat zeur ik toch, alle mannen hebben eigenlijk luiers nodig, het blijven altijd baby’tjes. Heb je nu een nat luiertje?" vroeg ze met een brede lach.
Voordat ik me het realiseerde had ik toegegeven dat ik een natte luier omhad, ik had bij de ontdekking van schrik een plasje gedaan.
"Kom dan maar even met mij mee naar huis dan zal ik je verschonen. Ik heb ervaring zoals je ziet." zei ze op het kind in de kinderwagen wijzend.
Ik liep bijna automatisch en een beetje argwanend met haar mee. We komen bij een nieuwbouw rijtjeshuis. "Heb jij een relatie?" vraagt ik onderweg.
"Niet meer, Maarten zijn vader werd waarschijnlijk jaloers op de aandacht die Maarten kreeg en is 4 maanden na de geboorte van Maarten weggegaan", zegt ze als ze de sleutel in het slot steekt.
"Ga boven maar op de kommode liggen, ik denk dat jij meer aan een schone luier toe bent dan Maarten" zegt ze met een tikje op mijn natte luier.
Ik weet niet wat er met me aan de hand is: zomaar voor een vreemde vrouw toegeven dat ik luiers draag, ze gebruik, met haar mee naar huis gaan en me dan als een baby laten behandelen.
Ze haalt Maarten uit het wagentje en legt hem in een ledikantje op de babykamer waar ik al op het aankleedkussen lig. Maarten blijkt onderweg in slaap gevallen te zijn.
"Hoe heet jij" vraag ik als ze mijn broek open maakt en naar beneden trekt.
"Noem mij maar mama" krijg ik al santwoord. Mijn T-shirt gaat uit en als laatste wordt mijn natte luier opengemaakt. Ze ziet dat ik mijn kruis geschoren heb. "Zo dat is al een echt babypiemeltje, zo lekker kaal, doe je billetjes maar omhoog" Ze trekt de natte luier onder mijn billen vandaan en poedert mijn kont en zak. Ik ruik de sterke lucht van de babypoeder. Ze trekt aan mijn enkels mijn benen boven mijn buik en schuift een schone luier onder mijn billetjes en maakt hem strak dicht. Een van de pakken luiers zie ik op de plank boven de kommode belanden. "Die houd ik maar hier, mijn baby’tje komt vast nog wel eens terug".
Tot mijn verbazing pakt ze een rompertje in ongeveer mijn maat, iets te klein maar dat zit wel lekker strak, en trekt dat over mijn hoofd. Ik moet weer gaan liggen met ‘de beentjes wijd’ zodat zij het rompertje kan dichtdoen.
Ze pakt me bij de hand, duwt een speentje in mijn mond, en leidt mij naar beneden. Daar moet ik gaan spelen op een speelkussen met speeltjes voor een 1 á 2-jarige.
"Als je bij mij bent mag je alleen babywoordjes zeggen en natuurlijk mama" krijg ik te horen als ze haar bloes open begint te knopen.
"Kom maar eens lekker drinken, kleintje" zegt ze als ze me op het speelkussen tegen haar borst drukt. "Hoe is het nu om een mama gevonden te hebben?"
"Kekekekekuh" kraai ik tevreden zoek de tepel met mijn mondje, begin zachtjes te zuigen en voel ik de warme moedermelk in mijn mond stromen. Ik voel me volkomen gelukkig en veilig bij deze vreemde vrouw waarvan ik de naam niet eens weet en die ik mama moet noemen.
Ik heb ongeveer 2 uur gespeeld als ze met een schone luier aan komt zetten. "Het is tijd om naar huis te gaan liefje, maar eerst een schone luier".
Mijn rompertje wordt losgemaakt de luier verwisseld en het rompertje weer vastgemaakt. Daar overheen krijg ik mijn spijkerbroek weer aan en mijn T-shirt. Het rompertje is zichtbaar onder mijn witte t-shirt.
Ze neemt me aan de hand en leidt me naar de voordeur. Daar geeft ze me het andere pak luiers in de hand en zegt: "Kom morgen maar weer lekker spelen kleintje en ik denk dat je binnen een week hier bij mij en je nieuwe broertje woont". Ik krijg een kusje op mijn voorhoofd en een klap op mijn kontje. "Ga nu maar".
Ik ga verdrietig omdat ik weg moet, maar verder toch opgewekt naar huis: ik heb mijn mama gevonden en inderdaad: binnen één week zal ik er waarschijnlijk wonen.
