Vertaald door: Hans
Hoofdstuk 1
Ik kan het niet geloven: ik zit op een plaspot-stoel in het midden van de badkamer! Rechts naast me staat de lege plaspot-stoel die van mijn kleine zusje is van 3 jaar oud. Ik zit nu al 10 minuten te wachten op mij moeder die mij los moet maken. D'r zit een gordel om mij middel zodat ik niet op kan staan totdat ze deze losmaakt van de achterkant van de stoel die buiten mij bereik is. Mijn luier en plastik broekje hing op mij knieen.
Ik zal me even voorstellen mijn naam is Raymond en ben 12 jaar oud. Ik weet niet hoe lang deze potjes training zal gaan duren. Liz (dit is wat iedereen zegt in plaats van Elizabeth) en ik zijn nu al een week in training.
Deze hele bedoeling begon 3 weken geleden al. Toen ma en pa beslist hadden dat Liz oud genoeg was voor een potjes-training. Liz is een heel vastbesloten aangelegd kleine meid die echter niet haar luiers op wilde geven. Na een paar overhalingen en wat tranen, had ma uiteindelijk Liz op haar nieuwe potjes-stoel gekregen.
Na een paar minuten, was ze alweer op gaan staan om te gaan spelen en had geen idee wat ze erin moest gaan doen. Door haar vast te maken in de gordel zou ze er niet meer vanaf kunnen komen ze huilde al heel luid. Met een paar overredingen en sussende gepraat, had mamie Liz zover dat ze weer is gaan zitten. Ze probeerde uit te leggen dat ze moest gaan plassen in haar potje.
Ik was gaan buiten spelen met mijn beste vriend Tommie sinds de zomer vakantie begonnen was en kwam alleen in het huis voor een slokje water. Ik liep de badkamer in en vond mijn moeder daar met een troosteloze Liz zittend op haar kleine potje-stoel.
De hele voorval overviel me en ik begon ongecontrolleerd te lachen. Om het nog erger te maken maakte ik mij zusje uit voor potjes-baby en andere namen. Er was niet veel meer te zeggen, om Liz aan het schreeuwen en huilen te brengen en ma kon er niks meer aan doen om Liz te doen stoppen. Uiteindelijk gaf ma op en haalde Liz van haar zo gehate potje-stoel af.
"Wel jonge man, je hebt het er nu naar gemaakt dit keer! Ik had een duivelse tijd voor nodig om Liz haar nieuwe potje te laten uit proberen en nu heb jij dat onmogelijk gemaakt. Ze zal er wel nooit meer op willen. Wacht maar totdat je vader vanavond thuis komt. Dan zal het je spijten, dat beloof ik je!" Mam trok Liz's luier weer omhoog en droeg haar snel de badkamer uit.
Ik wist dat ik in de problemen zat. Ik had mam al een hele poos niet meer zo boos gezien. Ik keek er maar niet naar uit wanneer papa thuis zou komen sinds ik er zeker van was dat ik de pak slaag van mijn leven zou krijgen. Ik had al een hele tijd geen pak slaag meer gekregen maar wanneer het gebeurde was het echter pijnlijk.
De rest van de dag ging zijn gangetje met mij moeder die nauwlijks tegen me sprak.
Rond zessen die avond, kwam vader thuis en ma trok hem aan en vertelde al snel wat er gebeurd was. Ze praatte er langer over als ik had gedacht. Hoe lang zou het nog duren oevr wat er gebeurd was? Ik verwachte dat mij vader de kamer in zou stormen waar ik televisie keek en zou beginnen met schreeuwen tegen mij en mij daarna over zijn schoot zou trekken.
Ik was echter verbaasd wanneer hij kalmpjes de kamer inliep en tegen mij zei dat ik de televisie uit moest doen zodat we moesten gaan praten. Hij begon uit te leggen:
"Je weet hoe moeilijk het is om kleine kleuters zindelijk te maken. Liz is al op de juiste leeftijd om hiermee te beginnen, vindt je moeder en ik. In plaats van ons te helpen, heb je je laten gaan en begon je Liz uit te lachen en haar belachelijk te maken. Jij hebt je lol gehad en nu ga je ons helpen met haar zindelijkheidstraining.
We vinden dat de beste manier voor jouw is om te helpen dat je een voorbeeld gaat tonen. Hiervoor, beginnend vanavond, zal je beginnen met het volledig dragen van luiers en ze te gebruiken. De badkamer is verboden gebied voor jouw behalve voor een douche, die door jouw moeder gegeven wordt.
Na 2 weken volledig luiers gedragen en gebruikt te hebben, zullen we nog een keer proberen met zindelijkheidstraining van Liz en jouw. We hopen dat wanneer Liz ziet dat jij getraind wordt, ze het van jouw over zal nemen en het meer bij haar zelf zal accepteren. Het is te hopen dat ze getrained is voordat jouw school weer begint."
Ik kon niet geloven wat ik hoorde. Een harde pak slaag was beter geweest dan dit. Wat moet ik nu doen? Ik zou de gehele zomer vakantie luiers dragen of langer!
Na etenstijd, ging de hele familie de auto in om naar de dichtsbijzijnde winkelcentrum te gaan. We liepen een apotheek binnen dat heete J&J. Mams' pakte me bij mij hand beet en liep naar een verkoopster die achter de kassa stond.
"Hebben jullie Luiers, plastic broekjes en andere benodigheden die ik nodig heb voor mijn zoon Raymond hierzo?" Ik kon wel door de vloer zakken van schaamte. Ik was er zeker van overtuigd dat mijn gezicht zo rood als een biet was.
De verkoopster, een ergens in de midden 30 jarige vrouw keek me op een neer, en antwoorde:
"Geen probleem. We hebben een heleboel luiers en ander benodigheden voor jongelui. Is hij een beddeplasser?" Ik kon niet geloven hoe dit ging van kwaad tot erger.
"Nee, hij heeft zich als 'vrijwilliger' aangemeld om ons te helpen bij het potje trainen van onze jongste dochter, Liz, door een voorbeeld te zijn. Daar is ze bij haar vader bij de deur."
"Wil Raymond gebruik maken van katoenen of wegwerp luiers?" Mam moest er even over nadenken en zei: katoenen, en werden daarna begeleid naar het gedeelte waar de katoenen lagen opgeslagen. Ze pakte 2 grote dozen met een inhoud van 12 stuks met enkele grote veiligheidsspelden erbij.
de verkoopster stelde voor dat ik de luiers kon passen zodat men er zeker van kan zijn dat ze passen. Mam ging ermee akkoord.
"Ik denk het niet!" Schreeuwde ik terwijl pa Liz vasthield en kwam kijken met 'een blik'. Ik wist wat er zou gebeuren als ik zou protesteren dus volgde mam en ik de verkoopster die naar achter liep naar de "paskamer". De paskamer zag er heel anders uit als in andere kledingwinkels. In plaats van een zitbank om op te zitten, was daar een tafel bedekt met dunne plastic matras.
De verkoopster zei dat ik me uit moest kleden en op de tafel plaats moest nemen. Ik keek smekend naar mij moeder en die gaf geen medelij. Langzaam deed ik mij shirt uit en schoenen. Daarna deed ik mij broek omlaag zodat ik alleen nog in mij onderbroek stond.
Opnieuw hoopte ik op een uitstel van ma maar in plaats daarvan wachte ze dat ik klaar was met uit kleden. Heel langzaam deed ik mij onderbroek omlaag en sprong daarna op de matras. Het stond vrij hoog maar kwam er gemakkelijk op. De verkoopster zei dat ik op mij rug moest gaan liggen wat ik ook deed. De verkoopster richte zich naar mij moeder:
"Ik ben blij dat je kunt zien hoe wij adviseren bij het luieren van ouderen kinderen. Ik weet dat je het al gedaan hebt bij baby's en peuters maar oudere kinderen vraagt om speciale handelingen. Dit zijn de beste luiers die we hebben. Ze zijn 2 lagen dik en in het midden zitten nog eens extra 2 lagen. Hoeveel luiers wil je de aankomende tijd gebruiken?"
"Het is belangrijk voor Liz dat ze gemakkelijk kan zien dat Raymond luiers draagt dus moeten ze goed dik zijn."
"Zullen we met 3 stuks beginnen?" De verkoopster pakte 3 katoenen luiers en stapelde ze doorgaans. Van de bovenste luier vouwde ze de buitenkanten tegen het midden dit vormde een absorberende beschermlaag vertelde ze. Dit maakte tevens de stapel iets hoger. Ze zei dat ik mijn bips omhoog moest doen en plaatste daarna de stapel luiers on me. De verkoopster gaf een tevreden blik en draaide zich om naar mij moeder:
"Wil Raymond ook poepen in zijn luiers?"
"Sinds hij ze voor de 100 procent van de tijd wil dragen, zou ik zeggen vast en zeker." Gaf ma als antwoord.
"In dat geval heb ik een nieuw product voor je." De vrouw verliet de pas kamer mij laten liggend op stapel van luiers. Ze voelde op zijn minst te dik voor onder mij bips. Ik had er niet aangedacht dat ik erin zou poepen en dit bracht een nieuwe kijk op mijn behandeling. Mam's stond tegen mijn schouder en lachte naar me alsof ze me wil geruststellen dat alles goed komt.
De verkoopster had minder dan een minuut nodig om terug te komen met een plastic verpakking. Dit waren luier inleggers.
"Ze voorkomen dat de behoefte in contact komen met de katoenen luiers maar laten alleen de urine door. Ze hebben ook een absorbeerlaag zodat ze luier uitslag kunnen helpen voorkomen. We willen niet dat onze kleine Raymond luieruitslag krijgt, of niet soms? Wanneer hij gepoept heeft in zijn luier, is het niet alleen gemakkelijker om hem schoon te maken maar het uitwassen is ook gemakkelijker."
"Dat klinkt goed, laten we er dan ook naar een pak van die inleggers meenemen." Zei moeders. De verkoopster maakte het pak los en haalde een van de inleggers eruit. Ze zei tegen mij dat ik mijn bips weer omhoog moest doen en legde de inlegger bovenop de stapel luiers.
Zodra de lueirs en inleggers op hun plaats lagen, pakte ze een flesje met baby olie en wreef mijn geluierde lichaamsdelen ermee in. Dit werd gevolgd door een royale hoeveelheid talk poeder die verspreid werd tussen mij benen en achterwerk.
Al met al deed dit mij laten ruiken als een echte baby! De luiers werden tussen mij benen door getrokken en strak vast gemaakt rondom mij middel. Met 3 katoenen luiers gezamelijk, kon ik niet geloven hoe dik dit aan voelde rondom mij geslachtsdelen.
"Ziezo, alle luiers. Zie je hoe gemakkelijk het is?" Mij moeder stemde toe.
"Wacht nu hier Raymond, zodat we wat kunnen halen om jouw luiers te bedekken." Me moeder en de verkoopster verlieten de paskamer en lieten me op de tafel liggen.
Ik was in een schok toestand. Hier lag ik nou op een verschoon tafel in dikke lueirs wetende dat dit nog maar het begin was. Een paar minuten later kwamen ze terug met een handvol plastic broekjes in alle soorten.
"Laten we deze mooie plastic broekje als eerste proberen." Stelde de verkoopster voor. Ze zei dat ik mijn benen omhoog moest doen zodat ze mijn voeten door een van de openingen van een roze plastic broekje met boerderij dieren erop gedrukt die muziekinstrumenten bespeelde.
Ze schoof het omhoog over mijn dikke luiers heen. Ze paste goed over de luiers maar alleen de elastiekjes rondom mij benen zatten een beetje te strak klaagde ik erover. De verkoopster zei dat dat juist moest om lekken te voorkomen en mij moeder was ermee eens.
Ik werd opgedragen om van de tafel af te komen zodat ze konden zien hoe dit mij stond. Mij moeder en de verkoopster porde en rommelde, trokken aan de elastieken om zo mijn luiers en broekje te inspecteren en kwam er met elkaar overheen dat ze goed paste.
Ik moest ongeveer daarna nog een halve doos broekjes vinyl, plastic, drukknopjes en kante klaren proberen. Mam had al uitgemaakt om de meeste van hem mee te nenem. Sommige van de plastic broekjes hadden bijpassende slabbertjes, waarbij ze dacht dat ik die toch uiteindelijk nodig zou hebben bij mij nieuwe stapel ondergoed.
De goed verkopende verkoopster stelde voor dat het handig zou zijn voor mij om ook een pak met wegwerp luiers mee te nemen.
"Ze zijn meer geschikt wanneer je een poosje van huis af gaat en hij een luier verschoning nodig heeft." Mijn moeder realiseerde dat en de verkoopster pakte een grote plastic pak met wegwerpluiers in mij maat. Ik zag op de verpakking dat het ging om reeks extra dikke nachtluiers.
Mam droeg me op om de eerste paar roze plastike broekje die gepast was weer aan te trekken. Wanneer ik het broekje om had, pakte mijn moeder mij bij mijn hand en trok mij mee naar voren de winkel weer in. Ik droeg alleen maar luiers en een plastik broekje, ik trok huilend terug zodat ik niet de pas kamer wilde verlaten.
"Alsjeblieft laat me niet daarheen gaan met alleen deze luiers om!"
...
Hoofdstuk 2
Sinds ik vroeg naar bed moest, werd ik eerder wakker waardoor het leek alsof het zaterdag was een dag waarbij ik normaal gesproken uitsliep. Ik moest echter wel plassen. Ik weet dat de toilet verboden gebied voor mij was en ik discuseerde bij mezelf of ik stiekum gebruik moest maken van het toilet of niet. Terwijl ik erover nadacht, liep moeders de kamer in.
"Goedemorgen, baby! Hoe is het ermee vandaag? Zijn we droog gebleven?" Zonder te wachten op een antwoord van mij, stopte ze haar hand in een van de been openingen van mij plastic broekje en voelde aan de luier rond mij kruis.
"Nog droog merk ik. Wel, je kunt dat niet lang meer vol houden. Laten we je aankleden zodat jij mij kan helpen met het aankleden van Liz."
"Mamma, moet ik echt nog luiers dragen. Ik heb mij lesje gisteren wel geleerd. Ik beloof dat ik Liz nooit meer zal plagen tijdens haar zindelijksheidstraining zal ik lief zijn, echt."
"Je zult nog luiers moeten dragen. Denk niet dat dit een straf is maar je helpt ons hiermee om Liz zindelijk te krijgen. Anderzijds, denk ik dat dit grappig is! Dit terzijde, in jouw nieuwe toestand, denk ik dat het beter is dat je ons mammie en pappie noemt vanaf nu af aan. Hop ga uit je bed en laten we je maar eens aan gaan kleden." Ik ging langzaam uit mijn bed en mamma begeleide me naar Liz's kamer. Ze verwijderde mijn pyjama en deed de la open van de klerenkast en pakte er een gele uiteengeheel kledingstuk eruit. Ze ontvouwde het en ik kon zien dat het iets was van een rompertje voor meisjes.
"Ok, laten we je dit maar aan doen Raymond. Het is leuk om ermee te spelen." De elastische middel en de bolle achterkant leek de nadruk te leggen dat ik er een luier onder droeg.
