Geschreven door: Annoniem
Ik kreeg van mijn meester een opdracht binnen. Zorg dat je vrijdag morgen om 8:00 op het station in Amsterdam bent. Kom met de trein. Zorg voor een vrij weekend.
Je moet een veel te grote regenbroek aan hebben onder je kleren. Het was spannend ik was om 7:30 op het station. Plotseling stond er een man achter mij ik mocht niet om kijken maar herkende zijn stem en werd iets rustiger.
Ik moest mee naar het toilet. Daar moest ik mij uitkleden. Ik kreeg een luier van hem en moest die aan doen. Daarover heen mijn regen broek. Over mijn regen broek moest ik een plastik broekje aan doen. Hij grabbelde wat rond mijn middel ik hoor de een klik.
Probeer nu je broekje maar uit te doen. Dit ging niet meer het zat op slot. Kleed je verder aan. Ik stopte de regenbroek in mij sokken en deed mijn lange broek er over aan. Bij elke stap hoorde je het kraken. Ik werd rood en voelde me niet gemakkelijk.
We gingen het toilet uit en liepen naar buiten. Ik moest hem een hand geven. Buiten liep hij richting een busje. Toen we er bijna waren moest ik mijn ogen dicht doen. Hij had een verassing. Als ik mijn ogen open deed zag ik niets mee hij had een vreemde bril op mijn ogen gezet.
Ik hoorde een schuifdeur open gaan. En moest in de bus klimmen. Hij leidde me naar een stoel die eigenlijk wel lekker zat maar een vreemde stoel voor in een auto. Hij grabbelde onder mijn billen hij zocht iets. Ik voelde iets over mijn schouders vallen. Dit kwam strak te zitten. Ik begon te zwaaien met mijn armen. Wat was hij aan het doen? Ik kreeg een klap in mijn gezicht. En zat plotseling weer stil.
Nu voelde ik iets in mijn zij dit kwam ook strak te staan. Beweeg je lijf eens beval hij mij. Dit kon ik nog een beetje. Hij trok de riemen nog iets strakker en toen kon ik niet meer bewegen. Armen boven je hoofd. Toen ik dit gedaan had hoorde ik een klik en vroeg me af wat hij nu weer had gedaan.
Ik mocht mijn armen laten zakken. Deze lagen op een plank. Hij deed nu mijn bril weer af. Ik keek vreemd op. Ik zat vast in een rolstoel met een blad voor mijn neus. Ik begon te roepen en te zwaaien met mijn armen. Hij wilde me weer een tik geven maar ik sloeg zijn hand weg. Hij pakte mijn hand deed om mijn pols een bandje en verbond dit met een korte ketting aan het blad van de rolstoel.
Hij deed het zelfde met mijn andere hand. In mijn mond stopte hij een tut en maakte die vast met een bandje rond mijn hoofd. Ik had er nu al spijt van dat ik moest protesteren. Mijn handen en armen kon ik bijna niet meer gebruiken.
Hij keek me aan en zei zo dat is gebeurt nu gaan we een eindje rijden en dan lekker de stad in. Had ik hem goed gehoord de stad in. Protesteren had geen zin. Ik voelde me machteloos en begon te huilen. Hij zette een cd op met kinderliedjes en zei dat ik moest stoppen met huilen.
We reden een hele poos. Toen we er eindelijk waren. Stapte hij uit maar in plaats van de schuifdeur maakte hij de deuren aan de achterkant open. Ik moest mee in de rolstoel. Dat had ik niet verwacht. Dit werd me te veel. Ook moest ik nodig plassen. Ik probeerde zijn aandacht te trekken. Dit lukte even mocht de tut er uit wel moest ik beloven dat ik niet zou gaan gillen. Ik vertelde dat ik naar de wc moest. De tut ging weer in mijn mond en zijn antwoord was waarom heb je die luier om. Ik moest in mijn broek plassen. Welke verassingen kwamen er nog meer.
Toen ik uit de bus was kantelde hij de rolstoel zodat ik meer lag dan dat ik zat. Ik kon niet alles meer volgen op straat. Hij duwde me verder en zo liep hij de stad in. Eerst naar een terasje ik heb dorst. Hij bestelde een appelsap en een kom koffie. Hij zei er bij de appelsap graag hierin. Ik kon wel raden wat dat was. Ik kreeg een slap rond mijn nek. Hij fluisterde in mijn oor als ik je tut verwijder hou je je mond. Andere gebeurt er wat. Voel maar dit is de zachte stand. Ik voelde door mijn lijf een schok heen gaan.
En wist dat dat op een hogere stand niet fijn was. En hield dus mijn mond toen de tut er uit ging. Hij hielt de flesvast zodat ik hem leeg kon drinken. Zodra die leeg was zette hij de fles weer neer. Poetste mijn mond met de slap en stopte de tut weer in mijn mond. Door het drinken wat ik had gehad kon ik mijn plas niet meer ophouden en moest ik in mij luier plassen. Dit was erg. Het huilen stond me nader dan het lachen. Plotseling voelde ik wat op mijn arm. Het is niet erg hoor straks kijk je een schonen. Meer weet ik niet echt.
Hij had een slaap middel in de fles gedaan. Ik werd wakker en toen zaten we weer in de bus. Ik had zitten zweten en de regenbroek begon te irriteren aan mijn benen. H?ben je wakker geworden? De tut kun je uit je halen je armen zijn los. Dit liet ik me geen twee keer zeggen.
Ik probeerde te krabben bij mijn benen omdat het jeukte. Wat is er vroeg hij? Mijn benen jeuken heel erg. Nog even en dan zijn we op plek van bestemming. Waar gaan we heen? Dat zul je wel zien. Rust nog maar even. De rolstoel stond nog steeds op de lig stand daardoor kon ik niet naar buiten kijken.
Het enige wat ik kon zien was het dak van de bus. Even later stopte de bus en stapte hij uit. Weer maakte hij de deuren van de bus aan de achter kant open. Eerst verstelde hij de rolstoel en ik zat weer in de stoel. Nu voelde ik een koud kussen tussen mijn benen. Dat was niet lekker. Hij keek naar mijn gezicht en vroeg wat is er? De luier is koud en nat dat voelt niet fijn aan.
Dat zal zo over zijn ik zal je wassen en een schone luier aan doen. Hij zou me wassen had ik het goed gehoord. Ik riep heel hard nee niet doen. Wil je geen schonen luier vroeg hij heel rustig. Dat wel maar ik wil me zelf wassen en niet dat jij dat doet. Zijn antwoord was ik bepaal wat ik doe en als jij niet rustig word leg ik je zo in bed. Dat wilde ik helemaal niet. Ondertussen had hij me uit de bus gehaald. Ik keek naar een mooi landhuis midden in de bossen. Toen hij de auto op slot had gedaan liep hij snel met mij naar binnen.