De tweede dag al heb ik werkelijk mijn intrek genomen bij mijn nieuwe mama en mijn broertje. Toen ik ’s avonds thuis kwam kon ik niet wachten. In de zak van mijn spijkerbroek had ik een papiertje gevonden met de tekst "Mama wil jou graag terug zien" en een telefoonnummer.
Ik bel haar direct, ze neemt op en ik zeg "mama".
"Zo mijn kleintje kon dus niet wachten, en belt meteen. Kom morgenochtend maar direct als je wakker bent hierheen. En denk eraan ik verwacht een nat luiertje, kleintje. Zeg eens wat lieve woordjes tegen mama".
Ik kraai wat babywoordjes door de telefoon. "Het is babybedtijd liefje, ga nu maar snel slapen en droom maar lekker van een warm wiegje en volle borsten, slaap zacht". De verbinding wordt verbroken.
De volgende ochtend sta ik om 9 uur bij haar voor de deur. De deur wordt opengedaan door een andere wat oudere vrouw. Die roept naar boven: "De kleine is er! En ik denk dat hij verschoond moet worden want zijn broekje is helemaal nat van het doorlekken". Ik kijk naar beneden en zie dat ze gelijk heeft. Tegen mij zegt ze "Kom maar snel binnen kleintje, jouw mama is Maarten aan het verschonen en zal zich zo met jou bezig gaan houden". Ze neemt me bij de hand en legt me op hetzelfde speelkleed als waar ik gisteren op gespeeld had. Ze begint mijn broek en shirt uit te treken en even later lig ik in enkel een doorweekte luier te spelen. Mijn kleren gooit ze in de vuilnisbak. "Die heb je denk ik niet meer nodig" zegt ze met een lach.
Even later komt mijn mama naar beneden met Maarten op haar arm en in haar hand een luier en een rompertje. "Kijk eens Maarten dat is jouw nieuwe broertje, zeg eens dag tegen hem".
"Dagguh" komt het uit zijn mondje, ik antwoord als een baby "kekeke".
"Ga jij maar even lief met de buurvrouw spelen" zegt mama tegen Maarten, "dan zal ik de andere kleine even fijn verschonen en de borst geven". Ze geeft Maarten aan de buurvrouw en gaat op haar hurken zitten om mij te verschonen.
Ze heeft een brede glimlach op haar gezicht "Ik wist dat je zo snel zou komen. Ik zag in de apotheek al dat jij een echte baby bent en een echte mama nodig hebt" zegt ze terwijl ze mijn buikje kietelt. Ze doorweekte luier is inmiddels af. Door het kietelen doe ik een plasje dat net niet tegen mijn mama aankomt omdat ze, ervaren, mijn piemeltje naar beneden duwt.
Ze wast mijn billetjes, poedert ze en smeert ze in met zinkzalf tegen een beginnende luieruitslag.
Dan opent ze haar bloes en legt me, met alleen mijn luiertje aan, aan de borst. Ik word tussen mijn beentjes vastgehouden en mama legt mijn linkerhandje op haar borst. "Mijn baby’tje hoeft niet verlegen te zijn en mag best met zijn handjes mijn borsten aanraken" zegt ze.
Ondertussen zie ik dat de buurvrouw en Maarten het tafereel met belangstelling volgen.
Nadat ik twee borsten heb leeggedronken wordt mijn hoofd op mama’s schouder gelegd en moet ik een boertje doen. Met het boertje komt er ook weer wat melk uit mijn mondje. Toch krijg ik het compliment dat ik een grote jongen ben, word ik weer neergelegd en krijg een rompertje met beertjesmotief aan. "Doe de beentje maar even wijd" zegt mama en drukt de knoopjes in mijn kruis dicht. Ik word in de box gelegd. Maarten mag op het speelkleed spelen.
Nog even een paar aanvullende regeltjes zegt mama als ze op mij liggend in de box neerkijkt:
"Je bent teruggekomen, dus je wilt een baby zijn, nu baby’tjes kunnen niet lopen. Dus vanaf nu mag je alleen kruipen. Lopen mag je als je door mij of een andere volwassen vrouw aan de hand genomen wordt. Verder kun je niet praten dus uit dit kleine mondje wil k alleen babygeluidjes horen. Ik bepaal wanneer je naar je bedje gaat, wanneer je de borst krijgt, wanneer je mag spelen. Je mag als baby wel dingen afdwingen door te gaan huilen. Maar als je huilt zijn er verschillende mogelijkheden: je hebt een poepluier, je hebt krampjes of ander pijntje of je bent gewoon verdrietig. Mama kan niet altijd weten wat er aan de hand is dus zal mijn kleintje niet altijd zijn zin krijgen".
