pampersboy
Nieuw lid
Ik, Simon, heb tot ongeveer 10/11 jaar ‘nachts in bed geplast. Tot die leeftijd heb ik ’s nachts ook luiers gedragen. Ze waren heel gewoon voor mij.
Dat meerdere kinderen van mijn leeftijd wel eens een luier droegen, daarover gaat dit verhaal.
Ik probeer het verhaal te vertellen zoals ik het nog voor me zie.[/i]
Ik was 8 jaar ongeveer. Pieter, ook een vriendje van me, zat bij me in de klas en woonde op een boerderij op het Friese platteland. Samen met zijn ouders, zijn grotere zus en broer en een jonger zusje. Zijn vader was boer en had veel koeien. Maar er waren ook schapen, kippen en een hond.
Het was herfstvakantie en Pieter vroeg of ik een dag kwam spelen. Dus op een prachtige zonnige herfstdag bracht mijn moeder me naar Pieter. Mijn moeder en Pieters moeder waren goede kennissen. Vol ongeduld stond Pieter me al op te wachten. Nog maar net was de autodeur open of hij vloog op me af. De hond trouwens ook…
We gingen naar binnen waar onze moeders nog even bleven praten, maar toen vertrok mijn moeder, ze zou me die avond weer ophalen. Binnen dronken we een glas limonade en maakten we plannen.
De boerderij was een prachtige speelplek. Een groot erf. Met in het weiland een apart stukje waar speeltoestellen stonden, zoals een wipwap, schommel en zandbak. In de schuur was een hooiberg en er stonden kleine kalfjes. Achter de boerderij en bij de stallen was het verboden terrein! Tenminste, wanneer de vader van Pieter en een hulp er bezig waren in de grote tractor en andere machines. “Veel te gevaarlijk om straks te spelen”, zo waarschuwde Pieters moeder nog eens. We maakten plannen: Een hut bouwen in de hooiberg in de schuur en later vissen in de sloot in het weiland. In het weiland lag een niet al te brede poldersloot waar we mochten vissen. De koeien waren uit het weiland, dus daar mochten we later dan naar toe.
“Voordat jullie gaan spelen moeten jullie even andere kleren aan”, zo vertelde de moeder van Pieter. “Simon, jij krijgt even een overall van Pieter aan. Dan zijn jullie beide straks echte boeren.”
Na de limonade vroeg Pieters moeder ons even mee te komen. We gingen naar Pieters kamer, waar ze uit de kledingkast van Pieter een blauwe en een rode overall haalde. Pieter kreeg de rode en ik de blauwe. Terwijl ze de overalls neerlegde haalde moeder een pak uit de kast tevoorschijn. Ik keek er even naar. Met grote letters stond er op “Libero”. Een blauw pak. Luiers.
Pieters moeder zag dat ik er naar keek en begon te vertellen. “Simon, Pieter heeft een beetje moeite met poepen. Dat lukt niet zo goed. Daarom kan Pieter even niet bij jou komen spelen maar blijft hij thuis tot het over is. Om niet telkens naar de wc te hoeven krijgt hij even een luier om.” “Oh”, zei ik.
“Ik weet dat jij ’s nachts een luier om hebt Simon en daar hoef je je niet voor te schamen. Dus” Pieter kreeg staand de luier om. Vervolgens ging de overall er overheen.
“Moet jij ook een Simon?”, vroeg moeder. “Mwaahh. Mag wel, hoeft niet. Doe maar.”
En ook ik kreeg vervolgens al staand een Libero onder. En daar gong de overall overheen.
We waren klaar.
Toen we buiten liepen vroeg ik Pieter: “Moet jij een pamper om?” (Bij ons was iedere luier een pamper, ongeacht het merk) Ja, zei Pieter, “zo kan ik mooi blijven spelen met jou. Maar dat geeft niks hoor.”
We gingen spelen. We begonnen op de speelgoedtractors rondjes te rijden. We gingen zogenaamd het gras maaien. Toen gingen we naar de schapen. Daarna gingen we naar de schuur waar we in de hooiberg een hut gingen bouwen.