We kwamen uit in een badkamer. Hij haalde de plank voor me weg en maakte me los. Je blijft zitten. Bang voor wat er anders zou gebeuren bleef ik in de stoel zitten. Hij tilde me op de commode en legde me neer. Behoedzaam maar snel kleede hij me uit. Uit de regenbroek kwam vocht lopen. hij pakte een teil en een washand. Hij ging me wassen. Ik werkte niet helemaal mee. Ik wilde niet dat hij mijn kruis zou wassen.
Hij pakte mijn handen en legde die boven mijn hoofd vast. Hoe meer je tegen werkt hoe vaster je nu en straks komt te liggen. Wat bedoelde hij met straks? Toch kreeg ik ook nog een band stevig om mijn middel gebonden. Voor ik uiteindelijk toch maar mee werkte ik kon dit niet winnen. Toen hij klaar was nu is het tijd voor je middag dutje. Ik werd weer in de rolstoel gezet en alleen het blad kwam weer voor me.
Ik probeerde of ik ruimte had. Maar met alleen het blad zat ik ook muurvast en ontsnappen was niet mogelijk. Hij reed me naar een andere ruimte. Het was een kinderkamer maar dan een stukje groter. Hij zette me op bed en haalde een rompertje te voorschijn deze kreeg ik aan.
Ik moest op mijn buik in bed gaan liggen. Mijn armen moest ik spreiden. Ik voelde een band om mijn middel heel strak gesloten worden. Ook liepen er banden over mijn schouders die strak vastgezet werden. En ook een band door mijn kruis ondanks de dikke luier voelde ik de band goed zitten. Nu je handen omdat je niet mee wilde werken toe straks. Mijn handen werden aan de spijlen vast gezet.
Tuit je mond ik kreeg er een tut in die vast werd gezogen voor de zekerheid kreeg ik een bandje strak over mijn hoofd. Te hoogte van mijn voorhoofd liep er een band over bed hier werd mijn hoofd aan vast gezet zodat ik die kant op moest blijven kijken.
Aan de tut werd een fles aangesloten en deze liep langzaam leeg in mijn mond. Tot slot zei hij als je nu geluisterd had, had ik je de fles zo gegeven en had je niet met je hoofd en handen vastgelegen. Welterusten. Toen ik eindelijk de fles leeg had ben ik in slaap gevallen. Ik werd wakker het stonk in de kamer en er plakte iets in de luier. Hij kwam snel mijn kamer binnen. Lekker geslapen.
Ik kon alleen maar wat brommen. Hij haalde de tut uit mijn mond. En vroeg nog een keer lekker geslapen. Ik antwoordde ja, maar er plakt iets in mijn luier wat is dat. Je hebt in je broek gepoept. Wat heb ik gedaan? Hij gaf geen antwoord meer. Maar begon me los te maken. Hij tilde me op en zette me in de rolstoel. Door de druk versprijde de poep zich en voelde ik me heel vies.
We gingen naar de badkamer en daar verschoonde hij mij zonder problemen. Ik kreeg kleren aan een rompertje, een korte broek die strak zat en een kinderachtig T-shirt met een grote eend op de voorkant. Zo werd ik in de rolstoel gezet. Hij begon de riemen weer vast te maken. Ik smeekte hem om dat niet te doen. Ik blijf wel zitten. Hij ging gewoon verder. Het resultaat was dat ik strak vast zat in de riemen.
Daarna schoof hij de plank nog op de stoel. hij was klaar er mee. Hij nam mij mee naar de kamer en zei dat het tijd was om te gaan eten. Ik werd bij de tafel weg gezet en kreeg een kinderachtig speeltje op mijn plank gezet met de opdracht om er mee te gaan spelen. Bang dat hij boos zou worden ben ik er mee gaan spelen. Na een tijdje kwam hij met een bord aanzetten, er lag een rode brij op. Ik kreeg een slap om.
Hij stopte de eerste lepel in mijn mond. Het was smerig. Dit ging ik niet op eten. Met moeite slikt ik het door. Maar deed mijn mond niet meer open. Na twee keer het gevraagt te hebben kneep hij mijn neus dicht nu moest ik mijn mond wel open doen. Snel stopte hij de lepel er in. Ik spugde het eten geleik weer uit. Dit was geen slimme zet van mij. Hij werd boos en zei dat ik daar spijt van ging krijgen.
Door zijn reactie had ik eigenlijk er al spijt van gekregen. Hij zette het bord weg. Kwam naar mijn rolstoel en zette die in een stand tussen slapen en zitten in. Mijn handen bond hij weer aan het blad vast net zoals toen we de stad in gingen. Om mijn hoofd kreeg ik iets vreemds het zat wel strak en bestond uit allerlei riempjes. Toen dit goed om mijn hoofd zat begreep ik waar het voor was.
Nu kon hij mijn hoofd muur vast in de rolstoel zetten zodat ik niet meer weg kon draaien. Ook kreeg ik nog iets in mijn mond. Hij kon niet meer dicht. Ook kon ik mijn tong niet meer bewegen. ?n ding kon ik nog bewegen en dat waren mijn voeten. Daar begon ik dan ook mee te spartelen. Proberen tegen beter weten in om los te komen. Hier was hij het niet mee eens en mijn benen werden ook vast gezet.
Ik begon te huilen. Het eten was inmiddels koud geworden. Hij begon het mij te voeren. Ik moest het wel opeten. Toen het op was kreeg ik mijn tut weer in mijn mond die vastgezet werd. Mijn handen kregen iets meer ruimte en ik kreeg het speeltje weer terug. En moest gaan spelen. Ik kon alleen met mijn handen wat voelen. Door dat mijn hoofd vast lag kon ik niet zien waar ik mee bezig was. Hij ging ook eten het rook heerlijk.
Deed hij dit bewust. Plotseling moest ik plassen. Ik kon het niet lang ophouden en moest het wel in de luier doen. Dit voelde verschrikkelijk. Toen hij klaar was met eten haalde hij mijn tut uit mijn mond. En stopte er een fles in met warme melk. Het was niet lekker maar besloot het toch maar op te drinken. Toen de fles leeg was ging hij mij naar bed brengen. Ik kreeg geen schone luier.