Ik vind alles best zolang ik maar bij mama kan zijn. Als mama en de buurvrouw koffie gaan drinken komt Maarten naar de box gewaggeld en kijkt op mij neer. "kijn baby jij" zegt hij tegen me. Ik maak wat babygeluidjes en ben deze grote jongen dankbaar dat hij zolang bij mama aan de borst gelegen heeft anders had ik nooit zo lekker moedermelk kunnen drinken.
"Jij kijn baby" zegt hij nogmaals "Itte goot, baby box, itte niet".
Ik voel me heerlijk klein als ik zo tegen Maarten, mijn grote broertje opkijk. Ik krijg een aaitje over mijn hoofdje van hem.
"Kijk Maarten eens lief zijn met zijn kleine broertje" hoor ik de buurvrouw tegen mama zeggen.
Terwijl ik lief in de box lig te spelen kom ik door het gesprek tussen de vrouwen tot de ontdekking dat mijn mama Lisa heet. Ik ontdek allerlei nieuwe dingen. Zo kun je je als baby eindeloos vermaken met het aan een blokje aan een koordje trekken waardoor een belletje gaat rinkelen, door met zacht plastic blokken of knuffels te gooien en dan dwingende babygeluidjes maken waarop mama of de buurvrouw de blokjes en knuffels weer onder handbereik leggen. Door alleen maar met je armpjes te zwaaien en met je beentjes te trappelen en kakaka te roepen krijg je de volle aandacht van volwassen vrouwen.
Ik geniet volop terwijl Maarten serieus aan het spelen is met Duploblokken.
Op een gegeven moment, ik heb geen benul van tijd meer, tijd is niet belangrijk voor baby’tjes, gaat de bel en even later komt Wendy, de volwassen dochter van de buurvrouw, binnen. Trappelend, kraaiend en zwaaiend trek ik ook meteen haar aandacht. Wendy is een jaar of twintig en mooi. Gekleed in een strakke witte jeans en een zwart topje. Het bandje van haar string komt net boven de laag op de heup zittende jeans uit.
Ze loopt op de box af en zegt: "Zo dus jij bent dat leuke kleine baby’tje waar jouw mama het gisteravond over had. Ik was erg nieuwsgierig naar jou. Jouw mama heeft gelijk je bent een liefje zoals je daar ligt". Ze voelt even met een wijsvinger in mijn luiertje en zegt "Ik denk dat de kleine zo verschoond moet worden, zal ik dat even doen?"
"Neem eerst een kop koffie" zegt mama. "Moet jij niet naar school?" vraagt de buurvrouw.
"Ik heb een paar uurtjes vrij en normaal ga ik dan in de aula wat studeren, maar nu was ik te nieuwsgierig naar dit kleine jochie."
Wendy heeft haar koffie nog niet op of ze loopt met de luier die mama inmiddels gepakt heeft in de hand op mij af. Ze doet de zijkant van de box open en trekt mij een beetje naar haar toe.
"Zo kleintje zal Wendy jou eens fijn een schone luier omdoen?" vraagt ze en ze begint babytaal tegen me te praten. Voor ze mijn rompertje losmaakt kietelt ze mijn buikje en van plezier doe ik nog een plasje in mijn luier. Wendy moet hierom lachen. Als ze de schone luier onder mijn billetjes heeft gelegd zegt ze tegen mij "Wat en lief klein babypiemeltje, die zal ik eens fijn poederen. Oh wat een rode billetjes heeft mijn kleintje". Ze smeert zalf op mijn luieruitslag en plakt de luier dicht. Nadat mijn rompertje dichtgedrukt is zegt ze "Je bent een liefje en hoewel ik eigenlijk wat te oud ben om te babysitten wil ik best wel een keer op jou passen als jouw mama eens weg moet".
Maarten heeft het tafereel met belangstelling gevolgd en Wendy vraagt aan hem of ze hem ook even verschonen moet net zoals zijn kleine broertje. Maarten zegt trots "Itte niet pasje daan". Waarop Wendy antwoordt "Nee, jij bent al een grote jongen".