"Ik denk dat het tijd is om je haren te fatsoeneren in een gepast style. Ga op de stoel zitten terwijl ik je haar kam." Mamma hield mij hoofd vast en plukte de haren allebei op zij. Ze kamde daarna mij haren naar voren over mij voorhoofd. Met een schaar, maakte ze een keurig pony set. De haren elk opzij van mij hoofd werd gevlochten in 5 paardestaartjes. Een gele strikje werd aan elke eindje van de staartjes vastgemaakt die perfect bij mij romper paste.
Wanneer ik mijzelf in de spiegel zag, schrok ik in werkelijkheid en zette het zachtjes op gehuil. Mams probeerde mij gerust te stellen en zei dat ik eruit zag als een lieve kleine meid. Niemand zou weten dat ik een jongen was ondanks dat ze me zouden kennen. Dit deed me natuurlijk niet beter doen voelen.
Daarna liepen we naar Liz's bed en maakten we haar wakker. Terwijl ze wakker werd vanuit haar diepe slaap, vroeg ze wie dat meisje was naast haar. Ze herkende dat dit haar nieuwe zus Raymond was en was blij mij zo te zien.
"Tijd voor jouw om op te staan en aan te kleden zoals Raymond, liefje. Laten we eerst je luier controleren." Net zoals ze bij mij deed voelde ze aan Liz's luier en merkte ze dat ze verschoont moest worden. Al draaiend naar mij toe, zei mam:
"Jij kan mammie's kleine hulpje zijn." In tegenstelling tot die van mij, droeg Liz wegwerp luiers en ik hielp haar met verschonen. Niet verbaasd om te zien droeg ook Liz een gele romper zodat we net tweelingen waren.
Mam's, Liz en ik gingen daarna naar de keuken voor het ontbijt. Vader las de krant terwijl we de keuken inliepen.
"Hee, want zien mijn 'meisjes' er leuk uit vandaag." Ik bloosde en kon niks meer uitbrengen om iets te zeggen. Op dat moment zag ik dat naast Liz's kleuterstoeltje, een hoge stoel staan naast de tafel.
"Ik ben bang sinds we geen andere kleuterstoel meer hebben, Raymond zal moeten plaats nemen op Liz's oude hoge stoel tijdens het eten. Ik ben blij dat we die nog niet weggedaan hebben."
"Waarom kan ik niet in een gewone stoel zitten pa...pie? Ik ga niet zitten in een hoog stoeltje." Dat was een misverstand. Voordat ik het wist, kwam vader uit zijn stoel vandaan, pakte me beet en zette me in de zitting van de hoge stoel. Daarna maakte hij mij daarin vast en schoof het tafelblad op zijn plaats.
"Dit is waar je moet zitten geen argumenten! Hoor je me?" Ik was slim genoeg om niks meer te zeggen dat zou hem alleen maar kwader maken.
Tijdens het ontbijt kon ik niet langer mij plas ophouden en vulde mij luiers met warme urine. Het waren vreemde gemengde gevoelens van opluchting, verlegenheid en een vreemd prettig gevoel. Ik probeerde niet te laten zien dat ik geplast had in mij luiers tijdens het ontbijt. Wanneer we klaar waren met eten, en ik nog in de hoge stoel zat, vroeg ik aan mij moeder de meest moelijkste vraag ooit met een lage stem:
"Kun je alsjeblieft mij luiers verschonen, mammie?"
"Wat zei je Raymond?"
"Mammie , kun je alsjeblieft mij luiers verschonen?" Zei ik met een hardere stem.
"Natuurlijk, daar ben ik blij om. Liz, nu kun jij mammie's kleine hulpje zijn bij het verschonen van de luiers van jouw broer." Liz had een verrukklijk uitzicht om te mogen helpen mij te verschonen. Mam's liet mij uit de hoge stoel komen en we liepen met zijn drieen naar Liz's slaapkamer. Ik werd opgedragen om te gaan liggen op de commode. Ze maakte de kruis van mij romper los en duwde het naar boven richting mij middel. Mijn plastic broekje werd verwijderd en de luiers losgespeld en daarna ook verwijderd. Ze waren al snel door en door nat. Ze stopte deze in de luier emmer die ook gebruikt werd voor Liz's d'r luiers.
"Ik denk dat we maar eens luieremmer voor jouw erbij moesten gaan halen. is dat niet geweldig? Kunnen we gelijk jouw naam erop zetten." Het is moeilijk te beseffen om een eigen luier emmer te hebben.
"Liz liefje, kun je mij 3 luiers voor Raymond aangeven alsjeblieft?" Terwijl Liz langzaam 3 katoenen luiers telde en ondervandaan de commode pakte, maakte mam's mij billen schoon en smeerde en poederde ze deze in.
"Hier zijn de luiers voor Raymond." Zei Liz hulpvol.
"Bedankt liefje, wil je even een baby broekje uit de kast halen alsjeblieft?" Mam's plaatste de luiers met een wegwerp inlegger onder me en spelde ze vast net zoals de verkoopster deed in de winkel. Liz kwam terug met een paar gele plastic broekjes met drukknopjes. Mam's bedankte Liz opnieuw en schoof het onder mij. Positioneerde de voorkant over mij luiers en klikte ze vast en controleerde daarna of deze mij katoenen luiers goed afsloot. Tevreden trok moeders het rompertje weer omlaag en klikte de voor en achterkant van de kruis weer aan elkaar.
"Okay, je bent klaar en bedank Elizabeth maar voor haar hulp. Ga je nu buiten spelen in de achter tuin?" Liz zei dat ze dat wilde gaan doen en zo gingen we naar de achter deur.
Tot zover wist Liz dat wanneer ze alleen naar buiten ging ze haar baby tuigjes moest dragen zodat ze niet kon lopen. Ze wachte geduldig terwijl mam's haar oude baby tuigjes pakte en het vastmaakte aan haar borstkast en schouders. Ik verbaaste me waarom haar oude tuigjes gebruikt werden maar niet voor lang. Ze pakte Liz's nieuwe baby tuigjes en begon met met vastmaken rondom mij romp en schouders.
"Ik heb geen baby tuigjes nodig!" schreeuwde ik. Het was een klein beetje groter als de oude en kon precies op mij afgesteld worden met de riempjes. Een bijkomstigheidje was dat deze een riempje over de kruis had zodat het onmogelijk los te maken was voor degene die het droeg. Mam's legde uit dat ik in werkelijkheid geen tuigjes nodig had, ze vond dat het belangrijk was voor Liz dat ik dezelfde droeg.
We gingen naar buiten de achtertuin in en ik zag dat er 2 lijnen waren vastgemaakt aan de waslijnpaal in het midden van de tuin. Een werd er vastgemaakt in het midden van Liz's rug en de andere aan mij rug. Ik werd hiermee beperkt tot een afstand van 5 meter vanaf de paal. Ik kon zo niet de achtertuin verlaten als ik dat wilde. Ik voelde me net als een hond aan een lijntje.
Ik speelde met Liz in de zandbak en zij genoot grondig dat ze nu iemand had om mee te spelen. Ze beschouwde mij niet alleen als haar broer maar als vriend die net als zij behandeld en gekleed was. We maakten een uur lang zandkastelen en bergen. Ik voelde al snel dat ik moest poepen. Ik was sinds gisterenochtend niet meer geweest.
Ik probeerde het nog een poosje op te houden maar kon dat niet lang volhouden. De gedachte dat ik in mij luiers moest poepen was weerzinwekkend maar kon het niet langer meer ophouden. Ik ging rechtop mij kieen. Het voelde vreemd aan om buiten te gaan poepen, ik duwde op mij darmen en een grote drol kwam in mij luiers terecht. Ik voelde me van binnen beter nu ik de druk kwijt was maar mijn bips voelde in de luiers warm en vies aan.
Ik drukte nog wat meer en vulde mij luiers zover dat ik dacht dat dat de grens was. Hierna plaste ik ook in mij luiers. Praten over nog een baby zijn, wist ik nu wat dat inhield omdat ik baby kleding natte en vieze luiers droeg. Ik wilde net mij moeder roepen om haar te vragen of ze mij wilde verschonen toen de doorbel ging. Ik luisterde aandachtig en was benieuwd wie er aan de deur stond.
Een paar seconden later kwam mijn beste vriend Tommy aangewandeld naar de hoek van het huis richting de achtertuin. Eerst keek hij rondom zich heen waar ik was totdat hij mij uiteindelijk ontdekte met mij staartjes en kleuter kleding aan. Zijn mond viel open en het enige wat ie kon zeggen was:
"Asjemenou! Wat is er met jouw gebeurd?" Ik wenste dat ik beter dood kon zijn. Omdat ik vast was gebonden aan de paal van de waslijn, kon ik niet weg rennen om mij te verbergen. En zojuist had ik in mij luiers geplast en gepoept net als een baby.
"Hoi Tommy." Zei ik met verlegen stemmetje. Ik probeerde uit te leggen dat mijn ouders mij hebben gevraagd om Liz te helpen haar zindelijk te maken zodat zij niet de enige was. Tommy kwam dichterbij naar de zandbak waar Liz en ik was en rook de onaangename geur.
"Het ruikt alsof iemand heeft gepoept in zijn luier. Dat ben jij zeker Raymond, is het niet?" Wat moest ik zeggen? Het was waar. Ik haalde mij schouders op alsof ik wilde zeggen, wat moest ik anders doen? Tommy kwam nog wat dichterbij en tot mij verbazing stak hij zijn hand uit en voelde aan mij geluierde achterwerk. Als daar een rede voor was, maar die was er nu niet.
"Mijn god, je hebt in je luier gepoept! Je bent een echte baby?" Ik legde uit dat ik al luiers droeg sinds gisteren ochtend en uiteindelijk moest poepen. Het voelde hard aan terwijl ik aan Tommy vroeg of hij naar binnen wilde gaan en wilde zeggen tegen mijn moeder dat ik nodig verschoont moest worden. Hij draaide zich om en liep naar binnen. Ik wist niet wat hij had gezegd tegen mij moeder maar een paar minuten later kwam ze eraan met een aantal luiers en andere benodigheden. Ik keek haar aan en vroeg wat ze ging doen.
"Wel, je hebt gevraagd of ik zo snel mogelijk je wilde verschonen dus ik kwam zo snel mogelijk als ik kon."
"Je gaat me toch niet hierzo verschonen?" Smeekte ik.
"Natuurlijk waarom niet?" Ze legde daarna het verschoonmatje op het gras en zei dat ik erop moest gaan liggen. Terwijl Tommy en Liz toekeken, begon ze met het verschonen van mij luiers regelrecht midden in de achtertuin! Toen ik weer verschoond was, zei mam:
"Okay pommetje, je bent weer schoon. Tommy, als je wilt kun je blijven om met Raymond en Liz te spelen, dat zou leuk zijn." Nadat ze Liz's luiers had gecontroleerd en erachterkwam dat deze maar een heel klein beetje vochtig was, ging moeder weer terug het huis in. Ik legde uit wat sinds gisteren is gebeurd aan Tommy. Hij kon er maar niet over uit hoeveel ik op een meisje leek en kleuter met mij nieuwe kleren en haren zo gekleed. Ik zei hem dat ik het zelf ook niet kon geloven. Ik smeekte aan hem of hij niemand anders wilde vertellen over mij luiers en de dingen eromheen. Hij stemde toe.
We speelden nog de hele ochtend in de zandbak. Ik beschouwde het maar als een leuke tijd.
Tijdens lunchtijd, kwam moeder naar ons toe en zei dat we binnen moesten komen om te gaan eten. Ze vroeg aan Tommy of hij mee wilde eten en hij stemde toe. Ik was verrast dat ik in de hoge stoel moest zitten en erin vastgemaakt werd. Ik kreeg typische eten voor kleuters met melk in beker met nippel net als Liz terwijl Tommy een gewone glas melk kreeg.
Toen we klaar waren met eten, Zei mij moeder tegen Tommy dat het tijd voor Liz en mij was om een dutje te doen. Als hij wilde mocht hij later terug komen na het dutje, dan was hij weer welkom. Tommy zei gedag tegen mij en Liz en ging weg. Ik wilde naar mij slaapkamer gaan tot mij moedder zei dat ik naar Liz's slaapkamer moest gaan. Toen ik haar slaapkamer inliep kwam ik erachter dat naast Liz's bed, haar oude baby bedje was geplaatst door mij vader.
"Je vader en ik dachten dat het beter zou zijn dat je zoveel mogelijk de tijd doorbrengt met Liz samen gedurende deze 'trainings' periode. Helaas, was Liz's slaapkamer niet groot genoeg om jouw eigen bed erin te zetten inplaats die van haar. Jouw vader heeft toen Liz's oude baby bedje uit de berging gehaald en het weer opgezet voor jouw, Raymond. Dit is waar je van nu af aan in slaap. Ik weet dat het een beetje te klein is voor jouw maar dan krul je je maar een beetje ineen tijdens het slapen."
"Maar mam, uuh mammie, ik pas er niet in en ik wil beslist niet in een baby bedje slapen. Waarom kan Liz niet gebruik van het baby bedje?"
"Omdat we willen proberen om Liz te behandelen als een grote meid." Ik zag in dat ik meer op een baby leek dan Liz etend vanuit een hoge stoel en slapen in een baby bedje. Mam liet de zijkant van het bedje zakken en zei dat ik erin moest klimmen wat ik uiteindelijk maar deed. Daarna schoof ze de zijkant weer omhoog. Het zag er net uit als een gevangenis. Moeder vroeg toen aan Liz:
"Liz, is het goed dat we een paar van jouw knuffel dieren bij je broer in zijn bedje stoppen?" Ze was meer dan gewillig en gaf haar barney en de teddy beer, die moeder in mij bedje naast mij plaatste.
"Wat zeg je dan Raymond?"
"Dank je Liz." Mompelde ik. Nadat Liz in haar bed was gestopt, sloot moeder de gordijnen dicht en wenste ons een weltrusten toe. Ik dacht bij mezelf ik kon niet verder meer vernederd worden. Nou werd ik verondersteld om in een babybedje te slapen. Het dreef me uiteen om te slapen in deze toestand sinds ik al enige tijd geen luiers meer had gedragen.
De rest van de dag verliep normaal voor Liz en nu voor mij. We speelden buiten in de achtertuin nadat we verschoond waren. Ook kwam Tommy terug en speelde mee. Na het eten, kregen Liz en ik een bad. Omstreeks 19:30 moesten we naar bed voor de nachtrust. Moeders las ons een bedtijd verhaaltje voor. Ik sliep nu in Liz slaapkamer en babybedje. Het was klein maar ik kon alleen slapen als ik mij benen introk. Gelukkig voor mij dat ik vrij klein ben voor mij 12de leeftijd.
Hoofdstuk 3
Terwijl de zondagochtend aanbrak, deed ik geen moeite om te proberen mijn plas in te houden. Ik lag in mijn kinderbedje en plaste zojuist in mij luier. Ik kwam erachter dat het beter was om het nu te doen zodat mijn moeder mij dan eerst zou gaan verschonen. Als dat ik dat later zou doen, moest ik een poosje met een oncomfortable natte luier rondlopen.