Alleen werd er een luier over de andere heen gedaan. Dit vond ik niet leuk. Hij had nog meer verassingen. Ik kreeg een blinddoek voor zodat ik niet kon zien wat er ging komen. Ik kreeg een plastik broek aan met langen pijpen en voeten er aan. Hier over kreeg ik een plastik rompertje met langen mouwen aan. Toen kreeg ik iets van een dikke stof aan met hele langen mouwen het werd strak rond mijn lijf aan gesnoerd.
Wat zou dat zijn? Toen voelde ik dat er een band rond mijn boven armen werd gedaan ik kon mijn armen niet meer naar voren doen. Mijn onderarmen werden voor mijn buik gedaan. Het zou toch geen dwangbuis zijn. Wel dus. Voor ik het zeker wist zat de dwangbuis al zo vast dat ik geen kant mee op kon. Hierover heen kreeg ik een dik en warm pyjamapak aan zonder mouwen. De blinddoek ging af. Ik kon weer wat zien.
En keek in een grote spiegel. Het was een pyjamapak vol met beertje en andere kinderachtige figuurtjes. Ik werd naar bed begeleid en moest gaan liggen. Ik kreeg een riem om mijn middel en daar werd een riem aanvast gemaakt zodat ik niet aan onder kon zakken.
Mijn benen werden ver uit elkaar vast gemaakt. Ik kreeg ze niet meer bij elkaar. Ook werd mijn boven lijf met riemen vast gemaakt. Ik kon me niet meer bewegen. Dit vond ik niet fijn. Een dikke deken werd er over mij heen gelegd. Het was heel warm en ik kon dus niet slapen. Ik heb heel lang wakker gelegen. Na een hele poos kwam hij weer op mijn kamer. Ik kreeg die verschrikkelijke tut weer in.
Mijn hoofd werd vast gelegd. En een grote fles met melk moest ik leeg drinken. Toen die leeg was viel ik zo in slaap. Ik werd wakker gemaakt. Hij stond weer aan mijn bed met een grote fles water. Die moest ik ook leeg drinken. Ik lag weer wakker ik kon niets dan alleen naar het plafon boven me kijken. Pas na de middag kwam hij me uit bed halen. Ga je nu gehoorzaam zijn. Vroeg hij. Ik probeerde ja te knikken dit ging moeilijk. Toen hij mijn hoofd los maakte knikte ik ja. Oke dan zal ik je wassen en een schone luier aan geven.
Ik was bezweet door het plastik pak dat ik had moeten draaien. Om je te herinneren dat je moet luisteren krijg je een extra dikke luier aan. Hij pakte 5 nachtluiers en 2 inleggers. Dit was een heel dik pakket en zat niet lekker. Verder kreeg ik een geel T-shirt en een korte broek aan. Het was duidelijk te zien dat ik een dikke luier aan had. Ik werd in de rolstoel gezet en hij maakte me weer vast. Ik verzette me niet.
Ook kreeg ik de plank er weer voor. We gaan een stukje rijden. En dan en mooie wandeling maken. Hij reed me naar zijn bus en zette me vast. Ik zag dat hij een grote tas mee nam. Zijn antwoord was voor het geval dat. Na een stuk gereden te hebben gingen we weer de stad in. Ik kreeg een tut in mijn mond. Toen we door de stad heen liepen keken veel mensen mij vreemd aan. Dit maakte me heel onzeker.
Hij zag dat en kantelde de rolstoel zodat ik kwam te liggen. Dit kalmeerde mij weer wat. We gingen een speelgoed winkel in. Ik kreeg een stukje speelgoed voor een kind van 6 maanden. Het werd met een touwtje aan mijn rolstoel vastgemaakt en ik mocht er mee spelen. Ik had de mensen om mij heen veel minder door en speelde rustig met het speelgoed. Tot we een winkel inreden. Het was een apotheek.
Hij had wat nodig. En zette mij aan de kant. Hij ging naar de balie ik kon niet horen wat hij wilde hebben. Naar dat hij had wat hij nodig had gingen we weer naar buiten. Buiten kreeg ik een flesje drinken. Daarin was een poeder opgelost. Ik wist het niet. Een uur later kreeg ik buik kramp. Ik mocht niet praten. Maar voor ik iets kon zeggen spoot mijn ontlasting al in de luier. Ik voelde de luier gaan plakken.
En begon een beetje te huilen. Hij begon met rustig door mijn haar te vrijven. Daar werd ik weer rustig van. Hij had nog een verassing voor mij we gingen uit eten in een restaurant. Ik schrok. Onder weg naar de bus stopte hij bij een leuk tentje en we gingen naar binnen. Hij vroeg om een tafeltje voor twee. Eerst kreeg ik een flesje drinken. Dit mocht ik met twee handen op drinken. Toen haalde hij een bak te voorschijn. En vertelde de ober dat ik een speciaal dieet had en dit mijn eten was. Of hun het konden opwarmen.
Voor dat hij ging eten. Ik dacht oh nee weer van dat vieze spul. Al snel kwamen ze met mijn eten afzetten. Zacht fluiterde hij in mijn oor dat ik het rustig op moest eten anders ging ik net zo vast als gisteren. Daar schrok ik van. Ik at alles netje op. En kreeg daarna nog een flesje drinken. Het gevolg ik moest weer plassen. Hij kreeg ook zijn eten het zag er lekker uit. Ik kreeg mijn speeltje en moest er mee gaan spellen.
Dit deed ik maar. Na zijn eten bestelde hij een ijsje voor zich zelf. Dat was bij mij een druppel en ik begon baldadig te worden. Ging vreemde dingen uithalen. De ober kwam kijken wat er aan de hand was. En verzocht hem of ik rustig kon blijven.
Hij pakte de spullen uit de tas kantelde de rolstoel ik kwam te liggen maakte mij handen met korte touwtjes vast aan het blad. Ook werd mijn hoofd vast gezet en kreeg ik een tut in mijn mond. Mijn benen werden ook vastgezet. Ik kon geen kant meer op en begon wild te bewegen. Maar kon geen kant op daarna werd ik rustig. De ober had een fles warme melk voor mij gehaald en hij deed er een poeder in.
De fles moest ik leeg drinken. Toen deze leeg was viel ik niet veel later in een diepe slaap. Ik werd wakker in bed. Ik had dat plastic pak weer aan en lag weer het zelfde vast in bed als de nacht er voor. Hij had weer mijn luier niet verschoont. Ik baalde van mijn gedrag.
En wilde zeggen dat het met speet. Hij kwam mijn kamer binnen. Maakte me zonder een woord te zeggen los en nam me mee naar de bad kamer. Daar verschoonde hij mijn luier. Ik kreeg weer een hele dikke luier aan. Daaroverheen kreeg ik een ander pak aan dat was ook van plastic gemaakt.