Ook de vader van Pieter kam even kijken. “Zo jongens, een mooie hut aan het bouwen? “ De broer van Pieter ging net weg met een vriend. Hij kwam ons nog even plagen door de door ons gemaakte hut even te ‘verbouwen’…
We speelden rustig door. Toen gingen we vissen. We klommen over het hek en liepen naar de sloot die vlakbij de boerderij lag in het weiland.
De koeien waren in een ander weiland. Anders mochten we er niet komen van Pieters vader zolang de koeien in het weiland stonden. Nu mocht dat dus wel.
Pieter had 1 bamboehengel meegenomen. Van Pieters moeder hadden we een paar stukken brood meegekregen. Pieter gooide in en we gingen in het gras zitten.
Na weet ik hoe vaak ophalen omdat we dachten dat we beet hadden: “Jaahh beet!!!” En hup….natuurlijk niets….
Toen we in het gras zaten werd Pieter wat onrustig. Hij begon wat te dansen en heen en weer te lopen. “Ik moet poepen.” Hij ging staan met zijn benen wijd en begon te drukken. Ik keek toe. “Grmpffff.” Toen ging ie gebogen staan e ook op z’n knieën en drukte tot ie rood werd. “Hmpgrmmmffff.” “Haaahhh, he he…klaar…..”. Vervolgens ging ie weer in het gras zitten en ging verder met vissen.
Na nog lang te hebben gezeten voelde ik ook aandrang komen. “Doe maar gewoon”, geeft niks zei Pieter. “Moeder vind het niet erg”.
Ik ging op mijn knieën zitten en voelde een plas opkomen. Greep m’n kruis en voelde de luier zich vullen met plas. Lekker warm. Maar er volgde ook een grote boodschap die eruit wilde. Gehurkt ging ik zitten en drukte. Ik voelde de massa ‘m’n luier vullen. Plotseling greep Pieter me vast klapte me voor mijn kont. “Hahahaha…broekpoeper!” (broekskieter in het Fries)
Al gauw werd het een korte stoeipartij. Toen gingen we naar huis waar Pieters moeder klaarstond met het eten.
Pieters moeder ontdeed Pieter en mij van onze vieze luiers. En Pieter had geen buikpijn meer.
Die middag kregen we geen luier meer om want Pieter hoefde niet meer en kon weer gewoon naar de wc....
Dat meerdere kinderen van mijn leeftijd wel eens een luier droegen, daarover gaat dit verhaal.
Ik probeer het verhaal te vertellen zoals ik het nog voor me zie.[/i]
Ik was 8 jaar ongeveer. Pieter, ook een vriendje van me, zat bij me in de klas en woonde op een boerderij op het Friese platteland. Samen met zijn ouders, zijn grotere zus en broer en een jonger zusje. Zijn vader was boer en had veel koeien. Maar er waren ook schapen, kippen en een hond.
Het was herfstvakantie en Pieter vroeg of ik een dag kwam spelen. Dus op een prachtige zonnige herfstdag bracht mijn moeder me naar Pieter. Mijn moeder en Pieters moeder waren goede kennissen. Vol ongeduld stond Pieter me al op te wachten. Nog maar net was de autodeur open of hij vloog op me af. De hond trouwens ook…
We gingen naar binnen waar onze moeders nog even bleven praten, maar toen vertrok mijn moeder, ze zou me die avond weer ophalen. Binnen dronken we een glas limonade en maakten we plannen.
De boerderij was een prachtige speelplek. Een groot erf. Met in het weiland een apart stukje waar speeltoestellen stonden, zoals een wipwap, schommel en zandbak. In de schuur was een hooiberg en er stonden kleine kalfjes. Achter de boerderij en bij de stallen was het verboden terrein! Tenminste, wanneer de vader van Pieter en een hulp er bezig waren in de grote tractor en andere machines. “Veel te gevaarlijk om straks te spelen”, zo waarschuwde Pieters moeder nog eens. We maakten plannen: Een hut bouwen in de hooiberg in de schuur en later vissen in de sloot in het weiland. In het weiland lag een niet al te brede poldersloot waar we mochten vissen. De koeien waren uit het weiland, dus daar mochten we later dan naar toe.
“Voordat jullie gaan spelen moeten jullie even andere kleren aan”, zo vertelde de moeder van Pieter. “Simon, jij krijgt even een overall van Pieter aan. Dan zijn jullie beide straks echte boeren.”