Een half uur later kwam mijn moeder de kinderkamer in maakte Liz wakker en deed bij mij de rail van mijn bedje omlaag. Vandaag stelde ze voor om als eerste Liz aan te kleden. Iedere zondag, ging de hele familie naar de kerk. Ik had de eer weer om moeder's hulpje te zijn bij het assisteren van Liz's vieze en natte luier verschoning. Als gebruikelijk, kreeg Liz een wegwerpluier om met daarover een witte kinderpanty, een petticoat, en leuk uitziende blauwe kleding. Ze droeg duidelijke zwarte leren schoentjes met gespjes. Gezien ervaring vanuit mij verleden, hield ik niet van de aanblik ervan.
Zodra Liz aangekleed was, zei moeder dat ik op de verschoontafel moest gaan liggen, zodat mijn luier verschoont zou worden. Bij mij werd zoals gebruikelijk 3 dikke katoenen luiers omgedaan. Ik vroeg mijn moeder waarom ik geen wegwerp luiers mocht dragen. Niet bij stil gestaan wat ik eigenlijk vroeg. Echter zou ik blijer zijn met het dragen van wegwerp in plaats van katoenen luiers! Moeders legde uit dat ik de extra bescherming van de dikke luiers nodig had en dat maakte ook bij Liz duidelijk dat ik luiers om had.
Met schone luiers en een blauw plastic broekje om, pakte moeder uit de kast een witte kinderpanty en begon ze deze vanaf mij voeten over mij benen heen omhoog te trekken. Ze zei tegen mij dat ik van de verschoon tafel af moest komen en trok daarna de kinderpanty verder omhoog over mijn dikke luiers heen. Op de zitoppervlak ervan zaten gerimpelde lagen. Aangezien dit nodig was, vroeg ik aan moeder:
"Mam, je gaat me toch niet verkleden zoals Liz, nee toch? Dat kun je niet maken!"
"Rustig maar," antwoordde ma, "je hebt keuze, liefje. Je kunt dezelfde leuke kleding dragen als je zusje of je kunt naar de kerk gaan met alleen je luiers om. Wat zal het zijn? Maak maar een keuze!" Met tegenzin stemde ik in dat ik gekleed zou worden als Liz. Ze ging naar de kast en pakte er een witte petticoat met versierde kanten.
"Hou je armen omhoog Raymond zodat ik het over je hoofd kan doen." Zei moeder tegen me. Zodra de petticoat op zijn plaats zat liep moeder terug naar de kast en pakte er splinternieuwe blauwe kleding uit voor kleine meisjes met een wijde kraag en bolle mouwen.
"Nog een keer met mijn handen omhoog!" Moeder deed deze kleding voorzichtig omlaag over mij heen en stopte mijn armen door de bolle mouwen heen. Zodra ze alebei op hun plaats zaten, maakte moeder een dozijn knoopjes vast op de rug van mij kleding. Er zat een sjerp om mij middel die ze achter op mijn rug in een grote strik vast maakte. Daarna maakte ze de blauwe strikjes op maat in mij staartjes die perfect bij mij kleding paste.
Uiteindelijk, een paar kleine glimmende zwarte kinderschoenen voor meisjes aan mijn voeten geschoven en als zekerheid vastgegesp. Vanachter mij staand, inspecteerde ze mij en zei:
"Je bent de mooiste kleine meid! Jij en Liz zijn samen keurige schatjes in jullie blauwe kleding. Ik maak me even klaar om naar de kerk te kunnen gaan. Zo 'meisjes' zouden jullie even willen wachten in de woonkamer." Ik werd er moe van om steeds maar meisje genoemd te worden maar liet het maar zo. Ik pakte Liz bij haar hand en gingen naar de woonkamer.
Zodra vader ons zag, deed hij het gehuil van wolf na en zei tegen ons dat we er snoezig uitzaggen. Natuurlijk, genoot Liz van al deze aandacht.
Ongeveer 10 minuten later, kwam moeders de kamer in met een blauwe soortgelijke kleding als ons maar dan meer in volwassen vorm. Nu maak ik deel uit van moeder-dochter-'dochter' look a like stel. We liepen met zijn alle naar de auto en reden naar de kerk.
Ik wist dat er niet veel mensen bij de kerk zouden zijn en hoopte dat er geen bekenden zouden zijn. Zodra ik om me heen keek, hoefde ik me geen zorgen te maken. Moeder pakte Liz en mij bij de hand vast en liepen naar de achterkant van de kerk naar beneden de kelderverdieping in waar een ruimte was waarop de deur stond 'kinderopvang'.
Ze praate heel eventje met een van de vrouwen die oppaste en kwam terug en zei tegen ons dat ze terug zou komen zodra de kerkdienst klaar was. Hierbij kwam ik erachter dat ik samen bij mijn drie-jarige zusje moest blijven in de kinderopvang.
Terwijl ik er een beetje over nadacht, gezien de staat zoals ik gekleed ben, was dit beter dan aanwezig te zijn op een zondagsschool met kinderen van mijn eigen leeftijd. Er waren 15 kinderen in deze ruimte de meeste droegen net als Liz en ik luiers.
Al gauw namen Liz en ik plaats en een paar andere 2 en 3 jarige oude meisjes begonnen samen met ons te spellen met enkele poppen, er was niks anders te doen. Wanneer ik over de vloer kroop, stak de achterkant van mij kleding goed omhoog zodat iedereen mijn dikke geluierde bips kon zien onder de gerimpelde kinderpanty. Een meisje, haar naam was Rebecca geloof ik, vroeg me waarom ik zo groot was en luiers droeg.
Ik mompelde dat ik 4 jaar oud was en daarna ging ze weg. Het helpt dat kinderen op deze leeftijd nog niet al te slim zijn. Terwijl ik op de vloer speelde met een pop, kwam er een meisje van ongeveer 14 jaar de kinderkamer in. Ik kwam erachter dat ze een vrijwilligster was. Zodra ze mij zag, liep ze gelijk naar me toe en vroeg wat zo'n groot meisje als ik moest doen op deze kinderafdeling.
Hoe moest ik nu uitleggen aan een meisje dat net twee jaar ouder was als ik dat ik in werkelijkheid een jongen was en gekleed was als een kleutermeisje in luiers? Kan ik verbergen dat ik eigenlijk een jongen ben? Mischien zal ze wel denken dat ik achterlijk ben of zo.
"Ik ben hier met mijn zusje. Daarzo dat is Liz." Legde ik haar voorzichtig uit. Het meisje zei:
"Jullie 2 lijken wel tweelingen. Hoe heet jij?" Ik moest even nadenken over deze vraag en antwoorde, Ray... becca. Rebecca." Ik kon haar beslist niet zeggen dat mijn naam Raymond was.
"Dat is een leuke naam. Ik zie dat je nog luiers draagt. laat me even controleren of je een verschoning nodig hebt." Voordat ik wat kon zeggen, deed het meisje onder mij kleding mij kinderpanty omlaag. Ze voelde met haar vingers door een van de been openingen heen van het plastik broekje om zo mij luiers te kunnen voelen. Ze voelde niet alleen mij luiers maar ook mijn ballen. Haar mond viel verbaasd open en onmiddelijk trok ze haar hand terug.
"Je bent een jongen!" Verklaarde ze. Ik werd toen gedwongen om uit te leggen dat ik in werkelijkhied Raymond ben, dat ik 12 jaar oud was en mij zusje hielp bij haar zindelijkheidstraining. Na het aanhoren van mij verhaal, leerde ik het meisje nu kennen als Roberta, ze vertelde dat ze dit geheim zou houden.
We praten over hoe het voelde om luiers en kleding voor meisjes te dragen. Ze was echter nieuwsgierig over mij situatie. Ze hoopte dat ik volgende week zondag weer terug zou komen naar deze kinderafdeling en ik vertelde haar dat dat goed mogelijk was.
Nadat de kerkdienst afgelopen was, kwam moeder ons op halen. Ik zwaaide gedag tegen Roberta en sommige andere kleine meisjes waarmee ik gespeeld had. Dit was zo slecht nog niet geweest het maakte een hoop weer goed.
Vader nam ons mee naar een restaurant waar we gingen eten. Liz en ik zaten beiden op een hoge stoel aan tafel. Terwijl we weer thuis waren, zei hij dat het vandaag erg warm is en wat we ervan vonden om maar een naar het meer te gaan? Liz stemde gelijk in en zei:
"Jaah!" Normaal vondt ik het ook leuk om naar het meer te gaan en het lag wel ver genoeg om een kleine kans te hebben bekende daar tegen te komen.
"Moet ik ook luiers dragen als ik wil gaan zwemmen?" Vroeg ik.
"Natuurlijk doe je dat. Maar maak je geen zorgen liefje, ik heb leuke nieuwe zwemkleding meegenomen voor jou. Ik weet zeker dat je het leuk vindt!" Ik was enigzins hoopvol over dat. Sinds ik moeders hulpje was, werd mij opgedragen om Liz uit te kleden en haar luier te verschonen. Gelukkig was deze alleen maar nat. Moeder had haar broekje met een boven topje al klaar gelegd. Ze pakte Liz's zwemkleding uit de kledingkast en ik hielp haar mee met aankleden. Het was een roze badpak uit een stuk met een donkere roze korte rokje vast om haar middel.
Ik was de enige nog die gewone kleding droeg. Moeder hielp mij met uit kleden en zei tegen mij dat ik plaats moest nemen op de verschoontafel zodat mijn luiers verschoond konden worden. Ze waren klestnat en weet niet eens wanneer ik dat gedaan had. Dat was een enge gedachte!
Ik was verrast toen moeder van een stapel wegwerp luiers er eentje vanaf pakte en uit de verpakking haalde. Sinds we besloten hebben met zijn allen deze ochtend om weg te gaan, denk ik dat dit een goede gelegenheid is voor jouw om een wegwerp luier te laten dragen. Alhoewel dit wel een dikke wegwerp luier was, voelde het in feite aan als gewoon ondergoed vergeleken bij de dikke luiers die ik de afgelopen 2 dagen had gedragen.
Ze ging daarna na mij kast en pakte er nieuwe badkleding uit de la. Ze hield het voor mij omhoog en zei:
"Is dit niet de schattigste kleine badkleertjes die je ooit gezien hebt?" Het was voornamelijk geel die deels gerimpeld en rekbaar was en een groot opgezwollen onderkant met elastische been holtes had. Er zaten eenden en ganzen en andere vogels erop geprint.
"Kom maar hierzo liefje en laten we dit maar eens gaan passen." De badkleding die ik moest dragen was het kinderachtigste wat ik ooit gezien had. Zelf's Liz zag er ouder uit als ik.
"Kom op schattige baby, we hebben niet de hele dag de tijd." Ik ging van de verschoon tafel af en liep langzaam richting mij moeder die de zwemkleding voor mij vast hield zodat ik er zo in kon stappen. Ik stapte eerst met een been in de opening van de onderkant en daarna met de andere. Mam begon het omhoog te trekken en droeg me op om, mij armen door de arm openingen te steken.
Wanneer alles op zijn plek zat, maakte ze het aan de achterzijde vast en maakte een paar aanpassingen zodat het perfect zat. Ik moet toegeven dat ze gelijk had, het paste perfect net als alle andere kleding die ze voor mij gekocht had. Ze tikte tegen het onderste opgezwollen gedeelte en hierdoor kon je duidelijk merken dat ik een luier aan had.
"Loop maar vast." zei ze. "Ik pak nog even een luiertas voor jouw en Liz en daarna zijn we klaar om naar het meer te gaan." Binnen 10 minuten reed vader met de hele familie naar het meer. Liz en ik zaten op de achterbank en droegen alleen onze zwemkleding en gymschoenen. Het nam een uur in beslag om bij het meer te komen. Eenmaal aangekomen hadden we met moeite een plekje gevonden voor de auto tussen alle drukte. Vader pakte de wandelwagen uit de kattenbak, zette het uiteen en plaatste er Liz in. Daarna pakte hij de dekens en koelbox en duwde het onderin de wandelwagen zodat hij ze niet hoefde te dragen.
Moeder begon de wandelwagen te duwen en vader zei dat ik bij hem moest komen. Hij pakte me daarna op en droeg mij met zijn ene arm rondom mij middel en hield zijn andere hand onder mij bips net als bij een kleuter. In zijn andere hand droeg hij Liz's en mij luiertas. En zo gingen wij richting het strand.
We liepen al een tijdje en hadden uiteindelijk een plek gevonden om onze dekens neer te kunnen leggen. Vader en moeder deden hun kleding uit zodat ze alleen hun zwemkleding nog aan hadden.
"Willen de meisjes nu gaan zwemmen?" Vroeg moeder. Natuurlijk zeiden we allebei ja. "Voordat jullie het water ingaan, doe ik eerst bij jullie de zwemhoedjes op." Ze maakte de luiertas open en pakte er een kleine roze hoedje uit en zette het op Liz d'r hoofd. Daarna reikte ze weer in de luiertas en pakte er een gele rubberen zwemhoed eruit.
"Kom hierzo Raymond. Laat me deze bij jouw op doen. We willen niet dat je haar nat wordt." Ze zette de gele hoed op mijn hoofd en stopte al mij haar eronder inclusief mijn staartjes. De binder ervan hing vast aan de rechterzijde en werd onder mij kin geschoven en aan linkerkant bij mij oor vastgemaakt. Het voelde echter aan alsof mijn hoofd in rubber verpakt was. Het gehoor was nu anders sinds mij oren verpakt was.
"Okay meiden, jullie kunnen nu in het water gaan spelen maar denk eraan niet te diep. Raymond ik moet ervan op aan kunnen dat je je zusje in de gaten houd." Ik beloofde dat ik dat zou doen en we gingen naar het water.
We speelden ongeveer een half uur en kwamen erna weer terug daar waar mij moeder en vader aan het zonnen waren. Mijn kletsnatte wegwerpluier was al zwaar geworden door het vele water. Mij zwemkleding hield het net nog op zijn plaats. Zodra ik ging zitten in het zand, kwam er een plens water vanuit mij luier.
Liz en ik begonnen zandkastelen te maken. Het duurde niet lang voordat twee ander kleine meiden erbij kwamen en vroegen of ze mee mochten spelen. We zeiden natuurlijk ja. De meisjes heette Becky en was 7 jaar oud en Jessica die was 5 jaar oud. Ze vroegen naar ons en ik vertelde dat ik 8 jaar was. Ik denk niet dat ze erin zouden trappen als ik gezegd zou hebben dat ik 4 zou zijn.
Nadat we ongeveer een uurtje gespeeld hadden, kon ik zien dat Becky eigenlijk wat wilde vragen. Uiteindelijk, vroeg ze nerveus:
"Draag jij een luier?" Ik had geen keuze maar legde dit haar eerlijk uit. Ik zei dat ik geen luiers nodig had maar dit juist deed voor Liz zodat zij d'r eigen beter zou voelen omdat zij ze nog wel nodig had. Becky dacht nu echter van me dat ik heel goed was voor mijn kleine zusje.