"Zal ik de kleine ook een flesje geven" vraagt Wendy. "Nee hij heeft net de borst gehad" antwoordt mama. "Wat? De borst, wouw, dat is vet".
"Ja Maarten heeft tot u toe altijd nog twee keer per dag aan mijn borst gelegen dus ik heb nog melkproductie. Dat komt nu goed uit en hoewel het niet voldoende is voor alles is het toch fijn om zo’n klein mannetje tenminste twee maaltijden te geven zoals het hoort voor een baby. Hij zal er wel moeite mee hebben als hij zo om twaalf uur een flesje krijgt, maar dat zien we wel".
"Vindt Maarten dat niet vervelend, die concurrentie?" vraagt Wendy.
"Nee, ik heb hem uitgelegd dat hij nu een klein broertje heeft en dat die bij mama moet drinken. Ik heb hem gezegd dat hij nu een grote jongen is. Hij is er dus trots op en kijkt met belangstelling hoe zijn kleinte broertje bij mij drinkt".
Ik hoor het allemaal aan. Ze bespreken allemaal volwassen zaken die voor mij als baby niets betekenen. Ik realiseer me nauwelijks waar het allemaal over gaat. Voor een baby is alleen drinken, slapen, spelen, geknuffeld worden en verschoond worden belangrijk. Ik kijk om me heen en zie mijn nieuwe familie, mijn mama en mijn grote broer, mijn babysitter en haar moeder. Allemaal grote mensen. Ik voel me klein en veilig doe mijn duimpje in mijn mondje en droom, terwijl ik een plasje doe in mijn luier, weg.
"Zo, jij moet dus net zoals Maarten nog een luiertje om" hoorde ik achter me toen ik de apotheek uitliep met 2 grote pakken. Met een rood hoofd keek ik om en zag een mooie jonge vrouw een kinderwagen door de deur duwen, die ik zojuist achter me dichtgedaan had.
"Je hoeft niet zo rood te worden, geef het nu maar toe dat je nog niet zindelijk bent, net zoals kleine Maarten hier".
Ik had zojuist een nieuwe voorraad luiers gehaald, iedere keer weer spannend en dan let je niet zo op wie er verder in de winkel aanwezig zijn. Of eigenlijk wil je het niet weten, want bekenden kunnen het niet zijn, dat is immers de reden dat je ze in een andere plaats koopt.
Ze kwam met de kinderwagen naast me lopen "Je hoeft je niet te schamen hoor, ik vond het best wel stoer van je dat je zomaar in zo’n drukke winkel om luiers durfde te vragen. Ik heb het allemaal aangekeken en vond het vertederend zoals jouw hoofdje rood werd toen die assistente met luide stem jouw bestelling herhaalde. Heb je ze echt nodig of vind je het gewoon leuk ze te dragen?"
Ik hoefde niet eens te antwoorden want ze ging verder "Ach wat zeur ik toch, alle mannen hebben eigenlijk luiers nodig, het blijven altijd baby’tjes. Heb je nu een nat luiertje?" vroeg ze met een brede lach.
Voordat ik me het realiseerde had ik toegegeven dat ik een natte luier omhad, ik had bij de ontdekking van schrik een plasje gedaan.
"Kom dan maar even met mij mee naar huis dan zal ik je verschonen. Ik heb ervaring zoals je ziet." zei ze op het kind in de kinderwagen wijzend.
Ik liep bijna automatisch en een beetje argwanend met haar mee. We komen bij een nieuwbouw rijtjeshuis. "Heb jij een relatie?" vraagt ik onderweg.
"Niet meer, Maarten zijn vader werd waarschijnlijk jaloers op de aandacht die Maarten kreeg en is 4 maanden na de geboorte van Maarten weggegaan", zegt ze als ze de sleutel in het slot steekt.
"Ga boven maar op de kommode liggen, ik denk dat jij meer aan een schone luier toe bent dan Maarten" zegt ze met een tikje op mijn natte luier.
Ik weet niet wat er met me aan de hand is: zomaar voor een vreemde vrouw toegeven dat ik luiers draag, ze gebruik, met haar mee naar huis gaan en me dan als een baby laten behandelen.
Ze haalt Maarten uit het wagentje en legt hem in een ledikantje op de babykamer waar ik al op het aankleedkussen lig. Maarten blijkt onderweg in slaap gevallen te zijn.
"Hoe heet jij" vraag ik als ze mijn broek open maakt en naar beneden trekt.