Na de limonade vroeg Pieters moeder ons even mee te komen. We gingen naar Pieters kamer, waar ze uit de kledingkast van Pieter een blauwe en een rode overall haalde. Pieter kreeg de rode en ik de blauwe. Terwijl ze de overalls neerlegde haalde moeder een pak uit de kast tevoorschijn. Ik keek er even naar. Met grote letters stond er op “Libero”. Een blauw pak. Luiers.
Pieters moeder zag dat ik er naar keek en begon te vertellen. “Simon, Pieter heeft een beetje moeite met poepen. Dat lukt niet zo goed. Daarom kan Pieter even niet bij jou komen spelen maar blijft hij thuis tot het over is. Om niet telkens naar de wc te hoeven krijgt hij even een luier om.” “Oh”, zei ik.
“Ik weet dat jij ’s nachts een luier om hebt Simon en daar hoef je je niet voor te schamen. Dus” Pieter kreeg staand de luier om. Vervolgens ging de overall er overheen.
“Moet jij ook een Simon?”, vroeg moeder. “Mwaahh. Mag wel, hoeft niet. Doe maar.”
En ook ik kreeg vervolgens al staand een Libero onder. En daar gong de overall overheen.
We waren klaar.
Toen we buiten liepen vroeg ik Pieter: “Moet jij een pamper om?” (Bij ons was iedere luier een pamper, ongeacht het merk) Ja, zei Pieter, “zo kan ik mooi blijven spelen met jou. Maar dat geeft niks hoor.”
We gingen spelen. We begonnen op de speelgoedtractors rondjes te rijden. We gingen zogenaamd het gras maaien. Toen gingen we naar de schapen. Daarna gingen we naar de schuur waar we in de hooiberg een hut gingen bouwen.
Ook de vader van Pieter kam even kijken. “Zo jongens, een mooie hut aan het bouwen? “ De broer van Pieter ging net weg met een vriend. Hij kwam ons nog even plagen door de door ons gemaakte hut even te ‘verbouwen’…
We speelden rustig door. Toen gingen we vissen. We klommen over het hek en liepen naar de sloot die vlakbij de boerderij lag in het weiland.
De koeien waren in een ander weiland. Anders mochten we er niet komen van Pieters vader zolang de koeien in het weiland stonden. Nu mocht dat dus wel.
Pieter had 1 bamboehengel meegenomen. Van Pieters moeder hadden we een paar stukken brood meegekregen. Pieter gooide in en we gingen in het gras zitten.
Na weet ik hoe vaak ophalen omdat we dachten dat we beet hadden: “Jaahh beet!!!” En hup….natuurlijk niets….
Toen we in het gras zaten werd Pieter wat onrustig. Hij begon wat te dansen en heen en weer te lopen. “Ik moet poepen.” Hij ging staan met zijn benen wijd en begon te drukken. Ik keek toe. “Grmpffff.” Toen ging ie gebogen staan e ook op z’n knieën en drukte tot ie rood werd. “Hmpgrmmmffff.” “Haaahhh, he he…klaar…..”. Vervolgens ging ie weer in het gras zitten en ging verder met vissen.
Na nog lang te hebben gezeten voelde ik ook aandrang komen. “Doe maar gewoon”, geeft niks zei Pieter. “Moeder vind het niet erg”.
Ik ging op mijn knieën zitten en voelde een plas opkomen. Greep m’n kruis en voelde de luier zich vullen met plas. Lekker warm. Maar er volgde ook een grote boodschap die eruit wilde. Gehurkt ging ik zitten en drukte. Ik voelde de massa ‘m’n luier vullen. Plotseling greep Pieter me vast klapte me voor mijn kont. “Hahahaha…broekpoeper!” (broekskieter in het Fries)
Al gauw werd het een korte stoeipartij. Toen gingen we naar huis waar Pieters moeder klaarstond met het eten.
Pieters moeder ontdeed Pieter en mij van onze vieze luiers. En Pieter had geen buikpijn meer.
Die middag kregen we geen luier meer om want Pieter hoefde niet meer en kon weer gewoon naar de wc....