Het sloot strak om mijn lijf. Er over heen kreeg ik sokken aan een lange broek een trui met lange mouwen. Zo werd ik weer in de rolstoel vastgezet. De tut bleef uit mijn mond. Uiteindelijk durfde ik wat te zeggen. Sorry van gisteren. Hij keek me aan en lachte. We gingen naar de woonkamer. Daar kreeg ik weer een bord eten gevoerd. Het was nu een oranje brij. Ik heb een verassing voor je zei hij toen ik het eten op had. Hij nam me mee naar buiten. Het was buiten warm. Hij maakte me los en legde me op de grond neer.
Ook op de grond kwam ik vast te liggen met een soort tuigje. Ik kon alleen mijn armen, benen en hoofd bewegen. Zo liep hij me achter. Het was een mooie dag. Het was 27 graden en de zon scheen. Door dat plastic pak kreeg ik het warm en begon te zweten. Dit begon op veel plekken te jeuken ik probeerde te krabben. Ook had ik alweer in mijn luier geplast. Toen het tijd was voor mijn middageten maakte hij me los en zette me weer in de rolstoel vast. Door de plank kon ik niet meer bij mijn benen om te krabben. Dat was vervelend en prongelijk schopte ik hem raak.
Hij pakte mijn benen en zette die aan de rolstoel vast. Ik kreeg een fles met pap gevoerd. Hij liep naar mijn slaapkamer. Kantelde de rolstoel en zei nu ga je zo maar slapen. En liep weg. Toch viel ik snel in slaap. Toen ik weer wakker werd wist ik niet waar ik was. Ik zat nog steeds in de rolstoel en had mijn luier weer vol gepoept. Hij kwam weer binnen en bracht mij naar de badkamer.
Ik moest me zelf goed douche hoorde ik het goed me zelf goed wassen. Hij ging het niet doen. Hij hielp met uit mijn kleren. Wacht even ik moet nog iets doen. Buk voorover ik voelde dat hij iets in mijn achterwerk spoot. Waar is dat voor vroeg ik. Dat zul je zo merken.
Niet veel later kreeg ik buik kramp. En mocht ik voor het eerst dit weekend op de wc. Snel leegde ik mijn darmen. En sprong onder de douche. Toen ik schoon en droog was riep ik hem weer. Ik moest gaan liggen op de commode. Hij deed een plastic broek aan met een inlegger toen deze goed zat deed hij me weer een hele dikke luier aan. Waarom moest ik die aan? Er ging een plastic broekje over heen. Hij kwam tevoorschijn met mijn eigen regenbroek die moest ik aan doen. Ook kreeg ik een regenjas die ik moest dragen. De regenjas moest in de broek.
Even later hoorde ik een klik en keek naar beneden hij had de regenbroek op slot gedaan. Er over heen kreeg ik een rompertje aan Daar over heen mijn gewone kleren. Nu kreeg ik de keuze in de rolstoel of iets anders. Ik koos voor iets anders. Hij nam me mee naar mijn slaapkamer. Ik begon te roepen niet in bed niet in bed. Ik probeerde me los te trekken. Snel stopte hij een tut in mijn mond en zette deze vast. Ook kreeg ik een blinddoek op zodat ik niets kon zien. Ik moest op bed gaan zitten. Over mijn kleren kreeg ik een vreemd iets aan. En het werd vast gesnoerd. Nee niet weer die dwangbuis. Mijn armen werden vast gezet. Gebruiken was onmogelijk. De blinddoek werd verwijdert.
Zo nu kun je ook nergens aan zitten. Had je gedacht vrij rond te mogen lopen. Ik knikte van ja. Dan gaat het je nog meer tegen vallen. Hij nam me mee naar beneden. Daar stond een vreemde stoel. Ik moest er in gaan zitten. Voor ik goed zat mijn benen werden heel ver uit elkaar gedreven en daar vast gezet. Ook op deze stoel kwam een blad te zitten. Nu zat ik vast in die stoel en kon nog minder dan in de rolstoel.
Zachtjes begon ik te huilen. Had nu al spijt van de keuze. Hij zei tegen mij. Als je niet zo had geroepen en geprotesteerd dan had je rond mogen lopen. Maar nu niet meer. Hij haalde mijn tut eruit. Ik begon te smeken of ik in de rolstoel mocht.
Hij keek me aan. Met de vraag weet je het zeker. Ik knikte. Je moet weten dat ik je niet blijf verzetten. Alsjeblieft mag ik weer in de rolstoel. Hij maakt me los uit de stoel. Ook maakte hij de dwangbuis los. Ga naar de badkamer en maak je eigen vast in de rolstoel hij staat daar nog.
Ik wist niet hoe snel ik moest zijn. Hij kwam achter me aan. Toen ik er in zat en alles losjes vast had zitten. Gaf hij met het hoofdtuigje aan dat moest ik onder zijn toezicht aan doen. Hij controleerde of alles goed strak en vast zat. Ook kreeg ik de armbanden om rond mijn polsen te doen. Ook aan deze keuze begon ik te twijfelen. Ik kwam muurvast te zitten en moest het zelf doen. Hij ging alles goed vast zetten. Toen hij klaar was kon ik geen kant meer op. Hij zette me op slaap stand. Even later hoorde ik een ping.
Netjes je bord leeg eten. Toen dit op was ging hij zelf eten. Na het eten reed hij me naar zijn bus. Toen viel ik weer in slaap. Toen ik wakker werd stonden voor het station in Amsterdam. Hij maakte mij los. Ik kreeg een rugzak mee deze spullen heb je nodig je hoort nog van mij.
Hij deed de deur van de bus open en zette me er uit. Voor ik iets kon vragen had hij de deur op slot gedaan en reed weg. Snel keek ik in de rugzak. Ik zag luiers zitten waarom had ik die nog nodig dan. Ik kocht een kaartje naar huis. En liep nog even langs de wc.
Ik wilde die verschrikkelijk dikke luiers uit doen. Toen ik mijn broek naar beneden deed en het rompertje los maakte zag ik wat hij had gedaan ik kon de luier niet uit doen. Ik deed alles weer op zijn plek. Er zat niets anders op dan zo naar huis toe gaan. In de rugzak zat een brief .
morgen avond hebben we contact via de webcam. Ik heb je broek verzegeld ik wil dan de verzegeling zien en zal je dan meer vertellen. Morgen moest ik dus met die luier gaan werken. Niet alleen met die luier maar ook met de regenkleding aan.
Dit vond ik niet leuk maar was wel bang voor de gevolgen als ik het niet zou doen.