Een kwartier later voelde ik een sterke druk op komen in mij buik. Ik hield het ongeveer nog 10 minuten vol maar daarna kon ik het niet meer volhouden. Ik poepte in mij luier! Binnen een minuut, roken Becky en Jessica dat iemand in zijn broek had gepoept. Becky ging naar Liz en voelde aan de achterwerk van haar zwemkleding. Haar luier was duidelijk leeg. Ze kwam daarna na mij terwijl ik in het zand op mij knieen zat en voelde aan mij achterwerk.
"Mij Gosie, je hebt in je luier gepoept! Ik dacht dat je verteld had dat je geen luiers meer nodig had." Ik kon mezelf niet langer meer inhouden en begon uiteindelijk te huilen van schaamte. Moeder hoorde mij huilen, kwam naar ons toe en Becky vertelde dat ik een vieze luier had. Mijn moeder voelde ook aan mijn achterwerk en kwam tot dezelfde conclusie.
Ze pakte me bij mij hand beet en bracht me naar de dekens waarop mij ouders aan het zonnen waren. Ze pakte uit de tas een verschoon kussen en legde het uit op het zand.
"Laten we je kleertjes maar uitdoen, baby, en je in een wip verschonen." Liz en de andere 2 meisjes stonden dicht in de buurt om naar Ma en mij te kunnen kijken.
"Alsjeblieft verschoon mij niet hierzo op het midden van het strand zodat iedereen mij kan zien!" Smeekte ik. Maar moeder luisterde niet en begon met het uitkleden en trok mij zwemkleding tot op mij knieen. Ik werd opgedragen om op het verschoon kussen te gaan liggen, wat ik langzaam deed. Ze begon de plakstrips van mij luier los te trekken en gebruikte de helft van voorkant ervan om de poep van mij bips te vegen.
Bij Becky en Jessica vielen hun open wagen wijd open zodra ze mijn kleine penis zagen. Moeder gebruikte baby-doekjes bij het verder schoonvegen van mijn achterwerk en deed weer een schone wegwerp luier bij mij om.
"Het is een geluk dat we wegwerp luiers hebben meegenomen vandaag. Dit maakt het een stuk makkelijker dan katoenen luiers." Ik moest weer op gaan staan en moeder deed daarna de zwemkleding weer terug op zijn plaats.
"Ziezo, dat was zo erg nog niet, is het niet?" Hoe kon ik haar nu vertellen dat ik in mij leven nog nooit zo vernederd ben geweest? Becky liep naar me toe en zei dat het niet erg was dat ik een jongen was en nog luiers nodig had. Ze wilden nog met ons gaan spelen.
Voor een of andere reden deed me dit iets beter doen aanvoelen. Ik was verbaasd toen Becky me vroeg of Liz alleen luiers droeg om mij beter te laten aanvoelen en niet andersom. Ik vertelde haar dat Liz ook nog luiers moest dragen. We speelden nog 45 minuten door totdat vader kwam zeggen dat het tijd was om weer te gaan vertrekken.
Ik had behalve het vernederende poep incident, een leuk plezierige speeltijd gehad met Liz en de andere meisjes op het strand. Ik kon dit natuurlijk niet aan Tommy of andere vrienden gaan vertellen.
Hoofdstuk 4
De eerste weken van mijn nieuwe periode in luiers gingen sneller om dan ik verwachtte. Ik ging er niet langer meer tegenin dat ik baby kleding en luiers moest dragen. Ik wist inmiddels al dat dat toch niks uit zou halen. Tommie kwam bijna elke dag langs en speelde met mij, ook al zag ik er van buitenaf uit als een klein meisje. Zover ik weet, heeft hij nooit iemand verteld over mijn behandeling en ben hem echter daarvoor heel dankbaar. Ik heb hem nadien niet zo vaak meer gezien. Misschien verveelde het hem om te spelen met meisjes.
Nu Liz en ik min of meer eigenlijk zusjes waren geworden, denk ik dat Liz mijn beste vriendin is geworden. Zelfs meer dan Tommy voor mij was. We leken steeds meer op elkaar als we samen waren. En dit alles was gekomen sinds we samen aten, sliepen en speelden. Liz is totaal in haar sas met onze nieuwe relatie en is het liefst de hele tijd bij haar "Zus". Zelfs moeder stelde het op prijs als ze mijn kleding aandeed en mijn luiers verschoonde en ik op mij beurt Liz aankleedde en haar luiers verschoonde.
Mam maakte voor Liz en mij bijpassende zomerkleding en opvallende uitrusting en maakte voor haar zelf ook bijpassende zomerkleding (maar geen opvallende uitrusting omdat haar kleding langer was). Vader maakte een foto van ons beiden in onze zomerkleding terwijl we een in de buurt gelegen park waren. Het leuke is, ik viel niet meer op zodra ik me bij andere meisjes gevoegd had. Ik begon zelfs te denken als een meisje sinds ik er de gehele tijd naar gekleed was.
Een ding begon mij dwars te zitten. Ik ontdekte steeds meer dat als mijn luiers nat waren ik niet meer wist wanneer ik dat gedaan had. Ook wanneer ik erin gepoept had, werd het een gewoonte voor mij om het zonder moeite in mijn luiers te doen. Twee dagen geleden werd ik zelfs 's morgens wakker met een vieze luier om. Was ik nu niet zindelijk meer? Ik weet het niet zeker maar ik heb echter wel zindelijkstraining nodig. Ik heb nog niks tegen mij ouders gezegd over mijn zorgen.
Moeder had ons vandaag verteld dat morgen begonnen werd met het trainen op een potje. Vader had een kleine houten kinderstoel veranderd in een plaspot voor mij. Hij had een gat in de zitting en houten latjes ondererin gemaakt zodat onderin een potje geschoven kon worden. Aan de voorkant van het gat, was een rubberen flap gelijmd voor mij mannelijk geslachtsdeel. De stoel poten waren afgezaagd zodat de stoel laag bij grond stond. Uiteindelijk, was er een riem bevestigd aan de achterkant van de stoel zodat ik er niet vanaf kon komen. Mijn potjes stoel was op grondbasis van Liz's stoel nagemaakt alleen was het iets groter en had het een flap aan de voorkant.
Langzamerhand werd ik zoals altijd heel vroeg wakker de volgende ochtend in mijn bedje. Ik dacht er niet meer bij na dat dit eigenlijk Liz's oude bedje was en nu de mijne was. Ik heb het nu weer gedaan! Ik had weer de afgelopen nacht in mijn luiers gepoept en wist van niks. Wat hield dit in? Ik kon mijn bedje uit klimmen maar kon niks doen sinds ik een luierverschoning nodig had. Mijn moeder kwam onze slaapkamer in en rook het en zei:
"Iemand heeft het in zijn broek gedaan en ik denk wie." Ze liep rechtstreeks naar mij en deed de bedrail omlaag. Ze zei dat ik mij om moest draaien zodat ze mij bips kon voelen. Zodra ze ontdekte dat ik degene was die zo stonk, vroeg ze aan mij of ik iets had om te vertellen.
Met een paar snikkende tranen, legde ik haar uit dat ik dacht niet meer zindelijk te zijn. Ik had nooit verwacht, dat jullie zindelijkstraining die echter alleen bedoeld was voor Liz zo zou verlopen. Mischien was dit toch geen goed idee geweest na dit alles.
"Gelukkig, beginnen we vandaag met jullie potje training dus laten we hopen dat het allemaal gaat werken. Nu kunnen we beter jouw vieze luier gaan verschonen." De vieze luiers gingen nu in mijn eigen luieremmer met mijn naam erop. Moeder kleede me in een roze badstoffen shirt zonder mouwen met aan de voorkant erop geprint in kinderkleurtjes **mamma's kleine engel**.
Moeder maakte Liz wakker en haar luier was zelfs nog niet eens nat. Ik kleedde haar in de kleding die veel met die van mij overeen kwam. Gedurende het ontbijt, vertelde moeder over onze potjes training.
"Jullie gaan elk als jullie opkomen 's morgens minstens 10 minuten op jullie plaspotjes zitten en na iedere maaltijd. Jullie kunnen er ook op gaan zitten als jullie zelf aanvoelen dat het nodig is. Jullie kunnen eerder uit de stoel komen als jullie je behoefte erin gedaan hebben. Dat is als je erin geplast of gepoept hebt. We laten de stoelen in de badkamer staan zodat jullie kunnen wennen aan het idee plassen en poepen in de badkamer totdat vader of ik de badkamer nodig hebben. Dan zetten we de stoelen in de hal net buiten de badkamer deur."
"Als je het volhoudt om drie dagen lang niet meer in je luier te plassen of te poepen, mag je trainings broekjes voor 'grotere meisjes' dragen. Is dit duidelijk? Ik ben er zeker van dat je dan geen luiers meer wil dragen zoals babies doen." Moeder keek ons beiden aan zodat ze kon zien dat wij het begrepen hadden hoe het trainingsprogramma in elkaar zat.
Zodra Liz en ik klaar waren met het ontbijt werden we meegenomen naar de badkamer waar onze plaspotjes naast elkaar stonden. Moeder trok Liz's kleding omlaag en verwijderde de tape's van haar wegwerpluier en haalde het tussen haar benen vandaan. Daarna ging ze op het potje zitten en wachte op mij. Daarna trok mijn moeder mijn kleding omlaag en maakte een speld los aan eenkant van mijn luiers en deed ze omlaag tot aan mij enkels.
Met behulp van haar, ging ik zitten op de holte van mijn potjes-stoel met mijn plassertje veilig achter het flapje die aan de voorzijde zat. Moeder pakte daarna de riem die aan een kant vastzat, deed deze rondom mij middel, haalde het door de andere opening en maakte het voor de zekerheid vast aan de achterkant van de stoel. Er was voor mij geen mogelijkheid om ervan af te kunnen komen zonder hulp. Liz was op dezelfde manier vastgemaakt op haar potje.
Sinds ik ook in mijn luiers poepte gedurende de nacht, had ik nu geen reden om het nu in het potje te doen. Het enige wat ik kon doen was zittem hierzo met mijn knieen voor mij uit, omdat ik nu zo laag zat. Na een paar minuten hoorde ik een kletterend geluid vanaf Liz's stoel zodra haar plasje de plastic bodem raakte van haar potje. Ze straalde van trots en riep snel haar moeder erbij.
"Ik heb in het potje geplast, mammie!"
"Wat is dat wonderbaarlijk, perfect. Ik wist wel dat je het kon! Kijk dat was niet zo moeilijk is het niet?" De riem rondom Liz werd losgemaakt en daarna stond ze op zodat moeder haar luier weer om kon doen. Nadat haar kleding weer was omgedaan, vroeg Liz of ze bij mij mocht blijven.
"Gezien de laatste keer van onze trainingsplan ziet het erna uit dat dit snel werkt, denk je niet Raymond?" Ik gaf toe dat Liz nu meer gewilliger was om gebruik te maken van het plaspotje als voorheen. En ze had nu succes bij de eerste keer van het gebruik van het potje. Het heeft natuurlijk ook geholpen dat ik naast haar zat. De vraag is nu, wie help mij nu met de training?
Nadat de 10 minuten voorbij waren, kwam moeder mij van het potjes-stoel halen. Met mijn luiers weer vastgespeld en mij kleding weer aan, gingen Liz en ik daarna de achtertuin in om te spelen. Wij beiden hadden nog onze baby-outfit aan en waren vastgemaakt aan de paal van de waslijn zodat we niet ver weg konden gaan.
Aan de waslijn hingen een aantal van mij katoenen luiers te drogen. Kort voordat het etenstijd was, riep Liz onze moeder en zei dat ze op het potje wilde gaan zitten. Moeder kwam er gelijk aan en nam Liz mee naar binnen naar de badkamer. Een aantal minuten later kwam moeder alweer terug met Liz en was trots dat ze gebruik had gemaakt van het potje.
Na het eten, nam moeder ons beiden mee naar de badkamer voor onze na het eten potjes pauze. Zodra moeder mij kleding en plastik broekje omlaag deed, kwam ze erachter dat mijn luiers kletsnat waren. Ik kon dit niet uitleggen waarom ik dit niet op het plaspotje kon doen.
Nadat onze 10 minuten voorbij waren, liet moeder mij al schuifelend naar onze slaapkamer gaan met mij plastic broekje en kleding rondom mij enkels. Ik klom op de verschoon tafel (Ik wist anders ook niet beter om dit te doen) en werd in schone luiers gedaan.
Liz en ik kregen onze namiddag luiers om. De rest van die dag en de resterende dagen die volgden waren nagenoeg hetzelfde. Liz vorderde al snel op een paar ongelukjes na. Aan de andere kant was het voor mij een komplete ramp. Ik deed het nog steeds in mijn luiers voor dat het potjes tijd was.
Na vijf volledige dagen van training, had ik maar 2 keer een beetje geplast in mijn potje. Ik denk dat dat meer geluk dan een resultaat van mijn zindelijkheidstraining was. Ondertussen was het zover dat als Liz nog een dag zou doorkomen zonder ongelukje, ze dan voor het eerst grote meisjes trainings broekjes mocht gaan dragen.
Vrijdag werd een grote dag in onze huishouden en iedereen in de familie keek er naar uit voor Liz, zotdat ze deze dag zou bereiken zonder enige ongelukjes. Laat in die ochtend heerste er stilte tegen de tijd dat het tijd was voor het potje maar in plaats daarvan ging ze zelfs zonder problemen door tot na het eten.
Na het eten, haalde vader een kleine doosje. Liz maakte het open en vond er 3 gekleurde trainingsbroekjes in. Zo ver zij het kon zien, waren het voor haar grote meisjes ondergoed. Vader zei tegen haar dat ze deze kon passen in haar slaapkamer en binnen een mum van tijd was ze weg.
Na een paar minuten was ze terug en liet ons haar nieuwe panties zien. Ze was heel blij alsof ze een spiksplinternieuwe pop had gekregen. Ik was echter heel blij voor haar. Daarna keek ik omlaag en zag hier dat ik nu degene was die dikke luiers en meisjes kleding droeg en in een hoge stoel zat.
Liz vorderde nu in haar kleuter periode en ik juist in plaats daarvan steeds meer in een babyperiode.
Wel, dit is mijn verhaal hoe het komt waarom ik hier nu op een plaspotjes-stoel zit. Vreemd genoeg was ik een maand geleden nog een normaal kind van 12 jaar oud en was mij kleine zusje kompleet aangewezen op haar luiers. Nu is mijn zusje verlost van de luiers en ben ik degene die afhankleijk is van luiers. Mijn ouders voelden zich schuldig over wat mij nu overkomen was. Ik ben er zeker van dat ik op een of andere manier van dit probleem af kom. Het vreemde ervan is, ik ben er niet 100 procent zeker van dat ik onbewust van het luiers dragen af wil.
Zelfs een klein meisje zijn heeft zijn voordelen. Moeder wekt mij iedere ochtend en kleed me aan, doet mijn haren, wast mij, verschoont mijn luiers, voedt mij en van alles en nog wat. Zelfs vader behandel mij nu aardiger.
Mijn 10 minuten waren nu allang voorbij en de bodem van mij potje onderin mijn zitting was nog steeds droog. Wat als ik nu niet meer zindelijk werd? Zou ik dan deze najaar op school luiers moeten gaan dragen? Het is nu midden Juli en heb nog wel een lange vakantieperiode voor de boeg. Of zou dat?