"Noem mij maar mama" krijg ik al santwoord. Mijn T-shirt gaat uit en als laatste wordt mijn natte luier opengemaakt. Ze ziet dat ik mijn kruis geschoren heb. "Zo dat is al een echt babypiemeltje, zo lekker kaal, doe je billetjes maar omhoog" Ze trekt de natte luier onder mijn billen vandaan en poedert mijn kont en zak. Ik ruik de sterke lucht van de babypoeder. Ze trekt aan mijn enkels mijn benen boven mijn buik en schuift een schone luier onder mijn billetjes en maakt hem strak dicht. Een van de pakken luiers zie ik op de plank boven de kommode belanden. "Die houd ik maar hier, mijn baby’tje komt vast nog wel eens terug".
Tot mijn verbazing pakt ze een rompertje in ongeveer mijn maat, iets te klein maar dat zit wel lekker strak, en trekt dat over mijn hoofd. Ik moet weer gaan liggen met ‘de beentjes wijd’ zodat zij het rompertje kan dichtdoen.
Ze pakt me bij de hand, duwt een speentje in mijn mond, en leidt mij naar beneden. Daar moet ik gaan spelen op een speelkussen met speeltjes voor een 1 á 2-jarige.
"Als je bij mij bent mag je alleen babywoordjes zeggen en natuurlijk mama" krijg ik te horen als ze haar bloes open begint te knopen.
"Kom maar eens lekker drinken, kleintje" zegt ze als ze me op het speelkussen tegen haar borst drukt. "Hoe is het nu om een mama gevonden te hebben?"
"Kekekekekuh" kraai ik tevreden zoek de tepel met mijn mondje, begin zachtjes te zuigen en voel ik de warme moedermelk in mijn mond stromen. Ik voel me volkomen gelukkig en veilig bij deze vreemde vrouw waarvan ik de naam niet eens weet en die ik mama moet noemen.
Ik heb ongeveer 2 uur gespeeld als ze met een schone luier aan komt zetten. "Het is tijd om naar huis te gaan liefje, maar eerst een schone luier".
Mijn rompertje wordt losgemaakt de luier verwisseld en het rompertje weer vastgemaakt. Daar overheen krijg ik mijn spijkerbroek weer aan en mijn T-shirt. Het rompertje is zichtbaar onder mijn witte t-shirt.
Ze neemt me aan de hand en leidt me naar de voordeur. Daar geeft ze me het andere pak luiers in de hand en zegt: "Kom morgen maar weer lekker spelen kleintje en ik denk dat je binnen een week hier bij mij en je nieuwe broertje woont". Ik krijg een kusje op mijn voorhoofd en een klap op mijn kontje. "Ga nu maar".
Ik ga verdrietig omdat ik weg moet, maar verder toch opgewekt naar huis: ik heb mijn mama gevonden en inderdaad: binnen één week zal ik er waarschijnlijk wonen.
De tweede dag al heb ik werkelijk mijn intrek genomen bij mijn nieuwe mama en mijn broertje. Toen ik ’s avonds thuis kwam kon ik niet wachten. In de zak van mijn spijkerbroek had ik een papiertje gevonden met de tekst "Mama wil jou graag terug zien" en een telefoonnummer.
Ik bel haar direct, ze neemt op en ik zeg "mama".
"Zo mijn kleintje kon dus niet wachten, en belt meteen. Kom morgenochtend maar direct als je wakker bent hierheen. En denk eraan ik verwacht een nat luiertje, kleintje. Zeg eens wat lieve woordjes tegen mama".
Ik kraai wat babywoordjes door de telefoon. "Het is babybedtijd liefje, ga nu maar snel slapen en droom maar lekker van een warm wiegje en volle borsten, slaap zacht". De verbinding wordt verbroken.
De volgende ochtend sta ik om 9 uur bij haar voor de deur. De deur wordt opengedaan door een andere wat oudere vrouw. Die roept naar boven: "De kleine is er! En ik denk dat hij verschoond moet worden want zijn broekje is helemaal nat van het doorlekken". Ik kijk naar beneden en zie dat ze gelijk heeft. Tegen mij zegt ze "Kom maar snel binnen kleintje, jouw mama is Maarten aan het verschonen en zal zich zo met jou bezig gaan houden". Ze neemt me bij de hand en legt me op hetzelfde speelkleed als waar ik gisteren op gespeeld had. Ze begint mijn broek en shirt uit te treken en even later lig ik in enkel een doorweekte luier te spelen. Mijn kleren gooit ze in de vuilnisbak. "Die heb je denk ik niet meer nodig" zegt ze met een lach.