Ik kreeg van mijn meester een opdracht binnen. Zorg dat je vrijdag morgen om 8:00 op het station in Amsterdam bent. Kom met de trein. Zorg voor een vrij weekend.
Je moet een veel te grote regenbroek aan hebben onder je kleren. Het was spannend ik was om 7:30 op het station. Plotseling stond er een man achter mij ik mocht niet om kijken maar herkende zijn stem en werd iets rustiger.
Ik moest mee naar het toilet. Daar moest ik mij uitkleden. Ik kreeg een luier van hem en moest die aan doen. Daarover heen mijn regen broek. Over mijn regen broek moest ik een plastik broekje aan doen. Hij grabbelde wat rond mijn middel ik hoor de een klik.
Probeer nu je broekje maar uit te doen. Dit ging niet meer het zat op slot. Kleed je verder aan. Ik stopte de regenbroek in mij sokken en deed mijn lange broek er over aan. Bij elke stap hoorde je het kraken. Ik werd rood en voelde me niet gemakkelijk.
We gingen het toilet uit en liepen naar buiten. Ik moest hem een hand geven. Buiten liep hij richting een busje. Toen we er bijna waren moest ik mijn ogen dicht doen. Hij had een verassing. Als ik mijn ogen open deed zag ik niets mee hij had een vreemde bril op mijn ogen gezet.
Ik hoorde een schuifdeur open gaan. En moest in de bus klimmen. Hij leidde me naar een stoel die eigenlijk wel lekker zat maar een vreemde stoel voor in een auto. Hij grabbelde onder mijn billen hij zocht iets. Ik voelde iets over mijn schouders vallen. Dit kwam strak te zitten. Ik begon te zwaaien met mijn armen. Wat was hij aan het doen? Ik kreeg een klap in mijn gezicht. En zat plotseling weer stil.
Nu voelde ik iets in mijn zij dit kwam ook strak te staan. Beweeg je lijf eens beval hij mij. Dit kon ik nog een beetje. Hij trok de riemen nog iets strakker en toen kon ik niet meer bewegen. Armen boven je hoofd. Toen ik dit gedaan had hoorde ik een klik en vroeg me af wat hij nu weer had gedaan.
Ik mocht mijn armen laten zakken. Deze lagen op een plank. Hij deed nu mijn bril weer af. Ik keek vreemd op. Ik zat vast in een rolstoel met een blad voor mijn neus. Ik begon te roepen en te zwaaien met mijn armen. Hij wilde me weer een tik geven maar ik sloeg zijn hand weg. Hij pakte mijn hand deed om mijn pols een bandje en verbond dit met een korte ketting aan het blad van de rolstoel.
Hij deed het zelfde met mijn andere hand. In mijn mond stopte hij een tut en maakte die vast met een bandje rond mijn hoofd. Ik had er nu al spijt van dat ik moest protesteren. Mijn handen en armen kon ik bijna niet meer gebruiken.
Hij keek me aan en zei zo dat is gebeurt nu gaan we een eindje rijden en dan lekker de stad in. Had ik hem goed gehoord de stad in. Protesteren had geen zin. Ik voelde me machteloos en begon te huilen. Hij zette een cd op met kinderliedjes en zei dat ik moest stoppen met huilen.
We reden een hele poos. Toen we er eindelijk waren. Stapte hij uit maar in plaats van de schuifdeur maakte hij de deuren aan de achterkant open. Ik moest mee in de rolstoel. Dat had ik niet verwacht. Dit werd me te veel. Ook moest ik nodig plassen. Ik probeerde zijn aandacht te trekken. Dit lukte even mocht de tut er uit wel moest ik beloven dat ik niet zou gaan gillen. Ik vertelde dat ik naar de wc moest. De tut ging weer in mijn mond en zijn antwoord was waarom heb je die luier om. Ik moest in mijn broek plassen. Welke verassingen kwamen er nog meer.
Toen ik uit de bus was kantelde hij de rolstoel zodat ik meer lag dan dat ik zat. Ik kon niet alles meer volgen op straat. Hij duwde me verder en zo liep hij de stad in. Eerst naar een terasje ik heb dorst. Hij bestelde een appelsap en een kom koffie. Hij zei er bij de appelsap graag hierin. Ik kon wel raden wat dat was. Ik kreeg een slap rond mijn nek. Hij fluisterde in mijn oor als ik je tut verwijder hou je je mond. Andere gebeurt er wat. Voel maar dit is de zachte stand. Ik voelde door mijn lijf een schok heen gaan.
En wist dat dat op een hogere stand niet fijn was. En hield dus mijn mond toen de tut er uit ging. Hij hielt de flesvast zodat ik hem leeg kon drinken. Zodra die leeg was zette hij de fles weer neer. Poetste mijn mond met de slap en stopte de tut weer in mijn mond. Door het drinken wat ik had gehad kon ik mijn plas niet meer ophouden en moest ik in mij luier plassen. Dit was erg. Het huilen stond me nader dan het lachen. Plotseling voelde ik wat op mijn arm. Het is niet erg hoor straks kijk je een schonen. Meer weet ik niet echt.
Hij had een slaap middel in de fles gedaan. Ik werd wakker en toen zaten we weer in de bus. Ik had zitten zweten en de regenbroek begon te irriteren aan mijn benen. H?ben je wakker geworden? De tut kun je uit je halen je armen zijn los. Dit liet ik me geen twee keer zeggen.
Ik probeerde te krabben bij mijn benen omdat het jeukte. Wat is er vroeg hij? Mijn benen jeuken heel erg. Nog even en dan zijn we op plek van bestemming. Waar gaan we heen? Dat zul je wel zien. Rust nog maar even. De rolstoel stond nog steeds op de lig stand daardoor kon ik niet naar buiten kijken.
Het enige wat ik kon zien was het dak van de bus. Even later stopte de bus en stapte hij uit. Weer maakte hij de deuren van de bus aan de achter kant open. Eerst verstelde hij de rolstoel en ik zat weer in de stoel. Nu voelde ik een koud kussen tussen mijn benen. Dat was niet lekker. Hij keek naar mijn gezicht en vroeg wat is er? De luier is koud en nat dat voelt niet fijn aan.
Dat zal zo over zijn ik zal je wassen en een schone luier aan doen. Hij zou me wassen had ik het goed gehoord. Ik riep heel hard nee niet doen. Wil je geen schonen luier vroeg hij heel rustig. Dat wel maar ik wil me zelf wassen en niet dat jij dat doet. Zijn antwoord was ik bepaal wat ik doe en als jij niet rustig word leg ik je zo in bed. Dat wilde ik helemaal niet. Ondertussen had hij me uit de bus gehaald. Ik keek naar een mooi landhuis midden in de bossen. Toen hij de auto op slot had gedaan liep hij snel met mij naar binnen.