Hoofdstuk 1
Ik kan het niet geloven: ik zit op een plaspot-stoel in het midden van de badkamer! Rechts naast me staat de lege plaspot-stoel die van mijn kleine zusje is van 3 jaar oud. Ik zit nu al 10 minuten te wachten op mij moeder die mij los moet maken. D'r zit een gordel om mij middel zodat ik niet op kan staan totdat ze deze losmaakt van de achterkant van de stoel die buiten mij bereik is. Mijn luier en plastik broekje hing op mij knieen.
Ik zal me even voorstellen mijn naam is Raymond en ben 12 jaar oud. Ik weet niet hoe lang deze potjes training zal gaan duren. Liz (dit is wat iedereen zegt in plaats van Elizabeth) en ik zijn nu al een week in training.
Deze hele bedoeling begon 3 weken geleden al. Toen ma en pa beslist hadden dat Liz oud genoeg was voor een potjes-training. Liz is een heel vastbesloten aangelegd kleine meid die echter niet haar luiers op wilde geven. Na een paar overhalingen en wat tranen, had ma uiteindelijk Liz op haar nieuwe potjes-stoel gekregen.
Na een paar minuten, was ze alweer op gaan staan om te gaan spelen en had geen idee wat ze erin moest gaan doen. Door haar vast te maken in de gordel zou ze er niet meer vanaf kunnen komen ze huilde al heel luid. Met een paar overredingen en sussende gepraat, had mamie Liz zover dat ze weer is gaan zitten. Ze probeerde uit te leggen dat ze moest gaan plassen in haar potje.
Ik was gaan buiten spelen met mijn beste vriend Tommie sinds de zomer vakantie begonnen was en kwam alleen in het huis voor een slokje water. Ik liep de badkamer in en vond mijn moeder daar met een troosteloze Liz zittend op haar kleine potje-stoel.
De hele voorval overviel me en ik begon ongecontrolleerd te lachen. Om het nog erger te maken maakte ik mij zusje uit voor potjes-baby en andere namen. Er was niet veel meer te zeggen, om Liz aan het schreeuwen en huilen te brengen en ma kon er niks meer aan doen om Liz te doen stoppen. Uiteindelijk gaf ma op en haalde Liz van haar zo gehate potje-stoel af.
"Wel jonge man, je hebt het er nu naar gemaakt dit keer! Ik had een duivelse tijd voor nodig om Liz haar nieuwe potje te laten uit proberen en nu heb jij dat onmogelijk gemaakt. Ze zal er wel nooit meer op willen. Wacht maar totdat je vader vanavond thuis komt. Dan zal het je spijten, dat beloof ik je!" Mam trok Liz's luier weer omhoog en droeg haar snel de badkamer uit.
Ik wist dat ik in de problemen zat. Ik had mam al een hele poos niet meer zo boos gezien. Ik keek er maar niet naar uit wanneer papa thuis zou komen sinds ik er zeker van was dat ik de pak slaag van mijn leven zou krijgen. Ik had al een hele tijd geen pak slaag meer gekregen maar wanneer het gebeurde was het echter pijnlijk.
De rest van de dag ging zijn gangetje met mij moeder die nauwlijks tegen me sprak.
Rond zessen die avond, kwam vader thuis en ma trok hem aan en vertelde al snel wat er gebeurd was. Ze praatte er langer over als ik had gedacht. Hoe lang zou het nog duren oevr wat er gebeurd was? Ik verwachte dat mij vader de kamer in zou stormen waar ik televisie keek en zou beginnen met schreeuwen tegen mij en mij daarna over zijn schoot zou trekken.
Ik was echter verbaasd wanneer hij kalmpjes de kamer inliep en tegen mij zei dat ik de televisie uit moest doen zodat we moesten gaan praten. Hij begon uit te leggen:
"Je weet hoe moeilijk het is om kleine kleuters zindelijk te maken. Liz is al op de juiste leeftijd om hiermee te beginnen, vindt je moeder en ik. In plaats van ons te helpen, heb je je laten gaan en begon je Liz uit te lachen en haar belachelijk te maken. Jij hebt je lol gehad en nu ga je ons helpen met haar zindelijkheidstraining.
We vinden dat de beste manier voor jouw is om te helpen dat je een voorbeeld gaat tonen. Hiervoor, beginnend vanavond, zal je beginnen met het volledig dragen van luiers en ze te gebruiken. De badkamer is verboden gebied voor jouw behalve voor een douche, die door jouw moeder gegeven wordt.
Na 2 weken volledig luiers gedragen en gebruikt te hebben, zullen we nog een keer proberen met zindelijkheidstraining van Liz en jouw. We hopen dat wanneer Liz ziet dat jij getraind wordt, ze het van jouw over zal nemen en het meer bij haar zelf zal accepteren. Het is te hopen dat ze getrained is voordat jouw school weer begint."
Ik kon niet geloven wat ik hoorde. Een harde pak slaag was beter geweest dan dit. Wat moet ik nu doen? Ik zou de gehele zomer vakantie luiers dragen of langer!
Na etenstijd, ging de hele familie de auto in om naar de dichtsbijzijnde winkelcentrum te gaan. We liepen een apotheek binnen dat heete J&J. Mams' pakte me bij mij hand beet en liep naar een verkoopster die achter de kassa stond.
"Hebben jullie Luiers, plastic broekjes en andere benodigheden die ik nodig heb voor mijn zoon Raymond hierzo?" Ik kon wel door de vloer zakken van schaamte. Ik was er zeker van overtuigd dat mijn gezicht zo rood als een biet was.
De verkoopster, een ergens in de midden 30 jarige vrouw keek me op een neer, en antwoorde:
"Geen probleem. We hebben een heleboel luiers en ander benodigheden voor jongelui. Is hij een beddeplasser?" Ik kon niet geloven hoe dit ging van kwaad tot erger.
"Nee, hij heeft zich als 'vrijwilliger' aangemeld om ons te helpen bij het potje trainen van onze jongste dochter, Liz, door een voorbeeld te zijn. Daar is ze bij haar vader bij de deur."
"Wil Raymond gebruik maken van katoenen of wegwerp luiers?" Mam moest er even over nadenken en zei: katoenen, en werden daarna begeleid naar het gedeelte waar de katoenen lagen opgeslagen. Ze pakte 2 grote dozen met een inhoud van 12 stuks met enkele grote veiligheidsspelden erbij.
de verkoopster stelde voor dat ik de luiers kon passen zodat men er zeker van kan zijn dat ze passen. Mam ging ermee akkoord.
"Ik denk het niet!" Schreeuwde ik terwijl pa Liz vasthield en kwam kijken met 'een blik'. Ik wist wat er zou gebeuren als ik zou protesteren dus volgde mam en ik de verkoopster die naar achter liep naar de "paskamer". De paskamer zag er heel anders uit als in andere kledingwinkels. In plaats van een zitbank om op te zitten, was daar een tafel bedekt met dunne plastic matras.
De verkoopster zei dat ik me uit moest kleden en op de tafel plaats moest nemen. Ik keek smekend naar mij moeder en die gaf geen medelij. Langzaam deed ik mij shirt uit en schoenen. Daarna deed ik mij broek omlaag zodat ik alleen nog in mij onderbroek stond.
Opnieuw hoopte ik op een uitstel van ma maar in plaats daarvan wachte ze dat ik klaar was met uit kleden. Heel langzaam deed ik mij onderbroek omlaag en sprong daarna op de matras. Het stond vrij hoog maar kwam er gemakkelijk op. De verkoopster zei dat ik op mij rug moest gaan liggen wat ik ook deed. De verkoopster richte zich naar mij moeder:
"Ik ben blij dat je kunt zien hoe wij adviseren bij het luieren van ouderen kinderen. Ik weet dat je het al gedaan hebt bij baby's en peuters maar oudere kinderen vraagt om speciale handelingen. Dit zijn de beste luiers die we hebben. Ze zijn 2 lagen dik en in het midden zitten nog eens extra 2 lagen. Hoeveel luiers wil je de aankomende tijd gebruiken?"
"Het is belangrijk voor Liz dat ze gemakkelijk kan zien dat Raymond luiers draagt dus moeten ze goed dik zijn."
"Zullen we met 3 stuks beginnen?" De verkoopster pakte 3 katoenen luiers en stapelde ze doorgaans. Van de bovenste luier vouwde ze de buitenkanten tegen het midden dit vormde een absorberende beschermlaag vertelde ze. Dit maakte tevens de stapel iets hoger. Ze zei dat ik mijn bips omhoog moest doen en plaatste daarna de stapel luiers on me. De verkoopster gaf een tevreden blik en draaide zich om naar mij moeder:
"Wil Raymond ook poepen in zijn luiers?"
"Sinds hij ze voor de 100 procent van de tijd wil dragen, zou ik zeggen vast en zeker." Gaf ma als antwoord.
"In dat geval heb ik een nieuw product voor je." De vrouw verliet de pas kamer mij laten liggend op stapel van luiers. Ze voelde op zijn minst te dik voor onder mij bips. Ik had er niet aangedacht dat ik erin zou poepen en dit bracht een nieuwe kijk op mijn behandeling. Mam's stond tegen mijn schouder en lachte naar me alsof ze me wil geruststellen dat alles goed komt.
De verkoopster had minder dan een minuut nodig om terug te komen met een plastic verpakking. Dit waren luier inleggers.
"Ze voorkomen dat de behoefte in contact komen met de katoenen luiers maar laten alleen de urine door. Ze hebben ook een absorbeerlaag zodat ze luier uitslag kunnen helpen voorkomen. We willen niet dat onze kleine Raymond luieruitslag krijgt, of niet soms? Wanneer hij gepoept heeft in zijn luier, is het niet alleen gemakkelijker om hem schoon te maken maar het uitwassen is ook gemakkelijker."
"Dat klinkt goed, laten we er dan ook naar een pak van die inleggers meenemen." Zei moeders. De verkoopster maakte het pak los en haalde een van de inleggers eruit. Ze zei tegen mij dat ik mijn bips weer omhoog moest doen en legde de inlegger bovenop de stapel luiers.
Zodra de lueirs en inleggers op hun plaats lagen, pakte ze een flesje met baby olie en wreef mijn geluierde lichaamsdelen ermee in. Dit werd gevolgd door een royale hoeveelheid talk poeder die verspreid werd tussen mij benen en achterwerk.
Al met al deed dit mij laten ruiken als een echte baby! De luiers werden tussen mij benen door getrokken en strak vast gemaakt rondom mij middel. Met 3 katoenen luiers gezamelijk, kon ik niet geloven hoe dik dit aan voelde rondom mij geslachtsdelen.
"Ziezo, alle luiers. Zie je hoe gemakkelijk het is?" Mij moeder stemde toe.
"Wacht nu hier Raymond, zodat we wat kunnen halen om jouw luiers te bedekken." Me moeder en de verkoopster verlieten de paskamer en lieten me op de tafel liggen.
Ik was in een schok toestand. Hier lag ik nou op een verschoon tafel in dikke lueirs wetende dat dit nog maar het begin was. Een paar minuten later kwamen ze terug met een handvol plastic broekjes in alle soorten.
"Laten we deze mooie plastic broekje als eerste proberen." Stelde de verkoopster voor. Ze zei dat ik mijn benen omhoog moest doen zodat ze mijn voeten door een van de openingen van een roze plastic broekje met boerderij dieren erop gedrukt die muziekinstrumenten bespeelde.
Ze schoof het omhoog over mijn dikke luiers heen. Ze paste goed over de luiers maar alleen de elastiekjes rondom mij benen zatten een beetje te strak klaagde ik erover. De verkoopster zei dat dat juist moest om lekken te voorkomen en mij moeder was ermee eens.
Ik werd opgedragen om van de tafel af te komen zodat ze konden zien hoe dit mij stond. Mij moeder en de verkoopster porde en rommelde, trokken aan de elastieken om zo mijn luiers en broekje te inspecteren en kwam er met elkaar overheen dat ze goed paste.
Ik moest ongeveer daarna nog een halve doos broekjes vinyl, plastic, drukknopjes en kante klaren proberen. Mam had al uitgemaakt om de meeste van hem mee te nenem. Sommige van de plastic broekjes hadden bijpassende slabbertjes, waarbij ze dacht dat ik die toch uiteindelijk nodig zou hebben bij mij nieuwe stapel ondergoed.
De goed verkopende verkoopster stelde voor dat het handig zou zijn voor mij om ook een pak met wegwerp luiers mee te nemen.
"Ze zijn meer geschikt wanneer je een poosje van huis af gaat en hij een luier verschoning nodig heeft." Mijn moeder realiseerde dat en de verkoopster pakte een grote plastic pak met wegwerpluiers in mij maat. Ik zag op de verpakking dat het ging om reeks extra dikke nachtluiers.
Mam droeg me op om de eerste paar roze plastike broekje die gepast was weer aan te trekken. Wanneer ik het broekje om had, pakte mijn moeder mij bij mijn hand en trok mij mee naar voren de winkel weer in. Ik droeg alleen maar luiers en een plastik broekje, ik trok huilend terug zodat ik niet de pas kamer wilde verlaten.
"Alsjeblieft laat me niet daarheen gaan met alleen deze luiers om!"
...
Hoofdstuk 2
Sinds ik vroeg naar bed moest, werd ik eerder wakker waardoor het leek alsof het zaterdag was een dag waarbij ik normaal gesproken uitsliep. Ik moest echter wel plassen. Ik weet dat de toilet verboden gebied voor mij was en ik discuseerde bij mezelf of ik stiekum gebruik moest maken van het toilet of niet. Terwijl ik erover nadacht, liep moeders de kamer in.
"Goedemorgen, baby! Hoe is het ermee vandaag? Zijn we droog gebleven?" Zonder te wachten op een antwoord van mij, stopte ze haar hand in een van de been openingen van mij plastic broekje en voelde aan de luier rond mij kruis.
"Nog droog merk ik. Wel, je kunt dat niet lang meer vol houden. Laten we je aankleden zodat jij mij kan helpen met het aankleden van Liz."
"Mamma, moet ik echt nog luiers dragen. Ik heb mij lesje gisteren wel geleerd. Ik beloof dat ik Liz nooit meer zal plagen tijdens haar zindelijksheidstraining zal ik lief zijn, echt."
"Je zult nog luiers moeten dragen. Denk niet dat dit een straf is maar je helpt ons hiermee om Liz zindelijk te krijgen. Anderzijds, denk ik dat dit grappig is! Dit terzijde, in jouw nieuwe toestand, denk ik dat het beter is dat je ons mammie en pappie noemt vanaf nu af aan. Hop ga uit je bed en laten we je maar eens aan gaan kleden." Ik ging langzaam uit mijn bed en mamma begeleide me naar Liz's kamer. Ze verwijderde mijn pyjama en deed de la open van de klerenkast en pakte er een gele uiteengeheel kledingstuk eruit. Ze ontvouwde het en ik kon zien dat het iets was van een rompertje voor meisjes.
"Ok, laten we je dit maar aan doen Raymond. Het is leuk om ermee te spelen." De elastische middel en de bolle achterkant leek de nadruk te leggen dat ik er een luier onder droeg.