Even later komt mijn mama naar beneden met Maarten op haar arm en in haar hand een luier en een rompertje. "Kijk eens Maarten dat is jouw nieuwe broertje, zeg eens dag tegen hem".
"Dagguh" komt het uit zijn mondje, ik antwoord als een baby "kekeke".
"Ga jij maar even lief met de buurvrouw spelen" zegt mama tegen Maarten, "dan zal ik de andere kleine even fijn verschonen en de borst geven". Ze geeft Maarten aan de buurvrouw en gaat op haar hurken zitten om mij te verschonen.
Ze heeft een brede glimlach op haar gezicht "Ik wist dat je zo snel zou komen. Ik zag in de apotheek al dat jij een echte baby bent en een echte mama nodig hebt" zegt ze terwijl ze mijn buikje kietelt. Ze doorweekte luier is inmiddels af. Door het kietelen doe ik een plasje dat net niet tegen mijn mama aankomt omdat ze, ervaren, mijn piemeltje naar beneden duwt.
Ze wast mijn billetjes, poedert ze en smeert ze in met zinkzalf tegen een beginnende luieruitslag.
Dan opent ze haar bloes en legt me, met alleen mijn luiertje aan, aan de borst. Ik word tussen mijn beentjes vastgehouden en mama legt mijn linkerhandje op haar borst. "Mijn baby’tje hoeft niet verlegen te zijn en mag best met zijn handjes mijn borsten aanraken" zegt ze.
Ondertussen zie ik dat de buurvrouw en Maarten het tafereel met belangstelling volgen.
Nadat ik twee borsten heb leeggedronken wordt mijn hoofd op mama’s schouder gelegd en moet ik een boertje doen. Met het boertje komt er ook weer wat melk uit mijn mondje. Toch krijg ik het compliment dat ik een grote jongen ben, word ik weer neergelegd en krijg een rompertje met beertjesmotief aan. "Doe de beentje maar even wijd" zegt mama en drukt de knoopjes in mijn kruis dicht. Ik word in de box gelegd. Maarten mag op het speelkleed spelen.
Nog even een paar aanvullende regeltjes zegt mama als ze op mij liggend in de box neerkijkt:
"Je bent teruggekomen, dus je wilt een baby zijn, nu baby’tjes kunnen niet lopen. Dus vanaf nu mag je alleen kruipen. Lopen mag je als je door mij of een andere volwassen vrouw aan de hand genomen wordt. Verder kun je niet praten dus uit dit kleine mondje wil k alleen babygeluidjes horen. Ik bepaal wanneer je naar je bedje gaat, wanneer je de borst krijgt, wanneer je mag spelen. Je mag als baby wel dingen afdwingen door te gaan huilen. Maar als je huilt zijn er verschillende mogelijkheden: je hebt een poepluier, je hebt krampjes of ander pijntje of je bent gewoon verdrietig. Mama kan niet altijd weten wat er aan de hand is dus zal mijn kleintje niet altijd zijn zin krijgen".
Ik vind alles best zolang ik maar bij mama kan zijn. Als mama en de buurvrouw koffie gaan drinken komt Maarten naar de box gewaggeld en kijkt op mij neer. "kijn baby jij" zegt hij tegen me. Ik maak wat babygeluidjes en ben deze grote jongen dankbaar dat hij zolang bij mama aan de borst gelegen heeft anders had ik nooit zo lekker moedermelk kunnen drinken.
"Jij kijn baby" zegt hij nogmaals "Itte goot, baby box, itte niet".
Ik voel me heerlijk klein als ik zo tegen Maarten, mijn grote broertje opkijk. Ik krijg een aaitje over mijn hoofdje van hem.
"Kijk Maarten eens lief zijn met zijn kleine broertje" hoor ik de buurvrouw tegen mama zeggen.
Terwijl ik lief in de box lig te spelen kom ik door het gesprek tussen de vrouwen tot de ontdekking dat mijn mama Lisa heet. Ik ontdek allerlei nieuwe dingen. Zo kun je je als baby eindeloos vermaken met het aan een blokje aan een koordje trekken waardoor een belletje gaat rinkelen, door met zacht plastic blokken of knuffels te gooien en dan dwingende babygeluidjes maken waarop mama of de buurvrouw de blokjes en knuffels weer onder handbereik leggen. Door alleen maar met je armpjes te zwaaien en met je beentjes te trappelen en kakaka te roepen krijg je de volle aandacht van volwassen vrouwen.