We kwamen uit in een badkamer. Hij haalde de plank voor me weg en maakte me los. Je blijft zitten. Bang voor wat er anders zou gebeuren bleef ik in de stoel zitten. Hij tilde me op de commode en legde me neer. Behoedzaam maar snel kleede hij me uit. Uit de regenbroek kwam vocht lopen. hij pakte een teil en een washand. Hij ging me wassen. Ik werkte niet helemaal mee. Ik wilde niet dat hij mijn kruis zou wassen.
Hij pakte mijn handen en legde die boven mijn hoofd vast. Hoe meer je tegen werkt hoe vaster je nu en straks komt te liggen. Wat bedoelde hij met straks? Toch kreeg ik ook nog een band stevig om mijn middel gebonden. Voor ik uiteindelijk toch maar mee werkte ik kon dit niet winnen. Toen hij klaar was nu is het tijd voor je middag dutje. Ik werd weer in de rolstoel gezet en alleen het blad kwam weer voor me.
Ik probeerde of ik ruimte had. Maar met alleen het blad zat ik ook muurvast en ontsnappen was niet mogelijk. Hij reed me naar een andere ruimte. Het was een kinderkamer maar dan een stukje groter. Hij zette me op bed en haalde een rompertje te voorschijn deze kreeg ik aan.
Ik moest op mijn buik in bed gaan liggen. Mijn armen moest ik spreiden. Ik voelde een band om mijn middel heel strak gesloten worden. Ook liepen er banden over mijn schouders die strak vastgezet werden. En ook een band door mijn kruis ondanks de dikke luier voelde ik de band goed zitten. Nu je handen omdat je niet mee wilde werken toe straks. Mijn handen werden aan de spijlen vast gezet.
Tuit je mond ik kreeg er een tut in die vast werd gezogen voor de zekerheid kreeg ik een bandje strak over mijn hoofd. Te hoogte van mijn voorhoofd liep er een band over bed hier werd mijn hoofd aan vast gezet zodat ik die kant op moest blijven kijken.
Aan de tut werd een fles aangesloten en deze liep langzaam leeg in mijn mond. Tot slot zei hij als je nu geluisterd had, had ik je de fles zo gegeven en had je niet met je hoofd en handen vastgelegen. Welterusten. Toen ik eindelijk de fles leeg had ben ik in slaap gevallen. Ik werd wakker het stonk in de kamer en er plakte iets in de luier. Hij kwam snel mijn kamer binnen. Lekker geslapen.
Ik kon alleen maar wat brommen. Hij haalde de tut uit mijn mond. En vroeg nog een keer lekker geslapen. Ik antwoordde ja, maar er plakt iets in mijn luier wat is dat. Je hebt in je broek gepoept. Wat heb ik gedaan? Hij gaf geen antwoord meer. Maar begon me los te maken. Hij tilde me op en zette me in de rolstoel. Door de druk versprijde de poep zich en voelde ik me heel vies.
We gingen naar de badkamer en daar verschoonde hij mij zonder problemen. Ik kreeg kleren aan een rompertje, een korte broek die strak zat en een kinderachtig T-shirt met een grote eend op de voorkant. Zo werd ik in de rolstoel gezet. Hij begon de riemen weer vast te maken. Ik smeekte hem om dat niet te doen. Ik blijf wel zitten. Hij ging gewoon verder. Het resultaat was dat ik strak vast zat in de riemen.
Daarna schoof hij de plank nog op de stoel. hij was klaar er mee. Hij nam mij mee naar de kamer en zei dat het tijd was om te gaan eten. Ik werd bij de tafel weg gezet en kreeg een kinderachtig speeltje op mijn plank gezet met de opdracht om er mee te gaan spelen. Bang dat hij boos zou worden ben ik er mee gaan spelen. Na een tijdje kwam hij met een bord aanzetten, er lag een rode brij op. Ik kreeg een slap om.
Hij stopte de eerste lepel in mijn mond. Het was smerig. Dit ging ik niet op eten. Met moeite slikt ik het door. Maar deed mijn mond niet meer open. Na twee keer het gevraagt te hebben kneep hij mijn neus dicht nu moest ik mijn mond wel open doen. Snel stopte hij de lepel er in. Ik spugde het eten geleik weer uit. Dit was geen slimme zet van mij. Hij werd boos en zei dat ik daar spijt van ging krijgen.
Door zijn reactie had ik eigenlijk er al spijt van gekregen. Hij zette het bord weg. Kwam naar mijn rolstoel en zette die in een stand tussen slapen en zitten in. Mijn handen bond hij weer aan het blad vast net zoals toen we de stad in gingen. Om mijn hoofd kreeg ik iets vreemds het zat wel strak en bestond uit allerlei riempjes. Toen dit goed om mijn hoofd zat begreep ik waar het voor was.
Nu kon hij mijn hoofd muur vast in de rolstoel zetten zodat ik niet meer weg kon draaien. Ook kreeg ik nog iets in mijn mond. Hij kon niet meer dicht. Ook kon ik mijn tong niet meer bewegen. ?n ding kon ik nog bewegen en dat waren mijn voeten. Daar begon ik dan ook mee te spartelen. Proberen tegen beter weten in om los te komen. Hier was hij het niet mee eens en mijn benen werden ook vast gezet.
Ik begon te huilen. Het eten was inmiddels koud geworden. Hij begon het mij te voeren. Ik moest het wel opeten. Toen het op was kreeg ik mijn tut weer in mijn mond die vastgezet werd. Mijn handen kregen iets meer ruimte en ik kreeg het speeltje weer terug. En moest gaan spelen. Ik kon alleen met mijn handen wat voelen. Door dat mijn hoofd vast lag kon ik niet zien waar ik mee bezig was. Hij ging ook eten het rook heerlijk.
Deed hij dit bewust. Plotseling moest ik plassen. Ik kon het niet lang ophouden en moest het wel in de luier doen. Dit voelde verschrikkelijk. Toen hij klaar was met eten haalde hij mijn tut uit mijn mond. En stopte er een fles in met warme melk. Het was niet lekker maar besloot het toch maar op te drinken. Toen de fles leeg was ging hij mij naar bed brengen. Ik kreeg geen schone luier.