"Ik denk dat het tijd is om je haren te fatsoeneren in een gepast style. Ga op de stoel zitten terwijl ik je haar kam." Mamma hield mij hoofd vast en plukte de haren allebei op zij. Ze kamde daarna mij haren naar voren over mij voorhoofd. Met een schaar, maakte ze een keurig pony set. De haren elk opzij van mij hoofd werd gevlochten in 5 paardestaartjes. Een gele strikje werd aan elke eindje van de staartjes vastgemaakt die perfect bij mij romper paste.
Wanneer ik mijzelf in de spiegel zag, schrok ik in werkelijkheid en zette het zachtjes op gehuil. Mams probeerde mij gerust te stellen en zei dat ik eruit zag als een lieve kleine meid. Niemand zou weten dat ik een jongen was ondanks dat ze me zouden kennen. Dit deed me natuurlijk niet beter doen voelen.
Daarna liepen we naar Liz's bed en maakten we haar wakker. Terwijl ze wakker werd vanuit haar diepe slaap, vroeg ze wie dat meisje was naast haar. Ze herkende dat dit haar nieuwe zus Raymond was en was blij mij zo te zien.
"Tijd voor jouw om op te staan en aan te kleden zoals Raymond, liefje. Laten we eerst je luier controleren." Net zoals ze bij mij deed voelde ze aan Liz's luier en merkte ze dat ze verschoont moest worden. Al draaiend naar mij toe, zei mam:
"Jij kan mammie's kleine hulpje zijn." In tegenstelling tot die van mij, droeg Liz wegwerp luiers en ik hielp haar met verschonen. Niet verbaasd om te zien droeg ook Liz een gele romper zodat we net tweelingen waren.
Mam's, Liz en ik gingen daarna naar de keuken voor het ontbijt. Vader las de krant terwijl we de keuken inliepen.
"Hee, want zien mijn 'meisjes' er leuk uit vandaag." Ik bloosde en kon niks meer uitbrengen om iets te zeggen. Op dat moment zag ik dat naast Liz's kleuterstoeltje, een hoge stoel staan naast de tafel.
"Ik ben bang sinds we geen andere kleuterstoel meer hebben, Raymond zal moeten plaats nemen op Liz's oude hoge stoel tijdens het eten. Ik ben blij dat we die nog niet weggedaan hebben."
"Waarom kan ik niet in een gewone stoel zitten pa...pie? Ik ga niet zitten in een hoog stoeltje." Dat was een misverstand. Voordat ik het wist, kwam vader uit zijn stoel vandaan, pakte me beet en zette me in de zitting van de hoge stoel. Daarna maakte hij mij daarin vast en schoof het tafelblad op zijn plaats.
"Dit is waar je moet zitten geen argumenten! Hoor je me?" Ik was slim genoeg om niks meer te zeggen dat zou hem alleen maar kwader maken.
Tijdens het ontbijt kon ik niet langer mij plas ophouden en vulde mij luiers met warme urine. Het waren vreemde gemengde gevoelens van opluchting, verlegenheid en een vreemd prettig gevoel. Ik probeerde niet te laten zien dat ik geplast had in mij luiers tijdens het ontbijt. Wanneer we klaar waren met eten, en ik nog in de hoge stoel zat, vroeg ik aan mij moeder de meest moelijkste vraag ooit met een lage stem:
"Kun je alsjeblieft mij luiers verschonen, mammie?"
"Wat zei je Raymond?"
"Mammie , kun je alsjeblieft mij luiers verschonen?" Zei ik met een hardere stem.
"Natuurlijk, daar ben ik blij om. Liz, nu kun jij mammie's kleine hulpje zijn bij het verschonen van de luiers van jouw broer." Liz had een verrukklijk uitzicht om te mogen helpen mij te verschonen. Mam's liet mij uit de hoge stoel komen en we liepen met zijn drieen naar Liz's slaapkamer. Ik werd opgedragen om te gaan liggen op de commode. Ze maakte de kruis van mij romper los en duwde het naar boven richting mij middel. Mijn plastic broekje werd verwijderd en de luiers losgespeld en daarna ook verwijderd. Ze waren al snel door en door nat. Ze stopte deze in de luier emmer die ook gebruikt werd voor Liz's d'r luiers.
"Ik denk dat we maar eens luieremmer voor jouw erbij moesten gaan halen. is dat niet geweldig? Kunnen we gelijk jouw naam erop zetten." Het is moeilijk te beseffen om een eigen luier emmer te hebben.
"Liz liefje, kun je mij 3 luiers voor Raymond aangeven alsjeblieft?" Terwijl Liz langzaam 3 katoenen luiers telde en ondervandaan de commode pakte, maakte mam's mij billen schoon en smeerde en poederde ze deze in.
"Hier zijn de luiers voor Raymond." Zei Liz hulpvol.
"Bedankt liefje, wil je even een baby broekje uit de kast halen alsjeblieft?" Mam's plaatste de luiers met een wegwerp inlegger onder me en spelde ze vast net zoals de verkoopster deed in de winkel. Liz kwam terug met een paar gele plastic broekjes met drukknopjes. Mam's bedankte Liz opnieuw en schoof het onder mij. Positioneerde de voorkant over mij luiers en klikte ze vast en controleerde daarna of deze mij katoenen luiers goed afsloot. Tevreden trok moeders het rompertje weer omlaag en klikte de voor en achterkant van de kruis weer aan elkaar.
"Okay, je bent klaar en bedank Elizabeth maar voor haar hulp. Ga je nu buiten spelen in de achter tuin?" Liz zei dat ze dat wilde gaan doen en zo gingen we naar de achter deur.
Tot zover wist Liz dat wanneer ze alleen naar buiten ging ze haar baby tuigjes moest dragen zodat ze niet kon lopen. Ze wachte geduldig terwijl mam's haar oude baby tuigjes pakte en het vastmaakte aan haar borstkast en schouders. Ik verbaaste me waarom haar oude tuigjes gebruikt werden maar niet voor lang. Ze pakte Liz's nieuwe baby tuigjes en begon met met vastmaken rondom mij romp en schouders.
"Ik heb geen baby tuigjes nodig!" schreeuwde ik. Het was een klein beetje groter als de oude en kon precies op mij afgesteld worden met de riempjes. Een bijkomstigheidje was dat deze een riempje over de kruis had zodat het onmogelijk los te maken was voor degene die het droeg. Mam's legde uit dat ik in werkelijkheid geen tuigjes nodig had, ze vond dat het belangrijk was voor Liz dat ik dezelfde droeg.
We gingen naar buiten de achtertuin in en ik zag dat er 2 lijnen waren vastgemaakt aan de waslijnpaal in het midden van de tuin. Een werd er vastgemaakt in het midden van Liz's rug en de andere aan mij rug. Ik werd hiermee beperkt tot een afstand van 5 meter vanaf de paal. Ik kon zo niet de achtertuin verlaten als ik dat wilde. Ik voelde me net als een hond aan een lijntje.
Ik speelde met Liz in de zandbak en zij genoot grondig dat ze nu iemand had om mee te spelen. Ze beschouwde mij niet alleen als haar broer maar als vriend die net als zij behandeld en gekleed was. We maakten een uur lang zandkastelen en bergen. Ik voelde al snel dat ik moest poepen. Ik was sinds gisterenochtend niet meer geweest.
Ik probeerde het nog een poosje op te houden maar kon dat niet lang volhouden. De gedachte dat ik in mij luiers moest poepen was weerzinwekkend maar kon het niet langer meer ophouden. Ik ging rechtop mij kieen. Het voelde vreemd aan om buiten te gaan poepen, ik duwde op mij darmen en een grote drol kwam in mij luiers terecht. Ik voelde me van binnen beter nu ik de druk kwijt was maar mijn bips voelde in de luiers warm en vies aan.
Ik drukte nog wat meer en vulde mij luiers zover dat ik dacht dat dat de grens was. Hierna plaste ik ook in mij luiers. Praten over nog een baby zijn, wist ik nu wat dat inhield omdat ik baby kleding natte en vieze luiers droeg. Ik wilde net mij moeder roepen om haar te vragen of ze mij wilde verschonen toen de doorbel ging. Ik luisterde aandachtig en was benieuwd wie er aan de deur stond.
Een paar seconden later kwam mijn beste vriend Tommy aangewandeld naar de hoek van het huis richting de achtertuin. Eerst keek hij rondom zich heen waar ik was totdat hij mij uiteindelijk ontdekte met mij staartjes en kleuter kleding aan. Zijn mond viel open en het enige wat ie kon zeggen was:
"Asjemenou! Wat is er met jouw gebeurd?" Ik wenste dat ik beter dood kon zijn. Omdat ik vast was gebonden aan de paal van de waslijn, kon ik niet weg rennen om mij te verbergen. En zojuist had ik in mij luiers geplast en gepoept net als een baby.
"Hoi Tommy." Zei ik met verlegen stemmetje. Ik probeerde uit te leggen dat mijn ouders mij hebben gevraagd om Liz te helpen haar zindelijk te maken zodat zij niet de enige was. Tommy kwam dichterbij naar de zandbak waar Liz en ik was en rook de onaangename geur.
"Het ruikt alsof iemand heeft gepoept in zijn luier. Dat ben jij zeker Raymond, is het niet?" Wat moest ik zeggen? Het was waar. Ik haalde mij schouders op alsof ik wilde zeggen, wat moest ik anders doen? Tommy kwam nog wat dichterbij en tot mij verbazing stak hij zijn hand uit en voelde aan mij geluierde achterwerk. Als daar een rede voor was, maar die was er nu niet.
"Mijn god, je hebt in je luier gepoept! Je bent een echte baby?" Ik legde uit dat ik al luiers droeg sinds gisteren ochtend en uiteindelijk moest poepen. Het voelde hard aan terwijl ik aan Tommy vroeg of hij naar binnen wilde gaan en wilde zeggen tegen mijn moeder dat ik nodig verschoont moest worden. Hij draaide zich om en liep naar binnen. Ik wist niet wat hij had gezegd tegen mij moeder maar een paar minuten later kwam ze eraan met een aantal luiers en andere benodigheden. Ik keek haar aan en vroeg wat ze ging doen.
"Wel, je hebt gevraagd of ik zo snel mogelijk je wilde verschonen dus ik kwam zo snel mogelijk als ik kon."
"Je gaat me toch niet hierzo verschonen?" Smeekte ik.
"Natuurlijk waarom niet?" Ze legde daarna het verschoonmatje op het gras en zei dat ik erop moest gaan liggen. Terwijl Tommy en Liz toekeken, begon ze met het verschonen van mij luiers regelrecht midden in de achtertuin! Toen ik weer verschoond was, zei mam:
"Okay pommetje, je bent weer schoon. Tommy, als je wilt kun je blijven om met Raymond en Liz te spelen, dat zou leuk zijn." Nadat ze Liz's luiers had gecontroleerd en erachterkwam dat deze maar een heel klein beetje vochtig was, ging moeder weer terug het huis in. Ik legde uit wat sinds gisteren is gebeurd aan Tommy. Hij kon er maar niet over uit hoeveel ik op een meisje leek en kleuter met mij nieuwe kleren en haren zo gekleed. Ik zei hem dat ik het zelf ook niet kon geloven. Ik smeekte aan hem of hij niemand anders wilde vertellen over mij luiers en de dingen eromheen. Hij stemde toe.
We speelden nog de hele ochtend in de zandbak. Ik beschouwde het maar als een leuke tijd.
Tijdens lunchtijd, kwam moeder naar ons toe en zei dat we binnen moesten komen om te gaan eten. Ze vroeg aan Tommy of hij mee wilde eten en hij stemde toe. Ik was verrast dat ik in de hoge stoel moest zitten en erin vastgemaakt werd. Ik kreeg typische eten voor kleuters met melk in beker met nippel net als Liz terwijl Tommy een gewone glas melk kreeg.
Toen we klaar waren met eten, Zei mij moeder tegen Tommy dat het tijd voor Liz en mij was om een dutje te doen. Als hij wilde mocht hij later terug komen na het dutje, dan was hij weer welkom. Tommy zei gedag tegen mij en Liz en ging weg. Ik wilde naar mij slaapkamer gaan tot mij moedder zei dat ik naar Liz's slaapkamer moest gaan. Toen ik haar slaapkamer inliep kwam ik erachter dat naast Liz's bed, haar oude baby bedje was geplaatst door mij vader.
"Je vader en ik dachten dat het beter zou zijn dat je zoveel mogelijk de tijd doorbrengt met Liz samen gedurende deze 'trainings' periode. Helaas, was Liz's slaapkamer niet groot genoeg om jouw eigen bed erin te zetten inplaats die van haar. Jouw vader heeft toen Liz's oude baby bedje uit de berging gehaald en het weer opgezet voor jouw, Raymond. Dit is waar je van nu af aan in slaap. Ik weet dat het een beetje te klein is voor jouw maar dan krul je je maar een beetje ineen tijdens het slapen."
"Maar mam, uuh mammie, ik pas er niet in en ik wil beslist niet in een baby bedje slapen. Waarom kan Liz niet gebruik van het baby bedje?"
"Omdat we willen proberen om Liz te behandelen als een grote meid." Ik zag in dat ik meer op een baby leek dan Liz etend vanuit een hoge stoel en slapen in een baby bedje. Mam liet de zijkant van het bedje zakken en zei dat ik erin moest klimmen wat ik uiteindelijk maar deed. Daarna schoof ze de zijkant weer omhoog. Het zag er net uit als een gevangenis. Moeder vroeg toen aan Liz:
"Liz, is het goed dat we een paar van jouw knuffel dieren bij je broer in zijn bedje stoppen?" Ze was meer dan gewillig en gaf haar barney en de teddy beer, die moeder in mij bedje naast mij plaatste.
"Wat zeg je dan Raymond?"
"Dank je Liz." Mompelde ik. Nadat Liz in haar bed was gestopt, sloot moeder de gordijnen dicht en wenste ons een weltrusten toe. Ik dacht bij mezelf ik kon niet verder meer vernederd worden. Nou werd ik verondersteld om in een babybedje te slapen. Het dreef me uiteen om te slapen in deze toestand sinds ik al enige tijd geen luiers meer had gedragen.
De rest van de dag verliep normaal voor Liz en nu voor mij. We speelden buiten in de achtertuin nadat we verschoond waren. Ook kwam Tommy terug en speelde mee. Na het eten, kregen Liz en ik een bad. Omstreeks 19:30 moesten we naar bed voor de nachtrust. Moeders las ons een bedtijd verhaaltje voor. Ik sliep nu in Liz slaapkamer en babybedje. Het was klein maar ik kon alleen slapen als ik mij benen introk. Gelukkig voor mij dat ik vrij klein ben voor mij 12de leeftijd.
Hoofdstuk 3
Terwijl de zondagochtend aanbrak, deed ik geen moeite om te proberen mijn plas in te houden. Ik lag in mijn kinderbedje en plaste zojuist in mij luier. Ik kwam erachter dat het beter was om het nu te doen zodat mijn moeder mij dan eerst zou gaan verschonen. Als dat ik dat later zou doen, moest ik een poosje met een oncomfortable natte luier rondlopen.