Ik geniet volop terwijl Maarten serieus aan het spelen is met Duploblokken.
Op een gegeven moment, ik heb geen benul van tijd meer, tijd is niet belangrijk voor baby’tjes, gaat de bel en even later komt Wendy, de volwassen dochter van de buurvrouw, binnen. Trappelend, kraaiend en zwaaiend trek ik ook meteen haar aandacht. Wendy is een jaar of twintig en mooi. Gekleed in een strakke witte jeans en een zwart topje. Het bandje van haar string komt net boven de laag op de heup zittende jeans uit.
Ze loopt op de box af en zegt: "Zo dus jij bent dat leuke kleine baby’tje waar jouw mama het gisteravond over had. Ik was erg nieuwsgierig naar jou. Jouw mama heeft gelijk je bent een liefje zoals je daar ligt". Ze voelt even met een wijsvinger in mijn luiertje en zegt "Ik denk dat de kleine zo verschoond moet worden, zal ik dat even doen?"
"Neem eerst een kop koffie" zegt mama. "Moet jij niet naar school?" vraagt de buurvrouw.
"Ik heb een paar uurtjes vrij en normaal ga ik dan in de aula wat studeren, maar nu was ik te nieuwsgierig naar dit kleine jochie."
Wendy heeft haar koffie nog niet op of ze loopt met de luier die mama inmiddels gepakt heeft in de hand op mij af. Ze doet de zijkant van de box open en trekt mij een beetje naar haar toe.
"Zo kleintje zal Wendy jou eens fijn een schone luier omdoen?" vraagt ze en ze begint babytaal tegen me te praten. Voor ze mijn rompertje losmaakt kietelt ze mijn buikje en van plezier doe ik nog een plasje in mijn luier. Wendy moet hierom lachen. Als ze de schone luier onder mijn billetjes heeft gelegd zegt ze tegen mij "Wat en lief klein babypiemeltje, die zal ik eens fijn poederen. Oh wat een rode billetjes heeft mijn kleintje". Ze smeert zalf op mijn luieruitslag en plakt de luier dicht. Nadat mijn rompertje dichtgedrukt is zegt ze "Je bent een liefje en hoewel ik eigenlijk wat te oud ben om te babysitten wil ik best wel een keer op jou passen als jouw mama eens weg moet".
Maarten heeft het tafereel met belangstelling gevolgd en Wendy vraagt aan hem of ze hem ook even verschonen moet net zoals zijn kleine broertje. Maarten zegt trots "Itte niet pasje daan". Waarop Wendy antwoordt "Nee, jij bent al een grote jongen".
"Zal ik de kleine ook een flesje geven" vraagt Wendy. "Nee hij heeft net de borst gehad" antwoordt mama. "Wat? De borst, wouw, dat is vet".
"Ja Maarten heeft tot u toe altijd nog twee keer per dag aan mijn borst gelegen dus ik heb nog melkproductie. Dat komt nu goed uit en hoewel het niet voldoende is voor alles is het toch fijn om zo’n klein mannetje tenminste twee maaltijden te geven zoals het hoort voor een baby. Hij zal er wel moeite mee hebben als hij zo om twaalf uur een flesje krijgt, maar dat zien we wel".
"Vindt Maarten dat niet vervelend, die concurrentie?" vraagt Wendy.
"Nee, ik heb hem uitgelegd dat hij nu een klein broertje heeft en dat die bij mama moet drinken. Ik heb hem gezegd dat hij nu een grote jongen is. Hij is er dus trots op en kijkt met belangstelling hoe zijn kleinte broertje bij mij drinkt".
Ik hoor het allemaal aan. Ze bespreken allemaal volwassen zaken die voor mij als baby niets betekenen. Ik realiseer me nauwelijks waar het allemaal over gaat. Voor een baby is alleen drinken, slapen, spelen, geknuffeld worden en verschoond worden belangrijk. Ik kijk om me heen en zie mijn nieuwe familie, mijn mama en mijn grote broer, mijn babysitter en haar moeder. Allemaal grote mensen. Ik voel me klein en veilig doe mijn duimpje in mijn mondje en droom, terwijl ik een plasje doe in mijn luier, weg.