Alleen werd er een luier over de andere heen gedaan. Dit vond ik niet leuk. Hij had nog meer verassingen. Ik kreeg een blinddoek voor zodat ik niet kon zien wat er ging komen. Ik kreeg een plastik broek aan met langen pijpen en voeten er aan. Hier over kreeg ik een plastik rompertje met langen mouwen aan. Toen kreeg ik iets van een dikke stof aan met hele langen mouwen het werd strak rond mijn lijf aan gesnoerd.
Wat zou dat zijn? Toen voelde ik dat er een band rond mijn boven armen werd gedaan ik kon mijn armen niet meer naar voren doen. Mijn onderarmen werden voor mijn buik gedaan. Het zou toch geen dwangbuis zijn. Wel dus. Voor ik het zeker wist zat de dwangbuis al zo vast dat ik geen kant mee op kon. Hierover heen kreeg ik een dik en warm pyjamapak aan zonder mouwen. De blinddoek ging af. Ik kon weer wat zien.
En keek in een grote spiegel. Het was een pyjamapak vol met beertje en andere kinderachtige figuurtjes. Ik werd naar bed begeleid en moest gaan liggen. Ik kreeg een riem om mijn middel en daar werd een riem aanvast gemaakt zodat ik niet aan onder kon zakken.
Mijn benen werden ver uit elkaar vast gemaakt. Ik kreeg ze niet meer bij elkaar. Ook werd mijn boven lijf met riemen vast gemaakt. Ik kon me niet meer bewegen. Dit vond ik niet fijn. Een dikke deken werd er over mij heen gelegd. Het was heel warm en ik kon dus niet slapen. Ik heb heel lang wakker gelegen. Na een hele poos kwam hij weer op mijn kamer. Ik kreeg die verschrikkelijke tut weer in.
Mijn hoofd werd vast gelegd. En een grote fles met melk moest ik leeg drinken. Toen die leeg was viel ik zo in slaap. Ik werd wakker gemaakt. Hij stond weer aan mijn bed met een grote fles water. Die moest ik ook leeg drinken. Ik lag weer wakker ik kon niets dan alleen naar het plafon boven me kijken. Pas na de middag kwam hij me uit bed halen. Ga je nu gehoorzaam zijn. Vroeg hij. Ik probeerde ja te knikken dit ging moeilijk. Toen hij mijn hoofd los maakte knikte ik ja. Oke dan zal ik je wassen en een schone luier aan geven.
Ik was bezweet door het plastik pak dat ik had moeten draaien. Om je te herinneren dat je moet luisteren krijg je een extra dikke luier aan. Hij pakte 5 nachtluiers en 2 inleggers. Dit was een heel dik pakket en zat niet lekker. Verder kreeg ik een geel T-shirt en een korte broek aan. Het was duidelijk te zien dat ik een dikke luier aan had. Ik werd in de rolstoel gezet en hij maakte me weer vast. Ik verzette me niet.
Ook kreeg ik de plank er weer voor. We gaan een stukje rijden. En dan en mooie wandeling maken. Hij reed me naar zijn bus en zette me vast. Ik zag dat hij een grote tas mee nam. Zijn antwoord was voor het geval dat. Na een stuk gereden te hebben gingen we weer de stad in. Ik kreeg een tut in mijn mond. Toen we door de stad heen liepen keken veel mensen mij vreemd aan. Dit maakte me heel onzeker.
Hij zag dat en kantelde de rolstoel zodat ik kwam te liggen. Dit kalmeerde mij weer wat. We gingen een speelgoed winkel in. Ik kreeg een stukje speelgoed voor een kind van 6 maanden. Het werd met een touwtje aan mijn rolstoel vastgemaakt en ik mocht er mee spelen. Ik had de mensen om mij heen veel minder door en speelde rustig met het speelgoed. Tot we een winkel inreden. Het was een apotheek.
Hij had wat nodig. En zette mij aan de kant. Hij ging naar de balie ik kon niet horen wat hij wilde hebben. Naar dat hij had wat hij nodig had gingen we weer naar buiten. Buiten kreeg ik een flesje drinken. Daarin was een poeder opgelost. Ik wist het niet. Een uur later kreeg ik buik kramp. Ik mocht niet praten. Maar voor ik iets kon zeggen spoot mijn ontlasting al in de luier. Ik voelde de luier gaan plakken.
En begon een beetje te huilen. Hij begon met rustig door mijn haar te vrijven. Daar werd ik weer rustig van. Hij had nog een verassing voor mij we gingen uit eten in een restaurant. Ik schrok. Onder weg naar de bus stopte hij bij een leuk tentje en we gingen naar binnen. Hij vroeg om een tafeltje voor twee. Eerst kreeg ik een flesje drinken. Dit mocht ik met twee handen op drinken. Toen haalde hij een bak te voorschijn. En vertelde de ober dat ik een speciaal dieet had en dit mijn eten was. Of hun het konden opwarmen.
Voor dat hij ging eten. Ik dacht oh nee weer van dat vieze spul. Al snel kwamen ze met mijn eten afzetten. Zacht fluiterde hij in mijn oor dat ik het rustig op moest eten anders ging ik net zo vast als gisteren. Daar schrok ik van. Ik at alles netje op. En kreeg daarna nog een flesje drinken. Het gevolg ik moest weer plassen. Hij kreeg ook zijn eten het zag er lekker uit. Ik kreeg mijn speeltje en moest er mee gaan spellen.
Dit deed ik maar. Na zijn eten bestelde hij een ijsje voor zich zelf. Dat was bij mij een druppel en ik begon baldadig te worden. Ging vreemde dingen uithalen. De ober kwam kijken wat er aan de hand was. En verzocht hem of ik rustig kon blijven.
Hij pakte de spullen uit de tas kantelde de rolstoel ik kwam te liggen maakte mij handen met korte touwtjes vast aan het blad. Ook werd mijn hoofd vast gezet en kreeg ik een tut in mijn mond. Mijn benen werden ook vastgezet. Ik kon geen kant meer op en begon wild te bewegen. Maar kon geen kant op daarna werd ik rustig. De ober had een fles warme melk voor mij gehaald en hij deed er een poeder in.
De fles moest ik leeg drinken. Toen deze leeg was viel ik niet veel later in een diepe slaap. Ik werd wakker in bed. Ik had dat plastic pak weer aan en lag weer het zelfde vast in bed als de nacht er voor. Hij had weer mijn luier niet verschoont. Ik baalde van mijn gedrag.
En wilde zeggen dat het met speet. Hij kwam mijn kamer binnen. Maakte me zonder een woord te zeggen los en nam me mee naar de bad kamer. Daar verschoonde hij mijn luier. Ik kreeg weer een hele dikke luier aan. Daaroverheen kreeg ik een ander pak aan dat was ook van plastic gemaakt.