Een half uur later kwam mijn moeder de kinderkamer in maakte Liz wakker en deed bij mij de rail van mijn bedje omlaag. Vandaag stelde ze voor om als eerste Liz aan te kleden. Iedere zondag, ging de hele familie naar de kerk. Ik had de eer weer om moeder's hulpje te zijn bij het assisteren van Liz's vieze en natte luier verschoning. Als gebruikelijk, kreeg Liz een wegwerpluier om met daarover een witte kinderpanty, een petticoat, en leuk uitziende blauwe kleding. Ze droeg duidelijke zwarte leren schoentjes met gespjes. Gezien ervaring vanuit mij verleden, hield ik niet van de aanblik ervan.
Zodra Liz aangekleed was, zei moeder dat ik op de verschoontafel moest gaan liggen, zodat mijn luier verschoont zou worden. Bij mij werd zoals gebruikelijk 3 dikke katoenen luiers omgedaan. Ik vroeg mijn moeder waarom ik geen wegwerp luiers mocht dragen. Niet bij stil gestaan wat ik eigenlijk vroeg. Echter zou ik blijer zijn met het dragen van wegwerp in plaats van katoenen luiers! Moeders legde uit dat ik de extra bescherming van de dikke luiers nodig had en dat maakte ook bij Liz duidelijk dat ik luiers om had.
Met schone luiers en een blauw plastic broekje om, pakte moeder uit de kast een witte kinderpanty en begon ze deze vanaf mij voeten over mij benen heen omhoog te trekken. Ze zei tegen mij dat ik van de verschoon tafel af moest komen en trok daarna de kinderpanty verder omhoog over mijn dikke luiers heen. Op de zitoppervlak ervan zaten gerimpelde lagen. Aangezien dit nodig was, vroeg ik aan moeder:
"Mam, je gaat me toch niet verkleden zoals Liz, nee toch? Dat kun je niet maken!"
"Rustig maar," antwoordde ma, "je hebt keuze, liefje. Je kunt dezelfde leuke kleding dragen als je zusje of je kunt naar de kerk gaan met alleen je luiers om. Wat zal het zijn? Maak maar een keuze!" Met tegenzin stemde ik in dat ik gekleed zou worden als Liz. Ze ging naar de kast en pakte er een witte petticoat met versierde kanten.
"Hou je armen omhoog Raymond zodat ik het over je hoofd kan doen." Zei moeder tegen me. Zodra de petticoat op zijn plaats zat liep moeder terug naar de kast en pakte er splinternieuwe blauwe kleding uit voor kleine meisjes met een wijde kraag en bolle mouwen.
"Nog een keer met mijn handen omhoog!" Moeder deed deze kleding voorzichtig omlaag over mij heen en stopte mijn armen door de bolle mouwen heen. Zodra ze alebei op hun plaats zaten, maakte moeder een dozijn knoopjes vast op de rug van mij kleding. Er zat een sjerp om mij middel die ze achter op mijn rug in een grote strik vast maakte. Daarna maakte ze de blauwe strikjes op maat in mij staartjes die perfect bij mij kleding paste.
Uiteindelijk, een paar kleine glimmende zwarte kinderschoenen voor meisjes aan mijn voeten geschoven en als zekerheid vastgegesp. Vanachter mij staand, inspecteerde ze mij en zei:
"Je bent de mooiste kleine meid! Jij en Liz zijn samen keurige schatjes in jullie blauwe kleding. Ik maak me even klaar om naar de kerk te kunnen gaan. Zo 'meisjes' zouden jullie even willen wachten in de woonkamer." Ik werd er moe van om steeds maar meisje genoemd te worden maar liet het maar zo. Ik pakte Liz bij haar hand en gingen naar de woonkamer.
Zodra vader ons zag, deed hij het gehuil van wolf na en zei tegen ons dat we er snoezig uitzaggen. Natuurlijk, genoot Liz van al deze aandacht.
Ongeveer 10 minuten later, kwam moeders de kamer in met een blauwe soortgelijke kleding als ons maar dan meer in volwassen vorm. Nu maak ik deel uit van moeder-dochter-'dochter' look a like stel. We liepen met zijn alle naar de auto en reden naar de kerk.
Ik wist dat er niet veel mensen bij de kerk zouden zijn en hoopte dat er geen bekenden zouden zijn. Zodra ik om me heen keek, hoefde ik me geen zorgen te maken. Moeder pakte Liz en mij bij de hand vast en liepen naar de achterkant van de kerk naar beneden de kelderverdieping in waar een ruimte was waarop de deur stond 'kinderopvang'.
Ze praate heel eventje met een van de vrouwen die oppaste en kwam terug en zei tegen ons dat ze terug zou komen zodra de kerkdienst klaar was. Hierbij kwam ik erachter dat ik samen bij mijn drie-jarige zusje moest blijven in de kinderopvang.
Terwijl ik er een beetje over nadacht, gezien de staat zoals ik gekleed ben, was dit beter dan aanwezig te zijn op een zondagsschool met kinderen van mijn eigen leeftijd. Er waren 15 kinderen in deze ruimte de meeste droegen net als Liz en ik luiers.
Al gauw namen Liz en ik plaats en een paar andere 2 en 3 jarige oude meisjes begonnen samen met ons te spellen met enkele poppen, er was niks anders te doen. Wanneer ik over de vloer kroop, stak de achterkant van mij kleding goed omhoog zodat iedereen mijn dikke geluierde bips kon zien onder de gerimpelde kinderpanty. Een meisje, haar naam was Rebecca geloof ik, vroeg me waarom ik zo groot was en luiers droeg.
Ik mompelde dat ik 4 jaar oud was en daarna ging ze weg. Het helpt dat kinderen op deze leeftijd nog niet al te slim zijn. Terwijl ik op de vloer speelde met een pop, kwam er een meisje van ongeveer 14 jaar de kinderkamer in. Ik kwam erachter dat ze een vrijwilligster was. Zodra ze mij zag, liep ze gelijk naar me toe en vroeg wat zo'n groot meisje als ik moest doen op deze kinderafdeling.
Hoe moest ik nu uitleggen aan een meisje dat net twee jaar ouder was als ik dat ik in werkelijkheid een jongen was en gekleed was als een kleutermeisje in luiers? Kan ik verbergen dat ik eigenlijk een jongen ben? Mischien zal ze wel denken dat ik achterlijk ben of zo.
"Ik ben hier met mijn zusje. Daarzo dat is Liz." Legde ik haar voorzichtig uit. Het meisje zei:
"Jullie 2 lijken wel tweelingen. Hoe heet jij?" Ik moest even nadenken over deze vraag en antwoorde, Ray... becca. Rebecca." Ik kon haar beslist niet zeggen dat mijn naam Raymond was.
"Dat is een leuke naam. Ik zie dat je nog luiers draagt. laat me even controleren of je een verschoning nodig hebt." Voordat ik wat kon zeggen, deed het meisje onder mij kleding mij kinderpanty omlaag. Ze voelde met haar vingers door een van de been openingen heen van het plastik broekje om zo mij luiers te kunnen voelen. Ze voelde niet alleen mij luiers maar ook mijn ballen. Haar mond viel verbaasd open en onmiddelijk trok ze haar hand terug.
"Je bent een jongen!" Verklaarde ze. Ik werd toen gedwongen om uit te leggen dat ik in werkelijkhied Raymond ben, dat ik 12 jaar oud was en mij zusje hielp bij haar zindelijkheidstraining. Na het aanhoren van mij verhaal, leerde ik het meisje nu kennen als Roberta, ze vertelde dat ze dit geheim zou houden.
We praten over hoe het voelde om luiers en kleding voor meisjes te dragen. Ze was echter nieuwsgierig over mij situatie. Ze hoopte dat ik volgende week zondag weer terug zou komen naar deze kinderafdeling en ik vertelde haar dat dat goed mogelijk was.
Nadat de kerkdienst afgelopen was, kwam moeder ons op halen. Ik zwaaide gedag tegen Roberta en sommige andere kleine meisjes waarmee ik gespeeld had. Dit was zo slecht nog niet geweest het maakte een hoop weer goed.
Vader nam ons mee naar een restaurant waar we gingen eten. Liz en ik zaten beiden op een hoge stoel aan tafel. Terwijl we weer thuis waren, zei hij dat het vandaag erg warm is en wat we ervan vonden om maar een naar het meer te gaan? Liz stemde gelijk in en zei:
"Jaah!" Normaal vondt ik het ook leuk om naar het meer te gaan en het lag wel ver genoeg om een kleine kans te hebben bekende daar tegen te komen.
"Moet ik ook luiers dragen als ik wil gaan zwemmen?" Vroeg ik.
"Natuurlijk doe je dat. Maar maak je geen zorgen liefje, ik heb leuke nieuwe zwemkleding meegenomen voor jou. Ik weet zeker dat je het leuk vindt!" Ik was enigzins hoopvol over dat. Sinds ik moeders hulpje was, werd mij opgedragen om Liz uit te kleden en haar luier te verschonen. Gelukkig was deze alleen maar nat. Moeder had haar broekje met een boven topje al klaar gelegd. Ze pakte Liz's zwemkleding uit de kledingkast en ik hielp haar mee met aankleden. Het was een roze badpak uit een stuk met een donkere roze korte rokje vast om haar middel.
Ik was de enige nog die gewone kleding droeg. Moeder hielp mij met uit kleden en zei tegen mij dat ik plaats moest nemen op de verschoontafel zodat mijn luiers verschoond konden worden. Ze waren klestnat en weet niet eens wanneer ik dat gedaan had. Dat was een enge gedachte!
Ik was verrast toen moeder van een stapel wegwerp luiers er eentje vanaf pakte en uit de verpakking haalde. Sinds we besloten hebben met zijn allen deze ochtend om weg te gaan, denk ik dat dit een goede gelegenheid is voor jouw om een wegwerp luier te laten dragen. Alhoewel dit wel een dikke wegwerp luier was, voelde het in feite aan als gewoon ondergoed vergeleken bij de dikke luiers die ik de afgelopen 2 dagen had gedragen.
Ze ging daarna na mij kast en pakte er nieuwe badkleding uit de la. Ze hield het voor mij omhoog en zei:
"Is dit niet de schattigste kleine badkleertjes die je ooit gezien hebt?" Het was voornamelijk geel die deels gerimpeld en rekbaar was en een groot opgezwollen onderkant met elastische been holtes had. Er zaten eenden en ganzen en andere vogels erop geprint.
"Kom maar hierzo liefje en laten we dit maar eens gaan passen." De badkleding die ik moest dragen was het kinderachtigste wat ik ooit gezien had. Zelf's Liz zag er ouder uit als ik.
"Kom op schattige baby, we hebben niet de hele dag de tijd." Ik ging van de verschoon tafel af en liep langzaam richting mij moeder die de zwemkleding voor mij vast hield zodat ik er zo in kon stappen. Ik stapte eerst met een been in de opening van de onderkant en daarna met de andere. Mam begon het omhoog te trekken en droeg me op om, mij armen door de arm openingen te steken.
Wanneer alles op zijn plek zat, maakte ze het aan de achterzijde vast en maakte een paar aanpassingen zodat het perfect zat. Ik moet toegeven dat ze gelijk had, het paste perfect net als alle andere kleding die ze voor mij gekocht had. Ze tikte tegen het onderste opgezwollen gedeelte en hierdoor kon je duidelijk merken dat ik een luier aan had.
"Loop maar vast." zei ze. "Ik pak nog even een luiertas voor jouw en Liz en daarna zijn we klaar om naar het meer te gaan." Binnen 10 minuten reed vader met de hele familie naar het meer. Liz en ik zaten op de achterbank en droegen alleen onze zwemkleding en gymschoenen. Het nam een uur in beslag om bij het meer te komen. Eenmaal aangekomen hadden we met moeite een plekje gevonden voor de auto tussen alle drukte. Vader pakte de wandelwagen uit de kattenbak, zette het uiteen en plaatste er Liz in. Daarna pakte hij de dekens en koelbox en duwde het onderin de wandelwagen zodat hij ze niet hoefde te dragen.
Moeder begon de wandelwagen te duwen en vader zei dat ik bij hem moest komen. Hij pakte me daarna op en droeg mij met zijn ene arm rondom mij middel en hield zijn andere hand onder mij bips net als bij een kleuter. In zijn andere hand droeg hij Liz's en mij luiertas. En zo gingen wij richting het strand.
We liepen al een tijdje en hadden uiteindelijk een plek gevonden om onze dekens neer te kunnen leggen. Vader en moeder deden hun kleding uit zodat ze alleen hun zwemkleding nog aan hadden.
"Willen de meisjes nu gaan zwemmen?" Vroeg moeder. Natuurlijk zeiden we allebei ja. "Voordat jullie het water ingaan, doe ik eerst bij jullie de zwemhoedjes op." Ze maakte de luiertas open en pakte er een kleine roze hoedje uit en zette het op Liz d'r hoofd. Daarna reikte ze weer in de luiertas en pakte er een gele rubberen zwemhoed eruit.
"Kom hierzo Raymond. Laat me deze bij jouw op doen. We willen niet dat je haar nat wordt." Ze zette de gele hoed op mijn hoofd en stopte al mij haar eronder inclusief mijn staartjes. De binder ervan hing vast aan de rechterzijde en werd onder mij kin geschoven en aan linkerkant bij mij oor vastgemaakt. Het voelde echter aan alsof mijn hoofd in rubber verpakt was. Het gehoor was nu anders sinds mij oren verpakt was.
"Okay meiden, jullie kunnen nu in het water gaan spelen maar denk eraan niet te diep. Raymond ik moet ervan op aan kunnen dat je je zusje in de gaten houd." Ik beloofde dat ik dat zou doen en we gingen naar het water.
We speelden ongeveer een half uur en kwamen erna weer terug daar waar mij moeder en vader aan het zonnen waren. Mijn kletsnatte wegwerpluier was al zwaar geworden door het vele water. Mij zwemkleding hield het net nog op zijn plaats. Zodra ik ging zitten in het zand, kwam er een plens water vanuit mij luier.
Liz en ik begonnen zandkastelen te maken. Het duurde niet lang voordat twee ander kleine meiden erbij kwamen en vroegen of ze mee mochten spelen. We zeiden natuurlijk ja. De meisjes heette Becky en was 7 jaar oud en Jessica die was 5 jaar oud. Ze vroegen naar ons en ik vertelde dat ik 8 jaar was. Ik denk niet dat ze erin zouden trappen als ik gezegd zou hebben dat ik 4 zou zijn.
Nadat we ongeveer een uurtje gespeeld hadden, kon ik zien dat Becky eigenlijk wat wilde vragen. Uiteindelijk, vroeg ze nerveus:
"Draag jij een luier?" Ik had geen keuze maar legde dit haar eerlijk uit. Ik zei dat ik geen luiers nodig had maar dit juist deed voor Liz zodat zij d'r eigen beter zou voelen omdat zij ze nog wel nodig had. Becky dacht nu echter van me dat ik heel goed was voor mijn kleine zusje.