Het sloot strak om mijn lijf. Er over heen kreeg ik sokken aan een lange broek een trui met lange mouwen. Zo werd ik weer in de rolstoel vastgezet. De tut bleef uit mijn mond. Uiteindelijk durfde ik wat te zeggen. Sorry van gisteren. Hij keek me aan en lachte. We gingen naar de woonkamer. Daar kreeg ik weer een bord eten gevoerd. Het was nu een oranje brij. Ik heb een verassing voor je zei hij toen ik het eten op had. Hij nam me mee naar buiten. Het was buiten warm. Hij maakte me los en legde me op de grond neer.
Ook op de grond kwam ik vast te liggen met een soort tuigje. Ik kon alleen mijn armen, benen en hoofd bewegen. Zo liep hij me achter. Het was een mooie dag. Het was 27 graden en de zon scheen. Door dat plastic pak kreeg ik het warm en begon te zweten. Dit begon op veel plekken te jeuken ik probeerde te krabben. Ook had ik alweer in mijn luier geplast. Toen het tijd was voor mijn middageten maakte hij me los en zette me weer in de rolstoel vast. Door de plank kon ik niet meer bij mijn benen om te krabben. Dat was vervelend en prongelijk schopte ik hem raak.
Hij pakte mijn benen en zette die aan de rolstoel vast. Ik kreeg een fles met pap gevoerd. Hij liep naar mijn slaapkamer. Kantelde de rolstoel en zei nu ga je zo maar slapen. En liep weg. Toch viel ik snel in slaap. Toen ik weer wakker werd wist ik niet waar ik was. Ik zat nog steeds in de rolstoel en had mijn luier weer vol gepoept. Hij kwam weer binnen en bracht mij naar de badkamer.
Ik moest me zelf goed douche hoorde ik het goed me zelf goed wassen. Hij ging het niet doen. Hij hielp met uit mijn kleren. Wacht even ik moet nog iets doen. Buk voorover ik voelde dat hij iets in mijn achterwerk spoot. Waar is dat voor vroeg ik. Dat zul je zo merken.
Niet veel later kreeg ik buik kramp. En mocht ik voor het eerst dit weekend op de wc. Snel leegde ik mijn darmen. En sprong onder de douche. Toen ik schoon en droog was riep ik hem weer. Ik moest gaan liggen op de commode. Hij deed een plastic broek aan met een inlegger toen deze goed zat deed hij me weer een hele dikke luier aan. Waarom moest ik die aan? Er ging een plastic broekje over heen. Hij kwam tevoorschijn met mijn eigen regenbroek die moest ik aan doen. Ook kreeg ik een regenjas die ik moest dragen. De regenjas moest in de broek.
Even later hoorde ik een klik en keek naar beneden hij had de regenbroek op slot gedaan. Er over heen kreeg ik een rompertje aan Daar over heen mijn gewone kleren. Nu kreeg ik de keuze in de rolstoel of iets anders. Ik koos voor iets anders. Hij nam me mee naar mijn slaapkamer. Ik begon te roepen niet in bed niet in bed. Ik probeerde me los te trekken. Snel stopte hij een tut in mijn mond en zette deze vast. Ook kreeg ik een blinddoek op zodat ik niets kon zien. Ik moest op bed gaan zitten. Over mijn kleren kreeg ik een vreemd iets aan. En het werd vast gesnoerd. Nee niet weer die dwangbuis. Mijn armen werden vast gezet. Gebruiken was onmogelijk. De blinddoek werd verwijdert.
Zo nu kun je ook nergens aan zitten. Had je gedacht vrij rond te mogen lopen. Ik knikte van ja. Dan gaat het je nog meer tegen vallen. Hij nam me mee naar beneden. Daar stond een vreemde stoel. Ik moest er in gaan zitten. Voor ik goed zat mijn benen werden heel ver uit elkaar gedreven en daar vast gezet. Ook op deze stoel kwam een blad te zitten. Nu zat ik vast in die stoel en kon nog minder dan in de rolstoel.
Zachtjes begon ik te huilen. Had nu al spijt van de keuze. Hij zei tegen mij. Als je niet zo had geroepen en geprotesteerd dan had je rond mogen lopen. Maar nu niet meer. Hij haalde mijn tut eruit. Ik begon te smeken of ik in de rolstoel mocht.
Hij keek me aan. Met de vraag weet je het zeker. Ik knikte. Je moet weten dat ik je niet blijf verzetten. Alsjeblieft mag ik weer in de rolstoel. Hij maakt me los uit de stoel. Ook maakte hij de dwangbuis los. Ga naar de badkamer en maak je eigen vast in de rolstoel hij staat daar nog.
Ik wist niet hoe snel ik moest zijn. Hij kwam achter me aan. Toen ik er in zat en alles losjes vast had zitten. Gaf hij met het hoofdtuigje aan dat moest ik onder zijn toezicht aan doen. Hij controleerde of alles goed strak en vast zat. Ook kreeg ik de armbanden om rond mijn polsen te doen. Ook aan deze keuze begon ik te twijfelen. Ik kwam muurvast te zitten en moest het zelf doen. Hij ging alles goed vast zetten. Toen hij klaar was kon ik geen kant meer op. Hij zette me op slaap stand. Even later hoorde ik een ping.
Netjes je bord leeg eten. Toen dit op was ging hij zelf eten. Na het eten reed hij me naar zijn bus. Toen viel ik weer in slaap. Toen ik wakker werd stonden voor het station in Amsterdam. Hij maakte mij los. Ik kreeg een rugzak mee deze spullen heb je nodig je hoort nog van mij.
Hij deed de deur van de bus open en zette me er uit. Voor ik iets kon vragen had hij de deur op slot gedaan en reed weg. Snel keek ik in de rugzak. Ik zag luiers zitten waarom had ik die nog nodig dan. Ik kocht een kaartje naar huis. En liep nog even langs de wc.
Ik wilde die verschrikkelijk dikke luiers uit doen. Toen ik mijn broek naar beneden deed en het rompertje los maakte zag ik wat hij had gedaan ik kon de luier niet uit doen. Ik deed alles weer op zijn plek. Er zat niets anders op dan zo naar huis toe gaan. In de rugzak zat een brief .
morgen avond hebben we contact via de webcam. Ik heb je broek verzegeld ik wil dan de verzegeling zien en zal je dan meer vertellen. Morgen moest ik dus met die luier gaan werken. Niet alleen met die luier maar ook met de regenkleding aan.
Dit vond ik niet leuk maar was wel bang voor de gevolgen als ik het niet zou doen.