Een kwartier later voelde ik een sterke druk op komen in mij buik. Ik hield het ongeveer nog 10 minuten vol maar daarna kon ik het niet meer volhouden. Ik poepte in mij luier! Binnen een minuut, roken Becky en Jessica dat iemand in zijn broek had gepoept. Becky ging naar Liz en voelde aan de achterwerk van haar zwemkleding. Haar luier was duidelijk leeg. Ze kwam daarna na mij terwijl ik in het zand op mij knieen zat en voelde aan mij achterwerk.
"Mij Gosie, je hebt in je luier gepoept! Ik dacht dat je verteld had dat je geen luiers meer nodig had." Ik kon mezelf niet langer meer inhouden en begon uiteindelijk te huilen van schaamte. Moeder hoorde mij huilen, kwam naar ons toe en Becky vertelde dat ik een vieze luier had. Mijn moeder voelde ook aan mijn achterwerk en kwam tot dezelfde conclusie.
Ze pakte me bij mij hand beet en bracht me naar de dekens waarop mij ouders aan het zonnen waren. Ze pakte uit de tas een verschoon kussen en legde het uit op het zand.
"Laten we je kleertjes maar uitdoen, baby, en je in een wip verschonen." Liz en de andere 2 meisjes stonden dicht in de buurt om naar Ma en mij te kunnen kijken.
"Alsjeblieft verschoon mij niet hierzo op het midden van het strand zodat iedereen mij kan zien!" Smeekte ik. Maar moeder luisterde niet en begon met het uitkleden en trok mij zwemkleding tot op mij knieen. Ik werd opgedragen om op het verschoon kussen te gaan liggen, wat ik langzaam deed. Ze begon de plakstrips van mij luier los te trekken en gebruikte de helft van voorkant ervan om de poep van mij bips te vegen.
Bij Becky en Jessica vielen hun open wagen wijd open zodra ze mijn kleine penis zagen. Moeder gebruikte baby-doekjes bij het verder schoonvegen van mijn achterwerk en deed weer een schone wegwerp luier bij mij om.
"Het is een geluk dat we wegwerp luiers hebben meegenomen vandaag. Dit maakt het een stuk makkelijker dan katoenen luiers." Ik moest weer op gaan staan en moeder deed daarna de zwemkleding weer terug op zijn plaats.
"Ziezo, dat was zo erg nog niet, is het niet?" Hoe kon ik haar nu vertellen dat ik in mij leven nog nooit zo vernederd ben geweest? Becky liep naar me toe en zei dat het niet erg was dat ik een jongen was en nog luiers nodig had. Ze wilden nog met ons gaan spelen.
Voor een of andere reden deed me dit iets beter doen aanvoelen. Ik was verbaasd toen Becky me vroeg of Liz alleen luiers droeg om mij beter te laten aanvoelen en niet andersom. Ik vertelde haar dat Liz ook nog luiers moest dragen. We speelden nog 45 minuten door totdat vader kwam zeggen dat het tijd was om weer te gaan vertrekken.
Ik had behalve het vernederende poep incident, een leuk plezierige speeltijd gehad met Liz en de andere meisjes op het strand. Ik kon dit natuurlijk niet aan Tommy of andere vrienden gaan vertellen.
Hoofdstuk 4
De eerste weken van mijn nieuwe periode in luiers gingen sneller om dan ik verwachtte. Ik ging er niet langer meer tegenin dat ik baby kleding en luiers moest dragen. Ik wist inmiddels al dat dat toch niks uit zou halen. Tommie kwam bijna elke dag langs en speelde met mij, ook al zag ik er van buitenaf uit als een klein meisje. Zover ik weet, heeft hij nooit iemand verteld over mijn behandeling en ben hem echter daarvoor heel dankbaar. Ik heb hem nadien niet zo vaak meer gezien. Misschien verveelde het hem om te spelen met meisjes.
Nu Liz en ik min of meer eigenlijk zusjes waren geworden, denk ik dat Liz mijn beste vriendin is geworden. Zelfs meer dan Tommy voor mij was. We leken steeds meer op elkaar als we samen waren. En dit alles was gekomen sinds we samen aten, sliepen en speelden. Liz is totaal in haar sas met onze nieuwe relatie en is het liefst de hele tijd bij haar "Zus". Zelfs moeder stelde het op prijs als ze mijn kleding aandeed en mijn luiers verschoonde en ik op mij beurt Liz aankleedde en haar luiers verschoonde.
Mam maakte voor Liz en mij bijpassende zomerkleding en opvallende uitrusting en maakte voor haar zelf ook bijpassende zomerkleding (maar geen opvallende uitrusting omdat haar kleding langer was). Vader maakte een foto van ons beiden in onze zomerkleding terwijl we een in de buurt gelegen park waren. Het leuke is, ik viel niet meer op zodra ik me bij andere meisjes gevoegd had. Ik begon zelfs te denken als een meisje sinds ik er de gehele tijd naar gekleed was.
Een ding begon mij dwars te zitten. Ik ontdekte steeds meer dat als mijn luiers nat waren ik niet meer wist wanneer ik dat gedaan had. Ook wanneer ik erin gepoept had, werd het een gewoonte voor mij om het zonder moeite in mijn luiers te doen. Twee dagen geleden werd ik zelfs 's morgens wakker met een vieze luier om. Was ik nu niet zindelijk meer? Ik weet het niet zeker maar ik heb echter wel zindelijkstraining nodig. Ik heb nog niks tegen mij ouders gezegd over mijn zorgen.
Moeder had ons vandaag verteld dat morgen begonnen werd met het trainen op een potje. Vader had een kleine houten kinderstoel veranderd in een plaspot voor mij. Hij had een gat in de zitting en houten latjes ondererin gemaakt zodat onderin een potje geschoven kon worden. Aan de voorkant van het gat, was een rubberen flap gelijmd voor mij mannelijk geslachtsdeel. De stoel poten waren afgezaagd zodat de stoel laag bij grond stond. Uiteindelijk, was er een riem bevestigd aan de achterkant van de stoel zodat ik er niet vanaf kon komen. Mijn potjes stoel was op grondbasis van Liz's stoel nagemaakt alleen was het iets groter en had het een flap aan de voorkant.
Langzamerhand werd ik zoals altijd heel vroeg wakker de volgende ochtend in mijn bedje. Ik dacht er niet meer bij na dat dit eigenlijk Liz's oude bedje was en nu de mijne was. Ik heb het nu weer gedaan! Ik had weer de afgelopen nacht in mijn luiers gepoept en wist van niks. Wat hield dit in? Ik kon mijn bedje uit klimmen maar kon niks doen sinds ik een luierverschoning nodig had. Mijn moeder kwam onze slaapkamer in en rook het en zei:
"Iemand heeft het in zijn broek gedaan en ik denk wie." Ze liep rechtstreeks naar mij en deed de bedrail omlaag. Ze zei dat ik mij om moest draaien zodat ze mij bips kon voelen. Zodra ze ontdekte dat ik degene was die zo stonk, vroeg ze aan mij of ik iets had om te vertellen.
Met een paar snikkende tranen, legde ik haar uit dat ik dacht niet meer zindelijk te zijn. Ik had nooit verwacht, dat jullie zindelijkstraining die echter alleen bedoeld was voor Liz zo zou verlopen. Mischien was dit toch geen goed idee geweest na dit alles.
"Gelukkig, beginnen we vandaag met jullie potje training dus laten we hopen dat het allemaal gaat werken. Nu kunnen we beter jouw vieze luier gaan verschonen." De vieze luiers gingen nu in mijn eigen luieremmer met mijn naam erop. Moeder kleede me in een roze badstoffen shirt zonder mouwen met aan de voorkant erop geprint in kinderkleurtjes **mamma's kleine engel**.
Moeder maakte Liz wakker en haar luier was zelfs nog niet eens nat. Ik kleedde haar in de kleding die veel met die van mij overeen kwam. Gedurende het ontbijt, vertelde moeder over onze potjes training.
"Jullie gaan elk als jullie opkomen 's morgens minstens 10 minuten op jullie plaspotjes zitten en na iedere maaltijd. Jullie kunnen er ook op gaan zitten als jullie zelf aanvoelen dat het nodig is. Jullie kunnen eerder uit de stoel komen als jullie je behoefte erin gedaan hebben. Dat is als je erin geplast of gepoept hebt. We laten de stoelen in de badkamer staan zodat jullie kunnen wennen aan het idee plassen en poepen in de badkamer totdat vader of ik de badkamer nodig hebben. Dan zetten we de stoelen in de hal net buiten de badkamer deur."
"Als je het volhoudt om drie dagen lang niet meer in je luier te plassen of te poepen, mag je trainings broekjes voor 'grotere meisjes' dragen. Is dit duidelijk? Ik ben er zeker van dat je dan geen luiers meer wil dragen zoals babies doen." Moeder keek ons beiden aan zodat ze kon zien dat wij het begrepen hadden hoe het trainingsprogramma in elkaar zat.
Zodra Liz en ik klaar waren met het ontbijt werden we meegenomen naar de badkamer waar onze plaspotjes naast elkaar stonden. Moeder trok Liz's kleding omlaag en verwijderde de tape's van haar wegwerpluier en haalde het tussen haar benen vandaan. Daarna ging ze op het potje zitten en wachte op mij. Daarna trok mijn moeder mijn kleding omlaag en maakte een speld los aan eenkant van mijn luiers en deed ze omlaag tot aan mij enkels.
Met behulp van haar, ging ik zitten op de holte van mijn potjes-stoel met mijn plassertje veilig achter het flapje die aan de voorzijde zat. Moeder pakte daarna de riem die aan een kant vastzat, deed deze rondom mij middel, haalde het door de andere opening en maakte het voor de zekerheid vast aan de achterkant van de stoel. Er was voor mij geen mogelijkheid om ervan af te kunnen komen zonder hulp. Liz was op dezelfde manier vastgemaakt op haar potje.
Sinds ik ook in mijn luiers poepte gedurende de nacht, had ik nu geen reden om het nu in het potje te doen. Het enige wat ik kon doen was zittem hierzo met mijn knieen voor mij uit, omdat ik nu zo laag zat. Na een paar minuten hoorde ik een kletterend geluid vanaf Liz's stoel zodra haar plasje de plastic bodem raakte van haar potje. Ze straalde van trots en riep snel haar moeder erbij.
"Ik heb in het potje geplast, mammie!"
"Wat is dat wonderbaarlijk, perfect. Ik wist wel dat je het kon! Kijk dat was niet zo moeilijk is het niet?" De riem rondom Liz werd losgemaakt en daarna stond ze op zodat moeder haar luier weer om kon doen. Nadat haar kleding weer was omgedaan, vroeg Liz of ze bij mij mocht blijven.
"Gezien de laatste keer van onze trainingsplan ziet het erna uit dat dit snel werkt, denk je niet Raymond?" Ik gaf toe dat Liz nu meer gewilliger was om gebruik te maken van het plaspotje als voorheen. En ze had nu succes bij de eerste keer van het gebruik van het potje. Het heeft natuurlijk ook geholpen dat ik naast haar zat. De vraag is nu, wie help mij nu met de training?
Nadat de 10 minuten voorbij waren, kwam moeder mij van het potjes-stoel halen. Met mijn luiers weer vastgespeld en mij kleding weer aan, gingen Liz en ik daarna de achtertuin in om te spelen. Wij beiden hadden nog onze baby-outfit aan en waren vastgemaakt aan de paal van de waslijn zodat we niet ver weg konden gaan.
Aan de waslijn hingen een aantal van mij katoenen luiers te drogen. Kort voordat het etenstijd was, riep Liz onze moeder en zei dat ze op het potje wilde gaan zitten. Moeder kwam er gelijk aan en nam Liz mee naar binnen naar de badkamer. Een aantal minuten later kwam moeder alweer terug met Liz en was trots dat ze gebruik had gemaakt van het potje.
Na het eten, nam moeder ons beiden mee naar de badkamer voor onze na het eten potjes pauze. Zodra moeder mij kleding en plastik broekje omlaag deed, kwam ze erachter dat mijn luiers kletsnat waren. Ik kon dit niet uitleggen waarom ik dit niet op het plaspotje kon doen.
Nadat onze 10 minuten voorbij waren, liet moeder mij al schuifelend naar onze slaapkamer gaan met mij plastic broekje en kleding rondom mij enkels. Ik klom op de verschoon tafel (Ik wist anders ook niet beter om dit te doen) en werd in schone luiers gedaan.
Liz en ik kregen onze namiddag luiers om. De rest van die dag en de resterende dagen die volgden waren nagenoeg hetzelfde. Liz vorderde al snel op een paar ongelukjes na. Aan de andere kant was het voor mij een komplete ramp. Ik deed het nog steeds in mijn luiers voor dat het potjes tijd was.
Na vijf volledige dagen van training, had ik maar 2 keer een beetje geplast in mijn potje. Ik denk dat dat meer geluk dan een resultaat van mijn zindelijkheidstraining was. Ondertussen was het zover dat als Liz nog een dag zou doorkomen zonder ongelukje, ze dan voor het eerst grote meisjes trainings broekjes mocht gaan dragen.
Vrijdag werd een grote dag in onze huishouden en iedereen in de familie keek er naar uit voor Liz, zotdat ze deze dag zou bereiken zonder enige ongelukjes. Laat in die ochtend heerste er stilte tegen de tijd dat het tijd was voor het potje maar in plaats daarvan ging ze zelfs zonder problemen door tot na het eten.
Na het eten, haalde vader een kleine doosje. Liz maakte het open en vond er 3 gekleurde trainingsbroekjes in. Zo ver zij het kon zien, waren het voor haar grote meisjes ondergoed. Vader zei tegen haar dat ze deze kon passen in haar slaapkamer en binnen een mum van tijd was ze weg.
Na een paar minuten was ze terug en liet ons haar nieuwe panties zien. Ze was heel blij alsof ze een spiksplinternieuwe pop had gekregen. Ik was echter heel blij voor haar. Daarna keek ik omlaag en zag hier dat ik nu degene was die dikke luiers en meisjes kleding droeg en in een hoge stoel zat.
Liz vorderde nu in haar kleuter periode en ik juist in plaats daarvan steeds meer in een babyperiode.
Wel, dit is mijn verhaal hoe het komt waarom ik hier nu op een plaspotjes-stoel zit. Vreemd genoeg was ik een maand geleden nog een normaal kind van 12 jaar oud en was mij kleine zusje kompleet aangewezen op haar luiers. Nu is mijn zusje verlost van de luiers en ben ik degene die afhankleijk is van luiers. Mijn ouders voelden zich schuldig over wat mij nu overkomen was. Ik ben er zeker van dat ik op een of andere manier van dit probleem af kom. Het vreemde ervan is, ik ben er niet 100 procent zeker van dat ik onbewust van het luiers dragen af wil.
Zelfs een klein meisje zijn heeft zijn voordelen. Moeder wekt mij iedere ochtend en kleed me aan, doet mijn haren, wast mij, verschoont mijn luiers, voedt mij en van alles en nog wat. Zelfs vader behandel mij nu aardiger.
Mijn 10 minuten waren nu allang voorbij en de bodem van mij potje onderin mijn zitting was nog steeds droog. Wat als ik nu niet meer zindelijk werd? Zou ik dan deze najaar op school luiers moeten gaan dragen? Het is nu midden Juli en heb nog wel een lange vakantieperiode voor de boeg. Of zou dat?
